แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย chokond เมื่อ 2023-2-12 08:10 z8 ?' @; l+ V/ O; j+ H' N" @
. |7 V5 x1 I! b3 R; V5 a หลังจากปุนออกจากร้านชาบู ก็มุ่งหน้าตรงไปยังบ้านของนทีทันที นทีได้สรุปให้ปุนฟังหลังจากที่รวบรวมข้อมูลมา ได้ความว่า ในช่วงก่อตั้งบริษัท ธร ปืน และเก้า สามสหายเพื่อนรักได้ร่วมทุนกันเปิดบริษัทและรวมกิจการกัน โดยธรนั้นเป็นคนทำธุรกิจโรงแรม ปืนทำธุรกิจคอนโด ส่วนเก้านั้นมีธุรกิจรีสอร์ท ทั้งสามคนช่วยกันจัดการและบริหารจนสามารถนำองค์กรเข้าสู่ตลาดหลักทรพย์และให้ธรเป็นผู้บริหาร ส่วนปืนเป็นมือขวาดูแลฝ่ายบริหาร เก้าเป็นคนดูแลฝ่ายบริการทั้งหมด แต่เมื่อ23ปีก่อน เก้าได้หายตัวไปอย่างปริศนา รายชื่อและข้อมูลของเก้าทั้งหมดถูกเก็บเป็นความลับ
7 j( P6 ?4 T1 j( J: u; Z$ O6 ~ % K; o; X0 ~( h8 E/ `7 t
"23ปีก่อนหรอพี่?"
3 i! `# Q% y0 D9 @8 H- X& X "ใช่ครับ คุณปุนมีอะไรหรือเปล่า?"! Q, N; w- L1 D
"เปล่าครับ ต่อเลยครับ"* E- n! j# \8 W! e7 `. u7 ]
ปุนเอะใจนิดหน่อย เพราะเมื่อ23ปีก่อน ตอนที่เขาอายุ7ขวบ เป็นช่วงที่แม่ของเขาออกจากบ้านไปเหมือนกัน 'คงไม่เกี่ยวข้องกันหรอก' ปุนทำได้เพียงคิดในใจ" Z# J# |: G% Q6 c& ?6 t
. P, S% X* Q! ]7 w* P0 u( ~$ ^
"นี่คือชื่อของคุณเก้าครับ พี่กันพึ่งส่งให้พี่ก่อนคุณปุนมาแปบเดียว"
/ h- ?5 k( ?/ k; H
& R$ o" ^/ A" l" x+ Z& a# N
?! y; Y0 ^7 T( ]2 c นทียื่นมือถือให้ปุนดูช่องแชทระหว่างกันและนที ปุนจึงหยิบมือถือของตนขึ้นมาแล้วพิมพ์ชื่อนั้นเก็บเอาไว้& L9 e) }1 E9 w: R6 |4 p7 K' x
y5 \4 b( [; w* }4 L "ขอบคุณมากครับพี่ที พี่พักผ่อนเถอะครับ เดี๋ยวผมจัดการต่อเอง", b" n+ e) c" S& a7 h+ }/ B; q' E; \
], u" |6 k, d% n6 T3 [
) z, S* g5 L- o: g+ Z. p หลังออกจากบ้านนที ปุนขึ้นมานั่งอยู่บนรถเตรียมออกตัว แต่ชื่อที่เขาได้มานั้นรู้สึกคุ้นๆเหมือนเห็นที่ไหน , H6 f+ b9 @0 E v/ Z% Z1 Z
"ดิฐาศักดิ์ ดิ ฐศักดิ์ ทำไมคุ้นจังวะ"/ x2 d4 r2 e9 [* K8 p1 B2 _
; B% k [5 B& I
# E; n8 l% n0 C" [ ปุนขับรถเตรียมกลับไปยังร้านชาบูเพราะรู้สึกเป็นห่วงกัส เลยจะไปเช็คว่ากัสโอเคอยู่ไหม แต่ระหว่างติดไฟแดง ปุนอยู่ไม่นิ่งเพราะชื่อนั้น จึงได้ยกหูหาคนที่คิดว่าาจะรู้
" e" s2 O" y' {. Q5 H! w - `$ B8 x z1 j$ Q5 Z4 [8 |4 T, h
"ครับปุน ว่าไง"
! f5 n9 K0 e. y* P. ^7 }; S" L2 i "เอ่อ พี่ฟานครับ พี่ยังอยู่บริษัทไหมครับ"* C- A1 {) N' m8 l; Q
"ไม่ครับ พี่พึ่งถึงบ้าน มีอะไรหรือเปล่าครับ"- @8 I) E" R( {* H5 G4 |+ d
"ผมอยากจะรบกวนพี่ช่วยดูชื่อพนักงานให้หน่อยครับ สะดวกไหมครับ"
* u* o: f V+ o+ g! _. { "อ๋อ ได้ๆ พี่ค้นจากคอมที่บ้านได้ สักครู่นะ"
* w, S: o8 I9 c, k8 Q
0 U$ w8 j X! ~0 W1 l; b3 T2 E9 t$ L9 }
พอไฟเขียว ปุนได้ขับรถไปจอดอยู่ที่ริมฟุตบาท เพื่อพูดคุยกับฟาน7 M6 q+ S- s& Q. N% c
- o1 V1 M: @ x1 V( M# F# z "เสร็จแล้วครับ คนที่ปุนจะให้หาชื่ออะไรหรอครับ"1 I" X; M% ]% {3 x V
"ปองเดช ดิฐาศักดิ์ครับ หรือไม่ใช่ชื่อนี้แต่เป็นนามสกุลนี้อะครับ"
$ p3 e- y" h5 x8 |8 c! N "สักครู่ครับ"
4 X m& A1 m6 h. i/ E! |
) }4 i& U4 j. [' e. U# B
! A) n v- }; H( m7 t ปุนนั่งลุ้นว่าจะเจอไหม ถ้าหากว่าเจอเท่ากับว่าเขามีโอกาสที่จะทำงานนี้สำเร็จ แต่ถ้าไม่ อนาคตของบริษัท อาจจะลำบาก* \ Y3 O/ X( Z
: }5 z( I s) Y3 n8 V, h
"เจอแล้วครับ คนที่นามสกุลดิฐาศักดิ์ เป็นหัวหน้าผู้ดูแลงานเอกสาร ชื่อว่า ปภาวี ดิฐาศักดิ์ครับ"
; H7 ` D* \- `$ g. m8 R; J8 V5 B8 W "อะอะไรนะครับ! คนดูแลงานเอกสาร"
2 }7 m* B, g5 |2 G3 D9 @ "ใช่ครับ ปุนมีให้พี่ช่วยอะไรอีกไหมครับ"! d; m0 Y8 l/ z, s
"มะ ไม่ครับพี่ฟาน ขอบคุณมากครับพี่"% m0 K/ {6 K7 `5 g4 L. n) r( c
! h; E) ~2 J! E# |- z `+ J+ W, I# ^+ ~# a$ l
หลังวางสาย ปุนนั่งอึ้งอยู่ในรถของตัวเองจนไม่รู้ว่าเวลานั้นล่วงเลยมานานขนาดไหน กว่าจะได้สติ ท้องฟ้าและบรรยากาศโดยรอบก็มืดไปหมดแล้ว ปุนนั่งจ้องมือถือของตนที่เปิดหน้ารายชื่อโทรออก แต่สุดท้ายก็กดปิดหน้าจอแล้วปุนตัดสินใจออกรถทันที0 i+ k( Z' k& q( o R+ S6 R
0 Q. ^# d- V1 C, k. s. r
$ @- U" [- W% u& Z3 C) |: ^9 X
"เชี่ย สายแล้ว"
8 g% f9 u" e+ D5 d- |# U* L
) U3 O2 M% \5 w- y* c กัสบ่นกับตัวเองที่มึนๆจากอาการแฮงค์เมื่อวาน แล้วรีบทำกิจวัตรก่อนออกจากบ้านโดยเร็ว
- i0 @; e Y m7 D( ], @) E , O' k' C9 s0 K
"แหม่ เมื่อวานนี้หนักล่ะสิเรา"" X) y: {: @" Y4 H! [* H' T
"นิดหน่อยอะ"
$ v7 d" b4 [; k/ {8 M, l กัสคุยกับแดนที่เดินเข้ามาทักเขาระหว่างรอลิฟต์ขึ้นไปชั้นบน ทั้งสองคุยกันบ้างนิดหน่อยจนลิฟต์เปิด และเข้าลิฟต์ขึ้นไปทำงานพร้อมกัน5 B( d1 v/ i, b
2 A8 R1 @/ B3 k7 C% G6 D
"เอ่อ พี่แดน คือ ปุนเขาเป็นยังไงบ้างพี่...."กัสอยากรู้ว่าปุนมีท่าทียังไง เขาจะได้เตรียมตัวรับมือถูก5 c- f* `( o4 ?* Q
3 k/ O# e7 E6 R! Z' j. } "อืม วันนี้พี่ยังไม่เห็นคุณปุนเลยนะ ทำไมหรอ หรือว่าเมื่อวาน....."
$ p& B( z" G' e$ z. k1 a, L "หึย ไม่มีอะไรพี่ อ๊ะ ถึงชั้นผมแล้ว ขอตัวก่อนครับ"; q% p0 ^: \. [6 |
( X# R- Q0 e4 W8 ]0 M; H+ V3 `6 o
ปุนขับรถตั้งแต่ดึกเพื่อเดินทางมายังบ้านของกัส มาถึงก็เกือบเที่ยงคืนแล้ว ขณะที่ลงจากรถแล้วนั้น พ่อกับแม่ของกัสต่างพากันออกมาดูวว่าใครมาหาดึกๆดื่นๆ# a$ x+ L* m* v( J
7 W& T9 p) g v
0 S+ M- K# q1 p% w- B ปุนเดินตรงไปยังหน้าของผู้ใหญ่ทั้งสอง เขาจ้องไปยังใบหน้าของพ่อกัสอย่างพิจารณา ก่อนที่ทุกอย่างรอบๆตัวเขาจะหมุนวนรอบๆตัว แล้วสายตาของปุน ก็ค่อยๆมืดลง มืดลง...
( u* A3 y7 i' R p
- u, W( Z5 X. U. b" O
$ D9 q8 b) O: Y$ H ปุน ปุน ปุน, V! H' Z! y6 {- S) w
0 F9 w7 Z" ^2 S2 h2 c& Q! |
2 H( a3 L( c7 Y" ?* {
เสียงเรียกชื่อของเขาดังขึ้นมาอย่างต่อเนื่อง ปุนลืมตาขึ้นนมาพบว่าตัวของเขานั้น ตอนนี้ได้นอนอยู่ที่บนเตียงนุ่มขนาดใหญ่
2 X& Q+ Z7 y* A6 V$ z& Z , x2 S+ V# L: C: a5 _$ m
"ตื่นแล้วหรอ มาๆ ลุกไปล้างหน้าล้างตาแล้วมากินข้าว แม่พึ่งทำเสร็จร้อนๆเลย"8 H: e/ U _; _2 q
) q2 A+ s1 {1 X- ~# l
/ O R4 a- r" @ k
ปุนพยุงร่างของตนเดินไปเข้าห้องน้ำ เขาตักน้ำขึ้นมาล้างหน้าแล้วนึกถึงเรื่องเมื่อวาน ระหว่างทางที่มาเขาแวะซื้อกาแฟเพื่อให้ตาสว่างในการเดินทาง แต่แอบหยิบเบียร์ติดมาด้วยเพราะเครียด นั่นอาจเป็นสาเหตุให้เขาสลบไปตอนที่ลงจากรถ" \, _9 D. ]. D
& |" M/ {6 V! E/ ]6 P8 Z4 C2 k0 `" v% g% c. }6 Q
"มาๆ นั่งๆๆ นี่ซุปกระดูกหมู แม่ทำไว้ให้"
/ F" g+ d% D" D, x "ขะ ขอบคุณครับ แล้วเอ่อ พ่อล่ะครับ"$ T7 P1 L4 X0 R+ t3 u, r* o
ปุนเอ่ยขอบคุณแล้วถามหาพ่อของกัสก่อนจะซดซุปร้อน4 z- S/ z9 }5 u, y. }: q) Q8 ~
"วันนี้พ่อเข้าสวนแต่เช้า มีลูกค้ามาขึ้นเอง เลยต้องไปคุม"
n2 G; E# g) l* S- y! j6 C" Y) \/ Y" }
3 _* m# _$ P3 _- B) p6 a ปุนพยักหน้ารับรู้แล้วทานกับข้าวของแม่กัสจนหมด แล้วขอตัวไปหาพ่อของกัสเพราะมีธุระจะคุยด้วย ปุนขับรถเข้าสวนจนเจอกับพ่อของกัสที่คุมคนงานขนของให้ลูกค้า หลังเสร็จกิจพ่อของกัสก็เดินมาหาปุนที่ยืนรอเขาอยู่
0 D( h; c2 C+ f Q% l
# @, m1 S" J% i "เป็นไงมาไงล่ะฮึ"
& f; I1 ~, {5 [: S% g9 p "ผมมีเรื่องจะปรึกษานิดหน่อยครับ คุณพ่อครับ"; Q. w0 x7 l# _0 j4 X) a5 h# ^2 f
"อืม มีอะไรก็ว่ามาสิ"
& l' W4 j3 q" E' I) d "คุณพ่อชื่อจริงชื่อ ปองเดช ดิฐาศักดิ์ใช่ไหมครับ"" E! Q) x3 q- Q& U* t
"ใช่ ถามทำไมล่ะเรา"' m* ]7 b) |$ \# @* W5 G: e4 E; p% `
พ่อของกัสยังคงคุยตามปกติ แต่ฝั่งปุนนั้นกลับปากหนัก หลังจากยืนยันตัวอีกฝ่ายแล้ว เขากลับไม่กล้าพูดสิ่งที่เขาคิดอยู่จนพ่อของกัสหันมาจ้องหน้าเขา5 f/ j$ ]% b, s" T6 z4 B2 h) @- H
"เอ้า มีอะไรจะคุยกับพ่อว่ามาสิ ไม่ต้องเกร็ง มีอะไรปรึกษาล่ะ"ปองเดชยื่นมือมาบีบที่ไหล่ของปุน
; D4 \! Z& J2 O. j$ D3 x
* D+ x3 O" [2 q0 `' D% M8 ` "...ผมเป็นลูกชายของพ่อปืนครับ..." พอปุนว่าจบ ปองเดชชะงักตัวพร้อมปล่อยมือออกจากตัวของปุน แล้วยืนจ้องปุนห่างๆ สีหน้าของปองเดชนิ่งเรียบยากจะคาดเดา
' J8 u- C) j6 k- q5 _ 7 }: O" Y4 ^/ Q) }3 p* E3 E4 b2 m
"..."
3 T* U) m7 [/ G/ |8 O ^3 U "..."
! P% k. F! T8 z0 m, c "ลูกของปืนหรอ..?"0 ]8 z8 p1 ^1 f u+ H9 d5 ^" A
"ครับ"
- v1 M) ~. [" u/ U "อืม แล้วมาที่นี่ มีธุระอะไรล่ะ"น้ำเสียงของปองเดชี่ก่อนหน้าอบอุ่น เป็นกันเอง บัดนี้กลับเย็นชา ไร้ความรู้สึก4 b" @" r7 L0 m& Q) v9 Q. q
" E4 b* E( n* i5 C: j
"ผมมีเรื่องจะขอร้องครับ ตอนนี้บริษัทกำลังแย่..."
; j+ P6 `# z4 w3 t9 g2 v1 K( u "หึ จนได้สินะ"ปองเดชพูดขัดปุน ปุนเลยเงียบไปชั่วขณะ ความสับสนได้ตีกันในหัวของปุน เพราะที่รู้ว่าทั้งสามคนสนิทกันจนเมื่อ23ปีก่อน ปองเดชหายตัวไป รู้อีกทีนักธุรกิจรีสอร์ทคนนั้นกลับทำสวนดอกไม้ในหมู่บ้านชนบท. c. K8 _4 Q8 F- t0 T1 |
9 l/ J. k7 a- ^! i
"เกิดอะไรขึ้นเมื่อ23ปีก่อนหรอครับ"3 k1 z& N6 D( H8 c
ปุนยิงคำถามที่สงสัยออกมาตรงๆ เขาคิดว่าถ้ารู้เรื่องราวนั้น อาจจะสามารถตอบคำถามหลายๆอย่างได้
, o2 [( D9 T$ r9 t7 O1 q % j* @' t, ~3 s) _; N& |+ w3 F; P
"23ปีก่อนหรอ ตอนนั้นยังเด็กอยู่สินะ 7ขวบได้ไหม"
; Y* N! ?9 I3 \7 c y! ~# B "ใช่ครับ ตอนนั้นผม7ขวบ ตอนนั้นมันเกิดอะไรขึ้นหรอครับ แล้วคุณลุงรู้จักแม่ของผมไหมครับ รู้ไหมครับว่าตอนนี้ท่านอยู่ที่ไหน"
/ O5 V3 c! \& z8 z- L* j "..."5 V0 l$ B0 `7 K# n6 k2 I) @& F
"..."3 s# \' ^; m/ j( V5 |
"พ่อของเราไม่ได้เล่าอะไรให้ฟังเลยหรอ"ปองเดชจ้องหน้าของปุน ปุนส่ายหัวเบาๆเป็นคำตอบว่าเขานั้นไม่รู้เรื่องอะไรเลย/ d! ^1 r9 S$ A' g& ^' V: q
"23ปีก่อนเกิดเรื่องอะไรขึ้น ลุงคิดว่า ปุนไปถามพ่อของปุนดูเองดีกว่านะ แต่ว่า....ลุงตอบอีกเรื่องนั้นได้"9 W. `3 |4 x0 T S/ Q3 I
/ K, m. w" z; B1 `0 H# ^9 W" _& [9 s6 g% j2 ^6 O% V
"ฮัลโหลครับพ่อ อืม มีอะไรหรือเปล่าครับ ห๊ะ ตอนนี้เลยหรอครับ รีบขนาดนี้มีอะไรหรือเปล่าครับ ได้ครับ ครับ แล้วเจอกันครับ ให้ซื้ออะไรไปฝากไหม"+ Q' J0 E" l1 H/ q" A- e/ e2 a
ปุนวางสายจากพ่อที่จู่ๆก็โทรมาหาบอกว่าให้กลับบ้านด่วนตอนนี้เลย แม้จะไม่รู้ว่าเรื่องอะไรแต่น้ำเสียงที่พ่อของเขาพูดนั้นจริงจังมาก ซึ่งกัสไม่เคยได้ยินมาก่อน
6 \. u9 H# [ r- H: M; O1 i& R: ~$ k$ H9 M: `' J" G
/ L/ A& c+ w: L- u; J! Q8 E ปุนขับรถกลับบ้านของตัวเอง ขณะขับรถพลางนึกถึงเรื่องที่พ่อของกัสเล่าให้ฟัง เขาขับรถไปยังบ้านของกัสแล้วมองหน้าแม่ของกัสอย่างพิจารณาทุกส่วนบนใบหน้า ก่อนจะกล่าวลาแล้วออกเดินทางทันที แต่ไม่ทันที่จะออกจากตัวจังหวัด
8 s& ^1 q5 P, }
1 K6 F( n$ F% f' G
! U. `6 ~4 O. r1 I, j เอี๊ยดดดดดด ปั๊ง!!!
; w# G" H9 B( Q/ J* K( G6 e6 Z
; j# |! a- d9 t* R Y- M7 ?! {* A& K) l/ I. V5 Q+ a
ปุนลืมตาตื่นขึ้นมาหลังจากหลับไปนาน แถมรู้สึกเจ็บหัวนิดๆ พอจะยกแขนขึ้นมาจับดูกลับขยับแขนไม่ได้ ภาพตรงหน้าค่อยๆชัดขึ้น เสียงผู้คนคุยกันแจรอบตัวเขาดังจนเขาแทบทนไม่ไหว จนกระทั่งร่างกายของเขาเริ่มปรับตัว ภาพที่อยู่ตรงหน้าชัดขึ้นเรื่อยๆ# o+ N5 Y( h& S
; U9 B( w+ H: J& ~* r" t' x- M. o "พ่อ พี่ธัน กัส ทุกคน มาทำอะไรกันครับเนี่ย"
" d; t: R) g# b( y* O ปุนเอ่ยเรียกชื่อคนที่เห็นตรงหน้าแต่กลับไม่มีเสียงลอดออกมามีเพียงเขาคนเดียวที่ได้ยิน
, I( X( z% s' p3 O7 A* \8 r0 n& E+ S; J0 `; g
5 n" q6 f s# v# d- {- p! e "น้ำ น้ำ น้ำ") r# W8 l! m7 M7 l' m- J1 x/ ?
ปุนพยายามเค้นเสียงให้ดังที่สุดเท่าที่ทำได้ ก่อนที่กัสจะหันมาเห็นเลยรีบเดินเข้ามาหยิบแก้วน้ำแล้วเสียบหลอดยื่นให้กับปุน& a g$ I5 ]0 y
5 ]/ P g% _, q5 ?& G* I' P "ปุน ฟื้นแล้วหรอลูก เป็นยังไงบ้าง"
' |5 \* U! y, Q; t6 W/ R$ o: }4 d พ่อของเขาและแม่ของกัสรีบเดินมาหาเขาที่นอนเป็นผักอยู่บนเตียง เขาค่อนข้างสับสน แต่ไม่เกินความคาดหมาย
; n; d F7 S& N% r$ P9 n( @. r) }& O4 {1 q& R' t( R
; z6 P* Z* h' A4 _+ ` ไม่ทันได้ตอบอะไร หมอก็เข้ามาตรวจร่างกายของเขา แล้วบอกว่าเขานั้นแขนหัก ต้องใส่เฝือก และบริเวณศีรษะได้รับการกระแทก แต่ไม่เจออะไรผิดปกติ อาจจะนอนนอนดูอาการอีกหนึ่งถึงสองวัน
4 i( X. Y: K4 S3 n
! X( J/ X+ ?8 S/ I) ]7 z6 ? "แล้วนี่ มากันทำไมเยอะแยะครับ"
6 \' M/ U" t& z+ b "พวกเราออกกันไปก่อนดีกว่า ปล่อยให้ปุนพักผ่อน"
. {3 M6 x5 `) m5 e0 n" ? กันที่ยืนเงียบมานานเอ่ยขึ้น ก่อนที่จะเดินออกจากห้องพร้อมกับแดน นที ธร ธัน รวมไปถึงกัสและเก้าด้วย ทิ้งให้ในห้องเหลือเพียงปุน ปืน และแม่ของกัส
) Y) `! I+ e" ?$ i3 W. W! X6 O
& A J5 W9 e" E6 D
% H9 [8 R5 e' X6 s ทั้งสองคนยืนเกาะขอบเตียงมองดูปุนที่นอนตรงหน้า แล้วแม่ของกััสก็ยิ้มดีใจพร้อมน้ำตาไหลนอง ส่วนปืนนั้นมองไม่กล้าสบตากับปุนเพราะรู้สึกผิด4 G1 R' M" z1 H! Q2 v5 H' r
( k) e! G+ G R "ผมจำได้ว่า ก่อนหน้านี้ผมกำลังขับรถอยู่ แล้วก็...."
% Y* U. {* x; A) K "ไม่เป็นไร ไม่ต้องคิดถึงมันหรอก มันผ่านมาแล้ว"
* ]/ V/ ]2 U$ k6 n. A2 O "แล้ว ทำไมถึง... ผมนอนมากี่วันแล้วครับ"ปุนเปลี่ยนคำถาม, \) _1 }; o2 j" W( x2 u( |# u
) K' b9 T# g/ q* k8 G, L
"สองวัน แกหลับไปสองวัน". \4 F( G) y6 O- Q6 _) E$ f0 |
"แม่ใช่ไหมครับ นี่..แม่ใช่ไหมครับ"หลังฟังคำตอบของพ่อ ปุนก็พยักหน้าแล้วหันไปมองหน้าของผู้หญิงอีกคน พร้อมสะอื้นด้วยความคิดถึง
. o, p/ |; g% l% Y. s3 W
K4 O+ A0 j: c, i "ใช่ ใช่แล้วลูก แม่อยู่นี่แล้ว ฮึก แม่ขอโทษนะที่ไม่ได้อยู่ดูแลหนู "
, d, z* p) @2 b* E5 h "ฮึก ฮืออ ครับ แม่ไปไหนมา ผมคิดถึงแม่ ฮือ"2 }2 x# k% u' \0 ?0 P
ปุนปล่อยโฮร้องไห้ออกมาอย่างหนัก ความรู้สึกต่างๆพรั่งพรูออกมา ภาพที่เขาเห็นแม่ครั้งสุดท้ายเมื่อตอน7ขวบ ที่แม่เขานั้นทะเลาะกับพ่อในตอนเช้าก่อนที่จะไปส่งเขาไปโรงเรียน พอกลับมาตอนเย็น แม่ก็ไม่อยู่บ้านแล้ว และพ่อของเขาก็ไม่เคยเอ่ยถึงแม่อีกเลย + a6 J/ j' y! b. |# U
0 c* s' a# F5 D' t' i# j9 E
& X( J7 e7 s/ ?4 t ปุนพักรักษาตัวจนหายเป็นปกติดี มีเพียงแขนข้างขวาที่ต้องใส่เฝือก 1อาทิตย์ หลังจากออกจากโรงพยาบาล ปุนพยายามเค้นความจริงจากทุกคน แต่ไม่มีใครยอมเล่าให้กับเขาฟัง และพ่อกับแม่ของเขาได้ให้กัสมาอยู่คอยดูแลเขา
" P* R: L# ~, g
+ _# A& Y) Q9 z1 D! o4 A8 ~3 L% g6 `& U# C! P: Z+ Q9 X- s1 u) @, v
"ไม่เป็นไรครับ ผมจัดการตัวเองได้ แค่เเขนหักข้างเดียวเอง"
; O: \ n- V1 G$ C8 K% |* ?" C' d ปุนนั้นปฏิเสธความช่วยเหลืือจากทุกคน ไม่ว่าจะเป็นพ่อ แม่ ธัน ลุงธร จนกระทั่ง
4 z: c/ `$ X9 Z# K' i" z, a7 c( T 9 w" k% ^5 s* h4 r7 w
"ไม่ต้องดื้อ ไม่ใช่เวลา"กัสที่ทนฟังปุนปฏิเสธทุกคนจนทนไม่ไหวเดินเข้ามาเข็นรถเข็นของปุนไปยังรถของตน แล้วจับปุนยัดเข้าเบาะข้างคนขับ+ r$ t9 z. f0 o) I8 ~. Q
& I: R) _5 g3 F: |: }! [ "กัส จะพาเราไปไหน"
, G2 Q0 M% s/ s7 m: w; o "ไปบ้านไง"
5 Q/ ^% l7 J) Z1 X L$ [8 X% L "ไม่เป็นระ..."2 d* o, R" @/ [2 x @0 B5 _0 I
"หยุด พอเลย ไม่ใช่เด็กแล้ว หยุดดื้อ"
- ~" P# A9 v; p. _2 S$ I# ^ "ไม่คือ.."
8 z0 c/ a+ o* l) z "หยุด!"& v" }% D* a$ V
"แต่"
, S5 v, Q, P! T0 C; S+ w d+ D "เงียบ!"
- U4 U$ i, H9 [+ ? ปุนที่เถียงไม่ไหวก็เก็บปากรูดซิบนั่งเงียบๆจนถึงที่หมาย พอถึงบ้านของปุน กัสจัดแจงทุกอย่างให้ปุนเพียงนั่งนิ่งๆมองดูกัส, D; X$ Z$ ~& H. Q l: J
8 ~- U+ M. H6 O
) `' m2 v# ~& @- c ปุนรู้สึกปวดฉี่ขึ้นมาขณะที่กัสกำลังจัดของจากกระเป๋าเพราะกัสจะมาค้างด้วยจนกว่าปุนจะถอดเฝือก ปุนเลยแวบไปเข้าห้องน้ำ แต่พอเขานั้นจะปลดซิบกางเกง กลับทำไม่ได้เพราะมีมือแค่ข้างเดียว+ q/ s4 P+ \: Z: ?/ Q- K' o$ x$ H. q
5 E7 q7 ~- S# R2 H+ U "ปุน ปุน ปุน อยู่ไหน", N( N) T5 D) e; w9 }/ M9 _
กัสเอ่ยตะโกนเรียกหาปุน แต่ไม่มีเสียงตอบกลับเลยรีบเดินหา จนมาเจอกับปุนที่ยืนบิดตัวอยู่ในห้องน้ำ3 |! I9 R" I; r' t$ N2 d: M
" j. o0 O+ @4 n
"ทำไมเรียกแล้วไม่ตอบ แล้วนี่มาทำอะไร"; W2 }% D% \8 _% n8 F) S0 `9 P/ y
"เอ่อ คือ เรา"/ Y) ` e( u9 Z& {7 ^$ t# S( @
กัสมองดูปุนที่ยืนหมุนไปหมุนมาเลยเดินเข้ามาหา พอมาใกล้ปุนกลับเห็นกางเกงของปุนที่เปียกไปด้วยของเหลว) s4 E% H7 x/ n: V, T' o
' E& \# u6 c4 H. S+ n
"โห นี่พึ่ง30เอง กลั้นไม่อยู่แล้วหรอ"กัสเอ่ยแซวที่เห็นปุนฉี่รดกางเกง4 J5 Z+ O! \" W) T3 i% K R; A
"จะบ้าหรือไง กะ ก็แค่ ก็แค่ปวดฉี่ แต่เนี่ยแขนเนี่ยมันไม่ถนัดเห็นไหม เลยไม่ทัน"ปุนโวยวายแล้วยกแขนที่ใส่เฝือกให้ดู กัสก็ขำตามมาก่อนจะเดินมาหาแล้วถอดกางเกงของปุนลงจนเหลือเพียงบอกเซอร์และชั้นใน `& }5 q6 ?. v; j
% H) V/ o, C3 s& N! [" L "เห้ยกัส จะทำอะไร"
1 }/ G* ?, z& @3 L "กางเกงเลอะก็เปลี่ยนสิ"7 n5 a" D5 A$ t2 `/ [
"เห้ยไม่ต้องเดี๋ยวเราทำเอง"# t+ c& ?8 b, |$ M0 G; }* N# N
ปุนตกใจดิ้นหนีมือกัส แต่ก็ไม่พ้น กัสทำการถอดกางเกงของปุนออกมา หน้าของกัสที่อยู่ระดับกลางลำตัวของปุนกำลังมองภาพตรงหน้า ปุนเองก็ตกใจเลยหันตัวหนี กัสเองก็ยืนขึ้นแล้วเบือนหน้าไปอีกทาง
: m5 k2 O" i8 j0 \: j) `( A e
6 N n3 p. k$ T; M; @9 h1 O "ทำเองได้หรอ งั้นเรารอข้างนอกนะ แต่ถ้าทำไม่ได้เรียกนะ ไม่ต้องอาย มีอะไรก็บอก โอเค๊"7 J3 B4 j; }& O% f& \4 I& ^2 o
- O. K6 B; S! a) E6 R! u& n "ระ ระ รู้แล้ว -///-"
; D b4 |! I5 {" }( _ หลังกัสออกจากห้องน้ำ ปุนก็ถอดผ้าที่เหลลือออกจนหมดแล้วใช้ผ้าขนหนูที่กัสเอามาให้พันรอบเอวตัวเอง แล้วเดินไปหยิบชุดในห้อง กะว่าจะอาบน้ำแล้วแต่งตัวในห้องเลย# D2 Q0 ?* Q: ]
$ Z# d0 T. k/ T$ C F6 ]& D( k! ?5 x4 L8 J" k6 u
แต่หลังจากที่ปุนจะอาบน้ำด้วยตัวเองนั้น เขาก็ทำอย่างทุลักทุเล เพราะแขนใส่เฝือกที่ตึงจนขยับไม่ได้ แถมยังโโนน้ำไม่ได้อีก ทำให้ลำบากในการอาบน้ำสุดๆ แต่ก็ผ่านพ้นมาจนได้* H# L) r0 V, {
! ^, N7 {7 s8 v5 I1 a
?" C0 w' ?# m5 P วันต่อมา ปุนก็ทำเก๋าว่าอยู่ด้วยตัวคนเดียวได้ แต่สุดท้ายก็ต้องพึ่งกัส3 z* [4 n& R& w( q" y- r
: S# O J& [" }2 B# Q' |& H "กัส คันหัวอะ สระผมให้หน่อยสิ"; Y' |: A9 O& C- G" }
"หึ นึกว่าจะแน่"4 I- P" u$ N% o
"กะ ก็สระผมมันต้องใช้สองมือนี่"# q9 C( p7 k8 u
! H2 o' o9 C3 K, X% ^( S5 n* Z( G- |& k- K. N5 c* s
กัสขี้เกียจเถียง เลยจับปุนสระผมเหมือนกับสระให้เด็กน้อย ตัวปุนที่สวมเพียงกางเกงในตัวเดียวนั่งยองๆให้กัสสระผมให้ พอสระเสร็จ กัสก็จะเช็ดให้แต่ปุนห้ามไว้ " D( J6 t" G. i2 r8 v9 Q8 o
6 Z0 d3 s4 m; H: p! i) P
5 D3 A- j4 B7 g" S) a1 c ปุนอยู่กับกัสได้ตามปกติจนกระทั่งคืนที่สาม ที่เขารู้สึกมีอรมณ์ขึ้นมาเพราะไม่ได้ช่วยตัวเองมาหลายวัน ปุนรู้สึกอึดอัดจนนอนไม่หลับ เขาเลยตัดสินใจช่วยตัวเองแต่ชักด้วยแขนข้างที่ไม่ถนัดจนเสร็จ7 y3 h. F) {2 p& l
6 p4 @5 s( `. ?1 s$ t& T- @
* x( G6 `+ d- F# l9 z
พอได้อยู่ด้วยกันแบบตัวติดกัน ปุนเริ่มรู้สึกดีกับกัสมากขึ้น แต่จะมีฟีลเขินบ้างบางเวลาอย่างตอนที่เขาต้องทำเรื่องส่วนตัวแล้วกัสมาคอยดู8 o6 \4 }. `) E. _4 n
' m }) h( B4 f; Q+ D+ z9 t
) }) O8 r$ X& p& R" d: G. G/ H1 @% Y ระหว่างที่อยู่ด้วยกัน ปุนรู้สึกดีเมื่อเทียบกับเมื่อก่อน อยู่กับกัสเขาไม่ต้องพยายาม ไม่ต้องฝืนใจเพื่อทำให้อีกฝ่ายสะบายใจ และกัสเป็นคคนง่ายๆ มีอะไรรู้สึกอะไรก็พูดออกมา ปุนพยายามเลิกหมกมุ่นกับกัสแล้วหันมาโฟกัสที่เรื่องการประชุมบริษัทแทน เมื่อเห็นว่าปุนจริงจังกัสเลยเอ่ยปากเล่าให้กับปุนฟัง
# Q" w, P: ~. K" A7 U) A
4 J) d& B- G' _0 l2 Z9 h {, R( s% A* B# d
ในตอนที่ปุนประสบอุบัติเหตุณ์ วันเดียวกันนั้น กัสกลับบ้านไปเจอกับพ่อ พ่อของเขาเล่าให้ฟังว่า เมื่อ23ปีก่อน ธรและปืนต้องการนำบริษัทเข้าตลาดหลักทรัพย์ แต่ตอนนั้นสถานะการเงิน การบริหารต่างๆยังไม่ยังไม่เสถียรดี เก้าจึงไม่เห็นด้วย แต่ธรกับปืนไม่ยอมฟัง และไม่สนใจคำพูดของเก้า
! y B/ v x" y
$ s ^1 S6 b( {( ?: @
- k& _4 a: C( R. u! p ธรกับปืนได้ไปหาผู้มีอำนาจ ณ ขณะนั้น แล้วดำเนินการต่อจนสำเร็จ พอบริษัทเข้าตลาดแล้ว ก็ได้แบ่งหุ้นให้กันเพื่อรับเงินปันผล แต่เนื่องจจากที่มานั้นไม่ถูกต้อง ทำให้ ดีซีวายมีชนักติดหลังต้องคอยทำตามคำสั่งของผู้มีอำนาจขณะนั้น เก้าที่ทนอยู่เฉยไม่ได้จึงได้ตัดสินใจต่อต้าน และส่งข้อมูลให้นักข่าวอย่างลับๆ จนในที่สุด ผู้มีอำนาจถูกจัดการ แต่นั่น ก็มาพร้อมกับความสูญเสีย เพราะผู้มีอำนาจได้ล้างแค้นทิ้งท้ายด้วยการพรากภรรยาสุดที่รักของเก้า
/ Z; C5 z0 q+ D1 u7 B9 }# m, S
: M8 f( u( l6 D2 P/ C
เก้าเสียใจเป็นอย่างมากกับการตัดสินใจครั้งนั้นที่ทำให้คนที่เขารักต้องถูกจบชีวิตลง ลูกทั้งสองต้องกำพร้าแม่เพราะการตัดสินใจของเขา เขาออกจากบริษัทแล้วย้ายบ้าน ส่วนแม่ของปุนพอรู้ถึงเรื่องที่เกิดขึ้น ก็มองหน้าปืนไม่ติด และรู้สึกผิดที่สามีของตนเป็นต้นเหตุให้ภรรยาของเก้าเสียชีวิต พิม หรือแม่ของปุนจึงได้ตัดสินใจออกจากบ้านแล้วไปอยู่กับเก้า และคอยดูแลเก๋และกัสด้วยความรู้สึกผิด
. ^/ N9 _# J) Q$ P( h! K! z
5 U0 p" r; L* B) _) a4 C) v "ทะ ที่พูดมา จริงหรอ"" X: g, H3 P7 C$ x
"เท่าที่เรารู้ว่าก็เป็นแบบนี้แหละ"9 M6 k9 Q6 x6 r+ ?4 d* `
"แล้ว...กัสโกรธพ่อเราไหม ที่ทำให้ เอ่อ แม่ของกัสต้อง...."
1 A; P+ E$ @% M7 X" @ "ไม่รู้สิ เรื่องมันก็ผ่านมานานแล้ว เราเสียแม่ไป พ่อของปุนก็สูญเสีย ปุนเองก็สูญเสีย ถ้าเราเอาเรื่องนั้นมาเป็นเรื่องในตอนนี้ ก็จะมีแต่เสียกันมากขึ้นไปอีก"
. X2 |% r/ }& P4 A* G+ \ ปุนพอฟังความคิดของกัส ก็รู้สึกนับถือใจของกัสที่ปล่อยวางได้ขนาดนี้ แต่ก็ไม่แน่ว่ากัสจะรู้สึกแบบที่พูดจริงๆ หรือเพียงแค่โกหกเพื่อให้เขาสะบายใจ* l) z. `! p- H% ?% s" s. T3 h3 }
. ~" w$ L6 ^ i& r9 P8 R- c" d
% I( l* U. @8 R นอกจากนี้ กัสยังเล่าให้ฟังอีกว่า หลังเกิดเรื่อง ลุงธรและปืนรู้สึกผิดเป็นอย่างมาก และอยากจะช่วยเหลือเก้า แต่ธรสิ่งที่ทำได้ดีที่สุดคือการปล่อยให้เก้าและพิมได้ใช้ชีวิตกับครอบครัวให้มีความสุข และเลิกยุ่งกับเรื่องวุ่นวายของบริษัท แต่ใครจะไปรู้ว่ากัสนั้นได้เข้ามาทำงานที่ ดีซีวาย เก้าเองก็ช็อคเพราะไม่รู้ว่าบริษัทที่กัสทำงานคือที่เดียวกับที่เขาร่วมก่อตั้งมา1 N8 N# g2 n* Q/ Z8 w3 b
v* M! M1 q! s7 J4 @' y "พ่อของเราโอนหุ้นให้กับเรา แล้วให้เราตัดสินใจเองว่าจะเลือกอะไร"
+ _+ i5 { Q n; j8 | "แล้ว...กัสเลือกหรือยัง ว่าจะอยู่ฝั่งไหน"+ x! v0 G2 _6 n+ k' ?
ปุนจ้องตาของกัสรอคำตอบ แต่กัสกลับหลบตาปุนแล้วเดินจากไป ทำให้ปุนรู้สึกไม่สะบายใจ ทั้งที่ปากกัสบอกว่าให้อภัย แต่สายตาของกัสนั้นไม่ชัดเจนว่าอยู่ข้างเขา ถ้ากัสเลือกที่จะช่วยฝ่ายอเนก เท่ากับว่าฝั่งของเขาจะแพ้ทันที..
( {; M% b+ X, O9 q
/ q8 t- \- J/ a# `2 p# B9 B5 u/ n; [0 c) }4 Z
; `" V7 |/ a( j2 k" ~4 B! p% U- x
( P0 v% P5 h0 Z( k) B$ x' p0 I; }% U, p m. M+ _/ M+ D
# u* r6 z1 K g$ `, u3 Q0 K1 ?
4 B9 c3 r: q* ~) L2 C0 Y__________ - w9 {8 r) L6 ^, f6 r
อาทิตย์หน้าก็จะจบแล้วนะครับ ตอนจบมีฉากเสียวนิดหน่อย ส่วนที่เหลือจะมีแต่ในตอนพิเศษ ซึ่งผมไม่ขอลงนะครับ สงวนไว้สำหรับอีบุ๊ค
, Q4 k# I) W3 u; b2 Y: a: nสัปดาห์ต่อ ๆไป จะลงเรื่องอะไรก็ฝากติดตามด้วยครับ
& F, T" u" w5 d) G |
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2023-2-12 08:07:13
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2024-10-7 00:18:18
โพสต์ 2024-3-6 00:09:13
โพสต์ 2023-2-19 19:12:00
โพสต์ 2023-2-12 10:48:04