มิติรักต่างภพ(นิยายรักสุรรณภูมิ) ตอนที่ 2

Maximam

" `- L/ Y1 @9 X. G% P; a9 B
) |4 i* f1 x# I! B' Vเมื่อขบวนนักศึกษาวิชาทหารเดินทางมาถึงอุทยาประวัติศาสตร์พระนครศรีอยุธยา นศท.ทุกคนต่างแบ่ง
กลุ่มกันไปทำงานและหาข้อมูลต่างเพื่อรวบข้อมมูลทำรายงาน แต่เเล้วสิ่งที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้นเมื่ออัย
กับกิตได้แอบไปเช่ารถมอเตร์ขับเเว๊น ไปตามที่ต่าง ๆ จนเจอกับพวกลักลอบค้ายาและลักลอบค้าของ
& L. S3 h. m+ b! uโบราณ
/ C/ n* s" `5 L% x# m1 K0 ~"ไอ้กิต มึงเห็นแบบที่กูเห็นป่ะ"
"เออ กูว่าเราถอยกลับดีกว่าหว่ะ เอารูปถ่ายไปให้อาจารย์"
4 y/ w/ p! E9 o  \"ไม่ได้เว้ย เราLGBTQ+ชาติทหาร อย่างไรก็ต้องทำลายขบวนการเลว ๆ แบบนี้"
5 s- B) y3 o$ R/ L& ^4 _- ]4 j"แต่มันเสี่ยงนะเว้ย"
7 }! L* d8 V; l"ไม่ลองไม่รู้"
( n) O, ~  p2 ?"ไอ้อัย"
: t4 S& V  n! `% }! a
2 R6 }8 H# B" a6 l9 y) P9 @& T& c: Jอัยเรศแอบลักลอบเข้าไปเพื่อสืบเรื่องและเก็บข้อมูล กิตก็แจ้งเรื่องไปที่อาจารย์วินัยจนอาจารย์ช่วย
/ Y$ D6 F% i& kประสานงานกับเจ้าหน้าที่ แต่เเล้วก็....
, ^* S$ P1 _: m+ |7 U" Y"เฮ้ยมีคนบุกรุกมา"
8 L/ Q: E, E8 A& [6 b"ใครว่ะเเม่ง เฮ้ยนี่มันไอ้นักเรียน รด.นี่"
" T: |: ]4 s" F4 q* e" I; y' Z"เออ กูเอง ไอ้พวกหนีนรกมาเกิด มึงเตรียมเข้าคุกได้เลย"
"นั้นมึงก็ไปลงนรกก่อนเลยไอ้เด็กเวร"
"อัยหลบ"
. l. a' L! @5 Z* eพวกโจรยิงปืนใส่อัยแต่กิตดึงตัวมาหลบไว้ได้ทัน แต่อัยก็ไม่ยอมเลิกลาขับรถมอไซต์ตามไปกิตก็ขับตาม
"เอาไงดีพี่ไอ้เด็ก 2 ตัวนี่กัดไม่ยอมปล่อย"
: u4 s& H; G6 v# q"แค่เด็กคนเดียวจัดการให้ได้"
9 c4 W! U& A: c
และในที่สุดพวกโจรก็ยิงสวนออกมาจากรถ อัยเรศจึงเข้ามาขวางทางกระสุนปืนป้องกันไม่ให้กิตเป็น
อันตราย กระสุนจึงเข้าที่กลางอกซ้ายแต่ด้วยความอดทนและความไม่ยอมแพ้อะไรง่าย ๆ อัยเรศจึง
เร่งบิดรถตามและตัดสินใจตัดหน้ารถของพวกคนร้ายจนรถคนเสียหลักตกลงในแม่น้ำ ส่วนร่างของอันเรศ
* w1 s: q! i: e+ Gก็กระเด็นลอยไปตกอีกฝากของถนนอัยเรศเป็นคนดวงแข็งถึงจะยังไม่ตายแต่เขาก็กลายเป็นเจ้าชายนิทรา
' U1 L) @- K3 i# L- ]9 v
5 o7 T  t4 v' A7 Q"อัยเรศ อัยเรศน้องพี่"
"เฮ้ย....ใครว่ะเนี่ย แต่งกายอย่างกะคนโบราณ ท่านรู้จักผมได้ไง"
"ข้าไม่มีเวลาแล้ว เจ้ารีบกลับไปภพของข้าและทำดีชดเชยแทนข้าด้วย"
/ q. u/ h- g( C3 P: F: }"เดี๋ยว นี่ผมไม่ตลกนะคุณ คุณ คุณ......."
3 P8 ?1 S6 U7 Y: \& p. ^" vและแล้วอัยเรศก็หลุดมิติเข้ามาที่เมืองสุวรรณภูมิ ซึ่งตอนนี้กำลังมีสงครามการล่าอาณาเขตของชาว
9 E, @' M# X7 V" P2 v  L0 Nตะวันตก

; W# t$ p2 h) B"เฮ้ย....นี่ออเจ้าแต่งกายอันใด ข้าห้ามแล้วไงไม่ให้มาที่นี่"
"เดี๋ยวคุณผม..."
2 ~: ?# \* _& e! `% S$ W- x$ R"ระวัง"
หมื่นเพชรรัตน์ใช้ดาบฟันข้าศึกที่เข้ามาและป้องกันภัยให้อัยเรศที่หลุดมิติมาในชุดเครื่องแบบ ร.ด.
"มาพี่ชายข้าช่วย"
"เจ้าว่าอันใดไอยรา"
* G5 \. c3 X: H2 j' `( H"พี่ชายระวัง"
  |: W+ r! K9 V8 t" H: Tอัยเรศหยิบปืนที่ล่วงอยู่ข้างท่านหมื่นมายิงศัตรูได้อย่างแม่นยำ และเข้าเลือกเล็งไปที่แม่ทัพจนแม่ทัพผู้นั้นสิ้นชีพ พวกรุกรานจึงถอยทัพทันที
% Z# }0 r; X$ t"เจ้าใช้ปืนไฟเป็นด้วยฤๅ"
. v9 H1 i' K/ J) T5 h"เอ้าก็ผมเรียนวิชาทหารมาทำไมจะยิงไม่เป็นเล่า"
"ออกหมื่นขอรับพวกมันร้นหนีถอยไปแล้วขอรับเราควรตามไปไหมขอรับ"
ทหารเร่งเข้ามารายงานต่อท่านหมื่นเพชรรัตน์ อัยเรศจึงพูดขึ้นว่า....
"อย่า.... ผมเคยอ่านเจอในตำราศึกแบบนี้อาจเป็นกลอุบายล่อลวง ผมว่าพวกท่านนำทัพกลับเมือง
ก่อนเถิด แล้วจัดเวรยามตรวจตราหากมีผู้รุกรานก็ค่อยจัดการดีกว่า"
"หือ ไอยราเจ้ารู้พิชัยสงคราม"
"ผมชื่ออัยเรศ"
. E$ ?6 X: b8 P6 ?6 f3 Z) i"ออเจ้านี่ถ้าจะวิปลาศไปเสียแล้ว ไปรีบกลับไปสมทบกับทัพของราชกุมารราเชน จะได้รีบกลับพระนคร"
"เดี๋ยว ที่นี่ที่ไหนทำไมเหมือนนิยายที่ผมเคยอ่าน"
4 Q4 B5 g  V+ [0 [8 A7 ?"ไอยรา เจ้านี่พาข้าฉงนนักนี่ก็แผ่นดินสุวรรณภูมิไงเล่า แต่งกายก็ประหลาดยังจะวิปลาศอีก"
% @* n7 {! }/ c2 b"นี่ท่าน กล้าดีอย่างไรมาว่าผมเนี่ย"

! I9 ~, z( t1 c+ [# y" r9 Dเมื่อทัพชัยกลับถึงพระนคร หมื่นเพชรรัตน์ก็พาอัยเรศกลับมาที่เรือนเพราะคิดว่านี่คือไอยรา
# V% [% O6 q& J/ X7 ?- o"เกิดเหตุอันใดขึ้นหรือขอรับคุณแม่ ทำไม...."
. T; ?; }( o* o"พ่อเพชร ไอยรา"
5 P- Y' u+ D2 w% U% ^"นี่่ไงขอรับ แอบออกไปสนามรบแล้วยังแต่งกายประหลาดอีกขอรับ"
9 c" g# f! z; n) w- Y
8 j- @4 X2 B, D( M) t+ J+ Lทันทีที่ทุกคนเห็นอัยเรศ ......
"ไอยรา ....."
"นี่เจ้ายังมิสิ้นฤๅ พวกข้าทั้งเรือนเห็นเจ้าแน่นิ่งไป"
8 g, X* [% d8 ^8 T5 E! m3 E" b/ \"พ่อคุณของบ่าว เหตุไฉนจึง...."
# C5 S2 w' g' T8 [/ Y3 l3 }. b' Aทดกับก้านบ่าวรับใช้เข้ามาหา แต่อัยเรศในร่างไอยราก็ตกใจแล้วถอยหนี ทำให้บ่าวสองคนประหลาดใจ

5 J1 ]3 b4 ~. [( L1 r"เอ้ยยย เดี๋ยวนะนี่พวกท่านเป็นใครกัน เเล้วอะไร ใคร ไอยรา ใครกัน"
ตอนนี้อัยเรศสับสนและงงกับตัวเองมาก จนในที่สุดท่านมหาเสนาสุนทรก็เดินออกมาจากห้องพระ
"เอาหละทุกคน ต่อไปนี้ไอยราจะไม่ใช่คนเดิมที่พวกเรารู้จัก"
"เจ้าคุณพี่ เห็นใดจึงว่าเยี่ยงนั้นหละเจ้าค่ะ"
"ไอยรา มาหาลุงสิ"
"ผมเหรอครับ"
"เจ้าคุณพ่อเรียกหาเจ้านั้นแลหนา ไปหาท่านสิ"
, K* m) s" W4 x0 b# C
9 l8 o  p. s* |& q) G! ]อัยเรศเดินเข้าไปหาท่านเสนาบดีพร้อมด้วยหมื่นเพชรรัตน์แลคุณหญิงแม่ ท่านเสนาบดีเคยร่ำเรียน
วิชาโหรามาบ้างจึงพอรู้ดีว่าไอยราที่เห็นอยู่นี้ไม่ใช่พ่อนายจอมร้ายกาจอย่างที่เคยเป็น ท่านจึงพูดกับ
$ h$ q! W6 u% x) _ทุกคนในเรือนว่า...
"ไอยรา จากนี้สืบไปเจ้าคือคนของที่นี่ ไม่มีที่อื่นให้ไปเเล้วหนา เรือนนี้คือเรือนของเจ้า ทุกคนในเรือนนี้
พึงจำไว้ว่า ชายผู้นี้คือไอยรา หาใช้ผีสางอื่นใดไม่"
7 z- \0 u- f; _# ^3 N. V4 U+ }4 _"คุณพี่เจ้าค่ะ"
5 |" r( Z6 K$ c"อย่าได้ถามความให้ยาวยืดเลยแม่ศรีตลา เขากลับมาเเล้วจะดีขึ้นกว่า"
"ข้าหาเชื่อไม่เจ้าค่ะตราบใดที่ไอยรายังไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงไปข้าก็มิมีวันเชื่อ ไอ้ทด ไอ้ก้าน"
"ขอรับ"
"พานายเอ็งกลับหอนอนไปซะ ไปตรึกตรองให้ดี ว่าจะเปลี่ยนตัวเองได้ไหม คนในเรือนตกอกตกใจคิดว่า
เจ้าสิ้น แต่ที่ไหนแอบออกไปสนามรบแล้วแต่งกายประหลาดพิลึก ไป ไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า จะให้บ่าว
เอาสำรับไปให้"
"ขอรับ ทางนี้ขอรับนายท่าน"
% f* Y1 {  u! Y
/ P5 @8 R6 n- K, Oเมื่อไอยรามาถึงห้องนอน
"พี่ พี่สองคนนั้นแหละ พี่ชื่อทด กับพี่ก้านใช่ไหม"
"ใช่ขอรับ นายท่านลืมบ่าวสิ้นนเเล้วหรือ"
ทดเอ่ยถาม ก้านจึงพูดว่า....
"เมื่อสักครู่ ท่านเสนาได้สวดมนต์เหตุที่นายท่านลักลอบไปล้มเรือของคุณวาทีจน ไอ้ชมจมน้ำตาย"
) C/ C/ d, Y+ L) W8 a& D. k4 g"หือ ข้าเนี่ยนะ พี่ จะฆ่ามดข้ายังลังเลนี่ฆ่าคน แล้วไงต่อพี่"
"ในขณะที่ท่านเสนาร่ายมนต์ นายท่านก็ร้อนรุ่มทุรณทุรายจนสิ้นใจ ทุกคนในเรือนเห็นว่านายท่าน
) Y$ g8 s0 K& J/ a. d! n* sสิ้นลมจึงจักเตรียมเอาร่างไปวัด แต่...."
( n( i8 g* l9 D5 h"แต่อะไรพี่ทด"
"นายท่านกลับมากับออกหมื่นเพชรรัตน์ขอรับ"
"สุดยอดจริง ไอยรา สร้างวีรกรรมไว้แสบมาก ดูท่าผมคงจะร้ายนะดูใช่ไหมพี่"
"ร้ายมากขอรับ"
"ปะ พาผมไปอาบน้ำห้องน้ำอยู่ไหน"
% v1 [! _0 F& x0 x9 n$ d8 n& d5 s"ห้อง อันใดขอรับ ต้องไปอาบที่ท่าด้านหลังเรือนขอรับ ปะไอ้ก้านเตรียมของ"
" V- n% ?! i, ?
หลังจากที่ทดกับก้านพาไอยราไปอาบน้ำเเละเเต่งตัวเสร็จ
* e# r4 ^) [0 O: X- I"ร่างกายเจ้านี่ก็งามเหมือนกันนะเนี่ย ชาวสุวรรณภูมิถึงผิวกายจะออกสีแทนแต่ก็ไม่ดำ ไม่ผิดจาก
: R) f: v2 k4 v  m! H8 n2 ^การบันทึกเรื่องราว เออพี่ไอยรานี่คือใครหรือครับ"
. h% o( ?5 a0 S( h0 g0 S6 J"นายท่านลืมแล้วไอ้ก้าน"
"นายท่าน ไอยราก็คือนายท่านไงขอรับ"
"ผมชื่ออัยเรศ"
"คุณหนูอัยเรศเป็นน้องชายฝาแฝดท่านสิ้นหลงคลอดได้เพียง 7 วัน ก็เหลือแค่นายท่านไอยรานี่ขอรับ"
$ I, h/ Q$ Q' U3 T9 c, a"หือ ตอนเด็กพ่ออ้วนเคยบอกว่าเรามีพี่ชายฝาแฝดแต่พี่เราตายหลังคลอด 7 วันพร้อมกับแม่
อย่าบอกนะว่าเราตายจากภพนั้นแล้วมาเกิดใหม่ภพนี้ในร่างพี่ชาย อิ๊บอ๋าย ทลุมิติ"
"นายท่านว่ากระไรหรือขอรับ บ่าว....."
1 o* g/ H# ^, ?5 |" P"พี่สองคน ต่อไปนี้ก็ทำตัวตามสบายเราจะไม่มีนายมีบ่าว พี่คือพี่เลี้ยงของผม ผมจะดูแลพี่เอง"
8 h. ?! _+ k$ ]) X"มิได้ขอรับนายท่าน บ่าวเป็นทาส เป็นบ่าวของนายท่านต้องดูแลและมอบชีวิตให้ท่าน มิหวังสิ่งใด"
- y% A0 C% R) f' G( `( ~0 K"โธ่พี่"
% r% Z# A' o4 r' a2 J" i5 Iไอยรากอดคอบ่าวทั้งสอง ซึ้งบ่าวทั้งสองก็ยิ่งแน่ใจมากขึ้นว่านี้ไม่ใช่ไอยราคนเดิมที่เขาเคยดูเเล

เมื่อนายและบ่าวรู้ซึ้งซึ่งกัน ทดกับก้านก็พาไอยราออกมาที่หน้าหอนอนเพื่อเตรียมกินข้าวเย็น
"ปกติผม เอ๊ย ข้ากินข้าวที่นี่หรือพี่"
/ L7 z% t; Y1 ]"ใช่ขอรับ นายท่านมิกินร่วมวงใหญ่ เพราะ....."
"เพราะอะไรพี่"
"เพราะโดนคุณแม่ท่านดุบ่อย ๆ ไง จะไปกินด้วยไหมถ้าไปก็สำรวมอาการ"
ออกหมื่อนเพชรรัตน์ออกมาพบไอยราในชุดของชาวสุวรรณภูมิที่นุ่งโจงมีจีบชายหน้านาง ห่มผ้า
คลุมอกคลายหญิงห่มสไบ ออกหมื่อนเพชรเห็นดังนั้นก็รู้สึกแปลกและเริ่มสนใจไอยรามากกว่าเก่า
! f1 V/ v: ?5 M, V3 |7 @) Cไอยราได้ยินดังนั้นจึงตอบว่า....
/ b  _5 r7 h# A1 P: s7 w" s0 F"ครับ ท่านพี่"
1 {8 r* K: r6 l5 ?& R& J; m7 u"เจ้าเรียกข้าว่าอะไร เหตุใดมิเรียกคุณพี่ดังเคย"
" `" E/ a4 u5 _  T"ครับ คุณพี่หมื่น"

0 g' [. \+ u3 G# aณ โถงเรือนอาหาร
ไอยราเข้าร่วมวงด้วยอาการที่แปลกตาไป เดินเข้าเข้ามาต่างจากเมื่อก่อนที่เดินเข้ามาถึงที่ไม่สนหัวใคร
) T1 }! l- g# F# b9 B6 M2 J"ฝนฟ้าท่าจะตกห่าใหญ่ พ่อหนุ่มไอยรามีมารยาท"
; R5 o. D# L3 Y( h  k2 H( L- o"แม่ศกุลตลา หลานปรับตัวก็แทนที่จักชม"
"ขอให้รักษาให้ได้นานๆแล้วกัน เออพ่อเพชรเเล้วพี่ชายเจ้ายังมิกลับเรือนหรือวันนี้"
"พี่ขุนวิษณุอยูถวายอารักขาองค์รามินขอรับคุณแม่ วันนี้คงมิกลับ"
"แม่หละใคร่ห่วงยิ่งนัก ออกรบออกศึกพระโอรสรามินก็สำอางค์นัก"
"หาเป็นเช่นนั้นไม่ขอรับคุณแม่ พระโอรสรามินกล้าหาญมิแพ้องค์ราเชน ยิ่งเวลาที่พี่ขุนออกรบเคียงคู่
% K) f* k! a3 z1 Rข้าศึกตายเรียบ"
"หือ.....น่ารัก ทั้งคู่จะได้ครองคู่แต่....อุ๊ย"
1 P" a, l( {1 N& B- E: s) E"แต่อันใด พ่อไอยรา แล้วเจ้ารู้ได้ไงว่าลูกข้าจะคู่กับพระโอรส อย่าดึงฟ้าลงมาต่ำขี้กลากจะกินหัว"
( v2 I1 V; J. |" V- k9 {"ขอโทษ เอ๊ยขอประทานโทษขอรับคุณป้า เชื่อข้าเถิดว่าทั้งสองต้องได้คู่กัน"
"ลุงก็เชื่อ ว่าเจ้านั้นรู้กาลเบื้องหน้า กินข้าเถิดพ่อฝีมือป้าเจ้า อร่อยนักแล"
"ขอรับคุณลุง หืออร่อยจริงด้วยขอรับ"
ไอยราที่ดูเปลี่ยนไปเพราะอัยเรศเข้ามาสู่ร่าง ถึงแม้คุณหญิงและบ่าวคนอื่นจะยังไม่ยอมรับแต่คุณป้าก็
0 M! o3 A- S# X6 }  Fพอจะเมตตาบ้างเพราะญาณบางอย่างในตัวคุณหญิงพอรับรู้ได้ว่าไอยราคนนี้ไม่ใช่คนเดิมที่เคยร้ายกาจ

kai009

ขอบคุณครับ

nuy_1980

{:7_295:}ขอบคุณมากครับผม{:4_110:}

Anavin

nuangnut1996

สนุกมากครับ

lekthai

ขอบคุณขอรับ

piyapat69

ชอบ