ช่วงหน้าฝนแม่งเพิ่งผ่านไปไม่นานดี ๆ
อยู่ ๆ ลมหนาวก็โผล่มาแบบไม่ให้ตั้งตัว เหมือนชีวิตช่วงท้ายปีที่ชอบตลกแดก พอเราคิดว่าจะได้พัก แม่งก็โยนอะไรเข้ามาอีกเรื่อง
ผมนั่งห่อผ้าอยู่ตรงโซฟาหน้าบ้าน กอดหมอนข้างเหมือนหมาหงอย ไม่ได้มีอะไรทำ นอกจากจ้องนิยายในมือที่แม่งหน้าปกก็โคตรจะมุ้งมิ้ง
เป็นนิยายวาย...ใช่ วายแบบผู้ชายคู่กับผู้ชาย
ยืมมาจากไอ้ปันย์พี่ชายฝาแฝดตัวดีของผม
“อ่านยัง?” มันถามเสียงนิ่ง ๆ ตอนยื่นมาให้วันก่อน
“เหี้ยไรของมึง นิยายผู้ชายกอดกัน?”
“ลองก่อน จะได้รู้ว่าชอบไม่ชอบ”
ตอนแรกผมก็ว่าจะโยนทิ้ง แต่ก็เผลอเปิดอ่านไปสองหน้า
แล้วก็อีกหน้า…อีกหน้า…
จนตอนนี้แม่งจะครึ่งเล่มแล้ว
เนื้อเรื่องแม่งไม่ได้มีอะไรเว่อร์ ๆ หรอก แค่ผู้ชายหน้าตาบ้าน ๆ คนหนึ่งชอบเพื่อนสนิทตัวเอง แล้วก็ซ่อนความรู้สึกไว้ เห็นอีกฝ่ายจีบผู้หญิงก็ทำเป็นไม่สน แต่กลับไปแอบจดวันเกิดมันทุกปี ซื้อของให้แล้วก็วางไว้หน้าล็อกเกอร์เงียบ ๆ
อ่านแล้วมัน…หงุดหงิดฉิบหาย
“มึงจะยอม ๆ ทำไมวะ จะรักจะชอบก็พูดดิ! ยืนหลบแม่งอยู่ได้เป็นสิบหน้า!”
ผมสบถแล้วโยนหนังสือไว้ข้างตัว
เงยหน้าขึ้นมาก็เจอเจ้าของหนังสือยืนพิงประตูอยู่พอดี
“อินขนาดนั้นเลย?”
เสียงแม่งนิ่ง แต่หน้ากวนตีนนิด ๆ ตามสไตล์มัน
“ไม่ได้อิน” ผมเถียงทันที
“อือ…แต่กูนั่งฟังมึงบ่นนิยายอยู่เป็นห้านาทีแล้ว”
“ไอ้เชี่ย” ผมเขวี้ยงหมอนใส่มัน “อย่ามาทำหน้าแบบนั้นใส่กูนะปันย์ กูอ่านเพราะมึงยัดเยียดให้ กูก็แค่…อ่านไปงั้น ๆ!”
“แน่ใจ?” มันยิ้มมุมปาก ก้าวเข้ามาใกล้
“แน่ดิ”
“งั้นเลิกอ่านเลยสิ ไม่ต้องรู้ตอนจบหรอก”
ไอ้เวรนี่เดินมาเปิดหน้าหนังสือ แล้วชี้นิ้วแตะคำว่า “เขายิ้มให้ฉันในวันที่ฉันเกือบล้มเลิกไปแล้ว”
ผ่านไปไม่กี่นาที...
เสียงประตู ปัง! ดังปิดตามหลัง
ผมเหวี่ยงไอ้ปันย์ลงบนเตียงในจังหวะเดียวกับที่มันยังหายใจไม่ทัน
“ไงล่ะ มายั่วกูก่อนเอง…จะหนีไปไหนได้?”
มันยังจะทำหน้ากวนตีนอีก
“กูแค่ยื่นนิยายให้มึงอ่าน” มันตอบหน้าตาย แต่เสียงเริ่มไม่มั่นคง
ผมโน้มตัวลงไปหา กัดที่ซอกคอมันแรงพอให้ขึ้นรอย
“นิยายเหี้ยอะไร อ่านแล้วกูควยแข็งไปทั้งตัว”
“ก็เสือกอินเอง…อึก!”
ยังไม่ทันพูดจบดี มือผมก็เลื่อนลงไปปลดเข็มขัดมันจนหลุด
กางเกงถูกถอดรวดเดียวลงไปครึ่งต้นขา เผยผิวเนื้อขาวจัดที่แม่งสะท้อนกับไฟหัวเตียง
“ธันย์…”
มันเรียกชื่อผมเสียงสั่น ๆ
ผมเงยหน้าขึ้นมองมันตรง ๆ มือยังรูดร่องรอยความต้องการของมันเล่นเบา ๆ จนมันเกร็งขา
“ยังกล้าพูดอีกมั้ยว่าไม่ได้ยั่ว?”
“อ…อืม…”
มันหลับตาแน่นตอนที่ผมก้มลงไปใช้ปากกับมันอย่างไม่ให้ตั้งตัว
เสียงหอบที่หลุดออกมาทำให้ผมยิ่งอยากกดมันลงกับเตียงแรงกว่านี้อีก
พอปลุกมันจนร้องไม่เป็นภาษาแล้ว ผมก็จับมันพลิกตัว
ก้มลงกระซิบข้างหู
“กูจะเย็ดให้มึงจำคืนนี้ไปอีกเป็นเดือน”
“อย่าพูดแบบนั้น…” มันครางต่ำ พยายามกลั้นหายใจ
ผมไม่พูดต่อ แค่จับขามันแยกออก แล้วกดตัวเข้าไปช้า ๆ
“อ…อ๊ะ…อือ…”
ปันย์จิกผ้าปูแน่น ตัวเกร็งจนผมต้องกดเอวไว้
มันแน่นจนผมเผลอสบถ
“แน่นเหี้ย ๆ…แม่ง กูอยากกระแทกให้สุดแรงเลย แต่กลัวมึงฉีก”
“พูดเหี้ยไรนักหนา…อ๊ะ! ช้าหน่อย…”
ผมขยับเข้าออกช้า ๆ ลึก ๆ ก่อนจะเริ่มเร่งจังหวะ
เสียงเนื้อกระทบกัน พั่บ พั่บ พั่บ ดังขึ้นในห้องที่ไม่มีใครนอกจากพวกเรา
“ครางให้กูฟัง…อย่าเก็บเสียง”
“อ๊า…อืมม…ธันย์…อึก…มึง…แม่ง…โคตรดี…”
“ดีพ่อง—ครางแบบนี้ มึงจะโดนเย็ดจนร้องขอชีวิตจริง ๆ นะเว้ย”
“อือ…เอาเลย…อย่าหยุด…กูจะ…!”
เสียงหอบดังไม่หยุด ผมจับสะโพกมันแน่นแล้วอัดสะโพกเข้าไปสุด
“แตกข้างในนะ…”
“อือ…มาเลย…เอาเข้ามาให้หมด อ๊าาา!”
น้ำเสียงนั้น…ร่างกายที่สั่น…สายตาที่เหลือบขึ้นมองเหมือนจะหลุด
แม่งทำให้ผมเสร็จตามไปแทบในวินาทีนั้น
ผมกดแช่ไว้ข้างใน…หายใจแรง
มองคนที่นอนหอบหน้าแดง ตัวเปียกเหงื่ออยู่ใต้ตัว
“พอใจยัง?”
ผมถามเสียงพร่า
ปันย์หลับตาแล้วตอบเบา ๆ
“…ไม่พอว่ะ”
“หึ มึงมันก็เหี้ยพอกูเลย”
ผมหัวเราะก่อนจะจับขามันพาดขึ้นอีกครั้ง
“งั้นก็อย่าหวังจะได้พัก…มึงพูดเองนะ ว่าไม่พอ”
ผมตบก้นมันเข้าเต็มแรงจนมีรอยมือ
“อ๊า…ธันย์…เดี๋ยว…”
“ไม่มีเดี๋ยว กูจะเย็ดให้มึงลุกไม่ได้จริง ๆ”
ผมจับสะโพกมันแน่น แล้วเสียบเข้ามาเต็มแรง
“อ๊าาาาาา!!!”
ร่างมันกระตุกเหมือนโดนช็อต
ผมย้ำจังหวะรัวขึ้น กระแทกเน้น ๆ ลึกทุกครั้ง เสียงกระแทกดังจนหัวเตียงสั่น
“เสียงแบบนี้ล่ะที่กูต้องการ…”
“อือ…อือ…ธันย์…ไม่ไหว…”
“ร้องไปดิ…ใครให้มึงทำเป็นเก่งกับกูตลอดวะ หืม?”
ผมโน้มตัวลงมากระซิบข้างหูมัน เสียงต่ำติดเหี้ยม
“คืนนี้มึงแม่งไม่ใช่พี่ชายกูแล้ว มึงแค่ของเล่นในมือกูเท่านั้นแหละ”
“อ๊า…อือ…มึงแม่ง…โคตรเหี้ยเลย…”
“แล้วชอบมั้ยล่ะ?”
ผมดึงผมมันขึ้นเบา ๆ แล้วกระแทกหนักเข้าไปอีกทีจนมันเผลอครางสุดเสียง
“ชะ…ชอบ…ชอบ…! กูจะเสร็จอีกแล้ว…”
“ยังไม่ให้เสร็จ”
ผมชะลอจังหวะทันที ทำให้มันครางออกมาอย่างหงุดหงิด
“อยากเสร็จ? งั้นขอร้องก่อน”
“ไอ้เหี้ยธันย์…!”
“พูดดี ๆ”
“ขอร้อง…ได้โปรด…เย็ดกูแรง ๆ…อย่าหยุดเลย…อ๊ะ อ๊าาาาา!!!”
ผมสวนสะโพกหนักจนเสียงครางมันสะท้อนทั้งห้อง
แม่งสะใจเหี้ย ๆ
ผมจับมันกดลงกับเตียง ซอยรัวจนเตียงสั่น ปล่อยอารมณ์จนสุด
แล้วกระซิบเสียงพร่าใส่หูมันตอนปล่อยข้างในอีกรอบ
“จำไว้นะ…คืนนี้มึงเป็นของกูทั้งคืน”
ร่างปันย์นอนแน่นิ่ง หายใจถี่ หน้าแดง ผมเปียกเหงื่อ แผ่นหลังมีแต่รอยมือกับรอยฟัน
ผมก้มลงจูบหลังมันเบา ๆ
“รอบสามไหม?”
“มึงตายแน่ ถ้ากูยังไม่ตายก่อนอะนะ…”
เวลาผ่านไป...ผมก็จำไม่ได้ว่านานแค่ไหน
ผมควรจะหยุด
ควรจะให้มันพัก ในเมื่อแม่งนอนหอบจนเสียงแทบไม่ออก ตัวแดงจัดไปหมด เหงื่อท่วม ทั้งตัวเปียกแฉะจนเตียงแทบชุ่ม
แต่มันเป็นฝ่ายพูดเองไม่ใช่เหรอ…ว่า “ยังไม่พอ”
เพราะงั้นผมก็แค่…ให้มันสมใจ
“อ๊ะ…ธันย์…มึงพอแล้ว…”
เสียงมันแหบแทบไม่ได้ยินแล้วด้วยซ้ำ
ผมก้มลงจูบต้นคอที่แดงจัดจนเป็นรอย กัดเบา ๆ เหมือนตอกย้ำว่า
"ยัง…กูยังไม่อิ่ม"
“ขออีก…แค่รอบนี้จริง ๆ”
“มึงพูดรอบที่สามแล้วนะ…”
“ก็ยังไม่พออยู่ดี”
ผมจับมันพลิกขึ้นมาในท่านั่ง ประคองร่างที่ไร้เรี่ยวแรงนั่งคร่อมตัก กอดเอวไว้แน่นแล้วกดสะโพกเข้าหาอีกครั้ง
“อ๊ะ…อ๊าาา…!”
เสียงครางของมันแทบไม่เป็นคำแล้วตอนที่ผมสวนจังหวะ
ผิวนุ่มที่ติดเหงื่อแนบกับตัวผมทุกส่วน เสียงเนื้อกระแทกเนื้อเบา ๆ แต่ดังพอจะสะท้อนในห้องเงียบ ๆ ตอนตีสี่กว่า ๆ
“ชอบมั้ย?”
ผมถามข้างหู
มันไม่ตอบ
แค่พยักหน้าช้า ๆ ก่อนจะซบไหล่ผมเหมือนไม่มีแรงแม้แต่จะเถียง
“ดี…เพราะกูยังไม่หยุด”
ผมจับเอวมันไว้แน่น แล้วซอยสะโพกขึ้นรัว ๆ จนทั้งตัวมันสั่นสะเทือนอีกครั้ง
“ฮึก…อึก…อ๊า…ไม่ไหวแล้ว…มึงจะฆ่ากูเหรอ…”
“ถ้าจะตาย ก็ตายคาควยกูนี่แหละ”
“ไอ้เหี้ยธันย์…!”
เสียงมันเบาจนเหมือนจะหมดแรงจริง ๆ
ผมกระแทกหนักขึ้น ช้าแต่ลึก ตอกเข้าไปซ้ำ ๆ เหมือนจะฝังความต้องการทั้งหมดลงในตัวมัน
“ตัวมึงแม่ง…ดูดไม่ปล่อยเลย…กูติดไปแล้วว่ะ”
ผมซบหน้ากับไหล่มัน หอบหายใจหนัก กัดไหล่มันเบา ๆ ก่อนจะกระแทกเน้น ๆ อีกห้าหกทีจนทั้งตัวมันกระตุก
“อ๊าาาา!! แตกแล้ว…อึก…!”
ร่างมันสั่นแรง มือจิกหลังผมไว้แน่นเหมือนจมไม่ลง เตียงยุบลงไปแทบครึ่ง
ผมยังคงขยับอีกนิด ๆ ซ้ำแบบแกล้งกระตุกให้มันสะดุ้ง แล้วปล่อยข้างในอีกครั้งอย่างสุด
เรานั่งซ้อนกันอยู่แบบนั้น
หายใจถี่ เหนื่อยจนเหมือนวิญญาณหลุด
ฟ้าเริ่มสว่าง เสียงนกร้องจากหน้าต่างที่แง้มไว้นิด ๆ
ผมค่อย ๆ ผละออกมา
มองร่างที่ทรุดนอนแผ่เหงื่อชุ่ม ผิวเต็มไปด้วยรอยมือ รอยฟัน รอยน้ำ
ผมหยิบผ้าห่มมาคลุมให้ แล้วก้มลงจูบหน้าผากมันเบา ๆ
“เก่งมาก…ไอ้แฝดสุดที่รักของกู”
ปันย์ไม่ตอบ
หลับไปแล้ว—แน่นอน ว่าหมดแรงจนกระดิกนิ้วไม่ได้แน่ ๆ
| 
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2025-5-26 13:47:31
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2025-5-26 15:24:22
โพสต์ 2025-5-26 23:17:37
โพสต์ 2025-5-27 10:52:07
โพสต์ 2025-5-31 15:23:54
