|
บทที่ 2...
( |1 R3 V+ N5 X8 @2 P7 P
9 }) N& r* U! t3 T, _1 R4 b& w3 S! a: `
5 X" c& x( p+ u( q* e
4 Y. t8 [" m: J; b/ Y& [
3 P+ j& o* m2 W/ A& a! L) {
& E1 W5 c/ i$ Y: u3 z1 K b7 ^; T# J5 n
% y8 [) V5 ?* P- N, R/ z' x
% _8 S3 n) b E
V5 [$ V0 g. @
- |* W$ g( Y: h* ]
“ถึงว่า...อาทิตย์ก่อนพี่แกทักมาบอกว่ามีเรื่องจะคุยด้วย...แต่กูไม่ได้คิดอะไรเลยนะเว๊ย...เรื่องเมื่อก่อนกูก็แม่งลืมไปหมดแล้ว แค่ยอมไปคุยเฉยๆไม่งั้นก็กวนกูไม่เลิก...เนี่ยมึงดูสิวะ”
4 \3 m: [: o# h) U% e
ขั้นต่อไป ...แชทหลอก 2 D, Z% I! H+ ~0 c
“วันนั้นกูก็บอกอย่ายุ่งกับกูอีกเดี่ยวน้องแทมรู้...แต่ทุกวันนี้แกก็ยังไม่เลิกเลยวะ” “เค้ารู้มึงมีแฟน ก็ยังตื้อเหรอที” & l2 L2 H! V$ ~2 j/ N
ที่คิดไว้แล้วว่าจะต่อยังไง แต่สีหน้าท่าทางของเพื่อนสนิทตอนนี้กำลังทำผมโคตรกระอักกระอ่วนด้วยความรู้สึกผิดกับไอ้ที่แค่โดนรุ่นพี่มหาวิทยาลัยเดียวกันเจอกันในร้านเหล้าแล้วลงเอยบนเตียงแค่คืนเดียวไม่เล่นด้วยถึงกับ...เซ...เบอร์นี้ " ]: [* S( \/ v9 T; n% w2 u/ ~. q
“ทำไมกูต้องชอบพี่ปริมด้วยวะ...หรือ...ก็แค่..........ติดใจ” ความสนิทของผมกับมันสื่อถึงกันแม้จะในความคิดที่กำลังแยกแยะเรื่องที่เคยได้ฟังจนอึ้งว่าน่ามีเหตุผลหนักแน่นขึ้น...เพิ่งถูกถ่ายถอดออกมาเป็นคำพูดอีกคนถึงไม่ใช่ทุกคำในหัวทีเดียวก็เถอะแต่ก็น่าจะได้เวลาที่ผมต้องงัด
2 f- q* B4 `' V2 P$ P
1 m5 n/ h; I E" ]
แผน...ที่จะให้คนสำคัญที่สุดในชีวิตตอนนี้... เป็นฝ่าย...ตัดสิน
8 _. M( X/ n0 B a6 H
6 Z) B O* Q) t
ฮึบ!!!... 0 m& n! p6 w( o3 Z& k( U* c
R/ G4 F/ N. K' ]! J% u. {9 e- c
อัดลมหายใจเฮือกใหญ่ หนักแน่น จริงจังที่สุดครั้งหนึ่งในชีวิตพร้อมดันตัวลงจากขอบคานคอนกรีตนั่งเคียงข้างกันในระยะไม่เคยห่างไม่ต่างจากที่เคยเป็นมาตลอด19ปีให้สองขายืนหยัดแน่นิ่งบนผืนทรายเอ่อสายน้ำเย็นยะเยือก ให้สองมือขยับขึ้นกุมอีกสองมือสูงส่งตรงหน้า “ก็กูบอกแล้วไงวะ...อย่ารักใครไอ้ป่า” สองมือเย็นเฉียบถูกอีกสองมือร้อนวูบของเจ้าของชื่อปัดออกทันที แล้วสองมือนั่นก็พุ่งปกปิดแหล่งที่มาของน้ำตานองหน้าไหลแข่งสายน้ำพร้อมเสียงร้องสะอึกสะอื้นดังทั่วผืนป่า “เจ็บ ที...โคตรเจ็บอย่างที่มึงบอกเลย” / o, t2 i) ?8 P" o: h) z: q
; o/ _6 E; b1 d6 y3 O( _5 Z
รัก... อย่างที่พ่อกับแม่ผมรัก ทั้งที่อาจจะไม่เคยรักเลยด้วยซ้ำ หรือรัก...แบบที่พ่อแม่มันรักกัน หรืออาจะแค่...เคยรัก ไม่ก็รักมากไปจนฝ่ายหนึ่งต้องตรอมใจตายเมื่ออีกฝ่ายมากรักความรัก...ก็แค่ปฏิกิริยาเคมีที่ปล่อยออกมาบังคับให้สัตว์สืบพันธุ์กันเท่านั้น ก่อนจะจางหายไปในชีวิตแต่งงานที่ล้มเหลวและชีวิตครอบครัวที่พังทลาย
6 j, b2 }6 D8 k+ W
หรือ...รัก ก็แค่คำเรียกแทนกิจกรรมเสพจนติดอย่างไร้พันธะจบลงเพียงแค่ชั่วข้ามคืนหลังต่างฝ่ายต่างหลั่งสารแห่งความสุขออกมาสำเร็จเสร็จสิ้นไปกับความใคร่กระหายราวสัตว์ป่ากามารมณ์ และตัณหาราคะที่พร้อมหลั่งทะลักไม่มีวันหมดโดยไม่ได้มีความจำเป็นเพื่อสืบพันธุ์พอๆกับที่ไม่ต้องมี...รัก ด้วยซ้ำ ' j; I) t7 ?5 Y' x; U" V) T" E9 f
4 b( Y: G) x+ n( b+ @; X
“แม่ก็ไม่อยู่แล้ว พ่อก็เกลียดกู...คนที่กูอยากจะแค่ชอบด้วยซ้ำยังไม่ยอมชอบกูเลย!!!...” ไม่เคยเห็นเพื่อนที่ผ่านทุกโมเมนต์แสนสุขทุกช่วงเวลาสุดเศร้าของชีวิตมาด้วยกันปล่อยความรู้สึกออกมาเต็มเสียงแบบนี้มาก่อน จนเพื่อนตรงหน้าเพื่อนตรงนี้ เพื่อนที่คิดยังไงไม่รู้ หรือไม่ต้องคิดอะไรอีกแล้วด้วยซ้ำ ทะยานทั้งตัวพุ่งโอบ มอบกอด เท่าที่แรงกายแรงใจจะแผ่ไออุ่นไปให้เพื่อนได้ “ยังมีกูไง ...มึงยังมีกูไอ้ป่า กูรักมึงเว๊ย...กูรักมึง...ป่า” ปลอบกี่ครั้งแล้ว ประโลมด้วยคำพูดแทบไม่ต่างก็ใกล้เคียงจากเดิมกี่คราวกันแต่สิ่งที่ต่างคนต่างเคยผลัดกันเติมในสิ่งที่อีกคนพร่องแม้จะไม่เคยเต็มแต่ก็ไม่พร่องไปมากกว่าที่ควรเป็นกลับไม่เป็นเหมือนอย่างที่เคยเป็นอีกแล้ว “กูรู้ที......แต่...” ชะงัก ส่งเสียงสะอึกสะอื้นเหมือนฝืนกลืนคำที่จะพูดต่อ “กูแค่...ทำไม...ทำไมมึงต้องดีกว่ากูทุกอย่าง” บางเรื่องก็คงถึงเวลาที่ต้องซื่อสัตย์ที่สุดกับความรู้สึกกลางหัวอกหัวใจตัวเองสักครั้งผ่านน้ำเสียงอัดแน่นความน้อยเนื้อต่ำใจพรั่งพรูออกมาให้อีกใจในระนาบ...ต่ำกว่าไหวสองมือเคยแน่นิ่งกลางแผ่นหลังสีเข้มเต็มไปด้วยเลือดเนื้อเฉดตรงข้าม ขยับลูบปลอบ ขึ้นลง กลุ่มเส้นผมสีทองดกหนาและใบหน้าเรียวยาววาวน้ำตาแห่งความรู้สึก จะผิด?จะเห็นใจ?? ซุกกลางแผงหน้าท้องอบอุ่นแม้จะเอนตัวค้อมหลังเล็กน้อยก็ยังเป็นพื้นที่ที่งดงามที่สุด
1 ~+ k" \% ?$ y* @ G/ @8 w
" ~& O7 x1 v9 C9 q/ X4 {- D; L h- R0 a
“ไม่มึง...ไม่ใช่ว่ะไอ้ป่า...” “...” “เป็นมึง...เป็นมึง ที่ดีกว่ากูทุกอย่าง” # u- b2 X- Q5 U g
เจ้าของกรุ่นกายไออุ่นอันคุ้นเคย เริ่มนิ่ง นิ่งเพื่อคิดทวนตามทุกคำพูดเพิ่งหลุดจากปากเจ้าของสมองคงไม่เหลืออะไรให้ต้องคิดชั่งใจอีกต่อไปแต่ยังมีสติพอให้ฮึดสู้รวบรวมความกล้าอีกครั้ง "มึงไม่รู้หรอก....มึงดีกว่ากูเยอะ” “...อย่างกูจะมีอะไรดีกว่า...ที” สวนกลับน้ำเสียงเริ่มนิ่งขึ้น ไม่สะอื้นแล้ว เดาไม่ยากเหมือนทุกครั้งพอผมหาเรื่องหลอกด่าบ้างชมบ้าง อวยคนที่อยู่ด้วยกันมาตั้งแต่ก่อนเกิดด้วยซ้ำหน่อยเพื่อให้ลืมว่ากำลังเสียใจหงุดหงิด ไม่ชอบใจอะไรอยู่ แต่แค่ตอนนี้กลับกลายเป็น...ผม ในมุมที่เคยซุก ในซอกในกลิ่น ในสัมผัสกรุ่นกลิ่นไอกายเดิมๆปกติโดนไล่ให้ไปอาบน้ำแน่เพราะทุกความเดิมๆตรงนี้พากันกระตุกความวาบหวามในหัวใจกระตุ้นความหวั่นไหวในร่างกายเกิดเป็นแรงกำลังให้คนขี้ขลาดได้แต่เก็บซ่อนความรู้สึกไว้กับตัวเองซื่อสัตย์สักครั้ง * H. r5 l# P' x8 t& X& Q6 R" }- l
แม้จะเป็นครั้งสุดท้าย... และไม่ว่าหลังจากนี้...คำตัดสิน...จะออกมายังไง
5 Y% ~! }# U: R. r
ผม...จะยังได้อยู่ที่นี่ เหมือนตอนนี้ เวลานี้ เคียงข้างคนๆนี้?...หรือผม...จะต้องย้ายไปเรียนต่างประเทศ ??ตามเธอคนนั้น...คนในฐานะคู่รัก ว่าที่คู่หมั้น ว่าที่คู่สมรส ว่าที่แม่ของลูก ว่าที่ครอบครัวสุขสันต์ตระกูลนักการเมืองระดับจังหวัดว่าที่ระดับประเทศกับเจ้าของรีสอร์ทใหญ่ประจำจังหวัดโด่งดังถึงระดับประเทศ “มึงเป็นผู้ชายมากกว่ากู” นานมาก นานมากเกินไปแล้วจริงๆ แต่ในที่สุดคนเห็นแก่ตัวอย่างผมก็ยังมีหน้าอาศัยความรู้สึกที่ตัวเองเก็บไว้มานานใช้เป็นข้ออ้างให้เพื่อนสนิทผู้แสนดีที่ทำให้ผมรู้จักคำว่า...รักตัดสินจุดเปลี่ยนครั้งสำคัญที่สุดในชีวิตเวลานี้
5 Z+ u2 B/ v5 d& n
...แปลกดีนะ!!! .เมื่อก่อนเคยคิดว่า...แม่ คือคนที่รักผมมากที่สุด แต่วันและเวลาก็ทำให้สิ่งมีชีวิตที่เกือบจะได้สัมผัสคำว่า...รักที่แท้จริงตระหนักรู้ว่าบางครั้งผู้หญิงที่ผมเรียกแม่...กลับยอมแลกลูกชายอันเป็นแก้วตาดวงใจสุดที่รักของแม่...กับเงิน กับชื่อเสียง กับฐานะและสถานะว่าที่แม่ยายตระกูลนักการเมืองระดับจังหวัดที่กำลังจะก้าวสู่สนามการเมืองระดับประเทศ “ฮึ...” เสียงหัวเราะขำขันในลำคอ คลอจังหวะคว้าเนื้อตัวกลางสองขาใต้กางเกงขาสั้นขอบเอวยางยืดมีเชือกผูกสีดำตัวโคร่งทรงกางเกงฟุตบอลเนื้อผ้าออกลื่นๆเกรดวางขายตามตลาดนัดออกแรงผลักออกไปเล็กน้อยเพื่อจ้องมองกลับลงมาด้วยสายตา แน่นิ่ง...จดจ่อ... รู้เลยว่า...คงไม่พอใจแต่ไม่กล้าแสดงออกมากเท่าที่ใจอยากอย่างคนที่โตมากับการต้องทน และทนและจะต้องทนให้ได้เพื่อที่ทุกอย่างจะได้...จบ “ไปเรื่อยที... มึงก็ผู้ชายเหมือนกู ” กะไม่เคยผิด เพราะปกติถ้าผมพูดหรือทำอะไรให้ไม่พอใจแม่งก็ไม่พอใจกลับเต็มที่ได้แค่น้ำเสียงเหมือนที่เพิ่งว่าแค่ตอนนี้สติสัมปชัญญะความยับยั้งชั่งใจกุนทีกระเจิงออกนอกจักรวาลเนบิวล่าไหนต่อไหนอยู่ก็เถอะที่เคยฮึบ...ไว้ ซ่อน...ไว้ กด...ไว้ ข่มเอา ปิดล๊อคให้แน่นที่สุดใส่พาสเวิร์ดล้านชั้นเอาไว้ ตั้งแต่ชุดความคิดเด็กน้อยวัยเตาะแตะถูกบ่มเพาะพอกพูนสะสมประสบการณ์ผ่านเลยถึงวัยแห่งความว้าวุ่น
4 F2 V+ y" B# u5 l; `: @: L N; w
. G" k; N( @% G/ A2 d% R5 F
“กูไม่ใช่ผู้ชาย...” & |- ?, F) k3 z; K/ R8 w# c
... บอกไปซะที ...ทีเอ๊ย!!! ... ... . K" K2 C- ~' y# ~6 [- Y
วินาทีที่ได้ปล่อยวางความรู้สึกเคยแบก เคยหามของหนักๆไว้ในใจมาเนิ่นนาน(...ก็น่าจะโล่งใจจริงมั้ย???).แต่กลายเป็นไอ้กุนทีต้องมารับน้ำหนักมหาศาลแบบใหม่เวอร์ชั่นร้อยเท่าล้านเท่ากว่าเดิมจนทั้งศีรษะหนักอึ้งเหมือนจะไม่ไหวค้อมน้อมลงทันทีทันใดแสดงเป็นนัยว่ากำลังรอรับการ...ตัดสิน “ไม่เล่นสิ... ที” แค่อึดใจประโยคที่เพิ่งทะลายความเงียบก็โพล่งออกมาอย่างกึ่งทำเป็นเล่นแต่จังหวะสายตาต่ำกว่าสะบัดช้อนขึ้นจดจ้องแน่วแน่หาอีกคู่กลับทำคนฟังชะงักแม้ลมหายใจยังหยุดตรงกันข้ามในแค่มิลลิวินาทีเดียวกัน . ?4 p% y" t2 i8 l
7 o; w. K& S$ J/ M0 I8 E/ u4 z5 c
“กูจะพิสูจน์ให้ดู” $ b* l0 b3 z r. t! `; x; I
0 d, @& B M6 l5 z2 O
4 L1 d( g: @/ s, a( q
มือขวาตะปบหมับกลางกางเกงตัวโคร่งตรงหน้า “เห๊ย!!!...” ปฏิกิริยาตอบกลับด้วยจังหวะสะดุ้งโหยงรีบปัดมือเดิมๆอยู่ผิดที่ผิดทางผิดเวลาเพราะนี่ไม่น่าใช่จะแกล้งหยอกเล่นๆเหมือนเคยแน่แต่มือนั่นก็กลับเข้ามาใหม่ กดตรงที่เดิม ทับไว้จุดเดิม “ป่า...กูจะพิสูจน์ให้ดูไง”
) t2 \. K4 y5 }# d
ผมจ้องตาทั้งหน้าผมร้อนเหมือนใครเอามีดคมๆเฉือนเนื้อแล้วจับโยนบนเตาปิ้งย่างร้อนๆเกิดเป็นเสียง...ฉ่าไปกับควันลุกซู่ แต่ทันทีทันใดเจ้าของอีกสองตาใหญ่ คมกริบ กลับจ้องเขม็งกลับคืนเพ่งลงมาในท่ามกลางความนิ่งมีเพียงเสียงกุนทีไหลริน กับเสียงของธรรมชาติท่ามกลางผืนป่า % r* P6 L9 ]' M: c; y& k: D
...มัน? ...ไม่ปัด?? : U) @! H# W; D4 N7 E$ R9 Q0 z
เจ้าของทรงผมไม่สั้นไม่ยาวทรงเดิมไว้มาตั้งแต่เด็กยันตอนนี้ยังดีที่ตอนบวชโดนตัดสกินเฮดไม่อย่างนั้นทั้งชีวิตคงไม่ได้สัมผัสผมทรงอื่นปล่อยให้เนื้อผ้านิ่ม ลื่น ทิ้งน้ำหนักทาบลงไปกับเนื้อตัวปะทะน้ำหนักฝ่ามือตรงจุดที่กลุ่มก้อนอ่อนนุ่มไวต่อสัมผัสไม่ถึงวินาทีด้วยซ้ำจนเนื้อนูนเด่นนุ่มนิ่มที่ขดนิ่งอยู่ตรงนั้น อวัยวะคุณสมบัติคล้ายฟองน้ำทรงกระบอกนั่นก็เริ่มขยับขยายจากการที่เลือดพากันมาเอ่อคั่งตามช่องว่างตามที่ร่างกายจดจำการตอบสนองต่ออารมณ์ที่อาจไปกระตุ้นเร้าอย่างจะไม่รู้ตัว?...หรือเปล่า?? - r7 W) G7 a, D* n# J" e
อุ้งมือแผ่บานเริ่มงุ้มงอปลายนิ้วแสดงอาการ...โอบ % U0 k& t( `- J; i' K) W
ปลุก
& J) J) p% X; W* \" G, d" O! \
ปั่น ) ?: o2 \) S2 n, x2 _
ผ่านเนื้อผ้าถึงจะนิ่มลื่นแต่แอบมีสากนิดๆตามราคา คลอเสียงสายน้ำเคล้าสายลมโชยเอื่อย ถึงจะแผ่วเบาอย่างจะยังกล้าๆกลัวๆอยู่หน่อยแต่ก็เขย่าเจ้าป่าให้สั่นสะเทือนปะทุไม้ลำยาวความแข็งแกร่งไม่ผิดท่อนไม้จริงๆกระดกปูดแทบทะลุเนื้อผ้า...น่าจะอึดอัด...ไม่ก็ไม่ถนัด...ริมฝีปากหนาคล้ำเกร็งขมิบปิดแน่นมาพักหนึ่งแล้วเลยส่งมือตัวเองลงจัดแจงของหาที่อยู่ในนั้นไม่ลงตัวให้เข้าที่เข้าทางแล้วก็ย้ายมือวางข้างตัว % A6 B, S& h) z( g& d. b8 i. T) W
...ยังไม่ปัด? p7 c" f1 {' [, O+ @) R
...ยังไม่หนี??...แปลว่า???
3 b$ D7 y* x; C' t1 n$ P
ชิงจังหวะ...ไม่ใช่ก็เหมือนอนุญาต สะกิดปมเชือกกางเกงผูกไว้หลวมๆ แต่กลับยังก้มหน้าก้มตาหลบซ่อนเพราะยังกล้าจะเปิดตัวแค่จังหวะสอดนิ้วในขอบกางเกงเป็นสัญญาณให้รู้จะเกิดอะไรขึ้นที่ถูกตอบกลับทันทีทันใดด้วยอีกจังหวะยกเนื้อตัวให้คนในระดับต่ำกว่าจัดการกางเกงตัวนอกพร้อมชิ้นในทรงสามเหลี่ยมสีเดียวกันแปะโลโก้แบรนด์ตลาดนัดอย่างเคยบนเนื้อหนังสัมผัสสากระคายแต่กำลังเปล่งปลั่งมีเสน่ห์มากขึ้นไปอีกทันทีที่เสื้อผ้าจะถูกจะแพงจะในตลาดจะในห้างในร้านแบรนด์เนมแค่ไหนก็ไร้ความหมาย
$ I2 m" C6 x8 G' E
เลื้อย...สัดส่วนที่ถูกปกปิดมิดชิดที่สุดกลางต้นขาแน่นๆ
4 h- M; d4 |' ~
เลื่อน...หัวกึ่งเปิดยอดแดงออกช้ำ " D/ L7 X6 Z% k( a0 C. U
เคลื่อน...ตอไม้สีคล้ำกว่าผิวส่วนอื่นขนาด...ข้อแขนผมชัดๆ ความยาว...ยาวเลยครึ่งท่อนแขนกุนทีแน่ๆ ถึงกับยืนสะพรึงขาสั่นพั่บๆในสายน้ำก็เย็นชุ่มฉ่ำเหมือนเดิมๆเพิ่มเติมแค่ยะเยือกผิดปกติไปหน่อยและยิ่งผิดปกติอีกขั้นประมาณคนจับไข้หนาวสั่นอยู่แล้วยังมาโดนเม็ดฝนสาดกระหน่ำทั้งตัวจนเปียกโชกกลางฟ้าผ่าโครมครืนในวินาทีที่อะไรๆจังๆตรงหน้า ดีดความแข็งแกร่งกลับอย่างแข็งแรงทันทีที่หนีออกจากเสื้อผ้าน่าอึดอัดฟาดเข้าหน้าท้อง...แป๊ะ . R; W9 T" X/ W- {, X/ Q$ c
ครั้งแรกในชีวิต... 4 B5 Q. b8 G! a' a, Q# h
แล้วก็น่าครั้งสุดท้ายแล้วแหละกุนที!!!... 9 g& c' s1 _9 m5 z' u( @
คิดได้อย่างนั้น สองตาไม่มีเหล่าเต๊งยังจะเบิกค้าง ก็ยังจะอึ้งตาค้างอยู่นั่นให้อวัยวะอยู่กันมาตั้งแต่ในท้องยันทุกวันนี้ไม่เคยได้เห็นทั้งที่พยายามหาโอกาสก็แล้ว หามุขหาทางทำแกล้งแสร้งว่าสารพัดก็เถอะ จมเนื้อตาฝังตรึงให้แน่นตรงโคตรจะจุดนั้น ส่วนสองมือก็ยังทำหน้าที่จัดการกางเกงชิ้นนอกชิ้นให้หลุดออกปลายเท้าขึ้นไปกองบนลานคอนกรีตด้านบนเพราะถ้าขืนยังคาอยู่แค่นี้เหมือนว่าพื้นที่กลางสองขาแน่นๆตรงหน้าจะไม่มากพอ 5 [1 R$ N; u2 z) x$ C3 a! \& ]
...เอือก!!! . |2 |+ k" o' R# N1 q% V: z5 h; P
เสียงกลืนน้ำลายลงคอดังจัดเหมือนว่าถ้าไม่รีบกลืนอะไรๆก็เถอะที่กำลังจุกๆอัดๆอั้นๆพิลึกลงไปได้ขาดใจตายแน่พร้อมจังหวะจะตั้งใจ?...ไม่ก็สัญชาติญาณ??กระตุกขาข้างหนึ่งก้าวนำทั้งเนื้อทั้งตัวมาหยุดยืนกลางพื้นที่ที่ตัวเองจัดแจงเป็นจุดจอดหน้าลำไม้ขนาดมือโอบไม่มิดลากเส้นเลือดนูนหนาปูด หยัก ล้อมไร้ทิศทางใต้เนื้อผิวหนังเนียนเกลี้ยงแต่แน่นหนั่นยื่นโด่งมวลมีน้ำหนัก ส่งส่วนปลายหัวเปิดบานเต็มที่งัดเชิดขึ้นเล็กๆเหมือนขอบหมวก ขึ้นต่อถึงหัวมนบานเป็นส่วนตัวหมวกยาวลาดลงข้างหนึ่ง 0 K4 E* k$ _$ W
เนื้อแดงแจ๋เกลี้ยงเกลาออกคล้ำหน่อย...?
5 ?! B' r$ K2 @! x r! M# M( s# b! B
สมตามคำร่ำลือว่าผ่านมาเยอะถูกแยกออกเกือบจะเป็น2ส่วนมีหยักบุ๋มลึกเล็กๆตรงกลางคล้ายรอยแผล ไม่ก็ขั้วผลไม้ที่กำลังผุดน้ำสีใสส่งกลิ่นสดอบอวลเป็นเอกลักษณ์เยิ้มจากปลายลงโคนยาวเป็นเส้นยันโรงงานผลิตน้ำสองลูกพาดบนขอบคานคอนกรีตตรงหน้า
- Q5 r4 R4 o8 b: {% E% w
ความสูงจากระยะที่ยืน...ใกล้เหลือเกิน...กุนที!!!
5 C; L8 Z, S$ l, D J8 {: v
รูจมูกฟึดฟัดเพราะอยู่ๆมานึกอยากกักเก็บกลิ่นอับเคล้ากลิ่นน้ำผึ้งบนผิวกรำแดดเป็นประจำแต่กลับไม่ได้ทำให้เจ้าตัวดูไม่ดีเลยสักนิดกลายเป็นยิ่งช่วยเพิ่มเสน่ห์ให้ดูดึงดูดมากเป็นไหนๆอัดให้เต็มปอด สองตากลอกไล่ตามไหนจะผิวแทน?...ทองแดง??...ตัวกับแขนคนละสีเพราะบางวันชอบใส่เสื้อกล้ามไปไหนมาไหนไม่ก็ไม่ใส่เสื้อเลยเหมือนวันนี้ที่กำลังลามเม็ดเหงื่อผุดขึ้นมาขับผิวแสนจะสามัญธรรมดาของผู้ชายโคตรจะธรรมดาสุดๆปกติสุดๆให้ตรึงตาตรึงใจในความ 6 O: R' Q2 t( W5 c; m- k
...ธรรมดา...ที่โคตรไม่ธรรมดา
' p& ^, U: ` Z
ไหนจะสองหัวนมสีเดียวกับลำอวัยวะขนาดลงตัวแปะอยู่ตรงจุดที่พอดิบพอดีบนสองก้อนกล้ามหน้าอก...ไม่ฟูแต่ก็ไม่ฟีบไม่แบนได้อย่างตรงใจชวนให้น่าแอบมองไปกันใหญ่ทั้งที่เห็นมาจะทั้งชีวิตแล้วกล้ามท้องขึ้นลูกชัด แนววีเชฟคมกริบนั้นอีก ขนาดแค่ใต้ผิวหนังซับเลือดเป็นสีแดงสาดลมร้อนแผ่ออกมาจากหุ่นห้างตามธรรมชาติไม่ต้องไปเล่นไปบิ้วแต่ได้สัดส่วนความเป็นชายจากการใช้ชีวิต เดิน วิ่ง ไม่ก็ช่วยทำงานสารพัดในร้านอาหารบ่มทุกกลิ่นอายแสนสามัญธรรมดาก็กระตุ้นระบบประสาทได้อย่างดีแต่ก็รุนแรงขนาดสามารถทำลายระบบประสาทได้เลยจริงๆ...ให้ตายเถอะ!!!
0 t1 B$ K3 {2 ?& n( l8 f) [3 `
...ฮึ!!! ...ก็...ไม่ได้ดีอะไรมากมายนักหร๊อก...
/ U; P1 f; e J
ขนาดนี้แล้ว ที่ไม่ชอบแพ้ใครโดยเฉพาะกับคนตรงหน้าด้วยแล้วก็ต้องหาเรื่องทำเสียงสูงในใจ(...ปลอบตัวเองหน่อย)แม้ในท่ามกลางมิลลิวินาทียังทึ่งยังอึ้งโคตรอวัยวะ(...น่าจะหนักแย่...ไม่รู้มือจะพยุ่งไหวมั้ย?)เพราะแค่ลองกะด้วยสายตาดูท่าวงมือจะกำไม่มิดแล้วไหนจะพวงไข่บวมเป็นไข่เป็ดเหมือนจะเก็บน้ำไว้เป็นลิตรน่าจะหนักแน่ๆนั่นอีก 6 I8 D1 F) v- }9 A8 f
อะไรๆที่เคยลองคาดเดา... จะจากขนาดตัว จะขนาดคอสั้นๆตันๆของแม่ง จะข้อแขน จะขนาดนิ้วโป้งนิ้วชี้ จะถือเอาตามทฤษฏีไหนก็เถอะ...ผิดหมด ...เฉลยออกมา...ผิดมหาศาลเกินคาด ทั้งที่ก็เคยแอบได้ยินบรรดารุ่นพี่รุ่นน้องสายแอพพลิเคชั่นปัดหาคู่ที่เคยใช้บริการสรรเสริญขนาดความเป็นเจ้าป่าลับหลังมาบ้างแบบเดียวกับคำสาธยายจากปากแม่เสือสาวที่เพิ่งเจออาทิตย์ก่อน 4 K/ w, g1 N! G% z" e2 w' j/ ]( B0 O/ O
แต่กุนทีก็ยัง...อึ้ง ให้อวัยวะเกินเลยล้ำจินตนาการไปไกลทั้งที่ใจหนึ่งอยากจะรู้ให้รู้ๆกันไปว่าจะยังไงจะแค่ไหนกันเชียว แต่อีกใจก็ยังหวั่นว่าถ้าได้รู้ ได้เห็น แต่ถ้าดัน...ไม่ใช่ ถ้าอะไรๆที่เคยคาดหวังไปตามลมปากคนอื่นถ้าอะไรๆที่คนอื่นว่าใช่ แต่กับตัวเองคือไม่...แล้วจะยังไง แล้วจะยังไงกับความสุขในจินตนาการมาหลายปีพวกนั้นล่ะ? . f1 E' I/ [- F! P0 K
ที่สุด...ไอ้ทีก็ทึ่ง...ทึ่งกับอะไรๆสุดจะใช่สะใจเกินป๊าย!!!
% O( V t' C o7 S8 ^
ส่วนหนึ่งของร่างกายกำลังกระตุกหงึกๆความยาวใกล้เคียงงูเผือกตัวเอง...อาจจะยาวกว่าหน่อยแต่ไม่น่ามากผิดกันตรงสีออกทองแดงเกรียมแดดมากกว่าเฉดผิวน้ำตาลทองบนตัวมันหลายขั้นกับหัวมนทู่ออกช้ำคล้ายจะแดงจ้ำคงผ่านมาเยอะตามที่ได้ยิน(...แค่ไม่เคยเล่าให้เพื่อนตัวเองฟังซักคน?...ไม่รู้ทำไม???)เพราะของผมยังแค่ชมพูออกแดงนิดๆ(...ก็แหม...ต้องมีแฟนตั้งแต่ม.3แล้วก่อนหน้าก็เพิ่งผ่านพี่ปริมมาแค่คนเดียว...จะเอาไปใช้งานกับใครที่ไหน)
4 ~% ]4 Y: |5 J3 U# ~6 g2 G& `
แต่ที่...ทีต้องยอม ยอมแบบยอมแพ้เถอะไอ้ที ยอมเถอะกุนทีเถียงไม่ออกหาเรื่องเข้าข้างงูเผือกตัวเองไม่ได้อีกแล้วคือ...ขนาดเส้นรอบวง กะด้วยสายตาว่าน่าจะเท่าข้อแขนผมเลยแหละ...ฟีลน้องงูกับท่านงูที่จะพระเจ้า จะพ่อจะแม่มันให้มา หรือจะอะไรก็ตามช่างจะสรรสร้างอวัยวะที่ผมหรือผู้ชายที่ไหนมีบนคนตรงหน้าโดดเด่นตราตรึงเป็นที่สุด 4 C' e% k5 i5 N8 v
9 s5 N# n& I& |6 O
...ดี...ดีไปหมด
& n& W7 b8 a2 Y: W5 e
. d8 ]' T5 y; E% |* j. M) k
ส่วนอีกฟากในกลุ่มก้อนมิลลิวินาทีเดียวกัน... ท่ามกลางจังหวะร้องแหกปากในใจเจ้าของอวัยวะที่ตื่นเร้าในเรื่องต้องห้ามเสพจนติดสารแห่งความสุขคอยงุ่นง่านสรรหากิจกรรมเอาไว้กลบความทุกข์ไปวันๆแข็งจัดจนดีดตีหน้าท้องตัวเองดัง...แป๊ะแต่ไม่ทันได้ตั้งสติดีเขาก็โดนมือขาวๆคนละเฉดกับบ้องในมือคลึงหัวนองน้ำหน้าไม่อายเบาๆฝนส่วนหัวช้ำๆผ่านสารพัดไหนจะมือจะปากจะปากรูมาเยอะจนเฉอะแฉะ จากนั้นรูดหนังหุ้มปลายขึ้นลงเป็นจังหวะช้าๆแต่ก็ชวนให้กัดฟันกรอดๆเพราะเตลิดเปิดเปิงนำไปแล้วทั้งที่ก่อนหนน้ายังสับสนสารพัดพักหนึ่ง 2 Z$ Z( o7 s* H
ก่อนที่อยู่ๆ...การพิสูจน์อย่างที่ลมปากว่าก็ก่อกำเนิดเกิดเป็นเสียงเจ๊าแจ๊ะตามจังหวะกระหน่ำสาวไม่ยั้งผ่านสองมือไปแล้ว 6 I5 m0 \5 k% ~& k* {9 G0 H. P
“อ๋าๆๆ จะ...เจ็บ อึก... ร...ระรระแรงๆ แรงไปแล้วที... ซี้ด อ๊ากอย่า...อย่าช...ชั...ชักอย่าชักแรงแบบน้านนนน” กลิ่นคาวคลุ้งฟุ้งทับกลิ่นป่าเขา เสียงรูดชักผงาดดังแข่งเสียงน้ำไหลความหยาบของเส้นขนกอดก ความนุ่มของผิวหนัง กับความแข็งของท่อนอวัยวะคงไม่ต้องสนใจคำแหกปากร้องขอของเจ้าของที่ได้แต่สูดปากร้องลั่นท่าเดียวลืมไปว่ากำลังโดนเพื่อสนิทตัวเองเร่งชำเราว่าวรัวไฮสปีดสุดๆอีกขั้นไม่มีผ่อนแรง...พั๊บๆ ดังจนก้องเพราะไหนจะเป็นซอกมุมอับใต้สะพาน แล้วไหนจะความเมามันจัดจ้านจนทั้งป่าน่าจะได้ยินหมดแน่ “ที ...กูจะตายอยู่แล้ว...อ...อย...อย่า” กระเส่าสมทบเสียงชักกลางน้ำกลางป่าดังผสานกันจนแทบแยกไม่ออกดุ้นทองสัมฤทธิ์ออกแดงเส้นรอบวงใหญ่เสียจนเกือบจะกำไม่มิดผลุบส่วนหัวช้ำกว่าเข้าออกในวงมือขาวนวลเนื้อนุ่นนิ่มแต่กลับแน่น...เจาะแจะ...บางจังหวะเริ่มแผ่วลงเพราะนอกจากใหญ่ก็ยังหนักเลยเมื่อยมือบ้างเป็นธรรมดา แต่พักได้ไม่ถึง3วินาทีหรอก...ก็เริ่มคว่ำมือ หงายมือ ใช้มือเดียวบ้าง สองมือบ้างสลับกันไปแบบที่ตัวเองเคยทำกับของตัวเองเล่นท่าวงแหวนมั่ง ปั่นกังหันต่อ เขย่าค็อกเทลตาม ประสานนิ้วมือ รีดนม ตำแตง อวดสกิลโชว์ทักษะสารพัดขุดรวบรวมมาจากประสบการณ์ทั้งชีวิตสาธิตให้เจ้าของอวัยวะจุดเด่นเกินขนาดคือมุมเสยงัดขึ้นจนน่าจัดการให้รู้ๆกันไปในแค่ไม่ถึง5นาทีด้วยซ้ำ “เชี่ยๆๆๆๆๆๆ” ขยับมือเปลี่ยนหนึ่งท่า ผ่อนจังหวะ บีบแน่นบิดเป็นเกลียว ขึ้นสุดลงสุด แต่ละท่าทำที่ไม่ถึงกับสุภาพตลอดเวลาแต่ก็ไม่เคยจะหยาบคายมากแบบว่าน่าจะเป็นคำหยาบที่สุดเท่าที่ผมเคยได้ยินไอ้ป่าแหกปากกัดฟันร้องเป็นแค่คำๆเดียวแต่รัวต่อเนื่องมาเป็นชุด
1 j. ^0 T/ Q e) Q
ก่อนที่อยู่ๆ
g8 [3 ~" |/ W. ^
# I% y; H6 C6 k# u
“มึงงงง...คือ...กูเสร็จช้า...ถ้าแค่ว่าวคงเป็นชั่วโมง”
* U% c5 j3 u" @; j( R, w
& n7 F$ [9 [4 h2 q( w
. ^/ C$ Z2 q! G/ J
9 g9 v1 R/ d6 T2 P2 ` ~
) c* ]2 k5 ~0 Z7 k& V: {; l- ~& Q, _
6 X4 F4 \3 F! Q" N4 H3 m, c$ r( O
/ m, j* T$ f2 Q! o9 R9 l( l) v1 K
4 n. U( [2 e0 }
x6 z3 N8 G" }: V
& j9 L( J f2 [6 b7 b- Y3 N
****************************** ตามกันต่อได้ในmeb เน้อ...กดค้นหาชื่อเรื่อง ไงล่ะ...กุนที ขอบคุณสุดปลายนิ้วล่วงหน้าคร้าบบบบ
0 y+ R t* }7 G9 s. T
/ j- i& a; ?* ]* W7 v0 t$ F% C& W) d
| 
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2025-1-14 21:54:25
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2025-1-14 22:27:16
โพสต์ 2025-1-15 05:40:40