เป็น tie in มีเรื่องราวในห้องอีกตอนที่ยังไม่ได้เผยแพร่
- l" t! d1 L7 R. i# a8 B" n8 ^6 E$ a, h5 \- D# E9 Y% C: J0 z4 A
เอื้อมถึง $ L# U% o0 G; F3 U$ h
บุญเอื้อมเป็นหนุ่มอีสานหน้าตาธรรมดา รูปร่างค่อนข้างเตี้ย อวบ ผมของมันเริ่มบาง มีพุงนิดๆ อายุปามาถึง 40 แต่ทั้งชีวิตไม่เคยมีแฟน เพราะเป็นคนขี้อาย ชอบเก็บตัว ไม่ค่อยสุงสิงกับใคร ลึกๆ แล้วเขาชอบผู้ชายแต่ไม่เคยเปิดเผย ทำงานเป็นหัวหน้าฝ่ายจัดสินค้าในบริษัทของวิคเตอร์ รับผิดชอบดูแลสต็อก ประสานงานกับคนขับรถ และตรวจสอบสินค้าให้เข้าออกตรงเวลา 4 n+ `: Y0 Y" ?
บุญเอื้อมพบวิคเตอร์ครั้งแรกในห้องประชุม ชายหนุ่มในสูทเทาเข้ม กางเกงสเลคพอดีตัว รองเท้าหนังเงาวับ และนาฬิกาหรู ทุกอย่างในตัววิคเตอร์ดูสมบูรณ์แบบราวกับเทพบุตร ทันทีที่สบตา บุญเอื้อมก็รู้ว่าเขาหลงรักผู้ชายคนนี้เข้าเต็มโครม มันชอบแอบสังเกตวิคเตอร์ทุกวัน ทั้งรองเท้า กลิ่นน้ำหอม ทรงผม โดยไม่เคยเข้าใกล้ ไม่เคยพูด แค่เฝ้าดูอยู่ห่างๆ และเก็บภาพนั้นไปฝันซ้ำๆ ทุกคืน ลึกๆมันไฝ่ฝันอยากได้ตัววิคเตอร์มาตลอด
8 C: W7 d' h: h1 w
"มันเคยแกล้งทำกาแฟหกใส่วิคเตอร์จนเสื้อนอกเลอะ ก่อนจะรีบอาสาขอเอาเสื้อสูทไปซักให้—ทั้งที่จริงแล้วมันอยากได้เสื้อนั่นเอง" คืนนั้น...มันเอาสูทไปวางไว้บนเตียง ค่อยๆก้มลง สูดกลิ่นตัวจางๆ ที่ยังติดอยู่ตรงปกเสื้อ& t) S! @. J0 w0 j8 u9 B* ]) k
แล้วช่วยตัวเองไปพลาง อ้า…โอ้ย นายน้อยวิคเตอร์ของบุญเอื้อม มันร้องครางขณะกำลังสาวท่อนควยเล็กๆของตัวเอง “กลิ่นจางๆ จากสูทยังทำให้บุญเอื้อมคิดใจเต้นได้ขนาดนี้... เขาไม่กล้านึกเลยว่าถ้าได้กลิ่นจากเสื้อกีฬาเปียกเหงื่อ…หรือกางเกงในหลังเล่นฟิตเนสชุ่มๆจะเป็นยังไง—กลัวจะหลงจนถอนตัวไม่ขึ้น” มันรู้ว่าวิคเตอร์อยู่สูงเกินไป เกินบุญของมันจะเอื้อมได้ แต่แค่ได้กอดสูท แค่ได้กลิ่น มันก็ฟินมากแล้ว 1 e7 |8 t9 }) `( m# `
วันนั้นเป็นวันศุกร์ที่แสนธรรมดาในออฟฟิศ4 T0 p; M0 d! t( K
ตอนบ่าย บุญเอื้อมขอลาครึ่งวันเพราะจะขอลากลับต่างจังหวัด ระหว่างทางเดินกลับ มันเห็นวิคเตอร์ที่มันหลงไหลเดินออกมาจากบ้านคนงาน ท่าทางดูมีพิรุธ ซ้ำพอไอ้เบี้ยวออกไป มันเห็นวิคเตอร์กลับเข้าไปอีกครั้ง
; w$ m9 f2 [9 L# n0 a“นายน้อยจะไปทำอะไรในนั้น?” W( k; E/ I+ d, \
บุญอ้ายคิดในใจ มันยืนอยู่ตรงมุมตึกห่างออกไปเล็กน้อย แล้วค่อยๆ ทอดสายตามองตามวิคเตอร์ไป สักพักพอวิคเตอร์เดินเข้าบ้านไปครั้งที่สอง บุญเอื้อมย่องตามเข้าไปอย่างเงียบๆ มันไม่เคยคิดจะตามใครเข้าไปแบบนี้มาก่อน
0 k9 b" Y9 k0 ?0 @% rแต่ว่าครั้งนี้มันต่างออกไป ครั้งนี้มันรู้สึกว่า มันต้องรู้ให้ได้ บุญเอื้อมยืนนิ่งมองผ่านช่องผนัง ดวงตาจับจ้องไปที่คนที่มันบูชา
) B5 E& e# U: S8 `รู้สึกเหมือนลมหายใจของมันหยุดลง ทุกอย่างในภาพเบื้องหน้ามันตรึงมันไว้
& K7 `7 F# E: ~" |4 I z, Z+ w
วิคเตอร์ที่อยู่ในสภาพเปลือยเปล่า นอนอยู่บนฟูกไอ้เบี้ยว ตอนนี้บนตัวสวมแค่กางเกงในสีแดงดูแล้วไม่เข้ากับรูปร่างของเขา กล้ามเนื้อแน่นๆ ที่สะท้อนแสงไฟจากหลอดไฟในห้อง มันไม่ใช่แค่การเห็นรูปร่าง% e* H; J/ p7 x. F* ^, v' S
มันคือการเห็น "วิคเตอร์" ในด้านที่บุญเอื้อมไม่เคยคิดว่าจะได้เห็น9 d% L! t) u6 }' ]& {- \
ความสง่างามที่ถูกซ่อนไว้จากสายตาของทุกคน ทุกครั้งที่วิคเตอร์เดินในที่ทำงาน เขาคือผู้ชายที่ดูสง่าผ่าเผย แต่ในตอนนี้...เขาอยู่ตรงนี้ โดยไม่รู้ว่าใครกำลังมองดูเขาอยู่ บุญเอื้อมรู้สึกใจเต้นแรงจนแทบไม่สามารถหายใจได้) a6 F! `5 h! n. M, \+ T
ภาพนั้นมันฝังอยู่ในใจ
! O+ p- M. r% y! ]* Wรูปร่างของวิคเตอร์ กางเกงในสีแดงเก่าๆหุ้มบนสัดส่วนที่แน่นกระชับของร่างกาย- x" q: T; e* L8 a6 t' e1 m3 o
ทุกๆ รายละเอียดมันเหมือนกับการได้เห็น ความสมบูรณ์แบบ ที่บุญเอื้อมไม่คิดมาก่อน มันรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นผู้โชคดี
& r+ v/ h" y- n% ]# e6 ]"ทุกคนต้องอิจฉา" คำนี้แล่นผ่านหัวมันอย่างไม่รู้ตัว) {6 ^) a7 ^8 K# h! S" M: y
ภาพของหุ่นวิคเตอร์ในชุดชั้นในที่สวยงามไม่แพ้ใคร แสดงให้เห็นถึงความเป็นชายที่เต็มเปี่ยมไปด้วยเสน่ห์ มันทำให้บุญเอืัอมแทบหลุดจากการควบคุมตัวเอง ไม่นานแก่นกายความเป็นชายของวิคเตอร์ที่ใครๆก็อยากเห็น บัดนี้ปรากฏแก่สายตาของมัน ลำแท่งตั้งตรงขาวสะอาด ปลายสีชมพู ขนหมอยมันขลับดูเป็นระเบียบ มันกำลังผงกคอชูชันหงึกๆ อวดสายตา แต่ทำไมเขากลับไปคุ้ยถังขยะเอาบางอย่างออกมา ทำไมกล้ามเนื้อบนตัวมีฟองขาวๆเต็มไปหมด มันได้แต่สงสัย บุญเอื้อมรู้สึกหายใจไม่ทั่วท้อง เขาควรหันกลับไป ควรเคารพสิทธิของอีกฝ่าย แต่โอกาสแบบนี้มันจะมีมาอีกหรอ มันแอบหยิบมือถือขึ้นมาช้าๆ มือมันสั่น แลัวกด “อัดวิดีโอ” มันเหมือนฉากในหนังที่ฝันถึงมาตลอด…………… เมื่อเวลาผ่านไป บุญเอื้อมกลับมาที่ห้องของตัวเองและนั่งจ้องไปที่โทรศัพท์มือถือ รายละเอียดในคลิปทำมันแทบคลั่ง คลิปที่แอบถ่ายนั้น...มันคมชัดมาก ทุกอิริยาบทของวิคเตอร์ถูกเก็บเอาไว้อย่างละเอียด ภาพที่เห็นคือวิคเตอร์ในชุดชั้นในเก่าๆ กำลังสไลด์หนอนน้อยต่อหน้าราวกับสัตว์ป่าที่กำลังพร้อมผสมพันธุ์และในใจของมันก็เกิดแผนการบางอย่างขึ้นมา มันต้องได้มากกว่าที่เห็น …………………………… วิคเตอร์มาถึงบริษัทเหมือนทุกวัน ดูไม่มีอะไรผิดปกติ, C9 f/ g8 G) N# z$ y+ ^) @
แต่บุญเอื้อมกำลังรอจังหวะ—มันเข้าไปที่ห้องทำงานของวิคเตอร์ในช่วงพักเที่ยงที่ออฟฟิศไม่ค่อยมีคน
# l+ \$ }# n3 R7 `" Lประตูค่อยๆ เปิดออก วิคเตอร์หันมาพร้อมแววตาแปลกใจ “มีอะไรครับ บุญเอื้อม?” เสียงเขาฟังดูคุ้นเคย บุญเอื้อมยิ้มมุมปากอย่างเจ้าเล่ห์
0 B1 I' J3 O. T9 Z* W5 W& W“มีเรื่องอยากคุยครับนาย... เรื่องส่วนตัว” วิคเตอร์เลิกคิ้ว “เรื่องอะไร?” บุญเอื้อมก้าวเข้ามาใกล้อีกนิด น้ำเสียงต่ำลง “คุณยังจำวันนั้นได้ไหม—วันที่คุณเข้าไปในบ้านพัก” แววตาของวิคเตอร์แข็งตึงไปชั่วครู่ “ผมเห็นบางอย่างครับ... บางอย่างที่คุณคงไม่อยากให้ใครรู้” มันหยิบมือถือออกมา เปิดภาพให้ดู วิคเตอร์ถึงกับหน้าซีด/ G7 `) r3 x, j5 X7 Q
ปากขยับจะพูด แต่ไม่มีเสียงออกมา/ V6 C; r# W% j" U0 o
เขามองบุญเอื้อม—คราวนี้ไม่ใช่ด้วยความสงสัย แต่ด้วยความกลัว “อย่า... อย่าบอกเรื่องนี้กับใครนะ” เสียงของเขาแทบเป็นกระซิบ บุญเอื้อมยิ้มเจ้าเล่ห์ แววตาเยือกเย็น
5 f9 D+ k1 d7 I+ r" s“ไม่ต้องห่วงครับ... ผมแค่ต้องการบางอย่างจากคุณ” วิคเตอร์นิ่งงัน ไม่รู้ว่าควรพูดหรือหนี “และเชื่อผมเถอะ... มันง่ายมากที่จะให้ในสิ่งที่ผมต้องการ”
# F& C5 R" T6 w' a+ {. I! R/ `
เป็นไงบ้างครับ ฉากที่บุญเอื้อมได้เห็นในห้องจริงๆจะเป็นยังไง แล้วจะมีอะไรจะเกิดกับตัววิคเตอร์บ้าง???? 4 L! S- F* n( t) U7 l
! a7 ]9 @$ g# R1 d3 m( V
| 
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2025-5-2 16:28:52
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2025-5-2 17:46:44
โพสต์ 2025-5-2 18:37:59
โพสต์ 2025-5-2 19:23:57
โพสต์ 2025-5-2 19:59:03