ไพรอำพราง ตอนที่ 4 ไพรไม่อำพราง

Maximam

. S( |, v1 U" A/ N/ b8 }
2 e+ z* y; i5 I, u! y9 |และแล้ววันวานที่รอคอยก็มาถึง เมื่อคุณหนูไพร หายดีเเป็นปกติ
"ขออนุญาตค่ะคุณพนา คุณพฤกษ์(ไม้) มาเเล้วค่ะ"
$ F( _9 X  q) B: g4 e"ขอบคุณครับคุณอร ให้เข้ามาได้เลยครับ"
. J; s9 m4 X8 `' |"เชิญค่ะคุณพฤกษ์ฺ"
) Y- f9 j& c. v: u
เมื่อไม้เข้ามาในห้องทำงานของไพร
( f/ e7 Y8 {. }2 v5 U: M"คุณพนา มีธุระอะไรกับผมหรือเปล่าครับ"
ไพรซึ่งนั่งหันหลังให้ไม้อยู่นั้นก็แอบยิ้มมุมปาก แล้วพูดขึ้นว่า....
( F- h! w5 m* Y; M"ผมได้รับจดหมายลาออกจากคุณ ไม่ทราบวาาคุณพฤกษ์มีปัญหาอะไรหรือเปล่าครับ"
"ผมจะบวชครับ"
4 W& _2 Q- K4 R# H1 j* m"ก็ลาได้นี่ บริษัทให้คุณลาได้ 30 วัน"
"ผมไม่รู้จะสึกตอนไหนครับ ผมอยากบวชให้กับคนที่ผมรัก"
9 |% \1 {3 t/ F2 T7 r8 W9 Y"คุณพ่อกับคุณแม่ของคุณหรือครับ"
"ครับ และมีอีกหนึ่งคนที่ผมก็รักเขามากเช่นกัน แต่ชาตินี้ผมคงไม่ได้เจอเขาอีกแล้วครับ"
"เขาเสียชีวิตเหรอครับ"
! T; `5 L+ K% A3 a, n"ผมก็ไม่รู้เหมือนกันครับ ว่าเขากับผมอยู่มิติเดียวกันหรือเปล่า"
0 I3 {" S+ G( v- V"น่าอิจฉาแฟนคุณพฤกษ์นะครับ" ไพรแอบดีใจสุด ๆ ที่ไม้รักเขามากขนาดนี้ และแล้วไพรก็หมุนเก้าอี้
มาสบตากับไม้ที่นั่งตรงข้าม
) ]& _  L% J- o% ]
"ไพร ใช่ ไพรคนเดียวกันใช่ไหม"
ไม้อุทานขึ้นแบบมีสัญชาตญาณว่านี่คือคนรัก ไม้รู้สึกดีใจแบบบอกไม่ถูกทั้งรูปร่าง หน้าตา รอยยิ้ม
ซึ่งมันเหมือนกับไพรที่เขาเคยเจอ ต่างกันแค่ไพรนั้นใส่ชุดไทยโบราณ แต่ไพรนี้ใส่ชุดสูทมาดนักธุรกิจหมุ่ม
, j1 E6 I) H$ r* N3 K$ C* {ไพรจึงแกล้งอำพรางตัวเองเอาไว้ต่อ....
"ใช่อะไรหรือครับ ผมเหมือนแฟนพี่เหรอครับ"
6 B! p' ^9 ^* I"ไม่เหมือนครับแต่มันใช่เลย ไพร "
0 J" S" E3 p1 m# I: \, ~% a"ผมจะเป็นแฟนพี่ได้ไงในเมื่อผมประสบอุบัติเหตุและก็เพิ่งฝื้น"
"6 เดือนที่ผ่านมา พี่รู้นะว่านั้นคือดวงจิตของไพร ผมรู้ว่าถ้าจิตอยู่ในร่างปกติท่านประธานคงไม่ให้ไพร
1 C3 L- \! z+ d% N8 ?$ `คบกับพี่แน่นอน"
"นี่คุณพนา คุณสำคัญตนมากไปหรือเปล่า"
. q+ j5 [- x. ]0 t  _, @7 }
ไพรลุกขึ้นเดินไปตรงด้านตะวันตกของห้องด้วยความเขิน ไม้จึงเดินตามไปเเล้วพูดว่า....
"แล้วเป็นเพราะอะไรหละครับ คุณถึงขับรถหนีท่านประธานออกไปจนประสบอุบัติเหตุ ไพรพี่รู้นะว่าไพรกับ
คนที่พี่เจอในป่าคือคนเดียวกัน ไพรจำประโยคนี้ที่บอกพี่ได้ไหม หากวันใดที่ใบไทรหล่นลงมือ ให้คิดถึงวัน
ดีดีของเรานะครับพี่เก็บปิ่นนี้ไว้ ไพรรักพี่ไม้นะครับ นี่ไงครับใบไทรที่ล่วงใส่ผมเมื่อเช้าก่อนเข้าออฟฟิศ
% g9 b% U5 e! ~; f( E2 fหรือจะให้พี่.... ทบทวนไปมากกว่านี้"
"ไม่ต้องเเล้ว ผมเชื่อเเล้วว่าพี่จำผมได้ พี่ไม้ของผม"
"นี่แหละนะไพรอำพราง พรางซะกว่าจะหาตัวเจอ พระไทรของผม"
$ D' O4 n+ O4 @% A"เดี๋ยวฟ้องคุณปู่เจ้าที่นะ"
  s) B% L6 [9 H. O- i4 P"5555"
" L0 V6 D6 C& k" h5 l/ o* pไพรโผตัวเข้ากอดไม้ด้วยความรักเเละความคิดถึงที่มีให้กัน ใครจะคิดหละครับว่าจากหัวหน้าแผนกบัญชี
จะได้มาเป็นว่าที่ลูกเขยท่านประธานบริษัทอสังหาริมทรัพย์รายใหญ่
! D- \  }5 R5 ]2 O" w; \* |
"ฮึ้มมมมม"
# k' K- g- c" P  m. N( [* p6 Hในขณะที่ทั้งคู่กอดกันอยู่นั้น ไม้ก็โน้มตัวลงจะจูบที่หน้าผาก แต่ว่าท่านประธานมาทำไม
"คุณพ่อ"
"ท่านประธาน"
ทั้งคู่ผละตัวออกจากกัน ท่านประธานจึงพูดขึ้นว่า....
"ไง คิดถึงอะไรกันขนาดนั้น"
"คุณพ่อมีธุระอะไรหรือเปล่าครับ"
"เออ ไอ้เอก เอ็งยกกล่องอะไรมาว่ะ"
"ก็ของเอ็งไงไอ้คุณไม้"
& O1 Q9 x9 A! D+ a5 [5 F4 w5 L  V2 P; L"ต่อไปนี้ เธอต้องมาทำงานที่ห้องนี้ในฐานะเลขาตาไพรและผู้จัดการแผนกบัญชี"
' r9 L7 b% t  _: d' t9 ^% S5 g"หือ หมายความว่าคุณพ่อ"
$ t# W8 x  v" j0 h; z# O$ S% ~"พ่อยอมแพ้แกละตาไพร พ่อจะไม่บังคับอะไรแกอีก ส่วนแกเจ้าไม้"
"ครับท่าน"
1 v* D# a9 d! Q. q7 c"หากวันใดแกทำให้ลูกฉันเสียใจ แกจะได้ไปสิงอยู่ในป่าแน่นอน"
& L! L& V+ _: s3 r( K) J"ไม่มีวันนั้นแน่นอนครับท่าน"
"เออ แล้วข้าจะคอยดู"

( r  D7 U8 H6 a; R  u$ ?; Z/ i  [เย็นวันนั้นหลังจากเลิกงานไม้ก็ขับรถพาไพรมาที่สวนแห่งเดิม ป่าไม้ที่อยู่ด้านในถูกปรับปรุงภูมิทัศน์ใหม่
+ }: v& H6 g2 c# D2 B7 s( sและต้นไทรต้นนั้นก็ยังคงอยู่เหมือนเดิม
/ u5 b4 p0 q' p$ o"เป็นไงครับไพร ยังจำได้ไหมที่เเห่งนี้"
"จำได้สิครับ แอบซุ่มดูคนโรคจิตมาชักว่าวคนเดียวเงียบๆอยู่บ่อยครั้ง"
"555 แต่พี่ว่าคนแอบดูนี่โรคจิตกว่านะ"
"อ้าว ไอ้พี่ไม้ อยากมีเรื่องเหรอ"
/ H; |6 |! A; \( G5 y0 I"ไม่กล้าครับ ไพรเราเดินลุกเข้าไปอีกหน่อยดีไหม"
1 r5 Z8 D( q) P7 ^$ U" }5 D& H- s"จะปล้ำผมเหรอ"
"ให้ไหมหละ"
) ?* r5 f+ F' w, ^  o4 c"ก็นำสิ"

7 k/ ~- L5 [. g  g) Pดินแดนแห่งนี้เหมือนมีมิตลับบังตา เมื่อทั้งคู่เดินลึกเข้ามาก็เจอกับกระะท่อมร้างบรรยากาศเงียบไร้คนก่อกวน
"พี่ไม้ครับ"
6 c: U" C' `% ?; S"ครับไพร"
5 Z1 A' y2 q( v% w4 N! b: J. Zไพรจูบเข้าไปที่ปากของไม้อย่างไม่รั้งรอ ไม้เองก็พาตัวไพรเดินเข้ามาในกระท่อมเเล้วเองตัวลงบนแคร่ ทั้งคู่
ต่างตาสบตาไพรเอื้อมมือมาปลดกระดุมเสื้อเชิ้ดของไม้ออก ไม้ก็จัดการถอดเสื้อไพรออกเช่นกัน จากนั้น
ไม้ก็เริ่มลงลิ้นที่หัวนมของไพร พร้อมขบกัดเบา ๆ จนไพรร้องครางออกมา
"...ซี๊สสสสสสโอ๊วววววว พี่ไพรครับ เสียวจัง..."
( h3 j% m7 _2 a" z( S+ J% X9 Qไม้เอามือมาปลดตะขอกางเกงเเละดึงกางเเกงไพรออกพร้อมเกงในบิกินี่สีขาวของไพร ซึ่งมันชุ่มไปด้วยน้ำใส ๆ
4 M$ L  {. `# {0 Pที่ไหลเยิ้มอยู่เต็มปลายหัวควยของไพร  ไม้ก้มลงดูดเลียกลืนอย่างไม่รังเกลียด
"...โอ๊ยยยพี่ไม้ครับ ไพรเสียวครับพี่ โอ๊ยยยยยเสียวจนจะไม้ไหวเเล้วพี่ไม้เย็ดไพรเลยได้ไหมครับ"
"...ได้สิครับน้องไพร เมียรักของพี่..."
"ถอดกางเกงสิครับพี่ไม้ ถอดเลย"
"ครับ เมียครับ"
: P; N$ X+ X- ~) k- u8 Zเมื่อไม้ถอดกางเกงออกไพรก็จู่โจมเข้ามาอมอนาคนด้าตัวใหญ่ทันที วันนี้ไม้โดนไพรยึดเกงในไปตั้งแต่อยู่ที่
9 ~- ^. w- x" B: J- a# W* Lออฟฟิศ ไพรบรรจงอมอย่างนุ่มนวลโดนที่ควยของไม้แข็งชูไม่ต่างจากขอนไม้ขนาดใหญ่
' m/ C' I1 [/ n
2 S; y8 {8 X9 L& ?$ Fไม้จับไพรนอนหงายเเล้วเอาขาไพรพาดบ่าพร้อมทาเจลที่เตรียมมาจากนั้นก็.....
"โอ๊ยยยยผัวขาาาา แน่นมากเลย ทำไมมันใหญ่ขนาดนี้"
"ตูดไพรฟิตเองต่างหาก มาโทษควยพี่ เป็นไงครับดีไหม"
"ดีครับ โคตรคิดถึงควยพี่เลย คิดถึงทั้งคนทั้งควย"
ไม้จัดเพลงรักกับไพรอย่างสุดเสียวจนไพรร้องไม่เป็นทำนอง มันทั้งเจ็บ ทั้งจุก ทั้งแน่น และโคตรเสียวมาก ๆ
จนในที่สุดทั้งคู่ก็แตกพร้อมกัน โดยที่ไม้แตกใส่ในก้นของไพร ส่วนไพรก็แตกรดเต็มตัวและหน้าท้องตัวเอง
+ a. f  S3 \5 T7 Z. B"นอนเฉย ๆ พี่เช็ดให้"
ไม้เอาทิชชู่ที่ติดมาด้วยเช็ดตัวไพรจนสะอาดจากนั้นทั้งคู่ก็นอนแก้ผ้ากอดกัน โดยที่มีบางสิ่งบางอย่างแอบดู
เขาสองคนอยู่
' P! t+ g6 f0 H- u- Q
4 H0 @- @" U/ i2 D8 B3 p0 S5 B1 z"พี่ไม้ หากว่ามีคนลักพาตัวไพรไปพี่ไม้จะทำอย่างไร"
; ^6 v, Y9 o- o4 h4 ]3 C"พี่ก็จะตามหาไพรจนเจอให้ได้ พี่ไม่ยอมเสียไพรไปให้ใครแน่นอน"
"วงการธุรกิจคุณพ่อนั้นคู่แข่งเราเยอะมากนะพี่ เป็นไปได้ไพรก็อยากไปใช้ชีวิตเงียบ ๆ กับพี่ไม้"
' J) D( T- \8 G& |) g  P"ไม่ต้องกลัวนะไพร พี่จะดูแลไพรเท่ากับชีวิตของพี่ หากครุฑพาหนีไปฉิมพลีพี่จะตาม
2 X1 K: i/ `8 R- y: wโดยไม่หวั่นครั่นคร้ามจะติดตามเรื่อยไป""หือวิมาณฉิมพลีมันไกลนะพี่ เต็มไปด้วยป่าต้นงิ้ว"
"ต่อให้เป็นไฟนรกพี่ก็ไม่กลัว ยอดรักของพี่......"
8 ]0 l) c- H8 Q
. |& R) f9 U/ f: W3 {ทั้งคู่ต่างเล่นบทรักกันอีกรอบจากนั้นก็แต่งตัวกลับคอนโดโดยที่คืนนี้ไพรมานอนค้างที่คอนโดไม้ด้วย แล้วไม้จะ
" F6 c3 B; E" ~! W7 y1 o# T7 oได้นอนเหรอเนี่ย ไพรทั้งขาว ทั้งเเน่น ทั้งฟิตขนาดนี้
. j- r. {. `, V) d% C
7 \+ `4 t( j3 h3 |% e8 x"คิดอะไรอยู่หรือเวนไตย"
"สุบรรณ โลกมนุษย์ ชายกับชายรักกันได้ด้วยหรือ"
"หือ อย่าบอกนะว่าเจ้าแอบนี้จากแดนครุฑวิมาณฉิมพลีไปโลกมนุษ์มา"
"ใช่ ข้าเจอบุรุษน้อยผู้หนึ่ง ช่างรักยิ่งนักไม่ต่างจารี แถมข้ายังเห็นเขาโดนกระเหมือนสตรีเพศ"
6 `1 v: t+ N/ [% [7 [' ?7 }"ถ้าโลกมนุษย์ยุคนับจากที่พระโคดมปรินิพพานก็ 2566 ปีแล้ว โลกมนุษย์มีพัฒนาการไปไกลมาก"
"งาม งามยิ่งนัก"
, d1 C( {/ f7 W8 ~"เจ้าหมายถึง"
( k4 E6 I; S" V+ {$ c7 ]"ไพร เขาชื่อไพร ข้าต้องได้เจ้ามาครอบครองให้จงได้ ถึงแม่เจ้าจะมีคู่แล้วก็ตาม"
0 ^- W+ |& J4 Y, kเวนไตย และ สุบรรณ ครูฑหนุ่มรูปงามร่างกายกำยำทั้ง 2 เป็นเพื่อนกัน และสายตาที่แอบดูไม้กับไพรนั้น
ก็คือเวนไตยนั้นเองที่แอบหนีลงไปเที่ยวเล่นบนโลกมนุษย์ และตอนนี้เวนไตยเหมือนจะถูกใจในตัวไพรเข้าให้
; S- k, b% F0 M4 A0 cแล้วด้วย เอาหละสิครับงานนี้มีตัวละครต่างมิติมาเพิ่มอีกหนึ่ง ไม้เจอศัตรูต่างมิติแบบนี้จะรับมือได้หรือไม
คนอ่านจะเบื่อหรือยังครับ ถ้ายังรอตอนที่ 5 ด้วยนะครับ
. h0 J, {$ b# h8 ^1 l4 W
" P+ @0 h/ x! {3 |! |

ronram

สุนุกมากครับ

Ebaa

รออ่านนะคราฟ

th3t0y

สนุกมากเลยครับ ชอบๆ

watkrub

ขอบคุณมากครับผม

s_ideagroo

ขอบคุณมากครับ

premakung

ดีมากครบ

Anavin

Tom_Tommy

ขอบคุณครับ

lemyaa

แล้วจะมีคู่อริในตำนานของครุฑ ออกมาด้วยป่ะเนี่ย

dorap27

ขอบคุณครับ

korea

ขอบคุณมากๆครับ

kaki

ครุฑก็มาจร้าา

Goplay

ก่อนอยากจะบอกไป ไม้จัดไปสามวันสามคืนให้หายอยากไปเลย

tonsaa

ขอบคุณครับ

New1991

ไม้งานเข้าแล้ว

tcldogs

ขอบคุณนะฮะ

tapangnarak

ขอบคุณนะฮะ

boonchan6

) Z, b& S8 z8 s5 Q8 yขอบคุณมากครับ

Joechin

ขอบคุณ​ครับ​ มาต่อ​เร็ว​ ๆ​ นะครับ