DarkSide อีกด้านของคุณ 2 ไดอารี่ปรารถนา

chokond

           "โท ไปกินข้าวข้างนอกกันไหม?"

           โก้เอ่ยปากชวนเพื่อนร่วมงานไปทานอาหารกลางวันร้านข้างนอกมหาลัยด้วยกัน แต่วันนี้โทนั้นมีสิ่งค้างคาใจที่ต้องไปจัดการ จึงเอ่ยปากปฏิเสธแม้ในใจอยากจะตามไปด้วยก็ตาม
4 v( R# B% W1 L
           "ไม่ล่ะครับ วันนี้ผมนัดไอ้เรย์ไว้ พวกพี่ไปกันเลยครับ"
: B, g9 ~$ ~: l- l
           เมื่อโทเอ่ยบอกเหตุผล คนอื่น ๆ ก็พากันทยอยเดินออกจากห้องทำงานไป โทมองตามหลังของโก้ เรื่องที่ฝันเมื่อคืนก็ผุดขึ้นมาทำเอาหน้าขึ้นสี ไม่รู้ว่าเป็นความฝันหรือเป็นความจริง แต่มันทำให้ชายหนุ่มรู้สึกวูบวาบไม่น้อย แม้อีกใจจะรู้สึกอิจฉาอีกคนก็ตามที เมื่อแผ่นหลังของโก้ลับตาไป โทก็หยิบมือถือขึ้นมากดสายไปหาเพื่อนสนิททันที แต่ไม่ทันที่เขาจะพูด อีกฝ่ายกลับขัดขึ้นมาเสียก่อน….
: `) E1 {5 r# \- \; g! |! W
           "ไอ้โท กูรออยู่ร้านก๋วยเตี๋ยวนะ รีบมา ตอนนี้คนไม่เยอะ มาช้าเดี๋ยวอดแดก"
           "เออ ๆ"
; h( X7 M/ S% ]$ B
           ไม่นานหลังจากวางสาย ชายหนุ่มก็รีบคว้ากระเป๋าแล้วเดินทางไปยังคณะบัญชีและการจัดการทันที
- ^8 M) ~" o( p7 k5 h( {
           นักศึกษาในคณะค่อย ๆ ทยอยกันมายังโรงอาหาร แต่โรงอาคารคณะคนไม่ค่อยเยอะมาก เพราะหลังคณะบัญชีนั้นติดกับคณะมนุษยศาสตร์ ทำให้ผู้ชายคณะบัญชีพากันไปเหล่สาวที่นั่นเป็นจำนวนมาก นอกจากนี้ที่คณะมนุษยศาสตร์ยังมีชื่อเสียงในเรื่องของอาหาร ขนมหวาน และของทอดต่าง ๆ มากมาย ต่างกับคณะบัญชีที่มีชื่อลือเลื่องของร้านก๋วยเตี๋ยวเพียงอย่างเดียว

' }" K! Y7 N# M$ R* Q" T) E0 w9 ], G           "มีอะไรวะ ถึงนัดกู"
- ^! {" {2 q/ {9 e" l
           หลังจากซื้อก๋วยเตี๋ยวและน้ำดื่มพร้อม เรย์ที่สงสัยก็เอ่ยปากถามเพื่อนทันที เพราะปกติโทมักจะนัดเจอหลังเลิกคลาสช่วงเย็น หรือไม่ หากไม่ใช่เรื่องสำคัญเขาจะเจอกันช่วงวันหยุดเสาร์-อาทิตย์ ไม่เคยนัดพักเที่ยง มีแต่เรย์เองที่มักจะนัดตอนเที่ยงเพราะเป็นคนใจร้อน

) A6 O* P# {% ^7 e  G( N           "กู มีเรื่องจะปรึกษามึงหน่อยว่ะ….."

9 E4 J8 y% q0 x7 L# ]- _* J           เรย์จากที่กำลังซดน้ำซุป ต้องชะงักไปเมื่อเพื่อนรักอย่างโทพูดด้วยน้ำเสียงที่นิ่งเรียบ เพราะโทมักจะติดตลก แต่คราวนี้มาแปลก
& j7 A. g8 k* ^9 k' s9 R7 }
" t3 o5 c! X$ ]4 s6 V) O           "มึง….มีอะไรวะ"
& @: ]6 }& y6 d* N8 u$ m3 l
3 ~  G: f. X- [# J1 _3 r/ z           เรย์วางช้อนแล้วยื่นมือไปจับมือเพื่อน สัมผัสได้ถึงความเย็นจนน่าเป็นห่วง

$ o( L5 S7 n  i- W' o$ z           "ก่อนหน้านี้…มีเรื่องแปลก ๆ เกิดขึ้นกับมึงไหม…."
           "เรื่องแปลก ๆ ?"
0 w0 V% }9 }/ W           "อืม หลังจากที่มึงไปปรึกษากับหมอกที่ชมรม มีเรื่องแปลก ๆ เกิดขึ้นกับมึงไหม"

           เรย์ตกใจหน้าถอดสีหลังจากได้ยินคำถามของเพื่อนสนิท กลัวว่าเพื่อนจะไปรู้อะไรมา
8 h' @' i+ c+ k7 {% Q$ S$ m8 b" r
( U6 f2 |$ H0 \0 I& U           "ทะ ทะ ทำไม มึงทำไม มีอะไร ทำไมถึงถาม!?"

4 _5 I% ?' C1 m( b; E$ t           โทรู้ได้ทันทีเพราะท่าทางลนลานของเพื่อน เขาจึงมั่นใจว่ามันต้องมีอะไรแน่ ๆ แต่เพื่อนของเขาคงไม่บอกอะไรเป็นแน่ เขาจึงเปิดด้วยการอธิบายเรื่องราวก่อนหน้า….

! T" d' q2 G* {* x& C) `           "มันอาจจะฟังเหลือเชื่อนะมึง แต่…ก่อนหน้านี้กู ได้ของมาจากชมรม แล้ว…มันเกิดเรื่องแปลก ๆ ขึ้นกับกู"
! D/ Q" l% c& t: w           "ยะ ยังไง"

           เรย์ยังคงกระอักกระอ่วนกลัวเพื่อนจะรู้เรื่องที่เขาไปค่ายบำบัดมา
! M. \1 f' |" |9 a' V) @
           "กูได้สมุดไดอารี่มาเล่มนึง แล้วกูเขียนเรื่องพี่โก้…พอกลางคืน กูฝันเห็นพี่โก้อะมึง"

           ฟังจบเรย์ที่นั่งเกร็งอยู่ก็ผ่อนคลายขึ้นมาทันที นึกว่าจะโดนจับได้ เรย์ละมือจากโทแล้วหันมาซดน้ำซุปต่อ
3 J: b) O5 `: Y8 j# |% z, z1 @  r
           "ซูดดด อ่า มึงอะคิดมาก กูก็นึกว่าเรื่องอะไร ก็แค่ฝันเห็นพี่โก้ แต่ก่อนมึงก็ฝันเห็นพี่แกหนิ…ตอนที่มึงฝันเปียกอะ ฮ่า ๆ"
0 k3 {6 {/ I$ s/ C           
           เรย์โล่งใจก็เผลอแซวเพื่อนออกมาถึงเรื่องในอดีตที่โทเคยเล่าให้ฟัง

, n  f! ~0 f; j+ [           "สัส ไม่ใช่ คือ ตอนที่กูฝันอะ กูหยิกตัวเองด้วยนะมึง แล้วกูก็เจ็บ เนี่ยมึงดู กูหยิกในฝันแต่พอตื่นมาแขนกูก็มีรอยแดง"

           โทพยายามเล่าและยกเหตุผลที่ทำให้เขารู้สึกไม่ปกติ เรย์พอได้ฟังก็อึ้ง เพราะเขาเองก็เคยประสบกับเหตุการณ์คล้ายกันนี้ แต่เขาไม่สามารถพูดอะไรออกมามากได้ เนื่องจากหมอกได้ย้ำกับเขา ว่าเรื่องที่เกิดขึ้นนั้นห้ามบอกกับใครเด็ดขาด
: I& v# n: I0 m5 u2 a
           อึก…
  x1 J8 e8 k' F9 L# ^
: G# w* _! m, W! L. r* }$ g           เรย์กลืนน้ำลายลงคอด้วยความกังวล พร้อมหันไปจ้องหน้าของเพื่อนรักด้วยความเป็นห่วง เพราะตอนนี้ โทอาจจะพบเจอกับเรื่องเหนือจินตนาการจริง แต่เขาไม่สามารถช่วยเหลืออะไรได้
: ?' }4 n$ E- ~) H" V
           "ทำไม…มึงไม่ไปถามหมอกดูล่ะ กูว่า ถ้าไปถามดู อาจจะรู้อะไรเพิ่มเติม"
! h6 n" |$ `- l, ]5 E) d3 F
           "เออ ขอบใจมึง"

           โทเองก็นึกตำหนิตัวเองในใจ ว่าทำไมแค่นี้เขาคิดไม่ได้ ถึงกับต้องลนลานมาถามความเห็นจากเพื่อนรัก ทั้งที่หมอกเองน่าจะตอบได้เคลียร์กว่า

9 W+ B8 W1 q  V3 ~2 K2 {           หลังจากแยกกัน โทก็กลับมาทำงานดังเดิม ในหัวมีแต่เรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อวาน และคำถามเต็มหัวที่อยากจะถามกับหมอกจนโก้สังเกตเห็น
" L  R5 E3 F6 v1 y3 |" G
3 k$ R: b% N5 V9 x3 Z7 _& N           "โท โท เป็นอะไรหรือเปล่า"

           โก้เดินเข้ามาหาโทที่โต๊ะพร้อมวางแฟ้มเอกสารให้กับเขาลงข้างกาย
: J/ N( H5 g. g: e$ M
           "มะ ไม่เป็นไรครับพี่โก้ แค่คิดนู่นนี่ไปเรื่อย"
) \0 ]) v& d- @           "อ๋อ โอเค นี่แฟ้มของเรานะ หลงมากับกองของพี่"
           "ขอบคุณครับพี่"

           โทเอ่ยขอบคุณแล้วยิ้มใหกับโก้ โก้เองก็ยิ้มตอบ ทันใดนั้นเอง ภาพใบหน้าของโก้กับน้องเขยของเขาเมื่อคืนก็แวบเข้ามาในหัวจนโทต้องรีบเบนหน้าหนีไปทางอื่น…

           พอเลิกงาน โทตรงปรี่กลับหอทันที ภาพบรรยากาศที่นักศึกษาเลิกเรียนพากันเล่นบาส บางคนก็นั่งเล่นมือถือข้างสนาม บางคนเปลี่ยนชุดลงมาซักผ้า ใช้ชีวิตกันตามปกติ แต่ไม่ใช่กับอาจารย์คุมหอ เพราะโทนั้นรีบเดินด้วยความเร็วไปยังห้องชมรมจนเด็กที่เดินสวนมาทักทายก็พากันงง ที่อาจารย์โทนั้นไม่สนใจ ผิดจากปกติ
& ^7 y' Q7 R1 r" P- f) C2 B
           "หมอก อาจารย์มีเรื่องอยากถาม"
. F& u: _6 _3 B           เมื่อเดินเข้าห้องชมรมพบว่าหมอกนั่งอยู่ที่โต๊ะประธาน โทจึงเดินเข้าไปนั่งที่เก้าอี้รับแขกแล้วเอ่ยถามทันที
4 T) W% j5 f/ j+ p" s* a& n$ W  I
           "เรื่องไดอารี่ใช่ไหมครับ"
           โทอึ้งไปชั่วขณะ เพราะเขายังไม่ทันเอ่ยปาก แต่หมอกกลับพูดมาก่อน โทไม่ตอบแต่พยักหน้าให้ หมอกยิ้มกว้างแล้วเอ่ยต่อ
5 K' j2 O, X6 u. I9 ^4 \  I
1 U0 o1 S! g& |+ u           "ผมให้เป็นของขวัญแทนคำขอบคุณที่อาจารย์ช่วยเหลือและสนับสนุนชมรมครับ เป็นน้ำใจเล็ก ๆ น้อย ๆ จากชมรม"
4 q" z# W' w1 |. C! J/ L+ ?  H# }           "...."
# ]! y1 @" w) k' v           "แต่พูดตามจริง ผมไม่ได้เป็นคนให้ไดอารี่นะครับ ไดอารี่….มันเลือกอาจารย์เอง"
. B. n, s1 K# w& P( w6 E
           "เธอ…หมายความว่าไง"
           แม้โทจะไม่เชื่อเรื่องเหนือธรรมชาติ แต่เขาไม่สามารถหาคำตอบจากเรื่องที่เกิดขึ้นได้ ทำให้เขาเริ่มเปิดใจยอมรับมันขึ้นมาบ้าง…

           "ว่ากันว่า ไดอารี่เล่มนั้น เป็นไดอารี่ที่ถูกสร้างขึ้นมาจากผู้มีพรสวรรค์ที่ไม่สมหวังในความรัก ก่อนที่จะตาย เขาอยากจะมอบสิ่งสุดท้ายให้แก่โลกใบนี้ สิ่งที่สวยงามที่จะทำให้ผู้คนที่ท้อแท้และหมดหวังในความรัก ได้มีโอกาสสัมผัส และรู้สึกถึงความปรารถนาของตัวเอง"
, f( {: |1 F2 ^5 u  N           "...."
% J7 d5 m5 O7 b0 t           โทนึกตามที่หมอกพูด ก็ดูเหมือนเพ้อเจ้อ แต่มันตรงกับเขาเลย ชีวิตรักที่ไม่สมหวัง และไดอารี่ก็ปรากฏในตอนที่เขากำลังจะตัดใจจากโก้…ซึ่งมีเพียงแค่เขาเองที่รู้ในข้อนี้
+ y& D1 ?$ H; C! `
  ?6 T; x+ Y' p2 r/ V2 A9 V" J5 t' s           "ตามที่ผมรู้มา เพียงแค่เราเขียนชื่อ หรือข้อมูลต่าง ๆ ถึงคนที่เรานึกถึงไว้ในสมุดไดอารี่ ก็จะทำให้เราพบเจอกับความปรารถนาที่ต้องการ…"

! Z% ]+ l& m9 W           หมอกว่าจบก็ยิ้มให้กับอาจารย์ โทเพียงพยักหน้ารับรู้ พลางนึกถึงสิ่งที่เขาเขียน
- y2 f& U3 {! K1 S: e* T
           ฉิบหายแล้ว!
) l, F" Z* [& L" C
( o; i' ~% A/ {9 [: f& {' d           หากที่หมอกว่ามาเป็นความจริง ชื่อที่เขาเขียนไว้ในไดอารี่นั้น….
9 j4 i. t, `5 |4 I$ c. \) ~3 Q( m
" s0 b: t3 Y# F+ f. u% n           โทรีบวิ่งขึ้นห้องพักของตนด้วยความรวดเร็ว หลังจากไขกุญแจเข้าห้องมาได้ก็ตรงไปยังโต๊ะทำงานแล้วเปิดสมุดไดอารี่ออกมา พบว่าข้อความในสมุดนั้น ส่วนที่เป็นชื่อของโก้ได้หายไป เหลือเพียงคราบน้ำหมึกจาก ๆ โทรีบฉีกสมุดหน้าแรกที่เขียนนั้นทิ้ง เพราะเขายังคงไม่พร้อมหากคืนนี้จะฝันเห็นชื่อคนในครอบครัวที่ตนจรดปากกาลงไปได้ เขายังไม่พร้อมสำหรับเรื่องนั้น….

$ V  D# \1 W/ ^! s" l! k# s0 J           ฟ้าค่อย ๆ เปลี่ยนสีจนมืดสนิท แต่โททนั้น ยังคงกริยาท่าเดิม เขานั่งจ้องไปที่สมุดเล่มนั้นตั้งแต่เย็นจนมืด ในหัวมีความคิดต่าง ๆ ตีกันยุ่งเหยิง

3 @( ^8 c- K/ s+ ^           ใจนึงก็อยากที่จะลอง ว่าที่หมอกพูดนั้นจริงหรือเปล่า แต่อีกใจก็กลัวว่าหากมันเป็นจริง เขาจะรับผลที่ตามมาได้หรือไม่….
0 v; T  N" ^. z0 L# o3 @  A
! o0 o3 o4 G! M" K           โทสูดหายใจเข้าออกเป็นจังหวะเพื่อเรียกสติ แล้วตัดสินใจลุกเตรียมไปอาบน้ำ แต่ก่อนที่จะออกจากห้อง มือของเขาคว้าลูกบิดประตูค้างไว้แล้วหันกลับมามองไดอารี่ มันเหมือนมีแรงดึงดูดบางอย่างที่ทำให้โทไม่สามารถละสายตาจากมันได้ จนในที่สุดโทเดินกลับมานั่งจ้องมันดังเดิม แต่คราวนี้ เขาหยิบปากกาขึ้นมา แล้วเขียนชื่อใครบางคนลงไป ก่อนจะลุกออกจากห้องไปอาบน้ำอาบท่า

           ก่อนจะนอน โทได้เปิดไดอารี่ดูอีกครั้ง เมื่อคิดว่า มั่นใจในสิ่งที่ทำแล้ว เขาก็ปิดไฟแล้วทิ้งตัวลงนอนเพื่อรับมือกับความฝันอันพิศวงต่อไป…
" {& q. _. `8 {  \; [( s
  M: X3 X6 s5 }& j) [9 ^           กลางดึกคืนนั้นเอง สมุดไดอารี่ที่ถูกปิดไว้ กลับเปิดขึ้นมาเองโดยอัตโนมัติ หน้าของไดอารี่ถูกเลื่อนเปิดทีละหน้า จนไปหยุดอยู่ที่หน้าที่โทเขียน
5 x0 u5 c3 j0 n; n% N( @7 X! x
- J3 a' l) {* {, W__________

           เมื่อ 6 ปีที่แล้ว ตอนที่ผมพึ่งเรียนจบปริญญาโท ผมได้คบกับผู้ชายคนนึง เขานิสัยดีมาก และดูแลผมดีมาโดยตลอด เขาเข้ามาในตอนที่ผมกำลังหมดศรัทธาในความรัก

           แต่แล้ววันหนึ่ง เขาก็บอกเลิกกับผม ผมไม่รู้ว่าทำไมเขาถึงทำแบบนั้น ไม่มีเหตุผลอะไรจากเขาเลย สิ่งเดียวที่เขาบอกกับผม

6 J' a+ @' q! k3 n+ O           ขอโทษ ขอโทษ ขอโทษ
, N+ b* M1 s% P$ ]  A" i
: ?9 `. q. y: a# c3 B/ q1 C) n           เขาบอกกับผมเพียงเท่านี้ ทำให้ผมไม่รู้เลยว่า ผมทำอะไรผิด ผมต้องปรับปรุงหรือแก้ไขยังไง ผมต้องทำอะไรเพื่อจะไม่ให้เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นอีก

, U: C! O5 Y0 U: H& f+ J6 D) i* A           ชื่อของเขาคือ….ต้อล ธวัชชัย
1 U5 N0 j) W) d2 z2 g# o  R; Z

ทัดดาว

ขอบคุณ​มาก​ครับ​

bigdure

ขอบคุณครับ

Mat28

ขอบคุณมาก

thekang

ขอบคุณมากครับ

zambaloo

สนุกดี

jua

น่าติดตามมากครับ

boyzmember

ขอบคุณครับผม

sakusakutaro

ขอบคุณครับ

supawa

ขอบคุณครับ

sonniie

ขอบคุณครับ

Tonnamcha

ขอบคุณครับ

แมลง

สุดยอด

uuuukrubb

เยี่ยมครับ

Kran13

ขอบคุณครับ

iiupkoop

ขอบคุณครับ

SMBoy

ขอบคุณครับ

2936

ขอบคุณครับ

theera

ขอบคุณ​ครับ​

lemyaa

แล้วตอลมาได้ไง