แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย orama เมื่อ 2025-2-7 22:41
# k& _5 T8 Z) `" W1 U9 `6 `& h) F9 [2 ]; ^4 y! h
บทหนึ่งของชีวิตตอน เพื่อนรัก เพื่อนร่าน 4 โดย Orama “เออ...มันต้องทำไง..กูไม่เคย” “มึงไปหาข้อมูลมาก่อน” “หาข้อมูลอะไร” “เอ้า...ไอ้นี่...เย็ดตูดกันนะ...มันต้องมีการเตรียมพร้อมกันก่อนดิ” “ต้องเตรียมพร้อมด้วยหรอ....เตรียมพร้อมอะไรแล้วเตรียมยังไง.........” “ไอ้ไก่อ่อนเอ้ย...แล้วกระแดะอยากลอง” “มึงก็บอกกูดิ...แม่งลีลา...มึงเองก็ไม่รู้เหมือนกันแหละ...ชิ”อยากจะตะโกนดัง ๆ ว่ากูมันเย็ดตูดเป็นอาชีพแล้วโว้ย 555555555 “เออน่า....มึงไปหาข้อมูลก่อน...ศึกษาให้ดี....พร้อมเมื่อไหร่ค่อยมาบอกกู”จริง ๆ ผมก็อยากให้มันกลับไปคิดดูอีกครั้งนั่นเองเพราะการลองเย็ดกันครั้งนี้มันอาจจะทำให้ชีวิตไอ้ทัดมันเปลี่ยนตลอดไป ไอ้ทัดยังคงทำหน้างงๆ เพราะคงยังไม่เข้าใจสิ่งที่ผมพูด แต่มันก็เฉยแล้วค่อย ๆ ล้มตัวลงนอน ข้าง ๆ ผมจนผมเผลอหลับไปเพราะความง่วงและนี่ก็เกือบจะเที่ยงคืนแล้ว ------------------------------------------------------------ ผ่านมาประมาณสี่วันจนถึงวันเสาร์ไอ้ทัดมันชวนผมขี่มอเตอร์ไซต์ออกมาทางนอกเมืองมันบอกแต่ว่ามาทำธุระให้แม่มัน แต่มันไม่กล้ามาคนเดียว ไอ้ทัดมันพาผมขี่มอไซต์เข้าไปในหมู่บ้านซึ่งห่างจากตัวเมืองหลายกิโลแล้วเข้าไปในบ้านใครไม่รู้สักพักก็ออกมาพร้อมกับถุงใบใหญ่ “บ้านใคร”ผมถามมันด้วยความสงสัย “บ้านลุงกู..พี่ชายแม่แกให้มาเอาผ้าที่เมียแกฝากไปให้แม่กู” ผมเห็นถุงใส่ผ้าถุงใหญ่ที่มันถือออกมาด้วย “ผ้าอะไรถุงเบ้อเร่อ” “ผ้าเอาไปให้แม่กูตัด” “แม่มึงเป็นช่างตัดผ้าหรอ” “เออ..แต่ก่อนใช่..แต่เดี๋ยวนี้ก็ทำน้อยลงทำเฉพาะเท่าที่จำเป็นหรือคนที่สนิทกันจริง ๆ เพราะแกบ่นว่าปวดหลัง..อีกอย่างพ่อกูไม่ให้ทำด้วย” “แล้วไปไหนต่อ” “ลุงแกให้ไปเอามะม่วงในสวนต่อด้วย” “ที่ไหน” “ขับเลยนี่ไปอีกนิดก็ถึง...โน่นไปทางโน้น”ไอ้ทัดชี้มือออกไปทางถนน ผมขึ้นนั่งซ้อนท้ายไอ้ทัดพาขี่ออกมาอีกนิดนึงก็ถึงทางเลี้ยวขวาเข้าไปตามทางเล็กๆ ขนาดรถยนต์วิ่งได้คันเดียวแบบหวิด ๆ ไม่สามารถวิ่งสวนกันได้ “แถวนี้ลมเย็นดีเนาะทัด” “อืม...นี่สวนยายกูแต่ก่อนแม่กูก็อยู่ที่นี่แหละ แม่กูทำสวนไปด้วยรับจ้างตัดเย็บเสื้อผ้าไปด้วยพอแต่งงานพ่อกูเลยให้ไปอยู่กับพ่อในเมืองแล้วก็มีพวกกูออกมานี่แหละพ่อกูค่อนข้างมีฐานะพอแต่งงานก็ไม่ให้แม่กูทำอะไรให้อยู่บ้านเป็นแม่บ้าน ตัดผ้าแกก็ไม่อยากให้ทำแต่แม่กูก็แอบทำบ้าง ทำเสร็จก็บ่นว่าปวดหลังพอยายกูตายลุงกูก็พาครอบครัวแกไปอยู่ในเมือง ไป ๆ มา ๆ ระหว่างบ้านกับสวนอยู่ไปนาน ๆ แม่กูก็เลยยกสวนนี้ให้ลุงกู..แต่ลุงกูก็บอกไม่เอา แล้วแกก็แบ่งคนละครึ่งไว้ให้แม่กูเรียบร้อยเผื่อเป็นอะไรลูกหลานจะได้ไม่ต้องมาแย่งกัน” “เออ...ลุงมึงนี่ก็ดีเนาะ...คิดการณ์ไกล” “พ่อกูก็ไม่อยากให้แม่กูเอาหรอก...งานเย็บผ้าก็บอกให้เลิกเพราะทำไปก็ไม่คุ้มแถมมาบ่นปวดหลังตลอด..พ่อกูบอกลูกเมียแค่นี้แกเลี้ยงไหว” “มิน่า..พ่อมึงถึงโกรธมากที่พี่สาวมึงพาทอมเข้าบ้าน” “ก็ประมาณนั้นแหละ” ไอ้ทัดพาผมขี่มอไซต์เข้ามาจากถนนใหญ่กิโลกว่าๆ ได้จนมาถึงสวนร่มรื่นมันเปิดประตูรั้วแล้วเข้าไปยังบ้านครึ่งไม้ครึ่งปูนสภาพเก่า “บ้านเก่ามากเลย......ไม่มีคนอยู่หรอ” “เดี๋ยวนี้ไม่มีใครอยู่แล้ว..นานๆ ลุงแกก็จะมานอนเล่นเพื่อดูแลสวน” “ไม่มีไฟฟ้าด้วย”ผมไม่เห็นสายไฟฟ้าและเสาไฟฟ้าตอนเข้ามา “ไม่มี..ตรงนี้มีแค่สวนบ้านกูหลังเดียวการไฟฟ้าบอกไม่คุ้มถ้าจะต่อไฟมาบ้านกูหลังเดียว ถ้าจะเอาไฟจริง ๆ บ้านกูต้องเสียค่าเสาค่าสายไฟเอง ลุงกูบอกแม่งแพงชิบหายเลยไม่ต่อไฟฟ้าใช้” “แล้วไปเก็บมะม่วงตรงไหน” “ไม่ต้องเก็บ..ลุงกูเก็บไว้ให้แล้วเห็นบอกว่าใส่ถุงปุ๋ยไว้ให้ในบ้าน” ไอ้ทัดจอดรถได้มันก็เอากุญแจไขประตูบ้านเข้าไปในบ้านพอจะมีแสงสว่างที่ผ่านเข้ามาทางกระจกเหนือหน้าต่าง สภาพบ้านก็ยังดูสะอาดไม่รกทั้งที่ไม่มีคนอยู่ “ลุงกูแกมาทำความสะอาดเรื่อยๆ มานอนค้างคืนบ้างเพื่อไม่ให้ดูเป็นบ้านร้าง เครื่องครัวก็ยังใช้ได้แค่ไม่มีไฟฟ้า ไม่มีน้ำประปาเท่านั้น...นั่นไงถุงมะม่วง...โห...ถุงใหญ่ขนาดนี้เอาไปไงไหวว๊ะนี่...ไม่บอกว่าเยอะขนาดนี้จะได้เอารถกระบะมา” “แบ่งเป็นสองถุงมั้ย..ใส่ตรงหว่างขามึงถุงนึงแล้ววางบนตักกูถุงนึง” “เออ..เดี๋ยวกูหาดูถุงก่อน...นั่นไงถุงปุ๋ย”ไอ้ทัดเดินไปเอาถุงปุ๋ย ผมนั่งลงแกะถุงมะม่วง กำลังเอามะม่วงออกจากถุงไอ้ทัดมายืนข้างหลังเมื่อไหร่ไม่รู้ มันย่อตัวลงแล้วกอดผมจากด้านหลังเล่นเอาผมตกใจร้องเสียงหลง “เฮ้ย....มึงทำเหี้ยไรนี่” & b, G5 d \* L
! m0 z V% n# s% |8 q * B) [9 v8 y% s0 j+ ]2 t, E. ]2 `8 m, l
|