โหงพรายราคะ 2

tasatan

เสียงลมหายใจหนักๆ ของ พี่เวหา กระทบข้างหูของ ต้นน้ำ ขณะที่ร่างสูงใหญ่แนบชิดกับเขาจนแทบไม่เหลือช่องว่าง กลิ่นเหงื่อ กลิ่นกาย กลิ่นของผู้ชายที่ผ่านการซ้อมหนักมาตลอดทั้งวัน… มันเข้มข้นจนต้นน้ำแทบมึนเมา

. h- E3 r+ O' j) Oพรายกระซิบข้างหูเขาเบาๆ "รู้สึกดีไหม?"

" p2 V' `# R, f& ["มาก…" ต้นน้ำตอบในใจ

. D3 m- D( r8 H1 _"งั้นสนุกต่อเลยดีไหม?"
: |6 V* w% p! B% g
6 A0 T) Q1 j9 k! n: }1 D: I1 Aพรายในร่างของเวหา ได้จูงมือของต้นน้ำ ไปยังห้องล็อกเกอร์ของนักกีฬา ซึ้งตอนนี้ไร้ซึ่งผู้คน

"เรามาเริ่มกันเลยดีไหม" พรายในร่างของพี่เวหากล่าว

2 z! G0 F( P0 [9 ~# dก่อนที่ต้นน้ำจะได้ตอบอะไร พี่เวหาก็พลิกตัว ดันร่างของต้นน้ำให้ติดกับผนัง มือแกร่งของเขากดลงบนไหล่ของต้นน้ำ บดเบียดกลิ่นกายของตัวเองเข้ากับเขาอย่างจงใจ

"ทำไมกูรู้สึก…" เวหาขมวดคิ้ว ดวงตาเหม่อลอยแต่เต็มไปด้วยแรงปรารถนา เขาดึงต้นน้ำเข้ามาแนบอก ซุกหน้ากับลำคอของต้นน้ำราวกับถูกสะกด
+ ?- `, b& U: [
) i  h( ~; Y4 L" H, o"พี่เวหา…" ต้นน้ำครางเบาๆ ขณะที่ริมฝีปากของพี่เวหาเคลื่อนต่ำลงมาที่ซอกคอ ลมหายใจร้อนๆ ผสมกับกลิ่นเหงื่อของเขาแผ่กระจายไปทั่ว
; I4 L( f- M9 a$ R4 X# A
พรายกำลังควบคุมทุกอย่าง มันไม่ได้แค่ให้พี่เวหามาหาต้นน้ำ แต่มันกำลังผลักดันให้ทุกอย่างเลยเถิดไปมากกว่านั้น

7 E. W* E# |2 b1 f3 H"พี่… ไม่เข้าใจตัวเองเลยว่ะ…" เวหาพึมพำข้างหู
; r7 g1 C8 ?5 X2 T
/ f) g. S, f$ gต้นน้ำยิ้มมุมปาก มือของเขาสัมผัสกับแผ่นอกที่ร้อนผ่าว เขารู้ว่าเวหากำลังสับสน แต่ก็รู้เช่นกันว่าอีกฝ่ายไม่อาจห้ามตัวเองได้

& W% x# e) y) r6 ]' Z: Pเพราะพรายกำลังเล่นสนุกกับพวกเขาอยู่

"พี่ไม่ต้องเข้าใจหรอก…" ต้นน้ำกระซิบเบาๆ ก่อนจะเลื่อนมือขึ้น จับท้ายทอยของพี่เวหา… ดึงเขาเข้ามาใกล้กว่าเดิม ทั้งคู่ค่อยๆจูบปากกันอย่างดูดดื่ม ลิ้นของเวหาค่อยๆล้วงเข้าไปในปากของต้นน้ำ ก่อนจะผลักออกจากกัน
/ I. a% |, N) b
ต้นน้ำกรีดนิ้วลงบนต้นคอของพี่เวหาอย่างเชื่องช้า แผ่วเบา แต่กลับปลุกเร้าให้ร่างสูงสะท้าน ดวงตาของเวหาวาววับราวกับถูกควบคุมด้วยแรงปรารถนาอันรุนแรงที่ไม่อาจต้านทานได้

"ต้นน้ำ..." เสียงของพี่เวหาแหบพร่า

9 E6 R% G( J% r0 O+ Tริมฝีปากของเขาแตะลงบนผิวเนื้อขาวเนียนของต้นน้ำ เบาๆ ในตอนแรก แล้วไล่ต่ำลงอย่างจงใจ รอยสัมผัสร้อนผ่าวจากลมหายใจของเขาทำให้ต้นน้ำเผลอกัดริมฝีปากตัวเอง มือแกร่งของพี่เวหากดแน่นลงบนสะโพกของเขา รั้งให้ร่างกายแนบสนิทกันมากขึ้น
( |# d2 _. y5 I  h
"พี่ไม่ควร..." เวหาพึมพำ แต่กลับไม่ยอมหยุด

6 @1 T7 B: U: a+ L& Nต้นน้ำยกมือขึ้น ลูบไล้แผ่นหลังที่ชื้นเหงื่อของอีกฝ่าย ปลายนิ้วลากผ่านกล้ามเนื้อที่แข็งแกร่ง ลำคอของเวหากระตุกเมื่อเขาถูกจุดไฟด้วยสัมผัสนั้น

; U$ h* w% D2 ~" T! p: [1 c"พี่ไม่ต้องคิดหรอก..." ต้นน้ำกระซิบเสียงแผ่ว ก่อนจะเลื่อนริมฝีปากเข้าไปใกล้ ริมฝีปากของทั้งคู่แนบกันในที่สุด

มันไม่ใช่จูบที่อ่อนหวาน แต่เป็นจูบที่เต็มไปด้วยแรงปรารถนา รุนแรงและหิวกระหาย พี่เวหากดริมฝีปากลงมาแนบแน่น รสสัมผัสลึกซึ้ง ร้อนแรง และไม่มีใครต้องการให้มันหยุด
8 v8 y- C; S- y; U  r# M& E) N
มือของเวหาลูบไล้ไปตามแผ่นหลังเปลือยเปล่าของต้นน้ำ ร่างกายของพวกเขาบดเบียดเข้าหากัน จังหวะหายใจหนักหน่วง เสียงครางต่ำๆ เล็ดลอดออกมาจากลำคอของเวหา

พรายยังคงซุ่มซ่อนอยู่ในเงามืด มันเพียงเฝ้ามองด้วยความพึงพอใจ เพราะคืนนี้… ทุกอย่างกำลังดำเนินไปตามที่มันต้องการ

เวหากระชับอ้อมแขน ดึงต้นน้ำเข้ามาแนบชิดกว่าเดิม ลมหายใจร้อนผ่าวเป่ารดซอกคอของต้นน้ำ ก่อนที่ริมฝีปากร้อนจัดจะเคลื่อนต่ำลงไปเรื่อยๆ

ต้นน้ำแอ่นกายเมื่อสัมผัสอุ่นชื้นลากผ่านผิวเนื้อ เปลวไฟแห่งราคะกำลังลุกโชนเมื่อพี่เวหาไล้ริมฝีปากไปตามแนวกระดูกไหปลาร้า แล้วจงใจจูบเบาๆ ก่อนจะเลื่อนต่ำลงมาหยุดอยู่ที่ใต้แขน

เวหายกแขนของต้นน้ำขึ้น เผยให้เห็นผิวเนื้ออ่อนบางที่ถูกซ่อนไว้ ลมหายใจของเขาหนักหน่วง ขณะที่ริมฝีปากแนบลงบนรักแร้ของต้นน้ำ สัมผัสนุ่มชื้นของปลายลิ้นลากผ่านผิวอย่างจงใจ รสสัมผัสที่ไม่คุ้นเคยทำให้ต้นน้ำสะดุ้ง ร่างกายสั่นสะท้าน
; l4 t" G+ H) N* g! l9 s" W7 X
"พะ…พี่เวหา…" ต้นน้ำครางเสียงแผ่ว

+ F( ?+ a. V* N0 U) k6 h  V! mแต่เวหาไม่ฟัง เขาใช้ลิ้นกวาดไล้ไปตามรอยบุ๋มของรักแร้ ไล้ปลายจมูกสูดดมกลิ่นกายของต้นน้ำอย่างหลงใหล มือแกร่งลูบไล้ไปตามสีข้าง ปลายนิ้วไล้ผ่านซี่โครง ริมฝีปากขบเม้มเบาๆ ก่อนจะเปลี่ยนเป็นดูดดึงอย่างเร่าร้อน

% m- j0 x% X, g, k2 oต้นน้ำดิ้นเล็กน้อย แต่กลับไม่หนีไปไหน มีเพียงเสียงลมหายใจที่ถี่กระชั้นขึ้น ร่างกายร้อนวูบวาบไปหมด
! y  _, }& Y  d& n7 B, T
' b: Q! P& I$ \: S5 l: H* j"พี่… อย่าหยุด…" ต้นน้ำหลุดเสียงคราง
* h+ u. y0 K* g6 v- s+ G- e
0 F, t/ P/ U6 Hเวหาหัวเราะเบาๆ ก่อนจะกดริมฝีปากลงไปที่เดิมอีกครั้ง ใช้ลิ้นลากผ่านจุดอ่อนไหวที่ทำให้ต้นน้ำตัวสั่นสะท้าน กลิ่นเหงื่อ กลิ่นกาย มันเร่งเร้าความต้องการของพวกเขาให้พุ่งทะยานสูงขึ้นไปอีก

4 t$ A: m. }# J7 Y( s3 W# Aคืนนี้… ไม่มีอะไรหยุดพวกเขาได้อีกแล้ว
8 D8 X/ l/ S; T/ [- w: L3 W6 x
; ?2 B5 ^1 Z/ [: e  rเสียงลมหายใจหนักหน่วง แรงปรารถนา และอำนาจของพรายที่ครอบงำ

' H5 X( x( y7 r" ^+ f0 r/ qเวหากระชากต้นน้ำเข้ามาแนบชิด ดวงตาของเขาเปลี่ยนไป—ลึกซึ้ง เย้ายวน และเต็มไปด้วยแรงปรารถนาที่ดูไม่ใช่ของมนุษย์โดยสิ้นเชิง พรายเข้าสิงร่างของเวหาแล้ว… และตอนนี้ มันกำลังปลุกเร้าความต้องการในกายของต้นน้ำ
0 k/ }. [+ L3 k; z+ L" `
- e2 C1 x8 _4 Z) A7 \“ต้นน้ำ…” เสียงของเวหากระซิบข้างหู ทุ้มต่ำจนขนลุก

  B) _6 J2 h3 T+ W- Jริมฝีปากร้อนแนบลงที่ลำคอ ขบเม้มอย่างจงใจ ลมหายใจร้อนระอุเป่ารดผิวกายขณะที่มือแกร่งเริ่มลากไล้ไปตามแนวกระดูกสันหลังของต้นน้ำ

ต้นน้ำกัดริมฝีปาก ร่างกายสั่นสะท้าน แต่ไม่คิดจะถอยหนี พรายกำลังบงการทุกอย่าง และเขาก็เต็มใจถูกครอบงำ

เวหาผลักต้นน้ำลงกับเตียง กายแข็งแกร่งแนบลงมา กลิ่นเหงื่อ กลิ่นกายของเวหาห้อมล้อมทุกสัมผัส ทำให้ต้นน้ำมึนเมา

“หอม…” ต้นน้ำกระซิบ ก่อนจะเอื้อมมือไปจับแขนของเวหา แล้วซุกหน้าลงใต้รักแร้ สูดลมหายใจลึก กลิ่นเหงื่อ กลิ่นกาย มันเข้มข้นจนร้อนวูบวาบไปทั่วกาย
# O* e- c5 U; v- P4 b% Z1 e- ?  ^
เวหาหัวเราะเสียงแหบพร่า “ติดกลิ่นกูแล้วเหรอ?”
( i7 ^3 D! E, k" a9 [" n" g
7 v  W9 H6 `, c; R0 b2 X% eต้นน้ำไม่ตอบ แต่จมูกของเขายังคงซุกอยู่กับรักแร้ของเวหา ลิ้นแตะสัมผัสเนื้ออ่อนนุ่มเบาๆ ก่อนจะกวาดไล้ช้าๆ ความร้อนแล่นพล่านไปทั่วร่างของทั้งคู่ เวหาครางต่ำ มือของเขารั้งท้ายทอยของต้นน้ำ กดให้ซุกลึกขึ้น

. t  D- D% }% Y- R“อย่าหยุด…” เวหาสั่งเสียงพร่า
! n5 C) d( m" U) W& D. T; P/ ^
ร่างกายของทั้งคู่แนบสนิท ผิวกายเสียดสีกัน ลมหายใจร้อนจัดพันเกี่ยว ความต้องการพุ่งทะยานสูงขึ้นทุกขณะ มือแกร่งของเวหาเริ่มเคลื่อนไหว ลูบไล้ไปทั่วแผ่นหลังของต้นน้ำ ก่อนจะผลักให้ร่างของเขาแนบลงกับเตียง

: i8 {) p1 G4 Z3 L  P; F$ g# [6 T"คืนนี้… มึงเป็นของกู"
  F& H% M# V# [* E' v
8 _8 |5 k4 U; a0 G0 x8 g% {เสียงกระซิบสุดท้าย ก่อนทุกอย่างจะดำดิ่งสู่ห้วงปรารถนาแห่งพรายที่ไร้ซึ่งการควบคุม…

; y, \- N+ B0 T$ X

4 f4 ]: q) ^  a: Q—
, A7 z) Q& y; {/ g
หลังจากคืนนั้น พี่เวหาก็เริ่มเปลี่ยนไป…

เขากลายเป็นคนที่มักจะเผลอเดินเข้ามาหาต้นน้ำโดยไม่รู้ตัว บางครั้งก็นั่งข้างๆ แล้ว ยกแขนขึ้นพาดไหล่ต้นน้ำ ปล่อยให้กลิ่นเหงื่อของตัวเองแตะจมูกของเด็กปีสองอย่างจงใจ
2 r% h6 I; ^" }) W
7 ]1 f: y1 G8 c( m6 t" }% Wต้นน้ำรู้ว่ามันไม่ใช่เพราะพี่เวหารู้สึกแบบนี้กับเขาจริงๆ แต่มันเป็นเพราะพรายยังฝังบางสิ่งไว้ในจิตใจของอีกฝ่าย

"สนุกไหม?" พรายกระซิบในหัวต้นน้ำ
2 D. N" r& C$ ]  N
. _! {8 R! O( C# u( [2 ]6 x/ s( h"มาก…" ต้นน้ำยิ้ม พลางมองไปรอบๆ
' o- G' @2 e4 S$ U
# h0 b1 O- z3 w- b3 E2 D) _; Pคืนนี้เขาคงต้องหาคนใหม่ให้พรายเล่นด้วยอีกแล้ว…

: z& g$ j" f4 e  \- d—
8 ~0 n* h. u0 W! R, I
% v: _; b, O) f/ o9 |( k! kคืนนี้ยังอีกยาวไกล…

' h' Y1 C8 |4 H" A" K. q: qปล.ช่วยคิดตอนต่อไปหน่อยคิดไม่ออก

guwin001

ขอบคุณครับ

watkrub

ขอบคุณมากครับผม

nnont

ขอบคุณครับ

lekthai

รอตอนต่อไป​   ขอบคุณ​

nuangnut1996

สนุกมากครับ

hello_lovestory

ขอต่อๆ

kkkggg

สนุก

ninenut

ขอบคุณมากครับ

Ejnn0226

ขอบคุณครับ

ttoott

ขอบคุณ

Naruto9981

ขอบคุณครับ

Killua

ขอบคุณครับ ชอบมากครับ

Win_Freedom

สาย กี ฬา

bigdure

ขอบคุณครับ

Nukinho

ขอบคุณครับ

ar221365

สนุกดีครับ

sangsom

สนุกมากครับ

J.Scot

ขอบคุณมากครับ

Oscarbkk

ขอบคุณมากครับ