|
บทที่ 2... * {0 k) d6 Q9 g+ h
8 x% ^- f/ j5 q# j9 [% w
7 Q8 G/ d5 B; L: f" S' `* j% {) a8 `" B
' t" Z* k) F+ x0 B) T7 g0 x
# i: }7 B+ y7 k1 q& l
* a; ]4 h* E \$ t. v! ~
0 A) Q+ r$ K5 B: z; F2 w7 A) j
6 A" Q, S- P7 I+ ~7 k
& [. L! ^7 y$ j- K. a
+ L8 H" K9 Z* }" S2 ?; x
“ถึงว่า...อาทิตย์ก่อนพี่แกทักมาบอกว่ามีเรื่องจะคุยด้วย...แต่กูไม่ได้คิดอะไรเลยนะเว๊ย...เรื่องเมื่อก่อนกูก็แม่งลืมไปหมดแล้ว แค่ยอมไปคุยเฉยๆไม่งั้นก็กวนกูไม่เลิก...เนี่ยมึงดูสิวะ”
! \& F# l' \6 r/ N( Z
ขั้นต่อไป ...แชทหลอก / Q' U8 C) y% @3 p2 ?, J0 f
“วันนั้นกูก็บอกอย่ายุ่งกับกูอีกเดี่ยวน้องแทมรู้...แต่ทุกวันนี้แกก็ยังไม่เลิกเลยวะ” “เค้ารู้มึงมีแฟน ก็ยังตื้อเหรอที”
7 {& b, o" m" Z. P( D6 S0 _
ที่คิดไว้แล้วว่าจะต่อยังไง แต่สีหน้าท่าทางของเพื่อนสนิทตอนนี้กำลังทำผมโคตรกระอักกระอ่วนด้วยความรู้สึกผิดกับไอ้ที่แค่โดนรุ่นพี่มหาวิทยาลัยเดียวกันเจอกันในร้านเหล้าแล้วลงเอยบนเตียงแค่คืนเดียวไม่เล่นด้วยถึงกับ...เซ...เบอร์นี้
* j; G% h, D9 H: Z; ?8 m
“ทำไมกูต้องชอบพี่ปริมด้วยวะ...หรือ...ก็แค่..........ติดใจ” ความสนิทของผมกับมันสื่อถึงกันแม้จะในความคิดที่กำลังแยกแยะเรื่องที่เคยได้ฟังจนอึ้งว่าน่ามีเหตุผลหนักแน่นขึ้น...เพิ่งถูกถ่ายถอดออกมาเป็นคำพูดอีกคนถึงไม่ใช่ทุกคำในหัวทีเดียวก็เถอะแต่ก็น่าจะได้เวลาที่ผมต้องงัด % u0 W' p, F9 _9 z2 T% M* ?
/ I. x& c* G% Q4 M! r+ [
แผน...ที่จะให้คนสำคัญที่สุดในชีวิตตอนนี้... เป็นฝ่าย...ตัดสิน
- t8 e- ?* @2 \4 _( d2 D
+ g0 Z+ U h& v0 a
ฮึบ!!!...
3 z' i, W* g/ X- G. Q8 m
% R* [2 `: U. S+ B# T
อัดลมหายใจเฮือกใหญ่ หนักแน่น จริงจังที่สุดครั้งหนึ่งในชีวิตพร้อมดันตัวลงจากขอบคานคอนกรีตนั่งเคียงข้างกันในระยะไม่เคยห่างไม่ต่างจากที่เคยเป็นมาตลอด19ปีให้สองขายืนหยัดแน่นิ่งบนผืนทรายเอ่อสายน้ำเย็นยะเยือก ให้สองมือขยับขึ้นกุมอีกสองมือสูงส่งตรงหน้า “ก็กูบอกแล้วไงวะ...อย่ารักใครไอ้ป่า” สองมือเย็นเฉียบถูกอีกสองมือร้อนวูบของเจ้าของชื่อปัดออกทันที แล้วสองมือนั่นก็พุ่งปกปิดแหล่งที่มาของน้ำตานองหน้าไหลแข่งสายน้ำพร้อมเสียงร้องสะอึกสะอื้นดังทั่วผืนป่า “เจ็บ ที...โคตรเจ็บอย่างที่มึงบอกเลย”
; u1 t- I# S* |
9 c# U) d& D' p, N: J: l5 b; h
รัก... อย่างที่พ่อกับแม่ผมรัก ทั้งที่อาจจะไม่เคยรักเลยด้วยซ้ำ หรือรัก...แบบที่พ่อแม่มันรักกัน หรืออาจะแค่...เคยรัก ไม่ก็รักมากไปจนฝ่ายหนึ่งต้องตรอมใจตายเมื่ออีกฝ่ายมากรักความรัก...ก็แค่ปฏิกิริยาเคมีที่ปล่อยออกมาบังคับให้สัตว์สืบพันธุ์กันเท่านั้น ก่อนจะจางหายไปในชีวิตแต่งงานที่ล้มเหลวและชีวิตครอบครัวที่พังทลาย " m" S% w7 D. J* W5 ~4 x
หรือ...รัก ก็แค่คำเรียกแทนกิจกรรมเสพจนติดอย่างไร้พันธะจบลงเพียงแค่ชั่วข้ามคืนหลังต่างฝ่ายต่างหลั่งสารแห่งความสุขออกมาสำเร็จเสร็จสิ้นไปกับความใคร่กระหายราวสัตว์ป่ากามารมณ์ และตัณหาราคะที่พร้อมหลั่งทะลักไม่มีวันหมดโดยไม่ได้มีความจำเป็นเพื่อสืบพันธุ์พอๆกับที่ไม่ต้องมี...รัก ด้วยซ้ำ ! s1 U# r6 w2 s% }2 O$ {
7 ^3 q3 a: l; s& X2 m' L
“แม่ก็ไม่อยู่แล้ว พ่อก็เกลียดกู...คนที่กูอยากจะแค่ชอบด้วยซ้ำยังไม่ยอมชอบกูเลย!!!...” ไม่เคยเห็นเพื่อนที่ผ่านทุกโมเมนต์แสนสุขทุกช่วงเวลาสุดเศร้าของชีวิตมาด้วยกันปล่อยความรู้สึกออกมาเต็มเสียงแบบนี้มาก่อน จนเพื่อนตรงหน้าเพื่อนตรงนี้ เพื่อนที่คิดยังไงไม่รู้ หรือไม่ต้องคิดอะไรอีกแล้วด้วยซ้ำ ทะยานทั้งตัวพุ่งโอบ มอบกอด เท่าที่แรงกายแรงใจจะแผ่ไออุ่นไปให้เพื่อนได้ “ยังมีกูไง ...มึงยังมีกูไอ้ป่า กูรักมึงเว๊ย...กูรักมึง...ป่า” ปลอบกี่ครั้งแล้ว ประโลมด้วยคำพูดแทบไม่ต่างก็ใกล้เคียงจากเดิมกี่คราวกันแต่สิ่งที่ต่างคนต่างเคยผลัดกันเติมในสิ่งที่อีกคนพร่องแม้จะไม่เคยเต็มแต่ก็ไม่พร่องไปมากกว่าที่ควรเป็นกลับไม่เป็นเหมือนอย่างที่เคยเป็นอีกแล้ว “กูรู้ที......แต่...” ชะงัก ส่งเสียงสะอึกสะอื้นเหมือนฝืนกลืนคำที่จะพูดต่อ “กูแค่...ทำไม...ทำไมมึงต้องดีกว่ากูทุกอย่าง” บางเรื่องก็คงถึงเวลาที่ต้องซื่อสัตย์ที่สุดกับความรู้สึกกลางหัวอกหัวใจตัวเองสักครั้งผ่านน้ำเสียงอัดแน่นความน้อยเนื้อต่ำใจพรั่งพรูออกมาให้อีกใจในระนาบ...ต่ำกว่าไหวสองมือเคยแน่นิ่งกลางแผ่นหลังสีเข้มเต็มไปด้วยเลือดเนื้อเฉดตรงข้าม ขยับลูบปลอบ ขึ้นลง กลุ่มเส้นผมสีทองดกหนาและใบหน้าเรียวยาววาวน้ำตาแห่งความรู้สึก จะผิด?จะเห็นใจ?? ซุกกลางแผงหน้าท้องอบอุ่นแม้จะเอนตัวค้อมหลังเล็กน้อยก็ยังเป็นพื้นที่ที่งดงามที่สุด # b$ g) [1 Y- [9 m7 g
: H6 @8 a0 r3 g" G [
“ไม่มึง...ไม่ใช่ว่ะไอ้ป่า...” “...” “เป็นมึง...เป็นมึง ที่ดีกว่ากูทุกอย่าง”
. x; \- o% I& J+ P5 _
เจ้าของกรุ่นกายไออุ่นอันคุ้นเคย เริ่มนิ่ง นิ่งเพื่อคิดทวนตามทุกคำพูดเพิ่งหลุดจากปากเจ้าของสมองคงไม่เหลืออะไรให้ต้องคิดชั่งใจอีกต่อไปแต่ยังมีสติพอให้ฮึดสู้รวบรวมความกล้าอีกครั้ง "มึงไม่รู้หรอก....มึงดีกว่ากูเยอะ” “...อย่างกูจะมีอะไรดีกว่า...ที” สวนกลับน้ำเสียงเริ่มนิ่งขึ้น ไม่สะอื้นแล้ว เดาไม่ยากเหมือนทุกครั้งพอผมหาเรื่องหลอกด่าบ้างชมบ้าง อวยคนที่อยู่ด้วยกันมาตั้งแต่ก่อนเกิดด้วยซ้ำหน่อยเพื่อให้ลืมว่ากำลังเสียใจหงุดหงิด ไม่ชอบใจอะไรอยู่ แต่แค่ตอนนี้กลับกลายเป็น...ผม ในมุมที่เคยซุก ในซอกในกลิ่น ในสัมผัสกรุ่นกลิ่นไอกายเดิมๆปกติโดนไล่ให้ไปอาบน้ำแน่เพราะทุกความเดิมๆตรงนี้พากันกระตุกความวาบหวามในหัวใจกระตุ้นความหวั่นไหวในร่างกายเกิดเป็นแรงกำลังให้คนขี้ขลาดได้แต่เก็บซ่อนความรู้สึกไว้กับตัวเองซื่อสัตย์สักครั้ง & j7 q- h; |- O
แม้จะเป็นครั้งสุดท้าย... และไม่ว่าหลังจากนี้...คำตัดสิน...จะออกมายังไง 7 D% N) L4 m6 u& n' c* t6 Y3 {
ผม...จะยังได้อยู่ที่นี่ เหมือนตอนนี้ เวลานี้ เคียงข้างคนๆนี้?...หรือผม...จะต้องย้ายไปเรียนต่างประเทศ ??ตามเธอคนนั้น...คนในฐานะคู่รัก ว่าที่คู่หมั้น ว่าที่คู่สมรส ว่าที่แม่ของลูก ว่าที่ครอบครัวสุขสันต์ตระกูลนักการเมืองระดับจังหวัดว่าที่ระดับประเทศกับเจ้าของรีสอร์ทใหญ่ประจำจังหวัดโด่งดังถึงระดับประเทศ “มึงเป็นผู้ชายมากกว่ากู” นานมาก นานมากเกินไปแล้วจริงๆ แต่ในที่สุดคนเห็นแก่ตัวอย่างผมก็ยังมีหน้าอาศัยความรู้สึกที่ตัวเองเก็บไว้มานานใช้เป็นข้ออ้างให้เพื่อนสนิทผู้แสนดีที่ทำให้ผมรู้จักคำว่า...รักตัดสินจุดเปลี่ยนครั้งสำคัญที่สุดในชีวิตเวลานี้ , }4 g5 U" X$ B1 j J) |
...แปลกดีนะ!!! .เมื่อก่อนเคยคิดว่า...แม่ คือคนที่รักผมมากที่สุด แต่วันและเวลาก็ทำให้สิ่งมีชีวิตที่เกือบจะได้สัมผัสคำว่า...รักที่แท้จริงตระหนักรู้ว่าบางครั้งผู้หญิงที่ผมเรียกแม่...กลับยอมแลกลูกชายอันเป็นแก้วตาดวงใจสุดที่รักของแม่...กับเงิน กับชื่อเสียง กับฐานะและสถานะว่าที่แม่ยายตระกูลนักการเมืองระดับจังหวัดที่กำลังจะก้าวสู่สนามการเมืองระดับประเทศ “ฮึ...” เสียงหัวเราะขำขันในลำคอ คลอจังหวะคว้าเนื้อตัวกลางสองขาใต้กางเกงขาสั้นขอบเอวยางยืดมีเชือกผูกสีดำตัวโคร่งทรงกางเกงฟุตบอลเนื้อผ้าออกลื่นๆเกรดวางขายตามตลาดนัดออกแรงผลักออกไปเล็กน้อยเพื่อจ้องมองกลับลงมาด้วยสายตา แน่นิ่ง...จดจ่อ... รู้เลยว่า...คงไม่พอใจแต่ไม่กล้าแสดงออกมากเท่าที่ใจอยากอย่างคนที่โตมากับการต้องทน และทนและจะต้องทนให้ได้เพื่อที่ทุกอย่างจะได้...จบ “ไปเรื่อยที... มึงก็ผู้ชายเหมือนกู ” กะไม่เคยผิด เพราะปกติถ้าผมพูดหรือทำอะไรให้ไม่พอใจแม่งก็ไม่พอใจกลับเต็มที่ได้แค่น้ำเสียงเหมือนที่เพิ่งว่าแค่ตอนนี้สติสัมปชัญญะความยับยั้งชั่งใจกุนทีกระเจิงออกนอกจักรวาลเนบิวล่าไหนต่อไหนอยู่ก็เถอะที่เคยฮึบ...ไว้ ซ่อน...ไว้ กด...ไว้ ข่มเอา ปิดล๊อคให้แน่นที่สุดใส่พาสเวิร์ดล้านชั้นเอาไว้ ตั้งแต่ชุดความคิดเด็กน้อยวัยเตาะแตะถูกบ่มเพาะพอกพูนสะสมประสบการณ์ผ่านเลยถึงวัยแห่งความว้าวุ่น # U+ A& `$ { N: d9 N7 @) p) G7 ]
8 g' n* z/ n0 I2 `% c0 l: q
“กูไม่ใช่ผู้ชาย...” ' b$ x: b' d5 U
... บอกไปซะที ...ทีเอ๊ย!!! ... ... 9 U2 H6 P! o7 V5 A6 P4 g
วินาทีที่ได้ปล่อยวางความรู้สึกเคยแบก เคยหามของหนักๆไว้ในใจมาเนิ่นนาน(...ก็น่าจะโล่งใจจริงมั้ย???).แต่กลายเป็นไอ้กุนทีต้องมารับน้ำหนักมหาศาลแบบใหม่เวอร์ชั่นร้อยเท่าล้านเท่ากว่าเดิมจนทั้งศีรษะหนักอึ้งเหมือนจะไม่ไหวค้อมน้อมลงทันทีทันใดแสดงเป็นนัยว่ากำลังรอรับการ...ตัดสิน “ไม่เล่นสิ... ที” แค่อึดใจประโยคที่เพิ่งทะลายความเงียบก็โพล่งออกมาอย่างกึ่งทำเป็นเล่นแต่จังหวะสายตาต่ำกว่าสะบัดช้อนขึ้นจดจ้องแน่วแน่หาอีกคู่กลับทำคนฟังชะงักแม้ลมหายใจยังหยุดตรงกันข้ามในแค่มิลลิวินาทีเดียวกัน 2 y5 t1 `3 c, [
& h; o) {0 ^: f; `/ F
“กูจะพิสูจน์ให้ดู” 8 q0 b; s( j' N, R$ o
1 d, N7 ?; T1 D' _
8 v- ?, \3 w0 I! r. f' _
มือขวาตะปบหมับกลางกางเกงตัวโคร่งตรงหน้า “เห๊ย!!!...” ปฏิกิริยาตอบกลับด้วยจังหวะสะดุ้งโหยงรีบปัดมือเดิมๆอยู่ผิดที่ผิดทางผิดเวลาเพราะนี่ไม่น่าใช่จะแกล้งหยอกเล่นๆเหมือนเคยแน่แต่มือนั่นก็กลับเข้ามาใหม่ กดตรงที่เดิม ทับไว้จุดเดิม “ป่า...กูจะพิสูจน์ให้ดูไง” ( w* `9 d/ }5 H. u4 _2 e
ผมจ้องตาทั้งหน้าผมร้อนเหมือนใครเอามีดคมๆเฉือนเนื้อแล้วจับโยนบนเตาปิ้งย่างร้อนๆเกิดเป็นเสียง...ฉ่าไปกับควันลุกซู่ แต่ทันทีทันใดเจ้าของอีกสองตาใหญ่ คมกริบ กลับจ้องเขม็งกลับคืนเพ่งลงมาในท่ามกลางความนิ่งมีเพียงเสียงกุนทีไหลริน กับเสียงของธรรมชาติท่ามกลางผืนป่า ]# Q4 E7 r. R: w* ~
...มัน? ...ไม่ปัด?? 8 i! X4 m6 R7 }. t
เจ้าของทรงผมไม่สั้นไม่ยาวทรงเดิมไว้มาตั้งแต่เด็กยันตอนนี้ยังดีที่ตอนบวชโดนตัดสกินเฮดไม่อย่างนั้นทั้งชีวิตคงไม่ได้สัมผัสผมทรงอื่นปล่อยให้เนื้อผ้านิ่ม ลื่น ทิ้งน้ำหนักทาบลงไปกับเนื้อตัวปะทะน้ำหนักฝ่ามือตรงจุดที่กลุ่มก้อนอ่อนนุ่มไวต่อสัมผัสไม่ถึงวินาทีด้วยซ้ำจนเนื้อนูนเด่นนุ่มนิ่มที่ขดนิ่งอยู่ตรงนั้น อวัยวะคุณสมบัติคล้ายฟองน้ำทรงกระบอกนั่นก็เริ่มขยับขยายจากการที่เลือดพากันมาเอ่อคั่งตามช่องว่างตามที่ร่างกายจดจำการตอบสนองต่ออารมณ์ที่อาจไปกระตุ้นเร้าอย่างจะไม่รู้ตัว?...หรือเปล่า?? 8 |5 T# Z$ ~" w, m
อุ้งมือแผ่บานเริ่มงุ้มงอปลายนิ้วแสดงอาการ...โอบ
( o K, f k2 y/ ]- v1 [
ปลุก
# s/ n# W& {) Q7 Q
ปั่น ' t: m% e7 x, x. f6 M2 x x
ผ่านเนื้อผ้าถึงจะนิ่มลื่นแต่แอบมีสากนิดๆตามราคา คลอเสียงสายน้ำเคล้าสายลมโชยเอื่อย ถึงจะแผ่วเบาอย่างจะยังกล้าๆกลัวๆอยู่หน่อยแต่ก็เขย่าเจ้าป่าให้สั่นสะเทือนปะทุไม้ลำยาวความแข็งแกร่งไม่ผิดท่อนไม้จริงๆกระดกปูดแทบทะลุเนื้อผ้า...น่าจะอึดอัด...ไม่ก็ไม่ถนัด...ริมฝีปากหนาคล้ำเกร็งขมิบปิดแน่นมาพักหนึ่งแล้วเลยส่งมือตัวเองลงจัดแจงของหาที่อยู่ในนั้นไม่ลงตัวให้เข้าที่เข้าทางแล้วก็ย้ายมือวางข้างตัว
: u! p* Z2 F. w
...ยังไม่ปัด?
1 C$ M% p2 J5 C2 b
...ยังไม่หนี??...แปลว่า??? 3 G! W3 m- P$ w( p ~# }) n9 }4 S
ชิงจังหวะ...ไม่ใช่ก็เหมือนอนุญาต สะกิดปมเชือกกางเกงผูกไว้หลวมๆ แต่กลับยังก้มหน้าก้มตาหลบซ่อนเพราะยังกล้าจะเปิดตัวแค่จังหวะสอดนิ้วในขอบกางเกงเป็นสัญญาณให้รู้จะเกิดอะไรขึ้นที่ถูกตอบกลับทันทีทันใดด้วยอีกจังหวะยกเนื้อตัวให้คนในระดับต่ำกว่าจัดการกางเกงตัวนอกพร้อมชิ้นในทรงสามเหลี่ยมสีเดียวกันแปะโลโก้แบรนด์ตลาดนัดอย่างเคยบนเนื้อหนังสัมผัสสากระคายแต่กำลังเปล่งปลั่งมีเสน่ห์มากขึ้นไปอีกทันทีที่เสื้อผ้าจะถูกจะแพงจะในตลาดจะในห้างในร้านแบรนด์เนมแค่ไหนก็ไร้ความหมาย
/ V9 P6 b1 e8 J9 f/ [
เลื้อย...สัดส่วนที่ถูกปกปิดมิดชิดที่สุดกลางต้นขาแน่นๆ
/ V, F* Q1 P# y0 P. C4 p- C1 X
เลื่อน...หัวกึ่งเปิดยอดแดงออกช้ำ % y) o% _5 G2 f
เคลื่อน...ตอไม้สีคล้ำกว่าผิวส่วนอื่นขนาด...ข้อแขนผมชัดๆ ความยาว...ยาวเลยครึ่งท่อนแขนกุนทีแน่ๆ ถึงกับยืนสะพรึงขาสั่นพั่บๆในสายน้ำก็เย็นชุ่มฉ่ำเหมือนเดิมๆเพิ่มเติมแค่ยะเยือกผิดปกติไปหน่อยและยิ่งผิดปกติอีกขั้นประมาณคนจับไข้หนาวสั่นอยู่แล้วยังมาโดนเม็ดฝนสาดกระหน่ำทั้งตัวจนเปียกโชกกลางฟ้าผ่าโครมครืนในวินาทีที่อะไรๆจังๆตรงหน้า ดีดความแข็งแกร่งกลับอย่างแข็งแรงทันทีที่หนีออกจากเสื้อผ้าน่าอึดอัดฟาดเข้าหน้าท้อง...แป๊ะ ) o' K( a" Z6 k" X
ครั้งแรกในชีวิต... 3 {. ?. e( N6 A4 F2 f! N
แล้วก็น่าครั้งสุดท้ายแล้วแหละกุนที!!!...
4 Q# b3 w! I2 ?% e
คิดได้อย่างนั้น สองตาไม่มีเหล่าเต๊งยังจะเบิกค้าง ก็ยังจะอึ้งตาค้างอยู่นั่นให้อวัยวะอยู่กันมาตั้งแต่ในท้องยันทุกวันนี้ไม่เคยได้เห็นทั้งที่พยายามหาโอกาสก็แล้ว หามุขหาทางทำแกล้งแสร้งว่าสารพัดก็เถอะ จมเนื้อตาฝังตรึงให้แน่นตรงโคตรจะจุดนั้น ส่วนสองมือก็ยังทำหน้าที่จัดการกางเกงชิ้นนอกชิ้นให้หลุดออกปลายเท้าขึ้นไปกองบนลานคอนกรีตด้านบนเพราะถ้าขืนยังคาอยู่แค่นี้เหมือนว่าพื้นที่กลางสองขาแน่นๆตรงหน้าจะไม่มากพอ
6 Y8 s) l! d+ U7 @6 D
...เอือก!!! 9 ?5 W3 Z' K- t9 S) ?( y$ L
เสียงกลืนน้ำลายลงคอดังจัดเหมือนว่าถ้าไม่รีบกลืนอะไรๆก็เถอะที่กำลังจุกๆอัดๆอั้นๆพิลึกลงไปได้ขาดใจตายแน่พร้อมจังหวะจะตั้งใจ?...ไม่ก็สัญชาติญาณ??กระตุกขาข้างหนึ่งก้าวนำทั้งเนื้อทั้งตัวมาหยุดยืนกลางพื้นที่ที่ตัวเองจัดแจงเป็นจุดจอดหน้าลำไม้ขนาดมือโอบไม่มิดลากเส้นเลือดนูนหนาปูด หยัก ล้อมไร้ทิศทางใต้เนื้อผิวหนังเนียนเกลี้ยงแต่แน่นหนั่นยื่นโด่งมวลมีน้ำหนัก ส่งส่วนปลายหัวเปิดบานเต็มที่งัดเชิดขึ้นเล็กๆเหมือนขอบหมวก ขึ้นต่อถึงหัวมนบานเป็นส่วนตัวหมวกยาวลาดลงข้างหนึ่ง
7 y. d7 }% t# f) y* v
เนื้อแดงแจ๋เกลี้ยงเกลาออกคล้ำหน่อย...? " r. p: N. f8 `7 s% l1 _/ F
สมตามคำร่ำลือว่าผ่านมาเยอะถูกแยกออกเกือบจะเป็น2ส่วนมีหยักบุ๋มลึกเล็กๆตรงกลางคล้ายรอยแผล ไม่ก็ขั้วผลไม้ที่กำลังผุดน้ำสีใสส่งกลิ่นสดอบอวลเป็นเอกลักษณ์เยิ้มจากปลายลงโคนยาวเป็นเส้นยันโรงงานผลิตน้ำสองลูกพาดบนขอบคานคอนกรีตตรงหน้า ' g" C0 U2 L9 O8 ~& L
ความสูงจากระยะที่ยืน...ใกล้เหลือเกิน...กุนที!!!
. g, R: H1 \3 V9 j8 T& b
รูจมูกฟึดฟัดเพราะอยู่ๆมานึกอยากกักเก็บกลิ่นอับเคล้ากลิ่นน้ำผึ้งบนผิวกรำแดดเป็นประจำแต่กลับไม่ได้ทำให้เจ้าตัวดูไม่ดีเลยสักนิดกลายเป็นยิ่งช่วยเพิ่มเสน่ห์ให้ดูดึงดูดมากเป็นไหนๆอัดให้เต็มปอด สองตากลอกไล่ตามไหนจะผิวแทน?...ทองแดง??...ตัวกับแขนคนละสีเพราะบางวันชอบใส่เสื้อกล้ามไปไหนมาไหนไม่ก็ไม่ใส่เสื้อเลยเหมือนวันนี้ที่กำลังลามเม็ดเหงื่อผุดขึ้นมาขับผิวแสนจะสามัญธรรมดาของผู้ชายโคตรจะธรรมดาสุดๆปกติสุดๆให้ตรึงตาตรึงใจในความ
# L& T, G1 C) D% W( e' p/ m
...ธรรมดา...ที่โคตรไม่ธรรมดา
. s4 j2 S, |" \" i. |- X4 [
ไหนจะสองหัวนมสีเดียวกับลำอวัยวะขนาดลงตัวแปะอยู่ตรงจุดที่พอดิบพอดีบนสองก้อนกล้ามหน้าอก...ไม่ฟูแต่ก็ไม่ฟีบไม่แบนได้อย่างตรงใจชวนให้น่าแอบมองไปกันใหญ่ทั้งที่เห็นมาจะทั้งชีวิตแล้วกล้ามท้องขึ้นลูกชัด แนววีเชฟคมกริบนั้นอีก ขนาดแค่ใต้ผิวหนังซับเลือดเป็นสีแดงสาดลมร้อนแผ่ออกมาจากหุ่นห้างตามธรรมชาติไม่ต้องไปเล่นไปบิ้วแต่ได้สัดส่วนความเป็นชายจากการใช้ชีวิต เดิน วิ่ง ไม่ก็ช่วยทำงานสารพัดในร้านอาหารบ่มทุกกลิ่นอายแสนสามัญธรรมดาก็กระตุ้นระบบประสาทได้อย่างดีแต่ก็รุนแรงขนาดสามารถทำลายระบบประสาทได้เลยจริงๆ...ให้ตายเถอะ!!!
, G2 E) c4 {$ @1 z
...ฮึ!!! ...ก็...ไม่ได้ดีอะไรมากมายนักหร๊อก...
7 W$ E5 O4 K6 P- W) S1 b! ~
ขนาดนี้แล้ว ที่ไม่ชอบแพ้ใครโดยเฉพาะกับคนตรงหน้าด้วยแล้วก็ต้องหาเรื่องทำเสียงสูงในใจ(...ปลอบตัวเองหน่อย)แม้ในท่ามกลางมิลลิวินาทียังทึ่งยังอึ้งโคตรอวัยวะ(...น่าจะหนักแย่...ไม่รู้มือจะพยุ่งไหวมั้ย?)เพราะแค่ลองกะด้วยสายตาดูท่าวงมือจะกำไม่มิดแล้วไหนจะพวงไข่บวมเป็นไข่เป็ดเหมือนจะเก็บน้ำไว้เป็นลิตรน่าจะหนักแน่ๆนั่นอีก , i7 [1 J/ b- i/ R" l. w( P
อะไรๆที่เคยลองคาดเดา... จะจากขนาดตัว จะขนาดคอสั้นๆตันๆของแม่ง จะข้อแขน จะขนาดนิ้วโป้งนิ้วชี้ จะถือเอาตามทฤษฏีไหนก็เถอะ...ผิดหมด ...เฉลยออกมา...ผิดมหาศาลเกินคาด ทั้งที่ก็เคยแอบได้ยินบรรดารุ่นพี่รุ่นน้องสายแอพพลิเคชั่นปัดหาคู่ที่เคยใช้บริการสรรเสริญขนาดความเป็นเจ้าป่าลับหลังมาบ้างแบบเดียวกับคำสาธยายจากปากแม่เสือสาวที่เพิ่งเจออาทิตย์ก่อน
% j* l0 Y" ]9 G9 _* m7 G
แต่กุนทีก็ยัง...อึ้ง ให้อวัยวะเกินเลยล้ำจินตนาการไปไกลทั้งที่ใจหนึ่งอยากจะรู้ให้รู้ๆกันไปว่าจะยังไงจะแค่ไหนกันเชียว แต่อีกใจก็ยังหวั่นว่าถ้าได้รู้ ได้เห็น แต่ถ้าดัน...ไม่ใช่ ถ้าอะไรๆที่เคยคาดหวังไปตามลมปากคนอื่นถ้าอะไรๆที่คนอื่นว่าใช่ แต่กับตัวเองคือไม่...แล้วจะยังไง แล้วจะยังไงกับความสุขในจินตนาการมาหลายปีพวกนั้นล่ะ?
/ T/ m; F" C! f8 I% d/ Z* Z z1 m
ที่สุด...ไอ้ทีก็ทึ่ง...ทึ่งกับอะไรๆสุดจะใช่สะใจเกินป๊าย!!! 4 Y8 a& S! Y" l8 |: e
ส่วนหนึ่งของร่างกายกำลังกระตุกหงึกๆความยาวใกล้เคียงงูเผือกตัวเอง...อาจจะยาวกว่าหน่อยแต่ไม่น่ามากผิดกันตรงสีออกทองแดงเกรียมแดดมากกว่าเฉดผิวน้ำตาลทองบนตัวมันหลายขั้นกับหัวมนทู่ออกช้ำคล้ายจะแดงจ้ำคงผ่านมาเยอะตามที่ได้ยิน(...แค่ไม่เคยเล่าให้เพื่อนตัวเองฟังซักคน?...ไม่รู้ทำไม???)เพราะของผมยังแค่ชมพูออกแดงนิดๆ(...ก็แหม...ต้องมีแฟนตั้งแต่ม.3แล้วก่อนหน้าก็เพิ่งผ่านพี่ปริมมาแค่คนเดียว...จะเอาไปใช้งานกับใครที่ไหน)
( K# R; m, L# x* S% @
แต่ที่...ทีต้องยอม ยอมแบบยอมแพ้เถอะไอ้ที ยอมเถอะกุนทีเถียงไม่ออกหาเรื่องเข้าข้างงูเผือกตัวเองไม่ได้อีกแล้วคือ...ขนาดเส้นรอบวง กะด้วยสายตาว่าน่าจะเท่าข้อแขนผมเลยแหละ...ฟีลน้องงูกับท่านงูที่จะพระเจ้า จะพ่อจะแม่มันให้มา หรือจะอะไรก็ตามช่างจะสรรสร้างอวัยวะที่ผมหรือผู้ชายที่ไหนมีบนคนตรงหน้าโดดเด่นตราตรึงเป็นที่สุด : u8 R+ T0 y3 o$ R/ B6 Q; c
% k& v& ~" S7 Y( m& F* X) n- b
...ดี...ดีไปหมด
" T+ K( |( {6 j+ B; b
. B* A" s( h0 M( s
ส่วนอีกฟากในกลุ่มก้อนมิลลิวินาทีเดียวกัน... ท่ามกลางจังหวะร้องแหกปากในใจเจ้าของอวัยวะที่ตื่นเร้าในเรื่องต้องห้ามเสพจนติดสารแห่งความสุขคอยงุ่นง่านสรรหากิจกรรมเอาไว้กลบความทุกข์ไปวันๆแข็งจัดจนดีดตีหน้าท้องตัวเองดัง...แป๊ะแต่ไม่ทันได้ตั้งสติดีเขาก็โดนมือขาวๆคนละเฉดกับบ้องในมือคลึงหัวนองน้ำหน้าไม่อายเบาๆฝนส่วนหัวช้ำๆผ่านสารพัดไหนจะมือจะปากจะปากรูมาเยอะจนเฉอะแฉะ จากนั้นรูดหนังหุ้มปลายขึ้นลงเป็นจังหวะช้าๆแต่ก็ชวนให้กัดฟันกรอดๆเพราะเตลิดเปิดเปิงนำไปแล้วทั้งที่ก่อนหนน้ายังสับสนสารพัดพักหนึ่ง
2 g e' q- D+ t" o
ก่อนที่อยู่ๆ...การพิสูจน์อย่างที่ลมปากว่าก็ก่อกำเนิดเกิดเป็นเสียงเจ๊าแจ๊ะตามจังหวะกระหน่ำสาวไม่ยั้งผ่านสองมือไปแล้ว / v7 X9 P! V6 l9 h8 j* s8 g* j" b
“อ๋าๆๆ จะ...เจ็บ อึก... ร...ระรระแรงๆ แรงไปแล้วที... ซี้ด อ๊ากอย่า...อย่าช...ชั...ชักอย่าชักแรงแบบน้านนนน” กลิ่นคาวคลุ้งฟุ้งทับกลิ่นป่าเขา เสียงรูดชักผงาดดังแข่งเสียงน้ำไหลความหยาบของเส้นขนกอดก ความนุ่มของผิวหนัง กับความแข็งของท่อนอวัยวะคงไม่ต้องสนใจคำแหกปากร้องขอของเจ้าของที่ได้แต่สูดปากร้องลั่นท่าเดียวลืมไปว่ากำลังโดนเพื่อสนิทตัวเองเร่งชำเราว่าวรัวไฮสปีดสุดๆอีกขั้นไม่มีผ่อนแรง...พั๊บๆ ดังจนก้องเพราะไหนจะเป็นซอกมุมอับใต้สะพาน แล้วไหนจะความเมามันจัดจ้านจนทั้งป่าน่าจะได้ยินหมดแน่ “ที ...กูจะตายอยู่แล้ว...อ...อย...อย่า” กระเส่าสมทบเสียงชักกลางน้ำกลางป่าดังผสานกันจนแทบแยกไม่ออกดุ้นทองสัมฤทธิ์ออกแดงเส้นรอบวงใหญ่เสียจนเกือบจะกำไม่มิดผลุบส่วนหัวช้ำกว่าเข้าออกในวงมือขาวนวลเนื้อนุ่นนิ่มแต่กลับแน่น...เจาะแจะ...บางจังหวะเริ่มแผ่วลงเพราะนอกจากใหญ่ก็ยังหนักเลยเมื่อยมือบ้างเป็นธรรมดา แต่พักได้ไม่ถึง3วินาทีหรอก...ก็เริ่มคว่ำมือ หงายมือ ใช้มือเดียวบ้าง สองมือบ้างสลับกันไปแบบที่ตัวเองเคยทำกับของตัวเองเล่นท่าวงแหวนมั่ง ปั่นกังหันต่อ เขย่าค็อกเทลตาม ประสานนิ้วมือ รีดนม ตำแตง อวดสกิลโชว์ทักษะสารพัดขุดรวบรวมมาจากประสบการณ์ทั้งชีวิตสาธิตให้เจ้าของอวัยวะจุดเด่นเกินขนาดคือมุมเสยงัดขึ้นจนน่าจัดการให้รู้ๆกันไปในแค่ไม่ถึง5นาทีด้วยซ้ำ “เชี่ยๆๆๆๆๆๆ” ขยับมือเปลี่ยนหนึ่งท่า ผ่อนจังหวะ บีบแน่นบิดเป็นเกลียว ขึ้นสุดลงสุด แต่ละท่าทำที่ไม่ถึงกับสุภาพตลอดเวลาแต่ก็ไม่เคยจะหยาบคายมากแบบว่าน่าจะเป็นคำหยาบที่สุดเท่าที่ผมเคยได้ยินไอ้ป่าแหกปากกัดฟันร้องเป็นแค่คำๆเดียวแต่รัวต่อเนื่องมาเป็นชุด
1 c, n& ^* w8 {5 t$ y, x% S
ก่อนที่อยู่ๆ
+ i1 [; s2 ?4 ?( p% ~
6 V) w) G+ a$ C+ Y" g) a( s
“มึงงงง...คือ...กูเสร็จช้า...ถ้าแค่ว่าวคงเป็นชั่วโมง”
" W! I h- o1 L2 M
' q5 e$ F1 K- c1 f6 [' j% _
0 `3 J8 Z; W/ n9 ?1 y, E. N* w
9 \. | g0 w/ r/ C9 p2 D8 i; L
* t$ n1 v$ S4 S
5 i4 e7 [) r# K4 T2 k K
0 L- l& C7 J! q
# K. ]' ]4 m2 I7 k
2 X& R" u. F% N3 s/ J1 g7 k' x
+ y9 v' U( V) d6 _# r8 [& e
****************************** ตามกันต่อได้ในmeb เน้อ...กดค้นหาชื่อเรื่อง ไงล่ะ...กุนที ขอบคุณสุดปลายนิ้วล่วงหน้าคร้าบบบบ " H/ H4 x9 K- x3 k. w0 [( C
$ s0 }4 W* Z0 W8 t5 q6 I8 z | 
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2025-1-14 21:54:25
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2025-1-14 22:27:16
โพสต์ 2025-1-15 05:40:40