หนุ่มน้อยสุดแซบกับครูพละแสนดี(ขี้หึง) ตอนของไอ้แคนใหญ่เท่าแขน&วันเกิดที่เสียน้ำ...ตา ep.2

พรรนิกา

  งดเสียวนะครับดราม่านิดหน่อยกรุบกริบ กะว่าจะจบตอนนี้สรุปไม่จบงั้นต่อให้อีกตอนอิอิ
             รอติดตามเร็วๆนี้ แสดงความคิดเห็นกันหน่อยนะครับ พิมพ์กันจนปวดแขนเลยนะ
6 u0 c6 U: t3 U' d

     "เปรี้ยงงง บึ้มมมม" ทั้งฝนตกฟ้าร้องฟ้าผ่า ดังทั่วทั้งบริเวณ บอลก็ทำได้แค่ย่อตัวนั่งลงกับพื้น สองมือปะกบอยู่ที่หูทั้งสองข้าง พร้อมกับหลับตาสนิดเพราะความกลัว ในใจเต็มไปด้วยความอ้างว้าง น้อยใจ อึดอัด รู้สึกเจ็บ และรู้สึกแน่นตรงหน้าอก แน่นมาก จะบอกใครก็ไม่ได้ ก่อนหน้านี้ไลน์หาครูต้นไปแต่ก็ไร้ข้อความตอบกลับมา บอลจะบอกว่ามันแน่นไปหมดแล้วตอนนี้ เหมือนมีอะไรมากดทับเอาไว้ มันทั้งกลัว มันทั้งเจ็บเหมือนโดนหลอกให้รอ รอที่ไม่รู้ว่าคนที่บอกให้รอเขาจะมาตอนไหน รู้แค่ว่าต้องรอ จะยังไงก็แล้วแต่บอลก็จะรอครูต้นมารับตามสัญญา ถึงจะรอด้วยความเจ็บปวดแล้วก็กลัวสักแค่ไหน แต่ในเมื่อสัญญากันไว้แล้ว ยังไงบอลก็จะรอ!!!
1 j1 L3 h- |* B   น้ำตาไหลออกมาอาบนองสองแก้มโดยไม่รู้ตัว ทั้งๆที่ตัวบอลเองก็เข้มแข็ง แต่ทะว่าไม่รู้ทำไมน้ำตาถึงได้ไหลออกมากมายได้ขนาดนี้  หากมีใครสักคนอยู่เคียงข้างในเวลานี้ก็คงจะดี อยู่ๆบอลก็คิดถึงอ้อมกอดที่อบอุ่นของครูต้นขึ้นมา แต่ในตอนนี้ครูต้นไม่รู้หายไปไหน ทิ้งไว้แค่คำสัญญาที่บอกให้บอลรอ การรอที่ไม่รู้จุดหมาย ไม่รู้ว่าจะรออีกนานแค่ไหน
2 n% m5 R" D" k+ L8 z8 \9 Y: D   แต่แล้วทุกอย่างก็ยังว่างเปล่า มีเพียงบอลคนเดียวที่อยู่ท่ามกลางเสียงฟ้าร้อง และสายฝนที่เทลงมาอย่างหนักหน่วง ไร้วี่แววว่าครูต้นจะมา!!! แต่แล้วทันใดนั้นก็มีมือใครคนหนึ่งจับมาที่แขน พร้อมกับดึงบอลลุกขึ้น แล้วเขาคนนั้นก็สวมกอด ลำตัวแนบชิดกันจนจะเป็นเนื้อเดียวกัน บอลรับรู้ได้ถึงไออุ่นที่ออกมาจากร่างกายของเขา และก็ไม่น่าเชื่อเลยว่า บอลจะกอดตอบเขาได้อย่างสนิดใจ ไม่แม้แต่จะลังเลเลยแม้แต่น้อย มือหนาค่อยๆลูบหัวอย่างอ่อนโยน ภาษากายกับการกระทำของเขา มันทำให้บอลรู้สึกอุ่นใจขึ้นไม่น้อย
    "ไม่เป็นไหรแล้วนะไม่ต้องกลัว พี่อยู่นี่แล้ว" เสียงพูดที่ฟังแล้วไม่คุ้นชิน แต่ก็รู้สึกคุ้นหูอยู่บ้างไม่น้อย ทำให้บอลได้สะติขึ้นมาพร้อมกับเงยหน้าขึ้นมองใบหน้า เจ้าของเสียงที่พูดออกมา
    "ครูตัง" บอลตกใจเล็กน้อย พร้อมกับพยายามดันตัวออกจากแผงอกครูตัง แต่แล้วครูตังก็ยิ่งกอดรัดแน่นขึ้นกว่าเดิม
    "ไม่กลัวแล้วเหรอ เห็นเมื่อกี่กอดพี่แน่นเชียว กอดต่อได้นะ อะพี่ยืนให้กอดตามสบายเลย"
- W# r- ^4 q' Z! l    "ครู...ปล่อยบอลก่อน เดียวมีใครมาเห็นมันจะไม่ดีนะ"
% n' n- e) F* S$ m( C) [    "ไม่ปล่อย" ครูตังไม่ได้แค่พูด แต่มือหน้าของแกค่อยๆ ยืนไปที่ใบหน้าของบอล จากนั้นครูตังก็ใช้นิ้วมือปาดน้ำตาที่ไหลอาบสองแก้มของบอลอย่างเบามือและอ่อนโยน บอลมองหน้าครูตัง ตรงกับจังหวะที่ครูตังสบตาบอลพอดี แค่สายตาประสานกันบอลก็เหมือนตกอยู่ในพวังอะไรสักอย่าง  เสียงเม็ดฝนกระทบหลังคา ฟ้าร้องอึมครึม บวกกับบรรยากาศในตอนนั้น มันทำให้บอลหยุดนิ่งอยู่ในอ้อมกอดของครูตัง มือครูตังค่อยๆเช็ดน้ำตาปลายนิ้วลากวนไปมา จากนั้นปลายนิ้วครูตังก็มาหยุดอยู่ที่ปลายคางของบอล ส่วนมืออีกข้างก็กอดรัดเอวบอลไว้แน่น บอลก็ไม่รู้ว่าอะไรที่ทำให้บอลยืนนิ่ง ไม่แม้แต่จะขยับตัวเลยสักนิด แถมสายตายังมองประสานเข้ากับสายตาครูตังอย่างไม่รู้ตัวเลย แล้วจู่ๆครูตังก็ก้มลง กดจูบลงไปที่ริมฝีปากของบอลทันที
     "เชี้ยย ครูทำอะไรของครูเนี่ย" บอลผลักไปที่อกครูตัง พร้อมกับแสดงอาการไม่พอใจกับการกระทำของแก และไม่คิดเลยว่าครูตังแกจะทำแบบนี้
     "พี่ชอบบอลนะ ชอบตั้งแต่วันแรกที่เห็นแล้ว" และนี่คือคำพูดที่ออกมาจากปากของแก โดยที่บอลเองก็นึกไม่ถึง ครูตังพูดเสร็จแกก็ซุกหน้าลงไปที่ซอกคอของบอล ทั้งกัดทั้งดูดสลับกันไป สองมือโอบรัดเอวบอลไว้แน่น บอลพยายามดิ้นจนสุดแรง แต่แล้วก็ไม่เป็นผล ริมฝีปากครูตังขยับดูดกัดไปทั่ว บอลหยุดนิ่งรับแรงจู่โจมของครูตังที่ถาโถมเข้ามา น้ำตาเริ่มไหลออกมาอีกครั้ง ครูตังเห็นแบบนั้นแกก็หยุดการกระทำของแก ลงทันที ครูตังมองหน้าพร้อมกับเช็ดน้ำตาบอลอีกครั้ง ปลายนิ้วปาดเช็ดน้ำตาอย่างเบามือ
8 h  q+ w, ~* H! D; O     "พี่ขอโทษ" คำพูดที่ออกมาจากปากครูตัง พร้อมกับโอบกอดบอลเข้าแนบอกของแก มือหน้าค่อยๆลูบหัวเบาๆ ทำเช่นนี่เหมือนเดิม ปากก็พูดแต่คำว่าขอโทษไม่ขาดคำ และแล้วสิ่งที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น แขนครูตังถูกดึงออกไปอย่างแรง พร้อมกับหมัดใหญ่ซัดเข้าไปที่แก้มด้านขวาของครูตังแบบเต็มๆ ทำเอาครูตังถึงกับร่วงลงไปกองกับพื้นทันที บอลที่เห็นเหตุการณ์ต่อหน้าถึงกับตกใจ และคนที่ทำก็ไม่ใช่ใครที่ไหน คนๆนั้นก็คือ ครูกันต์ ใช่ครับครูกันต์ ตอนแรกบอลก็นึกว่าครูต้น แต่พอเห็นหน้าชัดๆ สรุปเป็นครูกันต์
      "เอ้ยยครู ทำอะไรลงไปเนี่ย" บอลรีบเข้าไปขวางครูกันต์เอาไว้ เพราะแกกำลังจะเข้าไปซ้ำครูตังอีกรอบ
# _5 X7 ?- x# q4 [% l1 G      "ถอย ถอยไปครูจะเอาเลือดหัวมันออก"
7 Z" T/ u# ^0 e; @' _, p      "ไม่ บอลไม่ถอย ครูนั้นแหละหยุด ถ้าจะใช้ความรุ่นแรงก็ไปใช้ที่อื่น อย่ามาแสดงความป่าเถื่อนตรงนี้" บอลแสดงท่าทีไม่พอใจ จนครูกันต์เริ่มอ่อนลง ส่วนครูตังก็ปากแตกสิครับ จะเรียกว่าเลือดกลบปากก็ยังได้
% C8 w* r. _, n" |7 a9 ^# m2 R      "แต่มันกอดเรานะ" ครูกันต์พูดออกมาด้วยท่าทีที่ดูก้าวร้าวไม่น้อย
      "ใช่ ผมกอดบอล แล้วมันเกี่ยวอะไรกับครูกันต์ด้วยครับ" ครูตังลุกขึ้น พร้อมกับโต้กลับครูกันต์ทันที ทั้งสองคนมองหน้ากันอย่างกับจะวางมวยกันอีกครั้ง แต่ยังไงก็แล้วแต่ครูตังก็ไม่มีทางสู้ครูกันต์ได้แน่นอน แค่รูปร่างก็หางกันแล้ว ครูกันต์สูง180 ส่วนครูตัง 175 ตัวก็เล็กกว่าแบบนี้จะเอาแรงที่ไหนไปสู้ครูกันต์ได้ละ และอีกอย่างเวลาครูกันต์แกโมโหมันโคตรน่ากลัวเลยนะ
      "นั้นไงมันยอมรับแล้วเห็นไหม"
* U9 n+ L7 V2 ~" ~      "พอเหอะครูบอลขอละ อย่ามีเรื่องกันเลยนะ" บอลพยายามห้ามครูกันต์ อย่างน้อยเราก็อยู่ในโรงเรียน
      "หมาห่วงก้างหรอ ได้ข่าวว่าเขาไม่เล่นด้วยนิ แบบนี้เขาเรียกว่าหมาห่วงก้างชัดๆวะ" อี้เตี้ยยย แทนที่เรื่องจะได้จบ อยู่ๆครูตังกลับหาเรื่องใส่ตัวอีกจนได้ ครูตังนะครูตังหาเรื่องใครบอลไม่ว่า แต่ถ้าเป็นครูกันต์ บอกได้คำเดียวเลยว่าอย่าหาทำ ขนาดครูต้นยังเคยร่วงมาแล้วเลย
% h$ [$ ^! d( F4 J& S! T9 P      "เด็กปากหมาอย่างมึง ต้องโดนกูซัดปากอีกหมัดมึงถึงจะพอใจใช่ไหม" นั้นไงว่าแล้วครูกันต์เดินกำหมัดเข้าหาครูตังทันที แต่โชคดีที่บอลยืนขวางเอาไว้ไม่นั้นครูตังได้ร่วงอีกรอบแน่ๆ
/ I* {/ t, @+ C) Q      "ทำไมจะต่อยผมอีกเหรอ เอาซี่ชอบใช้กำลังอยู่แล้วนิ อยากได้อะไรก็ใช้กำลังเอาไม่ใช่เหรอ"เอ้าครูตังยังไม่จบ จะว่าไปครูตังก็หน้าต่อยปากอยู่เหมือนกัน ยั่วโมโหครูกันต์เก่งมากกกก บอลละหัววจะปวด เป็นห่วงครูต้นก็เป็นห่วง น้อยใจก็น้อยใจที่ติดต่อครูต้นไม่ได้เลย แต่บอลต้องกลับมาห้ามไม่ให้ครูกันต์กับครูตังต้องตีกันอีก สรุปบอลปรับอารมณ์ตัวเองไม่ทันแล้วตอนนี้ จะเศร้าดีหรือโมโหกับเรื่องตรงหน้านี้ดีเนี่ยยย
1 N* B! F) f8 u1 M8 |; j      "เอา อยากต่อยกันนักใช่ไหม งั้นโน้นออกไปกลางฝนโน้น จะต่อยให้ตายกันไปข้างนึงเลยก็เชิญตามสบาย" บอลพูดออกมาด้วยความรำคาน ทั้งๆที่ไม่สมควรพูดแบบนี้กับทั้งสองคนด้วยซ้ำ แต่บอลอดไม่ไหวจริงๆ ครูตังก็ยั่วไม่หยุด ส่วนครูกันต์ก็อารมณ์ร้อนเหลือเกิน แต่...ไม่น่าเชื่อพอบอลพูดจบทั้งครูกันต์และครูตังหยุดนิ่งเลยครับ อย่างกับโดนมนต์สะกด
      "เอ้า เอาไงละครับเงียบกันทำไม สรุปจะตีกันอีกไหมครับ" ครูกันต์ไม่ตอบ เดินเข้ามาจับมือบอล
4 u# c, P8 h3 x      "ไป เดี๋ยวครูไปส่งบ้าน"
$ b6 W9 m3 z; p      "ไม่ครับ บอลจะรอครูต้น ครูกลับก่อนเถอะครับบอลอยู่ได้" ครูกันต์มองหน้า สายตาแกดูเศร้าไม่น้อย  
, c- b) K! M, G3 c8 S% s6 a7 N      "จนป่านนี้แล้วเราก็ยังไม่ไว้ใจครูเหมือนเดิมสินะ" คำพูดที่ฟังเหมือนตัดพ้อของครูกัน ในตาเศร้า บรรยากาศกำลังจะซึ้ง จู่ๆอีครูตังก็พูดขึ้นมากลางป้อมว่า
9 V* x) r% l9 w. `$ g$ ]      "ถ้าเขาจะรักแค่ยืนเฉยๆเขาก็รัก ไม่ต้องพยายามให้มากหรอกครับครูกันต์ ผมว่าครูตัดใจเสียเถอะ" อีเตี้ยยยย อีตาครูตังโคตรดื้อ ดื้อมากดื้อกว่าบอลอีกมั้งแถมยังกวนตีนครูกันต์ไม่เลิก บอลละยอมใจแกจริงๆเห้อ สงครามกำลังจะสงบแล้วแท้ๆ
7 P' W+ Q9 q9 }4 ~* W2 ^      "ปากเก่งนะเราอะ เด็กน้อยก็แบบนี้แหละ กวนตีนไปวันๆไม่รู้จักโต แต่ก็ระวังจะได้แดกตีนแทนข้าวละ" เอาอีกแล้ว จ้องตาจะตีกันอีกแล้ว
      "ผมไม่ใช่เด็กแล้วนะ และผมก็ไม่ได้กวนตีนเขาไปทั่ว กวนเฉพาะคนที่ผมไม่ชอบ อีกอย่างห้ามเรียกผมเด็กน้อยผมไม่ชอบ"
' h. S9 Y) V( Q) F6 O1 @7 a& q4 {& c      "จะทำไม จะเรียกมีปัญหาไหมไอ้เด็กน้อย"
+ ?  {: B1 O/ ?4 t2 L5 R* S. S      "งั้นผมจะเรียกครูกันต์ว่าอีตาลุง เอาซี่แลกกัน อีตาลุง อีตาลุง" ครูกันกำหมัดแน่น ตาแถบถลนออกมา เชี้ยยยเวรกำอะไรของบอลเนี่ย ที่ต้องมายืนฟังเขาเถียงกัน หันซ้ายทีขวาทีจนปวดคอไปหมดแล้ว เถียงกันเหมือนบอลกับครูต้นไม่มีผิด ว่าแต่ทำไมบอลต้องมานั่งฟังอะไรแบบนี้ละค๊าบบบ สรุปจะดราม่ากี่โมง5555
/ Y& I  W9 B7 c6 H

     เห้อจบกันดราม่าที่อุส่าบิ้วอารมณ์อย่างดี จบกัน บอลปล่อยให้ครูกันต์กับครูตังยืนเถียงกัน ถึงห้ามก็ไม่ฟังก็ครูตังหาเรื่องเก่งมาก ทำอย่างกับตัวเองตัวใหญ่กว่า ช่างไม่รู้ชะตากรรมตัวเองเลยครูตังเอ้ยยยย ปากแตกเลือดยังติดปากอยู่เลย ยังจะกวนตีนอยู่อีก แต่ทีปากดีได้แบบนี้ก็เพราะ แอบอยู่หลังบอลนั่นเอง บอลละกลัวลูกหลงหมัดครูกันต์จริงๆ โดนเข้าไปคงหลับไปเจ็ดวันแน่ๆ แต่อย่างน้อยบอลก็รู้สึกอุ่นใจไม่น้อย ที่ครูทั้งสองคนอยู่เป็นเพื่อน ถึงจะรำคานอยู่บ้างก็ตาม
0 u, U. ]! O, F- v0 X1 y  j9 u

. z  K6 C: D' b1 v# Q7 Q$ @     "เลขหมายที่ท่านเรียกไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้...." บอลกดโทรศัพน์ซ้ำแล้วซ้ำเล่า แต่เสียงปลายสายก็ตอบกลับมาแบบเดิมทุกครั้ง มองดูนาฬิกาตอนนี้6โมงกว่าแล้ว ท้องฟ้าเริ่มมืด ฝนหยุดตก เหลือเพียงแต่ท้องฟ้าหลังฝนที่มันไม่สวยงามเหมือนทุกครั้ง แฉกเช่นดังภายในใจของบอลในตอนนี้ ที่มันหน่วงๆ น้อยใจ เป็นห่วง ได้แต่ภาวนาให้ครูต้นรีบกลับมา แต่แล้วก็ไม่มีวี่แวว ว่าครูต้นจะกลับมาเลย ทั้งเป็นห่วงทั้งน้อยใจมันสุมอยู่ในอก และก็คิดไปต่างๆนาๆ
     "จะเกิดอะไรขึ้นกับครูต้นไหมนะ" บอลสับสนไปหมดแล้ว ในหัวตีกันไปหมด เสียงเด็กคุยกันเรื่องครูต้นกับครูแจนมันดังอยู่ในหัวตลอดเวลา หรือมันจะเป็นดังที่เด็กพวกนั้นคุยกันจริงๆ  
     "หรือครูต้นจะลืมเราแล้วจริงๆนะ "ความในใจที่ถ่ายทอดออกมาเป็นคำพูด ถ้าไม่มีครูกันต์กับครูตังอยู่ตรงนี้บอลก็คงจะร้องไห้ออกมาแล้ว บอลพยายามทำตัวให้เข้มแข็ง ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นบอลก็ต้องผ่านมันไปให้ได้ ถึงจิตใจของบอลตอนนี้ จะบอกว่าไม่ไหวแล้วก็ตาม
( e! w1 |' u# ~     "ครูครับ ครูอยู่ไหน บอลรอไม่ไหวแล้วนะ ครูได้ยินบอลไหม กลับมาได้แล้วบอลรอครูอยู่นะครับ" ความคิดในหัวในตอนนี้ อยากจะร้องไห้ แต่ก็ร้องไม่ได้ มันโคตรอึดอัดเลยเว้ย ทั้งเป็นห่วง กลัวจะเกิดเรื่องไม่ดีกับครูต้น ติดต่อก็ไม่ได้ มันเป็นอะไรที่โคตรจะทรมาน ได้แต่พูดกับตัวเองอยู่แบบนี้
     "ครูครับ ครูอย่าหายไปแบบนี้ได้ไหมบอลเป็นห่วง บอลจะขาดใจแล้วรู้บ้างไหม มัวทำอะไรอยู่ละครับ กลับมารับบอลได้แล้ว บอลจะไม่ไหวจริงๆแล้วนะครับครู" ทำไมมันว่างเปล่าเหลือเกิน ถึงจะมีครูกันต์กับครูตังอยู่ด้วย แต่ทำไมบอลถึงรู้สึกโดดเดี่ยวได้ขนาดนี้ก็ไม่รู้ มันแน่นไปหมดหายใจแทบไม่ออก กลัวทุกอย่างที่คิดอยู่ในหัว ได้แต่นั่งคิดอยู่คนเดียว โคตรเจ็บจนน้ำตาแทบไหลออกมา
% E0 p8 _( K! M8 Q     "อึบไว้บอล อย่าร้องออกมานะ เข้มแข็งไว้ยังไงครูต้นก็ต้องมารับเชื่อสิ" บอลได้แต่ปลอบใจตัวเอง อย่างน้อยก็ทำให้รู้สึกสบายใจได้บ้าง
     "บอลเป็นอะไรไหม ให้ครูไปส่งไหมมันจะค่ำแล้วนะ" อยู่ๆครูกันต์ก็พูดขึ้นมา
     "ไม่เป็นไรครับ บอลกลับเองได้ครับครู"บอลปฏิเศษครูกันต์
     "ให้ครูกันไปส่งเถอะนะบอล มันค่ำแล้ว" ครูตังที่ยืนฟังอยู่ก็อดไม่ได้ แกก็เลยพูดออกมา
     "บอลกลับได้ครับ ไกล้นิดเดียวเองวิ่งแป๊บเดียวก็ถึงแล้ว ครูไม่ต้องเป็นห่วงหรอกครับบอลไหว" ปากบอกว่าไหว แต่ใจมันโคตรเจ็บ ร่างกายแทบไม่มีแรงจะก้าวขาเดิน ได้แต่แสดงให้คนอื่นเห็นว่าตัวเรามันเข้มแข็งพอ แต่จริงๆแล้วแทบจะล้มทั้งยืน

) S/ t" D- S1 |9 l+ @/ Y     การรอค่อยมันสิ่นสุดลงแล้วครับ บอลยกมือไหวครูทั้งสอง ก่อนจะก็ตัดสินใจเดินกลับบ้านอย่างหมดแรง ทุกก้าวที่เหยียบย้ำลงไปมันรู้สึกเจ็บเหลือเกิน คำพูดในใจเป็นหมื่นๆคำที่พรั่งพรูออกมา "ครูต้นผิดสัญญา ครูต้นคนเดิมหายไปไหนแล้ว" อยู่ๆน้ำตามันก็ไหลออกมา ท้องฟ้าที่เริ่มมืด ตัดกับแสงไฟสีส้มสองข้างทาง ฝนโปรยปรายลงมาอีกครั้ง ถึงจะไม่หนักแต่ก็ทำให้เปียกได้เหมือนกัน  พอออกจากประตูโรงเรียน ก็มีแสงไฟจากหน้ารถส่องเข้าหน้า ทำให้สายตาพร่ามัวมองแทบไม่เห็น รถจอดนิ่งพร้อมกับเสียงปิดประตูดังออกมา และแล้วเสียงคนที่คุ้นเคยก็กลับมา
     "เดินตากฝนทำไมเนี่ยเดี๋ยวก็ไม่สบายหรอก" ครูต้นจับมือบอลเดินไปที่รถ ปากก็บ่นของแกไปเรื่อย แกเปิดประตูจากนั้นก็ดันตัวบอลให้เข้าไปในรถทันที เสร็จแล้วแกก็เดินไปอีกฝั่ง เปิดประตูรถแล้วแกก็เข้ามานั่ง
2 j9 Z( U& I, }     "ครูขอโทษนะที่มาช้า บอลกลัวไหม ครูขอโทษ รู้ไหมเป็นห่วงแทบแย่" ครูต้นดึงบอลไปซบอก ปากก็พูดคำขอโทษเป็นสิบๆคำ บอลได้แต่ฟังโดยไม่พูดโต้ตอบใดๆทั้งสิ้น
     "ไปกลับบ้านกัน คราวหลังครูจะไม่ให้เกิดเหตุการณ์แบบนี้อีกแล้ว ห่วงจนจะเป็นบ้าอยู่แล้ว โทรศัพน์ก็ดันหมดแบต"การกระทำของครูต้นยังเหมือนเดิมไม่มีเปลี่ยน บอลยังคงรับรู้ได้ ถึงแม้บอลจะดีใจที่ครูต้นกลับมา แต่ความน้อยอกน้อยใจมันก็ยังคงอยู่ บอลได้แต่พยักหน้าตอบรับ ไม่แม้แต่จะกล้าสบตาครูต้นเลยแม้แต่น้อย ไม่อยากให้แกเห็นความอ่อนแอ และก็ไม่อยากให้ครูต้นเห็นรอยคราบน้ำตาบนใบหน้า
( z! W3 |# R: u" W2 ^( m0 K    ครูต้นไม่รอช้าขับรถกลับบ้านทันที รถวิ่งเข้าจอดในโรงรถบ้านครูต้น จากนั้นครูต้นก็รีบลงมาเปิดประตูให้บอล จูงมือบอลเดินเข้าไปในบ้าน จัดการเอาผ้าเช็ดตัวมาเช็ดหัวให้บอลทันที หัวที่เปียกไปด้วยน้ำฝน ถูกครูต้นเช็ดอย่างเบามือ พร้อมกับเสียงพูดไปด้วยของครูต้น
     "งอลครูไหมเนี่ย ไหนดูหน้าสิ" ครูต้นเอามือจับไปที่แก้มบอลทั้งสองข้าง และสิ่งที่ครูต้นเห็นก็คือน้ำตา ใช่ครับน้ำตาบอลเอง บอลก็ไม่รู้ว่ามันไหลออกมาตอนไหน ทั้งๆที่บอลเองก็พยายามกลั้นมันเอาไว้แล้ว แต่ในที่สุดมันก็พรั้งพรูออกมาจนได้ บอลพยายามเงียบแล้วนะ แต่คำถามมากมายที่มันอยู่ในหัว โดยที่บอลไม่สามารถเก็บมันเอาไว้ได้อีกต่อไปแล้ว
# g. p: ^6 |) p     "นี้บอลร้องไห้เหรอ ครูขอโทษ อย่าร้องเลยนะ" ครูต้นพูดพร้อมกับเอามือเช็ดน้ำตา บอลปัดมือครูต้นออกพร้อมกับลุกขึ้นยืน
     "ครูไปไหนมา" อยู่ๆบอลก็ถามออกไปทั้งน้ำตา และนี้คือคำถามแรกที่บอลอยากรู้ อยากรู้ว่าครูต้นจะพูดความจริงไหม ส่วนครูต้นก็ดูจะตกใจเล็กน้อยกับท่าทางของบอล
' Y! i" ?( G8 u2 K     "เอ่ออออ คือว่า ครูไปทำธุระมาไง" และแล้วครูต้นก็เลือกที่จะไม่พูดความจริง
% q4 O& B. J7 D$ l     "ธุระครูคงจะสำคัญมากเลยสินะ ถึงได้ลืมนัดบอลได้ขนาดนี้"
; |9 }: e: G3 ]( N' n, v) J# e) G     "ครูขอโทษ บอลจะให้ครูทำอะไรอีก ครูก็ขอโทษไปแล้วไง และอีกอย่างครูไม่ได้ลืมแค่สิ่งที่ครูไปเอามัันยังไม่เสร็จก็เลยช้า"
     "ครูก็พูดง่ายดีเน๊อะ ท่าทางจะสนุกมากสินะ จนลืมบอกบอลไปเลยว่าจะกลับกี่โมง"
     "ก็โทรศัพน์มันแบตหมดจะให้ครูโทรบอกได้ไงละ"
1 b' j- k) |. W2 Z  B, k  K     "หรือว่าครูอยู่กับใครละถึงไม่กล้าตอบไลน์บอล" บอลถามออกไปตรงๆ แต่ครูต้นก็เลี่ยงที่จะตอบ
     "ไปกันใหญ่แล้ว ครูไปคนเดียวบอลกำลังเข้าใจครูผิดแล้วนะ" เนี่ยขนาดนี้แล้วครูต้นยังไม่ยอมรับ
     "ไปคนเดียว ครูแน่ใจนะว่าไปคนเดียว ไม่ใช่ว่าพาใครไปด้วยจนไม่กล้าบอกบอล" บอลถามออกมาด้วยความน้อยใจ น้ำตาอาบนองสองแก้ม
     "ครูบอกว่าไปคนเดียว บอลอย่างี่เง่าได้ไหม" ครูต้นหลุุดปากพูดออกมา ดูแกก็ตกใจไม่น้อยกับคำพูดนี้ แต่คนที่ได้ฟังอย่างบอลนะสิครับ ฟังแล้วมันเจ็บขึ้นมาทันที
6 A$ W3 v1 R. F, r# t% K5 t% m     "งี่เง่า ใช่บอลงี่เง่า แล้วครูมายุ่งกับบอลทำไมละ ครูไม่รู้หรอกว่าบอลต้องเจอกับอะไรบ้าง ฝนตกฟ้าร้องบอลก็ต้องรอ รอทั้งๆที่โคตรจะกลัว รอจนมืดค่ำกว่าครูจะมา มันโคตรเจ็บเลยนะเว้ยครู กะอีแค่บอกบอลว่าครูอยู่ที่ไหน ทำอะไรอยู่ แค่นี้มันยากมากเลยเหรอ ทีเมื่อก่อนครูยังทักมาได้เลยอะ ยังชวนบอลคุยนั้นนี่นู้น ครูยังคอยดูแลบอล ยังคอยบอกรัก ยังคอยปกป้อง ยังคอยรับส่ง แต่นี้ไม่มีเลย ไม่มี ครูต้นคนที่ทำให้บอลไว้ใจ มอบหัวใจให้มันหายไปไหนแล้ว หรือว่าครูต้นคนนั้นเขาเบื่อบอลแล้ว งั้นก็บอกมาได้เลยบอลจะได้ตัดใจ" สิ่งที่อยู่ภายในใจทั้งหมด มันพรั่งพรูออกมาพร้อมกับน้ำตา คนรับฟังอย่างครูต้นก็ถึงกับยืนนิ่ง และแล้วครูต้นก็เข้ามากอด
) A  r8 Q2 \" o1 ]9 e; K     "ไม่ ไม่เลยครูไม่เคยเบื่อบอลเลยแม้แต่น้อย บอลอย่าคิดมากได้ไหม" บอลดันตัวเองออกจากอ้อมกอดครูต้น ใบหน้าเต็มไปด้วยน้ำตา
     "ใช่บอลคิดมาก แล้วใครละทำให้บอลเป็นแแบบนี้ไม่ใช่ครูเหรอ ครูนั้นแหละไม่ยอมพูดความจริง บอลชักจะแยกไม่ออกแล้วนะตอนนี้ ว่าเรื่องไหนคือเรื่องจริงบ้างที่ครูเคยบอกบอล หรือจริงๆแล้วครูโกหกทั้งหมด"
9 S5 I/ c. @1 I8 C     "บอลจะให้ครูพูดความจริงอะไรละ ก็ครูบอกแล้วไงว่าไปทำธุระ และก็เป็นเรื่องสำคัญกับครูมากด้วย" จะยังไงครูต้นก็ตอบแบบเดิม
     "งั้นก็เชิญครูอยู่กับธุระสำคัญของครูไปเลย บอลมันก็แค่คนที่ถูกลืม" บอลพูดจบก็หันหลังเดินร้องไห้จะกลับบ้าน ครูต้นเห็นแบบนั้นก็เข้ามาขวางไม่ให้กลับ
- f# j" C: c8 D& ]% s  H) @     "ไม่นะบอล ครูไม่ให้กลับ ครูรักบอลนะรักมากด้วย" ครูต้นคว้ามือบอลเอาไว้ บอลสะบัดมือออกจนหลุดแล้วบอลก็บอกครูต้นไปว่า
     "รักแค่ไหนอะ ถ้าสุดท้ายมันเป็นไปไม่ได้ ถึงเวลามันก็ต้องปล่อยมือกันอยู่ดี บอลให้โอกาสครูปล่อยมือบอลตอนนี้ได้นะ บอลจะได้ไม่ต้องเจ็บไปมากกว่านี้"
' i! w* q. Q% n- J" t# E5 O$ F     "ไม่ ครูไม่ยอมให้เป็นแบบนั้นเด็จขนาด บอลอย่าไปเลยนะครูขอร้อง" บอลดึงมือออกจากมือครูต้นแล้วก็เดินจากไป
7 O- |3 x! Z: [1 ^4 ^                      ""
    บอลวิ่งกลับบ้านทั้งที่ฝนก็ยังตก ท้องฟ้ามืดคลึ้มส่งสัญญาณบอกว่าค่ำแล้ว เสียงกบเขียดส่งเสียงร้องหาคู่ในยามฝนตก บรรยากาศยิ่งทำให้ปวดใจมากยิ่งขึ้น น้ำตาไหลไปพร้อมกับสายฝน บอลไม่แม้แตต่หันกลับไปมองว่าครูต้นจะตามมาหรือไม่ กัดฟันตัวเองพาร่างที่บอบซ้ำจนมาถึงบ้านจนได้ สองมือปาดน้ำตาเพราะไม่อยากให้พ่อกับแม่เห็น
% I# b6 A) D! O- F    "เอ้ามาไดไงเนี่ย ไหนบอกว่านอนกับพี่เขาไงลูก แล้วนี่ตากฝนมาทำไมเดี๋ยวก็ไม่สบายอีกหรอก" เสียงบ่นของแม่ที่เป็นห่วงลูก บอลเดินก้มหน้าเข้าบ้าน
' e" W6 [% R' `% W% }    "บอลมีการบ้านอะแม่" บอลเลือกที่จะตอบแม่ไปแบบนั้น
! u$ _% [) n2 M( x    "แน่ใจนะ ไม่ใช่ว่างอลอะไรพี่เขามาอีกละ" นี่ละครับคนเป็นแม่ มองลูกขาดเสมอ ต่อให้ลูกจะปกปิดสักแค่ไหนแต่คนเป็นแม่ก็มองออก
    "เปล่าครับ บอลมีการบ้านจริงๆ"
    "ก็แล้วไป งั้นรีบไปอาบน้ำเลยเดี๋ยวจะเป็นหวัดเอาได้"
- \: `) D+ @6 b( E    "ครับ ว่าแต่ถ้าครูตต้นมาแม่ช่วยบอกว่าบอลไม่ว่างนะ พอดีบอลจะทำการบ้าน" แม่มองหน้าบอลเหมือแกจะดูออก แต่แม่ก็เลือกจะไม่พูด บอลรีบวิ่งเข้าห้องหยิบผ้าเช็ดตัวแล้วก็เข้าห้องน้ำทันที น้ำตาที่พร้อมจะไหลทุกเมื่อก็ได้ไหลออกมาอีกครั้ง ฝักบัวถูกเปิดน้ำไห้ไหลลงมาเป็นสาย บอลนั่งลงกับพื้นห้องน้ำเอามือคุบกับหัวเขา แล้วก็ร้องออกมาให้มากที่สุด อย่างน้องมันก็ลดความอัดอั้นที่สุมอยู่ในอกได้บ้าง แต่ทะว่ามันยื่งเจ็บกว่าเดิมด้วยซ้ำ เสียงร้องถูกกลบด้วยสายน้ำที่ไหลลงมาจากฝักบัว บอลนั่งร้องจนตัวเย็ดเฉียบหนาวสั่นไปทั้งตัว อยู่ๆแม่ก็เคาะประตูร้องเรียกบอลสะดุ้งรีบลุก ถอดชุดที่เปียกออกแล้วก็นุ่งผ้าเช็ดตัวเดินออกจากห้องน้ำอย่างหนาวสั่น พอออกมาก็เจอกับแม่ที่นั่งอยู่ปลายเตียงแล้ว
     "เมื่อกี่ครูต้นมา บอลมีอะไรจะเล่าให้แม่ฟังไหม แม่รู้นะว่าลูกงอนพี่เขา ว่าแต่พี่เขาทำอะไรให้เราโกรธละ ถึงได้หน้าบูดขนาดนี้"
. F5 B/ _- \4 o+ b/ {     "แม่รู้..."
     "ใช่ แม่รู้แม่เลี้ยงบอลมากับมือทำไมแม่จะไม่รู้ละ ว่าไงโกรธอะไรพี่เขาละงึ"
     "อืมมม ก็ครูต้นบอกว่าไปธุระ ปล่อยให้บอลรอที่โรงเรียนจนมือค่ำ แถมยังไปกับ...." บอลเกือบหลุดปากพูดออกไปว่าครูต้นไปกับครูแจน
     "เรื่องแค่นี้เนี่ยนะ"
* D4 z- @) V5 Y! h# `     "ใครบอกแม่ว่าแค่นี้ มีอีกตั้งหลายเรื่อง"
     "เอ้างั้นเรื่องไหนบ้างละบอกมาสิแม่จะได้รู้ว่าพี่เขาผิดจริงไหม"
6 Q; q! y; K, [! g     "บอลบอกไม่ได้ ก็ครูต้นแกเล่นไม่บอก บอลก็เลยยังไม่แน่ใจอะ" จะว่าไปบอลก็ไม่ได้เห็นกับตาว่าครูต้นไปกับครูแจนและครูแพร แต่เท่าที่ได้ฟังมามันก็พอจะเชื่อมโยงกันได้อยู่บ้าง
     "นั้นไง แล้วบอลก็ตัดสินพี่เขาแล้วนี่นะ แม่ว่ามันไม่แฟร์กับพี่เขาอะ"
     "แม่อะเข้าข้างครูต้นบอลรู้ ครูต้นทำอะไรก็ถูกไปหมด"
     "บอลฟังแม่นะ แม่ไม่รู้หรอกว่าลูกทั้งสองโกรธอะไรกัน แต่แม่จะบอกบอลว่า ให้บอลคิดถึงเรื่องที่ผ่านมาที่พี่เขาทำให้กับบอลให้มากๆ วันนึงบอลจะได้ไม่ต้องมาเสียใจภายหลัง โกรธกันได้งอนกันได้เป็นเรื่องปกติของคนเรา ไม่ว่าพี่น้องหรือเพื่อนต่างก็ต้องผิดใจกันได้ แต่อย่าปล่อยไว้นานไม่นั้นมันจะห่างเหินกันไป รีบคุยกันปรับความเข้าใจกันอภัยให้กันแค่นั้นก็พอแล้ว อีกอย่างบอลก็ยังไม่แน่ใจเลยนิว่าพี่เขาทำอะไรผิด เพราะฉะนั้นอย่าตัดสินพี่เขาด้วยอารมณ์โกรธของเรา บอลอาจจะถูกตามใจจนเคยชิน พอโดนขัดใจเข้าก็เลยน้อยใจก็ได้ ฉะนั้นบอลต้องคิดให้มากๆนะลูกก่อนที่มันจะสายไป แม่บอกบอลได้แค่นี้แหละ แต่บอลรู้เอาไว้นะว่าแม่จะคอยอยู่ข้างๆบอลทุกเมื่อ" แม่พูดจบก็เดินนออกจากห้องไป ปล่อยให้บอลนั่งคิดทบทวนเรื่องทั้งหมดคนเดียว ภาพวันวานก็หวนคืนมาในความคิด ทุกอย่างที่ครูต้นทำให้มันย้อนกลับมา ภาพทั้งหมดมันชัดเจน สิ่งที่ครูต้นทำให้บอลมันมากมายเหลือเกิน
     บอลนั่งฟังแม่พูดจนคล้อยตาม ย้อนคิดถึงเรื่องที่ผ่านมาทั้งหมด พร้อมกับถามใจตัวเองไปด้วย มันก็จริงอย่างที่แม่พูด เรื่องราวดีๆมันมากมาย ถ้าถามว่าบอลรักครูต้นไหม บอกได้คำเดียวเลยว่ารักมาก แล้วทำไม่บอลต้องมางี่เง่ากับเรื่องแค่นี้ด้วย
, B# }5 r- I6 j- C     "แม่บอลไปบ้านครูต้นนะครับแม่" บอลตะโกนบอกแม่ พร้อมกับเดินออกจากห้อง มุงหน้าไปยังประตูทันที บอลจะไม่รอแล้ว
     "เดี๋ยวมันมืดแล้วนะ ค่อยไปพรุ่งนี้ก็ได้"
6 |& ]0 y! y1 b7 P& X: p) s     "ไม่อะ บอลไม่อยากให้เวลามันผ่านไปนานกว่านี้อีกแล้ว"
' Z+ @, t4 B/ Y/ X9 ~5 h- E% E" ^     "เอ้าแล้วไม่ทำการบ้านแล้วเหรอ ไหนบอกว่าจะทำการบ้านไม่ใช่รึไง"
' B0 p2 t: `/ R, ~+ t8 M4 A     "แม่อะ" บอลยิบไฟฉายเดินส่องทางไปยังบ้านครูต้นทันที เสียงแม่พูดตามหลังมาว่า
1 n- ~5 O7 n2 F) D! J5 A! j- m- M     "เจอพ่อบอกให้รีบกลับด้วย น่าจะส่องกบอยู่แถวๆนั้นละ"
     "ค๊าบบบแม่"
7 g, d8 d4 o  g- k6 x. d     แค่นี้ก่อนนะครับ มาเอาใจช่วยกันว่าบอลจะง้อครูต้นได้ไหม แล้วสรุปครูต้นไปทำอะไรมาถึงบอกไม่ได้ ธุระสำคัญคืออะไรถึงขนาดสำคัญกับครูต้นมากๆ พรุ่งนี้วันเกิดบอลสรุปครูต้นจะจำได้ไหมน้าาาาาอิอิ
( i  G5 n+ [! Z1 Y& `5 T, F   ปล. ว่าแต่ครูกันต์กับครูตังจะเถียงกันจบแล้วยังนะ ไม่ใช่ว่าต่อยกันแล้วละนะโอ้ยยหัวจะปวดอิอิ
                        
     
; d; y/ `' Y* c8 x1 c
$ B: `* q5 ^8 L' I0 {: o7 q8 L
9 V- N& W* J) `7 b+ V% g      

/ ]& n& o' W9 h

# _! D0 o' l' v% c3 O. G
     
      
% Y* a7 Y8 c# e2 Z      
     
      
: z* v3 O" E" m         
9 E% p+ j2 f* v9 h1 a) v2 [     
      
8 o& m% Y0 @% X. A, Z0 F" S

9 q- ]# U! G8 k% L0 y
, o; Q; d& X& X7 E" B     

7 n6 n2 o( P6 B- h. ^& F0 d
     
/ |3 O2 J' s, R7 n4 K      
        
9 G# y9 c/ M# U4 t% i9 k3 [! E      
   
6 r. d; j+ S4 L+ f$ g" }     
3 [& E8 ]* `' F1 D2 y

0 f6 K: O- y: s8 g7 {0 _* Q4 q: i

เบญจมาศ

ที่เกาะขันธ์ฝนตกมั่งป่าวช่วงนี้

nuangnut1996

สนุกมากครับ

Rock125

อยากอ่านต่อแล้วลุ้นใจจะขาด

thai_boys

ขอบคุณมากๆครับ

uuuukrubb

รอตอนต่อเลยครับ

jumboa

ขอบคุณ​ครับ.

iHNONG

ขอบคุณครับ ดีกันเร็วๆน้า

เบญจมาศ

รอลุ้นๆ

ton_gori

ครูกันค์ คู่กับ ครูตังแหงๆ ส่วนครูต้นก็ไม่ใช่ไรหรอก ไปเตรียมของขวัญให้บอลแหงๆ

ปะนิตา

รีบๆคืนดีกันน้าาา คนอ่านใจจะขาดแทนแล้วรู้ไหม

Aquarius_Camu

ขอบคุณครับ

คำปุ้ย

ครูต้นก็อ่ะน่ะบอกๆไปก็จบเห้ออเด๋วจะเข้าไปบีบหำชะทีดีไหม5555
ลุ้นมันคืออะไรยังไงน้อออ ขอบคุนคับ

Pexm

บอลลลลลลลลลล!!!!!!! รีบมาต่อเลยนะ

FrostZ

ลุ้นสนุกเลยครับ ดราม่านี้

tan2

ตอนนี้บรรยายดีมีความพรั่งพรู และสนุกครับ  
$ P( h0 b7 O8 ]+ h$ J, i' _
ตอนนี้บอลน้ำตาแตก ตอนหน้าครูต้นน้ำแตกแน่ เมียงอนผัว โดนผัวจัดสักดอกเช้ามาก็อารมย์ดี อิอิ

) I3 J% v* m$ g) P; Iส่วนครูตังนี่ก็ใช่ย่อย มาไม่กี่วันไปรู้เรื่องครูกันต์กับบอลมายังไง ... แต่ปากดีแบบนี้มีหวังได้โดยจัดหนักสยบเด็กปากดีแน่ หุหุ

guide01

ขอบคุณมากๆเลยครับ

Natee76009

บางทีน้องบอลก็ลำใยเกินสงสารครูต้น
3 ~+ I+ U# b0 ^& ?/ Q5 Q% h7 zงอนเกินงามไม่มีเหตุผลอินเกินอยากตบด้วยเปลือกทุเรียนจัง

พรรนิกา

Natee76009 ตอบกลับเมื่อ 2025-5-31 08:56
บางทีน้องบอลก็ลำใยเกินสงสารครูต้น
งอนเกินงามไม่มีเหตุผลอินเกินอยากตบด้วยเปลือกทุเรียนจัง

: o' s) P" l+ J2 u# ?3 C6 ~แรงมากกกกก สงสารบอลเถอะนะอิอิ

TRTP09

ชอบมากครับอยากอ่านทุวันรอตอนใหม่ตลอดเลยครับติดมากๆ