คิดถึงจริงหรือครับ ตอนที่ 2 กับข้าวเพชฆาตตลลาดน้ำสำราญรัก

Maximam

ช่วงเย็นเวลา 18.30 น. ปลัดทินกรและส.ส.โจลูกชายหัวแก้วหัวแหวนก็มา
ที่บ้านสวนของสารวัตรเชษฐ์ วันที่สวนส้มโอที่บ้านส.ส.โจ้ก็เก็บผลผลิตเช่นกัน
"สวัสดีครับ ท่านปลัดทิน ส.ส.โจ้ เชิญๆ"
สารวัตรเชษฐ์เอ่ยทักทายพร้อมออกมาต้อนรับสองพ่อลูกเข้าบ้าน

เมื่อมาถึงส้มโอกับแม่ก็เตรียมตั้งโต๊ะอาหารมื้อค่ำ โจ้ที่เห็นดังนั้นก็เอ่ยถามว่า...
"หือ กับยข้าวบ้านนี้หอมจังครับอาเชษฐ์ จะเป็นไรไหมครับหากผมกับพ่อจะขอ
ทานมื้อนี้ด้วย เอ่อ..นี้ครับส้มโอพันธ์ุขาวแตงกวาของสวนผมอาเชษฐ์กับอา
ผะเนียลองชิมนะครับ กินคู่กับพันธุ์ทองดีของบ้านอาคงอร่อยถูกใจ จริงไหมครับ
น้องส้มโอ"

โจ้เอ่ยชมพร้อมส่งสายตาให้ส้มโอแต่ในเมื่อคนไม่ได้รักไม่ได้ชอบส้มโอจึงบอก
ไปว่า....
"คงไม่เหมาะครับ ผมไม่ชอบผสมข้ามเผ่าพันธุ์"
"ส้มโอ"
พ่อเชษฐ์เอ่ยดุลูกชายของตนเอง ก่อนจะบอกว่า....
"จัดโต๊ะเผื่อพี่เขาและลุงทินด้วย"
"แต่กับข้าวเย็นนี้ทำกินเเค่เรา 3 คนนะครับพ่อ"
"พ่อสั่งก็ทำ อย่าขัด"
ส้มโอหน้าบึ้งไปเตรียมตั้งโต๊ะอาหารเพิ่มอีก 2 ที่แบบไม่เข้าใจพ่อว่าทำไมต้อง
ตอนรับขับสู้คนพวกนี้ด้วย ซึ่งก็ใช่ครับสองพ่อลูกนี้ถือเป็นผู้มีอิทธิพลท้องถิ่น
ระดับต้นๆของจังหวัด และยังมีการเอี่ยวกับธุรกิจสีเทาหลายอย่างที่ทางตำรวจ
จับตามอง และถือเป็นโอกาสดีที่สองพ่อลูกเข้ามาสนิทแบบหวังผลโดยไม่รู้เลยว่า
แหปากกว้างรอจับปลาใหญ่อยู่

ที่โต๊ะอาหารมื้อค่ำบรรยากาศดูเหมือนจะดีเมื่อปลัดทินกรได้พูดเรื่องงานบางอย่าง
ที่เกี่ยวกับทางสายเทากับทางสารวัตรเชษฐ์
"สารวัตร เรื่องนั้นที่ผมต้องการให้ทางคุณช่วยคุณพอช่วยได้ไหม"
"ได้สิครับท่านปลัด ขอแค่มีหลักฐานที่พอแปลงสารได้ผมก็ช่วยท่านได้ไม่ยาก"
"ดี ดีที่สุดแบบนี้สิที่ควรจะดองเป็นทองแผ่นเดียวกัน555"

เมื่ออ้อยจะเข้าปากช้างมีหรือที่ช้างจะไม่เขมือบสารวัตรเชษฐ์ยินดีให้ถูกตราหน้า
เพื่อได้มาซึ่งความจริง โจ้จึงพูดกับส้มโอว่า...
"อาหารวันนี้อร่อยจังเลยครับ น้องส้มโอทำเองหรือครับ"
ใช่ครับส้มโอทำเอง ไม่รู้ว่าพี่จะชอบ"
ส้มโอตอบแบบยิ้ม ๆ ส.ส.โจ้จึงถามกลับว่า....
"นี่ใส่อะไรลงไปหรือครับถึงได้อร่อยแบบนี้"
"อ่อ...ใส่บ้านใส่เมืองลงไปอะครับ ถูกใจพี่ใช่ไหมครับเห็นว่าชอบทาน"
ทันใดนั้นก็....
"เจ้าส้มโอ พูดอะไรออกไป ขอโทษพี่เขาเดี๋ยวนี้"
"พ่อ ....."
"ส้มโอ" พ่อเชษฐ์ขึ้นเสียงใส่เพื่อให้ส้มโอขอโทษแต่ความจริงคือต้องการให้ทาง
สองพ่อลูกตายใจจะได้ไม่เสียการใหญ่ แม่ผะเนียที่พออ่านเกมผัวแแกจึงพูดกับ
ลูกไปว่า....
"ส้มโอ แม่ว่าลูกก็พูดหนักไปหน่อยนะลูก ถึงคนเขาจะเล่าลือกันอย่างไรลูกก็ควร
ฟังหูไว้หูนะลูก"
ส้มโอจึงยอมขอโทษ ปลัดทินจึงพูดว่า....
"เอาหน่าไม่เป็นไร ดีซะอีกคนตรงๆแบบนี้ จะว่าไปนี่เเกงอะไรเหรอหนู"
ปลัดทินเอ่ยถามส้มโอ จากนั้นโจ้ก็เสริมอีกว่า...
"นั่นสอครับอร่อยมากๆ อร่อยทุกอย่าง พี่นี่แบบโคตรติดใจ"

ส้มโอยิ้มมุมปากแบบสะใจและบอกไปว่า...
"อ่ออันนี้กับข้าวเพชรฆาตเมนูเด็ดของบ้านครับ"
"อะไรเหรอ ไก่เหรอเนื้อมันละมุนมาก"
"ไม่ใช่หรอกครับ อันนี้แกงตัวเหี้ยอะครับ พอดีมันมาป้วนเปี้ยนในสวนคนงานก็
เลยจัดการมาให้ ยังไม่หมดนะครับ ยังมีอันนี้กระเพราคางคก เล้งหมาต้มยำ
และพิเศษสุด ไข่เหี้ยลูกเขยครับ"

อิ๊บอ๋าย......สองพ่อลูกถึงกับวิ่งเข้าห้องน้ำไปอาเจียนอวกแตกอวกแตนกับเมนูของ
ส้มโอ
"เจ้าส้มโอ ลูกเล่นอะไรเนี่ย ท่านครับไหวไหมมันไม่ใช่กับข้าวแบบนั้นนะครับ"
พ่อเชษฐ์เอ่ยอธิบายแม่ผะเนียจึงบอกว่า....
"เจ้าส้มมันเเกล้งอะค่ะ นี่แกงไก่กับฝัก กระเพรากบนา กระดูกเล้งหมู แล้วก็
ไข่เป็ดทำไข่ลูกเขย"

สองพ่อลูกได้ยินดังนั้นจึงเบาใจจากนั้นก็ขอตัวกลับบ้านทันทีพ่อเชษฐ์จึงดูส้มโอว่า
"นี่ลูกเล่นบ้าอะไร รู้ไหมว่าพ่อจะเสียงาน"
"ไม่รู้ ไม่สนครับ ก็ผมไม่ชอบ พ่อชอบก็แต่งเองสิ"
"เจ้าส้มโอ ได้ถ้าอยากแต่งกับไอ้ไม้นักพ่อก็อนุญาติแต่มันต้องหาสินสอนมาให้ได้
ตามที่พ่อต้องการ"
"นี่พ่อ พ่อก็รู้สถานะพี่ไม้ดี พ่อทำแบบนี้ผมจะหนีไปกับพี่ไม้"
"ถ้าแกคิดว่าจะออกพ้นนครปฐมไปได้ก็ลองดู"
ส้มโอได้ยินดังนั้นก็วิ่งขึ้นห้องนอนของตัวเองไปและล็อคห้องเงียบไม่สนใจพ่อกับแม่

"นี่พ่อ แม่รู้นะว่าพ่อคิดอะไรอยู่ แต่เรื่องความรักของลูกพ่อเองก็รู้ดีว่าลูกรัก
และชอบกับใคร หัวเด็ดตีนขาดอย่างไรแม่ก็ไม่ยอมนะ"
แม่ผะเนียพูดขึ้น พ่อเชษฐ์จึงตอบว่า...
"แม่นี่ก็รู้ใจพ่อจริงๆ พ่อก็จะทำให้ไอ้ไม้มันได้เจอพ่อแท้ๆของมันสักทีไง 20กว่าปี
เต็มๆที่พี่นวลปิดบังเรื่องพ่อของมัน ขืนเป็นแบบนี้ไอ้ไม้ไม่มีทางสู้ทางส.ส.โจ้ได้แน่
งานการเจ้าไม้ก็ไม่มั่นคง เเล้วถ้ามันแต่งงานกับลูกเรามันจะดูแลลูกเราได้ไง"
"แล้วพ่อจะเรียกสินสอดเท่าไหร่ อย่าบอกนะว่า...."
พ่อเชษฐ์เดินยิ้มและพาแม่ผะเนียเข้าห้องนอน...

เช้าวันรุ่งขึ้นส้มโอตื่นเช้ามาทำราดหน้าไว้ให้แม่และมียำไก่ฉีกใส่ส้มโอพ่อกับแม่
เดินลงมาจึงถามลูกชายว่า.....
"อ้าวเช้านี้เตรียมอาหารให้พ่อกับแม่หรือลูก"
"เปล่าฮะ มีแต่ของแม่ ชุดนี้ของพี่ไม้ครับ"
"ส้มโอ พ่อไม่โอเคนะที่ลูกจะคบกับเจ้าไม้ ยังไงมันก็ไม่มีทางหาเงินมาขอลูกได้
ส.ส.โจ้เขาดีพร้อมทุกอย่างพ่อชอบโจ้นะ"
"ถ้าพ่อชอบก็แต่งเองสิครับ ส้มไม่ได้ชอบ ไปละ"
"เจ้าส้มไอ้บ้า เฮ้ย ไอ้เจ้าส้มโอ"
ส้มโอขี่จักรยานออกจากบ้านไปที่บ้านของไม้พร้อมด้วยมื้อเช้าจากหนุ่มชาวสวน
งานนี้พ่อเชษฐ์ดูท่าจะเข้าแผนการ

ที่ตลาดน้ำร้านขายขนมหวานและผลไม้ของแม่ศรีนวลแม่ค้าตาคมสาวนครชัยศรี
"ป้านวล สวัสดีครับ"
"อ้าวส้มโอหวัดดีลูก ไงวันนี้มากับเจ้าไม้ได้"
"ผมเอามื้อเช้ามาส่งครับ และนี่ครับส้มโอที่สวนเก็บเมื่อวานแม่ผะเนียฝากมาให้ป้า"
ส้มโอกับแม่นวลดูรักและสนิทกันดีมาก เพราะแม่นวลกับแม่ผะเนียเป็นเพื่อนรักกัน
มาก่อน วันนี้ส้มโอมาช่วยไม้กับแม่ขายขนมที่ตลาดน้ำ
"มาครับป้าส้มโอช่วยขาย"
"อุ๊ยหนูไม่เป็นไรลูกเดี๋ยวพ่อจะว่าเอา"
"ไม่หรอกครับวันนี้ที่สวนไม่มีงาน อีกอยากส้มโอเบื่ออยู่บ้านด้วยครับ"
"อือนั้นดีเลยวันนี้พี่ก็ว่าง นั้นผมช่วยแม่ขายขนมนะครับ"
ไม้เอ่ยขึ้นพร้อมกับยืนข้างๆส้มโอช่วยกันขายข้าวหลาม ขนมหวาน และส้มโอ
ทองดีจากสวนของส้มโอ

"คุณพระแม่น้ำนครชัยศรีจะแห้งไหมเนี่ยลูกชายฉันมาขายของ"
แม่ศรีนวลเอ่ยขึ้นพร้อมกับส่งยิ้มให้กับลูกชายทั้งสอง แต่ในใจก็แอบคิดว่าไม้นั้น
จะใฝ่สูงเกินศักดิ์หรือเปล่า ลูกชายคนเดียวของสารวัตรและเจ้าของสวนส้มโอ

"อ้าวยายนวล แหมสบายเลยนะวันนี้มีคนช่วยขาย"
ป้าศรีร้าห่อหมกเอ่ยทักแม่นวลจึงตอบว่า....
"ใช่สิแม่สมศรี วันนี้มีคนช่วยผ่อนแรง"
"ดีดี เออนี่เจ้าหนูส้มโอนี่ เอ๊...ยังไง ยายนวลขอกันยัง สารวัตรเรียกเท่าไหร่"
แม่นวลได้ยินดังนั้นจึงพูดว่า...
"เขาน่าจะเพื่อนกันมากกว่าแม่สมศรี นั้นอะดอกส้มโออยู่สูงเกินเอื้อม เศษเลน
เศษโคนแบบไอ้ไม้เป็นได้แค่ปุ๋ยบำรุงเท่านั้นแหละ"
ไม้ได้ยินที่แม่พูดก็แอบใจเสียนิดๆส้มโอจึงจับมือไว้และพูดว่า....
"ยังไงดอกส้มโอก็ต้องร่วงลงดินพี่ไม้อยาคิดมากนะพี่ ยังไงส้มโอก็เลือกพี่เเล้ว"
"ขอบคุณนะครับส้มโอ พี่จะไปขอส้มโอกับพ่อนะ ขอพี่เก็บเงินอีกหน่อยนะ"

ทันใดนั้นก็....
"โอ๊ะๆๆ นั้นคงได้แต่งชาติหน้าละมั้งไอ้ไม้55555 น้องส้มโอครับเตรียมพร้อม
ตัดชุดแต่งงานได้เลย สินสอดสิบล้านของพี่โจ้จะไปกองหน้าบ้านส้มโอเเน่นอน"
ส.ส.โจ้เอ่ยขึ้นท่ามกลางเสียงอือฮาของชาวตลาดและผู้คนที่มาซื้อของ

"เอาไรมาพูดส้มโอไม่ได้ตกลงจะแต่งงานกับพี่โจ้สักหน่อย"
ส้มโอพูดขึ้น ไม้จึงพูดต่อไปว่า...
"ไอ้โจ้ มึงต้องการอะไร"
"กูต้องการน้องส้มโอและที่ดินของมึง เอ็นเตอร์เทนคอมเพล็กกำลังจะเกิดขึ้น
คนแถวนั้นก็ขายที่ให้พ่อกูหมดเหลือแค่บ้านมึงกับสวนรังหนู นี่ไอ้ไม้ขายที่ดิน
มาแต่งงานยังไม่ได้ครึ่งนึงของสินสอดกูเลย"

ส.ส.โจ้เผยความลับของพ่อตัวเองออกมาแบบโง่มากๆ เพราะวันนี้มีคนของฝ่าย
ปกครองแอบลงพื้นที่และได้ข้อมูลชาวบ้านถูกหลอกให้ขายที่และบางคนก็ไปกู้
เงินส.ส.โจ้จนโดนยึดที่ดิน ส้มโอจึงพูดขึ้นว่า....
"พี่ไม้คงไม่ต้องรอชาติหน้าหรอก เพราะชาตินี้ผมเป็นเมียพี่ไม้แล้ว และก็จะเป็น
ทุกชาติด้วย"
ส้มโอพูดจบก็เขย่งตัวหอมแก้มไม้ไปหนึ่งฟอดท่ามกลางสายตาประชาชนรวมถึง
ป้าศรีร้านห่อหมก ป้าเม้าร้านกล้วยทอด ป้าติ๋มร้านยำ ซึ่งเป็นสำนักข่าวประจำ
ตลาดงานนี้ดังแน่ ดังแน่งานนี้ ส้มโอกับไม้เป็นผัวเมียกันแล้ว เขามีอะไรกันแล้ว

ตลอดทั้งวันเรื่องนี้ดังกระฉ่อนจนร้านป้านวลขายของหมดไวเพราะความน่ารักของ
ไม้และส้มโอ....
"วันนี้ได้กลับบ้านไว้เพราะนางกวักของผมนะเนี่ย"
"บ้าไง ผมลูกสารวัตรนะไม่ลูกปู่เจ้าเขาเขียว"
ทั้งคู่จีบกันแบบน่ารักในรถจนมาถึงบ้านของไม้ แต่ดูเหมือเเม่นวลจะไม่โอเค
เท่าไหร่ไม้จึงบอกว่า...
"ไม้ขอโทษนะแม่ ที่ล่วงเกินส้มโอจนน้องเสียหาย"
"ไม่นะพี่ ถ้าส้มไม่เต็มใจพี่จะทำแบบนั้นได้ไง"
สองหนุ่มพูดขึ้นแม่นวลจึงบอกว่า...
"พอก่อน ไม้ลูกก็รู้ว่าฐานะเรามีแค่ไหน ทำไมถึงไม่เจียมตน"
"แม่ ผมรักส้มโอนะเเม่ผมไม่ยอมเสียส้มโอให้ใคร ทำไมอะแม่ในเมื่อพ่อผม
ก็ยังอยู่แม่บอกผมได้ไหมว่าพ่ออยู่ไหนทำไมผม โอ๊ย"
"ไอ้เจ้าไม้"

แม่นวลพลั้งมือตบหน้าลูกชายส้มโอถึงกับตกใจเเละเข้ามาห้าม
"ป้านวลครับ ใจเย็นก่อนครับป้า"
"ไม้แม่ขอโทษลูกเจ็บมากไหม"
แม่นวลมักฉุนทุกครั้งเวลาที่ไม้ถามถึงพ่อเหมือนแม่นวลกับพ่อของไม้จะมี
ความหลังบางอย่างซ่อนเอาไว้ ซึ่งเราอย่าเพิ่งรู้เลยเนอะ.... ฝากติดตาม
เรื่องของไม้และส้มโอต่อด้วยนะครับความคิดถึง ความห่างไกล ใกล้เริ่มต้น
ขึ้นมาแล้วครับ...

por_mkfc

ขอบคุณมากค่า ตามต่อนะคะ

Danaipat3656

รอๆครับ ขอบคุณครับ