เรือเมล์เร่รัก ตอนที่ 3 by สุรัMนาวี_CP

mon-mon

เหล้าขาวทั้งสองขวดหมดไปพร้อมๆ กับเสียงเฮฮา พี่ไทนั่งนิ่งหน้าแดงก่ำ ส่วนกิตนั้นพับคาโต๊ะไปแล้ว ผมรู้ดีว่าเขาเด็กเกินกว่าที่จะดื่มอะไรอย่างนี้ แต่กับชีวิตบัดซบที่เขาเจอมา ผมเห็นว่าถ้ามันทำให้เรามีความสุขและหลับสบายได้ มันก็น่าจะดื่ม
ก๊อตนั่งดูดบุหรี่ตาเยิ้มอยู่ข้างๆ ผม เขาเริ่มจ้องเอาๆ จนผมกลัว
ผมมองดูนาฬิกา ตายล่ะ นี่จะมันจะเที่ยงคืนแล้วนี่หว่า ผมรีบลาพี่ไท
"พี่ไทครับ เดี๋ยวผมกลับก่อนแล้วกันนะครับ มันดึกแล้ว"
"อือ...อือ" พี่ไทยกมือรับไหว้
"...ว่างๆ รัตน์ก็มานั่งเล่นที่เรือพี่ด้วยกันก็ได้..."
"ครับๆ งั้นผมไปล่ะครับ"


แล้วผมก็เดินขึ้นจากเรือมาสู่ท่า ผมเหลียวไปมองกิตที่นอนซบอยู่กับเก้าอี้แล้วเสียดาย ที่จริงผมเองก็อยากที่จะพูดคุยใกล้ชิดกับเขาให้มากกว่านี้ แต่ติดที่พี่ไทและก๊อตอยู่ด้วย ถ้าถามผมตรงๆ ผมก็อยากจะบอกว่าผมชอบเขามาก แค่มากกว่าสองคนที่เหลือนั่นเท่านั้น อาจเป็นเพราะเขาหล่อ เขาเด็กหรือเพราะเขาน่าสงสารก็ยากจะเดาได้ แต่ไม่เป็นไรหรอกเพราะว่าวันหลังผมก็แวะมาหาเขาได้


ผมเดินออกไปทางเปลี่ยว โดยไม่รู้เลยว่ามีเสียงฝีเท้าวิ่งตามมา เมื่อจวนตัวถึงได้เห็นว่าเป็นก๊อตนั่นเอง
"อ้าว...ก๊อต มีอะไรเหรอ?"
"เปล่า แค่ผมห่วง เลยอยากจะมาส่งก็เท่านั้น" เขาตอบอายๆ หน้าเขาแดงจัดไม่รู้ว่าเพราะเหนื่อยหรือเขินยากจะทราบได้
"ไม่เป็นไรหรอก แค่นี้เอง ผมเดินทุกวันอยู่แล้ว ก๊อตกลับไปเหอะ เดี๋ยวพี่ไทห่วง"
"พี่ไทไม่รู้หรอกว่าผมออกมา แกเมาขนาดนั้น แกไม่รู้ด้วยซ้ำว่าคุณไปแล้ว"
ผมเองก็จนปัญญาที่จะไล่เขา ผมอ่านเจตนาเขาออกว่าเขาหวังอะไร
"นี่เดี๋ยวก็จะถึงบ้านผมแล้ว ก๊อตกลับไปเหอนะ ผมกลับเองได้"
ก๊อตขึ้นเสียงทันที เขาคงจะทั้งเมาและก็ทั้งผิดหวัง
"แค่นี้ทำไมต้องไล่กันด้วย หา! หรือว่าเพราะผมไม่หล่อ ถ้าเป็นไอ้กิตคุณคงจะให้มันมาส่งใช่ไหมล่ะ ไม่แน่คุณก็อาจจะให้มันค้างที่ห้องคุณด้วยก็ได้ ผมเห็นนะว่าคุณน่ะมองมันตลอด"
"ไม่...ไม่ใช่อย่างนั้น" ผมรีบแย้ง
"ก๊อตเข้าใจผมผิดแล้ว"
"จะผิดตรงไหน ก็ผมมองคุณอยู่ตลอด!!!!" เสียงเขาชักจะดังขึ้นเรื่อยๆ จนผมเกรงว่าคนที่ได้ยินอาจเข้าใจผิดได้ ผมเลี่ยงโดยการเงียบเสียแล้วเดินจากมา แต่ก๊อตก็ยังเดินตามไม่ลดละ ต่างคนต่างไม่ยอมปริปากพูดกันเลย ผมไม่รู้ว่าจะหนีไปที่ไหนดี จะตะโกนร้องให้ใครช่วยก็ไม่ได้ เพราะก๊อตไม่ได้ทำร้ายหรือคุกคามผม แถมผมเองก็เมาด้วยด้วยเลยไม่รู้จะทำยังไง


"ก๊อต" ผมหมดความอดทน
"ผมรู้นะว่าคุณคิดอะไร แต่ขอได้ไหม อย่าตามผมมา"
"ทำไมล่ะ ผมมันน่าเกลียดนักหรือไง?" น้ำเสียงเขาเริ่มเครียด
"เปล่า...แต่ว่า...คุณไม่เข้าใจหรอก" ผมตัดบท
"ผมไม่อยากคุยกับคนเมา ก๊อต คุณกลับไปซะก่อนดีกว่า"
ก๊อตยืนนิ่งตามคำสั่งผมจริงๆ เขาก้มหน้าลงมองดูพื้น มือกำแน่น


ทำไมนะผมกลับรู้สึกผิดบาป ไม่นี่นา ผมไ่ม่ได้ทำอะไรผิด ผมชอบกิต แล้วก๊อตเองก็ไม่ได้หล่อเหมือนกิตด้วย ผมมีสิทธิ์ที่จะเลือกใช่ไหม?
เขายังคงยืนก้มหน้าอยู่ตรงนั้น ผมถือโอกาสรีบจ้ำเท้าเดินจากมาอย่างรวดเร็ว อีกไม่กี่เมตรก็ถึงบ้านเช่าของผมแล้ว พอผมเข้าบ้านเรื่องทุกอย่างในคืนนี้ก็จะจบ ผมจะได้หลับให้เต็มอิ่ม พรุ่งนี้วันเสาร์จะตื่นกี่โมงก็ได้


แต่...เมื่อผมเหลียวหลังกลับไป ก๊อตยังคงยืนอยู่ที่เดิมนิ่ง ไม่ไหวติง
วูบหนึ่งของความรู้สึก ผมอยากจะกลับไปขอโทษเขาแต่ก็ต้องรีบหันหน้าหนีแล้วเดินต่อจนถึงประตูบ้าน หยิบกุญแจขึ้นมาไข เสียงพวงมันกระทบกันดังกรุ๋งกริ่งแล้วตก คงเป็นเพราะว่าผมเมาและรีบจนมือไม้สั่น ผมควานหามันในความมืดแล้วหยิบมาไขใหม่


เฮ้อ...ในที่สุดมันก็ไขออก ผมรีบเปิดประตูบ้านแล้วผลุบเข้าไปภายในทันที ในความมืดผมยืนเอาหลังพิงประตูไว้อย่างหมดแรง ประตูตอนนี้ปิดสนิทแล้ว มีแต่เสียงหอบและเสียงหัวใจของผมที่ดังรัวถี่ ผมไม่ได้ผิด เขาตามผมมาเอง ผมไม่ได้เชื้อเชิญเขา
แต่ลองนึกดูสิ เวลาที่เราชอบใครมากๆ ขนาดนี้เราจะทำเหมือนกับก๊อตไหม ถ้าลองเปลี่ยนก๊อตเป็นกิต เรื่องคงไม่เป็นแบบนี้ ผมคงจะรีบชวนเขาเข้าบ้านด้วยความยินดี แม้ว่าเขาจะแค่แวะมาดื่มน้ำสักแก้วก็ตามที และถ้าในลักษณะกลับกัน กิตเป็นผมและผมเป็นก๊อต ผมเมาแล้วตามกิตมาถึงบ้านโดยที่โดนไล่มาตลอดทาง ผมจะเป็นอย่างไร


แล้วความรับผิดชอบชั่วดีของผมก็บังคับให้ผมเปิดประตูออกไปเพื่อดูว่าก๊อตกลับไปหรือยัง บนถนนนั้นว่างเปล่า ไม่มีผู้ใดนอกจากผิวถนนที่สะท้อนแสงจันทร์สุกสว่าง
หากแต่เมื่อผมจะปิดประตูลง พลันมือแข็งแรงคู่หนึ่งก็ขืนมันไว้ แล้วร่างสูงใหญ่ในชุดเสื้อกล้ามกับกางเกงยีนส์เข่าขาดก็ถาโถมเข้ามากอดผมแน่น จนเราคะมำลงไปกับพื้นด้วยกันทั้งคู่ ชั้นวางรองเท้าและตะกร้าร่มล้มกระจาย ผมอุทาน
"อย่า...ก๊อต"

lekthai

เลิฟเลย

phitchapat2

ขอบคุณครับ

nuangnut1996

สนุกมากครับ

ore

ดี

คำปุ้ย

อุยยยกำลังเข้าด้ายเข้าเข็มเชียว555 ตามตอนต่อไปคับขอบคุนคับ

Torataro

ขอบคุณมากๆ

Nukinho

รอตามต่อครับ

sirsar

ขอบคุณครับ

princo78

ขอบคุณครับ

reawreaw

ขอบคุณครับ

wiput

ข อ บ คุ ณ ค รั บ

wiput

ขอบคุณครับ

pipi1

ขอบคุณครับ

tan2

ขอบคุณครับ