Ruen s-wad เรือนสวาท นิยายอิโรติกเชิงจิตวิทยาของผู้ทำและผู้ถูกกระทำ (เรื่องของไอ้ไม้ คุณพระฯ และคุณรัญจวน)

taisayam

Page.14
           เหตุแห่งคดี ความว่าเมื่อสามวันก่อนมีนางรับใช้ เข้าไปปลุกเจ้านางพิไร ตามกิจที่เคยทำทุกเช้า เมื่อเรียกไม่มีเสียงตอบ จึงสะเดาะกลอนเข้าไปที่ในห้องพัก พบเจ้านางปากคล้ำ กระอักเลือด เลือดสีดำเนืองนองอยู่กระจายบนผ้าคลุมตัว จึงเรียกคนในคุ้มให้ตามหมอฝรั่งมา แต่กลับเป็นว่าเจ้านางได้ดื่มยาพิษ และสินชีพเมื่อค่อนคืนที่แล้วไปสิ้น จึงให้เจ้าสุริยันต สามีหนุ่มแจ้งทางการและเจ้าหลวงฯให้รับทราบ แต่การฆ่าตัวของเจ้านางฯกลับเป็นประเด็นใหญ่ที่ต้องสืบความ ด้วยเหตุเจ้านางเป็นคนมาแต่เมืองเชียงฯ อันเป็นเมืองขึ้นของอังกฤษ ทั้งเพิ่งแต่งงานกับเจ้าหนุ่มรูปงามสุริยันต ยังไม่กี่เดือนจึงเป็นที่ฉงนในการตายประหลาดนั้น
           เจ้าหลวงเมืองเชียงฯเจ้าพี่ของเจ้านางพิไล เมื่อทราบข่าวจากเมื่อสยาม ว่า เจ้านางฯฆ่าตัวตายหลังแต่งงาน ก็คลาแคลงใจ เจ้าหลวง ผู้พี่ ทำหนังสือร้องเรียนไปที่อุปราชอังกฤษเมืองกัลกัตตา ว่าคนในบังคับอังกฤษตายอย่ามีเงื่อนงำที่เมืองสยาม ขอให้สืบความและหาความยุติธรรมให้ด้วย กระทรวงต่างประเทศฯได้รับหนังสือโทรเลขจากกัลกัตตา ก็ร้อนรนด้วยเหตุอาจกระทบระหว่างความสัมพันธ์ ข้างเมืองเหนือที่ยังไม่สงบจากกบฏ พวกเจ้านาย และคนฝรั่งอังกฤษ ยังแคลงใจเกรงไม่ปลอดภัย จึงขอให้ กรมนครบาล ส่งผู้ชำนาญพิเศษมาสืบสวน พระพิชิตฯและคณะจึงเดินทางมาตามดังที่กล่าว
3 l& l+ F! J) K- z9 l           คณะที่มาจากบางกอกแบ่งกำลังออกเป็นสอง คณะหนึ่งสืบความอยู่ที่คุ้มเจ้าสุริยันต อีกคณะไปสอบข้อมูลจากหมอฝรั่งเมื่อได้ความคุณพระฯจะเป็นผู้รวบรวมข่าวสารที่ได้มาตรอง
           " เจ้าฯอยู่ที่ใดในคืนนั้นขอรับ" คุณพระสอบถามเจ้าสุริยันต
$ j8 }" u. n) X  J, ]! k' ~& u           "เราอยู่กับคนรับใช้ สองคนที่บ้านไม้สัก" เจ้ารูปงามตอบกลับ
* u2 G- z7 ]/ x) d) ]          "มีคนอื่นเป็นพยานอีกรึไม่" คุณพระสืบความต่อ จึงได้คำตอบว่าไม่มี
) d! I9 Q" v' \           บ้านไม้สักเป็นเรือนไม้สองชั้นปลูกสร้างอยู่ในบริเวณคุ้มเวียงวิจิตนั่นเอง
           ต่อมาคุณพระฯเรียกหญิงรับใช้ของเจ้านางพิไล มา นางทั้งสองยังร้องไห้เสียใจและตื่นตระหนก ด้วยความเกรงกลัวตัวสั่นเทิ้ม และพูดภาษาที่คุณพระไม่อาจเข้าใจความได้ จึงต้องเรียกหาผู้เข้าใจในภาษาจากพวกลูกจ้างเงี้ยวพลตระเวน จึงได้ความว่า นางตี เป็นคนรับใช้ใกล้ชิดของเจ้านางที่มาด้วยจากเมืองเชียงฯ และคอยดูแลรับใช้เจ้านางใกล้ชิด จนกระทั้งจับความได้ว่านางคือบุคคลสุดท้ายที่อยู่เห็นเจ้านางมีชีวิตในคืนนั้น เมื่อสอบเสร็จนางตีก็ร้องไห้ ตี อกชกตัวนอนกองระทมอยู่บนพื้นเป็นที่น่าสลดใจ
           ส่วนเด็กนางน้อยอีกคน เป็นดรุณเยาว์นัก มาจากเมืองเชียงฯพร้อมเจ้านางเช่นกัน แต่ด้วยความเป็นเด็กถามสิ่งใดก็ยังไม่ได้ความมากนัก เจ้าสุริยันตรูปงามมักพำนักอยู่ที่เรือนไม้สัก ถึงแม้จะแต่งงานแล้ว นานๆจะขึ้นมาคุ้มเรือนใหญ่ ตามที่พวกคนในคุ้มบอกเล่าและในคืนนั้นไม่เห็นว่าเจ้ารูปงามอยู่บนคุ้ม เว้นแต่มีคนเห็นเจ้านางเดินไปที่เรือนสักกับนางตีตอนพลบค่ำแล้วกลับมาเข้านอน
6 {  j1 G& q7 [/ @, E6 i& A1 y           ข้อมูลจากหมอฝรั่งได้ความว่าเจ้านางเสียชีวิตจากการดื่มยาพิษ เมื่อเวลา ตีหนึ่งถึงตีสี่ พบศพเมื่อแปดโมงเช้า สภาพเริ่มเย็นแข็งแล้ว หมอฝรั่งบันทึกข้อมูลไว้อย่างละเอียดว่า เมื่อเข้าไปในห้องพบขวดยาทรงกลมทำด้วยกระเบื่องเคลือบตกอยู่ ก้นขวดมีน้ำยาสีคล้ำเหนียว ติดค้างเล็กน้อยได้เก็บไว้ให้เจ้าสุริยันตมอบให้ตำรวจ จากรูปวาดของหมอฝรั่ง  ที่ปากและมือเจ้านางฯเขียวคล้ำจนดำ ดวงตาปิดไม่มีรองรอยว่าดิ้นทุรน สภาพในห้องนอนไม่กระจัดกระจาย หากมีผู้ประสงค์เข้าทำลายหลักฐานย่อมเก็บห้องก่อน อย่างเรียบร้อย ยิ่ง สมัยนั้นยังไม่มีการบันทึกภาพถ่ายไว้ได้ จึงคะเนตามรายงานของหมอ

taisayam

* c0 _: {5 d" O" z: C, [6 t  q' H) R4 S
Page. 14/1
, S) [6 _, P5 t7 x* F. ^8 `            ตกเย็นคณะจากบางกอก นั่งกินข้าวที่ร้านเล็กๆร้านเดิมหน้าสถานีรถไฟใกล้โฮเต็ลที่พัก ทั้งสองฝ่ายแลกเปลี่ยนข้อมูลที่สืบมาอย่าเงียบๆ กุ๊กกายล่ำสันผู้เดิมทำอาหารมาให้รับทาน แต่มีเสียงข้าวของตกหล่นบ่อยครั้งเพราะมือสั่นเทา เกรงภัย เมื่ออิ่มหนำ แยกย้ายเข้าห้องพักในโฮเต็ลรถไฟใกล้ร้านอาหารเล็กๆนั้น คุณพระเข้าห้องล้างตัว และนั่งดูสมุดบันทึกที่รวบรวมข้อมูลมาได้จนเกือบเที่ยงคืน แล้วดับแสงตะเกียงลงนั่งสงบเงียบรอเวลาอยู่บนเก้าอี้ที่ยกวางไว้ข้างหน้าต่าง และรอผู้จะมาเยือนในคืนนั้น
  \' J* @- n8 d3 H# D             เสียงตุ้บเหมือนของหล่นในห้อง คุณพระฯ ดังขึ้นหนึ่งครั้งแล้วเงียบไปตอนตีสาม หลังจากนั้นความสงบของป่าเขาก็กระชับเสียงเข้ามาแทนที่ นานๆจะ มี นกกลางคืนร้องให้เสียวสะท้าน เสียงชะนีเก้งกวางกระโจนหนี้ หวาดหวั่นภัยในยามค้ำดึก เสียงสวบสาบย่างกลายของสมิงเจ้าแห่งป่า ออกหากินในเวลาค่ำมืดตา แวววาว คุณพระมองไปที่ร่างกำยำนอนสลบอยู่บนเตียงอย่างใจระส่ำ เหมือนเสือที่ตะปบเหยื่อได้และกำลังรอชิมรสหวานของเนื้อสมันหนุ่มกำยำ  
5 W- S+ W& {& T1 }6 {2 S7 K5 G' c             (S&M , scene 18+)  ร่างนั้นถูกมีดตรึงด้วยโซ่ตรวนที่แขนและขาถูกกางออกนอนถอดผ้าเปลือยบนเตียงไม้ โซ่ทั้งสี่จับคล้องแน่นรัดแขนขาของร่างมิให้ขยับได้ไว้กับขาเตียงแน่นหนา ปากของกุ๊กหนุ่มถูกรัดไว้ไม่ให้เอ่ยคำด้วยผ้าดำคาดของตนเองคุณพระฯกระหยิ่มเยาะ และสะเหยะปากออกพูดว่า "กูระลึกถึงมึงเสมอมาอ้ายกุ๊กนักฆ่าผ้าดำ! "

                     
# u0 j5 c7 D1 O' }7 A

taisayam

Page. 15

& E/ ^1 d/ u; i. R            เช้าวันรุ่งขึ้นคณะจากบางกอกเมื่อทานเช้า โฮเต็ลจัดเตรียมไว้ให้เรียบร้อย ก็ออกมาที่ถนนเพื่อรอรถม้ารับไปสืบความต่อ คนในคณะมองไปที่ร้านอาหารเล็กๆตรงข้ามเห็นว่ายังไม่เปิด แม้จะสายมากแล้วซึ่งผิดวิสัยจากที่เคยสังเกตุมา คนในคณะผู้หนึ่งจึงกล่าวขึ้นว่า "ตะวันขึ้นแล้ว ร้านกุ๊กต้มปะกุ๊เต้ ไม่เปิด ดูพิกล" คุณพระยิ้มมุมปากเล็กน้อย แล้วบอกว่า "เย็นนี้กินเหลาในเมืองละกัน"
            หลักฐานสำคัญในคดีคือขวดยาที่หมอฝรั่งเก็บส่งให้เจ้ารูปงาม ซึ่งบัดนี้ได้ถูกส่งมอบให้คณะจากบางกอกแล้ว ขวดกระเบื่องเคลือบบรรจุยา ที่มีขายทั่วไปในร้านของพวกเงี้ยว แต่ของเหลวที่บรรจุ มีเพียงแห่งเดียวในเมืองที่จำหน่าย คือร้านขายเครื่องมือของพรานป่า ตำรวจเมืองฯและคณะฯจึงตรงไปที่ร้านนั้น และได้ความว่า หนึ่งอาทิตย์ก่อนวันที่เจ้านางฆ่าตัว มีนางสาวใช้ของเจ้านางผู้หนึ่ง ที่สังเกตุได้คือไม่ใช่คนเมือง พูดภาษาไต เงี้ยว มาขอซื้อยาสั่งเพื่อน้ำไปเบื่อหนูและสัตว์ร้าย ที่มาคุกคามในคุ้มฯ นายห้างชาวเงี้ยวร้านของป่าจำได้แม่นยำ ถึงลักษณะการแต่งกาย ที่ผิดแปลกจากคนเมืองฯ ในเขตสยาม โดยเฉพาะ การมุ่นมวยผมที่ทำเฉพาะนางสูงศักดิ์ อันเห็นก็รู้ได้ นางตีคือนางรับใช้ผู้นั้นเอง
  `# l# i' F) z/ P  a# \# @% n             เย็นวันนั้น นางตีถูกนำตัวมาที่คุ้มเจ้าหลวง เนื่องจาก นางเป็นคนในบังคับอังกฤษ การสอบคำ  ต้องมีความเป็นกลางอย่างที่สุด แต่การเชิญกงสุลอังกฤษมา จากเชียงใหม่ต้องใช้เวลาครึ่งเดือน  เป็นไม่ทันการ จำต้องส่งหนังสือโทรเลขไปสอบความแต่งตั้งผู้แทน ทางกงสุลฯได้แต่งนายริชาร์ด นายห้างค้าไม้เป็นผู้แทนกงสุลฯ เข้าร่วมฟังการสอบสวนที่คุ้มเจ้าหลวงพร้อมคณะบางกอก เมื่อนางตีมาถึงกลับร้องไห้ ฟูมฟายไม่หยุด  แล้วปลดมวยสยายผมลงมาคลี่กองละเลียดพื้นกระเบื่องในคุกใต้ถุนคุ้มเจ้าหลวงนั้น ผู้เห็นต่างก็สลดใจ
( p+ z  Z7 ?8 {& U             จากคำให้การของนางตี นางและนางน้อย เดินทางมาจากเมืองเชียงไต ในเขตรัฐฉานของพม่าอินเดีย เพื่อเป็นนางรับใช้ ของเจ้านางพิไล ซึ่งได้ถูกผู้ใหญ่ผูกสมัครสัมพันธ์เครือญาติให้เศกสมรสกับเจ้าชายในเมืองเหนือประเทศสยาม โดยผู้ใหญ่จัดหา เจ้านางพิไลเป็นคนแข็งแกร่งมั่นคง เรียนหนังสือจากคอนแวนในสำนักแม่ชีที่ สีป๋อ เจ้านาง เป็นคนกล้าและไม่ยอมใครโดยนิสัย แต่เมื่อเจ้าพี่จัดเตรียมให้แต่งงานก็ยอมใจ เมื่อแต่งงานเจ้านางจึงถูกส่งตัวมาสยามและอยู่ในคุ้มของเจ้าสุริยันต สามี จากคำบอกเล่าของนางเจ้าสุริยันตไม่เคยเข้าหาเจ้านางเลยนับแต่วันแต่ง กลับพำนักอยู่แต่ในเรือนไม้สักกับ คนสนิทชายสองคน คือ นายคำและนายหลอง  
             แต่มาอยู่คุ้ม เจ้านางอึดอัดและคับแค้นใจยิ่งนัก จึงให้นางตีสืบความเป็นอยู่ของเจ้าสุริยันต แต่นางตีไม่อาจหาญเข้าไปสืบในเรือนไม้สัก จนวันหนึ่งเจ้านางและนางตีบุกเข้าไปและพบภาพอันตะหนกใจ คือเห็นภาพเจ้า สุริยันตกอดจูบอยู่กับคนรับใช้สนิท เจ้านางจึงกล่าวบริภาทและตบตีทำร้ายคนรับใช้ชายจนเจ้าสุริยนต ต้องเข้าห้ามและแยกย้ายกัน ตั้งแต่นั้นมาเจ้านางก็แค้นใจ และ เก็บตัว อยู่แต่ในคุ้ม จนวันเกิดเหตุ เจ้านางให้นางตีพาไปหาเจ้าสุริยันตเพื่อขอหย่า แต่เจ้าสุริยันตไม่ยอมตาม เมื่อกลับมาก็ปิดประตูห้อง และ พบว่าเจ้านายทำอัตวินิบาตกรรมในเช้าวันต่อมา ส่วนยาพิษนางเป็นผู้จัดหาตามคำสั่งของเจ้านางพิไลและร้องไห้ฟูงฟายดังคนบ้าคลั่ง

- `& C9 n- C1 E4 O: z! c' L              เมื่อเจ้าหลวงได้ฟังคำให้การก็ตกใจ และ อับอายอย่างที่สุด ด้วยราชบุตร กระทำการหมิ่นศักดิและสังวาดชาย อีกทั้งเป็นการสอบสวนต่อหน้ากลุ่มบุคคลถึงในคุ้ม จึงสั่งให้ จองจำนางตีไว้ ด้วยความเห็นชอบของข้าหลวงและกุงศุลอังกฤษ นางตีเป็นลมสลบไป และในคืนนั้นเอง นางใช้ผ้าสไบมัดคอหนีผิด และ ด้วยเสียใจที่ทำให้เจ้านางต้องสิ้นชีพจากยาพิษที่ตนนำมา นางตายในตะแลงแกงใต้คุ้มเจ้าหลวงฯนั่นเอง แล้วเจ้าหลวง ก็สั่งกักบริเวณเจ้าสุริยันตและจับคนสนิทของเจ้ารูปงามทั้งสองคนจองจำไว้ในคุกใต้คุ้มหลวงในคืนนั้น

" z2 B- {5 T8 \4 F* p4 A. P

taisayam

taisayam

Page. 16
2 j+ ~* x! @& v# r8 v8 N' m(S&M , Kinky ,Love scene 18+)
           ห้องพักคุณพระ มีเสียงเหล็กกระทบกราว กุ๊กกิ๊ก ตลอดทั้งวัน แต่เนื่องจากเป็นแขกผู้ใหญ่จากบางกอก พนักงานก็เกรงกลัวไม่เข้าไปยุ่งย่าม บางคนนึกกลัวว่าโฮเต็ลตนมีภูติผีเข้ามาสิงสู่แต่กลางวันหรือกระไร จึงคร้านที่จะย่ำกรายไปบนบริเวณห้องพักของคุณพระฯนั่น คุณพระไขกุญแจเข้ามาในห้องเมื่อค่อนดึก กลิ่นตัว เหงื่อไคลเค้าคลุ้งไปทั่วห้อง คุณพระหนุ่มจึงชโลมน้ำมันลาเวนเดอที่ใช้ทาตัวให้อบห้องไว้ แล้ว ถอดผ้าเปลือยเดินไปที่เตียงซึ่งมีร่างหนึ่งยังถูกมัดตึงไว้ทั้งวัน
8 s; v; [& g- Z  U+ E6 \% i7 o           "มึงไม่ขี้เยี่ยวเลยรึไอ้เจ๊กโฉด " คุณพระบีบลงไปและนวดที่ถุงอัณฑะคู่ของชายผู้นั้น ค่อยไปคลึงนวด และลูบไปบนลำลึงค์ กดตรงท้องน้อยก็รู้ได้ว่ายังมีน้ำเต็มอยู่ภายใน ชายจีนกำยำร้อง อือฮือด้วยปวดเบาแต่ไม่กล้าปลดปล่อยน้ำออกมา คณพระจึงเค้นไปคนท้องน้อย เบาๆ ทำให้ น้ำสีเหลืองพุ่งกระจายมารดบนตัวของชายที่นอนอยู่ ไหลไปบนลำตัวและราดรดลงบนเตียงนองพื้นไป คุณพระมองดูด้วยตาลุกโชนพอใจ
3 Z; _: x7 a. H( {' s           "มึงคงอยากน้ำ " คุณพระจึงกรอกน้ำลงในปาก ในปริมาณหนึ่งขัน ทำให้ท้องบวมเป่ง แล้ว ใช้ลำตัวของตนที่เปล่าเปลือยเค้าร่างที่นอนทุรนนั้น และเริ่มใช้ปากกัดไปเบาๆ และดูดดุนอย่างเมามาย บัดนี้ที่โคนหัวเหน่าของชายกำยำถูกรัด ด้วย สายหนังเส้นผูกไว้แน่น ร่างนั้นดิ้นรนแต่ไม่อาจขยับหนีออกได้ มือของคุณพระลูบไล้และบีบคลึงร่างกำยำรุนแรงขึ้นจนรับรู้ได้ว่าอีกฝ่าเจ็บปวด แล้วตบไปที่ใบหน้า น้ำที่ท่วมในท้องน้อยบวมเป่ง ร่างคุณพระที่คลึงเคล้า และใช้ปากกัด ความเจ็บปวด อันทะที่ถูกเชือกร้อยรัด เร่งทวีให้อารมณ์พลุ่งพล่านในกายชายร่างกำยำก่อตัวกระสันจน ท่อนลำเป่งบวมผงาดคุณะพระใช้ปากกัด และดูดดุนท่อนลำนั้นจนมิด ชายผู้นี้ช่างมีลึงค์สีคล่ำอวบให้ถูกใจคุณพระยิ่งนัก
/ B8 v" p: R1 [  e0 k            อ๊าซ ๆ คุณพระร้องอย่างพึงพอใจเมื่อน้ำสีเหลืองอำพันพุ่งออกมาจากลำลึงค์แข็งตระหง่านนั้น และใช้ใบหน้าล้างรับไว้ น้ำสีเหลืองอุ่นจากร่างกายชายกำยำซินตึ้งผู้นั้น ช่างเร้าใจเสียกระไร คุณพระพอใจที่สุด คุณพระชโลมน้ำมันลาเวนเดอนวดคลึงลงไปบนท่อน ให้มันวาว จนชุ่มโชก และขึ้นนั่ง ยอง ยอง คร่อมร่างและท่อนเอ็นแข็งนั้นไว้ อย่าเชื่องช้า ร่างที่คร่อมอยู่ค่อยๆสอดรูร่องบั้นท้ายของตนเองซึ่งชโลมน้ำมันชุ่มเข้าพร้อมสรรพ เป็นหล่อลื่นให้ท่อนเอ็นทะมึนดำนั้นไหลพรวดลงเข้าไปภายใน ร่างทั้งสองสอดรับเป็นเนื้อเดียวกัน ร่างที่อยู่บน ค่อยทะลึ่ง ควบบังคับร่างให้ทรงตัวไม่ไหวเอนแต่ไม่ทิ้งน้ำหนักกดร่างที่นอนราบและถูกรัดด้วยโซตรวนนั้น ส่วนร่างของซินตึ้งหนุ่มฉกรรจ์ก็ขยับตัวรองรับ ขึ้นลงราวพึงใจต่อการร่วมรักนั้นนั้น  และครางออกมา อือๆ เบือนหน้าไปมา ราวเสียวสุดใจ
0 p4 p9 v+ b4 D            ในคืนนั้นคุณพระร่วมรักกับซินตึ้งหนุ่มอย่างกำซาบ ร่างของคุณพระขยับควบขึ้นลงตามจังหวะที่ตนรู้สึกบังคับความเสียวในรูร่องไว้ได้ ความอัดแน่นของท่อนลำทลวงลึกเข้า จนกระทบผนังขุขละนุ่มภายใน กระตุ้นให้ความเสียวสะท้านทวีถี่ ยิ่งขึ้นจนอยากจะยั้งใจไว้ เสียงสูดปาก ซูบซาบราวซดน้ำแกงดังระงมจากปากคุณพระ ขณะหนึ่งเมื่อส่วนหัวท่อนลำ กระแทก มิดด้าม ร่องรูภายในก็บีบรัดแรงพาให้ ท่อนลำของไอ้ซินตึ้งหนุ่ม พุ่งของเหลวอุ่น ไปในร่องรูที่กระชับ และบีบรัดกระตุกวูบวับหลายครั้งคุณพระยังคงโยกขย่ม จนน้ำพุ่งทะลักออกจากท่อนลำของตนเองเลอะไปทั่วถึงใบหน้าและเนินอกแน่่นของไอ้ซินตึ้ง ร่างคุณพระและลำฆวยกระตุ๊กสั่นรัวระริก กระดกตีบนท้องน้อยของหนุ่มซินตึ้ง แล้วค่อยถอนตัวยืนยกตูดออกจากลำลึงค์เสียงดัง ป๊อก แต่อัศจรรย์ ท่อนลำนั้นยังคงตั้งผงานดำทะมึนอยู่ไม่ล้ม
             คุณพระนอนทับก่ายร่างนั้นจนหลับไป

icelovelove

ขอบคุณครับ

taisayam

ติดตาม " คดีวางยาเจ้านางพิไล " ตอนจบ

1 v) h( f; m& l2 g+ `

konlek

สนุกครับ

taisayam

Page. 17
$ t. J6 N& P8 B

& l2 [2 R7 _; ^' o
             จนเกือบรุ่งสาง มีเสียงบริกรมาเคาะเรียกที่ประตูห้องพัก
             บริกรบอกคุณพระว่ามีพลตระเวนมารอนำข่าวแจ้งที่หน้าโฮเต็ล เมื่อคุณพระลงมาพบ ก็ได้รับข่าวว่า ก่อนตีห้า เกิดเรื่องที่ คุ้มเวียงวิจิต ของเจ้าสุริยันต์ ขอให้คุณพระขึ้นรถม้าตามพลตระเวนไปที่คุ้มโดยเร็ว เมื่อได้ยินดังนั้นคุณะพระจึงรีบรุดไปอาบน้ำและแต่งตัวเรียบร้อย ก่อนไปคุณพระมองดูไอ้ซินตึ้งที่นอนหลับอยู่บนเตียงไม้ ก็ถอนใจ แล้วไขกุญแจโซ้ตรวนออกจนสิ้นปลดร่างนั้นให้คลายเป็นอิสระ และกระซิบกล่าวปลุกขึ้นว่า " ลื้อไปได้แล้ว "  กุ๊กหนุ่มซินตึ้ง ลืมตาขึ้นมาอย่างงงงวย และฉงนใจที่ตนไม่ถูกจับส่งตำรวจ จึงลุกมานั่งพักบนเตียงไม้ คุณพระส่งคืนกรรไกรข้างเดียวที่ ติดกายนักฆ่ามาเพื่อหมายสังหารตน แล้วกล่าวว่า
# `/ ?& R+ M2 j( U! w5 D' t' m) u              "อั่วเสียดายฝีมือต้มน้ำซุปของลื้อวะ ก่อนกลับบางกอกขอได้ลิ้มรสต้มกระดูกหมูของลื้ออีกซักมื้อ"
; V% s3 }. w2 ?8 }+ m) v9 ~: f1 h
- `8 \) \6 a& @2 M/ l4 v+ V9 G8 G) e
               แล้วล้อกห้องปิดประตูเดินทางไปคุ้มเจ้าสุริยันต
               เมื่อถึงคุ้มเจ้าสุริยันต มีรถม้าของเจ้าหลวงและตำรวจจอดอยู่ คุณพระจึงลงจากรถม้าพลตระเวนเดินเข้าไปในคุ้ม บรรยากาศในคุ้มเงียบวังเวงยิ่งกว่าเดิม เสียงนางร้องไห้กระซิกเบาๆ หะแรกคุณพระคิดไปว่าคงเป็นเหล่านางที่ร้องอยู่รอบกู่ไม้ที่ตั้งศพของเจ้านางพิไล แต่พลตระเวนนำทางคุณพระไปที่เรือนไม้สัก เมื่อขึ้นบนเรือน คุณพระไหว้เจ้าหลวงที่นั่งอยู่ใบหน้าดวงตาแดงกล่ำรู้ได้ว่าผ่านการร้องไห้มาอย่างหนัก เจ้าหลวงนั่งนิ่ง ไม่ตรัสว่ากระไรกับคุณพระ เมื่อขึ้นถึงชั้นสอง ตำรวจและหมอฝรั่งยืนรายล้อมอยู่บนเตียงเหล็กมีมุ่งหล่มคลุม ที่เปิดแหวกให้เห็นคนที่นอนอยู่ภายใน ร่างงามราวเทพบุตร นอนนิ่งขาวซีดราวคนหลับไหล เจ้ารูปงามหลับตาพริ้มสงบนิ่งไม่ไหวติงตัวเย็นเฉียบ ที่บนโต๊ะข้างเตียงมีขวดแก้วใสและจอกน้ำวางอยู่ คุณพระดมดูก็รู้ได้ว่าเป็นยาไซยาไน เนื่องด้วยไรกลิ่นสัมผัสใดๆ
& l& `  o# V9 M5 ~  p                นายร้อยที่มาก่อนแจ้งว่า คนใช้ได้ยินเสียงเครื่องแกรมโมโฟน เล่นตกรองอยู่จนใกล้รุ่งผิดปกติ จึงขึ้นมาดูพบว่าเจ้าสุริยันตนอนไม่ไหวติง จึงให้คนตามหมอฝรั่ง ก็พบว่าเจ้าสิ้นชีวิต ไปตั้งแต่ช่วงย่ำค่ำแล้วโดยไม่มีใครสังเกตุ จึงรีบแจ้งเจ้าหลวง และ ตำรวจ เมื่อทั้งหมดมาการชันสูตรก็เริ่มขึ้น และเห็นตรงกันว่าเจ้าหนุ่มรูปงามดื่มยาพิษปลิดชีพ แต่ที่มือมีกระดาษแผ่นหนึ่งกำอยู่ เมื่อเจ้าหลวงคลีดูและอ่านความก็เศร้าโศก เกินประมาณ ในกระดาษความว่า " ข้าเจ้ามีผิดแต่ผู้เดียว ผู้อื่นใดไม่เกี่ยวข้องขอให้งดลงทันต์พวกมันเถิด " ลงลายมือว่า สุริยันต


7 c6 V( v8 m' D) J3 L               เจ้าสุริยันตมีความรักมั่นคงต่อนายหลองและอ้ายคำจนวันสุดท้าย ในจดหมายห่วงหาความปลอดภัยของที่รักจนอ้อนวอนต่อเจ้าหลวงในจดหมายเป็นครั้งสุดท้าย เมื่อเจ้าหลวงอ่านก็ยิ่งแค้นใจหมายจะขังลืมให้ ไอ้คนเลวสองคนที่คิดว่าเป็นเหตุให้เจ้าราชบุตรฆ่าตัว นั้นตายเสียแต่ในคุก จึงยิ่งให้ มัดโซ่ตรวน ทรมานไว้ที่ใต้คุ้มอย่างแน่นหนา ทางการสยามก็มิได้บังคับขัดขืนเนื่องจากเป็นคนของเจ้าหลวงเอง แต่จะดีที่การปฏิรูปกฎหมายของสยาม เจ้าหลวงมิอาจสั่งประหารใครได้โดยง่ายดังแต่ก่อน  
3 G- v8 c9 t$ H. x( r

taisayam

4 W2 b0 A4 L0 x* }8 L Page. 18               
               คุณพระส่งคณะกลับบางกอกในวันนั้นและตนเองยังคงอยู่ในเมืองฯต่อเพื่อสรุปความ ตกเย็น คุณพระลงจากรถม้าหน้าโฮเต็ลมองไปที่ร้านกุ๊กซินตึ้ง ร้านปิดประตูเงียบสนิท
: {: e6 A' a* U$ C; p* ?- t               คืนนั้นเมื่อล้างตัวเสร็จ คุณพระเดินไปที่ร้านกุ๊กฝั่งตรงข้าม แล้วเคาะที่กระดานไม้แผ่นปิดร้าน เก๊าะๆ พลัน ไม้แผ่นหนึ่งก็ถูกยกออก คุณพระสอดตัวเข้าไปหว่างแผ่นไม้นั้น ก็ถูกกรรไกจี้ที่ลำคอเลือดออก ซิบ ซิบ "อั่วมาขอกินซุบ ถึงกับจะฆ่ากันเลยละรึ." ไอ้กุ๊กซินตึ้งหนุ่มกลับกดปลายแหลมของกรรไก และดูดปากคุณพระอย่างแรงแล้วโยนกรรไกทิ้ง


8 ?* Z" n. w* W  f6 }" F3 t. q% b; U
                อีกหลายวันต่อมาคุณพระนั่งรถไฟกลับบางกอกผู้เดียวด้วยบรรยากาศที่เศร้าและสะเทือนใจ ด้วยใจหดหู่เกินจะกล่าว เหตุการณ์ต่างๆที่เกิดขึ้นในเมืองฯกลับพลิกตาลปัตร ผิดคาดไปหมด ทุกชีวิตที่เกี่ยวข้องต้องพบแต่ความรันทดไม่รู้สิ้น นับแต่เจ้าหลวงฯ เจ้าสุริยันต เจ้านางพิไล และคนรับใช้ชายหญิง ด้วยเหตุแห่งศักดิ์ศรี และ ความภักดีที่แน่วแน่ไม่อาจเลือกแนวทางชีวิตของตนเองได้ ด้วยเหตุนี้ จึงกระทบจิตใจของคุณพระอย่าแรงจากการตายของคนบริสุทธิ์
. n1 ]4 n$ Q3 L

7 v8 f6 C4 y( I7 k
" B* s+ i( {; }. q* n6 H; W  D/ R                  เจ้าหลวงจัดงานศพของเจ้าทั้งสองอย่าสมศักดิ์ยิ่งใหญ่ มีการละเล่นรื่นเริงให้คนในเมือง บันเทิงลืมเหตุสลดสังเวชใจ เมื่อเสร็จงานเจ้าหลวงคลายความโกรธคนใช้ของเจ้าสุริยันตลงบ้าง จึงเห็นตามคำสั่งเสียงของเจ้าฯ เลยตัดใจว่า
# z$ }* r) z0 z"ให้ปล่อยมันสองคนไปให้เสือกินเสียในป่า หากมันสองรอดตายก็อย่ามาเห็นหน้าในเวียงนี้อีก"
' P) t' L% N, ]& S4 {                  ชะตากรรมของ อ้ายหลอง อ้ายคำจึง เป็นดั่งนั้น และเมื่อถูกปล่อยป่าก็ไม่มีใครพบมันทั้งสองอีกเลย เจ้าหลวงตรมพระทัยอยู่จนสิ้นปีก็ถึงแก่พิราลัย ทางสยามเห็นเป็นเหตุจากไม่มีราชบุตรสายตรง แม่เจ้ามหาเทวี เพราะสิ้นที่เจ้าสุริยันตจึงไม่แต่งตั้งผู้ใดเป็นเจ้าหลวงครองเมืองฯอีก เพียงส่งข้าหลวงมาปกครองเมืองนับแต่นั้นมา

- R! @) H! w1 z+ P2 |1 T1 b

……………………………………………จบคดี “วางยาเจ้านางพิไล”

2 x9 ^: N0 C4 L) l4 S. y3 J
% E- b0 v9 ~  B% M1 ]

Nukinho

สนุกมากครับ รอติดตามต่อนะครับ

taisayam

EP.5 "ความลับที่ปากน้ำโพ"
0 ]" u9 V; u  @! l  zS&M , Kinky , Dark Love Scene 18+ สำหรับเฉพาะกลุ่ม  Hard Core โปรดติดตามที่กระทู้ใหม่ ขอบคุณครับ
  o3 l: J; `2 p6 r$ o
4 O$ W6 q8 ~1 l! M; a- d" ^: F

taisayam

Page. 19

EP. 6 "ตอน ชุมโจรเมืองสุพันฯ
5 \3 `/ j% ?. n* a% J
         เริ่มเรื่อง
& Y7 c  b& }( |: y) \8 F% P; p         ทุ่งข้าวสีทองเหลืองอร่าม ใกล้เวลาเก็บเกี่ยวเข้ามาทุกขณะ ปีนี้ข้าวดีน้ำเยอะ ทำนาได้ผลงอกงาม ชาวนาต่างดีใจที่จะมีเงินเพิ่มได้อีกหลายอัฐ แต่ไอ้น้อยกลับทุกข์กังวลใจ พ่อล้มป่วยลงอีก หยูกยาก็หายากตั้งแต่ญี่ปุ่นบุกเมืองประจวบ ทหารเต็มบ้านเมือง พึ่งยาหม้อก็พอให้พ่อทุเลา แต่ไม่หาย ยาฝรั่งจำเป็นแต่ขาดแคลนหาไม่มี ข้าวที่เกี่ยวจะแบ่งไว้กินยังมิได้ ด้วยจำนองไว้กับโรงสี เกี่ยวได้ก็ต้องไปไถ่หนี้ ที่เพิ่มดอกเข้าทุกวัน ชายหนุ่มร่างสันทัด ผิวดำแดง หน้าคมคาย เดินมองทุ่งนาก็ถอนใจสะท้อนถึงชะตาของพ่อกับตนเอง
" V. X. K8 M4 ^  K           " น้ำๆ ขอน้ำชั้นกินหน่อย" เสียงแว่วมาจากคันนาระหว่างท้องข้าวทองออกรวง เสียงใครมาร้องอยู่แถวนี้ ที่นาไกลห่างหมู่บ้าน นานจะปะคนสักที่
             เด็กหนุ่มจึงเดินไปตามหาเสียงนั้น เมื่อเดินไปที่ต้นข้าวล้มอยู่ เห็นร่างคนสูงใหญ่ เนื้อตัวมอมด้วยฝุ่นโคลน เสื้อผ้า เปอะเปื้อนฉีกขาด   ที่ขามีรอยเลือดเป็นทางบาดแผลฉกรรจ์ เด็กหนุ่มตกใจกลัวทำอะไรไม่ถูก ชายผู้นั้นจึงพูดอีกว่า
             "ขอน้ำกิน" แล้ว สลบนิ่งไป
่              ร่างชายที่นอนสลบอยู่ตัวโตเกินกำลังไอ้น้อยจะแบกไปยังห้างนาหรือเข้าใต้ร่มไม้กำบัง ได้ เด็กหนุ่มจึงวิ่งไปตักน้ำใส่กะลา่มะพร้าวมากรอกใส่ปากคนโซผู้นอนนิ่งนั้น เมื่อพยายามอ้าปากแห้งผากให้กลืนน้ำเข้าไป ร่างนั้นก็มิได้เผยปากออกรับ ไอ้น้อยจนใจจึงอมน้ำในปากแล้ว ป้วนกรอกใส่ปาก แล้วชายร่างใหญ่นั้นก็กลืนน้ำเข้าลำคอ อึก อึก ที่ไอ้น้อยทำดังนี้ เหตุเคยเห็นหมอยา ป้วนยาให้คนเจ็บที่ ไม่รู้สึกตัวเป้นวิธีรักษาของหมอยาพื้นบ้านแถบนี้
0 O$ P4 p, W# o% Z4 O( s              เมื่อได้น้ำใบหน้าของชายร่างสูงใหญ่ก็มีเลือกฝาดไม่ซีดเซียวดังก่อนสลบ แลเหมือนว่าคนร่างใหญ่นั้นรู้ตัวเล็กน้อย ไอ้น้อยจึงถามว่า
              "มาแต่ไหนกันพ่อ ถึงมาสลบอยู่บางนี้ " ชายผู้นั้นไม่ตอบความและแน่นิ่งไป ไอ้น้อยเห็นไม่ได้การหากทิ้งไว้กลางแดด จะเกรียมและโทรมเพราะไข้แดด จึงจูงไอ้ทึม ควายเฒ่ามาแล้วยกร่างชายร่างยักษ์ เทินขั้นหลังควายอย่างทุลักทุเล พาไปพักยังห้างเฝ้าข้าวที่ปลายนานั่น

taisayam

"ชุมโจรเมืองสุพันฯ"

taisayam

        
          เด็กหนุ่มปล่อยให้ชายร่างใหญ่นอนบนแคร่ไม้ สุมไฟไว้ใกล้ๆเพื่อไล่ยุง แล้วจูงควายเดินกลับบ้านที่อยู่ห่างจากที่นา เมื่อขังไอ้ทึมเข้าคอกแล้ว หุงข้าวปลางต้มยาให้พ่อ      
        "พ่อกินข้าว" หนุ่มน้อยแตะร่างผอมบางที่หนอนอ่อนระทวย ไม่ไหวติงเบาๆ
3 y' [6 z+ u- F* \8 {! d! D        "ไม่อยาก" มีเสียงตอบกลับเบาแทบกระซิบ
         "กินเถอะพ่อจะได้มีแรง ชั้นเจียดยามาได้ กินด้วยกันเลย" ร่างบางซีดถอนหายใจ
         "ข้าวเกี่ยวได้ก็เอาดอกไปใช้คืนเถ้าแก่โรงสี" เด็กหน่มพูดขึ้นราวรู้ในความนึกคิดในใจของบิดา
1 Q3 v, n! Z+ }: z! F         "คืนนี้ชั้นไปนอนห้างนานะพ่อ ข้าวตั้งรวงจวนเกี่ยวละ กลัวโดนลักไป" เด็กหนุ่มคมสันบอกพ่อ เมื่อกินข้าวเสร็จก็จัดของ ติดไต้ เดินฝ่าความมืดไปห้างนา
          แสงไต้ส่องนำทางสว่างแค่ช่วงตัวคน เสียงจักจั่น ริ่งเรไรร้องระงมเมื่อคนเดินเข้าใกล้เสียงนั้นก็พลันเงียบงันไป รมรำเพยพัดอ่อนหอมกลิ่นรวงข้าวแตะที่จมูกหอมเย็นชื่นหัวใจ ยังความภาคภูมิในผลิตผลที่จะได้เป็นเม็ดเงินจากเรียวแรงที่ลงทำ
          เมื่อใกล้ถึงห้างนาชายหนุ่มมองไปโดยรอบ กองไฟที่จุดไว้ก่อนหน้ากำลังมอดดับ มีเพียงลูกไฟมอดเต้นวิววับ บนแคร่ที่พักนั้น กลับไม่ปรากฎร่างของผู้ใดนอนอยู่ หนุ่มน้อยจึงมองหาในพื้นที่โดยรอบก็ไม่พบร่าง จึงทำให้ ไอ้ไม้แปลกใจยิงนัก แลคิดว่า คนผู้นี้ทำตัวลับล่อ หน้าสงสัย ฤ. จะเป็นโจร หนีมากระไร เมื่อเสาะหาโดยรอบไม่เห็น ชายหนุ่มก็ ละพยายาม ข้าวปลาเสื้อผ้าที่เตรียมมาให้คงมิได้ใช้ จึงวางลงและปัดแคร่เพื่อนอนเฝ้าต้นข้าว
           ไอ้น้อยงีบหลับไปตอนใดไม่อาจทราบได้ แต้ต้องตกใจตื่นเมื่อได้ยินเสียง ต๊บตุ๊บ สวบ สวบ และเสียงคน กลุ่มหนึ่ง คะเนว่ามากกว่า สามคน เสียงไม้กระทบกระโหลกคนดังโป๊กและ มีเสียวโอดโอย เจ็บปวด
* B: Q8 U6 m( ~$ ?  m3 m           "โอ๊ย โอ๊ยข้าโดนไม้ตี "เสียงดังในความมืด และเสียง สวบ สาบ แหวก ต้นข้าว
            "ไหนเอ็งบอกมันเฝ้าคนเดียว" ชายคนหนึ่งบอก
/ D6 M1 g9 @( u" m& @' U/ M  J  r            "ใครว๊ะ" แล้วเสียงแก่วงไม้ โดนคน ก็ระดมยับไป สักพักคนกลุ่มนั้นก็วิ่ง กระโจนไปในความมืด
            ไอ้น้อย มองตามไปอย่างตกใจ เห็นแต่เพียงเงาตะคุ่มดำสูงใหญ่ ที่กัดแกว่งไม้อยุ่ในเงามืดนั้น  ร่างสูงทะมึนเดินเข้ามาใกล้ห้างนา ไอ้น้อยหลับตาปี๊ด้วยความกลัว มีเสียงทุ้มใหญ่เปล่งออกมา
            "ลงยามแล้วหลับ จะใช้ได้กระไร" เสียงนั้นทุ้มชัดแต่ไม่ลงหนัก ฟังก็แจ้งว่ามิใช่คนถิ่นสุพันฯ

taisayam

              "ลืมตาได้แล้ว ลูกผู้ชายกลัวอะไรนักหนา" เสียงนั้นบอก"ข้าไม่ใช่ผี" มือแผงใหญ่เขย่าไปที่ตัวเด็กหนุ่ม พอลืมตาขึ้นมีแสงจากกองไฟที่จุด ไอ้น้อยก็เห็นคนตัวสูง หุ่นลำสันบึกบึน อุดมด้วยกล้ามเป็นมัด แต่มีใบหน้าได้รูปหนวดเครารกครึ้ม แต่เมื่องมองที่ดวงตาในเงามืดนั้นอย่างชิดใกล้ ตาดำประกายคู่นั้นอ่อนโยนจนใจไอ้ไม้สั้นไหวประหลาด ชายหนุ่มน้อยต้องหลุบตาลงมองพิ้นอย่างเขินอาย
              "พ่อ หายดีละรึ ข้าเอาเสื้อผ้ากับข้าวมาให้ เมื่อค่ำ พอหาก็ไม่เห็น" แล้วหยิบของส่งให้
  j5 d' K4 D# i* I              "ขอบใจ,ถึอซะว่าเป็นค่าแรงไล่โจร" ชายร่างใหญ่ตอบกลับแลยิ้มอย่ามีนัย
. B& p$ Y- t0 ?              เช้าวันรุ่งไอ้น้อยตื่นขึ้นชายผู้นั้นก็หายไปจากห้างนาเสียแล้ว จึงไม่อาจถามไถ่ สืบความได้อีก ชายหนุ่มจึงกลับบ้านเพื่อเตรียม เช้าให้บิดาที่นอนป่วย อาการป่วยของพ่อไอ้น้อยทรุดลงทุกวัน ด้วยยาฝรั่งขาดแคลนดังที่กล่าว เงินทองก็ร่อยหรอ ต้องนำที่นาไปจำนองกับโรงสีเพื่อนำเงินมาซื้อยา ไอ้น้อยยังเยาว์คิดการสิ่งใดก็ยังไม่รอบ จึงตกเป็นเบี้ยล่างของเสมียนโรงสีที่คิดดอกหนักและผูกสัญญากู้ยืมที่มีเลศนัยแต่ต้องจำยอมเพราะลำบากเข็นใจ จนเพียงทำนาบนที่ดินตนเหมือนทำต่างค่าแรงไป   ดีที่ในน้ำมีปลาให้หามากินไม่เสียอัฐ ผักหญ้าก็เด็ดกินได้ไม่สิ้น เสียแต่ข้าวต้อรอเจียดมาจากขายโรงสี  
              ในเย็นวันนั้น ไอ้น้อยเดินสุ่มปลาในลำคลองใกล้นาของตน  เด็กหนุ่มผูกเบ็ดไว้ ที่ตลิ่งระทางลำคลองจึงไปสาวดูเผื่อปลาติด และเดินไปในคลองระเรื่อย จนมาถึงต้นไม้ใหญ่ เห็นเบ็ดจุ่มน้ำอยู่ หมายจะดึงขึ้น
              "อย่า ขโมย ปลาของข้า" เสียงจากบนต้นไม้ดังขึ้น เมื่อมองขึ้นไปก็เห็นชายผู้หนึ่งร่างใหญ่นั้งแกว่งขาอยู่  
              "พ่อนี่เอง " ไอ้น้อยมองขึ้นไป เห็นหว่างขากาเกงที่มีรอยขาด ก็กลืนน้ำลายเฮือกใหญ่
% b, N& Q( {9 ?/ _              "ปลาชะโดพ่อหัวใหญ่จัง"  ไอ้น้อยพูดขึ้น แล้วหน้าแดง
& F# {8 i' q6 A& [/ `# C! L4 D: v
- {" h- H" _$ W               ชายบนต้นไม่นั้นกลับ หัวร่อ หึ หึ
  {4 q+ T5 s# U3 t6 x( y

taisayam

Page. 20
% Z8 H, P' T5 m+ q1 N4 k            "เจอกันหลายที ไม่รู้ชื่อ ข้าชื่อน้อยลูกตาสิน คนบางนี้ พ่อทิดชื่อกระไร คนบ้านไหน" ไอ้น้อย ระดมถามไปด้วยสงสัย
2 ^' E, l1 W# T9 s1 C  v            " อย่ารู้เลย ถามมาก็มากความ"อีกฝ่ายตอบตัดบท ร่างล่ำนั้นขักสีหน้ารำคาญ  
' g4 D( w9 l; z: Q" I              ช่ายร่างใหญ่กระโจนลงจากต้นไม้ ลุยคลองไปถอนคันเบ็ดที่มีปลาติดตัวเขื่อง แล้วจับใส่ตะกร้อไม้ไผ่ที่สานเองง่ายๆใว้ใส่สัตว์น้ำ และกำลังเดินลุยน้ำจากไป     
, {5 H+ r4 Z' _3 n# w" i3 ]3 B0 m             "เดี๋ยวก่อนๆ พ่อ ข้าของเลี้ยงข้าว กับปลาที่พ่อจับได้ที่บ้านข้าซักมื้อ "ไอ้ไม้ร้องเรียก  ร่างนั้นชงักเล็กน้อย แล้วหันหลังมาพยักหน้าตกลง
              ไอ้น้อย เดินนำชายร่างยักษ์ ไปยังบ้านไม้ที่ปลูกอยู่ริมคลองของพ่อ เมื่อล้างเท้าก่อนขึ้นเรือนเสร็จ นำชายร่างใหญ่ขึ้นเรือน ก็ติดไฟ หุงข้าว ชำแหละปลาที่หามาอย่างคล่องแคล่ว  และต้มแกงมากินมื้อค่ำนั้น
             " กินข้าวกัน พ่อทิด "ไอ้ไม้เชิญชวน
               เสียงกระแอมเบาๆ ดังมาจาก ชานเรือน ที่มีคนนอนอยู่ ชายผู้นั้นเพิ่งสังเกตเห็น ไอ้ไม้จึงบอกกับพ่อว่า
1 E' b# Y4 a3 p: w' ]              "พ่อทิด เขาช่วยข้าเฝ้านา และสู้โจรเมื่อคืนวาน ข้าเลยมาเลี้ยงข้าวตอบจ๊ะพ่อ" แล้วนำผู้มาเยือนไปให้ตาสิน ผู้พ่อ ได้เห็นหน้า เมื่อร่างบางนั้นลืมตาขึ้นมองอาคันตุกะใหม่ ก็พึงพำว่า "คุณละ.."
               ร่างสูงใหญ่ ก็ผายมือด้านข้างปิดปากตนเองและส่งเสียงชู่ๆ เหมือนสัญลักษณ์ให้เงียบ และกล่าวว่า
1 J% J" ?7 E8 b+ h8 f, J               "ชะรอยพ่อเจ้าจะ มีไข้ พูดเพ้อ มา "
# \4 B( m4 g) T               
0 u! c$ v5 Q+ f* i                กินข้าวเสร็จ ไอ้น้อยนำยาที่ต้มเทใส่จอกแล้วป้อนพ่อ เก็บสำรับเสร็จ เตรียมตัว รวมของไปเฝ้าข้าว  ซึ่งอีกสามสี่วันชาวบ้านจะมาช่วยลงแขก เก็บเกี่ยวนำไปขายได้แล้ว
; J) C' P3 B9 P$ @  t  o                "ไปก่อนนะพ่อ "ไอ้น้อยบอกลา และเดินลงเรือนไปพร้อมหนุ่มใหญ่อาคันตุกะ
$ K# A8 a2 T$ e7 G6 B$ v                 "ข้าไปด้วย ทางเดียวกัน" ชายผู้นั้นบอกแล้วเดินนำไป จันทร์แรม ส่องแสงทึมๆ ฝ่าความมืด แสงไต้ นำทั้งสองมาถึงห้างนา ไอ้น้อย ปัดที่นอน และนั่งพิงเสาห้างไม้ ขัดแตะ ปลูกชั่วคราวแต่แข็งแรงทาน คนได้สองร่าง
                 "พ่อทิด จะไปไหน มืดค่ำ" ไอ้น้อยกล่าวถาม
' }7 T; w! s' ]# T% `                 "ป่าว ไม่ได้ไปข้าฯจะมาเฝ้าโจรช่วยเอ็ง ไอ้หนุ่ม" แล้วมวนยาสูบติดไฟนั่งที่แคร่ด้านล่างห้างนา
                  ไอ้น้อยอุทานออกมาว่า "อ้าว " เด็กหนุ่มนั่งหลับไปเหมือนคืนก่อน ชายร่างใหญ่เห็นนอนเงียบสนิทก็ประคองร่างเด็กหนุ่มล่ำสัน ลงนอนราบบนห้างนา และนอนเอนลงข้างกาย ทั้งคู่นอนหลับไปเคียงกัน

taisayam

Page 21
. q% U/ Y' T, p4 K
! h8 V  {; D( [' m" o! ]: j( Love Scene 18+ )
             ไอ้น้อยงัวเงียลืมตาแล้วพลิกตัว ไปด้านข้าง จมูกไปชนเนินอกตัน ของ ร่างที่นอนตะแคงข้างอยู่ กลิ่น ชายชาญแตะจมูก ให้รู้สัมผัสดื่มลึก กลิ่นกายชายปนเหงื่อชุ่ม หว่างซอกแขนดึงดูดให้ ชายหนุ่มกระทง ต้องสูดดมลึก หัวใจเต้นพอง ถี่ขึ้นๆ จนเกินจะห้าม ความชิดกายกัน ส่งกระสันประหลาดที่เด็กหนุ่ม หนุ่มไม่เคยสัมผัสรสนั้นมาก่อน การอยู่ผู้เดียวไมพบปะใคร เมื่อมีชายใกล้กายจึง ทวีความระทึกใจ เกินห้ามใจไอ้ไม้ สูดดมซอกรักแร้นั่นอีก จนเสียงหายใจ ดังถี่ จมูกชนร่างยักษ์ใกล้ชิด จนแตะสัมผัส รูขนชายผู้นั้นขยายลุกซู่ หัวนมตั้งชู ร่างยักขยับหัวก้มหน้าลง แล้วกอด รัดตัวชายหนุ่มน้อย ยกตัวเลื่อนหน้าขึ้นอย่างง่ายดาย แล้ว ดูดปากประกบ ปากน้อยที่เผยอรอรับ ดูลิ้น ห่อเข้าในปากตน นิ่งนาน ไอ้น้อย เอว แขน ขา อ่อน ไม่อาจขยับได้ เมื่อถอนปากไอ้น้อยออก ชายร่างยักษ์นั้นพูดงึมงำความว่า
4 F" @- W+ |2 _              "ข้าอยากน้ำ ขอกินน้ำลายเจ้านะไอ้น้อย" แล้วจูบลงอีกครา
% j6 Y/ C& D* Q: I0 j
7 a3 ?& T( y# ~( Love Scene 18+ )
                 เมื่อเห็นร่างเด็กหนุ่มน้อยผ่อนคลาย เอวของชายร่างกำยำก็ขยับ เชื่องช้า บางจังหวะควง ทะลวงในรูนั้น ร่างน้อย แอ่นเอวกระเด้งตาม ร้อง
                "อ้า อ้า พ่อ จ๋าพ่อจ๋า ข้า จะขาดใจ" ชายร่างยักษ์พูดขึ้นว่า
. L8 V. s8 E  |                "เรียกผัวซิ ให้ข้าชื่นใจ ข้าชื่อเห"แล้วปะกบดูดปาก แรง และดูดดุนชอนลิ้นเข้าภายใน เอวก็สั่นกระแทกรุนแรง พริ้วระรัว เสียงตับ ตับ ดังไปทั่วทั้งท้องทุ่งนาข้าวที่เงียบสงัดนั้น ไอ้น้อยร้องเรียก
                " ผัวข้า ใจข้าจะขาด อั้นไม่ไหวแล้วข้าจะเยี่ยว " แรงดุนกระแทกหนัก ระดมจนไอ้น้อยคิดว่าตนปวดเบา ร่างนั้นเริ่มเกร็งกระตุกเมื่อท่อนหัวปลาชะโด แทงพรวด กระทบผนังลำไส้
                "โอ๊ย โอ๊ย ข้าปวดท้อง อย่าแทง น้ำข้าจะแตก"
                 "อ๊าก อ้า ไม่ไหวแล้ว ผัวข้า " เยี่ยวเล็ดแล้ว ร่างชายหนุ่มชักเกร็งกระตุก ท่อนลำที่หว่างขามีน้ำนมขาวใส กระเซ็นพุ่งออกมา ชายหนุ่มกำมือ ตาบีบปิดแน่น หยาดหน้าตาแห่งความเสียวไหลริน อ้าปาก หอบเหนื่อยสุดขาดใจ
                "น้ำเยี่ยวข้าแตกเล็ดหมดแล้ว ผัวจ๋า" ร่างยักษ์ยิ้มที่ใบหน้าแล้วจูบปาก ประกบไอ้น้อยดื่มด่ำต่อไป
8 d  d- Z3 ]  L2 Z! b' t( Q                รสจูบดื่มดำ พาให้ ชายหนุ่มกระทง ตกในภวังค์ ลืมทุกสิ่งสิ้น เหมือนหายลอยล่องไปบนอากาศ ใจหายระรวย เหมือนคน เหนื่อยเพลียกาย ร่างน้อยถูก กกกอด ลูบไล้ จนผ้าผ่อนหลุดหายไปเปลือยเปล่า ใจเต้นกระเส่า บางร้องคราง
               "อ๋อย อ้อย ข้าใจจะขาด พ่อ"
# \. n# r. `( s+ b                ร่างยักษ์นั้น ยกตัวยืนขึ้นจนหัวชน หลังคาห้างนา แลตระกรองกอด อุ้มร่างชายหนุ่มไว้ไม่ให้เซไป สองมืลูบไล้ไปบนตัวและแก้มก้นกลึงดำขลับของไอ้น้อย สองมือฉีกแหวก ดุนนิ้วเข้าไปในรูร่องตรงกลาง ไอ้น้อยสะดุดสุดตัว นิ้วมือนั้นแทงดุนเข้าไปจนสุดลำ จนเด็กหนุ่มเสียว ซาบ ร้อง ซี้ด
                "อ้า พ่อทำกระไรข้า เสียว เหมือน ร่างจะแหลก" ไอ้น้อยกล่าวขึ้น นิ้วนั้นก็ดุน จนถูกดูดลึกเข้าลึกเข้า จากนิ้วหนึงเป็นสองและบดทะแยงภายในจนเด็กหนุ่มกระทงดิ้นพล่าน  เกาะคอช่ายร่างยักษ์นั่น จูบดื่มด่ำ แล้วร่างของไอ้น้อยก็ถูกวางลงบนพื้นแคร่ ร่างเปลือยยักษ์ ยืนอยู่สุดปลายท่อนหัวชะโด แข็งโด่งหัวแดงมันวาว ไอ้น้อยใจเต้นแรง เมื่อมองไปที่ร่างนั้น คนยักษ์ถ่อมน้ำลายรดฝ่ามือแล้วละเลง มีน้ำเปียกจนแน่ว่าชุ่ม จับนวดบนลำหัวปลา พร้อมนวดน้ำลงในรูของชายหนุ่มกระทง
                "พ่อ จะทำกระไรข้า ข้ากลัว" ร่างนั้นไม่กล่าวว่าไร เพียงแยกขาเด็กหน่มยกขึ้น ให้พอแรงกับตรงเอวตัว ค่อยดุนส่วนหัวปลาเข้าร่องที่รอชุ่มนั้น เมื่อหัวแหวก เข้าแรกเจ็บเสียจนไอ้น้อยน้ำตาเล็ด หยาดไหลลงข้างสองแก้ม
                 "ชู ชู ชู"  
                  ชายร่างยักษ์ซบหน้าบอกแผ่ว แล้วใช้แรงแทงพรวดเข้าไปหมดลำ แลนิ่งไว้ไม่ขับ ไอ้น้อย กอดร่างกำยำนั่นไม่ไหวติง ซอบหน้ากับ อกแน่นน
                  ไอ้น้อยถูกยกร่างไปทั่ว บนกระท่อม คันนา บนแคร่ ใต้กกหมู่ไม้ และ บนห้างนา เสร็จสมอารมณ์เด็กหนุ่มกระทงไปสามรอบ จนน้ำนม หยาดหยดเกือบหมดตัว ร่างชายกำยำ เด่นเปลือยตระการหน้าชม เดินแก้ผ้าไปทั่วบริเวณนาข้าวนั้น ไอ้น้อยเปลือยนอนหายใจระรัว เหมือนคนเป็นลมหมดแรง จนแสงตะวันใกล้โผล่พ้นยอดตาล ไอ้น้อยผลุดลุกขึ้นจากแคร่จะรีบสวมผ้า เมื่อยืนขึ้นขาก็อ่อนหมดเรี่ยวแรงไปสิ้น ชายร่างยักษ์รีบวิ่งมาข้อนประคองไว้ และกอดไอ้น้อย ดมหอมลงที่หัวนื่งนาน
+ z8 c2 n4 f3 O- O! ~. k0 D: t" X; E

taisayam

Page.22
           พี่เห เข้ามาอยู่บ้านไอ้น้อยทำหน้าที่ผัวของเด็กหนุ่มแต่นั้นมา โดยพ่อมิได้ขัดด้วย ไม่รู้ว่าทั้งสองได้กัน โดยไอ้น้อยแจ้งเหตุผลว่า พี่เหที่มันชื่อเรียกบอกพ่อ ว่ามาช่วยดูนา และเฝ้าข้าวไล่โจร ที่จะมาลัก ลำพังมันคนเดียวทานไม่ไหวจะโดนฆ่าตายเอาได้ แต่เหตุผลลึกไปแล้ว ตาสินพ่อไอ้น้อยมิปริปากบอกลูกชาย ว่าเหตุใดจึงยอมให้ชายล่ำใหญ่แปลกหน้าผู้นี้อาศัยในบ้านตน อาการตาสินเลวลงทุกขณะ เมื่อชาวบ้านมาช่วยลงแขกเกี่ยวข้าว ในหลายวันต่อมา คนบางนั้นรู้จักกันหมด เมื่อเห็นชายล่ำร่างใหญ่มาช่วยเกี่ยวลงแขกก็ให้สงสัย เพียรถามไอ้น้อยมิได้ขาดว่า คนแปลกหน้านี้ดูมีราศรี ไม่น่าเป็นคนแถวสุพันฯ เมิ่อไอ้น้อยแจ้งว่า ญาติข้างมารดาจากราชบุรีมาอยู่ด้วย ความสงสัยของชาวบ้านก็เลือนๆไป พี่เหช่วยทำงานทุกอย่าง คล่องแคล่ว ยิงนก ตกปลา ล่า เนื้อป่ามาให้กินอิ่มหนำ ทำห้างดักสัตว์ก็ชำนาญผิดจากชาวนาบ้านทั่วไป ยิงหน้าไม่ธนูก็แม่นยำ บางคราวสอนให้เมียหนุ่ม จนใช้อาวุธ หยิบจับคล่อง รำมวย ฝึกชก ไม่ต้องเกรงใครมาหาเรื่องได้ง่ายอีกดังแต่ก่อน พี่เห สอนวิชาดาบคู่ให้ไอ้น้อยไว้ ด้วยฝึกปรือจนชำนาญ ในระยะเวลาอันสั้น ตกกลางคิน เมื่อพ่อหลับ เด็กหน่อยก็ลงมาแอบเอากับผัวพี่เห ทุกวันที่ลอม ฟาง ข้างคอกควายทุกคืนค่ำ จนดึกดื่น
              ข้าวที่เกี่ยวได้เมื่อตีจนเหลือเมล็ด ไอ้น้อยและพี่เห นำขึ้นเกวียนเทียมไอ้ทึม ควายเฒ่า ไปขายโรงสี เมื่อเสมียนตรวจดูก็ ส่งเงินเจียดมาให้ ไม่กี่บาท แล้วบอกว่า เกวียนนึงหักหนี้แลดอกมาแล้ว ได้เท่านี้  ส่วนข้าวไม่แบ่งให้ต้องซื้อเอง แล้วทำหน้าเหม็นเบื่อไล่เด็กหนุ่มให้ไปพ้น
# |3 k  r* J: r7 J1 x            "ได้ไม่กี่บาทแล้วข้าจะซื้อข้าวได้กระไร พ่อ เสมียน " พ่อก็เจ็บหนัก
             เสมียนโรงสีผู้นั้นกล่าวตัดบทว่า
8 X8 K6 {9 V0 A2 H( m9 A* @" e. I5 [             "ไม่ใช่ธุระของกู"
             แล้วให้นักเลงมาล้อมไอ้น้อยไว้ พร้อมไล่ให้ไปพ้น เมี่อพี่เหเห็นดังนั้นก็รุดข้าไปเพื่อช่วย กลุ่มนักเลงโรงสีเมื่อเห็นชายร่างยักษ์ก็เกรงถอยกรูดไปสิ้น พี่เห และ ไอ้น้อยกลับบ้านอย่างแค้นใจ เมื่อถึงบ้าน อาการของพ่อที่เพียบหนักอยู่ ก็กระอักเป็นเลือดสดๆออกมา
            พี่เหรีบบอกไอ้น้อยให้ไปตามหมอยามาช่วยดู เมื่อไอ้น้อยออกไปพ้น พี่เหก็ดูแลเช็ดตัว ถูหน้าให้พ่อ
           พ่อสินของไอ้น้อยเมื่ออยู่ลำพัง กับนายเห ก็กล่าวขึ้นว่า
) u: F$ O* V& G) t           "ผมคงไม่รอดแล้ว ฝากไอ้น้อย ให้คุณละ...ดูมันด้วย "แล้วสลบไป เมื่อไอ้น้อยและหมอยามาถึง หมอก็ส่ายหน้า และบอกกับพี่เหไอ้น้อยว่า ไม่เกินยามสามนี้ พ่อไอ้น้อยคงสิ้นใจ และเป็นดังหมอยาพูดไว้ตามนั้น
            ไอ้น้อยไปขอกู้เงิน เสมียนโรงสีอีกคลาเพื่อทำศพบิดา โดยใช้จำนองที่นาและบ้านไว้ เงินทบดอกไปจนเกินใช้ ในคราวนี้เสมียนขี้ฉ้อกล่าวว่า เสร็จงานศพพ่อให้ย้ายออกจากบ้านไป เพราะเงินเกินจะใช้คืนได้แล้ว ไอ้น้อยตกใจในคำพูดนั้น แลคลั่งคุภายในใจด้วยแค้นว่าโดนโกง เสมียนขี้ฉ้อให้เวลา สามวันย้ายออก เมื่อเล่าให้พี่เหฟัง ก็เห็นควรดื่อแพร่งอยู่ในบ้านไปก่อน จนในดึกคืนวันที่สามตามคำขาด เสียงเรียก ไอ้น้อยๆ ดังแว่ว และ มีของหล่นตุ๊บบนหลังคาบ้าน เพลิงแดงฉานก็ลุกโชติ พรึบสว่างลามไปอย่างรวดเร็ว ไอ้น้อยหยิบดาบ และ หันหาพี่เห ที่เตรียมพร้อมอยู่กระโจลงจากบ้านอย่างรวดเร็ว เมื่อตืนแตะพื้น ทรงตัวก็ถูกโจรโพกผ้า กระหน่ำฟัน มาที่ร่างทั้งสองที่ เบี่ยงหลบมีดดาบได้อย่างไว เมื่อตั้งหลักได้ ก็ฟันสู้โจรโพกผ้ากลุ่มนั้นจนมันถอยหนีหายไป ไฟลามติดบ้านมอดทั้งหลัง ฟางข้าวติดไปถึงคอกไอ้ทึม ลูกธนูไฟ ยิงติดไอ้ทึมความเฒ่าจนล้มสิ้นใจน่าอนาถ เมื่อสำรวจบ้านและคอกควายถ้วนถี่ก็เห็นว่าพินาศสิ้น ไอ้น้อยหน้าเคร่งและร้องไห้ออกมา อย่างเสียดายทรัพย์
              พี่เห ตระกรองกอดปลอบประโลม แล้วกล่าวว่า "เห็นเราจะอยู่บางนี้ไม่ได้ ผู้ใดทำก็รู้อยู่ เราไปตั้งหลักหาทางกลับมาแก้แค้นไม่สาย"
( Q% `1 c0 [, _5 v2 p4 H              ทั้งสองคนหายไปจากบาง บังเกิดเสือน้อยและเสือมเหสักข์ ออกอาละวาด ปล้นสะดมนับแต่นั้นมา
8 N. @  \" o% j' \7 b

จบ.........................................................................................................................................................................................................................

taisayam

สวัสดี......................................................................................................................................................................................................................