อาบัติ รักต้องห้ามของเราและนาย ตอนที่ 2

Maximam

หลายเดือนผ่านไป อธิปกับวัชระก็ดูสนิทสนมกันมากราวกับหนุ่มสาวที่มีใจรักมั่นต่อกัน

" y' T2 I$ h0 ?ทุกคนต่างรู้ว่าทั้งคู่มีใจภักดีต่อกัน ถึงแม้จเด็ดจะควบคุมคนงานไม่ให้พูดมากแต่เรื่องราวก็ไม่วายที่จะ
: A+ q2 G5 h$ F4 O& w+ q8 a: ^! w/ Uไปถึงหูท่านเศรษฐี เพราะพวกชาวบ้านที่แอบเห็นได้นำความมาบอกเล่าท่านเศรษฐี จนกท่านเศรษฐี
ต้องบุกมาที่ท่าเรือเอง
2 u# |; _; i. n. V- ^- I
# N$ ]6 w0 j3 h  U& i- Dทันทีที่ท่านเศรษฐีเข้ามาที่เรือนเล็ก....
, T2 N' M5 f( {7 T6 S% V& \, s4 x7 W"ไอ้จเด็ด ลูกกูอยู่ในนั้นใช่ไหม"
* ]: q0 P0 c! c. E. u" {" ~"ไม่ขอรับคุณชายออกไป..."
"พวกมึงจับไอ้จเด็ดไว้"
"อย่านะขอรับท่านเศรษฐี อย่าขอรับ"
9 F! u4 |3 p! h2 p# v4 uเมื่อท่านเศรษฐีเปิดประตูเข้าไปก็พบอธิปนอนอยู่ภายใต้อ้อมกอดของวัชระที่ไร้ซึ้งเสื้อผ้าปกปิดกายมีแต่
( Z: h* p! F1 w) ?ผ้าแพรคลุมกายช่วงล่างของทั้งคู่เอาไว้....
"ไอ้ลูกชั่ว มึงทำอะไรกัน"

) M4 t+ @3 J* i% sทั้งคู่ต่างลุกขึ้นนั่งด้วยความตกใจ อธิปมองเห็นจเด็ดถูกจับตัวเอาไว้ก็รู้เเล้วว่าพ่อเขาบุกเข้ามาโดยไม่ทัน
ตั้งตัว เมื่อทั้งคู่ใส่เสื้อผ้าเสร็จ
"มันเกิดอะไรขึ้นอธิป พ่อคาดหวังกับเอ็งมากนัก แต่เอ็งทำไมทำแบบนี้"
  R$ U6 [$ r1 C: D% q0 U$ x$ o"คุณพ่อขอรับ ลูก...ลูกเป็นต้วนซิ่ว ลูกไม่ได้รักสตรี ลูกรักผู้ชาย"
"ไอ้ลูกเวรมึง"
% Z; A$ R. C9 y$ B9 k8 R' D5 R: {เพี๊ยะ ท่านเศรษฐีตบเข้าที่หน้าของวัชระอย่างจังจนมุมปากแตก เหตุก็เพราะวัชระเอาตัวเข้ามาปกป้อง
4 c4 Q4 y: ^/ E. iอธิปไม่ให้โดนพ่อตบ
"พี่ท่าน"
"กระผมไม่เป็นไรขอรับคุณอธิป"
3 [8 f/ J6 M$ V/ E& J& C"คุณพ่อขอรับ คุณพ่อทำแบบนี้มันเกินไปหรือไม่ขอรับ วัชระผู้นี้ก็เป็นคนดี ขยันทำงาน และทำงานดี
3 V3 b& E- g$ m# O7 O6 O% }เสียด้วย"
"งานในหอนอนหละสิ"
1 Q: d) o3 ^0 J" T) j"คุณพ่อกำลังดูถูกลูกอยู่นะขอรับ"
"พวกมึง คุมตัวอธิปกับไอ้จเด็ดกลับเรือนใหญ่ อีก 7 วัน ข้าจะให้อธิปแต่งงานกับหนูโบตั๋น ลูกสาว
ของโกเซ็ง ส่วนมึงไอ้จับกัง มึงออกไปจากเรือนกูกูไล่มึงออก"
"ไม่นะขอรับคุณพ่อ หากคุณพ่อไล่เขาไปลูกจักขอตายต่อหน้าคุณพ่อ"
"อธิป"
"ลูกพูดจริงขอรับ ลูกรักวัชระ หากชาตินี้ไม่ได้เคียงคู่กัน ลูกก็มิขอมีคู่ตอดชีวิต"
  l* X8 I( ^' g7 E2 L0 `
& P( x2 a4 S9 c% F. ?  Wอธิปลั่นวาจาออกมาด้วยจิตที่ตั้งมั่นต่อรักของตน แต่ท่านเศรษฐีก็ไม่วางมือจับทั้งคู่แยกออกจากกัน
อธิปถูกกักบริเวณให้อยู่แต่ภายในหอนอน ส่วนจเด็ดก็โดนลงโทษให้ไปทำงานที่ครัวไม่ต้องมาดูแลอธิป
ส่วนวัชระก็ต้องกลับไปทำงานแบกหามตามเดิม

ในค่ำคืนข้างแรมที่พระจันทร์ไร้ซึ่งแสง วัชระแอบย่องเบาเข้ามาหาอธิปที่เรือนใหญ่โดยทั้งคู่แอบนัดเจอกัน
" U# P: k; U2 t7 L: Uที่ท่าน้ำ
. g/ i2 a$ W5 V% Q- _9 U+ A"เป็นอย่างไรบ้างพี่ท่าน ดูคล้ำลงไปเยอะเลย"
"พี่หาเป็นอันใด ห่วงก็แต่อธิปของพี่"
: \  p: ]* c9 i3 f5 E/ M  N1 ^"พี่ท่าน ข้าจักหนี เราาทั้งสองหนีไปด้วยกันเถิดหนา"
# m9 O  P" ]" `/ t$ D; T"ไม่ได้ พ่อของอธิปจะยิ่งเกลียดพี่เข้าไปมาขึ้น"
' _5 v+ k! N" S% w"แต่ถ้าพี่ท่านไม่พาข้าหนี ข้าก็ต้องแต่งงานกับแม่นางโบตั๋นในอีกไม่กี่วัน"
"อธิป คนเป็นลูกก็ต้องยอมทำเพื่อแทนคุณพ่อแม่มิใช่ฤๅ"
"หากพี่หมดรักข้าแล้วพี่ก็จงกลับไปเถิด อย่าได้เจอกันอีกเลย ชาตินี้ข้าจะมีพีเป็นคนรักเพียงคนเดียว"
# L/ E3 t3 i. S& ?" ?0 A9 `1 p# f"พี่ก็รักเจ้ายิ่งนักอธิป แต่ฐานะของพี่กับเจ้ามันต่างกันมากโขเหลือเกิน พี่จักเอาอะไรมาสู้"
1 m4 Q& Y2 l* u( n7 {" |7 l"ก็ข้าบอกพี่ท่านเเล้วไง ว่าเราจักหนีไปด้วยกัน ทางเดียวที่จักทำให้เราอยู่ร่วมกันอย่างมมีสุข"
# S2 Q5 c. d: F+ w"นั้นให้พี่ได้เเจ้งลากับแม่ชีมารดาของพี่ก่อนได้ไหม รอพี่เถิดหนาเราจักไปด้วยกัน"

อธิปดีใจเป็นอย่างยิ่งที่จักได้หนีไปใช้ชีวิตร่วมกันกับวัชระ ในยามวิกาลแบบนี้ไร้ซึ่งคนผ่านไปมา ผู้คน
ในเรือนก็หลับนอนกันหมดเเล้ว อธิปปกับวัชระจึงร่วมรักกันที่ท่าน้ำ ร่างกายที่ไร้เสื้อผ้าขงทั้งคู่ได้ประกบ
6 I4 J# B: V: fแนบชิดกันอีกครั้ง ลีลารักอันเล่าร้อนของทั้งคู่ก็นำไฟกามมาสู่จิตของตน โดยที่ทั้งคู่ร่วมเสพสุขกันอย่าง
มีความสุข ไม่ช้าวัชระก็ปล่อยน้ำรักเข้าไปในร่างกายของอธิปจนอิ่มเอม ทั้งคู่รีบใส่เสื้อผ้าแล้วแยกย้าย

$ [* U0 {8 y8 Y9 i/ m& xเช้าวันรุ่งขึ้น อธิปเตรียมวางแผนการหนี้โดยมีจเด็ดร่วมทางด้วย วัชระรีบไปหาแม่ชีมารดาที่วัดเพื่อลา
แต่เช้านี้เป็นเช้าวันพระชาวบ้านต่างมาทำบุญตักบาตรฟังธรรมอย่างมีความสุข ไม่เว้นแม่แต่ท่านเศรษฐี
; L# e3 u% c% ^เมื่อพระขึ้นธรรมมาตย์เทศน์ วัชระก็ได้มีโอกาศฟังธรรมและรู้สึกสนใจที่จะศึกษาธธรรมะโดยลืมคิดไปว่า
3 B+ m$ `% I$ f; o# P5 tวันนี้เขาจะต้องพาอธิปหนีไปด้วยกัน
"ดูนั่นสิเจ้าค่ะคุณลุง"
"อะไรหรือแม่หนูโบตั๋น"
; ^, m9 k* A9 A9 \$ j"ชายผู้นั้นดูท่าทางจักสนใจในธรรมนะเจ้าค่ะ ตั้งใจฟังและมีการสนทนาธรรมกับหลวงตาด้วย"
8 t$ g0 n; B( dเศรษฐีหันไปดูก็พบว่าชายคนนั้นคือวัชระ ท่านเศรษฐีจึงคิดการอะไรได้บางอย่าง

"ไอ้วัชระ"
"ขอรับนายท่าน"
"เอ็งรักลูกข้าจริงหรือไม่"
"จริงขอรับ กระผมรักคุณอธิปมากขอรับ"
3 c$ h$ t) e6 @/ |: O: m"ดี แล้วเอ็งได้บวชเรียนให้แม่เอ็งหรือยัง"
7 E( X: u$ ]" e/ }4 @9 I7 @4 `"ยังขอรับ"
"ว่ะ ไอ้นี่ ยังมิได้บวชเรียนแล้วจะมีเย้ามีเรือนได้อย่างไร ข้ามิยอมยกอธิปให้เอ็งหรอก ถ้าเอ็งรักลูกข้าจริง
เอ็งก็ต้องออกบวช สึกมาค่อยมาขอลูกข้า"
# L' o1 x! q3 j% h( p+ S: h$ L"ท่าน ท่านพูดจริงหรือขอรับ"
& N/ W3 d" [. ^' {# r$ @$ ?  a! F"จริงสิว่ะ ดูท่าทางเอ็งก็สนใจในพระธรรม บวชเรียนสึกออกมาจะได้นำหลักธรรมมาใช้ครองเรือน"
"ได้ขอรับ แม่ชีครับ ลูกจักขอบวชทดแทนคุณและศึกษาธรรม แม่ชี....."
" ~5 s* t  `0 Cแม่ชีกำลังจะเตือนลูกชายแต่ก็ไม่ทันการ ท่านเศรษฐีพูดแทรกขึ้นมาว่า.....
"แม่ชี ท่านเองก็อยู่ในศีลธรรม ท่านก็เป็นแม่ ข้าก็เป็นพ่อ เราต่างก็รู้ความหมายดีนะ"
3 B& J" J3 j( k9 e- ]7 t; h"วางใจเถิดท่านเศรษฐี ข้าจะให้ลูกอยู่ในกรอบแห่งธรรมเเละวัฏจักรชีวิต ขอท่านอย่าได้กังวล"
: x& o& L) x9 d+ C+ L/ u& ~"ข้าขอขอบใจแม่ชียิ่งนัก"
+ R% Q- ~  s3 ]0 T; b
0 F8 j" \5 `( e3 I# bท่านเศรษฐีได้ให้คนดูดวงชะตาของวัชระพบว่า วัชระมีดวงที่จะเข้าถึงพระธรรมและสำเร็จมรรคผลหากได้บวช
ก็จะบวชไม่ยอมสึก ท่านเศรษฐีจึงหว่านล้อมดดยเอาความซื่อของวัชระเข้ามาครอบงำจนในที่สุดวัชระ
ก็ตัดสินใจที่จะบวช
- B9 q9 F. X+ O* ^+ C+ ^% e
6 S/ h) N2 c: C; ?5 T) {อธิปที่รอเวลา รอแล้วรอเล่าวัชระก็ไม่มาสักทีจนกระทั้งพ่อกลับมาถึงเรือน ท่านเศรษฐีทำตัวปกติไม่ได้
7 m1 d) i8 l/ ?2 I. K: i' ~บอกความอันใดแกอธิป จนกระทั้ง 3 วันผ่านไปวัชระก็ยังไม่มาพาอธิปหนี
  K* U# l  {! \# p"แย่แล้วขอรับคุณชาย"
"มีอันใดพี่จเด็ด"
"วัชระ กำลังจะเข้าบรรพชาตอนนี้ได้ข่าวว่ากำลังปลงผม คุณชายจักทำการใดก็รีบเถิดขอรับ"
  Y5 r: ^3 [5 K0 q3 t1 y0 r" q! S"ไม่ ไม่นะ วัชระจะบวชไม่ได้"

/ U: X' v* x+ {- X. J8 F, _, P8 Uอธิปรีบไปที่วัดโดยไม่สนคำห้ามปรามของพ่อ อธิปวิ่งด้วยเท้าเปล่าจนเท้าเป็นแผลเพื่อมาให้ทันแต่เมื่อมาถึง
หัวใจของอธิปก็แทบแหลกสลายเมื่อพระที่ออกจากโบสถ์ คือพระวัชระ ที่บรรพชาเสร็จเป็นที่เรียบร้อย
"ท่านพี่ ท่านทำแบบนี้ทำไม"
, o4 a! Q$ u7 r' v. q"เจริญพรโยม อาตมาขอโทษที่ต้องทำแบบนี้"
"หลวงพี่หารักข้าเเล้วฤๅ"
$ m1 ]$ P# H: H"รักสิโยม แต่เป็นรักและเมตตาที่ภิกษุพึงมีต่อสรรพสัตว์บนโลก หาใช่รักในกามราคะ"
"ทำไม ทำไมท่านต้องทิ้งข้าไปแบบนี้ ฆ่าข้าให้ตายยังดีเสียกว่า"
"นี่เท้าของโยมมีเลือดออกนี่ เหตุใดมิใส่รองเท้าเล่า"
"หลวงพี่ ท่านสึกได้ไหม ท่านรักข้าไหม"
"อาตมาสึกไม่ได้หรอกตอนนี้ บุญคุณของพ่อแม่ยิ่งใหญ่มากนัก ส่วนโยมก็คือคนที่อาตมาอยากให้หลุดพ้น
5 v- V% n3 Z" U+ a8 A, s# D+ Lจากบ่วงแห่งทุกข์ มองเห็นธรรม อย่างที่อาตมาได้เห็น"
# e* l1 w' d+ }# `"ไม่ ไม่จริงท่านโกหก ท่านหลอกตัวเองทำไม ท่านรักข้า ข้าก็รักท่าน เราอยู่ด้วยกันได้"
( M& M2 v+ s6 X5 r. d"ไม่ได้โยม มันอาบัติ อาตมาเป็นพระ จิตของโยมตอนนี้กำลังโกรธเคืองอาตมา อโหสิกรรมเถิดหนา
( C1 Q& C1 @/ n$ s- M2 Hจักได้มีสุข"
"ไม่ ข้าต้องการเพียงท่านเท่านั้น ท่านคือความสุขของข้า ข้าจะทำให้ท่านต้องสึกให้ได้"
+ S/ W7 P8 @6 e$ |5 V# n6 x
อธิปเกิดแรงโทสะ จึงเข้าไปหมายจะกอด หอม จูบ พระวัชระแต่แล้วก็ไม่สามารถทำได้เพราะแค่เพียง
1 E8 l- o$ s$ W( t( O' Gปลายนิ้วที่เข้าใกล้พระวัชระ อธิปก็ร้อนลุ้มดังโดนไฟในนรกแผดเผา อธิปพยายามเท่าไหร่ก็ถูกความ
  M4 H  z2 L: i. J) P: I2 O5 qร้อนทำร้ายจนต้องถอยห่างมิต่างจากธิดาพญามารที่เข้ามาก่อกวนพระพุทธเจ้า เวทนายิ่งนักอธิปร้องไห้
ราวจะขาดใจ ร้องไห้จนสลบไปต่อหน้าพระวัชระ พระวัชระประครองร่างไว้ไม่ให้ล้มลงพื้นก่อนจะอุ้มไปที่
# D. G  Y4 D) \2 o. W1 Tศาลาที่ไไม่ใช่กุฏิหรือลับตา พระวัชระกระทำการล้างแผลที่เท้าพร้อมใส่ยาให้ จากนั้นก็ให้จเด็ดคอย
' ~# T# M, \5 U/ D* d& E* Pดูแล จเด็ดจึงถามพระวัชระว่า....
! j4 R. u( p, w! n9 i"ท่านออกบวชเพราะอะไร แจ้งข้าเถิด"
  [" ?4 v3 O  t% ^5 M# x$ P"โยม อาตมาเข้าใจดีว่าโยมอธิปรักอาตมามาก ที่แรกอาตมาตั้งใจจะบวชเพื่อศึกษาธรรมและแทน
บุญคุณพ่อแม่ แต่พออาตมาได้นั่งสมาธิ ได้คิดทบทวนเรื่องราวต่าง ๆ นานา อาตมาก็เข้าใจชีวิต
ที่เป็นอยู่มากขึ้น ความสุขที่แท้จริงคือการหลุดพ้น"
"แล้วคุณชายของข้าหละ คุณชายรักท่านมากนะขอรับ วางแผนหนีเพื่อจะไปมีความสุขกับท่านแต่
% V8 {& @+ y( m6 s; I+ H8 h: v- yท่านเลือกที่จะไม่ใยดีและหนีออกบวชแบบนี้หรือที่ท่านตอยแทนความรักเจ้านายข้า"
% D& Z" q0 }$ |  u2 t* Q"โยม โยมก็รู้ดีว่าท่านเศรษฐีอิทธิพลมากมีขนาดไหน ต่อให้อาตมาพาโยมอธิปหนี้ไปก็ใช้ว่าโยมพ่อ
ของอธิปจะตามหาพวกเราไม่เจอ อยู่แบบต้องหลบต้องซ่อนมันมีความสุขจจริงฤๅ อาตมาทนเห็น
คนรักของอาตมาต้องมาลำบากเพราะอาตมาไม่ได้หรอกโยม อาตมาต้องเตรียมฉันเพลแล้วหนา
; L$ m! E/ e, d2 @5 {8 e1 L8 A' Yฝากโยมดูแลอธิปด้วย หากฝื้นก็พากลับบ้านไปพักเสีย"
6 R+ ~& j& m  B) {& `9 K* Z0 t"ขอรับ สาธุขอรับพระคุณท่าน"
อธิปที่ได้ยินการสนทนาทั้งหมดก็พอเข้าใจเรื่องราวแต่ก็แกล้งหลับเพื่อไม่ให้พระรู้ว่าเขาตื่นแล้ว ดูท่า
งานนี้อธิปจะแก้เกมส์ที่ท่านเศรษฐีวางไว้อย่างไร ติดตามต่อในตอนที่ 3 นะครับ

7 L- e+ r! ?7 B1 V! |' D

i_kub

ขอบคุณครับ

windy1980

สนุกนะ

ฮารุ

ขอบคุณครับ

dew225

ขอบคุณครับ

tjkung

ข อ บ คุ ณ ค รั บ

xoman

ขอบคุณ​ครับ​

chadew

แปชกดีครับ555

taoubon

ขอบคุณ​ครับ​

taoubon

ขอบคุณ​ครับ​

kaki

อ้าวหนีไปบวชซะแล้ว

YutthanaP1980

ขอบคุณครับ

mbamint

ขอบคุณ

Anavin

pttn1997

ขอบคุณครับ

ROSY712

ขอบคุณครับ

Windy00

ขอบคุณ

pai_2552

ขอบคุณครับ

Drm0629

ติดตามครับ

jumboa

ขอบคุณ​ครับ.

แทน33