ลงทะเบียน2017-11-22
ล่าสุด2025-10-9
นิสิตสัมพันธ์
- กระทู้
- 124
- ตอบกลับ
- 79
- พลังน้ำใจ
- 19937
- Zenny
- 100752
- ออนไลน์
- 5719 ชั่วโมง
|
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย jokecup เมื่อ 2025-7-5 18:25 . n7 M2 G! ~$ Z/ h _, o
0 U: {) Y' L' w4 {' F5 r t4 a. @' _
2 F+ {/ F4 {. L$ }( b! ^8 R0 P/ [ W( [; T( w \/ z
เรื่องที่จะเล่านี้ เป็นประสบการณ์ที่เกิดขึ้นนานร่วมสิบปีแล้วครับ' m, M7 @* K, D# l* o4 m
7 T+ X" ^& i3 ]# y+ E2 Z' U
เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นสมัยที่ผมทำงานที่เก่า เป็นหน่วยงานที่ทำงานด้านวิชาการครับ รับทุนจากหน่วยงานที่ให้ทุนด้านส่งเสริมสุขภาวะ; ]( S7 C+ Z- \* k
I1 }- Y1 Z: O( k
งานวิชาการที่เราทำคือการทำงานศึกษาวิจัยสถานการณ์ทางสังคมต่าง ๆ พอทำเสร็จก็จะนำเสนอผลการศึกษาต่อสาธารณะครับ2 l8 @' B$ I" S. h: f7 K% E% A) O
1 e# H2 n! C! v2 b* b& h; v: s! M
ช่วงแรกที่ผมเข้าไปทำงาน ออฟฟิศเราเช่าพื้นที่อาคารไว้ 2 ห้อง ไม่ได้ใหญ่มาก แต่ก็ไม่ได้เล็กจนเกินไป9 w A: A$ R: \( \
. d' }# X# t l$ s+ i/ rมีคนทำงานสิบกว่าชีวิต แบ่งเป็น 2 แผนกใหญ่ ๆ คือ ทีมวิชาการ กับทีมสื่อสาร; |3 d: R9 f) A7 }, s
5 `3 d, w: c- N3 d: s( w. O6 E$ y9 mผมจะทำงานอยู่ในทีมวิชาการ ที่มีคนทำงาน 5 คนครับ ซึ่งเราจะมีห้องทำงานของแผนกเราต่างหากห้องหนึ่ง) \) N" r) X5 Y' [% q! ^' V# r$ [
3 C9 F5 d/ A; r% Y, p9 Sนอกจากนี้ที่ทำงานเรายังมีห้องประชุมด้วย ที่ต้องมีห้องประชุมไม่ใช่แค่ให้เราไว้ใช้ประชุมงานกันเท่านั้น
7 |' [* N2 O! u1 k2 |- n
5 Y3 t9 q! ]- _, J2 sแต่มีไว้สำหรับการประชุมกับนักวิชาการที่เป็นที่ปรึกษาโครงการด้วยครับ$ m* L- J2 z2 }2 M
; W3 T j" `; X+ ]8 }
คือทุกเดือนเราต้องนำเสนอผลการศึกษาที่กำลังทำอยู่เพื่อให้นักวิชาการให้ความเห็นครับ เหมือนกับการสอบวิทยานิพนธ์นั่นแหละครับ$ x* f0 m j8 o" M }( u
, C7 t9 ]8 O, h! M" D, l6 tซึ่งเกือบทุกครั้งก็จะโดนคอมเมนต์หนัก ๆ แทบทุกรอบ งานการศึกษาชิ้นหนึ่งกว่าจะผ่านออกมาสู่สาธารณะนี่ใช้เวลาอย่างต่ำ 3 เดือนครับ
, X, T4 a: Y( A6 A
1 x1 X$ v, w' @: N; n' fพองานผ่านเราก็ส่งงานไปให้ทีมสื่อสารขับเคลื่อนงานต่อเพื่อให้เขาถึงคนในวงกว้าง! p% X2 U% Z" P2 Y
Q9 o+ `( G7 O1 m6 C# i$ ?$ {วิถีการทำงานของเราก็จะเป็นลูปแบบนี้ครับ
3 R2 K. X( i( [- i, r4 ~* E/ b2 w) `! L. ~' d4 Z0 Z! v/ U* b. n. t
การทำงานวิชาการว่าเครียดแล้วนะครับ สิ่งที่เครียดกว่าคือตอนประชุมกับนักวิชาการที่เกิดขึ้นเดือนละครั้ง
7 h, U4 t- b! o# v% K; h% j% K
4 B+ B$ d4 l, |- h. ~จะมีนักวิชาการจากหลากหลายกลุ่มมาให้ความเห็น ทั้งอาจารย์มหาวิทยาลัย นักสื่อสารมวลชน คนทำงานภาคประชาสังคม8 B: c/ ~% ^8 o) d# Z) t
4 l7 _* d# D \) A, P% [โดยมีอาจารย์จากสถาบันวิจัยระดับประเทศเป็นหัวหน้าทีมนักวิชาการกลาย ๆ
* m$ t" v% V/ V# R, Y# F! a; M1 O# i4 C7 T* A; F1 z" Q
อาจารย์ท่านนี้ผมขอให้ชื่อสมมติแกว่า อาจารย์พิธานแล้วกันนะครับ4 [) h0 [0 s/ B2 {1 y/ P
7 B+ }# R# Y c! N
การประชุมวิชาการจะขาดแกไม่ได้ครับ ไม่ว่าแกจะติดภารกิจไม่มีวันว่างยังไง เราก็ต้องรอแก เหมือนแกเป็นประธานคุมสอบนั่นแหละครับ
% ?" W. c4 j! C' A0 M- E
% S" ^; j9 |* o7 Yเราทุกคนต่างกลัวแกกันหมด เพราะมาดแกเป็นคนนิ่ง ขรึม วันไหนแกมาพร้อมกับรอยยิ้มและเสียงหัวเราะทักทายคนอื่นเราก็พอจะใจชื้นขึ้นมาบ้าง! C. t! Q$ n" Z% e
5 a$ o4 M2 j: ~
แต่ถ้าวันไหนแกมานิ่ง ๆ ไม่ค่อยพูดค่อยจา เรารู้สึกเหมือนชะตาจะขาดตั้งแต่ยังไม่เริ่มประชุม
, }$ i9 T2 I" U6 Y( x" E; F9 O. X o% u" W
แต่ถ้าไม่มองเรื่องความเป็นนักวิชาการที่โหด ดุ และตรงไปตรงมา
1 G+ p0 T/ E( M5 c I) R- i# O8 C2 l6 |9 }4 F' ?
อาจารย์พิธานเป็นคนที่ดูดีมาก ๆ คนหนึ่งเลยครับ แกเป็นคนสูง หุ่นกำลังดีไม่อ้วนไม่ผอม หน้าตาผิวพรรณเหมือนคนจีน) V" S/ v( R: H+ x% M4 K
! P6 x6 W% [: J/ r0 H+ v# b( C
อายุอานามน่าจะเกือบ ๆ ห้าสิบ แต่ดูไม่แก่ แกมีเมียและลูกแล้วครับ' v1 q: |; g0 a2 P7 N# ~
) u) H( U! _) Z z9 a1 w
2 q3 e; s" r9 j
' H0 C: x' g7 r9 Qด้วยความที่งานค่อนข้างเครียด และไม่ค่อยมีความมั่นคง เพราะทุกอย่างขึ้นอยู่กับแหล่งทุนซึ่งอาจจะไม่ให้ทุนทำต่อเมื่อไรก็ได้, C2 M9 J# s) i% j
' W+ i9 W4 m1 h, u; _6 j3 h
ทำให้เราหาคนทำงานได้ยากเมื่อคนเก่าลาออก สุดท้ายหลังจากผ่านไปหลายปี องค์กรเราต้องลดขนาดลง เพราะหาคนทำงานใหม่มาทดแทนคนเก่าที่ออกไปไม่ได้
+ U/ i: u6 V- |: `- ?
( R8 I- {8 T: A. K8 g( T$ e; _หรือหาได้ก็มักอยู่ไม่นานเพราะทนแรงกดดันไม่ไหว เราจึงยุบทีมสื่อสาร เหลือแต่คนทำงานวิชาการแค่ 6 คน6 \: e! V& |5 V. D
6 l% O2 R) U0 I- L3 T
สุดท้ายเราจึงตัดสินใจย้ายออฟฟิศไปอยู่ในสถานที่ที่เล็กลงกว่าเดิมมาก
: A# N3 N5 w8 O& h. r3 n# t1 w8 X; P( d. e( z
และการย้ายออฟฟิศไปที่ใหม่ทำให้เราไม่มีห้องประชุม ดีที่ออฟฟิศใหม่อยู่ใกล้กับอาคารสำนักงานย่อยของแหล่งทุน เราจึงขอใช้ห้องประชุมที่นี่เป็นที่ประชุมวิชาการเดือนละครั้ง' P0 N- @3 g. u; {3 {
0 l) H- t4 M+ d* |. r) [9 Iด้วยความที่มันเป็นสาขาย่อย ขนาดของสำนักงานจึงไม่ใหญ่ครับ ส่วนที่เราขอใช้ห้องประชุมมันจะเป็นส่วนเล็ก ๆ คือมีแค่ห้องประชุมขนาดความจุไม่เกิน 20 คน (แออัดนิดหน่อย): d0 H- }" ?, |+ `
5 r7 d4 x# ^; g6 M. e/ a
มีส่วนของแม่บ้านอยู่ฝั่งตรงข้ามห้องประชุม แล้วที่อยู่ติดเป็นหัวกับท้ายของห้องแม่บ้านคือ ห้องน้ำชาย กับห้องน้ำหญิง
' A$ O( O U( `+ `! V6 l3 V5 ~. N* |) y9 {1 D/ X0 U: C1 e# i7 j
ผมไม่รู้ว่าห้องน้ำหญิงมีขนาดเท่าไร แต่จะบอกว่าห้องน้ำชายมีขนาดเล็กมาก
5 x# T5 G; H% J7 `5 M, S; d- y c9 B0 C2 a) s% c
คือห้องนี้เปิดประตูออกมา จะเจอกับโถฉี่เลยครับ พอฉี่เสร็จหันกลับไปจะเป็นอ่างล้างมือ แล้วถัดจากอ่างล้างมือกับโถฉี่จะเป็นห้องน้ำแบบชักโครก2 y2 j, Y8 e' p0 E1 M3 n# N
. S8 {* o, `6 l2 \ w; V0 R qทั้งหมดนี้คือยืนคนเดียวก็เต็มห้องแล้ว เพราะฉะนั้นทุกครั้งเวลาเข้าผมจะล็อกกลอนทุกครั้งเพื่อไม่ให้คนเปิดมาเจอผมทำธุระส่วนตัว
# t2 I. h6 K ^$ u5 r# I s4 R. m( Q, ~! F- j# E7 }5 j+ X6 ]
และด้วยความคับแคบนี้ผมจึงแทบไม่เคยใช้มันเลย ผมจะจัดการให้เสร็จตั้งแต่ที่ทำงานไปเลย; x& `+ o) l6 k* E2 y7 B5 o2 @
" m$ q; r' u; V: `6 G
แต่ไม่รู้เพราะพรหมลิขิตบันดาลชักพาอะไรจึงเกิดเหตุการณ์ไม่คาดฝันขึ้นในวันหนึ่งที่เราประชุม
# Z9 {$ {9 e; r9 z' Z
4 W8 @5 L9 h V& C! D3 aวันนั้นเราทำงานเกือบไม่เสร็จ ต้องแก้งานกันจนนาทีสุดท้าย แล้วรีบไปให้ทันเวลานัดประชุม; g6 n0 X: T# m& v8 A W
0 B9 o' ?& `1 r
พอไปถึงห้องประชุมผมก็รีบจัดการเตรียมทุกอย่าง ไฟล์นำเสนอ และเอกสารให้นักวิชาการดูระหว่างนำเสนองาน" f5 Q* q1 ]7 M
u c( [! m. T! Z- D
พอเสร็จผมก็เลยรีบบึ่งไปห้องน้ำเพื่อจัดการธุระให้เสร็จก่อนเริ่มการประชุม# c% \2 k. Z- M0 u7 P% {4 B
1 m4 \) e* L" v* H% j) b1 C( Pแล้วเหตุการณ์ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้นตอนที่ผมหมุนลูกบิดเปิดประตูห้องน้ำออก ผมก็เจออาจารย์พิธานยืนฉี่อยู่หน้าโถฉี่ครับ& N/ Q, X- V9 t7 h8 K ^) n4 ^
W8 _0 n" L$ o, X( v
ผมตกใจมาก ยืนนิ่งงั้นทำอะไรไม่ถูก นอกจากเอ่ยปากพูดออกไปว่าขอโทษครับ: x9 u/ |' z) Z7 L% z7 b
F$ g/ A7 X& K( t/ f
อาจารย์พิธานไม่รู้ว่าแกตกใจไหม แต่แกนิ่งมากและยังคงทำธุระต่อไป: V( ^4 G; _; D/ c6 N9 c! m1 t
4 A4 C }4 N- Y* `" W4 r- z"เดี๋ยวเสร็จแล้ว"
* U7 j* F0 P/ P% _
" Q3 `# d! \& `+ U' iแกบอกผม ประโยคนั้นผมเลยทำอะไรไม่ถูก ไม่รู้ว่าควรปิดประตูลงหรือเปิดรอจนแกเสร็จ สมองมันคิดอะไรไม่ทันเลย0 u; @0 r+ ?/ ^/ \
6 @) r- e) w6 {' U$ r6 tแต่สิ่งที่เกิดขึ้นอัตโนมัติคือ สายตาผมมองต่ำลงไปตรงส่วนนั้นของอาจารย์พิธานครับ
2 J- D/ i s9 w3 a' j* l
7 V' W d* \' m# m2 O1 z8 Y5 kแล้วผมก็เห็นว่าแกไม่ได้แค่รูดซิปกางเกงแล้วควักควยออกมาฉี่
) ~( W, \ }5 u$ K1 u- t+ Q# P4 O3 w5 x8 h) \5 {
แต่แกปลดตะขอ รูดซิป และดึงกางเกงลงมาด้วยเล็กน้อย1 t8 k2 b- ]6 H- ?* P3 [
, Z: N4 N' _% h2 N: S9 Hไม่เท่านั้นมือของแกยังจับชายเสื้อเลิกขึ้นไปด้วย อาจจะกลัวว่าชายเสื้อที่ยาวมันจะไปการฉี่5 f' ~* S" U- F: s
( p. [% ]+ z1 _! x% O0 l5 w5 J9 _
พอเป็นอย่างนั้นผมจึงเห็นทั้งควย ทั้งไข่ และหมอยของแกแบบเต็ม ๆ7 b$ C5 V8 R3 V7 v" e
) m- v! k# Z" ]8 J
ควยที่ยังไม่ตื่นตัว สีคล้ำกว่าสีผิวแกเล็กน้อย ปลายหัวเปิดสีเข้ม และขนหมอยขึ้นเป็นแผงค่อนข้างดกเลยทีเดียว V7 T; G5 P* ^. _2 z
2 e: i4 p" e- H3 _ไม่เท่านั้นผมยังเห็นฉี่ของแกออกมาเป็นสายอีกด้วย+ ^+ m5 C9 @( e* a
, R1 o. _4 b) }' F4 ]& X3 Tขณะที่ผมมองแกพูดขึ้นมาอีกว่า
`8 C* x4 c$ a0 Z9 b* V8 F. l) m. H
"เสร็จแล้ว ขอล้างมือแต่งตัวแป๊บ"
3 |3 |& ]% n% v8 c, s, O' P; ~8 k9 C* G7 p% |: u3 \
ว่าแล้วแกก็เอามือข้างหนึ่งมาจับควยสะบัดน้ำที่ยังค้างรูออกให้หมด ก่อนที่แกจะหันหลังกลับไปเพื่อที่จะล้างมือที่อ่างล้างมือ. Q5 R) P2 D7 K
4 g" Z: F1 {$ n0 g P, V) q" iแกทำอย่างนั้นทั้งที่กางเกงยังคาอยู่ที่หน้าขา4 H+ P1 k& ]! c$ Q9 U
9 w+ ~$ ?1 X d# g$ I" P
และตอนหันไปที่อ่างแทนที่แกจะหันหลังแกกลับหันหน้ามาทางผม จนผมเห็นควยแกแบบเต็ม ๆ อีกครั้ง
7 a" n% V1 l$ c4 B( j% W T! ~: ` B1 g, N8 J, g/ m
ตอนแกยืนล้างมือผมได้เห็นก้นแกที่แพลมออกมาจากชายเสื้อเล็กน้อย ตอนนั้นหัวใจจะวายเลยครับ
; F& Y6 { ~' J3 @2 M: m% `; K) f1 K/ ]8 J0 |" x% z2 W
แล้วพอแกล้างมือเสร็จแกก็แต่งตัวอยู่ตรงหน้ากระจกเลย ตอนนั้นเองผมได้เห็นก้นแกเต็ม ๆ เพราะแกดึงกางเกงลงต่ำลงไปอีก$ P: y% \- N7 B
) D6 Y- `' L# {3 t3 `" w' N
ก่อนจะก้มตัวลงเพื่อที่จะเอื้อมมือไปดึงกางเกงชั้นในขึ้นมาใส่ก่อน
+ T z. U- ^" A* E9 ]: k5 h5 I% s# A, I! c/ h& D! A) _
ตอนแกก้มลงผมเห็นก้นแกที่โผลพ้นชายเสื้อออกมาทีละนิด ทีละนิด เป็นความรู้สึกที่โคตรเสียว' H X @9 i7 w
. s+ Z" E; o {* t
พอแกดึงชั้นในขึ้นมาสวมตอนนั้นเองที่ผมได้สบตากับแกในกระจก แกเห็นว่าผมมองสิ่งที่แกทำตลอด9 i0 w; E q% J0 _1 ]& u* Z
4 m' h+ P; W9 b7 Kแต่แกยังยืนโชว์กางเกงชั้นในแบบบิกินี่สีขาวที่บางมาก บางจนเห็นร่องก้นต่อหน้าผมต่อไปสักพัก กว่าที่แกจะดึงกางเกงสแลกขึ้นมาสวม6 h# z B1 o3 z$ J! b9 f" G
* V+ ]7 ^& y4 L9 O- J( Cแกบอกผมว่าให้เข้ามาฉี่ได้เลย ตอนที่แกจัดเครื่องแต่งตัวจนเกือบเสร็จ ผมเลยเดินเข้าไป และเป็นจังหวะที่แกเบียดผมออกจากน้ำไป0 r/ I9 X) `* h! H
) V5 {2 B- a. Q$ Y9 v
ผมฉี่ไปใจเต้นไม่เป็นส่ำไป ไม่รู้ว่ากลับไปประชุมจะมองหน้าแกยังไง& K2 {' N) h! R: ^
2 j3 M: l4 b$ |5 l
แต่พอกลับไปผมก็เห็นแกกำลังคุยเล่นกับหัวหน้าและอาจารย์ท่านอื่น ๆ อย่างสนุกสนาน! t) R) l, ?( I5 \( D& t
8 [1 A2 }) r9 X) ~) J% Y, sแกไม่ได้มองมาที่ผมเลยตลอดการประชุมวันนั้น! u7 D1 x) M* r5 A+ [
' m* N7 B0 t7 K
และนี่คือประสบการณ์สุดกระอักกระอ่วนใจที่ผมจะไม่มีวันลืมเลยครับ
- U: k7 z4 B9 S6 b& F* F* L; D5 w$ h7 M# D4 b% b( @
ไม่คิดว่าเจออาจารย์พิธานมานานหลายปี นั่งประชุมด้วยความหวาดกลัวแกมาทุกครั้ง
0 {3 T5 P' B5 s
/ H- H6 W N0 K) U- S9 }$ `วันหนึ่งจะได้เห็นทั้งควย ทั้งไข่ ทั้งหมอย ทั้งก้นของแกแบบเต็ม ๆ ตา
3 r& w4 M7 _ N; S8 Q( L. ?( P' }, N4 j2 a n& B3 }" W
- T( N9 h( ]7 j* Q7 `6 k |
|
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2025-7-5 18:26:07
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2025-7-5 19:47:38
โพสต์ 2025-7-5 20:19:38
โพสต์ 2025-7-5 21:33:38
โพสต์ 2025-7-5 22:16:22
