มิติรักต่างภพ(นิยายรักสุรรณภูมิ) ตอนที่ 2

Maximam

/ U  z8 H& I6 a8 H$ P0 ]เมื่อขบวนนักศึกษาวิชาทหารเดินทางมาถึงอุทยาประวัติศาสตร์พระนครศรีอยุธยา นศท.ทุกคนต่างแบ่ง
& w$ K" c7 Z+ b7 {0 {  gกลุ่มกันไปทำงานและหาข้อมูลต่างเพื่อรวบข้อมมูลทำรายงาน แต่เเล้วสิ่งที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้นเมื่ออัย
0 L  F: J- {2 uกับกิตได้แอบไปเช่ารถมอเตร์ขับเเว๊น ไปตามที่ต่าง ๆ จนเจอกับพวกลักลอบค้ายาและลักลอบค้าของ
$ T2 b5 c7 O4 d4 dโบราณ
: H3 D* J% n2 H% P* [2 n"ไอ้กิต มึงเห็นแบบที่กูเห็นป่ะ"
- o5 f, W5 m* c5 W$ t! |"เออ กูว่าเราถอยกลับดีกว่าหว่ะ เอารูปถ่ายไปให้อาจารย์"
/ ~0 u" K/ X7 S9 K5 ?# {2 R+ J"ไม่ได้เว้ย เราLGBTQ+ชาติทหาร อย่างไรก็ต้องทำลายขบวนการเลว ๆ แบบนี้"
"แต่มันเสี่ยงนะเว้ย"
"ไม่ลองไม่รู้"
"ไอ้อัย"

. m' e1 `* M7 m  a2 jอัยเรศแอบลักลอบเข้าไปเพื่อสืบเรื่องและเก็บข้อมูล กิตก็แจ้งเรื่องไปที่อาจารย์วินัยจนอาจารย์ช่วย
( }5 ?! J+ E: B# x+ C/ B* B2 Fประสานงานกับเจ้าหน้าที่ แต่เเล้วก็....
"เฮ้ยมีคนบุกรุกมา"
"ใครว่ะเเม่ง เฮ้ยนี่มันไอ้นักเรียน รด.นี่"
# l' c: D/ }0 z! i"เออ กูเอง ไอ้พวกหนีนรกมาเกิด มึงเตรียมเข้าคุกได้เลย"
"นั้นมึงก็ไปลงนรกก่อนเลยไอ้เด็กเวร"
"อัยหลบ"
' Z. Z+ V9 d* i+ p/ S8 L8 i( O, hพวกโจรยิงปืนใส่อัยแต่กิตดึงตัวมาหลบไว้ได้ทัน แต่อัยก็ไม่ยอมเลิกลาขับรถมอไซต์ตามไปกิตก็ขับตาม
2 u% l7 L5 u0 n0 U: l' t* V4 I"เอาไงดีพี่ไอ้เด็ก 2 ตัวนี่กัดไม่ยอมปล่อย"
# i0 H. }1 {/ p* |"แค่เด็กคนเดียวจัดการให้ได้"

/ o4 u& g8 p( s1 m( mและในที่สุดพวกโจรก็ยิงสวนออกมาจากรถ อัยเรศจึงเข้ามาขวางทางกระสุนปืนป้องกันไม่ให้กิตเป็น
, ?; z  y! X) k; x0 Bอันตราย กระสุนจึงเข้าที่กลางอกซ้ายแต่ด้วยความอดทนและความไม่ยอมแพ้อะไรง่าย ๆ อัยเรศจึง
$ x! |* {8 @7 M! N$ T6 {เร่งบิดรถตามและตัดสินใจตัดหน้ารถของพวกคนร้ายจนรถคนเสียหลักตกลงในแม่น้ำ ส่วนร่างของอันเรศ
& U$ A/ c; X5 i5 u+ g, `: Oก็กระเด็นลอยไปตกอีกฝากของถนนอัยเรศเป็นคนดวงแข็งถึงจะยังไม่ตายแต่เขาก็กลายเป็นเจ้าชายนิทรา
# x8 c. I. N  ^9 R; ]- J7 G7 h
"อัยเรศ อัยเรศน้องพี่"
, f7 ?! E& N2 h- ?! h"เฮ้ย....ใครว่ะเนี่ย แต่งกายอย่างกะคนโบราณ ท่านรู้จักผมได้ไง"
9 e. _: S6 w+ u7 n( Y1 ]"ข้าไม่มีเวลาแล้ว เจ้ารีบกลับไปภพของข้าและทำดีชดเชยแทนข้าด้วย"
"เดี๋ยว นี่ผมไม่ตลกนะคุณ คุณ คุณ......."
6 X/ b6 C0 |0 S/ W5 `( C1 cและแล้วอัยเรศก็หลุดมิติเข้ามาที่เมืองสุวรรณภูมิ ซึ่งตอนนี้กำลังมีสงครามการล่าอาณาเขตของชาว
ตะวันตก

* |2 P* C3 U) R4 T; x"เฮ้ย....นี่ออเจ้าแต่งกายอันใด ข้าห้ามแล้วไงไม่ให้มาที่นี่"
"เดี๋ยวคุณผม..."
"ระวัง"
* c6 S- Q$ H6 H9 p, N. R% `1 cหมื่นเพชรรัตน์ใช้ดาบฟันข้าศึกที่เข้ามาและป้องกันภัยให้อัยเรศที่หลุดมิติมาในชุดเครื่องแบบ ร.ด.
$ O/ s. Y6 W  R% T9 n"มาพี่ชายข้าช่วย"
"เจ้าว่าอันใดไอยรา"
  o/ Q2 R9 ~* F- d5 ^"พี่ชายระวัง"
) z+ M# L! H! _! h9 @: ]& \อัยเรศหยิบปืนที่ล่วงอยู่ข้างท่านหมื่นมายิงศัตรูได้อย่างแม่นยำ และเข้าเลือกเล็งไปที่แม่ทัพจนแม่ทัพผู้นั้นสิ้นชีพ พวกรุกรานจึงถอยทัพทันที
"เจ้าใช้ปืนไฟเป็นด้วยฤๅ"
"เอ้าก็ผมเรียนวิชาทหารมาทำไมจะยิงไม่เป็นเล่า"
"ออกหมื่นขอรับพวกมันร้นหนีถอยไปแล้วขอรับเราควรตามไปไหมขอรับ"
" F  X) V! V9 j9 T8 _& kทหารเร่งเข้ามารายงานต่อท่านหมื่นเพชรรัตน์ อัยเรศจึงพูดขึ้นว่า....
' {" T& y+ q6 W6 O"อย่า.... ผมเคยอ่านเจอในตำราศึกแบบนี้อาจเป็นกลอุบายล่อลวง ผมว่าพวกท่านนำทัพกลับเมือง
ก่อนเถิด แล้วจัดเวรยามตรวจตราหากมีผู้รุกรานก็ค่อยจัดการดีกว่า"
' s; c* l4 R+ \" k' v8 v6 T"หือ ไอยราเจ้ารู้พิชัยสงคราม"
"ผมชื่ออัยเรศ"
! [) V5 F3 F4 E: V* f"ออเจ้านี่ถ้าจะวิปลาศไปเสียแล้ว ไปรีบกลับไปสมทบกับทัพของราชกุมารราเชน จะได้รีบกลับพระนคร"
"เดี๋ยว ที่นี่ที่ไหนทำไมเหมือนนิยายที่ผมเคยอ่าน"
"ไอยรา เจ้านี่พาข้าฉงนนักนี่ก็แผ่นดินสุวรรณภูมิไงเล่า แต่งกายก็ประหลาดยังจะวิปลาศอีก"
"นี่ท่าน กล้าดีอย่างไรมาว่าผมเนี่ย"
' X" T& U9 O7 c! h  T  h  L3 d9 ^
เมื่อทัพชัยกลับถึงพระนคร หมื่นเพชรรัตน์ก็พาอัยเรศกลับมาที่เรือนเพราะคิดว่านี่คือไอยรา
3 b8 ~# i4 x+ \4 O4 g"เกิดเหตุอันใดขึ้นหรือขอรับคุณแม่ ทำไม...."
"พ่อเพชร ไอยรา"
; x" S. m5 U% ^( S, ^"นี่่ไงขอรับ แอบออกไปสนามรบแล้วยังแต่งกายประหลาดอีกขอรับ"
) I) i. ~2 U+ w0 {
ทันทีที่ทุกคนเห็นอัยเรศ ......
5 C, Y/ Y5 s& g; l: N"ไอยรา ....."
"นี่เจ้ายังมิสิ้นฤๅ พวกข้าทั้งเรือนเห็นเจ้าแน่นิ่งไป"
# v& V; s4 A' H9 r0 K- j, P"พ่อคุณของบ่าว เหตุไฉนจึง...."
6 N+ P2 m! ~; Lทดกับก้านบ่าวรับใช้เข้ามาหา แต่อัยเรศในร่างไอยราก็ตกใจแล้วถอยหนี ทำให้บ่าวสองคนประหลาดใจ

; f: \3 X/ e2 D. @; V/ {"เอ้ยยย เดี๋ยวนะนี่พวกท่านเป็นใครกัน เเล้วอะไร ใคร ไอยรา ใครกัน"
. D; N( [7 _- c$ O+ m+ Sตอนนี้อัยเรศสับสนและงงกับตัวเองมาก จนในที่สุดท่านมหาเสนาสุนทรก็เดินออกมาจากห้องพระ
"เอาหละทุกคน ต่อไปนี้ไอยราจะไม่ใช่คนเดิมที่พวกเรารู้จัก"
"เจ้าคุณพี่ เห็นใดจึงว่าเยี่ยงนั้นหละเจ้าค่ะ"
, m/ \' N* h8 }1 K. Q& X; z9 P"ไอยรา มาหาลุงสิ"
$ g" B2 ?( ]8 U"ผมเหรอครับ"
" ?( p, f8 x3 w" m8 w"เจ้าคุณพ่อเรียกหาเจ้านั้นแลหนา ไปหาท่านสิ"

อัยเรศเดินเข้าไปหาท่านเสนาบดีพร้อมด้วยหมื่นเพชรรัตน์แลคุณหญิงแม่ ท่านเสนาบดีเคยร่ำเรียน
( h! e' ]% h) Yวิชาโหรามาบ้างจึงพอรู้ดีว่าไอยราที่เห็นอยู่นี้ไม่ใช่พ่อนายจอมร้ายกาจอย่างที่เคยเป็น ท่านจึงพูดกับ
4 [" V5 [" e4 Q+ [  wทุกคนในเรือนว่า...
"ไอยรา จากนี้สืบไปเจ้าคือคนของที่นี่ ไม่มีที่อื่นให้ไปเเล้วหนา เรือนนี้คือเรือนของเจ้า ทุกคนในเรือนนี้
# A- c- V. S# x- h) J6 w8 e+ fพึงจำไว้ว่า ชายผู้นี้คือไอยรา หาใช้ผีสางอื่นใดไม่"
7 j5 m; t3 d8 u  C) z"คุณพี่เจ้าค่ะ"
"อย่าได้ถามความให้ยาวยืดเลยแม่ศรีตลา เขากลับมาเเล้วจะดีขึ้นกว่า"
"ข้าหาเชื่อไม่เจ้าค่ะตราบใดที่ไอยรายังไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงไปข้าก็มิมีวันเชื่อ ไอ้ทด ไอ้ก้าน"
"ขอรับ"
5 u" g/ V: d' ]# g2 A5 S4 n$ W"พานายเอ็งกลับหอนอนไปซะ ไปตรึกตรองให้ดี ว่าจะเปลี่ยนตัวเองได้ไหม คนในเรือนตกอกตกใจคิดว่า
- ~- F; j! O. m4 ^8 H/ P: k( mเจ้าสิ้น แต่ที่ไหนแอบออกไปสนามรบแล้วแต่งกายประหลาดพิลึก ไป ไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า จะให้บ่าว
0 w, ~0 }1 v8 ]5 aเอาสำรับไปให้"
% s" O- k8 j* \1 I"ขอรับ ทางนี้ขอรับนายท่าน"

* A' X0 f4 ~6 _3 Q  F, Kเมื่อไอยรามาถึงห้องนอน
  D0 ?# V" x& a4 `) I"พี่ พี่สองคนนั้นแหละ พี่ชื่อทด กับพี่ก้านใช่ไหม"
0 |8 p: n# h- y2 N- T8 V! w2 s2 H"ใช่ขอรับ นายท่านลืมบ่าวสิ้นนเเล้วหรือ"
9 G: n& y+ E* g) g% Kทดเอ่ยถาม ก้านจึงพูดว่า....
"เมื่อสักครู่ ท่านเสนาได้สวดมนต์เหตุที่นายท่านลักลอบไปล้มเรือของคุณวาทีจน ไอ้ชมจมน้ำตาย"
"หือ ข้าเนี่ยนะ พี่ จะฆ่ามดข้ายังลังเลนี่ฆ่าคน แล้วไงต่อพี่"
4 B- Y9 Y3 T% X" t  \) ], E"ในขณะที่ท่านเสนาร่ายมนต์ นายท่านก็ร้อนรุ่มทุรณทุรายจนสิ้นใจ ทุกคนในเรือนเห็นว่านายท่าน
สิ้นลมจึงจักเตรียมเอาร่างไปวัด แต่...."
1 ?9 l6 \5 r2 K/ J7 O/ T"แต่อะไรพี่ทด"
"นายท่านกลับมากับออกหมื่นเพชรรัตน์ขอรับ"
"สุดยอดจริง ไอยรา สร้างวีรกรรมไว้แสบมาก ดูท่าผมคงจะร้ายนะดูใช่ไหมพี่"
- q8 Z% |! B7 R- }6 S"ร้ายมากขอรับ"
"ปะ พาผมไปอาบน้ำห้องน้ำอยู่ไหน"
"ห้อง อันใดขอรับ ต้องไปอาบที่ท่าด้านหลังเรือนขอรับ ปะไอ้ก้านเตรียมของ"

หลังจากที่ทดกับก้านพาไอยราไปอาบน้ำเเละเเต่งตัวเสร็จ
; D3 W+ U5 p) P"ร่างกายเจ้านี่ก็งามเหมือนกันนะเนี่ย ชาวสุวรรณภูมิถึงผิวกายจะออกสีแทนแต่ก็ไม่ดำ ไม่ผิดจาก
การบันทึกเรื่องราว เออพี่ไอยรานี่คือใครหรือครับ"
, T0 Q' T/ r8 B. @1 B9 g" N/ N"นายท่านลืมแล้วไอ้ก้าน"
"นายท่าน ไอยราก็คือนายท่านไงขอรับ"
$ H- ?; n" W# d. j"ผมชื่ออัยเรศ"
"คุณหนูอัยเรศเป็นน้องชายฝาแฝดท่านสิ้นหลงคลอดได้เพียง 7 วัน ก็เหลือแค่นายท่านไอยรานี่ขอรับ"
: @9 Y0 L/ W3 a$ g% ?"หือ ตอนเด็กพ่ออ้วนเคยบอกว่าเรามีพี่ชายฝาแฝดแต่พี่เราตายหลังคลอด 7 วันพร้อมกับแม่
$ O7 V# X$ V7 Z: }อย่าบอกนะว่าเราตายจากภพนั้นแล้วมาเกิดใหม่ภพนี้ในร่างพี่ชาย อิ๊บอ๋าย ทลุมิติ"
"นายท่านว่ากระไรหรือขอรับ บ่าว....."
5 X& \; [+ J  Y* G# M"พี่สองคน ต่อไปนี้ก็ทำตัวตามสบายเราจะไม่มีนายมีบ่าว พี่คือพี่เลี้ยงของผม ผมจะดูแลพี่เอง"
"มิได้ขอรับนายท่าน บ่าวเป็นทาส เป็นบ่าวของนายท่านต้องดูแลและมอบชีวิตให้ท่าน มิหวังสิ่งใด"
- w3 [  b% l. h2 e5 g3 j' l$ q9 c"โธ่พี่"
# g3 g" M2 S8 `1 f# O" Sไอยรากอดคอบ่าวทั้งสอง ซึ้งบ่าวทั้งสองก็ยิ่งแน่ใจมากขึ้นว่านี้ไม่ใช่ไอยราคนเดิมที่เขาเคยดูเเล

เมื่อนายและบ่าวรู้ซึ้งซึ่งกัน ทดกับก้านก็พาไอยราออกมาที่หน้าหอนอนเพื่อเตรียมกินข้าวเย็น
& [  v/ }  |0 d"ปกติผม เอ๊ย ข้ากินข้าวที่นี่หรือพี่"
"ใช่ขอรับ นายท่านมิกินร่วมวงใหญ่ เพราะ....."
"เพราะอะไรพี่"
"เพราะโดนคุณแม่ท่านดุบ่อย ๆ ไง จะไปกินด้วยไหมถ้าไปก็สำรวมอาการ"
4 x1 Y1 `  B' W- lออกหมื่อนเพชรรัตน์ออกมาพบไอยราในชุดของชาวสุวรรณภูมิที่นุ่งโจงมีจีบชายหน้านาง ห่มผ้า
คลุมอกคลายหญิงห่มสไบ ออกหมื่อนเพชรเห็นดังนั้นก็รู้สึกแปลกและเริ่มสนใจไอยรามากกว่าเก่า
. F) A' |9 ?5 Q6 \0 u- N! U/ {ไอยราได้ยินดังนั้นจึงตอบว่า....
. \1 A( @9 M  t) D/ A, ~6 q3 g3 t) K"ครับ ท่านพี่"
7 _9 W" g/ b. J& R# M0 D, n"เจ้าเรียกข้าว่าอะไร เหตุใดมิเรียกคุณพี่ดังเคย"
, Q5 X" v4 i, b7 p! B7 p4 t  h"ครับ คุณพี่หมื่น"

ณ โถงเรือนอาหาร
ไอยราเข้าร่วมวงด้วยอาการที่แปลกตาไป เดินเข้าเข้ามาต่างจากเมื่อก่อนที่เดินเข้ามาถึงที่ไม่สนหัวใคร
"ฝนฟ้าท่าจะตกห่าใหญ่ พ่อหนุ่มไอยรามีมารยาท"
' N4 T  [- b7 y/ J, @"แม่ศกุลตลา หลานปรับตัวก็แทนที่จักชม"
( {) }$ k& e5 k4 V0 W' m"ขอให้รักษาให้ได้นานๆแล้วกัน เออพ่อเพชรเเล้วพี่ชายเจ้ายังมิกลับเรือนหรือวันนี้"
"พี่ขุนวิษณุอยูถวายอารักขาองค์รามินขอรับคุณแม่ วันนี้คงมิกลับ"
& t8 [0 w: t9 H( y2 P  M# `2 H"แม่หละใคร่ห่วงยิ่งนัก ออกรบออกศึกพระโอรสรามินก็สำอางค์นัก"
; T4 T5 T5 L" X! o4 d% e"หาเป็นเช่นนั้นไม่ขอรับคุณแม่ พระโอรสรามินกล้าหาญมิแพ้องค์ราเชน ยิ่งเวลาที่พี่ขุนออกรบเคียงคู่
8 a0 s" [! p8 Y6 k3 }ข้าศึกตายเรียบ"
7 v+ Y, _, ]+ A0 P2 m* U0 ["หือ.....น่ารัก ทั้งคู่จะได้ครองคู่แต่....อุ๊ย"
"แต่อันใด พ่อไอยรา แล้วเจ้ารู้ได้ไงว่าลูกข้าจะคู่กับพระโอรส อย่าดึงฟ้าลงมาต่ำขี้กลากจะกินหัว"
9 p& z: s1 ^. h3 f"ขอโทษ เอ๊ยขอประทานโทษขอรับคุณป้า เชื่อข้าเถิดว่าทั้งสองต้องได้คู่กัน"
"ลุงก็เชื่อ ว่าเจ้านั้นรู้กาลเบื้องหน้า กินข้าเถิดพ่อฝีมือป้าเจ้า อร่อยนักแล"
6 E- t: @5 \! I3 S! C' j/ N* p8 t"ขอรับคุณลุง หืออร่อยจริงด้วยขอรับ"
- W5 |" ?9 ~  d; U' yไอยราที่ดูเปลี่ยนไปเพราะอัยเรศเข้ามาสู่ร่าง ถึงแม้คุณหญิงและบ่าวคนอื่นจะยังไม่ยอมรับแต่คุณป้าก็
3 q8 y, c' l3 \6 p5 X' f! ]5 _พอจะเมตตาบ้างเพราะญาณบางอย่างในตัวคุณหญิงพอรับรู้ได้ว่าไอยราคนนี้ไม่ใช่คนเดิมที่เคยร้ายกาจ

kai009

ขอบคุณครับ

nuy_1980

{:7_295:}ขอบคุณมากครับผม{:4_110:}

Anavin

nuangnut1996

สนุกมากครับ

lekthai

ขอบคุณขอรับ

piyapat69

ชอบ