โหงพรายราคะ 2

tasatan

เสียงลมหายใจหนักๆ ของ พี่เวหา กระทบข้างหูของ ต้นน้ำ ขณะที่ร่างสูงใหญ่แนบชิดกับเขาจนแทบไม่เหลือช่องว่าง กลิ่นเหงื่อ กลิ่นกาย กลิ่นของผู้ชายที่ผ่านการซ้อมหนักมาตลอดทั้งวัน… มันเข้มข้นจนต้นน้ำแทบมึนเมา

" K3 y' a- J! b8 X2 O0 bพรายกระซิบข้างหูเขาเบาๆ "รู้สึกดีไหม?"
# q6 Y( q; N; O5 {
"มาก…" ต้นน้ำตอบในใจ
7 E- Q5 h$ U, Y9 y; j7 D0 d
, V6 U# w1 F& O/ ?' E"งั้นสนุกต่อเลยดีไหม?"

8 P5 v5 d6 ^4 bพรายในร่างของเวหา ได้จูงมือของต้นน้ำ ไปยังห้องล็อกเกอร์ของนักกีฬา ซึ้งตอนนี้ไร้ซึ่งผู้คน

"เรามาเริ่มกันเลยดีไหม" พรายในร่างของพี่เวหากล่าว
8 N' b* `2 C; C  [& \
# p& ?, K& C4 rก่อนที่ต้นน้ำจะได้ตอบอะไร พี่เวหาก็พลิกตัว ดันร่างของต้นน้ำให้ติดกับผนัง มือแกร่งของเขากดลงบนไหล่ของต้นน้ำ บดเบียดกลิ่นกายของตัวเองเข้ากับเขาอย่างจงใจ

: G( f0 h# a1 C" P"ทำไมกูรู้สึก…" เวหาขมวดคิ้ว ดวงตาเหม่อลอยแต่เต็มไปด้วยแรงปรารถนา เขาดึงต้นน้ำเข้ามาแนบอก ซุกหน้ากับลำคอของต้นน้ำราวกับถูกสะกด
2 X( o4 \; K' P% {8 V% o$ e
) l9 O) P$ ]5 J1 g# x( s  Y"พี่เวหา…" ต้นน้ำครางเบาๆ ขณะที่ริมฝีปากของพี่เวหาเคลื่อนต่ำลงมาที่ซอกคอ ลมหายใจร้อนๆ ผสมกับกลิ่นเหงื่อของเขาแผ่กระจายไปทั่ว

/ ?: H" f: p# k/ z6 u& `8 Sพรายกำลังควบคุมทุกอย่าง มันไม่ได้แค่ให้พี่เวหามาหาต้นน้ำ แต่มันกำลังผลักดันให้ทุกอย่างเลยเถิดไปมากกว่านั้น
  Y! \' b& l: v0 Y, ~/ k' A, B2 ?% ^
. l' m& h6 f. j* r5 `/ ]) f. f0 h"พี่… ไม่เข้าใจตัวเองเลยว่ะ…" เวหาพึมพำข้างหู
# Q2 E9 Z" l  D" g1 C
& I! h2 f: o, J; Nต้นน้ำยิ้มมุมปาก มือของเขาสัมผัสกับแผ่นอกที่ร้อนผ่าว เขารู้ว่าเวหากำลังสับสน แต่ก็รู้เช่นกันว่าอีกฝ่ายไม่อาจห้ามตัวเองได้

เพราะพรายกำลังเล่นสนุกกับพวกเขาอยู่
  ~' r$ a, a1 F7 T* Q2 S9 x2 h8 R) Y
"พี่ไม่ต้องเข้าใจหรอก…" ต้นน้ำกระซิบเบาๆ ก่อนจะเลื่อนมือขึ้น จับท้ายทอยของพี่เวหา… ดึงเขาเข้ามาใกล้กว่าเดิม ทั้งคู่ค่อยๆจูบปากกันอย่างดูดดื่ม ลิ้นของเวหาค่อยๆล้วงเข้าไปในปากของต้นน้ำ ก่อนจะผลักออกจากกัน

ต้นน้ำกรีดนิ้วลงบนต้นคอของพี่เวหาอย่างเชื่องช้า แผ่วเบา แต่กลับปลุกเร้าให้ร่างสูงสะท้าน ดวงตาของเวหาวาววับราวกับถูกควบคุมด้วยแรงปรารถนาอันรุนแรงที่ไม่อาจต้านทานได้
+ J* ?& o/ t2 m+ Z: R  ^
/ k9 [$ u" C3 j8 Y"ต้นน้ำ..." เสียงของพี่เวหาแหบพร่า

ริมฝีปากของเขาแตะลงบนผิวเนื้อขาวเนียนของต้นน้ำ เบาๆ ในตอนแรก แล้วไล่ต่ำลงอย่างจงใจ รอยสัมผัสร้อนผ่าวจากลมหายใจของเขาทำให้ต้นน้ำเผลอกัดริมฝีปากตัวเอง มือแกร่งของพี่เวหากดแน่นลงบนสะโพกของเขา รั้งให้ร่างกายแนบสนิทกันมากขึ้น

"พี่ไม่ควร..." เวหาพึมพำ แต่กลับไม่ยอมหยุด
; w1 O$ R5 x  w' M! z% G
) M1 B9 Z. S( W) mต้นน้ำยกมือขึ้น ลูบไล้แผ่นหลังที่ชื้นเหงื่อของอีกฝ่าย ปลายนิ้วลากผ่านกล้ามเนื้อที่แข็งแกร่ง ลำคอของเวหากระตุกเมื่อเขาถูกจุดไฟด้วยสัมผัสนั้น
' I, Q, s4 |8 g
  E) a6 f0 e0 P"พี่ไม่ต้องคิดหรอก..." ต้นน้ำกระซิบเสียงแผ่ว ก่อนจะเลื่อนริมฝีปากเข้าไปใกล้ ริมฝีปากของทั้งคู่แนบกันในที่สุด

มันไม่ใช่จูบที่อ่อนหวาน แต่เป็นจูบที่เต็มไปด้วยแรงปรารถนา รุนแรงและหิวกระหาย พี่เวหากดริมฝีปากลงมาแนบแน่น รสสัมผัสลึกซึ้ง ร้อนแรง และไม่มีใครต้องการให้มันหยุด

8 E. Y0 G, |( H8 n+ J2 c( G3 |มือของเวหาลูบไล้ไปตามแผ่นหลังเปลือยเปล่าของต้นน้ำ ร่างกายของพวกเขาบดเบียดเข้าหากัน จังหวะหายใจหนักหน่วง เสียงครางต่ำๆ เล็ดลอดออกมาจากลำคอของเวหา

+ o) n( ^, s) y! i  C: H  fพรายยังคงซุ่มซ่อนอยู่ในเงามืด มันเพียงเฝ้ามองด้วยความพึงพอใจ เพราะคืนนี้… ทุกอย่างกำลังดำเนินไปตามที่มันต้องการ

เวหากระชับอ้อมแขน ดึงต้นน้ำเข้ามาแนบชิดกว่าเดิม ลมหายใจร้อนผ่าวเป่ารดซอกคอของต้นน้ำ ก่อนที่ริมฝีปากร้อนจัดจะเคลื่อนต่ำลงไปเรื่อยๆ
: z- C7 U. G, q& j* O; }  L
ต้นน้ำแอ่นกายเมื่อสัมผัสอุ่นชื้นลากผ่านผิวเนื้อ เปลวไฟแห่งราคะกำลังลุกโชนเมื่อพี่เวหาไล้ริมฝีปากไปตามแนวกระดูกไหปลาร้า แล้วจงใจจูบเบาๆ ก่อนจะเลื่อนต่ำลงมาหยุดอยู่ที่ใต้แขน
' V2 v( N; Z- G! d
# R; P7 `5 M  y; O/ f' N3 ~: Gเวหายกแขนของต้นน้ำขึ้น เผยให้เห็นผิวเนื้ออ่อนบางที่ถูกซ่อนไว้ ลมหายใจของเขาหนักหน่วง ขณะที่ริมฝีปากแนบลงบนรักแร้ของต้นน้ำ สัมผัสนุ่มชื้นของปลายลิ้นลากผ่านผิวอย่างจงใจ รสสัมผัสที่ไม่คุ้นเคยทำให้ต้นน้ำสะดุ้ง ร่างกายสั่นสะท้าน
2 M8 t) t9 v/ L! z6 l% A0 k; K
"พะ…พี่เวหา…" ต้นน้ำครางเสียงแผ่ว
" y* P( T, W  `& i* f
  D- [4 [  ~! ]; \แต่เวหาไม่ฟัง เขาใช้ลิ้นกวาดไล้ไปตามรอยบุ๋มของรักแร้ ไล้ปลายจมูกสูดดมกลิ่นกายของต้นน้ำอย่างหลงใหล มือแกร่งลูบไล้ไปตามสีข้าง ปลายนิ้วไล้ผ่านซี่โครง ริมฝีปากขบเม้มเบาๆ ก่อนจะเปลี่ยนเป็นดูดดึงอย่างเร่าร้อน

ต้นน้ำดิ้นเล็กน้อย แต่กลับไม่หนีไปไหน มีเพียงเสียงลมหายใจที่ถี่กระชั้นขึ้น ร่างกายร้อนวูบวาบไปหมด

"พี่… อย่าหยุด…" ต้นน้ำหลุดเสียงคราง
0 o( c0 Y# ~1 h+ H% h- p
เวหาหัวเราะเบาๆ ก่อนจะกดริมฝีปากลงไปที่เดิมอีกครั้ง ใช้ลิ้นลากผ่านจุดอ่อนไหวที่ทำให้ต้นน้ำตัวสั่นสะท้าน กลิ่นเหงื่อ กลิ่นกาย มันเร่งเร้าความต้องการของพวกเขาให้พุ่งทะยานสูงขึ้นไปอีก

8 U6 E. S6 A3 Eคืนนี้… ไม่มีอะไรหยุดพวกเขาได้อีกแล้ว

; J* a5 d; y0 n# C/ E: ]  Nเสียงลมหายใจหนักหน่วง แรงปรารถนา และอำนาจของพรายที่ครอบงำ

เวหากระชากต้นน้ำเข้ามาแนบชิด ดวงตาของเขาเปลี่ยนไป—ลึกซึ้ง เย้ายวน และเต็มไปด้วยแรงปรารถนาที่ดูไม่ใช่ของมนุษย์โดยสิ้นเชิง พรายเข้าสิงร่างของเวหาแล้ว… และตอนนี้ มันกำลังปลุกเร้าความต้องการในกายของต้นน้ำ

“ต้นน้ำ…” เสียงของเวหากระซิบข้างหู ทุ้มต่ำจนขนลุก
, y2 G  {  @2 G9 m1 `9 B
9 a+ B* G" f6 a! Z; c! O7 tริมฝีปากร้อนแนบลงที่ลำคอ ขบเม้มอย่างจงใจ ลมหายใจร้อนระอุเป่ารดผิวกายขณะที่มือแกร่งเริ่มลากไล้ไปตามแนวกระดูกสันหลังของต้นน้ำ

7 P; h4 ^$ y' n# }% I8 ?' V& J% \ต้นน้ำกัดริมฝีปาก ร่างกายสั่นสะท้าน แต่ไม่คิดจะถอยหนี พรายกำลังบงการทุกอย่าง และเขาก็เต็มใจถูกครอบงำ

เวหาผลักต้นน้ำลงกับเตียง กายแข็งแกร่งแนบลงมา กลิ่นเหงื่อ กลิ่นกายของเวหาห้อมล้อมทุกสัมผัส ทำให้ต้นน้ำมึนเมา

5 O7 L( ?: }5 u0 r“หอม…” ต้นน้ำกระซิบ ก่อนจะเอื้อมมือไปจับแขนของเวหา แล้วซุกหน้าลงใต้รักแร้ สูดลมหายใจลึก กลิ่นเหงื่อ กลิ่นกาย มันเข้มข้นจนร้อนวูบวาบไปทั่วกาย
, x- l) P; j* b: l6 t! S0 M2 z
# ?9 r7 }( Q$ d# B" Rเวหาหัวเราะเสียงแหบพร่า “ติดกลิ่นกูแล้วเหรอ?”

% M$ l. s1 r' ]$ M$ Dต้นน้ำไม่ตอบ แต่จมูกของเขายังคงซุกอยู่กับรักแร้ของเวหา ลิ้นแตะสัมผัสเนื้ออ่อนนุ่มเบาๆ ก่อนจะกวาดไล้ช้าๆ ความร้อนแล่นพล่านไปทั่วร่างของทั้งคู่ เวหาครางต่ำ มือของเขารั้งท้ายทอยของต้นน้ำ กดให้ซุกลึกขึ้น

“อย่าหยุด…” เวหาสั่งเสียงพร่า
. X7 m! O+ }% _
- V6 {) v9 S1 F5 Tร่างกายของทั้งคู่แนบสนิท ผิวกายเสียดสีกัน ลมหายใจร้อนจัดพันเกี่ยว ความต้องการพุ่งทะยานสูงขึ้นทุกขณะ มือแกร่งของเวหาเริ่มเคลื่อนไหว ลูบไล้ไปทั่วแผ่นหลังของต้นน้ำ ก่อนจะผลักให้ร่างของเขาแนบลงกับเตียง
4 E5 i) p& L+ Y7 H0 r% h! F
- N0 x( W0 k* ~0 K) G0 j"คืนนี้… มึงเป็นของกู"
, L" X" y6 }! w) y& [7 ^
- r5 e. m0 _# ~" }เสียงกระซิบสุดท้าย ก่อนทุกอย่างจะดำดิ่งสู่ห้วงปรารถนาแห่งพรายที่ไร้ซึ่งการควบคุม…

2 @9 x, ~: N( P

—
2 w& D' J+ @5 E4 a
หลังจากคืนนั้น พี่เวหาก็เริ่มเปลี่ยนไป…
7 H, P8 v: f, ]9 g8 D
เขากลายเป็นคนที่มักจะเผลอเดินเข้ามาหาต้นน้ำโดยไม่รู้ตัว บางครั้งก็นั่งข้างๆ แล้ว ยกแขนขึ้นพาดไหล่ต้นน้ำ ปล่อยให้กลิ่นเหงื่อของตัวเองแตะจมูกของเด็กปีสองอย่างจงใจ

ต้นน้ำรู้ว่ามันไม่ใช่เพราะพี่เวหารู้สึกแบบนี้กับเขาจริงๆ แต่มันเป็นเพราะพรายยังฝังบางสิ่งไว้ในจิตใจของอีกฝ่าย

"สนุกไหม?" พรายกระซิบในหัวต้นน้ำ

5 l( {! K* w% R7 T"มาก…" ต้นน้ำยิ้ม พลางมองไปรอบๆ
. i* A+ z- J7 k' g  Q" y1 ?
คืนนี้เขาคงต้องหาคนใหม่ให้พรายเล่นด้วยอีกแล้ว…

3 h6 n, x/ \5 p  N—

คืนนี้ยังอีกยาวไกล…
# ^. L' k, ?+ k, q; r( C3 P5 z0 X* N
6 _' L; ?- W+ j( ~0 X, |2 h+ _ปล.ช่วยคิดตอนต่อไปหน่อยคิดไม่ออก

guwin001

ขอบคุณครับ

watkrub

ขอบคุณมากครับผม

nnont

ขอบคุณครับ

lekthai

รอตอนต่อไป​   ขอบคุณ​

nuangnut1996

สนุกมากครับ

hello_lovestory

ขอต่อๆ

kkkggg

สนุก

ninenut

ขอบคุณมากครับ

Ejnn0226

ขอบคุณครับ

ttoott

ขอบคุณ

Naruto9981

ขอบคุณครับ

Killua

ขอบคุณครับ ชอบมากครับ

Win_Freedom

สาย กี ฬา

bigdure

ขอบคุณครับ

Nukinho

ขอบคุณครับ

ar221365

สนุกดีครับ

sangsom

สนุกมากครับ

J.Scot

ขอบคุณมากครับ

Oscarbkk

ขอบคุณมากครับ