เมียผมเป็นนายตานี Ep.6

Maximam

- S9 i4 S$ I8 H4 b& g
3 e$ z; P3 {7 C' V5 j- Jหลายวันผ่านไปสิ่งที่ไม่อยากคิดก็มาถึง.....
"นี่บ้านกำนันแทนคุณใช่ไหม"
/ e- A5 T3 J4 j5 _. Dเสียงเอ่ยถามดังขึ้น อารักษ์ที่เก็บกวาดหน้าบ้านหลังจากที่กำนันและลูกน้อง
ขนของขึ้นรถออกไปส่งที่ตลาด ตอนนี้บารมีบุญและกามแห่งมนุษย์ได้เพิ่มขึ้น
เท่าทวีจนสามารถแปลงเป็็นมนุษย์และใช้ชีวิตได้เหมือนมนุษย์ทั่วไปอย่างปกติ
เขาไ้หันไปตามเสียงก็พบกับ.....
"วามน ..."
. f& ?  t0 m3 c2 F+ h! @อารักษ์อุทานชื่อวามนออกมาทั้งที่เพิ่งเคยเจอกันครั้งแรก แต่ว่ามนเองก็ไม่คิด
แปลกใจอย่างไรเพราะตนคือดาราคงต้องคนเห็นผ่านสื่อบ้าง วามนอาจจะยัง
" b$ j, A( F4 o6 d$ t, L9 m6 ]จำอารักษ์ไม่ได้แต่อารักษ์จำได้ไม่มีลืม

9 L' ?; A& Z. S6 o4 X- k"อะนี่ยังไง ถามว่าใช่บ้านกำนันไหม โง่ๆแบบนี้คนใช้แน่นอน"
วามนพูดขึ้นพร้อมกับทำหน้าเหยียด ทันใดนั้นแทนไทก็เดินออกมาจากบ้านด้วย
เสื้อกล้ามและกางเกงขาก๊วยที่พร้อมสะกดยั่วสายตาวามนมากสุดๆ
) [4 Z! ^9 w6 L: V4 ~, t"เกิดอะไรขึ้นครับรักษ์อ้าวคุณวามน"
"คุณไท ผมมาถูกบ้านแล้วจริงๆด้วย"
วามนเอ่ยทักแทนไทพร้อมเดินเข้ามาเกาะเเขนไทโดยที่อารักษ์ยังยืนอยู่ต้องนั้น
$ F% @4 `5 \0 B( o% L! O6 e- q& yไทจึงแกะมือว่ามนออกและถามไปว่า...
"มีธุระอะไรกับพ่อผมหรือเปล่าครับ ท่านไม่อยู่ รักษ์ครับทานมื้อเช้ากันคุณยัง
ไม่ได้ทานไรเลยนี่"
5 u" ~+ k( i. ?) [! f2 X2 C"นั้นวามนขอทานด้วยได้ไหมครับ กับข้าวบ้านๆ วามนไม่ค่อยได้ทาน"
วามนพูดแบบนั้นอารมย์เมียหลวงต้องออกแล้วหละ
"ขอโทษนะครับ ไทเขาไม่ได้เชิญคุณ รบกวนคุณกลับไปดีกว่าถ้าไม่มีธุรอะไร"
& N, Q8 m; w0 R/ P+ j; D8 k3 j"ไทครับ คนรับใช้บ้านคุณนี่ปากดีจังนะครับ ทำไมไม่มีคนสั่งสอนหรือครับว่า
เจ้านายคุยกันคนใช้อย่าเสือก"
"หยุดนะครับวามน นี่อารักษ์เมียผมครับ เขามีสิทธิ์ทุกอย่างในตัวผม"

ทันทีที่แทนไทพูดจบเสียงฟ้าก็คำราม จิตใต้สำนึกลึกๆของวามนก็กระตุ้นขึ้นมา
ให้ย้อนเห็นภาพและเรื่องราวในอดีตจนจำได้หมดทุกอย่างว่าแทนไทกับอารักษ์
, z. s0 g4 L; q* ?คือคนรักที่วามนได้สาปเอาไว้เมื่อหลายพันปีก่อน วามนจึงพูดขึ้นว่า....
"จะกี่พันปี กี่ภพ กี่ชาติ ก็จะรักกันไม่มีเสื่อมคลายใช่ไหม"
"ใช่ ผมรักอารักษ์ ผมไม่ได้รักคุณ"
"แทนไท คุณกับมันก็ไม่สมหวังกันมาเป็นพันๆปีแล้ว คุณไม่ทรมาณบ้างหรือไง
ที่ต้องตายทุกครั้งเมื่อเจอกับมัน"
; J+ D6 s1 P1 ^3 d"ทรมานสิ ผมทรมานมากที่ผมต้องตายก่อนคนรักผมทั้งที่เพิ่งหากันเจอ แต่ผม
ก็จะใจด้วยที่เห็นคนทำร้ายความรักของผมกับรักษ์ทรมานเป็นร้อยเท่าพันทวี
5 `+ k1 _# q' fหากไม่สิ้นอสงไขย คุณกับผมก็ทรมานไม่ต่างกัน ไปเถอะครับที่รักผมอยากทาน
& I: V9 t9 t6 }1 d$ Fของหวานต่อแล้ว รีบกินมื้อเช้ากันดีกว่า"
"ได้สิครับ เดี๋ยวรักษ์คั้นน้ำกะทิไว้รอ"
วามนเห็นทั้งคู่เดินกอดกันไปต่อหน้าต่อตา ก็ยิ่งแปลกใจว่าทำไมภพนี้อารักษ์มัน
ไม่อ่อนแอเป็นนางเอกผู้แสนซื่อ นั้นก็เป็นเพราะว่าภพนี้อารักษ์ได้กายหยาบแบบ
เต็มตัวที่สามารถสร้างได้ทั้งกรรมดีและกรรมชั่วเหมือนมนุษย์ทั่วไป รัก หวง หึง
จึงเป็นสิ่งที่ทำให้อารักษ์ไม่ยอมจมอยู่กับคำสาปอีกต่อไป
"ฉันจะทำทุกทางให้พวกแกไม่ได้สมหวังในรักของแก อารักษ์อีมาร อีไวรัสหัวใจ"
# J- Y5 [4 n" S) O1 u3 O
* N4 Q/ u6 {5 }, R; N  z' Eทันทีที่วามนกำลังจะกลับ วิฑูลก็ขับรถกลับมาจากวัดพอดีและได้พบเข้ากับวามน
"อ้าวคุณหนู วันนี้มาก่อกวนอะไรครับ"
; o; G$ V; n5 x* i1 k"สาระแน ไม่ใช่เรื่องของแก"
9 E0 B; t& j! G, wวามนพูดขึ้นพร้อมกับจะก้าวขึ้นรถ ทันใดนั้นเขาก็จำความในอดีตได้ว่าวิฑูลคือหมอ
+ s" u$ K, F& Z0 Gเสน่ห์ที่เขาใช้ให้ทำเสน่ห์ใส่แทนไทจนถูกจับได้และโดนประหารชีวิต และเขาก็ได้
ยินเสียงกระซิบจากจิตด้านมืดบอกให้รู้ว่าวิฑูลภพนี้เกิดมาก็ได้เป็นหมอเสน่ห์เช่นกัน
"เดี๋ยวนาย ฉันรู้มาว่านายทำเสน่ห์เวทมนต์ ฉันมีผลตอบแทนดีดีให้ ถ้านายทำงาน
& J. j0 E0 A* ]ให้ฉันสำเร็จ"
วิฑูลที่เพิ่งกลับจากวัดและได้สนทนากับพระพีมะเจ้าอาวาสก็มีสติคุ้มอารมย์ไว้ได้
5 ^$ F% E& j0 rจึงพูดไปว่า...
2 E( @' s  _* Z' R) ~0 L; j8 @"นับพันๆปีคุณไม่ทรมานบ้างหรือไง ผมไม่น่าโง่เชื่อคุณเลยจริงๆจะกี่ภพกี่ชาติที่เกิด
ผมโดนหลอกและผิดหวังกับความรักจนต้องตายเพราะกรรมที่ทำกับคุณ"
. ?& F- E5 O* }& C: f0 l& x' j6 x; ~"ช่วยไม่ได้นายมันโง่เอง นายไม่ทำฉันทำเองก็ได้"
"พระพีมะท่านอยู่ที่วัด คุณก็น่าจะไปขออโหสิกรรมบ้างนะเผื่อจิตคุณมันจะสูงขึ้น
อ่อผมจะบอกอีกอย่างนะว่าบ้านไอ้ไทเขาเป็นสายขาวพุทธมนต์อันเป็นมงคลคุ้ม
* U+ A$ W% [& z1 Y# ^ครองทุกคนในบ้านนี้ ถ้าทำไม่ดีระวังของเข้าตัวนะ"
วามนขึ้นรถและขับออกไปแบบที่ไม่สนคำพูดวิฑูล
/ g$ o# ]1 M8 ]* u4 F& C
9 K" U5 H' L6 C' c8 ?% vที่ห้องครัวแทนไทกับอารักษ์กำลังทานอาหารด้วยกันอยู่นั้น...
"ขอบใจนะไทที่ช่วยปกป้อง"
"ผมเสียคุณมา หลายภพ หลายชาติแล้วนะรักษ์ ผมจะไม่ยอมเสียคุณไปไหน
อีกแล้ว ว่าคุณเป็นมนุษย์เหมือนผมแล้วคุณก็จ้ำม่ำเหมือ่นกันนะ"
# d3 M; E( w4 ^- e$ u  B) x"นี่นายว่าฉันอ้วนเหรอ"
- W. [. y# B! _9 T: m$ Z"อื้อ5555"
"ไท"
9 {% z( z- x! e, Y2 X5 T+ S6 Mในขณะที่ความรักของทั้งคู่เริ่มมาในทางที่ดีขึ้น วามนก็ยิ่งร้อนรุ่มในแรงอาฆาต
ที่ไม่ปล่อยวางและไม่ยอมรับในความเป็นจริง เขาจ้างคนในพื้นที่ให้เข้าไปทำลาย
ต้นกล้วยตานีที่เป็นต้นเอกของสวนซึ่งนั้นก็คือเรือนที่อยู่ของอารักษ์ ทุกสิ่งในสวน
พยายามช่วยหลอกหลอนและเรียกหาอารักษ์แต่ก็ไม่เป็นผล เพราะอารักษ์ตอนนี้
+ K! f- a5 |* n7 M7 J) p$ Yมีความเป็นมนุษย์ไปแล้ว
! t- g  c7 F7 I5 E! G; P
และเช้าวันรุ่งขึ้นโจรที่ลักลอบเข้ามาก็ถูกจับตัวส่งตำรวจไป อารักษ์เสียใจมาก
+ a" d/ s$ f5 |4 Aที่เรือนพักพิ่งของเขาถูกทำลายลงและรู้ตัวคนบงการ กำนันจึงปลอบใจไปว่า...
"ลูกเอ๋ย ตอนนี้เอ็งเป็นมนุษย์แล้ว บ้านหลังนี้คือเรือนของเอ็งไม่ต้องอยู่แล้วนะ
ในต้นกล้วยนั้น"
, I/ j0 @; v7 G9 k# ^"แต่พ่อครับ รักษ์มีความผูกพันธ์และรักในเรือนนั้นมาก แล้วเพื่อนๆในนั้นเล่าครับ"
9 v" `  j" A$ B* m5 S"พวกเขายังไม่พ้นกรรมแต่ก็ไม่เป็นไร ต้นไม้ทุกต้นปลอดภัยดีมีเพียงต้นกล้วยตานี
เรือนของคุณเท่านั้น ไปทำบุญกันไหมผมพาไป"
ไทพูดปลอบใจและพารักษ์ไปวัดทำบุญและเป็นครั้งแรกที่รักษ์เปิดตัวตนเมียของ
เขาอย่างเป็นทางกัน โดยชาวบ้านรู้กันว่านี่คืออารักษ์ ญาติข้างเมียของกำนัน
  q: R0 {7 g7 gเว้นเเต่พวกมีวิชาอาคมที่มองชาติกรรมเนิดของรักษ์ได้เท่านั้น
8 x2 h7 x7 H" L2 |4 u* _( v* q
- T% r! [0 |2 B& q, C/ Aเมื่อมาถึงวัดทั้งสองก็เข้าไปถวายสังฆทานต่อหลวงพี่พีมะ
- n/ A! g6 A6 v  x! F"หมดเคราะห์หมดกรรมเสียทีนะโยมทั้งสอง"
"ยังคงไม่ง่ายหรอกครับหลวงพี่ เมื่อคืนก็จ้างคนมาฟันต้นกล้วยตานีต้นเอกซะไม่มี
เหลือชิ้นดีให้บำรุงได้"
0 E# X, Z& N6 N; }, `" Hไทพูดขึ้น หลวงพี่พีมะจึงบอกไปว่า...
; W: h8 o; @% P2 D3 w"ก็เรือนของรักษ์มีใหม่แล้วนี่ ทำไมจึงอาวรณ์ให้เศร้า เขาจะได้ใจ ไม่ดีหรือจะได้
อยู่ร่วมเรียงเคียงหอด้วยกัน ตั้งใจกรวดน้ำรับพรนะโยม"
"สาธุ"
ทั้งคู่กรวดน้ำเสร็จและกำลังจะนำน้ำไปเท นายอำเภอวาคินและวามนลูกชายก็แวะ
มาทำบุญที่วัดด้วยเช่ากัน
"อ้าวไท มาทำบุญหรือครับ ได้ข่าวว่าเมื่อคืนขโมยเข้าตัดกล้วยในสวน แล้วไอ้ผีตานี
มันยังไม่ไปผุดไปเกิดอีกหรือครับ"
, F1 j  l/ g) n1 `วามนเอ่ยทักพร้อมหันมามองรักษ์แบบสะใจ อารักษ์จึงตอบกลับไปว่า...
"ขอบคุณคนทำมากกว่าครับที่ทำลายต้นกล้วยตานี"
"แก่พูดอะไรของแกอีผีต้นกล้วย"
/ F1 ?: G8 |1 E- k; a' R5 q"ก็สิ่งที่คุณบงการมันทำให้ผมกับไทอยู่ใกล้กันมากขึ้น อะไม่ต้องสงสัยนะครับว่าทำไม
, p9 F, Y4 z* x( b; K4 vผมยังอยู่ เพราะเมื่อคืนไทเขาบังคับให้ผมนอนด้วย อิจฉาไหมครับส่วนเกิน"
5 b8 }& P3 T- J- ?' L% I. b: B) e, gวามนตั้งแต่โตมายังไม่เคยโดนใครด่าได้แซ่บขนาดนี้ เขาจึงหยิบที่กรวดในมือไทมาและ
เทราดหัวอารักษ์
& _- e7 m4 J2 g, l( C" A. A"เป็นผี อะนี่ผลบุญกินไปสิ ทุกคน ไอ้นี่มันเป็นผีเป็นปีศาจแปลงกายมาทุกคนไม่คิด
+ ^9 @: L. u4 B' h# ?" w9 hจะทำลายมันเลยหรือไงครับ หรือนี่เป็นตำบลผีสิง"
"หยุดนะ วามนแกทำไรของแก ผีเผออะไรกัน ฉันต้องขอโทษหนูด้วยนะ"
2 E' t! E/ @4 l+ t9 T4 q1 Q1 q"ไม่เป็นครับ เพราะผมเอาคืน นี่ไง"
  L1 {3 ~1 g# l8 U" B5 M  v, U
อ๊ายยยยยยยย วามนกรี๊ดลั่นวัดเมื่อรักษ์เอาบาตรน้ำมนต์มาเทรดหัวคืนแล้วยัง
. W* X1 g$ v& c, L" K- q# Nเอาบาตรคว่ำลงที่หัวด้วย
5 {! p4 G3 j  O3 l"อีบ้าแก้เอาน้ำอะไรมารดหัวฉัน"
"เห็นยังครับทุกคนว่าใครผีใครคน โดนน้ำมนต์ก้นบาตรยังกรี๊ดซะอย่างกับเปรต
% v0 A5 R& J3 ?9 u3 Lกลับบ้านกันเถอะครับที่รัก"
5 E9 E+ D2 P# F8 m' n7 C8 s# p7 S"แกยังไปไหนไม่ได้ทั้งนั้น ก้มกราบขอโทษฉันเดี๋ยวนี้"
' S! {3 n/ \: k# _3 V+ @"โยมวามน พอได้หรือยัง ไม่เห็นอาตมาก็เห็นแก่ศาสนสถานด้วยโยม"
: o  d6 {8 c" T' k"หุบปาก นี่ไม่ใช่เรื่องของพระ อย่ายุ่ง แก อารักษ์ อีอาเพศ"
4 u" [7 [, A4 }+ X* Vวามนตอนนี้เกิดที่จะเยียวยาด่าหมดไม่เว้นแม้แต่พระสงฆ์ นั้นก็เป็นเพราะกรรม
ที่กำลังจะจบลง จังหวะนั้นแองจี้กระเทยสาวผู้จัดการส่วนตัววามนก็เอาเครื่อง
ประดับโบราณยุคทวารวดี 1,000 กว่าปีมาให้ลอง...
/ J: k# @: F. X0 [- w7 W% I& Q7 {"คุณวามน โอ๊ยคุณน้องขาทำไมเปียกปอนเป็นหมาน้อยแบบนี้"
# G( G8 i) @/ k8 ~"มีไรพี่แองจี้"
7 D+ C4 o+ k) R3 d"คุณพี่จะมาบอกคุณน้องว่า เครื่องประดับยุคทวารวดีที่ให้หาได้แล้วนะคะนี่ค่ะ
สวยไหม"
5 E7 A' y& @" \$ E: Y# ?
ทันทีที่กล่องเปิดรักษ์ก็มงเห็นภาพเก่าในอดีต วามนบุตรชายของท่านมหาเสนา
อำมาตย์ที่แอบหลงรักวาณิชหนุ่มที่ชื่อแทนไทจากเหตุการณืที่แทนไทได้ช่วยเหลือ
เขาไว้จากโจรป่า...
"เป็นไรไปครับคุณ คุณ รักษ์ รักษ์"
ไทพยายามเรียกสติแต่ด้วยภาพเก่าและความกลัวจึงทำให้รักษ์เป็นลมล้มลงไป
0 C1 g: |. k7 |- v+ a; l! kแทนไทรีบอุ้มขึ้นรถและพากลับบ้าน ภาพที่เห็นวามนหยิบกำไลข้อมือมาใส่มันยัง
ติดฝั่งในความทรงจำเข้าไม่มีลืม....
% \% o0 G! W/ e( Y& K4 A8 n# A"ไม่ อย่านะวามน อย่าพูดอย่างนั้น อสงไขยไม่ใช่เวลาแค่วินาที ข้ากราบได้โปรด"
อารักษ์ละเมอขึ้นมาแทนไทจึงเรียกสติจนอารักษ์ตื่นขึ้นมา รักษ์โผเข้ากอดแทนไท
และร้องไห้ออกมา
7 Z: c8 E! S" b9 N5 I, `$ B; _"ไม่ต้องกลัวนะครับ ไม่มีใครทำอะไรเราได้"
, A3 N" S6 M3 j0 p0 s0 I8 A* \1 v"แต่กำไลวงนั้น มันคือกำไลที่วามนใส่ตอนถูกประหาร รักษ์จำได้"
* W7 p& i4 y( ^"รักษ์ ตั้งสติ เวลาผ่านมานับพันปีแล้ว รักษ์คิดมากไป พรุ่งนี้จะมีทีมงานมาถ่าย
0 J( M) Q7 l7 ?ภาพโปรโมทซีรี่ย์ของวามนที่ทุ่งนาบ้านเรา รักษ์ไม่สบายใจก็หลบตัวอยู่ที่เรือนนอน
ก่อนไม่ต้องออกมา"
9 d( w5 r( ~; M"ไม่ไม่ รักษ์ไหว แขกมาบ้านรักษ์ก็ต้องช่วยพ่อกำนัน ช่วยไทต้อนรับสิ"
9 Y  r. X$ f0 ]* w- fแทนไทจูบลงที่หน้าผากของอารักษ์แล้วก็.......(คิดเอากันเองนะจ๊ะ)......
เรื่องราวใกล้ถึงจุดจบแล้วนะครับ อย่าลืมติดตามEP7 ตอนจบนะครับ

' a2 v6 b1 ~3 m: ?* q) p" L

krado

รอลุ้นตอนต่อไป
/ k4 J. z" g4 \

konba

ขอบคุณครับ

Nukinho

รอตามต่อนะครับ ไม่อยากให้จบเลย

tanya

ขอบคูนคับ

tjkung

ข อ บ คุ ณ ค รั บ

Anavin

tcldogs

ขอบคุณมากครับ

Navar

ขอบคุณครับ

J.Scot

ขอบคุณมากครับ

jor686868

สนุกดี

ttoott

ขอบคุณครับ

eg1

ขอบคุณครับ

good2022

Fortune11

ขอบคูณคับ มันดีมากๆ

Bebou_260

ขอบคุณครับ