"สห. กับปลั๊กหางกลางงานดนตรี"

za_4566

คืนนี้อากาศร้อนอบอ้าว ผู้คนมากมายหลั่งไหลเข้าสู่ลานคอนเสิร์ตกลางแจ้ง ไฟเวทีวูบวาบจับตา เสียงเบสดังสะเทือนหน้าอก แต่สำหรับ “ภัทร” สารวัตรทหารหนุ่มร่างล่ำในชุดยูนิฟอร์มเต็มยศ เขากลับไม่ได้สนใจเสียงเพลงหรือความมันเลยสักนิด...
เพราะสิ่งที่เสียบแน่นอยู่ในร่างของเขาตอนนี้ ทำให้ทุกก้าวที่เดินแทบทรมาน

ปลั๊กหางหมาอันใหญ่ ถูกสอดใส่เข้ามาตั้งแต่ก่อนออกเวร — ฝีมือของหัวหน้าที่ตั้งใจ "ลงโทษ" ความดื้อรั้นของเขา หางปลอมพวงใหญ่สะบัดเบาๆ แอบโผล่พ้นกางเกงเก็บไม่มิด ทำเอาใจเต้นไม่เป็นส่ำ

"ภัทร" ขบกรามแน่น พยายามเดินเหยียดตรงให้เนียนที่สุดในสายตาฝูงชน แต่ยิ่งก้าว ยิ่งรู้สึกได้ถึงแรงสั่นจากปลั๊กที่สั่นเบาๆ ในตัวเองตามจังหวะเดิน ความเสียวซ่านแล่นพล่านจากช่องทางลึกจนมือไม้สั่น

ยิ่งเวลาผ่านไป เสียงเพลงยิ่งเร่งเร้า บรรยากาศคึกคักไปหมด แต่เขากลับรู้สึกตัวเองเหมือนจะระเบิด

"ไม่ไหวแล้ว..."
เสียงในหัวร่ำร้อง ภัทรกัดฟันแน่น ก่อนจะตัดสินใจแว่บหายไปทางด้านหลังเวที — พื้นที่ลับที่ไม่มีใครกล้าเข้ามา

เขาพิงตัวกับกำแพงเย็นเฉียบ มือหนึ่งยันกำแพง อีกมือสอดเข้ากางเกง ลูบไล้ความแข็งขึงที่แข็งตัวจนน่าอาย หางปลอมสะบัดส่ายเล็กน้อยทุกครั้งที่สะโพกกระตุก
เสียงหอบกระชั้นดังแข่งกับเสียงดนตรีจากเวที

มือหนากำรอบแก่นกาย รูดรั้งอย่างรุนแรงและเร่งรีบ ความเสียวจากปลั๊กที่สั่นภายในเพิ่มความรู้สึกอย่างทวีคูณ ร่างทั้งร่างสั่นสะท้าน เสียงครางกระเส่าเล็ดลอดจากลำคออย่างควบคุมไม่ได้

"อ๊า...อึก...!"
ในที่สุด ภัทรกระตุกเกร็ง น้ำขาวขุ่นพุ่งทะลักเปื้อนหน้ากำแพง ขณะที่ร่างแน่นๆ ของเขาทรุดตัวลงกับพื้นอย่างหมดแรง หางปลอมยังโบกเบาๆ ตามจังหวะหายใจหอบ

เขานั่งนิ่งอยู่พักใหญ่ ก่อนจะฝืนยืนขึ้น เช็ดตัวอย่างลวกๆ และดึงกางเกงให้เข้าที่ พร้อมกับแกล้งทำเป็นไม่มีอะไรเกิดขึ้น แล้วเดินกลับไปคุมงานต่อ — ปล่อยให้ปลั๊กหางยังสั่นเบาๆ อยู่ในร่างกายของเขา ย้ำเตือนถึงความหื่นกระหายที่ยังไม่หมดลงง่ายๆ...

ขณะที่ภัทรกำลังหอบหายใจ หัวใจเต้นกระหน่ำจากความเสียวซ่านเมื่อครู่ — เสียงฝีเท้าดังแว่วมาแต่ไกลก่อนจะหยุดลงตรงมุมตึกที่เขาซ่อนตัว
"เฮ้ย... มึงทำอะไรเนี่ย?"
เสียงทุ้มๆ คุ้นหูเอ่ยขึ้น พร้อมกับร่างสูงใหญ่ในชุดเครื่องแบบเหมือนกัน — "กร" เพื่อนสนิทในหน่วยเดียวกัน ยืนมองเขาด้วยสีหน้าตกตะลึงปนขบขัน

ภัทรหน้าซีดเผือด รีบจัดกางเกงพลางหันหลังหลบ แต่หางปลอมสีดำที่โผล่พ้นกางเกงออกมาแกว่งไปมา ทำให้ซ่อนอะไรไม่ได้เลย

กรก้าวเข้ามาใกล้ ก่อนจะเอื้อมมือมาดึงหางเบาๆ "อะไรเนี่ย หางหมา? มึงโดนใครทำ?" เสียงหัวเราะพร่าๆ ดังในลำคอ
ภัทรกัดฟันแน่น หน้าแดงก่ำพูดเสียงสั่น "อย่ายุ่ง... กูแค่... ทำโทษตัวเอง..."

แต่แทนที่กรจะถอยออกไป เขากลับโน้มตัวเข้ามาใกล้มากขึ้น มือหนาวางบนสะโพกหนั่นแน่นของภัทร ลูบไล้อย่างถือวิสาสะ

"เห็นแล้วมันคันไม้คันมือว่ะ" กรพูดเสียงแหบพร่า ลมหายใจร้อนๆ รินรดต้นคอ ภัทรสั่นสะท้านจนแทบทรุด

"ไม่... อย่า..." ภัทรพยายามผลักกรออก แต่แรงที่ผลักนั้นอ่อนยวบเหมือนไม่ได้ตั้งใจจริง
กรหัวเราะในลำคออย่างพอใจ รั้งสะโพกของภัทรเข้ามาแนบตัว ปลายเป้ากางเกงแข็งขึงกดแนบกับร่องก้น ผ่านเนื้อผ้าบางๆ

"ถ้าไม่อยากให้คนอื่นมาเห็น ก็อยู่นิ่งๆ" กรขู่เบาๆ ก่อนจะดันตัวภัทรแนบกับกำแพง มือหนึ่งรูดกางเกงลง เผยให้เห็นปลั๊กหางปลอมเสียบแน่นอยู่ในช่องทางด้านหลังอย่างน่าอาย

"แม่งเอ๊ย... โคตรน่าเย็ด"

โดยไม่รอคำอนุญาต กรจับปลายหางแล้วหมุนเบาๆ ทำให้ภัทรตัวกระตุก เสียวจนขาอ่อน มือขยุ้มกำแพงแน่น เสียงครางสะท้อนลอดซอกตึก

จากนั้น กรปลดซิปตัวเองอย่างรวดเร็ว มือหนากระชากปลั๊กหางออกในจังหวะเดียวกับที่จับแก่นกายร้อนผ่าวกดดันเข้าไปแทนที่
"อ๊ะ... อ๊าาาา!" ภัทรหวีดเบาๆ เมื่อของแข็งร้อนสอดแทรกเข้ามาในตัวเต็มลำอย่างไม่ทันตั้งตัว

กรเริ่มขยับเอวอย่างดิบเถื่อน ดันสะโพกเน้นๆ ทุกจังหวะกระแทก เสียงเนื้อกระทบกันดังสะท้อนในมุมมืด
ภัทรแทบขาดใจ ความเสียวแล่นพล่านจากภายในจนสมองพร่าเลือน น้ำลายไหลจากมุมปาก ร่างสั่นไหวอย่างห้ามไม่อยู่

เสียงเพลงจากเวทีดังกลบเสียงครางสะท้านที่ดังเป็นระยะ ในขณะที่กรเร่งจังหวะหนักขึ้นเรื่อยๆ จนสุดท้าย

"อ๊าาาาาาา!"
ทั้งคู่กระตุกเกร็งพร้อมกันในความมืด — ท่ามกลางเสียงดนตรีอึกทึกที่ไม่มีใครได้ยิน ไม่มีใครเห็น...

กรถอนตัวออกอย่างไม่แยแส รั้งปลั๊กหางเสียบกลับเข้าไปใหม่ แล้วตบก้นภัทรดังเพี้ยะ

"คืนนี้ยังอีกยาวนะเพื่อน กูฝากมึงดูแลหางตัวเองดีๆ ล่ะ"
กรหัวเราะ ก่อนจะจัดเสื้อผ้าเดินจากไป ทิ้งภัทรให้ยืนหอบหายใจ ใบหน้าแดงก่ำ ในสภาพที่ก้นยังโดนเสียบหางกลับเข้าไปเหมือนเดิม... แต่หัวใจกลับเต้นแรงด้วยความตื่นเต้นที่ไม่มีทีท่าว่าจะจบลงง่ายๆ...

หลังจากโดนกรจับทำจนหมดแรง ภัทรก็จัดแจงตัวเองอย่างทุลักทุเล ดันปลั๊กหางกลับเข้าไปในร่าง พยายามยืดตัวให้ตรงที่สุด แม้ก้นจะสั่นวูบวาบทุกครั้งที่ขยับ

ภัทรกลับมาที่หน้าเวที — หน้าที่ของเขาคือยืนคุมฝูงชนให้อยู่ในระเบียบ แต่ด้วยสภาพตอนนี้ มันยากเกินทน
ข้างในยังรู้สึกได้ถึงปลั๊กหางที่สั่นเบาๆ ทุกจังหวะชีพจร หางปลอมสะบัดช้าๆ แอบโผล่พ้นชายกางเกงรัดรูปเล็กน้อยอย่างไม่ตั้งใจ

ในขณะที่ภัทรพยายามเก็บอาการ สายตาก็เหลือบเห็นกรเดินสวนไปมาในฝูงชน — แล้วแอบยิ้มกริ่มส่งมาให้

ไม่ทันได้ตั้งตัว มือใหญ่ๆ ของกรก็แนบมาตรงสะโพกจากด้านหลัง
"นิ่งไว้" เสียงกระซิบชิดหูดังขึ้นเบาๆ — ท่ามกลางผู้คนมากมายรอบตัว

กรลูบสะโพกภัทรผ่านเนื้อผ้ากางเกงทหารหนาๆ ช้าๆ นวดวนตรงแก้มก้นแน่นๆ แล้วค่อยๆ ไล้นิ้วลากต่ำลงมาตามร่องกางเกง
ภัทรกัดฟันแน่น หน้าแดงก่ำ พยายามไม่ขยับตัว แต่ความรู้สึกเสียวแล่นวาบขึ้นมาจากก้นจนเกือบยืนไม่อยู่

กรหัวเราะเบาๆ ก่อนจะสอดนิ้วแหย่เบาๆ ตรงรูปลั๊กที่เสียบอยู่ — กดเบาๆ จนสั่นไหวมากขึ้น
"มึงนี่มันน่าแกล้งจริงๆ..."

แล้วมืออีกข้างของกรก็เอื้อมมาข้างหน้า ล้วงจับเป้ากางเกงของภัทรเต็มกำมือ — ตรงนั้นมันแข็งตุงจนแน่นเป้าไปหมดแล้ว
ภัทรสะดุ้ง แต่ไม่กล้าร้องออกมา ได้แต่กัดปากแน่น หัวใจเต้นโครมคราม

กรเริ่มรูดเบาๆ ผ่านเนื้อผ้า กำแน่นแล้วบีบเบาๆ เป็นจังหวะเร่งเร้า ขณะที่ปลั๊กหางในก้นยังสั่นไม่หยุด
เสียงดนตรีก็ดังขึ้นเรื่อยๆ ฝูงชนก็เยอะขึ้น — แต่ทุกอย่างเหมือนเบลอไปหมดในหัวภัทร
มีแต่ความเสียวที่กำลังไหลทะลักออกมาจนทนไม่ไหว

กรกระซิบใกล้ๆ "แตกเลยสิวะ... แตกในกางเกงตรงนี้แหละ..."

จังหวะสุดท้าย กรบีบหนักๆ ตรงกลางเป้าพร้อมกับกดปลั๊กสั่นข้างในเต็มแรง —
ภัทรกระตุกเฮือก ตัวแข็งเกร็ง น้ำขาวขุ่นทะลักเปียกเต็มกางเกงในอย่างห้ามไม่อยู่

"อ๊าาา..." เขาครางออกมาแผ่วเบา ท่ามกลางเสียงเพลงกึกก้อง กล้ามเนื้อกระตุกเป็นระยะ ร่างกายสั่นระริกในเครื่องแบบทหารที่เปื้อนคราบน้ำกามจากด้านใน

กรถอนมือออกช้าๆ ก่อนจะกระซิบเสียงต่ำ
"เด็กดี... ยืนคุมงานต่อไปนะ อย่าให้ใครรู้ว่ามึงเพิ่งแตกในกางเกงตัวเอง..."

ภัทรหอบหายใจ หน้าแดงจัดทั้งจากความเสียวและความอายสุดขีด แต่ก็ทำได้แค่ยืนนิ่งในเครื่องแบบที่ชื้นแฉะ... ต้องคุมงานต่อ ทั้งที่รู้ดีว่าทุกย่างก้าวจากนี้ น้ำขาวเหนียวกำลังไหลซึมออกจากกางเกงทีละนิด...


งานดนตรีดำเนินไปจนเกือบเที่ยงคืน ภัทรยืนคุมงานทั้งที่ในกางเกงยังเหนียวเหนอะหนะ รอยเปื้อนซึมออกมากระทบเนื้อผ้าแนบเนื้อไปทั้งวัน —
ทุกก้าวที่เดิน ขาเบียดกันจนเสียววูบวาบ หางปลอมก็ยังสั่นยั่วจากข้างในไม่เลิก

หลังงานเลิก ทุกคนเริ่มเก็บของ แต่กรกลับแสร้งเดินเข้ามาใกล้แล้วจับแขนภัทรกระชากเบาๆ
"ตามมา" เขาสั่งเสียงเข้ม ไม่เปิดโอกาสให้ปฏิเสธ

ภัทรหน้าแดงก่ำแต่ก็ยอมเดินตามไป — กรพาเขาไปยังเต็นท์เล็กๆ ด้านหลังเวทีที่ใช้เก็บอุปกรณ์ ไม่มีคนเหลืออยู่แล้ว มีแต่ไฟสลัวๆ กับความเงียบชวนสยิว

ทันทีที่เข้าไปในเต็นท์ กรเหวี่ยงร่างของภัทรลงกับพื้นผ้าใบอย่างแรง
"มึงรู้ใช่มั้ย ว่าต้องโดนอะไร"
ภัทรกลืนน้ำลาย ฝืนพยักหน้า ร่างกายร้อนวูบขึ้นมาจากข้างใน

กรไม่พูดพล่าม เขาแกะกางเกงภัทรลงอย่างหยาบกระด้าง ดึงกางเกงในออกจนหมด เผยให้เห็นรูทวารที่ยังโดนเสียบด้วยปลั๊กหางหมา พร้อมคราบน้ำขาวเหนียวที่ไหลเยิ้มตามซอกขา

กรยิ้มเยาะ "ดูสภาพตัวเองซะ... แค่โดนลูบก็แตกคางานได้..."
แล้วเขาก็ดึงปลั๊กหางออกจากก้นภัทรอย่างแรง จนเจ้าตัวร้องครางแผ่วๆ

ไม่รอช้า กรจับตัวภัทรให้นอนคว่ำ ถ่างขาออกกว้าง โชว์รูก้นแดงๆ ที่ชุ่มไปด้วยคราบเสียวอย่างหมดรูป
กรจับแท่งแข็งขึงของตัวเอง — ซึ่งใหญ่และดิบเถื่อนกว่าเดิม — แล้วดันเข้าไปในตัวภัทรทีเดียวสุดลำ

"อ๊าาาาาา!"
เสียงครางหลุดจากปากภัทรอย่างห้ามไม่อยู่ ตัวกระตุกสั่นสะท้านทั้งร่าง

กรกระแทกไม่ยั้งทันที — จังหวะเน้นๆ ลึกๆ กระแทกสะโพกเข้ามาเต็มแรงจนพื้นผ้าใบยวบตามจังหวะกระแทก
เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังลั่นในเต็นท์สลัวๆ พร้อมกับเสียงครางกระเส่าที่ไม่สามารถกลั้นได้อีกต่อไป

กรตะคอกเสียงพร่า "มึงมันแค่ของเล่น... แตกออกมาอีกให้หมดเลย!"

มือหนาของกรเอื้อมไปบีบรูดแก่นกายของภัทรที่ยังแข็งขึงอย่างไม่ปรานี รูดเร็วๆ พร้อมกับกระแทกจากด้านหลังถี่ยิบ
ภัทรตัวสั่น หอบหายใจ เสียวจนแทบสลบ

และในที่สุด...

"อ๊ะ อ๊าาาาาาา!"

น้ำแตกทะลักออกมาอีกครั้ง ฉีดเปื้อนพื้นเต็นท์ขาวๆ ขณะที่กรกระแทกหนักๆ สองสามทีสุดท้าย ก่อนปล่อยน้ำร้อนฉ่าฉีดลึกเข้าไปในร่างของภัทรจนล้นทะลัก

กรฟุบตัวลงทับหลังภัทร หอบหายใจแรง ขณะที่ภัทรนอนคว่ำหน้า หอบกระเส่า ตัวสั่นไหว ไม่สามารถขยับได้แม้แต่นิดเดียว...


เสียงรองเท้าทหารเหยียบลงบนพื้นผ้าใบดังกรอบแกรบทำให้กรกับภัทรที่ยังนอนหมดแรงหันขวับไปมองด้วยความตกใจ

หัวหน้าหน่วย "ผู้กองวิน" ยืนกอดอก มองทั้งสองคนด้วยสายตาเย็นเยียบ — ดวงตาคมกริบฉายแววเอาเรื่องจนร่างของภัทรสั่นสะท้านโดยไม่รู้ตัว

"มึงสองคน... กล้าทำเรื่องเสื่อมเสียในงานราชการงั้นเหรอ"
เสียงเข้มดังกระแทกใจ

ภัทรหน้าซีดเผือด กรเองก็ขยับตัวลุกขึ้นอย่างลนลาน แต่ไม่ทันจะได้แก้ตัว ผู้กองวินก็หยิบของบางอย่างออกมาจากถุงผ้า
มันคือ... ปลั๊กหางหมาสองอัน — ใหญ่กว่าเดิม ทั้งยังดูดุดันกว่าอันแรกที่ภัทรเคยใส่

ผู้กองวินโยนปลั๊กลงพื้นต่อหน้าพวกเขา พร้อมสั่งเสียงเข้ม
"ใส่เข้าไปซะ... ทั้งคู่"

ภัทรกับกรสบตากันด้วยความตกตะลึง แต่ก็รู้ดีว่าเถียงไม่ได้ — ไม่งั้นเรื่องคงแดงไปทั้งกองแน่ๆ

ด้วยมือสั่นๆ ทั้งคู่หยิบปลั๊กขึ้นมา แล้วค่อยๆ เสียบมันเข้าไปในช่องทางตัวเองตรงหน้าเจ้านาย
ภัทรครางเบาๆ เมื่อปลั๊กขนาดใหญ่กว่าปกติเสียบเข้ามาแน่นตื้อ ร่างกระตุกสั่น ส่วนกรก็กัดฟันแน่น เสียววูบจนต้องยืนนิ่งเกร็ง

หางปลั๊กสะบัดเบาๆ ขณะที่ผู้กองวินเดินวนไปรอบๆ มองสองหนุ่มที่ตอนนี้กลายเป็นลูกสุนัขเชื่องๆ ในกำมือเขา

"ยังไม่พอ"
ผู้กองวินหยิบรีโมตไร้สายออกมา กดปุ่มเปิดสั่นให้ปลั๊กหางทั้งสองอันทำงานพร้อมกัน

ทันทีที่สั่นหนักหน่วง ภัทรก็ทรุดตัวลงนั่งคุกเข่า มือยันพื้น หอบหายใจรัว ใบหน้าแดงจัดจนเหมือนจะร้องไห้
กรเองก็ทรุดตาม ร่างสั่นเกร็งจนแทบทรงตัวไม่อยู่

ผู้กองวินยิ้มมุมปาก เดินเข้ามายืนตรงหน้า แล้วสั่งเสียงเย็นเฉียบ
"ไหนมึงสองตัว มาเลียรองเท้ากูสิ..."

ด้วยสภาพอับอายและความเสียวสุดขีดจากปลั๊กที่สั่นอยู่ในตัว ภัทรกับกรค่อยๆ คลานเข่าเข้ามา แล้วใช้ลิ้นเลียรองเท้าหนังดำมันวาวของผู้กองวินอย่างว่าง่าย

ระหว่างนั้นผู้กองวินก็กดรีโมตเร่งระดับการสั่นขึ้นเรื่อยๆ จนทั้งสองตัวสั่นกระตุกไปทั้งร่าง

"ดีมาก... ลูกหมาของกู"

ภัทรตัวสั่นจนควบคุมไม่ได้ น้ำเสียวไหลเยิ้มตามขาไม่หยุด ส่วนกรก็กัดฟันแน่นพยายามกลั้นเสียงคราง แต่ก็ต้านไม่ไหวในที่สุด

ผู้กองวินหัวเราะเบาๆ แล้วสั่งเสียงต่ำ

"เอากันเองต่อหน้ากูซิ... ใครไม่แตกก่อน โดนลงโทษหนักกว่าเดิม"

ภัทรกับกรตัวแข็งทื่อ แต่สั่นสะท้านไปด้วยความตื่นเต้นและความเสียวที่ถูกบังคับอย่างหมดทางสู้


ภัทรกับกรหันมองหน้ากัน ทั้งคู่หน้าแดงก่ำ มือสั่นเทา สติแทบปลิวเพราะปลั๊กหางในก้นที่ยังสั่นไม่หยุด
เสียงหอบหายใจปนกับแรงสั่นทำให้ขาทั้งสองสั่นระริกจนแทบยืนไม่ไหว

"จะช้าอะไรล่ะ... กูสั่งให้ขึ้นคร่อมกันไง"
เสียงผู้กองวินกดต่ำ กดรีโมตเพิ่มระดับการสั่นขึ้นไปอีกขั้น — แรงสั่นจนภัทรครางหลุดปาก

สุดท้าย ภัทรจำใจค่อยๆ คลานขึ้นไปคร่อมบนตัวกรที่นอนหงายอยู่ ร่างบางในเครื่องแบบที่เปื้อนคราบขาวไถลตัวขึ้นไปอย่างทุลักทุเล

กรเอื้อมมือมาช่วยจับสะโพกภัทรไว้แน่น แล้วดันตัวขึ้นเบาๆ

"อื้อ... อ๊าา..."
เสียงครางหวานๆ ของภัทรดังลอดออกมา เมื่อปลั๊กหางในก้นโดนกดกระแทกเข้าไปอีกจากแรงกดตัวเองบนตัวกร

"ดี... ทีนี้ก็ขย่มกันให้กูดู"
ผู้กองวินสั่งเสียงกระเส่า ตาคมจ้องมองสองหนุ่มที่คร่อมกันในสภาพน่าอายที่สุด

ภัทรกัดฟันแน่น พยายามยันมือบนแผงอกของกร แล้วเริ่มขย่มเบาๆ
ปลั๊กหางในตัวสั่นกระตุกทุกครั้งที่สะโพกกระแทกลง เสียงสั่นของปลั๊กกับเสียงเนื้อกระทบกันเบาๆ ดังแข่งกับเสียงหอบหายใจ

กรเองก็กัดฟันแน่น จับสะโพกภัทรกระแทกขึ้นลงรัวๆ ช่วยเร่งจังหวะให้เร็วขึ้น

ผู้กองวินมองภาพตรงหน้าด้วยสายตาเจ้าเล่ห์ ยกปลายเท้ามาดันคางภัทรเชิดขึ้น
"ครางออกมาให้เต็มเสียง อย่าเก็บไว้... กูอยากได้ยิน"

ไม่ทันได้ตั้งตัว ภัทรหลุดเสียงครางกระเส่าดังลั่นเต็นท์
"อ๊าาาาาาาาาาาาาา!"

ร่างบางขย่มแรงขึ้นเรื่อยๆ จนเสียงเนื้อกระทบเนื้อดังพั่บๆ ๆ ๆ ๆ ไปทั่ว
กรเองก็เสียวจนแทบทนไม่ไหว มือบีบสะโพกภัทรแน่นจนขึ้นรอยแดง

ในที่สุด...

"แตกให้กูดูซิ..."
เสียงสั่งดังขึ้นอีกครั้ง

จังหวะสุดท้าย กรเด้งสะโพกสวนขึ้นมาแรงๆ แล้วกดแน่นๆ จนภัทรกระตุกเฮือก น้ำขาวๆ พุ่งทะลักเปื้อนท้องกรอย่างหมดแรง
พร้อมกับกรที่ฉีดน้ำร้อนๆ ทะลักออกมาเต็มกางเกงในอย่างควบคุมไม่ได้

ภัทรทรุดตัวฟุบลงบนตัวกร หายใจหอบไม่หยุด ในขณะที่ผู้กองวินยืนหัวเราะอย่างพึงพอใจ

"ไม่ต้องหยุด... กูยังไม่อนุญาต"

ผู้กองวินปลดเข็มขัดตัวเองอย่างใจเย็น
คืนนี้ — สองลูกหมาจะต้องถูกลงโทษจนแทบไม่ได้พักเลย...

ผู้กองวินยิ้มเย็นๆ ก่อนหยิบเชือกเส้นหนาออกมาจากกระเป๋า — เชือกสีดำมันเงา ดูแข็งแรงและเย็นเยียบจนทำให้ภัทรกับกรขนลุกซู่แค่เห็น

"ยืนขึ้น"
เสียงคำสั่งสั้นๆ แต่กดข่มจนทั้งสองต้องกัดฟันพยุงตัวเองขึ้น ทั้งที่ขาแข้งยังสั่นไม่หยุด

ผู้กองวินเดินเข้ามา เริ่มมัดข้อมือของภัทรกับกรไขว้ติดกันด้านหลังอย่างแน่นหนา
จากนั้นก็มัดเอวของทั้งสองแนบชิดกันแน่น — ร่างเปลือยกึ่งเปลือยของสองหนุ่มเบียดแนบแน่น เสียงหอบหายใจร้อนๆ กระทบผิวกันจนยิ่งเสียวซ่าน

ไม่พอเท่านั้น...

ผู้กองวินลาก "เครื่อง" บางอย่างออกมา — เป็นแท่งสั่นขนาดใหญ่ เชื่อมกับสายไฟกับรีโมตควบคุม

"ของเล่นพิเศษสำหรับลูกหมาอย่างพวกมึง..."

ก่อนที่สองหนุ่มจะทันตั้งตัว เครื่องสั่นแท่งยาวก็ถูกผู้กองยัดเข้ามาตรงกลางร่องสะโพกของทั้งคู่ — เบียดแนบไปทั้งสองร่างที่มัดติดกันแน่นจนไม่มีทางหนี

ผู้กองกดรีโมต...

พรึ่ดดดดดดดดดดดด!

แรงสั่นสะเทือนมหาศาลจากแท่งสั่นกลางลำตัวส่งเข้าไปทั่วทั้งร่างสองหนุ่มทันที
ปลั๊กหางในก้นก็ยังสั่นไม่หยุด
แรงสั่นซ้อนกันไปมาเหมือนคลื่นถาโถม

"อ๊าาาาาาาาาาาาาาาา!"
เสียงครางกระเส่าหลุดออกมาพร้อมกัน ทั้งภัทรและกรตัวเกร็งกระตุกแทบจะทรุดลง

แต่เชือกที่มัดไว้แน่นหนาก็ทำให้พวกเขาหนีไม่ได้
ต้องแนบชิดเสียดสีกัน ร่างกายกระตุกสั่นไหวตามแรงสั่นสุดโหดที่ผู้กองจงใจเร่งขึ้นเรื่อยๆ

ภัทรหลับตาแน่น พยายามกลั้นเสียง แต่พอแรงสั่นกระแทกเข้าจุดเสียวพอดี น้ำเสียวก็ไหลทะลักลงมาตามหน้าขาไม่หยุด

กรเองก็ไม่ต่างกัน — ลำแข็งขึงเสียดสีกับร่างภัทรจนร่างสั่น เสียวจนแทบขาดใจ

ผู้กองวินยืนดูด้วยรอยยิ้มเย็นชา
"อย่าหยุดนะลูกหมา... แตกกี่รอบกูก็ยังไม่อนุญาตให้พัก"

พรึ่ดดดดดดด! — เครื่องเร่งจังหวะอีกระดับ
แรงสั่นจนพื้นผ้าใบสั่นสะเทือนไปทั้งเต็นท์
เสียงเนื้อกระแทกเนื้อ เสียงคราง เสียงหอบ เสียงเครื่องสั่น ผสมกันจนบรรยากาศร้อนระอุถึงขีดสุด

ภัทรตัวเกร็งงอ กรบดฟันแน่น ทั้งคู่กระตุกถี่ๆ ก่อนที่น้ำเสียวจะพุ่งแตกออกมาพร้อมกันอีกครั้ง
แต่นั่นก็ยังไม่ใช่จุดจบ...

เพราะเครื่องสั่นยังทำงานต่อ
เชือกที่มัดรัดแน่นยังไม่ถูกคลายออก
ปลั๊กหางยังสั่นข้างในจนร่างสองหนุ่มเกร็งกระตุกเหมือนจะขาดใจ

ผู้กองวินหัวเราะเบาๆ ก้มลงกระซิบที่ข้างหูภัทรด้วยน้ำเสียงเย็นชา

"คืนนี้... มึงสองตัวจะได้รู้ว่าของจริงมันเป็นยังไง"

และเครื่องก็ยังคงสั่นไม่หยุด...

ระหว่างที่ภัทรกับกรยังโดนเครื่องสั่นมัดติดกันจนร่างกระตุกไม่หยุด เสียงฝีเท้าหนักๆ ก็ดังขึ้นหน้าประตูเต็นท์

"ผู้กองวิน! งานด้านนอก..."
เสียงราบเรียบของนายทหารอีกคนดังขึ้น ก่อนที่ผ้าใบประตูจะถูกเปิดออก

สิบเอกโจ กับจ่าสม พรวดเข้ามา เห็นภาพตรงหน้าเต็มตา — สองหนุ่มในเครื่องแบบครึ่งตัว มัดติดกันแนบแน่น ปลั๊กหางสั่นยึกยักที่ก้น เครื่องสั่นแท่งยาวบดเบียดกลางหว่างขา ใบหน้าทั้งคู่แดงก่ำ ครางกระเส่าด้วยความเสียวสะท้าน

สิบเอกโจ เลิกคิ้วสูง หรี่ตามองอย่างสนุก

"เหอะๆ อะไรกันวะเนี่ย ผู้กอง... เล่นลูกหมาเหรอ?"

ผู้กองวินยิ้มบางๆ
"ใช่... มึงสองคนอยากมาลองลงโทษด้วยไหมล่ะ"

จ่าสมที่ยืนข้างๆ หัวเราะหึๆ ทันที เดินเข้ามาใกล้ สายตามองภัทรกับกรเหมือนเหยื่อที่ดิ้นอยู่บนเขียง

"ไหนๆ ก็ไหนๆ แล้ว ขอพวกกูสนุกด้วยหน่อยนะผู้กอง..."

"ตามสบาย"
ผู้กองวินยักไหล่ แล้วยืนกอดอกมองอย่างใจเย็น

สิบเอกโจกับจ่าสมถอดเข็มขัดออกอย่างรวดเร็ว เดินมาประกบสองหนุ่มที่ยังมัดติดกันแน่นหนา

สิบเอกโจจับคางภัทรเชิดขึ้น ใช้ปลายนิ้วลากผ่านริมฝีปากที่สั่นระริกด้วยความเสียว
"เด็กดี... อ้าปากซะ"

ภัทรที่ยังโดนเครื่องสั่นทรมาน ขาสั่นจนน้ำตาซึม ต้องจำใจอ้าปากตามคำสั่งอย่างว่าง่าย

จ่าสมเองก็จับกรให้เงยหน้าขึ้น พร้อมกับถลกกางเกงตัวเองลง

แทบไม่ต้องมีคำสั่งซ้ำ...

พรึ่บ!
แท่งร้อนแข็งขึงถูกยัดเข้าปากของภัทรกับกรอย่างรวดเร็ว
สองหนุ่มตัวสั่น ใช้ลิ้นเลียดูดดุนอย่างหมดหนทางขัดขืน ขณะที่ปลั๊กในตัวกับเครื่องสั่นกลางลำตัวยังคงทำหน้าที่ทรมานไม่หยุด

เสียงดูดกลืนน้ำลาย เสียงครางอู้อี้ ผสมกับแรงสั่นหนักๆ ที่ไม่หยุดทำให้ทั้งสองเหมือนใกล้แตกทุกวินาที

สิบเอกโจกระแทกสะโพกเบาๆ ใส่ปากภัทร
ส่วนจ่าสมก็จับหัวกรกระแทกกับแก่นกายตัวเองรัวๆ

ผู้กองวินมองภาพลูกน้องโดนลงโทษหมู่ด้วยสายตาพอใจ
กดรีโมตเร่งเครื่องสั่นขึ้นอีกระดับ

พรึ่ดดดดดด! — สั่นแรงกว่าเดิมอีกจนภัทรกับกรเกร็งกระตุกแรงๆ น้ำเสียวไหลเยิ้มลงพื้นเป็นสาย

ไม่ช้า...

"อ๊าาาาาาาาาาา!"
ภัทรกับกรกระตุกเฮือก น้ำแตกพร้อมกันอีกรอบ ทั้งๆ ที่ยังไม่ได้ขยับตัวหนีเลยสักนิด

แต่สิบเอกโจกับจ่าสมก็ยังไม่ปล่อยง่ายๆ — จับหัวสองหนุ่มกดแน่นลงลำตัว พ่นน้ำขาวขุ่นทะลักเข้าปากอย่างแรง

"กลืนให้หมดซะ..."
เสียงคำสั่งกดต่ำ ก่อนที่น้ำข้นๆ จะล้นปากจนไหลย้อยออกมาตามมุมปากของทั้งสอง

ภัทรกับกรตัวสั่นสะท้าน ทรุดลงไปในสภาพไร้เรี่ยวแรง

nuangnut1996

สนุกมากครับ

lekthai

ขอขอบคุณ

thai_boys

ขอบคุณมากๆนะครับ

pisit2517

ขอบคุณครับ

Bebou_260

ขอบคุณครับ

ta102

ขอบคุณครับ

paothai

ขอบคุณครับ

manuswin

ขอบคุณครับ

tajarak3

ขอบคุณครับ

lupang159

Charnan1

ขอบคุณครับ

montree254

ขอบคุณครับ

yuttcap9946

armokung

natpol

ขอบคุณ

phitchapat2

ขอบคุณครับ

krado

จะมีตอนต่อไปไหมนะ

i_pong.z

สนุกอ่าาครับ

ต้นIM

ขอบคุณครับ