แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย pipolucky เมื่อ 2023-7-20 11:21 ' k; j( o8 F5 \3 w6 M# P- k9 p
/ V0 n6 ]4 b7 t& ]
{:4_112:} ดีคร้าบ! จากเสียงเรียกร้องให้นำภาคต่อมาลง หวังว่าผู้อ่านคงจะจำ "ภูริเชษฐ์ และ อากร" เสือหนุ่มและสิงห์เฒ่าเจ้าเล่ห์ได้ โดยภาคต่อนี้ผมได้ปรับเนื้อหาและสำนวนบางส่วนเพื่อให้สามารถจบภาคลงได้ ต้องขออภัยผู้แต่งมา ณ ที่นี้ด้วยครับ, X4 s/ V# R7 q# o6 n
8 \# E8 [8 }. i' I* y( g+ sสำหรับ คนที่เพิ่งมาอ่าน ติดตามภาคแรกได้ตามนี้ครับ
* @3 j. |5 E5 J5 t# y) D* }* fบิ๊กบอส ภาคแรก (ตอนที่ 1-9)
3 {" c/ ~! V v3 ^- n0 v, ^% C4 U5 q& n3 i% Z! U* B* `5 P
******* เรื่อง "บิ๊กบอส" ซึ่งเป็นเรื่องยาวในอดีต น่าจะแต่งโดย คุณกร 360 ถ้ามีโพสแล้วก็ต้องขออภัยด้วย สำหรับเรื่องนี้ผมมีแค่บางส่วน ก็จะทะยอยลงเท่าที่มีเพื่อแบ่งปันกัน เพื่อน ๆ คนไหนที่มีก็ฝากแชร์ต่อด้วยล่ะกัน น่ะคร้าบ!******* {:4_101:}4 y4 n9 h; Q4 v6 m3 q* M6 x
* J8 M# j0 A B/ j, x
$ k7 W/ f7 w( }; C3 g( f* x( ~% p& r% D
( l# m8 L3 t! J& }ตอนที่ 1 นัดพบชาวต่างชาติ
; q3 F: R( X/ {" Z
เย็นวันเสาร์ภายในห้องอาหารหรูหราของร้านอาหารอิตาลีย่านใจกลางเมืองภูริเชษฐ์ผลักประตูเข้ามาก็พบกับบุรุษหนุ่มวัยกลางคนชาวฝรั่งเศสนั่งดื่มอยู่กับนรากรคอยเขาอยู่ก่อนแล้ว 9 ?/ ~" _& q, y: i/ |5 l
“มาถึงนานยังครับ?”
5 V, w3 P9 F% Z" a( u# p
“ก่อนหน้าภูนิดเดียวนั่งรอไม่ถึงสิบนาทีหรอก เอาเครื่องดื่มอะไรไหมจะได้สั่งเพิ่มเติม” * X9 R% A" `; A2 e$ t+ g
นรากรเอ่ยถามพร้อมกล่าวแนะนำคนทั้งคู่ให้รู้จักกัน
* A9 F5 X, w- R+ k
“นี่ มองสิเออร์ โรแบร์เพื่อนผม”
* O& O3 o1 X% I: \) V" j, }
ภูริเชษฐ์ยื่นมือเข้าไปสัมผัสพร้อมกับกล่าวแนะนำตนเอง $ n* ~4 j0 @5 @5 `$ I7 \
“ผมภูริเชษฐ์ครับ. ยินดีที่ได้รู้จัก”
7 @- A$ o9 f+ D3 z. x, }+ g0 i9 }
“เช่นกานคราบ” ! V- n1 s8 \4 X
สำเนียงภาษาไทยไม่ชัด ตอบรับเขามา ( ?( {7 c! c C2 w7 u' U+ }
เขานั่งลงพร้อมกับรับเมนูอาหารมาเปิดดูเพื่อสั่งแต่ระหว่างเปิดดูเมนูอยู่นั้น เขาก็เหลือบดูแขกของอานรากรด้วยการสังเกตคร่าว ๆ 9 S/ c# R0 F1 g
: ~* Y' e$ C; `5 ^# T% ^) J X. k' t
.....โรแบร์เป็นบุรุษร่างสูงใหญ่ ผิวขาวเข้มเหมือนเพิ่งผ่านการอาบแดด คางเหลี่ยมตามเผ่าพันธุ์เชื้อชาติของเขา มีเส้นหนวดกันเรียวอย่างเป็นระเบียบเหนือริมฝีปากตามแก้มและปลายคาง 0 \; K6 s" E5 P+ C, ]# u3 d
ลักษณะเป็นคนแจ่มใสแต่แววตาดูเศร้า ๆ อย่างไรพิกล ร่างกายล่ำสันแข็งแรง ตามประวัติหรือข้อมูลที่อากรให้เขามาดูจะค้านกันมากกับบุคลิกที่เห็นอยู่ในขณะนี้ เพราะดูเหมือนเขาจะพูดอังกฤษได้ดีแถมยังพูดไทยหรือฟังภาษาไทยรู้เรื่องเกินครึ่งเสียอีก แม้สำนวนจะแปล่งไปบ้างแต่ก็พอสื่อความหมายได้ อากรมีแผนอะไรกับเขาอีกหรือเปล่านี่ ด้วยความระแวงสงสัยนี้ทำให้เขาไม่กล้าปล่อยให้สิงห์เฒ่าเจ้าเล่ห์เป็นคนชงหรือหยิบเครื่องดื่มให้เดี๋ยวเจอทีเด็ดแกเข้าไปอีก 8 T; G3 e q5 X7 C" g- r+ z3 t- B$ J
“เป็นอย่างไรบ้างมาเที่ยวเมืองไทย”
; \4 `# M0 l( z" I/ I
เขากล่าวขึ้นอย่างสำรวมน้ำเสียงเบาเรียบ เกรงว่าจะเป็นการสอดรู้สอดเห็นเรื่องของคนอื่นทั้งที่ความจริงเขาอยากชวนอีกฝ่ายพูดมากกว่าเพราะตั้งแต่นั่งลงก็เห็นฝ่ายโน้นดื่มเอา ๆ ท่าเดียว
' H* c1 x4 c* i3 t# g6 n
“ก็สนุกดีครับจะว่ามาเที่ยวก็ไม่ได้หรอก เพราะความจริงผมอยู่เมืองไทยมากกว่าอยู่ยุโรปอีก” : u' e: w$ o) G K
กล่าวภาษาบ้านเกิดถ้าแปลเป็นไทยก็คงได้ความหมายประมาณนี้ พร้อมกับส่งแก้วบรั่นดีให้เขา
3 r# f" e3 G' D
“ขออภัยนึกว่าคุณโรแบร์มาเที่ยวเฉยๆ” 2 {) \. Z( ?6 R: i5 h9 O
เขากล่าวพร้อมกับหันหน้ามาทางนรากรเหมือนจะขอให้ผู้สูงวัยที่สนิทสนมมากกว่าเป็นฝ่ายเปิดการสนทนา 9 F# H) d8 a l' }
“โรแบร์!...ภูเป็นเพื่อนสนิทต่างวัยของผมคุณสามารถพูดเรื่องส่วนตัว คุยสนุกสนานเพื่อระบายความรู้สึกกับเขาได้ทุกเรื่องระหว่างผมกับภูเราเป็นยิ่งกว่าหุ้นส่วนกัน ไม่มีความลับต่อกันบางทีเรื่องที่คุณวิตกหรือเครียดอยู่เขาอาจช่วยเหลือคุณได้หรืออย่างน้อยก็ให้คำแนะนำคุณได้บ้างผมถึงได้ชวนเขามาด้วยในวันนี้”
! I/ Z4 z8 p3 N0 l( @- L+ n" J- _, ]
ความเงียบปกคลุมไปชั่วขณะ : H8 F' B8 ?" ]9 T% m% J+ }
ชายหนุ่มชาวฝรั่งเศสหยิบแก้วเครื่องดื่มสีเหลืองอำพันขึ้นมาเทราดผ่านลำคอลงไปอีกครั้งสีหน้าของเขาดูเคร่งขรึมมีอะไรบางสิ่งบางอย่างส่อแววกังวลปรากฏชัดออกมาทางแววตาสีน้ำข้าวขณะที่จับนิ่งมายังเขา
9 h; w {, R: v' ^0 }5 S; {: M$ y
“คุณภู...” . c$ }* y1 |7 L+ [
ครั้นแล้วโรแบร์ได้เอ่ยเริ่มขึ้นด้วยเสียงแผ่วเบาต่ำ
! K$ Y* `" z+ d. Q
“คุณเคยรักใครมาก ๆสักคนไหม?” + E1 U+ v9 o2 j& S, m- V; ]
ภูริเชษฐ์ขมวดคิ้วโก่งงอนเข้าหากันแล้วผงกศีรษะรับเต็มไปด้วยความเห็นใจ เมื่อรู้ว่าอีกฝ่ายกำลังตกอยู่ในห้วงอารมณ์เช่นไร
8 ~. Y! s; F3 G
“เคยครับ”
6 K% ~8 I) N* u }
“เรื่องความรักภูริเชษฐ์เขาถนัดครับ”
3 C1 l" E3 r9 H* n3 ~
นรากรสอดมาโดยเร็ว
5 A2 i7 @: A: ~3 L0 o; ~! E& N' z
“ก็ไม่ถึงขนาดนั้นหรอกครับก็มีทั้งรักและเศร้านั่นแหละครับ” 4 h# Q% x& ]9 Z* w$ ^
โรแบร์ถอนหายใจหนักหน่วงสายตาที่จ้องมองเขาเต็มไปด้วยความเศร้าแบบซ่อนเร้น
! I' @# _; J3 `* D( W) E% w% c- `
“คุณเคยรักมาก ๆ แล้วสุดท้ายรู้ตัวว่าโดนเขาหลอกไหม?” $ Q/ h0 K1 A7 `! C
เขานิ่งเหมือนจะคิดทบทวนอยู่อีกอึดใจเดียวก็ก้มศีรษะลงอีกครั้ง 4 D. q% d) s/ _2 _
“ก็เคยครับและบ่อยเหมือนกัน แต่เป็นสมัยที่เป็นวัยรุ่น” . a9 ^" j/ Z6 [, E' [2 N2 A3 G- f
โรแบร์หันหน้าไปสบตากับนรากรแล้วหันมาจับอยู่ที่ใบหน้าภูเป็นตาเดียวกันอีกครั้งก่อนที่โรแบร์จะกล่าวเป็นเสียงเนิบนาบตามมาอีกครั้ง , Q4 @5 m+ ~# X8 _
“ถ้าไม่ได้ยินจากปากคุณผมจะไม่เชื่อเป็นอันขาดว่ายังมีผู้หญิงกล้าปฏิเสธผู้ชายอย่างคุณ” ! S% B$ Q- ^' @$ n
“มันก็มีเหมือนกันนั่นแหละครับ” : h- v; B1 Y% i% t$ ]. y
“คุณช่วยเล่าเรื่องราวความรักของคุณให้ผมฟังบ้างได้ไหมหากเห็นว่าผมเป็นเพื่อน” & H: p( p; }3 y: Y9 F3 Z. `; C- q* C8 F
“อยากฟังจริง ๆหรือครับ”
9 H7 `$ \: h5 ? a0 W$ c' d
เขาเอ่ยขึ้นอย่างใคร่ครวญระมัดระวังชะงักนิ่งเหมือนไม่อยากเล่า แต่เห็นสีหน้าน่าสงสารของหนุ่มตาน้ำข้าวทำให้เขาตัดสินใจเล่าเรื่องของตน 6 ?) T5 _/ Y% k
“เราเคยรักกันมากสมัยเรียนมหาวิทยาลัยด้วยกันและสัญญากันว่าผมเรียนจบ เราจะแต่งงานกันมันเป็นสัญญาใจลม ๆ แล้ง ๆ ของชายหนุ่มหญิงสาว คราวนี้พอผมเรียนจบพ่อส่งไปเรียนต่อที่ต่างประเทศ ขณะที่เธอเข้าทำงานในบริษัทเอกชนแห่งหนึ่ง...” ( e1 g% K6 r1 u$ K
“แล้วไงต่อ” 1 a5 @/ w& \' T( \
นรากรที่ตั้งใจฟังสอดขึ้นมา
6 R' b/ S7 y% r4 K' X9 ?
เขากลืนน้ำลายลงคออย่างลำบาก 2 z8 ]4 a9 k1 v( c+ t3 n& q1 v# A
“ผมติดต่อสานสัมพันธ์กับเธอตั้งแต่วันแรกที่ออกเดินทางกระทั่งวันเดินทางกลับโดยที่เธอไม่บอกผมสักคำว่าเธอได้แต่งงานกับลูกชายของเจ้าของบริษัทไปแล้วตั้งแต่ปีแรกที่ผมออกเดินทางผมเดินทางกลับประเทศจึงรู้ความจริง...ผมใช้เวลานานเกือบปีกว่าจะลืมเธอได้โชคดีได้พบภรรยาคนปัจจุบันที่เธอคอยเป็นกำลังใจให้ผมตลอดมาทำให้ผมผ่านช่วงเวลาลำบากของชีวิตมาได้”
, C+ P" H* o1 q- Q% T' o G1 m1 n1 T
เขาเล่าไปด้วยเสียงแหบต่ำในระหว่างที่หนุ่มตาน้ำข้าวกับชายสูงวัยมีสีหน้าสลดเล็กน้อยเมื่อได้ฟังเรื่องราวของเขา
8 \* t+ e f# j! F
โรแบร์ ส่ายศีรษะช้าๆและจุ๊ปากออกมาเบา ๆ เพราะมันใกล้เคียงกับเรื่องราวของตนเหลือเกิน 0 R* g0 z' O. V8 D$ J) f( o
“เรื่องของผมก็ทำนองเดียวกันกับคุณเพียงแต่ผมไม่แกร่งเท่าคุณ” 4 \! Y9 `7 F3 T% e
“คุณโรแบร์จะไม่เล่าให้ผมฟังบ้างเหรออย่างน้อยก็ช่วยระบายความอัดอั้นออกมาก็ยังดี”
% |3 ` {. @& h e) [4 D2 s
“ผมได้แต่งงานอยู่กินกับภรรยาชาวไทยคนหนึ่งเมื่อปีก่อนเธอดีกับผมมาก ไม่ว่าจะเป็นการปรนนิบัติเอาอกเอาใจ การให้ความเคารพอย่างที่ผมไม่เคยได้รับจากหญิงเชื้อชาติเดียวกันทำให้ผมรักและหลงเธอเป็นอย่างมาก เข้าขั้นหัวปักหัวปำเลยแหละบางครั้งทนการคิดถึงเธอไม่ไหว ผมก็ชวนเธอไปอยู่ฝรั่งเศสด้วยสลับกับการอยู่เมืองไทยมีครั้งหนึ่ง ผมได้บอกเธอว่าจะเดินทางกลับฝรั่งเศสเป็นเดือน ชวนเธอกลับไปด้วย แต่คราวนี้เธอปฏิเสธอ้างว่าญาติที่บ้านต่างจังหวัดไม่ค่อยสบาย อยากดูแลอย่างใกล้ชิด ผมไม่มีโอกาสได้ระแคะระคายเธอเลย ด้วยความรักสุดหัวใจที่มอบให้เธอทำให้ผมมองผ่านไป จนกระทั่ง....”
. `1 ?& f8 x# @
โรแบร์หยุดเล่าต่อหยิบเครื่องดื่มเทผ่านลำคอติด ๆ กันสอง – สามแก้วแล้วสั่งมาเพิ่มอีก ก่อนจะเล่าต่อ 6 V1 Q& l. Z+ P* T5 D/ a
“ผมได้เกิดความระแคะระคายเป็นเลาๆว่า เธอไม่ซื่อกับผมเสียแล้ว เพราะผ่านไปสองสามอาทิตย์เธอไม่ได้ติดต่อและส่งข่าวใด ๆ หาผมเลย มีแต่ผมที่ส่งข่าวหาเธออย่างเดียวกระทั่งผมตัดสินใจเดินทางกลับโดยไม่บอกเธอล่วงหน้า นั่งรถจากสนามบินกลับบ้านด้วยความหวังจะเซอร์ไพรส์เธอ...”
6 g+ Q/ N+ `& o4 Z- O
ผู้พูดหยุดคำพูดประโยคถัดไปอีกครั้งน้ำตาเริ่มเอ่อนองเต็มเบ้าตา
, A8 G( B( z& v! t9 ]1 ^5 B+ W5 L
“กลางดึกผมได้เปิดประตูบ้านเข้าไปเห็นด้านล่างปิดไฟหมด แต่ห้องนอนยังมีแสงโคมไฟอยู่ แสดงว่าเธอยังไม่หลับจึงรีบตรงขึ้นไป เปิดประตูผลั๊วะเข้าไป..ภาพที่ปรากฏชัดในสายตาของผมคือเธอกับชายหนุ่มคนหนึ่งกำลังเริงรักเสพสมอย่างถึงพริกถึงขิงกันบนเตียงนอนที่เธอเคยใช้เล่นกับผม” : [+ T2 r. X; s- ~0 K
น้ำเสียงผู้เล่าเหือดหายไปอีกครั้ง... . M H8 a: {3 O3 F! J- [
“แล้วอย่างไร?ต่อครับ”
: Z, ^ V1 r' O3 p
นรากรที่นั่งฟังอยู่นานถามต่อมาโดยเร็ว แต่เมื่อเห็นสีหน้าคนพูดอยู่ในภาวะซึมเศร้าจึงกล่าว , _! s0 S: B8 @& O" K0 K+ T$ \3 i
“ขอโทษครับ..เสียมารยาทไปหน่อย” ) q2 ]/ }$ `4 | |0 l
“ไม่เป็นไรครับ...ผมเดินออกจากบ้านทันที เรียกรถไปโรงแรมที่ใกล้ที่สุด” พร้อมกับกระดกแก้วเหล้าผ่านลำคอลงอีกแก้ว
( b& ~6 B1 t5 d' G) h! H" \
“แล้วเธอล่ะครับ” 4 \+ k' X4 W+ y# n5 @: f# T
เขาถามขึ้นมาบ้าง
& v2 ?% J) U; _- k g/ k" F
“วันต่อมาเธอโทร.มาขอโทษแล้วบอกว่าผู้ชายคนนั้น ความจริงคือสามีเก่าเธอที่ยังอยู่กินกันอยู่ระหว่างที่เธออยู่กินกับผมและมีลูกชายด้วยกันหนึ่งคน อายุประมาณสามขวบ เป็นเหตุให้เธอยังไม่เลิกกับสามีพร้อมกับเอาเงินที่ผมมอบให้เธอด้วยความรักบริสุทธิ์ไปปรนเปรอสามีและลูก” % u0 {( m8 z/ \6 N( C0 V
“แล้วจากนั้นล่ะคุณไม่ได้ตกลงอะไรกับเธอบ้างเหรอ”
7 v& Y) V; C4 ]
“ตกลงสิ!...ผมขอให้เธอเลิกกับสามีและผมยินดีรับเลี้ยงลูกเธอเป็นลูกบุญธรรมของตน” # j. v+ G+ F, \% e
“แบบนี้ก็ไม่มีอะไรน่าวิตกกังวลสิครับ” , w# }- N0 ]) S; g& j
เขาถามเกริ่นนำเพื่อให้อีกฝ่ายเล่าออกมา
9 G0 D! @' T" s% u4 u9 }
“ก็ดูเหมือนไม่มีปัญหาเธอยินดีรับข้อเสนอของผมหลังจากนั้นเธอก็กลับเข้ามาในบ้านพร้อมด้วยลูกชายวัยน่ารักของเธอ โดยให้สัญญาว่าจะไม่กลับไปยุ่งเกี่ยวกับสามีเก่าอีกและเธอได้ปรนนิบัติผมเหมือนที่เคยปฏิบัติมากระทั่งผมสืบรู้มาว่าเธอยังแอบไปมีสัมพันธ์กับสามีเก่าอยู่บ่อย ๆเป็นสิ่งที่ทำร้ายความรู้สึกผมมาก อุตส่าห์ผมยอมรับฟังเหตุผลเธอครั้งแรกแต่ครั้งที่สอง และครั้งต่อ ๆ มา มันทำให้ผมมีความรู้สึกว่าขณะที่เธอปฏิบัติกามกิจกับสามีเก่าเธอได้ปฏิบัติอย่างหน้าที่ภรรยาแต่ขณะที่ปฏิบัติกับผมมันเหมือนนางโสเภณีอะไรสักอย่างซี่งเป็นสิ่งที่ทำร้ายความรักของผมเป็นอย่างมากจึงตัดสินใจแยกทางกับเธอในที่สุดเมื่ออาทิตย์ที่แล้วนี้เอง”
0 a/ m* g) W. L. |' Q Y
กล่าวจบเพียงแค่นั้นโรแบร์ก็เอาแต่ดื่มอย่างเดียว ไม่ยอมพูดอะไรอีกเลยขณะที่เขาและอากรได้แต่นั่งเป็นเพื่อน กระทั่งเห็นว่าโรแบร์เมามากแล้ว จนไม่ได้สติจึงเอ่ยขึ้น
8 m! L: `) {- c+ r, q' W/ E5 x
“อากร..ไปส่งเพื่อนอากรที่บ้านด้วยนะ ผมจะกลับบ้านแล้ว” - s0 |( o8 G6 H6 F
“บ้าหรือภู...ตัวยังกับควายอย่างนี้อาพยุงคนเดียวได้ที่ไหนล่ะ ภูนั่นแหละไปเป็นเพื่อนอาด้วย เขาพักโรงแรมยังทำใจกลับไปอยู่บ้านที่ซื้อให้ภรรยาอยู่ไม่ได้ มาช่วยกันก่อนวันนี้ไม่มีธุระที่ไหนไม่ใช่หรือ” - T) o0 G3 g) R, h3 g
“คนอื่นไม่มีแต่กับเมียผมนะมี เพราะผมตั้งใจว่าจะกลับไปทำหน้าที่สามีที่ดีหน่อยผมกับเธอแทบไม่มีอะไรกันเลยมาเป็นอาทิตย์แล้ว”
: U$ W0 o1 a: ~$ R- c; W9 f% S
“เดี๋ยวค่อยกลับก็ได้ช่วยอาพาเขาไปส่งโรงแรมก่อน”
: R3 r0 z. G. B6 r
เขากับอานรากรช่วยพยุงโรแบร์มาส่งถึงโรงแรมพยุงขึ้นไปส่งจนถึงห้องพัก โยนร่างใหญ่นั้นลงกับเตียงนอน
& F/ e$ g& y9 p1 P
“ผมกลับก่อนนะอา”
7 c; D) @ n' s/ C
“จะรีบไปไหนช่วยอาก่อน”
" i- Q$ v# z+ m4 s2 U. r/ I
“ช่วยอะไรอีกล่ะอา”
0 i; V6 _$ e; h
น้ำเสียงขุ่นๆ ย้อนถาม - ~) D( r8 X6 A- Q, a/ T
“ช่วยเปลี่ยนชุดและเช็ดตัวให้เขาหน่อยจะได้นอนสบาย” 0 L! o9 o y& d% X9 \
“อาโทร.เรียกพนักงานโรงแรมมาช่วยทำให้ก็ได้นี่”
, r7 ^# @& o3 V4 c) p$ y% Q
“ทำกันเองนี่แหละ”
' a% h3 u9 ?6 k7 P7 R
พูดแค่นั้นผู้สูงวัยก็เดินเข้าห้องน้ำออกมาพร้อมกับอ่างน้ำขนาดย่อมมีผ้าสีขาวแช่อยู่ในนั้นอย่างเตรียมพร้อม ) `/ |, e1 R) x8 L: `. I7 t
“เถอะน่า...อย่างไรก็พามาส่งแล้ว ช่วยเขาหน่อยน่าสงสารออก”
. o* K- m( T% }! ~: g
เสียงคะยั้นคะยอของผู้สูงวัยทำให้เขาไม่อาจปฏิเสธได้จำใจปลดกระดุมเสื้อหนุ่มฝรั่งเศสเพื่อเช็ดตัวให้ตามคำขอของคนสูงวัยทันทีเผยให้เห็นเรือนร่างบริเวณแผงหน้าอกที่มีกล้ามเป็นมัด ๆ สมสัดส่วนมีขนขึ้นปกปุยตั้งแต่บริเวณตามลำคอหน้าอกราวกับถักด้วยใยไหมยังไม่ทันที่เขาจะยื่นผ้าชุบน้ำเข้าไปสัมผัสเรือนร่างนั้น ก็มีมือของคนนั่งข้าง ๆยื่นมาจับไว้ก่อน ; A% w0 d- r4 I* n* C$ c+ x+ L! S- y
“เดี๋ยวก่อนภู...” 6 k3 W: C' Y7 B3 o s0 ?
“อะไรอีกล่ะอากร” : ]6 s2 g$ H) G$ ]/ L) w
เขากล่าวอย่างหัวเสียเพราะอยากกลับบ้านไปหาภรรยาเต็มทีแล้ว
9 p8 S- G5 s0 ~ S# g6 r: z2 [0 O
“ปลดเข็มขัดกางเกงเขาออกด้วยสิ อาอยากดูอะไรเขาหน่อย” # T9 l% r* i$ h( Y, ^: D6 C
“บ้าเหรอ!...อากร”
6 o5 m- L9 @; X2 J$ {1 V
“เถอะน่า ภูไม่เปิดให้อาดู อาก็อยากดูของฝรั่งบ้าง อยากรู้ว่ามันจะใหญ่ยาวขนาดไหน”
1 j. A$ n6 ^2 H8 t3 R9 i5 o1 Q
“เปิดเอาเองแล้วกัน”
$ h1 C- `( u8 V$ A
3 }( I- J( A2 u: W
{:4_106:} โปรดติดตามตอนต่อไป " G. @( C2 K2 X9 p7 Z: Q; }' R
: B% g) G, W5 T7 `/ R8 j+ Q- z
' ^% L4 ?. ~7 s3 G+ g* n& u$ x' S8 c5 O# E0 e3 v5 B
| 
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2023-7-20 08:02:53
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2025-4-28 09:03:47
โพสต์ 2025-4-27 15:46:33
โพสต์ 2023-9-30 15:13:38