แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Porschekub เมื่อ 2025-6-1 22:14
คำเตือนเนื้อหา: สำหรับผู้อายุ 20 ปีขึ้นไปเท่านั้น เนื้อหานี้ประกอบด้วยฉากเพศสัมพันธ์ที่พรรณนาอย่างชัดเจน และความสัมพันธ์ที่อาจมีลักษณะกึ่งยินยอม (semiconsensual) หรืออาจมีการล่วงละเมิดในบางกรณี ตัวละครทั้งหมดมีอายุเกิน 20 ปี ผู้เขียนไม่สนับสนุนการล่วงละเมิดหรือการกระทำโดยไม่ได้รับความยินยอมในชีวิตจริงเรื่องนี้เป็นเพียงงานสร้างสรรค์เพื่อความบันเทิงเท่านั้นในชีวิตจริง ความสัมพันธ์ทางเพศทุกรูปแบบควรอยู่บนพื้นฐานของความยินยอมที่ชัดเจนจากทุกฝ่ายการบังคับหรือล่วงละเมิดทางเพศเป็นการกระทำที่ผิดกฎหมายและสร้างบาดแผลทางจิตใจที่รุนแรงต่อผู้ถูกกระทำ แม้เรื่องนี้จะนำเสนอความสัมพันธ์ระหว่างชายหนุ่มรูปงามกับบุคคลที่สังคมอาจมองว่า “ไม่น่าดึงดูด” และตัวละครอาจเริ่มต้นด้วยความไม่เต็มใจ แต่เรื่องนี้มีจุดประสงค์เพื่อสำรวจความซับซ้อนของความปรารถนาและท้าทายค่านิยมทางสังคมเกี่ยวกับความงาม โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน แสงอาทิตย์ยามเช้าสาดส่องผ่านกระจกบานใหญ่ของห้องสวีทหรูริมแม่น้ำ เผยให้เห็นเศษซากของค่ำคืนอันเร่าร้อน กลีบกุหลาบสีเหลืองเข้มเหี่ยวเฉาเกลื่อนกลาดบนพื้นพรมและผ้าปูเตียงไหมที่ยับย่น กลิ่นอับชื้นของเหงื่อไคล กลิ่นคาวของน้ำรัก และกลิ่นหวานฉุนของน้ำมันบุษราคัมยังคงผสมปนเปอวลอยู่ในอากาศ ยายแป๊ดนั่งอยู่บนโซฟาหรูริมหน้าต่าง ในชุดคลุมอาบน้ำผ้าไหมสีเข้มที่เปิดเผยให้เห็นผิวคล้ำและรอยเหี่ยวย่นตามวัย มือเหี่ยวย่นข้างหนึ่งถือโทรศัพท์มือถือ นิ้วอวบอ้วนที่มีไขมันสะสมอยู่บ้างปัดหน้าจอขึ้นลงอย่างรวดเร็ว ดวงตาของเธอจับจ้องไปที่แอปพลิเคชัน TikTok ริมฝีปากเหี่ยวย่นมีรอยยิ้มแห่งความพึงพอใจปรากฏขึ้นจางๆ เมื่อเห็นคลิปวิดีโอสั้นๆ ของวิคเตอร์จากงานเลี้ยงเมื่อคืนถูกแชร์ต่อกันนับพันครั้ง พร้อมกับแฮชแท็ก \#วิคเตอร์นักว่ายน้ำ \#คุณชายทีมชาติ ที่กำลังติดเทรนด์ "หึ..." เสียงหัวเราะแผ่วเบาดังในลำคอ "ดังใหญ่แล้วนะ พ่อคุณชายรูปหล่อ..." เธอมองเลยหน้าจอโทรศัพท์ไปยังร่างสูงใหญ่ที่ยังคงนอนหลับสนิทอยู่บนเตียง ร่างกายกำยำเปลือยเปล่า มีเพียงผ้าห่มผืนบางคลุมท่อนล่างไว้หลวมๆ เผยให้เห็นแผ่นอกกว้างและหน้าท้องเป็นลอนที่ยังคงมีคราบน้ำมันและน้ำรักแห้งกรังติดอยู่จางๆ ท่อนควยที่ถูกสวมห่วงบุษราคัมยังคงตั้งชูชันอย่างน่าประหลาด แม้เจ้าของร่างจะหลับใหลไม่ได้สติ ความทรงจำเมื่อคืนย้อนกลับเข้ามาในหัวยายแป๊ด ภาพใบหน้าหล่อเหลาที่บิดเบี้ยวด้วยความสุขสมปนอัปยศ เสียงครางกระเส่าที่อ้อนวอนเรียกชื่อเธอ รสชาติเค็มปร่าของน้ำรักที่เธอได้ลิ้มลอง... ความรู้สึกมีอำนาจเหนือชายหนุ่มผู้สมบูรณ์แบบที่สุดที่เธอเคยพบพาน ทำให้ร่างกายเหี่ยวย่นและมีไขมันส่วนเกินตามร่างกายของเธอร้อนวูบวาบขึ้นมาอีกครั้ง ยายแป๊ดวางโทรศัพท์ลงบนโต๊ะ มืออีกข้างล้วงเข้าไปใต้ชุดคลุม หยิบเอาวัตถุแข็งๆ ชิ้นหนึ่งออกมา มันคือ ปลัดขิก ไม้แกะสลักขนาดพอเหมาะมือ สีน้ำตาลเข้ม ขึ้นเงาจากการสัมผัสมานานปี ส่วนหัวแกะเป็นรูปหน้าคนยิ้มเจ้าเล่ห์ ดูลามกและขบขันในเวลาเดียวกัน เธอถอนหายใจแผ่วเบา เอนหลังพิงโซฟา มือข้างหนึ่งเริ่มลูบไล้ปลัดขิกอย่างเชื่องช้า สัมผัสความเย็นและความลื่นของเนื้อไม้ขัดเงา ดวงตาหรี่ปรือมองไปยังร่างของวิคเตอร์บนเตียง จินตนาการว่าปลัดขิกในมือคือท่อนเนื้ออุ่นร้อนที่เธอเพิ่งสัมผัสเมื่อคืน มืออีกข้างของเธอเลื่อนลงต่ำ สอดเข้าไปใต้ชุดคลุม ลูบไล้คลิตอริสที่เหี่ยวย่นและมีติ่งเนื้อยื่นออกมาอย่างยั่วยวนของตัวเอง เสียงลมหายใจของเธอเริ่มหนักขึ้น ริมฝีปากเผยอออกเล็กน้อย ปลัดขิกในมือถูกนำมาถูไถกับเนินเนื้อที่มีไขมันสะสมอยู่เล็กน้อยนั้นอย่างช้าๆ สลับกับการใช้หัวปลัดขิกกดคลึงที่ปุ่มกระสันที่บวมช้ำ "อืมมม... วิคเตอร์... พ่อคนเก่งของยาย..." เธอครางเสียงแผ่วเบา ดวงตาปิดสนิท จมดิ่งสู่ความสุขสมส่วนตัว ในจังหวะนั้นเอง เปลือกตาของวิคเตอร์ขยับเล็กน้อย ก่อนจะค่อยๆ ปรือเปิดขึ้น แสงแดดยามเช้าแยงตาทำให้เขาต้องหรี่ตามอง เขายังคงรู้สึกมึนงงจากฤทธิ์ยาเมื่อคืน แต่ภาพแรกที่เห็นเมื่อปรับสายตาได้ คือภาพของยายแป๊ดที่นั่งอยู่บนโซฟา กำลังใช้ปลัดขิกสำเร็จความใคร่ให้ตัวเองอย่างไม่อายฟ้าดิน ชายหนุ่มผู้เคยเป็นสุภาพบุรุษนอนนิ่ง ดวงตาสีน้ำตาลเข้มเบิกกว้างเล็กน้อยในตอนแรก แต่แล้วก็เปลี่ยนเป็นเรียบเฉย เขามองภาพตรงหน้าอย่างตั้งใจ ไม่ละสายตา ไม่มีความอับอาย หรือรังเกียจปรากฏบนใบหน้าหล่อเหล่านั้น มีเพียงความสงบนิ่งราวกับกำลังชมการแสดงตามปกติ เขามองเห็นนิ้วเหี่ยวย่นที่กำลังบดขยี้เม็ดติ่งที่บวมช้ำของยายแป๊ดอย่างแรง เห็นสีหน้าบิดเบี้ยวด้วยความสุขสมของหญิงชรา ได้ยินเสียงครางแผ่วเบาที่หลุดออกมาจากริมฝีปากเหี่ยวย่นนั้น... และเขาก็แค่... มองดู... ร่างกายของเขายังคงตอบสนอง ควยที่สวมห่วงบุษราคัมยังคงแข็งขืนและเต้นตุบเป็นจังหวะ แต่ไม่ใช่เพราะความต้องการของตัวเอง หากแต่เป็นปฏิกิริยาที่ถูกควบคุม และจิตใจของเขาก็ดูเหมือนจะยอมรับภาพตรงหน้าได้อย่างน่าประหลาด ราวกับว่านี่คือเรื่องปกติในโลกใบใหม่ที่ยายแป๊ดสร้างขึ้นให้กับเขา... โลกที่เขาเป็นเพียงผู้เฝ้ามอง และผู้ยอมรับในทุกความปรารถนาของนายหญิง... ยายแป๊ดถึงจุดสุดยอด ร่างกายกระตุกเกร็งเล็กน้อย เสียงครางสุดท้ายดังยาวก่อนจะค่อยๆ ผ่อนลมหายใจ เธอลืมตาขึ้นช้าๆ ดวงตาฉ่ำเยิ้มด้วยความสุขสม และเห็นว่าวิคเตอร์กำลังจ้องมองเธออยู่ แววตาของยายแป๊ดเปลี่ยนไปทันที จากความสุขส่วนตัวกลายเป็นแววตาของผู้ควบคุมที่พึงพอใจ เธอยกปลัดขิกที่ยังเปียกชื้นเล็กน้อยด้วยน้ำหล่อลื่นของเธอขึ้นมาถือไว้ตรงหน้าวิคเตอร์ รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ปรากฏบนใบหน้า "ตื่นแล้วเหรอคะ... ทาสของแป๊ด" เธอกล่าว น้ำเสียงแหบพร่าแต่ทรงอำนาจ "เห็นหมดเลยสินะ... ว่าแป๊ดทำอะไร" วิคเตอร์ไม่ตอบ เพียงแค่พยักหน้าเบาๆ สายตายังคงจับจ้องที่ปลัดขิกในมือเธอ "ชอบไหมคะ... ที่ได้ดูแป๊ดมีความสุข" ยายแป๊ดถามต่อ วิคเตอร์พยักหน้าอีกครั้ง "งั้น... แป๊ดอยากให้คุณลองสัมผัสมันดูบ้าง" ยายแป๊ดพูด พลางยื่นปลัดขิกเข้ามาใกล้ใบหน้าของวิคเตอร์ "ปลัดขิกอันนี้... มันเพิ่งทำให้แป๊ดมีความสุข... แป๊ดอยากให้คุณลองลิ้มรสมันดู" วิคเตอร์มองปลัดขิกที่อยู่ห่างใบหน้าเพียงไม่กี่นิ้ว กลิ่นไม้ผสมกับกลิ่นสาบสาวจางๆ ของยายแป๊ดลอยเข้าจมูก เขานิ่งไปครู่หนึ่ง แต่ไม่มีแววขัดขืน "อ้าปากค่ะ" ยายแป๊ดสั่งเสียงเรียบ "แล้วอมมันเข้าไป... อมเหมือนที่คุณอมควยของแป๊ดเมื่อคืน... แต่คราวนี้อมของเล่นของแป๊ดแทน" วิคเตอร์ค่อยๆ อ้าปากออกอย่างว่าง่าย ริมฝีปากแดงระเรื่อเผยอรับ ปลายปลัดขิกเย็นๆ สัมผัสกับลิ้นของเขา ก่อนที่ยายแป๊ดจะกดมันเข้าไปในปากอุ่นชื้นนั้น "อื้อ..." เสียงทุ้มดังในลำคอวิคเตอร์ เขารู้สึกถึงรสชาติฝาดของไม้ผสมกับรสเค็มจางๆ และความลื่นของน้ำหล่อลื่นของยายแป๊ดที่ยังติดอยู่ เขาหลับตาลง เริ่มใช้ลิ้นและริมฝีปากปรนเปรอปลัดขิกในปากอย่างเชื่องช้า ตามสัญชาตญาณที่ถูกปลูกฝัง ยายแป๊ดมองภาพตรงหน้าด้วยความพึงพอใจสูงสุด ชายหนุ่มรูปงาม นักกีฬาทีมชาติ กำลังอมปลัดขิกที่เธอเพิ่งใช้สำเร็จความใคร่... มันคือภาพของการยอมจำนนที่สมบูรณ์แบบที่สุด "ดีมาก..." เธอกระซิบ มือข้างหนึ่งเลื่อนไปลูบผมที่เปียกชื้นเล็กน้อยของวิคเตอร์ "ทำหน้าอ้อนวอนให้ยายดูหน่อยสิคะ... ทำปากยื่นๆ ให้มันดูน่าสมเพชหน่อย... ทำให้ยายเห็นว่าคุณอยากได้มันแค่ไหน" วิคเตอร์ชะงักไปเล็กน้อยกับคำสั่งที่เปลี่ยนไป แต่เขาก็ทำตามอย่างว่าง่าย ริมฝีปากอิ่มแดงระเรื่อที่กำลังครอบครองปลัดขิกอยู่ ค่อยๆ ยื่นออกมาเล็กน้อย ทำท่าทางเว้าวอนออดอ้อน ดวงตาสีน้ำตาลเข้มที่เคยคมกล้า บัดนี้กลับฉายแววอ้อนวอนอย่างประหลาด ภาพของชายหนุ่มร่างกำยำที่ทำท่าทางออดอ้อนช่างดูขัดแย้งและน่าอัปยศ แต่ในขณะเดียวกันก็กระตุ้นความรู้สึกบางอย่างในใจของยายแป๊ดอย่างรุนแรง "ฮ่าๆๆ น่าเอ็นดูจริงๆ ทาสของยาย" ยายแป๊ดหัวเราะอย่างพอใจ เธอเอื้อมมือไปหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาอีกครั้ง เปิดแอป TikTok เลื่อนดูคอมเมนต์ในคลิปไวรัลของวิคเตอร์จากงานเลี้ยงเมื่อคืน "ดูดแรงๆ ค่ะ... ทำให้เหมือนกับว่ามันเป็นควยจริงๆ... ควยของยาย... ที่คุณต้องบูชา... พร้อมกับทำหน้าอ้อนวอนแบบนั้นแหละ" วิคเตอร์ทำตามคำสั่ง ปากอุ่นดูดดึงปลัดขิกแรงขึ้น เสียงดูดดังจ๊วบจ๊าบเบาๆ ในความเงียบของห้อง ใบหน้ายังคงทำท่าทางอ้อนวอนตามคำสั่ง ควยของเขาที่สวมห่วงบุษราคัมกระตุกแรงขึ้น "ฟังนี่สิคะ..." ยายแป๊ดเริ่มอ่านคอมเมนต์ออกเสียงด้วยน้ำเสียงเรียบๆ แต่แฝงความเย้ยหยันเล็กน้อย ขณะที่วิคเตอร์ยังคงอมปลัดขิกอยู่ "'โอ๊ยยย พ่อของลูก\! หล่อมากกกก', 'หุ่นแซ่บมากค่ะ อยากซบ', 'สามีแห่งชาติชัดๆ', 'ดูสายตาสิคะ มีเสน่ห์มากเลยค่ะ แต่แอบดูหยิ่งๆ นะ', 'เก่งด้วย หล่อด้วย เพอร์เฟกต์\!'... ฮึๆๆ..." ยายแป๊ดหัวเราะในลำคอ "พวกเขาไม่รู้เลยสินะคะ... ว่าสามีแห่งชาติของพวกเขากำลังทำอะไรอยู่ตอนนี้... กำลังดูดปลัดขิกให้แม่บ้านแก่อย่างยาย... ด้วยท่าทางอ้อนวอนน่าสมเพช" คำพูดและคอมเมนต์เหล่านั้นเหมือนแส้ที่ฟาดลงกลางใจวิคเตอร์ ร่างกายของเขาสะท้านน้อยๆ ดวงตาที่ปิดอยู่มีหยาดน้ำใสซึมออกมาเล็กน้อย ความอับอายท่วมท้น แต่ปากของเขายังคงทำหน้าที่ปรนเปรอปลัดขิกตามคำสั่งอย่างซื่อสัตย์ เสียงดูดดังขึ้นเล็กน้อยราวกับต้องการกลบเสียงความคิดของตัวเอง... ยายแป๊ดอ่านคอมเมนต์ต่อไปอีกสองสามอัน ก่อนจะวางโทรศัพท์ลง เธอมองดูวิคเตอร์ที่ยังคงทำตามคำสั่งด้วยแววตาพึงพอใจ "พอแล้วค่ะ" เธอบอกเสียงเรียบ "เอาปลัดขิกออกได้แล้ว" วิคเตอร์ค่อยๆ คลายริมฝีปากออก ปล่อยให้ปลัดขิกหลุดออกจากปาก เขาหอบหายใจเล็กน้อย น้ำลายยังคงเปรอะเปื้อนรอบริมฝีปากแดงระเรื่อที่บวมเจ่อเล็กน้อยจากการดูด "เช็ดปากให้สะอาดค่ะ" ยายแป๊ดสั่ง พลางยื่นทิชชู่ให้แผ่นหนึ่ง วิคเตอร์รับมาเช็ดปากอย่างเงียบๆ สายตาหลบต่ำ ไม่กล้าสบตายายแป๊ด "ดีมากค่ะ... เชื่อฟังดีจริงๆ" ยายแป๊ดชมเชย ลุกขึ้นยืนเต็มความสูง บิดขี้เกียจเล็กน้อย เสียงกระดูกลั่นเบาๆ "เอาล่ะ... หมดเวลาเล่นแล้ว ลุกขึ้นมายืนตรงนี้ค่ะ" วิคเตอร์ลุกขึ้นจากเตียงอย่างเชื่องช้า ร่างกายเปลือยเปล่าที่ยังคงมีร่องรอยของค่ำคืนและเช้าอันอัปยศยืนตรง ควยที่สวมห่วงยังคงแข็งขืน เขาเดินมายืนตรงหน้ายายแป๊ดตามคำสั่ง ยายแป๊ดเดินเข้ามาใกล้ กลิ่นสาบสาวและกลิ่นน้ำหอมหวานฉุนของเธอลอยปะทะจมูกเขาอย่างแรง เธออยู่ในชุดคลุมอาบน้ำที่ผูกไว้หลวมๆ มือเหี่ยวย่นที่มีไขมันสะสมอยู่บ้างลูบไล้ควยแข็งขืนของเขาเบาๆ "ยังแข็งอยู่เลยนะคะ..." เธอกระซิบ สายตาจ้องมองแท่งเนื้อที่กระตุกในมือ "ดูเหมือนห่วงบุษราคัมจะทำงานได้ดี... หรือเป็นเพราะคุณยังต้องการแป๊ดอยู่กันแน่?" วิคเตอร์กลืนน้ำลาย ไม่กล้าตอบ แต่ร่างกายเขาสั่นสะท้านเมื่อถูกสัมผัส "ก่อนที่คุณจะไปอาบน้ำ..." ยายแป๊ดพูดต่อ น้ำเสียงเจ้าเล่ห์ "แป๊ดอยากให้คุณจำความรู้สึกนี้ไว้" เธอค่อยๆ คลายปมชุดคลุมอาบน้ำออก เผยให้เห็นร่างกายที่เหี่ยวย่น หย่อนคล้อย และมีไขมันเป็นชั้นๆ เธอขยับเข้ามาประชิดตัววิคเตอร์ ยกขาข้างหนึ่งขึ้นเล็กน้อย แล้วใช้แคมนอกที่เหี่ยวย่นแต่ยังชุ่มชื้นเล็กน้อยจากการกระตุ้นตัวเองเมื่อครู่ ถูไถไปมากับแท่งควยแข็งๆ ของวิคเตอร์ที่สวมห่วงอยู่ "อึก!" วิคเตอร์ผงะถอยหลังตามสัญชาตญาณ แต่ยายแป๊ดใช้มืออีกข้างโอบรอบเอวเขาไว้แน่น สัมผัสหยาบกร้านและเปียกชื้นที่เสียดสีกับความแข็งขืนของเขาโดยตรงส่งความรู้สึกประหลาดแล่นปราดไปทั่วร่าง เสียงเนื้อกระทบกันดังจั๊บๆ เบาๆ ในความเงียบ "รู้สึกไหมคะ?" ยายแป๊ดกระซิบข้างหู ลมหายใจร้อนผ่าว "ความรู้สึกที่ของจริงของแป๊ดสัมผัสกับของคุณ... มันดีกว่าปลัดขิกเมื่อกี้ไหม?" วิคเตอร์กัดริมฝีปากแน่น พยายามกลั้นเสียงคราง ใบหน้าแดงก่ำ ดวงตาเบิกกว้างด้วยความตกใจระคนตื่นเต้น ควยของเขากระตุกรุนแรงในจังหวะที่ยายแป๊ดถูไถ มันเป็นความรู้สึกที่ทั้งน่ารังเกียจและเร้าอารมณ์อย่างรุนแรงในเวลาเดียวกัน "จำความรู้สึกนี้ไว้นะคะ" ยายแป๊ดพูดต่อ ถูไถแรงขึ้นเล็กน้อย "จำไว้ว่านี่คือสิ่งที่รอคุณอยู่ ถ้าคุณเชื่อฟังแป๊ด... แต่ถ้าคุณดื้อ..." เธอหยุดถูไถ แต่ยังคงกดแคมแนบกับควยเขาไว้ "คุณก็จะไม่มีวันได้สัมผัสมันอีก" เธอผละตัวออก ทิ้งให้วิคเตอร์ยืนหอบหายใจ ตัวสั่นเทา ควยแข็งขืนยิ่งกว่าเดิม มีน้ำใสๆ ปริ่มออกมาที่ปลายเล็กน้อยจากแรงกระตุ้นเมื่อครู่ "ทีนี้... ไปอาบน้ำแต่งตัวได้แล้วค่ะ" ยายแป๊ดสั่งด้วยรอยยิ้มพึงพอใจสูงสุด "วันนี้คุณมีซ้อมตอนสาย แล้วตอนบ่ายต้องกลับไปมหาวิทยาลัยตามงานที่ค้างไว้... อย่าให้แป๊ดต้องผิดหวังกับผลการเรียนของคุณด้วยล่ะ" วิคเตอร์ยืนนิ่งอยู่ครู่หนึ่ง พยายามรวบรวมสติ ก่อนจะพยักหน้าแล้วเดินไปยังห้องน้ำอย่างเชื่องช้า ทุกย่างก้าวรู้สึกเหมือนเหยียบอยู่บนปุยเมฆ ความรู้สึกจากสัมผัสสุดท้ายของยายแป๊ดยังคงแผ่ซ่านไปทั่วร่าง ตอกย้ำถึงอำนาจและการควบคุมที่เธอมีต่อเขาอย่างสมบูรณ์... การยอมจำนนได้หยั่งรากลึกลงไปในตัวเขาแล้วจริงๆ วิคเตอร์ก้าวออกจากห้องน้ำหลังจากชำระล้างร่างกาย แต่ไม่อาจล้างความรู้สึกที่ฝังลึกในใจ เขาปล่อยให้ยายแป๊ดบรรจงแต่งตัวให้เขากลับสู่สภาพเดิม—ชุดทักซิโดสีดำสนิท เสื้อเชิ้ตขาว เนคไทไหมสีเงิน ทุกอย่างกลับเข้าที่อย่างรวดเร็วและเงียบเชียบราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่ความรู้สึกใต้เนื้อผ้าแตกต่างไปอย่างสิ้นเชิง ความว่างเปล่าใต้กางเกงสแล็คที่เสียดสีกับผิวเนื้อทุกย่างก้าว และความอุ่นร้อนจางๆ จากห่วงบุษราคัมที่ยังคงรัดแน่นรอบโคนควย คือเครื่องยืนยันถึงสถานะใหม่ของเขา "เรียบร้อยค่ะ" ยายแป๊ดเอ่ยขึ้นหลังจากจัดเนคไทให้เขาเป็นครั้งสุดท้าย มือเหี่ยวย่นที่มีไขมันสะสมอยู่บ้างลูบไล้แผ่นอกแกร่งผ่านเนื้อผ้า "หล่อเหลาเหมือนเดิม... แต่ตอนนี้คุณเป็นของแป๊ดโดยสมบูรณ์แล้ว" วิคเตอร์ไม่ตอบ เขาเพียงก้มหน้าลงเล็กน้อย หลีกเลี่ยงการสบตากับภาพสะท้อนของตัวเองในกระจก "กลับบ้านกันค่ะ" ยายแป๊ดสั่ง "วันนี้คุณมีเรื่องต้องทำอีกเยอะ" ก่อนที่วิคเตอร์จะก้าวออกจากห้อง ยายแป๊ดเรียกเขาไว้ "เดี๋ยวก่อนค่ะ คุณวิคเตอร์" วิคเตอร์หันกลับมามองยายแป๊ดด้วยความสงสัย "ก่อนไปมหาวิทยาลัย แป๊ดอยากให้คุณทำอะไรพิเศษสักหน่อย" ยายแป๊ดยิ้มอย่างมีเลศนัย "อะไรเหรอครับ?" วิคเตอร์ถาม ยายแป๊ดหยิบโทรศัพท์มือถือของเธอขึ้นมา เปิดแอปพลิเคชันไลฟ์สตรีมมิ่งยอดนิยม "ไลฟ์สดกับแป๊ดค่ะ" เธอบอกเสียงหวาน "ให้แฟนคลับของคุณได้เห็นว่าคุณกลับมาแล้ว และคุณก็... เชื่อฟังแป๊ดดีแค่ไหน" วิคเตอร์ลังเลเล็กน้อย แต่ก็ไม่อาจปฏิเสธได้ในที่สุด "แต่ผม..." "ไม่ต้องห่วงค่ะ แป๊ดจะอยู่กับคุณตลอด" ยายแป๊ดเดินเข้ามาใกล้ โอบรอบเอวเขาด้วยแขนที่เหี่ยวย่นแต่แข็งแรงอย่างน่าประหลาด "เราจะสร้างคอนเทนต์ที่น่าจดจำให้พวกเขาดู" ยายแป๊ดเริ่มไลฟ์สด ปรับมุมกล้องให้เห็นวิคเตอร์ในชุดนักศึกษาที่ดูดีไร้ที่ติ ท่ามกลางแสงไฟอบอุ่นในห้องนั่งเล่นหรูหรา "สวัสดีครับทุกคน วันนี้ผมกลับมาแล้วนะครับ" วิคเตอร์กล่าวทักทายแฟนๆ ด้วยรอยยิ้มสดใส แต่ในแววตาแฝงไปด้วยความประหม่าเล็กน้อย "วันนี้วิคเตอร์มาในลุคนักศึกษาค่ะ" ยายแป๊ดเสริมด้วยน้ำเสียงหวานฉ่ำ "เป็นยังไงบ้างคะทุกคน หล่อเท่ห์ถูกใจกันไหม" แฟนๆ เข้ามาชมไลฟ์อย่างรวดเร็ว คอมเมนต์ต่างๆ หลั่งไหลเข้ามามากมาย "หล่อมากกกก" "เท่ห์สุดๆ ไปเลยค่ะ" "อยากให้ไลฟ์ทุกวันเลย"วิคเตอร์อ่านคอมเมนต์ด้วยรอยยิ้ม เขินอายเล็กน้อยกับคำชมมากมาย แต่ก็รู้สึกดีที่ได้ใกล้ชิดกับแฟนๆ อีกครั้ง หลังจากไม่ได้ไลฟ์มาหลายเดือนคอมเมนต์เด้งรัว“โอ๊ยยย พ่อของลูก!”, “ยิ้มแบบนี้คือสามีแห่งชาติ!”, “อยากให้หอมสักที จะกรี๊ด!” ยายแป๊ดหัวเราะเบาๆ เสียงหวานกลมกล่อม แต่สายตาที่ปรายมองวิคเตอร์นั้นมีบางอย่างซ่อนอยู่“เมื่อคืนนี้นะคะ ตอนอยู่ที่งานเลี้ยง...” เธอพูดพลางปรับกล้องเล็กน้อยมืออีกข้างของเธอ—ที่อยู่นอกเฟรมกล้อง—เลื่อนลงช้าๆ สอดเข้าใต้โต๊ะ “คุณมีแฟนคลับเดินเข้ามาหาเยอะเลยเนอะ... ขนาดพนักงานโรงแรมยังขอแอบถ่ายรูปตอนคุณกินของหวานเลย”
ขณะคำพูดยังไหลลื่น มือของเธอก็ ตะปบเข้าที่เป้ากางเกงของวิคเตอร์ บีบลำควยแข็งที่สวมห่วงบุษราคัมแน่นๆ โดยไม่พูดอะไร วิคเตอร์สะดุ้งเล็กน้อย สะโพกขยับน้อยๆ ตามแรงบีบ ใบหน้ายังพยายามฝืนยิ้ม “ครับ… ฮะ… ขอบคุณทุกคนนะครับที่ยังอยู่ตรงนี้…
ยายแป๊ดพูดต่อเบาๆ เสียงยังหวานไม่เปลี่ยน “บางคนมองแป๊ดตาเขียวเลยนะคะเมื่อคืน… เหมือนจะถามว่า 'ยายคนนี้คือใคร ทำไมใกล้คุณวิคเตอร์ขนาดนั้น?'”จากนั้นเธอกระซิบใกล้ไมค์เล็กน้อย“แต่ก็ได้แค่มองค่ะ… เพราะที่นั่งตรงนี้ ไม่ได้ว่างสำหรับทุกคน…”
คอมเมนต์ระเบิดทันที“หืมมม ป้าหวงเหรอ?”, “ฉันอิจฉาป้าคนนี้แล้วนะ”, “คู่นี้มันยังไงเนี่ยยยยย” กล้องยังจับภาพรอยยิ้มอ่อนโยนของแป๊ด ขณะที่มือของเธอกำลัง บีบ – ปล่อย – ลูบช้าๆ ใต้โต๊ะ ทุกแรงสั่นของวิคเตอร์ ทุกเสี้ยวอายที่แสดงออกมา กลายเป็น “ภาพรักบริสุทธิ์” สำหรับคนดูแต่สำหรับยายแป๊ด… นี่คือการคอนเฟิร์มอาณาเขตของเธออย่างเงียบๆ
หลังจากปิดไลฟ์สด ความเงียบก็โรยตัวลงมาครอบคลุมห้องหรู วิคเตอร์นั่งนิ่งอยู่ที่เดิม ดวงตายังจับจ้องไปยังหน้าจอมือถือที่แสดงภาพตัวเองเมื่อครู่… รอยยิ้มที่เขาเพิ่งมอบให้โลกทั้งใบยังคงติดอยู่บนหน้าจอ แต่ข้างในอกนั้นกลับสั่นไหว
เขาหลับตา สูดหายใจลึก... ภาพใบหน้าของมุกดาผุดขึ้นมาในใจ
เสียงหัวเราะของเธอ แววตาที่เคยมองเขาด้วยความศรัทธา... ความบริสุทธิ์ที่เขาเคยอยากปกป้อง — มันสวนทางกับสิ่งที่เขาเป็นในตอนนี้อย่างสิ้นเชิง
แล้วเสียงของยายแป๊ดก็ดังขึ้น ขาดสะบั้นทุกความคิด
“คุณอยากสอดใส่ยายใช่ไหมคะ?”
วิคเตอร์ชะงัก ดวงตาเบิกเล็กน้อย เขาไม่ตอบ แต่สายตาและการกลืนน้ำลายของเขาก็ชัดเจนพอ
ยายแป๊ดหัวเราะเบาๆ — เสียงหัวเราะที่ไม่ได้ขบขัน แต่แฝงไปด้วยความรู้อย่างเหนือชั้น
“ไม่ต้องอายหรอกค่ะ... แป๊ดรู้นานแล้ว...” เธอก้าวเข้ามาใกล้มากขึ้น “คุณนอนอยู่ใต้แป๊ดทั้งคืน กลิ่นของแป๊ดอยู่ทั่วร่างคุณ… คุณดูด… คุณเชื่อฟัง… คุณอ้าปากรับของเล่นของแป๊ด… แต่สิ่งเดียวที่คุณยังไม่ได้ทำก็คือ... ได้เข้าไปข้างในหีแป๊ดจริงๆ”
วิคเตอร์เบนหน้าหนีเล็กน้อย หูแดงจัด ร่างกายร้อนวูบขึ้นทันที
ยายแป๊ดยื่นมือมาลูบแก้มเขาเบาๆ “แป๊ดรู้ค่ะ... ว่าคุณอยาก… สอดใส่ยาย...” เธอเน้นคำอย่างเจาะจง “แต่ของแบบนี้มันต้องแลกค่ะ... เพราะถ้าคุณอยาก ‘เป็นของแป๊ดจริงๆ’...”
เธอเดินไปยังโต๊ะข้างโซฟา หยิบกล่องเอกสารสีขาวเล็กๆ วางบนตักวิคเตอร์
“ต้องแลกด้วย ‘คนที่คุณยังผูกพันอยู่’ ก่อน”
เขามองกล่องนั้นอย่างไม่เข้าใจ
ยายแป๊ดเอียงหน้า ยิ้มหวาน แต่เสียงเธอกลับเปลี่ยนเป็นเย็นเฉียบ
“ถ้าคุณอยากได้สิทธิ์สอดใส่แป๊ด... คุณต้องเลิกกับมุกดา”
คำพูดนั้นทิ่มเข้าไปลึกกว่าใดๆ ที่เขาเคยได้ยินมา วิคเตอร์ชะงัก ดวงตาสั่นไหว
“เลิกอย่างเด็ดขาด ไม่มีข้อแม้ ไม่มีคำลา ไม่เหลียวหลัง”
“คุณถึงจะได้สิทธิ์… เป็นของแป๊ดทั้งกายและใจ”
บรรยากาศเย็นวาบทั้งที่ห้องยังอุ่น วิคเตอร์หลับตาลงช้าๆ หัวใจเต้นแรงจนได้ยินเสียง
“ผม…” เขาเอ่ยแผ่วเบา แต่ยายแป๊ดยกนิ้วแตะริมฝีปากเขาเบาๆ
“ไม่ต้องตอบตอนนี้ค่ะ... แต่คืนนี้ ถ้าคุณยังอยากเย็ดหีของแป๊ด... คุณต้องกลับมาพร้อมคำตอบค่ะ”
เธอหันหลังให้เขา เดินไปเปิดประตู ส่งสัญญาณว่าการตัดสินใจครั้งใหญ่ได้เริ่มต้นแล้ว
“ไปเถอะค่ะ... ไปเรียนให้เต็มที่ เดี๋ยวอีกไม่กี่วันคุณก็ต้องสอบมิดเทอมแล้วหลังจากนั้นเราจะได้เตรียมตัวสู่โอลิมปิกกันสักทีนะคะ อ้อ คิดให้หนักนะ... เพราะคำตอบของคุณ จะกำหนดว่า... คุณคือ คนรักของมุกดา หรือ ทาสของแป๊ด... แต่คุณจะไม่มีวันได้เป็นทั้งสองคนพร้อมกัน...”
ประตูค่อยๆ ปิดลงเบื้องหลังเขา ทิ้งไว้เพียงเสียงหัวใจของวิคเตอร์... และกล่องเอกสารในมือที่หนักกว่าทุกสิ่ง
| 
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 
โพสต์ 
โพสต์ 
โพสต์