Familia ครอบครัวสุดเสียว EP1

kanakom

เสียงฝนตกโปรยปรายนอกหน้าต่างบานกว้างของโรงพยาบาลเอกชนย่านใจกลางเมือง

เป็นเช้าวันที่ฟ้าเหมือนถูกล้างให้สะอาด
ภายในห้องคลอด กลิ่นน้ำยาฆ่าเชื้อเจือจางปะปนกับกลิ่นของชีวิตใหม่ที่กำลังจะเริ่มต้น
พิมนอนเหงื่อท่วมหน้าบนเตียง เธอบีบมือสามีแน่น ขณะพยาบาลกำลังเร่งเร้าให้เธอเบ่งอีกครั้ง
“อีกนิดนะพิม ลูกมาแล้ว…ลูกของเรา…”
เสียงดาเรนที่เอ่ยข้างหูนั้นสั่นเล็กน้อย ทั้งตื่นเต้น ทั้งกลั้นลมหายใจตามคนรัก
“อ๊ะ…! ฮึ่ยย…!”
เสียงร้องของพิมดังก้อง ตามด้วยเสียงร้องแหลมเล็กของทารกแรกเกิดที่แหวกอากาศออกมา
“ยินดีด้วยค่ะ เด็กชาย สุขภาพแข็งแรงดี!”
เสียงร้องนั้น…
เหมือนปลุกทั้งห้องให้หยุดหายใจเพียงชั่วขณะ
ขณะที่พยาบาลยกเด็กทารกตัวน้อยให้แม่ได้แนบอก พิมก็ยิ้มทั้งน้ำตา ดวงตาสั่นระริกด้วยความรักแบบที่ผู้เป็นแม่เข้าใจทันทีในวินาทีแรก
“ลีโอ…ลูกแม่”
เสียงของเธอสั่นพร่า ขณะปลายนิ้วแตะใบหน้ากลมเล็กอย่างแผ่วเบา
ดาเรนยืนข้างเตียง ใบหน้าคมที่เคยสุขุมเยือกเย็น บัดนี้กลับเปื้อนไปด้วยรอยยิ้มและน้ำตาที่ไม่เคยมีใครเห็นบ่อยนัก
“ยินดีต้อนรับสู่โลกนะลีโอ” เขาพูดพลางเอื้อมมือสัมผัสศีรษะลูกน้อย
“นายตัวเล็กแต่เสียงดังใช่ย่อยเลยนะ…”
ไม่กี่นาทีต่อมา
ประตูห้องพักฟื้นเปิดออก พร้อมเสียงฝีเท้าเร่งรีบและเสียงตื่นเต้นของผู้มาเยือน
“หลานมาแล้วใช่ไหมลูก!?”
เสียงคุณย่าลั่นอย่างไม่สนเกียรติของผู้ดีอังกฤษเก่า แต่อารมณ์ตื่นเต้นเกินจะอดกลั้น
“แม่ครับ เบาๆ หน่อยครับ โรงพยาบาลนะครับ”
ชายวัยหกสิบต้นๆ ที่ตามมาข้างหลังพูดเสียงเบา ดาเรนยิ้มพลางพยักหน้าให้พ่อแม่
“แม่ครับ พ่อครับ…นี่หลานชายคนสุดท้องของเรา — ลีโอ”
คุณย่าทำหน้าตาเหมือนกำลังจะร้องไห้
“โอ้พระเจ้า…หลานคนสุดท้อง หน้าตาเหมือนดาเรนตอนเด็กเลย…แต่จมูกโด่งเหมือนพิมเป๊ะ”
เธอว่าพลางหยิบผ้าเช็ดหน้าสีขาวขึ้นซับน้ำตา
คุณปู่เดินเข้ามาใกล้กว่าเดิม ก้มมองหลานตัวจิ๋วที่นอนหลับตาพริ้มอยู่บนอกแม่
“เขาดูสงบนะ เหมือน…เขาเคยมาที่นี่มาก่อน”
ดาเรนหัวเราะ
“พ่อพูดเหมือนลูกผมเป็นเทพลงมาเกิด”
คุณปู่หัวเราะเบาๆ แต่แววตากลับนิ่งลึก
“บางที…ก็อาจใช่”
ลีโอในวัยเพียงไม่กี่นาทีบนโลก ใบหน้าเล็กนั้นดูราวกับยิ้มบางๆ ขณะลมหายใจเข้า-ออกเป็นจังหวะนิ่งสงบผิดวิสัยเด็กทารกทั่วไป
ดวงจิตเก่าแก่ที่เพิ่งกลับชาติมาเกิด เริ่มต้นเส้นทางใหม่ในครอบครัวที่ไม่คาดฝัน
ลูกชาย…ของชายที่เขาเคยรักด้วยหัวใจทั้งหมด
“ไม่เป็นไรนะลีโอ”
เสียงพิมกระซิบแผ่ว
“พ่อกับแม่จะอยู่ตรงนี้เสมอ ไม่ปล่อยให้หนูโดดเดี่ยว”
ลีโออาจยังพูดไม่ได้
แต่หัวใจของเขาเต้นตอบ
เป็นจังหวะที่บอกว่า…
ครั้งนี้ เขาพร้อมจะมีชีวิตอยู่
และจะเติบโตในโลกที่เต็มไปด้วยรัก
บนเนินเขาอันเงียบสงบกลางเมืองใหญ่ มีคฤหาสน์สีขาวสามชั้นตั้งอยู่ท่ามกลางสวนกุหลาบที่ผลิบานตลอดปี
ประตูรั้วเหล็กดัดโค้งมนเปิดต้อนรับแสงเช้าอย่างเชื่องช้า
นกกระจิบร้องเพลงคลอเสียงลมพัดผ่านม่านโปร่งริมระเบียง
นี่คือ “บ้านออสเทนฟอร์ด”
ที่พำนักของตระกูลเก่าแก่ผู้ทรงอิทธิพล และปัจจุบันคือเรือนรักของดาเรน พิม และลูกชายทั้งสาม: ไลออน, ลีออน และลีโอ
---
ในห้องเด็กอ่อนชั้นสอง ผ้าม่านลูกไม้ปลิวเบาๆ ขณะลมเย็นพัดผ่าน
พยาบาลพิเศษสาววัยกลางคนวางขวดนมลงพลางโน้มตัวลงกระซิบข้างหูเด็กชายที่นอนอยู่ในเปลแกะสลักสีขาว
  “เช้านี้คุณลีโอกินนมหมดขวดเลยนะคะ เก่งที่สุดเลยค่ะ”
ประตูเปิดออกอย่างเงียบงัน ก่อนที่ร่างของพิมจะเดินเข้ามาในชุดกระโปรงผ้าลินินสีอ่อน
เธอยิ้มกว้างเมื่อเห็นภาพนั้น
  “ขอบคุณมากค่ะพี่แพร เดี๋ยวฉันขออยู่กับเขาสักครู่นะคะ”
พยาบาลโค้งศีรษะอย่างนอบน้อมแล้วถอยออกจากห้อง
พิมทรุดตัวนั่งข้างเปล ลูกชายคนเล็กของเธอนอนหลับสนิท แก้มแดงน่าหยิก
เส้นผมอ่อนนุ่มคล้ายขนนก ริมฝีปากเล็กจิ้มลิ้มที่เธอจูบเบาๆ ในทุกเช้า
  “เช้านี้ฝันอะไรเหรอลูก…”
เธอกระซิบ พร้อมลูบกล่อมเขาด้วยปลายนิ้วเบาๆ
“แม่อยู่ตรงนี้นะ ไม่ต้องกลัวอะไรเลย”
---
ด้านล่างของคฤหาสน์
ดาเรนยืนคุยกับคุณปู่ที่ระเบียงหินอ่อน มองสวนที่ถูกดูแลอย่างประณีตโดยคนสวนประจำตระกูล
  “ลีโอโตขึ้นจะเป็นยังไงนะพ่อ…” ดาเรนพูดขณะจิบกาแฟ
“เขาไม่เหมือนเด็กทั่วไปเลยตั้งแต่เกิด ดวงตาของเขา...เหมือนคนที่เคยเห็นทุกอย่างมาแล้ว”
คุณปู่วางหนังสือพับเก็บ
   “เด็กบางคน…อาจพกอดีตชาติมาด้วยก็ได้นะลูก”
“และถ้าใช่…จงดีใจที่เขาได้กลับมาอยู่ในครอบครัวนี้อีกครั้ง”
---
ช่วงสาย ปู่และย่าขึ้นมาเยี่ยมห้องของหลานชาย
คุณย่าพลางอุ้มลีโอขึ้นแนบอก ยิ้มกว้างจนตีนกาลามเต็มใบหน้า
  “หลานคนนี้จะต้องฉลาดแน่ ดูสิ มองหน้าเราตาแป๋วเลย”
ลีโอกะพริบตาช้าๆ ราวกับเข้าใจทุกคำ
คุณย่าโอบหลานไว้แน่น
  “ย่าจะเล่านิทานให้ฟังทุกคืนเลยนะ…นิทานของโลกที่ไกลออกไป…ที่มีมังกร มีเทพ และความรักที่ไม่สิ้นสุด”
พิมหัวเราะเบาๆ
  “แม่คะ นั่นไม่ใช่เรื่องจริงนะคะ…”
คุณย่าหัวเราะกลับ
  “ใครว่าไม่จริง? ความรักที่ไม่สิ้นสุดมีอยู่จริงเสมอ ถ้าใจเรารอ…พอและซื่อสัตย์พอ”
---
ข้างล่าง คนรับใช้หญิงคนหนึ่งกำลังซักผ้าอ้อมด้วยมืออย่างเบามือราวผ้าชีฟอง
อีกคนกวาดพรมด้วยแปรงทองเหลืองอย่างตั้งใจ
ไม่มีใครบ่น ไม่มีใครเหนื่อย
เพราะทุกคนล้วนรักเด็กคนนี้โดยไม่ต้องรู้เหตุผล
---
ในยามค่ำคืน
ดาเรนอุ้มลีโอขึ้นแนบอก เดินพาไปรอบห้องใต้แสงไฟอุ่น
  “พ่อไม่รู้หรอกว่าชีวิตข้างหน้าจะเป็นยังไง…”
เขาพูดพลางไกวเบาๆ
“แต่พ่อสัญญาว่าจะอยู่ตรงนี้ จะปกป้อง และจะรักลูก...ด้วยทั้งหมดที่พ่อมี”
ลีโอไม่อาจพูด
แต่ในความเงียบ ดวงตาของเขาเปิดขึ้นช้าๆ แล้วสบตาพ่ออย่างนิ่งลึก
แววตาคู่นั้น…คล้ายกำลังบอกว่า “ฉันรู้ และฉันก็รักคุณเช่นกัน”

ภายในห้องรับแสงแดดยามสายดาเรนนั่งพิงพนักโซฟานุ่มในห้องเด็กที่ตกแต่งด้วยโทนสีฟ้าอ่อนและลายเมฆน้อยมือหนึ่งโอบทารกน้อยไว้แนบอก โดยมีแสงสีรุ่งเรืองรองอยู่รอบตัว ภาพนัยตาของดาเรนเห็นเป็นภาพมือของตนถือขวดนมแก้วอุ่น แต่ภาพที่ปรากฎโดยแท้ดาเรนเปลือยท่อนล่างอวุธรักแข็งโด่แต่นุ่มแนบกับริมฝีปากเล็กของลีโอ ดวงตาของเด็กน้อยปิดลงอย่างพริ้มพราย เขาดูดควยพ่อเบาๆ พร้อมเสียงจิ๊บจ๊าบแผ่ว ๆ ดาเรนโน้มตัวลงเล็กน้อยใช้ปลายนิ้วหัวแม่มือแตะที่แก้มนิ่มของลูกชายด้วยความแผ่วเบาแววตาคมกริบของชายหนุ่มที่เคยแข็งกร้าวในวัยเรียนวันนี้กลับเต็มไปด้วยความละมุนและละลาย ไม่ได้ครุ่นรู้เลยว่าตอนนี้ตกอยู่ภายใต้การสะกดจิตของลูกชายตัวน้อย

แสงแดดลอดผ้าม่านกระทบไหล่กว้างและกลุ่มผมสีน้ำตาลเข้มของดาเรนเสียงลมหายใจของเขาสัมผัสปลายผมเส้นเล็กของลูกน้อยที่เอนศีรษะอยู่บนท่อนแขน

  “เจ้าตัวเล็ก...ลูกของพ่อกินเก่งจังเลยนะ”ดาเรนกระซิบเบา ๆ ริมฝีปากแตะหน้าผากนิ่มของลีโออย่างอ่อนโยน

พิมยืนมองจากประตูด้วยรอยยิ้มดวงตาของเธอเปล่งประกายไปด้วยความรัก—ไม่ใช่แค่ต่อสามีแต่ต่อความงดงามของความเป็นพ่อที่เธอได้เห็นกับตาตัวเอง

Gayorc

ขอบคุณครับ รอวันกลับมาเขียนอยู่ตลอดเลยครับ

Kedoo89

ขอบคุณครับ จะคอยติดตามต่อเนื่องนะครับ

sengjit

ขอบคุณครับ

lekthai

เลิฟเลิฟ

Ken09

รอๆคับ

nuangnut1996

สนุกมากครับ

jamjit

รอเลยครับบบ

cheewanon

ขอบคุณครับ

JJBBChp

รออออออออ

ladyvivi

รอ

xoman

ขอบคุณครับ

Common19

รออ่านอยู่น่าา ขอบคุณครับ

phare

ขอบคุณครับ

kuminum

ขอบคุณมากครับ

soobin69ck

สนุกมากคร้าบ สุดยอด

Sontaya69

ติดตามครับ

eng111

ขอบคุณครับ

premakung

นิยายแฟนตาซี

nuvo

รออยู่คับ