ไพรอำพราง ตอนที่ 5 วิมานฉิมพลี

Maximam

1 ~7 J2 d6 B- [2 r
- E$ P/ ^5 ?0 w  [% Mวันเวลาผ่านไปไม่นานนักไม้ก็ตัดสินใจครองเพศบรรพชิตเข้าสู่ร่มกาสาวพัตร์บวชทดแทนคุณพ่อแม่
* [$ f# I2 G7 Q4 g/ e7 zแต่ตอนนี้เขาก็ได้เป็นพระไม้อย่างสมบูรณ์แบบ
"ได้เห็นผ้าเหลืองของพระแม่ก็สุขใจแล้ว 15 วันนั้นจากนี้ขอให้ท่านมีสุขในพระธรรม สึกแล้วแม่กับพ่อ
จะได้ไปขอหนูไพรมาให้"
9 i1 {0 `! m. H/ {"โยมแม่ พูดแล้วนะครับ"
9 V8 [2 a; @8 [/ ]! r8 H" R"แน่นอนสิ ว่าที่สะใภ้น่ารักขนาดนี้ คุณหญิงกับคุณเกรียงไกรจะเรียกเท่าไหร่ค่ะเนี่ย"
% `+ i% W6 n' K% \3 O"ผมว่าระดับลูกนายก อบต.ต้องแพง555"
"โยมไพร"
"ครับหลวงพี่"
4 Y8 F0 k/ O2 C"ฝากโยมดูแลแม่ด้วยนะ"
6 o  W1 X& b; I* L" _! v9 F, M7 q, l: I"ไม่ต้องกังวลนะครับหลวงพี่ ขอให้หลวงพี่ตั้งมั่นดังพุทธองค์ สำเร็จมรรคผล และพบทางสู่นิพพาน
นานแค่ไหนไพรก็จะรอ"
"ครับโยม"

ตลอดระยะเวลา 7 วัน แห่งการบวชพระ พระไม้ก็ตั้งใจปฏิบัติศาสนกิจของสงฆ์อย่างเต็มทีไม่มีขาดตก
5 w5 `, E9 ^8 M& @- K9 zแต่แล้ววันหนึ่งก็เกิดเหตุการณืไม่คาดคิดวันนั้นเป็นวันพระใหญ่ประตูมิติต่างเปิดซึ่งกันและกัน เช้านี้ไพร
4 i4 N' l+ I; X, d: Nและก็คุณแม่ของพระก็มาทำบุญที่วัดตามปกติ
"โยมแม่ โยมไพร"
. s& G. T1 `0 ^"นมัสการครับ หลวงพี่ยังไม่เตรียมขึ้นศาลาหรือครับ"
# e/ s9 \1 Q( g3 C"ยังไม่ 7 โมงเลย เดี๋ยวหลวงพี่กวาดลานตรงนี้ก่อน โยมไพรพาโยมแม่ขึ้นศาลาก่อนเถิดตรงนี้ฝุ่นเยอะ
เดี๋ยวจะแพ้ฝุ่นเอาได้"
' m, m  h" H( ]& ~' _"ครับ นั้นเดี๋ยวไพรกับคุณแม่จะรอฟังเทศนานะครับ"๋
"เออ เดี๋ยวไพร"
"ครับ หลวงพี่มีอะไรหรือ"
"นี่เป็นเชือกถักลายบ่วงนาคบาศ โยมเก็บไว้นะ"
"ขอบคุณครับหลวงพี่"
7 t2 p5 u# a% c
$ ~1 m  y1 i1 r4 qไพรกำลังจะเดินแยกจากหลวงพี่ไม้ ทันใดนั้นก็มีนกใหญ่โตตัวมหึมาบินโฉบลงมาเเล้วใช้เท้าคีบตัวไพร
ขึ้นไปกลางอากาศ ไพรตั้งสติได้ทันจึงใช้บาวงนาคบาศคล้องเข้าที่ขานกยักษ์ตัวนั้น หากเป็นนกเจอนาค
นกธรรมดาก็ต้องยอมแพ้ แต่ว่านกตัวนี้คือเวนไตย พญาครุฑรูปงาม  ที่ทนต่อบ่วงนาคบาศไม่ไหวจึง
กลายร่างจากนกมาเป็นครุฑ ท่ามกลางสายตาชาวโลกที่ไม่คิดว่าครูฑจะมีอยู่จริง
"เจ้านี่ช่างงามนัก ไปอยู่กับข้าที่แดนฉิมพลีเสียเถิด"
. t' S0 W% P" W& K: T2 S"ไม่ ข้าไม่ไปปล่อยข้าลงไป"
4 V$ i7 n% H) ?( T" V/ B"เจ้าพูดภาษาข้าได้ด้วยหรือ เออข้าก็ลืมไปว่าถ้าเจ้าไม่กลับมาโลกมนุษย์ เจ้าก็คือพระไทร เทพไพร
กลางพนา"

8 y- L; I/ o/ \1 pทันใดนั้นพระไม้ก็ตะโกนขึ้นไปว่า.....
"ปล่อยคนของข้าลงมานะ"
"555 เรื่องอะไรที่ข้าต้องปล่อย ในเมื่อท่านเป็นพระ หาเสพสุขแห่งโลกีย์ได้ไม่ ข้าจะทำหน้าที่นั้นแทน
1 w% L$ \0 E# x6 g  l- Zท่านเอง"
"น่าไม่อาย เป็นถึงเทพแห่งปักษากับต้องมาแย่งชิงคนรักของมนุษย์"
"นี่เจ้า"
และแล้วพระไม้ก็ใช่บทสวดวิรูปักเพื่อขอบารมีแห่งนาคให้ช่วย เมื่อเวนไตยพินิจดูก็รู้ว่าพระไม้นั้นมีเชื้อสาย
แห่งนาคภายใต้การดูแลของท้าววิรูปักษ์หากไม่พาไพรหนีไปต้องเป็นเรื่องใหญ่แน่นอน เวนไตยสะบัดตัวไพร
$ o% {# [( g  g# Uลงกลางอากาศจนบ่วงนาคบาศหลุดจากตัวไพร จากนั้นก็ใช้สองแขนประครองร่างไพรไปยังวิมานฉิมพลี
" b: \; U7 i7 ], D7 b' U/ i) o- |"ไพร ....................."
0 J2 X3 s# R/ ~9 M6 aพระไม้ร้องเรียกอย่างสุดเสียง ความแคค้นครุกรุ่นในใจตนพระไม้จึงขอสึกก่อนกำหนดเพื่อออกตามหาไพร
"พระไม้ คิดให้ดีก่อนนะ วิมานฉิมพลีอยู่ถถึงป่าหิมพานต์ มนุษย์อย่างเราไม่มีทางไปถึง"
, H* ]9 d* j% v' e6 ^"นั่นสิพระ และนี่ฤกษ์สึกของท่านก็ยังไม่ถึงกำหนด รอหน่อยเถิดนะพระไม้"
4 A9 ^3 ~% j( J- P"โยมเพื่อน โยมแม่ อาตมาจะให้ไพรไปอยู่แบบนั้นไม่ได้ ถึงตายอาตมาก็ยอม อาตมาไม่ปรารถณาอะไร
ทั้งนั้น นรกสวรรค์นิพพาน อาตมาไม่ปรารถณา ขอเพียงได้ไพรกลับมาอย่างไรอาตมาก็ต้องสึก"
"ไม่ ไม่นะพระ ตาไพรก็คงไม่อยากให้พระทำแบบนั้น"
"ใช่ ฝึกจิตให้มั่นคง จิตเข้มเเข็งท่านก็จะพบและช่วยไพรได้"

  w8 I4 p' e, \$ o! G* e0 Tพ่อแม่ของไพร พ่อแม่ของพระ ร่วมถึงเพื่อนพระต่างช่วยกันห้ามแต่ก็ไม่เป็นผล พระไม่เดินเข้าในโบสถ์
) a+ @8 j8 ~/ r4 v9 [เพื่อทำการลาสิกขา
! J  R' _' b0 p$ }"ไม้ลูกแม่"
$ V1 o  Y: z2 o) Z* o9 u! ?) d"ไอ้ไม้ ในเมื่อกูห้ามมึงไม่ได้ กูขอออกไปกับมึงด้วย"
8 p7 V, \0 H" E! J/ Y"ไม่ได้ไอ้เอก หนทางมันอันตรายนัก มึงเป็นเพื่อนรักของกู กูฝากพ่อแม่กู และพ่อแม่ไพรด้วย"
"ไม่ ไม่นะไม้ ถ้าพ่อกับแม่ต้องเสียเจ้าไพรจริง ๆ ไม้ยังจะทิ้งทุกคนไปอีกหรือ"
"ไพรคือชีวิตของผม อย่าห้ามผมเลยนะครับ ผมลาก่อนครับ"
/ ~3 c& S! H3 y" T"เดี๋ยวก่อนโยม"
"พระอาจารย์"
"เก็บสิ่งนี้ไว้ ป่าหิมพานต์ถึงแม้จะสวยงามแต่ก็แฝงไปด้วยอันตราย บ่วงนาคบาศนี้มีอาคมกำกับเชื้อสาย
' M$ @2 K" ]! Kของโยมในอดีตจะคุ้มครองโยมเอง โยมทั้งคู่มีบุพเพสันนิวาสต่อกันมานานหลายภพ จำไว้ทำอะไรต้องมีสติ"
ไม้ขับรถออกไปมุ่งหน้าไปตามทางที่พระอาจารย์บอกกล่าวเพื่อไปให้ทันประตูมิติ
5 F) v6 B1 H$ g) g+ Z# s/ j8 R
ณ ดินแดนวิมานฉิมพลี
ภายในห้องบรรทมใหญ่ที่หรูหราดุจเมืองสวรรค์ร่างกายของไม้ก็นอนหลบอยู่ เวนไตยเฝ้ามองไพรอย่างมี
9 ?* H) `5 O" [, d! Y- H$ Bความสุข และทันใดนั้น สุบรรณ ราชองครักษ์และเป็นเพื่อนสนิทของเวนไตยก็เข้ามา
, B. ^# ~/ E: g; C. d0 G. R* ]# i"สุบรรณ ข้า....."
"ท่านกำลังทำให้ฉิมพลีนี้ต้องมีภัย ท่านก็รู้ว่าคู่ครองของมนุษย์คนนี้มีเชื้อสายของนาค"
; E" b  a$ P$ k4 T  M- }"ข้าไม่สน ข้าสนแค่ว่าข้ารักและหลงไหล่และก็อยากลิ้มลองรสชาติ เจ้าอย่ามาห้ามข้า"
"เวนไตย พระชายาท่านเล่านางจะคิดอย่างไร ไหนจะพระบิดาพระมารดาท่านอีก รีบเอามนุษย์ผู้นี้ไปคืน
- l  l( J2 A8 @/ T/ ~- \! v' n) Yคนรักเขาเถอะ"
"ออกไปสุบรรณ"
"ท่าน"
"ข้าบอกให้ออกไป"

เมื่อสุบรรณออกไปจาห้องบรรทม เวนไตยก็ไปสรงน้ำเพื่อที่จะรอเวลาที่ไพรฟื้นตัว
) @6 [2 z7 D1 e- O; k4 o"ที่นี่มัน... แดนวิมานฉิมพลีนี่"
( N5 Y$ b: q$ A' W' Q+ w0 t8 @"ท่านตื่นแล้ว อันนี้ชุดทรงของท่าน"
3 S) F; s# p3 W$ o: Z+ o5 \"ไม่ ข้าไม่เปลี่ยน พาข้าหนีได้ไหม"
. }+ _' h: h9 T- M1 I7 X"ข้าน้อยทำไม่ได้"
2 |4 z+ f2 |* |! `6 d2 Q0 N2 d' Iไพรพูดกับบริวารที่มารับใช้ แต่ก็ไม่เป็นผลทุกตนต่างก็เกรงกลัวเวนไตยมาก เมื่อเวนไตยเดินเข้ามา
"ตื่นเเล้วหรือพระไทร"
"ข้าชื่อไพร"
$ Z* o* o6 t0 O! }, Q"จะชื่ออะไรก็เเล้วแต่ ไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเเล้วไปพระที่นั่งว่าราชการกับข้า"
$ ~* l# K: J: `1 y# R4 F! h"ไม่ ข้าเป็นมนุษย์ หาใช่นกอย่างเจ้า เหตุใดข้าต้องเชื่อฟังเจ้าด้วย"
"ได้ ถ้าเจ้าไม่ฟังข้า ข้าก็จะส่งของของข้าไปฆ่าคนรักเจ้าซะ"
"ได้สิ ถ้าเจ้าฆ่าเขา ข้าก็จะขอตายตามทันที"
. @' R% n4 H0 V- J% U0 q9 G"เจ้า"
ไพรผู้ซึ่งมั่นคงต่อความรักที่มีต่อไม้ เขาไม่ยอมเปลี่ยนเครื่องแต่งกายจึงทำให้เวนไตยไม่พอใจ
8 U& e% \' F" |9 e' B7 f7 z
แต่ก็นะรักแหละถึงยอม เมื่อทั้งคู่มาถึงที่ว่าการเมืองวิมานฉิมพลี"เจ้าพี่ บุรุษนี่ใครกันเพคะ""สายของเจ้าไม่ได้รายงานเจ้าหรือศกุลตลา"
"เวนไตย นี่เจ้าพามนุษย์ขึ้นมาหารู้รือไม่ว่าจะเกิดภัยกับตน"
. ?: Z9 Q6 [) R! Y: S8 [) y5 h"ลูกรู้ แต่ลูกไม่ลัว ลูกต้องการบุรุษผู้นี้เป็นชายาของลูกอีกคน"
9 ^# l6 b% o% ~0 B* B* c"เจ้าพี่ ข้าหายอมไม่ เจ้าพี่บอกรักเพียงแต่ข้า แล้วทำไมเจ้าพี่ทำกับข้าเช่นนี้"
"เงียบนะ ศกุลตลา ข้าขอประกาศให้สภาแห่งนี้รู้ว่าข้าจะสถาปณาไพร ขึ้นเป็นพระอัครชายาแห่งข้า"
"เจ้าพี่ ข้าเป็นเพียงแค่พระชายา แต่นี่จะให้มันมียศสูงกว่าข้าหรือ"
/ f" R& F7 p$ Q! [. x+ ^"นั่นสิเวนไตย แม่ว่าเจ้าทำไม่ถูกนะ ดินแดนมนุษย์อาจยอมรับได้ แต่ดินแดนแห่งเราแม่รับไม่ได้"

ทันใดนั้น สุบรรณจึงทูลต่อองค์ท้าวไวยเตยะ มหาราชแห่งวิมานผู้เป็นพระบิดาของเวนไตยว่า.....
"ขอฝ่าพระบาทโปรดสอบถามบุรุษผู้นี้ก่อนเถิดพระเจ้าข้า หากมิประสงค์ครองคู่ มนุษย์ผู้นี้ก็จะดำรง
พระยศอัครชายามิได้"
$ C0 B9 V8 x. G+ f"เจ้าชื่ออะไร"
"ข้าชื่อไพร ข้ามีคคนรักอยู่เเล้ว ลูกท่านลักพาตัวข้ามา ได้โปรดท่านมหาราชแห่งวิมานปล่อยข้า
ไปเสียเถิด"
คำพูดอันไพเราะนี้ราวกับมีมนต์สะกดทุกคนที่ได้ยินต่างก็มีความสุข มหาราชจึงตรัสตอบว่า....
! w% V7 T' p  B7 M. U1 @"เจ้ามีคู่อยู่เเล้ว เวนไตย ข้าไม่เคยสอนเจ้าให้แย่งคู่ครองใครเหตุใดเจ้าจึงทำเช่นนี้"
"ข้ารักมนุษย์ผู้นี้ ข้าไม่สนท่านพ่อ"
"พ่อคงให้เจ้าตามคำขอไม่ได้ เอาบุรุษผู้นี้ไปคืนยังโลกมนุษย์ซะ"
"ไม่ท่านพ่อ ถ้าเจ้าไม่ยอมเป็นของข้า ข้าจะฆ่าพระเสีย"
* z( a1 D5 C( M% v2 k$ c"ไม่ได้นะลูก ลูกจะฆ่าพระสงฆ์ไม่ได้"
. Q) E% X- M+ ?' d# O- ~"ท่านแม่อย่าห้ามข้า ถ้าหมดพระรูปนั้น เจ้าก็จะได้เป็นของข้าอย่างสมบูรณ์"
9 s- L% ]" ^, g2 x0 zและแล้วความเด็ดเดี๋ยวในใจของไพรก็ทำให้ไพรหยิบกริชที่เหน็บข้างเอวเวนไตยขึ้นพร้อมจี้ลงที่อกด้านซ้าย
"อย่านะไพร"
+ i+ ^) v# Y2 T- N: D/ n"ถ้าเจ้าฆ่าคนรักข้า ข้าก็จะขอตายตาม เจ้าอยากได้ตัวข้าก็จงเอาไปแค่ตัวที่ไร้ซึ่งวิญญาณ"
ทุกคนในที่นั้นต่างตระหนักและเห็นในรักแท้ของไพรที่ไม่ยอมตกเป็นของใคร่อนอกจากคนรักของเขาที่ชื่อไม้
มหาราชจึงให้ไพรไปอยู่ที่ตำหนักรับรองประมุขที่มาเยือนในฐานะแขกของเมือง เพื่อให้ไพรห่างจากเวนไตย
เวนไตยจะใช้วิธีการใดที่จะทำให้ไพรยอมตกเป็นของเขาแต่โดยดี งานต้องตามลุ้นต่อในตอนที่ 6 นะครับ

3 R  c3 F3 {% L, h& {# Z: Y
5 z, m, T* p' ?* I4 E. ~) ]

ronram

  อินตามเลย

th3t0y

ซึ้งอ่ะ ชอบมาก

watkrub

ขอบคุณมากครับผม

premakung

ตาอๆครับ

Anavin

Tom_Tommy

ขอบคุณครับ

acolyte

อืม อืม น่าติดตาม น่าติดตาม

JamesS2

สุดยอด

lemyaa

ตอนนี้ไม่มีควยเลยอ่า 555

dorap27

ขอบคุณครับ

korea

ขอบคุณมากๆครับ

kaki

ละครจักรๆวงศ์ๆตอนเช้าเลยจ้า

arasi22

ขอบคุณครับ

Goplay

หน้ามืดมาพี่นก

tonsaa

ขอบคุณครับ

guwin001

ขอบคุณครับ

Joechin

ติดตาม​ต่อ​ครับ​ ขอบคุณ​ครับ​

Navar

ขอบคุณครับ

danzalion

ขอบคุณครับ