แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย pipolucky เมื่อ 2023-7-20 11:21 2 U$ Y6 k: n1 w. o8 ?
1 X0 e# r L5 i9 n2 M. n
{:4_112:} ดีคร้าบ! จากเสียงเรียกร้องให้นำภาคต่อมาลง หวังว่าผู้อ่านคงจะจำ "ภูริเชษฐ์ และ อากร" เสือหนุ่มและสิงห์เฒ่าเจ้าเล่ห์ได้ โดยภาคต่อนี้ผมได้ปรับเนื้อหาและสำนวนบางส่วนเพื่อให้สามารถจบภาคลงได้ ต้องขออภัยผู้แต่งมา ณ ที่นี้ด้วยครับ
7 ^) ^- v, G) X) m) Y" C
8 D( S7 W9 b* S# J1 b4 r" n3 Cสำหรับ คนที่เพิ่งมาอ่าน ติดตามภาคแรกได้ตามนี้ครับ' z5 q U2 @9 z1 g8 W
บิ๊กบอส ภาคแรก (ตอนที่ 1-9)
" w" k) E Y2 ~) x
8 ~2 L- }' f9 Z) ?' t2 h- {- l; R******* เรื่อง "บิ๊กบอส" ซึ่งเป็นเรื่องยาวในอดีต น่าจะแต่งโดย คุณกร 360 ถ้ามีโพสแล้วก็ต้องขออภัยด้วย สำหรับเรื่องนี้ผมมีแค่บางส่วน ก็จะทะยอยลงเท่าที่มีเพื่อแบ่งปันกัน เพื่อน ๆ คนไหนที่มีก็ฝากแชร์ต่อด้วยล่ะกัน น่ะคร้าบ!******* {:4_101:}; d( G: k/ }" u& G6 x
8 }$ x' P E2 N& G9 C" D8 K9 C
8 z4 p$ N5 n# r+ b3 t
5 |- @, f% t* T" e& ~& Iตอนที่ 1 นัดพบชาวต่างชาติ 0 o0 M# ]' {, v; F* f
เย็นวันเสาร์ภายในห้องอาหารหรูหราของร้านอาหารอิตาลีย่านใจกลางเมืองภูริเชษฐ์ผลักประตูเข้ามาก็พบกับบุรุษหนุ่มวัยกลางคนชาวฝรั่งเศสนั่งดื่มอยู่กับนรากรคอยเขาอยู่ก่อนแล้ว
6 W) O) g' [5 F S8 d- |# Y
“มาถึงนานยังครับ?” 1 d; P- Q( w# y7 V( Q
“ก่อนหน้าภูนิดเดียวนั่งรอไม่ถึงสิบนาทีหรอก เอาเครื่องดื่มอะไรไหมจะได้สั่งเพิ่มเติม”
/ E; z4 X7 q7 D" Q
นรากรเอ่ยถามพร้อมกล่าวแนะนำคนทั้งคู่ให้รู้จักกัน ' T( a% C* d2 ~% y
“นี่ มองสิเออร์ โรแบร์เพื่อนผม”
N7 g2 J% Y4 d3 Z8 x1 \6 b* c0 \
ภูริเชษฐ์ยื่นมือเข้าไปสัมผัสพร้อมกับกล่าวแนะนำตนเอง
7 J! T+ N; C- m; s+ G* i
“ผมภูริเชษฐ์ครับ. ยินดีที่ได้รู้จัก” & i& C& N# f# ^8 F
“เช่นกานคราบ”
+ u J$ m# j' H$ e! d. |
สำเนียงภาษาไทยไม่ชัด ตอบรับเขามา
/ n7 |( e q- K- R3 m: [. w. j
เขานั่งลงพร้อมกับรับเมนูอาหารมาเปิดดูเพื่อสั่งแต่ระหว่างเปิดดูเมนูอยู่นั้น เขาก็เหลือบดูแขกของอานรากรด้วยการสังเกตคร่าว ๆ
8 y4 N, z/ ^6 `5 [- T3 f+ e
" T$ i5 |% u! |0 O/ l6 ~/ m3 H2 Q
.....โรแบร์เป็นบุรุษร่างสูงใหญ่ ผิวขาวเข้มเหมือนเพิ่งผ่านการอาบแดด คางเหลี่ยมตามเผ่าพันธุ์เชื้อชาติของเขา มีเส้นหนวดกันเรียวอย่างเป็นระเบียบเหนือริมฝีปากตามแก้มและปลายคาง ' o8 e) H. J9 v9 U: J6 Z5 B( }7 |
ลักษณะเป็นคนแจ่มใสแต่แววตาดูเศร้า ๆ อย่างไรพิกล ร่างกายล่ำสันแข็งแรง ตามประวัติหรือข้อมูลที่อากรให้เขามาดูจะค้านกันมากกับบุคลิกที่เห็นอยู่ในขณะนี้ เพราะดูเหมือนเขาจะพูดอังกฤษได้ดีแถมยังพูดไทยหรือฟังภาษาไทยรู้เรื่องเกินครึ่งเสียอีก แม้สำนวนจะแปล่งไปบ้างแต่ก็พอสื่อความหมายได้ อากรมีแผนอะไรกับเขาอีกหรือเปล่านี่ ด้วยความระแวงสงสัยนี้ทำให้เขาไม่กล้าปล่อยให้สิงห์เฒ่าเจ้าเล่ห์เป็นคนชงหรือหยิบเครื่องดื่มให้เดี๋ยวเจอทีเด็ดแกเข้าไปอีก
4 g$ _- ?) d" g3 D; u$ U' P
“เป็นอย่างไรบ้างมาเที่ยวเมืองไทย”
' o( G5 J) J% T1 M* F
เขากล่าวขึ้นอย่างสำรวมน้ำเสียงเบาเรียบ เกรงว่าจะเป็นการสอดรู้สอดเห็นเรื่องของคนอื่นทั้งที่ความจริงเขาอยากชวนอีกฝ่ายพูดมากกว่าเพราะตั้งแต่นั่งลงก็เห็นฝ่ายโน้นดื่มเอา ๆ ท่าเดียว
% f; t9 X$ `+ n1 F& i& {
“ก็สนุกดีครับจะว่ามาเที่ยวก็ไม่ได้หรอก เพราะความจริงผมอยู่เมืองไทยมากกว่าอยู่ยุโรปอีก” : P8 \! N7 i& I) w
กล่าวภาษาบ้านเกิดถ้าแปลเป็นไทยก็คงได้ความหมายประมาณนี้ พร้อมกับส่งแก้วบรั่นดีให้เขา
2 I/ N0 }2 l/ v2 h0 n3 e5 c
“ขออภัยนึกว่าคุณโรแบร์มาเที่ยวเฉยๆ”
$ b% G/ k& K" `% [5 }
เขากล่าวพร้อมกับหันหน้ามาทางนรากรเหมือนจะขอให้ผู้สูงวัยที่สนิทสนมมากกว่าเป็นฝ่ายเปิดการสนทนา . x% f) i: ~* e4 \' r% G m1 f
“โรแบร์!...ภูเป็นเพื่อนสนิทต่างวัยของผมคุณสามารถพูดเรื่องส่วนตัว คุยสนุกสนานเพื่อระบายความรู้สึกกับเขาได้ทุกเรื่องระหว่างผมกับภูเราเป็นยิ่งกว่าหุ้นส่วนกัน ไม่มีความลับต่อกันบางทีเรื่องที่คุณวิตกหรือเครียดอยู่เขาอาจช่วยเหลือคุณได้หรืออย่างน้อยก็ให้คำแนะนำคุณได้บ้างผมถึงได้ชวนเขามาด้วยในวันนี้”
1 G5 \5 x9 J9 h
ความเงียบปกคลุมไปชั่วขณะ
7 f( N' Y; \0 b# F! x( x' t
ชายหนุ่มชาวฝรั่งเศสหยิบแก้วเครื่องดื่มสีเหลืองอำพันขึ้นมาเทราดผ่านลำคอลงไปอีกครั้งสีหน้าของเขาดูเคร่งขรึมมีอะไรบางสิ่งบางอย่างส่อแววกังวลปรากฏชัดออกมาทางแววตาสีน้ำข้าวขณะที่จับนิ่งมายังเขา 3 X+ Z* u5 c( A/ i& Q
“คุณภู...” 0 H" `1 G( H' c! b: I$ r, n n
ครั้นแล้วโรแบร์ได้เอ่ยเริ่มขึ้นด้วยเสียงแผ่วเบาต่ำ 0 n: D# _# i6 f' `: N2 W5 u0 @
“คุณเคยรักใครมาก ๆสักคนไหม?” ' r& N. D N5 G! ?
ภูริเชษฐ์ขมวดคิ้วโก่งงอนเข้าหากันแล้วผงกศีรษะรับเต็มไปด้วยความเห็นใจ เมื่อรู้ว่าอีกฝ่ายกำลังตกอยู่ในห้วงอารมณ์เช่นไร 6 H: X3 }' i0 f( t0 p, z; \
“เคยครับ” 3 {9 K8 Y3 p+ G. _4 _2 s1 D
“เรื่องความรักภูริเชษฐ์เขาถนัดครับ”
$ o& ^2 C& K9 i+ W' \
นรากรสอดมาโดยเร็ว
+ F8 S6 t) I8 ~; x- \) o" J7 N
“ก็ไม่ถึงขนาดนั้นหรอกครับก็มีทั้งรักและเศร้านั่นแหละครับ”
; D( g6 f3 J' V- W' E
โรแบร์ถอนหายใจหนักหน่วงสายตาที่จ้องมองเขาเต็มไปด้วยความเศร้าแบบซ่อนเร้น
/ j& B) b4 G5 @$ g
“คุณเคยรักมาก ๆ แล้วสุดท้ายรู้ตัวว่าโดนเขาหลอกไหม?”
3 Y0 r/ B" P+ X- Z9 g5 F# Z
เขานิ่งเหมือนจะคิดทบทวนอยู่อีกอึดใจเดียวก็ก้มศีรษะลงอีกครั้ง
/ W! N F! e9 d
“ก็เคยครับและบ่อยเหมือนกัน แต่เป็นสมัยที่เป็นวัยรุ่น” % ^( u# v3 d: n
โรแบร์หันหน้าไปสบตากับนรากรแล้วหันมาจับอยู่ที่ใบหน้าภูเป็นตาเดียวกันอีกครั้งก่อนที่โรแบร์จะกล่าวเป็นเสียงเนิบนาบตามมาอีกครั้ง * ~7 k, x( X4 k( a
“ถ้าไม่ได้ยินจากปากคุณผมจะไม่เชื่อเป็นอันขาดว่ายังมีผู้หญิงกล้าปฏิเสธผู้ชายอย่างคุณ” 2 w: n3 a2 @- D9 x- ]
“มันก็มีเหมือนกันนั่นแหละครับ”
$ S! s/ ]5 f% l
“คุณช่วยเล่าเรื่องราวความรักของคุณให้ผมฟังบ้างได้ไหมหากเห็นว่าผมเป็นเพื่อน” 5 n' q( Y) Q! x
“อยากฟังจริง ๆหรือครับ”
+ e1 ]* n5 U( M1 F: ]
เขาเอ่ยขึ้นอย่างใคร่ครวญระมัดระวังชะงักนิ่งเหมือนไม่อยากเล่า แต่เห็นสีหน้าน่าสงสารของหนุ่มตาน้ำข้าวทำให้เขาตัดสินใจเล่าเรื่องของตน 2 ?4 g9 }6 Y: s+ t9 _
“เราเคยรักกันมากสมัยเรียนมหาวิทยาลัยด้วยกันและสัญญากันว่าผมเรียนจบ เราจะแต่งงานกันมันเป็นสัญญาใจลม ๆ แล้ง ๆ ของชายหนุ่มหญิงสาว คราวนี้พอผมเรียนจบพ่อส่งไปเรียนต่อที่ต่างประเทศ ขณะที่เธอเข้าทำงานในบริษัทเอกชนแห่งหนึ่ง...”
$ e1 {, S4 e ~. x/ [/ o4 z0 c$ H$ h* u
“แล้วไงต่อ” % r4 ~6 {2 D0 b: M. Q S( y: v; P6 L
นรากรที่ตั้งใจฟังสอดขึ้นมา 2 p+ ^; z# B& m" [( N" J Y* Y$ S
เขากลืนน้ำลายลงคออย่างลำบาก $ q. j2 r. M9 S4 m6 G- Q$ d: E
“ผมติดต่อสานสัมพันธ์กับเธอตั้งแต่วันแรกที่ออกเดินทางกระทั่งวันเดินทางกลับโดยที่เธอไม่บอกผมสักคำว่าเธอได้แต่งงานกับลูกชายของเจ้าของบริษัทไปแล้วตั้งแต่ปีแรกที่ผมออกเดินทางผมเดินทางกลับประเทศจึงรู้ความจริง...ผมใช้เวลานานเกือบปีกว่าจะลืมเธอได้โชคดีได้พบภรรยาคนปัจจุบันที่เธอคอยเป็นกำลังใจให้ผมตลอดมาทำให้ผมผ่านช่วงเวลาลำบากของชีวิตมาได้”
6 }: `1 e' K1 l, A7 ^6 i
เขาเล่าไปด้วยเสียงแหบต่ำในระหว่างที่หนุ่มตาน้ำข้าวกับชายสูงวัยมีสีหน้าสลดเล็กน้อยเมื่อได้ฟังเรื่องราวของเขา
% h" p8 p9 b; ^% M
โรแบร์ ส่ายศีรษะช้าๆและจุ๊ปากออกมาเบา ๆ เพราะมันใกล้เคียงกับเรื่องราวของตนเหลือเกิน " x! |! I5 n6 n+ x) _/ X* R1 Y
“เรื่องของผมก็ทำนองเดียวกันกับคุณเพียงแต่ผมไม่แกร่งเท่าคุณ” : C% [5 w5 \; j/ F& D3 a' U! V# Y0 X
“คุณโรแบร์จะไม่เล่าให้ผมฟังบ้างเหรออย่างน้อยก็ช่วยระบายความอัดอั้นออกมาก็ยังดี” e5 h5 J0 S7 f7 X* }
“ผมได้แต่งงานอยู่กินกับภรรยาชาวไทยคนหนึ่งเมื่อปีก่อนเธอดีกับผมมาก ไม่ว่าจะเป็นการปรนนิบัติเอาอกเอาใจ การให้ความเคารพอย่างที่ผมไม่เคยได้รับจากหญิงเชื้อชาติเดียวกันทำให้ผมรักและหลงเธอเป็นอย่างมาก เข้าขั้นหัวปักหัวปำเลยแหละบางครั้งทนการคิดถึงเธอไม่ไหว ผมก็ชวนเธอไปอยู่ฝรั่งเศสด้วยสลับกับการอยู่เมืองไทยมีครั้งหนึ่ง ผมได้บอกเธอว่าจะเดินทางกลับฝรั่งเศสเป็นเดือน ชวนเธอกลับไปด้วย แต่คราวนี้เธอปฏิเสธอ้างว่าญาติที่บ้านต่างจังหวัดไม่ค่อยสบาย อยากดูแลอย่างใกล้ชิด ผมไม่มีโอกาสได้ระแคะระคายเธอเลย ด้วยความรักสุดหัวใจที่มอบให้เธอทำให้ผมมองผ่านไป จนกระทั่ง....” % U+ D+ \$ O0 [8 |
โรแบร์หยุดเล่าต่อหยิบเครื่องดื่มเทผ่านลำคอติด ๆ กันสอง – สามแก้วแล้วสั่งมาเพิ่มอีก ก่อนจะเล่าต่อ
6 d+ v; I- \+ k' I7 ~$ D
“ผมได้เกิดความระแคะระคายเป็นเลาๆว่า เธอไม่ซื่อกับผมเสียแล้ว เพราะผ่านไปสองสามอาทิตย์เธอไม่ได้ติดต่อและส่งข่าวใด ๆ หาผมเลย มีแต่ผมที่ส่งข่าวหาเธออย่างเดียวกระทั่งผมตัดสินใจเดินทางกลับโดยไม่บอกเธอล่วงหน้า นั่งรถจากสนามบินกลับบ้านด้วยความหวังจะเซอร์ไพรส์เธอ...” . N2 q6 o' D5 r( I+ e2 \
ผู้พูดหยุดคำพูดประโยคถัดไปอีกครั้งน้ำตาเริ่มเอ่อนองเต็มเบ้าตา
" [. T8 u1 e) D, l
“กลางดึกผมได้เปิดประตูบ้านเข้าไปเห็นด้านล่างปิดไฟหมด แต่ห้องนอนยังมีแสงโคมไฟอยู่ แสดงว่าเธอยังไม่หลับจึงรีบตรงขึ้นไป เปิดประตูผลั๊วะเข้าไป..ภาพที่ปรากฏชัดในสายตาของผมคือเธอกับชายหนุ่มคนหนึ่งกำลังเริงรักเสพสมอย่างถึงพริกถึงขิงกันบนเตียงนอนที่เธอเคยใช้เล่นกับผม” / K G7 l' C% P3 a" O$ T
น้ำเสียงผู้เล่าเหือดหายไปอีกครั้ง... 2 ?7 f) \: Q2 f
“แล้วอย่างไร?ต่อครับ”
% t, u4 t' C: }7 t& R: \& ?- k
นรากรที่นั่งฟังอยู่นานถามต่อมาโดยเร็ว แต่เมื่อเห็นสีหน้าคนพูดอยู่ในภาวะซึมเศร้าจึงกล่าว 8 P( j2 K9 G2 @
“ขอโทษครับ..เสียมารยาทไปหน่อย” 9 K% A0 S+ _/ ~% f
“ไม่เป็นไรครับ...ผมเดินออกจากบ้านทันที เรียกรถไปโรงแรมที่ใกล้ที่สุด” พร้อมกับกระดกแก้วเหล้าผ่านลำคอลงอีกแก้ว 5 V( }: [- ^7 A9 x) f- ?( d- j' q& |
“แล้วเธอล่ะครับ” ( f9 o+ Z9 h- ]/ x
เขาถามขึ้นมาบ้าง
" ?9 x6 A& a) _! e
“วันต่อมาเธอโทร.มาขอโทษแล้วบอกว่าผู้ชายคนนั้น ความจริงคือสามีเก่าเธอที่ยังอยู่กินกันอยู่ระหว่างที่เธออยู่กินกับผมและมีลูกชายด้วยกันหนึ่งคน อายุประมาณสามขวบ เป็นเหตุให้เธอยังไม่เลิกกับสามีพร้อมกับเอาเงินที่ผมมอบให้เธอด้วยความรักบริสุทธิ์ไปปรนเปรอสามีและลูก” / a3 m) d! g+ v7 m* n3 s
“แล้วจากนั้นล่ะคุณไม่ได้ตกลงอะไรกับเธอบ้างเหรอ”
2 y5 W3 M8 j2 o$ a9 C
“ตกลงสิ!...ผมขอให้เธอเลิกกับสามีและผมยินดีรับเลี้ยงลูกเธอเป็นลูกบุญธรรมของตน”
+ o3 b% l, U3 \3 V) e9 }
“แบบนี้ก็ไม่มีอะไรน่าวิตกกังวลสิครับ”
: H8 U6 q9 d( S9 k, P: P0 f
เขาถามเกริ่นนำเพื่อให้อีกฝ่ายเล่าออกมา
' |: n# [" l2 ?) q4 y
“ก็ดูเหมือนไม่มีปัญหาเธอยินดีรับข้อเสนอของผมหลังจากนั้นเธอก็กลับเข้ามาในบ้านพร้อมด้วยลูกชายวัยน่ารักของเธอ โดยให้สัญญาว่าจะไม่กลับไปยุ่งเกี่ยวกับสามีเก่าอีกและเธอได้ปรนนิบัติผมเหมือนที่เคยปฏิบัติมากระทั่งผมสืบรู้มาว่าเธอยังแอบไปมีสัมพันธ์กับสามีเก่าอยู่บ่อย ๆเป็นสิ่งที่ทำร้ายความรู้สึกผมมาก อุตส่าห์ผมยอมรับฟังเหตุผลเธอครั้งแรกแต่ครั้งที่สอง และครั้งต่อ ๆ มา มันทำให้ผมมีความรู้สึกว่าขณะที่เธอปฏิบัติกามกิจกับสามีเก่าเธอได้ปฏิบัติอย่างหน้าที่ภรรยาแต่ขณะที่ปฏิบัติกับผมมันเหมือนนางโสเภณีอะไรสักอย่างซี่งเป็นสิ่งที่ทำร้ายความรักของผมเป็นอย่างมากจึงตัดสินใจแยกทางกับเธอในที่สุดเมื่ออาทิตย์ที่แล้วนี้เอง” ' p) @6 {4 g+ x8 t5 x% Q4 U
กล่าวจบเพียงแค่นั้นโรแบร์ก็เอาแต่ดื่มอย่างเดียว ไม่ยอมพูดอะไรอีกเลยขณะที่เขาและอากรได้แต่นั่งเป็นเพื่อน กระทั่งเห็นว่าโรแบร์เมามากแล้ว จนไม่ได้สติจึงเอ่ยขึ้น & R4 I( [. o! \) A
“อากร..ไปส่งเพื่อนอากรที่บ้านด้วยนะ ผมจะกลับบ้านแล้ว”
) |+ }) C6 ^1 B) X
“บ้าหรือภู...ตัวยังกับควายอย่างนี้อาพยุงคนเดียวได้ที่ไหนล่ะ ภูนั่นแหละไปเป็นเพื่อนอาด้วย เขาพักโรงแรมยังทำใจกลับไปอยู่บ้านที่ซื้อให้ภรรยาอยู่ไม่ได้ มาช่วยกันก่อนวันนี้ไม่มีธุระที่ไหนไม่ใช่หรือ” $ G7 x! y! I8 r$ }" O
“คนอื่นไม่มีแต่กับเมียผมนะมี เพราะผมตั้งใจว่าจะกลับไปทำหน้าที่สามีที่ดีหน่อยผมกับเธอแทบไม่มีอะไรกันเลยมาเป็นอาทิตย์แล้ว” 8 j2 h8 i! E) w1 ^/ z! ?
“เดี๋ยวค่อยกลับก็ได้ช่วยอาพาเขาไปส่งโรงแรมก่อน”
9 S$ Q W4 L! E5 V3 a
เขากับอานรากรช่วยพยุงโรแบร์มาส่งถึงโรงแรมพยุงขึ้นไปส่งจนถึงห้องพัก โยนร่างใหญ่นั้นลงกับเตียงนอน
! H8 h! x% H8 a. g3 J; {
“ผมกลับก่อนนะอา” 9 O' }7 h- X0 g) X% \' t
“จะรีบไปไหนช่วยอาก่อน”
' n' d* |6 w" T7 B* O s
“ช่วยอะไรอีกล่ะอา”
4 o# o7 T% L" h2 s, R
น้ำเสียงขุ่นๆ ย้อนถาม
) |# {* K( @4 g+ ^/ W8 z
“ช่วยเปลี่ยนชุดและเช็ดตัวให้เขาหน่อยจะได้นอนสบาย”
; y$ g- Z" |1 J( I) [$ L( G, o+ s0 ^
“อาโทร.เรียกพนักงานโรงแรมมาช่วยทำให้ก็ได้นี่”
- ?! Y# p: | p# N& M8 O
“ทำกันเองนี่แหละ” 2 ^+ M8 B9 h; d/ T% k5 g w
พูดแค่นั้นผู้สูงวัยก็เดินเข้าห้องน้ำออกมาพร้อมกับอ่างน้ำขนาดย่อมมีผ้าสีขาวแช่อยู่ในนั้นอย่างเตรียมพร้อม
9 ^7 D0 u1 I; r" t+ V! n- k$ L: ~
“เถอะน่า...อย่างไรก็พามาส่งแล้ว ช่วยเขาหน่อยน่าสงสารออก” / e: d; ?3 F l' a
เสียงคะยั้นคะยอของผู้สูงวัยทำให้เขาไม่อาจปฏิเสธได้จำใจปลดกระดุมเสื้อหนุ่มฝรั่งเศสเพื่อเช็ดตัวให้ตามคำขอของคนสูงวัยทันทีเผยให้เห็นเรือนร่างบริเวณแผงหน้าอกที่มีกล้ามเป็นมัด ๆ สมสัดส่วนมีขนขึ้นปกปุยตั้งแต่บริเวณตามลำคอหน้าอกราวกับถักด้วยใยไหมยังไม่ทันที่เขาจะยื่นผ้าชุบน้ำเข้าไปสัมผัสเรือนร่างนั้น ก็มีมือของคนนั่งข้าง ๆยื่นมาจับไว้ก่อน
u& S! B% u: ?/ |: K0 O, ?# _: {$ @
“เดี๋ยวก่อนภู...”
* Q" h' s( V/ z" K: n% q0 i0 _
“อะไรอีกล่ะอากร” 4 `, M4 j- I1 T" X' p: E( B
เขากล่าวอย่างหัวเสียเพราะอยากกลับบ้านไปหาภรรยาเต็มทีแล้ว
4 y& K; i- ^+ v' Z9 p* ]
“ปลดเข็มขัดกางเกงเขาออกด้วยสิ อาอยากดูอะไรเขาหน่อย” - l8 L$ ]: a6 \
“บ้าเหรอ!...อากร”
! @2 B: }& Q' L" ]. j. |6 |
“เถอะน่า ภูไม่เปิดให้อาดู อาก็อยากดูของฝรั่งบ้าง อยากรู้ว่ามันจะใหญ่ยาวขนาดไหน”
+ y* j9 _* ~! ]- [' `4 q. U# y1 S
“เปิดเอาเองแล้วกัน”
4 [/ z! B% }; f. m; i6 t
0 m; [3 B# p9 l. V3 N
{:4_106:} โปรดติดตามตอนต่อไป
, Z7 g# d2 i- `; r5 h( |) g9 h- U1 x \/ p
6 u. k( @0 @, a
: o" |% R6 x- x, H2 Y
| 
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2023-7-20 08:02:53
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 
โพสต์ 
โพสต์ 2023-9-30 15:13:38