ภูผา ตอนที่ 1: ลมหายใจแห่งป่าดงพญาเย็น

realman

ภูผา ตอนที่ 1: ลมหายใจแห่งป่าดงพญาเย็น


        ในหุบเขาที่ซ่อนตัวอยู่ท่ามกลางหมอกขาวและเงาไม้ใหญ่ของป่าดงพญาเย็น มีตำนานเล่าขานถึงเทวบุตรแห่งขุนเขา ผู้พิทักษ์ลำธารและผืนป่า ชาวบ้านเรียกขานเขาว่า "ภูผา" ชายหนุ่มที่ร่างกายกำยำราวกับหินผา ใบหน้าคมคายดั่งถูกสลักจากหยก และดวงตาคู่หนึ่งที่ลึกล้ำราวกับบึงน้ำในป่าหิมพานต์ แต่ไม่มีผู้ใดเคยพบเขา นอกจากในยามที่ป่าต้องการการปกป้อง
ณ ลำธารแห่งแสงจันทร์
ยามค่ำคืนที่แสงจันทร์สาดส่องลงมาบนลำธารใสราวกระจก "ศิรา" ชายหนุ่มจากหมู่บ้านด้านล่างของหุบเขา เดินฝ่าความมืดมาด้วยหัวใจที่เต้นแรง เขาเป็นนักล่าสมุนไพรที่กล้าฝ่ากฎของหมู่บ้านที่ห้ามขึ้นสู่ป่าดงพญาเย็นยามราตรี แต่คืนนี้ไม่เหมือนคืนอื่น เพราะเขาต้องการ "โสมหิมพานต์" สมุนไพรในตำนานที่ว่ากันว่าสามารถรักษาแม่ของเขา ซึ่งกำลังป่วยหนัก

ศิราตั้งหลักที่ริมลำธาร หย่อนตัวลงนั่งบนโขดหิน มือของเขาสัมผัสน้ำเย็นจัดที่ไหลผ่านนิ้ว ขณะที่สายตากวาดมองไปรอบๆ หัวใจของเขาก็เต้นแรงขึ้นเมื่อได้ยินเสียงฝีเท้าบางเบาดังจากพุ่มไม้ด้านหลัง

"ใคร!" ศิราหันขวับ มือคว้ามีดสั้นที่พกติดตัวไว้แน่น

เงาร่างสูงใหญ่ก้าวออกจากความมืด แสงจันทร์สาดส่องลงบนร่างนั้น เผยให้เห็นชายหนุ่มที่ร่างกายกำยำ ผมยาวสีดำสนิทถูกลมพัดไหว และดวงตาคู่หนึ่งที่ราวกับมีดวงดาวฝังอยู่ เขาสวมเสื้อผ้าที่ทอจากใบไม้และเส้นใยธรรมชาติ ดูเรียบง่ายแต่แฝงด้วยความสง่างาม
"เจ้ามาทำอะไรในป่าของข้า?" เสียงของชายหนุ่มทุ้มนุ่ม แต่แฝงด้วยอำนาจ
ศิราถึงกับชะงัก มองร่างนั้นด้วยความตะลึง "ข้า... ข้ามาหาโสมหิมพานต์ เพื่อรักษาแม่ของข้า ข้าไม่ได้ตั้งใจรุกล้ำ!"
ชายหนุ่มที่ยืนอยู่ตรงหน้าเอียงคอมองศิราด้วยสายตาที่ไม่อาจคาดเดาได้ ก่อนที่เขาจะก้าวเข้ามาใกล้จนศิราสามารถรู้สึกถึงลมหายใจอุ่นๆ ที่พัดผ่านใบหน้า "เจ้ารู้หรือไม่ว่าโสมนั้นเติบโตในที่ที่อันตรายที่สุดของป่า? และเจ้า... ดูไม่พร้อมสักนิด"
ศิราขบกรามแน่น ความรู้สึกขุ่นเคืองผสมกับความสิ้นหวังพุ่งขึ้นมา "ข้าต้องลอง! แม่ข้าจะตายถ้าข้าไม่ทำอะไร!"
ชายหนุ่มเงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนที่รอยยิ้มจางๆ จะปรากฏบนใบหน้าของเขา "ข้าชื่อภูผา และถ้าเจ้ายืนยัน ข้าจะพาเจ้าไป แต่มีข้อแม้ เจ้าต้องทำตามที่ข้าบอกทุกอย่าง"
การเดินทางในป่าหิมพานต์
ทั้งสองเริ่มออกเดินทางลึกเข้าไปในป่า เงาไม้ใหญ่ทอดยาวราวกับกำแพงที่มีชีวิต ลมเย็นพัดผ่านใบไม้ สร้างเสียงกระซิบราวกับป่ากำลังเล่าความลับ ศิราตามหลังภูผาด้วยความระแวดระวัง สายตาของเขาจับจ้องไปที่แผ่นหลังกว้างของชายหนุ่มที่นำทางอยู่ข้างหน้า
"เจ้าเป็นใครกันแน่?" ศิราถาม ขณะที่ก้าวข้ามรากไม้ใหญ่ "ทำไมถึงอยู่ในป่าแห่งนี้?"
ภูผาหันมามองเพียงแวบเดียว "ข้าเป็นส่วนหนึ่งของป่าแห่งนี้ และป่านี้ก็เป็นส่วนหนึ่งของข้า"
คำตอบนั้นทำให้ศิรายิ่งสงสัย แต่ก่อนที่เขาจะถามต่อ เสียงคำรามต่ำดังขึ้นจากด้านหน้า ทั้งสองหยุดชะงัก เงาของเสือโคร่งขนาดใหญ่ปรากฏขึ้นจากพุ่มไม้ ดวงตาของมันเปล่งประกายราวกับไฟ
ศิรายกมีดขึ้นด้วยมือที่สั่นเทา แต่ภูผากลับยกมือขึ้นห้ามเขา "อย่าขยับ" เขากระซิบ ก่อนจะก้าวไปข้างหน้าอย่างใจเย็น

สิ่งที่เกิดขึ้นต่อมาทำให้ศิราถึงกับตาค้าง ภูผายื่นมือออกไปราวกับกำลังทักทาย เสือโคร่งตัวนั้นหยุดคำราม มันจ้องภูผาครู่หนึ่งก่อนจะหมอบลงราวกับยอมจำนน แล้วค่อยๆ ถอยหายไปในความมืด

"เจ้า... ทำได้ยังไง?" ศิราถามด้วยน้ำเสียงตื่นตะลึง

ภูผาหันกลับมา ดวงตาของเขาดูอ่อนโยนลงเล็กน้อย "สัตว์ในป่าแห่งนี้รู้ว่าข้าไม่ใช่ศัตรู และเจ้าก็จะปลอดภัยตราบใดที่อยู่กับข้า"

หัวใจของศิราตอนนี้เต้นแรงด้วยเหตุผลที่เขาเองก็ไม่เข้าใจ มันไม่ใช่แค่ความกลัวหรือความตื่นเต้น แต่เป็นบางอย่างที่ลึกกว่านั้น เมื่อสายตาของเขาสบกับดวงตาของภูผา เขารู้สึกเหมือนถูกดึงเข้าไปในโลกที่ไม่เคยรู้จักมาก่อน



ที่พักพิงใต้ร่มเงาไม้

เมื่อถึงโขดหินที่ซ่อนตัวอยู่ในม่านน้ำตกเล็กๆ ภูผานำศิราเข้าไปในถ้ำที่อบอุ่นด้วยแสงจากหินเรืองแสงประหลาด "พักที่นี่ก่อน พรุ่งนี้เราจะไปต่อ" เขากล่าว ขณะที่จุดไฟกองเล็กๆ

ศิรานั่งลงข้างกองไฟ มองภูผาที่กำลังจัดเตรียมสมุนไพรบางอย่างเพื่อเป็นอาหาร "ข้าขอบใจเจ้ามาก... ที่ช่วยข้า"

ภูผาเงยหน้าขึ้น สายตาของเขานิ่งลึก "ข้าไม่ได้ช่วยเจ้าเพื่อคำขอบคุณ ข้าต้องการรู้ว่าเจ้ามีหัวใจที่แข็งแกร่งพอหรือไม่... สำหรับป่าแห่งนี้"

คำพูดนั้นทำให้ศิรานิ่งไป เขารู้สึกถึงความท้าทาย แต่ในขณะเดียวกันก็รู้สึกถึงความอบอุ่นที่แผ่ออกมาจากชายหนุ่มตรงหน้า เมื่อภูผายื่นสมุนไพรอบแห้งให้ เขารับมันมาด้วยมือที่สั่นเล็กน้อย นิ้วของทั้งสองสัมผัสกันเพียงเสี้ยววินาที แต่ก็เพียงพอที่จะทำให้หัวใจของศิราตีระฆังดัง

คืนนั้น ทั้งสองนอนเคียงข้างกันใต้แสงหินเรืองแสง ศิราหลับตาลงด้วยความรู้สึกที่ปะปนกันไปทั้งหมด ความหวัง ความกลัว และบางอย่างที่เริ่มก่อตัวในใจ... บางอย่างที่อาจเปลี่ยนชีวิตของเขาไปตลอดกาล
รอติดตามตอนต่อไป

nuangnut1996

สนุกมากครับ

lekthai

ขอบคุณหลาย

แมลง

สุดยอด

Nukinho

รอติดตามต่อไปนะครับ

risingmoons

ขอบคุณครับ

soobin69ck

น่าสนใจครับ

Tanakid_pp

ขอบคุณครับ

whyll_baddies

ขอบคุณครับ น่าติดตามครับ