นายร้อยหน้าลิฟต์(คุณหนูดอกฟ้ากับนาย รปภ.) EP.1 ไม่ผ่านตานายแม่

Maximam

บอม(พระเอก) หนุ่มต่างจังหวัดที่มีอนาคตอยากเป็นตำรวจ แต่ฐานะทางบ้านไม่ค่อยจะดีพ่อกับแม่เป็นเพียงชาวนาธรรมดาที่ต้องเช่านาตัวเองทำจากนายทุนที่เอาโฉนดไป
จำนอง บอมจึงมีโอกาศเรียนแค่ ม.6 เขาจึงต้องดับความฝันตัวเองลงและมุ่งหน้า
เข้ามาหางานทำที่กรุงเทพฯ ด้วยวุฒิการศึกษาเพียง ม.6 เขาจึงได้มาสมัครเป็น
รปภ. อยู่ที่บริษัทค่ายเพลงแห่งหนึ่ง บอมเป็นหนุ่มหล่อหน้าตาดีแถมหัวดีเรียนเก่ง
เขาจึงเป็นที่รักของทีม ทุกคนในทีมต่างเอ็นดูและเมตตาด้วยความที่เขาอายุน้อย
และเป็นเด็กขยัน...
"บอม บอม"
"ครับหัวหน้า"
"เดี๋ยวเอ็งไปประจำการที่ลิฟต์ผู้บริหารนะไม่ต้องมาอยู่ตรงจุดแลกบัตร"
"ได้ครับหัวหน้า"

ดุล หัวหน้าชุด รปภ.ประจำตึกผู้บริหารได้มาเลื่อนขั้นให้กับบอมไปอยู่ในจุดที่สบาย
หน้าที่ต่อจากนี้คือกดประตูลิฟต์ให้กับเฮียพล เจ้าของค่ายเพลงเเละเจ้าของวงดนตรี
ลูกทุ่งชื่อดัง และดูและความเรียบร้อยภายในลิฟต์ให้เฮีย เปรียบได้กับการ์ดอีกคนก็
ว่าได้
"สวัสดีครับท่าน"
บอมเอ่ยทักเฮียพล ที่มาพร้อมกับคุณนายนัยนา และคุณไอติมลูกชายคนเล็กของเฮีย
"มาใหม่หรือเรา ไม่คุ้นหน้า"
เฮียพลเอ่ยถามบอมเหมือนคนที่ถูกชะตา ต่างจากคุณนาย บอมจึงตอบว่า...
"ใช่ครับ เพิ่งมาทำงานได้ 1 สัปดาห์ครับ"
"ดี นั้นเดี๋ยวขอสัมภาษณ์หน่อยละกัน"
"ให้ผมช่วยถือไหมครับ"

บอมหันไปที่ไอติมซึ่งถือของมาเยอะ ไอติม(นายเอก) ศิธา รัตนพีรเกียรติทรัพย์เจริญ
ลูกชายคนเล็กของเฮียพลซึ่งกำลังจะเป็นว่าที่คู่หมั้นกับผู้กองอรรนพ(อัน-นบ) ซึ่งไอติม
ก็ไม่ได้ชอบผู้กองนักเเต่ก็ต้องยอมเพราะคุณนายเป็นคนจัดการทุกอย่าง
"ได้ครับพี่ ขอบคุณนะครับ"
ไอติมพูดขึ้นด้วยรอยยิ้ม และส่งของให้เฮียพลที่พอมองลูกชายออกจึงไม่ได้ว่าแต่
คุณนายนี่สิแทบจะแดกหัวบอมเลยทีเดียว
"อะอะ รับของแล้วก็กดสิลิฟต์ งานฉันมีรออยู่มากมายไม่ใช่แค่ยืนกดลิฟต์อย่างเธอ"
"ขอโทษครับ"
บอมกดลิฟต์แล้วทุกคนขึ้นที่ชั้น 14 ห้องทำงานของเฮียพลบอมก็เดินตามเข้ามา
สาวๆ เกย์ๆ ประจำออฟฟิศต่างฮือฮาเมื่อ รปภ.หนุ่มหล่อขึ้นมาที่นี่

ห้องทำงานของเฮียพล
"ให้ผมเอาวางไว้ตรงไหนครับคุณ..."
"เดี๋ยวผมเอาไปเก็บเองครับ ขอบคุณพี่นะครับ"
ไอติมรับของจากบอมพร้อมเดินไปโซนห้องครัว เฮียพลจึงเรียกบอมมานั่งที่โต๊ะ
"นั่งลงสิ"
"เอ่อ ให้ผมยืนดีกว่าครับ ผมคงไม่เหมาะที่จะนั่งตรงข้ามกับท่าน"
"รู้ตัวก็ดีนี่ เป็น รปภ.ก็ต้องยืน"
"คุณนาย วันนี้คุณไม่ไปตรวจแผนกบัญชีหรือไง"
"เดี๋ยวค่อยไป ทำไมค่ะคุณพล ฉันจะอยู่ถ่มไม่ได้หรือไง"
คุณนายจับสายตาลูกชายตัวเองกับบอมออกว่าทั้งคู่ต้องชอบกันแน่นอน คุณนายจึง
คิดหาทางกดดันให้บอมลาออก แต่ทว่าเฮียพลดันถูกชะตากับเด็กคนนี้ งานนี้บันเทิง
"นั่งลงไอ้หนุ่ม ฉันสั่ง คนเหมือนกันไม่มีชนชั้น"
"แต่..."
"ไม่มีแต่ นั่งอย่ายืนค้ำหัวผู้ใหญ่"

บอมยอมนั่งตรงเก้าอี้ตรงโต๊ะทำงานเฮียพลโดยคุณนายนั่งอยู่ที่โซฟา เฮียพลจึงเริ่มคุย
กับบอม
"ชื่ออะไรเรา"
"ผมชื่อบอมครับ ชื่อจริงพิธา สุธีกรัยฤทธิ์"
"เป็นคนที่ไหนเรา"
"ผมเป็นคนโคราชครับ อยู่ปากช่อง"
"เฮ้ยคนโคราชบ้านเอง ปากช่องเหมือนกัน เเล้วเรียนจบอะไรทำไมถึงมาเป็น รปภ."
"ผมจบแค่ ม.6 ครับ บ้านผมฐานะยากจน ผมเลยออกมาช่วยพ่อแม่ทำนา ตอนนี้
ที่นาติดจำนองผมเลยต้องเข้ากรุงเทพมาหางานทำ"
เฮียพลได้ยินก็รู้สึกปลื้มใจที่บอมมีความขยัน และอดทนเลี้ยงดูพ่อแม่...
"ดีดี เออเเล้วอายุเท่าไหร่"
"ผมอายุ 21 ครับ"
"เเก่กว่าเจ้าไอติมลูกฉันเพียง 2 ปี แล้วเกณฑ์ทหารยัง"
"ใบดำครับ"
"โชคดี ๆ เออแล้วก่อนจะเรียนจบเคยคิดฝันไหมว่าอยากทำงานอะไร"
"ผมอยากเป็นตำรวจครับ ไปสอบติดโรงเรียนนายร้อยแต่ฐานะเป็นอุปสรรครับผมเลย"
"มาเป็นนายร้อยหน้าลิฟต์ โธ่ พ่อคุณ นี่แหละหนาความจน"

บอมถึงกับหน้าเสียเมื่อคุณนายพูดขึ้นมาแบบนี้ ไอติมดูท่าคุณแม่คงไม่ชอบบอมแน่นอน
"คุณแม่ครับ ขนมเค้กและชาครับ เห็นพี่ปังปอนบอกว่ามีเอกสารการเงินที่คุณแม่ต้อง
เซ็นด้วย ติมว่าเราไปแผนกบัญชีการเงินดีกว่านะครับ"
"แม่ยังไม่อยากไป อยากดูละครชีวิต เออเดี๋ยวบ่ายนี้ผู้กองอรรนพคู่หมั้นลูกจะมาพาไป
มหาลัยแม่ว่าเราโทรหาพี่เขาหน่อยก็ดีนะจะได้ไม่คาดกัน"
"คุณแม่ครับ ติมยังไม่ได้หมั้นกับเขาครับ"
"โอ๊ยจะเร็วหรือช้าก็ต้องหมั้นอยู่ดี เนี่ยพี่เขานายร้อยตัวจริง ลูกแม่สบายทั้งชาติ"
"คุณนายเงียบๆผมจะคุยกับเจ้าบอม เออแล้วเราพักที่ไหน"
"ผมเช่าห้องอยู่ครับ"
"ต๊าย บ้านช่องก็ไม่มี น่าเห็นใจ"
เฮียพลชักเริ่มหงุดหงิดที่คุณนายพูดจาถากถางบอม เฮียพลจึงแก้เผ็ดคุณนายไปว่า..

"ใช่คุณนัยนา น่าเห็นใจไอ้หนุ่มนี่ เอางี้เงินเดือนเองอาจะปรับให้เท่ากับวุฒิ ป.ตรี ที่
15,000 บวกค่าโอที ค่าตำแหน่งคุมลิฟต์และการ์ดอาคารให้อาอีกต่างหาก และก็จะ
เพิ่มงานให้อีก 1 งานคือ เป็นการ์ดรับส่งลูกชายฉันเเจ้าไอติม"
"อะไรกันคุณ ตาติมมีคนดูแลรับส่งอยู่แล้ว จะมาให้คนไม่มีหัวนอนปลายเท้าอย่างนี้
มาดูแลลูกเรา ฉันไม่ยอมนะ"
คุณหวีดขึ้นแต่เฮียพลก็ไม่สนใจคุยกับบอมต่อ....
"เออ บอมต่อไปเรียกฉันว่าอาหรือคุณอาก็ได้ ไม่ต้องเรียกท่าน คนปากช่องบ้าน
เดียวกัน อาถือว่าเอ็งคือลูกหลาน"
"คุณพล คุณจะบ้าหรีอไง"
"ส่วนเมียฉันก็เรียกนายแม่ไปเหมือนคนอื่นๆ เดี๋ยวบ่ายนี้ไปส่งเจ้าติมที่มหาลัยด้วย
ขับเบนซ์เป็นไหม"
"ขับเป็นแต่มอไซต์ครับ"
"อือ นั้นขับมอไซต์ไปดูแลลูกอาให้ดีดี แล้วเดียววันหยุดอาจะส่งไปเรียนขับรถ"
"คุณพลคุณฟังฉันอยู่ไหม คุณพล อย่าเดินหนีฉันนะ คุณพล"
เฮียพลเดินออกจากห้องทำงานไปห้องบันทึกเสียเพื่อดูข้าวปั้นลูกชายคนโตบันทึกเสียง
คุณนายจึงตามไปเคลียร์กับเฮียจนลืมไปว่าทิ้งลูกไว้กับบอม

"พี่บอมครับ นี่ข้าวกับขนมพี่เอาไว้ทานตอนเที่ยงนะครับจะได้ไม่ต้องซื้อ"
"ไม่เป็นไรครับคุณหนูผมเกรงใจ"
"เกรงใจทำไม เรียกผมว่าไอติมก็พอไม่ต้องคุณหนู"
"เออ แต่ว่า..."
"ไม่มีแต่ ผมจะลงไปข้างล่าง พี่ลงไปพร้อมติมเลยก็ได้ เดี๋ยวถ้าคุณพ่อมีอะไรเรียกใช้
หรือจะลงไปข้างล่าง จะวอหาพี่เอง"
"ได้ครับ"
ไอติมรู้สึกชอบบอมเช่นเดียวกันกับพี่บอมที่ก็รู้สึกดีกับน้องไอติม ทั้งคู่เดินคู่กันมันดู
แต่ต่างกันมาก หนุ่มรปภ.กับคุณหนูนักศึกษา ตอนนี้ไอติมลงมาที่โรงอาหารบริษัท
เพื่อหามุมสงบๆอ่านหนังสือ ซึ่งบอมก็มีแอบมองเป็นระยะ
"ไงว่ะ เลื่อนขั้นวันแรก เป็นญาติเฮียเเล้วไงน้องรัก"
"พี่ดลก็พูดไป ผมก็ไอ้บอมคนเดิมนี่แหละครับ"
"ชอบเหรอว่ะ เห็นมองบ่อยๆ"
"ชอบพี่ แต่คงไกลเกินเอื้อม ดูเขาดิอย่างดอกฟ้า ผมนี่หมาวัดดีดี"
"ไอ้บอม ข้าว่าคุณหนูไอติมก็คงปลื้มๆเอ็งนะ ไม่เคยเห็นคุณหนูยิ้มกับไอ้ผู้กองนั้น
เหมือนกับเอง"
"จริงแม่งโคตรเก๊ก"
"ไอ้พี ไอ้แน็ค พูดโดนใจลูกพี่ ไอ้บอมถ้าชอบก็ลุยเว้ย ถึงมึงจะนายร้อยยืนหน้าลิฟต์
แต่เอาจริงๆตอนนี้มึงยืนในใจคุณหนูแล้วหละ"
"ยังไงว่ะไอ้พี่ดล"
"มึงก็ดูนั่น คุณหนูมาพร้อมแก้วน้ำปั่นกูว่าของไอ้บอมชัวร์"
ไอติมเดินถือแก้วน้ำปั่นมาพร้อมถุงขนมและเดินตรงมาที่โต๊ะบอมกับเพื่อนๆกำลังกินข้าว
"ขนมครับพี่พี่ อันนั้มะพร้าวปั่นเจ้าอร่อยพี่บอมลองดื่มนะครับ แล้วอาหารอร่อยไหมครับ"
เป็นจริงอย่างที่ดลคิดไว้ บอมจึงพูดขขึ้นว่า...
"อร่อยครับ ข้าว ข้าวะไรนะพี่ดล"
"ข้าวปลาซาบะเว้ย อาหารญี่ปุ่น"
"แล้วซูชิอะครับได้ทานยัง"
"อะไรเหรอครับ"
บอมเอ่ยถามแบบงงๆ ไอติมจึงหยิบกล่องอาหารอีกกล่องออกมาจากถุงข้าวที่ส่งให้บอม
"นี่ไงครับ ซูชิ ลองทานดู อันนี้วาซาบิกินแต่น้อยนะครับ"
"เฮ้ยมึง พี่ว่าเรา 3 คนไปเตรียยมตัวเข้างานดีกว่าหว่ะ"
"เข้างานอะไรพี่เพิ่งเที่ยงครึ่ง ข้าวยังกินไม่อิ่มเลย"
พีเอ่ยขึ้นแน็คจึงดีดหูพี พีถึงเข้าใจและทั้งสามคนก็ลุกออกมาเหลือเเค่ไอติมกับบอม

ไอติมกับบอมทานข้าวด้วยกันที่โรงอาหารจนอิ่ม บอมก็ขับมอไซต์พาคุณหนูไปส่ง
ที่มหาลัยโดยที่เฮียพลกำชับใหห้รอรับกลับไปส่งที่คอนโดด้วย ดูท่าคุณพ่อกับคุณแม่
คงต้องเคลียร์กันยาวแน่นอน

"นี่เฮีย เฮียทำแบบนี้ได้อย่างไร แล้วผู้กองนพเขาจะรู้สึกอย่างไร"
"ก็ชั่งผมไม่แคร์ คนที่ผมแคร์คือลูก"
"แต่ลูกเรากำลังจะหมั้นกับเขานะ"
"นี่...นัยนาเมื่อไหร่จะเลิกบ้าสักที คุณไม่รู้หรือไงว่าเรากำลังทำโปรแจ็ค และบ้านผู้กอง
ก็มีธุรกิจค่ายเพลงซึ่งเป็นคู่แข่งกับเรา"
"แต่ฉันมองมันมันจะทำให้เรากับเขารวมกันเป็นปึกแผ่นและยิ่งใหญ่กว่าเก่า"
"เขาจะมาฮุบงานเราไปเป็นของเขาหนะสิ คิดไม่ได้หรือไง"
"เฮีย แล้วที่เฮียปล่อยลูกไปกับไอ้บ้านนอกนั้นมันดีแล้วหรือไง"
"ใช่ มันดีแล้ว ตาสว่างได้แล้วนะนัยนา ก่อนที่คุณจะทำงานใหญ่ผมเสีย ผมจะเข้าไปดู
ลูกบันทึกเสียง ถ้าคุณจะเข้าก็อยู่เงียบๆ"

เย็นวันนั้นหลังเลิกเรียน สายของไอติมรายยงานว่าผู้กองนพไปดักรอที่หน้าคอนโด
"เวรละ เอาไงดีเนี่ย"
บอมจึงพูดกับไอติมขึ้นว่า....
"ถ้าคุณไอติมไม่รังเกียด ไปค้างห้องผมก็ได้นะครับ แต่มันจะลำบากหน่อยนะ"
"ดีเลย ลำบากที่อยู่ก็ยังดีกว่าไปเจอตานั้น นั้นเราไปห้องพี่บอมกันครับ"
หนุ่มน้อยลูกคุณหนูจากที่เคยนั่งเบนซ์ราคาแพงวันนี้เขารู้สึกชอบเวฟ125เข้าให้
เเล้วสิกอดเอวบอมซะเเน่นเชียว

เมื่อมาถึงห้องเช่าของบอม ภายในมีแค่ที่นอน ทีวีไม่มี แอร์ไม่มี ห้องอาบน้ำไม่มี
มีแค่ห้องส้วมแบบนั่งยองOMG ที่อาบน้ำก็อยู่หลังห้องตรงพื้นที่ทำครัวไม่มีฝักบัว
มีแค่ถังรองน้ำไว้อาบ ดีนะเนี่ยที่ไอติมแวะซื้อของใช้ส่วนตัวมาด้วย
"คุณหนู"
"บอกเเล้วไงให้เรียกไอติม"
"ครับ ไอติม ไอติมอยู่ได้ไหมอ่ะครับ"
"ได้ครับ คิดซะว่าอยู่ค่ายลูกเสือสมัยเรียน ติมอยากอาบน้ำอะพี่ ห้องน้ำ"
"ไม่มีอะครับ อาบด้านหลัง"
"โหพี่เอ้าดอเลยนะเนี่ย แก้หมดไม่กลัวคนเห็นเหรอครับ"
"นั้นไอติมไปสปาไหมพี่ขับรถให้"
"ไม่อะครับ เปลี่ยนบรรยากาศบ้างก็ดี"
"แต่พี่ว่าไม่ดีมั้งครับ พี่ไม่อยากให้ใครเห็นเรือนร่างของไอติม"

บอมเอาผ้าใบมากั้นทำที่อาบน้ำให้ไอติม พร้อมกับส่งผ้าขนหนูและผ้าขาวม้าให้ไอติม
แต่ว่าไอติมนุ่งผ้าขาวม้าไม่เป็นนี่สิจึงหลุดให้บอมเห็นต่อหน้าต่อตา ดีนะที่ติมใส่เกงใน
"นุ่งไม่เป็นก็ไม่บอก"
บอมพูดขึ้น พร้อมมองร่างกายไอติมที่ขาวน่ากินอย่างไอติมกะทิสด เป้าอวบเป่งน่าจับ
มากๆ ไอติมจึงเลือกใส่แค่เกงในไม่นุ่งละผ้า
"ก็คิดว่าจะนุ่งง่ายๆเหมือนผ้าขนหนูนี่ครับ พี่ไม่ว่าใช่ไหมถ้าจะไม่นุ่ง"
"ตามใจไอติมเลยครับ แล้วไม่อาบพี่เหรอครับ"
"อายทำไม เห็นแบบนี้ติมก็เป็นแดนเซอร์ของวงนะ เวลาเปลี่ยนชุดแบบรีบๆก็แก้หมด
เหลือเเค่เกงในเหมือนกัน"
ไม่แปลกใจเลยใช่ไหมครับว่าทำไมลูกคุณหนูถึงทนลำบากได้ เพราะลูกคุณหนูก็ต้อง
ทำงานเหมือนลูกน้องเช่นกัน ยิ่งออกคอนเสิร์ต ออกงานจ้าง ความลำบากไม่ต้องพูด
บอมจึงแกล้งแซวไอติมว่า...
"โหไม่น่าเชื่อ หุ่นบางร่างเล็กแบบนี้ เต้นไหวเหรอ ไปอาบน้ำได้แล้วครับเดี๋ยวผมต้ม
บะหมี่กึ่งสำเร็จรูปให้นะ"
"ไม่เอาอะเดี๋ยวติมพาพี่ไปเลี้ยงเอง มาอาบด้วยกันก็ได้"
"จะดีเหรอ"
"ดีดิ ได้อาบเสร็จพร้อมกัน"
"ก็...ได้ครับ"
บอมตอบรับคำเชิญแบบเขินเเล้วเข้าไปอาบบน้ำด้วยกันกับไอติม ต่างคนต่างเขินทั้งคู่
อาบน้ำด้วยกันแต่ก็ยังไม่ถูกตัวกันนะ บอมวางตัวดีมากหันหลังให้ไม่มองไอติมเป็นการ
ให้เกียรติ ร่างกายกำยำผิวสีแทน เนื้อแน่น เป้าเลิศ ไอติมก็แข็งนะครับพี่บอม

หลังจากอาบน้ำเสร็จทั้งคู่ก็ออกมาทานมื้อค่ำด้วยกันที่ร้านข้างทางแบบบ้านๆ ดูท่าไอติม
จะติดใจพี่บอม รปภ.คนนี้ซะะเเล้วสิเนี่ย งานนี้จะเป็นอย่างไรต่อฝากติดตามด้วยนะครับ

wutthinat345

ขอบคุณครับ

Nurat445g

โอ้ยยยยตอนแรกก็สนุก

asa11

ขอบคุณครับ

por_mkfc

ขอบคุณค่า

Addy6699

ขอบคุณครับ

Fcukingoff

ขอบคุณครับ

Kamanit007

สนุกครับ ขอบคุณครับ

mackpo24

ขอบคุณมากครับ

tutakam3

เนื้อเรื่องน่ารัก ชอบๆครับ

benzyang

ขอบคุณครับ

Apollo3416

น่ารัก  แต่จนไปหน้อยนะ

kim0048

ขอบคุณครับ

zaajung

amepol

ขอบคุณครับ

teeinter19

เนื้อเรื่องดีมาก ไม่ซ้ำใคร

pipi1

ขอบคุณครับ

tao_taokung

ขอบคุณครับ

pai_2552

ขอบคุณครับ

clubka

รปภ น่ารัก{:sm-47:}

Pppppppppp1502

ขอบคุณครับ