อาศัยอยู่ในจังหวัดสระแก้ว
ลงทะเบียน2013-5-11
ล่าสุด2025-8-15
นิสิตสัมพันธ์
- กระทู้
- 478
- ตอบกลับ
- 1745
- พลังน้ำใจ
- 49264
- Zenny
- 122181
- ออนไลน์
- 9953 ชั่วโมง
|
สิ่งหนึ่งที่โทได้เรียนรู้จากไดอารี่ตั้งแต่แรกจนมาถึงปัจจุบัน คือสมุดไดอารี่มอบความปรารถนาให้เขาได้จริง แต่ให้ได้ในรูปนามธรรมเท่านั้น เขาเคยลองเขียนความปรารถนาที่จะร่ำรวยมั่งคั่งไปด้วยเงินทอง แต่สิ่งที่ได้รับเป็นเพียงความมั่งคั่งภายในฝัน ไม่สามารถจับต้องได้ ; @! \8 _# m% s: Y! X& C: I2 R
ทำให้เขานึกถึงข้อความบางอย่างที่เคยรับรู้มา โทตระหนักนึกถึงโก้ ในหัวตีกันด้วยความรู้สึกมากมาย มือที่ถือสมุดอยู่นั้น ได้ถูกใช้ให้ยกขึ้นมาถือ สลับวางมันคืนที่บนโต๊ะครั้งแล้วครั้งเล่า ในใจสับสนความคิดในหัวตีกัน และอีกสิ่งหนึ่งที่ไดอารี่บอกเขา คือเรื่องราวเหล่านั้นมักเกิดในช่วงอดีตที่ผ่านมา
& K ^- h: p8 h7 G. q0 v โทชั่งใจอยากจะเขียนเรื่องราวของโก้เพื่อจะรับรู้ถึงอีกด้านของอีกฝ่าย แต่อีกใจกลับไม่อยากรู้ และปล่อยให้มันเป็นความลับต่อไป หากรู้แล้วอย่างไร เขาจะทำอะไรกับมันได้ ความคิดเห็นของผู้คนที่หลั่งไหลเข้ามาในหัว รวมถึงความเห็นของเรย์ที่ได้คุยกันก่อนหน้า
* S0 X% [5 p# L$ Y+ C2 a9 e! S 'มึงทำอะไรหลายอย่างให้เขาจนถึงวันนี้ แต่มีอย่างนึงที่มึงไม่เคยทำ คือบอกชอบพี่เขาไป'% \/ Z8 H9 z" r: @! g+ f; t
แม้เขาจะเห็นด้วยกับเรย์ แต่ความกลัวที่เกิดขึ้นในใจทำให้เขาไม่กล้า ถ้าบอกแล้วจะเป็นยังไงต่อ จะคบกันหรอ จะมีความสุขด้วยกัน ไปรับไปส่ง พักก็ไปกินข้าวด้วยกัน วันหยุดเที่ยวด้วยกันแบบนี้หรอ? แต่ในขณะที่กำลังยิ้มไปกับความสุขในจินตนาการ ใบหน้าของโทก็กลับเปลี่ยนเป็นสลดเมื่อความคิดอีกมุมได้เข้าแทรก หรือถ้าบอกไปแล้ว โก้ไม่ได้ชอบเขาขึ้นมา เขาจะทำยังไง จะมองหน้ากันติดไหม แล้วโก้จะเอาเขาไปนินทาหรือเปล่า หรือต้องย้ายงาน? นึกแล้วโทก็เปิดโน๊ตบุ๊คของตัวเองเพื่อเปิดเว็บไซต์ต่าง ๆ สมัครงานที่ใหม่เพื่อเตรียมรับมือกับความผิดหวังที่อาจจะเกิดขึ้นในอนาคต….
5 C# H. K, S4 `, X+ M! {/ Q0 Z
% g" K/ R8 U0 v8 H f- W4 b( e "พี่โก้ครับ วันหยุดนี้ไปไหนหรือเปล่าครับ"4 k, t! A! w5 z
โทเริ่มลงมือทำภารกิจสารภาพรัก ด้วยการช่วยเหลือจากอินเทอร์เน็ต และนี่คือขั้นตอนแรกในการสารภาพรัก ซึ่งก็คือ ต้องรู้ก่อนว่าพี่เขามีคนในใจหรือยัง จะได้ไม่แป๊กหากสารภาพไปแล้ว โดยการที่เขานัดโก้มากินแจ่วฮ้อนที่ตลาดหลังมอ และเลือกโต๊ะที่ส่วนตัวหน่อย9 W# ~! \) t/ t( g2 H! N$ x
"อืม….ไม่มีนะ ทำไม โทจะชวนไปไหนหรือเปล่า?"โก้ทำท่าคิดครู่หนึ่ง ก่อนจะบอกกับคนฝั่งตรงข้าม( E; p- i6 a, u0 g5 y# }0 T' V( {
"แล้ว…พี่ไม่ไปเดทกับแฟนหรอครับ" ปั๊ง! ยิงคำถามเข้าประเด็นไปทันที ใบหน้าโทงุ้มมุดลงไปมองที่พื้น แม้จะรู้สึกเขินอาย แต่ก็ตื่นเต้นไปพร้อมกัน ลุ้นในคำตอบของอีกฝ่าย เพราะมันจะตัดสินว่าเขาจะพอหรือไปต่อ คำถามที่เตรียมมาจะได้ใช้หรือไม่อยู่ที่จังหวะนี้แล้ว
& f! R, Z! j9 L$ o6 |0 N0 p "ห๊ะ? พี่ยังไม่มีแฟนเสียหน่อย"โก้พูดไปก็ยกแขนขึ้นมาเกาไปที่ท้ายทอยด้วยความเขินอาย แต่โทนั้นไม่ได้รับรู้เพราะมัวแต่ก้มมองพื้น
& Z- C6 t0 c2 g* H! P* [0 \ "หระ หรอครับ ผมนึกว่าพี่มีแฟนแล้วเสียอีก"เมื่อได้ยินคำตอบ เขาเผลอยิ้มออกมาในใจ ก่อนจะเกร็งหน้าหุบยิ้มทำเนียนเงยหน้าขึ้นมากินต่อทำเป็นไม่สนใจแต่ก็หลุดยิ้มออกมาหลายจังหวะ8 \4 A& `0 ?3 L; R5 @
"ทำไมหรอ ทำไมถึงคิดว่าพี่มีแฟนหล่ะ?"
' m* l `# {1 N& O "ก็พี่ทั้งหล่อ หุ่นดี ขยันทำงาน ใจดี แถมผมยังเห็นพี่กับพี่ตินไปไหนมาไหนด้วยกันบ่อย ๆ อีก"โทเอ่ยถึงติน บุคลากรของมหาลัยอีกคนที่เป็นคนตรวจบัญชี อยู่ฝ่ายบริหารที่ชอบมาเกาะแกะกับโก้บ่อย ๆ แถมยังชอบอัพรูปกอดแขน เกาะขาโก้ลงในโซเชียลบ่อยอีก
; W' W6 }, u) d1 V$ H, a1 F; E, Z "ฮ่า ๆ ไอ้ตินอะนะ ก็พี่ต้องแชร์เอกสารกับมันไง แล้วโทเหอะ ช่วงนี้หนีหน้าพี่ตลอดเลย หนีไปอยู่กับแฟนหรอ?"จากพูดเล่นขำ ๆ แต่ประโยคสุดท้ายโก้จริงจัง แต่โทไม่ได้สนใจเพราะกำลังดีใจกับคำตอบก่อนหน้า แต่ก็แปลกใจที่โก้คิดว่าเขาหลบหน้า เขาหนีหน้าโก้หรอ? ก็ไม่หนิ เอ๊ะ! หรือหนี?5 I3 m |( O& o" u' [3 C' y' i. `
"ผมไม่ได้หนีเสียหน่อย อีกอย่าง ผมไม่ได้มีแฟนเสียหน่อย…"เมื่อโทหายกังวล เขาเริ่มร่าเริงอีกครั้งทำให้พูดคุยกับโก้สนุกกว่าช่วงแรก เมื่อกินเสร็จก็แยกย้ายกันกลับ โทได้เตรียมการขั้นสองเพื่อที่จะทำภารกิจ สารภาพรักกับโก้ แต่ก่อนอื่น….โทหยิบมือถือขึ้นมาเปิดดูวิธีการตามเว็บไซต์ที่แนะนำ4 @. e0 X' g1 \, F
: o; {% o# u% w+ j* q& P) C
สองสามวันต่อมา โทได้ทำตามวิธีการต่าง ๆ จนความสนใจและความรู้สึกนั้นได้เอ่อล้นจนเหมือนทำให้โก้เองรับรู้ได้ และเมื่อความสัมพันธ์เบ่งบาน มันก็ถึงเวลาที่จะ…….
5 L) Y* _ t6 C: p ] "พี่โก้ครับ ผม…มีเรื่องจะปรึกษาหน่อยครับ"โทได้ตัดสินใจขอคุยกับโก้เป็นการส่วนตัวก่อนที่จะเลิกงานไม่นานนัก แต่เมื่อเห็นสีหน้าของโก้ที่เดินตามออกมาที่ศาลาหน้ากองกิจที่นิ่งเรียบ กลับทำให้โทที่ตื่นกลัวก่อนหน้ายิ่งไม่กล้าเข้าไปใหญ่+ C+ D8 H X+ T. e' S' x; z
"พะ พี่โก้…"โอ๊ยยย แค่เรียกชื่อก็แทบไม่กล้าแล้ว ร้อยวันพันปีไม่เคยเป็น มาเป็นอะไรตอนนี้วะเนี่ย!
6 q6 I# T+ o3 E, S" \4 K9 i โทบีบมือกำหมัดแน่น ปากก็อ้าปากเผยอแต่กลับไม่มีเสียงเล็ดลอดออกมา ทั้งตัวเต็มไปด้วยเหงื่อผุดออกมามากมาย ตอนนี้เริ่มเข้าใจหัวอกของคนแอบชอบที่อ้ำอึ้งตอนสารภาพรักที่เขาเคยดูในโซเชียลแล้ว ว่ามันอึดอัดและตื่นเต้นแค่ไหน
3 d1 }3 q3 j) x/ b "ผะ ผะ ผะ ผม ผม ผม…..ผมชะ…"
0 F$ h% S1 C, W$ r( O* B) }1 P "โทจะย้ายไปที่อื่นหรอ?"อุตส่าเตรียมใจฝืนพูดออกมา แต่ไม่ทันจบประโยคก็ถูกโก้พูดขัดขึ้นมาเสียก่อน
: O" B& l. w( S2 y: j "ห๊ะ?"โทยืนงงหนักเข้าไปใหญ่ ที่บรรยากาศการสารภาพรักที่เขาปูมา กลับรู้สึกคล้ายเหมือนมีเมฆสีดำลอยอยู่บนหัว7 ^ R! |7 U5 f1 A4 U0 j: E! U4 C
"อะ! นี่เอกสารที่ทางนั้นส่งมา…อย่างน้อยถ้าจะไป บอกกันหน่อยก็ดี"ว่าจบโก้ได้ยัดซองจดหมายใส่มือของโท พร้อมเดินหน้าเสียกลับเข้าที่ทำงาน
0 d% r9 |1 [$ b V- o. w "เดี๋ยวพี่โก้ คือผม ผม พี่โก้ เดี๋ยว!!"โททำได้เพียงตะโกนเรียก แต่ขาสองข้างนั้นไม่สามารถก้าวขยับได้จึงยืนร้องอยู่แบบนั้นจนโก้เปิดประตูเข้าออฟฟิศไป
5 F! _" r: k! t/ @& v) C# ~ "เรียนคุณ ทวิภพ…."โทอ่านซองจดหมายพร้อมเปิดออกเพื่ออ่านเนื้อหาเอกสารด้านใน มันคือหนังสือตอบรับมหาลัยที่เขายื่นสมุครไปก่อนหน้านี้ ฉิบหาย แล้วมาอยู่ที่พี่โก้ได้ไงวะ3 n5 ^( U+ h7 y8 D1 h6 A$ s& e7 ?
หลังจากเริ่่มก้าวขาได้ เขารีบวิ่งไปยังออฟฟิศ แต่โก้นั้นได้ออกไปแล้ว โทหยิบมือถือขึ้นมากดโทรออกหลายสาย แต่โก้นั้นไม่รับสายเลย เขาจึงหอบสังขารของตัวเองเดินกลับหอพัก
- c6 y( e2 l! c โทนั้นไม่ได้เดินกกลับเข้าห้องหรือไปดูงานในออฟฟิศใต้หอเหมือนอย่างเคย เขาหย่อนตูดนั่งลงบนพื้นหญ้าข้างสนามบาสมองไปยังเบื้องหน้าที่มีกลุ่มนักศึกษากำลังเล่นกันอยู่ แต่จิตใจไม่ได้โฟกัสไปที่เบื้องหน้าแม้แต่น้อย ในหัวค่อนข้างสับสนไม่รู้ว่าสับสนที่โก้โกรธที่เขาจะย้าย หรือโกรธตัวเองที่ไม่กล้าพอที่จะพูดจนเรื่องมันลงเอยแบบนี้….หากตอนนั้นเขาพูดไปเลย ไม่มัวแต่อ้ำอึ้ง เขาอาจจะคบกับโก้ไปแล้ว…หรือบางที เขาอาจจะอกหักไปแล้วก็ได้( L, m, K8 y; b. o0 L1 `
/ E( r6 c6 [( S "บางครั้ง เราก็ไม่ต้องคิดอะไรมากนะคะ เราแค่ลองออกวิ่ง วิ่งไปข้างหน้า วิ่งไปเรื่อย ๆ กระทั่งเราเหนื่อย เราหอบ เราหยุดพัก บางที คนที่อยู่ตรงหน้าของเราตอนนั้นอะค่ะ อาจจะเป็นเขาก็ได้ หรือไม่บางที ก็อาจจะไม่มีใครเลย แต่อย่างน้อย เราได้พยายามแล้ว แต่พี่เชื่อว่า ความพยายาม มันไม่เคยทรยศใคร พี่ขอให้หนูเข้มแข็ง และก้าวข้ามผ่านมันไปได้ค่ะ…."เสียงคำพูดที่ดังออกมาจากมือถือของนักศึกษากลุ่มหนึ่งที่นั่งฟังรายการวิทยุอยู่ได้หลุดเข้ามาในหูของโทโดยบังเอิญ
% [5 x' k# W; R6 t2 ` มันเหมือนความคิดทั้งหมดในหัว พร้อมความเห็นหลาย ๆ อย่างจากหลาย ๆ คนที่เคยมีอยู่ในหัวของเขามันกำลังก่อตัวเป็นกลุ่มความคิดขนาดใหญ่ แล้วเสียงที่ได้ยินโดยบังเอิญนั้นเป็นเหมือนเข็มเล็ก ๆ ที่ไปจิ้มเอาสิ่งที่ห่อหุ้มก้อนความคิดนั้นไว้จนมันแตก โทหยัดตัวลุกขึ้นยืนมองไปยังต้นเสียงจากมือถือนั้น แล้วได้ทำสิ่งที่เขาควรจะทำ….
) E# j- [/ F) `1 H: o9 d- e% r8 l ขาสองข้างก้าวไปยังทิศทางเบื้องหน้า ร่างของชายหนุ่มได้ขยับเท้าวิ่งออกจากลานกล้างหน้าหอพัก เขาวิ่งไปยังเบื้องหน้าโดยที่ไม่รู้ว่าจุดมุ่งหมายของเขาคือที่ไหน เขาทำตามคำแนะนำของดีเจสาวที่ได้บอกก่อนหน้า โทวิ่งไปเรื่อย ๆ ไม่หยุดพักแม้แต่น้อย เขขขขขขาวิ่งไปข้างหน้าด้วยความหวังเต็มหัวใจ หวังที่จะพบกับคนที่เขาแอบชอบมาหลายปี ความรู้สึกแอบรักข้างเดียวที่บีบอัดเป็นแรงขับให้เขามุ่งไปยังข้างหน้า ความหวังที่จะได้สารภาพความรู้สึกออกไป ในหัวของเขานั้นมีเพียงชื่อของโก้ที่ดังก้องกังวาล ใช่แล้ว จุดมุ่งหมายของเขาคือโก้ โก้!
) q( d' r- h2 A
+ ?$ k9 C7 f& r$ \ "แฮ่ก แฮ่ก แฮ่ก แฮ่ก ฟืดดดด"
4 x* X6 C8 F) h2 R$ m0 z ไม่รู้ว่าโทวิ่งมาไกลแค่ไหน รู้เพียงว่าตอนนี้ฟ้าสีครมได้เปลี่ยนเป็นสีดำแล้ว ชายหนุ่มก้มหน้าหอบสองแขนจับเข่ายันพยุงร่างเอาไว้ น้ำตาใสไหลรินออกมาจากเบ้า ไม่กล้าที่จะเงยหน้ามองไปยังเบื้องหน้า เพราะกลัวว่าเขา…จะไม่เห็นอะไรเลย s1 X6 f! t: R; g8 v T& s
"ฮึก อึก อืออ"โทกลืนน้ำลายลงคอและฝืนกลั้นน้ำตาเอาไว้ไม่ให้ร้องไห้ และตัดสินใจด้วยความกล้าหาญ เงยหน้าขึ้นช้า ๆ เมื่อมองเห็นสิ่งตรงหน้า เขากลับพบ……ความว่างเปล่า
/ [# u) s6 n! c0 p. f8 U5 n2 Z' Q% m- l เบื้องหน้าคือถนนในซอยเปลี่ยว ที่ไร้ผู้คนและรถที่สัญจรใด ๆ สองข้างทางมีแต่ป่าเคล้าไปด้วยเสียงจิ้งหรีดร้องปะทะความเดียวดาย เมื่อเห็นแบบนี้ โทได้ตัดสินใจ..5 x. p2 F7 b* W; F8 I
"ฮืออออ ฮืออออ ฮืออออ"โทปล่อยโฮออกมาโดยไม่อายใคร เพราะไม่มีผู้คนที่อยู่แถวนั้นเลย เขาระบายทุกสิ่งอย่างออกมาทางน้ำตาที่ไหลอาบรดที่ข้างแก้ม ความอัดอั้น ความอึดอัด ความผิดหวัง ทุกสิ่งอย่างปะดังปะเดเข้ามาที่ชายหนุ่ม
6 ]5 }% f# z- A& m+ C- d/ U3 K + H7 f9 H; \+ _, H
"โท!!"
7 ?4 @: L: m3 Y [ โทหูแว่วได้ยินเสียงที่คุ้นเคยเรียกชื่อเขาจากทางด้านหลัง แต่แล้วก็ร้องไห้ต่อเพราะคิดว่าคงหูฝาดไป - M2 T6 f0 }8 e; R
"โท!"
5 k$ l: q1 w* M0 m& x+ y# C เสียงเรียกนั้นดังขึ้นมาเรื่อย และเหมือนจะใกล้ขึ้น ชายหนุ่มคิดกับตัวเองว่าตอนนี้เขาคงเพ้อไปแล้ว นี่เราช็อคจนบ้าเลยหรอ เฮอะ น่าสมเพชดีเนอะ หึหึ จากที่ร้องไห้โฮ เริ่มเป็นบ่นและสมเพชตัวเองที่ผิดหวังจนจะเป็นบ้า
: R" \2 H8 ]# w A "แฮ่ก แฮ่ก แฮ่ก โท!!"รอบนี้เขาได้ยินเสียงใกล้มาก เสียงมันเหมือนดังมาจากด้านหลังนี้เอง แต่เสียงที่ได้ยินทำเอาเขานึกถึงคนที่ทำให้เขามาร้องไห้ฟูมฟายแบบนี้ 9 M1 o; i7 H3 W' g
"โท มาทำอะไรที่นี่?"คราวนี้เขารู้สึกเหมือนเสียงเข้ามาใกล้ขึ้นอีก กระทั่ง8 T5 W' h' u/ V# a, ^; F
; Y2 `7 e# B8 p8 J/ r& \3 t
หมับ!
) j' l4 j' @ Z! m% z8 B$ g7 ~ - R; ^. k& ?: v# I$ ]% N
มีมือยื่นเข้ามาจับที่บ่าของเขา โทจึงคิดว่าเขาไม่ได้บ้าหลอนหูไปเองแล้ว จึงได้หมุนตัวพลิกกลับอีกทาง จนได้พบกับร่างของชายอีกคน
" V% F& U3 ]9 w' L "พะ พะ พะ พี่โก้ พี่จริง ๆ ใช่ไหม"
\* K5 K0 v7 j+ \) g# y* p โทเอ่ยชื่อคนตรงหน้าด้วยความที่ไม่อยากเชื่อสายตา จึงเอื้อมมือไปจับและลูบเข้าที่ใบหน้าเรียวจนถึงคาง8 _. H, ], X% g! C J
"โอ๊ย!! หยิกพี่ทำไม"โก้เอ่ยร้องเพราะโทนั้นหยิกเข้าที่ข้อศอกของเขา
. l$ ~+ v t, X' h "พี่จริงด้วย ผมไม่ได้บ้าใช่ไหม ฮ่า ๆ ผมไม่ได้บ้าจริง ๆ ด้วย", e7 v$ D% [( t# `
"แล้วทำไมไม่หยอกตัวเอง"
# y: _* J1 M1 K$ g "ผมกลัวเจ็บอะ ว่าแต่ พี่มาทำอะไรตรงนี้"โทเอ่ยถามอีกฝ่ายจนลืมไปแล้วว่าก่อนหน้าเขาอยู่ในสภาพที่โทรมขนาดไหน
: g; E- \/ j$ T2 u "โทนั่นแหละมาทำอะไร แล้วนี่…ร้องไห้หรอ ดูหน้าสิเนี่ย ดูไม่ได้เลย"โก้ใช้มือของตนเช็ดคราบน้ำตาที่แก้มของโทออก จนโทเริ่มได้สติแล้วเดินถอยห่างจากโก้ ทำให้โก้งุนงง
% m, D* J9 t3 L: ^/ G- i d V "เพราะพี่อะแหละ". B, x2 z' V% C, L; [$ ]
"เพราะพี่?"
9 Y1 r! I/ @$ ]4 V+ V "ใช่"% \3 P! e% ? P6 A8 N
"ยังไง?"# l! W7 |6 }4 w) W; r" H
"ก็วันนี้พี่หนีผมอะ", o4 B' L9 d: w6 @: j8 V
"ก็….พี่โกรธ ที่เราทำอะไรไม่ปรึกษาพี่ จะย้ายงานอย่างน้อยก็น่าจะบอกกันบ้าง พี่น้อยใจนะที่ทำอะไรไม่บอกพี่"# g. v8 ]. i5 k; y. |1 R
"พี่นั่นแหละ ไม่ยอมฟังผม ผมกำลังจะสารภาพรักพี่ แล้วพี่ก็เดินหนีผมไปแบบนั้นอะ…"6 b& f) B9 G( l4 O) Z/ S
"สารภาพรัก?"
5 X, c; S1 Q. f! ^- q. I "ใช่ สารภาพระ…รัก"เมื่อได้สติ โทยืนอึ้งไปชั่วครู่ ไม่คิดว่าเขาจะพูดมันออกมา ใบหน้าที่แดงเพราะเสียใจก่อนหน้า ได้ร้อนผ่าวขึ้นอีกครั้งด้วยความเขินอาย
9 w1 R" i% {$ k- \+ k4 M Y. p "โท…ชอบพี่หรอ"โทไม่ตอบแถมยังมุดหน้าจ้องพื้นอีก จนอีกฝ่ายต้องเดินเข้ามาประชิดตัวแล้วใช้มือจับคางโทเชยขึ้นมาจ้อง ทั้งสองสบตากัน ใบหน้านั้นห่างเพียงไม่ถึงคืบ
/ ]* N4 T+ f, y ]& H* I "ทำไมไม่ตอบล่ะครับ…โท ชอบพี่หรอ"น้ำเสียงทุ้มต่ำกังวาลดังไม่ห่าง เสียงนั้นดังก้องสะท้อนทั่วหัวของโท ใบหน้าโทพยักขึ้นลงเป็นคำตอบ
5 s. M" x2 j' B3 h- q- F/ O# j! y "พี่เอง….ก็ชอบโทนะ!"3 l4 y+ K) X) n5 R
หลังคำพูดนั้น โทก็ยืนตัวบิดเกร็ง มือสองข้างหยิกงอ ใบหน้าค้างแข็งแบบนั้นเพราะโก้ได้เลื่อนหน้าเข้ามาใกล้จนริมฝีปากอวบอิ่มของโก้ประทับเข้ากับริมฝีปากของเขา โททำอะไรไม่ถูกได้แต่ยืนรับความรู้สึกนั้นอยู่กลางถนน โดยมีพยานรักเป็นเจ้าของเสียงร้องแสดงความยินดีตามสองข้างทาง
% d5 F. u. a# l & f' ?+ l0 F! A( x
สองหนุ่มได้มานั่งที่โต๊ะพลาสติกหน้าร้านสะดวกซื้อ โดยที่โก้ได้เข้าไปซื้อน้ำดื่มและผ้าเย็นมาบริการคนตรงหน้า " i9 x) G3 q9 |% Q+ o& g" C
"เอ่อ พี่โก้ครับ…."
" x+ d! m0 s9 }5 O0 n) \+ r' F "อืม ว่าไง"2 Z& J$ M* v9 j* q; D# k
"คือ ตอนนี้เรา…."
, [8 o7 z, j& ~1 J( c0 j( ^5 [ "เป็นแฟนกันนะ!"0 T8 s" e7 `9 \+ z: J) E) y
"ห๊ะ!!"" Q0 w% [9 \! `9 _- |! h
"ตกใจอะไร เป็นแฟนกันนะ"
: J6 q) ] E M% z "พะพะพี่ พี่โก้ขอผมเป็นแฟนหรอครับ"โทตกใจ ปนแปลกใจ ปนสงสัย , |8 v0 }& E8 D, i$ p
"นี่ ถ้าเกิดว่าพี่ไม่อยากเก็บโมเม้นโรแมนติก พี่จะถามกลับว่าขอไปเป็นเมียน้อยมั๊ง -o-"0 R6 e/ P ^9 z4 N0 m q
"ก็ผมตกใจอะ อยู่ ๆ พี่มาขอผมเป็นแฟนแบบนี้ เป็นใครก็ตกใจป่ะ"
, S9 r; ~# c5 |& @9 t6 U8 j' P "แล้วเอาไง สรุป…"โก้จ้องหน้าของโทแล้วเค้นเอาคำตอบ โทเองได้แต่หลบสายตาเพราะความเขิน8 b& p+ H- b/ g& n! m @( X
"อืม เป็นแฟนกัน", Y# `8 C* ]; W M: ~/ x4 t3 L5 ~
( g) B) S, \1 C z2 k! I) K( ^6 E7 f
จุ๊บ!, _7 E- k9 L3 l/ }# W
! {! M. @+ R; |' N6 V "เห้ย ทำอะไรเนี่ย เดี๋ยวคนเห็น"อยู่ ๆ โก้ก็ยื่นหน้าจุ๊บเข้าที่แก้มของโท แล้วทำทีปัดป่ายหน้าของโทออก- b5 L; t0 @- F* E
"อายอะไร คนเป็นแฟนกัน หอมแก้มกันก็ปกติป่ะ"
) k$ t6 q- ]& f8 W8 {% }) A "แต่นี่มัน…."
/ _2 `7 c' H( e7 e/ \2 C "ไม่ต้องเถียง แค่เขินอย่างเดียวก็พอ"
) B, B+ D" C G2 G5 G7 A7 [' |" p. p; e โก้ยังหยอกล้อโทเมื่อเห็นว่าโทเขินก็รู้สึกว่ามันน่าแกล้ง5 i* [% u$ i6 n" ~; G. o
"อือพี่โก้ พอแล้ว ….ว่าแต่ พี่ไปเจอผมได้ไงอะ"โทเอ่ยถามความแคลงใจ เพราะไม่คิดว่าโทจะไปโผล่ที่ในซอยเปลี่ยว ในใจคือนึกเรื่องพรหมลิขิตแล้วหนึ่ง ความบังเอิญอีกหนึ่ง
/ v0 W l5 M4 g8 j3 | "ก็พี่เห็นอะสิเลยวิ่งตาม พี่ตะโกนเรียกเราตั้งนานก็ไม่สนใจ พี่เลยวิ่งตาม"
' D) ^& y+ R# F& t1 i: U0 w$ U "แล้วพี่ เห็นผมได้ไงอะ"โทยังคงเอ่ยถามหาความกระจ่าง โก้ยืนขึ้นแล้วยกแขนสองข้างขึ้นเหนือพื้น/ R) n; D8 J+ x" Y- ]; q
"นี่มันซอยบ้านพี่ โทวิ่งผ่านหน้าบ้านพี่") a X* B0 O1 ^: h
"..."เอิ่ม ในใจตอนนั้นคือ….
/ h$ ~; i" |) m7 t9 V( t N: k "ทำไม คิดว่าบังเอิญเจอกันแล้วเชื่อว่าเป็นพรหมลิขิตงี้หรอ"สัส เดาถูกอีก5 Z7 F w5 T( I8 d# e; E' c
"พี่เดาถูกใช่ป่ะ ฮ่า ๆ"คนอะไรวะ เดาเก่งฉิบหาย
, i6 [) j' N2 J* Z3 Y4 y "มันก็จริงป่ะละ ถ้าสมมติว่าผมวิ่งผ่านหน้าบ้านพี่ แต่พี่อยู่ในบ้านก็ไม่เห็นป่ะ"โทเถียงสุดใจ ไม่ยอมแพ้ในเรื่องแบบนี้
+ I$ P/ l3 d5 s+ b% r "จะบอกว่า คู่ของเราเป็นพรหมลิขิตงั้นหรอ"
" G+ w8 g- t! ^8 w9 u/ m "..."เงียบสิรอไร อยากจะตอบแบบนั้นนะ แต่ถ้าพูดไปมันก็ดูจะเวอร์ไปหน่อย
- ]- ~3 o; _# a) E "ว่าแต่ พี่บอกว่าชอบผม พี่ชอบผมตั้งแต่เมื่อไหร่อะ"โทเปลี่ยนเรื่องคุย และเป็นสิ่งที่เขาสงสัยมากเช่นกัน' m$ b' T& R0 z ]) ]
"อืม ก็ตั้งแต่ตอนเรียนมัธยมล่ะมั๊ง ตอนนั้นพี่เห็นโททำงานพิเศษช่วยเหลือทางบ้าน พี่มองว่าโทเป็นคนที่ขยัน น่ารัก มีความตั้งใจ มีความรับผิดชอบ…แล้วโทล่ะ ชอบพี่ตั้งแต่ตอนไหน"( E& B1 |; U8 |
"ก็ตั้งแต่มัธยมแหละ แต่ตอนนั้นพี่มีสาวเต็มไปหมด พอเข้ามหาลัย พี่ก็มีแต่คนเข้าหา พอเรียนจบได้มาทำงาน ผมก็ลาออกจากการเป็นอาจารย์สอนมาทำงานที่กองกิจเพื่อจะอยู่ใกล้พี่"เล่าไปก็อายตัวเองเหมือนกันนะเนี่ย
% F: {( e4 D. V9 ^3 ]% C$ }; s& ^ "โห แรดเหมือนกันนะโทเนี่ย"
7 [: U* Z* R+ @( @- ~3 B$ J "นี่แน่ะ"
0 I) n7 Q1 Q9 t0 ` "โอ๊ย พี่เจ็บนะ"โก้แกล้งแซวจนโดนโทตีเข้าที่ไหล่ แต่ไม่วายหยอกต่อ
, L0 T7 e; d: E. k* G จะว่าไปนี่มันก็สุดเหมือนกันนะ แอบชอบกันมาตั้งแต่เด็ก จนมาสารภาพกันตอนโดแล้วคบกัน นี่ถ้าเขาคบกันตั้งแต่ตอนนั้นจนถึงตอนนี้ คงฉลองวันครบรอบมาหลายครั้งแล้ว- K) G3 @# E% R
"ให้พี่ไปส่งไหม"
5 Y$ n. W6 ?$ F s: a, j "ไม่เป็นไรครับ เดี๋ยวผมเดินกลับ"ไม่เป็นไรก็บ้าแล้ว พูดออกไปได้ไงวะ จากหอมาถึงบ้านพี่โก้ตั้งเกือบ 6 กิโล วิ่งมาได้ไงวะ : D, o7 Y: R9 o9 }
โท คิดในใจภาวนาอย่าให้โก้บ้าจี้เชื่อคำพูดเขาเลย
$ ]( Z+ |6 k+ J T6 H "อ๋อโอเค งั้นพี่เข้าบ้านก่อนนะ บาย"โก้ว่าจบก็ทำทีเดินกลับบ้านซึ่งอยู่ตรงข้ามกับร้านสะดวกซื้อ โทได้แต่ส่งสายตาอ้อนวอนร้องเรียกโก้ให้หันกลับมาแล้วถามเขาอีกครั้ง รอบนี้สัญญาว่าจะไม่พูดอะไรปัญญาอ่อนแบบนั้นอีก พลีส….
% ~+ D1 T7 d; O. x! q "เอ้อ โท…."โทยิ้มหน้าระรื่นเมื่อโก้หมุนตัวกลับมา โทรอให้โก้เอ่ยปากชวนเขาอีกรอบใจแทบขาด โก้เดินกลับมาหาเขาแล้วหยุดตรงหน้า ก่อนจะพูดขึ้นมาว่า…
8 T! s" ~; S+ ] "รีบกลับนะ ดึก ๆ อากาศหนาว"ฟาคคคคคคคคคค ไอ้พี่โก้ คิดผิดป่ะเนี่ยที่เอาพี่มันทำแฟน 1 T. Q! z: \. s$ F: Q
หน้าของโทเปลี่ยนจากมีความหวังเป็นก่นด่าสาปแช่งจนโก้ที่มองอยู่ถึงกับหัวเราะออกมา3 J4 J4 I! d5 p$ x2 s
"ฮ่า ๆ พี่ล้อเล่น ใครจะให้แฟนตัวเองเดินกลับบ้านอากาศเย็น ๆ เองคนเดียวล่ะ"ในที่สุด ในที่สุด…รอยยิ้มของโทกลับมาอีกครั้งก่อนที่พี่มันจะ…1 \' @" Y/ l# y2 r" n5 w
"อะนี่ เสื้อคลุม จะได้ไม่หนาว เดินจากนี่ไปน่าจะ 5-6 กิโลได้ อย่าช้านะ เดี๋ยวถึงนู่นดึก จะเป็นหวัดเอา" ไม่ไหวแล้วโว๊ยยยย) U* q/ M" Z' N$ c
"พี่โก้!! นี่พี่กะจะให้ผมเดินกลับคนเดียวจริงป่ะเนี่ย พี่ไม่คิดจะง้อหรือตื้อไปส่งผมอีกรอบเลยหรอ"
5 M2 |/ R. j7 ^1 K: \' z "งั้นนอนค้างบ้านพี่ไหมล่ะ"
3 x, J" Y! ]4 w. `; w$ @2 r "เอาสิ ใครจะบ้าเดินเป็นกิโล กิ……"ห๊ะ เมื่อกี้พี่มันว่าไงนะ+ I2 O+ c" b% D/ e# \; u
"นอนค้างบ้านพี่ไหม?"เหมือนอ่านใจได้อีกแล้ว* f7 }' ]+ J' M5 F8 Q
"ใช่พี่อ่านใจได้"เชี่ย จริงหรอวะ พี่มันมีพลังหรือไงวะเนี่ย
: D! v# F2 H9 p* p, }; a "ใช่พี่มีพลัง ซะที่ไหน ฮ่า ๆ ดูสีหน้าของโทพี่ก็รู้หมดแล้วว่าคิดอะไรอยู่"โก้ทำการบ้านมาดี เขารู้ว่าจังหวะไหนที่อีกฝ่ายจะเป็นยังไง นี่เขาก็ยุให้อีกฝ่ายหัวร้อน เพราะเมื่อโทหัวร้อน โทมักจะพูดด้วยอารมณ์ ซึ่งเป็นสิ่งที่ทำให้เขาสามารถใช้มันจับจุดอีกฝ่ายได้อยู่หมัด( D3 W' M3 p2 }, C
"สรุป นอนค้างกับพี่เนอะ"
3 L0 f, w& e0 X+ k& Y8 c. n$ T "บ้าหรอพี่ แล้วพรุ่งนี้ผม…."
# v' |: |7 m* u5 {5 v "พรุ่งนี้วันหยุด"
" a9 I0 P) J* |" t( y" x# a' l "......"เชี่ย จังหวะโคตรดี!7 [% B9 X0 @; L) L2 z, I. w
+ @! ?3 B9 V; F Q/ o
หลังจากโทกลับมาที่ห้อง ก็พบว่าไดอารี่ปรารถนานั้นได้หายไปแล้ว พอมาคิดดูแล้ว สิ่งที่เขาปรารถนามากที่สุด เหมือนเขาจะได้มันแล้ว สิ่งที่เขาได้เขียนมันขึ้นในหน้าแรก แล้วตอนนี้ เขาก็ไม่จำเป็นที่ต้องใช้มันอีก ส่วนเรื่องอีกด้านของโก้นั้น เขาก็ไม่ได้อยากรับรู้ถึงขนาดนั้น เพราะที่เป็นอยู่ เขาก็มีความสุขดีอยู่แล้ว
% d2 {, A5 A$ S0 T$ y: F/ c8 y, ^& H0 T# s" q
+ F/ W7 O8 ^% B6 J, O |
|
ทักทายเข้ามาทำความรู้จักกันครับ
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2023-7-23 17:20:35
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2024-12-1 22:35:58
โพสต์ 2024-10-6 22:06:43
โพสต์ 2024-9-4 23:43:36
