มิติรักต่างภพ(นิยายรักสุรรณภูมิ) ตอนที่ 2

Maximam

3 `  M- P+ M1 t$ a
เมื่อขบวนนักศึกษาวิชาทหารเดินทางมาถึงอุทยาประวัติศาสตร์พระนครศรีอยุธยา นศท.ทุกคนต่างแบ่ง
: L' N" d9 \$ Aกลุ่มกันไปทำงานและหาข้อมูลต่างเพื่อรวบข้อมมูลทำรายงาน แต่เเล้วสิ่งที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้นเมื่ออัย
กับกิตได้แอบไปเช่ารถมอเตร์ขับเเว๊น ไปตามที่ต่าง ๆ จนเจอกับพวกลักลอบค้ายาและลักลอบค้าของ
. Z* ?" Y. m5 H6 pโบราณ
3 D3 `' c# ?% s& ^"ไอ้กิต มึงเห็นแบบที่กูเห็นป่ะ"
: ~! Q$ ^/ p9 Y  P! r# Y"เออ กูว่าเราถอยกลับดีกว่าหว่ะ เอารูปถ่ายไปให้อาจารย์"
"ไม่ได้เว้ย เราLGBTQ+ชาติทหาร อย่างไรก็ต้องทำลายขบวนการเลว ๆ แบบนี้"
"แต่มันเสี่ยงนะเว้ย"
"ไม่ลองไม่รู้"
"ไอ้อัย"
# u8 q' `( Z1 {
. @0 {, t& m! A" q' Kอัยเรศแอบลักลอบเข้าไปเพื่อสืบเรื่องและเก็บข้อมูล กิตก็แจ้งเรื่องไปที่อาจารย์วินัยจนอาจารย์ช่วย
ประสานงานกับเจ้าหน้าที่ แต่เเล้วก็....
( R6 K+ t. t) e0 _6 C6 {5 l"เฮ้ยมีคนบุกรุกมา"
$ z! w# k+ I6 V9 K, q6 T: o"ใครว่ะเเม่ง เฮ้ยนี่มันไอ้นักเรียน รด.นี่"
"เออ กูเอง ไอ้พวกหนีนรกมาเกิด มึงเตรียมเข้าคุกได้เลย"
  q) ?: }& @( t6 z: O; ["นั้นมึงก็ไปลงนรกก่อนเลยไอ้เด็กเวร"
"อัยหลบ"
0 L* L2 r4 ?5 R+ N" T  v0 w( @พวกโจรยิงปืนใส่อัยแต่กิตดึงตัวมาหลบไว้ได้ทัน แต่อัยก็ไม่ยอมเลิกลาขับรถมอไซต์ตามไปกิตก็ขับตาม
9 l. A% {8 ?% C  ^9 x  Q" X! R"เอาไงดีพี่ไอ้เด็ก 2 ตัวนี่กัดไม่ยอมปล่อย"
"แค่เด็กคนเดียวจัดการให้ได้"
3 I* S2 ^# I4 f- T$ L
และในที่สุดพวกโจรก็ยิงสวนออกมาจากรถ อัยเรศจึงเข้ามาขวางทางกระสุนปืนป้องกันไม่ให้กิตเป็น
อันตราย กระสุนจึงเข้าที่กลางอกซ้ายแต่ด้วยความอดทนและความไม่ยอมแพ้อะไรง่าย ๆ อัยเรศจึง
เร่งบิดรถตามและตัดสินใจตัดหน้ารถของพวกคนร้ายจนรถคนเสียหลักตกลงในแม่น้ำ ส่วนร่างของอันเรศ
  A& h, H' h* y; Z. _$ `; [ก็กระเด็นลอยไปตกอีกฝากของถนนอัยเรศเป็นคนดวงแข็งถึงจะยังไม่ตายแต่เขาก็กลายเป็นเจ้าชายนิทรา
- R  @% u$ w: ~
3 {; g8 T8 y! V) [  p- c"อัยเรศ อัยเรศน้องพี่"
"เฮ้ย....ใครว่ะเนี่ย แต่งกายอย่างกะคนโบราณ ท่านรู้จักผมได้ไง"
"ข้าไม่มีเวลาแล้ว เจ้ารีบกลับไปภพของข้าและทำดีชดเชยแทนข้าด้วย"
"เดี๋ยว นี่ผมไม่ตลกนะคุณ คุณ คุณ......."
( l  M' p5 L1 Lและแล้วอัยเรศก็หลุดมิติเข้ามาที่เมืองสุวรรณภูมิ ซึ่งตอนนี้กำลังมีสงครามการล่าอาณาเขตของชาว
' v8 I7 z5 u0 kตะวันตก

"เฮ้ย....นี่ออเจ้าแต่งกายอันใด ข้าห้ามแล้วไงไม่ให้มาที่นี่"
" n3 O% W/ m6 l: u" {' b* A"เดี๋ยวคุณผม..."
2 t# o6 q  f2 p"ระวัง"
( U+ e' H2 J1 [5 K/ r. c1 kหมื่นเพชรรัตน์ใช้ดาบฟันข้าศึกที่เข้ามาและป้องกันภัยให้อัยเรศที่หลุดมิติมาในชุดเครื่องแบบ ร.ด.
9 v+ h% ^0 V" y"มาพี่ชายข้าช่วย"
"เจ้าว่าอันใดไอยรา"
"พี่ชายระวัง"
อัยเรศหยิบปืนที่ล่วงอยู่ข้างท่านหมื่นมายิงศัตรูได้อย่างแม่นยำ และเข้าเลือกเล็งไปที่แม่ทัพจนแม่ทัพผู้นั้นสิ้นชีพ พวกรุกรานจึงถอยทัพทันที
1 K% |! X. a  Z1 g"เจ้าใช้ปืนไฟเป็นด้วยฤๅ"
"เอ้าก็ผมเรียนวิชาทหารมาทำไมจะยิงไม่เป็นเล่า"
"ออกหมื่นขอรับพวกมันร้นหนีถอยไปแล้วขอรับเราควรตามไปไหมขอรับ"
ทหารเร่งเข้ามารายงานต่อท่านหมื่นเพชรรัตน์ อัยเรศจึงพูดขึ้นว่า....
0 p3 g2 ^: p/ W"อย่า.... ผมเคยอ่านเจอในตำราศึกแบบนี้อาจเป็นกลอุบายล่อลวง ผมว่าพวกท่านนำทัพกลับเมือง
ก่อนเถิด แล้วจัดเวรยามตรวจตราหากมีผู้รุกรานก็ค่อยจัดการดีกว่า"
0 B" D# s/ v7 ?9 k2 o# Z"หือ ไอยราเจ้ารู้พิชัยสงคราม"
* D3 ?; K  O2 c/ I( M+ z"ผมชื่ออัยเรศ"
"ออเจ้านี่ถ้าจะวิปลาศไปเสียแล้ว ไปรีบกลับไปสมทบกับทัพของราชกุมารราเชน จะได้รีบกลับพระนคร"
5 W7 T3 D& ?; D) J( i0 p* ~3 L2 A"เดี๋ยว ที่นี่ที่ไหนทำไมเหมือนนิยายที่ผมเคยอ่าน"
5 i. V7 y( j' O8 F- I8 e"ไอยรา เจ้านี่พาข้าฉงนนักนี่ก็แผ่นดินสุวรรณภูมิไงเล่า แต่งกายก็ประหลาดยังจะวิปลาศอีก"
$ Z* @8 C' e( Z6 I' G8 B: Z9 _"นี่ท่าน กล้าดีอย่างไรมาว่าผมเนี่ย"
/ m1 a5 ?& d; Z6 b+ d' f# n
: X0 `1 D' Z$ k6 p! i, r2 Gเมื่อทัพชัยกลับถึงพระนคร หมื่นเพชรรัตน์ก็พาอัยเรศกลับมาที่เรือนเพราะคิดว่านี่คือไอยรา
; C  C% H$ z$ f. _; [7 C9 t$ v1 m"เกิดเหตุอันใดขึ้นหรือขอรับคุณแม่ ทำไม...."
. Y* A) X9 E' d/ }: u) I"พ่อเพชร ไอยรา"
"นี่่ไงขอรับ แอบออกไปสนามรบแล้วยังแต่งกายประหลาดอีกขอรับ"

& m( |9 c% \8 u" B9 @ทันทีที่ทุกคนเห็นอัยเรศ ......
, \8 {7 z2 O2 j8 z0 U"ไอยรา ....."
"นี่เจ้ายังมิสิ้นฤๅ พวกข้าทั้งเรือนเห็นเจ้าแน่นิ่งไป"
5 M5 r2 g, }3 x"พ่อคุณของบ่าว เหตุไฉนจึง...."
ทดกับก้านบ่าวรับใช้เข้ามาหา แต่อัยเรศในร่างไอยราก็ตกใจแล้วถอยหนี ทำให้บ่าวสองคนประหลาดใจ

"เอ้ยยย เดี๋ยวนะนี่พวกท่านเป็นใครกัน เเล้วอะไร ใคร ไอยรา ใครกัน"
* u  L" F1 Y* R; k* `* pตอนนี้อัยเรศสับสนและงงกับตัวเองมาก จนในที่สุดท่านมหาเสนาสุนทรก็เดินออกมาจากห้องพระ
8 F4 |# N1 V. Y5 c0 ]3 n- }% k"เอาหละทุกคน ต่อไปนี้ไอยราจะไม่ใช่คนเดิมที่พวกเรารู้จัก"
"เจ้าคุณพี่ เห็นใดจึงว่าเยี่ยงนั้นหละเจ้าค่ะ"
* K2 d* b8 J/ p"ไอยรา มาหาลุงสิ"
3 n: L9 G' Y' ]2 g& }$ z; a. @: A"ผมเหรอครับ"
! g6 i# Y1 [! k* E"เจ้าคุณพ่อเรียกหาเจ้านั้นแลหนา ไปหาท่านสิ"

% B1 m$ a* z4 l: }* t4 Z4 q9 l. Jอัยเรศเดินเข้าไปหาท่านเสนาบดีพร้อมด้วยหมื่นเพชรรัตน์แลคุณหญิงแม่ ท่านเสนาบดีเคยร่ำเรียน
วิชาโหรามาบ้างจึงพอรู้ดีว่าไอยราที่เห็นอยู่นี้ไม่ใช่พ่อนายจอมร้ายกาจอย่างที่เคยเป็น ท่านจึงพูดกับ
ทุกคนในเรือนว่า...
! B$ K' B! U9 ^- ^"ไอยรา จากนี้สืบไปเจ้าคือคนของที่นี่ ไม่มีที่อื่นให้ไปเเล้วหนา เรือนนี้คือเรือนของเจ้า ทุกคนในเรือนนี้
พึงจำไว้ว่า ชายผู้นี้คือไอยรา หาใช้ผีสางอื่นใดไม่"
8 Y( O- g! r8 U, j# x1 C"คุณพี่เจ้าค่ะ"
: W2 Q' N; \. F5 g"อย่าได้ถามความให้ยาวยืดเลยแม่ศรีตลา เขากลับมาเเล้วจะดีขึ้นกว่า"
"ข้าหาเชื่อไม่เจ้าค่ะตราบใดที่ไอยรายังไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงไปข้าก็มิมีวันเชื่อ ไอ้ทด ไอ้ก้าน"
4 q2 c& J, }# l- H6 ], O- t"ขอรับ"
"พานายเอ็งกลับหอนอนไปซะ ไปตรึกตรองให้ดี ว่าจะเปลี่ยนตัวเองได้ไหม คนในเรือนตกอกตกใจคิดว่า
  P( S* q# s+ C/ n/ g% l" ], D" W8 Bเจ้าสิ้น แต่ที่ไหนแอบออกไปสนามรบแล้วแต่งกายประหลาดพิลึก ไป ไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า จะให้บ่าว
2 Q, ~$ F8 B. s* J- |0 G- w6 M# ?5 Dเอาสำรับไปให้"
7 Q. l6 N7 A/ {" K9 p. h"ขอรับ ทางนี้ขอรับนายท่าน"
' ]7 A1 v1 Z- S8 U: [! b4 g
เมื่อไอยรามาถึงห้องนอน
/ g8 b; h6 L, P) ^"พี่ พี่สองคนนั้นแหละ พี่ชื่อทด กับพี่ก้านใช่ไหม"
"ใช่ขอรับ นายท่านลืมบ่าวสิ้นนเเล้วหรือ"
6 p) h0 l  d- ?) Oทดเอ่ยถาม ก้านจึงพูดว่า....
% `+ J& A; A, F6 y+ Z0 ]2 q"เมื่อสักครู่ ท่านเสนาได้สวดมนต์เหตุที่นายท่านลักลอบไปล้มเรือของคุณวาทีจน ไอ้ชมจมน้ำตาย"
: n9 |" a7 `- v7 h"หือ ข้าเนี่ยนะ พี่ จะฆ่ามดข้ายังลังเลนี่ฆ่าคน แล้วไงต่อพี่"
"ในขณะที่ท่านเสนาร่ายมนต์ นายท่านก็ร้อนรุ่มทุรณทุรายจนสิ้นใจ ทุกคนในเรือนเห็นว่านายท่าน
สิ้นลมจึงจักเตรียมเอาร่างไปวัด แต่...."
6 ~6 |9 P  Z; `"แต่อะไรพี่ทด"
"นายท่านกลับมากับออกหมื่นเพชรรัตน์ขอรับ"
"สุดยอดจริง ไอยรา สร้างวีรกรรมไว้แสบมาก ดูท่าผมคงจะร้ายนะดูใช่ไหมพี่"
"ร้ายมากขอรับ"
% l! I1 P  Z2 D9 D, @# R; X$ Y"ปะ พาผมไปอาบน้ำห้องน้ำอยู่ไหน"
"ห้อง อันใดขอรับ ต้องไปอาบที่ท่าด้านหลังเรือนขอรับ ปะไอ้ก้านเตรียมของ"

หลังจากที่ทดกับก้านพาไอยราไปอาบน้ำเเละเเต่งตัวเสร็จ
"ร่างกายเจ้านี่ก็งามเหมือนกันนะเนี่ย ชาวสุวรรณภูมิถึงผิวกายจะออกสีแทนแต่ก็ไม่ดำ ไม่ผิดจาก
การบันทึกเรื่องราว เออพี่ไอยรานี่คือใครหรือครับ"
7 w8 [* \; \! f, V' D( F+ |3 g"นายท่านลืมแล้วไอ้ก้าน"
2 p4 C- V" i+ M"นายท่าน ไอยราก็คือนายท่านไงขอรับ"
"ผมชื่ออัยเรศ"
"คุณหนูอัยเรศเป็นน้องชายฝาแฝดท่านสิ้นหลงคลอดได้เพียง 7 วัน ก็เหลือแค่นายท่านไอยรานี่ขอรับ"
) c( \" \9 s8 |. z+ r# P1 y# W"หือ ตอนเด็กพ่ออ้วนเคยบอกว่าเรามีพี่ชายฝาแฝดแต่พี่เราตายหลังคลอด 7 วันพร้อมกับแม่
อย่าบอกนะว่าเราตายจากภพนั้นแล้วมาเกิดใหม่ภพนี้ในร่างพี่ชาย อิ๊บอ๋าย ทลุมิติ"
"นายท่านว่ากระไรหรือขอรับ บ่าว....."
* V2 f# l6 n% f0 p"พี่สองคน ต่อไปนี้ก็ทำตัวตามสบายเราจะไม่มีนายมีบ่าว พี่คือพี่เลี้ยงของผม ผมจะดูแลพี่เอง"
"มิได้ขอรับนายท่าน บ่าวเป็นทาส เป็นบ่าวของนายท่านต้องดูแลและมอบชีวิตให้ท่าน มิหวังสิ่งใด"
"โธ่พี่"
# _# b1 k* w' ]  U2 m7 Tไอยรากอดคอบ่าวทั้งสอง ซึ้งบ่าวทั้งสองก็ยิ่งแน่ใจมากขึ้นว่านี้ไม่ใช่ไอยราคนเดิมที่เขาเคยดูเเล
, [2 u4 k4 @7 G% s
เมื่อนายและบ่าวรู้ซึ้งซึ่งกัน ทดกับก้านก็พาไอยราออกมาที่หน้าหอนอนเพื่อเตรียมกินข้าวเย็น
"ปกติผม เอ๊ย ข้ากินข้าวที่นี่หรือพี่"
: z" q3 T/ X, Q6 w6 [3 F# `"ใช่ขอรับ นายท่านมิกินร่วมวงใหญ่ เพราะ....."
2 ]" H: _1 M1 W# j" O"เพราะอะไรพี่"
( S; C' B' ^$ e3 }7 A"เพราะโดนคุณแม่ท่านดุบ่อย ๆ ไง จะไปกินด้วยไหมถ้าไปก็สำรวมอาการ"
8 {7 e( Y4 r9 W+ N9 `$ S/ qออกหมื่อนเพชรรัตน์ออกมาพบไอยราในชุดของชาวสุวรรณภูมิที่นุ่งโจงมีจีบชายหน้านาง ห่มผ้า
คลุมอกคลายหญิงห่มสไบ ออกหมื่อนเพชรเห็นดังนั้นก็รู้สึกแปลกและเริ่มสนใจไอยรามากกว่าเก่า
ไอยราได้ยินดังนั้นจึงตอบว่า....
" j* u9 o* z9 w"ครับ ท่านพี่"
& @, O  e0 t  G9 G/ r$ v; }( r2 c"เจ้าเรียกข้าว่าอะไร เหตุใดมิเรียกคุณพี่ดังเคย"
"ครับ คุณพี่หมื่น"

ณ โถงเรือนอาหาร
2 Y' ]$ q8 Z0 Qไอยราเข้าร่วมวงด้วยอาการที่แปลกตาไป เดินเข้าเข้ามาต่างจากเมื่อก่อนที่เดินเข้ามาถึงที่ไม่สนหัวใคร
"ฝนฟ้าท่าจะตกห่าใหญ่ พ่อหนุ่มไอยรามีมารยาท"
"แม่ศกุลตลา หลานปรับตัวก็แทนที่จักชม"
"ขอให้รักษาให้ได้นานๆแล้วกัน เออพ่อเพชรเเล้วพี่ชายเจ้ายังมิกลับเรือนหรือวันนี้"
+ Q1 e* a& A7 N( _4 _; C& _"พี่ขุนวิษณุอยูถวายอารักขาองค์รามินขอรับคุณแม่ วันนี้คงมิกลับ"
& F8 f* Q% E6 c; c! O"แม่หละใคร่ห่วงยิ่งนัก ออกรบออกศึกพระโอรสรามินก็สำอางค์นัก"
"หาเป็นเช่นนั้นไม่ขอรับคุณแม่ พระโอรสรามินกล้าหาญมิแพ้องค์ราเชน ยิ่งเวลาที่พี่ขุนออกรบเคียงคู่
ข้าศึกตายเรียบ"
"หือ.....น่ารัก ทั้งคู่จะได้ครองคู่แต่....อุ๊ย"
"แต่อันใด พ่อไอยรา แล้วเจ้ารู้ได้ไงว่าลูกข้าจะคู่กับพระโอรส อย่าดึงฟ้าลงมาต่ำขี้กลากจะกินหัว"
"ขอโทษ เอ๊ยขอประทานโทษขอรับคุณป้า เชื่อข้าเถิดว่าทั้งสองต้องได้คู่กัน"
"ลุงก็เชื่อ ว่าเจ้านั้นรู้กาลเบื้องหน้า กินข้าเถิดพ่อฝีมือป้าเจ้า อร่อยนักแล"
+ {- l) `/ A4 y! W5 K* F/ S9 V"ขอรับคุณลุง หืออร่อยจริงด้วยขอรับ"
/ ?/ S! ~& ]1 P7 N! r" i, hไอยราที่ดูเปลี่ยนไปเพราะอัยเรศเข้ามาสู่ร่าง ถึงแม้คุณหญิงและบ่าวคนอื่นจะยังไม่ยอมรับแต่คุณป้าก็
! i5 P5 B0 ~+ zพอจะเมตตาบ้างเพราะญาณบางอย่างในตัวคุณหญิงพอรับรู้ได้ว่าไอยราคนนี้ไม่ใช่คนเดิมที่เคยร้ายกาจ
) ~7 R) a! C; ]2 K

kai009

ขอบคุณครับ

nuy_1980

{:7_295:}ขอบคุณมากครับผม{:4_110:}

Anavin

nuangnut1996

สนุกมากครับ

lekthai

ขอบคุณขอรับ

piyapat69

ชอบ