ประสบการณ์เห็นของดีโดยไม่ตั้งใจ

jokecup

) \% I0 p  G! h  J3 `- q4 V7 G; v4 ~1 f
3 ]; x" X0 q/ F$ W' ?/ [: Z

เรื่องที่จะเล่านี้ เป็นประสบการณ์ที่เกิดขึ้นนานร่วมสิบปีแล้วครับ
' a7 w* ^& `( \
) L" @, i: G& I6 D! xเหตุการณ์นี้เกิดขึ้นสมัยที่ผมทำงานที่เก่า เป็นหน่วยงานที่ทำงานด้านวิชาการครับ รับทุนจากหน่วยงานที่ให้ทุนด้านส่งเสริมสุขภาวะ

; D9 \, C, v" l$ d" aงานวิชาการที่เราทำคือการทำงานศึกษาวิจัยสถานการณ์ทางสังคมต่าง ๆ พอทำเสร็จก็จะนำเสนอผลการศึกษาต่อสาธารณะครับ
8 v  V* K& f3 d+ j6 I! O
: |; @; p6 Z2 m( n1 ?; P0 [; Iช่วงแรกที่ผมเข้าไปทำงาน ออฟฟิศเราเช่าพื้นที่อาคารไว้ 2 ห้อง ไม่ได้ใหญ่มาก แต่ก็ไม่ได้เล็กจนเกินไป
8 {& L6 `- J" {4 C6 Z
2 p9 m4 E, a3 o: F; fมีคนทำงานสิบกว่าชีวิต แบ่งเป็น 2 แผนกใหญ่ ๆ คือ ทีมวิชาการ กับทีมสื่อสาร
' |3 `" b# g; C. r1 J
ผมจะทำงานอยู่ในทีมวิชาการ ที่มีคนทำงาน 5 คนครับ ซึ่งเราจะมีห้องทำงานของแผนกเราต่างหากห้องหนึ่ง
# h. m2 K: ?& B9 I) d. u2 }  V# q
" U+ E1 h/ i* J- c, Aนอกจากนี้ที่ทำงานเรายังมีห้องประชุมด้วย ที่ต้องมีห้องประชุมไม่ใช่แค่ให้เราไว้ใช้ประชุมงานกันเท่านั้น

แต่มีไว้สำหรับการประชุมกับนักวิชาการที่เป็นที่ปรึกษาโครงการด้วยครับ

คือทุกเดือนเราต้องนำเสนอผลการศึกษาที่กำลังทำอยู่เพื่อให้นักวิชาการให้ความเห็นครับ เหมือนกับการสอบวิทยานิพนธ์นั่นแหละครับ
1 H8 v6 v: ~0 _; U1 u4 a
  p# E- H1 z( p5 |3 s+ lซึ่งเกือบทุกครั้งก็จะโดนคอมเมนต์หนัก ๆ แทบทุกรอบ งานการศึกษาชิ้นหนึ่งกว่าจะผ่านออกมาสู่สาธารณะนี่ใช้เวลาอย่างต่ำ 3 เดือนครับ

5 t! H% i  _6 x4 lพองานผ่านเราก็ส่งงานไปให้ทีมสื่อสารขับเคลื่อนงานต่อเพื่อให้เขาถึงคนในวงกว้าง

, Z* d; c, w; k7 F- }% H) |* rวิถีการทำงานของเราก็จะเป็นลูปแบบนี้ครับ
2 b1 E8 B+ R4 c3 U, n
การทำงานวิชาการว่าเครียดแล้วนะครับ สิ่งที่เครียดกว่าคือตอนประชุมกับนักวิชาการที่เกิดขึ้นเดือนละครั้ง

+ E( ^1 ~4 F3 g. @9 rจะมีนักวิชาการจากหลากหลายกลุ่มมาให้ความเห็น ทั้งอาจารย์มหาวิทยาลัย นักสื่อสารมวลชน คนทำงานภาคประชาสังคม

8 T/ @8 o/ B- Q( M4 p+ N$ r8 Fโดยมีอาจารย์จากสถาบันวิจัยระดับประเทศเป็นหัวหน้าทีมนักวิชาการกลาย ๆ

อาจารย์ท่านนี้ผมขอให้ชื่อสมมติแกว่า อาจารย์พิธานแล้วกันนะครับ
8 j2 O6 o4 a: h7 o" I4 _$ @
การประชุมวิชาการจะขาดแกไม่ได้ครับ ไม่ว่าแกจะติดภารกิจไม่มีวันว่างยังไง เราก็ต้องรอแก เหมือนแกเป็นประธานคุมสอบนั่นแหละครับ

" B  p4 S3 C6 E$ [5 v1 Xเราทุกคนต่างกลัวแกกันหมด เพราะมาดแกเป็นคนนิ่ง ขรึม วันไหนแกมาพร้อมกับรอยยิ้มและเสียงหัวเราะทักทายคนอื่นเราก็พอจะใจชื้นขึ้นมาบ้าง

% n! M) s1 R2 p  F7 Kแต่ถ้าวันไหนแกมานิ่ง ๆ ไม่ค่อยพูดค่อยจา เรารู้สึกเหมือนชะตาจะขาดตั้งแต่ยังไม่เริ่มประชุม
+ r2 Z. h7 S9 l4 ?: ]0 {0 |
/ x- e+ M5 w$ M, I' W3 tแต่ถ้าไม่มองเรื่องความเป็นนักวิชาการที่โหด ดุ และตรงไปตรงมา
% L( k( ^% z- L
อาจารย์พิธานเป็นคนที่ดูดีมาก ๆ คนหนึ่งเลยครับ แกเป็นคนสูง หุ่นกำลังดีไม่อ้วนไม่ผอม หน้าตาผิวพรรณเหมือนคนจีน
8 {/ I' R9 u  G- w* R
. h/ ^, \* I4 |, v. t5 u9 iอายุอานามน่าจะเกือบ ๆ ห้าสิบ แต่ดูไม่แก่ แกมีเมียและลูกแล้วครับ
: u8 s3 k' {0 O( x" |6 H


ด้วยความที่งานค่อนข้างเครียด และไม่ค่อยมีความมั่นคง เพราะทุกอย่างขึ้นอยู่กับแหล่งทุนซึ่งอาจจะไม่ให้ทุนทำต่อเมื่อไรก็ได้
# u- _3 I0 v2 I' u/ c
ทำให้เราหาคนทำงานได้ยากเมื่อคนเก่าลาออก สุดท้ายหลังจากผ่านไปหลายปี องค์กรเราต้องลดขนาดลง เพราะหาคนทำงานใหม่มาทดแทนคนเก่าที่ออกไปไม่ได้

9 R7 U+ S3 q: z6 s. X3 Jหรือหาได้ก็มักอยู่ไม่นานเพราะทนแรงกดดันไม่ไหว เราจึงยุบทีมสื่อสาร เหลือแต่คนทำงานวิชาการแค่ 6 คน
* U; Q, c, _" N# T) S5 v5 x
$ d+ J" P5 q0 c8 V0 @สุดท้ายเราจึงตัดสินใจย้ายออฟฟิศไปอยู่ในสถานที่ที่เล็กลงกว่าเดิมมาก

และการย้ายออฟฟิศไปที่ใหม่ทำให้เราไม่มีห้องประชุม ดีที่ออฟฟิศใหม่อยู่ใกล้กับอาคารสำนักงานย่อยของแหล่งทุน เราจึงขอใช้ห้องประชุมที่นี่เป็นที่ประชุมวิชาการเดือนละครั้ง
$ T$ ^8 L2 U' t
! F* q8 d. a  b1 K! V2 iด้วยความที่มันเป็นสาขาย่อย ขนาดของสำนักงานจึงไม่ใหญ่ครับ ส่วนที่เราขอใช้ห้องประชุมมันจะเป็นส่วนเล็ก ๆ คือมีแค่ห้องประชุมขนาดความจุไม่เกิน 20 คน (แออัดนิดหน่อย)
7 s1 P/ D+ u, H1 Z4 ]) Y
มีส่วนของแม่บ้านอยู่ฝั่งตรงข้ามห้องประชุม แล้วที่อยู่ติดเป็นหัวกับท้ายของห้องแม่บ้านคือ ห้องน้ำชาย กับห้องน้ำหญิง
* f& h4 i* d& n* f; ]- X8 H
8 g' |# W% o9 D* a5 `; R+ Jผมไม่รู้ว่าห้องน้ำหญิงมีขนาดเท่าไร แต่จะบอกว่าห้องน้ำชายมีขนาดเล็กมาก
1 ^# l- ?$ ~' U) F9 r
คือห้องนี้เปิดประตูออกมา จะเจอกับโถฉี่เลยครับ พอฉี่เสร็จหันกลับไปจะเป็นอ่างล้างมือ แล้วถัดจากอ่างล้างมือกับโถฉี่จะเป็นห้องน้ำแบบชักโครก

ทั้งหมดนี้คือยืนคนเดียวก็เต็มห้องแล้ว เพราะฉะนั้นทุกครั้งเวลาเข้าผมจะล็อกกลอนทุกครั้งเพื่อไม่ให้คนเปิดมาเจอผมทำธุระส่วนตัว
( }/ A- v3 u. F; P' I: J
+ _' }3 S9 g: V: uและด้วยความคับแคบนี้ผมจึงแทบไม่เคยใช้มันเลย ผมจะจัดการให้เสร็จตั้งแต่ที่ทำงานไปเลย

แต่ไม่รู้เพราะพรหมลิขิตบันดาลชักพาอะไรจึงเกิดเหตุการณ์ไม่คาดฝันขึ้นในวันหนึ่งที่เราประชุม
4 x% }  U( V9 A9 w; X5 D
วันนั้นเราทำงานเกือบไม่เสร็จ ต้องแก้งานกันจนนาทีสุดท้าย แล้วรีบไปให้ทันเวลานัดประชุม

พอไปถึงห้องประชุมผมก็รีบจัดการเตรียมทุกอย่าง ไฟล์นำเสนอ และเอกสารให้นักวิชาการดูระหว่างนำเสนองาน
* X( w0 Q6 D1 {( v* L* b
* J( N3 ~( e2 X" eพอเสร็จผมก็เลยรีบบึ่งไปห้องน้ำเพื่อจัดการธุระให้เสร็จก่อนเริ่มการประชุม

) d2 |+ z, Z, V; X( b" S) lแล้วเหตุการณ์ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้นตอนที่ผมหมุนลูกบิดเปิดประตูห้องน้ำออก ผมก็เจออาจารย์พิธานยืนฉี่อยู่หน้าโถฉี่ครับ
# i  _$ d$ z' b' T7 |7 m5 Y
. j4 d+ B8 o; ^" D9 e) R2 N- zผมตกใจมาก ยืนนิ่งงั้นทำอะไรไม่ถูก นอกจากเอ่ยปากพูดออกไปว่าขอโทษครับ
, |7 K. b  u7 r
อาจารย์พิธานไม่รู้ว่าแกตกใจไหม แต่แกนิ่งมากและยังคงทำธุระต่อไป

"เดี๋ยวเสร็จแล้ว"
& c, f( p' |# g6 H8 x" L
" {" ~7 J0 a3 B' [  U7 v0 T3 Wแกบอกผม ประโยคนั้นผมเลยทำอะไรไม่ถูก ไม่รู้ว่าควรปิดประตูลงหรือเปิดรอจนแกเสร็จ สมองมันคิดอะไรไม่ทันเลย

แต่สิ่งที่เกิดขึ้นอัตโนมัติคือ สายตาผมมองต่ำลงไปตรงส่วนนั้นของอาจารย์พิธานครับ

แล้วผมก็เห็นว่าแกไม่ได้แค่รูดซิปกางเกงแล้วควักควยออกมาฉี่

+ l4 s3 E8 i) ~) s1 Uแต่แกปลดตะขอ รูดซิป และดึงกางเกงลงมาด้วยเล็กน้อย
, e; h4 H+ j5 m( r6 }
# ?* a$ q5 ~8 W" q0 u9 nไม่เท่านั้นมือของแกยังจับชายเสื้อเลิกขึ้นไปด้วย อาจจะกลัวว่าชายเสื้อที่ยาวมันจะไปการฉี่
, j! i- k" Q3 R8 Q
3 G$ d% ]; l8 {% |2 Nพอเป็นอย่างนั้นผมจึงเห็นทั้งควย ทั้งไข่ และหมอยของแกแบบเต็ม ๆ
1 e# q! u; ~" O3 l2 p4 G
$ j8 p2 k# I" x# K: `9 D+ Yควยที่ยังไม่ตื่นตัว สีคล้ำกว่าสีผิวแกเล็กน้อย ปลายหัวเปิดสีเข้ม และขนหมอยขึ้นเป็นแผงค่อนข้างดกเลยทีเดียว
' m& V  }( P0 t6 x( V6 V
+ H9 u8 j# {: i2 I9 O/ \ไม่เท่านั้นผมยังเห็นฉี่ของแกออกมาเป็นสายอีกด้วย

ขณะที่ผมมองแกพูดขึ้นมาอีกว่า

"เสร็จแล้ว ขอล้างมือแต่งตัวแป๊บ"
5 I" m2 C2 p: E  {" @: u
ว่าแล้วแกก็เอามือข้างหนึ่งมาจับควยสะบัดน้ำที่ยังค้างรูออกให้หมด ก่อนที่แกจะหันหลังกลับไปเพื่อที่จะล้างมือที่อ่างล้างมือ
2 x4 Q- \3 O! j4 }5 X4 u% \3 a
) D  M1 ^9 d$ Y# Yแกทำอย่างนั้นทั้งที่กางเกงยังคาอยู่ที่หน้าขา
) \, V: [: {! V* d/ B! F8 D2 @$ S- z
2 e. S, U% ^; ]6 p; Z: ]8 }และตอนหันไปที่อ่างแทนที่แกจะหันหลังแกกลับหันหน้ามาทางผม จนผมเห็นควยแกแบบเต็ม ๆ อีกครั้ง
6 m5 }2 n: F, D, W% M- w! w; ~
ตอนแกยืนล้างมือผมได้เห็นก้นแกที่แพลมออกมาจากชายเสื้อเล็กน้อย ตอนนั้นหัวใจจะวายเลยครับ

แล้วพอแกล้างมือเสร็จแกก็แต่งตัวอยู่ตรงหน้ากระจกเลย ตอนนั้นเองผมได้เห็นก้นแกเต็ม ๆ เพราะแกดึงกางเกงลงต่ำลงไปอีก
$ \3 U  q, ?, Z' q
ก่อนจะก้มตัวลงเพื่อที่จะเอื้อมมือไปดึงกางเกงชั้นในขึ้นมาใส่ก่อน
( a+ F4 I& X* W+ o
ตอนแกก้มลงผมเห็นก้นแกที่โผลพ้นชายเสื้อออกมาทีละนิด ทีละนิด เป็นความรู้สึกที่โคตรเสียว

พอแกดึงชั้นในขึ้นมาสวมตอนนั้นเองที่ผมได้สบตากับแกในกระจก แกเห็นว่าผมมองสิ่งที่แกทำตลอด
( c/ f& e) N/ a2 E
แต่แกยังยืนโชว์กางเกงชั้นในแบบบิกินี่สีขาวที่บางมาก บางจนเห็นร่องก้นต่อหน้าผมต่อไปสักพัก กว่าที่แกจะดึงกางเกงสแลกขึ้นมาสวม

แกบอกผมว่าให้เข้ามาฉี่ได้เลย ตอนที่แกจัดเครื่องแต่งตัวจนเกือบเสร็จ ผมเลยเดินเข้าไป และเป็นจังหวะที่แกเบียดผมออกจากน้ำไป

ผมฉี่ไปใจเต้นไม่เป็นส่ำไป ไม่รู้ว่ากลับไปประชุมจะมองหน้าแกยังไง

) k& g/ g9 X: y: \$ N" a) {แต่พอกลับไปผมก็เห็นแกกำลังคุยเล่นกับหัวหน้าและอาจารย์ท่านอื่น ๆ อย่างสนุกสนาน
3 O5 c0 p, \% u
แกไม่ได้มองมาที่ผมเลยตลอดการประชุมวันนั้น

และนี่คือประสบการณ์สุดกระอักกระอ่วนใจที่ผมจะไม่มีวันลืมเลยครับ
% Q! F" c2 e6 l4 L" E. [
0 F0 i+ o8 ?. B' a0 _ไม่คิดว่าเจออาจารย์พิธานมานานหลายปี นั่งประชุมด้วยความหวาดกลัวแกมาทุกครั้ง
+ i4 H, {7 b# i7 T" A/ z' W. t& h# |
$ a% d  h, a6 O5 i/ x) jวันหนึ่งจะได้เห็นทั้งควย ทั้งไข่ ทั้งหมอย ทั้งก้นของแกแบบเต็ม ๆ ตา
) |7 E" a- o/ k) u, J7 {

lekthai

ขอบคุณนะครับ

Tifny008

เยี่ยมๆ

Oscarbkk

เขียนดีครับ

nuangnut1996

สนุกมากครับ

Peakky

ขอบคุณครับ

toyladygaga

ขอบคุณครับ

ninenut

ขอบคุณมากครับ

udontwannaknow

ขอบคุณครับ

tkotko

ขอบคุณครับ

usuallylive

ขอบคุณครับ

Keyin

ขอบคุณครับ

kenjiro69

ขอบคุณ

Kaalin2527

ขอบใจ

superbasp

ขอบคุณครับ

Mr.mmm

ดีคับ