เป็น tie in มีเรื่องราวในห้องอีกตอนที่ยังไม่ได้เผยแพร่
4 ^# j7 y6 Q/ k2 l
( f* P- A( N: u$ ^3 iเอื้อมถึง
1 `9 Z) G- T5 F; k D7 b
บุญเอื้อมเป็นหนุ่มอีสานหน้าตาธรรมดา รูปร่างค่อนข้างเตี้ย อวบ ผมของมันเริ่มบาง มีพุงนิดๆ อายุปามาถึง 40 แต่ทั้งชีวิตไม่เคยมีแฟน เพราะเป็นคนขี้อาย ชอบเก็บตัว ไม่ค่อยสุงสิงกับใคร ลึกๆ แล้วเขาชอบผู้ชายแต่ไม่เคยเปิดเผย ทำงานเป็นหัวหน้าฝ่ายจัดสินค้าในบริษัทของวิคเตอร์ รับผิดชอบดูแลสต็อก ประสานงานกับคนขับรถ และตรวจสอบสินค้าให้เข้าออกตรงเวลา 7 K1 I( t# l) R4 Y
บุญเอื้อมพบวิคเตอร์ครั้งแรกในห้องประชุม ชายหนุ่มในสูทเทาเข้ม กางเกงสเลคพอดีตัว รองเท้าหนังเงาวับ และนาฬิกาหรู ทุกอย่างในตัววิคเตอร์ดูสมบูรณ์แบบราวกับเทพบุตร ทันทีที่สบตา บุญเอื้อมก็รู้ว่าเขาหลงรักผู้ชายคนนี้เข้าเต็มโครม มันชอบแอบสังเกตวิคเตอร์ทุกวัน ทั้งรองเท้า กลิ่นน้ำหอม ทรงผม โดยไม่เคยเข้าใกล้ ไม่เคยพูด แค่เฝ้าดูอยู่ห่างๆ และเก็บภาพนั้นไปฝันซ้ำๆ ทุกคืน ลึกๆมันไฝ่ฝันอยากได้ตัววิคเตอร์มาตลอด 4 C5 w8 r) r( \2 y/ W
"มันเคยแกล้งทำกาแฟหกใส่วิคเตอร์จนเสื้อนอกเลอะ ก่อนจะรีบอาสาขอเอาเสื้อสูทไปซักให้—ทั้งที่จริงแล้วมันอยากได้เสื้อนั่นเอง" คืนนั้น...มันเอาสูทไปวางไว้บนเตียง ค่อยๆก้มลง สูดกลิ่นตัวจางๆ ที่ยังติดอยู่ตรงปกเสื้อ r6 s; c* W" |, q4 z! ^) N: D8 y
แล้วช่วยตัวเองไปพลาง อ้า…โอ้ย นายน้อยวิคเตอร์ของบุญเอื้อม มันร้องครางขณะกำลังสาวท่อนควยเล็กๆของตัวเอง “กลิ่นจางๆ จากสูทยังทำให้บุญเอื้อมคิดใจเต้นได้ขนาดนี้... เขาไม่กล้านึกเลยว่าถ้าได้กลิ่นจากเสื้อกีฬาเปียกเหงื่อ…หรือกางเกงในหลังเล่นฟิตเนสชุ่มๆจะเป็นยังไง—กลัวจะหลงจนถอนตัวไม่ขึ้น” มันรู้ว่าวิคเตอร์อยู่สูงเกินไป เกินบุญของมันจะเอื้อมได้ แต่แค่ได้กอดสูท แค่ได้กลิ่น มันก็ฟินมากแล้ว
! A* ]/ B4 M7 F( ^) A
วันนั้นเป็นวันศุกร์ที่แสนธรรมดาในออฟฟิศ
$ T) \7 J7 }, s: k. `7 J+ |: Kตอนบ่าย บุญเอื้อมขอลาครึ่งวันเพราะจะขอลากลับต่างจังหวัด ระหว่างทางเดินกลับ มันเห็นวิคเตอร์ที่มันหลงไหลเดินออกมาจากบ้านคนงาน ท่าทางดูมีพิรุธ ซ้ำพอไอ้เบี้ยวออกไป มันเห็นวิคเตอร์กลับเข้าไปอีกครั้ง5 n, m; W+ Q; q8 z- w4 @ M
“นายน้อยจะไปทำอะไรในนั้น?”
_8 S3 I7 y/ S: t1 G1 n+ Zบุญอ้ายคิดในใจ มันยืนอยู่ตรงมุมตึกห่างออกไปเล็กน้อย แล้วค่อยๆ ทอดสายตามองตามวิคเตอร์ไป สักพักพอวิคเตอร์เดินเข้าบ้านไปครั้งที่สอง บุญเอื้อมย่องตามเข้าไปอย่างเงียบๆ มันไม่เคยคิดจะตามใครเข้าไปแบบนี้มาก่อน7 j7 n8 d, |! X P# X% f6 P9 T
แต่ว่าครั้งนี้มันต่างออกไป ครั้งนี้มันรู้สึกว่า มันต้องรู้ให้ได้ บุญเอื้อมยืนนิ่งมองผ่านช่องผนัง ดวงตาจับจ้องไปที่คนที่มันบูชา
3 x$ d# {. ^1 O% vรู้สึกเหมือนลมหายใจของมันหยุดลง ทุกอย่างในภาพเบื้องหน้ามันตรึงมันไว้ ( r r8 Z2 B$ ]7 c2 f
วิคเตอร์ที่อยู่ในสภาพเปลือยเปล่า นอนอยู่บนฟูกไอ้เบี้ยว ตอนนี้บนตัวสวมแค่กางเกงในสีแดงดูแล้วไม่เข้ากับรูปร่างของเขา กล้ามเนื้อแน่นๆ ที่สะท้อนแสงไฟจากหลอดไฟในห้อง มันไม่ใช่แค่การเห็นรูปร่าง
2 _9 b0 |( j2 g* [มันคือการเห็น "วิคเตอร์" ในด้านที่บุญเอื้อมไม่เคยคิดว่าจะได้เห็น) S& S% G9 p& l- O! e
ความสง่างามที่ถูกซ่อนไว้จากสายตาของทุกคน ทุกครั้งที่วิคเตอร์เดินในที่ทำงาน เขาคือผู้ชายที่ดูสง่าผ่าเผย แต่ในตอนนี้...เขาอยู่ตรงนี้ โดยไม่รู้ว่าใครกำลังมองดูเขาอยู่ บุญเอื้อมรู้สึกใจเต้นแรงจนแทบไม่สามารถหายใจได้
* \ l% [- {0 g* J8 B x6 U, _/ Dภาพนั้นมันฝังอยู่ในใจ
( \9 b& |! e W, T# iรูปร่างของวิคเตอร์ กางเกงในสีแดงเก่าๆหุ้มบนสัดส่วนที่แน่นกระชับของร่างกาย% x( S$ w D( g. @6 e0 R
ทุกๆ รายละเอียดมันเหมือนกับการได้เห็น ความสมบูรณ์แบบ ที่บุญเอื้อมไม่คิดมาก่อน มันรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นผู้โชคดี* ^/ W* p% ^" s7 X* x
"ทุกคนต้องอิจฉา" คำนี้แล่นผ่านหัวมันอย่างไม่รู้ตัว
0 u& z r( n- E- ^ `, Vภาพของหุ่นวิคเตอร์ในชุดชั้นในที่สวยงามไม่แพ้ใคร แสดงให้เห็นถึงความเป็นชายที่เต็มเปี่ยมไปด้วยเสน่ห์ มันทำให้บุญเอืัอมแทบหลุดจากการควบคุมตัวเอง ไม่นานแก่นกายความเป็นชายของวิคเตอร์ที่ใครๆก็อยากเห็น บัดนี้ปรากฏแก่สายตาของมัน ลำแท่งตั้งตรงขาวสะอาด ปลายสีชมพู ขนหมอยมันขลับดูเป็นระเบียบ มันกำลังผงกคอชูชันหงึกๆ อวดสายตา แต่ทำไมเขากลับไปคุ้ยถังขยะเอาบางอย่างออกมา ทำไมกล้ามเนื้อบนตัวมีฟองขาวๆเต็มไปหมด มันได้แต่สงสัย บุญเอื้อมรู้สึกหายใจไม่ทั่วท้อง เขาควรหันกลับไป ควรเคารพสิทธิของอีกฝ่าย แต่โอกาสแบบนี้มันจะมีมาอีกหรอ มันแอบหยิบมือถือขึ้นมาช้าๆ มือมันสั่น แลัวกด “อัดวิดีโอ” มันเหมือนฉากในหนังที่ฝันถึงมาตลอด…………… เมื่อเวลาผ่านไป บุญเอื้อมกลับมาที่ห้องของตัวเองและนั่งจ้องไปที่โทรศัพท์มือถือ รายละเอียดในคลิปทำมันแทบคลั่ง คลิปที่แอบถ่ายนั้น...มันคมชัดมาก ทุกอิริยาบทของวิคเตอร์ถูกเก็บเอาไว้อย่างละเอียด ภาพที่เห็นคือวิคเตอร์ในชุดชั้นในเก่าๆ กำลังสไลด์หนอนน้อยต่อหน้าราวกับสัตว์ป่าที่กำลังพร้อมผสมพันธุ์และในใจของมันก็เกิดแผนการบางอย่างขึ้นมา มันต้องได้มากกว่าที่เห็น …………………………… วิคเตอร์มาถึงบริษัทเหมือนทุกวัน ดูไม่มีอะไรผิดปกติ: G- R( H. B: r, G7 k7 A9 l% u
แต่บุญเอื้อมกำลังรอจังหวะ—มันเข้าไปที่ห้องทำงานของวิคเตอร์ในช่วงพักเที่ยงที่ออฟฟิศไม่ค่อยมีคน$ l7 j3 U/ g! V0 ~
ประตูค่อยๆ เปิดออก วิคเตอร์หันมาพร้อมแววตาแปลกใจ “มีอะไรครับ บุญเอื้อม?” เสียงเขาฟังดูคุ้นเคย บุญเอื้อมยิ้มมุมปากอย่างเจ้าเล่ห์- V9 f$ R M0 _0 P/ O
“มีเรื่องอยากคุยครับนาย... เรื่องส่วนตัว” วิคเตอร์เลิกคิ้ว “เรื่องอะไร?” บุญเอื้อมก้าวเข้ามาใกล้อีกนิด น้ำเสียงต่ำลง “คุณยังจำวันนั้นได้ไหม—วันที่คุณเข้าไปในบ้านพัก” แววตาของวิคเตอร์แข็งตึงไปชั่วครู่ “ผมเห็นบางอย่างครับ... บางอย่างที่คุณคงไม่อยากให้ใครรู้” มันหยิบมือถือออกมา เปิดภาพให้ดู วิคเตอร์ถึงกับหน้าซีด
4 C" K; }$ O* I7 `; C j7 Lปากขยับจะพูด แต่ไม่มีเสียงออกมา- U, R1 v) y. ?
เขามองบุญเอื้อม—คราวนี้ไม่ใช่ด้วยความสงสัย แต่ด้วยความกลัว “อย่า... อย่าบอกเรื่องนี้กับใครนะ” เสียงของเขาแทบเป็นกระซิบ บุญเอื้อมยิ้มเจ้าเล่ห์ แววตาเยือกเย็น
. f$ T8 T0 A& o; B. y+ K: ]( ]3 ^“ไม่ต้องห่วงครับ... ผมแค่ต้องการบางอย่างจากคุณ” วิคเตอร์นิ่งงัน ไม่รู้ว่าควรพูดหรือหนี “และเชื่อผมเถอะ... มันง่ายมากที่จะให้ในสิ่งที่ผมต้องการ” / t8 G0 w2 U. T0 L
เป็นไงบ้างครับ ฉากที่บุญเอื้อมได้เห็นในห้องจริงๆจะเป็นยังไง แล้วจะมีอะไรจะเกิดกับตัววิคเตอร์บ้าง???? - g3 ]+ _- A' i. f+ z! d2 @
( F& G/ u) a: c9 I0 q/ x
| 
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 
โพสต์ 
โพสต์ 
โพสต์