เมียผมเป็นนายตานี Ep.6

Maximam

2 x' T7 H. M0 M# Z# O6 Dหลายวันผ่านไปสิ่งที่ไม่อยากคิดก็มาถึง.....
"นี่บ้านกำนันแทนคุณใช่ไหม"
เสียงเอ่ยถามดังขึ้น อารักษ์ที่เก็บกวาดหน้าบ้านหลังจากที่กำนันและลูกน้อง
8 _0 L& a2 H& y6 W! h. J2 f) O) eขนของขึ้นรถออกไปส่งที่ตลาด ตอนนี้บารมีบุญและกามแห่งมนุษย์ได้เพิ่มขึ้น
เท่าทวีจนสามารถแปลงเป็็นมนุษย์และใช้ชีวิตได้เหมือนมนุษย์ทั่วไปอย่างปกติ
' x( u' }  H  wเขาไ้หันไปตามเสียงก็พบกับ.....
"วามน ..."
อารักษ์อุทานชื่อวามนออกมาทั้งที่เพิ่งเคยเจอกันครั้งแรก แต่ว่ามนเองก็ไม่คิด
; [0 w. l6 `. i  \% g. u% ]แปลกใจอย่างไรเพราะตนคือดาราคงต้องคนเห็นผ่านสื่อบ้าง วามนอาจจะยัง
จำอารักษ์ไม่ได้แต่อารักษ์จำได้ไม่มีลืม

"อะนี่ยังไง ถามว่าใช่บ้านกำนันไหม โง่ๆแบบนี้คนใช้แน่นอน"
วามนพูดขึ้นพร้อมกับทำหน้าเหยียด ทันใดนั้นแทนไทก็เดินออกมาจากบ้านด้วย
เสื้อกล้ามและกางเกงขาก๊วยที่พร้อมสะกดยั่วสายตาวามนมากสุดๆ
"เกิดอะไรขึ้นครับรักษ์อ้าวคุณวามน"
% m  A, V' M$ Y. T) n"คุณไท ผมมาถูกบ้านแล้วจริงๆด้วย"
6 l2 Q6 [+ m! Q. }วามนเอ่ยทักแทนไทพร้อมเดินเข้ามาเกาะเเขนไทโดยที่อารักษ์ยังยืนอยู่ต้องนั้น
) B3 l6 q# R. A+ X+ }0 O1 Cไทจึงแกะมือว่ามนออกและถามไปว่า...
3 e& o0 ?$ \' e"มีธุระอะไรกับพ่อผมหรือเปล่าครับ ท่านไม่อยู่ รักษ์ครับทานมื้อเช้ากันคุณยัง
ไม่ได้ทานไรเลยนี่"
& z' \5 N, P* ~"นั้นวามนขอทานด้วยได้ไหมครับ กับข้าวบ้านๆ วามนไม่ค่อยได้ทาน"
' {- _8 r/ v' K4 I$ M% J$ }วามนพูดแบบนั้นอารมย์เมียหลวงต้องออกแล้วหละ
"ขอโทษนะครับ ไทเขาไม่ได้เชิญคุณ รบกวนคุณกลับไปดีกว่าถ้าไม่มีธุรอะไร"
"ไทครับ คนรับใช้บ้านคุณนี่ปากดีจังนะครับ ทำไมไม่มีคนสั่งสอนหรือครับว่า
เจ้านายคุยกันคนใช้อย่าเสือก"
2 [3 _& u2 l2 J+ Y9 y"หยุดนะครับวามน นี่อารักษ์เมียผมครับ เขามีสิทธิ์ทุกอย่างในตัวผม"
2 E; R6 L" {! _1 I
; w- d: G+ @/ W' ?ทันทีที่แทนไทพูดจบเสียงฟ้าก็คำราม จิตใต้สำนึกลึกๆของวามนก็กระตุ้นขึ้นมา
ให้ย้อนเห็นภาพและเรื่องราวในอดีตจนจำได้หมดทุกอย่างว่าแทนไทกับอารักษ์
2 _8 O+ i- {# l) A; f/ K# Y% hคือคนรักที่วามนได้สาปเอาไว้เมื่อหลายพันปีก่อน วามนจึงพูดขึ้นว่า....
- u$ k) \2 d6 s, |+ A! c8 ]7 u8 }4 S5 i"จะกี่พันปี กี่ภพ กี่ชาติ ก็จะรักกันไม่มีเสื่อมคลายใช่ไหม"
4 u# o: s: H' ~% G$ X8 h"ใช่ ผมรักอารักษ์ ผมไม่ได้รักคุณ"
- b3 K) J4 c# y6 o5 B" ["แทนไท คุณกับมันก็ไม่สมหวังกันมาเป็นพันๆปีแล้ว คุณไม่ทรมาณบ้างหรือไง
ที่ต้องตายทุกครั้งเมื่อเจอกับมัน"
6 v' H6 G2 ~, z+ E5 E: o"ทรมานสิ ผมทรมานมากที่ผมต้องตายก่อนคนรักผมทั้งที่เพิ่งหากันเจอ แต่ผม
1 N4 P! Q% r. v& E$ x% Lก็จะใจด้วยที่เห็นคนทำร้ายความรักของผมกับรักษ์ทรมานเป็นร้อยเท่าพันทวี
หากไม่สิ้นอสงไขย คุณกับผมก็ทรมานไม่ต่างกัน ไปเถอะครับที่รักผมอยากทาน
7 a9 B# ~" n* h8 N4 P% V6 |1 sของหวานต่อแล้ว รีบกินมื้อเช้ากันดีกว่า"
  W" T& L" {2 K& l: C; A) A"ได้สิครับ เดี๋ยวรักษ์คั้นน้ำกะทิไว้รอ"
# p7 e: U) U2 G( Y, Z5 Mวามนเห็นทั้งคู่เดินกอดกันไปต่อหน้าต่อตา ก็ยิ่งแปลกใจว่าทำไมภพนี้อารักษ์มัน
, d* M  x9 A& Pไม่อ่อนแอเป็นนางเอกผู้แสนซื่อ นั้นก็เป็นเพราะว่าภพนี้อารักษ์ได้กายหยาบแบบ
9 l, ?" P2 L4 s3 eเต็มตัวที่สามารถสร้างได้ทั้งกรรมดีและกรรมชั่วเหมือนมนุษย์ทั่วไป รัก หวง หึง
จึงเป็นสิ่งที่ทำให้อารักษ์ไม่ยอมจมอยู่กับคำสาปอีกต่อไป
"ฉันจะทำทุกทางให้พวกแกไม่ได้สมหวังในรักของแก อารักษ์อีมาร อีไวรัสหัวใจ"
) _( g0 l) t+ V8 L6 |! h
ทันทีที่วามนกำลังจะกลับ วิฑูลก็ขับรถกลับมาจากวัดพอดีและได้พบเข้ากับวามน
3 @3 R. r# W4 n: g' h! j"อ้าวคุณหนู วันนี้มาก่อกวนอะไรครับ"
( K' L! O2 `! I/ l* W& `! ~"สาระแน ไม่ใช่เรื่องของแก"
วามนพูดขึ้นพร้อมกับจะก้าวขึ้นรถ ทันใดนั้นเขาก็จำความในอดีตได้ว่าวิฑูลคือหมอ
เสน่ห์ที่เขาใช้ให้ทำเสน่ห์ใส่แทนไทจนถูกจับได้และโดนประหารชีวิต และเขาก็ได้
ยินเสียงกระซิบจากจิตด้านมืดบอกให้รู้ว่าวิฑูลภพนี้เกิดมาก็ได้เป็นหมอเสน่ห์เช่นกัน
0 u2 o+ ~6 R0 Y, N"เดี๋ยวนาย ฉันรู้มาว่านายทำเสน่ห์เวทมนต์ ฉันมีผลตอบแทนดีดีให้ ถ้านายทำงาน
ให้ฉันสำเร็จ"
วิฑูลที่เพิ่งกลับจากวัดและได้สนทนากับพระพีมะเจ้าอาวาสก็มีสติคุ้มอารมย์ไว้ได้
จึงพูดไปว่า...
"นับพันๆปีคุณไม่ทรมานบ้างหรือไง ผมไม่น่าโง่เชื่อคุณเลยจริงๆจะกี่ภพกี่ชาติที่เกิด
, C# E4 t: I  Z; m+ y3 b' sผมโดนหลอกและผิดหวังกับความรักจนต้องตายเพราะกรรมที่ทำกับคุณ"
"ช่วยไม่ได้นายมันโง่เอง นายไม่ทำฉันทำเองก็ได้"
+ _8 ]  O5 U& o/ R"พระพีมะท่านอยู่ที่วัด คุณก็น่าจะไปขออโหสิกรรมบ้างนะเผื่อจิตคุณมันจะสูงขึ้น
อ่อผมจะบอกอีกอย่างนะว่าบ้านไอ้ไทเขาเป็นสายขาวพุทธมนต์อันเป็นมงคลคุ้ม
, \; N' w( U! ~) U- @6 g* R, `ครองทุกคนในบ้านนี้ ถ้าทำไม่ดีระวังของเข้าตัวนะ"
วามนขึ้นรถและขับออกไปแบบที่ไม่สนคำพูดวิฑูล

& N( P- T' G  Z" k* d  Bที่ห้องครัวแทนไทกับอารักษ์กำลังทานอาหารด้วยกันอยู่นั้น...
"ขอบใจนะไทที่ช่วยปกป้อง"
"ผมเสียคุณมา หลายภพ หลายชาติแล้วนะรักษ์ ผมจะไม่ยอมเสียคุณไปไหน
, j7 `: n2 r( K* v0 F8 r0 N! V7 sอีกแล้ว ว่าคุณเป็นมนุษย์เหมือนผมแล้วคุณก็จ้ำม่ำเหมือ่นกันนะ"
  Y8 F9 t% ?) \"นี่นายว่าฉันอ้วนเหรอ"
( P/ z4 u$ w8 [# b; ^# `, I6 [8 F"อื้อ5555"
1 k* G) G5 J% T4 @"ไท"
ในขณะที่ความรักของทั้งคู่เริ่มมาในทางที่ดีขึ้น วามนก็ยิ่งร้อนรุ่มในแรงอาฆาต
ที่ไม่ปล่อยวางและไม่ยอมรับในความเป็นจริง เขาจ้างคนในพื้นที่ให้เข้าไปทำลาย
ต้นกล้วยตานีที่เป็นต้นเอกของสวนซึ่งนั้นก็คือเรือนที่อยู่ของอารักษ์ ทุกสิ่งในสวน
พยายามช่วยหลอกหลอนและเรียกหาอารักษ์แต่ก็ไม่เป็นผล เพราะอารักษ์ตอนนี้
$ T  u- U, m: W% |มีความเป็นมนุษย์ไปแล้ว
# _1 I& F  d* C
9 S  ^1 j' L) e# d$ b8 V5 c) A# y4 w0 `, rและเช้าวันรุ่งขึ้นโจรที่ลักลอบเข้ามาก็ถูกจับตัวส่งตำรวจไป อารักษ์เสียใจมาก
ที่เรือนพักพิ่งของเขาถูกทำลายลงและรู้ตัวคนบงการ กำนันจึงปลอบใจไปว่า...
9 o, B7 l8 O3 ~# @/ u2 N- H"ลูกเอ๋ย ตอนนี้เอ็งเป็นมนุษย์แล้ว บ้านหลังนี้คือเรือนของเอ็งไม่ต้องอยู่แล้วนะ
ในต้นกล้วยนั้น"
, u2 g+ m! I% t- g"แต่พ่อครับ รักษ์มีความผูกพันธ์และรักในเรือนนั้นมาก แล้วเพื่อนๆในนั้นเล่าครับ"
"พวกเขายังไม่พ้นกรรมแต่ก็ไม่เป็นไร ต้นไม้ทุกต้นปลอดภัยดีมีเพียงต้นกล้วยตานี
$ b; Y0 c3 p' q/ \) s) Rเรือนของคุณเท่านั้น ไปทำบุญกันไหมผมพาไป"
1 D8 x8 Q+ Z1 d  ]ไทพูดปลอบใจและพารักษ์ไปวัดทำบุญและเป็นครั้งแรกที่รักษ์เปิดตัวตนเมียของ
เขาอย่างเป็นทางกัน โดยชาวบ้านรู้กันว่านี่คืออารักษ์ ญาติข้างเมียของกำนัน
& H" W, f3 D/ ~7 ~เว้นเเต่พวกมีวิชาอาคมที่มองชาติกรรมเนิดของรักษ์ได้เท่านั้น
- [' `: W3 f4 Z
$ m% }0 M/ L. kเมื่อมาถึงวัดทั้งสองก็เข้าไปถวายสังฆทานต่อหลวงพี่พีมะ
0 _& w- w$ F( G3 N- {- b"หมดเคราะห์หมดกรรมเสียทีนะโยมทั้งสอง"
"ยังคงไม่ง่ายหรอกครับหลวงพี่ เมื่อคืนก็จ้างคนมาฟันต้นกล้วยตานีต้นเอกซะไม่มี
+ h' |" Y+ j$ K. q, l. Uเหลือชิ้นดีให้บำรุงได้"
ไทพูดขึ้น หลวงพี่พีมะจึงบอกไปว่า...
"ก็เรือนของรักษ์มีใหม่แล้วนี่ ทำไมจึงอาวรณ์ให้เศร้า เขาจะได้ใจ ไม่ดีหรือจะได้
" i- Y# A3 o; Q1 |อยู่ร่วมเรียงเคียงหอด้วยกัน ตั้งใจกรวดน้ำรับพรนะโยม"
"สาธุ"
ทั้งคู่กรวดน้ำเสร็จและกำลังจะนำน้ำไปเท นายอำเภอวาคินและวามนลูกชายก็แวะ
  g2 l5 y  r) L) I+ Y$ w* u$ xมาทำบุญที่วัดด้วยเช่ากัน
"อ้าวไท มาทำบุญหรือครับ ได้ข่าวว่าเมื่อคืนขโมยเข้าตัดกล้วยในสวน แล้วไอ้ผีตานี
0 v- {5 W  x( wมันยังไม่ไปผุดไปเกิดอีกหรือครับ"
วามนเอ่ยทักพร้อมหันมามองรักษ์แบบสะใจ อารักษ์จึงตอบกลับไปว่า...
: ]7 d2 u/ t& y: `( b* T. ?5 L"ขอบคุณคนทำมากกว่าครับที่ทำลายต้นกล้วยตานี"
) ?. X4 u! s. y. D" Y, @1 z2 Y4 i"แก่พูดอะไรของแกอีผีต้นกล้วย"
$ i" l7 }" i' ^"ก็สิ่งที่คุณบงการมันทำให้ผมกับไทอยู่ใกล้กันมากขึ้น อะไม่ต้องสงสัยนะครับว่าทำไม
: Y+ c+ Q$ ]4 L$ l5 F) ^" O: D% Nผมยังอยู่ เพราะเมื่อคืนไทเขาบังคับให้ผมนอนด้วย อิจฉาไหมครับส่วนเกิน"
วามนตั้งแต่โตมายังไม่เคยโดนใครด่าได้แซ่บขนาดนี้ เขาจึงหยิบที่กรวดในมือไทมาและ
เทราดหัวอารักษ์
4 B+ r* n2 s8 ^1 A" L: a" a8 ~"เป็นผี อะนี่ผลบุญกินไปสิ ทุกคน ไอ้นี่มันเป็นผีเป็นปีศาจแปลงกายมาทุกคนไม่คิด
5 }; T, o& v) ~  Dจะทำลายมันเลยหรือไงครับ หรือนี่เป็นตำบลผีสิง"
1 `& ?# x. r$ k* \& A5 X8 k5 W  H% O"หยุดนะ วามนแกทำไรของแก ผีเผออะไรกัน ฉันต้องขอโทษหนูด้วยนะ"
"ไม่เป็นครับ เพราะผมเอาคืน นี่ไง"
" r5 b9 a: q; q7 o6 K
อ๊ายยยยยยยย วามนกรี๊ดลั่นวัดเมื่อรักษ์เอาบาตรน้ำมนต์มาเทรดหัวคืนแล้วยัง
4 K; v4 f; O) x. Uเอาบาตรคว่ำลงที่หัวด้วย
"อีบ้าแก้เอาน้ำอะไรมารดหัวฉัน"
4 |; H8 _. b/ a# Z( U"เห็นยังครับทุกคนว่าใครผีใครคน โดนน้ำมนต์ก้นบาตรยังกรี๊ดซะอย่างกับเปรต
กลับบ้านกันเถอะครับที่รัก"
4 m# X, D. W1 T"แกยังไปไหนไม่ได้ทั้งนั้น ก้มกราบขอโทษฉันเดี๋ยวนี้"
) X" o& ~" b' ?6 n* k- \"โยมวามน พอได้หรือยัง ไม่เห็นอาตมาก็เห็นแก่ศาสนสถานด้วยโยม"
"หุบปาก นี่ไม่ใช่เรื่องของพระ อย่ายุ่ง แก อารักษ์ อีอาเพศ"
วามนตอนนี้เกิดที่จะเยียวยาด่าหมดไม่เว้นแม้แต่พระสงฆ์ นั้นก็เป็นเพราะกรรม
, [! ~! x8 i! c8 B3 S( l/ b: ^; aที่กำลังจะจบลง จังหวะนั้นแองจี้กระเทยสาวผู้จัดการส่วนตัววามนก็เอาเครื่อง
8 T) [& j' u" B& F. s; a) R, m" gประดับโบราณยุคทวารวดี 1,000 กว่าปีมาให้ลอง...
6 B8 H! }3 j3 D"คุณวามน โอ๊ยคุณน้องขาทำไมเปียกปอนเป็นหมาน้อยแบบนี้"
"มีไรพี่แองจี้"
"คุณพี่จะมาบอกคุณน้องว่า เครื่องประดับยุคทวารวดีที่ให้หาได้แล้วนะคะนี่ค่ะ
สวยไหม"
# Z* R% h; k. b+ c3 _
, c% W2 }& f. _4 q6 Iทันทีที่กล่องเปิดรักษ์ก็มงเห็นภาพเก่าในอดีต วามนบุตรชายของท่านมหาเสนา
* K7 t; F. |! W+ s) x+ i) E, [9 kอำมาตย์ที่แอบหลงรักวาณิชหนุ่มที่ชื่อแทนไทจากเหตุการณืที่แทนไทได้ช่วยเหลือ
6 w' B* J8 P6 T* J' F5 Sเขาไว้จากโจรป่า...
- d7 a) y& X, A"เป็นไรไปครับคุณ คุณ รักษ์ รักษ์"
ไทพยายามเรียกสติแต่ด้วยภาพเก่าและความกลัวจึงทำให้รักษ์เป็นลมล้มลงไป
แทนไทรีบอุ้มขึ้นรถและพากลับบ้าน ภาพที่เห็นวามนหยิบกำไลข้อมือมาใส่มันยัง
! H8 w% J8 u! o: T. f2 ~, m4 aติดฝั่งในความทรงจำเข้าไม่มีลืม....
+ j1 ?8 T  }1 w( ~$ J: ["ไม่ อย่านะวามน อย่าพูดอย่างนั้น อสงไขยไม่ใช่เวลาแค่วินาที ข้ากราบได้โปรด"
: m; A" y% X/ w8 p( gอารักษ์ละเมอขึ้นมาแทนไทจึงเรียกสติจนอารักษ์ตื่นขึ้นมา รักษ์โผเข้ากอดแทนไท
และร้องไห้ออกมา
"ไม่ต้องกลัวนะครับ ไม่มีใครทำอะไรเราได้"
- L+ |9 m; m4 r0 h! e1 R1 r4 y* w"แต่กำไลวงนั้น มันคือกำไลที่วามนใส่ตอนถูกประหาร รักษ์จำได้"
"รักษ์ ตั้งสติ เวลาผ่านมานับพันปีแล้ว รักษ์คิดมากไป พรุ่งนี้จะมีทีมงานมาถ่าย
ภาพโปรโมทซีรี่ย์ของวามนที่ทุ่งนาบ้านเรา รักษ์ไม่สบายใจก็หลบตัวอยู่ที่เรือนนอน
ก่อนไม่ต้องออกมา"
"ไม่ไม่ รักษ์ไหว แขกมาบ้านรักษ์ก็ต้องช่วยพ่อกำนัน ช่วยไทต้อนรับสิ"
แทนไทจูบลงที่หน้าผากของอารักษ์แล้วก็.......(คิดเอากันเองนะจ๊ะ)......
' |9 {; B% ^2 |6 R# H7 f) C3 |; oเรื่องราวใกล้ถึงจุดจบแล้วนะครับ อย่าลืมติดตามEP7 ตอนจบนะครับ
4 e8 f' @+ o( q  ?: i, f. D% B
. s! w: q; j$ q, J+ Z& O

krado

รอลุ้นตอนต่อไป

konba

ขอบคุณครับ

Nukinho

รอตามต่อนะครับ ไม่อยากให้จบเลย

tanya

ขอบคูนคับ

tjkung

ข อ บ คุ ณ ค รั บ

Anavin

tcldogs

ขอบคุณมากครับ

Navar

ขอบคุณครับ

J.Scot

ขอบคุณมากครับ

jor686868

สนุกดี

ttoott

ขอบคุณครับ

eg1

ขอบคุณครับ

good2022

Fortune11

ขอบคูณคับ มันดีมากๆ

Bebou_260

ขอบคุณครับ