บันทึกด้านมืดของผม 58

lbchubby

ผม "มึงมาได้ไงเนี่ย" ผมรู้ว่าไอ้กล้ามีกุญแจบ้านผมอยู่ แต่ไม่คิดว่าจะเจอมันมานั่งหลับอยู่บนโซฟา
กล้า "ไมมึงกลับมืดจังวะ" ไอ้กล้าถามผมสภาพมันดูอิดโรยมาก
ผม "กูช่วยไอ้บอมมันทำรายงานเลยกลับช้า ว่าแต่มึงเหอะไปโดนไรมา" ผมเพิ่งเห็นหน้าไอ้กล้าที่หัวโน ตาเขียวข้ำ
กล้า "กูหนีออกจากบ้านมา"
ผม "เห้ย!! จริงดิไปมีเรื่องกับใครมาถึงขึ้นต้องหนีมานี่"
กล้า "...." มันไม่ตอบ
ผม "มึงไม่ได้ทำอะไรผิดมาใช่ไหม"
กล้า "ยังไงอะ"
ผม "หมายถึงไม่ได้หนีคดีอะไรมาใช่ไหม"
กล้า "เปล่า"
ผม "แล้วเรื่องอะไร"
กล้า "..." มันยังคงไม่บอกอะไรผม
ผม "ไม่บอกก็ไม่ต้องบอกไอ้เหี้ย กูไปหาไรแดกละหิว" ผมตะคอกใส่มันแล้วหันหลังกำลังจะขึ้นห้องไปเก็บของ แต่มันดึงเสื้อผมไว้
กล้า "วันนี้กูขอนอนห้องมึงนะ"
ผม "จะนอนก็นอนดิ ทีแต่ก่อนมึงมาบ้านกูไม่เห็นจะขอกูเลย" ผมเดินขึ้นห้องโดยมีไอ้กล้าเดินตามขึ้นไป พอเข้าห้องไอ้กล้าก็ล้มตัวลงนอนทันที "มึงไปอาบน้ำก่อนดิ ผ้าเช็ดตัวอยู่ในตู้" ผมบอกให้มันไปอาบน้ำหลังจากวางหนังสือลงบนโต๊ะ "แล้วกินไรไหมกูจะออกไปซื้อข้าว"
กล้า "หึ กูเพลียขอนอนก่อน" มันไม่แม้แต่จะลุกไปอาบน้ำ ผมเลยปล่อยมันนอนแล้วออกมากินข้าวหน้าปากซอย
        ผมมานั่งเล่นอยู่หน้าบ้านคิดเรื่องไอ้กล้าไปพลางๆระหว่างรอพ่อกลับบ้าน จนเกือบสามทุ่มพ่อก็มาถึงบ้าน
อ้วน "มานั่งทำไรอยู่ตรงนี้หืม"
ผม "รอพ่อนั่นแหละ โอ๊ตมีเรื่องจะปรึกษา"
อ้วน "เรื่องอะไร ลองเล่ามาซิ"
ผม "คือ...ไอ้กล้ามาอะ นอนอยู่ข้างบน"
อ้วน "แล้ว?"
ผม "มันบอกว่าหนีออกจากบ้านมา แล้วก็ไม่รู้ไปทำไรมาหัวโน เขียวปั๊ดเลย โอ๊ตถามไรมันๆก็เงียบไม่บอกไรเลย"
อ้วน "กล้าคงยังไม่อยากพูดมั้ง"
ผม "โอ๊ตถึงรอพ่อมาแล้วให้พ่อขึ้นไปคุยกับมันไง"
อ้วน "คนยังไม่อยากพูด คาดคั้นไปก็เท่านั้น คืนนี้ปล่อยกล้านอนไปก่อน แล้วพรุ่งนี้เลิกงานพ่อจะรีบกลับมาคุยแล้วกัน"
ผม "พรุ่งนี้โอ๊ตมีงานต้องส่งด้วยคงหยุดดูมันไม่ได้"
อ้วน "กล้าไม่ใช่เด็กๆ แล้วมันอยู่คนเดียวได้น่า เราเถอะรีบๆขึ้นไปอาบน้ำนอนได้แล้ว"
        เช้าวันถัดมา
ผม "กล้าๆ กูไปเรียนก่อนนะ" ผมสะกิดเรียก
กล้า "อือออ"   
ผม "เดี๋ยวกูจรีบกลับมึงอยู่บ้านไปนะ"
กล้า "อือออ" ไอ้กล้าไม่แม้แต่จะลืมตาขึ้นมาคุยกับผม
        ที่โรงเรียนผมไม่ได้บอกใครเลยว่าไอ้กล้าอยู่บ้านผมแม้แต่ไอ้บอมผมก็ไม่ได้บอก
บอม "โอ๊ตมึงช่วยกูวาดรูปหน่อยดิ"
ผม "งานแค่นี้มึงยังทำไม่เสร็จอีกหรอ เลิกเรียนแล้วมึงไปทำไรอะ" ผมถามเพราะเห็นว่างานมันไม่คืบหน้าเลย
บอม "เมื่อวานกูไปทำธุระให้แม่มา"
ผม "งั้นมึงก็ต้องรีบปั่นให้เสร็จแล้ว วันนี้กูมีธุระต้องรีบกลับด้วย"
        พอเลิกเรียนผมก็รีบนั่งรถกลับบ้าน ตอนแรกผมไม่เห็นไอ้กล้าที่ชั้นล่างก็นึกว่ามันไปแล้ว แต่ที่ไหนได้มันยังขลุกอยู่ในห้องผมไม่ได้ออกไปไหนเลย
ผม "มึงไม่ลงไปอยู่ข้างล่างวะ" ผมบ่นแต่ไอ้กล้าก็สนใจแต่หนังสือการ์ตูนในมือไม่ได้ตอบผม "แล้วกินไรยัง"
กล้า "ยัง"
ผม "มึงไม่หิวหรอตั้งแต่เมื่อวานเย็นละไม่เห็นมึงกินไร ไปออกไปกินข้าวกัน" ผมลากมันออกไปกินข้าวร้านหน้าปากซอย ระหว่างกินข้าวผมไม่ได้ถามอะไรมันเลย จากนั้นเราสองคนก็กลับบ้านนั่งดูทีวีรอพ่อผม จนเกือบๆทุ่มพ่อก็มา
ผม "พ่อหวัดดี"
กล้า "สวัสดีครับ"
อ้วน "เอ้าเป็นไงมาไงเล่าซิ" พ่อผมแล้วถามไอ้กล้า
กล้า "คือ...ผมหนีออกจากบ้านมา"
อ้วน "ทำไมละ ที่บ้านมีปัญหาอะไร"
กล้า "...."
อ้วน "ถ้าเงียบมันก็แก้ปัญหาไม่ได้นะ แล้วหนีมาแบบนี้ที่บ้านเขาไม่ตามหากันแย่แล้วหรอ"
กล้า "ไม่หรอกคับ เขาไม่สนใจผมหรอก"
อ้วน "จริงหรอ พ่อเราไม่โทรไปที่โรงเรียนเพื่อขอเบอร์ติดต่อเพื่อนๆเราเลยหรอ"
กล้า "ผมว่าเขาไม่ทำหรอก"
ผม "วันนี้ก็ไม่เห็นมีใครมาถามอะไรนะ ถ้าพ่อไอ้กล้าโทรไปที่โรงเรียน อาจารย์ที่ปรึกษาผมคงเรียกไปถามแล้ว"
อ้วน "ลูกทั้งคนหายออกจากบ้านพ่อแม่เราจะไม่สนใจเลยหรอไง" ไอ้กล้าทำหน้าซึม "แล้วที่ตาเขียวมานี่มีโดนพ่อทำร้ายหรอ"
กล้า ".." มันยังคงไม่ตอบอะไร เหมือนไม่อยากให้รู้ว่าระหว่างที่มันกลับต่างจังหวัดเกิดไรขึ้นบ้าง
อ้วน "เห้ออ..ถามไรก็ไม่ตอบ เอาเป็นว่าช่วงนี้ก็อยู่บ้านนี้ไปก่อนแล้วกัน สาม สี่วันสบายใจแล้วค่อยกลับถ้าอยู่นานเดี๋ยวเรื่องเรียนจะมีปัญหา แล้วโทรบอกที่บ้านด้วยเขาจะได้ไม่เป็นห่วง"
กล้า "ผม...กลับไปไม่ได้ครับ ผมโดนไล่ออกมา"
ผม "ใครไล่วะ"
กล้า "แม่"
ผม "ห๊ะแม่มึงอะนะ ดูใจดีจะตาย เกิดไรขึ้นวะ"
กล้า "แม่ไล่ออกจากบ้านแล้วบอกว่าอย่ากลับมาให้เห็นหน้าอีก แม่บอกว่า 'กูไม่มีลูกแบบมึง' "
ผม "มึงไปทำไรให้แม่โกรธขนาดนั้น" ผมคะยั้นคะยอถาม
อ้วน "โอ๊ต ใจเย็นๆฟังกล้าพูดก่อน"
กล้า "พอผมโดนไล่ออกมา ผมก็ไม่รู้จะไปที่ไหน เลยนั่งรถทัวร์เข้ากรุงเทพแล้วมาที่นี่"
อ้วน "ดีแล้วที่ยังคิดถึงที่นี่" พ่อลูบหัวไอ้กล้า "ส่วนเรื่องที่บ้านถ้าไม่อยากเล่าก็ไม่เป็นไรพร้อมค่อยเล่า โอ๊ตก็ด้วยอย่างเพิ่งไปถามอะไร"
ผม "ครับ"
อ้วน "พ่อไม่รู้หรอกนะว่ากล้าไปทำไรให้แม่เราโกรธขนาดนั้น แต่รอสักสองสามวันให้แม่ใจเย็นลงก่อนแล้วลองโทรไปคุยดูเผื่อเขาหายโกรธแล้วให้เรากลับบ้าน"
กล้า" ครับ"
อ้วน "แล้วระหว่างนี้ก็คิดไว้ด้วยว่าจะทำยังไงต่อถ้าแม่เขาไม่ให้อภัยจริงๆ"
กล้า "ผมไม่รู้เลยครับ"
อ้วน "ค่อยๆคิดไปว่าจะทำไงยังพอเวลาอยู่ แต่พ่อก็ไม่อยากให้ทิ้งเรื่องเรียนนะ"
กล้า "ผมมีแค่สื้อผ้ามาไม่กี่ชุดเอง ไม่มีเอกสารอะไรมาเลย"
อ้วน "เรื่องเอกสารไม่ใช่ปัญหาหรอก ไปขอคัดสำเนาเอาได้คงวุ่นวายหน่อย แต่เอาเถอะมีเวลาอีกเยอะเพราะตอนนี้เขาเปิดเรียนกันมาจะหมดเทอมอยุ่แล้ว"
กล้า "ครับ"
อ้วน "ถ้าไม่มีไรแล้วพ่อขึ้นไปอาบน้ำก่อน เราก็ค่อยๆคิดดีๆละ พ่อไม่เซ้าซี้แล้ว" จากนั้นพ่อก็เดินขึ้นบ้านไป
ผม "งั้นช่วงที่มึงอยู่บ้านกูเฉยๆ ก็ซักถ้าถูบ้านให้กูด้วยนะ"
กล้า "แหมไอ้เหี้ยเห็นกูเป้นคนใช้หรอ"
ผม "นะ..ช่วยกูหน่อย ช่วงนี้ที่โรงเรียนกูก็โคตรยุ่งเลย"
        กลางคืนผมคุยเรื่องที่โรงเรียนกับไอ้กล้าหลายเรื่อง ตั้งแต่ที่มันลาออกไปก็เกิดเรื่องอะไรขึ้นเยอะ แต่มันกำชับผมว่าอย่าเพิ่งบอกใครว่ามันนี่ มันอยากให้แผลที่หน้าดีขึ้นก่อนค่อยไปเจอเพื่อนๆ

nuangnut1996

สนุกมากครับ

Alexanderwong

น่าเห็ฯใจนะครับ

คำปุ้ย

กล้าทำไรมาเปนห่วงจังทะเลาะกับแม่
เอาใจสู้น้าาา

lekthai

อ่านเพลิน

แมลง

สุดยอด

kuminum

ขอบคุณมากครับ

Darmmek

น่าสงสารกล้า รอลุ้นตอนต่อไป

ShangHai

โอ๋ๆ นะนู๋กล้า

fukduk

เรื่องนี้ต้องมีเงี่ยนงำ 😆

thai_boys

ขอบคุณมากๆนะครับ

LUCKYPEE

ขอบคุณมากครับ

bo69dy

ขอบคุนครับ