ไพรอำพราง ตอนที่ 6 ตอนจบ

Maximam

$ I0 _8 O3 t8 X4 l" L9 \/ u% A
ไม้ ออกเดินทางมาตามที่พระอาจารย์บอกให้และทางเข้าดินแดนนั้นก็คือ สวนสาธารณะที่เขามาเล่น
เอ้าดอร์และได้เจอไพร เมื่อมาถึงไม้ก็จูดธูปเปิดทางโดยมีท่านปู่เจ้าที่นำทางเข้าสู่แดนป่าหิมพานต์
+ @) R, b! B) O) [( C$ G( v"เอาหละไอ้หนุ่ม ข้างหน้านี้จะเป็นทางเข้าสู้ป่าหิมพานต์ จงหนักแน่นเอาไว้ให้มากนะ"
  K- h' P4 P* k9 K4 D. {. F"ขอบคุณครับท่านปู่"
"จำไว้ ป่าหิมพานต์ไม่ได้สวยงามอย่างที่คิด จงมีสติอยู่กับตัว พาเจ้าไพรหลานข้ากลับมาให้ได้"
; `) l# r3 ~& W
/ y+ {9 V6 n% b9 Lเมื่อพูดจบท่านปู่เจ้าที่ก็หายตัวไป ไม้ก็เดินทางเข้ามาท่ามกลางบรรยากาศที่งดงามราวเทพนิยาย
มีสัตว์ต่าง ๆ นาน เหมือนในภาพจิตกรรม ไม้เดินทางมาถึงลำธารเขาก็รู้สึกอยากอาบน้ำขึ้นมา
: J* t$ ]) k4 A+ \, K* Q9 I/ m# hจึงทำการถอดเสื้อผ้าออกจนหมดเหลือเพียงกายที่ไร้เสื้อผ้า และในขณะที่เขากำลังอาบน้ำอยู่นั้น
4 j  m+ H1 m1 w& U"ท่านเป็นใครกันทำไมมาแก้ผ้ากลางป่าอาบน้ำเช่นนี้"
" T! B# j7 }. fไม้มองหาต้นเสียงนั้นแต่ก็ไม่พบ เขาจึงขึ้นจากน้ำมาใส่เสื้อผ้า.....
"โอ้โห.....ของเจ้านี่มัน  "
"นั้นใครกัน ออกมานะ"
"ข้าก็ไม่ได้ไปไหนนี่ อยู่ตรงนี้มานานแล้วนะ"
ไม้เงยหน้าขึ้นดูก็ถึงกับตกใจ
" g  k/ A, L$ T! X9 |' N& f7 e"เชี้ย........ อะไรเนี่ยต้นนารีผลทำไมถึงเป็นเพศผู้"
"จิตของเจ้ามันรักเพศชายไงจึงมองข้าเป็นชาย ทำไมจะลิ้มลองข้าไหม"
"ไม่ ข้ามาตามหาคนรักของข้าไม่ได้มาหาเสพสุขกับใคร"
8 ~+ b! ^. X* q  |( _7 s5 S"แน่ใจเหรอ สักหน่อยเถอะหน่าาาา นะนะนะ ข้าเหงามากกกกกก"
"ข้าต้องไปละ"
7 j) q8 q. C1 {% e1 B8 {; \; e7 g& b"ท่านไม่สงสารข้าหรือ ข้าเหงาเเละเดียวดาย"
"เจ้าไม่ได้เหงา เจ้าคือกิเลส อย่าราวีข้าเลย ข้าไม่อยากเสียคนรักของข้า"
% M7 K3 g# s9 Iไม้มั่นคงต่อความรักของตนไม่ต่างจากไพร ต้นนารีผลต้นนี้ก็คือสุบรรณที่ลอบแปลงกายมาลองใจไม้
$ K$ I8 {  `$ g& T. p) T
6 d9 G. G7 w% R" h" _ไม้เดินทางต่อไปก็มาเจอกับสระอโนดาต เห็นพวกเหล่ากินนรรูปงามกำลังเล่นน้ำกันอยู่ กินนรแต่ละตน
2 f5 w' w& n  V' Zช่างงดงามดุจเทพบุตรทุกตน ร่างกายที่เปียกน้ำ ใบหน้าที่ทำให้ไม้คิดถึงไพร มันก็ชักนำใจให้ไม้แอบ
ซุ่มดู ....พี่ไม้ ช่วยไรพด้วย ช่วยไพรด้วยครับพี่ พี่ไม้.... เสียงร้องเรียกสติไม้ดังขึ้นในหัว ไม้จึงดึงสติ
และเดินหนี้จากที่แห่งนั้นไป ตอนนี้รอบข้างมีแต่ป่า ต้นไม้ เต็มไปหมด
"ยอดรักอยู่ไหนหลงไพรเดินเดินเดี่ยวเที่ยวหา รักเธอมุ่งมา สืบหาเจ้ายอดดวงใจ
จะสักกี่ปี กี่วันไม่พรั่นสิ่งใด หากมีลมหายใจตามจนได้ดั่งถวิล
9 {1 f4 V- K9 x% Q1 c7 b0 H0 wอาศัยเพียงขอน หนุนนอนคืนหนึ่งโคนไม้
. D' n2 f4 w1 C- e/ Oแสงเดือนเป็นเพื่อนปลอบใจ แนบกายไว้แอบหิน......"

) W& \/ K" p# J3 fเสียงเพลงเศร้า ๆ ของไม้ ทำให้ไพรที่นอนอยู่ต้องสะดุ้งตื่นขึ้นมากลางดึก ไพรเดินออกมาที่ด้านนอก
ห้องนอน ...พี่ไม้ ไพรคิดถึงพี่เหลือเกิน ตอนนี้พี่เป็นอย่างไรบ้าง ขอสิ่งศักดิ์สิทธิคุ้มครองพี่ไม้ด้วยเถิด...
, M, J8 D% c4 @
เวนไตยที่แอบยืนมองดูอยู่นั้นก็รู้สึกอยากจะกำจัดไม้ให้สิ้นซากโดยเร็ว ทันใดนั้นเขาก็บินลงไปที่ป่าหิมพานต์
# ?0 h7 c7 R) c/ F้เวนไตยลงมาเที่ยวท่องเสพสุขกับเหล่านารีผลและเหล่านางไม้เพื่อระบายความกำหนัดของตน จนไม้ได้ลัก
9 v( V# u' @3 I8 vลอบเห็นและแอบซ่อนตัวอยู่ภายในปีกที่กว้างใหญ่ ลีลารักของเวนไตยก็ไม่เบาเหมือนกันนะเนี่ย

9 g% t0 C  H  W# G) wหลังจากเสร็จกิจ เวนไตยก็บินกลับวิมานฉิมพลีโดยไม่รู้ตัวเลยว่าไม้ได้แอบซ่อนตัวอยู่ในนั้นด้วยจนกระทั้ง
มาถึงวิมาน และพบเจอไพรที่สวนหลวง
"มาเดินเล่นคนเดียวหรือไพร"
  U& u* G  T( D( _5 i1 D' j"เรื่องของข้า เจ้าพาข้ากลับเมืองมนุษย์เถอะนะ"
"ทำไมข้าต้องให้เจ้านั้นสมหวังด้วย นี่เจ้ารู้ไหมว่าคนรักเจ้าออกตามหาตัวเจ้าอยู่ และล่วงเข้ามายังแดน
6 t* t# R' C" r/ E& ]9 sหิมพานต์"
"พี่ไม้ พี่ไม้ต้องมาช่วยข้าแน่"
"555เจ้าอย่าหวังไปเลย ตอนนี้ข้าเห็นคนรักเจ้ากำลังสนุกกับพวกนารีผล กินนร มันคงไม่สนใจเจ้า
8 V7 v) |6 t8 e% E" P' ?แล้วหละ"
0 p# |. ]8 d4 x: R& A"ไม่จริง ข้าไม่เชื่ออย่างไรพี่ไม้ก็ต้องมาช่วยข้า เจ้านกโกหก"
"เชื่อข้าเถอะเจ้านั้นมันไม่รักเจ้าจริงหรอก มาเป็นเมียข้าดีกว่านะไพร โอ๊ยยยย"
, f1 U$ q3 m0 D9 q- M/ n
* K5 K: j" ^! z/ p/ fเวนไตยรู้สึกเจ็บตรงปีกจึงสลัดปีกทันใดนั้นไม้ก็ร่วงลงมาจากปีกของเวนไตย
2 ?- i5 }0 e2 |0 u5 I' h$ w"พี่ไม้"
ไพรรีบวิ่งเข้าไปหาไม้ทันที
"นี่เจ้าแอบซ่อนตัวมาตอนไหน"
  U, d+ f3 @, W1 G# b( z"ก็ตอนที่เจ้าเสพสมกับนารีผลไง นี่หรือพญานกผู้ยิ่งใหญ่ เสพกามไม่พอยังคิดจะโกหกพกลมอีก"
"มึง ..... ทหาร ทหารอยู่ไหน จับตัวไอ้ผู้บุกรุกนี้เอาไว้"
"เก่งนักก็เข้ามา"
% U/ j/ {9 `( c7 e: i1 }' i1 Uตอนนี้ไม้กับเวนไตยต่างสู้รบกันเพื่อชิงตัวไพร ไม้เกิดพลาดโดนคมดาบของเวนไตย
4 W2 Q9 ~1 K1 ?8 @6 ?8 N"อย่าอยู่เลยมึง"
"หยุดนะครับ ท่านเวนไตยข้ายอมจำนนต่อท่านเเล้ว"
2 q+ N7 S! s# k: w( H- ^: F"55555 ในที่สุดเจ้าก็ยอมข้าแล้ว มาให้ข้าเชยชมสักกน่อยเถิด ไพร"
: C6 R% R. r# C* P- O"อย่านะไพร พี่ยอมตาย อย่าไพร"
/ _9 ?! \/ U3 n- G, Z# E( vไพรเดินเข้าไปโอบตัวเวนไตย จนเวนไตยตายใจจากนั้นก็.....
"โอ๊ยยยยยยไพรรรรรรรรรรรรรรรร"
) g9 P& V+ c9 m: K, s4 H- ?"วนไตยลูกแม่"
, L/ q4 R) B7 N- [3 L1 m"เจ้าพี่ นี่เจ้าจะฆ่าเจ้าพี่เวนไตยหรือ"

ไพรสวมบ่วงนาคบาศเข้ารัดตัวพญาครุฑเวนไตย เวนไตยดิ้นรนทุรนทุรายรายกับโดยสายฟ้าฟาด
"ปล่อยเราสองคนไปซะเเล้วบ่วงนาคบาศนี้จะคลายตัวออก"
+ j1 D  J. R0 }' j"นี่เจ้ากล้าทำเจ้าพี่ของข้า ฆ่าจะฆ่าเจ้า"
  J% V- E# i4 b) O! a$ i3 U: `( q"พระชายารักพระสวามีเช่นใดข้าก็รักผัวของข้าเช่นนั้น ปล่อยข้าไปซะเถอะ พี่ไม้ เลือดพี่ออกไม่หยุด"
9 @: A6 P$ `; P9 Y"ไพร หาทางหนีไป ไม่ต้องห่วงพี่"
"ไม่เราจะไม่แยกจากกัน พี่อยู่ไหนไพรอยู่นั่น ว่าอย่างไรพวกท่านจะะปล่อยพวกเราไปไหม"
. G: ~1 y0 R8 q: Z" M, y"เจ้าพี่ ช่วยลูกเราด้วยเถิดลูกเราจะแย่แล้วนะเพค่ะ"
"พี่ช่วยไม่ได้ บ่วงนี้มีคาถาของพญาอนันตนาคราชกำกับไว้ น้องก็รู้ว่ามหาราชแห่งนาคพี่ปลดบ่วงไม่ได้"
, A, z% m1 J# l"นั้นน้องจะไปเกษียณสมุทรที่ประทับของท่าน"
"ไม่ ไม่ ทันแน่นอน"
/ U. O! B5 S' }0 b" Vทันใด้นั้นสุบรรณก็บินโฉบใช้เท้าคีบตัวของไม้และไพรจากวิมานฉิมพลีมาส่งที่โลกมนุษย์โดยไม่ฟังคำสั่ง
ซึ่งมันเป็นโทษอย่างนัก แต่สุบรรณก็ไม่สนเพราะอะไรนั่นหนะหรือ ไม้กับไพรคือคำตอบของทุกสิ่ง.....

/ j4 T' K# [7 x4 k; w  H+ }$ gเมื่อมาถึงโลกมนุษย์ ซึ่งเป็นป่าเดิมที่ไม้และไพรเจอกัน สุบรรณก้มลงกราบไพร
"ข้าขอหละนะ เจ้าโปรดปล่อยเวนไตยด้วยเถิด ข้าขอหละ"
"นี่ท่านเองก็..."
* Z0 s5 G6 s$ c2 Y: ^# |( Z' N"ใช่ ข้าก็ไม่ต่างจากเจ้าสองคน"
% k* i7 `8 Z- ~4 g' {! m"อย่าช้าเลยไพร ช่วยเข้าเถอะบ่วงของท่านพญาอนันตนาคราชอันตรายมากนัก"
"ได้ ข้าขอปลดปล่อยเวนไตยให้เป็นอิสระและอย่าได้เจอกับข้าแลคนรักข้าอีกเลย"
* M5 W  V# F" w' Q$ F* }, V# x
ทันทีที่ไพรเอ่ยวาจาบ่วงนาคบาศก็คลายออกจาเวนไตยและกลับมาสู่มือของไพร สุบรรณดีใจมากที่เวนไตย
1 C( E% j" z; |& u# D) @+ z. v: L+ S( nปล่อยภัยแล้ว
"เดี๋ยวท่านสุบรรณ ถ้าท่านกลับไปท่าน...."
; B5 J- r# X1 P$ V, ?+ e2 e"จะตายข้าก็ยอม ขอบใจเจ้าทั้งสองที่ทำให้ข้ารู้ว่ารักแท้ไม่ได้มีแค่เพียงบุรุษสตรี ขอให้เจ้ารักกันอย่าง
จีรังยั่งยืน ขอให้บ่วงบาศคล้องใจเจ้าทั้งสอง ข้าไปละ"

' C7 F5 k. \2 h5 N* lและในที่สุดสุบรรณก็บินกลับแดนวิมานฉิมพลี เวนไตยและทุกคนต่างก็รับรู้ถึงสิ่งที่สุบรรณทำลงไป
"ข้าขอรับโทษทัณฑ์ที่ปล่อยตัวมนุษย์คู่นั้นไป"
/ m8 f* a1 f* U" {& U"เจ้ากล้าดียังไงถึงไม่รอคำสั่งข้า เจ้าเป็นองครักษ์ของข้านะสุบรรณ"
5 H6 q7 ~2 e7 p2 p" l) n"ใช่ ข้าเป็นองครักษ์ท่าน ข้าถึงทนเห็นท่านตายต่อหน้าไม่ได้ มหาราชมหารานีก็ช่วยท่านไม่ได้ พระชายา
ก็คิดจะกำจัดแต่ไพรกับไม้ บ่วงบาศไม่เคยรอเวลา ถ้าข้าจะตายเพื่อให้คนที่ข้ารักมีชีวิตรอด ข้ายอมตาย"
- t5 ?8 Y5 C$ f"ดีนั้นเจ้าก็เตรียมรับโทษทัณฑ์ นับจากนี้ไปข้าจะแต่งตั่งเจ้าเป็นพระชายาแห่งข้า มีศักดิ์และสิทธิ์ช่วยงาน
ข้าเเละงานฝ่ายในมีศักดิ์และสิทธิเทียบเท่าพระสนมเอก ส่วนเจ้าศกุลตลาข้าขอสถาปณาเจ้าขึ้นเป็นพระ
; c! o5 Y% Z  @2 pอัครชายามีศักดฺดำรงตำแหน่งรานีทันทีเมื่อข้าครองเมือง ขอเจ้าทั้งสองรักและปองดองกันอย่าทำให้ข้าต้อง
หนักใจ"

# }5 V, y/ T$ n+ L* kในที่สุดเวนไตยก็ได้ครองเมืองฉิมพลีต่อจากพระบิดาเนื่องจากพระบิดาทรงสละราชสมบัติ นับเป็นรัชสมัย
แรกแห่งแดนฉิมพลีที่ผู้ครองเมืองเป็นไบเซ็กส์มีอัครมเหสีเป็นสตรี และพระสนมเอกเป็นบุรุษ และอยู่กัน
อย่างสงบสืบมา

& o2 \/ @% p  Q# J- A0 lส่วนไพรและไม้ นายเอกและพระเอกของเรื่องนี้ก็ครองรักกันอย่างมีความสุข โดยที่เขาทั้งคู่มีลูกชายตัว
น้อย 2 คน ที่เกิดจากการอุ้มโดยน้ำเชื้อของไพรและไม้ ความสุขของคนเรานั้นไม่มีอะไรมากไปกว่า
การได้มีความรักในแบบทมี่ตัวเราเลือกได้ สิ่งที่มีค่ามากกว่าความเป็นคนนั้นก็คือสิทธิความเท่าเทียม
7 d- x% X4 z" J& t9 B6 Rทางเพศไม่ว่าจะเพศไหน ชนชาติใด ถ้าโลกยอมรับอารยชนได้ โลกก็ต้องยอมรับอารยเพศได้เช่นกัน
4 l& B: i3 ^/ n+ d" {! Xขอบคุณทุกการติดตามทั้ง 6 ตอน ครับ ........The End.........
" k& o- D3 _! H. b
  n. I# Y3 c1 v( {, i; T

BB5599

guwin001

ขอบคุณครับ

หมีพงศ์

สุดยอดเรื่องราวแฟนตาซีสุดล้ำ สนุกตื่นเต้น ลุ้นระทึก และมีโรแมนติกปนเสียวในบางช่วงบางตอน ขอให้มีผลงานดีๆแบบนี้มาแบ่งปันอีกเรื่อยๆนะครับ

ronram

ขอบคุณครับ ความรักสวยงานเสมอ

th3t0y

สุดยอดน้ำจาไหลเลยครับ

watkrub

ขอบคุณมากครับผม

nasan

ขอบคุณครับ

s_ideagroo

ขอบคุณมากครับ

premakung

วขอบคุณครับ

guwin001

ขอบคุณครับ

Anavin

Tom_Tommy

ขอบคุณครับ

acolyte

ไม่อยากให้จบแบบนี้เลย น่าจะมีตุ้งแช่ ตุ้งแช่ กันก่อน

lemyaa

มีความทันสมัยเหมือนกันนะ #ป่าหิมพานต์สีรุ้ง 555

dorap27

ขอบคุณครับ

korea

ขอบคุณมากๆครับ

kaki

สนุกดีครับรอติดตามผลงานเรื่องต่อไปนะครับ

arasi22

ขอบคุณครับ

เบญจมาศ

จบดี แต่จบไวไปหน่อย