แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย chokond เมื่อ 2023-2-12 08:10
! Q* x, h. J" W7 _1 P3 M" l' G) w: D. d
หลังจากปุนออกจากร้านชาบู ก็มุ่งหน้าตรงไปยังบ้านของนทีทันที นทีได้สรุปให้ปุนฟังหลังจากที่รวบรวมข้อมูลมา ได้ความว่า ในช่วงก่อตั้งบริษัท ธร ปืน และเก้า สามสหายเพื่อนรักได้ร่วมทุนกันเปิดบริษัทและรวมกิจการกัน โดยธรนั้นเป็นคนทำธุรกิจโรงแรม ปืนทำธุรกิจคอนโด ส่วนเก้านั้นมีธุรกิจรีสอร์ท ทั้งสามคนช่วยกันจัดการและบริหารจนสามารถนำองค์กรเข้าสู่ตลาดหลักทรพย์และให้ธรเป็นผู้บริหาร ส่วนปืนเป็นมือขวาดูแลฝ่ายบริหาร เก้าเป็นคนดูแลฝ่ายบริการทั้งหมด แต่เมื่อ23ปีก่อน เก้าได้หายตัวไปอย่างปริศนา รายชื่อและข้อมูลของเก้าทั้งหมดถูกเก็บเป็นความลับ0 n( r0 e" t4 B; k# |2 l: g4 O
) n" O" A5 K' s4 L- j; L& v: ? "23ปีก่อนหรอพี่?"
- \& v/ q e& s9 d "ใช่ครับ คุณปุนมีอะไรหรือเปล่า?"% ~4 x6 V2 J/ _4 b( W$ d
"เปล่าครับ ต่อเลยครับ"
( v: J, K4 s9 s$ j2 o2 z' u ปุนเอะใจนิดหน่อย เพราะเมื่อ23ปีก่อน ตอนที่เขาอายุ7ขวบ เป็นช่วงที่แม่ของเขาออกจากบ้านไปเหมือนกัน 'คงไม่เกี่ยวข้องกันหรอก' ปุนทำได้เพียงคิดในใจ6 @5 t7 k5 V* M. |
" h: k! z" l: [: k
"นี่คือชื่อของคุณเก้าครับ พี่กันพึ่งส่งให้พี่ก่อนคุณปุนมาแปบเดียว"
' l, Z+ O) B1 W' J
! h: t7 }4 e. X( e8 @/ s5 g$ W: Z; \. m- ]" G3 W; u. |
นทียื่นมือถือให้ปุนดูช่องแชทระหว่างกันและนที ปุนจึงหยิบมือถือของตนขึ้นมาแล้วพิมพ์ชื่อนั้นเก็บเอาไว้
9 b: N: p6 t4 t8 P" C6 q
' F% ]( D/ w5 l4 I1 ~ "ขอบคุณมากครับพี่ที พี่พักผ่อนเถอะครับ เดี๋ยวผมจัดการต่อเอง"/ G- g/ P3 d* u: [( n
5 |1 [' Y& P7 m. k/ L- _' r6 ~
; e4 N- h8 G7 O( ] หลังออกจากบ้านนที ปุนขึ้นมานั่งอยู่บนรถเตรียมออกตัว แต่ชื่อที่เขาได้มานั้นรู้สึกคุ้นๆเหมือนเห็นที่ไหน
0 c! f) {# H/ @! M" O4 X( O' Z* Z4 X "ดิฐาศักดิ์ ดิ ฐศักดิ์ ทำไมคุ้นจังวะ"
& j9 W3 }$ G+ V' ^5 B! A/ W/ q; f2 w; l+ R; M& \
( j* Y+ t* |, X& r! g5 a( l& H ปุนขับรถเตรียมกลับไปยังร้านชาบูเพราะรู้สึกเป็นห่วงกัส เลยจะไปเช็คว่ากัสโอเคอยู่ไหม แต่ระหว่างติดไฟแดง ปุนอยู่ไม่นิ่งเพราะชื่อนั้น จึงได้ยกหูหาคนที่คิดว่าาจะรู้
* F4 M9 Q/ u6 |8 G5 K
( { G+ R3 l4 B% [! b9 r "ครับปุน ว่าไง"
. D" f2 q }) Y# Q: `$ ]; ^ "เอ่อ พี่ฟานครับ พี่ยังอยู่บริษัทไหมครับ"
7 p6 }: b6 S9 t* S& ~' o "ไม่ครับ พี่พึ่งถึงบ้าน มีอะไรหรือเปล่าครับ"
* _# l9 {7 R/ a3 e "ผมอยากจะรบกวนพี่ช่วยดูชื่อพนักงานให้หน่อยครับ สะดวกไหมครับ"1 `: v3 _3 z* D$ K& s6 |- U
"อ๋อ ได้ๆ พี่ค้นจากคอมที่บ้านได้ สักครู่นะ"- z/ Q7 N8 p! i$ [: i4 V# L
) z, v, J/ d) `) Z; O" I4 G9 g# ]3 M4 d
( r2 d( o) l# e" S, G4 N( U
พอไฟเขียว ปุนได้ขับรถไปจอดอยู่ที่ริมฟุตบาท เพื่อพูดคุยกับฟาน G* S/ f% D2 A$ _6 O/ W
- G. i+ V; R6 x: j "เสร็จแล้วครับ คนที่ปุนจะให้หาชื่ออะไรหรอครับ"% ^4 v, i+ K' {* a. F6 m, W
"ปองเดช ดิฐาศักดิ์ครับ หรือไม่ใช่ชื่อนี้แต่เป็นนามสกุลนี้อะครับ"
; ^$ z4 b7 t/ u7 K1 k# x$ e0 e "สักครู่ครับ"/ k/ R( G- [7 T+ N1 b# h
l# D) l2 Z0 y0 b8 t) Q8 e0 ^3 K& w
7 y/ V! c$ v/ L
ปุนนั่งลุ้นว่าจะเจอไหม ถ้าหากว่าเจอเท่ากับว่าเขามีโอกาสที่จะทำงานนี้สำเร็จ แต่ถ้าไม่ อนาคตของบริษัท อาจจะลำบาก
" j: {- w2 p4 c6 b, J0 H9 t
2 G X0 L* z, w2 j5 t, v "เจอแล้วครับ คนที่นามสกุลดิฐาศักดิ์ เป็นหัวหน้าผู้ดูแลงานเอกสาร ชื่อว่า ปภาวี ดิฐาศักดิ์ครับ"
3 C" u& b2 l, ~1 o "อะอะไรนะครับ! คนดูแลงานเอกสาร"
0 m) D; C- n2 R% W1 X' g "ใช่ครับ ปุนมีให้พี่ช่วยอะไรอีกไหมครับ"$ j+ }+ j' d4 M
"มะ ไม่ครับพี่ฟาน ขอบคุณมากครับพี่"
, r7 Y4 t% B# a) j3 U8 S
1 f1 V8 |& G% a$ O' e# @* ]2 i5 N+ `! i# g
หลังวางสาย ปุนนั่งอึ้งอยู่ในรถของตัวเองจนไม่รู้ว่าเวลานั้นล่วงเลยมานานขนาดไหน กว่าจะได้สติ ท้องฟ้าและบรรยากาศโดยรอบก็มืดไปหมดแล้ว ปุนนั่งจ้องมือถือของตนที่เปิดหน้ารายชื่อโทรออก แต่สุดท้ายก็กดปิดหน้าจอแล้วปุนตัดสินใจออกรถทันที* q! @% T( o7 `& U
+ I5 t( z0 a) V$ ^+ j: F1 Y- c. h' Q- X8 H# E' z
"เชี่ย สายแล้ว"- ~% Z4 i I) c' U7 e- f' @
5 p6 d3 A3 j9 W
กัสบ่นกับตัวเองที่มึนๆจากอาการแฮงค์เมื่อวาน แล้วรีบทำกิจวัตรก่อนออกจากบ้านโดยเร็ว
3 c- z4 g; o- O- v $ I# F. C2 K# ?3 [) S
"แหม่ เมื่อวานนี้หนักล่ะสิเรา"( H& M& `1 T9 @. s
"นิดหน่อยอะ"8 p$ s, u0 Y. D7 I
กัสคุยกับแดนที่เดินเข้ามาทักเขาระหว่างรอลิฟต์ขึ้นไปชั้นบน ทั้งสองคุยกันบ้างนิดหน่อยจนลิฟต์เปิด และเข้าลิฟต์ขึ้นไปทำงานพร้อมกัน7 Z1 T) W7 u$ w8 d/ X/ f
. o+ Z5 @7 P. c* D; [" p9 ]+ ` "เอ่อ พี่แดน คือ ปุนเขาเป็นยังไงบ้างพี่...."กัสอยากรู้ว่าปุนมีท่าทียังไง เขาจะได้เตรียมตัวรับมือถูก }& x( B. F9 h( C# G/ g: k3 z
! U! ]8 H" k. g c6 p
"อืม วันนี้พี่ยังไม่เห็นคุณปุนเลยนะ ทำไมหรอ หรือว่าเมื่อวาน....."* f _) U$ M; i9 ?4 L, j2 a/ h
"หึย ไม่มีอะไรพี่ อ๊ะ ถึงชั้นผมแล้ว ขอตัวก่อนครับ"
& T2 W6 s4 ]! z3 F( a% d9 A/ d7 A( R
$ U/ F8 ?, j5 j- d& n5 T0 f: [ ปุนขับรถตั้งแต่ดึกเพื่อเดินทางมายังบ้านของกัส มาถึงก็เกือบเที่ยงคืนแล้ว ขณะที่ลงจากรถแล้วนั้น พ่อกับแม่ของกัสต่างพากันออกมาดูวว่าใครมาหาดึกๆดื่นๆ3 P1 x L& e' o5 |
1 v& L6 D/ s( Z: t4 W! R- i- F8 n5 K7 e0 W
ปุนเดินตรงไปยังหน้าของผู้ใหญ่ทั้งสอง เขาจ้องไปยังใบหน้าของพ่อกัสอย่างพิจารณา ก่อนที่ทุกอย่างรอบๆตัวเขาจะหมุนวนรอบๆตัว แล้วสายตาของปุน ก็ค่อยๆมืดลง มืดลง...# u: H9 p7 o4 `( B) v% i7 k
% s* b% |# s" u; L% T
a( t! o3 J( j" y- Q
ปุน ปุน ปุน& W- H" v( Q$ x3 _" j2 P0 ^
- M2 q8 d& {7 D9 c& u& i4 y0 T+ G
$ C d- b* ]; u( @$ ~ เสียงเรียกชื่อของเขาดังขึ้นมาอย่างต่อเนื่อง ปุนลืมตาขึ้นนมาพบว่าตัวของเขานั้น ตอนนี้ได้นอนอยู่ที่บนเตียงนุ่มขนาดใหญ่ ) {& s2 ^1 N. P% \" i* W# ^
; _" x5 Q( S: C/ H4 p
"ตื่นแล้วหรอ มาๆ ลุกไปล้างหน้าล้างตาแล้วมากินข้าว แม่พึ่งทำเสร็จร้อนๆเลย"$ S! x v1 r( E/ H& Z
. h2 m# [4 U! c, B
+ J( [, A8 A) e
ปุนพยุงร่างของตนเดินไปเข้าห้องน้ำ เขาตักน้ำขึ้นมาล้างหน้าแล้วนึกถึงเรื่องเมื่อวาน ระหว่างทางที่มาเขาแวะซื้อกาแฟเพื่อให้ตาสว่างในการเดินทาง แต่แอบหยิบเบียร์ติดมาด้วยเพราะเครียด นั่นอาจเป็นสาเหตุให้เขาสลบไปตอนที่ลงจากรถ
. J. h8 r, h* c0 H7 [
: G9 F$ Y1 k( R" V Q) I& Q' L! P4 t. r% l1 G& u/ ?' r) U, W z6 a
"มาๆ นั่งๆๆ นี่ซุปกระดูกหมู แม่ทำไว้ให้"
$ m" Q$ X/ ~- C7 i" ^ "ขะ ขอบคุณครับ แล้วเอ่อ พ่อล่ะครับ"
2 @5 T- H9 f$ U& z5 j ปุนเอ่ยขอบคุณแล้วถามหาพ่อของกัสก่อนจะซดซุปร้อน% u, i* U" J* d8 v: p7 E
"วันนี้พ่อเข้าสวนแต่เช้า มีลูกค้ามาขึ้นเอง เลยต้องไปคุม"
! }" e7 I3 g) Z9 }. Y$ Q* }$ C3 x0 d' w- e7 c; Y; l( G5 L
+ m/ f5 P0 E" r; X9 v
ปุนพยักหน้ารับรู้แล้วทานกับข้าวของแม่กัสจนหมด แล้วขอตัวไปหาพ่อของกัสเพราะมีธุระจะคุยด้วย ปุนขับรถเข้าสวนจนเจอกับพ่อของกัสที่คุมคนงานขนของให้ลูกค้า หลังเสร็จกิจพ่อของกัสก็เดินมาหาปุนที่ยืนรอเขาอยู่$ y. Z3 e5 \$ \
! ^% U: `) ]- {5 z' `( n; x3 P6 X "เป็นไงมาไงล่ะฮึ"" T: E/ A B2 F! a( v
"ผมมีเรื่องจะปรึกษานิดหน่อยครับ คุณพ่อครับ"6 s# X6 I. B* N5 M* y' f
"อืม มีอะไรก็ว่ามาสิ"% ~: ^* N4 I; e: Y0 Y; L
"คุณพ่อชื่อจริงชื่อ ปองเดช ดิฐาศักดิ์ใช่ไหมครับ"+ D2 |, } W* ^6 o$ i
"ใช่ ถามทำไมล่ะเรา"/ R' {( r, G" A3 _6 r5 s- u
พ่อของกัสยังคงคุยตามปกติ แต่ฝั่งปุนนั้นกลับปากหนัก หลังจากยืนยันตัวอีกฝ่ายแล้ว เขากลับไม่กล้าพูดสิ่งที่เขาคิดอยู่จนพ่อของกัสหันมาจ้องหน้าเขา
6 N0 D; F0 R2 d# N) @7 E "เอ้า มีอะไรจะคุยกับพ่อว่ามาสิ ไม่ต้องเกร็ง มีอะไรปรึกษาล่ะ"ปองเดชยื่นมือมาบีบที่ไหล่ของปุน
" K: Q/ l$ q6 I. d" N
: r! q7 L. P5 e# O) b "...ผมเป็นลูกชายของพ่อปืนครับ..." พอปุนว่าจบ ปองเดชชะงักตัวพร้อมปล่อยมือออกจากตัวของปุน แล้วยืนจ้องปุนห่างๆ สีหน้าของปองเดชนิ่งเรียบยากจะคาดเดา1 N* @3 g1 Q% @, S' l1 t u
% \4 Z. O( v' R. T( ~! G "..."4 {$ _- v& s3 v' y0 M- {/ b6 r
"..."
* ]. v: X ~9 j6 l! H "ลูกของปืนหรอ..?"7 r" k: W2 Y2 U' @0 V% Z# f
"ครับ"
0 p2 n. D- I# ~& q {0 p, |, G "อืม แล้วมาที่นี่ มีธุระอะไรล่ะ"น้ำเสียงของปองเดชี่ก่อนหน้าอบอุ่น เป็นกันเอง บัดนี้กลับเย็นชา ไร้ความรู้สึก
" m( \$ o3 ^+ @: h- j
$ l& E1 F0 | F "ผมมีเรื่องจะขอร้องครับ ตอนนี้บริษัทกำลังแย่..."
) ~" N2 s1 _; f) r" l "หึ จนได้สินะ"ปองเดชพูดขัดปุน ปุนเลยเงียบไปชั่วขณะ ความสับสนได้ตีกันในหัวของปุน เพราะที่รู้ว่าทั้งสามคนสนิทกันจนเมื่อ23ปีก่อน ปองเดชหายตัวไป รู้อีกทีนักธุรกิจรีสอร์ทคนนั้นกลับทำสวนดอกไม้ในหมู่บ้านชนบท- O( G+ b2 ~# \: K3 s8 N
2 [) F7 ~; f% x, V. r "เกิดอะไรขึ้นเมื่อ23ปีก่อนหรอครับ"
5 E% @" M# ~& C7 c- S ปุนยิงคำถามที่สงสัยออกมาตรงๆ เขาคิดว่าถ้ารู้เรื่องราวนั้น อาจจะสามารถตอบคำถามหลายๆอย่างได้/ S: N/ G5 G, G" x1 A( M
0 z+ S) Y- X8 Y* G "23ปีก่อนหรอ ตอนนั้นยังเด็กอยู่สินะ 7ขวบได้ไหม"
( L6 {+ i& E+ S0 \) W$ N0 c a c "ใช่ครับ ตอนนั้นผม7ขวบ ตอนนั้นมันเกิดอะไรขึ้นหรอครับ แล้วคุณลุงรู้จักแม่ของผมไหมครับ รู้ไหมครับว่าตอนนี้ท่านอยู่ที่ไหน"
2 j, ?+ [( h- k "..."9 `% x7 W: B& C& J
"..."
5 J( t; d& n" ]4 N4 l! _& q8 V2 y "พ่อของเราไม่ได้เล่าอะไรให้ฟังเลยหรอ"ปองเดชจ้องหน้าของปุน ปุนส่ายหัวเบาๆเป็นคำตอบว่าเขานั้นไม่รู้เรื่องอะไรเลย
; Z+ j# \ F% P- F6 Q/ [ "23ปีก่อนเกิดเรื่องอะไรขึ้น ลุงคิดว่า ปุนไปถามพ่อของปุนดูเองดีกว่านะ แต่ว่า....ลุงตอบอีกเรื่องนั้นได้"" ^% u& f8 A0 u+ V& _9 `
3 P# ]* ?6 v% f: f
/ l- b0 d) \3 g' B: D/ d/ A( X "ฮัลโหลครับพ่อ อืม มีอะไรหรือเปล่าครับ ห๊ะ ตอนนี้เลยหรอครับ รีบขนาดนี้มีอะไรหรือเปล่าครับ ได้ครับ ครับ แล้วเจอกันครับ ให้ซื้ออะไรไปฝากไหม"
$ m8 }0 u: n2 o4 I% W3 w y ปุนวางสายจากพ่อที่จู่ๆก็โทรมาหาบอกว่าให้กลับบ้านด่วนตอนนี้เลย แม้จะไม่รู้ว่าเรื่องอะไรแต่น้ำเสียงที่พ่อของเขาพูดนั้นจริงจังมาก ซึ่งกัสไม่เคยได้ยินมาก่อน
7 S; W% y+ w7 d+ W+ `: A. B; I
! O* ]( z' O( Y9 H8 S, G
2 B4 h- [7 l% }; F. I: X ปุนขับรถกลับบ้านของตัวเอง ขณะขับรถพลางนึกถึงเรื่องที่พ่อของกัสเล่าให้ฟัง เขาขับรถไปยังบ้านของกัสแล้วมองหน้าแม่ของกัสอย่างพิจารณาทุกส่วนบนใบหน้า ก่อนจะกล่าวลาแล้วออกเดินทางทันที แต่ไม่ทันที่จะออกจากตัวจังหวัด 4 O L3 V6 f( i2 r
$ }( F# P4 g! w* G8 a4 L3 f0 {3 P. w7 L. R
เอี๊ยดดดดดด ปั๊ง!!!( ~2 f" ~2 L4 l% K
- V' y3 y! Y \0 z$ {+ S+ i
, m# Y4 T5 [+ s! g ปุนลืมตาตื่นขึ้นมาหลังจากหลับไปนาน แถมรู้สึกเจ็บหัวนิดๆ พอจะยกแขนขึ้นมาจับดูกลับขยับแขนไม่ได้ ภาพตรงหน้าค่อยๆชัดขึ้น เสียงผู้คนคุยกันแจรอบตัวเขาดังจนเขาแทบทนไม่ไหว จนกระทั่งร่างกายของเขาเริ่มปรับตัว ภาพที่อยู่ตรงหน้าชัดขึ้นเรื่อยๆ
# G& C& S3 P5 s: O# T6 u 7 g: g; @1 W# Y9 y1 S7 t/ n4 e8 M3 K
"พ่อ พี่ธัน กัส ทุกคน มาทำอะไรกันครับเนี่ย"! B' h8 b6 f2 V3 m% R& [! U# H
ปุนเอ่ยเรียกชื่อคนที่เห็นตรงหน้าแต่กลับไม่มีเสียงลอดออกมามีเพียงเขาคนเดียวที่ได้ยิน
2 U9 _4 R2 D+ b( }- ~9 E
/ X9 ~( C( o# _8 s; p9 H) Q8 |/ I2 I6 `7 ~! X8 {3 _
"น้ำ น้ำ น้ำ"
. f8 e% a5 D$ T% `% R: U( K ปุนพยายามเค้นเสียงให้ดังที่สุดเท่าที่ทำได้ ก่อนที่กัสจะหันมาเห็นเลยรีบเดินเข้ามาหยิบแก้วน้ำแล้วเสียบหลอดยื่นให้กับปุน/ g; S8 k# Z* L3 O+ g2 f# N
2 d4 \4 G1 o" d- {( g
"ปุน ฟื้นแล้วหรอลูก เป็นยังไงบ้าง"
5 V% `' t8 Y: n! I8 {( ]+ p5 J พ่อของเขาและแม่ของกัสรีบเดินมาหาเขาที่นอนเป็นผักอยู่บนเตียง เขาค่อนข้างสับสน แต่ไม่เกินความคาดหมาย
- Z6 M/ X6 R, E/ [' K, [0 _9 j% X$ y W: ]- X. K1 {. ~0 N
& s U7 l- p5 ]# c( p ไม่ทันได้ตอบอะไร หมอก็เข้ามาตรวจร่างกายของเขา แล้วบอกว่าเขานั้นแขนหัก ต้องใส่เฝือก และบริเวณศีรษะได้รับการกระแทก แต่ไม่เจออะไรผิดปกติ อาจจะนอนนอนดูอาการอีกหนึ่งถึงสองวัน$ ]4 i. q6 N# ]; _2 n/ x: T/ h& c
: m# N; m! ^9 j" n. E$ P; r
"แล้วนี่ มากันทำไมเยอะแยะครับ"; p* U1 l7 ]! |2 ^7 X% J
"พวกเราออกกันไปก่อนดีกว่า ปล่อยให้ปุนพักผ่อน"
( D% P' _( S; g1 o4 j; d9 n กันที่ยืนเงียบมานานเอ่ยขึ้น ก่อนที่จะเดินออกจากห้องพร้อมกับแดน นที ธร ธัน รวมไปถึงกัสและเก้าด้วย ทิ้งให้ในห้องเหลือเพียงปุน ปืน และแม่ของกัส
* l6 V# S5 u! ~9 B/ h
5 s3 x% _& G0 }. I* w6 W+ U9 c7 s7 X2 }1 Q3 M& ~; U* ]7 y
ทั้งสองคนยืนเกาะขอบเตียงมองดูปุนที่นอนตรงหน้า แล้วแม่ของกััสก็ยิ้มดีใจพร้อมน้ำตาไหลนอง ส่วนปืนนั้นมองไม่กล้าสบตากับปุนเพราะรู้สึกผิด$ A# @: @6 m8 L% s7 \. U9 I+ ~
" K. S9 l/ ?5 V "ผมจำได้ว่า ก่อนหน้านี้ผมกำลังขับรถอยู่ แล้วก็...."8 t. z8 r" H/ T$ Z9 ~
"ไม่เป็นไร ไม่ต้องคิดถึงมันหรอก มันผ่านมาแล้ว"" g/ @1 ~( J- _8 R" C
"แล้ว ทำไมถึง... ผมนอนมากี่วันแล้วครับ"ปุนเปลี่ยนคำถาม
8 p K8 e' n+ A/ P& G+ G( w6 |# l ) w7 J( \& E5 X! J% w7 P+ |
"สองวัน แกหลับไปสองวัน"
! O5 Q5 {7 {( `3 p "แม่ใช่ไหมครับ นี่..แม่ใช่ไหมครับ"หลังฟังคำตอบของพ่อ ปุนก็พยักหน้าแล้วหันไปมองหน้าของผู้หญิงอีกคน พร้อมสะอื้นด้วยความคิดถึง
- b3 \0 ]0 a2 u3 V$ `+ n) Q9 t
. m, I1 [7 o7 X1 r "ใช่ ใช่แล้วลูก แม่อยู่นี่แล้ว ฮึก แม่ขอโทษนะที่ไม่ได้อยู่ดูแลหนู "
: c/ O& E5 f" R8 b0 n1 Q+ @+ J "ฮึก ฮืออ ครับ แม่ไปไหนมา ผมคิดถึงแม่ ฮือ"! M% L# m( ?6 |% @
ปุนปล่อยโฮร้องไห้ออกมาอย่างหนัก ความรู้สึกต่างๆพรั่งพรูออกมา ภาพที่เขาเห็นแม่ครั้งสุดท้ายเมื่อตอน7ขวบ ที่แม่เขานั้นทะเลาะกับพ่อในตอนเช้าก่อนที่จะไปส่งเขาไปโรงเรียน พอกลับมาตอนเย็น แม่ก็ไม่อยู่บ้านแล้ว และพ่อของเขาก็ไม่เคยเอ่ยถึงแม่อีกเลย
4 ]# a; h8 z9 _5 n; k& ^' q) P% Q1 i& x u) Z t
& A: w( {8 ~0 t0 R7 U( y
ปุนพักรักษาตัวจนหายเป็นปกติดี มีเพียงแขนข้างขวาที่ต้องใส่เฝือก 1อาทิตย์ หลังจากออกจากโรงพยาบาล ปุนพยายามเค้นความจริงจากทุกคน แต่ไม่มีใครยอมเล่าให้กับเขาฟัง และพ่อกับแม่ของเขาได้ให้กัสมาอยู่คอยดูแลเขา! Y! I% A) d6 i% e0 \! x2 J, g
0 _& C( I8 S9 T1 _2 u4 q2 {' }0 a. j% n5 a
"ไม่เป็นไรครับ ผมจัดการตัวเองได้ แค่เเขนหักข้างเดียวเอง"+ i7 L/ p m* S
ปุนนั้นปฏิเสธความช่วยเหลืือจากทุกคน ไม่ว่าจะเป็นพ่อ แม่ ธัน ลุงธร จนกระทั่ง V# l: e/ \8 t
2 {2 |$ B" g) x
"ไม่ต้องดื้อ ไม่ใช่เวลา"กัสที่ทนฟังปุนปฏิเสธทุกคนจนทนไม่ไหวเดินเข้ามาเข็นรถเข็นของปุนไปยังรถของตน แล้วจับปุนยัดเข้าเบาะข้างคนขับ- H- I: b" e$ I0 V, R/ t
+ v! q2 a2 i, g( w& i# h. n( P "กัส จะพาเราไปไหน"
8 b6 M" m% M' z5 u! _ "ไปบ้านไง"
7 ?/ O% l' F2 A0 n' K "ไม่เป็นระ..."
! h. R V2 z, E3 Z' n3 }' v# J "หยุด พอเลย ไม่ใช่เด็กแล้ว หยุดดื้อ"
- _5 R S# u* ^* ^+ i "ไม่คือ.."
6 w7 D, H, {- g3 G1 D "หยุด!"
: ]8 p& h# V) _+ x# c! s' J6 F9 i "แต่"
* z) q( {" T7 U3 _5 Z- y "เงียบ!"
2 [3 ]( t: K. r ปุนที่เถียงไม่ไหวก็เก็บปากรูดซิบนั่งเงียบๆจนถึงที่หมาย พอถึงบ้านของปุน กัสจัดแจงทุกอย่างให้ปุนเพียงนั่งนิ่งๆมองดูกัส
8 ~2 w( u0 c8 n% U9 X* e! q! Y7 W# y) s. _6 M8 c6 S; o9 O: O' x% v
3 z7 I4 X, N2 l5 ?/ h$ K ปุนรู้สึกปวดฉี่ขึ้นมาขณะที่กัสกำลังจัดของจากกระเป๋าเพราะกัสจะมาค้างด้วยจนกว่าปุนจะถอดเฝือก ปุนเลยแวบไปเข้าห้องน้ำ แต่พอเขานั้นจะปลดซิบกางเกง กลับทำไม่ได้เพราะมีมือแค่ข้างเดียว
8 w( `6 t3 F; |7 r, Q ( d. [ i& J7 S& E
"ปุน ปุน ปุน อยู่ไหน"0 R" {2 Y7 ^+ o+ Q! x" H
กัสเอ่ยตะโกนเรียกหาปุน แต่ไม่มีเสียงตอบกลับเลยรีบเดินหา จนมาเจอกับปุนที่ยืนบิดตัวอยู่ในห้องน้ำ
. A# g0 J! D! j0 S# l, } 4 ~& N" u- s; U$ ?1 d- O1 @
"ทำไมเรียกแล้วไม่ตอบ แล้วนี่มาทำอะไร"" K/ M* |0 o6 ?" n2 \' Y) r
"เอ่อ คือ เรา"
. Z- o( D/ c! J7 P กัสมองดูปุนที่ยืนหมุนไปหมุนมาเลยเดินเข้ามาหา พอมาใกล้ปุนกลับเห็นกางเกงของปุนที่เปียกไปด้วยของเหลว9 g/ U! s( j- }/ y3 C
% Y2 I% a" Q* U6 H* H' ? "โห นี่พึ่ง30เอง กลั้นไม่อยู่แล้วหรอ"กัสเอ่ยแซวที่เห็นปุนฉี่รดกางเกง
& ?9 A# I8 q, F% q$ D% F "จะบ้าหรือไง กะ ก็แค่ ก็แค่ปวดฉี่ แต่เนี่ยแขนเนี่ยมันไม่ถนัดเห็นไหม เลยไม่ทัน"ปุนโวยวายแล้วยกแขนที่ใส่เฝือกให้ดู กัสก็ขำตามมาก่อนจะเดินมาหาแล้วถอดกางเกงของปุนลงจนเหลือเพียงบอกเซอร์และชั้นใน
$ H5 j. ^3 u& V. }1 H 2 Y; N3 R2 I+ Y
"เห้ยกัส จะทำอะไร"
/ K; \' Z# s2 [ "กางเกงเลอะก็เปลี่ยนสิ"
0 S1 S2 @8 d+ u% S; j "เห้ยไม่ต้องเดี๋ยวเราทำเอง"
( q3 N: ~* s) }" Y* d ปุนตกใจดิ้นหนีมือกัส แต่ก็ไม่พ้น กัสทำการถอดกางเกงของปุนออกมา หน้าของกัสที่อยู่ระดับกลางลำตัวของปุนกำลังมองภาพตรงหน้า ปุนเองก็ตกใจเลยหันตัวหนี กัสเองก็ยืนขึ้นแล้วเบือนหน้าไปอีกทาง2 n7 B3 @# K* q8 ?9 P
8 G" L* e) j/ L) m+ r/ G: U5 z "ทำเองได้หรอ งั้นเรารอข้างนอกนะ แต่ถ้าทำไม่ได้เรียกนะ ไม่ต้องอาย มีอะไรก็บอก โอเค๊"
7 x$ I: @6 h/ }% G; i
0 n- l( X0 [' G/ U6 m: Q# i "ระ ระ รู้แล้ว -///-"& r0 x3 v3 v: _# a3 ?! X) R
หลังกัสออกจากห้องน้ำ ปุนก็ถอดผ้าที่เหลลือออกจนหมดแล้วใช้ผ้าขนหนูที่กัสเอามาให้พันรอบเอวตัวเอง แล้วเดินไปหยิบชุดในห้อง กะว่าจะอาบน้ำแล้วแต่งตัวในห้องเลย' `& U1 n3 |; j, b: b; o
- b/ o; p! a. t) E/ H8 ?
- E [+ K" U5 i5 Y8 Z6 U$ N
แต่หลังจากที่ปุนจะอาบน้ำด้วยตัวเองนั้น เขาก็ทำอย่างทุลักทุเล เพราะแขนใส่เฝือกที่ตึงจนขยับไม่ได้ แถมยังโโนน้ำไม่ได้อีก ทำให้ลำบากในการอาบน้ำสุดๆ แต่ก็ผ่านพ้นมาจนได้" f) G4 C. ~$ F5 y: w
% c& R9 B/ E8 b4 a1 e
+ O y# w t; ~% B' W" y% M7 o* B วันต่อมา ปุนก็ทำเก๋าว่าอยู่ด้วยตัวคนเดียวได้ แต่สุดท้ายก็ต้องพึ่งกัส- d' b. w% ? x" {
; J, i8 e/ N/ E
"กัส คันหัวอะ สระผมให้หน่อยสิ"
" ?8 d$ t0 Z) z' X "หึ นึกว่าจะแน่"5 n* ^% M* ^8 d+ C# j# z
"กะ ก็สระผมมันต้องใช้สองมือนี่"
: A% \1 e6 p* c# `1 P+ T9 s+ @& a, P8 a) {7 p) S8 F U
7 g4 z. y5 ~" u5 ], b$ r) Z' v กัสขี้เกียจเถียง เลยจับปุนสระผมเหมือนกับสระให้เด็กน้อย ตัวปุนที่สวมเพียงกางเกงในตัวเดียวนั่งยองๆให้กัสสระผมให้ พอสระเสร็จ กัสก็จะเช็ดให้แต่ปุนห้ามไว้
- ~3 w2 T, k# _" G: {) |% }% L4 E! Z
; s5 J7 J, P2 l2 F: ^' b
ปุนอยู่กับกัสได้ตามปกติจนกระทั่งคืนที่สาม ที่เขารู้สึกมีอรมณ์ขึ้นมาเพราะไม่ได้ช่วยตัวเองมาหลายวัน ปุนรู้สึกอึดอัดจนนอนไม่หลับ เขาเลยตัดสินใจช่วยตัวเองแต่ชักด้วยแขนข้างที่ไม่ถนัดจนเสร็จ
9 w$ w6 F9 F. e# m* G) \
0 J2 }' F) r. n# G; b. i, |9 H5 O6 X& l6 d3 x. a+ m
พอได้อยู่ด้วยกันแบบตัวติดกัน ปุนเริ่มรู้สึกดีกับกัสมากขึ้น แต่จะมีฟีลเขินบ้างบางเวลาอย่างตอนที่เขาต้องทำเรื่องส่วนตัวแล้วกัสมาคอยดู) I" r; Z/ D. u* T
+ z; k7 f4 b( J
5 }. t6 b) {7 Q7 u4 m ระหว่างที่อยู่ด้วยกัน ปุนรู้สึกดีเมื่อเทียบกับเมื่อก่อน อยู่กับกัสเขาไม่ต้องพยายาม ไม่ต้องฝืนใจเพื่อทำให้อีกฝ่ายสะบายใจ และกัสเป็นคคนง่ายๆ มีอะไรรู้สึกอะไรก็พูดออกมา ปุนพยายามเลิกหมกมุ่นกับกัสแล้วหันมาโฟกัสที่เรื่องการประชุมบริษัทแทน เมื่อเห็นว่าปุนจริงจังกัสเลยเอ่ยปากเล่าให้กับปุนฟัง
% [! M9 a' v& Q4 \
: H1 u* S5 m, ^6 V
7 u; A3 w& F P4 b ในตอนที่ปุนประสบอุบัติเหตุณ์ วันเดียวกันนั้น กัสกลับบ้านไปเจอกับพ่อ พ่อของเขาเล่าให้ฟังว่า เมื่อ23ปีก่อน ธรและปืนต้องการนำบริษัทเข้าตลาดหลักทรัพย์ แต่ตอนนั้นสถานะการเงิน การบริหารต่างๆยังไม่ยังไม่เสถียรดี เก้าจึงไม่เห็นด้วย แต่ธรกับปืนไม่ยอมฟัง และไม่สนใจคำพูดของเก้า
- F1 S6 K& C, ]: }( J6 h) V! A1 ~5 ]" D& F
$ U3 d3 e* a. s) ^2 { ธรกับปืนได้ไปหาผู้มีอำนาจ ณ ขณะนั้น แล้วดำเนินการต่อจนสำเร็จ พอบริษัทเข้าตลาดแล้ว ก็ได้แบ่งหุ้นให้กันเพื่อรับเงินปันผล แต่เนื่องจจากที่มานั้นไม่ถูกต้อง ทำให้ ดีซีวายมีชนักติดหลังต้องคอยทำตามคำสั่งของผู้มีอำนาจขณะนั้น เก้าที่ทนอยู่เฉยไม่ได้จึงได้ตัดสินใจต่อต้าน และส่งข้อมูลให้นักข่าวอย่างลับๆ จนในที่สุด ผู้มีอำนาจถูกจัดการ แต่นั่น ก็มาพร้อมกับความสูญเสีย เพราะผู้มีอำนาจได้ล้างแค้นทิ้งท้ายด้วยการพรากภรรยาสุดที่รักของเก้า
. `+ t: J" `& W6 l4 C K9 Q2 U# l) u5 T% K4 w1 O( o r, I& ]
4 N+ J( n; x3 G& R( z: q" w: P
เก้าเสียใจเป็นอย่างมากกับการตัดสินใจครั้งนั้นที่ทำให้คนที่เขารักต้องถูกจบชีวิตลง ลูกทั้งสองต้องกำพร้าแม่เพราะการตัดสินใจของเขา เขาออกจากบริษัทแล้วย้ายบ้าน ส่วนแม่ของปุนพอรู้ถึงเรื่องที่เกิดขึ้น ก็มองหน้าปืนไม่ติด และรู้สึกผิดที่สามีของตนเป็นต้นเหตุให้ภรรยาของเก้าเสียชีวิต พิม หรือแม่ของปุนจึงได้ตัดสินใจออกจากบ้านแล้วไปอยู่กับเก้า และคอยดูแลเก๋และกัสด้วยความรู้สึกผิด( E3 u0 A! d- Y% l9 o, q
% q8 u- u( y, p6 y4 l# V "ทะ ที่พูดมา จริงหรอ") z- @( Z. _( ?6 h1 a, P6 _
"เท่าที่เรารู้ว่าก็เป็นแบบนี้แหละ"
0 Z$ a2 I" z0 s7 ], A "แล้ว...กัสโกรธพ่อเราไหม ที่ทำให้ เอ่อ แม่ของกัสต้อง...."
T, `" v9 F! z$ W "ไม่รู้สิ เรื่องมันก็ผ่านมานานแล้ว เราเสียแม่ไป พ่อของปุนก็สูญเสีย ปุนเองก็สูญเสีย ถ้าเราเอาเรื่องนั้นมาเป็นเรื่องในตอนนี้ ก็จะมีแต่เสียกันมากขึ้นไปอีก"2 j4 j5 b: n9 s$ e& I. R
ปุนพอฟังความคิดของกัส ก็รู้สึกนับถือใจของกัสที่ปล่อยวางได้ขนาดนี้ แต่ก็ไม่แน่ว่ากัสจะรู้สึกแบบที่พูดจริงๆ หรือเพียงแค่โกหกเพื่อให้เขาสะบายใจ
/ B0 i( E% v# m6 }! M8 e$ w6 ]. {/ X+ x f
" I: m! j5 r& ?: |2 g นอกจากนี้ กัสยังเล่าให้ฟังอีกว่า หลังเกิดเรื่อง ลุงธรและปืนรู้สึกผิดเป็นอย่างมาก และอยากจะช่วยเหลือเก้า แต่ธรสิ่งที่ทำได้ดีที่สุดคือการปล่อยให้เก้าและพิมได้ใช้ชีวิตกับครอบครัวให้มีความสุข และเลิกยุ่งกับเรื่องวุ่นวายของบริษัท แต่ใครจะไปรู้ว่ากัสนั้นได้เข้ามาทำงานที่ ดีซีวาย เก้าเองก็ช็อคเพราะไม่รู้ว่าบริษัทที่กัสทำงานคือที่เดียวกับที่เขาร่วมก่อตั้งมา
: B/ ^; y( K. H8 y" G+ t4 z6 f
$ c4 W$ h+ H" b+ B0 Q! j" R "พ่อของเราโอนหุ้นให้กับเรา แล้วให้เราตัดสินใจเองว่าจะเลือกอะไร"
q6 E3 r9 G8 W' n- I, y: V "แล้ว...กัสเลือกหรือยัง ว่าจะอยู่ฝั่งไหน"6 h! ]# t7 Y2 J/ j8 h4 V( |+ F t b+ M
ปุนจ้องตาของกัสรอคำตอบ แต่กัสกลับหลบตาปุนแล้วเดินจากไป ทำให้ปุนรู้สึกไม่สะบายใจ ทั้งที่ปากกัสบอกว่าให้อภัย แต่สายตาของกัสนั้นไม่ชัดเจนว่าอยู่ข้างเขา ถ้ากัสเลือกที่จะช่วยฝ่ายอเนก เท่ากับว่าฝั่งของเขาจะแพ้ทันที..
z: k8 l4 H: D" m9 V8 _' Y: Z' ]7 h3 `6 f0 K! u
5 I+ |+ ~' X; [1 M; X& `8 T
, N: U) k" M& {( p* Y! E1 [2 W5 B* h3 d8 p" O4 ]* m
9 x' A. X+ @4 i4 h5 a: g. r. b) K$ E& ^( X2 }6 }+ r' a4 H7 f; _# t: v
) }- _! c/ V, V1 Q0 _
__________ 8 J4 y; d. |) U1 f! b6 i$ ?
อาทิตย์หน้าก็จะจบแล้วนะครับ ตอนจบมีฉากเสียวนิดหน่อย ส่วนที่เหลือจะมีแต่ในตอนพิเศษ ซึ่งผมไม่ขอลงนะครับ สงวนไว้สำหรับอีบุ๊ค
, q4 ^" ^& {/ H# f3 ]- G( Oสัปดาห์ต่อ ๆไป จะลงเรื่องอะไรก็ฝากติดตามด้วยครับ
' K1 U" {1 ?) v: f |
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2023-2-12 08:07:13
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2024-10-7 00:18:18
โพสต์ 2024-3-6 00:09:13
โพสต์ 2023-2-19 19:12:00
โพสต์ 2023-2-12 10:48:04