$ s) ]" @' |$ d' |8 A: t+ o$ `! m- _1 A* R, F; [
โปรด....อ่าน เนื้อหามีความรุนแรง
2 P5 R5 j0 E; O! @& k* X$ f$ V+ x9 x4 h7 z
f/ o1 h: a. @3 {: [
คำเตือน: เนื้อหาต่อไปนี้มีความรุนแรงระดับ 20+ อาจมีการใช้ภาษาที่เกี่ยวข้องกับเพศ ความรุนแรงทางร่างกายหรือจิตใจ และสถานการณ์ที่อาจทำให้เกิดความรู้สึกไม่สบายใจ ผู้ที่เข้าชมควรใช้วิจารณญาณอย่างสูงในการอ่าน เรื่องราวและตัวละครทั้งหมดเป็นเพียงเรื่องสมมติที่ถูกสร้างขึ้นเพื่อวัตถุประสงค์ด้านความบันเทิง ไม่มีความเกี่ยวข้องกับบุคคล เหตุการณ์ หรือสถานที่ในโลกความจริงแต่อย่างใด โปรดอ่านด้วยความระมัดระวังและความเข้าใจในบริบทของเรื่อง
1 m) |) y+ A! }- L+ K+ O0 ^4 g" y2 o6 B" Z \
- _: {$ ~; w4 k7 H' B
Q- q; T8 l' g- u1 \2 h% o* h# Y: b5 j3 n# U5 |! B% g& N
7 d5 \& D$ Y' g) I- `7 }
. \& n3 x& S2 K6 _& N+ n" l u
โจนาธาน...วัย 7 ขวบ# Z# l* T# J! {
! _. a& `" N. r* p7 [( d# u; q, U( P7 h' C! L+ l8 c2 @. P" D
% b9 Y+ }% u9 \$ d+ V) V+ p0 l/ _5 e. J' R
8 x/ [* S4 G/ ` I/ G
0 Q" i( Q3 N, g+ H
; h- D, y3 b$ M8 J0 P' y4 C
. }/ \6 B' j7 c9 a/ N. }5 _
/ Z7 A( w0 j7 ^: R# D5 W4 u
/ R$ C4 E% B; C9 i# c
: C6 B( ?" k' }# O$ S* r+ e: d( Q* n; V1 K
แม็กกี้....วัย17 รุ่นพี่เด็กเรียน+ v3 a/ y4 k( _
7 t. d; s8 D I0 p- o6 I2 r# X9 ? R4 J- H
; [+ h' V: @# U0 T$ F
' ~% H0 R& Y3 q3 N- ^( Pในห้องมืดและอับชื้น แม็กกี้ถูกมัดติดอยู่กับเก้าอี้ด้วยเชือกแน่นหนา ข้อมือและข้อเท้าของเขาถูกล่ามไว้อย่างไม่สามารถขยับเขยื้อนได้ กลิ่นอับชื้นในห้องทำให้เขารู้สึกอึดอัด หายใจติดขัด และความหวาดกลัวก็ค่อย ๆ คืบคลานเข้าสู่จิตใจเขา เสียงฝีเท้าเบา ๆ ดังเข้ามาในห้อง และไม่นานนัก เด็กชายตัวเล็ก ๆ คนหนึ่งเดินเข้ามาพร้อมรอยยิ้มที่ดูไร้เดียงสาอย่างไม่น่าเชื่อ
$ S- q6 m& m. ^
โจ—เด็กชายวัย7ขวบ—ก้าวเข้ามาใกล้แม็กกี้ด้วยความสนุกสนาน รอยยิ้มกว้างบนใบหน้าของเขาช่างไร้เดียงสาเหมือนเด็กธรรมดาทั่วไป แต่นัยน์ตาของเขากลับบิดเบี้ยวด้วยความบ้าคลั่งที่ไม่ควรมีอยู่ในเด็กอายุเพียงเท่านี้ เขาถือดินสอสีหลายแท่งในมือเล็ก ๆ ของเขา ขณะที่ก้าวมาหยุดตรงหน้าแม็กกี้
3 e. l x1 [' h
“วันนี้เรามาเล่นเกมกันเถอะ” โจพูดพร้อมกับรอยยิ้มเล็ก ๆ บนใบหน้า / g2 X! L0 ?& o; |) n
แม็กกี้พยายามจะพูดอะไรสักอย่าง แต่ปากของเขาถูกอุดด้วยผ้า เสียงของเขาถูกกักไว้ในลำคอ ขณะที่ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความหวาดกลัว จ้องมองไปที่เด็กชายซึ่งดูจะควบคุมทุกสิ่งอย่างเบ็ดเสร็จ โจหยิบดินสอหนึ่งแท่งขึ้นมา จับเล่นอย่างช้า ๆ เหมือนเด็กที่กำลังเล่นของเล่นใหม่
4 k. ~& W2 x1 f y
“ฉันจะทำให้เธอเป็นที่ใส่ดินสอ” โจพูดด้วยน้ำเสียงเบา ๆ ราวกับการเสนอไอเดียการเล่นสนุกธรรมดา ๆ
6 p3 }9 Y/ @4 q8 [( T8 A
แต่ในดวงตาของโจกลับเต็มไปด้วยความโหดร้ายอย่างไม่อาจปกปิดได้ เขาหัวเราะคิกคัก ขณะที่เขาค่อย ๆ เอื้อมมือไปปลดกางเกงของแม็กกี้ลง แม็กกี้รู้สึกถึงความหวาดกลัวที่ยิ่งทวีคูณขึ้น ความเจ็บปวดและสิ้นหวังที่เขารู้ว่าจะเกิดขึ้น ไม่สามารถปิดบังความอับอายและสิ้นหวังของเขาได้อีกต่อไป & a( t# F* S. g+ q V3 o. N
โจจ้องมองไปที่ร่างของแม็กกี้ราวกับกำลังพิจารณาของเล่นชิ้นหนึ่งในมือ เขาเริ่มหยิบดินสอสีแท่งหนึ่งขึ้นมาแล้วจ่อไปที่ท่อปัสสาวะของแม็กกี้ แม็กกี้พยายามจะดิ้นหนี แต่ไร้ประโยชน์ เสียงหัวเราะเบา ๆ ของโจดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง ราวกับเขากำลังสนุกกับการเล่นของเล่นชิ้นโปรด * d5 O G0 L6 ]
“มันต้องเข้าไปลึก ๆ นะ ถึงจะใส่ดินสอได้พอดี” โจพูดเบา ๆ - a, K+ e4 z9 u) {
มือเล็ก ๆ ของเขาค่อย ๆ สอดดินสอสีแท่งแรกเข้าไปในท่อปัสสาวะของแม็กกี้ แม็กกี้ดิ้นหนีด้วยความเจ็บปวดที่ปะทุขึ้นมาอย่างไม่อาจทนได้ ดวงตาของเขาเบิกกว้างด้วยความทรมาน ขณะที่ดินสอถูกสอดใส่เข้าไปลึกขึ้น โจมองดูด้วยความพึงพอใจ รอยยิ้มไร้เดียงสาบนใบหน้าเต็มไปด้วยความสนุกสนานจากการเล่นเกมบิดเบี้ยวนี้ 0 b3 n# ~5 h- ~. G \$ B; {& T: G6 }
“เยี่ยมเลย! เข้าพอดีเลย!” โจพูดขึ้นด้วยความดีใจ ขณะที่เขาดึงดินสออีกแท่งขึ้นมาแล้วเริ่มสอดมันเข้าไปในท่อปัสสาวะของแม็กกี้อีกครั้ง แม็กกี้รู้สึกเหมือนร่างกายของเขากำลังถูกฉีกขาดจากภายใน ความเจ็บปวดนั้นแผ่ซ่านไปทั่วร่าง น้ำตาไหลอาบแก้มอย่างไร้การควบคุม
! n2 ~. B. r7 ^& A1 D
“ฉันจะใส่ดินสอครบทุกแท่ง!” โจพูดพร้อมกับเสียงหัวเราะเบา ๆ ราวกับเด็กที่กำลังวาดภาพบนกระดาษอย่างสนุกสนาน - w5 }1 l# _. @1 m# ]
ดินสอแท่งแล้วแท่งเล่าถูกสอดเข้าไปในท่อปัสสาวะของแม็กกี้ ความเจ็บปวดนั้นทวีความรุนแรงมากขึ้นเรื่อย ๆ แต่แม็กกี้ไม่อาจทำอะไรได้ ร่างกายของเขากลายเป็นเพียงสิ่งที่ไร้ชีวิตและไร้การควบคุม ขณะที่โจหัวเราะอย่างสนุกสนานไปกับสิ่งที่เขาทำ
; V) P2 s$ T1 E+ A
เมื่อดินสอแท่งสุดท้ายถูกสอดเข้าไป โจก็ยิ้มกว้างแล้วลุกขึ้นยืน จ้องมองผลงานที่เขาเพิ่งสร้างขึ้น “ตอนนี้เธอเป็นที่ใส่ดินสอแล้ว!” โจพูดด้วยน้ำเสียงสดใส เหมือนเด็กที่เพิ่งสร้างผลงานศิลปะเสร็จสิ้น $ s2 o) J8 n: D1 C/ Y1 w
แม็กกี้หมดแรงแล้ว เขารู้สึกถึงความเจ็บปวดที่แผ่ซ่านไปทั่วร่าง และความสิ้นหวังที่ไม่อาจบรรยายได้ในจิตใจ โจหัวเราะเบา ๆ ก่อนจะก้าวถอยหลังไปอีกก้าว มองดูแม็กกี้ที่นั่งนิ่งอยู่เหมือนวัตถุไร้ชีวิต
+ y2 C2 `' p: G9 H. L
“นี่เป็นเกมที่สนุกที่สุดเลย!” โจพูดพร้อมกับเสียงหัวเราะเบา ๆ แล้วหันหลังเดินออกจากห้อง ทิ้งแม็กกี้ไว้ในความมืด ความเจ็บปวด และความหวาดกลัว - C/ C* |9 N- X: i4 V
9 ^/ @( ?5 R& [6 y
, o) F8 z f" g. a' H | 
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2024-9-12 18:59:24
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2024-9-12 19:20:22
โพสต์ 2024-9-12 19:34:36
โพสต์ 2024-9-12 20:37:39
โพสต์ 2024-9-12 20:52:15