บันทึกความทรงจำ My Beautiful Man 【美しい彼】

NOOFONG

# ^3 ~! C4 A; |% ^. V

บันทึกความทรงจำ

My Beautiful Man 【美しい彼】

เรื่องนี้เป็นสปอยล์ที่อ่านมาจากนิยาย

หากอยากอ่านเรื่องเสียวสามารถไปหาหนังสือมาอ่านได้

บทนิยายสุดโรแมนติก ของความรักที่ไม่น่าจะเป็นไปได้ ความต่างชั้นในระดับสังคม

, Q* i9 @" x5 }+ h; d/ u( m

หากพูดถึงในมุมมองของความเป็นจริงก็คงจะเป็นเรื่องการบูลลี่ในสังคมที่ถูกพบได้บ่อยจนชินชา และฮิระก็เป็นเด็กชายที่ถูกสังคมรอบข้างประเมินให้อยู่ในระดับต่ำเพราะความผิดปกติในการพูด(ติดอ่าง) และตัวเขาเองก็ยอมรับการตัดสินอย่างง่ายดายเสียอย่างนั้น

ฮิระรู้สึกว่าตัวเองด้อยค่า เขาเพียงแต่อยากกลายเป็นบุคคลโปร่งแสง ไม่ต้องถูกพบ ไม่ต้องมีตัวตนในสายตาใคร และเขาคิดว่าการใช้ชีวิตแบบนี้มันดีต่อตัวเขา การพยายามกลืนหายไปกับสิ่งรอบตัวคือทางที่ดีที่สุด หลีกเลี่ยงการเผชิญหน้ากับสถานการณ์ที่เสี่ยง ปกป้องตัวเองจากสิ่งรอบข้าง

( ~+ a" l5 J; q( G/ |* T+ q5 R

แต่แล้วจู่ๆโลกใบเดิมของเขากลับสดใสขึ้น ดั่งมีแสงสว่างทอดยาวลงมาจากท้องฟ้า เหมือนมีเทพองค์ใหม่จุติลงมาเพื่อเขา ฮิระได้เจอกับคิโยอิที่เรียนอยู่ห้องเดียวกัน

เพราะฮิระประหม่าในการแนะนำตัวหน้าชั้นเรียน กลับกลายเป็นว่าโรคติดอ่างของเขากำเริบอีกแล้ว คิโยอิก็เข้ามาแก้ไขสถาณการณ์ได้อย่างฉิวเฉียด อาจเพราะบังเอิญหรือไม่ก็ตาม แต่ฮิระกลับคิดว่าคิโยอิคือพระเจ้าอย่างไม่ต้องสงสัย

ในสายตาของฮิระมองเห็นเพียงแค่คิโยอิคนเดียวเท่านั้น ไม่ใช่ว่าเขาชอบผู้ชาย แต่เป็นเพราะชอบคิโยอิคนเดียวต่างหาก จะมีที่ไหนสดใสกว่าตอนที่มีคิโยอิ ไม่มีอีกแล้ว

6 U  C# r0 O$ k* O) s2 F  {4 O+ n' e2 q

คิโยอิเป็นผู้ชายที่มีสเน่ห์มาก น่าดึงดูดไม่ว่าจะชายหรือหญิงต่างชื่นชอบในตัวเขา ทั้งหล่อ เท่ แถมยังเล่นกีฬาเก่ง ฮิระไม่คิดว่าคนระดับล่างอย่างเขาจะคู่ควรกับคิโยอิ เพียงแต่ได้แอบมองอยู่ห่างๆ ก็พอใจแล้ว

แต่เพราะถูกสถานการณ์ตัดสินไปตั้งแต่ตอนแรกแล้ว ฮิระเลยกลายเป็นเบ๊ที่ถูกกลุ่มระดับพระเจ้าใช้งาน แต่เพราะมีคิโยอิคนเดียวเท่านั้น ฮิระก็ไม่ได้สนใจว่าตัวเองจะถูกมองอย่างไร เพื่อคิโยอิแล้วต่อให้เป็นเบ๊ก็จะยอมจำนนแต่โดยดี

: V7 r; A& c1 A- Z

คิโยอิมีความฝันว่าสักวันเขาจะได้เขาไปโลดแล่นอยู่ในจอทีวี และการจะก้าวไปถึงจุดนั้นเขาจะต้องเดินสายประกวดไอดอลตามเวทีต่างๆ ฮิระได้เข้าไปรู้ความลับของคิโยอิ และสัญญาว่าจะปิดปากเงียบ คิโยอิเองก็เริ่มหวั่นไหว เพราะสายตาที่แน่วแน่ของฮิระ

; S3 |9 K. r$ T$ a

หลังจากจบการประกวด คิโยอิผ่านเข้ารอบแต่ไม่ใช่ผู้ชนะ แม้ภายนอกจะแสดงออกว่าไม่เป็นไร แต่ภายในใจกลับรู้สึกผิดหวังมากๆ ฮิระที่ตามดูอยู่ห่างๆ ก็อดเป็นห่วงไม่ได้

หลังจากจบจากงานเลี้ยง คิโยอิก็เป็นฝ่ายขอตัวกลับก่อน ฮิระเลยได้วิ่งตามออกไป คิโยอิคิดว่าฮิระก็คงจะเหมือนกับคนอื่นๆที่ผิดหวังในตัวเขา แต่ฮิระกลับสารภาพอย่างตรงไปตรงมาว่าชอบคิโยอิ นั่นแทบทำให้คิโยอิไม่อยากจะเชื่อ เขารีบสบัดแขนแล้วเดินหนีไปอย่างรวดเร็ว ทิ้งให้ฮิระจมอยู่กับความรู้สึกของตัวเอง

ฮิระมีงานอดิเรกอยู่หนึ่งอย่างนั่นคือการถ่ายภาพ ตั้งแต่ครั้งแรกที่เขาสนใจคิโยอิ เขาก็จำไม่ได้แล้วว่าตัวเองได้กดชัตเตอร์ถ่ายภาพคนที่ตัวเองชื่นชอบไปกี่ครั้งแล้ว ภาพของคิโยอิลอยเกลื่อนไปทั่วห้อง ห้องที่มีแต่เพียงภาพของคิโยอิคนเดียวเท่านั้น

พอประกวดไม่ชนะ คิโยอิก็ถูกคนรอบตัวมองว่าเขาไม่มีอะไรพิเศษ และถูกกลั่นแกล้งจากเพื่อนในกลุ่ม รวมไปถึงสายตาที่มองเขาอย่างเหยียด มีเพียงฮิระเท่านั้นที่ยังคงปฏิบัติกับเขาเหมือนเดิม มองแต่เพียงเขาคนเดียวเท่านั้น คิโยอิคิดว่าเขาคงขาดฮิระไม่ได้แน่ๆ

- |$ d# \' W: ~' {* Q/ [! s

ในวันนั้นเองคิโยอิก็ถามฮิระอย่างตรงไปตรงมาว่าชอบผู้ชายหรือเปล่า ฮิระกลับตอบว่าเขาไม่รู้ เพียงแต่ชอบคิโยอิเท่านั้น นั่นทำให้คิโยอิรู้สึกหัวเสียเล็กน้อย แต่ก็ยื่นมือออกไปให้ฮิระจูบ ฮิระแทบบ้าตรงนั้น แต่ก็ต้องระงับอารมณ์เอาไว้พร้อมทั้งบรรจงจูบลงไปที่หลังมือแบบอ่อนโยน ราวกับเจ้าชายจุมพิตเจ้าหญิงประมาณนั้น

7 M' Q+ a; j, k5 Q( D& D% ~& h! x

คิโยอิแอบอมยิ้มนิดๆ เขาเริ่มจะมีความรู้สึกดีๆให้กับเจ้าฮิระ คนที่เขามักจะบอกว่าน่าขยะแขยง แต่กลับกลายเป็นว่าเขาเองเริ่มชอบฮิระทีละนิด ทีละนิด

และแทบทุกวันหลังจากนั้น เขากับฮิระก็ตัวติดกันตลอด และมักเป็นฝ่ายไปค้างที่บ้านของฮิระเป็นประจำ คิโยอิเป็นคนปากแข็ง มักจะพูดอะไรที่ไม่ค่อยตรงกับใจตัวเอง ส่วนฮิระก็ไม่ชอบที่จะเดาความคิดของใคร คิโยอิคิดว่ารอให้ฮิระเป็นฝ่ายขอตัวเองเป็นแฟน ก็จะตกลงให้ก็ได้ แต่รอแล้วรอเล่าฮิระก็ไม่เอ่ยปากพูดสักที

' V& M2 A& {% p: o/ l# ^: Z& n

จนวันที่จบการศึกษามอปลาย คิโยอิเองก็เป็นฝ่ายเข้าไปจูบฮิระก่อน แต่เพราะคิดว่าตัวเองทำเรื่องน่าขายหน้า เลยผละออกก่อนจะรีบชิ่งหนี ทำให้ฮิระคิดไปก่อนแล้วว่า คิโยอิคงไม่ต้องการให้ตัวเองเข้าไปวุ่นวายด้วยอีก และนี่คงเป็นครั้งสุดท้ายแล้วที่เขาจะได้เจอคิโยอิ แม้ว่ามันจะเจ็บปวด แม้ว่ามันจะทรมานมากแค่ไหน แต่สุดท้ายแล้วก็เป็นสิ่งที่เขาจะต้องเจอในสักวัน เพราะคิโยอิอยู่สูงเกินไปกว่าก้อนหินอย่างเขาจะเอื้อมถึง

คิโยอิหลังจากเป็นฝ่ายเดินจากไป เขาก็รอแล้วรอเล่าว่าฮิระจะเป็นฝ่ายวิ่งตามเขาเหมือนอย่างที่เคย แต่กลับกลายเป็นว่าฮิระไม่ได้ติดต่อมาเลย ซ้ำยังเปลี่ยนเบอร์ เปลี่ยนเมล์ เปลี่ยนทุกอย่าง หากจะไปตามถึงที่บ้านนั่นก็ไม่ใช่นิสัยคนอย่างเขา

9 [1 k5 k! @& s1 [; d

ช่วงเวลาได้ล่วงเลยมาจนเขาเข้ามหาลัย คิโยอิได้เดินตามฝัน มีผลงานเป็นนายแบบ และได้แสดงโฆษนา เพราะหลังจากจบการประกวดไอดอลก็มีแมวมองมาทาบทามให้ไปอยู่ในสังกัด และคิโยอิก็ชื่นชอบการแสดงละครเวทีเป็นอย่างมาก

หลังจากห่างหายจากฮิระไปนาน จู่ๆคิโยอิก็ได้ยินข่าวว่าฮิระกำลังคบหาอยู่กับเด็กผู้ชายที่เป็นน้องของรุ่นพี่ในคณะละคร คิโยอิรู้สึกโมโหมาก ไม่คิดว่าฮิระคนน่าขยะแขยงจะมีคนมาชอบ และดูเหมือนว่าพวกเขาจะเหมาะสมกันจริงๆ เพื่อให้มั่นใจและตัดใจได้ คิโยอิเลยวางแผนให้ฮิระมาดูการแสดงของเขา

แต่พอเอาเข้าใจคิโยอิเองกลับเป็นฝ่ายที่ทำตัวไม่ถูก การพบหน้ากันในรอบปีทำให้คิโยอิหวั่นไหวมากๆ เขาคิดว่าตัวเองเหนือว่าเด็กผู้ชายคนนั้น ยังไงฮิระก็ต้องมาวิ่งตามเขาต้อยๆอย่างแน่นอน แต่ผิดคาด ฮิระเลือกที่จะไปทำเด็กคนนั้น คิโยอิจึงคิดว่าตัวเองควรตัดใจเสียที แต่ฮิระกลับยังมาวนเวียนอยู่ใกล้ๆ เขาไม่เข้าใจเลยสักนิด ทั้งที่คบกับเด็กคนนั้นอยู่แท้ๆ

2 S" T+ q+ r9 u: C2 u; H5 a9 u

คิโยอิตัดสินใจที่จะถามไปตรงๆว่าตกลงฮิระชอบใครกันแน่ ฮิระยังคงยืนยันว่าเขามองคิโยอิเปรียบสเมือนพระเจ้า เขาเทิดทูนและบูชาคิโยอิเสมอ คิโยอิรู้สึกโกรธมากกว่าเดิมเสียอีก หลังจากวันนั้นคิโยอิก็คิดว่าสมควรจะตัดใจจากฮิระแล้วจริงๆ เขายอมที่จะเสียฮิระให้กับเด็กนั่น หากฮิระไม่ได้มองเขาเพียงคนเดียวแล้วจริงๆ

8 }( U5 ?5 C' B5 w6 n' a1 R1 S

ฮิระมักจะปฏิบัติกับคิโยอิแตกต่างจากคนอื่น เหมือนทาสรับใช้ที่จงรักภักดีกับพระเจ้า แต่คิโยอิไม่ได้ต้องการแบบนั้น คิโยอิเพียงแต่ต้องการความรัก สัมผัสกันและกันด้วยหัวใจจริงๆ อยากเป็นแค่คนธรรมดาที่สามารถรักใครสักคน และได้มีใครสักคนที่รักในตัวเขาจริงๆ เขาชอบฮิระ ชอบจนจะเป็นบ้า ชอบจนไม่เป็นตัวของตัวเอง แต่ฮิระกลับไม่เคยรับรู้ถึงความรู้สึกของคิโยอิเลย ฮิระเอาแต่ปิดกั้นตัวเอง แม้จะพยายามแทรกเข้าไปมากแค่ไหน แต่ฮิระก็ดันตัวเองออกไปไกลมากแค่นั้น

# Y7 {# {6 P; d/ x7 @! _: Q: q

ในวันสุดท้ายคิโยอิก็ระเบิดอารมณ์ความรู้สึกออกมาทั้งหมด ถ้าจะพังก็ขอให้มันจบลงที่ตรงนี้ ความรู้สึกทั้งหมดที่มีมันฝืนเก็บต่อไปไม่ไหวแล้ว ในที่สุดคำที่ยากที่สุดก็ถูกพ่นออกไปซ้ำแล้วซ้ำเล่า ทำให้คนฟังแทบไม่เชื่อหูตัวเอง “ชอบ” คำง่ายๆแต่กลับพูดยากจัง

ฮิระเหมือนตกอยู่ในภวังค์ เหมือนฝันที่ว่าได้เจอพระเจ้า คิโยอิสารภาพออกไปทั้งน้ำตา เขาอยากให้ฮิระสัมผัสเขาในฐานะคนรัก ไม่อยากให้มองว่าตัวเองเป็นทาสรับใช้กับพระเจ้า เขารักฮิระมากจริงๆนะ แม้ว่าคนอื่นจะมองยังไงก็ตาม แต่เขาก็ชอบที่จะอยู่กับผู้ชายที่น่าขยะแขยงคนนี้ ฮิระคือรักแรกของเขา คือจูบแรกของเขา และจะเป็นอนาคตของเขาเช่นกัน

ฮิระก็ไม่อาจจะฝืนกับความรู้สึกอีกต่อไป ความต้องการที่จะสัมผัสพระเจ้ามันมากพอที่จะไม่สนว่าผิดบาปเป็นอย่างไร ขอเพียงได้อยู่กับคิโยอิ ไม่ว่าจะสถานะไหนก็ยอมทั้งนั้น แค่คิโยอิเอ่ยปาก เขาจะทำโดยไม่ลังเล เขาจะเป็นความสุขให้คิโยอิเอง… รักนายพระเจ้าของฉัน

# a* D2 q3 R$ C9 r
+ w4 @" }4 f% [
2 l0 ]* n" ~+ F+ o0 U9 u

ได้ข้อคิดประมาณหนึ่งคือ ฮิระยังคงยึดมั่นในตัวเองอย่างดื้อรั้น ในขณะที่คิโยอิเองก็รู้สึกเหนื่อยกับความสัมพันธ์ เพราะเป็นคนประเภทปากไม่ตรงกับใจ แต่สำหรับฮิระแล้วก็ไม่เคยเข้าใจในความปากไม่ตรงกับใจของคิโยอิเลย นับถือใจคิโยอิที่มั่นคงกับความรักมากๆ เพราะฮิระคนเดียวที่คิโยอิยอมลดอีโก้ ยอมลดทุกอย่างเพื่อที่จะได้อยู่กับฮิระ ทั้งที่มันขัดกับความรู้สึก แต่ก็ขาดฮิระไม่ได้ สักวันก็หวังว่าพวกเขาจะได้เข้ามาอยู่ในโลกใบเดียวกัน หวังว่าคิโยอิจะสามารถพาฮิระออกมาจากโลกที่มืดมน หวังว่าคิโยอิจะไม่ท้อแล้วเดินหน้าความสัมพันธ์ต่อไปได้ และหวังว่าฮิระจะเข้าใจคิโยอิในแบบที่เขาเป็น

* L0 [$ M# A- Q1 G4 w
- z, B% ~, U) I) t  O1 I, n- f

อ่านแล้วรู้สึกยังไง มาแชร์กันหน่อยนะ

8 R  [' f& A# J' O1 F2 P
; W; s6 q% J( y3 x" w" s$ j

lekthai

ขอบคุณครับ มันเหมือนเรื่องเล่าระบายอารมณ์มากกว่า ประสบการณ์เสียว

nuangnut1996

สนุกมากครับ

abc55

เหมือนอ่านนิยายนิดๆครับ
ละก็ตัวหนังสือติดกันเกินไป ต้องแบ่งย่อหน้าบ้างอะไรบ้าง

nuy_1980

{:7_295:}ขอบคุณมากครับ ชอบมาก ๆ{:7_295:}