คิดถึงจริงหรือครับ ตอนที่ 4 ลารักเข้าสู่เมืองกรุง

Maximam

เช้าวันศุกร์ที่แสนสดใส แต่ในใจของไม้กับส้มโอกลับขุ่นมัวเมื่อเช้านี้ไม้ต้องออก
เดินทางเข้ากรุงเทพเพื่อไปหางานเเละเงินสินสอด 5 ล้านมาขอส้มโอ

เช้านี้ส้มโอขับรถกระบะของไม้พาไม้มาส่งที่ท่ารถตู้เข้ากรุงเทพโดยมีแม่นวล
มาด้วย

"แม่จ๋า ไม้ลาก่อนนะครับแม่ แม่ดูแลตัวเองดีดีนะครับ"
ไม้เอ่ยคำลาแม่นวลที่หน้าองค์พระปฐมเจดีย์สิ่งศักดิ์คู่เมืองนครปฐม

"โชคดีนะลูก แม่ขอพระให้องค์พระปฐมและองค์พระร่วงปกปักรักษาคุ้มครอง
ให้ลูกแม่ปลอดภัยเก้บเงินได้ดังใจหวังนะลูก"
"ครับแม่ พรของแม่คือสิ่งประเสริฐที่สุด ไม้รักแม่นะครับ"
"แม่ก็รักไม้นะลูก ไม่ต้องห่วงแม่นะ"
แม่นวลกอดไม้และให้พรลูกชาย จากนั้นไม้ก็ขอกอดส้มโอและพูดขึ้นว่า....
"ฝากแม่พี่ด้วยนะครับส้มโอ สัญญากับพี่นะว่าจะรอพี่"
"สัญญาครับ พี่เถอะอย่าไปหลงไหลเกย์เมืองกรุงหน้าขาว จนลืมเกย์บ้านนอก
หน้าดำผิวคล้ำคนนี้นะครับ ไม่ต้องห่วงป้านวลนะพี่ส้มโอจะดูท่านเหมือนแม่อีกคน"
"สาธุ องค์ปพระปฐมเจดีย์และพระร่วงผู้ศักดิ์สิทธิ์ กระผมขอฝากยอดดวงใจของ
กระผมให้ท่านปกปักคุ้มครองอย่าให้หนุ่มใดมาแย่งชิงไปได้ ดอกส้มโอช่อนี้
จะเป็นตัวแทนความรักที่ขาวบริสุทธิ์ของเราสองคน"
ไม้ยื่นดอกส้มโอให้กับส้มโอคนรักของเขาทั้งคู่ขึ้นกราบองค์พระและกำลังจะเดินไป
ที่ท่ารถ แต่ทันใดนั้นก็.......

"ไอ้ไม้"
เสียงดังขึ้นมาแต่ไกลชายหนุ่มในเครื่องแบบตำรวจที่มาพร้อมกับภรรยาซึ่งไม่ใช่
ใครอื่นนั้นก็คือพ่อกับแม่ของส้มโอ
"พ่อ แม่"
ส้มโอเอ่ยขึ้น พร้อมเกาะแขนไม้ไว้และรีบพูดว่า....
"พ่อจะทำอะไรพี่ไม้"
"พ่อจะทำอะไรมันได้ แกยืนเกาะมันขนาดนี้ สวัสดีพี่นวล"
พ่อเชษฐ์เอ่ยขึ้น ทันใดนั้นแม่ผะเนียจึงพูดว่า....
"น้าเอาของแห้งมาให้เราเอาไว้ไปกินที่กรุงเทพ และนี่ยำส้มโอของชอบเรา น้าขอ
ให้ไม้โชคดีและมีเงินมาขอส้มโอให้ได้นะ ลูกแม่"
แม่ผะเนียพูดพร้อมเอาของให้ไม้ และก็กอดไม้เป็นกำลังใจให้

"อะนี่ไอ้ไม้ข้าก็มีของมาให้เอ็ง"
"อะไรอะพ่อ"ส้มโอเอ่ยถาม
"ไม่ใช่ลูกปืนก็แล้วกัน ของศักดิ์สิทธิ์ที่ข้านับถือ จำไว้ถ้าทิ้งลูกกูมึงตาย
ขอให้เอ็งโชคดีนะไอ้ไม้ เอ็งก็ไม่ได้มีอะไรเสียหายแต่เอ็งก็ต้องเข้าใจข้าด้วย"
พ่อเชษบ์พูดขึ้น ไม้จึงตอบไปว่า...
"ขอบคุณครับพ่อ"
"น้าก็พอ ยังไม่ต้องพ่อ"
ไม้เปิดถุงดูก็พบว่าเป็นพระสมเด็จของสารวัตรเชษฐ์ที่พกติดตัว ไม้จึงพูดว่า...
"นี่มันของคุ้มครองตัวน้าเชษฐ์นี่ครับ ผมรับไม่ได้"
"ทำไมจะรับไม่ได้ หรือจะไม่เอาไอ้ส้มโอ"
"เอาครับส้มโอผมเอาแต่พระสมเด็จของน้านี่...."
"เอาเถอะข้าให้ ถือว่าเป็นขวัญถุงให้เอ็งละกัน ส้มโอขับรถกลับบ้านดีดี
พ่อไปทำงานก่อน พาแม่กับป้ากลับบ้านดีดี โชคดีนะไอ้ไม้ข้าจะรอสินสอด
จากเอ็งอย่าทำข้าผิดหวังหละ"
"ผมไม่ทำให้พ่อผิดหวังแน่นอนครับ"
"น้า... น้าโว้ย"
เมื่อสารวัตรเชษฐ์ขับรถออกไป ในใจก็แอบขอพระให้ไม้ทำได้สำเร็จเพราะ
ในใจลึกๆ สารววัตรก็ไม่อยากได้อีกฝ่ายมาเป็นเขยเหมือนกัน ทุกอย่างเป็น
ไปตามหน้าที่ที่ต้องจับโจรจึงต้องเรียกสินสอดไม้ให้แพง ถ้าไม้ยังอยู่ในพื้นที่
สารวัตรจะลำบากใจแน่ๆ

....อย่าหลงเมืองกรุงลืมทุ่งบ้านเรา ให้คิดถึงคนชาวสวนบ้านนา
รูปน้องไม่หล่อไม่งามล้ำ ผิวกายหมองคล้ำเพราะทำนา
ไม่เหมือนเมืองฟ้าคนงามมากมี....
เสียงร้องสั่งลาของส้มโอที่มอบให้ไม้ก่อนที่ไม้จะขึ้นรถตู้จากตลาดองค์พระ
เข้าสู่กรุงเทพ ทั้งคู่กอดลากันน้ำตาของไม้ไหลนองแก้มก่อนที่ไม้จะหยิบผ้า
เช็ดหน้าในกระเป๋าเสื้อของเขามาซับหน้าให้ส้มโอ

....จงรอพี่ก่อนขอวอนนะน้อง อย่าให้พี่หมองเพราะรักเราเก้อ
จะรักเพียงเจ้าแบบสุดซึ้ง เจ้านี่คิดถึงพี่ไหมเล่าเออ ส่วนพี่สิเพ้อ
คิดถึงจังเลย...
ไม่ส่งขอความเสียงไปให้ส้มโอในแชท ทำเอาส้มโอแอบยิ้มแก้มปริในสวน
ส้มโอทองดี
------------------------------

รถตู้พาไม้มาถึงยังกรุงเทพมหานครเมื่อแห่งการต่อสู้ดิ้นรนเพื่อชีวิตที่ดีขึ้น
ของคนแทบทุกที่ เมื่อไม้ลงรถตู้เขาก็ได้พบกับชายหนุ่มวัยกลางคนน่าจะ
รุ่นเดียวกับพ่อของส้มโอหรืออาจแก่กว่าที่กำลังโดนจี้ชิงทรัพย์ ไม้จึงถีบเข้า
ที่กลางหลัง
"เฮ้ย ทำเชี้ยไรวะไม่เกรงกลัวกฎหมายเลยไง"
"มึงเสือกเหี้ยไรว่ะ อยากตายไงไอ้สัตว์"
คนร้ายหันมีดมาทางไม้ ชายวัยกลางคนจึงพูดว่า
"ไอ้หนุ่มระะวัง"
ไม้เตะเข้าที่มือคนร้าจนมีดร่วงทันใดนั้นตำรวจสาตรวจก็ผ่านมาพอดีจึง
เข้าช่วยบุคคนทั้งสองไว้ได้ทัน ชายวัยกลาางคนที่ให้การกับตำรวจและส่ง
ทนายไปดำเนินการแทนตน
"ขอบใจนะไอ้หนุ่ม นวล...."
ชายวัยกลางคนอุทานขึ้นมาถึงชื่อคนรักเก่าเมื่อได้เห็นหน้าของไม้

"คุณลุง เป็นอะไรหรือเปล่าครับ แล้วนี่เรียกชื่อแม่ผมทำไม"
ไม้เอ่ยถามยิ่งทำให้ชายวัยกลางคนยิ้มออกในใจเมื่อรู้ว่านี้คือลูกชายของ
เขากับศรีนวล หญิงสาวรักแรกและรักเดียวแห่งเมืองนครชัยศรี ชายหนุ่ม
จึงชวนไม้ไปทานมื้อเที่ยงและขอบคุณที่ช่วยชีวิตเขาจากโจร แต่เพื่อความ
แน่ชัดชายหนุ่มจึงลูบหัวไม้เพื่อดึงเส้นผมของไม้และเขาไปตรวจดีเอ็นเอ
ซึ่งตามความจริงถ้าไม้ไม่ยอมจะไม่สามารถตรวจได้ แต่ด้วยอำนาจเงินที่มาก
และหนาพอจึงทำได้ทุกอย่าง
-------------------

ร้านอาหาร
"สั่งเต็มที่เลยนะหนุ่ม ไม่ต้องเกรงใจลุง ขอบใจเอ็งมาที่กล้าเข้ามาช่วย"
ชายหนุ่มเอ่ยขึ้น ไม้จึงสั่งเมนูแบบง่ายๆราคาเบาๆเพราะเกรงใจ

"ชื่อไรหรือเรา มาจากไหน" ชายหนุ่มเอ่ยถาม
"ผมชื่อไม้ครับ บ้านอยู่ตัวเมืองนครปฐมครับ รอยต่อนครชัยศรี"
"แล้วมาเที่ยวหรือมาหาเพื่อนหละ" ชายหนุ่มเอ่ยถามอีกครั้งเมื่อได้คำตอบ
"ผมมาหางานทำครับ พอดีจะไปขอแฟนแต่งงานงานแต่ว่าสินสอดแอบแพง
ไปหน่อย" ไม้ตอบไปแบบซื่อๆตรงๆตามนิสัยเขา ชายหนุ่มจึงนึกถึงคำของ
เพื่อนนั้นก็คือสารวัตรเชษฐ์ที่บอกว่าให้ช่วยรับลูกเข้าทำงานด้วยนะพี่ พี่เท่านั้น
ที่จะช่วยไอ้ไม้ได้ ไม้จึงเอ่ยถามไปว่า...
"คุณลุงชื่ออะไรหรือครับ"
"ลุงชื่อ โมชย์ เป็นเจ้าของธุรกิจอสังหาและรับเหมาก่อสร้าง" ใช่ครับนี่คือ
คุณปราโมชย์ อดีสามีของแม่ศรีนวลเขาคือพ่อแท้ๆของไม้ แต่เพื่อให้เรื่อง
ไม่จบเร็วไป โมชย์จึงยังไม่บอกความจริงกับไม้และรอผลดีเอ็นเอที่ชัดเจนก่อน
โมชย์จึงถามไม้ไปว่า....
"แล้วเราเรียนจบอะไรมา"
"ผมจบวิศวกรรมโยธามารับ และมีพื้นฐานการออกแบบสภาปัตย์"
"ดี ดีเลยลุงกำลังขาดคนช่วยงาน สนใจมาทำงานกับลุงไหม ไม้"
"จริงนะครับลุง ผมโคตรโชคดีเลยที่เข้ากรุงมาเจอลุงแล้วได้งาน"
"จริงดิ นั้นเดี๋ยวบ่ายนี้ไปเขียนใบสมัครงานที่บริษัท และที่พักลุงจัดการให้"
โมชย์ทั้งดีใจและอยากกอดแต่ก็ยังทำไม่ได้ ไม้คงยังไม่ให้อภัยเขาแน่ถ้ารู้
ความจริงว่าเขาคือพ่อ คนที่ทิ้งเขาและแม่จากนครชัยศรีมากรุงเทพ ตอนนี้
โมชย์ทำหน้าที่ของลุงและเจ้าของกิจการที่ไม้ไว้วางใจไปก่อน
------------------------------

บริษัทอสังหาริมทรัพย์และรับเหมาก่อสร้างรายใหญ่ระดับประเทศ
โมชย์สั่งห้ามพนักงานทุกคนเรียกชื่อจริงและนามสกุลของเขาเพื่อไม้ให้
ไม้รู้และหนีจาก
"ธนา เดี๋ยวเอาใบสมัครให้เจ้าหนุ่มนี่กรอกนะ แล้วเดี๋ยวให้พาไปเรียนรู้
งานก่อสร้าง ฉันจะให้เขามาทำแทนไอ้หัวหน้าคนเก่าที่โกงเงินบริษัทเรา
ไม่ต้องกลัวนะหนุ่ม ลุงเชื่อว่าไม้ทำได้"
เมื่อพูดจบโมชย์ก็เข้าไปที่ห้องทำงานประธานบริหารและกรรมการผู้มีอำนาจ
ไม้แอบตกใจนิดๆที่คนระดับเขาได้ขช่วยชีวิตคนระดับบบิ๊กของบริษัท  

"เป็นไงบ้างธนาเรื่องที่ให้จัดการ"
ปราโมชย์เอ่ยถามธนาที่เป็นเลขานุการคนสนิทของเขา
"เรื่องอะไรก่อนดีครับท่าน"
"ทุกเรื่อง"
"DNA ของท่านกับคุณไม้ตรงกันครับ 100% ยืนยันได้ครับว่าคุณไม้
คือลูกของท่านแน่นอน นี่ครับเอกสารรับรอง ส่วนเรื่องงานตอนนี้ให้
ลองเรียนรู้งานทฤษฎีก่อน ดูเขาสนใจและตั้งใจมากครับ ยินดีกับท่าน
ประธานด้วยครับ"
ธนาส่งซองเอกสารให้ปราโมชย์ได้ดู ปราโมชย์ถึงกับดีใจมาก 20 กว่าปี
ที่รอคอยเขาได้เจอลูกชายของเขาแล้ว
"ไม้ลูกพ่อ วันนี้พ่อสมหวังแล้วลูก พ่อจะดูแลลูกให้ดีที่สุดหวังว่าลูกและ
แม่ศรีนวลของลูกจะยกโทษให้พ่อบ้าง ธนา ปิดเรื่องนี้อย่าให้ใครรู้จนกว่า
ฉันจะเปิดเรื่องนี้เอง"

ไม้จะใช้ชีวิตในเมื่อกรุงต่อไปอย่างไร แล้วระยะห่าง ความคิดถึงจะทำให้รัก
ของไม้กับส้มโอจืดจางเลือนลางหรือไม่ ฝากติดตามต่อด้วยนะครับ

Danaipat3656

รอติดตามมานานแสนนานครับ