คิดถึงจริงหรือครับ ตอนที่ 1 รสรัก...สวนส้มโอ

Maximam

ณ สวนส้มโอของสารวัตรพิเชษฐ์กับแม่เผนีย...
เจ้าของสวนส้มโอรายใหญ่แห่งเมืองนครปฐม ที่สมโอมีรสชาติหวานชื่นใจ
แถมนาข้าวก็เริ่มสุกสีทองอร่ามและที่สำคัญสารวัตรเชษฐ์ยังมีลูกชายเพียง
คนเดียวของทั้งคู่ที่ทั้งน่ารัก รูปหล่อ แถมยังนิสัยดีนั่นก็คือ "ส้มโอ"(นายเอก)
ซึ่งท่านสารวัตรเชษฐ์นั้นหวงลูกชายคนนี้แบบสุดๆ ชนิดที่ว่าจีบปุ๊บยิงปั๊บ

แต่ถึงอย่างไรก็มีสิ่งมีชีวิตหนึ่งสิ่งที่กล้าหาญและอาจเอื้อมที่จะหมายปองจีบ
ดอกฟ้าอย่างอย่างส้มนั้นก็คือ "ไม้"(พระเอก) หนุ่มหล่อบ้านนาลูกชาย
แม่ค้าขายขนมหวานแห่งตลาดน้ำชื่อดัง ไม้กับส้มโอนั้นรักกันมาตั้งแต่ตอน
ส้มโอเรียนม.1 ถึงแม้ไม้จะโตกว่า 2 ปีแต่ก็ไม่เป็นอุปสรรค มีสิ่งเดียวที่เรียกว่า
อุปสรรคนั่นก็คือสารวัตรเชษฐ์จอมหวงลูก ไม้เป็นหนุ่มที่หล่อคมแบบบ้านๆ
ครอบครัวไม่ได้ร่ำรวยอะไร แต่หนึ่งสิ่งที่พิชิตใจสารวัตรเชษฐ์ได้นั้นก็คือ
ความขยันในตัวของไม้ที่มี

ในยามค่ำคืนเดือนมืดที่สวนส้มโอยามมืดมิดส้มโอในวัย 22 ปีได้ออกมา
หาไม้แฟนหนุ่มในวัย 24 ปี ที่ทั้งคู่นัดมาเจอกันบ่อยๆ ที่กระท่อมท้ายสวน
"พี่ไม้ พี่ไม้ครับ มาไหมเนี่ย"
เสียเรียกเบาของส้มโอที่ร้องเรียกไม้ แต่ก็ไม่มีเสีงไม้ตอบรับออกมา

"พี่ไม้ครับ อยู่ไหนเนี่ย พี่ไม้"
ส้มโอเดินเข้ามาในกระท่อมและรียกหาภายในความมืดของค่ำคืนและกระท่อม
ที่ไม่มีตะเกียง จู่ๆก็มีร่างกำยำพุ่งเข้ามากอดส้มโอ...
"เชี้ย... " ส้มโออุทานด้วยความตกใจ เสียงนั้นจึงพูดขึ้นว่า...
"พี่ไม้เองไม่ใช่เหี้ย ขอกอดให้หายคิดถึงได้ไหม"
ส้มโอยังไม่ทันได้ตอบอะไรไม้ก็โผเข้ามากอดส้มโอไว้แน่น ร่างกายของไม้เตรียม
ความพร้อมรอรับส้นโอด้วยการใส่เกงในเพียงตัวเดียว
"พี่ไม้ครับ หายใจไม่ออกครับ"
เสียงส้มโอเอ่ยขึ้นไม้จึงคลายกอดออกแล้วถอดเสื้อยืดของส้มโอออกพร้อมกับ
ปลดกางเกงส้มโอลงด้วย

ไม้เริ่มปลอกเปลือกส้มโออกจนหมดเผยให้เห็นเรือนร่างส้มโอที่มีผิวขาวชุ่มช่ำ
ราวกับเนื้อของผลส้มโอในสวน ไม้เริ่มลองลิ้มชิมรสที่หวานช่ำของส้มโออย่าง
อร่อย จนส้มโอเริ่มมีน้ำใสๆไหลออกมา
"พี่ไม้ โอ๊ยยย พี่ไม้ครับ ส้มโอเสียวครับพี่ โอ๊ยยย"
เสียงครางกระเส่าออกมาเบาๆแบบหนุ่มนุ่มนวล

ไม้เอ่ยถาม"เสียวหรือเจ็บครับที่รัก"
"ทั้งเสียวและเจ็บครับพี่ โอ๊ยย พี่ไม้เบาๆครับ"
เสียงอ้อนที่นุ่มนวลทำให้ไม้ยอมผ่อนแรงให้กับครั้งแรกของเขาทั้งคู่ ร่างกาย
ของส้มโออยู่ภายใต้บทรักของไม้อย่างเต็มใจเเละไม่หลีกเลี่ยงจนในที่สุดทั้งคู่
ก็ถึงฝั่ง...
"พี่ไม้ครับ ส้มโอจะเสร็จเล้วครับพี่โอ๊ยย พี่ครับโอ๊ยยย"
"พี่ก็ไม่ไหวเเล้วเหมือนกัน เสร็จพร้อมกันนะครับที่รัก"
"ได้ครับพี่ไม้ ส้มโอไม่ไหวแล้วพี่ โอ๊ววว โอ๊ววววพี่ไม้......."
ในที่สุดทั้งคู่ก็ถึงจุดแห่งความสุขด้วยกันทั้งคู่ร่างกายที่เปลือยเปล่าของเขานั้น
ได้แนบชิดกอดกัน

03.00 น.
ทั้งคู่ตื่นขึ้นมาและแต่งตัวเพื่อแยกย้ายกันกลับบ้านของตน
"เดี๋ยวสายๆพี่มาช่วยเก็บผลส้มโอนะครับ พี่ไปช่วยแม่ตั้งร้านก่อน"
"อือ ได้ดิครับไปช่วยป้านวลก่อนเถอะพี่ไม้ นั้นส้มโอไปก่อนนะ"
"จะไปแล้วเหรอขอกอดหน่อยได้ไหม"
"กอดทั้งคืนแล้วนะครับ ยังไม่สุขใจอีกเหรอ"
ส้มโอพูดจบพร้อมกับหอมเข้าที่แก้มของไม้ ก่อนจะออกมาจากกระท่อมท้าย
สวนและรีบกลับเข้าห้องนอนก่อนที่พ่อกับแม่จะตื่นขึ้นมา

ช่วงสายของวันเสาร์ที่วันนี้สารวัตรเชษฐ์หยุดงานและคุมคนงานเก็บส้มโอในสวน
ร่วมกับลูกชายสุดหล่อของเขา ทันใดนั้นก็.....
"อ้าว ไอ้ไม้มาสวนกูทำไมว่ะมึง กูไม่ได้จ้างมึงนะไอ้ไม้"
สารวัตรเชษฐ์เอ่ยถามไม้ที่เห็นเดิมาในสวนพร้อมคนงาน ไม้จึงบอกว่า...
"ผมมาตามคำขอของหัวใจครับอา"
"โธ่ ไอ้น้ำเน่า ยี่เกงานองค์พระนะมึง"

"อ้าวเจ้าไม้มาเเล้วหรือ"
แม่เผนียเอ่ยถาม และทันใดนั้นก็.....

"น้ำตาลสดครับพี่ไม้"
"หือ หอมหวานชื่นใจจังครับ นี่ครับส้มโอขนมกล้วยแม่พี่ฝากมาให้"
สองหนุ่มแลกของกินซึ่งกันและกันต่อหน้าพ่อเชษฐ์และแม่เผนีย
"เอ้าๆ เจ้าส้มโอ ไหนอะน้ำตาลสดของพ่อ"
งามไส้น้ำตาลสดของพ่อเอาให้ผู้บ่าวไปแล้ว ไม้จึงพูดว่า....
"กระบอกนี้เปล่าครับอา ว๊า....อดเลย"
ไม้ยกกระบอกน้ำสดให้สารวัตรเชษฐ์ดู กวนตีนว่าที่พ่อตาแบบนี้สงสัยจะไม่รอด
"ไอ้ไม้ นี่มึงกล้ากินของกูเลยเหรอว่ะ"
"พ่อ ลูกเรานั่นแหละที่เอาน้ำตาลสดให้มัน" แม่เผนียพูดขึ้นพร้อมกับบอกพ่อ
เชษฐ์อีกว่า....
"ดูท่า ลูกเราจะชอบเจ้าไม้จริงๆนะพ่อ จะว่าไปก็เหมาะกันดีนะ"
"เหมาะกันอย่างไรแม่ผะเนีย ลูกเรามันดอกฟ้า ไอ้ไม้มันก็หมาวัด"
"แต่หมาวัดตัวนี้ภูมิหลังก็ไม่ได้ขี้เหร่นะพ่อ ถึงพี่ศรีนวลจะเป็นแม่เลี้ยงเดี่ยว
แต่พ่อของไม้เป็นใครคนทั้งบางนครปฐมก็รู้ดี หรือพ่ออยากให้ลูกไปตกต่ำกับ
ส.ส.โจ้ ฉันเป็นแม่ฉันไม่ยอมเด็ดขาด"

หลังจากที่แม่ผะเนียพูดจบก็มองดูส้มโอกับไม้เก็บผลผลิตส้มโอในสวน ในแบบ
คุณแม่สายวายที่รักและเข้าใจลูกชายที่สุด...
"พี่ไม้ ลูกนั้นไงทำไมไม่เก็บ"
"ลูกไหนครับ"
"ลูกนั้นไง.. เอ๊ยพี่ทำไรเนี่ยเดี๋ยพ่อเห็นก็เป็นเรื่องหรอก"
ส้มโอเอ่ยขึ้นเมื่อไม้เอาหน้าเข้ามาใกล้จนแทบจะหอมได้ ดูท้าส้มโอฤดูกาลนี้
น่าจะหวานฉ่ำชื่นใจคนกินซะแล้วเพราะเจ้าของสวนเก็บแบบหวานฉ่ำไม่เกรงใจ
ลูกน้องในสวนกันเลย...

ช่วงเย็นหลังจากเก็บผลผลิตเสร็จ...
ไม้ที่กำลังจะกลับไปช่วยแม่เก็บร้านที่ตลาดน้ำจึงเดินไปที่รถกระบะของเขา
ส้มโอจึงร้องเรียกและวิ่งตามมาพร้อมกับกล่องอาหาร
"พี่ไม้ครับ แม่ฝากยำส้มโอไปให้ป้านวลครับ และนี่ก็น้ำตาลสดที่พี่ชอบ"
"ใครบอก พี่ชอบน้ำ....ส้มโอมากกว่าทั้งขาวทั้งข้น"
"บ้าไงพี่ เดี่ญวพ่อได้ยินก็ได้ตั้งโลงคู่หรอกครับ รีบไปรีบป้านวลได้เเล้วพี่นี่จะ
5โมงแล้ว"
"ได้ครับส้มโอ ขอบคุณนะครับสำหรับของกิน คืนนี้เจอกันในไลน์นะครับ"
"ครับพี่ไม้ ขอบคุณเช่นกันที่มาช่วยงานที่สวนวันนี้"
"ยินดีครับ ที่มาก็เพราะว่าคิดถึง"
"หือ คิดถึงจริงหรือครับ"
ทั้งคู่หยอดคำหวานก่อนจะลาจากกัน ดูท้างานนี้ส้มโอจะเปิดใจรบรักไม้อย่าง
ไม่มีข้อยกเว้นใด แต่ทว่า...เย็นนี้มีเเขกไม่ได้รับเชิญมาร่วมทานข้าวเย็นด้วย
นั้นก็คือ ส.ส.โจ้ ลูกชายท่านปลัดจังหวัดที่เป็นไม้เบื่อไม้เมากับกับและโจ้ก็
ชอบส้มโออยู่ด้วยเช่นกัน ดูท่าความสนุกน่าจะเริ่มเข้มข้นแล้วครับ...

lekthai

ขอขอบคุณ

iHNONG

ขอบคุณครับ

2936

ขอบคุณครับ

soobin69ck

น่าสนุกนะตร้าบ รอเลย

คำปุ้ย

สนุกคับรีบมาต่อไวๆน้าาาขอบคุนคับ

nuangnut1996

สนุกมากครับ