เมียผมเป็นนายตานี Ep.6

Maximam

2 t7 w; G( C/ ^1 wหลายวันผ่านไปสิ่งที่ไม่อยากคิดก็มาถึง.....
"นี่บ้านกำนันแทนคุณใช่ไหม"
3 L6 ^1 f! v* ^9 h+ L. Iเสียงเอ่ยถามดังขึ้น อารักษ์ที่เก็บกวาดหน้าบ้านหลังจากที่กำนันและลูกน้อง
7 j' c3 v' [: U! w) zขนของขึ้นรถออกไปส่งที่ตลาด ตอนนี้บารมีบุญและกามแห่งมนุษย์ได้เพิ่มขึ้น
เท่าทวีจนสามารถแปลงเป็็นมนุษย์และใช้ชีวิตได้เหมือนมนุษย์ทั่วไปอย่างปกติ
เขาไ้หันไปตามเสียงก็พบกับ.....
"วามน ..."
6 g1 U4 D  T- \" w2 E2 R7 \อารักษ์อุทานชื่อวามนออกมาทั้งที่เพิ่งเคยเจอกันครั้งแรก แต่ว่ามนเองก็ไม่คิด
' b6 ?6 B! l- [3 a* ~; sแปลกใจอย่างไรเพราะตนคือดาราคงต้องคนเห็นผ่านสื่อบ้าง วามนอาจจะยัง
. r# u9 I/ h6 ?' dจำอารักษ์ไม่ได้แต่อารักษ์จำได้ไม่มีลืม

"อะนี่ยังไง ถามว่าใช่บ้านกำนันไหม โง่ๆแบบนี้คนใช้แน่นอน"
วามนพูดขึ้นพร้อมกับทำหน้าเหยียด ทันใดนั้นแทนไทก็เดินออกมาจากบ้านด้วย
& x! p  ?& \# K$ ^4 A( Hเสื้อกล้ามและกางเกงขาก๊วยที่พร้อมสะกดยั่วสายตาวามนมากสุดๆ
" `5 \7 g6 \2 v) w8 g0 ?"เกิดอะไรขึ้นครับรักษ์อ้าวคุณวามน"
$ z. s, y: P( `# c$ D! p) W"คุณไท ผมมาถูกบ้านแล้วจริงๆด้วย"
. D' |1 ^  t, p' \  Rวามนเอ่ยทักแทนไทพร้อมเดินเข้ามาเกาะเเขนไทโดยที่อารักษ์ยังยืนอยู่ต้องนั้น
% N1 [; C; h) Z1 M$ u+ v, |ไทจึงแกะมือว่ามนออกและถามไปว่า...
"มีธุระอะไรกับพ่อผมหรือเปล่าครับ ท่านไม่อยู่ รักษ์ครับทานมื้อเช้ากันคุณยัง
ไม่ได้ทานไรเลยนี่"
9 l% z' }7 W  |- Z6 T& B- K"นั้นวามนขอทานด้วยได้ไหมครับ กับข้าวบ้านๆ วามนไม่ค่อยได้ทาน"
วามนพูดแบบนั้นอารมย์เมียหลวงต้องออกแล้วหละ
$ g% ?" z& |/ r  G7 K"ขอโทษนะครับ ไทเขาไม่ได้เชิญคุณ รบกวนคุณกลับไปดีกว่าถ้าไม่มีธุรอะไร"
"ไทครับ คนรับใช้บ้านคุณนี่ปากดีจังนะครับ ทำไมไม่มีคนสั่งสอนหรือครับว่า
9 G# ]- y& h( |- q( E4 d% tเจ้านายคุยกันคนใช้อย่าเสือก"
6 p1 i( {8 k- H. r& r2 G"หยุดนะครับวามน นี่อารักษ์เมียผมครับ เขามีสิทธิ์ทุกอย่างในตัวผม"
3 J' g/ h& U5 P4 g2 {8 Z. b
5 F; m) m& z7 l+ V0 Xทันทีที่แทนไทพูดจบเสียงฟ้าก็คำราม จิตใต้สำนึกลึกๆของวามนก็กระตุ้นขึ้นมา
8 w, C) a& X% z( iให้ย้อนเห็นภาพและเรื่องราวในอดีตจนจำได้หมดทุกอย่างว่าแทนไทกับอารักษ์
; y2 n- h2 j3 f) R9 z9 X, kคือคนรักที่วามนได้สาปเอาไว้เมื่อหลายพันปีก่อน วามนจึงพูดขึ้นว่า....
"จะกี่พันปี กี่ภพ กี่ชาติ ก็จะรักกันไม่มีเสื่อมคลายใช่ไหม"
% h/ g% D  |, W6 a% n"ใช่ ผมรักอารักษ์ ผมไม่ได้รักคุณ"
! e' K6 K- `! Y"แทนไท คุณกับมันก็ไม่สมหวังกันมาเป็นพันๆปีแล้ว คุณไม่ทรมาณบ้างหรือไง
ที่ต้องตายทุกครั้งเมื่อเจอกับมัน"
8 |7 [( d! H# ^1 o"ทรมานสิ ผมทรมานมากที่ผมต้องตายก่อนคนรักผมทั้งที่เพิ่งหากันเจอ แต่ผม
ก็จะใจด้วยที่เห็นคนทำร้ายความรักของผมกับรักษ์ทรมานเป็นร้อยเท่าพันทวี
1 G! Y1 T3 b0 y* W+ L  D; gหากไม่สิ้นอสงไขย คุณกับผมก็ทรมานไม่ต่างกัน ไปเถอะครับที่รักผมอยากทาน
; w: j# h4 s8 e# ~ของหวานต่อแล้ว รีบกินมื้อเช้ากันดีกว่า"
"ได้สิครับ เดี๋ยวรักษ์คั้นน้ำกะทิไว้รอ"
วามนเห็นทั้งคู่เดินกอดกันไปต่อหน้าต่อตา ก็ยิ่งแปลกใจว่าทำไมภพนี้อารักษ์มัน
3 K% ?* Y- r  D. M1 i8 m& E/ J/ pไม่อ่อนแอเป็นนางเอกผู้แสนซื่อ นั้นก็เป็นเพราะว่าภพนี้อารักษ์ได้กายหยาบแบบ
: y6 f% s- @5 o. u/ Tเต็มตัวที่สามารถสร้างได้ทั้งกรรมดีและกรรมชั่วเหมือนมนุษย์ทั่วไป รัก หวง หึง
จึงเป็นสิ่งที่ทำให้อารักษ์ไม่ยอมจมอยู่กับคำสาปอีกต่อไป
4 e, L( x  _: w5 p: P"ฉันจะทำทุกทางให้พวกแกไม่ได้สมหวังในรักของแก อารักษ์อีมาร อีไวรัสหัวใจ"
& h2 D+ ?" |( M& p% i
ทันทีที่วามนกำลังจะกลับ วิฑูลก็ขับรถกลับมาจากวัดพอดีและได้พบเข้ากับวามน
"อ้าวคุณหนู วันนี้มาก่อกวนอะไรครับ"
" ^* `6 p6 x1 C+ s  I1 }3 Q) x"สาระแน ไม่ใช่เรื่องของแก"
' E. m% c3 t3 A8 p+ d% lวามนพูดขึ้นพร้อมกับจะก้าวขึ้นรถ ทันใดนั้นเขาก็จำความในอดีตได้ว่าวิฑูลคือหมอ
- `; m" \  U3 G, e2 Aเสน่ห์ที่เขาใช้ให้ทำเสน่ห์ใส่แทนไทจนถูกจับได้และโดนประหารชีวิต และเขาก็ได้
% K4 T4 W5 m* i4 Zยินเสียงกระซิบจากจิตด้านมืดบอกให้รู้ว่าวิฑูลภพนี้เกิดมาก็ได้เป็นหมอเสน่ห์เช่นกัน
/ |* ^6 h$ W7 p' d5 I# {* R"เดี๋ยวนาย ฉันรู้มาว่านายทำเสน่ห์เวทมนต์ ฉันมีผลตอบแทนดีดีให้ ถ้านายทำงาน
ให้ฉันสำเร็จ"
1 g: H/ v" F! a$ k6 H1 wวิฑูลที่เพิ่งกลับจากวัดและได้สนทนากับพระพีมะเจ้าอาวาสก็มีสติคุ้มอารมย์ไว้ได้
จึงพูดไปว่า...
"นับพันๆปีคุณไม่ทรมานบ้างหรือไง ผมไม่น่าโง่เชื่อคุณเลยจริงๆจะกี่ภพกี่ชาติที่เกิด
ผมโดนหลอกและผิดหวังกับความรักจนต้องตายเพราะกรรมที่ทำกับคุณ"
9 C4 k9 @" F& B; D" |  ~"ช่วยไม่ได้นายมันโง่เอง นายไม่ทำฉันทำเองก็ได้"
"พระพีมะท่านอยู่ที่วัด คุณก็น่าจะไปขออโหสิกรรมบ้างนะเผื่อจิตคุณมันจะสูงขึ้น
4 v& _- O3 O  |1 d# N* c" xอ่อผมจะบอกอีกอย่างนะว่าบ้านไอ้ไทเขาเป็นสายขาวพุทธมนต์อันเป็นมงคลคุ้ม
& i# H1 Q0 d4 {) Aครองทุกคนในบ้านนี้ ถ้าทำไม่ดีระวังของเข้าตัวนะ"
8 E4 g0 r" Y3 @  A% Bวามนขึ้นรถและขับออกไปแบบที่ไม่สนคำพูดวิฑูล

ที่ห้องครัวแทนไทกับอารักษ์กำลังทานอาหารด้วยกันอยู่นั้น...
" N5 ~# U, c9 L, u) q"ขอบใจนะไทที่ช่วยปกป้อง"
"ผมเสียคุณมา หลายภพ หลายชาติแล้วนะรักษ์ ผมจะไม่ยอมเสียคุณไปไหน
+ ?* C) @4 Q. a, M9 Y1 wอีกแล้ว ว่าคุณเป็นมนุษย์เหมือนผมแล้วคุณก็จ้ำม่ำเหมือ่นกันนะ"
"นี่นายว่าฉันอ้วนเหรอ"
"อื้อ5555"
"ไท"
ในขณะที่ความรักของทั้งคู่เริ่มมาในทางที่ดีขึ้น วามนก็ยิ่งร้อนรุ่มในแรงอาฆาต
3 _- f" @# D, K% eที่ไม่ปล่อยวางและไม่ยอมรับในความเป็นจริง เขาจ้างคนในพื้นที่ให้เข้าไปทำลาย
ต้นกล้วยตานีที่เป็นต้นเอกของสวนซึ่งนั้นก็คือเรือนที่อยู่ของอารักษ์ ทุกสิ่งในสวน
$ ?, w; p- u$ \$ S4 L  B) J* {2 O" Sพยายามช่วยหลอกหลอนและเรียกหาอารักษ์แต่ก็ไม่เป็นผล เพราะอารักษ์ตอนนี้
มีความเป็นมนุษย์ไปแล้ว
5 V5 b/ v* `* E0 ?, Q0 O
และเช้าวันรุ่งขึ้นโจรที่ลักลอบเข้ามาก็ถูกจับตัวส่งตำรวจไป อารักษ์เสียใจมาก
( i6 u/ Z# i' W( e  m& yที่เรือนพักพิ่งของเขาถูกทำลายลงและรู้ตัวคนบงการ กำนันจึงปลอบใจไปว่า...
"ลูกเอ๋ย ตอนนี้เอ็งเป็นมนุษย์แล้ว บ้านหลังนี้คือเรือนของเอ็งไม่ต้องอยู่แล้วนะ
ในต้นกล้วยนั้น"
"แต่พ่อครับ รักษ์มีความผูกพันธ์และรักในเรือนนั้นมาก แล้วเพื่อนๆในนั้นเล่าครับ"
% ^2 B1 l* J: A  e"พวกเขายังไม่พ้นกรรมแต่ก็ไม่เป็นไร ต้นไม้ทุกต้นปลอดภัยดีมีเพียงต้นกล้วยตานี
' f& O) @1 U# }) Wเรือนของคุณเท่านั้น ไปทำบุญกันไหมผมพาไป"
$ A% H: g" j( g4 z0 b& R: n8 fไทพูดปลอบใจและพารักษ์ไปวัดทำบุญและเป็นครั้งแรกที่รักษ์เปิดตัวตนเมียของ
3 Y, t& k, Q3 B( @' D# A+ Vเขาอย่างเป็นทางกัน โดยชาวบ้านรู้กันว่านี่คืออารักษ์ ญาติข้างเมียของกำนัน
) [* g# _8 v  s2 k% Mเว้นเเต่พวกมีวิชาอาคมที่มองชาติกรรมเนิดของรักษ์ได้เท่านั้น
3 |/ h5 f* X8 H5 @! a
5 a" q" u1 O6 }  Eเมื่อมาถึงวัดทั้งสองก็เข้าไปถวายสังฆทานต่อหลวงพี่พีมะ
"หมดเคราะห์หมดกรรมเสียทีนะโยมทั้งสอง"
4 }$ @6 R8 e+ l" ~" A6 C& U! M"ยังคงไม่ง่ายหรอกครับหลวงพี่ เมื่อคืนก็จ้างคนมาฟันต้นกล้วยตานีต้นเอกซะไม่มี
6 I- H5 c( W2 W- pเหลือชิ้นดีให้บำรุงได้"
7 r& y6 E* \3 f+ lไทพูดขึ้น หลวงพี่พีมะจึงบอกไปว่า...
9 @* w" L3 W4 R  o$ _7 m"ก็เรือนของรักษ์มีใหม่แล้วนี่ ทำไมจึงอาวรณ์ให้เศร้า เขาจะได้ใจ ไม่ดีหรือจะได้
อยู่ร่วมเรียงเคียงหอด้วยกัน ตั้งใจกรวดน้ำรับพรนะโยม"
"สาธุ"
0 x; D0 J8 L# x3 a, J& g3 O- Rทั้งคู่กรวดน้ำเสร็จและกำลังจะนำน้ำไปเท นายอำเภอวาคินและวามนลูกชายก็แวะ
มาทำบุญที่วัดด้วยเช่ากัน
: R4 t0 ?3 F; i- B2 A4 `1 V"อ้าวไท มาทำบุญหรือครับ ได้ข่าวว่าเมื่อคืนขโมยเข้าตัดกล้วยในสวน แล้วไอ้ผีตานี
6 V, o, `6 j3 H: sมันยังไม่ไปผุดไปเกิดอีกหรือครับ"
วามนเอ่ยทักพร้อมหันมามองรักษ์แบบสะใจ อารักษ์จึงตอบกลับไปว่า...
"ขอบคุณคนทำมากกว่าครับที่ทำลายต้นกล้วยตานี"
% o+ B, r5 X; b, }! ~"แก่พูดอะไรของแกอีผีต้นกล้วย"
% ~# F' w3 i  \. N. D"ก็สิ่งที่คุณบงการมันทำให้ผมกับไทอยู่ใกล้กันมากขึ้น อะไม่ต้องสงสัยนะครับว่าทำไม
ผมยังอยู่ เพราะเมื่อคืนไทเขาบังคับให้ผมนอนด้วย อิจฉาไหมครับส่วนเกิน"
วามนตั้งแต่โตมายังไม่เคยโดนใครด่าได้แซ่บขนาดนี้ เขาจึงหยิบที่กรวดในมือไทมาและ
7 e8 S- B# w  d6 \0 Iเทราดหัวอารักษ์
"เป็นผี อะนี่ผลบุญกินไปสิ ทุกคน ไอ้นี่มันเป็นผีเป็นปีศาจแปลงกายมาทุกคนไม่คิด
จะทำลายมันเลยหรือไงครับ หรือนี่เป็นตำบลผีสิง"
"หยุดนะ วามนแกทำไรของแก ผีเผออะไรกัน ฉันต้องขอโทษหนูด้วยนะ"
& a' y+ b7 R8 v5 J- D"ไม่เป็นครับ เพราะผมเอาคืน นี่ไง"

; J/ a* R% x/ Nอ๊ายยยยยยยย วามนกรี๊ดลั่นวัดเมื่อรักษ์เอาบาตรน้ำมนต์มาเทรดหัวคืนแล้วยัง
เอาบาตรคว่ำลงที่หัวด้วย
"อีบ้าแก้เอาน้ำอะไรมารดหัวฉัน"
6 U  E5 R8 |, v6 G"เห็นยังครับทุกคนว่าใครผีใครคน โดนน้ำมนต์ก้นบาตรยังกรี๊ดซะอย่างกับเปรต
' H5 l: N- n1 x$ p& Z: h9 [! U2 \กลับบ้านกันเถอะครับที่รัก"
"แกยังไปไหนไม่ได้ทั้งนั้น ก้มกราบขอโทษฉันเดี๋ยวนี้"
"โยมวามน พอได้หรือยัง ไม่เห็นอาตมาก็เห็นแก่ศาสนสถานด้วยโยม"
"หุบปาก นี่ไม่ใช่เรื่องของพระ อย่ายุ่ง แก อารักษ์ อีอาเพศ"
! W4 b8 C4 F, w& Z9 pวามนตอนนี้เกิดที่จะเยียวยาด่าหมดไม่เว้นแม้แต่พระสงฆ์ นั้นก็เป็นเพราะกรรม
) M# G% `! _8 Q7 _& l9 Uที่กำลังจะจบลง จังหวะนั้นแองจี้กระเทยสาวผู้จัดการส่วนตัววามนก็เอาเครื่อง
; Z) Q6 g5 U/ ?: {ประดับโบราณยุคทวารวดี 1,000 กว่าปีมาให้ลอง...
"คุณวามน โอ๊ยคุณน้องขาทำไมเปียกปอนเป็นหมาน้อยแบบนี้"
"มีไรพี่แองจี้"
"คุณพี่จะมาบอกคุณน้องว่า เครื่องประดับยุคทวารวดีที่ให้หาได้แล้วนะคะนี่ค่ะ
สวยไหม"

ทันทีที่กล่องเปิดรักษ์ก็มงเห็นภาพเก่าในอดีต วามนบุตรชายของท่านมหาเสนา
อำมาตย์ที่แอบหลงรักวาณิชหนุ่มที่ชื่อแทนไทจากเหตุการณืที่แทนไทได้ช่วยเหลือ
เขาไว้จากโจรป่า...
% N2 |7 n4 b0 W1 R8 t0 N1 J" w"เป็นไรไปครับคุณ คุณ รักษ์ รักษ์"
1 ]/ E3 A8 }, {6 M4 J/ u9 ?5 }4 f* Z. lไทพยายามเรียกสติแต่ด้วยภาพเก่าและความกลัวจึงทำให้รักษ์เป็นลมล้มลงไป
แทนไทรีบอุ้มขึ้นรถและพากลับบ้าน ภาพที่เห็นวามนหยิบกำไลข้อมือมาใส่มันยัง
& x# T+ d( G6 w# L& T% C- Vติดฝั่งในความทรงจำเข้าไม่มีลืม....
"ไม่ อย่านะวามน อย่าพูดอย่างนั้น อสงไขยไม่ใช่เวลาแค่วินาที ข้ากราบได้โปรด"
อารักษ์ละเมอขึ้นมาแทนไทจึงเรียกสติจนอารักษ์ตื่นขึ้นมา รักษ์โผเข้ากอดแทนไท
และร้องไห้ออกมา
"ไม่ต้องกลัวนะครับ ไม่มีใครทำอะไรเราได้"
  `( Y, V" ^0 Y, n"แต่กำไลวงนั้น มันคือกำไลที่วามนใส่ตอนถูกประหาร รักษ์จำได้"
"รักษ์ ตั้งสติ เวลาผ่านมานับพันปีแล้ว รักษ์คิดมากไป พรุ่งนี้จะมีทีมงานมาถ่าย
* q3 i: h% d# E$ Wภาพโปรโมทซีรี่ย์ของวามนที่ทุ่งนาบ้านเรา รักษ์ไม่สบายใจก็หลบตัวอยู่ที่เรือนนอน
ก่อนไม่ต้องออกมา"
3 v  R' u, }# J4 u"ไม่ไม่ รักษ์ไหว แขกมาบ้านรักษ์ก็ต้องช่วยพ่อกำนัน ช่วยไทต้อนรับสิ"
4 m, |( j8 a; u& Mแทนไทจูบลงที่หน้าผากของอารักษ์แล้วก็.......(คิดเอากันเองนะจ๊ะ)......
เรื่องราวใกล้ถึงจุดจบแล้วนะครับ อย่าลืมติดตามEP7 ตอนจบนะครับ
, O! N1 w9 f: r, q% O- ]

krado

รอลุ้นตอนต่อไป
9 e5 n8 C1 w" _; P

konba

ขอบคุณครับ

Nukinho

รอตามต่อนะครับ ไม่อยากให้จบเลย

tanya

ขอบคูนคับ

tjkung

ข อ บ คุ ณ ค รั บ

Anavin

tcldogs

ขอบคุณมากครับ

Navar

ขอบคุณครับ

J.Scot

ขอบคุณมากครับ

jor686868

สนุกดี

ttoott

ขอบคุณครับ

eg1

ขอบคุณครับ

good2022

Fortune11

ขอบคูณคับ มันดีมากๆ

Bebou_260

ขอบคุณครับ