แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย chokond เมื่อ 2023-2-12 08:10
: x8 M6 n$ T+ a! d; q/ Y' G" k- h* Q o t5 q" D
หลังจากปุนออกจากร้านชาบู ก็มุ่งหน้าตรงไปยังบ้านของนทีทันที นทีได้สรุปให้ปุนฟังหลังจากที่รวบรวมข้อมูลมา ได้ความว่า ในช่วงก่อตั้งบริษัท ธร ปืน และเก้า สามสหายเพื่อนรักได้ร่วมทุนกันเปิดบริษัทและรวมกิจการกัน โดยธรนั้นเป็นคนทำธุรกิจโรงแรม ปืนทำธุรกิจคอนโด ส่วนเก้านั้นมีธุรกิจรีสอร์ท ทั้งสามคนช่วยกันจัดการและบริหารจนสามารถนำองค์กรเข้าสู่ตลาดหลักทรพย์และให้ธรเป็นผู้บริหาร ส่วนปืนเป็นมือขวาดูแลฝ่ายบริหาร เก้าเป็นคนดูแลฝ่ายบริการทั้งหมด แต่เมื่อ23ปีก่อน เก้าได้หายตัวไปอย่างปริศนา รายชื่อและข้อมูลของเก้าทั้งหมดถูกเก็บเป็นความลับ
# e; q" F5 s6 {+ V. [* I4 \# R
9 {2 G+ r7 M3 x' Z' `. { "23ปีก่อนหรอพี่?"
( b. J: V8 z' } R "ใช่ครับ คุณปุนมีอะไรหรือเปล่า?"4 b$ E9 Z( w4 A5 `7 X! Q
"เปล่าครับ ต่อเลยครับ"6 p# D2 i$ {- M6 H7 P8 N
ปุนเอะใจนิดหน่อย เพราะเมื่อ23ปีก่อน ตอนที่เขาอายุ7ขวบ เป็นช่วงที่แม่ของเขาออกจากบ้านไปเหมือนกัน 'คงไม่เกี่ยวข้องกันหรอก' ปุนทำได้เพียงคิดในใจ
( m* A6 Y% y P H 4 C5 L5 t7 @8 U: b2 X; \( b3 \
"นี่คือชื่อของคุณเก้าครับ พี่กันพึ่งส่งให้พี่ก่อนคุณปุนมาแปบเดียว"
% w8 J( V) j1 W+ P4 h: ?
. K# V2 l/ R8 ]$ G6 p4 Y7 M' {- K7 y& d7 X) u; D4 r6 n
นทียื่นมือถือให้ปุนดูช่องแชทระหว่างกันและนที ปุนจึงหยิบมือถือของตนขึ้นมาแล้วพิมพ์ชื่อนั้นเก็บเอาไว้4 W, |. W# P" M6 s
6 U- P i6 \8 K/ i B& a% e
"ขอบคุณมากครับพี่ที พี่พักผ่อนเถอะครับ เดี๋ยวผมจัดการต่อเอง"6 ~* b; V- {" D& F
* C, h- o! G+ }7 f! J- ^( y }
. B, T, J8 P; ?6 T3 ~6 ^* S หลังออกจากบ้านนที ปุนขึ้นมานั่งอยู่บนรถเตรียมออกตัว แต่ชื่อที่เขาได้มานั้นรู้สึกคุ้นๆเหมือนเห็นที่ไหน 5 o# g8 g7 v, e; D4 j8 k* k
"ดิฐาศักดิ์ ดิ ฐศักดิ์ ทำไมคุ้นจังวะ"! ?$ J$ f0 F( i5 L$ b. P$ T" X. m
$ G7 F ^, H1 A: x+ u2 t" { a* y6 Y! @
ปุนขับรถเตรียมกลับไปยังร้านชาบูเพราะรู้สึกเป็นห่วงกัส เลยจะไปเช็คว่ากัสโอเคอยู่ไหม แต่ระหว่างติดไฟแดง ปุนอยู่ไม่นิ่งเพราะชื่อนั้น จึงได้ยกหูหาคนที่คิดว่าาจะรู้
8 H3 Z; U3 U6 t f. C* ]( [
* a! t, `+ y) u9 E0 y; E$ _+ ` "ครับปุน ว่าไง"5 m& x9 j& b3 L ^) S6 V# C. {- A
"เอ่อ พี่ฟานครับ พี่ยังอยู่บริษัทไหมครับ"5 O& {6 ]0 {5 F
"ไม่ครับ พี่พึ่งถึงบ้าน มีอะไรหรือเปล่าครับ"5 B O1 T8 f2 V1 I
"ผมอยากจะรบกวนพี่ช่วยดูชื่อพนักงานให้หน่อยครับ สะดวกไหมครับ"
' j' v! i* ]9 ~# H9 w3 [0 K) E "อ๋อ ได้ๆ พี่ค้นจากคอมที่บ้านได้ สักครู่นะ"
! e3 e& l, @3 P o$ N5 P8 h# u0 Q7 e' V: H
( `; U6 U% R3 s" i พอไฟเขียว ปุนได้ขับรถไปจอดอยู่ที่ริมฟุตบาท เพื่อพูดคุยกับฟาน
; g' Z& y2 k; n; [& S. A0 Q
2 J5 z+ F; J2 m& G# K, q "เสร็จแล้วครับ คนที่ปุนจะให้หาชื่ออะไรหรอครับ"
8 k s- H9 H; |3 T7 ?: J "ปองเดช ดิฐาศักดิ์ครับ หรือไม่ใช่ชื่อนี้แต่เป็นนามสกุลนี้อะครับ"; y2 ?! v" e3 J" O
"สักครู่ครับ"$ h s0 N: Z% d6 h2 u
. U9 I h6 J! B
5 d. x" T) X8 l. Y
ปุนนั่งลุ้นว่าจะเจอไหม ถ้าหากว่าเจอเท่ากับว่าเขามีโอกาสที่จะทำงานนี้สำเร็จ แต่ถ้าไม่ อนาคตของบริษัท อาจจะลำบาก
9 D, U# |8 ]6 k5 S1 ]6 F ; {) A2 a- o( y1 y" c, D$ j
"เจอแล้วครับ คนที่นามสกุลดิฐาศักดิ์ เป็นหัวหน้าผู้ดูแลงานเอกสาร ชื่อว่า ปภาวี ดิฐาศักดิ์ครับ"
. D; v7 D+ U$ `, h# ^; P. U" f6 K "อะอะไรนะครับ! คนดูแลงานเอกสาร"
6 E+ n2 n+ X+ S- ~) g% _ e8 i4 H% n2 S "ใช่ครับ ปุนมีให้พี่ช่วยอะไรอีกไหมครับ": o* n* \1 i* w4 u
"มะ ไม่ครับพี่ฟาน ขอบคุณมากครับพี่"$ e; V7 X9 p. {0 z
8 l) o7 L/ W0 h' O/ H+ _
; |: L5 |2 V& c% S* Z. g5 I
หลังวางสาย ปุนนั่งอึ้งอยู่ในรถของตัวเองจนไม่รู้ว่าเวลานั้นล่วงเลยมานานขนาดไหน กว่าจะได้สติ ท้องฟ้าและบรรยากาศโดยรอบก็มืดไปหมดแล้ว ปุนนั่งจ้องมือถือของตนที่เปิดหน้ารายชื่อโทรออก แต่สุดท้ายก็กดปิดหน้าจอแล้วปุนตัดสินใจออกรถทันที3 D% |/ ]1 x- U: Z1 {
7 ^) {$ y/ I1 _: v0 J5 O9 K, g& L: M8 T( C5 u3 Q9 a9 K/ \
"เชี่ย สายแล้ว"
/ Y2 F, A, d7 k2 {
( e. k' h7 _& s" I กัสบ่นกับตัวเองที่มึนๆจากอาการแฮงค์เมื่อวาน แล้วรีบทำกิจวัตรก่อนออกจากบ้านโดยเร็ว
, I8 v0 d$ C1 E* m7 ~8 `; C; e ) F U. K- e; C* b. g. Q
"แหม่ เมื่อวานนี้หนักล่ะสิเรา"
2 }6 ^( j) ^* X9 B0 s% L! e "นิดหน่อยอะ"2 R' S0 m+ e- D0 R. P) m
กัสคุยกับแดนที่เดินเข้ามาทักเขาระหว่างรอลิฟต์ขึ้นไปชั้นบน ทั้งสองคุยกันบ้างนิดหน่อยจนลิฟต์เปิด และเข้าลิฟต์ขึ้นไปทำงานพร้อมกัน% X- Y6 l! ]$ N+ n$ `" C
6 k! U; l% w7 r: h- O$ k5 I
"เอ่อ พี่แดน คือ ปุนเขาเป็นยังไงบ้างพี่...."กัสอยากรู้ว่าปุนมีท่าทียังไง เขาจะได้เตรียมตัวรับมือถูก% v; D7 U7 _2 G0 |3 [ s; g
/ T1 W- k% `2 f4 i: l0 \
"อืม วันนี้พี่ยังไม่เห็นคุณปุนเลยนะ ทำไมหรอ หรือว่าเมื่อวาน....."
$ N6 _7 N0 X( B' w- c# G/ K "หึย ไม่มีอะไรพี่ อ๊ะ ถึงชั้นผมแล้ว ขอตัวก่อนครับ"
+ Z$ R- i- ]3 k b0 r6 P( J: [
8 `1 Z6 ?+ ?# |! [: ~! ?- }/ X2 g
6 _) s% z' u8 x5 I* @ ปุนขับรถตั้งแต่ดึกเพื่อเดินทางมายังบ้านของกัส มาถึงก็เกือบเที่ยงคืนแล้ว ขณะที่ลงจากรถแล้วนั้น พ่อกับแม่ของกัสต่างพากันออกมาดูวว่าใครมาหาดึกๆดื่นๆ
K1 ~4 K4 X& z( N5 b+ E- F, B$ O. y) A7 w) c% n I
4 t# b6 G0 V- H7 E5 ^ z/ b6 i! d ปุนเดินตรงไปยังหน้าของผู้ใหญ่ทั้งสอง เขาจ้องไปยังใบหน้าของพ่อกัสอย่างพิจารณา ก่อนที่ทุกอย่างรอบๆตัวเขาจะหมุนวนรอบๆตัว แล้วสายตาของปุน ก็ค่อยๆมืดลง มืดลง...
% @. \* z, w" O& w0 Y$ ?. `6 N8 c; T6 G: I" c
' ~0 C4 ]. T: S+ { Q8 g- Q- U ปุน ปุน ปุน0 ?' w, g# }! \9 q6 x
' _4 n$ m$ g: p* C
2 m$ O0 o8 Q+ l' u. \6 }4 D
เสียงเรียกชื่อของเขาดังขึ้นมาอย่างต่อเนื่อง ปุนลืมตาขึ้นนมาพบว่าตัวของเขานั้น ตอนนี้ได้นอนอยู่ที่บนเตียงนุ่มขนาดใหญ่
0 e- s. j* [% C8 ^3 T) \
& ^7 {. e7 Q# | "ตื่นแล้วหรอ มาๆ ลุกไปล้างหน้าล้างตาแล้วมากินข้าว แม่พึ่งทำเสร็จร้อนๆเลย"
( ?- y, O; B$ t& \0 D4 y- Q8 V c1 G5 M, q& B( ?" H9 X
* ~ N- t- H, T3 a0 X
ปุนพยุงร่างของตนเดินไปเข้าห้องน้ำ เขาตักน้ำขึ้นมาล้างหน้าแล้วนึกถึงเรื่องเมื่อวาน ระหว่างทางที่มาเขาแวะซื้อกาแฟเพื่อให้ตาสว่างในการเดินทาง แต่แอบหยิบเบียร์ติดมาด้วยเพราะเครียด นั่นอาจเป็นสาเหตุให้เขาสลบไปตอนที่ลงจากรถ
# c$ H" d/ C4 W# N7 m* s
: \' G6 }, c( d1 P1 r4 I9 q6 f2 {/ D' \% b, f {, B9 m# ]
"มาๆ นั่งๆๆ นี่ซุปกระดูกหมู แม่ทำไว้ให้"
+ [' {" S* I$ L; g8 |) W5 i& ` "ขะ ขอบคุณครับ แล้วเอ่อ พ่อล่ะครับ"$ r m c4 f1 x% r/ f, V
ปุนเอ่ยขอบคุณแล้วถามหาพ่อของกัสก่อนจะซดซุปร้อน
5 f- ]8 i f! h; d% s "วันนี้พ่อเข้าสวนแต่เช้า มีลูกค้ามาขึ้นเอง เลยต้องไปคุม"
2 T9 h# Q2 |- Q7 T* S6 u# F- n
+ d: L( D# k* w& T8 T; a# y. C! b2 \1 x) V$ O
ปุนพยักหน้ารับรู้แล้วทานกับข้าวของแม่กัสจนหมด แล้วขอตัวไปหาพ่อของกัสเพราะมีธุระจะคุยด้วย ปุนขับรถเข้าสวนจนเจอกับพ่อของกัสที่คุมคนงานขนของให้ลูกค้า หลังเสร็จกิจพ่อของกัสก็เดินมาหาปุนที่ยืนรอเขาอยู่
( {' u' G1 x/ s3 E$ o O
2 B. c# g' K" S9 R; m& ? "เป็นไงมาไงล่ะฮึ"
- C" m( ~7 C' ?' ? "ผมมีเรื่องจะปรึกษานิดหน่อยครับ คุณพ่อครับ"0 X0 z1 Q* \5 c; e8 m
"อืม มีอะไรก็ว่ามาสิ"1 M/ T3 Y ]7 i6 ~2 Q" d3 _* H
"คุณพ่อชื่อจริงชื่อ ปองเดช ดิฐาศักดิ์ใช่ไหมครับ"* _% s, y! F/ j, U
"ใช่ ถามทำไมล่ะเรา"+ H* S% `' r3 t6 h9 G
พ่อของกัสยังคงคุยตามปกติ แต่ฝั่งปุนนั้นกลับปากหนัก หลังจากยืนยันตัวอีกฝ่ายแล้ว เขากลับไม่กล้าพูดสิ่งที่เขาคิดอยู่จนพ่อของกัสหันมาจ้องหน้าเขา
! y' S) f4 l L "เอ้า มีอะไรจะคุยกับพ่อว่ามาสิ ไม่ต้องเกร็ง มีอะไรปรึกษาล่ะ"ปองเดชยื่นมือมาบีบที่ไหล่ของปุน
/ w, P6 n6 M' c - y6 L7 U% H6 C6 e
"...ผมเป็นลูกชายของพ่อปืนครับ..." พอปุนว่าจบ ปองเดชชะงักตัวพร้อมปล่อยมือออกจากตัวของปุน แล้วยืนจ้องปุนห่างๆ สีหน้าของปองเดชนิ่งเรียบยากจะคาดเดา
% ^( ~& c2 W4 d& s % F! H$ V2 u$ ]) P9 y0 s) B" C, _
"..."- c4 C7 ?/ t* C. {9 [! M5 B" l4 {: P
"..."; h1 h( q$ k5 w5 e+ \7 o
"ลูกของปืนหรอ..?"
* l' W) `" J: x9 c4 q; C! F/ Y "ครับ"
1 m5 u r, ~' F6 q5 r. V! v% r "อืม แล้วมาที่นี่ มีธุระอะไรล่ะ"น้ำเสียงของปองเดชี่ก่อนหน้าอบอุ่น เป็นกันเอง บัดนี้กลับเย็นชา ไร้ความรู้สึก2 _+ V$ w4 B' y( U; T; Y/ ^! }$ a* y
6 S0 v: |* M0 z1 p
"ผมมีเรื่องจะขอร้องครับ ตอนนี้บริษัทกำลังแย่..."- s/ H: r W- a" `: [( w
"หึ จนได้สินะ"ปองเดชพูดขัดปุน ปุนเลยเงียบไปชั่วขณะ ความสับสนได้ตีกันในหัวของปุน เพราะที่รู้ว่าทั้งสามคนสนิทกันจนเมื่อ23ปีก่อน ปองเดชหายตัวไป รู้อีกทีนักธุรกิจรีสอร์ทคนนั้นกลับทำสวนดอกไม้ในหมู่บ้านชนบท' `9 ~# z, H( D. z- f# _2 |7 L
: O( S# z9 p" N' M1 J: g
"เกิดอะไรขึ้นเมื่อ23ปีก่อนหรอครับ"
2 A, W ~0 o8 P9 ~. |4 a7 P4 R6 x ปุนยิงคำถามที่สงสัยออกมาตรงๆ เขาคิดว่าถ้ารู้เรื่องราวนั้น อาจจะสามารถตอบคำถามหลายๆอย่างได้1 x( i( b# K8 l; M% i9 T4 j
$ c. Y) ~& ^; U' F$ u2 _5 l
"23ปีก่อนหรอ ตอนนั้นยังเด็กอยู่สินะ 7ขวบได้ไหม"
' j' y2 T0 ~. c" H$ d "ใช่ครับ ตอนนั้นผม7ขวบ ตอนนั้นมันเกิดอะไรขึ้นหรอครับ แล้วคุณลุงรู้จักแม่ของผมไหมครับ รู้ไหมครับว่าตอนนี้ท่านอยู่ที่ไหน"( V+ d2 d+ m6 q; g5 B& K
"..."
5 g' u/ T! t, B; P: F1 ]3 I9 C1 b, S h "..."7 i9 }$ l8 X! [/ ^6 j4 \
"พ่อของเราไม่ได้เล่าอะไรให้ฟังเลยหรอ"ปองเดชจ้องหน้าของปุน ปุนส่ายหัวเบาๆเป็นคำตอบว่าเขานั้นไม่รู้เรื่องอะไรเลย y" c3 s/ u) k: X
"23ปีก่อนเกิดเรื่องอะไรขึ้น ลุงคิดว่า ปุนไปถามพ่อของปุนดูเองดีกว่านะ แต่ว่า....ลุงตอบอีกเรื่องนั้นได้"
% t3 I3 P# A0 a4 V
- g3 [! w& D" ]
. y- \5 w. P D3 [ "ฮัลโหลครับพ่อ อืม มีอะไรหรือเปล่าครับ ห๊ะ ตอนนี้เลยหรอครับ รีบขนาดนี้มีอะไรหรือเปล่าครับ ได้ครับ ครับ แล้วเจอกันครับ ให้ซื้ออะไรไปฝากไหม"
6 Y9 ~$ k3 ~* T* ]( l% [9 ^- J: D ปุนวางสายจากพ่อที่จู่ๆก็โทรมาหาบอกว่าให้กลับบ้านด่วนตอนนี้เลย แม้จะไม่รู้ว่าเรื่องอะไรแต่น้ำเสียงที่พ่อของเขาพูดนั้นจริงจังมาก ซึ่งกัสไม่เคยได้ยินมาก่อน
% ]( V5 F, `( F0 \5 A6 S
i; ~9 @8 ^, A: O4 j' b7 S! Q* r0 b4 S' n
ปุนขับรถกลับบ้านของตัวเอง ขณะขับรถพลางนึกถึงเรื่องที่พ่อของกัสเล่าให้ฟัง เขาขับรถไปยังบ้านของกัสแล้วมองหน้าแม่ของกัสอย่างพิจารณาทุกส่วนบนใบหน้า ก่อนจะกล่าวลาแล้วออกเดินทางทันที แต่ไม่ทันที่จะออกจากตัวจังหวัด / @0 ]6 x7 ^3 ~/ [% Y; D
. q+ [6 @8 ~! K: U" a
5 W4 J* e4 G" U" T3 U1 P เอี๊ยดดดดดด ปั๊ง!!!* a5 `8 q1 I+ _( H2 D# f
6 k f. w, m; w, [ T' Q k7 o+ W
# W) q% J3 v1 ^, a( F6 E ปุนลืมตาตื่นขึ้นมาหลังจากหลับไปนาน แถมรู้สึกเจ็บหัวนิดๆ พอจะยกแขนขึ้นมาจับดูกลับขยับแขนไม่ได้ ภาพตรงหน้าค่อยๆชัดขึ้น เสียงผู้คนคุยกันแจรอบตัวเขาดังจนเขาแทบทนไม่ไหว จนกระทั่งร่างกายของเขาเริ่มปรับตัว ภาพที่อยู่ตรงหน้าชัดขึ้นเรื่อยๆ% Z, w+ [! K% A! w' S
e2 w4 l! p$ w; F
"พ่อ พี่ธัน กัส ทุกคน มาทำอะไรกันครับเนี่ย"6 r6 @* L4 ^& u& ?
ปุนเอ่ยเรียกชื่อคนที่เห็นตรงหน้าแต่กลับไม่มีเสียงลอดออกมามีเพียงเขาคนเดียวที่ได้ยิน' x6 u6 W2 f) p" E: J+ ]2 H
& F, G* @0 B9 f/ }
: C( m$ A# W5 A' y9 @: c0 ` "น้ำ น้ำ น้ำ", Z9 W7 Y3 r1 |; [) e
ปุนพยายามเค้นเสียงให้ดังที่สุดเท่าที่ทำได้ ก่อนที่กัสจะหันมาเห็นเลยรีบเดินเข้ามาหยิบแก้วน้ำแล้วเสียบหลอดยื่นให้กับปุน
5 Y A6 i* u) |7 r( c9 m
1 w, ]4 A/ a" e6 u( L/ S "ปุน ฟื้นแล้วหรอลูก เป็นยังไงบ้าง"
9 x! E3 I4 }; h3 B พ่อของเขาและแม่ของกัสรีบเดินมาหาเขาที่นอนเป็นผักอยู่บนเตียง เขาค่อนข้างสับสน แต่ไม่เกินความคาดหมาย
0 a! F, @2 B1 I3 d# h8 `% p6 Z* r3 x" W" ]% d' v
7 `' u0 R+ `8 `
ไม่ทันได้ตอบอะไร หมอก็เข้ามาตรวจร่างกายของเขา แล้วบอกว่าเขานั้นแขนหัก ต้องใส่เฝือก และบริเวณศีรษะได้รับการกระแทก แต่ไม่เจออะไรผิดปกติ อาจจะนอนนอนดูอาการอีกหนึ่งถึงสองวัน
8 O( k* K; |, C
6 Q! M D* N B- s& q& L# m "แล้วนี่ มากันทำไมเยอะแยะครับ"( A; z7 f' a# _+ Q; I. X( \0 {
"พวกเราออกกันไปก่อนดีกว่า ปล่อยให้ปุนพักผ่อน"- k# ?8 ~9 j2 m
กันที่ยืนเงียบมานานเอ่ยขึ้น ก่อนที่จะเดินออกจากห้องพร้อมกับแดน นที ธร ธัน รวมไปถึงกัสและเก้าด้วย ทิ้งให้ในห้องเหลือเพียงปุน ปืน และแม่ของกัส
' k' k' c& d. z5 k' O t5 ?& B
4 n" S' Y0 q( Y5 j" q9 ^6 X' Y( Z2 `' J+ o' \; l
ทั้งสองคนยืนเกาะขอบเตียงมองดูปุนที่นอนตรงหน้า แล้วแม่ของกััสก็ยิ้มดีใจพร้อมน้ำตาไหลนอง ส่วนปืนนั้นมองไม่กล้าสบตากับปุนเพราะรู้สึกผิด
' [7 E) j0 e; a- h 3 f' P; l3 Z, q- G% n% C( Y+ c
"ผมจำได้ว่า ก่อนหน้านี้ผมกำลังขับรถอยู่ แล้วก็...."% P! Q& P- c2 ~& H& J- W# E
"ไม่เป็นไร ไม่ต้องคิดถึงมันหรอก มันผ่านมาแล้ว"
) G* r6 l) h g2 c0 E( | "แล้ว ทำไมถึง... ผมนอนมากี่วันแล้วครับ"ปุนเปลี่ยนคำถาม1 a& i) \; S; h0 V* [! m
' h" E1 h/ S5 x
"สองวัน แกหลับไปสองวัน"4 M& q# N- ~. {( W9 a' P! K" a+ e
"แม่ใช่ไหมครับ นี่..แม่ใช่ไหมครับ"หลังฟังคำตอบของพ่อ ปุนก็พยักหน้าแล้วหันไปมองหน้าของผู้หญิงอีกคน พร้อมสะอื้นด้วยความคิดถึง
k4 d! e) F2 {; [ - @, m( U" g8 W% ~
"ใช่ ใช่แล้วลูก แม่อยู่นี่แล้ว ฮึก แม่ขอโทษนะที่ไม่ได้อยู่ดูแลหนู "7 z5 K5 g' j" {2 m
"ฮึก ฮืออ ครับ แม่ไปไหนมา ผมคิดถึงแม่ ฮือ"* {" Z/ Y0 _( F, x
ปุนปล่อยโฮร้องไห้ออกมาอย่างหนัก ความรู้สึกต่างๆพรั่งพรูออกมา ภาพที่เขาเห็นแม่ครั้งสุดท้ายเมื่อตอน7ขวบ ที่แม่เขานั้นทะเลาะกับพ่อในตอนเช้าก่อนที่จะไปส่งเขาไปโรงเรียน พอกลับมาตอนเย็น แม่ก็ไม่อยู่บ้านแล้ว และพ่อของเขาก็ไม่เคยเอ่ยถึงแม่อีกเลย - W- z: c; |- }0 y( `, F( Z
7 s( ^5 E) @% ]; C5 i* ~. K n6 x6 l7 \ Y7 [9 T( v: v) F+ {2 l
ปุนพักรักษาตัวจนหายเป็นปกติดี มีเพียงแขนข้างขวาที่ต้องใส่เฝือก 1อาทิตย์ หลังจากออกจากโรงพยาบาล ปุนพยายามเค้นความจริงจากทุกคน แต่ไม่มีใครยอมเล่าให้กับเขาฟัง และพ่อกับแม่ของเขาได้ให้กัสมาอยู่คอยดูแลเขา8 K2 _' L0 o) P+ l1 [3 h
7 f e7 }6 I+ u7 l* [" o; O- j) j8 q0 I/ s; E- C
"ไม่เป็นไรครับ ผมจัดการตัวเองได้ แค่เเขนหักข้างเดียวเอง"
5 O$ M. U: {2 p' z# v1 n ปุนนั้นปฏิเสธความช่วยเหลืือจากทุกคน ไม่ว่าจะเป็นพ่อ แม่ ธัน ลุงธร จนกระทั่ง$ [9 _5 L; {% K& F1 r/ c
) O4 r u. L' C; r$ e3 v" n "ไม่ต้องดื้อ ไม่ใช่เวลา"กัสที่ทนฟังปุนปฏิเสธทุกคนจนทนไม่ไหวเดินเข้ามาเข็นรถเข็นของปุนไปยังรถของตน แล้วจับปุนยัดเข้าเบาะข้างคนขับ$ A6 T( I) B M: B. i
8 ^, P' r0 ^* Q2 y4 Y, [
"กัส จะพาเราไปไหน"1 p4 h' k# q5 f
"ไปบ้านไง"8 L% {: r" ?5 b7 V) U
"ไม่เป็นระ..."# c& [4 f( U; U5 a" [( C; N( K
"หยุด พอเลย ไม่ใช่เด็กแล้ว หยุดดื้อ"9 O2 P0 B$ |0 T1 [: |, v1 g
"ไม่คือ.."
, l M8 i# ^$ x "หยุด!"& c% M, _! o+ g* w+ l$ g
"แต่"
+ B) c" n7 Y5 ~/ _ "เงียบ!"
- Z: ?# O ~" g7 q/ ]( Y ปุนที่เถียงไม่ไหวก็เก็บปากรูดซิบนั่งเงียบๆจนถึงที่หมาย พอถึงบ้านของปุน กัสจัดแจงทุกอย่างให้ปุนเพียงนั่งนิ่งๆมองดูกัส M& i# o1 I; K+ v: `: ~; a
2 ^2 d: M. }; |$ F v
+ V6 {* l" P& @- P, A. w ปุนรู้สึกปวดฉี่ขึ้นมาขณะที่กัสกำลังจัดของจากกระเป๋าเพราะกัสจะมาค้างด้วยจนกว่าปุนจะถอดเฝือก ปุนเลยแวบไปเข้าห้องน้ำ แต่พอเขานั้นจะปลดซิบกางเกง กลับทำไม่ได้เพราะมีมือแค่ข้างเดียว
, d2 q3 D+ i# [) }7 `4 t/ q : v$ v) K8 V& }* k( G+ }# d5 D
"ปุน ปุน ปุน อยู่ไหน"% l5 Q" @7 Y q5 k
กัสเอ่ยตะโกนเรียกหาปุน แต่ไม่มีเสียงตอบกลับเลยรีบเดินหา จนมาเจอกับปุนที่ยืนบิดตัวอยู่ในห้องน้ำ
4 n, ^% o4 Q c) @ 1 K6 p8 @) } }. d
"ทำไมเรียกแล้วไม่ตอบ แล้วนี่มาทำอะไร"
* v: p! R6 Z5 j* L0 l9 k# v "เอ่อ คือ เรา"/ N0 _; e1 n3 N% M5 v8 z* K2 K
กัสมองดูปุนที่ยืนหมุนไปหมุนมาเลยเดินเข้ามาหา พอมาใกล้ปุนกลับเห็นกางเกงของปุนที่เปียกไปด้วยของเหลว
* U6 x. D+ X) |6 A
, C W+ t* C8 S "โห นี่พึ่ง30เอง กลั้นไม่อยู่แล้วหรอ"กัสเอ่ยแซวที่เห็นปุนฉี่รดกางเกง8 s# \ D0 X: u+ w6 ~
"จะบ้าหรือไง กะ ก็แค่ ก็แค่ปวดฉี่ แต่เนี่ยแขนเนี่ยมันไม่ถนัดเห็นไหม เลยไม่ทัน"ปุนโวยวายแล้วยกแขนที่ใส่เฝือกให้ดู กัสก็ขำตามมาก่อนจะเดินมาหาแล้วถอดกางเกงของปุนลงจนเหลือเพียงบอกเซอร์และชั้นใน
( P4 F- f2 K5 `$ c! T, v9 [: v
+ Z( E* d# z& v m/ j' K# u! X6 @ "เห้ยกัส จะทำอะไร"
' x/ ]6 m5 e; E "กางเกงเลอะก็เปลี่ยนสิ"
( w( ~6 D# Q4 \* p& x- u "เห้ยไม่ต้องเดี๋ยวเราทำเอง"
/ Q$ d+ P& a& x5 P2 C ปุนตกใจดิ้นหนีมือกัส แต่ก็ไม่พ้น กัสทำการถอดกางเกงของปุนออกมา หน้าของกัสที่อยู่ระดับกลางลำตัวของปุนกำลังมองภาพตรงหน้า ปุนเองก็ตกใจเลยหันตัวหนี กัสเองก็ยืนขึ้นแล้วเบือนหน้าไปอีกทาง+ f- x% D1 L& D$ D7 D
, a! @; z! o. _
"ทำเองได้หรอ งั้นเรารอข้างนอกนะ แต่ถ้าทำไม่ได้เรียกนะ ไม่ต้องอาย มีอะไรก็บอก โอเค๊"0 B, e" F& o, `. }2 l2 f8 i
6 U. G4 J6 T+ e5 t% c* Q7 n
"ระ ระ รู้แล้ว -///-"% |+ l" x) Q! w' u0 @2 e! C$ P* l% Y
หลังกัสออกจากห้องน้ำ ปุนก็ถอดผ้าที่เหลลือออกจนหมดแล้วใช้ผ้าขนหนูที่กัสเอามาให้พันรอบเอวตัวเอง แล้วเดินไปหยิบชุดในห้อง กะว่าจะอาบน้ำแล้วแต่งตัวในห้องเลย
; \! U; k% `/ M1 `; o, K* K/ Z& N* N; H3 ?
8 @) z ]: X* @/ k) A6 h แต่หลังจากที่ปุนจะอาบน้ำด้วยตัวเองนั้น เขาก็ทำอย่างทุลักทุเล เพราะแขนใส่เฝือกที่ตึงจนขยับไม่ได้ แถมยังโโนน้ำไม่ได้อีก ทำให้ลำบากในการอาบน้ำสุดๆ แต่ก็ผ่านพ้นมาจนได้ L% Z3 V; R; H
" H4 K( W: [, O+ @* v# j/ e9 r
! L, [1 n" R+ z$ r. U0 R- E. i1 U วันต่อมา ปุนก็ทำเก๋าว่าอยู่ด้วยตัวคนเดียวได้ แต่สุดท้ายก็ต้องพึ่งกัส
! N" y E7 @4 [& ^' Q. M# P8 O; B ; D% k2 M; w$ ^9 ]7 l, _
"กัส คันหัวอะ สระผมให้หน่อยสิ". o& i" K7 J- i. U* v! ?/ g. d \
"หึ นึกว่าจะแน่"
* R3 A$ b/ c* Z6 x4 W& D s "กะ ก็สระผมมันต้องใช้สองมือนี่"
' d0 H* q7 K/ `, f! ]/ _, V B. l
8 \# ]0 B1 C7 G! i7 A9 W3 V กัสขี้เกียจเถียง เลยจับปุนสระผมเหมือนกับสระให้เด็กน้อย ตัวปุนที่สวมเพียงกางเกงในตัวเดียวนั่งยองๆให้กัสสระผมให้ พอสระเสร็จ กัสก็จะเช็ดให้แต่ปุนห้ามไว้ . _/ J2 |& z) Y: z
1 ^( B, J' V2 h* y/ l$ e
9 A9 Z. _ M9 |$ ^. M
ปุนอยู่กับกัสได้ตามปกติจนกระทั่งคืนที่สาม ที่เขารู้สึกมีอรมณ์ขึ้นมาเพราะไม่ได้ช่วยตัวเองมาหลายวัน ปุนรู้สึกอึดอัดจนนอนไม่หลับ เขาเลยตัดสินใจช่วยตัวเองแต่ชักด้วยแขนข้างที่ไม่ถนัดจนเสร็จ R1 d$ d. I- b0 T ?. T* }
, u7 p0 M* F4 X1 {( h
) J7 p$ ?. u; k t q พอได้อยู่ด้วยกันแบบตัวติดกัน ปุนเริ่มรู้สึกดีกับกัสมากขึ้น แต่จะมีฟีลเขินบ้างบางเวลาอย่างตอนที่เขาต้องทำเรื่องส่วนตัวแล้วกัสมาคอยดู) O( q) ?, ~5 `0 }$ a, W
1 r/ Y+ R+ \3 u* x# C- Y$ e. F7 D: X5 N% l* Q0 |) g. U
ระหว่างที่อยู่ด้วยกัน ปุนรู้สึกดีเมื่อเทียบกับเมื่อก่อน อยู่กับกัสเขาไม่ต้องพยายาม ไม่ต้องฝืนใจเพื่อทำให้อีกฝ่ายสะบายใจ และกัสเป็นคคนง่ายๆ มีอะไรรู้สึกอะไรก็พูดออกมา ปุนพยายามเลิกหมกมุ่นกับกัสแล้วหันมาโฟกัสที่เรื่องการประชุมบริษัทแทน เมื่อเห็นว่าปุนจริงจังกัสเลยเอ่ยปากเล่าให้กับปุนฟัง
# C2 {: s1 ^+ `- Y
# D7 i, e" i, B$ Y
8 O$ A6 a; k1 L7 }8 b# I& @ ในตอนที่ปุนประสบอุบัติเหตุณ์ วันเดียวกันนั้น กัสกลับบ้านไปเจอกับพ่อ พ่อของเขาเล่าให้ฟังว่า เมื่อ23ปีก่อน ธรและปืนต้องการนำบริษัทเข้าตลาดหลักทรัพย์ แต่ตอนนั้นสถานะการเงิน การบริหารต่างๆยังไม่ยังไม่เสถียรดี เก้าจึงไม่เห็นด้วย แต่ธรกับปืนไม่ยอมฟัง และไม่สนใจคำพูดของเก้า
" a- n* {$ M3 Z) R u0 S4 Q& q4 }4 [; I4 A' N: @- m9 I
$ u. n- P4 G% k8 F, c
ธรกับปืนได้ไปหาผู้มีอำนาจ ณ ขณะนั้น แล้วดำเนินการต่อจนสำเร็จ พอบริษัทเข้าตลาดแล้ว ก็ได้แบ่งหุ้นให้กันเพื่อรับเงินปันผล แต่เนื่องจจากที่มานั้นไม่ถูกต้อง ทำให้ ดีซีวายมีชนักติดหลังต้องคอยทำตามคำสั่งของผู้มีอำนาจขณะนั้น เก้าที่ทนอยู่เฉยไม่ได้จึงได้ตัดสินใจต่อต้าน และส่งข้อมูลให้นักข่าวอย่างลับๆ จนในที่สุด ผู้มีอำนาจถูกจัดการ แต่นั่น ก็มาพร้อมกับความสูญเสีย เพราะผู้มีอำนาจได้ล้างแค้นทิ้งท้ายด้วยการพรากภรรยาสุดที่รักของเก้า
/ r* ~) ^8 \9 A( V: u
7 R8 h/ q5 t' a4 k
$ |. g' g8 J ]; {) P เก้าเสียใจเป็นอย่างมากกับการตัดสินใจครั้งนั้นที่ทำให้คนที่เขารักต้องถูกจบชีวิตลง ลูกทั้งสองต้องกำพร้าแม่เพราะการตัดสินใจของเขา เขาออกจากบริษัทแล้วย้ายบ้าน ส่วนแม่ของปุนพอรู้ถึงเรื่องที่เกิดขึ้น ก็มองหน้าปืนไม่ติด และรู้สึกผิดที่สามีของตนเป็นต้นเหตุให้ภรรยาของเก้าเสียชีวิต พิม หรือแม่ของปุนจึงได้ตัดสินใจออกจากบ้านแล้วไปอยู่กับเก้า และคอยดูแลเก๋และกัสด้วยความรู้สึกผิด
" W5 D1 l K% n( H" L% p0 g
/ F/ r& r; j! B$ L& x! z7 z" z "ทะ ที่พูดมา จริงหรอ"
8 h" n5 [8 w8 s$ Y Q7 j "เท่าที่เรารู้ว่าก็เป็นแบบนี้แหละ", Y5 \0 l1 U/ R, B
"แล้ว...กัสโกรธพ่อเราไหม ที่ทำให้ เอ่อ แม่ของกัสต้อง....": A' I. i* F6 W6 j4 |: C: B
"ไม่รู้สิ เรื่องมันก็ผ่านมานานแล้ว เราเสียแม่ไป พ่อของปุนก็สูญเสีย ปุนเองก็สูญเสีย ถ้าเราเอาเรื่องนั้นมาเป็นเรื่องในตอนนี้ ก็จะมีแต่เสียกันมากขึ้นไปอีก"
2 N/ Y7 ]: x5 q k5 \: B6 d# a5 A, C! X* i ปุนพอฟังความคิดของกัส ก็รู้สึกนับถือใจของกัสที่ปล่อยวางได้ขนาดนี้ แต่ก็ไม่แน่ว่ากัสจะรู้สึกแบบที่พูดจริงๆ หรือเพียงแค่โกหกเพื่อให้เขาสะบายใจ
7 {8 z8 M- c+ q( r. P% J2 D* S8 N' O; o. L6 _6 k2 a( [
2 K: G* Y8 X8 r* t
นอกจากนี้ กัสยังเล่าให้ฟังอีกว่า หลังเกิดเรื่อง ลุงธรและปืนรู้สึกผิดเป็นอย่างมาก และอยากจะช่วยเหลือเก้า แต่ธรสิ่งที่ทำได้ดีที่สุดคือการปล่อยให้เก้าและพิมได้ใช้ชีวิตกับครอบครัวให้มีความสุข และเลิกยุ่งกับเรื่องวุ่นวายของบริษัท แต่ใครจะไปรู้ว่ากัสนั้นได้เข้ามาทำงานที่ ดีซีวาย เก้าเองก็ช็อคเพราะไม่รู้ว่าบริษัทที่กัสทำงานคือที่เดียวกับที่เขาร่วมก่อตั้งมา
5 ~* |8 [. S5 q1 B/ `. y ' [7 _- w7 E& g5 v% y0 O
"พ่อของเราโอนหุ้นให้กับเรา แล้วให้เราตัดสินใจเองว่าจะเลือกอะไร"
, a, o# L" Q x2 }) O1 h" Z6 k "แล้ว...กัสเลือกหรือยัง ว่าจะอยู่ฝั่งไหน"
# D9 ~2 C: |$ p4 J ปุนจ้องตาของกัสรอคำตอบ แต่กัสกลับหลบตาปุนแล้วเดินจากไป ทำให้ปุนรู้สึกไม่สะบายใจ ทั้งที่ปากกัสบอกว่าให้อภัย แต่สายตาของกัสนั้นไม่ชัดเจนว่าอยู่ข้างเขา ถ้ากัสเลือกที่จะช่วยฝ่ายอเนก เท่ากับว่าฝั่งของเขาจะแพ้ทันที..( {& D9 G4 J( ]8 E
8 O7 @" N5 G _5 G+ k6 |) G
+ `& _/ G9 Z. s) |/ y4 g/ r" R. I7 a2 [
+ ]/ r9 `! k! M$ k: Z/ Z: U) e( d, P
7 U! v# J% v" B7 |) j6 }0 ^2 H
% b3 d- g8 L1 Q) s" a6 n8 `2 ]2 @1 ~+ d+ j) w$ N; ?1 r/ e
__________
/ ?1 J8 {7 i2 V7 K, J$ kอาทิตย์หน้าก็จะจบแล้วนะครับ ตอนจบมีฉากเสียวนิดหน่อย ส่วนที่เหลือจะมีแต่ในตอนพิเศษ ซึ่งผมไม่ขอลงนะครับ สงวนไว้สำหรับอีบุ๊ค
9 L! v" \4 [# O7 _4 qสัปดาห์ต่อ ๆไป จะลงเรื่องอะไรก็ฝากติดตามด้วยครับ 5 |: ?2 w% `5 m* t a5 J0 e- ]9 X
|
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2023-2-12 08:07:13
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2024-10-7 00:18:18
โพสต์ 2024-3-6 00:09:13
โพสต์ 2023-2-19 19:12:00
โพสต์ 2023-2-12 10:48:04