|
ร้อยโทภูผา ตอนที่3 ลาออก ผมตื่นขึ้นมาในสภาพแก้ผ้าเปลือยกายนอนกอดอยู่กับไอ้โต้ง ผมลุกขึ้นนั่งแล้วมองมันที่กำลังหลับอยู่ผมเห็นหน้าหล่อๆของมันที่ดูไม่มีพิษภัยอะไรก็รู้สึกผิดขึ้นมาในใจที่แต่ก่อนผมไม่ชอบหน้ามันคอยแกล้งมันตลอด แต่ผมก็รับไม่ได้จริงๆที่ต้องมาตกอยู่ในสภาพโดนมันบังคับชีวิตแบบนี้ ผมลุกจากเตียงไปแต่งตัวในห้องน้ำพอเดินออกมาก็เห็นมันนอนหลังพิงหัวเตียงหัวยกแขนทั้งสองข้างพาดท้ายทอยแล้วจ้องดูผมเดินออกมา ต:จะกลับแล้วหรอ ภ:อ่อ…อืม ต:เลิกงานแล้วมาหาผมที่นี้นะ…เข้าใจที่พูดมั้ย ผมไม่ได้ตอบอะไรแต่เดินออกมาจากห้องมันเลย พอถึงบ้านพักในค่ายผมก็รีบไปแต่งตัวจะไปเข้ากอง วันนั้นทั้งวันผมนั่งคิดแต่เรื่องไอ้โต้งผมมองเพื่อนที่ทำงานก็คิดว่าหากทุกคนรู้ว่าผมโดนอะไรมาผมจะอายขนาดไหนจะโดนสอบวินัยมั้ยพวกทหารเกณฑ์จะมองผมยังไง แล้วช่วงบ่ายๆไอ้โต้งก็ทักมาหาผม ผมเปิดเข้าไปอ่านว่ามันส่งไรมากวนอีกรึป่าว ต:พี่ภูทำไรอยู่ กินข้าวยัง ผมอ่านแต่ได้ได้ตอบมัน ไม่รู้ว่าจะตอบยังไงด้วยแหละ ผมเลยปิดหน้าจอไม่อ่านมันก็ส่งมาอีกหลายข้อความจนเพื่อนที่นั่งทำงานข้างกันมองผม พอเลิกงานวันนี้ไม่ใช่เวรผม ผมเลยกลับบ้านพักก่อน ผมกะว่าจะไม่ไปหาไอ้โต้งอีกแล้ว เพราะตอนบ่ายผมตัดสินใจว่าจะลาออกแล้ว ไอ้โต้งจะได้ไม่ใช้คลิปพวกนั้นมาขู่ผมได้อีก ผมกำลังนั่งเก็บของลงกล่องอยู่เสียง โทรศัพท์ก็ดังขึ้น ผมหยิบมาดูก็ตามคาดไอ้โต้งมันโทรมา ผมคิดอยู่ว่าจะรับดีมั้ยแต่ตอนนี้ผมก็ไม่มีอะไรต้องกลัวมันแล้วนิผมเลยกดรับสายในใจก็แอบกลัวอยู่ ต:เห้ยพี่!มึงจะเอาแบบนี้ใช่มั้ย ฟังให้ดีกูจะพูดครั้งเดียว มาหากูตอนนี้ไม่งั้นกูจะเอาคลิปมึงลงเพจค่าย มันพูดแค่นั้นผมยังไม่ได้พูดอะไรเลยมันก็ตัดสายไปเลย ผมก็คิดในใจว่าผมก็ไม่ต้องยอมมันแล้วนิไปบอกมันเลยจบๆว่าผมลาออกแล้วมันจะได้ไม่ต้องมาขู่ผม คิดได้ผมก็ไปหามันที่บ้าน พอถึงผมก็เคาะประตูเบาๆ ผมรู้สึกหน่วงๆในใจ เลยถอนหายใจไปหนึ่งทีก่อนที่ประตูจะเปิด ไอ้โต้งเห็นหน้าผมมันก็ยิ้มออกมาเหมือนมันชนะมันจับแขนผมดึงเข้าไปในห้องผมสะบัดแขนมันออกแล้วเดินไปนั่งบนเตียง ต:คิดจะตุกติกหรอว่ะ ต:กูทักไปทำไมไม่อ่าน ห๊า… มันเดินเข้ามายืนเท้าเอวอยู่ต่อหน้าผม ภ:คือ…โต้ง ต:อะไรจะอ้างอะไร พูดมาเลยพูดมาให้หมดกูอยากฟัง พูดออกมา ภ:คือกูลาออกแล้ว ต:ห้ะ…ลาออกทำไม? ต:เอ่อ…ไม่สิ ลาออกอ่ะดีแล้ว มาอยู่กับผมเดี๋ยวผมหาเลี้ยงพี่เอง ภ:คือ…โต้ง ที่กูลาออกเพราะกูจะไม่ให้มึงมาบังคับกูอีกแล้ว ต:ห้ะ… ภ:โต้ง คือ…กูขอโทษมึงนะเว้ยอะไรที่กูเคยทำไว้กับมึงแต่ก่อน มึงอย่ามาตามทำลายชีวิตกูเลยนะแล้วที่มึงขืนใจกู กูก็จะไม่ถือโทษอะไรมึงหรอก ให้มันจบแค่นี้เถอะต่างคนต่างแยกย้ายกันไปเติบโต ดีมั้ย? ต:อะไรเนี๊ยะ พี่พูดควยไรว่ะ ก็เป็นผัวเมียกันแล้วไม่ใช่หรอ แล้วจะหนีไปไหนอีก ภ:ผัวเมียเหี้ยไรโต้ง กูเป็นผู้ชาย ซักวันกูก็ต้องแต่งงานมีเมียมีลูก…มึงเองก็ไม่เหมือนกัน ต:ไม่กูไม่แต่ง…ผมไม่แต่งผมจะแต่งกับพี่เท่านั้นแล้วพี่ก็ห้ามแต่งกับใคร พี่เป็นเมียผมแล้วก็ต้องมีผมคนเดียว เข้าใจมั้ย มันเข้ามาจับตัวผมเขย่า แล้วก็ตะโกนใส่หน้าผม ภ:พอ…โต้งพอ! แล้วถ้ากูจะแต่งกับคนอื่นมึงจะไปพังงานกูงั้นหรอ ต:ใช่…กูจะตามไปต่อยคนนั้นให้หน้ามันยุบกลางงานเลย ต่อยพ่อต่อยแม่มันด้วย ภ:มึงเป็นบ้าไปแล้วหรอไอ้โต้ง ภ:กูถือว่ากูพูดชัดเจนแล้วนะ แล้วชีวิตกูคนตัดสินใจก็คือกู ไม่ใช่มึงโต้ง ผมลุกขึ้นแล้วเข้าไปกอดมันทีนึง ตอนนี้หน้าตามันดูอึ้งสุดๆ ผมเลยกะว่าจะเดินออกจากบ้านมัน แต่มันก็ดึงมือผมไว้ ต:เดี๋ยว!…เดี๋ยวก่อนพี่ภู
| 
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 
โพสต์ 
โพสต์ 
โพสต์ 
โพสต์