ประสบการณ์เห็นของดีโดยไม่ตั้งใจ

jokecup

5 i( l/ c6 H- A3 T" C. u$ y2 a: e
เรื่องที่จะเล่านี้ เป็นประสบการณ์ที่เกิดขึ้นนานร่วมสิบปีแล้วครับ
7 w8 k& Q( }, P9 {
5 ]' N1 L, n$ Eเหตุการณ์นี้เกิดขึ้นสมัยที่ผมทำงานที่เก่า เป็นหน่วยงานที่ทำงานด้านวิชาการครับ รับทุนจากหน่วยงานที่ให้ทุนด้านส่งเสริมสุขภาวะ
6 O, R9 k8 X* R
งานวิชาการที่เราทำคือการทำงานศึกษาวิจัยสถานการณ์ทางสังคมต่าง ๆ พอทำเสร็จก็จะนำเสนอผลการศึกษาต่อสาธารณะครับ
: J) x+ F8 d4 q0 x. @8 C! n
ช่วงแรกที่ผมเข้าไปทำงาน ออฟฟิศเราเช่าพื้นที่อาคารไว้ 2 ห้อง ไม่ได้ใหญ่มาก แต่ก็ไม่ได้เล็กจนเกินไป
$ H' g; F( b; H5 L
! ?9 R1 |; V1 |# j2 G; aมีคนทำงานสิบกว่าชีวิต แบ่งเป็น 2 แผนกใหญ่ ๆ คือ ทีมวิชาการ กับทีมสื่อสาร
( B: V& k9 y7 H( [6 e, ^
ผมจะทำงานอยู่ในทีมวิชาการ ที่มีคนทำงาน 5 คนครับ ซึ่งเราจะมีห้องทำงานของแผนกเราต่างหากห้องหนึ่ง

นอกจากนี้ที่ทำงานเรายังมีห้องประชุมด้วย ที่ต้องมีห้องประชุมไม่ใช่แค่ให้เราไว้ใช้ประชุมงานกันเท่านั้น

แต่มีไว้สำหรับการประชุมกับนักวิชาการที่เป็นที่ปรึกษาโครงการด้วยครับ
( E6 j+ @" k0 e. V' C. |
$ ]* T5 E- s" U& |, T) l2 ^คือทุกเดือนเราต้องนำเสนอผลการศึกษาที่กำลังทำอยู่เพื่อให้นักวิชาการให้ความเห็นครับ เหมือนกับการสอบวิทยานิพนธ์นั่นแหละครับ
& m3 L- _' ?; ~
- ]- H4 \' c/ M) \  _: b/ wซึ่งเกือบทุกครั้งก็จะโดนคอมเมนต์หนัก ๆ แทบทุกรอบ งานการศึกษาชิ้นหนึ่งกว่าจะผ่านออกมาสู่สาธารณะนี่ใช้เวลาอย่างต่ำ 3 เดือนครับ
- p  C) I" n2 b' T+ o8 a' {
พองานผ่านเราก็ส่งงานไปให้ทีมสื่อสารขับเคลื่อนงานต่อเพื่อให้เขาถึงคนในวงกว้าง
; s. D7 ^. k* i+ W" G3 [) n
/ `7 N* c3 `" V5 B: R( Nวิถีการทำงานของเราก็จะเป็นลูปแบบนี้ครับ
  \/ e! r7 K/ g9 w! p, B
การทำงานวิชาการว่าเครียดแล้วนะครับ สิ่งที่เครียดกว่าคือตอนประชุมกับนักวิชาการที่เกิดขึ้นเดือนละครั้ง

จะมีนักวิชาการจากหลากหลายกลุ่มมาให้ความเห็น ทั้งอาจารย์มหาวิทยาลัย นักสื่อสารมวลชน คนทำงานภาคประชาสังคม

โดยมีอาจารย์จากสถาบันวิจัยระดับประเทศเป็นหัวหน้าทีมนักวิชาการกลาย ๆ
+ ^5 P* O! ~5 e8 ~# s- M2 K& t: O
0 p2 ^" z( a. `9 vอาจารย์ท่านนี้ผมขอให้ชื่อสมมติแกว่า อาจารย์พิธานแล้วกันนะครับ

การประชุมวิชาการจะขาดแกไม่ได้ครับ ไม่ว่าแกจะติดภารกิจไม่มีวันว่างยังไง เราก็ต้องรอแก เหมือนแกเป็นประธานคุมสอบนั่นแหละครับ

เราทุกคนต่างกลัวแกกันหมด เพราะมาดแกเป็นคนนิ่ง ขรึม วันไหนแกมาพร้อมกับรอยยิ้มและเสียงหัวเราะทักทายคนอื่นเราก็พอจะใจชื้นขึ้นมาบ้าง
+ `* O' ?9 g# U1 X; b  [% G
แต่ถ้าวันไหนแกมานิ่ง ๆ ไม่ค่อยพูดค่อยจา เรารู้สึกเหมือนชะตาจะขาดตั้งแต่ยังไม่เริ่มประชุม

+ s( X& a4 w6 T: T) _แต่ถ้าไม่มองเรื่องความเป็นนักวิชาการที่โหด ดุ และตรงไปตรงมา

" T8 o) E2 `7 Y, w8 [) cอาจารย์พิธานเป็นคนที่ดูดีมาก ๆ คนหนึ่งเลยครับ แกเป็นคนสูง หุ่นกำลังดีไม่อ้วนไม่ผอม หน้าตาผิวพรรณเหมือนคนจีน

อายุอานามน่าจะเกือบ ๆ ห้าสิบ แต่ดูไม่แก่ แกมีเมียและลูกแล้วครับ
$ K" \8 o4 |+ G  U; {1 U$ p
$ C( U" J+ n( N% I

ด้วยความที่งานค่อนข้างเครียด และไม่ค่อยมีความมั่นคง เพราะทุกอย่างขึ้นอยู่กับแหล่งทุนซึ่งอาจจะไม่ให้ทุนทำต่อเมื่อไรก็ได้
8 j/ L, z9 \6 f" B9 f; h
ทำให้เราหาคนทำงานได้ยากเมื่อคนเก่าลาออก สุดท้ายหลังจากผ่านไปหลายปี องค์กรเราต้องลดขนาดลง เพราะหาคนทำงานใหม่มาทดแทนคนเก่าที่ออกไปไม่ได้
5 l( R' Q! w+ L1 c
หรือหาได้ก็มักอยู่ไม่นานเพราะทนแรงกดดันไม่ไหว เราจึงยุบทีมสื่อสาร เหลือแต่คนทำงานวิชาการแค่ 6 คน

สุดท้ายเราจึงตัดสินใจย้ายออฟฟิศไปอยู่ในสถานที่ที่เล็กลงกว่าเดิมมาก
/ W& D. N/ q/ C% |
และการย้ายออฟฟิศไปที่ใหม่ทำให้เราไม่มีห้องประชุม ดีที่ออฟฟิศใหม่อยู่ใกล้กับอาคารสำนักงานย่อยของแหล่งทุน เราจึงขอใช้ห้องประชุมที่นี่เป็นที่ประชุมวิชาการเดือนละครั้ง

ด้วยความที่มันเป็นสาขาย่อย ขนาดของสำนักงานจึงไม่ใหญ่ครับ ส่วนที่เราขอใช้ห้องประชุมมันจะเป็นส่วนเล็ก ๆ คือมีแค่ห้องประชุมขนาดความจุไม่เกิน 20 คน (แออัดนิดหน่อย)
& E/ C/ B; ]/ i" ^% `4 T
มีส่วนของแม่บ้านอยู่ฝั่งตรงข้ามห้องประชุม แล้วที่อยู่ติดเป็นหัวกับท้ายของห้องแม่บ้านคือ ห้องน้ำชาย กับห้องน้ำหญิง

7 X! s1 O% v; e3 q* ^; Sผมไม่รู้ว่าห้องน้ำหญิงมีขนาดเท่าไร แต่จะบอกว่าห้องน้ำชายมีขนาดเล็กมาก

คือห้องนี้เปิดประตูออกมา จะเจอกับโถฉี่เลยครับ พอฉี่เสร็จหันกลับไปจะเป็นอ่างล้างมือ แล้วถัดจากอ่างล้างมือกับโถฉี่จะเป็นห้องน้ำแบบชักโครก

ทั้งหมดนี้คือยืนคนเดียวก็เต็มห้องแล้ว เพราะฉะนั้นทุกครั้งเวลาเข้าผมจะล็อกกลอนทุกครั้งเพื่อไม่ให้คนเปิดมาเจอผมทำธุระส่วนตัว
% y. }* O1 _' x" ^
และด้วยความคับแคบนี้ผมจึงแทบไม่เคยใช้มันเลย ผมจะจัดการให้เสร็จตั้งแต่ที่ทำงานไปเลย

แต่ไม่รู้เพราะพรหมลิขิตบันดาลชักพาอะไรจึงเกิดเหตุการณ์ไม่คาดฝันขึ้นในวันหนึ่งที่เราประชุม

วันนั้นเราทำงานเกือบไม่เสร็จ ต้องแก้งานกันจนนาทีสุดท้าย แล้วรีบไปให้ทันเวลานัดประชุม
; Z; k) r7 N$ R. ?$ p# S
พอไปถึงห้องประชุมผมก็รีบจัดการเตรียมทุกอย่าง ไฟล์นำเสนอ และเอกสารให้นักวิชาการดูระหว่างนำเสนองาน
, ^( g% i% b9 j( r/ w$ k
พอเสร็จผมก็เลยรีบบึ่งไปห้องน้ำเพื่อจัดการธุระให้เสร็จก่อนเริ่มการประชุม
# B4 x0 I# O5 u1 g1 T" t: }" H
4 J" Q; x8 @8 Mแล้วเหตุการณ์ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้นตอนที่ผมหมุนลูกบิดเปิดประตูห้องน้ำออก ผมก็เจออาจารย์พิธานยืนฉี่อยู่หน้าโถฉี่ครับ
: @6 W1 Q4 |& |. F
ผมตกใจมาก ยืนนิ่งงั้นทำอะไรไม่ถูก นอกจากเอ่ยปากพูดออกไปว่าขอโทษครับ

อาจารย์พิธานไม่รู้ว่าแกตกใจไหม แต่แกนิ่งมากและยังคงทำธุระต่อไป

) Q, y5 A. M$ `. ["เดี๋ยวเสร็จแล้ว"

2 R0 [' K2 `% T# G% Tแกบอกผม ประโยคนั้นผมเลยทำอะไรไม่ถูก ไม่รู้ว่าควรปิดประตูลงหรือเปิดรอจนแกเสร็จ สมองมันคิดอะไรไม่ทันเลย
& u  ^' d* W, h3 R0 T0 k
แต่สิ่งที่เกิดขึ้นอัตโนมัติคือ สายตาผมมองต่ำลงไปตรงส่วนนั้นของอาจารย์พิธานครับ
% m8 F' Q, F4 ~& z/ j( C2 Z
4 G" b& [+ Z( U# _0 |แล้วผมก็เห็นว่าแกไม่ได้แค่รูดซิปกางเกงแล้วควักควยออกมาฉี่
* a- V+ W8 l# o- W6 L
แต่แกปลดตะขอ รูดซิป และดึงกางเกงลงมาด้วยเล็กน้อย

; @  Z. |) u* o9 [ไม่เท่านั้นมือของแกยังจับชายเสื้อเลิกขึ้นไปด้วย อาจจะกลัวว่าชายเสื้อที่ยาวมันจะไปการฉี่

พอเป็นอย่างนั้นผมจึงเห็นทั้งควย ทั้งไข่ และหมอยของแกแบบเต็ม ๆ
  G3 T# R$ K$ @& J8 c+ a( T" P
ควยที่ยังไม่ตื่นตัว สีคล้ำกว่าสีผิวแกเล็กน้อย ปลายหัวเปิดสีเข้ม และขนหมอยขึ้นเป็นแผงค่อนข้างดกเลยทีเดียว

ไม่เท่านั้นผมยังเห็นฉี่ของแกออกมาเป็นสายอีกด้วย

% u- i" ~5 ^" j. q( ]1 X. Uขณะที่ผมมองแกพูดขึ้นมาอีกว่า

"เสร็จแล้ว ขอล้างมือแต่งตัวแป๊บ"
6 ^: f4 X4 X' h4 E" c. j% s
ว่าแล้วแกก็เอามือข้างหนึ่งมาจับควยสะบัดน้ำที่ยังค้างรูออกให้หมด ก่อนที่แกจะหันหลังกลับไปเพื่อที่จะล้างมือที่อ่างล้างมือ
5 [. _/ ~0 P  h, e. _9 [. M. Q
/ l2 L8 g* L4 fแกทำอย่างนั้นทั้งที่กางเกงยังคาอยู่ที่หน้าขา

& x" P/ y3 _2 @( U5 ]5 F( lและตอนหันไปที่อ่างแทนที่แกจะหันหลังแกกลับหันหน้ามาทางผม จนผมเห็นควยแกแบบเต็ม ๆ อีกครั้ง

ตอนแกยืนล้างมือผมได้เห็นก้นแกที่แพลมออกมาจากชายเสื้อเล็กน้อย ตอนนั้นหัวใจจะวายเลยครับ
1 b$ _' Y$ E2 y3 H- p5 I* M
แล้วพอแกล้างมือเสร็จแกก็แต่งตัวอยู่ตรงหน้ากระจกเลย ตอนนั้นเองผมได้เห็นก้นแกเต็ม ๆ เพราะแกดึงกางเกงลงต่ำลงไปอีก
; C6 k  Z3 d/ p" R
ก่อนจะก้มตัวลงเพื่อที่จะเอื้อมมือไปดึงกางเกงชั้นในขึ้นมาใส่ก่อน
# X1 d# y% H$ V4 r/ u" b" m) W
, a3 ?. C" E7 z5 Tตอนแกก้มลงผมเห็นก้นแกที่โผลพ้นชายเสื้อออกมาทีละนิด ทีละนิด เป็นความรู้สึกที่โคตรเสียว

พอแกดึงชั้นในขึ้นมาสวมตอนนั้นเองที่ผมได้สบตากับแกในกระจก แกเห็นว่าผมมองสิ่งที่แกทำตลอด
; t% c2 ~4 Z8 ~
แต่แกยังยืนโชว์กางเกงชั้นในแบบบิกินี่สีขาวที่บางมาก บางจนเห็นร่องก้นต่อหน้าผมต่อไปสักพัก กว่าที่แกจะดึงกางเกงสแลกขึ้นมาสวม
3 V0 r; r; w0 ?2 `
/ Q6 k& T) W' t0 \, F* @* w) yแกบอกผมว่าให้เข้ามาฉี่ได้เลย ตอนที่แกจัดเครื่องแต่งตัวจนเกือบเสร็จ ผมเลยเดินเข้าไป และเป็นจังหวะที่แกเบียดผมออกจากน้ำไป
" x6 `% N" o$ {# _0 i4 E5 Q% Y
ผมฉี่ไปใจเต้นไม่เป็นส่ำไป ไม่รู้ว่ากลับไปประชุมจะมองหน้าแกยังไง
- N. Z, Y) @8 y% p7 f/ ~" q
แต่พอกลับไปผมก็เห็นแกกำลังคุยเล่นกับหัวหน้าและอาจารย์ท่านอื่น ๆ อย่างสนุกสนาน
2 y& G' T+ Z1 X3 i. ~+ d3 B
แกไม่ได้มองมาที่ผมเลยตลอดการประชุมวันนั้น

7 e6 X) V& X9 Xและนี่คือประสบการณ์สุดกระอักกระอ่วนใจที่ผมจะไม่มีวันลืมเลยครับ

4 C4 z2 U) L0 o: s% T5 i. mไม่คิดว่าเจออาจารย์พิธานมานานหลายปี นั่งประชุมด้วยความหวาดกลัวแกมาทุกครั้ง

วันหนึ่งจะได้เห็นทั้งควย ทั้งไข่ ทั้งหมอย ทั้งก้นของแกแบบเต็ม ๆ ตา
2 }; [: {& b! N* K) z' s( V
: Q) `1 w3 S- z

lekthai

ขอบคุณนะครับ

Tifny008

เยี่ยมๆ

Oscarbkk

เขียนดีครับ

nuangnut1996

สนุกมากครับ

Peakky

ขอบคุณครับ

toyladygaga

ขอบคุณครับ

ninenut

ขอบคุณมากครับ

udontwannaknow

ขอบคุณครับ

tkotko

ขอบคุณครับ

usuallylive

ขอบคุณครับ

Keyin

ขอบคุณครับ

kenjiro69

ขอบคุณ

Kaalin2527

ขอบใจ

superbasp

ขอบคุณครับ

Mr.mmm

ดีคับ

MMelonP

ขอบคุณค่ะ

secretman1

ขอบคุณครับ

soobin69ck

ขอบคุงมากคร้าบ

Shinray13

ขอบคุณครับ