DarkSide อีกด้านของคุณ 4 ด้านมืดเดือนมอ 1

chokond

) [; B$ E; M0 E. n& H, B           "อาจารย์ครับ…คือ ที่ผมขอทุนก่อนหน้านี้ ตอนนี้….ผมขอยกเลิกนะครับ"
           "ทำไมล่ะวชิรวิท"
           "ตอนนี้ผมได้งานพิเศษทำแล้วครับ"
1 k; H. y5 n" Y           "อ๋อ โอเค ได้ ไม่มีปัญหา แต่ถ้ามีอะไรสงสัยปรึกษาอาจารย์ได้นะ"

           วชิรวิท หรือ วิน เดือนมหาลัยคนปัจจุบันกล่าวลาอาจารย์โก้ พร้อมยกมือไหว้แล้วลุกจากเก้าอี้เดินออกจากห้องด้วยความสะบายใจ
           
9 Y9 f! {, ~3 o) B) d8 H. s5 ^           โทมองตามวินด้วยความเป็นห่วง เพราะช่วงประกวดดาวเดือน โทที่เป็นผู้ดูแลในส่วนของกิจกรรมได้เข้าไปพูดคุยและดูแลความเรียบร้อยทำให้เคยพูดคุยกับวินอยู่บ้าง วินนั้นเป็นเด็กทะเล้น ขี้เล่น แต่มีความสามารถหลายอย่าง

           "ปฏิเสธทุนหรอพี่"

7 R8 _) M: t! q8 P           หลังวินลับสายตา โทได้หันไปถามรุ่นพี่ที่ตนแอบชอบด้วยความสนใจ

           "...พี่ไม่ค่อยสะบายใจเลย"

" E$ ?! V5 k) x. b           โก้พยักหน้ารับคำถาม แล้วพูดต่อด้วยน้ำเสียงที่เป็นกังวลจนความรู้สึกมันแสดงออกมาผ่านทางสีหน้า โทหันกลับมาที่โต๊ะทำงานของตัวเองพลางคิดถึงเรื่องของวินต่อ…

* k  n- s/ \+ ?9 ?           หลังจากเลิกงาน โทกลับหอพักแล้วตรวจเช็คเอกสารที่ผู้ช่วยกรอกข้อมูลเอาไว้ แต่ในใจกลับละจากวินไม่ได้ ไม่ใช่เพราะพิศวาท แต่เพราะความเป็นห่วงในฐานะศิษย์-อาจารย์
1 l8 h* E- o. I
           ตกดึกคืนนั้นเอง โทจึงนั่งทบทวนกับตัวเองแล้วตัดสินใจเขียนชื่อของวินลงในสมุดไดอารี่

__________

9 S- {) P! k( D, Z: @1 Z  \" R           นายวชิรวิท หรือวิน เดือนมหาลัย ประจำปีการศึกษา คณะวิศวกรรมศาสตร์ ปรารถนาที่จะรู้ปัญหาของวิน

__________

           เหมือนโทจะคิดว่าตนเองรู้จักกับวินดี แต่เอาเข้าจริงเขากลับไม่รู้อะไรเลย พอเขียนได้นิดเดียวก็วางปากกาลง ในใจนั้นกังวลว่าเขียนเท่านี้ไดอารี่จะสามารถทำหน้าที่ได้อย่างเต็มประสิทธิภาพไหม….
. D4 A; p/ x: n/ c
           "ทำไมช่วงนี้มึงดูโทรมจังวะ"
! }& I& ~# {( L- L" m           "หมุนเงินไม่ทันว่ะพี่…."
) y( ]* M4 I. o0 f- w
           หลังจากเผลอหลับไปไม่นาน รู้ตัวอีกทีตอนนี้โทก็มายืนอยู่ที่หน้าคณะวิศวะเสียเเล้ว เบื้องหน้านั้น เป็นวินที่กำลังนั่งบนโต๊ะหินอ่อนกำลังพูดคุยกับรุ่นพี่ที่โทพอรู้จัก

5 m( {7 _' O/ V1 m7 d& l' N           "หึ แล้วเอาไง งานที่กูเสนอ?"
% D- O0 m% C( Z4 z2 s' ~           "....."

! V7 l/ n3 J0 @) k           โทมองดูกร รุ่นพี่คณะวิศวะพ่วงด้วยตำแหน่งเดือนมหาลัยปีก่อน ที่โทรู้จักเพราะนักศึกษาที่ทำกิจกรรมพวกนี้ต้องมาขออนุญาตเขาก่อนนั่นเอง

' |0 v3 Z4 ^! T7 d           จากที่เห็น พอกรพูดถึงงานที่เสนอ วินกลับหน้าถอดสีและก้มหน้างุ้มลงกับพื้น กรใช้มือหนาของตนลูบไปที่หลังของวิน
1 }$ X8 C9 t( e; h9 V
$ B/ }4 B! e" L/ s6 W* B4 \% H           "เออ กูไม่กวนละ ถ้ามึงตัดสินใจได้บอกกูก็แล้วกัน ยิ่งตอนนี้มึงมีตำแหน่งเดือนมาด้วย อัพราคาได้เยอะเลยนะมึง"
! w+ a: |' [4 m6 ]6 R* f0 r
           กรหยัดตัวลุกออกจากพื้นที่ ทิ้งวินที่นั่งถอนหายใจเงยหน้ามองท้องฟ้าด้วยความรู้สึกที่เดาไม่ออก โทเดินเข้าไปใกล้วินแล้วจ้องเข้าไปในดวงตา พลันภาพทุกอย่างกลับมืดสนิท โทเหมือนตกอยู่ในห้วงอวกาศที่ไร้ทิศทาง

! J" C- \; U/ H# ]) V           แต่แล้วเขาก็ได้ยินเสียงกึกก้องดังแทรกเข้ามาในหัว พร้อมเสียงนั้นยังสะท้อนก้องไปทั่วเหมือนเสียงนั้นดังมาจากทุกทิศทุกทางจนโทต้องใช้นิ้วอุดหูเอาไว้
* A4 W2 L9 Q+ F$ z2 ^
           เสียงคนพูดจอแจจากทั่วสารทิศได้เริ่มเงียบลง แล้วเขาก็มาโผล่ที่ห้องนอนของใครสักคน
6 ^/ e4 B9 H4 X
           "ฮัลโหลแม่ ตอนนี้พ่อเป็นไงบ้างครับ…."

5 x" }! N( |, G           โทได้ยินเสียงดังมาจากด้านหลัง จึงหันหน้าไปยังต้นเสียง พบกับวินที่สวมเพียงกางเกงบอกเซอร์ตัวเดียวเดินออกมาจากห้องน้ำ พร้อมทิ้งตัวนั่งลงบนขอบเตียงนอน

           "ครับ อยู่ได้ นี่ผมพึ่งได้รับตำแหน่งเดือนมหาลัยด้วยนะ ช่าย ลูกแม่หล่อและเก่งที่สุดในมหาลัยเลย หลังจากนี้ผมต้องไปถ่ายรูปแล้วก็ทำกิจกรรมของมหาลัยอะ อาจจะยุ่ง ๆ ไม่ค่อยได้โทรหานะครับ ครับ คิดถึงเหมือนกันครับ"

           วินพูดคุยกับแม่ของตนด้วยความภาคภูมิใจ ใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้ม เขาค่อย ๆ ลุกจากเตียงแล้วเดินคุยโทรศัพท์กับแม่ทั่วห้อง

           "แม่ไม่ต้องห่วงนะ ทำงานกับมหาลัยได้เงินด้วย ถ้าไม่พอจริง ๆ เดี๋ยวผมโทรไปขอ ฮ่า ๆ ๆ ครับ พักผ่อนด้วยนะครับแม่…."

           เมื่อวางสายจากแม่แล้ว ใบหน้าที่เคยยิ้มแย้มก่อนหน้ากลับนิ่งเรียบราวกับคนไร้ความรู้สึก วินเดินไปนั่งที่ขอบเตียงอีกครั้ง พร้อมตตั้งสติเหมือนกำลังคิดบางอย่าง โทเห็นแบบนั้นก็รู้สึกเป็นกังวลมาก หากอยู่ตรงนั้น เขาอยากจะเดินเข้าไปแล้วปลอบเด็กน้อยตรงหน้า….
8 ^, V6 H3 y2 L' ]* |
3 Q& M: u/ S, i1 o' T) e4 b           ก๊อก ก๊อก ก๊อก

5 F8 I7 i. B( d. z) l           เสียงเคาะประตูห้องดังขึ้น ทำให้โทและวินต่างหันไปยังต้นเสียง เหมือนวินจะสูดหายใจลึกแล้วถอนหายใจยาวพร้อมลุกไปเปิดประตูให้กับผู้ที่เคาะประตู

" C" i, q' U- b; S( F  T) H1 p. @6 K3 p           "พร้อมยัง?"

           คนที่เข้ามาใหม่นั้นไม่ใช่ใคร แต่เป็นกร รุ่นพี่ที่คุยกับวินก่อนหน้า กรเดินเข้าห้องพร้อมกล้องโปรและกระเป๋าเป้ใบใหญ่ พอเข้ามาถึงกรก็วางอุปกรณ์ที่นำมาลงที่พื้น
, U; {* D" m; m0 |. ~# s4 U( h
4 z6 y- S9 V+ L9 q* b' e           "ถ้าพร้อมก็บอกนะ"

/ `/ A6 J0 [9 m, v) z3 V           กรและวินพากันมานั่งลงที่ขอบเตียง สองคนไม่คุยอะไรกัน ทั้งห้องนั้นเงียบสนิท ก่อนที่วินจะเงยหน้ามองกร แล้วพยักหน้าให้เป็นการส่งสัญญาณว่าเขาพร้อมแล้ว

           "อะ ถ้าพร้อมแล้วก็ถอดเลย…"

. C. p9 U! _) a* T3 a           หลังกรว่าจบ วินก็ลุกไปยืนตรงหน้าของกร แล้วทำการดึงผ้าชิ้นสุดท้ายจากตัวลงไปกองที่ข้อเท้า กรมองดูเลือนร่างของวินด้วยความพอใจ
8 }- J/ b) P/ n  S3 ~4 A# E1 {+ W
# p9 c% C6 S" M           "ยังฟิตเหมือนเดิมเลยนะมึง"

+ b  c! B/ P6 U2 B! m. W4 c           กรเอื้อมมือไปลูบไล้ตามส่วนกล้ามเนื้อที่ตัวของวิน วินไม่มีทีท่าขัดขืน เหมือนทั้งสองเคยทำแบบนี้มาก่อนแล้ว

- N. [- P3 p& W4 m5 y           กรให้วินนอนหงายลงบนเตียง แล้วเขาก็เป็นฝ่ายลุกขึ้นยืนพร้อมตั้งค่ากล้องของตน ก่อนที่จะเริ่มทำการถ่ายภาพ

" P0 E# S7 o8 c$ L5 m5 M/ W0 w           โทตกใจมากที่เห็นเดือนมหาลัยหนุ่มหล่ออย่างวิน กำลังแก้ผ้านอนโพสท่าให้รุ่นพี่อย่างกรถ่ายรูปโป๊เอาไว้ แต่เขาไม่สามารถทำอะไรได้ สิ่งที่ทำได้ในตอนนี้คือมองดูภาพเหล่านั้น แม้เขาจะชื่นชอบในร่างกายที่หล่อเหลาซิกแพ็คแน่น แต่ในความเป็นอาจารย์เขารู้สึกไม่เข้าใจ….

/ Y7 L5 k1 _8 l; ?% j           กรให้วินยกแขนหนุนศีรษะ แล้วถ่ายภาพเหล่านั้น วินเปลี่ยนท่าไปเรื่อย ทั้งยกขาขึ้นเพื่ออวดโชว์ช่องทางด้านหลังที่มีขนปกคลุมอยู่ พอถ่ายภาพบนเตียงไปได้สักระยะ กรให้วินเปลี่ยนท่า มายืนที่ขอบเตียงแล้วให้วินเบ่งกล้าม พร้อมกรนั้นเดินถ่ายภาพรอบตัววินเพื่อเก็บสัดส่วนร่างกายให้ครบทุกมุมและองศา
; y  h( O' ?; G. w
) @0 I  B3 F) [& K$ T           "วิน มึงทำท่าสะพานโค้งได้ไหม"
, e4 `: _8 c7 e9 K* c+ K           "ทำไมหรอพี่?"
, W" i; @. G& M+ }; G# |. k* r           "เออหน่า ทำได้ไหม"
( {# e4 ^- I* C- g9 s
1 [5 B* W; r* k& O4 \           วินไม่ได้ตอบด้วยคำพูดแต่พยักหน้ารับ กรจึงให้วินทำให้ดู วินค่อย ๆ ตั้งท่าเตรียมพร้อม ก่อนจะใช้แขนสองข้างอ้อมไปด้านหลังแล้วเอนตัวทิ้งน้ำหนักลงไปจนร่างกายขนานกับพื้น พร้อมค่อย ๆ ดันส่วนกลางลำตัวแอ่นโค้งขึ้น กรพอใจมากแล้วถ่ายภาพรอบ ๆ วิน

/ I! M8 u5 s' F" e0 [% R5 C           "ไอ้วิน ไปรอกูที่ห้องน้ำเลย"

           กรบอกกับวิน วินไม่เข้าใจแต่ก็ทำตาม พอเข้าไปถึง ไม่นานกรก็เดินตามเข้ามา พร้อมกับถือของบางอย่างมาด้วย ซึ่งของสิ่งนั้นก็คือ….มีดโกน เป็นมีดโกนสามใบมีดสำหรับโกนขนส่วนที่อ่อนโยน
; a# W7 {+ c$ o5 B" c$ i3 R( _; `
. T4 Y2 T8 v6 u, Q) C2 u& ]5 F           กรเปิดฝักบัวฉีดน้ำไปทั่วตัวจนวินนั้นเปียกทั่วร่าง กรใช้ครีมโกนหนวดฉีดไปยังส่วนที่มีขนตามลำตัวของวิน แล้วทำการลงมือโกนขนตามจุดต่าง ๆ จนร่างกายของวินเกลี้ยงเกลา โดยที่วินไม่ได้ปฏิเสธแต่อย่างใด
! T" i  W7 ~; f! N6 ?0 w
           "เออ แบบนี้แหละดี รับรอง มีแต่คนชอบ"

' D4 q1 T& g8 L( y( e           กรล้างตัวให้วินแล้วรอวินเช็ดตัวจนแห้ง เมื่อเสร็จแล้วกรได้ให้วินมาถ่ายรูปอีกครั้ง คราวนี้ กรถ่ายใบหน้าเพียว ตามด้วยช่วงอก ช่วงเอว ช่วงล่าง พร้อมจับวินหันหลังแล้วก้มตัวใช้มือแหวกก้นของตนจนเห็นรูสีชมพูดสดที่ขมิบท้าทายกล้อง

5 b; g; ~7 m! M9 W           กรถ่ายภาพเหล่านั้นเอาไว้หมด ไม่วาย ใช้นิ้วของตนแหวกอ้ารูของวินจนเผยออกมาแล้วถ่ายอีกครั้ง

           "อืม เดี๋ยวกูส่งรูปขึ้นไป ไม่เกินสองวัน เดี๋ยวติดต่อกลับ รับรองงานนี้มึงรวยไม่รู้เรื่องเลยล่ะ"

           กรกล่าวจบก็เก็บของแล้วเดินออกจากห้องของวินไป ตอนนี้เหลือวินคนเดียวในห้องที่นั่งเหม่อมองท้องฟ้าด้วยสายตาสิ้นหวัง
. O7 k9 `% j$ I4 o$ V/ O0 {
           เฮือก!!
; O) Y0 Q) K: G3 Y
: f5 |/ z, D  ]* P+ l8 D           โทสะดุ้งตัวตื่นเพราะเสียงเคาะห้องดังลั่นปลุกเขา อาจารย์หนุ่มหยัดตัวขึ้นจากเตียงตรงไปเปิดประตูห้องเพื่อดูผู้มากวนการนอน

           "อะไร ใครมาเคาะฮึ"

8 ]$ g% w: q7 |/ s+ ~" _           แกร๊ก

  {: K8 m: X9 H           โทหมุนลูกบิดเปิดประตู ก็พบกับนักศึกษาคนหนึ่งที่ยืนอยู่เบื้องหน้า

           "อ้าว พีรภัทร มีอะไรมาปลุกอาจารย์แต่ดึกแต่ดื่น"
2 S1 c2 h, |; n% ]           "ดึกดื่นอะไรอาจารย์ จะเจ็ดโมงอยู่แล้ว"

           โทตาโตทันทีหลังได้ฟังคำพูดนั้น เขารีบมองไปยังนาฬิกาแขวนผนังที่เข็มสั้นชี้อยู่ที่เลข 6 เข็มยาวชี้อยู่ที่เลข 7 ฉิบหายแล้ว ตื่นสายหรอวะเนี่ย!!!
% D' `( V* L! p) q
           "อะ แล้วเธอมีอะไรล่ะ"
" g, Z! C9 O3 B6 i/ o
1 Q) L8 q- `* F7 o1 j           โทพยายามข่มเสียงตัวเอง เขารู้ตัวแล้วว่ากำลังสาย แต่ต้องจัดการกับปัญหาตรงหน้านี้ก่อน
! ]+ |$ P# G$ B3 L# r* l/ A
           "ประตูห้องผมเสียครับ…"
, C: R& N  |& ^+ M9 _2 d           "ประตูห้องเสีย?"
           "..."
! i5 e8 k+ E2 S3 X
           พีระภัทรพยักหน้ารับ โทถึงกับขมวดคิ้วสงสัย เพราะนี่มันไม่ใช่เรื่องที่เขาจะต้องจัดการ
( h' Y( X$ N2 X6 B; G
6 d. c8 T, E+ [' z, C! p* V           "ประตูห้องเสีย ก็เรียกช่างสิ"
           "ลุงช่างบอกให้มาขอกุญแจครับ"
           "ทำไมล่ะ"
. n3 F" u9 _% w  _& @# a) O           "เพราะอุปกรณ์ช่างอยู่ในห้องทำงาน"
# R$ r& C/ `1 b) R8 G- z
8 {9 e5 H# {: J6 P           ห้องทำงานหอที่อยู่ใต้ตึกที่มีไว้เพื่อเก็บเอกสาร สิ่งของ และให้นักศึกษามาติดต่อเรื่องต่าง ๆ แต่หน้าที่เปิดประตูไม่ใช่โท เป็นหน้าที่ของแม่บ้านที่ต้องเปิดเพื่อทำความสะอาดและสแกนนิ้วเข้าทำงาน ที่เขามีเป็นเพียงกุญแจสำรองเท่านั้น

6 I% J$ B. W2 l- l+ R# E           "กุญแจอยู่ที่แม่บ้านไง"
* j' |- Y+ y8 K( y( ?, y% k           "ก็…ป้าเขายังไม่มาครับ"
7 `8 G2 b5 p2 {2 D9 \$ T/ s           "โอเค เดี๋ยวอาจารย์เอาให้ แต่รู้ไว้อย่างนะ พีระภัทร ต่อไปนี้ถ้าเธอมีเรื่องอะไร พูดมาให้จบในหนึ่งประโยค เข้าใจไหม"

# e+ l( I! x- D$ j  u# J9 N7 R$ A% u           โทส่งสายตาอาฆาตให้กับนักศึกษาตรงหน้าพร้อมยื่นกุญแจสำรองให้ไป แล้วต้องเตรียมตัวอาบน้ำเพื่อไปเข้ากองกิจ แต่ช่วงเวลาเร่งรีบแบบนี้ แน่นอนว่านักศึกษาทุกชั้นพากันจองคิวต่อแถวเข้าห้องน้ำเป็นแน่……คิดแล้วเพลีย

           "มาสายนะวันนี้…."
           "โห่ วันเดียวเองพี่"

           โก้เอ่ยแซวเขาทันทีหลังโทก้าวขาเข้ามาในห้องทำงาน โทเองก็ไม่ปฏิเสธอะไรเพราะรู้ว่าอีกฝ่ายแค่เเซวเล่น พอจัดของเตรียมเอกสารงานต่าง ๆ พร้อม โทก็เริ่มทำงานรูททีนของตัวเอง เสร็จก็เกือบ 10 โมง

" D. o0 c/ I6 M5 v/ P1 o           เมื่อทำเสร็จ ก็เคลียร์งานเก่า ตอนนั้นเองที่เขานึกย้อนถึงความฝันเมื่อคืน จึงได้ตัดสินใจถามกับโก้ไป

           "พี่โก้!"
. `2 q& y% C0 G2 n* c           "ว่า?"
! C7 D6 d! i2 s/ x           "ผมขอคุยด้วยครู่นึงสิครับ"
           "?"

           โทเอ่ยบอกกับโก้ตรง ๆ โก้ก็ส่งสายตาสงสัยกลับมา โทพยักหน้าอ้อนวอน โก้จึงใจอ่อน ทั้งสองเดินออกจากห้องทำงานไปยังศาลาไม้ที่อยู่หน้าตึกกองกิจ ท่ามกลางสวนดอกไม้ขนาดย่อม
: U! B; c" r7 v- o* M
           "มีอะไรถามพี่หรอ"
, s# Y" R7 W- `$ b: W1 d3 ]4 B           "เอ่อ เรื่องวินน่ะครับ"
4 \5 Z9 @9 C3 v1 q( X: |5 B           "อืม มีอะไรหรอ"
6 `% e+ K  p; m4 P# i           "คือ…ช่วงก่อนหน้านี้วินมีปัญหาอะไรหรือเปล่าครับ…."
8 O9 }; }$ y# g; F6 `4 d/ t
           หลังจากได้รับข้อมูลจากโก้ ทั้งสองก็กลับไปทำงานต่อจนถึงเวลาพักเที่ยง โทรื้อหาเอกสารทะเบียนช่วงประกวดดาวเดือน ก่อนจะพบสิ่งที่ต้องการ เมื่อได้เบอร์โทรศัพท์ของวินมาแล้ว โทไม่รอช้ากดต่อสายทันที…
7 |/ A8 t& ~0 o3 \
           ในตอนนี้ วินได้มานั่งอยู่ที่ศาลาหน้าตึกกองกิจพร้อมกับโท

           "อาจารย์โท เรียกผมมา มีอะไรหรือเปล่าครับ"

$ i4 X* q" G8 s# Q           วินเอ่ยถามออกมาแต่โทนั้นกลับไม่ได้สนใจคำพูดของวิน โทจ้องมองรูปร่างของวินที่ตอนนี้มันดูต่างจากภาพที่เห็นในฝัน
- S( _% a7 f3 @1 C" f2 M8 F           
6 L1 g# B5 q. Z; V/ k           ผอมลงไปเยอะเลยแฮะ

6 t. s( L0 R7 P4 h- w/ ? "วิน สะบายดีไหม ช่วงนี้เป็นยังไงบ้าง"
  
หลังจากได้ยินคำถามของโท วินได้เงย
หน้ามองจ้องไปที่ดวงตาของโท พร้อมน้ำใสได้เอ่อล้นไหลออกมาโดยที่เจจ้าตัวไม่รู้
           
           "วิน ร้องไห้ทำไม"
           "ห๊ะ อะ เอ่ เปล่าครับ"
- Y8 N% Q2 O5 d" |  V0 j5 @; _
           วินกล่าวปฏิเสธแล้วใช้มือเช็ดน้ำตาที่อาบแก้มของตน โทขยับตัวเข้าไปนั่งใกล้แล้วใช้มือลูบหัวไหล่ ปลอบวิน วินไม่ตอบอะไรแต่สีหน้าของเขากลับทุกข์ทรมาณ

           โทรู้สาเหตุที่วินร้องไห้ เพราะคำที่เขาพึ่งถามวินไปนั้น เป็นคำเดียวกับที่แม่ของวินได้เอ่ยถามวินจากฝันที่โทได้ยิน
, j; K, G  G( h; W( j+ `) S
* k) N' E  F' H  x! p. U           "อาจารย์ไม่รู้นะว่าเธอมีปัญหาอะไร แต่ถ้าเธออยากระบาย อาจารย์พร้อมรับฟังนะ"
( i+ G# L7 ~3 X6 h1 t( A# K
- k9 f5 z# ?0 m( D+ J           วินผละตัวออกจากโท แล้วนั่งครุ่นคิด มือสองข้างกำหมัดแน่น ริมฝีปากถูกขบกัดด้วยความเผลอตัวจนมีเลือดไหลออกมา โทเห็นแบบนั้นจึงเรียกวินเพื่อดึงสติ
7 U. u0 {: t0 X6 K. X" B" f5 h8 Q
% z4 Q  I! Y9 x           "วิน! วิน!!"
( Y1 g0 D/ D5 r% H2 L2 A
           วินค่อย ๆ เงยหน้าของตัวเองขึ้นมา โทเอื้อมมือไปกุมมือของวินแล้วบีบให้กำลังใจ
5 h9 [" X& F* `1 E  ^, }
           "นี่ เอกสารขอทุน"         
3 ~6 j7 T& f8 L           "ทุน? ผมปฏิเสธไปแล้วครับ"
           "อืม อาจารย์รู้แล้ว"

           โก้เล่าว่า วินนั้นมาขอทุนเพราะเงินค่าเทอมที่จ่ายมาก่อนหน้า แม่ของเขาได้ขอเบิกคืนเนื่องจากต้องใช้ผ่าตัดพ่อที่ประสบอุบัติเหตุกระทันหัน แต่เงื่อนไขของทุนนั้น ผู้รับทุนจะต้องทำกิจกรรมต่าง ๆ ซึ่งวินที่กำลังขัดสน หลังเลิกเรียน เขาต้องทำงานพิเศษเป็นติวเตอร์เพื่อหาเงินใช้ในแต่ละวัน ไหนจะกิจกรรมของคณะและมหาลัยในฐานะของเดือน ซึ่งสิ่งที่ได้มาแม้จะพอใช้ แต่ก็ยังไม่พอค่าเทอม ทั้งเทอมปัจจุบัน และในอนาคต
0 L$ H0 _% M  N6 z) V
: o+ N# i4 _4 m" Y8 z/ Y1 b% ~           "แต่ผม…."
$ j( r) s- c/ @6 K           "นี่ ดูก่อนสิ"
- |8 \! a) X& J! I& ?
           โทเอ็ดวินจนวินหยุดพูดแล้วรับกระดาษที่โทยื่นมาให้ พอวินอ่านเอกสารนั้นก็ตาโตแล้วยิ้มออกมาด้วยความดีใจ
6 s( i! Y, r* K( M4 G3 ?9 j, M
           "จริงหรอครับอาจารย์ อาจารย์ผมได้ทุนนี้จริงหรอครับ!"
' _' s/ p  L0 r/ S8 d
0 V( d- C1 a: t. m! c           วินยิ้มร่าออกมาพร้อมน้ำตาไหลลงมาอีกครั้ง แต่ครั้งนี้ เป็นน้ำตาของความดีใจ เพราะทุนที่วินได้รับนั้น เป็นทุนเปล่า ซึ่งให้มาฟรี ๆ โดยไม่มีเงื่อนไขใด ๆ ทำให้วินโล่งใจจนเผลอกอดขอบคุณโท โทเองก็กอดตอบและใช้มือลูบหลังวินไปด้วย
8 |( r2 X% i" F* k' P2 \0 |/ F
1 o+ Z3 T; K1 y  V# F) V2 n           วินลุกขึ้นจากศาลาแล้วหยิบมือถือขึ้นมาโทรหาแม่พร้อมเล่าเรื่องทุนให้แม่ฟัง

           "ยิ้มแก้มปริเชียวนะ กอดกันกลมเลยหนิ"
0 Q# x3 M& N  R5 X# {# B
เสียงโก้แซวโทหลังจากที่เขาเดินกลับเข้ามายังห้องทำงาน โทนึกแปลกใจที่โก้เอ่ยแซวเขาเพราะปกติโก้ไม่เคยพูดอะไรทำนองนี้มาก่อน ตั้งแต่รู้จักกันมา โทไม่เคยโดนโก้แซวเรื่องแบบนี้เลย….
/ T! y: m1 H6 e7 j# x           
& @' K3 a3 C1 w/ c; w% R1 r           "ก็นิดนึงพี่ ฟูลฟีล โดนเด็กกอดฮ่า ๆ ๆ"

* }5 G& Z- |+ r* z  F; ?* K           ไม่รู้นึกอะไรโทถึงได้พูดแบบนั้นออกไป ปกติเขาไม่เคยกล่าวล่วงเกินเลยแม้แต่ครั้งเดียว ไม่ว่าจะพูดเล่นหรือพูดจริงก็ตาม ยังนึกแปลกใจตัวเองที่รับมุกโก้แบบนี้ แต่เป็นโก้เองที่พอฟังโทพูดแบบนั้นกลับทำหน้าดุไม่พอใจใส่เขาแล้วเบนหน้าหนีไป

           โทยังคงมองลอดทะลุประตูออกไป ยังคงเห็นวินที่ดีใจกระโดดโลดเต้นอยู่ที่ศาลา เพราะความจริงแล้ว ทุนที่วินได้รับนั้น มันคือเงินของเขาเอง โทไม่รู้ว่าทำไมเขาตัดสินใจช่วยวินแบบนี้ แต่เขามั่นใจ ว่าสิ่งที่ทำนั้น เป็นเรื่องที่ดีแล้ว
- b: a- J+ [2 N$ z
           เมื่อกลับจากกองกิจ โทก็มาตรวจตราทุกอย่างตามปกติด้วยความสุขที่ได้ทำไปในวันนี้ พอขึ้นมายังห้องพัก โทกลับแปลกใจ เมื่อสมุดไดอารี่นั้นเปิดออกมาหน้าที่เขาเขียนชื่อของวินไว้ แต่น้ำหมึกนั้นยังคงติดแน่นไม่จางหายไปเหมือนอย่างชื่อโก้…..!!
! @7 R  b1 Y% A) m+ m3 ]$ o

__________

วันนี้ลงให้เป็นพิเศษฉลองผู้ติดตามเกินที่คาดไว้

พรุ่งนี้จะลงตอนต่อไปตามปกตินะครับ

  A4 L/ A% ~* n/ ]1 u, E8 o/ `; z

: A& Q- V$ g5 w7 a7 O4 {0 y

Dunno

Dunno

zambaloo

สนุกดี

thekang

ขอบคุณมากครับ

reawreaw

ขอบคุณครับ

Mooooiii

ขอบคุณครับ

xoman

ขอบคุณครับ

boyzmember

ขอบคุณมาก ๆ คับ

kukkuk

ตื่นเตนเลย

supawa

ขอบคุณครับ

sonniie

ขอบคุณครับ

sizzler

ข อ บ คุ ณ ค รั บ

แมลง

สุดยอด

bbb615

คุณครับเสียวมากเลยครับน้ำแตกเลย

pt200

ขอบคุณมากครับ

risingmoons

ขอบคุณครับ

uuuukrubb

เยี่ยมครับ

iiupkoop

ขอบคุณครับ

SMBoy

ขอบคุณครับ