ลูกผู้ชายหอสิงห์-ตอนที่ 1 : จุดเริ่มต้น

rupnong

2936 ตอบกลับเมื่อ 2025-4-16 21:08
ติดตามครับบ

ขอบคุณครับ

Nukinho

สนุกมาก ๆ ครับ เรื่องราวเริ่มน่าสนใจ รอติดตามนะครับ

rupnong

Nukinho ตอบกลับเมื่อ 2025-4-16 23:17
สนุกมาก ๆ ครับ เรื่องราวเริ่มน่าสนใจ รอติดตามนะครับ

รอติดตามนะครับ

rupnong

ตอนนี้น้องใหม่ทั้ง 20 คนยืนล้อมอ่างน้ำปูนในห้องน้ำของหอสิงห์ ห้องน้ำพื้นปูนเย็นมีรอยแตกเล็ก ๆ น้ำขังจาง ๆ อ่างน้ำปูนตั้งเด่นกลางห้อง น้ำขุ่นขังครึ่งหนึ่ง กลิ่นเหงื่อลอยเบา ๆ ผนังปูนมีข้อความ “ควยแข็งคือเกียรติ” สลักด้วยมีดปลายแหลม รุ่นพี่ทั้งหมดยืนล้อมอยู่นอกวง แสงจากคบเพลิงในโถงสาดเข้ามาเป็นเงาสลัว

พี่วิทย์ หัวหน้าหอปี 4 กล้ามแขนปูดโปน เดินเข้ามายืนหน้าอ่าง ไม้เรียวในมือชี้ลงน้ำขุ่น เสียงเขาดังก้อง “ลูกผู้ชายหอสิงห์ต้องล้างตัวให้กัน—จับคู่กันเดี๋ยวนี้! ถูให้สะอาดทุกจุด โดยเฉพาะควยกับตูด—ใช้มือล้วงให้ถึง ถูให้ตื่น ถ้าขัดขืนหรือทำไม่ถึง โดนทำโทษ!” รุ่นพี่ตบไม้เรียว ปัง! ปัง! ปัง!

น้องใหม่มองหน้ากันด้วยความตื่นเต้นปนเงี่ยน พงษ์ไม่รอช้า “กูจับคู่กับโจ!” เขาพูด—ความมั่นใจที่เคยล้มเหลวในฐานะหัวหน้านักเรียนผลักดันให้เขาควบคุม โจยิ้มมุมปากแล้วตอบพงษ์ไปว่า “โอเคมึงคู่กะกู!”—เด็กเกเรที่แม่ทิ้งไปพร้อมแล้วที่จะสู้ทุกอย่าง ตั้มหน้าแดงกล่ำพูดเสียงเครือ “แล้วกู…” เขาพูดเบา ๆ—ความสับสนในตัวตนทำให้เขาลังเล ก้องหันไปหาตั้ม “มากับกูนี้มา!” เขาสั่ง—นักกีฬาที่เคยพลาดลูกชี้ชะตาต้องการพิสูจน์ตัวเอง แบงค์ยืนขาสั่น “เหลือกู…” เขาคิด—เด็กเนิร์ดที่ถูกมองข้ามรู้สึกเคว้ง พี่วิทย์ชี้ไม้เรียว “ไอ้เต้! ไปคู่กับไอ้แบงค์!” เต้ หนุ่มสูงผอมจากอยุธยา กล้ามแขนเด่น—เงียบขรึมแต่มีปมถูกมองว่าไร้น้ำยา

พี่วิทย์ตะโกน “เริ่ม! ถูให้สะอาด—ควยตูดต้องถึง!” น้ำขุ่นในอ่างเย็นเยียบแต่จุดไฟในตัวน้องใหม่ทุกคนให้ลุกโชน

พงษ์ตักน้ำราดลงบนอกโจช้า ๆ น้ำเย็นหยดลงตามกล้ามท้อง เขาขยับเข้าใกล้ มือหนักแน่นลูบจากไหล่ลงซอกแขน “กูจะถูให้มึงเงี่ยนที่สุด!” เขาคิดในใจ ไม่รอช้าเขาล้วงไปที่ควยโจ จับลำแน่น ถูจากโคนถึงปลายเป็นจังหวะหนักแน่น นิ้วโป้งกดวนหัวควยแรง ๆ น้ำเย็นไหลลงควยจนโจเสียววูบ ควยกระตุกในมือ น้ำเงี่ยนไหลเยิ้ม “แข็งแล้วว่ะ! มึงต้องเงี่ยนกว่านี้!” พงษ์แซว โจหายใจหนัก—พงษ์รู้สึกถึงลำที่ตื่น ความร้อนจากผิวโจจุดไฟเงี่ยน เขายิ้ม—เขาควบคุมได้เหมือนที่เขาต้องการหลังจากเคยล้มเหลว จากนั้นเขาล้วงไปที่ตูดโจ ตักน้ำราดร่อง แยกก้นให้กว้าง นิ้วกลางลากผ่านรูกดลึก ถูวนรอบขอบช้า ๆ ลมเย็นพัดผ่านตูดเปียกจนโจขมิบตูดแน่นจนนิ้วแทบเคลื่อนไม่ได้ รู้สึกถึงรูที่ลื่น—พิสูจน์ว่าเขาคุมได้แม่ว่าเขาจะเป็นฝ่ายโดนกระทำก็ตาม จากนั้นเป็นทีของเขา โจตักน้ำราดพงษ์ มือที่หยาบกร้านลูบจากคอลงอก ล้วงควยพงษ์ ถูจากโคนถึงปลายเร็วและหยาบ นิ้วชี้วนหัวควยหยาบ ๆ “มึงถูจนกูเงี่ยนแล้ว” พงษ์กระซิบบอกเขาเบาๆ “กูจะทำให้มึงเงี่ยนกว่านี้!” โจท้าทายกลับ บ่องบอกถึงความแข็งแรง—การต่อสู้เอาตัวรอดเหมือนที่เขาเคยรอดมา ไม่รอช้าเขาล้วงตูดพงษ์ ตักน้ำราด แยกก้น ถูวนรอบรูด้วยนิ้วหยาบและเร็ว นิ้วกดลึกจนพงษ์เสียววูบ รู้สึกถึงรูกระตุก—แสดงถึงอาการไม่ยอมแพ้ พี่วิทย์เดินเข้ามาใกล้ “ถูไม่ถึงกูเห็นอยู่นะ!” เขาตะโกน โจหัวเราะคิดในใจ “กูถูจนควยอัพงษ์แข็งแล้ว!”

อีกคู่คือคู่ของตั้มและก้อง ตั้มยืนตัวสั่น ก้องตักน้ำราดตัวเขา “มึงยืนยืนนิ่งๆดิวะ!” ก้องสั่ง ในขณะที่มือลูบจากไหล่ลงซอกคอ “เย็นวะ…” ตั้มพูดเบา ๆ ก้องไม่รอช้าล้วงควยตั้ม จับลำถูจากโคนถึงปลายอย่างแม่นยำ นิ้วโป้งกดวนหัวควยช้า ๆ น้ำเย็นหยดลงควยจนตั้มเสียววูบ ควยกระตุก “ตื่นหน่อย! และมึงต้องถูให้กูแข็งกว่านี้ด้วย!” ก้องท้าทาย เขารู้สึกถึงลำที่ตื่น ครั้งนี้เขาต้องสมบูรณ์แบบ ไม่เหมือนลูกยิงที่เขาเคยพลาด ก้องล้วงไปยังตูดตั้ม ตักน้ำราดร่อง แยกก้น นิ้วลากผ่านรู ถูวนรอบ กดลึกจนตั้มเผลอคราง “อ๊า…” แล้วตกใจตัวเอง ตูดขมิบแน่น รู้สึกถึงรูกระชับ ถึงทีตั้มตักน้ำราดก้องบ้าง มือสั่นลูบจากอกลงไปที่ท้อง จากนั้นเขาล้วงควยก้อง ถูจากโคนถึงปลายช้าๆและระมัดระวัง นิ้ววนหัวควยเบา ๆ  รู้สึกถึงความร้อนและความอึดอัด เขากำลังเผชิญตัวเองที่ไม่เข้าใจ เขาล้วงตูดก้อง ตักน้ำราด แยกก้น ถูร่องวน ๆ ช้า ๆ น้ำลื่นไหลลงร่องจนก้องตัวเกร็ง

อีกคู่ที่อยุ่ข้างๆเขาคือแบงค์กะเต้ แบงค์ตักน้ำราดไหล่เต้ มือสั่นลูบเต้จากคอลงมาแขน  ไม่ช้าเขาก็ล้วงไปควยเต้ จับลำถูจากโคนถึงปลาย นิ้วโป้งกดวนหัวควยเบา ๆ น้ำเย็นหยดลงควยจนเต้เสียววูบ ควยกระตุกแรงจนแบงค์สะดุ้ง “มันละซิ…” แบงค์แอบคิด เขารู้สึกถึงลำควยเต้ที่เร้าร้อน ไม่ช้าเขาล้วงไปที่ตูดเต้ นิ้วกดลึกจนเต้ขมิบตูดแน่น น้ำเงี่ยนไหลเยิ้ม พอถึงคราวเต้ต้องเป็นคนอาบให้แบงค์บ้าง เต้ตักน้ำราดแบงค์ มือยาวลูบจากหลังลงเอว ล้วงควยแบงค์ จับลำแน่นและนิ่ง นิ้ววนหัวควยนิ่ง ๆ ช้าๆ อีกมือไม่รอช้าล้วงตูดแบงค์ ตักน้ำราด แยกก้น ถูร่องวนรอบรูนิ่งและลึก ลมเย็นพัดผ่านตูดเปียกจนแบงค์เสียวซ่าน พี่

หลังถูกันได้ครู่หนึ่ง พี่วิทย์ตะโกนลั่น “หยุด ทุกคนทำควยให้แข็งเดี๋ยวนี้ ถ้าไม่แข็ง โดนแดกทั้งคู่!” รุ่นพี่เดินเข้ามาใกล้ ไม้เรียวในมือพร้อมลงโทษ โจหันควยแข็งให้พง์ดู “กูชนะมึงแน่!” โจท้าทายเพื่อนของเขา ขณะพงษ์หัวเราะกลับไปว่า “กูแข็งกว่า!” ตอนนี้ทั้งคู่เงี่ยนเต็มที่ ส่วนตั้ม ตั้มหันควยไปให้ก้องดู “กู…แข็งแล้วมั้ง…” เขาพูดสั่น ๆแบบไม่มั่นใจ ก้องพยักหน้า “ดี! กูก็เริ่มแข็งละ” ในขณะที่หลายคู่ปั่นควยตัวเองจนแข็ง น้องใหม่คู่ไหนที่ยังอยู่ในสภาพที่ควยอ่อน พี่บอยจะตะโกนสั่งให้คู่นั้นวิดพื้นทันที

ไม่ช้าทุกคู่ก็ควยแข็งสำเร็จ พี่วิทย์มองไปรอบวงจนเป็นที่หน้าพอใจ  “ผ่าน!แต่พวกมึงจำไว้ ทุกครั้งที่อาบน้ำ ต้องจูงช้างและถูตัวให้กันแบบนี้! เข้าใจไหม”  เหมือนว่าทุกอย่างจะผ่านไปด้วยดี แต่หาเป็นเช่นนั้นไม่

thai_boys

สนุกมากขอบคุณครับ

superbasp

สนุกมากครับ รออ่านตอนต่อไปเลยครับ

rupnong

รอติดตามนะครับ

NakedMale

อัพเดตแล้ว

Kak00321

ขอบคุณ

Tsunami2

ตอนแรกก็น่าติดตามแล้ว

tjkung

ข อ บ คุ ณ ค รั บ

rupnong

แม้จะดึกมากแล้วแต่น้องใหม่ทั้ง 20 คนยังยืนตัวเปียกในห้องน้ำอย่างไม่รู้ชะตากรรมตัวเอง โดยมีรุ่นพี่ล้อมวงอยู่ พี่วิทย์ หัวหน้าหอปี 4 ถือไม้เรียวที่เปียกน้ำ ตะโกนลั่น “คืนนี้ยังไม่จบ! ตามกูมา!” เขาเตะประตูไม้ผุด้านหลังจนเปิดออก เผยทางเดินแคบ ๆ ที่มืดมิดนำไปสู่ด้านนอก

รุ่นน้องเดินตามผ่านทางเดินนั้นด้วย เท้าเปลือยเหยียบดินชื้นๆ ลมเย็นพัดตีผิวเปียกจนขนลุก กลิ่นดินผสมเหงื่อโชยขึ้นแตะจมูก ไม่นานทุกคนก็เดินไปถึงสนามหลังหอสิงห์—ลานดินโล่งที่ถูกล้อมด้วยต้นไม้สูง มืดสนิทยกเว้นแสงจันทร์จาง ๆ ตรงกลางมีกองไฟเก่าที่ดับแล้ว รอบ ๆ มีรอยขูดขีดบนพื้น “ลูกผู้ชายหอสิงห์ตายไม่ลง”

พี่วิทย์ยืนตรงกลาง ไม้เรียวชี้กองไฟเก่า “ที่นี่คือที่ที่พี่รุ่นแรกสาบาน—ด้วยเลือดและควย! คืนนี้พวกมึงจะสาบานต่อหอสิงห์และท้องฟ้า!” เสียงเขาดังก้อง รุ่นพี่คนหนึ่งจุดคบเพลิงลงบนกองไฟเก่า แสงสีส้มสาดเผยรอยเลือดแห้งจาง ๆ บนดิน รุ่นพี่ตบไม้เรียวลงพื้น ปัง! ปัง! ปัง!

“จับควยตัวเองให้แน่น—สาบานพร้อมกัน!” พี่วิทย์สั่ง “พูดตามกู—‘กูสาบานต่อหอสิงห์ ด้วยควยและเลือดของกู ว่าจะไม่เล่าเรื่องในหอนี้ให้ไอ้ห่าคนไหนรู้ ถ้ากูทรยศ หอนี้จะลงโทษกูด้วยความตาย!’ พูดให้ชัด ควยต้องแข็ง ถ้าสั่นหรือหด ไม้เรียวลงแน่!” “สาบานเดี๋ยวนี้!”

น้องใหม่ทั้ง 20 คนจับควยตัวเองแน่น ตะโกนพร้อมกัน “กูสาบานต่อหอสิงห์ ด้วยควยและเลือดของกู ว่าจะไม่เล่าเรื่องในหอนี้ให้ไอ้ห่าคนไหนรู้ ถ้ากูทรยศ หอนี้จะลงโทษกูด้วยความตาย!” เสียงดังก้องผสมกัน บางคนตะโกนลั่น บางคนสั่น ควยตื่นบ้างฝืนแข็งบ้าง พี่วิทย์มองรอบวง “ใช้ได้—จำคำสาบานมึงไว้ให้ดีนะ!” เขาเหวี่ยงไม้เรียวลงกองไฟเก่า ดินกระจาย ลมพัดแรงราวกับว่าเป็นการตอบรับคำสาบานนั้น

“สาบานแล้ว มึงทุกคนคือลูกผู้ชายหอสิงห์! ถ้าทรยศ ลมและดินที่นี่จะตามล่าพวกมึง!” เขาตะโกน “กลับไปห้องโถง—คืนนี้พวกมึงนอนรวมกันที่นั้นแหละ!”

natpol

ขอบคุณ

natpol

ขอบคุณ

lovelyberryz

ขอบคุณมากครับ

rupnong

น้องใหม่ทั้ง 20 คนเดินกลับจากสนามหลังหอ เท้าเปื้อนไปด้วยดิน ตัวเปียกเย็นจากลม คืนนี้รุ่นพี่สั่งนอนรวมกันบนพื้น ไร้ผ้าห่มหรือเสื้อผ้า เพราะความเปลือยคือสัญลักษณ์ของลูกผู้ชายหอสิงห์

พงษ์นั่งพิงผนังไม้ หายใจหอบ ขาสั่นจากความหนาว เขาขยับเข้าใกล้โจที่นอนยืดตัวข้าง ๆ แล้วตบไหล่ “มึงว่าไอ้พิธีสาบานนี่มันจริงเหรอ? ถ้ากูปากโป้งแล้วตาย พ่อกูคงด่ากูยันชาติหน้า มันเคยบอกว่าคนขี้แพ้ไม่มีสิทธิ์อยู่ในตระกูล” โจหัวเราะหึ ๆ แล้วผลักไหล่พงษ์กลับ “กูไม่กลัวหรอกผี แม่กูทิ้งกูตอนสิบขวบ กูอยู่ตัวคนเดียว ถ้ามันตามมา กูชกแม่งให้จมดิน!”  “มึงล่ะไอ้หัวหน้า มึงทนเก็บความลับได้ป่ะ? หรือมึงเคยมีเรื่องอะไรปะวะเล่าให้กูฟังหน่อย”

พงษ์ตอบโจกลับไปแบบไม่อาย “กูเคยเสียหน้าตอนเป็นหัวหน้านักเรียนวะ กูควบคุมไอ้เด็กเกเรไม่ได้ มันตีกันหน้าโรงเรียน เลือดสาดเต็มพื้น พ่อกูรู้เรื่อง มันมองกูด้วยสายตาเย็นชา บอกกูไม่คู่ควรเป็นลูก บอกว่าลูกผู้ชายต้องเด็ดขาด กูชกกำแพงจนเลือดออก รอยแผลยังอยู่ที่ข้อมือ” เขายกข้อมือให้โจดู “ที่นี่กูจะไม่พลาด พรุ่งนี้ถ้ารุ่นพี่ให้ทำอะไรหนักๆ กูจะนำพวกมึงทำเอง” โจพยักหน้า “มึงแกร่งดี เคยชกกับใครป่ะ?”

พงษ์ยิ้ม “ชกกำแพงน่ะแหละ แต่กูฝึกทหารกับพ่อตั้งแต่เด็ก มันให้กูวิ่งยกท่อนไม้จนขาลาก ที่นี่กูจะพิสูจน์ให้มันเห็นว่าคนอย่างกูเป็นผู้นำได้” เขาถามโจกลับ “มึงล่ะ ชกกับใครมาเยอะมั้ย?” โจยิ้มหยาบ “ชกกับไอ้พวกซอยข้างบ้านสิบคน แม้กูจะโดนรุมจนเลือดกูกระเด็น แต่กูชนะ กูโตมากับหมัด ถูกไล่ออกสองโรงเรียน ครูบอกกูไม่มีวันเป็นคนดี” เขาขยับชิดพงษ์ “กูชอบตอนกูถูตัวมึงวันนี้นะ ตื่นเต้นดี รู้สึกเหมือนสู้ด้วยกัน”

พงษ์หัวเราะ “กูก็รู้สึก มึงจับควยกูแน่นจนกูสะดุ้ง ตอนจูงช้างนะ มึงเกือบทำให้พวกเราล้มทั้งแถว” เขาตบไหล่โจแรง ๆ “ควยมึงแข็งป่ะตอนนั้น?” โจแสยะยิ้ม “แข็งชิบหาย ตอนหน้ากูจ่อตูดมึงควยมันก็ลุกขึ้นมาเอง! ควยกูก็ไม่ยอมแพ้ มึงต้องพยายามกว่านี้ถึงจะชนะ!” โจหัวเราะ ในขณะที่พงษ์ถามกลับไปว่า “กูถามมึงอีกเรื่องดิโจ มึงกลัวอะไรบ้างมั้ย?”

โจเงียบครู่ก่อนตอบไปว่า “กลัวตอนแม่ทิ้งไป ทั้งชีวิตกูร้องไห้ครั้งเดียว ตอนนั้นซ่อนหลังบ้าน คืนนั้นฝนตก กูนอนหนาวทั้งคืน หลังจากนั้นกูไปนั่งหน้าบ้านมัน มองมันกินข้าวกับลูกใหม่ กูโกรธจนลืมกลัว ชกทุกอย่างที่ขวางหน้า” เขามองพงษ์แล้วพูดกับพงษ์ไปว่า “มึงเป็นหัวหน้าได้นะ กูยอมตาม” พงษ์ตบไหล่โจ “ดี พรุ่งนี้กูจะประคองพวกเราให้สู้ มึงช่วยกูหน่อยนะ” โจพยักหน้า “ได้”

ใกล้ๆนั้นตั้มนอนขดตัว มือกอดเข่าแน่น “กูกลัวว่ะ… ถ้าพรุ่งนี้โหดกว่านี้ กูจะตายมั้ย? วันนี้กูแทบยืนไม่ไหว ขาสั่นตั้งแต่จูงช้างไปอาบน้ำแล้ววะ”  ก้องได้ยินแบบนั้นเลยขยับตัวเข้าชิดตั้ม พูดกับตั้มเบา ๆ “หนาวเหรอว่ะ มึงนอนใกล้กูหน่อย กูไม่อยากให้มึงสั่นทั้งคืน” ก้องพูดพูด “มึงต้องรอด กูก็กลัว ตอนจูงช้างแล้วหน้ากูไปจ่อตูดมึง มือกูนี้โคตรสั่นเลย กูเกือบปล่อยมือ แต่กูฝืนไว้ได้ไม่อยากให้ใครมองว่ากูอ่อนแอ” “ตอนแข่งบาส กูยิงลูกสุดท้ายพลาด ทีมแพ้ เพื่อนตะโกนใส่หน้าว่ากูทำทีมพัง พ่อกูไม่คุยกับกูเป็นเดือน มองกูเหมือนกูไร้ค่า หลังเกม กูซ่อนตัวในห้องน้ำโรงเรียน ไม่กล้าสู้หน้าใคร” ตั้มมองก้องแล้วตอบกลับไปว่า “มึงเก่งกว่ากู… พี่ชายกูตีกู บอกกูตุ๊ด เพราะกูกลัวการฆ่าไก่ เพื่อนบ้านซุบซิบว่ากูไม่แมน ตั้งแต่เด็กกูไม่เคยกล้าสู้ใคร” “กูสับสน กูชอบผู้หญิงนะ แต่บางทีเห็นผู้ชายแข็งแรง ๆ แล้วรู้สึกแปลก ๆ วันนี้ตอนถูตัวมึง กูก็ใจเต้นแรง” ก้องยิ้ม “กูก็รู้สึก ตอนกูจับควยมึงแลกูโคตรตื่นเต้นเลย กูยอมรับนะตอนยิงบาสพลาด กูก็คิดว่ากูไม่แมนพอ กูเพื่อนล้อว่ากูอ่อนแอ” เขาตบไหล่ตั้ม “มึงเคยกลัวแบบกูมั้ย?” ตั้มพยักหน้า “กลัวตลอด พี่ชายลากกูไปตี บอกให้ฆ่าไก่ตัวเป็น ๆ กูวิ่งหนีไปร้องไห้หลังบ้าน เพื่อนบ้านเห็นแล้วหัวเราะ กูอายจนอยากตาย”

ก้องถาม “แล้วมึงเลิกกลัวยังไง?” ตั้มส่ายหน้า “กูไม่เคยเลิก กูกลัวจนชิน” ก้องพูด “กูก็เคยกลัว แต่กูตั้งใจจะก้าวข้ามผ่าน กูเริ่มซ้อมยิงบาสคนเดียวตอนกลางคืน ยิงจนมือชา พอกูเหนื่อย กูไม่กลัวแล้ว กุตั้งใจนะที่นี่กูจะไม่แพ้อีก พรุ่งนี้ไปกูจะลบคำว่าขี้แพ้ออกให้ได้” ก้องขยับชิดตั้มมากขึ้น “ควยมึงแข็งป่ะตอนถูตัวให้กัน?” ตั้มหน้าแดง “บ้า! มันแค่…ตื่นเต้นนิด ๆ” ก้องหัวเราะ “ควยกูก็ตื่น แต่ไม่หดเหมือนของมึง มึงไม่ต้องรู้ว่ามึงเป็นอะไรหรอก มึงเอาตัวให้รอดไปกับกู กูเชื่อว่าที่นี่จะสอนมึง”ตั้มเงยหน้าขึ้นมองหน้าก้อง “มึงเลิกกลัวได้จริง ๆ เหรอ?” ก้องส่ายหน้า “ไม่ กูกลัวจนขี้หดเลยตอนเจอพ่อ มันบอกกูไม่คู่ควรเป็นลูกชาย แต่กูสู้มาได้ มึงก็ทำได้” ตั้มยิ้ม “มึงพูดแบบนี้ กูรู้สึกดี ขอบคุณที่ไม่มองกูแปลก” ก้องตบไหล่ “เราเป็นพวกเดียวกัน พรุ่งนี้ถ้ามันหนักหนายังไง กูจะช่วยมึง กูจะยืนข้างๆ”

แบงค์เดินมานอนหงายข้างๆโจ ตามองเพดานสังกะสีแล้วก็ระบายความในใจออกมา “กูไม่เคยเจออะไรแบบนี้… ที่บ้านกูแค่อ่านหนังสือ อ่านหนังสือ และก็อ่านหนังสือ แต่สิ่งที่ทำให้กลัวมาจนถึงวันนี้คือวันที่เพื่อนขังกูในห้องน้ำทั้งคืน กูกลัวจนฉี่ราด ร้องไห้จนคอแหบ วันรุ่งขึ้นพ่อแม่บอกกูฉลาดแต่ขี้กลัว ไม่มีค่า” โจหัวเราะ “ฉี่ราด? มึงขี้กลัวชิบหาย! แต่มึงรอดวันนี้มาแล้ว กูว่ามึงไม่เลวนะ มึงเคยสู้กลับมั้ย?” แบงค์ส่ายหน้า “กูวิ่งหนีปัญหาตลอด มีคืนนึงกูทิ้งเพื่อนตอนพวกเราถูกเด็กเกเรรุม เพื่อนด่ากูขี้ขลาด กูวิ่งกลับบ้านไปร้องไห้ใต้ผ้าห่ม”

โจขยับชิดแบงค์ ตบไหล่ “กูก็เคยวิ่งหนี ครั้งแรกตอนชกกับคนอื่น กูแพ้ยับ วิ่งกลับบ้าน แต่กูกลับไปชกใหม่จนชนะ มึงอยากสู้กลับบ้างมั้ย?” แบงค์ตอบกลับด้วยความมั่นใจ “อยาก แต่กูไม่รู้จะเริ่มยังไง กูกลัวเจ็บ กลัวแพ้” พงษ์หันไป “มึงฉลาดป่ะ? แค่มึงใช้สมองให้ดี ที่นี่ไม่ใช่แค่มีพลัง มึงต้องมีสมองด้วย กูแอบดูมึงตอนถูตัว มึงฝืนจนผ่านได้ กูว่ามึงก็แกร่งกว่าที่คิดนะ กูเคยกลัวเหมือนมึง แต่กูฝึกจนหาย”

แบงค์ยิ้ม “จริงเหรอ? ตอนนั้นกูกลัวจนขาสั่น แต่กูแค่ไม่อยากให้ใครมองว่ากูไร้ค่า ขอบคุณที่บอกกูนะ” โจตบไหล่แรง “ถ้ามึงฉลาด ช่วยกูคิดดิ พรุ่งนี้ถ้ารุ่นพี่ให้วิ่งสิบรอบหอ กูจะรอดไหม 555?” แบงค์ตอบกลับโจไปว่า “ลองกินน้ำเยอะ ๆ ดิคืนนี้ ตอนวิ่งก้าวสั้น ๆ หายใจลึก ๆ จะได้ไม่เหนื่อยเร็ว” โจพยักหน้า “ฉลาดดีนิ กูจะลอง แล้วมึงเคยวิ่งหนีใครป่ะ?”

แบงค์หัวเราะ “เคย กูวิ่งข้ามซอยจนมันตามไม่ทันเลยละ 555” พงษ์ยิ้ม “มึงเอามาใช้ที่นี่ได้ ถ้ามีอะไรให้วิ่ง วิ่งสู้กับปัญหา ไม่ใช่วิ่งหนี กูฝากมึงไว้” แบงค์พยักหน้า “ได้ กูเคยกลัวจนไม่กล้าสู้หน้าใคร หลังทิ้งเพื่อน กูเดินก้มหน้าอยู่เดือนนึง” โจแซว “ควยมึงหดแน่ตอนนั้น!” แบงค์สะดุ้ง “บ้า! แต่…มันอาจจะหดจริง ๆ” พงษ์หัวเราะ “ที่นี่มึงไม่ต้องก้มหน้านะแบงค์ พรุ่งนี้กูจะลองคิดหาทางให้พวกเรารอด ถ้ามีอะไรให้ทำ กูจะบอกพวกมึงเอง”

โจหันไปแซวตั้ม “ไอ้ตั้มตอนจูงช้างนี่มึงรู้สึกยังไงวะ?” ตั้มหน้าแดง “กูอายชิบหาย ลมหายใจไอ้ก้องร้อนๆพ่นที่ตูดกู กูไม่เคยใจอะไรแบบนี้วะ” โจแซวต่อ “มึงกลัวจนฉี่ราดแน่คืนนี้ ควยมึงหดหมดแล้วมั้ย? 555” ตั้มโมโห “หยุดพูดแบบนั้นได้มั้ย? กูไม่ตลก!” ก้องขัด “โจ มึงหยุดแซวมัน มันกลัวจริง ๆ” โจยกมือ “เออ ขอโทษ กูแค่ล้อเล่น” ตั้มเงียบไปสักคครู่ “ช่างมัน แต่อย่าพูดแบบนี้อีก กูไม่ชอบ”

ก้องหัวเราะ “กูก็รู้สึกตื่นเต้น ตอนจับควยไอ้ตั้มมันตื่นเต้นวะ เหมือนยิงบาสแล้วลุ้นเลย แต่นี้ลุ้นว่าควยจะแข็งหรือไม่แข็ง” พงษ์แซวโจบ้างคราวนี้ “มึงได้กลิ่นตัวกูตอนถูกันป่ะ? เหงื่อกูเหม็นจนรุ่นพี่เกือบเป็นลม!เลย 555” โจหัวเราะ “กลิ่นมึงนี่แหละที่ทำให้กูตื่น เหม็นจนควยกูเกือบหด!” ก้องเสริม “กูว่าตูดตั้มเหม็นกว่านะ ตอนหน้ากูไปจ่อ มันเหมือนไอ้ตั้มจะฆ่ากู!” ตั้มโวยวาย “บ้า! กูอาบน้ำทุกวันนะ!” พงษ์หัวเราะ “คืนนี้พวกมึงคงจะฝันถึงตอนโดนรุ่นพี่ตีตูดละมั้ง!” โจแซว “หรือไม่ก็ฝันถึงควยกูที่กำลังชี้หน้าสิ!” ทุกคนหัวเราะกันเบาๆ ความตึงเครียดที่ผ่านมาเริ่มคลายลง

พงษ์มองทุกคน “พวกมึง ไม่ว่าเราจะมาจากไหน ที่นี่เราเป็นเพื่อนกันนะ ถึงกูเคยล้มเหลว แต่ที่กูจะไม่ทิ้งใคร เราจะสู้ไปด้วยกัน กูสัญญา” โจตบไหล่พงษ์ “กูด้วย กูไม่เคยมีพวก แต่วันนี้กูมีพวกมึงแล้ว มึงทำให้กูอยากสู้ เราสู้ไปด้วยกันนะ” ก้องยกกำปั้นชูขึ้น “กูด้วย กูจะให้มึงเสียใจ ที่นี่คือโอกาสใหม่ของกู” ตั้มเองก็เริ่มมีรอยยิ้ม “กูจะพยายามสู้นะ ขอบคุณที่อดทนกับกู” แบงค์เองก็บอกเพื่อนๆด้วยสายตาทีมุ่งมั่น “กูก็จะสู้—ขอบคุณที่ไม่มองข้ามกูนะ กูจะช่วยพวกมึงเต็มที่ กูอาจไม่ค่อยมีแรง แต่กูมีสมองที่จะคอยช่วยพวกมึง”

ขณะที่เสียงกรนเริ่มดังขึ้นและห้องโถงที่เงียบสงัดกลับมีเสียงไม้ลั่นเอี๊ยดดังแว่วจากชั้นสองราวมีคนเดิน พงษ์เงยหน้าขึ้น “มึงได้ยินป่ะ?” โจขมวดคิ้ว “ลมพัดมั้ง หรือรุ่นพี่แกล้ง?” ตั้มตัวสั่น “ถ้ามันไม่ใช่ลมล่ะ?” ก้องกระซิบ “เงียบไว้ก่อน พรุ่งนี้ค่อยรู้” เสียงนั้นเงียบไป แต่เงามืดที่หน้าต่างเคลื่อนไหวช้า ๆ ราวมีคนแอบมอง


โปรดติดตามเรื่องราวต่อไปได้ใน ลูกผู้ชายหอสิงห์ ตอนที่ 2

ninenoi

เริ่มต้นมาแบบลุ้นๆ และน่าติดตามมาก