|
บทที่ 2...
' R* t) l, ~3 L, p1 G3 O. K+ V
! ]* y" o: r# i5 p) i5 N
1 v7 k3 \+ ^0 a# Y
3 ]4 e/ W$ i1 \, B- |
. t* ~1 s% S5 Z+ ~$ A( L$ v
4 c" N; P4 T2 X( }
5 {' f& h: N* i. I8 a7 I
% s" x( b$ h2 Q
- g0 t# l3 K: d3 g; f% K" {3 V$ P
* |$ J# w/ C2 {# q7 J% \7 E
“ถึงว่า...อาทิตย์ก่อนพี่แกทักมาบอกว่ามีเรื่องจะคุยด้วย...แต่กูไม่ได้คิดอะไรเลยนะเว๊ย...เรื่องเมื่อก่อนกูก็แม่งลืมไปหมดแล้ว แค่ยอมไปคุยเฉยๆไม่งั้นก็กวนกูไม่เลิก...เนี่ยมึงดูสิวะ”
. m6 \+ P3 x# G3 t$ t/ w8 c
ขั้นต่อไป ...แชทหลอก / f9 [9 w" W: g1 k$ I
“วันนั้นกูก็บอกอย่ายุ่งกับกูอีกเดี่ยวน้องแทมรู้...แต่ทุกวันนี้แกก็ยังไม่เลิกเลยวะ” “เค้ารู้มึงมีแฟน ก็ยังตื้อเหรอที”
; X7 o% j! G* o$ G6 z3 }. ]4 [
ที่คิดไว้แล้วว่าจะต่อยังไง แต่สีหน้าท่าทางของเพื่อนสนิทตอนนี้กำลังทำผมโคตรกระอักกระอ่วนด้วยความรู้สึกผิดกับไอ้ที่แค่โดนรุ่นพี่มหาวิทยาลัยเดียวกันเจอกันในร้านเหล้าแล้วลงเอยบนเตียงแค่คืนเดียวไม่เล่นด้วยถึงกับ...เซ...เบอร์นี้ 8 O I3 e: v& B& S# T, J
“ทำไมกูต้องชอบพี่ปริมด้วยวะ...หรือ...ก็แค่..........ติดใจ” ความสนิทของผมกับมันสื่อถึงกันแม้จะในความคิดที่กำลังแยกแยะเรื่องที่เคยได้ฟังจนอึ้งว่าน่ามีเหตุผลหนักแน่นขึ้น...เพิ่งถูกถ่ายถอดออกมาเป็นคำพูดอีกคนถึงไม่ใช่ทุกคำในหัวทีเดียวก็เถอะแต่ก็น่าจะได้เวลาที่ผมต้องงัด 8 ]) w! o( d7 k x) O0 G6 S9 g
! ~. a$ r6 `" l) `3 N
แผน...ที่จะให้คนสำคัญที่สุดในชีวิตตอนนี้... เป็นฝ่าย...ตัดสิน
- ^9 M5 m- j8 h
8 _! ^. Y3 F" H" W) S/ K# K
ฮึบ!!!...
, X+ q7 ^ \( G* x1 R4 `! a8 c3 j
4 n9 [# H5 [+ \$ U% L
อัดลมหายใจเฮือกใหญ่ หนักแน่น จริงจังที่สุดครั้งหนึ่งในชีวิตพร้อมดันตัวลงจากขอบคานคอนกรีตนั่งเคียงข้างกันในระยะไม่เคยห่างไม่ต่างจากที่เคยเป็นมาตลอด19ปีให้สองขายืนหยัดแน่นิ่งบนผืนทรายเอ่อสายน้ำเย็นยะเยือก ให้สองมือขยับขึ้นกุมอีกสองมือสูงส่งตรงหน้า “ก็กูบอกแล้วไงวะ...อย่ารักใครไอ้ป่า” สองมือเย็นเฉียบถูกอีกสองมือร้อนวูบของเจ้าของชื่อปัดออกทันที แล้วสองมือนั่นก็พุ่งปกปิดแหล่งที่มาของน้ำตานองหน้าไหลแข่งสายน้ำพร้อมเสียงร้องสะอึกสะอื้นดังทั่วผืนป่า “เจ็บ ที...โคตรเจ็บอย่างที่มึงบอกเลย”
& E# c: @5 | Y! z3 C
( b. ]0 ?2 l& Z [5 G
รัก... อย่างที่พ่อกับแม่ผมรัก ทั้งที่อาจจะไม่เคยรักเลยด้วยซ้ำ หรือรัก...แบบที่พ่อแม่มันรักกัน หรืออาจะแค่...เคยรัก ไม่ก็รักมากไปจนฝ่ายหนึ่งต้องตรอมใจตายเมื่ออีกฝ่ายมากรักความรัก...ก็แค่ปฏิกิริยาเคมีที่ปล่อยออกมาบังคับให้สัตว์สืบพันธุ์กันเท่านั้น ก่อนจะจางหายไปในชีวิตแต่งงานที่ล้มเหลวและชีวิตครอบครัวที่พังทลาย 3 w& ^0 }- B1 ~4 O6 ]
หรือ...รัก ก็แค่คำเรียกแทนกิจกรรมเสพจนติดอย่างไร้พันธะจบลงเพียงแค่ชั่วข้ามคืนหลังต่างฝ่ายต่างหลั่งสารแห่งความสุขออกมาสำเร็จเสร็จสิ้นไปกับความใคร่กระหายราวสัตว์ป่ากามารมณ์ และตัณหาราคะที่พร้อมหลั่งทะลักไม่มีวันหมดโดยไม่ได้มีความจำเป็นเพื่อสืบพันธุ์พอๆกับที่ไม่ต้องมี...รัก ด้วยซ้ำ
3 |; D9 }- }% u/ Y r0 q( e2 o$ A5 `
7 r x" B" `6 j( ?5 C0 P: ~! B
“แม่ก็ไม่อยู่แล้ว พ่อก็เกลียดกู...คนที่กูอยากจะแค่ชอบด้วยซ้ำยังไม่ยอมชอบกูเลย!!!...” ไม่เคยเห็นเพื่อนที่ผ่านทุกโมเมนต์แสนสุขทุกช่วงเวลาสุดเศร้าของชีวิตมาด้วยกันปล่อยความรู้สึกออกมาเต็มเสียงแบบนี้มาก่อน จนเพื่อนตรงหน้าเพื่อนตรงนี้ เพื่อนที่คิดยังไงไม่รู้ หรือไม่ต้องคิดอะไรอีกแล้วด้วยซ้ำ ทะยานทั้งตัวพุ่งโอบ มอบกอด เท่าที่แรงกายแรงใจจะแผ่ไออุ่นไปให้เพื่อนได้ “ยังมีกูไง ...มึงยังมีกูไอ้ป่า กูรักมึงเว๊ย...กูรักมึง...ป่า” ปลอบกี่ครั้งแล้ว ประโลมด้วยคำพูดแทบไม่ต่างก็ใกล้เคียงจากเดิมกี่คราวกันแต่สิ่งที่ต่างคนต่างเคยผลัดกันเติมในสิ่งที่อีกคนพร่องแม้จะไม่เคยเต็มแต่ก็ไม่พร่องไปมากกว่าที่ควรเป็นกลับไม่เป็นเหมือนอย่างที่เคยเป็นอีกแล้ว “กูรู้ที......แต่...” ชะงัก ส่งเสียงสะอึกสะอื้นเหมือนฝืนกลืนคำที่จะพูดต่อ “กูแค่...ทำไม...ทำไมมึงต้องดีกว่ากูทุกอย่าง” บางเรื่องก็คงถึงเวลาที่ต้องซื่อสัตย์ที่สุดกับความรู้สึกกลางหัวอกหัวใจตัวเองสักครั้งผ่านน้ำเสียงอัดแน่นความน้อยเนื้อต่ำใจพรั่งพรูออกมาให้อีกใจในระนาบ...ต่ำกว่าไหวสองมือเคยแน่นิ่งกลางแผ่นหลังสีเข้มเต็มไปด้วยเลือดเนื้อเฉดตรงข้าม ขยับลูบปลอบ ขึ้นลง กลุ่มเส้นผมสีทองดกหนาและใบหน้าเรียวยาววาวน้ำตาแห่งความรู้สึก จะผิด?จะเห็นใจ?? ซุกกลางแผงหน้าท้องอบอุ่นแม้จะเอนตัวค้อมหลังเล็กน้อยก็ยังเป็นพื้นที่ที่งดงามที่สุด
8 B) m1 J m' F; T1 t7 z
& ?! W. R7 [1 S5 U* C) t7 Q9 _
“ไม่มึง...ไม่ใช่ว่ะไอ้ป่า...” “...” “เป็นมึง...เป็นมึง ที่ดีกว่ากูทุกอย่าง”
7 O* r3 a6 ~1 Q- o* z! Q
เจ้าของกรุ่นกายไออุ่นอันคุ้นเคย เริ่มนิ่ง นิ่งเพื่อคิดทวนตามทุกคำพูดเพิ่งหลุดจากปากเจ้าของสมองคงไม่เหลืออะไรให้ต้องคิดชั่งใจอีกต่อไปแต่ยังมีสติพอให้ฮึดสู้รวบรวมความกล้าอีกครั้ง "มึงไม่รู้หรอก....มึงดีกว่ากูเยอะ” “...อย่างกูจะมีอะไรดีกว่า...ที” สวนกลับน้ำเสียงเริ่มนิ่งขึ้น ไม่สะอื้นแล้ว เดาไม่ยากเหมือนทุกครั้งพอผมหาเรื่องหลอกด่าบ้างชมบ้าง อวยคนที่อยู่ด้วยกันมาตั้งแต่ก่อนเกิดด้วยซ้ำหน่อยเพื่อให้ลืมว่ากำลังเสียใจหงุดหงิด ไม่ชอบใจอะไรอยู่ แต่แค่ตอนนี้กลับกลายเป็น...ผม ในมุมที่เคยซุก ในซอกในกลิ่น ในสัมผัสกรุ่นกลิ่นไอกายเดิมๆปกติโดนไล่ให้ไปอาบน้ำแน่เพราะทุกความเดิมๆตรงนี้พากันกระตุกความวาบหวามในหัวใจกระตุ้นความหวั่นไหวในร่างกายเกิดเป็นแรงกำลังให้คนขี้ขลาดได้แต่เก็บซ่อนความรู้สึกไว้กับตัวเองซื่อสัตย์สักครั้ง
- Z/ O2 z0 }. z6 L, W' ~* n
แม้จะเป็นครั้งสุดท้าย... และไม่ว่าหลังจากนี้...คำตัดสิน...จะออกมายังไง
! Z$ @0 C7 m4 b# g& V( T2 Z
ผม...จะยังได้อยู่ที่นี่ เหมือนตอนนี้ เวลานี้ เคียงข้างคนๆนี้?...หรือผม...จะต้องย้ายไปเรียนต่างประเทศ ??ตามเธอคนนั้น...คนในฐานะคู่รัก ว่าที่คู่หมั้น ว่าที่คู่สมรส ว่าที่แม่ของลูก ว่าที่ครอบครัวสุขสันต์ตระกูลนักการเมืองระดับจังหวัดว่าที่ระดับประเทศกับเจ้าของรีสอร์ทใหญ่ประจำจังหวัดโด่งดังถึงระดับประเทศ “มึงเป็นผู้ชายมากกว่ากู” นานมาก นานมากเกินไปแล้วจริงๆ แต่ในที่สุดคนเห็นแก่ตัวอย่างผมก็ยังมีหน้าอาศัยความรู้สึกที่ตัวเองเก็บไว้มานานใช้เป็นข้ออ้างให้เพื่อนสนิทผู้แสนดีที่ทำให้ผมรู้จักคำว่า...รักตัดสินจุดเปลี่ยนครั้งสำคัญที่สุดในชีวิตเวลานี้ / U: C$ G3 J$ p, X
...แปลกดีนะ!!! .เมื่อก่อนเคยคิดว่า...แม่ คือคนที่รักผมมากที่สุด แต่วันและเวลาก็ทำให้สิ่งมีชีวิตที่เกือบจะได้สัมผัสคำว่า...รักที่แท้จริงตระหนักรู้ว่าบางครั้งผู้หญิงที่ผมเรียกแม่...กลับยอมแลกลูกชายอันเป็นแก้วตาดวงใจสุดที่รักของแม่...กับเงิน กับชื่อเสียง กับฐานะและสถานะว่าที่แม่ยายตระกูลนักการเมืองระดับจังหวัดที่กำลังจะก้าวสู่สนามการเมืองระดับประเทศ “ฮึ...” เสียงหัวเราะขำขันในลำคอ คลอจังหวะคว้าเนื้อตัวกลางสองขาใต้กางเกงขาสั้นขอบเอวยางยืดมีเชือกผูกสีดำตัวโคร่งทรงกางเกงฟุตบอลเนื้อผ้าออกลื่นๆเกรดวางขายตามตลาดนัดออกแรงผลักออกไปเล็กน้อยเพื่อจ้องมองกลับลงมาด้วยสายตา แน่นิ่ง...จดจ่อ... รู้เลยว่า...คงไม่พอใจแต่ไม่กล้าแสดงออกมากเท่าที่ใจอยากอย่างคนที่โตมากับการต้องทน และทนและจะต้องทนให้ได้เพื่อที่ทุกอย่างจะได้...จบ “ไปเรื่อยที... มึงก็ผู้ชายเหมือนกู ” กะไม่เคยผิด เพราะปกติถ้าผมพูดหรือทำอะไรให้ไม่พอใจแม่งก็ไม่พอใจกลับเต็มที่ได้แค่น้ำเสียงเหมือนที่เพิ่งว่าแค่ตอนนี้สติสัมปชัญญะความยับยั้งชั่งใจกุนทีกระเจิงออกนอกจักรวาลเนบิวล่าไหนต่อไหนอยู่ก็เถอะที่เคยฮึบ...ไว้ ซ่อน...ไว้ กด...ไว้ ข่มเอา ปิดล๊อคให้แน่นที่สุดใส่พาสเวิร์ดล้านชั้นเอาไว้ ตั้งแต่ชุดความคิดเด็กน้อยวัยเตาะแตะถูกบ่มเพาะพอกพูนสะสมประสบการณ์ผ่านเลยถึงวัยแห่งความว้าวุ่น
5 x s5 Z3 t4 p9 ~
A- s( e& w. a: v/ X2 @! o
“กูไม่ใช่ผู้ชาย...”
: r& U. V* E4 J b
... บอกไปซะที ...ทีเอ๊ย!!! ... ...
. g8 i9 b* w3 c' Q& y+ ^
วินาทีที่ได้ปล่อยวางความรู้สึกเคยแบก เคยหามของหนักๆไว้ในใจมาเนิ่นนาน(...ก็น่าจะโล่งใจจริงมั้ย???).แต่กลายเป็นไอ้กุนทีต้องมารับน้ำหนักมหาศาลแบบใหม่เวอร์ชั่นร้อยเท่าล้านเท่ากว่าเดิมจนทั้งศีรษะหนักอึ้งเหมือนจะไม่ไหวค้อมน้อมลงทันทีทันใดแสดงเป็นนัยว่ากำลังรอรับการ...ตัดสิน “ไม่เล่นสิ... ที” แค่อึดใจประโยคที่เพิ่งทะลายความเงียบก็โพล่งออกมาอย่างกึ่งทำเป็นเล่นแต่จังหวะสายตาต่ำกว่าสะบัดช้อนขึ้นจดจ้องแน่วแน่หาอีกคู่กลับทำคนฟังชะงักแม้ลมหายใจยังหยุดตรงกันข้ามในแค่มิลลิวินาทีเดียวกัน 1 e+ |4 X+ G6 j5 V0 c4 A4 p+ `( `
" @" i, y6 H# i& H; ]
“กูจะพิสูจน์ให้ดู”
7 }+ o8 [9 w9 @9 O+ v- g+ B+ E
) f* V' N: V- d( F
8 d2 @$ q. \, F. D4 H F/ }
มือขวาตะปบหมับกลางกางเกงตัวโคร่งตรงหน้า “เห๊ย!!!...” ปฏิกิริยาตอบกลับด้วยจังหวะสะดุ้งโหยงรีบปัดมือเดิมๆอยู่ผิดที่ผิดทางผิดเวลาเพราะนี่ไม่น่าใช่จะแกล้งหยอกเล่นๆเหมือนเคยแน่แต่มือนั่นก็กลับเข้ามาใหม่ กดตรงที่เดิม ทับไว้จุดเดิม “ป่า...กูจะพิสูจน์ให้ดูไง”
% k# ^/ v. x- Q
ผมจ้องตาทั้งหน้าผมร้อนเหมือนใครเอามีดคมๆเฉือนเนื้อแล้วจับโยนบนเตาปิ้งย่างร้อนๆเกิดเป็นเสียง...ฉ่าไปกับควันลุกซู่ แต่ทันทีทันใดเจ้าของอีกสองตาใหญ่ คมกริบ กลับจ้องเขม็งกลับคืนเพ่งลงมาในท่ามกลางความนิ่งมีเพียงเสียงกุนทีไหลริน กับเสียงของธรรมชาติท่ามกลางผืนป่า
/ d p0 `# R5 }, q V
...มัน? ...ไม่ปัด??
- N# }' a* I. k
เจ้าของทรงผมไม่สั้นไม่ยาวทรงเดิมไว้มาตั้งแต่เด็กยันตอนนี้ยังดีที่ตอนบวชโดนตัดสกินเฮดไม่อย่างนั้นทั้งชีวิตคงไม่ได้สัมผัสผมทรงอื่นปล่อยให้เนื้อผ้านิ่ม ลื่น ทิ้งน้ำหนักทาบลงไปกับเนื้อตัวปะทะน้ำหนักฝ่ามือตรงจุดที่กลุ่มก้อนอ่อนนุ่มไวต่อสัมผัสไม่ถึงวินาทีด้วยซ้ำจนเนื้อนูนเด่นนุ่มนิ่มที่ขดนิ่งอยู่ตรงนั้น อวัยวะคุณสมบัติคล้ายฟองน้ำทรงกระบอกนั่นก็เริ่มขยับขยายจากการที่เลือดพากันมาเอ่อคั่งตามช่องว่างตามที่ร่างกายจดจำการตอบสนองต่ออารมณ์ที่อาจไปกระตุ้นเร้าอย่างจะไม่รู้ตัว?...หรือเปล่า?? : f; p& u% \* [0 T! b4 J/ }
อุ้งมือแผ่บานเริ่มงุ้มงอปลายนิ้วแสดงอาการ...โอบ
* o1 y* i" n# z9 z2 }5 N0 z. J# K5 x
ปลุก 3 f5 x4 R& F r. u6 }7 v
ปั่น
9 [9 t: a- G% [/ @$ s# E( A( |
ผ่านเนื้อผ้าถึงจะนิ่มลื่นแต่แอบมีสากนิดๆตามราคา คลอเสียงสายน้ำเคล้าสายลมโชยเอื่อย ถึงจะแผ่วเบาอย่างจะยังกล้าๆกลัวๆอยู่หน่อยแต่ก็เขย่าเจ้าป่าให้สั่นสะเทือนปะทุไม้ลำยาวความแข็งแกร่งไม่ผิดท่อนไม้จริงๆกระดกปูดแทบทะลุเนื้อผ้า...น่าจะอึดอัด...ไม่ก็ไม่ถนัด...ริมฝีปากหนาคล้ำเกร็งขมิบปิดแน่นมาพักหนึ่งแล้วเลยส่งมือตัวเองลงจัดแจงของหาที่อยู่ในนั้นไม่ลงตัวให้เข้าที่เข้าทางแล้วก็ย้ายมือวางข้างตัว
( r+ t! j' p1 v- b& t. _
...ยังไม่ปัด? # U! X1 Q- s: W7 {
...ยังไม่หนี??...แปลว่า??? : m" b% r* x; F+ K; Q. z+ U% |
ชิงจังหวะ...ไม่ใช่ก็เหมือนอนุญาต สะกิดปมเชือกกางเกงผูกไว้หลวมๆ แต่กลับยังก้มหน้าก้มตาหลบซ่อนเพราะยังกล้าจะเปิดตัวแค่จังหวะสอดนิ้วในขอบกางเกงเป็นสัญญาณให้รู้จะเกิดอะไรขึ้นที่ถูกตอบกลับทันทีทันใดด้วยอีกจังหวะยกเนื้อตัวให้คนในระดับต่ำกว่าจัดการกางเกงตัวนอกพร้อมชิ้นในทรงสามเหลี่ยมสีเดียวกันแปะโลโก้แบรนด์ตลาดนัดอย่างเคยบนเนื้อหนังสัมผัสสากระคายแต่กำลังเปล่งปลั่งมีเสน่ห์มากขึ้นไปอีกทันทีที่เสื้อผ้าจะถูกจะแพงจะในตลาดจะในห้างในร้านแบรนด์เนมแค่ไหนก็ไร้ความหมาย
3 D# \5 p) `, R4 P+ S' H; K
เลื้อย...สัดส่วนที่ถูกปกปิดมิดชิดที่สุดกลางต้นขาแน่นๆ - w( y' M: w' T0 ]) V
เลื่อน...หัวกึ่งเปิดยอดแดงออกช้ำ
! ^! L7 R# H5 ?. q. \' B' S
เคลื่อน...ตอไม้สีคล้ำกว่าผิวส่วนอื่นขนาด...ข้อแขนผมชัดๆ ความยาว...ยาวเลยครึ่งท่อนแขนกุนทีแน่ๆ ถึงกับยืนสะพรึงขาสั่นพั่บๆในสายน้ำก็เย็นชุ่มฉ่ำเหมือนเดิมๆเพิ่มเติมแค่ยะเยือกผิดปกติไปหน่อยและยิ่งผิดปกติอีกขั้นประมาณคนจับไข้หนาวสั่นอยู่แล้วยังมาโดนเม็ดฝนสาดกระหน่ำทั้งตัวจนเปียกโชกกลางฟ้าผ่าโครมครืนในวินาทีที่อะไรๆจังๆตรงหน้า ดีดความแข็งแกร่งกลับอย่างแข็งแรงทันทีที่หนีออกจากเสื้อผ้าน่าอึดอัดฟาดเข้าหน้าท้อง...แป๊ะ 8 l3 a6 e. v- Y; F1 M
ครั้งแรกในชีวิต...
7 z# H, L' `4 U) k& j8 g
แล้วก็น่าครั้งสุดท้ายแล้วแหละกุนที!!!... 6 K4 X1 P& q0 k- H% Q, x
คิดได้อย่างนั้น สองตาไม่มีเหล่าเต๊งยังจะเบิกค้าง ก็ยังจะอึ้งตาค้างอยู่นั่นให้อวัยวะอยู่กันมาตั้งแต่ในท้องยันทุกวันนี้ไม่เคยได้เห็นทั้งที่พยายามหาโอกาสก็แล้ว หามุขหาทางทำแกล้งแสร้งว่าสารพัดก็เถอะ จมเนื้อตาฝังตรึงให้แน่นตรงโคตรจะจุดนั้น ส่วนสองมือก็ยังทำหน้าที่จัดการกางเกงชิ้นนอกชิ้นให้หลุดออกปลายเท้าขึ้นไปกองบนลานคอนกรีตด้านบนเพราะถ้าขืนยังคาอยู่แค่นี้เหมือนว่าพื้นที่กลางสองขาแน่นๆตรงหน้าจะไม่มากพอ
% a: J8 |5 ?7 `- ^, |7 O
...เอือก!!!
0 N$ ?: a; d% x* `
เสียงกลืนน้ำลายลงคอดังจัดเหมือนว่าถ้าไม่รีบกลืนอะไรๆก็เถอะที่กำลังจุกๆอัดๆอั้นๆพิลึกลงไปได้ขาดใจตายแน่พร้อมจังหวะจะตั้งใจ?...ไม่ก็สัญชาติญาณ??กระตุกขาข้างหนึ่งก้าวนำทั้งเนื้อทั้งตัวมาหยุดยืนกลางพื้นที่ที่ตัวเองจัดแจงเป็นจุดจอดหน้าลำไม้ขนาดมือโอบไม่มิดลากเส้นเลือดนูนหนาปูด หยัก ล้อมไร้ทิศทางใต้เนื้อผิวหนังเนียนเกลี้ยงแต่แน่นหนั่นยื่นโด่งมวลมีน้ำหนัก ส่งส่วนปลายหัวเปิดบานเต็มที่งัดเชิดขึ้นเล็กๆเหมือนขอบหมวก ขึ้นต่อถึงหัวมนบานเป็นส่วนตัวหมวกยาวลาดลงข้างหนึ่ง
1 x( O/ q% j @3 B3 m: i
เนื้อแดงแจ๋เกลี้ยงเกลาออกคล้ำหน่อย...? 5 ^8 q# M( G8 {
สมตามคำร่ำลือว่าผ่านมาเยอะถูกแยกออกเกือบจะเป็น2ส่วนมีหยักบุ๋มลึกเล็กๆตรงกลางคล้ายรอยแผล ไม่ก็ขั้วผลไม้ที่กำลังผุดน้ำสีใสส่งกลิ่นสดอบอวลเป็นเอกลักษณ์เยิ้มจากปลายลงโคนยาวเป็นเส้นยันโรงงานผลิตน้ำสองลูกพาดบนขอบคานคอนกรีตตรงหน้า
/ c2 E1 S, s1 u" l: ?* A' ?4 f
ความสูงจากระยะที่ยืน...ใกล้เหลือเกิน...กุนที!!! , z9 F" y) Z: k( O
รูจมูกฟึดฟัดเพราะอยู่ๆมานึกอยากกักเก็บกลิ่นอับเคล้ากลิ่นน้ำผึ้งบนผิวกรำแดดเป็นประจำแต่กลับไม่ได้ทำให้เจ้าตัวดูไม่ดีเลยสักนิดกลายเป็นยิ่งช่วยเพิ่มเสน่ห์ให้ดูดึงดูดมากเป็นไหนๆอัดให้เต็มปอด สองตากลอกไล่ตามไหนจะผิวแทน?...ทองแดง??...ตัวกับแขนคนละสีเพราะบางวันชอบใส่เสื้อกล้ามไปไหนมาไหนไม่ก็ไม่ใส่เสื้อเลยเหมือนวันนี้ที่กำลังลามเม็ดเหงื่อผุดขึ้นมาขับผิวแสนจะสามัญธรรมดาของผู้ชายโคตรจะธรรมดาสุดๆปกติสุดๆให้ตรึงตาตรึงใจในความ & }6 p/ A5 q- ]' \, Q( m ]. d: O
...ธรรมดา...ที่โคตรไม่ธรรมดา ; I0 E; j5 l6 o2 B& d- s
ไหนจะสองหัวนมสีเดียวกับลำอวัยวะขนาดลงตัวแปะอยู่ตรงจุดที่พอดิบพอดีบนสองก้อนกล้ามหน้าอก...ไม่ฟูแต่ก็ไม่ฟีบไม่แบนได้อย่างตรงใจชวนให้น่าแอบมองไปกันใหญ่ทั้งที่เห็นมาจะทั้งชีวิตแล้วกล้ามท้องขึ้นลูกชัด แนววีเชฟคมกริบนั้นอีก ขนาดแค่ใต้ผิวหนังซับเลือดเป็นสีแดงสาดลมร้อนแผ่ออกมาจากหุ่นห้างตามธรรมชาติไม่ต้องไปเล่นไปบิ้วแต่ได้สัดส่วนความเป็นชายจากการใช้ชีวิต เดิน วิ่ง ไม่ก็ช่วยทำงานสารพัดในร้านอาหารบ่มทุกกลิ่นอายแสนสามัญธรรมดาก็กระตุ้นระบบประสาทได้อย่างดีแต่ก็รุนแรงขนาดสามารถทำลายระบบประสาทได้เลยจริงๆ...ให้ตายเถอะ!!!
1 v+ p6 |, W7 A( g
...ฮึ!!! ...ก็...ไม่ได้ดีอะไรมากมายนักหร๊อก...
, K1 B' u! W' j5 R
ขนาดนี้แล้ว ที่ไม่ชอบแพ้ใครโดยเฉพาะกับคนตรงหน้าด้วยแล้วก็ต้องหาเรื่องทำเสียงสูงในใจ(...ปลอบตัวเองหน่อย)แม้ในท่ามกลางมิลลิวินาทียังทึ่งยังอึ้งโคตรอวัยวะ(...น่าจะหนักแย่...ไม่รู้มือจะพยุ่งไหวมั้ย?)เพราะแค่ลองกะด้วยสายตาดูท่าวงมือจะกำไม่มิดแล้วไหนจะพวงไข่บวมเป็นไข่เป็ดเหมือนจะเก็บน้ำไว้เป็นลิตรน่าจะหนักแน่ๆนั่นอีก ' ?: G6 c7 d) [. L% v/ Q
อะไรๆที่เคยลองคาดเดา... จะจากขนาดตัว จะขนาดคอสั้นๆตันๆของแม่ง จะข้อแขน จะขนาดนิ้วโป้งนิ้วชี้ จะถือเอาตามทฤษฏีไหนก็เถอะ...ผิดหมด ...เฉลยออกมา...ผิดมหาศาลเกินคาด ทั้งที่ก็เคยแอบได้ยินบรรดารุ่นพี่รุ่นน้องสายแอพพลิเคชั่นปัดหาคู่ที่เคยใช้บริการสรรเสริญขนาดความเป็นเจ้าป่าลับหลังมาบ้างแบบเดียวกับคำสาธยายจากปากแม่เสือสาวที่เพิ่งเจออาทิตย์ก่อน
/ }- e' ?- E1 F6 ]
แต่กุนทีก็ยัง...อึ้ง ให้อวัยวะเกินเลยล้ำจินตนาการไปไกลทั้งที่ใจหนึ่งอยากจะรู้ให้รู้ๆกันไปว่าจะยังไงจะแค่ไหนกันเชียว แต่อีกใจก็ยังหวั่นว่าถ้าได้รู้ ได้เห็น แต่ถ้าดัน...ไม่ใช่ ถ้าอะไรๆที่เคยคาดหวังไปตามลมปากคนอื่นถ้าอะไรๆที่คนอื่นว่าใช่ แต่กับตัวเองคือไม่...แล้วจะยังไง แล้วจะยังไงกับความสุขในจินตนาการมาหลายปีพวกนั้นล่ะ? 2 Z# F' F6 g* T; M7 G3 p
ที่สุด...ไอ้ทีก็ทึ่ง...ทึ่งกับอะไรๆสุดจะใช่สะใจเกินป๊าย!!! ' s. w: {$ @3 e6 j
ส่วนหนึ่งของร่างกายกำลังกระตุกหงึกๆความยาวใกล้เคียงงูเผือกตัวเอง...อาจจะยาวกว่าหน่อยแต่ไม่น่ามากผิดกันตรงสีออกทองแดงเกรียมแดดมากกว่าเฉดผิวน้ำตาลทองบนตัวมันหลายขั้นกับหัวมนทู่ออกช้ำคล้ายจะแดงจ้ำคงผ่านมาเยอะตามที่ได้ยิน(...แค่ไม่เคยเล่าให้เพื่อนตัวเองฟังซักคน?...ไม่รู้ทำไม???)เพราะของผมยังแค่ชมพูออกแดงนิดๆ(...ก็แหม...ต้องมีแฟนตั้งแต่ม.3แล้วก่อนหน้าก็เพิ่งผ่านพี่ปริมมาแค่คนเดียว...จะเอาไปใช้งานกับใครที่ไหน)
' B8 V8 Q; Q- d# f9 i5 l
แต่ที่...ทีต้องยอม ยอมแบบยอมแพ้เถอะไอ้ที ยอมเถอะกุนทีเถียงไม่ออกหาเรื่องเข้าข้างงูเผือกตัวเองไม่ได้อีกแล้วคือ...ขนาดเส้นรอบวง กะด้วยสายตาว่าน่าจะเท่าข้อแขนผมเลยแหละ...ฟีลน้องงูกับท่านงูที่จะพระเจ้า จะพ่อจะแม่มันให้มา หรือจะอะไรก็ตามช่างจะสรรสร้างอวัยวะที่ผมหรือผู้ชายที่ไหนมีบนคนตรงหน้าโดดเด่นตราตรึงเป็นที่สุด N5 V3 g& C6 S' `/ H
& O7 u x) n0 u: `- f: z
...ดี...ดีไปหมด
& j# o. g6 G0 q% g5 w$ T
- {5 D' O8 z8 t6 c
ส่วนอีกฟากในกลุ่มก้อนมิลลิวินาทีเดียวกัน... ท่ามกลางจังหวะร้องแหกปากในใจเจ้าของอวัยวะที่ตื่นเร้าในเรื่องต้องห้ามเสพจนติดสารแห่งความสุขคอยงุ่นง่านสรรหากิจกรรมเอาไว้กลบความทุกข์ไปวันๆแข็งจัดจนดีดตีหน้าท้องตัวเองดัง...แป๊ะแต่ไม่ทันได้ตั้งสติดีเขาก็โดนมือขาวๆคนละเฉดกับบ้องในมือคลึงหัวนองน้ำหน้าไม่อายเบาๆฝนส่วนหัวช้ำๆผ่านสารพัดไหนจะมือจะปากจะปากรูมาเยอะจนเฉอะแฉะ จากนั้นรูดหนังหุ้มปลายขึ้นลงเป็นจังหวะช้าๆแต่ก็ชวนให้กัดฟันกรอดๆเพราะเตลิดเปิดเปิงนำไปแล้วทั้งที่ก่อนหนน้ายังสับสนสารพัดพักหนึ่ง # @# z; y: n/ Q; x1 d4 V
ก่อนที่อยู่ๆ...การพิสูจน์อย่างที่ลมปากว่าก็ก่อกำเนิดเกิดเป็นเสียงเจ๊าแจ๊ะตามจังหวะกระหน่ำสาวไม่ยั้งผ่านสองมือไปแล้ว # |+ T7 L) F( ?4 m# W
“อ๋าๆๆ จะ...เจ็บ อึก... ร...ระรระแรงๆ แรงไปแล้วที... ซี้ด อ๊ากอย่า...อย่าช...ชั...ชักอย่าชักแรงแบบน้านนนน” กลิ่นคาวคลุ้งฟุ้งทับกลิ่นป่าเขา เสียงรูดชักผงาดดังแข่งเสียงน้ำไหลความหยาบของเส้นขนกอดก ความนุ่มของผิวหนัง กับความแข็งของท่อนอวัยวะคงไม่ต้องสนใจคำแหกปากร้องขอของเจ้าของที่ได้แต่สูดปากร้องลั่นท่าเดียวลืมไปว่ากำลังโดนเพื่อสนิทตัวเองเร่งชำเราว่าวรัวไฮสปีดสุดๆอีกขั้นไม่มีผ่อนแรง...พั๊บๆ ดังจนก้องเพราะไหนจะเป็นซอกมุมอับใต้สะพาน แล้วไหนจะความเมามันจัดจ้านจนทั้งป่าน่าจะได้ยินหมดแน่ “ที ...กูจะตายอยู่แล้ว...อ...อย...อย่า” กระเส่าสมทบเสียงชักกลางน้ำกลางป่าดังผสานกันจนแทบแยกไม่ออกดุ้นทองสัมฤทธิ์ออกแดงเส้นรอบวงใหญ่เสียจนเกือบจะกำไม่มิดผลุบส่วนหัวช้ำกว่าเข้าออกในวงมือขาวนวลเนื้อนุ่นนิ่มแต่กลับแน่น...เจาะแจะ...บางจังหวะเริ่มแผ่วลงเพราะนอกจากใหญ่ก็ยังหนักเลยเมื่อยมือบ้างเป็นธรรมดา แต่พักได้ไม่ถึง3วินาทีหรอก...ก็เริ่มคว่ำมือ หงายมือ ใช้มือเดียวบ้าง สองมือบ้างสลับกันไปแบบที่ตัวเองเคยทำกับของตัวเองเล่นท่าวงแหวนมั่ง ปั่นกังหันต่อ เขย่าค็อกเทลตาม ประสานนิ้วมือ รีดนม ตำแตง อวดสกิลโชว์ทักษะสารพัดขุดรวบรวมมาจากประสบการณ์ทั้งชีวิตสาธิตให้เจ้าของอวัยวะจุดเด่นเกินขนาดคือมุมเสยงัดขึ้นจนน่าจัดการให้รู้ๆกันไปในแค่ไม่ถึง5นาทีด้วยซ้ำ “เชี่ยๆๆๆๆๆๆ” ขยับมือเปลี่ยนหนึ่งท่า ผ่อนจังหวะ บีบแน่นบิดเป็นเกลียว ขึ้นสุดลงสุด แต่ละท่าทำที่ไม่ถึงกับสุภาพตลอดเวลาแต่ก็ไม่เคยจะหยาบคายมากแบบว่าน่าจะเป็นคำหยาบที่สุดเท่าที่ผมเคยได้ยินไอ้ป่าแหกปากกัดฟันร้องเป็นแค่คำๆเดียวแต่รัวต่อเนื่องมาเป็นชุด
$ @$ K+ z" R; E, e
ก่อนที่อยู่ๆ . [1 N$ I! M3 h5 [' M
# g) P4 k5 g6 \, y
“มึงงงง...คือ...กูเสร็จช้า...ถ้าแค่ว่าวคงเป็นชั่วโมง” % L# g }) j. f7 y
! Z* n# J8 t5 t, M# b
" q3 I6 l* x2 k$ m& W1 X/ f
; I. ?, T [$ ~* i J2 q! ~2 ^( B; @, m
/ y: |9 N$ a1 U+ ^/ X: e! Y
: u' j# Q4 y9 N
, J) c w* d, o5 w6 d8 k2 N. E u
5 }6 w! k4 y8 t; D6 ?' a+ |
# T1 ~+ M3 G' Z: I+ |
! S0 T' T8 n0 n( }
****************************** ตามกันต่อได้ในmeb เน้อ...กดค้นหาชื่อเรื่อง ไงล่ะ...กุนที ขอบคุณสุดปลายนิ้วล่วงหน้าคร้าบบบบ 0 z# a3 F1 I( L
- @5 Q; l" D1 {+ R& X9 ^1 V | 
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2025-1-14 21:54:25
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2025-1-14 22:27:16
โพสต์ 2025-1-15 05:40:40