ศิษย์เก่า ตอนที่ 1

Maximam

..ใครเล่าจะรู้ว่ากาลเวลาที่ผ่านไปแล้วมันจะหวนกลับมาให้ผมและครูได้กลับมาเจอกันอีกครั้งและตกลงเป็นแฟนและยังได้ใช้ชีวิตอยู่ร่วมกันจนถึงทุกวันนี้แบบ
มีความสุข จขากเรื่องราวรักต้องห้ามในรั่วของโรงเรียนชายล้วนระหว่างคครู
และนักเรียนที่ทำให้ครูน็อตกับผมเกือบโดนไล่ออกเพราะทำผิดกฎระเบียบ และ
ทำให้ผมกับครูน็อตได้ผิดใจกันไปเพราะความรักที่ผมมีต่อครู ผมขอบคุณครู
นะครับที่มอบชีวิตที่เหลือให้ผมได้ดูแล ถึงผมจะไม่ใช่เกย์ที่ดีที่สุดแต่ผมสัญญา
ครับว่า จะดูแลครูและครอบครัวที่เราสร้างให้ดีที่สุดครับ..

"ดูคลิปงานแต่งเราหรือครับต๊อด เดี๋ยวเขาออฟฟิศสายหรอกไปทานมื้อเช้า
ได้แล้วครับ"
ครูน็อต ครูเกย์หนุ่มหล่อสายหวานและเรียบร้อยเดินเข้ามาหาต๊อดศิษย์เก่าที่
เขาเลือกมาเป็นคู่ชีวิต ต๊อดจึงล็อคคอครูน็อตมากอดและหอมแก้มครูไปหนึ่ง
ฟอดแรงๆ แล้วพูดกับครูน็อตว่า...
"สายก็ไม่เป็นไรนี่ครับธุรกิจของผมเอง ขอแค่มีครูอยู่ข้างๆแค่นี้ผมก็ได้กำไร
แล้วครับ"
"คารมหวานแบบนี้ไง ครูถึงรักเธอ เด็กบ้า"
"ไม่เด็กแล้วนะ ทำครูเจ็บจนร้องแล้วด้วย"
"หือ ตานี่ ไปทานข้าวได้แล้ว"
ครูน็อตตบไหล่ต๊อดก่อนที่ทั้งคู่จะลุกไปทานข้าวเช้าด้วยกัน และครูน็อตก็ขับ
รถไปส่งต๊อดที่ออฟฟิศก่อนไปสอนนักเรียน

แน่นอนครับว่ากว่าะมาเจอความรักที่ลงตัวและจบได้สวยงามแบบนี้ ครูน็อต
และต๊อดเกือบพลากจากกันตลอดชีวิต หากวันนั้นต๊อดไม่ตัดสินใจไปเรื่องงาน
ที่ จ.นครปฐมให้ลูกค้า เขาทั้งคู่ก็คงไม่ได้ปรับความเข้าใจกันแน่

ย้อนไปเมื่อปี 2565
ต๊อด นักบัญชีหนุ่มหล่อที่เป็นเกย์โบทรุกได้และรับได้ ดีกรีจบบัญชีจากมหาลัย
ชื่อดังและเปิดกิจการรับทำบัญชีอิสระเล็ก ๆ เป็นของตัวเองโดยมีตัวเขาเป็น
ทั้งเจ้านายและลูกน้องไปพร้อมๆกัน ปีนี้ก็ครบ 5 ปี ที่ต๊อดเปิดกิจการและประคับ
ประครองมาได้อย่างลำบากเหมือนกันกับธุรกิจขาลงที่หลายกิจการทยอยปิด
กิจการกันหมด ....เฮ้อ เดือนนี้งานรายเดือนลดลงมากเลย จะมีโอกาศได้งาน
มาเพิ่มอีกไหมหนอเนี่ย...

ต๊อดเอ่ยขึ้นพร้อมนอนลงที่โซฟาด้วยความเหนื่อยล้า และท้อใจที่ธุรกิจเหลือ
งานรายเดือนเพียงแค่ 4 งาน จากเดิม 10 งานตามแผนที่วางไว้ ทันใดนั้นเขา
ก็ฝันเห็นองค์ประปฐมเจดีย์สีทององค์สูงตระหง่าน ที่มีองค์หลวงพ่อพระร่วง
ประดิษฐานอยู่นั้น ต๊อดก็สะดุ้งตื่นขึ้นมาพร้อมกับเสียงไลน์โทรเข้าจากลูกค้า
ซึ่งลูกค้ารายนี้เคยพูดเปรยๆไว้ว่าจะจดเลิกกิจการ ...สาธุ ขอพรพระร่วง เมตตา
ให้ลูกค้าอย่าเพิ่งเลิกกิจการเลยนะครับ... ต๊อดนึกถึงแล้วกดรับสายลูกค้า
"สวัสดีครับคุณเจมส์"
"คุณต๊อด ผมจะจดทะเบียนเพิ่มทุน คุณต๊อดรับจดด้วยไหมครับ"
"รับครับ คุณเจมส์ คุณเจมส์ส่งราละเอียดเข้าไลน์ผมได้เลยครับผมจดผ่านออนไลน์
ให้ครับ"
ต๊อดตอบรับด้วยความดีใจที่ลูกค้ารายนี้โทรมาจดเพิ่มทุน นั้นก็แสดงว่าบริษัท
คุณเจมส์ก็ยังไม่ปิดกิจการ แต่แล้วต๊อดก็ต้องชะงักเมื่อคุณเจมส์บอกว่า...
"แต่ผมจดมือหนะสิครับ คุณต๊อดต้องไปจดให้ผมที่นครปฐมคุณต๊อดสะดวกไหม
เรียกค่าใช้จ่ายค่าเดินทางผมได้นะครับ"
ต๊อดเงียบไปชั่วครู่ก่อนจะพูดว่า....
"ได้ครับ เดี๋ยวผมทำใบเสนอราคาส่งให้ทางmailนะครับ"
หลังจากวางสายจากลูกค้า ต๊อดก็ทำใบเสนอราคาส่งให้ทางลูกค้าก็อนุมัติและ
โอนยอดให้ต๊อดทันที ถึงแม้ในใจจะไม่อยากไปแต่ก็ต้องไปเพราะถ้าจ้างคนอื่น
ลูกค้าคงไม่พอใจแน่นอน ถึงแม้ภาพเก่าวันวานจะย้อนขึ้นมาก็ตาม

ต๊อดเดินทางไปขึ้นรถตู้ที่สายใต้ใหม่เพื่อไปนครปฐม ไม่เชื่อใช่ไหมครับว่านักบัญชี
หนุ่มวัย 27 ปี จะไม่มีรถขับแถมยังเช่าคอนโดเป็นทั้งที่อยู่และที่ทำงาน เชื่อเถอะครับ
คนขี้งกและประหยัดแบบต๊อดใช้ชีวิตแบบนี้จริงๆ อีกทั้งยังขับรถไม่เป็นอีกด้วย
ต๊อดจึงใช้ชีวิตแบบชิว สะดวก และเรียบง่ายตลอดมาก ที่สำคัญต๊อดชอบฟังเพลง
แนวลูกทุ่ง เขาจึงเปิดเพลงฟังผ่านแอพแล้วเผลอหลับตลอดทาง
...รถเมรับจ้างประจำทางสายเพชรบุรี
ผ่านองค์ปฐมเจดีย์สีทองมองสูงตระหง่าน...
เสียงเพลงนิราศรักนครปฐมเลื่อนขึ้นมาจึงทำให้ต๊อดสะดุ้งตื่นเมื่อรถตู้ขับผ่านองค์
พระปฐมเจดีย์จนล่วงถึงตลาด ต๊อตลงจากรถก็รีบไปทำธุระเรื่องงานให้เสร็จแต่ก็นะ
หน่วยงานราชการช่วงใกล้เที่ยงก็พอรู้กัน ต๊อดจึงอัพโซเชียลว่าตอนนี้อยู่ที่นครปฐม

เพื่อนๆในโซเชียลและคนรู้จักต่างก็เข้ามาแซวในคอมเม้นท์ต่างๆนานา แต่ก็มีหนึ่ง
คอมเม้นท์ที่ทำให้ต๊อดอบกังวลใจว่าจะมีโอกาศได้เจอหรือไม่...
"เอ๊ะ แอบไปหาใครด้วยเปล่าไอ้ต๊อด นครปฐม"
"เออ นั่นดิถ้าเจอก็ขอให้ปรับความเข้าใจกันสักทีนะ ผ่านมาหลายสิบปีละ"
"นั่นดิ สาธุ ขอพรพระร่วงดลใจให้ครูน็อตกับไอ้ต๊อดเจอกันสักทีเถอะ"
ต๊อดเห็นคอมเม้นท์ของเพื่อนสมัยที่เรียน ม.ปลายด้วยกันก็ยิ่งทำให้เขาอดคิดถึงครู
น็อต อดีตคนรักเก่าของเขาไม่ได้ ภาพจำเก่าๆโดยเฉพาะคืนเข้าค่ายลูกเสือที่เขา
ทั้งคู่ได้แอบมีสัมพันธ์รักครั้งแรกด้วยกัน

กว่างานจะเสร็จก็เกือบบ่ายสอง ต๊อดเดินออกมาเรื่อยๆจนมาถึงองค์พระปฐมเจดีย์
ต๊อดขึ้นไปไหว้สักการะองค์พระร่วงโรจนฤทธิ์ และทันใดนั้นเขาก็ได้เงยหน้ามาพบ
กับคนที่นั่งข้างๆ นั้นก็คือ...
"ครูน็อต"
ต๊อดที่ได้เห็นหน้าครูน็อตก็อธิบายความรู้สึกภายในของตนไม่ถูกแต่ที่แน่ๆคือเขา
ดีใจเป็นอย่างมากที่พรที่ขอสัมฤทธิ์ผล ครูน็อตเอ่ยถามต๊อดแบบน้ำตาคลอด้วยรัก
และโคตรคิดถึง...
"สบายดีไหม โตเป็นหนุ่มมากเลยนะ เห็นแต่รูปในเฟสไม่คิดว่าจะได้เจอตัวจริง"
ต๊อดตอบไปด้วยเสียงสั่นเครือว่า...
"ผมโคตรคิดถึงครูเลยครับ"
จากนั้น ต๊อดก็โผลเข้ากอดครูน๊อตท่ามกลางสายตาของคน ถึงไม่มากแต่ก็ทำให้
ครูน็อตเขินได้จนหน้าแดงกล่ำ
"พอก่อน อายคนเขา ไปปิดทองก่อน"
ทั้งคู่พากันไปปิดทองที่องค์ร่วงองค์จำลอง ก่อนที่จะเดินคุยกันโดยรอบองค์พระปฐมฯ
ต๊อดจึงถามครูน็อตว่า...
"ครูสบายยดีไหม ครูยังดูน่ารักเหมือนเดิมเลยนะครับ"
"ครูก็ไม่สบาดีเท่าไหร่เพราะคิดถึงใครบางคน แต่ครูคงไม่น่ารักแล้ววหละปีนี้ก็ 37
แล้ว ต่างจากเธอที่ยังดูหนุ่มและหล่อขึ้นมาก แล้วนี้กินอะไรหรือยัง"
"ยังครับครู เสร็จงานที่พาณิชย์ก็รีบเดินมาที่องคค์พระ"
"หือ เดินมา ไกลนะนั้น ทำไมไม่เรียกวิน"
"ก็เดินคิดถึงใครบางคนแถวนี้ไง"
ทันใดนั้นท้องของต๊อดก็ร้องขึ้นด้วยความที่หิว ครูน็อตจึงพูดขึ้นว่า...
"นั้นไปทานข้าวกันเดี๋ยวครูเลี้ยงเอง"
"แล้วบ่ายนี้ครูไม่สอนหรือครับ"
"โดดสอนบ้างสิ ทีนักเรียนยังโดดเรียนกันได้เลย"
ครูน็อตเห็นต๊อดทำหน้างง เพราะครูไม่เคยโดดงานเลยสักครั้ง ครูน็อตจึงพูดกับ
ต๊อดไปว่า...
"ครูมีตรวจสุขภาพหนะเลยลางาน เห็นเฟสเราพอดีครูคิดว่าเธอคคงมาที่นี่ครูก็เลย
มารอเพื่อหวังจะได้เจอเธอ ต๊อด"
"ครูป่วยเป็นอะไรหรือครับ"
"แพ้ภูมิตัวเองครับ ช่วงนั้นที่เรามีปัญหากันมันยิ่งทำให้ครูทรุดลง เลยต้องขอย้าย
มารักษาตัวที่นครปฐมบ้านเกิดครู"
"ผม... ผมขอโทษนะครับครู ผมแค่อยากปกป้องครูเลยต้องพูดแบบนั้นออกไป"
"ครูเข้าใจ หลังจากที่เธอจบไป ไมค์ก็ทักมาคุยกับครูและพูดความจริงทุกอย่าง
ครูดีใจที่รู้ความจริงแต่ก็เสียใจที่ไม่ได้มีโอกาสเจอและคุยกับเธอ ถึงจะมีเฟสแต่
ก็ไม่กล้าทัก เห็นเธอเที่ยวผับ เที่ยวบาร์ ซาวน่า ออนเซน ครูก็ยิ่ง... หึงเธอ อยาก
เตือน อย่าดุ แต่ก็ไม่รู้ว่าจะเตือนจะดุในฐานะอะไร"
"นั้นผมขอคุยกับครูอย่างเปิดใจได้ไหมครับ"
"ได้สิครูรอเวลานี้มานาน"
ทั้งคู่เดินคุยกันมาจนถึงร้านข้าวหมูแดงหมูกรอบเจ้าดัง ที่ทั้งคู่เคยมาทานด้วยกัน
บ่อยๆตอนที่ต๊อดยังเรียน ม.ปลาย ครูน็อตมักพามาเที่ยวเสมอๆ ในขณะที่ทานข้าว
นั้น..
"ครูครับ ผมขอโทษนะครับที่ทำร้ายจิตใจครู จนครูต้องป่วย"
"ไม่เกี่ยวกับเธอหรอก ครูร่างกายไม่เข็งแรงมาตั้งแต่เกิด"
"เกี่ยวสิ เพราะผมที่ทำให้สุขภาพใจของครูแย่ลง แต่ผมไม่เคยลืมครูเลยนะครับ
ผมอยากเจอ อยากพูดคุย กับครูมากๆ แต่ผมก็ไม่กล้า ผมกลัวว่าครูจะหมดใจ
และหมดรักผมไปแล้ว"
"เด็กน้อย ถ้าหมดใจรักครูจะเพิ่มเธอเป็นเพื่อนทำไหมในทุกโซเชียลเล่า อะนี่
หมูกรอบที่เธอชอบทาน"
ครูน็อตตักหมุกรอบจากจานตัวเองมาให้ต๊อดเพราะรู้ดีว่าต๊อดชอบกินหมูกรอบมาก
"ครูจำได้ด้วย"
"จำได้ทุกอย่างแม้แต่ไซร้ กางเกงใน แต่ตอนนี้มันคงไม่ใช่ไซร้เดิมแล้วมั้ง"
"นั้นครูลองเช็คดูไหมครับว่ามันยังเหมือนเดิมหรือเปลี่ยนไป"
"อย่ามาพูดให้อยากแล้วจากไป ตัวแสบ"
ต๊อดจับมือครูน็อตแล้วพูดว่า....
"ครูรับได้ไหมที่ผมต้องกินยาต้านไวรัสทุกวัน"

ต๊อดตัดสินใจพูดกับครูน็อต ครูน็อตแอบอึ้งไปนิดเพราะคิดว่าต๊อดติดเชื้อเพราะ
ชอบเที่ยวที่อย่างว่า แต่ไม่ใช่เลยครูหยิบแก้วน้ำของต๊อดมาดื่มแล้วพูดว่า...
"ถ้าติดครูก็ไม่กลัว"
"ครู ไม่ใช่งั้น คือผมตรวจเลือดทุกสามเดือนผลเลือดปกติ แต่เพื่อความปลอดภัย
หมอเลยให้ผมลองกินยาต้านกันไว้เพื่อผมพลาดไม่ได้ใส่ถุง"
"แตกฉานเรื่องนี้เต็มที่เลยสิ ตัวแสบ"
"ครูครับ เรามานับหนึ่งเริ่มต้นกันใหม่ได้ไหมครับ ถ้าครูไม่รังเกลียดในสิ่งที่ผมเป็น"
"ครูรอเธอมานาน ต่อให้เธอเป็นอะไรร้ายแรงครูก็พร้อมเดินไปกับเธอ ต๊อด"
ทั้งคู่ต่างรู้สึกดีและคิดถึงกันตลอดเวลาจนเวลาที่เขาทั้งคู่รอคอยก็หวนมาถึงในวันนี้แบบนี้อย่าลืมติดตามตอนต่อไปนะครับว่าเรื่องของครูน็อตและต๊อดจะเป็นไงต่อ

wiput

ขอบคุณครับ

muangman2522

ขอบคุณครับ

wutthinat345

ขอบคุณครับ

soobin69ck

ขอบคุงมากคร้าบ

kkhaooatttt

ขอบคุณครับ

Tifny008

เยี่ยมๆ

ckoop

น่าติดตามต่อมากเลยนะ

Trawan

สนุกมสกครับ

pipi1

ขอบคุณครับ

tjkung

ข อ บ คุ ณ ค รั บ

tajarak3

ขอบคุณครับ

Boy44boy

ขอบคุณครับ

yuttcap9946

krado

น่าสนใจเรื่องนี้

ckoop

อยากติดตามต่อค่ะ

theera

ขอบคุณ​ครับ​

mean4479

ขอบคุณครับ

nuangnut1996

สนุกมากครับ

eg1

ขอบคุณครับ

อาร์ตเอง

Maximam ตอบกลับเมื่อ 2024-10-5 00:32
เป็นแนวเล่าปัจจุบันแล้วย้อนกลับ
ไปอดีตครับ รอติดตามอ่านนะครับ

โอ้ รออ่านเลยครับ