โหงพรายราคะ 2

tasatan

เสียงลมหายใจหนักๆ ของ พี่เวหา กระทบข้างหูของ ต้นน้ำ ขณะที่ร่างสูงใหญ่แนบชิดกับเขาจนแทบไม่เหลือช่องว่าง กลิ่นเหงื่อ กลิ่นกาย กลิ่นของผู้ชายที่ผ่านการซ้อมหนักมาตลอดทั้งวัน… มันเข้มข้นจนต้นน้ำแทบมึนเมา
- X0 ]: l  l/ u
& {. \1 G4 l! e' Cพรายกระซิบข้างหูเขาเบาๆ "รู้สึกดีไหม?"
$ J, t: b: \2 ~) u. M+ O2 g
"มาก…" ต้นน้ำตอบในใจ
* E' }8 O6 I7 |( R# i* c
"งั้นสนุกต่อเลยดีไหม?"
0 p1 H8 x- Q9 ?$ I" v) f9 f0 e
6 |* r. ^+ F% z8 D: `. u7 Wพรายในร่างของเวหา ได้จูงมือของต้นน้ำ ไปยังห้องล็อกเกอร์ของนักกีฬา ซึ้งตอนนี้ไร้ซึ่งผู้คน
& U/ A3 w  ^( s. V; ~. H
2 M5 G% d4 J; a5 b0 h5 \"เรามาเริ่มกันเลยดีไหม" พรายในร่างของพี่เวหากล่าว
+ l% T/ Y$ V0 a$ F. w+ o
8 f) x) I) z6 Z0 eก่อนที่ต้นน้ำจะได้ตอบอะไร พี่เวหาก็พลิกตัว ดันร่างของต้นน้ำให้ติดกับผนัง มือแกร่งของเขากดลงบนไหล่ของต้นน้ำ บดเบียดกลิ่นกายของตัวเองเข้ากับเขาอย่างจงใจ
8 V4 p6 x& b8 i3 f7 c' h
"ทำไมกูรู้สึก…" เวหาขมวดคิ้ว ดวงตาเหม่อลอยแต่เต็มไปด้วยแรงปรารถนา เขาดึงต้นน้ำเข้ามาแนบอก ซุกหน้ากับลำคอของต้นน้ำราวกับถูกสะกด
5 K- V% ?) F8 c5 ^! F# z4 x! l, R
"พี่เวหา…" ต้นน้ำครางเบาๆ ขณะที่ริมฝีปากของพี่เวหาเคลื่อนต่ำลงมาที่ซอกคอ ลมหายใจร้อนๆ ผสมกับกลิ่นเหงื่อของเขาแผ่กระจายไปทั่ว
6 m8 p3 u- G" N& S$ H) i5 s
2 S9 X$ k" \% r4 G# l" l% Qพรายกำลังควบคุมทุกอย่าง มันไม่ได้แค่ให้พี่เวหามาหาต้นน้ำ แต่มันกำลังผลักดันให้ทุกอย่างเลยเถิดไปมากกว่านั้น

"พี่… ไม่เข้าใจตัวเองเลยว่ะ…" เวหาพึมพำข้างหู
" n: i5 A) J2 O" P% ]0 W
9 Q# |& b* }/ {, L9 u( C. x$ Nต้นน้ำยิ้มมุมปาก มือของเขาสัมผัสกับแผ่นอกที่ร้อนผ่าว เขารู้ว่าเวหากำลังสับสน แต่ก็รู้เช่นกันว่าอีกฝ่ายไม่อาจห้ามตัวเองได้
, i* O( f1 [, o/ Z
เพราะพรายกำลังเล่นสนุกกับพวกเขาอยู่
7 t* W; ~2 s, A# \7 D0 W& H
9 i+ A4 l. P) \' o+ r, r"พี่ไม่ต้องเข้าใจหรอก…" ต้นน้ำกระซิบเบาๆ ก่อนจะเลื่อนมือขึ้น จับท้ายทอยของพี่เวหา… ดึงเขาเข้ามาใกล้กว่าเดิม ทั้งคู่ค่อยๆจูบปากกันอย่างดูดดื่ม ลิ้นของเวหาค่อยๆล้วงเข้าไปในปากของต้นน้ำ ก่อนจะผลักออกจากกัน
2 i& t$ n5 x5 S) N
9 M  j9 u/ n/ G' j9 A9 P5 zต้นน้ำกรีดนิ้วลงบนต้นคอของพี่เวหาอย่างเชื่องช้า แผ่วเบา แต่กลับปลุกเร้าให้ร่างสูงสะท้าน ดวงตาของเวหาวาววับราวกับถูกควบคุมด้วยแรงปรารถนาอันรุนแรงที่ไม่อาจต้านทานได้
' B! z: L2 l3 E
"ต้นน้ำ..." เสียงของพี่เวหาแหบพร่า
7 Z/ B# N1 T5 r
ริมฝีปากของเขาแตะลงบนผิวเนื้อขาวเนียนของต้นน้ำ เบาๆ ในตอนแรก แล้วไล่ต่ำลงอย่างจงใจ รอยสัมผัสร้อนผ่าวจากลมหายใจของเขาทำให้ต้นน้ำเผลอกัดริมฝีปากตัวเอง มือแกร่งของพี่เวหากดแน่นลงบนสะโพกของเขา รั้งให้ร่างกายแนบสนิทกันมากขึ้น

"พี่ไม่ควร..." เวหาพึมพำ แต่กลับไม่ยอมหยุด
  B, v+ b& h8 S) k: P9 k
2 Z6 O$ G  c: W0 B% `/ g% rต้นน้ำยกมือขึ้น ลูบไล้แผ่นหลังที่ชื้นเหงื่อของอีกฝ่าย ปลายนิ้วลากผ่านกล้ามเนื้อที่แข็งแกร่ง ลำคอของเวหากระตุกเมื่อเขาถูกจุดไฟด้วยสัมผัสนั้น

"พี่ไม่ต้องคิดหรอก..." ต้นน้ำกระซิบเสียงแผ่ว ก่อนจะเลื่อนริมฝีปากเข้าไปใกล้ ริมฝีปากของทั้งคู่แนบกันในที่สุด

มันไม่ใช่จูบที่อ่อนหวาน แต่เป็นจูบที่เต็มไปด้วยแรงปรารถนา รุนแรงและหิวกระหาย พี่เวหากดริมฝีปากลงมาแนบแน่น รสสัมผัสลึกซึ้ง ร้อนแรง และไม่มีใครต้องการให้มันหยุด

มือของเวหาลูบไล้ไปตามแผ่นหลังเปลือยเปล่าของต้นน้ำ ร่างกายของพวกเขาบดเบียดเข้าหากัน จังหวะหายใจหนักหน่วง เสียงครางต่ำๆ เล็ดลอดออกมาจากลำคอของเวหา
9 x4 [9 _4 I8 l. p# U; S
พรายยังคงซุ่มซ่อนอยู่ในเงามืด มันเพียงเฝ้ามองด้วยความพึงพอใจ เพราะคืนนี้… ทุกอย่างกำลังดำเนินไปตามที่มันต้องการ

เวหากระชับอ้อมแขน ดึงต้นน้ำเข้ามาแนบชิดกว่าเดิม ลมหายใจร้อนผ่าวเป่ารดซอกคอของต้นน้ำ ก่อนที่ริมฝีปากร้อนจัดจะเคลื่อนต่ำลงไปเรื่อยๆ

. G% x7 u: w" |" Cต้นน้ำแอ่นกายเมื่อสัมผัสอุ่นชื้นลากผ่านผิวเนื้อ เปลวไฟแห่งราคะกำลังลุกโชนเมื่อพี่เวหาไล้ริมฝีปากไปตามแนวกระดูกไหปลาร้า แล้วจงใจจูบเบาๆ ก่อนจะเลื่อนต่ำลงมาหยุดอยู่ที่ใต้แขน

8 `5 G2 I% C: tเวหายกแขนของต้นน้ำขึ้น เผยให้เห็นผิวเนื้ออ่อนบางที่ถูกซ่อนไว้ ลมหายใจของเขาหนักหน่วง ขณะที่ริมฝีปากแนบลงบนรักแร้ของต้นน้ำ สัมผัสนุ่มชื้นของปลายลิ้นลากผ่านผิวอย่างจงใจ รสสัมผัสที่ไม่คุ้นเคยทำให้ต้นน้ำสะดุ้ง ร่างกายสั่นสะท้าน
" J/ R, _% @2 i7 Y
. ^) W" F* |  m# ?, `3 c: `"พะ…พี่เวหา…" ต้นน้ำครางเสียงแผ่ว
- |: I2 s8 E" X4 w
แต่เวหาไม่ฟัง เขาใช้ลิ้นกวาดไล้ไปตามรอยบุ๋มของรักแร้ ไล้ปลายจมูกสูดดมกลิ่นกายของต้นน้ำอย่างหลงใหล มือแกร่งลูบไล้ไปตามสีข้าง ปลายนิ้วไล้ผ่านซี่โครง ริมฝีปากขบเม้มเบาๆ ก่อนจะเปลี่ยนเป็นดูดดึงอย่างเร่าร้อน

* t) T/ b8 p( {& E7 l5 {" [7 \ต้นน้ำดิ้นเล็กน้อย แต่กลับไม่หนีไปไหน มีเพียงเสียงลมหายใจที่ถี่กระชั้นขึ้น ร่างกายร้อนวูบวาบไปหมด
8 b8 V$ s  L4 ^  d. P: Y
"พี่… อย่าหยุด…" ต้นน้ำหลุดเสียงคราง

) K  [$ N1 P4 v0 [$ Gเวหาหัวเราะเบาๆ ก่อนจะกดริมฝีปากลงไปที่เดิมอีกครั้ง ใช้ลิ้นลากผ่านจุดอ่อนไหวที่ทำให้ต้นน้ำตัวสั่นสะท้าน กลิ่นเหงื่อ กลิ่นกาย มันเร่งเร้าความต้องการของพวกเขาให้พุ่งทะยานสูงขึ้นไปอีก

$ K2 L. y0 p+ O6 V- U% s' V1 V  Wคืนนี้… ไม่มีอะไรหยุดพวกเขาได้อีกแล้ว
) v" G; |! [. a; D
& N  F& _8 U  F* oเสียงลมหายใจหนักหน่วง แรงปรารถนา และอำนาจของพรายที่ครอบงำ

เวหากระชากต้นน้ำเข้ามาแนบชิด ดวงตาของเขาเปลี่ยนไป—ลึกซึ้ง เย้ายวน และเต็มไปด้วยแรงปรารถนาที่ดูไม่ใช่ของมนุษย์โดยสิ้นเชิง พรายเข้าสิงร่างของเวหาแล้ว… และตอนนี้ มันกำลังปลุกเร้าความต้องการในกายของต้นน้ำ
1 B1 N: B+ @# M+ @  H
“ต้นน้ำ…” เสียงของเวหากระซิบข้างหู ทุ้มต่ำจนขนลุก
" l( U, O; X. C7 e0 Q9 `7 P
/ d/ z0 X3 l! I. e8 Oริมฝีปากร้อนแนบลงที่ลำคอ ขบเม้มอย่างจงใจ ลมหายใจร้อนระอุเป่ารดผิวกายขณะที่มือแกร่งเริ่มลากไล้ไปตามแนวกระดูกสันหลังของต้นน้ำ
. ~/ w& A& E/ I
6 B, i. Q4 _& c( dต้นน้ำกัดริมฝีปาก ร่างกายสั่นสะท้าน แต่ไม่คิดจะถอยหนี พรายกำลังบงการทุกอย่าง และเขาก็เต็มใจถูกครอบงำ
: ~$ q" W/ V9 H9 B) H- ]( G
เวหาผลักต้นน้ำลงกับเตียง กายแข็งแกร่งแนบลงมา กลิ่นเหงื่อ กลิ่นกายของเวหาห้อมล้อมทุกสัมผัส ทำให้ต้นน้ำมึนเมา
1 m5 Y% `; [& s) g% f4 _
“หอม…” ต้นน้ำกระซิบ ก่อนจะเอื้อมมือไปจับแขนของเวหา แล้วซุกหน้าลงใต้รักแร้ สูดลมหายใจลึก กลิ่นเหงื่อ กลิ่นกาย มันเข้มข้นจนร้อนวูบวาบไปทั่วกาย

# R% q) D( |/ O2 y* w2 F; Lเวหาหัวเราะเสียงแหบพร่า “ติดกลิ่นกูแล้วเหรอ?”

ต้นน้ำไม่ตอบ แต่จมูกของเขายังคงซุกอยู่กับรักแร้ของเวหา ลิ้นแตะสัมผัสเนื้ออ่อนนุ่มเบาๆ ก่อนจะกวาดไล้ช้าๆ ความร้อนแล่นพล่านไปทั่วร่างของทั้งคู่ เวหาครางต่ำ มือของเขารั้งท้ายทอยของต้นน้ำ กดให้ซุกลึกขึ้น
. L6 D# l, Q" G, n# e+ G9 ]
* }5 p) z& a0 @7 A9 ^“อย่าหยุด…” เวหาสั่งเสียงพร่า

+ c- M$ W3 ]- L2 T% `& [8 J# c  K+ Y- Qร่างกายของทั้งคู่แนบสนิท ผิวกายเสียดสีกัน ลมหายใจร้อนจัดพันเกี่ยว ความต้องการพุ่งทะยานสูงขึ้นทุกขณะ มือแกร่งของเวหาเริ่มเคลื่อนไหว ลูบไล้ไปทั่วแผ่นหลังของต้นน้ำ ก่อนจะผลักให้ร่างของเขาแนบลงกับเตียง
' ^8 k6 @+ x4 R: c! c3 H% K
"คืนนี้… มึงเป็นของกู"
6 g3 l$ P9 c+ n# F; _1 N- \- S
เสียงกระซิบสุดท้าย ก่อนทุกอย่างจะดำดิ่งสู่ห้วงปรารถนาแห่งพรายที่ไร้ซึ่งการควบคุม…

3 w) n6 |+ ?4 D/ ~/ j5 g

—

% B  p: J& e7 u: d/ P7 n+ \: S+ rหลังจากคืนนั้น พี่เวหาก็เริ่มเปลี่ยนไป…

เขากลายเป็นคนที่มักจะเผลอเดินเข้ามาหาต้นน้ำโดยไม่รู้ตัว บางครั้งก็นั่งข้างๆ แล้ว ยกแขนขึ้นพาดไหล่ต้นน้ำ ปล่อยให้กลิ่นเหงื่อของตัวเองแตะจมูกของเด็กปีสองอย่างจงใจ

" L( }' r  r3 @+ H$ P$ I/ O) H! T) S% zต้นน้ำรู้ว่ามันไม่ใช่เพราะพี่เวหารู้สึกแบบนี้กับเขาจริงๆ แต่มันเป็นเพราะพรายยังฝังบางสิ่งไว้ในจิตใจของอีกฝ่าย

2 n* |3 |4 c/ L7 H$ b: E. K% D( X' F"สนุกไหม?" พรายกระซิบในหัวต้นน้ำ
+ [( x" U% A" U% x, D
: }, o" d7 {* V4 x1 n"มาก…" ต้นน้ำยิ้ม พลางมองไปรอบๆ

! o  o( T7 J( Gคืนนี้เขาคงต้องหาคนใหม่ให้พรายเล่นด้วยอีกแล้ว…
, |& X# a6 P( T4 f
—

. b9 G+ E+ [! y( w& u0 _คืนนี้ยังอีกยาวไกล…
! `% p( V; E! X- q" T: p9 q
/ ?+ }- w3 ~- j0 c7 wปล.ช่วยคิดตอนต่อไปหน่อยคิดไม่ออก

guwin001

ขอบคุณครับ

watkrub

ขอบคุณมากครับผม

nnont

ขอบคุณครับ

lekthai

รอตอนต่อไป​   ขอบคุณ​

nuangnut1996

สนุกมากครับ

hello_lovestory

ขอต่อๆ

kkkggg

สนุก

ninenut

ขอบคุณมากครับ

Ejnn0226

ขอบคุณครับ

ttoott

ขอบคุณ

Naruto9981

ขอบคุณครับ

Killua

ขอบคุณครับ ชอบมากครับ

Win_Freedom

สาย กี ฬา

bigdure

ขอบคุณครับ

Nukinho

ขอบคุณครับ

ar221365

สนุกดีครับ

sangsom

สนุกมากครับ

J.Scot

ขอบคุณมากครับ

Oscarbkk

ขอบคุณมากครับ