ใต้อำนาจ ๔๐

anata9

"เฮ้อ สอบเสร็จซักทีไอ้ภูมึงวางแผนอะไรช่วงปิดเทอมวะ" เสียงชายหนุ่มตะโกนถามเพื่อนที่ออกจากห้องมานั่งรอ

"กูหรอ กูก็กะว่าจะกลับบ้านปิดเทอมที่แล้วก็ไม่ได้กลับ มึงหละ" ภูตอบกลับออกไป

"กูว่างหวะ อยากไปเที่ยวให้หายเหนื่อยเออ กูไปเที่ยวบ้านมึงได้เปล่าวะ"

"จะไปด้วยก็ได้ แต่กูบอกไว้ก่อนนะบ้านกูเล็ก ไม่มีห้องรับแขก มึงเลือกเอาละกันว่าจะนอนห้องกู หรือนอนชั้นล่าง" ภูตอบไปพลางกดมือถือไป

"ไม่มีปัญหาแล้วมึงจะพาฝนไปด้วยมั้ย"

"ไม่หละฝนบอกว่าจะกลับบ้านต่างจังหวัดเหมือนกัน"


---------------------------------------------


"กริ๊ก"เสียงไขกุญแจบ้านดังออกมา

"พ่อกับแม่ไม่อยู่สงสัยออกไปข้างนอกหวะ บ้านกูแคบหน่อยนะมึง แล้วก็เดี๋ยวเอาของไปเก็บห้องกูก่อน" ภูบอกเพื่อนพร้อมขนกระเป๋าขึ้นไปห้องตนเอง

‘หืมมม ทำไมห้องกูเหมือนมีใครมาใช้วะ’ ภูวางกระเป๋าไว้ข้างประตูพร้อมดูสภาพห้องตนเองที่แปลกตาราวกับมีใครมาใช้งานห้องของตนมาซักพัก

"ไอ้จอมเดี๋ยวมาช่วยกูเปลี่ยนผ้าปูกับถูพื้นก่อน คืนนี้จะได้ไม่ลำบาก" ภูพูดขึ้นพร้อมกับไม่สนใจข้าวของที่วางระเกะระกะในห้อง

"ไอ้ภู มาบ้านมึงปุ๊บมึงเห็นกูเป็นคนใช้เลยเว้ย" จอมบ่นออกมา แต่ก็ขยับตัวไปช่วยเพื่อนจัดการห้องนอนก่อน

"ไอ้นี่อะไรวะขวดน้ำหอมของมึงเปล่าวะภู" จอมยกขวดสีชาออกมาแล้วเปิดดมดู กลิ่นหอมฉุนแต่มันชวนเวียนหัวจนเจ้าตัวต้องรีบปิดฝาขวดกลับไป

"กูไม่ใช้น้ำหอมเว้ยเสียงภูตะโกนออกมาจากห้องน้ำที่ตนกำลังเตรียมถังน้ำมาถูห้อง

"เอี๊ยดด~~~" จู่ ๆ ภูก็ได้ยินเสียงรถที่ดังมาจากประตูรั้ว

"สงสัย พ่อแม่กูกลับมาแล้วหวะเดี๋ยวไปสวัสดีกันก่อน” ภูตะโกนบอกเพื่อนแล้วรีบลงไปชั้นล่างทันที


“เอ่อ ขอโทษนะครับ...คุณเป็นใคร? ทำไมเข้ามาในบ้านผม” ภูที่เดินลงมาจากห้องตัวจ้องมองไปที่ชายแปลกหน้าที่กำลังเดินเข้าประตูมาส่วนอีกฝ่ายก็จ้องเขม็งมาที่ตนด้วยสายตาแปลกประหลาด


“อ้าวภู กลับมาเมื่อไหร่ละลูก?” เสียงคุ้นเคยของพ่อที่เดินตามเข้ามา


“เอ่อ พ่อ ลุงคนนี้คือใครครับ” ภูยกมือไหว้พ่อตัวเอง


“ลุงอาคมไงลูก สวัสดีลุงก่อนสิ” โอภาสกล่าวแนะนำ


“หืม ลุงอาคม เอ่อ สวัสดีครับ” ภูทำหน้าสงสัยพลางนึกในใจว่า ‘พ่อมีพี่ชายด้วยหรอทำไมไม่ยักรู้มาก่อนเลย’ แต่ถึงอย่างไรก็ยังยกมือไหว้ชายตรงหน้า ระหว่างนั้นภูนึกถึงวัยเด็กที่พ่อพาไปหาคุณปู่ แต่ก็ไม่เคยเห็นพี่น้องของพ่อซักคน


“ลูกของนายหรือโอโตเป็นหนุ่มหล่อแล้วเหมือนพ่อมันเลย ชื่อภูใช่มั้ย ลุงชื่ออาคม ยินดีที่ได้รู้จัก” อาคมรับไหว้จากภูเสร็จก็หันไปพูดกับโอภาส พร้อมสายตาระยิบระยับที่จ้องมองชายหนุ่มอย่างไม่ละสายตา


“ใช่ครับพี่ ที่ผมเคยบอกพี่คมไปว่ากำลังเรียนมหาวิทยาลัยอยู่เอ่อ แล้วนั่นใครอีกคนละภู เพื่อนหรือ” โอภาสหันไปบอกอาคมพลางสังเกตเห็นชายหนุ่มอีกคนตรงบันได พร้อมถามภูออกไป


“เอ่อ ครับพ่อ เพื่อนภูเองชื่อจอมครับพ่อ ปิดเทอมมันขอมาเที่ยว” ภูรีบหันหน้าหนีสายตาของชายชื่ออาคม พลางกวักมือเรียกเพื่อนมาแนะนำให้อีกฝ่ายรู้จักฝ่ายจอมรีบยกมือสวัสดีลุง ๆ ตรงหน้าพร้อมแนะนำตัวเองทันที


“เออ แล้วแม่หละครับพ่อไม่ได้ออกไปด้วยกันหรอ” ภูสังเกตว่าพ่อที่ขับรถกลับมากับแค่ลุงอาคมแต่แม่ของตนกลับไม่ได้อยู่บ้าน จึงถามกลับ



“แม่เหรอ?” โอภาสทำหน้างง ๆ พลางเกริ่นอะไรออกมาเหมือนกับกำลังนึกอะไรบางอย่าง


“โอเมียแกกลับไปเยี่ยมพ่อแม่ที่บ้านไง อะไร ทำงานจนหลงลืมแล้วหรือ” อาคมหันไปมองอีกฝ่ายพร้อมเอ่ย


“เออ ใช่ แม่แกกลับไปเยี่ยมคุณยายนะบอกว่าจะไปพักใหญ่เลย แล้วภูกำลังทำอะไรเนี่ย” ฝ่ายพ่อพูดออกมาราวกับนึกออกว่าเมียตนเองไปไหน



“อ้อ ภูกำลังเก็บกวาดห้องนอนครับ”


“ห้องนอนภูหรอ ช่วงนี้ พ่อให้ลุงแกใช้ห้องตอนภูไม่อยู่นะแต่ภูกลับมาแล้ว เดี๋ยวพ่อให้ลุงมานอนกับพ่อก่อนละกัน ยังไงแม่แกก็ไม่อยู่” โอภาสพูดพลางหันไปยังอาคม


‘มิน่า ห้องถึงได้รกแบบนั้น’ ภูได้ยินดังนั้นก็นึกถึงสภาพห้องที่รกไปด้วยขวดสีชาต่าง ๆ ในห้อง
“งั้นพวกผมไปทำความสะอาดห้องต่อนะครับ” หลังจากคุยกับพ่อจนเสร็จ ภูกับจอมก็ขอตัวกลับไปทำความสะอาดห้องต่อ


“ไอ้โอกูรู้ว่ามึงอยากสนุกกับลูกของมึง ดูสิควยมึงตุงเชียว” อาคมเดินไปด้านหลังคนเป็นพ่อกระซิบข้างหูพร้อมใช้มือล้วงเข้าไปในกางเกง ค่อย ๆ ลูบหัวควยที่เริ่มมีน้ำเงี่ยนปริ่ม ๆ ออกมา


“เดี๋ยวมึงต้องช่วยกันลูกมึงออกไปก่อนกูจะจัดการอีกคน เข้าใจมั้ย” อาคมสั่งชายตรงหน้าพร้อมคิดแผนการในหัวบางอย่างขึ้นมา



---------------------------------------------
“ภู ภู ลงมาข้างล่างทีลูก” เสียงคนเป็นพ่อส่งเสียงดังเรียกลูกชาย


“พ่อมีอะไรหว่า” ภูที่เพิ่งจะจัดการห้องน้ำเสร็จก็ได้ยินเสียงพ่อของตนเรียก


“จอม เดี๋ยวกูลงไปหาพ่อก่อนไอ้ของพวกนี้น่าจะของลุงคมหวะ ยังไงเดี๋ยวลงไปพร้อมกูแล้วมึงลองถามลุงแกก่อนว่าทิ้งได้มั้ยละกัน” พูดเสร็จก็ลากเพื่อนลงมาพร้อมกัน


“มีอะไรครับพ่อ” ภูถามออกไประหว่างลงมาพร้อมเพื่อน


“แม่แกไม่อยู่ ไม่ใครทำกับข้าวเดี๋ยวลูกช่วยไปตลาดซื้อของกินมาที เอ้านี่เงิน พ่อไม่รู้ว่าเพื่อนลูกชอบกินอะไรยังไงก็ซื้อเข้ามา แล้วก็ซื้อเผื่อพรุ่งนี้เช้าด้วยนะ” ผู้เป็นพ่อพูดพร้อมยื่นเงินให้ลูกชายทันที


“โห พ่อ ภูอุตส่าห์กลับมาบ้านทีไปกินนอกบ้านกันไม่ดีกว่าหรอครับ แถมภูยังจัดห้องไม่เสร็จด้วย” ภูพูดด้วยเสียงเหนื่อยๆ จากการจัดห้องที่ยังไม่เสร็จ


“เดี๋ยวพ่อมีงานที่ต้องจัดการต่อไว้เสาร์นี้ค่อยว่ากันนะลูก รีบ ๆ ไปเถอะ กว่าจะไปกว่าจะกลับจากตลาดเป็นชั่วโมง”


“ก็ได้พ่อจอมกูฝากเคลียร์ห้องด้วยละกัน” ภูพูดเสร็จก็คว้ากุญแจมอไซด์ขี่ออกไป


ในบ้านตอนนี้เหลือเพียงผู้ใหญ่สองคนกับชายหนุ่มชื่อจอมเพียงคนเดียว


“เอ่องั้นผมขอตัวไปเก็บของในห้องก่อนนะครับ” จอมเมื่อเห็นว่าเพื่อนไม่อยู่แล้วตนก็ขอตัวกลับไปจัดห้องต่อ


“เดี๋ยวลุงไปช่วย ยังไงของในห้องภูก็ของของลุง มันน่าจะรกนิดหน่อยนะ” อาคมพูดพลางหัวเราะแล้วเดินตามจอมขึ้นไป


“เอ่อ ลุงอาคม ขวดเปล่าพวกนี้จะทิ้งได้มั้ยครับ” จอมหยิบกองขวดเปล่าสีชาที่ตนรวบรวมออกมาถามขึ้น


“อ้อ พวกนั้นขวดน้ำหอมที่ลุงผสมขึ้นมานะ จอมลองดมกลิ่นขวดนี้ดูมั้ย เป็นน้ำหอมกลิ่นพิเศษเชียวนะ ถ้าชอบลุงยังมีอีกเยอะเลย” อาคมหยิบขวดสีชาขวดใหม่พร้อมเปิดฝาขึ้นมาจ่อไปที่จมูกชายหนุ่ม


“ลองดูเข้าไปลึก ๆ นั่นแหละลึก ๆ หอมมากใช่มั้ย ลูกจอม” เสียงของอีกฝ่ายทำให้จอมค่อย ๆ เคลิ้มไปกับกลิ่นที่หอมหวนชวนหลง


“ลองมาดมที่เสื้อลุงสิ ลูกจอม เห็นมั้ยกลิ่นแมนๆ ที่มาจากน้ำหอมมันทำให้คนได้กลิ่นค่อยๆลุ่มหลงนะ” เสียงอีกฝ่ายดังขึ้น จอมจากที่ยืนนิ่งค่อยๆ ก้มหน้าไปที่เสื้อของอาคม



‘มันน่าจะเป็นน้ำหอมระงับกลิ่นกายอะไรสักอย่าง’ จอมที่เคลิ้มไปกลิ่นหอมเริ่มคาดเดาพลางสูดกลิ่นเข้าไปเพิ่มเติม
‘โอ้วเป็นไปไม่ได้ที่กลิ่นหอมอันดูเหมือนธรรมชาติของผู้ชายจะดีได้ขนาดนั้น’ ความรู้สึกที่แปลกเกิดขึ้นในใจกลิ่นของผู้ชายตรงหน้านั้น ไม่นึกว่าจะทำให้เขากระฉับกระเฉงและรู้สึกเร่าร้อนได้ขนาดนี้ แต่ถึงอย่างนั้น จอมก็แสดงใบหน้าที่ดูสับสน แต่ในใจไม่ได้กังวลอะไรเป็นพิเศษว่ามีคนตรงหน้าได้โอบร่างของตนไว้แน่นหวังให้สูดกลิ่นตัวเข้าไปมากยิ่งขึ้นเพื่อให้จอมไม่รู้สึกกังวลถึงสิ่งรอบตัวต่าง ๆ




“ลูกจอมเป็นเด็กดีใช่มั้ย เพราะงั้นลูกจอมจะต้องเชื่อฟังปะป๋าคนนี้ถูกต้องใช่มั้ย” จอมได้ยินอีกฝ่ายกระซิบข้างหูระหว่างที่ตนพยายามสูดกลิ่นอโรมาของอีกฝ่ายนอกจากนั้นยังมีเสียงกระซิบอะไรอีกมากมาย แต่ตนเองกลับรู้สึกราวกลับไปเป็นเด็กที่เชื่อฟังพ่อที่สั่งให้ทำโน่นทำนี่สมัยยังเป็นเด็ก สุดท้ายก็พยักหน้าราวกับสิ่งที่พูดมากจากพ่อแท้ ๆ ของตน


“ลูกแค่เหนื่อยทำความสะอาดห้อง ลูกค่อยๆ เพลียไปทีละนิด ลูกนึกถึงวัยเด็กที่ชอบนอนซุกตักปะป๋าคนนี้ มาสิ มานอนซุกตักป๋าสินั่นแหละ ค่อย ๆ เดินเข้ามา” คำพูดเหล่านั้นหลุดออกมาอย่างแหบพร่า จริงจังและพัดผ่านเข้าหูของจอมราวกับเป็นการโบกมือเพื่อปลอบโยนจิตใจที่เหนื่อยล้า ไอ้อาคมที่เดินไปนั่งขัดสมาธิรออยู่บนเตียงใช้มือขวาอันหยาบกร้านดึงแขนชายหนุ่มให้ค่อย ๆ โน้มตัวมาที่ตักหน้าขา ไอ้อาคมวางมือบนไหล่ของชายหนุ่มกดร่างตรงหน้าให้ศิโรราบต่อกลิ่นอันหอมหวน เพียงชั่วพริบตาก่อนที่จอมจะรู้ตัว มืออีกข้างของไอ้อาคมก็ค่อย ๆ กดศีรษะชายหนุ่มลงตรงเป้ากางเกงที่ตนเองแอบเหยาะน้ำยากลิ่นหอมรัญจวนรอไว้อยู่แล้ว จอมที่ยังหลงไปกลิ่นหอมของน้ำยานี้ เมื่อได้กลิ่นหอมจากเป้าตุง ๆ ที่แทบจะแนบกับใบหน้าก็รีบซุกหน้าไปที่เป้ากางเกงที่ตุงนูนเป็นท่อนลำ


“ลูกจอมจัดห้องมาตั้งนาน น่าจะหิวน้ำมากใช่มั้ยปรกติเด็กที่ดีต้องใช้หลอดดูดใช่มั้ย ปะป๋ามีเตรียมหลอดไว้ให้ลูกแล้ว ลูกเป็นเด็กดีต้องใช้หลอดค่อยๆ ดูดนะ” เสียงที่ชวนฟังจากคนที่ตนเชื่อใจพัดผ่านเข้ามาระหว่างที่แนบใบหน้ากับท่อนลำความรู้สึกกระหายน้ำที่ตอนแรกไม่มี ค่อย ๆ ทวีคูณขึ้น ทั้งกลิ่นที่หอมจากท่อนหลอดที่แข็งตรงหน้าทั้งความกระหายที่อยากจะดูดดื่ม สองมือพยายามความหาหลอดตรงหน้า เมื่อพบท่อนหลอดที่ต้องการจอมค่อย ๆ ดึงดุ้นท่อนใหญ่ที่ตนคิดว่าเป็นหลอดออกมา แล้วมองอย่างประหลาดใจว่าหลอดที่ปะป๋าตรงหน้าบอกทำไมมันอวบใหญ่แถมสีดำเมื่อมพิกล


“นั่นแหละเด็กดี ฟังปะป๋าให้ดี ๆ นะ หลอดที่ปะป๋าเตรียมไว้ให้เป็นหลอดที่ทำจากวัสดุธรรมชาติวิธีการดูดจะต่างจากหลอดทั่วไป ลูกต้องค่อยๆ เลียจากหัวหลอดให้น้ำค่อย ๆ ซึมออกมาหลังจากนั้น ลูกต้องค่อย ๆ เลียรอบหลอดด้วยลิ้นเพื่อทำความสะอาดหลอดก่อน สุดท้ายต้องอมหลอดเข้าไปให้สุดแล้วค่อย ๆ รูดขึ้นรูดลง มันต้องใช้เวลาในการดูดน้ำออกมา ลูกต้องค่อย ๆ ดูดมันอย่างนิ่มนวล ใช้ลิ้นเข้าไปช่วยเพื่อให้การดูดเป็นไปอย่างเอร็ดอร่อย เด็กดีเข้าใจวิธีการใช้หลอดธรรมชาติอันนี้ดีแล้วใช่มั้ย” เสียงของปะป๋าอธิบายการใช้งาน จิตใต้สำนึกแม้จะบอกว่ามันแปลก ๆ แต่ตนเป็นเด็กดีที่เชื่อฟังปะป๋า เมื่อปะป๋าอุตส่าห์อธิบายวิธีการใช้ อุตส่าห์เตรียมน้ำไว้ให้ดื่ม ทำไมตนต้องคิดอะไรมากแค่ทำตามที่ปะป๋าตรงหน้าบอกก็พอแล้ว


ไอ้อาคมมองชายหนุ่มที่ท่าทางสะลึมสะลือพยักหน้าอย่างเชื่อฟังคำบอกที่แปลกประหลาดของตนอย่างไม่ตะขิดตะขวงใจ


ความคิดของจอมที่จะเริ่มทำตามสิ่งที่ไอ้อาคมบอก ก็ค่อย ๆก้มหัวลงไปที่หัวคอยสีดำเมื่อมที่ตนเองคิดว่าเป็นหลอดขนาดใหญ่ ทันใดนั้นกลิ่นน้ำเงี่ยนสีใสที่ส่งกลิ่นปะปนกับกลิ่มหอมรัญจวนปะทะเข้ากับรูจมูกปลายลิ้นที่ค่อย ๆ เลียน้ำเงี่ยนสีใสที่ปลายหลอดสีดำหน้าตาคล้ายหัวเห็ด เมื่อลิ้นตวัดรับน้ำเงี่ยนและเริ่มกลืนเข้าไป รสชาติที่ไม่เคยสัมผัสมาก่อนในชีวิตวัยหนุ่มเริ่มปลุกเร้าจิตใจให้รู้สึกเหมือนอยู่บนสวรรค์ชั้นเก้า เขาไม่รู้ว่าจะอธิบายมันอย่างไรด้วยซ้ำ รสชาตินั้นมีทั้งกลิ่นหอมหวลชวนหลง กลิ่นเค็มจากรสเกลือ กลิ่นเปรี้ยวจากเหงื่อ รวมถึงกลิ่นอับราวกับหลอดดำเมื่อมถูกซุกอยู่ภายในมาเป็นเวลานาน แต่เมื่อได้ลิ้มรสชาติน้ำที่ปะป๋าจัดมา มันช่างมีส่วนผสมที่ลงตัวของกลิ่นธรรมชาติที่รวมกันเป็นความรู้สึกแมนๆอันทรงพลัง มันเหมือนกับเพลงกล่อมเด็กในรูปแบบที่มีกลิ่นและรสชาติ ซึ่งทำให้จอมรู้สึกผ่อนคลายมากขึ้นทันที


จอมรู้สึกได้ถึงควยที่อยู่ใต้กางเกงค่อย ๆ มีอารมณ์มากขึ้น ดุ้นควยเริ่มดันกางเกงบอลให้ชูชันออกมา


“นั่นหละ ลูกจอมยิ่งดูดหลอดของพ่อ ลูกจอมก็ยิ่งกระหายมากขึ้น ๆ” เสียงต่าง ๆ เร่งเร้าให้ชายหนุ่มรีดน้ำจากหลอดตรงหน้าอย่างเต็มที่ ลิ้นที่โลมเลียจากปลายหลอดถึงโคนโหลดทำให้อาคมถึงกับเสียวกับลีลาท่าทางการใช้ลิ้น


“ซื้ดดด ลูกจอมใช้ลิ้นได้เก่งมาก อ่าาาา ซิ้ดดดด อมลึก ๆ เลยลูก ซื้ดดดด” เสียงไอ้อาคมครางอย่างสบายอารมณ์เมื่อได้เด็กหนุ่มตรงหน้ามาช่วยบำบัดความใคร่ของมัน


แม้น้ำเงี่ยนใสๆ จะออกมาเต็มไปหมดแต่มันยังไม่เพียงพอ จอมทำตามที่อีกฝ่ายสั่งทันที อมควยดุ้นเขื่องเข้าออกจากปากถีขึ้นถี่ขึ้น


“ไอ้จอม ซื้ดด กูจะแตกแล้ว ซื้ดดดดดดอมควยกูเข้าไป ไม่ต้องคายออกมานะมึง ซื้ดดเสียว ตะ แตกแล้ว อ้าาาาา” จอมรู้ถึงน้ำอุ่น ๆ พุ่งกระแทกเข้าคอของตน น้ำอุ่น ๆ ที่ปะป๋าบอกก็ไหลออกมาแม้จะคายหลอดออกจากปาก แต่น้ำสีขาว ๆ ก็ยังพุ่งใส่ใบหน้าชายหนุ่ม


“อ่าาาา เป็นไงลูก น้ำรสชาติดีมั้ย ถ้าลูกอยากดื่ม ก็มาขอปะป๋าได้ทุกเมื่อนะ ตอนนี้มาทำความสะอาดให้เรียบร้อยก่อนซะ” ไอ้อาคมพูด พร้อมปาดน้ำควยของมันที่เปรอะเปื้อนออกจากใบหน้าเด็กหนุ่มที่กำลังก้มเลียดุ้นควยที่ตนเองคิดว่าเป็นหลอดอ้วนสีดำอย่างสบายใจ



---------------------------------------------


“ร้อนชิบหายเลยวันนี้ตลาดคนก็โคตรเยอะ กว่าจะซื้อของเสร็จหมดเป็นชั่วโมงเลย ไอ้จอมมันจะบ่นกูมั้ยเนี่ย”ภูบ่นออกมาหลังจากขับรถกลับมาถึงบ้าน พลางหิ้วกับข้าวออกมา


เมื่อมันเดินเข้ามาในบ้านได้ยินเสร็จคุยกันในบ้าน ตนเองมองเข้าไปเห็นจอมนั่งคุยกับพ่อและลุงของตน ไม่ใช่แค่คุย ไอ้จอมที่ไม่เคยทำตัวเรียบร้อยกับผู้หลักผู้ใหญ่ กลับนั่งนวดขาให้ลุงอาคมพร้อมคุยอย่างสนุกสนาน


“ไอ้จอม มึงอาบน้ำแล้วหรอ” ภูเห็นว่าเพื่อนเปลี่ยนเสื้อผ้าต่างจากชุดเดิมที่มาก็ทักไป


“เออจัดห้องเสร็จเหงื่อออกเยอะชิบหาย เลยอาบน้ำก่อนเลย เนี่ยได้ป๋าคมมาช่วยจัดตอนมึงไปซื้อกับข้าวด้วย” จอมพูดพร้อมลุกขึ้น เดินมาเอาถุงกับข้าวไปวางไว้บนโต๊ะ


‘หืมม ป๋าคม แล้วไอ้จอมมันใส่น้ำหอมด้วยหรอวะไว้ค่อยถามมันตอนนอนหละกัน’ ภูรู้สึกได้กลิ่นหอมบางอย่างจากตัวเพื่อนแต่ไม่ได้สนใจ พอจัดข้าวบนโต๊ะเสร็จ ทั้งพ่อ ทั้งลุง และเพื่อนก็มานั่งรวมกัน


“มึงไปนั่งข้างพ่อสิจะได้คุยกันสะดวก เดี๋ยวกูนั่งกับป๋าคมเอง”จอมบอกพร้อมเดินไปนั่งข้าง ๆ ไอ้อาคม ส่วนจอมมองไปยังเพื่อนตนที่ทำตัวสนิทกับลุงอาคมราวกับเป็นเด็กน้อยวิ่งตามพ่อไม่แค่นั้นระหว่างกินข้าว ไอ้จอมบริการทุกอย่างให้ลุงอาคมราวกับมันเป็นคนใช้

nuangnut1996

สนุกมากครับ คิดถึงเรื่องนี้จัง

Thuvadyr

ยังสุดยอดเหมือนเดิม ขอบคุณที่มาแต่งต่อครับ

takeshi

ขอบคุณครับ

muumix

อาคมเริ่มรวบรวมคนรอบข้างล่ะ

Linkren

นานมากโครตคิดถึงเรื่องราวเด็จจริง คุมได้ทุกอย่าง ตั้งฮาเร็มได้เลย

yymomo

ปลื้มปริ่มมากกกครับที่กลับมาต่อแล้ว
ขอบคุณครับ

montree254

ขอบคุณครับ

ta102

ขอบคุณครับ

lekthai

ขอบคุณมาก หายไปนาน

Peace99

คิดถึงมาก สมการรอคอย

Pongson

สนุกมากเหมือนเคยครับบ

2530_

ยังสนุกเหมือนเดิม รอตอนต่อไปนะ

phattdell

ขอบคุณนะครับ  ยังคงครบเรื่องราวน่าติดตาม ครับ

ryug

สนุกมากครับ

dung

ชอบมากครับ

ta102

ขอบคุณครับ

aikq9246

เสียวมากเลยครับ

x00x

อยากอ่านต่ออีก ชอบเรื่องนี้มากครับ

ทองฉุน

ยังสุดยอดเหมือนเดิม ขอบคุณครับ