ที่วิ่งเข้าไปรับตัวลูกศิษย์ที่กำลังใจสลายด้วยความเสียใจและห่วงใยสุดขีด ร่างเย็นยะเยือกของเด็กน้อย
ที่ใจสลายสิ้นหวังร่วงลงในอ้อมกอดของครูใหญ่ ที่พยายามดูดซับหนาวเหน็บนั้นจากร่างน้อยๆ
เติมเต็มความอบอุ่นเข้าไปผ่านอ้อมกอดแน่นที่ห่วงใยอย่างยิ่งจับใจ
................................................................................
"พ่อครูครับ ผมรักพ่อครูครับ" เสียงแหบพร่าที่กำลังแตกหนุ่มของต้นน้ำดังขึ้นทุกเช้าก่อนที่จะไปห้องทำเวร
รอยยิ้มมีเสน่ห์จากลักยิ้มแก้มซ้าย กับท่าทางทะลึ่งกระโดนโลดเต้นเหมือนเด็ก
แต่ร่างกายที่ไม่ใช่เด็กโดยเฉพาะลำควย ที่กระทุ้งใต้ผ้ากางเกงวอร์มสีน้ำเงินแถบขาว
มันดุ๊กดิ๊ก จนหัวใจของครูใหญ่สั่นใหว
"เป็นหนุ่มแล้วซินะต้นน้ำ" ครูใหญ่รำพึงในใจ พร้อมกับภาพโหดร้ายเมื่อ 5 ปีก่อนที่ผุดขึ้นมาในหัว
ครูใหญ่เลี้ยงต้นน้ำยิ่งกว่าลูกชาย ทะนุถนอมอบรมเลี้ยงดูรักยิ่งกว่าใดใด เพราะความน่ารัก ความเป็นเด็กดี
เชื่อฟังที่สำคัญ หล่อหุ่นดีมาก ผิวขาวเนียนกรรมพันธ์จากจีนฮ้อ ขาวมากจนความคิดเตลิดเกินเลย
ต้นน้ำน้ำเริ่มเข้ามาในจินตนาการระหว่างการช่วยตัวเองบ่อยครั้งขึ้น
"ไม่ๆ เขาคือลูกชายเรา เขารักเราเหมือนพ่อ คิดแบบนั้นได้อย่างไร" ครูใหญ่ได้สติ
กำหราบหัวใจตัวเอง จึงหันไปหยิบหนังสือเพื่อเตรียมตัว ไปสอนที่อาคารเรียน
แล้วครูใหญ่ก็มุ่งหน้าเดินไปทางที่ต้นน้ำวิ่งไปก่อนหน้า
โรงเรียนกำลังประสบปัญหาขั้นวิกฤติ เรื่องงบประมาณเพราะนักเรียนส่วนมากเป็นต่างด้าว
ทำให้มีปัญหาเรื่องการเบิกค่าใช้จ่าย และยิ่งข่าว นักเรียนผี(มีแต่รายชื่อ) กำลังดัง
ส่งผลกระทบร้ายแรงถึงขั้นมีหนังสือให้ยุบโรงเรียน ทำเอาครูใหญ่เครียดมากๆ จนสติไม่อยู่กับตัว
เพราะ ถ้าโรงเรียนนี้ยุบแล้วเด็กๆพวกนี้หล่ะ
"ครูครับ ครูเป็นอะไร ไม่สบายหรือเปล่า" นักเรียนเอ๋ยถามเพราะเห็นครูผิดสังเกตุ
ครูใหญ่เปลี่ยนไป จากเคยเล่านิทาน เล่าเรื่องตลก แต่ตอนนี้ไม่มีแล้ว
จู่คำถามที่เหมือนกับระเบิดโยนมาใส่ใจของครูใหญ่ก็ดังขึ้น
"ครูครับโรงเรียนของเราจะถูกยุบหรือครับ"
"แล้วพวกเราจะไปเรียนที่ใหน อยู่ยังไงครับ"
"ครูจะทิ้งพวกเราหรือเปล่าครับ" คำถามดังแซงแซ่ สายตาคู่น้อยๆทุกคู่
จ้องมาที่ครูใหญ่ที่เป็นที่พึ่งเดียวของพวกเขา
ครูใหญ่สะดุ้งกับคำถามที่ไม่รู้จะตอบยังไง จึงถอนหายใจยาวๆ
"ครูรักพวกเราจะทิ้งพวกเราได้ยังไงครับ"
สิ้นเสียงจู่ๆน้ำตาที่อัดอั้นเพราะปัญหาที่เกินกำลังสู้ มันหนักอึ้งเกินจะทน
สายน้ำตาใหลพรากออกมาแบบไม่รู้ตัว
เด็กๆตกใจทำอะไรไม่ถูก ที่เห็นครูใหญ่ร้องให้ ต่างกรูกันเข้ามาโอบกอดครู
เหมือนตอนที่พวกเขาร้องให้แล้วครู โอบกอดปลอบโยนพวกเขา
ครูกับศิษย์กอดคอกันน้ำตาไหลในห้องเรียนเก่าๆบนดอยอันเหน็บหนาว
ข่าวครูร้องให้กระจายไปทั่วโรงเรียนจนถึงหูต้นน้ำ เขารู้สึกปวดใจแบบบอกไม่ถูก
และไม่รู้จะปลอบโยนครูผู้เป็นดั่งเจ้าชีวิต ผู้ให้ชีวิตใหม่แก่เขา
หลังจากผ่านเวลาข้าวเย็นแล้ว เด็กบางคนก็เล่นฟุตบอลที่สนาม
เด็กบางคนก็หยอกล้อกันที่สนามเด็กเล่น ต้นน้ำมองตามหลังครูใหญ่
ที่กำลังเดินกลับบ้านพักด้วยความไม่สบายใจ
"พ่อครูครับ พ่อครูครับ หลับหรือยัง" ต้นน้ำตะโกนถามครูใหญ่ ที่ปิดไฟปิดประตูเงียบอยู่ในห้อง
แสงไฟถูกเปิดขึ้นอีกครั้ง
"ต้นน้ำหรือ มีอะไรลูก พ่อครูยังไม่หลับ" ครูใหญ่ตะโกนตอบเพราะปกติต้นน้ำไม่เคยมาเรียกแบบนี้
เพราะเขานอนที่หอนอนกับเพื่อนๆนักเรียนคนอื่น ตั้งแต่เริ่มเป็นหนุ่ม
"คืนนี้ผมขอนอนกับพ่อครูได้มั้ยครับ ผมคิดถึงพ่อแม่ครับ" ต้นน้ำหาข้ออ้างเพราะเป็นห่วงครูใหญ่
"ได้สิลูก ทำไมจะไม่ได้ ขึ้นมาๆพ่อครูเปิดประตูให้" ครูใหญ่เปิดเดินลงเปิดประตูหน้าชั้นล่างรูสึก
สงสารต้นน้ำที่คิดถึงพ่อแม่ โดยไม่ได้คิดอะไร
พอประตูเปิดจู่ๆ ต้นน้ำก็โผเข้ามากอดครูด้วยอาการน้ำตาใหลพราก
เพราะเขากังวลใจตั้งแต่ตอนกลางวันแล้ว โรงเรียนจะโดนยุบ ครูร้องให้
ครูจะทิ้งเขาหรือเปล่า แล้วเขาจะอยู่กับใคร พ่อแม่ก็ตายหมดแล้ว เป็นความเศร้าที่ไม่มีเสียง
มันถูกแสดงออกด้วยน้ำตาที่ใหลพราก และด้วยแรงกอดที่กอดครูจนแน่น
"เป็นอะไรไปต้นน้ำ ลูกร้องให้ทำไม" ครูใหญ่ตกใจถามด้วยน้ำเสียงเป็นห่วง
"ผมสงสารครูครับ" เด็กนักเรียนพูดกันว่าครูร้องให้ใช่มั้ยครับ
"เด็กโง่ ก็ให้ครูร้องให้บ้างสิ ครูก็เศร้าเป็นนะ" ครูใหญ่หัวเราะเสียงดังเพื่อไล่บรรยากาศแย่ๆออกไป
หลังจากได้ปลดปล่อยอารมณ์ก็ดีขึ้น พร้อมกับดึงตัวต้นน้ำไปที่บันได แล้วย่อตัวนั่งลง
จับทั้งสองแขนของต้นน้ำที่ยืนอยู่ข้างหน้า
"ลูกโตเป็นหนุ่มแล้วนะ จะมาร้องให้งอแงแบบนี้มันน่าอายนะลูก" ครูใหญ่ขำท่าทางเก้งก้าง
แต่ทำตัว เป็นเด็กของต้นน้ำ และรู้สึกดีใจกับสัมผัสความห่าวใยจากใจลูกศิษย์ที่รัก
"คืนนี้ผมนอนกับพ่อครูนะครับ นะครับ" ต้นน้ำยิ้มอ้อนทั้งคราบน้ำตา
"ได้ ได้ พ่อครูไม่ได้นอนกอดลูกชาย เป็นปีแล้วมั้ง" ครูใหญ่ยิ้มตอบ
จู่ก็รู้สึกว่าหัวใจเต้น ตุ๊บๆหลังพูดจบ
"สองปีกว่าแล้วครับพ่อครู ตั้งแต่พ่อครูให้ผมเป็นหัวหน้าหอพัก ผมก็ไม่ได้นอนกับพ่อครูอีกเลย"
"สองปีแล้วหรือโอ้ววว ไวจัง" ครูใหญ่ดันตัวต้นน้ำออกห่างอีกนิด แต่ยังคงจับแขนไว้อยู่ เพื่อดูให้ชัดเจน
เต็มตา ใบหน้าขาวเนียน คิ้วดกดำ ตาคมเข้มขนตางอนงาม ปากรูปกระจับอวบอิ่มสีชมพูออกเข้ม
ไรหนวดเริ่มขึ้นบางๆเหนือริมฝีปาก แขนขายาว ยิ่งตอนนี้ต้นน้ำทำหน้าตาทะลึ่งทะเล้น
ยิ่งเพิ่มความหล่อน่ารักและเย้ายวน
"น้องโตขึ้นไวมากๆเลยลูก แป้บเดียวเป็นหนุ่มล่ะ" ครูใหญ่พูดติดๆขัดๆ พร้อมกับกลืนน้ำลาย
เพราะบังเอิญสายตาไปโฟกัสอยูที่เป้าอันตุงนูนที่เห็นเป็นลำแกว่งไกวใต้กางเกงฟุตบอลสีขาวและที่สำคัญ
ต้นน้ำไม่ชอบใสกางเกงนอน หัวใจเต้นตึกๆตักๆ ไม่เป็นจังหวะ ศิลธรรมและอารมณ์
กำลังประหัตประหาร ต่อสู้กันในหัวของครูใหญ่อย่างบ้าคลั่ง
จู่ๆความเสียวสันหลังก็เย็นวาบไปทั่วแผ่นหลัง เกิดความรู้สึกกลัวขึ้นมาในใจ
ถ้าต้นน้ำไม่เล่นด้วยจะเป็นยังไง ความสัมพันธ์จากรักมากจะกลายเป็นเกลียดกันเข้าใส้ไปหรือเปล่า
ความคิดนี้ผุดขึ้นทำให้ครูใหญ่ได้สติอีกครั้ง
"จะนอนกับพ่อครูให้ได้ใช่มั้ยคืนนี้" ครูใหญ่ถามย้ำเพื่อให้ต้นน้ำเปลี่ยนใจ
"ใช่ครับ จะนอนกอดพ่อครูทั้งคืนเลย" ต้นน้ำยิ้มแป้นสีหน้าดีใจ
"แล้วน้องๆที่หอนอนละครับดูแลเรียบร้อยมั้ย" ครูใหญ่ถาม
"เรียบร้อยครับ ปิดประตูหน้าต่าง น้องๆเข้านอน ปิดไฟเรียบร้อยแล้วครับ" ต้นน้ำพูดพร้อมยืดอกภูมิใจ
"ดีมากไม่เสียแรงพ่อครูไว้ใจ" "งั้นปิดประตูหน้าพวกเราขึ้นนอนกัน" ครูใหญ่บอกต้นน้ำไปปิดประตู
แต่เจ้ากรรมการเดินไปปิดประตูที่แกว่งไกวและโทงเทงของต้นน้า กลับทำให้จิตใจครูใหญ่ว้าวุ่นยิ่งกว่า
ครูใหญ่รีบขึ้นห้องนอนก่อนที่ต้นน้ำจะปิดประตูเสร็จ เพราะไม่อยากเห็นอวัยวะบาดตา
ตอนที่ต้นน้ำเดินขากลับ
ต้นน้ำเดินเข้าห้องน้ำ ฉี่ก่อนนอนตามปกติที่เคยทำมาตั้งแต่เด็กที่ครูใหญ่สอนไว้
แล้วเดินขึ้นบันใดตามครูใหญ่ไปที่ห้องนอนที่เขาคุ้นเคย เพราะเขานอนกับครูใหญ่
มาตั้งแต่ที่บ้านเกิดเหตุ ก็หลายปีมาแล้ว
"พ่อครูไม่รอผมเลย รู้มั้ยผมกลัวผีมากๆตอนเข้าห้องน้ๆ" ต้นน้ำส่งเสียงอ้อนแบบงอนๆ
พร้อมกับมุดเข้าไปในผ้าห่มของครูใหญ่ ทำท่าสั่นๆกลัวๆแล้วหัวเราะตามประสา
แล้วมุดๆเข้าไปจนเบียดกับตัวของครูใหญ่
"พ่อครูนอนกอดผมเหมือนตอนเด็กได้มั้ยครับ" ต้นน้ำส่งเสียงอ้อนอีกที
พร้อมกับมุดเข้าไปในอ้อมแขนของครูใหญ่ แต่ครูใหญ่กับพลิกตัวนอนหันหลังให้ต้นน้ำทันที
เพราะกลัวต้นน้ำสัมผัสโดนลำควยที่แข็งเป็นท่อนดันชุดนอนผ้าบางหวิวไม่ใส่กางกางใน
ต้นน้ำเกล้งน้อยใจเบียดตัวเข้าไปกอดแนบชิดเนื้อสัมผัส ลมปากที่กระซิบข้างหูครูใหญ่
ว่า "พ่อครูไม่รักผมแล้วหรือครับ ไม่กอดผมเลย" ลมอุ่นๆจากปากต้นน้ำกระทบลงที่ซอกคอ
หลังใบหูครูใหญ่ ทำเอาตุ่มขนลุกชูชัน พร้อมกันนั้นบริเวณแก้มก้ม ท่อนลำวัยรุ่นของต้นน้ำ
ก็เบียดเสียดถูไถจนใจหวิว กำแพงศิลธรรมระหว่างพ่อครูที่มีต่อศิษย์เริ่มกร่อนลงมากขึ้นๆ มากขึ้น
"เอาวะ!!!" เป็นไงเป็นกัน ในที่สุดครูใหญ่ก็พ่ายแพ้ต่ออารมณ์ที่ลุกโซนแล้วตอนนี้
"ต้นน้ำอยากให้พ่อกอดจริงๆหรือลูก ลูกโตเป็นหนุ่มแล้วนะ" ครูใหญ่ถามย้ำเพื่อความแน่ใจ
"อยากครับ อยากให้พ่อครูนอนกอดทั้งคืนเลยยิ่งดี" ต้นน้ำตอบแบบไม่ต้องคิด
ครูใหญ่พลิกตัวมา นอนตะแคงในท่ากุ้งตัวงอๆ เพราไม่อยากให้ลำควยที่แข็งเต็มที่ไปสัมผัส
โดนตัวของต้นน้ำ จากการหันหน้ามาทำให้เห็นหน้าอันเย้ายวนของต้นน้ำเต็มตา ใบหน้าอันหล่อเหลา
ราวเทพบุตร เป็นความหล่อแรกแย้มที่เย้ายวนของต้นน้ำ ตาประสานตา ต้นน้ำก็ไม่หลบสายตา
ของครูใหญ่ จู่ๆต้นน้ำก็โน้มคอมาประทับจูบลงที่แก้มของครูใหญ่เบาๆ เหมือนตอนเด็กที่ครูใหญ่
หอมเขาก่อนนอน
ครูใหญ่สั่นสะท้านเป็นเจ้าเข้า สติสตังเตลิดเปิดเปิงไปไกลแล้ว ถอนหายใจแรงตั้งสติถามตรงๆ
"น้องทำแบบนี้ทำไมลูก" ครูใหญ่ถามเสียงสั่น
"หอมแก้มพ่อครูหรือครับ ก็ผมรักพ่อครูนี่ครับ ตอนเด็กพ่อครูก็หอมผม แล้วบอกรักผมเหมื่อนกันไม่ใช่หรือครับ"
"มันนานมากแล้วลูกชายทำไมจำได้หล่ะ" ครูใหญ่เริ่มโยนคำถามตะล่อม
"จำได้สิครับ ผมหัวดี ทำได้ทุกอย่างเลย" ต้นน้ำพูดเริ่มส่งสายตาเจ้าเล่ห์
"นอกจากหอมแก้มแล้วน้องจำอะไรได้อีก" ครูใหญ่ค่อยๆขยับเข้าเรื่อง
"พ่อครูอาบน้ำล้างกระจู๋ ล้างตูดให้ผม ทาแป้งให้ผม พาผมลงไปฉี่" ต้นน้ำพูดเรื่องราวที่จำได้ตอนเด็ก
"แค่นั้นหรือลูก จำอะไรได้อีก" หัวใจครูใหญ่เต้นแรงแทบระเบิดหลังจากคำถามจบ เพราะคาดหวังคำตอบ
"พ่อครูแอบจับควยผม ดูดควยผมตอนผมหลับและตอนเช้า" ต้นน้ำตอบเสียงเบาแต่มันดังมากสำหรับครูใหญ่
ตึกๆๆๆๆๆเสียงหัวใจของครูใหญ่ดังเป็นกลองศึก เสียงสูดลมหายใจเข้าปอดดังราวพายุหมุน รวบรวมความกล้า
พ่นคำถามปืนใหญ่ใส่ต้นน้ำว่า "น้องโตเป็นหนุ่มแล้ว พ่อครูทำแบบนั้นอีกได้มั้ยลูก"
ต้นน้ำเงียบไป ขยับถอยตัวออกจากอ้อมกอดของครูใหญ่ทันที
ครูใหญ่หัวใจระเบิดแหลกสลายในวินาทีนั้น คำถามเยอะแยะหมุนเป็นทอนาโดอยู่ในหัว
"ต้นน้ำไม่เล่นด้วยคงเกลียดเราแล้วใช่มั้ย?"
"เราจะยังมองหน้าต้นน้ำติดอยู่มั้ย?"
"?????????????????"
"ไม่ได้ครับพ่อครู" สิ้นเสียงของต้นน้ำ หัวใจของครูใหญ่ก็ล่มสลายลงในพริบตา
เพราะมันถูกคอนเฟิร์มด้วยคำตอบที่ครูใหญ่ไม่อยากได้ยิน
ร่างกายของครูใหญ่เริ่มเกร็ง เนื้อตัวสั่นเทิ้มเหมือนคนเป็นไข้ "เรากำลังจะสูญเสียต้นน้ำไปแล้วใช่มั้ย"
"ทำไม่ไม่รู้จักยับยั้งอารมณ์" "ทำไมเป็นคนแก่ตัณหากลับแบบนี้" บลาๆๆๆๆๆ ครูใหญ่กำลังโทษตัวเอง
แว้บบบบ !!! เข้ามาในความคิด มีเพียงอย่างเดียวที่ทำได้ตอนนี้ คือขอโทษต้นน้ำ
จะอย่างไรก็ต้องขอโทษต้นน้ำให้ได้
ครูใหญ่หลุดเข้าไปในหมอกควันอารมณ์แห่งความคิด ล่องลอยยยยย
จนกระทั่งได้สติจากสัมผัสอุ่นๆที่กำลังครอบลงที่ปลายควย แรงดูดเบาๆ
ทำให้ครูใหญ่สะดุ้งตื่นออกจากภวัง ครูใหญ่โงหัวขึ้น
สายตามองต่ำลงเบื้องล่าง เห็นต้นน้ำกำลังครอบปากกับลำควยของตนเองที่กำลังแข็ง
ตั้งเป็นเสาไฟที่ทอดยาวเข้าไปในปากอันอวบอิ่ม ริมฝีปากงามหอมหวานละมุลของต้นน้ำ
โดยที่ไม่รู้ว่ากางเกงนอนถูกถลกลงถึงกลางเข่าตอนใหน
"ต้นน้ำ!!!!!...ลูกทำอะไรลูก" ครูใหญ่ตกใจสุดขีดหลักจากได้สติ
"ทำให้พ่อครูมีความสุขไงครับ เห็นมั้ยผมจำใด้จริงๆว่าพ่อครูทำแบบนี้ให้ผม ผมชอบมากๆ"
"ผมไม่ให้พ่อครูทำให้ผม เพราะผมจะทำให้พ่อครูมีความสุขครับ" ต้นน้ำเงยหน้าพูดแล้วยิ้ม
แล้วก้มหัวลงสนุกกับควยของครูใหญ่อย่างเป็นงาน
ครูใหญ่นอนแผ่หงายให้ต้นน้ำ อมควยได้อย่างสะดวก รู้สึกเสียวที่ปลายควย พอๆกับรู้สึกอึ้ง
กับสิ่งที่เกิดขึ้น "อะไรว่ะเนี๊ยะ?????"
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 
กระเทยเฒ่าเล่าเรื่อง
พูดคุยให้กำลังใจช่วยคุณยายเติมเน็ตได้ที่ Id Line yaytao_ok นะค่ะ
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 
โพสต์ 
โพสต์