มิติรักต่างภพ(นิยายรักสุรรณภูมิ) ตอนที่ 2

Maximam

เมื่อขบวนนักศึกษาวิชาทหารเดินทางมาถึงอุทยาประวัติศาสตร์พระนครศรีอยุธยา นศท.ทุกคนต่างแบ่ง
กลุ่มกันไปทำงานและหาข้อมูลต่างเพื่อรวบข้อมมูลทำรายงาน แต่เเล้วสิ่งที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้นเมื่ออัย
กับกิตได้แอบไปเช่ารถมอเตร์ขับเเว๊น ไปตามที่ต่าง ๆ จนเจอกับพวกลักลอบค้ายาและลักลอบค้าของ
. M! M8 _; \% w0 O" J6 k. Sโบราณ
' H% _+ g2 |+ }. v# h" d' E8 H* m1 q"ไอ้กิต มึงเห็นแบบที่กูเห็นป่ะ"
" _0 B, n4 X5 G6 z. C"เออ กูว่าเราถอยกลับดีกว่าหว่ะ เอารูปถ่ายไปให้อาจารย์"
  D2 Z. t& Q5 }"ไม่ได้เว้ย เราLGBTQ+ชาติทหาร อย่างไรก็ต้องทำลายขบวนการเลว ๆ แบบนี้"
! T9 G; M: t/ s# M6 C8 m"แต่มันเสี่ยงนะเว้ย"
"ไม่ลองไม่รู้"
/ q7 `3 V4 z/ Z: }1 f"ไอ้อัย"

% h! A0 ]. j  f( i* h8 Hอัยเรศแอบลักลอบเข้าไปเพื่อสืบเรื่องและเก็บข้อมูล กิตก็แจ้งเรื่องไปที่อาจารย์วินัยจนอาจารย์ช่วย
3 B+ h% k8 o( Jประสานงานกับเจ้าหน้าที่ แต่เเล้วก็....
"เฮ้ยมีคนบุกรุกมา"
"ใครว่ะเเม่ง เฮ้ยนี่มันไอ้นักเรียน รด.นี่"
"เออ กูเอง ไอ้พวกหนีนรกมาเกิด มึงเตรียมเข้าคุกได้เลย"
3 D& v' L% y, N, @* O"นั้นมึงก็ไปลงนรกก่อนเลยไอ้เด็กเวร"
"อัยหลบ"
พวกโจรยิงปืนใส่อัยแต่กิตดึงตัวมาหลบไว้ได้ทัน แต่อัยก็ไม่ยอมเลิกลาขับรถมอไซต์ตามไปกิตก็ขับตาม
"เอาไงดีพี่ไอ้เด็ก 2 ตัวนี่กัดไม่ยอมปล่อย"
2 U9 x. W. h& G& H" D  I"แค่เด็กคนเดียวจัดการให้ได้"

และในที่สุดพวกโจรก็ยิงสวนออกมาจากรถ อัยเรศจึงเข้ามาขวางทางกระสุนปืนป้องกันไม่ให้กิตเป็น
อันตราย กระสุนจึงเข้าที่กลางอกซ้ายแต่ด้วยความอดทนและความไม่ยอมแพ้อะไรง่าย ๆ อัยเรศจึง
" j% O- m, Z. ~# ^เร่งบิดรถตามและตัดสินใจตัดหน้ารถของพวกคนร้ายจนรถคนเสียหลักตกลงในแม่น้ำ ส่วนร่างของอันเรศ
7 F7 w- k5 a% G- _8 \0 l2 Aก็กระเด็นลอยไปตกอีกฝากของถนนอัยเรศเป็นคนดวงแข็งถึงจะยังไม่ตายแต่เขาก็กลายเป็นเจ้าชายนิทรา

' X3 m7 E) w4 |% G2 F2 ^5 Q, C2 H  R"อัยเรศ อัยเรศน้องพี่"
0 T* M( R. r6 e7 B. E# z" j"เฮ้ย....ใครว่ะเนี่ย แต่งกายอย่างกะคนโบราณ ท่านรู้จักผมได้ไง"
& K4 d$ p7 D/ d# B* y"ข้าไม่มีเวลาแล้ว เจ้ารีบกลับไปภพของข้าและทำดีชดเชยแทนข้าด้วย"
8 Q) r7 _8 F8 |% m' Z1 P"เดี๋ยว นี่ผมไม่ตลกนะคุณ คุณ คุณ......."
และแล้วอัยเรศก็หลุดมิติเข้ามาที่เมืองสุวรรณภูมิ ซึ่งตอนนี้กำลังมีสงครามการล่าอาณาเขตของชาว
ตะวันตก

& ~2 p+ b' V  S( B: P"เฮ้ย....นี่ออเจ้าแต่งกายอันใด ข้าห้ามแล้วไงไม่ให้มาที่นี่"
0 f- q0 Y7 ^0 d7 k"เดี๋ยวคุณผม..."
"ระวัง"
หมื่นเพชรรัตน์ใช้ดาบฟันข้าศึกที่เข้ามาและป้องกันภัยให้อัยเรศที่หลุดมิติมาในชุดเครื่องแบบ ร.ด.
: i2 g% g" d( Y( [3 u8 x5 K8 ^) z"มาพี่ชายข้าช่วย"
"เจ้าว่าอันใดไอยรา"
- [: S6 Y- p% N0 f"พี่ชายระวัง"
; X: w- x/ {( T, e2 Y* c7 F9 u7 aอัยเรศหยิบปืนที่ล่วงอยู่ข้างท่านหมื่นมายิงศัตรูได้อย่างแม่นยำ และเข้าเลือกเล็งไปที่แม่ทัพจนแม่ทัพผู้นั้นสิ้นชีพ พวกรุกรานจึงถอยทัพทันที
, C: v, B& e8 E7 H9 W"เจ้าใช้ปืนไฟเป็นด้วยฤๅ"
"เอ้าก็ผมเรียนวิชาทหารมาทำไมจะยิงไม่เป็นเล่า"
: g% a- l" G6 ?, a& a"ออกหมื่นขอรับพวกมันร้นหนีถอยไปแล้วขอรับเราควรตามไปไหมขอรับ"
  [4 _! p* ~8 c% \- v2 h& n5 lทหารเร่งเข้ามารายงานต่อท่านหมื่นเพชรรัตน์ อัยเรศจึงพูดขึ้นว่า....
4 f# }9 y8 V$ |"อย่า.... ผมเคยอ่านเจอในตำราศึกแบบนี้อาจเป็นกลอุบายล่อลวง ผมว่าพวกท่านนำทัพกลับเมือง
( z4 O+ _/ A% a- q; K* D( zก่อนเถิด แล้วจัดเวรยามตรวจตราหากมีผู้รุกรานก็ค่อยจัดการดีกว่า"
6 w3 V9 i/ V, h"หือ ไอยราเจ้ารู้พิชัยสงคราม"
"ผมชื่ออัยเรศ"
"ออเจ้านี่ถ้าจะวิปลาศไปเสียแล้ว ไปรีบกลับไปสมทบกับทัพของราชกุมารราเชน จะได้รีบกลับพระนคร"
0 Y2 J+ |3 m, u0 z"เดี๋ยว ที่นี่ที่ไหนทำไมเหมือนนิยายที่ผมเคยอ่าน"
"ไอยรา เจ้านี่พาข้าฉงนนักนี่ก็แผ่นดินสุวรรณภูมิไงเล่า แต่งกายก็ประหลาดยังจะวิปลาศอีก"
8 E. }; W; G& Q0 C"นี่ท่าน กล้าดีอย่างไรมาว่าผมเนี่ย"

เมื่อทัพชัยกลับถึงพระนคร หมื่นเพชรรัตน์ก็พาอัยเรศกลับมาที่เรือนเพราะคิดว่านี่คือไอยรา
"เกิดเหตุอันใดขึ้นหรือขอรับคุณแม่ ทำไม...."
"พ่อเพชร ไอยรา"
" @# o$ {- z# E" ["นี่่ไงขอรับ แอบออกไปสนามรบแล้วยังแต่งกายประหลาดอีกขอรับ"
: I; J9 V0 {: B, G* D' N
ทันทีที่ทุกคนเห็นอัยเรศ ......
"ไอยรา ....."
* R4 ~! W. E' N; a"นี่เจ้ายังมิสิ้นฤๅ พวกข้าทั้งเรือนเห็นเจ้าแน่นิ่งไป"
3 E8 T$ ]* K$ E7 g4 g; S, Y: a& v+ ?"พ่อคุณของบ่าว เหตุไฉนจึง...."
" W2 z: G& M9 @. I% ?ทดกับก้านบ่าวรับใช้เข้ามาหา แต่อัยเรศในร่างไอยราก็ตกใจแล้วถอยหนี ทำให้บ่าวสองคนประหลาดใจ

"เอ้ยยย เดี๋ยวนะนี่พวกท่านเป็นใครกัน เเล้วอะไร ใคร ไอยรา ใครกัน"
ตอนนี้อัยเรศสับสนและงงกับตัวเองมาก จนในที่สุดท่านมหาเสนาสุนทรก็เดินออกมาจากห้องพระ
"เอาหละทุกคน ต่อไปนี้ไอยราจะไม่ใช่คนเดิมที่พวกเรารู้จัก"
- _2 f* T# l1 W1 k1 z/ \1 ^; m& j"เจ้าคุณพี่ เห็นใดจึงว่าเยี่ยงนั้นหละเจ้าค่ะ"
9 f6 ?  O1 [6 D) E3 i"ไอยรา มาหาลุงสิ"
$ T) W, s9 E! A  s% Q4 k! E"ผมเหรอครับ"
"เจ้าคุณพ่อเรียกหาเจ้านั้นแลหนา ไปหาท่านสิ"

* \; l9 F: S: j3 n0 h: _: g( |% Eอัยเรศเดินเข้าไปหาท่านเสนาบดีพร้อมด้วยหมื่นเพชรรัตน์แลคุณหญิงแม่ ท่านเสนาบดีเคยร่ำเรียน
วิชาโหรามาบ้างจึงพอรู้ดีว่าไอยราที่เห็นอยู่นี้ไม่ใช่พ่อนายจอมร้ายกาจอย่างที่เคยเป็น ท่านจึงพูดกับ
' H0 \. q5 n6 o  r& ]' K+ _1 |ทุกคนในเรือนว่า...
"ไอยรา จากนี้สืบไปเจ้าคือคนของที่นี่ ไม่มีที่อื่นให้ไปเเล้วหนา เรือนนี้คือเรือนของเจ้า ทุกคนในเรือนนี้
พึงจำไว้ว่า ชายผู้นี้คือไอยรา หาใช้ผีสางอื่นใดไม่"
, D& [2 o$ L! m5 Z# q; c3 C, z# W"คุณพี่เจ้าค่ะ"
"อย่าได้ถามความให้ยาวยืดเลยแม่ศรีตลา เขากลับมาเเล้วจะดีขึ้นกว่า"
7 O) _5 {- ?$ m7 `$ q"ข้าหาเชื่อไม่เจ้าค่ะตราบใดที่ไอยรายังไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงไปข้าก็มิมีวันเชื่อ ไอ้ทด ไอ้ก้าน"
+ @9 P( C! Q. Q! ~2 h- c; F- I: L8 h"ขอรับ"
"พานายเอ็งกลับหอนอนไปซะ ไปตรึกตรองให้ดี ว่าจะเปลี่ยนตัวเองได้ไหม คนในเรือนตกอกตกใจคิดว่า
เจ้าสิ้น แต่ที่ไหนแอบออกไปสนามรบแล้วแต่งกายประหลาดพิลึก ไป ไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า จะให้บ่าว
เอาสำรับไปให้"
+ f8 V6 u' q+ ]/ I. U"ขอรับ ทางนี้ขอรับนายท่าน"
7 h- z& P& y8 K& r( r5 x5 K1 c
- q* Y5 l- e% ]1 Tเมื่อไอยรามาถึงห้องนอน
; C2 u7 l2 J1 o+ g/ {"พี่ พี่สองคนนั้นแหละ พี่ชื่อทด กับพี่ก้านใช่ไหม"
3 V( O( J% K  I"ใช่ขอรับ นายท่านลืมบ่าวสิ้นนเเล้วหรือ"
ทดเอ่ยถาม ก้านจึงพูดว่า....
5 n; G5 p7 f# j% D" Y"เมื่อสักครู่ ท่านเสนาได้สวดมนต์เหตุที่นายท่านลักลอบไปล้มเรือของคุณวาทีจน ไอ้ชมจมน้ำตาย"
"หือ ข้าเนี่ยนะ พี่ จะฆ่ามดข้ายังลังเลนี่ฆ่าคน แล้วไงต่อพี่"
9 P* Q/ h0 M1 `4 V+ ]7 M"ในขณะที่ท่านเสนาร่ายมนต์ นายท่านก็ร้อนรุ่มทุรณทุรายจนสิ้นใจ ทุกคนในเรือนเห็นว่านายท่าน
1 a' V) ]- ?1 |; [2 `5 S: t5 |สิ้นลมจึงจักเตรียมเอาร่างไปวัด แต่...."
"แต่อะไรพี่ทด"
" K% _8 _0 J/ L* }5 ~: v"นายท่านกลับมากับออกหมื่นเพชรรัตน์ขอรับ"
; _. T5 K# o9 I4 _" _"สุดยอดจริง ไอยรา สร้างวีรกรรมไว้แสบมาก ดูท่าผมคงจะร้ายนะดูใช่ไหมพี่"
* O/ P! _: p. K5 N- _1 u, v. X) z3 G"ร้ายมากขอรับ"
# `$ h2 [( E( y; E"ปะ พาผมไปอาบน้ำห้องน้ำอยู่ไหน"
"ห้อง อันใดขอรับ ต้องไปอาบที่ท่าด้านหลังเรือนขอรับ ปะไอ้ก้านเตรียมของ"

% u5 X# Y2 C: e5 ~/ W: X1 jหลังจากที่ทดกับก้านพาไอยราไปอาบน้ำเเละเเต่งตัวเสร็จ
"ร่างกายเจ้านี่ก็งามเหมือนกันนะเนี่ย ชาวสุวรรณภูมิถึงผิวกายจะออกสีแทนแต่ก็ไม่ดำ ไม่ผิดจาก
การบันทึกเรื่องราว เออพี่ไอยรานี่คือใครหรือครับ"
"นายท่านลืมแล้วไอ้ก้าน"
* m2 A7 T, d1 A* [& S: \9 T' z"นายท่าน ไอยราก็คือนายท่านไงขอรับ"
"ผมชื่ออัยเรศ"
"คุณหนูอัยเรศเป็นน้องชายฝาแฝดท่านสิ้นหลงคลอดได้เพียง 7 วัน ก็เหลือแค่นายท่านไอยรานี่ขอรับ"
8 t8 X8 w( l; q3 _7 t/ ^* C4 F" K"หือ ตอนเด็กพ่ออ้วนเคยบอกว่าเรามีพี่ชายฝาแฝดแต่พี่เราตายหลังคลอด 7 วันพร้อมกับแม่
5 B* |8 l. k9 j! C/ S! ?อย่าบอกนะว่าเราตายจากภพนั้นแล้วมาเกิดใหม่ภพนี้ในร่างพี่ชาย อิ๊บอ๋าย ทลุมิติ"
% f- A* R& D6 j$ z"นายท่านว่ากระไรหรือขอรับ บ่าว....."
"พี่สองคน ต่อไปนี้ก็ทำตัวตามสบายเราจะไม่มีนายมีบ่าว พี่คือพี่เลี้ยงของผม ผมจะดูแลพี่เอง"
"มิได้ขอรับนายท่าน บ่าวเป็นทาส เป็นบ่าวของนายท่านต้องดูแลและมอบชีวิตให้ท่าน มิหวังสิ่งใด"
"โธ่พี่"
4 _0 }9 n3 B: ^. h) u) Pไอยรากอดคอบ่าวทั้งสอง ซึ้งบ่าวทั้งสองก็ยิ่งแน่ใจมากขึ้นว่านี้ไม่ใช่ไอยราคนเดิมที่เขาเคยดูเเล
: y  l' b% n( z1 U
เมื่อนายและบ่าวรู้ซึ้งซึ่งกัน ทดกับก้านก็พาไอยราออกมาที่หน้าหอนอนเพื่อเตรียมกินข้าวเย็น
"ปกติผม เอ๊ย ข้ากินข้าวที่นี่หรือพี่"
" u/ `  o$ h2 a' q" x9 _  h0 L"ใช่ขอรับ นายท่านมิกินร่วมวงใหญ่ เพราะ....."
"เพราะอะไรพี่"
! Q$ X4 q) @* {"เพราะโดนคุณแม่ท่านดุบ่อย ๆ ไง จะไปกินด้วยไหมถ้าไปก็สำรวมอาการ"
ออกหมื่อนเพชรรัตน์ออกมาพบไอยราในชุดของชาวสุวรรณภูมิที่นุ่งโจงมีจีบชายหน้านาง ห่มผ้า
คลุมอกคลายหญิงห่มสไบ ออกหมื่อนเพชรเห็นดังนั้นก็รู้สึกแปลกและเริ่มสนใจไอยรามากกว่าเก่า
- k: \- ^7 o1 @( T9 ?7 Nไอยราได้ยินดังนั้นจึงตอบว่า....
# H: i- F% O0 h( \8 ~+ j, ~' u"ครับ ท่านพี่"
"เจ้าเรียกข้าว่าอะไร เหตุใดมิเรียกคุณพี่ดังเคย"
"ครับ คุณพี่หมื่น"
$ |! \6 C+ B9 ]) p, o  b6 |* B
6 t; U7 x7 P$ tณ โถงเรือนอาหาร
ไอยราเข้าร่วมวงด้วยอาการที่แปลกตาไป เดินเข้าเข้ามาต่างจากเมื่อก่อนที่เดินเข้ามาถึงที่ไม่สนหัวใคร
& x0 c$ V/ I$ l- _/ o  S! j"ฝนฟ้าท่าจะตกห่าใหญ่ พ่อหนุ่มไอยรามีมารยาท"
9 R/ q9 U2 w0 M2 T$ P8 R"แม่ศกุลตลา หลานปรับตัวก็แทนที่จักชม"
"ขอให้รักษาให้ได้นานๆแล้วกัน เออพ่อเพชรเเล้วพี่ชายเจ้ายังมิกลับเรือนหรือวันนี้"
"พี่ขุนวิษณุอยูถวายอารักขาองค์รามินขอรับคุณแม่ วันนี้คงมิกลับ"
6 h' i# A' K: i# p0 k1 E"แม่หละใคร่ห่วงยิ่งนัก ออกรบออกศึกพระโอรสรามินก็สำอางค์นัก"
"หาเป็นเช่นนั้นไม่ขอรับคุณแม่ พระโอรสรามินกล้าหาญมิแพ้องค์ราเชน ยิ่งเวลาที่พี่ขุนออกรบเคียงคู่
ข้าศึกตายเรียบ"
6 c( g+ n# h5 q/ P! z"หือ.....น่ารัก ทั้งคู่จะได้ครองคู่แต่....อุ๊ย"
* S* ^( D* K2 R"แต่อันใด พ่อไอยรา แล้วเจ้ารู้ได้ไงว่าลูกข้าจะคู่กับพระโอรส อย่าดึงฟ้าลงมาต่ำขี้กลากจะกินหัว"
"ขอโทษ เอ๊ยขอประทานโทษขอรับคุณป้า เชื่อข้าเถิดว่าทั้งสองต้องได้คู่กัน"
6 ~6 b4 V  J4 [  I& _' I! X"ลุงก็เชื่อ ว่าเจ้านั้นรู้กาลเบื้องหน้า กินข้าเถิดพ่อฝีมือป้าเจ้า อร่อยนักแล"
"ขอรับคุณลุง หืออร่อยจริงด้วยขอรับ"
ไอยราที่ดูเปลี่ยนไปเพราะอัยเรศเข้ามาสู่ร่าง ถึงแม้คุณหญิงและบ่าวคนอื่นจะยังไม่ยอมรับแต่คุณป้าก็
3 J' V; r% i4 |/ E3 c) wพอจะเมตตาบ้างเพราะญาณบางอย่างในตัวคุณหญิงพอรับรู้ได้ว่าไอยราคนนี้ไม่ใช่คนเดิมที่เคยร้ายกาจ
0 J  S/ i0 H2 F8 q3 E4 \

kai009

ขอบคุณครับ

nuy_1980

{:7_295:}ขอบคุณมากครับผม{:4_110:}

Anavin

nuangnut1996

สนุกมากครับ

lekthai

ขอบคุณขอรับ

piyapat69

ชอบ