เมื่อผมโดนลวนลาม บทที่ 1.3 โดนเพื่อนสนิทลวนลามตอนไปกีฬามหาลัย

rokuta1993 · โพสต์ 2025-5-12 12:25:31

เสียงประตูห้องเปิดดังขึ้นเบาๆ ทำให้ปอนด์ฝืนหันไปยิ้มให้กับเพื่อนสนิททั้งสองคนที่เดินถือถุงขนมและน้ำเข้ามาเหมือนไม่ได้มีอะไรเกิดขึ้น จนปอนด์ไม่แน่ใจเหมือนกันว่าสิ่งที่เขาเห็นก่อนหน้านี้นั้นเขาตาฝาดไปหรือเปล่า

"เอ้าน้ำ" แม็กซ์โยนขวดน้ำมาให้ ปอนด์รับไว้ทันทีโดยไม่แสดงพิรุธ

"ขอบใจ" ปอนด์ตอบเสียงนิ่งๆ พยายามไม่สบตาใครนานเกินไป ส่วนแบงค์ก็วางถุงขนมไว้บนโต๊ะเล็กๆ ตรงกลางห้อง แล้วหันมาหยิบเสื้อทีมขึ้นมาเตรียมเปลี่ยน

"เดี๋ยวอีกชั่วโมงโค้ชเรียกไปรวมที่สนามนะ กินอะไรกันนิดๆ ก่อนออก"

"อือ" ปอนด์พยักหน้า ยกน้ำขึ้นดื่มอีกครั้ง

ทั้งแม็กซ์และแบงค์ต่างก็ทำตัวสบายๆ แม็กซ์นั่งเอนหลังพิงหัวเตียงเล่นมือถือ ส่วนแบงค์ก็ก้มหน้าหยิบชุดแข่งออกจากกระเป๋า ไม่มีใครพูดถึงเรื่องเมื่อคืน ไม่มีแม้แต่ร่องรอยความผิดสังเกตในท่าทีของพวกเขา ปอนด์นั่งมองเพื่อนทั้งสองผ่านหางตา พลางกำขวดน้ำแน่น เขาบอกตัวเองซ้ำๆ ในใจ ว่าจะไม่คิด ไม่ถาม ไม่แสดงออกอะไรทั้งนั้น อย่างน้อยก็ยังไม่ใช่ตอนนี้

เสียงพลาสติกถุงขนมขยับเบาๆ ในห้อง แบงค์นั่งกินขนมกรุบกรอบอย่างสบายใจ ขณะที่แม็กซ์นอนเล่นมือถือบนเตียง ปอนด์เองก็นั่งนิ่งอยู่พักหนึ่ง ก่อนจะขยับตัวลุกขึ้นแล้วเดินไปที่กระเป๋าเสื้อผ้าของตัวเอง ซึ่งเขาได้แต่คิดในใจว่าเขาต้องทำตัวให้เหมือนทุกครั้งที่ผ่านมา แม้ข้างในใจยังสั่นระริกจากภาพคลิปและรูปถ่ายที่เขาเห็น ในขณะที่ต้องคอยคุมสีหน้าให้นิ่งเฉยราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น

มือขาวใหญ่หยิบเสื้อทีมบาสกับกางเกงวอร์มใหม่ออกมา ก่อนจะยืนเปลี่ยนเสื้อผ้าตรงกลางห้องเหมือนที่ทำอยู่เป็นประจำ เสื้อยืดตัวหลวมถูกถอดออกเผยกล้ามอกขาวแน่น กล้ามท้องเป็นลอนที่ขึ้นตามแนวเส้นเอ็นชัดเจนสะท้อนกับแสงไฟห้อง หัวนมสองข้างที่ยังจางรอยแดงเล็กน้อยโผล่พ้นออกมาเต็มตา แต่ปอนด์ทำเหมือนไม่มีอะไร เขาขยับมือปัดเสื้อออกจากแขน แล้วคว้าเสื้อทีมสวมทันที

ระหว่างเปลี่ยนกางเกง เขาล้วงมือรูดเอวกางเกงวอร์มตัวเก่าออก ร่างกายเปลือยช่วงล่างในชั่วขณะหนึ่ง กางเกงในสีดำรัดรูปแนบเนื้อแน่นสนิทกับแก้มก้นกับเป้าแน่นๆ ที่เห็นเป็นลำตุงชัดเจน แม้ไม่ได้แข็งตัวเต็มที่ก็ตาม เขารู้สึกถึงสายตาสองคู่ที่มองผ่านๆ มาจากเตียงทั้งสองข้างแต่ก็ไม่กล้าเงยหน้าขึ้นสบตาโดยตรง ปอนด์รีบคว้ากางเกงวอร์มตัวใหม่สวมทับให้เรียบร้อย รูดเชือกเอวผูกแน่น แล้วทิ้งตัวนั่งที่ปลายเตียงเหมือนเดิม

"พร้อมยังวะ เดี๋ยวสาย" แบงค์เอ่ยขึ้นเสียงเรียกสติทุกคน

"อือ ไปกันเถอะ" ปอนด์ตอบเรียบๆ ก่อนหยิบขวดน้ำกับผ้าขนหนูขึ้นพาดบ่า

ทั้งสามคนเดินออกจากห้องไปด้วยกัน แม็กซ์คุยเล่นเรื่องแผนซ้อมเบาๆ แบงค์ขำตามประสา ในขณะที่ปอนด์ก็เดินพยายามทำตัวให้ปกติกับเพื่อนสนิททั้งสองคนของเขามากที่สุด แต่ในใจของเขากลับมีแต่ความรู้สึกสับสนที่ต้องข่มเอาไว้ไม่ให้อีกฝ่ายได้เห็น

ทีมบาสของพวกเขามาถึงสนามบาสกลางแจ้ง ซึ่งในตอนนี้ก็มีนักกีฬาจากทีมของมหาลัยอื่นๆ มาซ้อมกันอยู่ประปราย ปอนด์เดินตามแบงค์กับแม็กซ์เข้าไป มือกำขวดน้ำแน่นแต่สีหน้ากลับนิ่งเรียบ ไม่มีใครรู้ว่าข้างในอกเขาตอนนี้ กำลังเต้นแรงเหมือนกลองสนาม

“ไปวอร์มก่อนเลยพวกมึง” โค้ชตะโกนสั่งลั่นสนาม

แบงค์กับแม็กซ์แยกออกไปยืดตัวตรงมุมหนึ่งของสนาม ปอนด์เดินตามไปด้วย วางกระเป๋าไว้ข้างเสา ก่อนจะเริ่มหมุนแขน คลายขาแบบไม่พูดอะไร สายตาของเขาเหลือบมองแบงค์อยู่เป็นพักๆ แบงค์ยังคงทำตัวสบายๆ นั่งเหยียดขาบนพื้นแล้วเอื้อมมือจับปลายรองเท้าเหมือนปกติ ใบหน้าเรียบเฉย ไม่มีแววสำนึกผิดหรือพิรุธแม้แต่นิดเดียว ทำให้ปอนด์เบือนสายตาไปทางแม็กซ์บ้าง ตอนนั้นแม็กซ์กำลังสวมสนับเข่า สีหน้ายิ้มๆ ขณะคุยหยอกกับเพื่อนอีกสองคนในทีม ท่าทางสบายใจจนดูเหมือนว่าทุกอย่างปกติดีมาตลอด เหมือนคนที่ไม่เคยล่วงเกินเพื่อนตัวเองตอนหลับ เหมือนไม่เคยถ่ายรูปหรือคลิปพวกนั้นไว้ในมือถือ

ปอนด์เม้มริมฝีปากแน่น เขาสูดหายใจเข้าลึกๆ พลางยืดแขนข้างหนึ่งข้ามหน้าอก ทำท่าเหมือนกำลังวอร์มปกติ แต่หัวใจกลับเต้นแรงผิดปกติทุกครั้งที่สายตาเหลือบไปเห็นหน้าพวกเขาทั้งสองคน

ปอนด์ยังคงสับสนอยู่ว่าเขาควรจะต้องรู้สึกยังไงกันแน่ เขาเลยได้แต่บอกตัวเองว่าอย่าทำอะไรให้ผิดสังเกตเด็ดขาด

หลังจากที่พวกเขาซ้อมกันมาทั้งบ่าย ร่างกายของแต่ละคนก็อ่อนล้ากันพอสมควร โค้ชจึงสั่งเลิกซ้อมตั้งแต่ช่วงเย็นและนัดหมายให้ทุกคนไปรวมตัวกันที่ร้านอาหารใกล้สนามเพื่อกินข้าวเย็นก่อนกลับเข้าที่พัก ปอนด์เก็บลูกบาสเข้าถุง เดินตามกลุ่มเพื่อนออกจากสนามไปพร้อมกับแม็กซ์และแบงค์ที่เดินอยู่ขนาบข้าง เหงื่อชื้นเกาะตามต้นคอและแขน แต่ไม่มีใครสนใจ ทุกคนต่างหัวเราะคุยกันตามประสาทีมกีฬา

ปอนด์นั่งลงที่เก้าอี้ริมโต๊ะข้างแบงค์ ส่วนแม็กซ์นั่งฝั่งตรงข้ามก่อนที่เขาจะหยิบเมนูขึ้นมาดูเงียบๆ ร่วมกับเพื่อนๆ ที่แย่งกันสั่งอาหารเพื่อเพิ่มพลังกันยกใหญ่

"เอาไก่ทอดเพิ่มอีกสองที่ครับป้า"

"หมูสามชั้นทอดด้วย"

"ข้าวเปล่าสิบจานมาเลยพี่"

เสียงสั่งอาหารดังระงมจนโต๊ะข้างๆ หัวเราะลั่นทำให้ปอนด์อดยิ้มจางๆ ตามบรรยากาศนั้นไม่ได้ แต่แม้ว่าเขาจะหัวเราะกับมุกตลกของเพื่อนบ้างเป็นครั้งคราว แต่ในใจลึกๆ ของเขายังคิดถึงแต่แบงค์กับแม็กซ์อยู่เป็นพักๆ พยายามสังเกตหาสิ่งผิดปกติ แม้เพียงเล็กน้อย แต่ทั้งสองก็ยังคงทำตัวเหมือนเดิม ไม่มีอะไรผิดแปลกไปเลยสักนิด

ปอนด์กัดริมฝีปากตัวเองเบาๆ ในเมื่อพวกนั้นทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น เขาเองก็ต้องทำเหมือนเดิมให้แนบเนียนที่สุดเช่นกัน

อาหารถูกยกมาเรื่อยๆ โต๊ะเต็มไปด้วยจานข้าว จานกับข้าว และเสียงหัวเราะตลอดมื้อเย็น และหลังมื้อเย็นจบลง ทุกคนต่างทยอยกันเดินกลับโรงแรมที่อยู่ห่างไปไม่ถึงร้อยเมตร ปอนด์เดินข้างแม็กซ์โดยมีแบงค์เดินขนาบหลังเงียบๆ ท่ามกลางอากาศค่ำที่เริ่มเย็นลง

คืนนี้พวกเขาจะกลับไปที่ห้องพักด้วยกันสามคนเหมือนเดิม ทำทุกอย่างเหมือนเดิม ยกเว้นความรู้สึกของปอนด์ที่ตอนนี้ไม่มีทางกลับไปเป็นเหมือนเดิมได้อีกต่อไป

หลังจากเดินกลับมาถึงโรงแรม พวกเขาก็รีบกลับเข้าห้องพร้อมเสียงลมหายใจยาวจากทุกคน การซ้อมบาสกลางแดดจ้าทำให้ร่างกายของแต่ละคนอ่อนล้าไม่น้อย และพอเข้ามาถึง แบงค์ก็เป็นคนแรกที่คว้าผ้าขนหนูเดินเข้าห้องน้ำ

"กูอาบก่อนนะ โคตรเหนียวตัวเลย" แบงค์บอกก่อนเดินห้องน้ำไป

ส่วนแม็กซ์ก็โยนตัวลงนั่งบนเตียง หยิบมือถือขึ้นมาเล่นเกมขำๆ ระหว่างรอ ในขณะที่ปอนด์นั่งนิ่งอยู่ข้างเตียงพร้อมกับความคิดในหัวที่ยังคงตีกันไม่หยุด แม้จะเหนื่อยแค่ไหนแต่ความกังวลใจตั้งแต่เช้าทำให้เขาไม่สามารถผ่อนคลายได้เลยแม้แต่นิดเดียว

และไม่นานนัก แบงค์ก็ออกมาจากห้องน้ำในสภาพผ้าขนหนูพันเอวก่อนที่แม็กซ์ลุกตามไปหยิบผ้าขนหนูของตัวเองบ้าง

"กูอาบต่อละ" แม็กซ์ว่าพลางหาวยาว ก่อนเดินเข้าไปในห้องน้ำสลับกับแบงค์

จนกระทั่งแม็กซ์อาบน้ำเสร็จแล้วเดินกลับออกมา ปอนด์ก็ลุกขึ้นบ้างแล้วหยิบผ้าขนหนูขึ้นพาดบ่า ก่อนจะเดินเข้าไปในห้องน้ำโดยไม่ได้หยิบเสื้อผ้าอะไรติดมือไปด้วยเหมือนที่เขาทำเป็นปกติทุกครั้ง และหลังจากที่เสียงประตูห้องน้ำปิดลง ปอนด์ก็เปิดให้น้ำไหลลงใกระทบตัวเขาเบาๆ ท่ามกลางความเงียบในห้องน้ำเล็กๆ เขายืนอยู่นิ่งนานกว่าปกติ ปล่อยให้น้ำอุ่นไหลผ่านตัว ล้างเหงื่อ ล้างคราบความเหนื่อยล้า และพยายามล้างความรู้สึกวุ่นวายในหัวไปพร้อมกัน

พออาบน้ำเสร็จ ปอนด์ก็ปิดฝักบัวก่อนจะเช็ดตัวลวกๆ แล้วพันผ้าขนหนูไว้ตามเดิม ก่อนจะเปิดประตูห้องน้ำออกมา ร่างสูงเกือบ 190 เซนติเมตรของเขากำลังเปลือยท่อนบน มีหยดน้ำเกาะกล้ามเนื้อขาวเนียนเป็นทาง ช่วงเอวสอบพอดีกับผ้าขนหนูที่พันต่ำจนเห็นแนวสะโพกเด่นชัด

ภาพแบบนี้ปกติไม่เคยทำให้ปอนด์ระวังตัวเลย แต่คืนนี้เขาเหลือบไปเห็นสายตาของแบงค์ที่กำลังมองมากับแม็กซ์ที่ลอบมองผ่านๆ จากข้างเตียงทำให้ใจปของปอนด์เต้นแรงขึ้นมา เขากัดฟันแน่นก่อนจะเดินตรงไปที่กระเป๋าเสื้อผ้าของตัวเอง แล้วทำในสิ่งที่ผิดปกติไปจากเดิม แทนที่เขาจะหยิบบ็อกเซอร์ตัวเดียวเหมือนทุกครั้ง เขากลับคว้าเสื้อยืดตัวหลวม กางเกงในและกางเกงขาสั้นออกมาด้วย และแน่นอนว่าสิ่งที่เขาทำผิดแปลกไปนั้นก็ไม่รอดพ้นสายตาของเพื่อนทั้งสอง

"หืม ไอ้ปอนด์ มึงใส่เสื้อนอนด้วยเหรอวะ" แบงค์ถามซื่อๆ ซึ่งหากปอนด์ไม่ได้รู้มาก่อนว่าอีกฝ่ายเคยทำอะไรกับเขามาบ้าง ปอนด์ก็คงจะเชื่อท่าทางใสซื่อแบบนี้แล้ว

แต่ยังไม่ทันจะได้ตอบอะไร แม็กซ์ที่นอนเล่นมือถืออยู่ก็ชะโงกหน้าขึ้นมาแล้วพูดเสริม "ปกติมึงใส่แค่บ็อกเซอร์ไม่ใช่เหรอ"

มือของปอนด์ชะงักเล็กน้อย แต่รีบเก็บอาการก่อนที่เขาจะแกล้งหัวเราะเบาๆ แล้วตอบเสียงเรียบ

"กูว่าจะลงไปซื้อของข้างล่างหน่อย ใส่แค่บ๊อกเซอร์ไปมันเขิน"

“งั้นก็รีบไปรีบกลับนะมึง" แบงค์ตอบก่อนหัวเราะเบาๆ “นี่ก็ดึกแล้ว เดี๋ยวพรุ่งนี้ต้องไปสนามแข่งแต่เช้า”

แม็กซ์เองก็หัวเราะเบาๆ ก่อนหันกลับไปก้มหน้ากดมือถือเหมือนเดิม ส่วนปอนด์ก็รีบใส่เสื้อยืดคลุมตัว กางเกงใน และกางเกงขาสั้นอย่างรวดเร็ว ทุกอย่างดูเหมือนปกติ ไม่มีใครเซ้าซี้อะไรต่อ แต่ข้างในใจของเขารู้ดีว่าทั้งสองคนกำลังจ้องจับผิดเขาอยู่แน่ๆ

หลังจากแต่งตัวเสร็จ ปอนด์ก็เดินออกไปจากห้อง แต่แทนที่เขาจะลงไปข้างล่างตามที่บอก เขากลับยืนอยู่หน้าประตู แล้วแนบหูฟังเสียงในห้องแทน พร้อมกับหัวใจที่เต้นแรงจนเหมือนจะทะลุออกมา

เสียงขยับตัวบนเตียง เสียงผ้าปูเตียงเสียดสีกันเบาๆ ดังลอดออกมาแล้วตามด้วยเสียงแบงค์พูดเสียงเบา

"มึง… มันแปลกๆ ว่ะวันนี้"

"อือ…" เสียงแม็กซ์รับในลำคอ

"ปกติมันไม่แต่งตัวขนาดนั้น" แบงค์กระซิบต่อ "กูว่ามันรู้แล้วแน่ๆ ว่ะ"

ปอนด์กัดฟันแน่น มือที่แนบอยู่กับกรอบประตูสั่นเล็กน้อย แต่เขากัดปากตัวเองแน่นเพื่อไม่ให้อะไรหลุดออกมา

"กูว่าเดี๋ยวคืนนี้ก็รู้แหละ" แม็กซ์พูดเสียงเรียบ "ถ้ามันหลับนิ่งเหมือนเดิม ก็คือยังไม่รู้"

เสียงหัวเราะเบาๆ ของแบงค์ดังตามมาทำให้ปอนด์เม้มปากแน่นสุดแรงก่อนจะถอยออกจากหน้าห้องแล้วก้าวขายาวๆ ผ่านโถงทางเดินโรงแรมโดยไม่หันหลังกลับ เขาลงไปถึงชั้นล่างของโรงแรมและเดินเข้าไปในมินิมาร์ทเล็กๆ เขาหยิบขวดน้ำเย็นสองขวดกับขนมขบเคี้ยวใส่ตะกร้าอย่างลวกๆ จ่ายเงินอย่างรวดเร็วโดยแทบจะไม่ฟังเสียงพนักงานทักทายด้วยซ้ำ

จากนั้นเขาก็ก้าวยาวๆ กลับขึ้นลิฟต์ ในใจเต็มไปด้วยความรู้สึกอึดอัด ตื้อแน่นอยู่ในอกพร้อมกับได้แต่คิดว่าถ้าหากคืนนี้มันเกิดเหตุการณ์นั้นขี้นอีกครั้ง เขาควรจะทำยังไงดี แต่ยังไม่ทันที่ปอนด์จะได้คำตอบ ลิฟต์ก็ขึ้นมาหยุดที่ชั้นสามทำให้ปอนด์รีบเดินกลับมาที่หน้าห้อง เขาสูดหายใจเข้าลึกๆ ก่อนจะบิดลูกบิดเปิดประตูห้องกลับเข้าไปพร้อมสีหน้าที่เรียบนิ่งที่สุดเท่าที่เขาจะทำได้

เมื่อปอนด์เปิดประตูห้องกลับเข้ามาอีกครั้ง กลิ่นอากาศเย็นจากแอร์ปะทะเข้าหน้าเขาเบาๆ เขาเห็นแม็กซ์กับแบงค์ต่างก็นอนเอกขเนกอยู่บนเตียงที่วางอยู่กลางห้อง หมอนสามใบ และผ้าห่มผืนใหญ่ผืนเดียวถูกปูระเกะระกะไปบนเตียงเหมือนกับคืนก่อนๆ ที่พวกเขานอนเบียดกันเพราะห้องพักนักกีฬามีขนาดจำกัด

ปอนด์วางขวดน้ำกับขนมขบเคี้ยวที่ซื้อมาลงบนโต๊ะเล็กๆ ข้างเตียงก่อนจะหยิบขวดน้ำเย็นขึ้นมาจิบเบาๆ โดยที่พยายามไม่สบตากับพวกนั้นนานเกินไป

"ซื้อมาทำไมเยอะแยะวะ" แม็กซ์ถามขำๆ พลางพลิกตัวไปอีกด้าน

"เออ กินเล่นๆ เผื่อหิวตอนดึก" ปอนด์ตอบเสียงเรียบ

แบงค์หัวเราะเบาๆ แล้วตบหมอนข้างๆ ตัวก่อนจะพูดออกมา

"มึงนอนกลางเหมือนเดิมนะปอนด์ กูชิดขวา แม็กซ์ซ้าย"

"อือ" ปอนด์พยักหน้า ตอบรับสั้นๆ ทั้งที่ใจยังเต้นแรงแล้วค่อยๆ ขยับตัวขึ้นไปบนเตียง นั่งที่ขอบเตียงข้างๆ แม็กซ์ ก่อนจะค่อยๆ ล้มตัวลงนอนกลางระหว่างเพื่อนทั้งสองคน

เตียงนั้นกว้างพอสำหรับสามคนก็จริง แต่ร่างของพวกเขาทั้งสามคนนั้นใกล้ชิดกันมาก เขาสัมผัสกับความอบอุ่นจากร่างของแบงค์ที่นอนข้างขวา แขนของแม็กซ์เองก็ดูจะขยับมาใกล้เกินปกติบนฝั่งซ้าย ในขณะที่ปอนด์ได้แต่จ้องเพดานห้องเงียบๆ พยายามหายใจสม่ำเสมอที่สุด พยายามทำตัวเหมือนทุกครั้งที่ผ่านมา และพยายามไม่แสดงอาการอะไรออกมาให้ทั้งสองคนนั้นจับได้

ฝากด้วยนะครับ ลงล่วงหน้าไว้นิดหน่อย

jumboa · โพสต์ 2025-5-12 12:39:56

ขอบคุณครับ.

nuangnut1996 · โพสต์ 2025-5-12 13:00:46

สนุกมากครับ

J.Scot · โพสต์ 2025-5-12 13:46:42

ขอบคุณมากครับ

kongkong · โพสต์ 2025-5-12 15:32:52

ขอบคุณครับ

SuperZabZa55 · โพสต์ 2025-5-12 16:33:16

เอาแล้ว ปอนด์จะแสดงตัวตอนไหน

ขอบคุณครับ

Killua · โพสต์ 2025-5-12 16:52:02

ขอบใจจ้า ชอบมากจ้า

nutt'Za · โพสต์ 2025-5-12 18:40:58

เอ๋ รอมาต่อนะไรต์ พี่ปอนด์จะโดนอะไร

เบญจมาศ · โพสต์ 2025-5-12 21:56:59

มาต่อด่วนๆ เรย

phitchapat2 · โพสต์ 2025-5-12 22:01:44

ขอบคุณครับ

bigdure · โพสต์ 2025-5-12 22:30:31

ขอบคุณครับ

Rafacious · โพสต์ 2025-5-13 01:21:30

ตื่นเต้น ลุ้นไปด้วยแล้ว

ponch · โพสต์ 2025-5-14 07:46:55

ขอบคุณครับ

Anurug339 · โพสต์ 2025-5-14 14:11:57

ขอบคุณครับ

Omeka_iboy · โพสต์ 2025-5-14 20:45:07

แจ่มเลย สนุกดีครับบบบๆๆๆ

ขอบคุณมากกกกเลน ครัฟฟฟฟ

sengjit · โพสต์ 2025-5-15 07:58:45

ขอบคุณครับ

tiessium · โพสต์ 2025-5-15 11:13:54

ขอบคุณครับ

Chaws07 · โพสต์ 2025-5-15 18:44:01

ขอบคุณครับ

Nukinho · โพสต์ 2025-5-16 09:50:14

รอตามต่อ ว่าจะโดนอะไร

Verginea · โพสต์ 2025-5-16 11:27:05

ขอบคุณครับ

บัญชี		จำการเข้าสู่ระบบไว้	ลืมรหัสผ่าน
รหัสผ่าน			สมัครเข้าเรียน

เมื่อผมโดนลวนลาม บทที่ 1.3 โดนเพื่อนสนิทลวนลามตอนไปกีฬามหาลัย

คะแนน

ดูบอร์ด