เป็น tie in มีเรื่องราวในห้องอีกตอนที่ยังไม่ได้เผยแพร่
6 U5 ^. q2 N/ h, h, x& O7 X# t1 E% B1 M6 S
เอื้อมถึง
; K& f7 l. K4 j+ T6 w3 {
บุญเอื้อมเป็นหนุ่มอีสานหน้าตาธรรมดา รูปร่างค่อนข้างเตี้ย อวบ ผมของมันเริ่มบาง มีพุงนิดๆ อายุปามาถึง 40 แต่ทั้งชีวิตไม่เคยมีแฟน เพราะเป็นคนขี้อาย ชอบเก็บตัว ไม่ค่อยสุงสิงกับใคร ลึกๆ แล้วเขาชอบผู้ชายแต่ไม่เคยเปิดเผย ทำงานเป็นหัวหน้าฝ่ายจัดสินค้าในบริษัทของวิคเตอร์ รับผิดชอบดูแลสต็อก ประสานงานกับคนขับรถ และตรวจสอบสินค้าให้เข้าออกตรงเวลา
* T& |7 Z2 x. j) _6 i5 r
บุญเอื้อมพบวิคเตอร์ครั้งแรกในห้องประชุม ชายหนุ่มในสูทเทาเข้ม กางเกงสเลคพอดีตัว รองเท้าหนังเงาวับ และนาฬิกาหรู ทุกอย่างในตัววิคเตอร์ดูสมบูรณ์แบบราวกับเทพบุตร ทันทีที่สบตา บุญเอื้อมก็รู้ว่าเขาหลงรักผู้ชายคนนี้เข้าเต็มโครม มันชอบแอบสังเกตวิคเตอร์ทุกวัน ทั้งรองเท้า กลิ่นน้ำหอม ทรงผม โดยไม่เคยเข้าใกล้ ไม่เคยพูด แค่เฝ้าดูอยู่ห่างๆ และเก็บภาพนั้นไปฝันซ้ำๆ ทุกคืน ลึกๆมันไฝ่ฝันอยากได้ตัววิคเตอร์มาตลอด ' V. C8 e! ~- @
"มันเคยแกล้งทำกาแฟหกใส่วิคเตอร์จนเสื้อนอกเลอะ ก่อนจะรีบอาสาขอเอาเสื้อสูทไปซักให้—ทั้งที่จริงแล้วมันอยากได้เสื้อนั่นเอง" คืนนั้น...มันเอาสูทไปวางไว้บนเตียง ค่อยๆก้มลง สูดกลิ่นตัวจางๆ ที่ยังติดอยู่ตรงปกเสื้อ
3 l2 t* ^6 W4 w |แล้วช่วยตัวเองไปพลาง อ้า…โอ้ย นายน้อยวิคเตอร์ของบุญเอื้อม มันร้องครางขณะกำลังสาวท่อนควยเล็กๆของตัวเอง “กลิ่นจางๆ จากสูทยังทำให้บุญเอื้อมคิดใจเต้นได้ขนาดนี้... เขาไม่กล้านึกเลยว่าถ้าได้กลิ่นจากเสื้อกีฬาเปียกเหงื่อ…หรือกางเกงในหลังเล่นฟิตเนสชุ่มๆจะเป็นยังไง—กลัวจะหลงจนถอนตัวไม่ขึ้น” มันรู้ว่าวิคเตอร์อยู่สูงเกินไป เกินบุญของมันจะเอื้อมได้ แต่แค่ได้กอดสูท แค่ได้กลิ่น มันก็ฟินมากแล้ว
/ S9 Z9 F4 L% |& \ m/ ^
วันนั้นเป็นวันศุกร์ที่แสนธรรมดาในออฟฟิศ
. t: `" q, k1 K; f' J7 Pตอนบ่าย บุญเอื้อมขอลาครึ่งวันเพราะจะขอลากลับต่างจังหวัด ระหว่างทางเดินกลับ มันเห็นวิคเตอร์ที่มันหลงไหลเดินออกมาจากบ้านคนงาน ท่าทางดูมีพิรุธ ซ้ำพอไอ้เบี้ยวออกไป มันเห็นวิคเตอร์กลับเข้าไปอีกครั้ง( i8 Z/ L, ^* ]8 c6 \# J7 T
“นายน้อยจะไปทำอะไรในนั้น?”
7 d; b! j. b$ Y& @บุญอ้ายคิดในใจ มันยืนอยู่ตรงมุมตึกห่างออกไปเล็กน้อย แล้วค่อยๆ ทอดสายตามองตามวิคเตอร์ไป สักพักพอวิคเตอร์เดินเข้าบ้านไปครั้งที่สอง บุญเอื้อมย่องตามเข้าไปอย่างเงียบๆ มันไม่เคยคิดจะตามใครเข้าไปแบบนี้มาก่อน0 B# K" \/ C% g. L
แต่ว่าครั้งนี้มันต่างออกไป ครั้งนี้มันรู้สึกว่า มันต้องรู้ให้ได้ บุญเอื้อมยืนนิ่งมองผ่านช่องผนัง ดวงตาจับจ้องไปที่คนที่มันบูชา+ J0 B" U- A: B" ?2 }
รู้สึกเหมือนลมหายใจของมันหยุดลง ทุกอย่างในภาพเบื้องหน้ามันตรึงมันไว้ * G) o7 p E M& ]8 D
วิคเตอร์ที่อยู่ในสภาพเปลือยเปล่า นอนอยู่บนฟูกไอ้เบี้ยว ตอนนี้บนตัวสวมแค่กางเกงในสีแดงดูแล้วไม่เข้ากับรูปร่างของเขา กล้ามเนื้อแน่นๆ ที่สะท้อนแสงไฟจากหลอดไฟในห้อง มันไม่ใช่แค่การเห็นรูปร่าง
% l. x! A0 P8 o2 W, a0 R& D$ {มันคือการเห็น "วิคเตอร์" ในด้านที่บุญเอื้อมไม่เคยคิดว่าจะได้เห็น
% j- e6 B7 J4 Z6 R4 j+ b0 [3 \ความสง่างามที่ถูกซ่อนไว้จากสายตาของทุกคน ทุกครั้งที่วิคเตอร์เดินในที่ทำงาน เขาคือผู้ชายที่ดูสง่าผ่าเผย แต่ในตอนนี้...เขาอยู่ตรงนี้ โดยไม่รู้ว่าใครกำลังมองดูเขาอยู่ บุญเอื้อมรู้สึกใจเต้นแรงจนแทบไม่สามารถหายใจได้) F% e0 P4 s, Q6 q. a" W
ภาพนั้นมันฝังอยู่ในใจ
7 E6 s4 ^4 q' w7 ^4 f' t( o5 eรูปร่างของวิคเตอร์ กางเกงในสีแดงเก่าๆหุ้มบนสัดส่วนที่แน่นกระชับของร่างกาย
' b" M% Z4 |- P9 ]5 J9 [/ _) Uทุกๆ รายละเอียดมันเหมือนกับการได้เห็น ความสมบูรณ์แบบ ที่บุญเอื้อมไม่คิดมาก่อน มันรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นผู้โชคดี
8 c2 j, P8 k( [; M"ทุกคนต้องอิจฉา" คำนี้แล่นผ่านหัวมันอย่างไม่รู้ตัว
4 n+ Z. e& \' r* q- T \, Xภาพของหุ่นวิคเตอร์ในชุดชั้นในที่สวยงามไม่แพ้ใคร แสดงให้เห็นถึงความเป็นชายที่เต็มเปี่ยมไปด้วยเสน่ห์ มันทำให้บุญเอืัอมแทบหลุดจากการควบคุมตัวเอง ไม่นานแก่นกายความเป็นชายของวิคเตอร์ที่ใครๆก็อยากเห็น บัดนี้ปรากฏแก่สายตาของมัน ลำแท่งตั้งตรงขาวสะอาด ปลายสีชมพู ขนหมอยมันขลับดูเป็นระเบียบ มันกำลังผงกคอชูชันหงึกๆ อวดสายตา แต่ทำไมเขากลับไปคุ้ยถังขยะเอาบางอย่างออกมา ทำไมกล้ามเนื้อบนตัวมีฟองขาวๆเต็มไปหมด มันได้แต่สงสัย บุญเอื้อมรู้สึกหายใจไม่ทั่วท้อง เขาควรหันกลับไป ควรเคารพสิทธิของอีกฝ่าย แต่โอกาสแบบนี้มันจะมีมาอีกหรอ มันแอบหยิบมือถือขึ้นมาช้าๆ มือมันสั่น แลัวกด “อัดวิดีโอ” มันเหมือนฉากในหนังที่ฝันถึงมาตลอด…………… เมื่อเวลาผ่านไป บุญเอื้อมกลับมาที่ห้องของตัวเองและนั่งจ้องไปที่โทรศัพท์มือถือ รายละเอียดในคลิปทำมันแทบคลั่ง คลิปที่แอบถ่ายนั้น...มันคมชัดมาก ทุกอิริยาบทของวิคเตอร์ถูกเก็บเอาไว้อย่างละเอียด ภาพที่เห็นคือวิคเตอร์ในชุดชั้นในเก่าๆ กำลังสไลด์หนอนน้อยต่อหน้าราวกับสัตว์ป่าที่กำลังพร้อมผสมพันธุ์และในใจของมันก็เกิดแผนการบางอย่างขึ้นมา มันต้องได้มากกว่าที่เห็น …………………………… วิคเตอร์มาถึงบริษัทเหมือนทุกวัน ดูไม่มีอะไรผิดปกติ! _8 t7 H& C' h# P
แต่บุญเอื้อมกำลังรอจังหวะ—มันเข้าไปที่ห้องทำงานของวิคเตอร์ในช่วงพักเที่ยงที่ออฟฟิศไม่ค่อยมีคน
$ u8 Y' {9 z1 e* ^8 Z& R' dประตูค่อยๆ เปิดออก วิคเตอร์หันมาพร้อมแววตาแปลกใจ “มีอะไรครับ บุญเอื้อม?” เสียงเขาฟังดูคุ้นเคย บุญเอื้อมยิ้มมุมปากอย่างเจ้าเล่ห์/ J: j W% N7 \8 z) Z
“มีเรื่องอยากคุยครับนาย... เรื่องส่วนตัว” วิคเตอร์เลิกคิ้ว “เรื่องอะไร?” บุญเอื้อมก้าวเข้ามาใกล้อีกนิด น้ำเสียงต่ำลง “คุณยังจำวันนั้นได้ไหม—วันที่คุณเข้าไปในบ้านพัก” แววตาของวิคเตอร์แข็งตึงไปชั่วครู่ “ผมเห็นบางอย่างครับ... บางอย่างที่คุณคงไม่อยากให้ใครรู้” มันหยิบมือถือออกมา เปิดภาพให้ดู วิคเตอร์ถึงกับหน้าซีด. T- N! J7 ^" X0 h. E5 M
ปากขยับจะพูด แต่ไม่มีเสียงออกมา
& }2 m" z! A8 D& P3 pเขามองบุญเอื้อม—คราวนี้ไม่ใช่ด้วยความสงสัย แต่ด้วยความกลัว “อย่า... อย่าบอกเรื่องนี้กับใครนะ” เสียงของเขาแทบเป็นกระซิบ บุญเอื้อมยิ้มเจ้าเล่ห์ แววตาเยือกเย็น9 V/ ^1 W( r$ i5 l% L
“ไม่ต้องห่วงครับ... ผมแค่ต้องการบางอย่างจากคุณ” วิคเตอร์นิ่งงัน ไม่รู้ว่าควรพูดหรือหนี “และเชื่อผมเถอะ... มันง่ายมากที่จะให้ในสิ่งที่ผมต้องการ” - M1 k: `4 ` l! d _3 P
เป็นไงบ้างครับ ฉากที่บุญเอื้อมได้เห็นในห้องจริงๆจะเป็นยังไง แล้วจะมีอะไรจะเกิดกับตัววิคเตอร์บ้าง????
. T$ Z0 A0 _* V% F1 z3 X
$ \( D, L( @1 f7 z- E1 ] | 
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2025-5-2 16:28:52
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2025-5-2 17:46:44
โพสต์ 2025-5-2 18:37:59
โพสต์ 2025-5-2 19:23:57
โพสต์ 2025-5-2 19:59:03