|
ตอนที่ 4 กลิ่น...คนพิเศษ ...”กล้าทำเรื่องไม่ดีแบบนั้นลงไปได้ยังไง...บ้า...บ้าไปแล้ว”... ...”ดีนะ วิ่งหนีออกมาได้”... ...“แล้ว...หลังจากนี้ละ???...ต้นอิน...หลังจากนี้...จะโดนไล่ออกจากบ้านมั้ย หรืออาณะ จะเอาเรื่องนี้ไปบอกตายาย บอกพี่ยิปโซมั้ย...ชีวิตนี้ไม่เหลืออะไรอีกแล้ว...ไม่เหลือแล้ว”... ...”จะไม่มีใครรักแล้ว...ไม่มีใครรักเด็กไม่ดีอีกแล้วแน่ๆ”... ...”ทำไม ทำไม...ทำไม ทั้งโง่ ทั้งบ้าได้ขนาดนั้น”... ในทุกความสุขย่อมมีความทุกข์รอคอยที่จะเข้ามาแทนที่ หากแต่ความทุกข์ทรมานแสนสาหัสครั้งใหญ่หลวงในชีวิต ช่างมาเยือนเด็กตัวน้อยๆได้ว่องไวยิ่งนัก
+ { I3 T! @) m" k
8 B4 c- Q/ _& a1 v4 s
ก๊อก ก๊อก ก๊อก ....ก๊อกๆๆๆๆ
0 U. e B# {/ w+ D" d: P5 y8 x
0 r! Y5 s9 R$ U% J! f" @3 Q
/ K8 i' U7 _: a4 ?* R
“ต้นอิน หลับหรือยังลูก???” ถ้าเป็นคนอื่น เจ้าของห้อง คงไม่ตอบรับหากแต่นั่น คือเสียงผู้ทำหน้าที่ยิ่งกว่าพ่อแม่แม้จะลากหัวใจดวงน้อยลงไปกองที่ตาตุ่ม ...”หรืออาณะจะเอาไปบอกยายแล้ว”... ทั้งที่สองตาใกล้จะปริ่มปริมาณน้ำตาแห่งความผิดจนจะทะลักออกมามะรอมมะร่อแต่เสียงเคาะประตูถี่ขึ้น ทำให้ ต้นอิน ต้องกลั้นใจตั้งรับ
5 v% y1 `; L6 E# d
7 j4 _3 f: C; h, \
เมื่อประตูไม้บานใหญ่หน้าห้องนอนเปิดแง้มออก ” ยายมีอะไรหรือเปล่าฮะ” กลับกลายเป็นเจ้าของเสียง และร่างสูงใหญ่ทำสองตาถลน 7 ]+ G, B0 j4 l+ W$ j+ _
) f8 L5 q `% [, ?
" X6 f3 D4 Z+ ~; a
“เจ้าณะ มีอะไรก็ค่อยๆพูดค่อยจากันจะผิดจะไม่ถูกใจยังไงก็อย่าไปดุด่าหลานมาก” ผู้หญิงผมยาวดำขลับตั้งท่าจะหันกลับปล่อยให้ คนที่ยังยืนแข็งทื่อเพราะวิญญาณหลุดออกจากร่างไปแล้วได้แต่ส่งสายตาร้องขอ “ไม่ต้องกลัว ต้นอิน ...อาเค้าแค่มาคุย...แต่มีอะไร ยายกับตาอยู่ข้างล่างนะวิ่งมาเรียกได้” ยังไม่วายเป็นห่วงหลานสุดที่รักก่อนตัดสินใจเดินลงชั้นล่างไป น้ำเสียง สีหน้าท่าทาง ของคนเป็นยายดูปกติอาจมีแค่ความกังวลเล็กๆจนหลานชายที่คนในครอบครัวมักจะเรียกว่า... ลูกยาย... โล่งอกไปได้เปราะหนึ่ง $ x: @7 e( }) z& x* R
- J* p* {* l$ u4 V
แต่ไม่ทันไร
9 q. {1 B5 x2 |+ N( |% s
8 U/ J0 B' c- g }, M) h
( |4 T' W. ^! z% \0 u
“ยืนขวางทำไม ...เข้าไปคุยในห้อง”ทุกอย่างเกินจะคาดเดา เลยทำได้แค่ในทุกเสี้ยววินาทีกลางหัวใจใจตุ้มๆต่อมๆปล่อยให้อีกคน เดินเข้าห้องตามมาเงียบเชียบ ที่สุดเมื่อประตูปิดลงเป็นสัญลักษณ์ชัดเจนของการตัดขาดทุกอย่างจากโลกภายนอก ( e9 T T, A/ _1 {, P
/ Z" k: @8 C' y+ A( U2 ^
“มีอะไรอยากจะบอกอามั้ย??? ต้นอิน”
. b, Y) G$ e; j N/ ~8 e1 M, f$ Y
$ {9 \+ A1 _5 W- L* r% y# T+ b
% X! w* d& D! f* j" K6 A1 l
ประโยคพร้อมจังหวะปะทะทั้งร่างยืนเต็มความสูงดันแผ่นหลังคนตัวเท่าไหล่ประชิดซอกผนังมุมห้องข้างประตูที่มีตู้เสื้อผ้าใบใหญ่กั้นไว้อีกด้านแล้วจับหันหน้ากลับมา เมื่อถูกไล่ต้อนให้จนมุม เด็กตัวน้อยๆเหมือนร่างกายถูกชัตดาวน์ปิดกั้นการรับรู้ทุกอย่าง สองตาปิดเกร็งฉับจมูกรู้หน้าที่อัตโนมัติเพราะแม้กลิ่นที่เคยได้รับทุกครั้งเมื่ออยู่ใกล้ก็ไม่รู้สึก 0 B2 |* `2 U/ p \
) l. W& l J: M3 T# m
คงเหลือแค่ สองหู และเส้นสายแห่งหยดน้ำตาอาบแก้ม * s0 ?, R% q5 r* N: _0 c# V
7 b+ b* Y- U8 y. Q$ k
“คือ...มันใช่ เหรอ???ที่พอโดนจับได้ก็ไม่พูดอะไรเลย แล้วรีบวิ่งหนีมาดื้อๆอย่างงั้น ...ห่ะ!!!” ความปรวนแปรในอารมณ์ปะทุขึ้นอีกครั้งขณะท่อนขาเนื้อแน่นใต้กางเกงขายาวข้างหนึ่งแทรกเข้ากลางเรียวขาบางใต้ผืนผ้าตัวสั้นๆให้ฉีกขาแบะออก
7 ]: k* y! j/ p$ O5 s' S! @/ p
( H2 C# P; n" {1 s) ^( T
ในมุมนั้น มีร่างเด็กตัวน้อยๆยืนกุมมือแน่นเกร็งตัวสั่น “เอางี้ ...สมมุติว่าคนนั้นเป็นอา...อาก็จะรีบพูดตรงนั้นเลย ว่าต้นอินขอโทษฮะอาณะ ขอโทษที่ทำอะไรลามกๆกับอาณนรินทร์แล้ววิ่งหนีกลับมาทั้งๆที่ยังไม่ได้ทำความสะอาดให้...”
( v/ l+ t r9 |6 e7 A s3 e
/ w% I' ~6 M) w5 @
" _- n% |% E6 l3 P
0 [* }- o1 g+ d( |- P! v
!!!...
9 k! O# E+ b* O' L$ U9 V
0 Q: L2 \ Q6 @" g7 T) l
3 L8 j7 d: b' L8 R, E
# f, N% U" R* v/ ^% ~3 ]9 d* l$ ?* L
6 _6 p2 g9 o F4 L! x
ดวงตากลมโตเบิกกว้างทันทีเมื่อถูกพันธนาการรัดแน่นด้วยความผิดตามที่เจ้าของประโยคน้ำเสียงเย้ยหยันที่ถาโถมเป็นค้อนหนักตอกย้ำลงมาตามด้วยสายตาทำหน้าที่ใบมีดร่วมกัน ทั้งทุบทั้งกรีดเปิดบาดแผลออกให้ฉีกกว้างกว่าเดิม ต้นอิน ไม่กล้าแม้จะเงยหน้าขึ้นไปมองด้วยซ้ำว่าอีกฝ่ายที่กำลังปิดกั้นทุกหนทางมีสีหน้าเป็นอย่างไร เพราะแทนที่จะดุด่าเกรี้ยวกราดตวาดใส่ไม่ยั้งเหมือนปกติ กลับกลายเป็นว่าทุกอย่างยังแน่นิ่งมีเพียงเสียงจังหวะหัวใจสองดวงเต้นเสียงดังแสดงการมีชีวิต กระทั่งมือน้อยๆตัดสินใจออกแรงผลักลำตัวหนา ! J: L$ y& ^2 q
% | @& p3 w- t
“อะ อาณะ ...ต้นอินอึดอัดฮะ” “ทำไมต้องลนลานขนาดนี้ ...ฟังนะต้นอิน ...มองหน้าอาแล้วพูดขอโทษซะ...อาณะไม่ได้โกรธ หรืออะไร” แผ่วเบาแต่จริงจังทุกประโยคผสานลมหายใจส่งไอร้อนระอุสาดตามทุกคำก่อนความเงียบที่ดูท่าจะไม่มีจุดจบ เข้ามาเยือนทันทีในทุกเศษเสี้ยวเวลาเริ่มเดินตามเสียงหัวใจสองดวงกระหน่ำเต้นแรงไม่มีจังหวะดังก้องในซอกมุม s$ z8 l9 c# X8 h. Y" s
( E F9 Y* ]- k6 x
คล้ายนานแสนนาน จนที่สุดหลังลมหายใจเฮือกใหญ่
( J: t, _5 {6 }9 v/ e( V; s5 \
# R4 g. E- i5 N8 x8 D8 k4 Z# _
9 e1 Y* f; J( r# I% a( c( \- [
“อาณะฮะ!!! ต้นอินขอโทษ …ขอโทษที่ทำเรื่องไม่ดีไป” กระทั่งคำสำนึกผิดแผ่วเบาแทบไม่ได้ยินหลุดออกมาต้นอิน กัดกลีบปากเข้าหากันแน่นดวงตากลมโตกลอกไปมาทั้งน้ำตามหาศาลท่วมทั้งกายทั้งใจ แต่ คนผิดก็ยังไม่กล้าสบตาอีกฝ่าย “ทำไมคิดอย่างนั้น...มันไม่ใช่เรื่องไม่ดีซะหน่อยที่ ผู้ชาย จะทำอย่างที่ต้นอินทำ... เข้าใจมั้ย??? ”คล้ายปลอบแต่ไฉนกลายเป็นย้ำความผิดจนเข้าไปกระตุ้นความรู้สึกซื่อสัตย์ในใจออกมาทันทีทันใด ' P* C, W0 y6 _) \5 X$ ^1 h6 l
; l9 d' P( a: l3 a Q
“ไม่ฮะอาณะ!!! มันไม่ดีเลย...ไม่ดีมากๆด้วย ไม่ดีเลยที่ตอนนั้นต้นอินเหมือนมีชีวิต”ฟูมฟายเสียงดังทั้งน้ำตาก่อนแผ่วลง ”...รู้มั้ยฮะ ...อาณะทำให้ต้นอินได้กลิ่นอีกครั้ง”สะกดกลั้นไว้เพื่อระรัวความรู้สึกเป็นคำพูดไม่ยั้งถัดไป “ ... แต่มันไม่ดี ไม่ดีๆมากด้วยฮะที่กลิ่นนั่นทำให้อาณะ กลายเป็น คนพิเศษ...อาณะเหมือนมีพลังทำให้จมูกต้นอินได้กลิ่นอีกครั้งในรอบหลายปี...มันดีมันดีที่สุดในโลก”
/ O; x, f# a' f4 a$ A9 v
- h# ]6 G# ]9 g) [8 k8 ?. |+ H; C& E- L
“...แต่แค่...กลิ่นแบบนั้น ...ไม่ดี ...ไม่ดีเลยฮะ” : E. k* s! n0 o, I8 m: ?
3 V6 h! }; h* C0 @' G# Z, s
ยิ่งสารภาพบาป ยิ่งเปิดก๊อกน้ำตาไม่หยุดหากกับคนฟังที่กำลังยืนนิ่งอ้าปากค้างมองลงมา “คึ...คื...คคืออา ...อาดีใจมากนะที่ ต้นอิน ได้กลิ่นแล้ว ...แต่ว่า...” เจ้าของประโยคเหมือนต้องการกลืนคำพูดที่กำลังจะออกมาคืนหากแค่ช่วงลมหายใจก็จำยอม “แต่ว่าอา ...อา...อา แค่ก็รู้สึกแปลกๆ...ที่ต้นอินบอกว่า อาณะ... เป็นคนพิเศษ...” 3 x/ s" E3 |8 O7 g6 o0 K
" f$ n/ M0 n' F9 {/ Q
ใบหน้าชายหนุ่ม คลี่รอยยิ้มบางๆ “อา ...ไม่ได้ยินใครเรียก ...นานแล้ว” หัวใจดวงโตของคนที่ต้องซ่อนความรู้สึก...โหยหา... ไว้ข้างหลังเสียงดุด่า ซ่อนไว้หลังใบหน้าไม่สบอารมณ์ แต่ ภาพของเด็กตัวน้อยๆทำหน้าหงอยกลับเข้ามาย่ำยีทุกครั้งที่ได้พบเจอ
! y* W* w" C2 ?4 M! B
: \/ y' h& E$ ~0 F- V- D/ a) G$ i
และ เขาคนนั้นกำลังมอบน้ำหนักท่อนบนสู่อีกฝ่ายมากขึ้น 0 J& G1 C1 B' L
( T% _" ]& g) ~, t0 K
+ d3 h: Q7 c6 ^1 `4 b# `
“ แล้วที่บอกว่า ...เป็นเพราะอาณะทำให้ต้นอินได้กลิ่น...” หัวสมองของคนอายุมากเริ่มพร่าเลือนเหมือนไร้สติเมื่อทุกอย่างของเด็กตัวน้อยร้อนลามลึกลงขั้วหัวใจ ทำเอาทั้งร้อน ทั้งอึดอัดคับแน่นจนต้องย่อตัวลงมาให้อยู่ระนาบเดียวกัน ปลายนิ้วหัวแม่มือร่นกางเกงวอร์มขายาวสีเข้มตัวนั้นลง ส่งผลให้ ความเป็นแข็งขืนของณนรินทร์ดีดเด้งปล่อยความคับแน่นสู่โลกภายนอกที่มีแค่ ตนเอง และ เจ้าของห้อง * G5 H, f7 E% E, S
. Q0 F. p, c2 g
# A0 Z( ~" E. K! z
ในหัวสมองมีระเบิดปรมาณูนับสิบลูกถูกทิ้งระเบิดตูมอีกระลอกในแค่คืนเดียวมาพร้อมความรู้สึกวูบวาบจนคนตัวน้อยๆไม่รู้ตัวเลยว่าหน้าตัวเองกำลังแดงเถือกขนาดไหน “ทำไมต้องหน้าแดงด้วย... อาณะต่างหากที่ต้องเขิน ...เพราะอากำลัง...ทำ...ให้ต้นอินดูอยู่นะ” ทุกคำทุ้มต่ำเริ่มกดต่ำลงอีก ยิ่งคำสั้นๆคำเดียวในประโยคท้ายผสานสัมผัสของลมหายใจอุ่นร้อนเป่ารดผิวเนื้อต้นคอจนเผลอเกร็งร่างกายหนีบเรียวขาเข้าหากันอย่างไม่ทันรู้ตัวทำเอาอวัยวะตรงนั้นเสียดสีกับท่อนขาแกร่งผ่านเนื้อผ้า % @7 \( t/ S+ Q$ H; Z( V& z
7 d# W5 J1 S% m% R
) D( \* [% u# i) H3 D3 F X$ @
9 e, W3 g; m9 J. v
หยดน้ำคลอตา ฉายภาพพร่าเลือน ...เหมือนฝัน... , ]9 s$ I/ R1 u2 a$ _
5 g$ D* T: U3 U& q' q Q5 s
8 }5 v0 K$ `! J6 G. e. u, W/ j
6 u$ a t& A( K; y1 g4 m
“แต่อาณะ ก็กำลังหน้าแดงเหมือนกันนะฮะ” ไอละอองจรุงหนักแน่นกระจายฟุ้งพุ่งตรงจากคุณคนนั้น มอบแรกรับสัมผัสเป็นคาวอ่อนๆตามด้วยความดิบคลุ้งหนักจนเซลล์ประสาทในจมูกตะกรุมตะกรามแทบไม่ทันก่อนมาหนักแน่นฝังเป็นอีกหนึ่งยีนแห่งการรับรู้เป็น กรุ่นกลิ่นหอมหวานฝังจำไว้เป็นอีกหนึ่งสู่สมอง “ไม่ใช่แค่หน้าแดง ...อาเยิ้มไปหมดแล้วด้วย...ต้นอินละครับ”ยากแล้วที่จะเชื่อว่าเป็นฝัน เมื่อได้ยินคำลามกออกจากปากคนไม่เคยพูดหรือสบถคำพวกนี้ออกมาให้ได้ยินแม้สักครั้ง : t7 e7 P2 B6 v8 r9 J
" O3 H" X6 z' n- V9 |; G
คำ...เปลื้องตัวตน ในโลกหลังประตูบานนี้ ที่ผู้ชาย ในฐานะ อา อย่าง ณนรินทร์ กำลังปล่อยให้ความแข็งแกร่งของตัวเองออกมาท้าทายสิ่งที่ฝืนทนมาตลอด5 ปี
" S4 z# l7 ~: s8 x
7 a1 Q% F7 z! S! _/ Y3 y
: x( x m2 v; J- O4 ^. T% v
“ต้นอินชอบมั้ย... ชอบที่อาณะทำ อยู่ตอนนี้มั้ย” " w0 E6 W6 v; ^' `6 x+ E5 ^
7 D8 D/ a z9 _! r: t3 @- a" n
) _, i- b# e* e6 R* J( Z
เสียงแหบพร่าทิ้งไออุ่นบนผิวมุกส่งกลิ่นน้ำมันกุหลาบชัดเจนส่งอุ้งมือข้างหนึ่งจังหวะ ขึ้นลง พร้อมเสียงแฉอะแฉะ รัดแน่น แล้วปล่อย คลาย กำอีกแล้วผ่อน แล้วกระชับ แนบแน่นหนึบ อีกข้างสอดกลุ่มผมสีน้ำตาล หากแต่ยังอดกลั้นฝืนไว้ไม่ให้จิกรั้งน้ำหนักได้ รูป กลิ่น เสียง การกระทำย่ำยีเด็กตัวน้อยๆในซอกมุมจนแข้งขาอ่อนลงเรื่อยๆ หายใจลำบากมากขึ้นมีแต่แสงวิบวับลอยในหัวสมองคล้ายกำลังตกอยู่ในความฝันแต่เป็นฝันอันแสนร้ายกาจจนกล้าเอ่ยบางอย่างออกไป
7 _ Z* r! H; \* _) }; Y
' t. J2 V, ?- k( m U! o
“ชอบ ชอบฮะต้นอินชอบที่อาณะทำ...ชะ...ช...ชอบมากด้วย” 2 j7 e) y, w+ l* A4 T
, T! o+ T! I" {! W I: P
7 m* k1 p% }9 J7 f& e
คำซื่อสัตย์บนโลกที่เวลาพากันหยุดหมุนมีแค่อุ้งมือน้อยๆถูกกระชากเข้าร่วมย่ำยีคุณคนนั้นผิวเนื้อร้อนๆ ชุ่มฉ่ำพร้อมกับที่ฝ่ามือใหญ่ขยับสาวความเป็นตัวเป็นต้น ผิวนุ่มๆบนอุ้งมือกอบส่วนหัวลูกพีชแทบไม่รอบแม้แต่อยู่ตรงนั้นนิ่งๆแต่กลับรับรู้การผุดซึมของหยาดน้ำสีใสออกจากร่องเล็กตรงกลางเนินเนื้อแดงเถือกอันเป็นต้นตอของกรุ่นกลิ่นจรุงรุนแรง ทุกสัมผัสจากร่างกาย ณนรินทร์ทำให้เด็กตัวน้อยๆรู้สึกมากเกินไปจนใบหน้าหยิกเกร็ง แนวคิ้วขมวดปม จมูกตะกรุมสูบแผงฟันขบกลีบปาก ลมชีวิตหอบกระเส่า หัวใจเต้นเร่า # T) n! q# p" |; j
4 ]# G: x) Z% f. J, \; E
+ S- J) I8 I( F4 F f& ]
ฝ่ามือประดับเส้นเลือดสลักเสลาได้อย่างงดงามกอบมัดกล้ามเนื้อมหัศจรรย์แห่งเทพเจ้าส่งผิวเนื้อส่วนฐานจรดกลางโคนขึ้นลง ส่งต่อให้อุ้งมือนุ่มนิ่มเริ่มร่วมเทิดทูนบูชาโดยมีสัมผัสแห่ง ผิวกาย สัมผัสแห่งกรุ่นกลิ่น และสรรพเสียงทุ้มต่ำในลำคอผสานลมหายใจติดขัดหนักหน่วง ท่ามกลางเสียงสองหัวใจเต้นถี่รัว
$ k( z8 t9 ~, b
" K7 f& A7 U1 @. g1 M
0 X, M! ^7 u# l2 O- B
ห้วงเสพสมสุนทรีย์ที่...เวลา ไม่ได้มีค่ากว่า...ความรู้สึก
! X% p4 k* v0 S9 b( J
4 H7 j' m" d5 O+ J2 }0 c
0 {- ^6 k$ l+ B" ~
" f0 E. C5 {# Z6 O$ y0 C- }
' q, `: t7 E" U1 ?
“อ๊ากกกกๆๆๆ.....”
1 r7 z6 A1 E- u7 s. h- C
7 ]$ x9 v8 Y/ K: P; Z
9 R9 Y; \8 S; F6 e+ s
4 |# E. v e0 w, V& C5 }7 t
% S- H; W0 z; O t0 Y& D( c
: t% e% J2 j- q% y/ Q
เสียงน่าฟังอย่างประหลาดไม่ใช่เสียงร้องออกมาเต็มเสียงแต่เป็นโทนเสียงแตกพร่าที่เปล่งออกจากลำคอด้วยโทนทุ้ม ต่ำ ที่ยิ่งได้ฟังกลับทรงพลังให้หมกมุ่นลุ่มหลง ฉับพลันเศษเสียววินาที ลูกตาสีรัตติกาลขยายกว้างส่งสายตาคมกริบเคล้าน้ำตาพุ่งปะทะสองตากลมโตรื้นหยดน้ำไม่ต่างกันรับเสียงคำรามลั่นหนักแน่นในลำคอสะท้อนมุมเล็กๆดังก้องทั่วห้องกับจังหวะกระตุกกลางมือน้อย และมวลคั่งพุ่งพลุสีขุ่น
8 H! V/ V9 V! g8 ]% P- ]- O7 V: E$ ?
1 u( Y4 C H8 Y
หนึ่งสอง สาม ระลอกแล้ว ระลอกเล่า จน สี่ และห้า 1 D# L1 C3 J* f' G4 _' U9 A
. P6 G. f5 r) V5 X3 e& h
( U- u5 r% K/ U% e3 x) G
ละอองไอสีเมือกขาวขุ่นปลิดปลิวความระยิบระยับแวววาวไล้วนเป็นเกลียวพายุหมุนทั่วท้วนทั้งร่างกายส่งพลังงานทั้งหมดที่มี สูบ สูด ความคาวหนัก ผสานเนื้ออบอวนดิบ ทึบแน่นชัดติดจมูก มาตอกย้ำฝังลึกเป็นอีกหนึ่งยีน
1 a6 H- i! E, w Z
... กรุ่นกลิ่นระว่าง...เรา g) }4 o' ]5 n% C- d6 N6 ]
3 g' S9 C$ }% t0 C9 O
อีกกลิ่นมีชื่อ ที่คัดเค้นจากทุกความเป็นตัวตนร่วมกัน “วันหลังอาณะมา...เล่น...แบบนี้กับต้นอินอีกได้มั้ยครับ” หัวใจซีกหนึ่ง ส่งพลังให้เปลื้องคำว่า... เล่น...แบบเด็กตัวน้อยได้เล่นของเล่นแบบใหม่ที่ดูแล้วน่าจะถูกใจไม่น้อย เหมือนที่กำลังผุดขึ้นใต้แผงอกนี้ และก็เพราะความเข้มข้นของเนื้อมวลเมือกมหาศาลจากอวัยวะที่ยังแข็งแรงกลางอุ้งมือหลังสาดทุกมิติของความเป็นตัวตน แต้มทั่วเสื้อผ้า ลามขึ้นข้างแก้ม เลยไปติดขอบผนังขอบตู้ รวมตัวในทุกทิศทางส่งกลิ่นจรุงสดใหม่อัดแน่นติดปลายจมูกทำร้ายเด็กน้อยในซอกมุมได้อย่างแสนสาหัส 1 v1 Z) B: r4 Q
คำตอบของคำถามนั้น จึงหลุดออกไปแผ่วเบาในลำคอ
# p7 c: K: L$ B7 {. l; u2 F
F0 i, w- b1 D6 w' c1 ?; r q
* N& R( J$ M7 ^4 P4 S; d. v
“อือ...” : v% }) X6 o' a3 _) H! t
& [6 ]' G9 Z) u$ x2 t
8 o# B" J% T+ g9 K
แค่ได้ยิน หัวใจอีกซีกกลับลุอำนาจสั่งการให้ริมฝีปากหนาของตนเองยกยิ้มสองตาสีรัตติกาลเบิกกว้างแผ่รังสีอาฆาต ' l# {3 O! F5 Q* T* z% R* G# s% B! Z
% ~1 x1 q( a) R$ F9 S# d% T+ ]
+ @8 \# u2 Q4 ], b, N2 O
7 F7 _: B, Y, a, @# Q
...”เป็นไปตามแผน”...
1 w; U; v4 ]) E$ J
|/ O( l( h- @7 _
; c+ t2 [. Z U
& E# e. d8 |$ S4 W
7 k! m! s; h" @4 y' w) F
4 J% m% p( p2 B/ w) E
. Q8 S; V/ R* C7 x
]( ^' A, W" @" G8 B" b
) Y4 ` ]2 E3 _1 }
% l. l* Y" h3 c# K) I
# R) c4 p: W" w' v+ _
$ p0 b* d* C1 s | 
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2022-11-10 13:29:09
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2022-11-10 15:41:12
โพสต์ 2022-11-10 20:48:35
โพสต์ 2022-11-12 16:34:01