เป็น tie in มีเรื่องราวในห้องอีกตอนที่ยังไม่ได้เผยแพร่: g9 Q* `( o' q- x% \9 }2 ~; x
- b4 P# b- [: ^" u- z5 m
เอื้อมถึง # s1 L# M! D) [- {/ P
บุญเอื้อมเป็นหนุ่มอีสานหน้าตาธรรมดา รูปร่างค่อนข้างเตี้ย อวบ ผมของมันเริ่มบาง มีพุงนิดๆ อายุปามาถึง 40 แต่ทั้งชีวิตไม่เคยมีแฟน เพราะเป็นคนขี้อาย ชอบเก็บตัว ไม่ค่อยสุงสิงกับใคร ลึกๆ แล้วเขาชอบผู้ชายแต่ไม่เคยเปิดเผย ทำงานเป็นหัวหน้าฝ่ายจัดสินค้าในบริษัทของวิคเตอร์ รับผิดชอบดูแลสต็อก ประสานงานกับคนขับรถ และตรวจสอบสินค้าให้เข้าออกตรงเวลา
0 e& u9 ^& b* s! d5 O9 R# Y
บุญเอื้อมพบวิคเตอร์ครั้งแรกในห้องประชุม ชายหนุ่มในสูทเทาเข้ม กางเกงสเลคพอดีตัว รองเท้าหนังเงาวับ และนาฬิกาหรู ทุกอย่างในตัววิคเตอร์ดูสมบูรณ์แบบราวกับเทพบุตร ทันทีที่สบตา บุญเอื้อมก็รู้ว่าเขาหลงรักผู้ชายคนนี้เข้าเต็มโครม มันชอบแอบสังเกตวิคเตอร์ทุกวัน ทั้งรองเท้า กลิ่นน้ำหอม ทรงผม โดยไม่เคยเข้าใกล้ ไม่เคยพูด แค่เฝ้าดูอยู่ห่างๆ และเก็บภาพนั้นไปฝันซ้ำๆ ทุกคืน ลึกๆมันไฝ่ฝันอยากได้ตัววิคเตอร์มาตลอด 0 b/ o' ~. M. K5 N' u
"มันเคยแกล้งทำกาแฟหกใส่วิคเตอร์จนเสื้อนอกเลอะ ก่อนจะรีบอาสาขอเอาเสื้อสูทไปซักให้—ทั้งที่จริงแล้วมันอยากได้เสื้อนั่นเอง" คืนนั้น...มันเอาสูทไปวางไว้บนเตียง ค่อยๆก้มลง สูดกลิ่นตัวจางๆ ที่ยังติดอยู่ตรงปกเสื้อ/ e9 I2 f3 G2 W) K7 H+ J \/ |
แล้วช่วยตัวเองไปพลาง อ้า…โอ้ย นายน้อยวิคเตอร์ของบุญเอื้อม มันร้องครางขณะกำลังสาวท่อนควยเล็กๆของตัวเอง “กลิ่นจางๆ จากสูทยังทำให้บุญเอื้อมคิดใจเต้นได้ขนาดนี้... เขาไม่กล้านึกเลยว่าถ้าได้กลิ่นจากเสื้อกีฬาเปียกเหงื่อ…หรือกางเกงในหลังเล่นฟิตเนสชุ่มๆจะเป็นยังไง—กลัวจะหลงจนถอนตัวไม่ขึ้น” มันรู้ว่าวิคเตอร์อยู่สูงเกินไป เกินบุญของมันจะเอื้อมได้ แต่แค่ได้กอดสูท แค่ได้กลิ่น มันก็ฟินมากแล้ว 5 C. P3 {$ D0 N( A, z% u. O( k3 y1 }2 k
วันนั้นเป็นวันศุกร์ที่แสนธรรมดาในออฟฟิศ6 q9 N$ h' O; _: d/ O
ตอนบ่าย บุญเอื้อมขอลาครึ่งวันเพราะจะขอลากลับต่างจังหวัด ระหว่างทางเดินกลับ มันเห็นวิคเตอร์ที่มันหลงไหลเดินออกมาจากบ้านคนงาน ท่าทางดูมีพิรุธ ซ้ำพอไอ้เบี้ยวออกไป มันเห็นวิคเตอร์กลับเข้าไปอีกครั้ง
/ r' \7 m, c) d' E8 S) `“นายน้อยจะไปทำอะไรในนั้น?”
8 [9 p" R: Q( \, Sบุญอ้ายคิดในใจ มันยืนอยู่ตรงมุมตึกห่างออกไปเล็กน้อย แล้วค่อยๆ ทอดสายตามองตามวิคเตอร์ไป สักพักพอวิคเตอร์เดินเข้าบ้านไปครั้งที่สอง บุญเอื้อมย่องตามเข้าไปอย่างเงียบๆ มันไม่เคยคิดจะตามใครเข้าไปแบบนี้มาก่อน7 X/ _# T# `' w% a
แต่ว่าครั้งนี้มันต่างออกไป ครั้งนี้มันรู้สึกว่า มันต้องรู้ให้ได้ บุญเอื้อมยืนนิ่งมองผ่านช่องผนัง ดวงตาจับจ้องไปที่คนที่มันบูชา/ _3 D4 F* a) T# h: \ u
รู้สึกเหมือนลมหายใจของมันหยุดลง ทุกอย่างในภาพเบื้องหน้ามันตรึงมันไว้
; J5 q! i. R1 g% }2 l
วิคเตอร์ที่อยู่ในสภาพเปลือยเปล่า นอนอยู่บนฟูกไอ้เบี้ยว ตอนนี้บนตัวสวมแค่กางเกงในสีแดงดูแล้วไม่เข้ากับรูปร่างของเขา กล้ามเนื้อแน่นๆ ที่สะท้อนแสงไฟจากหลอดไฟในห้อง มันไม่ใช่แค่การเห็นรูปร่าง: K( l5 F$ K3 _
มันคือการเห็น "วิคเตอร์" ในด้านที่บุญเอื้อมไม่เคยคิดว่าจะได้เห็น
" K; z T/ f& b( Y' j' Y( V# }ความสง่างามที่ถูกซ่อนไว้จากสายตาของทุกคน ทุกครั้งที่วิคเตอร์เดินในที่ทำงาน เขาคือผู้ชายที่ดูสง่าผ่าเผย แต่ในตอนนี้...เขาอยู่ตรงนี้ โดยไม่รู้ว่าใครกำลังมองดูเขาอยู่ บุญเอื้อมรู้สึกใจเต้นแรงจนแทบไม่สามารถหายใจได้
9 R X. ]0 j1 _. j9 @+ I+ ~4 @ภาพนั้นมันฝังอยู่ในใจ) O0 ^0 F& w$ a1 E; i5 d
รูปร่างของวิคเตอร์ กางเกงในสีแดงเก่าๆหุ้มบนสัดส่วนที่แน่นกระชับของร่างกาย) y6 d! U: V2 E4 F. }4 m
ทุกๆ รายละเอียดมันเหมือนกับการได้เห็น ความสมบูรณ์แบบ ที่บุญเอื้อมไม่คิดมาก่อน มันรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นผู้โชคดี8 {( Q. L/ X4 j- i1 N7 ]% w( u% }
"ทุกคนต้องอิจฉา" คำนี้แล่นผ่านหัวมันอย่างไม่รู้ตัว
' ~$ Z/ I, L: t3 q" F( d8 t4 d) lภาพของหุ่นวิคเตอร์ในชุดชั้นในที่สวยงามไม่แพ้ใคร แสดงให้เห็นถึงความเป็นชายที่เต็มเปี่ยมไปด้วยเสน่ห์ มันทำให้บุญเอืัอมแทบหลุดจากการควบคุมตัวเอง ไม่นานแก่นกายความเป็นชายของวิคเตอร์ที่ใครๆก็อยากเห็น บัดนี้ปรากฏแก่สายตาของมัน ลำแท่งตั้งตรงขาวสะอาด ปลายสีชมพู ขนหมอยมันขลับดูเป็นระเบียบ มันกำลังผงกคอชูชันหงึกๆ อวดสายตา แต่ทำไมเขากลับไปคุ้ยถังขยะเอาบางอย่างออกมา ทำไมกล้ามเนื้อบนตัวมีฟองขาวๆเต็มไปหมด มันได้แต่สงสัย บุญเอื้อมรู้สึกหายใจไม่ทั่วท้อง เขาควรหันกลับไป ควรเคารพสิทธิของอีกฝ่าย แต่โอกาสแบบนี้มันจะมีมาอีกหรอ มันแอบหยิบมือถือขึ้นมาช้าๆ มือมันสั่น แลัวกด “อัดวิดีโอ” มันเหมือนฉากในหนังที่ฝันถึงมาตลอด…………… เมื่อเวลาผ่านไป บุญเอื้อมกลับมาที่ห้องของตัวเองและนั่งจ้องไปที่โทรศัพท์มือถือ รายละเอียดในคลิปทำมันแทบคลั่ง คลิปที่แอบถ่ายนั้น...มันคมชัดมาก ทุกอิริยาบทของวิคเตอร์ถูกเก็บเอาไว้อย่างละเอียด ภาพที่เห็นคือวิคเตอร์ในชุดชั้นในเก่าๆ กำลังสไลด์หนอนน้อยต่อหน้าราวกับสัตว์ป่าที่กำลังพร้อมผสมพันธุ์และในใจของมันก็เกิดแผนการบางอย่างขึ้นมา มันต้องได้มากกว่าที่เห็น …………………………… วิคเตอร์มาถึงบริษัทเหมือนทุกวัน ดูไม่มีอะไรผิดปกติ2 v. b6 H7 _3 q3 f, e
แต่บุญเอื้อมกำลังรอจังหวะ—มันเข้าไปที่ห้องทำงานของวิคเตอร์ในช่วงพักเที่ยงที่ออฟฟิศไม่ค่อยมีคน. S$ B* y1 o5 S5 f5 q
ประตูค่อยๆ เปิดออก วิคเตอร์หันมาพร้อมแววตาแปลกใจ “มีอะไรครับ บุญเอื้อม?” เสียงเขาฟังดูคุ้นเคย บุญเอื้อมยิ้มมุมปากอย่างเจ้าเล่ห์% L6 s5 A% l: ^' k( m( C
“มีเรื่องอยากคุยครับนาย... เรื่องส่วนตัว” วิคเตอร์เลิกคิ้ว “เรื่องอะไร?” บุญเอื้อมก้าวเข้ามาใกล้อีกนิด น้ำเสียงต่ำลง “คุณยังจำวันนั้นได้ไหม—วันที่คุณเข้าไปในบ้านพัก” แววตาของวิคเตอร์แข็งตึงไปชั่วครู่ “ผมเห็นบางอย่างครับ... บางอย่างที่คุณคงไม่อยากให้ใครรู้” มันหยิบมือถือออกมา เปิดภาพให้ดู วิคเตอร์ถึงกับหน้าซีด
/ z* s) h, }- I# v- K6 P9 Hปากขยับจะพูด แต่ไม่มีเสียงออกมา9 r' ]0 [0 V( i# _* u* M2 X: z
เขามองบุญเอื้อม—คราวนี้ไม่ใช่ด้วยความสงสัย แต่ด้วยความกลัว “อย่า... อย่าบอกเรื่องนี้กับใครนะ” เสียงของเขาแทบเป็นกระซิบ บุญเอื้อมยิ้มเจ้าเล่ห์ แววตาเยือกเย็น
R4 y6 d" d' q( B2 S“ไม่ต้องห่วงครับ... ผมแค่ต้องการบางอย่างจากคุณ” วิคเตอร์นิ่งงัน ไม่รู้ว่าควรพูดหรือหนี “และเชื่อผมเถอะ... มันง่ายมากที่จะให้ในสิ่งที่ผมต้องการ”
3 o3 {& P/ Z' ?
เป็นไงบ้างครับ ฉากที่บุญเอื้อมได้เห็นในห้องจริงๆจะเป็นยังไง แล้วจะมีอะไรจะเกิดกับตัววิคเตอร์บ้าง???? l9 j, v$ z8 @% c9 h; [* X6 ~
, R3 D5 h" g3 Y
| 
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2025-5-2 16:28:52
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2025-5-2 17:46:44
โพสต์ 2025-5-2 18:37:59
โพสต์ 2025-5-2 19:23:57
โพสต์ 2025-5-2 19:59:03