|
บทที่ 2...
# I1 ?# L, d5 e1 l
) O7 p: y& t- M# _/ k0 |% F/ [8 B
" a3 }' I, A4 T) E7 N
* t0 z" T% @( D6 v8 y) `8 I
$ F/ d& I% \7 |! N! R+ w2 L
6 Q% M1 y! P) {
& s# @6 ?5 v( C$ [4 c- \
3 w1 R3 j. J$ s( T4 p6 l* n
) S C" H7 |3 P' Z5 G
7 S6 v& g8 [* E4 f6 T. V( I
“ถึงว่า...อาทิตย์ก่อนพี่แกทักมาบอกว่ามีเรื่องจะคุยด้วย...แต่กูไม่ได้คิดอะไรเลยนะเว๊ย...เรื่องเมื่อก่อนกูก็แม่งลืมไปหมดแล้ว แค่ยอมไปคุยเฉยๆไม่งั้นก็กวนกูไม่เลิก...เนี่ยมึงดูสิวะ”
9 a& {9 D% n$ _+ n! W' w/ I( b9 `
ขั้นต่อไป ...แชทหลอก
+ Q: c7 v, E- p- D3 X* `
“วันนั้นกูก็บอกอย่ายุ่งกับกูอีกเดี่ยวน้องแทมรู้...แต่ทุกวันนี้แกก็ยังไม่เลิกเลยวะ” “เค้ารู้มึงมีแฟน ก็ยังตื้อเหรอที” ; L: j. @7 M8 J) @
ที่คิดไว้แล้วว่าจะต่อยังไง แต่สีหน้าท่าทางของเพื่อนสนิทตอนนี้กำลังทำผมโคตรกระอักกระอ่วนด้วยความรู้สึกผิดกับไอ้ที่แค่โดนรุ่นพี่มหาวิทยาลัยเดียวกันเจอกันในร้านเหล้าแล้วลงเอยบนเตียงแค่คืนเดียวไม่เล่นด้วยถึงกับ...เซ...เบอร์นี้ 4 j5 R1 N% ~" H
“ทำไมกูต้องชอบพี่ปริมด้วยวะ...หรือ...ก็แค่..........ติดใจ” ความสนิทของผมกับมันสื่อถึงกันแม้จะในความคิดที่กำลังแยกแยะเรื่องที่เคยได้ฟังจนอึ้งว่าน่ามีเหตุผลหนักแน่นขึ้น...เพิ่งถูกถ่ายถอดออกมาเป็นคำพูดอีกคนถึงไม่ใช่ทุกคำในหัวทีเดียวก็เถอะแต่ก็น่าจะได้เวลาที่ผมต้องงัด
; u( E: J4 I! F% ^1 L# L. t
; W. }7 O9 g8 b! i8 X* }
แผน...ที่จะให้คนสำคัญที่สุดในชีวิตตอนนี้... เป็นฝ่าย...ตัดสิน / C7 w6 R: J9 o z- |+ i# I) c9 g0 R
' `8 O# X" V% t5 @- n2 L
ฮึบ!!!...
5 o/ ^4 Y/ X: A `, P) L
' o( f8 Y, P( r' k+ W6 M
อัดลมหายใจเฮือกใหญ่ หนักแน่น จริงจังที่สุดครั้งหนึ่งในชีวิตพร้อมดันตัวลงจากขอบคานคอนกรีตนั่งเคียงข้างกันในระยะไม่เคยห่างไม่ต่างจากที่เคยเป็นมาตลอด19ปีให้สองขายืนหยัดแน่นิ่งบนผืนทรายเอ่อสายน้ำเย็นยะเยือก ให้สองมือขยับขึ้นกุมอีกสองมือสูงส่งตรงหน้า “ก็กูบอกแล้วไงวะ...อย่ารักใครไอ้ป่า” สองมือเย็นเฉียบถูกอีกสองมือร้อนวูบของเจ้าของชื่อปัดออกทันที แล้วสองมือนั่นก็พุ่งปกปิดแหล่งที่มาของน้ำตานองหน้าไหลแข่งสายน้ำพร้อมเสียงร้องสะอึกสะอื้นดังทั่วผืนป่า “เจ็บ ที...โคตรเจ็บอย่างที่มึงบอกเลย” , U2 e, `6 A* W) v# j' c( p- u
% m' V! J1 x. }! w
รัก... อย่างที่พ่อกับแม่ผมรัก ทั้งที่อาจจะไม่เคยรักเลยด้วยซ้ำ หรือรัก...แบบที่พ่อแม่มันรักกัน หรืออาจะแค่...เคยรัก ไม่ก็รักมากไปจนฝ่ายหนึ่งต้องตรอมใจตายเมื่ออีกฝ่ายมากรักความรัก...ก็แค่ปฏิกิริยาเคมีที่ปล่อยออกมาบังคับให้สัตว์สืบพันธุ์กันเท่านั้น ก่อนจะจางหายไปในชีวิตแต่งงานที่ล้มเหลวและชีวิตครอบครัวที่พังทลาย
. M. {5 B5 A; r3 @' Z# u
หรือ...รัก ก็แค่คำเรียกแทนกิจกรรมเสพจนติดอย่างไร้พันธะจบลงเพียงแค่ชั่วข้ามคืนหลังต่างฝ่ายต่างหลั่งสารแห่งความสุขออกมาสำเร็จเสร็จสิ้นไปกับความใคร่กระหายราวสัตว์ป่ากามารมณ์ และตัณหาราคะที่พร้อมหลั่งทะลักไม่มีวันหมดโดยไม่ได้มีความจำเป็นเพื่อสืบพันธุ์พอๆกับที่ไม่ต้องมี...รัก ด้วยซ้ำ
" R) O6 w' p4 ~/ ^) F+ Q) Q
# I. C! m- u9 o3 t, l" t" e
“แม่ก็ไม่อยู่แล้ว พ่อก็เกลียดกู...คนที่กูอยากจะแค่ชอบด้วยซ้ำยังไม่ยอมชอบกูเลย!!!...” ไม่เคยเห็นเพื่อนที่ผ่านทุกโมเมนต์แสนสุขทุกช่วงเวลาสุดเศร้าของชีวิตมาด้วยกันปล่อยความรู้สึกออกมาเต็มเสียงแบบนี้มาก่อน จนเพื่อนตรงหน้าเพื่อนตรงนี้ เพื่อนที่คิดยังไงไม่รู้ หรือไม่ต้องคิดอะไรอีกแล้วด้วยซ้ำ ทะยานทั้งตัวพุ่งโอบ มอบกอด เท่าที่แรงกายแรงใจจะแผ่ไออุ่นไปให้เพื่อนได้ “ยังมีกูไง ...มึงยังมีกูไอ้ป่า กูรักมึงเว๊ย...กูรักมึง...ป่า” ปลอบกี่ครั้งแล้ว ประโลมด้วยคำพูดแทบไม่ต่างก็ใกล้เคียงจากเดิมกี่คราวกันแต่สิ่งที่ต่างคนต่างเคยผลัดกันเติมในสิ่งที่อีกคนพร่องแม้จะไม่เคยเต็มแต่ก็ไม่พร่องไปมากกว่าที่ควรเป็นกลับไม่เป็นเหมือนอย่างที่เคยเป็นอีกแล้ว “กูรู้ที......แต่...” ชะงัก ส่งเสียงสะอึกสะอื้นเหมือนฝืนกลืนคำที่จะพูดต่อ “กูแค่...ทำไม...ทำไมมึงต้องดีกว่ากูทุกอย่าง” บางเรื่องก็คงถึงเวลาที่ต้องซื่อสัตย์ที่สุดกับความรู้สึกกลางหัวอกหัวใจตัวเองสักครั้งผ่านน้ำเสียงอัดแน่นความน้อยเนื้อต่ำใจพรั่งพรูออกมาให้อีกใจในระนาบ...ต่ำกว่าไหวสองมือเคยแน่นิ่งกลางแผ่นหลังสีเข้มเต็มไปด้วยเลือดเนื้อเฉดตรงข้าม ขยับลูบปลอบ ขึ้นลง กลุ่มเส้นผมสีทองดกหนาและใบหน้าเรียวยาววาวน้ำตาแห่งความรู้สึก จะผิด?จะเห็นใจ?? ซุกกลางแผงหน้าท้องอบอุ่นแม้จะเอนตัวค้อมหลังเล็กน้อยก็ยังเป็นพื้นที่ที่งดงามที่สุด : i C& O- q" p2 n/ z1 W
$ }3 x1 {1 m; S+ t) R9 _
“ไม่มึง...ไม่ใช่ว่ะไอ้ป่า...” “...” “เป็นมึง...เป็นมึง ที่ดีกว่ากูทุกอย่าง”
5 R$ V, d1 Q! L. z. n$ i1 P0 z+ `
เจ้าของกรุ่นกายไออุ่นอันคุ้นเคย เริ่มนิ่ง นิ่งเพื่อคิดทวนตามทุกคำพูดเพิ่งหลุดจากปากเจ้าของสมองคงไม่เหลืออะไรให้ต้องคิดชั่งใจอีกต่อไปแต่ยังมีสติพอให้ฮึดสู้รวบรวมความกล้าอีกครั้ง "มึงไม่รู้หรอก....มึงดีกว่ากูเยอะ” “...อย่างกูจะมีอะไรดีกว่า...ที” สวนกลับน้ำเสียงเริ่มนิ่งขึ้น ไม่สะอื้นแล้ว เดาไม่ยากเหมือนทุกครั้งพอผมหาเรื่องหลอกด่าบ้างชมบ้าง อวยคนที่อยู่ด้วยกันมาตั้งแต่ก่อนเกิดด้วยซ้ำหน่อยเพื่อให้ลืมว่ากำลังเสียใจหงุดหงิด ไม่ชอบใจอะไรอยู่ แต่แค่ตอนนี้กลับกลายเป็น...ผม ในมุมที่เคยซุก ในซอกในกลิ่น ในสัมผัสกรุ่นกลิ่นไอกายเดิมๆปกติโดนไล่ให้ไปอาบน้ำแน่เพราะทุกความเดิมๆตรงนี้พากันกระตุกความวาบหวามในหัวใจกระตุ้นความหวั่นไหวในร่างกายเกิดเป็นแรงกำลังให้คนขี้ขลาดได้แต่เก็บซ่อนความรู้สึกไว้กับตัวเองซื่อสัตย์สักครั้ง ; h1 v: f3 n$ u5 ]4 ~9 e+ q' Z
แม้จะเป็นครั้งสุดท้าย... และไม่ว่าหลังจากนี้...คำตัดสิน...จะออกมายังไง 1 J2 M& r @( d$ [4 K
ผม...จะยังได้อยู่ที่นี่ เหมือนตอนนี้ เวลานี้ เคียงข้างคนๆนี้?...หรือผม...จะต้องย้ายไปเรียนต่างประเทศ ??ตามเธอคนนั้น...คนในฐานะคู่รัก ว่าที่คู่หมั้น ว่าที่คู่สมรส ว่าที่แม่ของลูก ว่าที่ครอบครัวสุขสันต์ตระกูลนักการเมืองระดับจังหวัดว่าที่ระดับประเทศกับเจ้าของรีสอร์ทใหญ่ประจำจังหวัดโด่งดังถึงระดับประเทศ “มึงเป็นผู้ชายมากกว่ากู” นานมาก นานมากเกินไปแล้วจริงๆ แต่ในที่สุดคนเห็นแก่ตัวอย่างผมก็ยังมีหน้าอาศัยความรู้สึกที่ตัวเองเก็บไว้มานานใช้เป็นข้ออ้างให้เพื่อนสนิทผู้แสนดีที่ทำให้ผมรู้จักคำว่า...รักตัดสินจุดเปลี่ยนครั้งสำคัญที่สุดในชีวิตเวลานี้ : c5 |3 P; ~0 s! q4 O/ M# ?0 d4 V
...แปลกดีนะ!!! .เมื่อก่อนเคยคิดว่า...แม่ คือคนที่รักผมมากที่สุด แต่วันและเวลาก็ทำให้สิ่งมีชีวิตที่เกือบจะได้สัมผัสคำว่า...รักที่แท้จริงตระหนักรู้ว่าบางครั้งผู้หญิงที่ผมเรียกแม่...กลับยอมแลกลูกชายอันเป็นแก้วตาดวงใจสุดที่รักของแม่...กับเงิน กับชื่อเสียง กับฐานะและสถานะว่าที่แม่ยายตระกูลนักการเมืองระดับจังหวัดที่กำลังจะก้าวสู่สนามการเมืองระดับประเทศ “ฮึ...” เสียงหัวเราะขำขันในลำคอ คลอจังหวะคว้าเนื้อตัวกลางสองขาใต้กางเกงขาสั้นขอบเอวยางยืดมีเชือกผูกสีดำตัวโคร่งทรงกางเกงฟุตบอลเนื้อผ้าออกลื่นๆเกรดวางขายตามตลาดนัดออกแรงผลักออกไปเล็กน้อยเพื่อจ้องมองกลับลงมาด้วยสายตา แน่นิ่ง...จดจ่อ... รู้เลยว่า...คงไม่พอใจแต่ไม่กล้าแสดงออกมากเท่าที่ใจอยากอย่างคนที่โตมากับการต้องทน และทนและจะต้องทนให้ได้เพื่อที่ทุกอย่างจะได้...จบ “ไปเรื่อยที... มึงก็ผู้ชายเหมือนกู ” กะไม่เคยผิด เพราะปกติถ้าผมพูดหรือทำอะไรให้ไม่พอใจแม่งก็ไม่พอใจกลับเต็มที่ได้แค่น้ำเสียงเหมือนที่เพิ่งว่าแค่ตอนนี้สติสัมปชัญญะความยับยั้งชั่งใจกุนทีกระเจิงออกนอกจักรวาลเนบิวล่าไหนต่อไหนอยู่ก็เถอะที่เคยฮึบ...ไว้ ซ่อน...ไว้ กด...ไว้ ข่มเอา ปิดล๊อคให้แน่นที่สุดใส่พาสเวิร์ดล้านชั้นเอาไว้ ตั้งแต่ชุดความคิดเด็กน้อยวัยเตาะแตะถูกบ่มเพาะพอกพูนสะสมประสบการณ์ผ่านเลยถึงวัยแห่งความว้าวุ่น
9 H G9 G f' ?2 G/ b% n5 s$ y
1 B3 \( L; x$ h9 ?$ F
“กูไม่ใช่ผู้ชาย...” , b1 ?5 o/ P2 ?6 w: @ P
... บอกไปซะที ...ทีเอ๊ย!!! ... ... 1 f! D9 @) U6 F* @5 l7 _/ V) S, \
วินาทีที่ได้ปล่อยวางความรู้สึกเคยแบก เคยหามของหนักๆไว้ในใจมาเนิ่นนาน(...ก็น่าจะโล่งใจจริงมั้ย???).แต่กลายเป็นไอ้กุนทีต้องมารับน้ำหนักมหาศาลแบบใหม่เวอร์ชั่นร้อยเท่าล้านเท่ากว่าเดิมจนทั้งศีรษะหนักอึ้งเหมือนจะไม่ไหวค้อมน้อมลงทันทีทันใดแสดงเป็นนัยว่ากำลังรอรับการ...ตัดสิน “ไม่เล่นสิ... ที” แค่อึดใจประโยคที่เพิ่งทะลายความเงียบก็โพล่งออกมาอย่างกึ่งทำเป็นเล่นแต่จังหวะสายตาต่ำกว่าสะบัดช้อนขึ้นจดจ้องแน่วแน่หาอีกคู่กลับทำคนฟังชะงักแม้ลมหายใจยังหยุดตรงกันข้ามในแค่มิลลิวินาทีเดียวกัน , @- C4 E1 I8 y, |2 A
% w3 q/ S# ^7 t: O# m" E
“กูจะพิสูจน์ให้ดู” u. g/ Z7 D6 L8 ?; _
! h: Q- V& m! m8 z I8 a
0 Y7 T- c( x) F
มือขวาตะปบหมับกลางกางเกงตัวโคร่งตรงหน้า “เห๊ย!!!...” ปฏิกิริยาตอบกลับด้วยจังหวะสะดุ้งโหยงรีบปัดมือเดิมๆอยู่ผิดที่ผิดทางผิดเวลาเพราะนี่ไม่น่าใช่จะแกล้งหยอกเล่นๆเหมือนเคยแน่แต่มือนั่นก็กลับเข้ามาใหม่ กดตรงที่เดิม ทับไว้จุดเดิม “ป่า...กูจะพิสูจน์ให้ดูไง” * P; A7 `% z# s! N2 D. r
ผมจ้องตาทั้งหน้าผมร้อนเหมือนใครเอามีดคมๆเฉือนเนื้อแล้วจับโยนบนเตาปิ้งย่างร้อนๆเกิดเป็นเสียง...ฉ่าไปกับควันลุกซู่ แต่ทันทีทันใดเจ้าของอีกสองตาใหญ่ คมกริบ กลับจ้องเขม็งกลับคืนเพ่งลงมาในท่ามกลางความนิ่งมีเพียงเสียงกุนทีไหลริน กับเสียงของธรรมชาติท่ามกลางผืนป่า . [- T/ c7 A. U; N0 W
...มัน? ...ไม่ปัด??
; U* F; \9 d$ `
เจ้าของทรงผมไม่สั้นไม่ยาวทรงเดิมไว้มาตั้งแต่เด็กยันตอนนี้ยังดีที่ตอนบวชโดนตัดสกินเฮดไม่อย่างนั้นทั้งชีวิตคงไม่ได้สัมผัสผมทรงอื่นปล่อยให้เนื้อผ้านิ่ม ลื่น ทิ้งน้ำหนักทาบลงไปกับเนื้อตัวปะทะน้ำหนักฝ่ามือตรงจุดที่กลุ่มก้อนอ่อนนุ่มไวต่อสัมผัสไม่ถึงวินาทีด้วยซ้ำจนเนื้อนูนเด่นนุ่มนิ่มที่ขดนิ่งอยู่ตรงนั้น อวัยวะคุณสมบัติคล้ายฟองน้ำทรงกระบอกนั่นก็เริ่มขยับขยายจากการที่เลือดพากันมาเอ่อคั่งตามช่องว่างตามที่ร่างกายจดจำการตอบสนองต่ออารมณ์ที่อาจไปกระตุ้นเร้าอย่างจะไม่รู้ตัว?...หรือเปล่า?? ( Y/ M9 Z" u6 [; d" ^
อุ้งมือแผ่บานเริ่มงุ้มงอปลายนิ้วแสดงอาการ...โอบ 1 q+ b* ?8 f# h4 e( ~( a) N
ปลุก
% Y+ U' B: v6 l. @9 ^
ปั่น , K1 v4 M9 d5 b8 B- @
ผ่านเนื้อผ้าถึงจะนิ่มลื่นแต่แอบมีสากนิดๆตามราคา คลอเสียงสายน้ำเคล้าสายลมโชยเอื่อย ถึงจะแผ่วเบาอย่างจะยังกล้าๆกลัวๆอยู่หน่อยแต่ก็เขย่าเจ้าป่าให้สั่นสะเทือนปะทุไม้ลำยาวความแข็งแกร่งไม่ผิดท่อนไม้จริงๆกระดกปูดแทบทะลุเนื้อผ้า...น่าจะอึดอัด...ไม่ก็ไม่ถนัด...ริมฝีปากหนาคล้ำเกร็งขมิบปิดแน่นมาพักหนึ่งแล้วเลยส่งมือตัวเองลงจัดแจงของหาที่อยู่ในนั้นไม่ลงตัวให้เข้าที่เข้าทางแล้วก็ย้ายมือวางข้างตัว $ L( N$ n; z W! X, n
...ยังไม่ปัด? 7 P8 d" `, `: P
...ยังไม่หนี??...แปลว่า???
6 J& `( r/ @) Z/ ?" R4 A
ชิงจังหวะ...ไม่ใช่ก็เหมือนอนุญาต สะกิดปมเชือกกางเกงผูกไว้หลวมๆ แต่กลับยังก้มหน้าก้มตาหลบซ่อนเพราะยังกล้าจะเปิดตัวแค่จังหวะสอดนิ้วในขอบกางเกงเป็นสัญญาณให้รู้จะเกิดอะไรขึ้นที่ถูกตอบกลับทันทีทันใดด้วยอีกจังหวะยกเนื้อตัวให้คนในระดับต่ำกว่าจัดการกางเกงตัวนอกพร้อมชิ้นในทรงสามเหลี่ยมสีเดียวกันแปะโลโก้แบรนด์ตลาดนัดอย่างเคยบนเนื้อหนังสัมผัสสากระคายแต่กำลังเปล่งปลั่งมีเสน่ห์มากขึ้นไปอีกทันทีที่เสื้อผ้าจะถูกจะแพงจะในตลาดจะในห้างในร้านแบรนด์เนมแค่ไหนก็ไร้ความหมาย
0 o2 J2 ~+ [. K9 t1 n
เลื้อย...สัดส่วนที่ถูกปกปิดมิดชิดที่สุดกลางต้นขาแน่นๆ ! B5 P6 c$ E- {0 {; t
เลื่อน...หัวกึ่งเปิดยอดแดงออกช้ำ 5 m1 t- V& C8 p. ^0 J
เคลื่อน...ตอไม้สีคล้ำกว่าผิวส่วนอื่นขนาด...ข้อแขนผมชัดๆ ความยาว...ยาวเลยครึ่งท่อนแขนกุนทีแน่ๆ ถึงกับยืนสะพรึงขาสั่นพั่บๆในสายน้ำก็เย็นชุ่มฉ่ำเหมือนเดิมๆเพิ่มเติมแค่ยะเยือกผิดปกติไปหน่อยและยิ่งผิดปกติอีกขั้นประมาณคนจับไข้หนาวสั่นอยู่แล้วยังมาโดนเม็ดฝนสาดกระหน่ำทั้งตัวจนเปียกโชกกลางฟ้าผ่าโครมครืนในวินาทีที่อะไรๆจังๆตรงหน้า ดีดความแข็งแกร่งกลับอย่างแข็งแรงทันทีที่หนีออกจากเสื้อผ้าน่าอึดอัดฟาดเข้าหน้าท้อง...แป๊ะ " S x9 }- c; m& F
ครั้งแรกในชีวิต... 9 f# i! y" V1 _1 J! i1 Z
แล้วก็น่าครั้งสุดท้ายแล้วแหละกุนที!!!...
" z" C ?" _5 g" m- b1 h5 g% m
คิดได้อย่างนั้น สองตาไม่มีเหล่าเต๊งยังจะเบิกค้าง ก็ยังจะอึ้งตาค้างอยู่นั่นให้อวัยวะอยู่กันมาตั้งแต่ในท้องยันทุกวันนี้ไม่เคยได้เห็นทั้งที่พยายามหาโอกาสก็แล้ว หามุขหาทางทำแกล้งแสร้งว่าสารพัดก็เถอะ จมเนื้อตาฝังตรึงให้แน่นตรงโคตรจะจุดนั้น ส่วนสองมือก็ยังทำหน้าที่จัดการกางเกงชิ้นนอกชิ้นให้หลุดออกปลายเท้าขึ้นไปกองบนลานคอนกรีตด้านบนเพราะถ้าขืนยังคาอยู่แค่นี้เหมือนว่าพื้นที่กลางสองขาแน่นๆตรงหน้าจะไม่มากพอ
1 U; l% o# T* T5 A
...เอือก!!! : B2 y; u. k+ C, F
เสียงกลืนน้ำลายลงคอดังจัดเหมือนว่าถ้าไม่รีบกลืนอะไรๆก็เถอะที่กำลังจุกๆอัดๆอั้นๆพิลึกลงไปได้ขาดใจตายแน่พร้อมจังหวะจะตั้งใจ?...ไม่ก็สัญชาติญาณ??กระตุกขาข้างหนึ่งก้าวนำทั้งเนื้อทั้งตัวมาหยุดยืนกลางพื้นที่ที่ตัวเองจัดแจงเป็นจุดจอดหน้าลำไม้ขนาดมือโอบไม่มิดลากเส้นเลือดนูนหนาปูด หยัก ล้อมไร้ทิศทางใต้เนื้อผิวหนังเนียนเกลี้ยงแต่แน่นหนั่นยื่นโด่งมวลมีน้ำหนัก ส่งส่วนปลายหัวเปิดบานเต็มที่งัดเชิดขึ้นเล็กๆเหมือนขอบหมวก ขึ้นต่อถึงหัวมนบานเป็นส่วนตัวหมวกยาวลาดลงข้างหนึ่ง
0 e9 D* c/ X% C1 i+ G( ^
เนื้อแดงแจ๋เกลี้ยงเกลาออกคล้ำหน่อย...? ) R3 T4 D8 O7 @; e0 R- }- I8 f
สมตามคำร่ำลือว่าผ่านมาเยอะถูกแยกออกเกือบจะเป็น2ส่วนมีหยักบุ๋มลึกเล็กๆตรงกลางคล้ายรอยแผล ไม่ก็ขั้วผลไม้ที่กำลังผุดน้ำสีใสส่งกลิ่นสดอบอวลเป็นเอกลักษณ์เยิ้มจากปลายลงโคนยาวเป็นเส้นยันโรงงานผลิตน้ำสองลูกพาดบนขอบคานคอนกรีตตรงหน้า
) x- `/ \ J2 k- w% N
ความสูงจากระยะที่ยืน...ใกล้เหลือเกิน...กุนที!!!
9 I. R' ^+ M1 g3 f/ I( E$ T
รูจมูกฟึดฟัดเพราะอยู่ๆมานึกอยากกักเก็บกลิ่นอับเคล้ากลิ่นน้ำผึ้งบนผิวกรำแดดเป็นประจำแต่กลับไม่ได้ทำให้เจ้าตัวดูไม่ดีเลยสักนิดกลายเป็นยิ่งช่วยเพิ่มเสน่ห์ให้ดูดึงดูดมากเป็นไหนๆอัดให้เต็มปอด สองตากลอกไล่ตามไหนจะผิวแทน?...ทองแดง??...ตัวกับแขนคนละสีเพราะบางวันชอบใส่เสื้อกล้ามไปไหนมาไหนไม่ก็ไม่ใส่เสื้อเลยเหมือนวันนี้ที่กำลังลามเม็ดเหงื่อผุดขึ้นมาขับผิวแสนจะสามัญธรรมดาของผู้ชายโคตรจะธรรมดาสุดๆปกติสุดๆให้ตรึงตาตรึงใจในความ 4 `" z7 J: F" f2 V6 E
...ธรรมดา...ที่โคตรไม่ธรรมดา & P7 n7 F/ I1 ?5 C- q; ^2 h- Q
ไหนจะสองหัวนมสีเดียวกับลำอวัยวะขนาดลงตัวแปะอยู่ตรงจุดที่พอดิบพอดีบนสองก้อนกล้ามหน้าอก...ไม่ฟูแต่ก็ไม่ฟีบไม่แบนได้อย่างตรงใจชวนให้น่าแอบมองไปกันใหญ่ทั้งที่เห็นมาจะทั้งชีวิตแล้วกล้ามท้องขึ้นลูกชัด แนววีเชฟคมกริบนั้นอีก ขนาดแค่ใต้ผิวหนังซับเลือดเป็นสีแดงสาดลมร้อนแผ่ออกมาจากหุ่นห้างตามธรรมชาติไม่ต้องไปเล่นไปบิ้วแต่ได้สัดส่วนความเป็นชายจากการใช้ชีวิต เดิน วิ่ง ไม่ก็ช่วยทำงานสารพัดในร้านอาหารบ่มทุกกลิ่นอายแสนสามัญธรรมดาก็กระตุ้นระบบประสาทได้อย่างดีแต่ก็รุนแรงขนาดสามารถทำลายระบบประสาทได้เลยจริงๆ...ให้ตายเถอะ!!! & t7 M: i. Q, |* G
...ฮึ!!! ...ก็...ไม่ได้ดีอะไรมากมายนักหร๊อก...
9 q& w4 k/ B' }6 F H
ขนาดนี้แล้ว ที่ไม่ชอบแพ้ใครโดยเฉพาะกับคนตรงหน้าด้วยแล้วก็ต้องหาเรื่องทำเสียงสูงในใจ(...ปลอบตัวเองหน่อย)แม้ในท่ามกลางมิลลิวินาทียังทึ่งยังอึ้งโคตรอวัยวะ(...น่าจะหนักแย่...ไม่รู้มือจะพยุ่งไหวมั้ย?)เพราะแค่ลองกะด้วยสายตาดูท่าวงมือจะกำไม่มิดแล้วไหนจะพวงไข่บวมเป็นไข่เป็ดเหมือนจะเก็บน้ำไว้เป็นลิตรน่าจะหนักแน่ๆนั่นอีก 0 ~" K* ^6 V+ ?8 d, p7 s) f
อะไรๆที่เคยลองคาดเดา... จะจากขนาดตัว จะขนาดคอสั้นๆตันๆของแม่ง จะข้อแขน จะขนาดนิ้วโป้งนิ้วชี้ จะถือเอาตามทฤษฏีไหนก็เถอะ...ผิดหมด ...เฉลยออกมา...ผิดมหาศาลเกินคาด ทั้งที่ก็เคยแอบได้ยินบรรดารุ่นพี่รุ่นน้องสายแอพพลิเคชั่นปัดหาคู่ที่เคยใช้บริการสรรเสริญขนาดความเป็นเจ้าป่าลับหลังมาบ้างแบบเดียวกับคำสาธยายจากปากแม่เสือสาวที่เพิ่งเจออาทิตย์ก่อน & D' `. J1 r6 j. Q; h
แต่กุนทีก็ยัง...อึ้ง ให้อวัยวะเกินเลยล้ำจินตนาการไปไกลทั้งที่ใจหนึ่งอยากจะรู้ให้รู้ๆกันไปว่าจะยังไงจะแค่ไหนกันเชียว แต่อีกใจก็ยังหวั่นว่าถ้าได้รู้ ได้เห็น แต่ถ้าดัน...ไม่ใช่ ถ้าอะไรๆที่เคยคาดหวังไปตามลมปากคนอื่นถ้าอะไรๆที่คนอื่นว่าใช่ แต่กับตัวเองคือไม่...แล้วจะยังไง แล้วจะยังไงกับความสุขในจินตนาการมาหลายปีพวกนั้นล่ะ? 8 |! ~$ y* k/ O& [
ที่สุด...ไอ้ทีก็ทึ่ง...ทึ่งกับอะไรๆสุดจะใช่สะใจเกินป๊าย!!! 6 c' k$ U; b9 r& @. d
ส่วนหนึ่งของร่างกายกำลังกระตุกหงึกๆความยาวใกล้เคียงงูเผือกตัวเอง...อาจจะยาวกว่าหน่อยแต่ไม่น่ามากผิดกันตรงสีออกทองแดงเกรียมแดดมากกว่าเฉดผิวน้ำตาลทองบนตัวมันหลายขั้นกับหัวมนทู่ออกช้ำคล้ายจะแดงจ้ำคงผ่านมาเยอะตามที่ได้ยิน(...แค่ไม่เคยเล่าให้เพื่อนตัวเองฟังซักคน?...ไม่รู้ทำไม???)เพราะของผมยังแค่ชมพูออกแดงนิดๆ(...ก็แหม...ต้องมีแฟนตั้งแต่ม.3แล้วก่อนหน้าก็เพิ่งผ่านพี่ปริมมาแค่คนเดียว...จะเอาไปใช้งานกับใครที่ไหน)
# `; |" `/ q+ q3 a3 m9 v
แต่ที่...ทีต้องยอม ยอมแบบยอมแพ้เถอะไอ้ที ยอมเถอะกุนทีเถียงไม่ออกหาเรื่องเข้าข้างงูเผือกตัวเองไม่ได้อีกแล้วคือ...ขนาดเส้นรอบวง กะด้วยสายตาว่าน่าจะเท่าข้อแขนผมเลยแหละ...ฟีลน้องงูกับท่านงูที่จะพระเจ้า จะพ่อจะแม่มันให้มา หรือจะอะไรก็ตามช่างจะสรรสร้างอวัยวะที่ผมหรือผู้ชายที่ไหนมีบนคนตรงหน้าโดดเด่นตราตรึงเป็นที่สุด : b+ L3 ~2 S' b' R! y9 ^
8 o: @( ?( X, O2 r7 A/ L
...ดี...ดีไปหมด
+ L, Y" H0 k6 Z0 i# E
e" b) [9 X3 r, J
ส่วนอีกฟากในกลุ่มก้อนมิลลิวินาทีเดียวกัน... ท่ามกลางจังหวะร้องแหกปากในใจเจ้าของอวัยวะที่ตื่นเร้าในเรื่องต้องห้ามเสพจนติดสารแห่งความสุขคอยงุ่นง่านสรรหากิจกรรมเอาไว้กลบความทุกข์ไปวันๆแข็งจัดจนดีดตีหน้าท้องตัวเองดัง...แป๊ะแต่ไม่ทันได้ตั้งสติดีเขาก็โดนมือขาวๆคนละเฉดกับบ้องในมือคลึงหัวนองน้ำหน้าไม่อายเบาๆฝนส่วนหัวช้ำๆผ่านสารพัดไหนจะมือจะปากจะปากรูมาเยอะจนเฉอะแฉะ จากนั้นรูดหนังหุ้มปลายขึ้นลงเป็นจังหวะช้าๆแต่ก็ชวนให้กัดฟันกรอดๆเพราะเตลิดเปิดเปิงนำไปแล้วทั้งที่ก่อนหนน้ายังสับสนสารพัดพักหนึ่ง 0 ~5 D! r/ I' ?" W; g
ก่อนที่อยู่ๆ...การพิสูจน์อย่างที่ลมปากว่าก็ก่อกำเนิดเกิดเป็นเสียงเจ๊าแจ๊ะตามจังหวะกระหน่ำสาวไม่ยั้งผ่านสองมือไปแล้ว
' Z A7 c( d& |/ b& h3 ]5 p# ]
“อ๋าๆๆ จะ...เจ็บ อึก... ร...ระรระแรงๆ แรงไปแล้วที... ซี้ด อ๊ากอย่า...อย่าช...ชั...ชักอย่าชักแรงแบบน้านนนน” กลิ่นคาวคลุ้งฟุ้งทับกลิ่นป่าเขา เสียงรูดชักผงาดดังแข่งเสียงน้ำไหลความหยาบของเส้นขนกอดก ความนุ่มของผิวหนัง กับความแข็งของท่อนอวัยวะคงไม่ต้องสนใจคำแหกปากร้องขอของเจ้าของที่ได้แต่สูดปากร้องลั่นท่าเดียวลืมไปว่ากำลังโดนเพื่อสนิทตัวเองเร่งชำเราว่าวรัวไฮสปีดสุดๆอีกขั้นไม่มีผ่อนแรง...พั๊บๆ ดังจนก้องเพราะไหนจะเป็นซอกมุมอับใต้สะพาน แล้วไหนจะความเมามันจัดจ้านจนทั้งป่าน่าจะได้ยินหมดแน่ “ที ...กูจะตายอยู่แล้ว...อ...อย...อย่า” กระเส่าสมทบเสียงชักกลางน้ำกลางป่าดังผสานกันจนแทบแยกไม่ออกดุ้นทองสัมฤทธิ์ออกแดงเส้นรอบวงใหญ่เสียจนเกือบจะกำไม่มิดผลุบส่วนหัวช้ำกว่าเข้าออกในวงมือขาวนวลเนื้อนุ่นนิ่มแต่กลับแน่น...เจาะแจะ...บางจังหวะเริ่มแผ่วลงเพราะนอกจากใหญ่ก็ยังหนักเลยเมื่อยมือบ้างเป็นธรรมดา แต่พักได้ไม่ถึง3วินาทีหรอก...ก็เริ่มคว่ำมือ หงายมือ ใช้มือเดียวบ้าง สองมือบ้างสลับกันไปแบบที่ตัวเองเคยทำกับของตัวเองเล่นท่าวงแหวนมั่ง ปั่นกังหันต่อ เขย่าค็อกเทลตาม ประสานนิ้วมือ รีดนม ตำแตง อวดสกิลโชว์ทักษะสารพัดขุดรวบรวมมาจากประสบการณ์ทั้งชีวิตสาธิตให้เจ้าของอวัยวะจุดเด่นเกินขนาดคือมุมเสยงัดขึ้นจนน่าจัดการให้รู้ๆกันไปในแค่ไม่ถึง5นาทีด้วยซ้ำ “เชี่ยๆๆๆๆๆๆ” ขยับมือเปลี่ยนหนึ่งท่า ผ่อนจังหวะ บีบแน่นบิดเป็นเกลียว ขึ้นสุดลงสุด แต่ละท่าทำที่ไม่ถึงกับสุภาพตลอดเวลาแต่ก็ไม่เคยจะหยาบคายมากแบบว่าน่าจะเป็นคำหยาบที่สุดเท่าที่ผมเคยได้ยินไอ้ป่าแหกปากกัดฟันร้องเป็นแค่คำๆเดียวแต่รัวต่อเนื่องมาเป็นชุด
% }% U8 f. U$ _& I
ก่อนที่อยู่ๆ
& y ~8 `1 }2 R3 K& Z
# W) ~$ h/ S4 a9 F) z; Y
“มึงงงง...คือ...กูเสร็จช้า...ถ้าแค่ว่าวคงเป็นชั่วโมง” + X' t; T# K* T) V& q7 n
% i( k0 M: o, H2 a
) |6 y; S- L5 }. g2 ~
: G8 j+ H8 n* K
) y! [/ g' @$ a4 Y- M5 e
6 y3 ?4 u: x, J$ Z) e b; z5 {
4 p& i* K: H$ h1 p# \
+ S6 H: V, \- d7 B# k
l6 g/ b) o$ ]
, V0 k# S! q7 i6 [8 S9 V- @
****************************** ตามกันต่อได้ในmeb เน้อ...กดค้นหาชื่อเรื่อง ไงล่ะ...กุนที ขอบคุณสุดปลายนิ้วล่วงหน้าคร้าบบบบ . g5 P( Z' K, V+ n- d! J9 m! `/ F
9 X1 `- i* _3 [/ n5 E" L v1 ~
| 
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2025-1-14 21:54:25
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2025-1-14 22:27:16
โพสต์ 2025-1-15 05:40:40