รักพ่อดินที่สุดในโลกเลย ♥ [11]

Vitamin25

เราจำได้ว่าสิ่งที่สองมันพูดกับเราวันนั้น...มันติดค้างอยู่ในใจเรานานมาก เราเองก็ไม่อยากจะคิดและไม่อยากจะสงสัยอะไรอีกแล้วแต่ในหัวก็เอาคำพูดของไอ้สองออกไปไม่ได้เลย
+ ^  P; d  H6 D
; ~% z; r# b  [" `0 Yถึงเราจะสงสัย และอยากรู้ความจริงมากแค่ไหน แต่อีกใจหนึ่งก็ไม่กล้าถามพ่อดินเขาตรงๆ เพราะเรากลัวว่าสิ่งที่ไอ้สองพูดมามันจะคือเรื่องจริงถ้าต้องเป็นแบบนั้นเรารู้สึกรับไม่ได้ ก็เลยไม่ถามดีกว่า อย่างน้อยเรายังบอกตัวเองได้ว่าไอ้สองมันมั่วนิ่มเอาเอง...
: H1 O$ ?- {! H: e. Y9 G
4 v+ o9 w  x3 x1 o, l4 sและอาจจะเพราะสัญชาติญาณหรืออะไรไม่รู้ มันทำให้เราไม่กล้าที่จะแอบเล่นไอ้จู๋ของพ่อดินเขาอีกเลย เรารู้สึกเหมือนกับว่าที่ไอ้สองมันบอกมีความเกี่ยวข้องอะไรบางอย่างกับสิ่งที่เรากำลังเล่นกับของพ่อเขา
ถึงแม้จะไม่ค่อยเข้าใจว่ามันคืออะไรและเราเองก็อธิบายไม่ได้ก็เถอะว่ามันเกี่ยวข้องกันยังไงแต่มันทำให้เราไม่กล้าจับของพ่อดินเขาเล่นอีกแล้ว
. ]/ p1 R' Z3 q" |6 w6 w4 I1 o
เหมือนในใจลึกๆพอเรารู้สึกคล้ายกับว่าเริ่มจะรู้ความจริงเกี่ยวกับสิ่งที่เราสงสัยมาตลอด เราก็เริ่มกลัวและไม่อยากรู้อีกแล้วว่าทั้งหมดระหว่างเราและพ่อดินคืออะไร...

หลังจากที่เราไปแข่งขันในงานวิชาการอีกไม่กี่อาทิตย์ต่อมาก็เข้าสู่ช่วงสอบและปิดเทอมพอดี
' r% T# H# F% n* k2 T; V) [
+ C7 P  s: u. c9 rแม่เราก็เลยโทรมาบอกว่าเดี๋ยวจะมารับไปอยู่ด้วยช่วงปิดเทอมซึ่งไม่รู้ทำไมเหมือนกันเราเลือกที่จะปฏิเสธแม่ไปถึงแม้ว่าจะคิดถึงพ่อกับแม่เหมือนกัน แต่เราอยู่กับพ่อดินเขาก็สบายดี

' x# N. _1 P6 D. B5 oแต่แม่เราเนี่ยสิ เหมือนจะบังคับว่ายังไงก็ต้องไปอยู่ที่กรุงเทพฯช่วงปิดเทอมเพราะเกรงใจพ่อดินเขา จะฝากเขาเลี้ยงตลอดเวลาก็ยังไงอยู่ ถึงพ่อดินจะช่วยพูดให้แล้วก็ตามว่าไม่เป็นไรแต่แม่เราก็ยังยืนยันว่าจะมารับอยู่ดี...

พ่อดินก็เลยบอกเราว่า ‘ไม่เป็นไร แค่เดือนเดียวเองเดี๋ยวยังไงหนูก็ต้องกลับมาอยู่ดี’

/ b# |# \6 ], hก็ใช่...แต่ว่ามันไม่อยากไปแล้วนี่หน่า อยากอยู่ที่นี่อ่า!

----------

( W  N8 F6 n/ o. a& vวันที่แม่เรามารับ ทุกอย่างมันเกิดขึ้นเร็วมาก จำได้ว่าพอแม่มาถึงก็แวะไปหายายก่อน แล้วพอถึงช่วงบ่ายก็พาเรานั่งรถโดยสารเข้าตัวอำเภอเพื่อตีตั๋วกลับในวันนั้นเลย
3 s( _3 g1 g& `! |  f) D
) n; {" H7 G0 O* E/ E/ Oตอนที่พ่อดินมาส่งที่อำเภอ จังหวะที่แม่ไปซื้อตั๋ว เราก็เลยกระซิบบอกพ่อเขาไปว่า‘พ่อดิน ตอนผมไม่อยู่...พ่อดินอย่ามีเมียนะฮะ’ ตอนนั้นในใจกลัวอยู่เรื่องเดียวเลย กลัวมากกลัวว่าพอเราไม่อยู่แล้วพ่อเขาจะมีเมีย...
% d/ {  Q) ?9 Q% l# S- a
0 Z4 m# X* j2 {- Q$ t1 y/ bพอพ่อดินได้ฟังก็หัวเราะลั่นเลย พร้อมกับบอกว่า ‘ไม่ต้องห่วงเลยเนี่ยพอหนูไม่อยู่ เดี๋ยวไอ้เมฆมันก็พาไอ้จอมมายึดบ้านพ่อแล้วแล้วพ่อจะเอาเวลาที่ไหนมีเมียได้ หือออ’ แล้วพอพูดจบก็ขยี้หัวเราเบาๆ
2 {6 l. C5 N7 a4 q, s- I0 m0 N
แล้วยิ่งพอตอนขึ้นรถนะ พอเห็นพ่อเขายืนโบกมือให้ เราก็รู้สึกใจหวิวๆสั่นๆแต่ก็ไม่ได้รู้สึกอยากร้องไห้อะไร แค่รู้สึกว่าไม่อยากไปเลย อยากอยู่กับพ่อเขามากกว่า...

แล้วพอมาถึง ชีวิตที่กรุงเทพฯ ก็ไม่ได้สนุกเหมือนกับเราตอนตัวเล็กๆอีกแล้วช่วงกลางวันพ่อกับแม่ก็ไปทำงาน เราก็ต้องนอนดูทีวีอยู่บ้านคนเดียวจะออกไปเล่นกับเด็กแถวนั้นก็ไม่ได้ เพราะวันแรกๆที่มาถึงพอไปเล่นด้วยก็โดนเขาแกล้ง เราเลยไม่อยากไปเล่นด้วยแล้ว

จะมีแค่ช่วงเย็นบางวันเท่านั้นแหละที่พ่อกับแม่จะพาเราไปเดินเล่นตลาดนัดแถวนั้นบ้างหรือถ้าวันไหนเลิกงานไวก็จะพาเราไปเที่ยวห้าง แต่ไม่รู้ทำไมเหมือนกันทั้งที่เราน่าจะเฝ้ารอคอยช่วงเวลานี้มาตลอดแท้ๆ แต่กลับไม่มีความสุขเท่าที่ควรเลยมองอะไรก็นึกถึงพ่อดินเขาไปหมด...

* G* g( j" p. f1 a# lวันเวลาของเราผ่านไปอย่างช้าๆ เพราะมันว่างมากด้วยแหละมั้งนอนอยู่แต่ที่ห้องทั้งวัน ทีนี้เวลาพ่อกับแม่พาไปเดินตลาดนัดเราเลยไม่อยากได้ของเล่นแล้ว

- W) Y: o" C- Y) Zแต่กลับไปเลือกเอาพวกหนังสือและนิยายของเด็กมากกว่าเพราะเรารู้สึกว่าเวลาอ่านหนังสือมันจะเพลินและไม่ค่อยรู้สึกเบื่อเท่าไหร่ ไม่เหมือนกับของเล่น พอได้มาเล่นไม่นานเราก็เบื่อแล้ว

แล้วเย็นวันหนึ่งพ่อกับแม่เราก็พาเราไปเดินเล่นที่ตลาดนัดเหมือนทุกทีแต่วันนั้นเราเดินผ่านร้านขายเสื้อผ้ายีนส์มือสอง มีทั้งเสื้อแจ็คเก็ตแขนยาวและกางเกงยีนส์เต็มร้านไปหมด ตอนแรกก็ไม่ได้คิดอะไรแต่จังหวะกำลังเดินผ่าน สายตาเราไปเห็นเสื้อแจ็คเก็ตยีนส์ตัวใหญ่แขวนโชว์อยู่กลางร้าน พอเห็นแค่นั้นภาพในหัวเราก็คิดเลยว่าถ้าพ่อดินได้ใส่เสื้อตัวนี้จะต้องหล่อมากแน่ๆ
( X/ O2 J& J0 ?' t
เราเลยหยุดเดินแล้วบอกพ่อกับแม่ว่าอยากได้เสื้อตัวนี้ให้พ่อดินซึ่งเราก็ไม่ได้จะขอเงินพ่อแม่ซื้อหรอก เพราะว่าก่อนจะมาพ่อดินเขาให้เงินเราด้วยตั้งหนึ่งพันแนะ แล้วเรายังไม่ได้ใช้เลยก็เลยอยากใช้ซื้อเสื้อให้พ่อเขาเนี่ยแหละ
/ T# l. K# |3 N3 ]
ลุงเจ้าของร้านก็ทักท้วงมาว่าเสื้อมันใหญ่มากเลยนะ มันใหญ่ไปรึเปล่าก็เลยเอาออกจากไม้แขวนแล้วให้พ่อเราลองใส่เทียบขนาดดู
, \6 F+ z. p2 v3 [; Y
ปรากฏว่าหลวมโครกแถมแขนยาวเลยมาตั้งเยอะ...ก็แหงละพ่อเราไม่ได้ตัวสูงใหญ่เท่าพ่อดินเขาสักหน่อย 55555

. X; e6 i8 R# M8 N6 Qพ่อกับแม่เราก็เลยบอกว่าให้เลือกไซส์อื่นมั้ยเหมือนตัวนี้น่าจะใหญ่ไปรึเปล่าอะไรงี้ แต่ตอนนั้นเรายืนยันเลยว่าจะเอาตัวนี้เราว่าตัวอื่นเล็กไป พ่อเขาใส่แล้วต้องฟิตแน่ๆ ถ้าตัวนี้น่าจะใส่ได้สบายๆ

พอเห็นเรายืนยันเสียงแข็งแบบนั้น ลุงเจ้าของร้านก็เลยยอมขายให้พร้อมกับบอกว่าเขาจะมาที่นี่อาทิตย์เว้นอาทิตย์ ถ้าซื้อไปแล้วหลวมเกินไปเอามาเปลี่ยนได้เลย...
' c2 L( g9 Q5 U! G3 G  F, d
แล้วด้วยความที่คำว่ามือสองสำหรับเราในวัยเด็ก เราคิดว่ามันคือของถูก

" \8 d3 z$ v6 v& x+ v7 m* a‘ถ้าไอ้หนูจะเอา ลุงคิดแค่พันเดียวแล้วกันปกติตัวนี้ลุงขายอยู่พันสองนะ...’
: T% ], E/ K4 p: j" Wพอลุงพูดราคามาเท่านั้นแหละ เราถึงกับช็อคและตะลึงไปเลย เสื้อตัวนี้เป็นพันเลยหรอ?!!
/ z* n6 ~7 j: U0 R
6 ^# m! h( I8 ~& Yเรายืนตัดสินใจอยู่ไม่นาน ก็ยืนยันว่าตกลงจะเอาเพราะเราอยากได้ไปให้พ่อเขาจริงๆ
' w+ R1 c2 ^& n$ s* d- g; u1 z! C( U
แม่เราเลยช่วยต่อราคาให้อีกหน่อย สรุปก็คือได้เสื้อตัวนั้นมาในราคาเก้าร้อยบาทถ้วนเงินที่พ่อดินให้มาหนึ่งพันเท่ากับว่าเหลือร้อยเดียว 555555
แต่ไม่เป็นไรหรอก ได้เสื้อตัวนี้ไปให้พ่อเขา แค่นี้เราก็มีความสุขแล้ว

) m- N9 B; _6 k' F3 Y5 g& N

--------

" @# P  h6 h" r& F6 U2 bยิ่งพอใกล้ถึงวันที่จะกลับอ่ะ แบบเหลือเวลาอีกสิบกว่าวันมันเหมือนเรานับวันรอเลยนะ อยากกลับมากๆแล้ว คิดถึงพ่อเขาสุดๆเลย
4 Q1 C1 I/ D  u
2 ]+ e, @* y, T$ J% P% Fตอนนั้นที่คิดออกก็มีวิธีเดียวคือต้องโทรไปหาลุงผู้ใหญ่บ้านแล้วให้ลุงผู้ใหญ่บ้านไปตามพ่อดินให้หน่อย เราก็เลยไปขอเบอร์ลุงผู้ใหญ่กับแม่ แล้วก็เอาเงินหนึ่งร้อยบาทที่เหลือจากซื้อเสื้อไปแลกเป็นเหรียญมา แล้วไปหยอดตู้
" j$ U% Q) }6 G. w; a
' S6 t/ f9 N8 v2 V8 @% v( pเชื่อมั้ยว่า...แค่เราโทรไปหาลุงผู้ใหญ่และพูดไม่กี่คำว่าขอให้ลุงผู้ใหญ่ไปตามพ่อดินมารับโทรศัพท์หน่อยไม่ถึงสองนาทีเลยมั้งหมดไปแล้วยี่สิบบาท
, @1 e) b2 N9 {  K# j0 s% E" Xพออีกสักพักเราก็โทรกลับไปอีกลุงผู้ใหญ่ก็รับแล้วถามว่าใคร เราก็บอกอ้าวเมื่อกี้บอกจะคุยกับพ่อดิน ลุงผู้ใหญ่แกบอกว่าไม่รู้ว่าปลายสายคือใคร เลยไม่รู้จะไปตามไปบอกว่ายังไง...เราก็รีบพูดรีบอธิบาย กว่าจะรู้เรื่องและเข้าใจกัน ก็หมดเหรียญไปอีกแล้วสามสิบบาท...

หลังจากนัดแนะเวลากัน เราก็เดินเล่นบริเวณรอบตู้โทรศัพท์แต่คราวนี้ใจมันเต้นกว่าเก่า เพราะเงินมันเหลือแค่ห้าสิบบาทแล้ว ตอนแรกว่าจะคุยกับพ่อเขานานๆ ดูแล้วคงได้คุยแค่แปปเดียวแน่เลยแถมในใจก็กลัวว่าโทรไปรอบนี้ไม่รู้ลุงผู้ใหญ่จะไปตามให้รึเปล่า...
9 T0 Y/ `/ K+ f5 L- R( C1 n; u5 M
' C0 D, l6 H! y* a. }( Nพอสักพักใหญ่เราก็วิ่งกลับไปที่ห้องแล้วดูเวลาพอเห็นว่ามันได้เวลาที่เรานัดว่าจะโทรไปอีกรอบแล้วก็รีบวิ่งกลับไปที่ตู้โทรศัพท์แล้วกดโทรไปทันที ในใจก็เต้นตึกตักๆขอให้รอบนี้พ่อดินมารับโทรศัพท์ด้วยเถอะ...

# {9 e( J2 s2 B5 k“ฮัลโหล”
$ e6 G9 D6 o6 N# z
พอได้ยินคำว่าฮัลโหลแค่นั้นแหละ เรานี่โล่งเลยเพราะเสียงที่พูดมานั้นคือเสียงของพ่อดิน

) t- r$ r& H3 G# P& P8 w“มีอะไรรึเปล่า? หืมมม ไอ้ตัวแสบทำไมถึงโทรมาหาพ่อได้ละเนี่ย”
$ i) O& q& `/ l6 E6 `
“ไม่มีอะไรฮะ...ผมคิดถึงพ่อดินเฉยๆ” เรารีบตอบกลับไปเพราะไม่มีเวลาโอ้เอ้มายืนคิดคำพูดแล้ว

“แค่คิดถึงเฉยๆเองเหร๊อ?”เสียงพ่อดินพูดตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงที่กวนๆ
2 p, J. g2 o8 p9 u- k, [
“ก็คิดถึงเฉยๆนี่ฮะ...”

“อ่ะๆ คิดถึงก็คิดถึง พ่อไม่กวนแล้ว ฮ่า ว่าแต่หนูมีอะไรอีกรึเปล่า?”
: v  h) c" E% B1 f9 U
5 J. V0 f( i/ V' ]7 n! U5 w  E“ไม่มีฮะ...แล้วพ่อดินสบายดีมั้ยฮะ?”

รู้สึกว่าเราคิดถึงพ่อเขามากๆแต่พอได้คุยด้วยกลับคิดคำพูดไม่ค่อยออกเลยแหะ นอกจากพูดว่าคิดถึงๆ ซ้ำไปซ้ำมา...
& \( U1 ^/ p0 O2 ]( j, D
พ่อดินก็บอกว่าสบายดี พร้อมกับว่าเนี่ยพี่เมฆมานอนเป็นเพื่อนแทบทุกวัน ไม่เหงาเลย แถมที่บ้านตอนนี้ก็เริ่มอากาศเย็นแล้ว ตื่นเช้ามามีหมอกลอยเต็มบ้านเลย
พอพ่อเขาเล่ามาแบบนี้ทำให้เรายิ่งอยากกลับไปมากขึ้นไปอีก
$ w2 a+ M: ]9 Y) Q8 Rแต่ไม่ทันที่เราจะได้คุยกันรู้ความอะไรมาก ตู้มันกินเหรียญอย่างกับตู้สูบวิญญาณแนะจนสุดท้ายก็เหลือเหรียญสิบบาทสุดท้าย

“พ่อดินฮะ เงินผมหมดแล้ว...พ่อดินดูแลตัวเองด้วยนะฮะผมคิดถึงพ่อดินนะ...” เรารีบพูดตัดบทบอกพ่อเขาทันทีถึงแม้จะยังอยากคุยต่อแค่ไหนก็ตาม แต่ก็ต้องจำใจวางเพราะเงินหมดแล้ว
5 e3 J8 L' X; e) |. Y; ?9 N* [2 r" ^
. `! m- M) \: y( v6 Z* W“จ้าๆ หนูก็ดูแลตัวเองดีๆเหมือนกันนะไอ้ตัวแสบเดี๋ยวก็ได้เจอกันแล้ว พ่อก็คิด...”
, z# P& K* b: X) s% H
- M4 S9 f( r$ r) Y- ^ไม่ทันที่พ่อเขาจะพูดจบประโยค ปลายสายก็ถูกตัดไปซะแล้วพร้อมกับเสียงของตู้โทรศัพที่กลืนกินเหรียญสุดท้ายไปด้วย

เราได้แต่ยืนอารมณ์ค้างอยู่ที่ตู้สักพักหนึ่ง ถึงได้เดินกลับเข้ามาในห้องอากาศที่เริ่มเย็นตัวลง มันยิ่งทำให้เรารู้สึกเหงาและคิดถึงพ่อเขามากขึ้นไปอีก...
: D: s% d7 e6 X
0 n9 y. `1 o( s8 y

---------

* r' W1 ^, C3 N5 w
( c4 A  `5 o$ K4 y9 B6 Bตลอดเวลาที่ได้อยู่กับพ่อแม่ช่วงปิดเทอม ไม่ใช่ว่าเราไม่มีความสุขนะ ก็มีความสุขดี ซึ่งถ้าเป็นแต่ก่อนช่วงที่เราถูกทิ้งให้อยู่บ้านคนเดียวแล้วยายก็ไม่ได้ดูดำดูดีอะไรเราเราคงโหยหาช่วงเวลาที่จะได้อยู่กับพ่อและแม่มากที่สุด

แต่พอภายในระยะเวลาสามสี่เดือน ที่เราได้อยู่กับพ่อดินเขา พ่อเขาดูแลเราดีมากแทบไม่เคยดุ แล้วยิ่งเรื่องตีนี่ไม่มีทางเลย เวลาอยู่ด้วยกันพวกเราจะหาเรื่องนู้นนี่มานั่งคุยกันประจำทำให้เรากับพ่อเขาสนิทกันไวมาก

. o6 Q) L- k" b- D% Lไม่คิดเลยว่าพอต้องมาห่างกับพ่อเขานานเป็นเดือน มันกลับทำให้เรารู้สึกคิดถึงพ่อเขาได้มากขนาดนี้ คิดถึงมากขนาดที่บางทีเวลาพ่อกับแม่พาไปเดินตลาดนัด เรายิ่งนึกเห็นภาพเวลาที่พ่อดินเขาพาเราไปเดินเที่ยวตลาดในอำเภอเลย
2 j# u" T: j. Q% a- a
ขนาดที่ว่าคืนนั้นเราเก็บไปนอนฝันว่าได้ยินเสียงพ่อเขาน่าจะเป็นช่วงกลางดึกเราเหมือนสะลึมสะลือได้ยินเสียงพ่อกับแม่คุยกับใครสักคน แต่เสียงนั้นเหมือนเสียงพ่อดินมาก เราก็คิดว่าเราฝันเลยไม่ได้ลืมตา

# }( P0 `. q1 Jจนกระทั่งมีร่างของใครบางคนมานอนเบียดเสียดกับเรา (เราขอแยกนอนกับพ่อแม่ให้พ่อเอาผ้าห่มมากั้นทำห้องให้หลังตู้ที่วางทีวี เพราะตอนนั้นเราชอบอ่านหนังสือนิยายตอนกลางคืนเพราะมันได้บรรยากาศดีแล้วทีนี้มันต้องเปิดไฟอ่านหนังสือ ถ้านอนกับพ่อแม่ไฟก็จะแยงตาเขา)

“นอนเบียดๆกับน้องไปก่อนนะ น้าไม่รู้ว่าจะมาเลยไม่ได้เตรียมที่ไว้ให้”
5 E8 ^' c; d! z3 n3 c: z5 c
“ไม่เป็นไรครับ ผมนอนได้สบายมาก ปกติเวลานอนด้วยกันไอ้ตัวแสบเขาก็นอนเอาขาก่ายผมแทบทุกคืนอยู่แล้วฮ่า”
& d- ?& f/ |7 B7 B4 c" O
พอเหมือนหูเราได้ยินเสียงนี้ เรารู้สึกว่าเสียงพ่อดินแน่ๆแต่มันก็อยู่ในอาการที่ไม่อยากตื่น เพราะกลัวว่าจะเป็นแค่ฝัน
สุดท้ายก็ไม่ได้ลืมตาขึ้นมาดู แล้วนอนหลับต่อไปทั้งอย่างนั้นแหละ
; W7 m2 r: {5 {' A2 |- |7 V1 T3 f! w; y
แต่พอเช้ามาถึงได้รู้ว่า พ่อดินเขามาจริงๆด้วย!!

2 V) B& N* t# mตอนนั้นเรารู้สึกดีใจมาก เพราะคิดไม่ถึงว่าพ่อเขาจะมาหาเพราะอีกไม่กี่วันเราก็จะได้กลับไปแล้ว
) a' @+ f2 J: bพ่อดินเล่าให้ฟังว่า ช่วงที่มาเนี่ยเขาว่างงานพอดีพอเห็นว่าไม่มีงานหลายวันแล้วมันว่างมาก เลยเข้ากรุงเทพฯมาหาเราดีกว่า กะจะมาเที่ยวด้วย แล้วก็ถือว่ารับเรากลับไปในตัวเลย พ่อกับแม่เราจะได้ไม่ต้องส่งให้ลำบาก
ถึงจะบอกว่าเหลือเวลาอีกไม่กี่วัน แต่ในใจเรานั้นมันรู้สึกว่านานมากเพราะว่ามันเหมือนกับเรานับวันรออ่ะเนอะ เวลาทุกนาทีมันจะผ่านไปช้าสุดๆ แต่พอพ่อเขามาหาแบบนี้ ทำให้เราดีใจสุดๆไปเลย
0 H+ W! q# I2 n6 U  m
5 `5 {* g5 b  ], U

--------

5 U2 j! x+ u- m) I" D
พอพ่อกับแม่เราได้คุยกับพ่อดิน แล้วเห็นว่าจะอยู่แล้วรับเรากลับทีเดียวเลยพ่อเราก็เลยเอาบัตรไปเล่นสวนน้ำที่หนึ่งมาให้ เผื่ออยากไปเที่ยวไปเล่นกันทีแรกพ่อเรากะว่าไว้ถ้าวันหยุดตรงกับแม่เมื่อไหร่จะพาเราไปเที่ยว เพราะได้บัตรเข้าฟรีมาตั้งนานแล้ว แต่ก็ไม่ว่างตรงกันกับแม่สักที

, Q5 a+ s+ ~% C/ n; @0 yพ่อดินก็เลยรับมาแล้วบอกว่าเดี๋ยวพาเราไปเที่ยวเล่นให้ ยังไงก็ว่างอยู่แล้วไม่ได้ไปทำธุระที่ไหน

. G7 j4 F& _5 @9 Y( ~4 |) Pแล้วก่อนที่พ่อเราจะออกไปทำงาน เขาก็ให้เงินทิ้งไว้เผื่อต้องกินต้องใช้อะไรเพิ่มเติม
เราก็เลยได้โอกาสขอยืมกล้องถ่ายรูปไปด้วยเพราะปกติเวลาเราไปเที่ยวกับพ่อแม่จะพกกล้องถ่ายรูปติดไปประจำ
พ่อเราก็สอนวิธีใช้วิธีถ่าย เพราะสมัยก่อนมันเป็นกล้องฟิล์มอ่ะเนอะเวลาถ่ายมันก็จะต้องมีขั้นตอนนิดหน่อย ไม่ใช่กดชัตเตอร์แล้วได้เลยเหมือนกล้องดิจิตอลสมัยนี้

พ่อดินก็ยืนดูที่พ่อเราสาธิต พร้อมกับลองใช้งาน โดยการถ่ายรูปเราไปสองสามรูป พูดตามตรงปกติเราจะยืนให้พ่อหรือแม่เราถ่ายแต่พอคนถ่ายเป็นพ่อดินก็รู้สึกเกร็งเหมือนกันแหะ...
  M, n# T3 N7 [0 ~1 M
7 A1 A4 b. T2 S5 r, {ก่อนจะเดินทางออกจากบ้าน เรานึกขึ้นได้ว่าซื้อเสื้อยีนส์ไว้ให้พ่อเขาในใจก็หวังอยากให้พ่อเขาใส่ไปเที่ยวเลยเนี่ยแหละ
พอพ่อดินเห็นก็ยิ้มกริ่มให้ พร้อมกับถามว่า ‘โหเสื้อแจ็คเก็ตยีนส์เลยหรอไอ้ตัวแสบ หนูซื้อมาหรอ? แล้วมันแพงรึเปล่าเนี่ย??’
! h6 I- c3 ~# O7 y0 r; Z9 ~+ [
5 K" M& L+ S6 oเราได้แต่ส่ายหัวแล้วตอบว่า ‘ไม่แพงฮะ’ เราตอบไปแค่นั้นแต่เราไม่ได้บอกราคาจริงๆ เพราะกลัวว่าพ่อเขาจะไม่เอา
  {! p$ i, o. ^, j* f; O
พ่อดินยกเสื้อขึ้นดู พลิกซ้าย พลิกขวา ก่อนจะยกเสื้อขึ้นแล้วสวมทับเสื้อยืดทันที
  h" E: y) a7 e, ~1 |6 |6 V2 Q+ g“ไง หล่อมั้ย?” พ่อดินหันมาถาม
, F# r, J# z6 N: W9 l6 ~
“หล่อฮะ หล่อมากเลย!” เราตอบพลางคิดในใจว่าคิดถูกแล้วที่ซื้อเสื้อตัวนี้มาเพราะมันแทบจะพอดีกับขนาดตัวของพ่อเขาเลย
เหมือนเสื้อจะใหญ่กว่าตัวพ่อเขานิดหน่อยแต่ก็ไม่ได้ดูหลวมโครกอะไร

" C3 b$ h( P' d“งั้นป่ะ พ่อใส่ไปเที่ยวเลยนะ”

“ฮะ!!”
7 Z5 j, m: t0 H4 U
เราตอบกลับแบบยิ้มแก้มแทบแตกเพราะทีแรกก็กลัวเหมือนกันว่าพ่อเขาจะไม่ชอบ หรือเขาจะไม่ใส่มันรึเปล่า...
+ b& x& W' r0 @9 A! r

---------

  Q' Y( F2 z0 \' Z5 j7 s% l
แล้วพอไปถึง...ปรากฎว่าพ่อดินเล่นไล่ถ่ายรูปเราตั้งแต่หน้าทางเข้าเลยตรงไหนที่เขามองว่าทิวทัศน์สวยดูแปลกตา ก็ให้เราไปยืนโพสต์ท่าถ่ายรูป
$ ~0 O& g  l/ I. K, l4 w+ qเรียกถ่ายรูปทุกห้านาทีอ่ะ พ่อเขาดูเห่อกล้องสุดๆ!
3 W. O/ b6 c' ~8 d
กว่าจะเดินเข้าไปถึงบริเวณสวนน้ำก็ปาไปเกือบชั่วโมงเลย

7 a6 d% v; O: u( t' h1 Hทีแรกตอนเข้าไปเห็นคนน้อยๆ เราก็อุตส่าห์โล่งใจคิดว่าวันนี้คนคงไม่เยอะที่ไหนได้...คนเขาก็ไปกระจุกกันอยู่ที่สวนน้ำกันเต็มไปหมด

เรานี่รู้สึกเลิ่กลั่กเลย...ก็เพราะว่าชุดว่ายน้ำที่เขามีให้เช่ามันก็ไม่ต่างอะไรจากใส่กางเกงในเลยน่ะสิ!!

พอเปลี่ยนชุดเสร็จเราก็รีบเอาผ้าขนหนูมาคลุมตัวไว้ เพราะรู้สึกอายมากๆ เหมือนเดินโป๊เลย
' o* I( I) B; J! a) _6 u! E(ตอนที่มาครั้งแรกก็ใส่กางเกงว่ายน้ำแบบนี้นะ แต่ไม่รู้สึกอาย สงสัยเป็นเด็กน้อยมากอยู่มั้ง5555)
& ~! v+ h6 [  M9 g
“มองกล้องหน่อย อ่า หนึ่ง สอง ซั่ม!”พอพ่อดินพูดจบ จังหวะเราหันไป ยังไม่ทันได้ยิ้มเลย พอเขาก็กดถ่ายแล้วถ่ายทั้งที่เรามีผ้าขนหนูคลุมตัวเนี่ยนะ!!!
4 h2 h0 _/ U& ]5 y9 {- _
“พ่อดินอ่า ถ่ายผมทำไม... ผมโป๊อยู่นะ...” เราทำหน้าบูดเล็กๆก็ไม่คิดว่าพ่อเขาจะเล่นถ่ายเราทุกอิริยาบทขนาดนี้
# J/ B' p$ X/ ~2 R, s( s
“ก็พ่อเห็นว่าแปลกดี คนอะไรมาเล่นน้ำแต่ยังกลัวโป๊อีก ฮ่า” พูดเสร็จมีการมาหัวเราะเยาะเราอีกแนะ
. C8 L! E+ E( \! I. H, E  ?
“แล้วพ่อดินไม่เล่นน้ำเป็นเพื่อนผมหรอฮะ?” เราถามเพราะไม่เห็นว่าพ่อเขาจะเปลี่ยนชุดเลย
, K2 D  p5 D! F! o! n! `# c# s
7 M2 @0 f% k4 n1 q) K: ?2 U“ถ้าพ่อลงเล่นตอนนี้ก็ไม่มีใครถ่ายหนูตอนเล่นน้ำอ่ะสิ”
" g' t* h6 K$ W! k) k- I
& P3 U( `6 O/ W: fพอพ่อเขาตอบมาแบบนี้ เราถึงกับหน้าเหวอเลย นี่พ่อจะถ่ายให้ฟิล์มหมดม้วนเลยหรอ?!
2 p  ^2 T6 U$ H- `
พอไปถึงจุดที่เราจะลงเล่นน้ำ เราก็ทำใจอยู่พักหนึ่ง พอเห็นว่าไม่มีใครมอง(แหงละใครจะมามอง 55555)
3 A$ s8 J) D& g; o* fเรารีบดึงผ้าขนหนูออกแล้วฝากพ่อเขาไว้ แล้วรีบกระโดดลงน้ำทันที
0 \0 _; D- o, [6 n" f+ D
1 J8 j! y9 h& Oเราเล่นน้ำพร้อมกับดำผุดดำว่ายอย่างสนุกสนาน พ่อดินก็เดินตามแล้วถ่ายรูปเราเป็นระยะจนสุดท้าย ถ่ายจนฟิล์มหมดม้วนจริงๆ...
1 ^1 T; W+ J# P
: c( }  n$ x4 C. q9 B6 Vพ่อเขาก็เลยเอากล้องและของไปเก็บในล็อคเกอร์ที่เขาให้เช่าพร้อมกับถอดเสื้อผ้าเปลี่ยนใส่ชุดว่ายน้ำมาเล่นกับเรา
ดูสิว่าแต่เราอาย... พ่อเขาก็อายเหมือนกันนั่นแหละ เพราะตอนเดินมาก็นุ่งผ้าขนหนูมาเหมือนกัน

$ U: \- Q6 B* U+ \0 I“คนอะไรมาเล่นน้ำยังกลัวโป๊อีก...”เราย้อนคำพูดพ่อเขา พร้อมกับหัวเราะ

“อ้าวๆ ล้อพ่อเหรอ? จะไปเล่นมั้ยสไลเดอร์สูงๆน่ะเดี๋ยวก็ไม่พาไปซะหรอก” พูดจบพ่อเขาก็ย่อตัวลง แล้วเขกหัวเราเบาๆหนึ่งทีก่อนจะเอาผ้าขนหนูไปวางไว้ตรงที่นั่งของพวกเรา
/ a0 F) S) h" S# p  _& U# U  f1 o
พ่อดินเขาได้กางเกงว่ายน้ำขายาวด้วยอ่ะ (กางเกงว่ายน้ำที่เหมือนกางเกงปั่นจักรยานอ่ะ) ซึ่งกางเกงว่ายน้ำทรงนี้ เขามีให้เช่าเฉพาะคนอ้วนและตัวใหญ่เท่านั้น เราเองก็อยากใส่แบบนี้บ้าง...ไม่ได้อยากใส่ที่มันเหมือนกางเกงในสักหน่อย
แต่ว่า...ก็พอเข้าใจว่าทำไมพ่อเขาอาย เพราะตรงเป้าของพ่อเขามันปูดนูนออกมาชัดเจนมากเป็นลูกเลย
" s" r& H. T8 }
! t6 K2 r0 J5 Oจังหวะเวลาย้ายที่เล่นกัน พ่อเขาก็จะคอยให้เราเดินนำหน้าเหมือนเอาช่วงหัวเราปิดตรงเป้าพ่อเขาเอาไว้ แล้วเหมือนพอเราเดินตัวติดๆกัน หัวเราก็ชนเข้าตรงเป้าของพ่อเขาเป็นระยะๆแล้วรู้สึกเหมือนจะแข็งตัวขึ้นหน่อยๆด้วย เราก็เลยเงยหน้าขึ้นไปมอง
" s" S" {7 C, ]( m
! l4 k3 v" g8 J* P; B“มองอะไรไอ้ตัวแสบ หืมมม เดินนำไปเลย”พูดจบพ่อดินก็จับหัวเราให้หันหน้าเดินตรงต่อไป...
, s0 c) Z) e- E" T2 G' _
% f6 T& h2 D4 ]เอ้า ก็ของพ่อเขาทิ่มหัวเรานี่หน่า
- }, Y/ `, D1 Q  T
4 f* x* B0 a+ g- Oการเล่นน้ำของพวกเราเป็นไปอย่างเพลิดเพลินและสนุกสนาน สไลเดอร์นี่วิ่งขึ้นหลายรอบมาก เพราะพ่อเขาจะนั่งซ้อนข้างหลังเรา ทำให้เราไม่กลัวเลย แถมสนุกชอบใจไปอีก ตรงไหนที่มีสไลเดอร์ไหลลงจากที่สูงเราวิ่งเล่นหมดเลย อันที่จริงอยากเล่นตั้งแต่ตอนเด็กๆนู่นแล้ว แต่ไม่กล้า มาครั้งนี้พอพ่อเขานั่งข้างหลังรู้สึกไม่ค่อยกลัวมันเลยสนุกมาก

8 K0 A+ V" g! wพอเล่นกันจนเหนื่อย เราก็พักขึ้นมาหาอะไรกินกัน แน่นอนว่าเราเตรียมจากบ้านมาแล้วก็เพราะว่า...เราเคยมาตอนเด็ก เราจำได้ดีเลยว่าของในนี้มันแพงมากเราเลยบอกให้พ่อดินเขาเตรียมใส่กระเป๋าแล้วเอาเข้ามากินข้างใน ก็ได้บรรยากาศเหมือนมานั่งปิคนิคกันนะ เพียงแต่ว่าคนเยอะไปหน่อยเท่านั้นเอง 55555

; |* M* I- I; F# O  bพวกเราเล่นกันต่อจนถึงบ่ายแก่ๆ พ่อดินก็พาเราขึ้นฝั่ง ทีแรกเราก็อิดออดเพราะยังไงก็ไม่ได้ไปไหนอยู่แล้วอยากเล่นจนถึงเย็นเลย...

- V5 Q- m6 A1 jแต่พอพ่อเขาบอกว่าเดี๋ยวพาไปเล่นเครื่องเล่นอย่างอื่นต่อ เท่านั้นแหละ โดดขึ้นจากสระน้ำอย่างไวเลยจ้า
: [5 Q* M9 R: d! @. b
จังหวะที่เราอาบน้ำล้างตัวเสร็จ แล้วเข้าห้องน้ำไปเปลี่ยนเสื้อผ้ากัน ตอนนั้นเราต่างก็แก้ผ้าล้อนจ้อนด้วยกันทั้งคู่
* z7 [( t$ L6 l1 X
, q! L- m8 r4 ?* }* e) Iทำให้เราได้เห็นเจ้าปลิงทะเลของพ่อเขาจะจะเต็มลูกตาอีกครั้งหลังจากที่ไม่ได้เห็นมาตั้งนาน

) |$ \: a" s, Q+ A- u9 D1 cแล้วในหัวจู่ๆ ก็มีคำพูดของไอ้สองขึ้นมา แล้วเราก็เหมือนจะเถียงกับตัวเองอ่ะว่าไม่ใช่หรอก สิ่งที่พ่อดินทำกับเรา มันไม่ใช่การเอากันแน่ๆ เราก็แค่เล่นกันเท่านั้นเอง

พอคิดได้แบบนั้น...เราก็เลยแกล้งพ่อเขา ด้วยการเอาปากงับเบาๆเข้าไปตรงกลางลำ
6 i- z. `, X  B
: G  F. E6 W8 P! s“เฮ้ย!!!!!!!” พ่อดินตะโกนร้องเสียงหลงพร้อมกับสะดุ้งตัวออกทันที
/ \9 B% m0 b+ {7 d' p1 m* ]: \
+ n+ e& @  Z9 p5 m. g) g2 s: i“…เล่นอะไรเนี่ยไอ้ตัวแสบ...” พอพ่อเขารู้ตัวว่าเผลอทำเสียงดังก็เลยออกไปก่อนจะลดเสียงลงและทุบหัวเราหนึ่งที
5 K. A! S( e7 K* h2 O" @
เราไม่ได้ตอบอะไรกลับไปพร้อมกับยิ้มแป้นแล้นกลับไป
9 V7 T/ d6 N+ {: `- m
5 z; [1 L$ M- Tในใจตอนนั้นก็คิดว่า ไม่เห็นจะมีอะไรเลย...เราก็แค่เล่นกันจริงๆด้วย ไม่ใช่อย่างที่ไอ้สองพูดหรอก เรื่องพวกนั้นมีแต่คนในหนังโป๊เขาทำกันนั่นแหละ พ่อกับแม่เราเองก็คงไม่มีทางทำอะไรแบบในหนังโป๊นั่นแน่นอน
0 X. [0 l0 B- aไอ้สองมันมั่ว...
5 T5 L: s) O! s2 k1 M+ c+ s6 n7 R! o
ก็เด็กอ่ะเนอะ เหมือนมันเป็นกลไกลอะไรบางอย่างที่สมองมันจะพยายามหาเหตุผลร้อยแปดเพื่อมาปกป้องโลกที่แสนสดใสของตัวเองให้ถึงที่สุด

--------

8 H9 j6 Q% \, G/ B" W* K
; W$ P3 P$ G2 u* bจากนั้นพ่อดินก็ไปซื้อตั๋วเครื่องเล่นที่หน้าทางเข้า ก่อนที่เราจะได้รู้ความจริงอีกอย่างว่า...เราส่วนสูงไม่ถึง ทำให้ได้ส่วนลดค่าบัตรเครื่องเล่นเหลือครึ่งราคาไปอีก (ถ้าเด็กคนไหนสูงเกินก็โดนคิดราคาผู้ใหญ่เลยนะ) รู้สึกโชคดีในความตัวเล็กกระจ้อยร้อยของตัวเอง...
; J8 o% I. Z. \" Z6 G( {
หลังจากเราเดินแวะเล่นเครื่องเล่นกันไปเรื่อย ก็ไปถึงจุดนั่งพักตรงนั้นก็จะมีของกินของเล่น ของฝากที่ระลึกต่างๆขายมากมาย รวมถึงมีร้านกล้องด้วย!
( |; |$ C) ], z. `
พ่อดินไม่รอช้ารีบเข้าไปในร้านพร้อมกับซื้อฟิล์มเพิ่มมาทันที...จากนั้นมหกรรมถ่ายรูปก็เกิดขึ้นอีกครั้งถ่ายทุกจุด เราฉีกยิ้มจนเมื่อยอ่ะคิดดู

# M* h- q" |* z4 t' eเราเข้าใจว่าที่พ่อเขาถ่ายเยอะขนาดนี้ คงเพราะพ่อเราบอกไว้ด้วยละมั้งว่าเวลาถ่ายรูปให้เผื่อเสียด้วย เพราะบางทีเวลาเอาไปล้าง รูปมันก็ใช้ไม่ได้ทั้งหมดแต่ก็นะ...ไม่คิดว่าพ่อเขาจะถ่ายเยอะขนาดนี้...
& \! U! r* w% s9 k; k4 e% d9 b
จากนั้นด้วยความที่เรายิ้มจนเมื่อยแล้ว เราก็เลยอยากลองเป็นตากล้องขอเป็นคนถ่ายรูปพ่อเขาบ้าง ทีแรกพ่อเขาก็ไม่ยอม แต่เราบอกว่าเราก็อยากได้รูปพ่อเขาไว้ดูเล่นเหมือนกันนั่นแหละถึงได้ยอมยืนเกร็งยิ้มให้เราถ่ายรูป

เราเดินถ่ายรูปกันจนเพลิน รู้ตัวอีกทีก็เย็นมากแล้ว จำได้ว่าบรรยากาศที่กรุงเทพฯตอนนั้นก็เหมือนช่วงนี้เลย พอตกเย็นมาอากาศจะเย็นขึ้นนิดๆ บวกกับแสงไฟหลากสีที่สวนสนุกทยอยเปิด

7 B5 T# w$ ?! k! j( w4 |ทำให้พอคิดถึงช่วงเวลานั้นทีไรก็ทำให้ยิ้มและมีความสุขขึ้นมาได้ทุกที จะไปอยู่ที่ไหนก็ได้...ขอแค่มีพ่อเขาก็พอขอแค่นี้จริงๆ
9 `7 G/ u: b6 I) \& b. U5 K  L
เราเดินถ่ายรูปมาเรื่อยๆ จนถึงบริเวณทางออก จนเจอเข้ากับวิวม้าหมุนสองชั้นที่เปิดไฟหลากสีกระพริบ เป็นจุดให้คนแวะถ่ายรูป ก่อนจะเดินออกไปจากสวนสนุกแห่งนี้เยอะพอสมควร

! g+ A( O: k6 n0 S, ~7 ?หลังจากที่เรายืนให้พ่อเขาถ่ายรูปให้อยู่นั่น ก็มีครอบครัวพ่อแม่ลูก มาขอให้พ่อดินเขาถ่ายให้เพราะเขาอยากได้รูปครอบครัวสามคนพร้อมหน้า
0 i4 O$ l2 U9 M! e/ |  c% @7 o, \
“แต่ผมพึ่งจะหัดใช้กล้องนะ ถ้าถ่ายไม่สวย ผมขอโทษไว้ก่อนนะพี่ฮ่า” พ่อดินพูดแก้เขิน เพราะกลัวว่ารูปที่ถ่ายให้ครอบครัวนั้นจะออกมาไม่สวย
แต่ทางนั้นก็เหมือนไม่ได้ว่าอะไร เพราะยังไงก็ดีกว่าไม่มีคนถ่ายให้ละมั้ง
& u  `6 d' j% T# Q6 D8 n3 W
/ |4 l" j* H' Cหลังจากพ่อดินถ่ายให้ครอบครัวนั้นเสร็จ อยู่ๆเราก็นึกขึ้นได้แล้วรีบวิ่งเข้าไปทันที
“คุณน้าฮะ รบกวนถ่ายรูปให้ผมกับพ่อหน่อย” เพราะเราเองก็อยากมีรูปคู่กับพ่อดินเข้าเหมือนกัน...
5 f  M3 H5 r3 i  S
7 Y  }5 y4 m6 ]& m- ]หลังจากนั้นคุณน้าคนนั้นก็ตกลง เราก็ไปยืนถ่ายรูปกัน รูปที่ถ่ายด้วยกันรูปแรกของพวกเรา ในใจก็คิดว่าขอให้รูปนี้เป็นรูปที่สมบูรณ์ ขอให้ตอนล้างออกมามันไม่เสียเพราะเราอยากจะได้เก็บไว้เป็นความทรงจำ...

1 n% |1 d( M8 Y: k4 d3 c5 v5 l' i/ Fจากนั้นทางสวนสนุกก็เริ่มประกาศว่าถึงเวลาปิดทำการแล้ว ผู้คนก็เริ่มทยอยออกกัน แต่คนตอนนั้นก็เริ่มบางตามากแล้วแหละ

! X7 Q+ d+ e' N; g- X" ]แต่จังหวะจะถึงทางออก พ่อดินก็บอกกับเราว่าให้รอตรงนี้ก่อน อย่าไปไหน เดี๋ยวพ่อมา
( n1 K4 b$ ^% b7 o2 Hทีแรกเราก็เข้าใจว่าพ่อเขาจะไปเข้าไปห้องน้ำ เพราะเห็นพ่อเขาวิ่งหายไปข้างใน
% C. N7 a- ]0 f1 k  N4 w) U
, U0 b7 X4 T. e8 S9 h1 U. iสักพักใหญ่ก็ได้ยินเสียงยามหน้าประตูทางออกตะโกนบอกว่าหมดเวลาแล้ว ให้ออกมาได้แล้ว
/ B9 H( }3 ~" e" n0 X! U& _% _พ่อดินก็เลยต้องเดินออกมา เหงื่อนี่เปียกโชกไปหมดเลยทั้งที่อากาศตอนนั้นก็ถือว่าเย็นเลยแหละ...

“พ่อดินเป็นอะไรรึเปล่าฮะ? ปวดท้องหรอ??” เราถามขึ้นเพราะเห็นว่าพ่อเขามีสีหน้าไม่ดีเลย

“เปล่าจ้ะ...คือว่า...พ่อทำกระเป๋าตังค์หาย”

6 g. M5 P' p  z3 a$ a6 ^…

1 l4 y6 V! A' |8 W5 k- F8 m

---------

% g8 W# f3 X+ F8 B9 i) f
& }0 B2 {* l3 B  `9 @ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน แต่ประโยคที่ว่าพ่อเขาทำกระเป๋าตังค์หาย มันทำให้เราร้องไห้ปล่อยโฮออกมาเลยทั้งสงสารพ่อเขาด้วย แถมในใจก็รู้สึกผิด เหมือนเป็นเพราะเรา เพราะพ่อเขาพาเรามาเที่ยวก็เลยทำให้กระเป๋าตังค์หาย
" z; s6 J5 `; a; {
“ผมขอโทษ ผมขอโทษ เพราะพ่อดินพาผมมาเที่ยวเลยทำให้กระเป๋าตังค์หาย...ผมขอโทษ” เราได้แต่พูดซ้ำๆวนไปแบบนั้น กำลังจะเป็นวันที่ดีและมีความสุขมากแล้วแท้ๆเชียว ทำไมต้องเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นด้วย
* M) m/ P: |' v, q: ]' X
, c* S: V, n" b0 F& x# k4 V“ไม่เป็นไรๆ ไม่ใช่ความผิดหนูสักหน่อย โอ๋ๆ หยุดร้องนะคนดี”

พ่อดินยืนปลอบเราอยู่พักหนึ่ง ก่อนจะนั่งคิดกันว่าจะเอายังไงต่อดีจะกลับบ้านกันยังไง แต่ก็เหมือนจะมีความโชคดีในโชคร้าย ที่ตอนเราไปซื้อน้ำหรืออะไรสักอย่าง แล้วมันมีเงินทอนเหลือติดกระเป๋าเราอยู่ยี่สิบบาท ที่เราลืมคืนพ่อเขา

ทำให้พวกเรามีค่ารถเมลล์นั่งกลับบ้าน โดยตอนกลับพ่อดินเขาก็ให้เรานั่งตัก เพราะกระเป๋ารถเมลล์เขาจะได้คิดค่าโดยสารแค่คนเดียว แล้วเศษที่เหลือเอาไว้นั่งรถสองแถวอีกต่อหนึ่งเข้าบ้าน

แต่ในยุคสมัยนั้นอ่ะ เวลาทุ่มหรือสองทุ่มเนี่ย มันก็ถือว่าดึกเหมือนกันนะ สำหรับกรุงเทพฯที่ไม่ใช่เขตพื้นที่ในเมือง เราก็พึ่งรู้จากคนในตลาดว่ารถสองแถวที่นี่หมดไปตั้งแต่หนึ่งทุ่มแล้ว เพราะเรายืนรอกันนานแล้วไงไม่เห็นมาสักที
9 L- ?: @! T, n1 Z/ E& K
...
* d/ \/ h2 _3 b6 m; ~& y5 k
สุดท้ายพวกเราก็เลยได้แต่เดินเท้าไปตามทาง เราก็รู้สึกว่าไม่เป็นไรเดินไปคุยไปกับพ่อเขาไปเรื่อยๆ เดี๋ยวก็ถึงบ้านแล้ว (ซึ่งอันที่จริงระยะทางมันเป็นสิบกิโลเลยนะจากปากทางไปจนถึงห้องเช่าที่พ่อกับแม่เราอยู่ แต่ด้วยความที่กรุงเทพฯมันจะมีบ้านมีตึก ตามรายทางเป็นระยะๆ ตลอดทางก็เลยดูไม่เวิ้งว้าง เหมือนไม่ค่อยไกลเท่าไหร่)

แต่เหมือนปัญหามันจะไม่ใช่ระยะทางที่ไกลแค่อย่างเดียว ไหนจะที่เราเที่ยวเล่นมาทั้งวันแถมตอนนี้ก็เริ่มหิวแล้วด้วย...
# Y/ y% s1 N- M7 Tยิ่งเดิน เสียงท้องร้องก็ยิ่งดังขึ้นเรื่อยๆ พอเพลียมากๆ ก็เริ่มง่วง
+ N4 q- L0 U" kแต่เราก็พยายามถ่างตาตื่นเพราะไม่อยากให้พ่อเขาเห็นว่าเราง่วง
เดี๋ยวพ่อเขาจะให้เราขี่คออีก ซึ่งเราไม่อยากเป็นภาระพ่อเขาแล้ว แค่เดินต้องเดินไกลก็เหนื่อยจะแย่แล้วถ้าจะต้องมาแบกเราอีก คงไม่ดีแน่ๆ

; M+ c/ a8 V/ |1 ]: _6 a+ Y9 O. ]# lพอเดินไปได้สักพัก รู้สึกเหมือนจะใกล้ถึงครึ่งทางแล้ว ตรงจุดนั้นจะเป็นเหมือนสี่แยกไฟแดงแล้วมีร้านขายของเยอะ ด้วยความที่เราขึ้นรถเมล์กันมาแค่ต่อเดียว ทำให้ยังพอมีเงินเหลืออยู่เราเลยเอาเงินสิบกว่าบาทที่เหลืออยู่ไปซื้อน้ำเปล่าโพลาริส(จะเป็นน้ำดื่มลักษณะเป็นขวดสีขาวขุ่นสมัยนั้นจะตกขวดละห้าบาทแต่ขวดจะใหญ่กว่าพวกน้ำดื่มขวดใสทั่วไป) กับขนมโก๋ ที่เป็นขนมแป้งถ้ากินเปล่าๆจะฝืดคอต้องดื่มน้ำตามเยอะๆ

0 {2 W% q5 X1 I" D“พ่อดินฮะ... น้ำกับขนมฮะ”เรายื่นน้ำกับขนมให้พ่อเขากิน

“อ้าว ...หนูไม่กินเหรอ? ไอ้ตัวแสบ”

เรายิ้มพร้อมกับส่ายหัวให้พ่อเขา เรารู้ดีว่าเวลานี้มันเลยเวลาข้าวเย็นของเราทั้งสองคนแล้ว และพ่อเขาก็เป็นคนที่กินข้าวเยอะมากๆ ลำพังขนมแค่นี้ทำให้อิ่มท้องไม่ได้หรอกเต็มที่ก็ช่วยให้ประทังความหิวได้นิดหน่อย
- D8 Z7 p( t8 f6 Y
4 o  D1 H4 Y4 ~2 B) j! C' r& p“เอาน่า...กินหน่อย อ่ะ แบ่งกันก็ได้” พ่อดินหักขนมครึ่งหนึ่งพร้อมกับส่งมาให้เรา

เราก็เลยหักขนมออกนิดหน่อย แล้วก็ส่งคืนให้พ่อเขา แล้วทำหน้าเหมือนไม่อยากกิน

8 z9 Y1 U) |9 _( F' C; Vถึงแม้ความจริงเราจะหิวเหมือนกัน แต่ไม่เป็นไร เราพอจะอดทนได้

“หืออออ หนูเป็นอะไร อย่าบอกนะว่าง่วงแล้ว... ดูสิตาแดงก่ำเชียว”
! S7 D3 N* U4 M- Z7 }
- G; ]: F; h8 O8 I6 oเรายิ้มแล้วส่ายหัวให้พ่อเขาให้อีกรอบ แต่คราวนี้เหมือนเราทำเพราะจะสลัดความง่วงออกไปด้วย

“อ่ะ ไม่กินก็ไม่กิน งั้น...มาขึ้นขี่หลังพ่อมา เดี๋ยวเผื่อหนูง่วงจะได้หลับไปเลย” หลังจากที่พ่อดินพักกินขนมและน้ำเสร็จแล้วก็นั่งย่อตัวลงทำท่าพร้อมให้เราขึ้นขี่หลัง

9 z! y" F: @$ M3 e( z“ไม่เป็นไรฮะ...ผมเดินไหว” เราพยายามจะปฏิเสธเพราะไม่อยากให้พ่อเขาเหนื่อย
5 \5 w1 P. K" l2 i+ Q, Y
7 X! {- F" j% u  [0 t7 z# w# O, q“แน่ะ...พ่อบอกก็ให้ทำตาม...อย่าดื้อสิ”
5 T2 b' Q- J" c
3 n8 e1 R& [! S% Yเอาอีกแล้ว น้ำเสียงพิฆาต พอพ่อเขาทำน้ำเสียงแบบนี้ทีไรเหมือนเป็นอันรู้กันว่าเราต้องทำตามที่พ่อเขาพูดห้ามงอแงต่อเด็ดขาด

หลังจากนั้นเราก็พยายามชวนพ่อเขาคุย เพราะกลัวว่าจะหลับเราไม่อยากให้พ่อเขาแบกเราไปตลอดทางแบบนี้ รู้สึกเหมือนว่าเรากำลังรู้สึกสบายอยู่คนเดียวเราไม่อยากเอาเปรียบพ่อเขา
# R- S1 g5 }, [
% o+ A# u+ {8 \' g" N% ~9 c% aแต่ว่าความง่วงเวลาที่มันง่วงสุดๆ มันก็ฝืนไม่ไหวแล้วจริงๆ
& U4 u0 u* d" B! @3 |. ~
“พ่อดินฮะ...ผมไม่ไหวแล้ว ผมก็หลับตาแปปนึงนะฮะ” เราบอกพ่อเขาไปแบบนั้นเพราะใจจริงอยากจะแค่หลับตาแปปเดียวเฉยๆ

$ ?9 b- x. {' E( r: W+ ^& ^8 ~“จ้าๆ หลับไปเถอะ พ่อไม่วางหนูทิ้งไว้ข้างทางหรอกสบายใจได้ ฮ่า”

พอพ่อเขาตอบกลับมาแบบนั้นเราก็ได้แต่แอบยิ้ม แล้วก็ซบลงบนแผ่นหลังหนาใหญ่ที่แสนสบายนี้ พร้อมกับได้ยินเสียงผิวปากของพ่อเขา มันเป็นทำนองที่ทำให้เรารู้สึกผ่อนคลายและหลับไปในที่สุด...
7 ?6 x" D$ c; C. Q* T# @* \) i, G
) w. m9 |" j- O6 F

--------

5 d, E( d" K7 Z! \
เท่าที่จำได้ วันนั้นเรากลับมาถึงบ้านได้ยังไง มันจำไม่ได้เลย รู้สึกตัวอีกทีคืออยู่บนที่นอนตอนเช้าแล้ว กะว่าจะหลับแปปเดียวเองนะ...ทำไมเป็นแบบนี้
% Z" J1 x( H7 f7 U; s$ p
+ H* {/ e, O( H2 {# Vพ่อกับแม่เราก็บอกว่าทำไมไม่พากันนั่งแท็กซี่มา แล้วค่อยมาเอาเงินที่นี่ไปจ่ายเขา ซึ่งตอนนั้นเราทั้งคู่ไม่มีใครรู้เรื่องนี้เลย ก็เลยพากันมองหน้ากันแล้วหัวเราะว่ามีวิธีแบบนี้ด้วยหรอ
# U, }2 \; u- m) L: h
แล้วเมื่อคืนพากันเดินซะตั้งไกล 55555
, e$ _- D/ a/ w0 }
' q0 D8 [, x. b( m3 sหลังจากนั้นพ่อดินก็ค้างอยู่กับเราต่ออีกวันสองวัน แล้วก็เลยบอพ่อแม่เราว่าขอพาเรากลับไปเลยเพราะมันใกล้จะถึงวันเปิดเทอมแล้ว
" ^" G+ ~. h9 T, H% g9 N
ถึงแม้ตลอดเวลาที่เราอยู่กับพ่อแม่ เราอยากจะกลับตลอดเวลา แต่พอเอาเข้าจริงก็รู้สึกหวิวๆเหมือนกัน
; S* L6 Z$ W0 Q7 H4 D
/ _# t+ z! x8 X  F  Oพ่อกับแม่มาส่งเราที่หมอชิตใหม่ แต่ด้วยความที่พอซื้อตั๋วเสร็จต้องรอรถนานพวกเขาก็เลยกลับไปก่อน รอบนี้เราไม่ร้องไห้นะ ถึงจะรู้สึกใจสั่นนิดๆ แต่ก็พอทนได้

* V7 I* t% E& ~7 _; fแล้วช่วงนั้นถ้าเป็นวันปกติ ตอนกลางคืนคนจะเดินทางน้อย รถที่เราตีตั๋วกันน่ะมาเทียบท่าตั้งนานแล้วแต่จอดรอคนอีกราวๆสองชั่วโมงได้มั้ง
3 X# F; `$ d" E. qพอได้คนพอประมาณ เขาก็ประกาศเรียกให้ขึ้นรถ แต่ก็ยังไม่ได้ออกอีกนะ แค่สตาร์ทรถให้คนที่ตีตั๋วแล้วทยอยขึ้นที่นั่งเฉยๆ

% ?/ t% g2 _: s" lซึ่งที่นั่งที่พ่อดินตีตั๋วไว้ก็เป็นแถวหลังสุดเลยที่เป็นเบาะยาวนั่งได้สี่ห้าคนท้ายรถนั่นน่ะ
  @7 u2 Z( p. c5 f5 `, K& J' J
9 W) c2 O1 ~$ h  F; f' ^8 H“ทำไมถึงเลือกที่นั่งแถวสุดท้ายหรอฮะ?”เราถามด้วยความสงสัย เพราะถ้าตีตั๋วเบาะคู่ไม่นั่งสบายกว่าหรอ มานั่งเบาะนี้เดี๋ยวก็มีคนอื่นมานั่งด้วยอีก

“เดี๋ยวพอรถออกหนูจะได้นอนสบายไง”

พอพ่อเขาตอบกลับมาแบบนั้น เรากลับงงเข้าไปใหญ่ เพราะเบาะคู่ก็นอนสบายเหมือนกัน
) v' N. v7 Y7 y( U
4 [3 K( u6 d( V+ a( {) Qแต่พอสักพักใหญ่ที่รถออกไปได้สักระยะ พ่อเขาก็อธิบายว่าเพราะตอนตีตั๋วดูแล้วคนน่าจะขึ้นไม่เยอะ
ถ้าเกิดตีตั๋วเบาะท้ายสุด พอเด็กรถมาเช็คตั๋วแล้วเราก็สามารถนอนโดยเอาหัวมาหนุนตักพ่อเขาแล้วเหยียดขายาวบนเบาะได้ทำให้หลับสบายขึ้น
) U$ m6 P2 q% j" k
ตอนฟังก็ได้แต่อึ้ง ไม่คิดว่าพ่อเขาจะคิดเผื่อขนาดนี้ แต่ก็ต้องขอบคุณพ่อเขานะเพราะการตีตัวรถกลับบ้านครั้งนั้นทำให้ตลอดทางเรานอนหลับสบายจริงๆ

& f$ X$ q4 V# j: G- B/ m

--------

" [* H/ B9 o  G& C( v" n" Z( w- {# O" [
( Y% }8 R* \- ~1 ^9 y( j9 h1 b) Tหลังจากนั้นไม่กี่วันเราก็เปิดเทอม และกลับไปเรียนตามปกติ จนเวลาผ่านไปอีกหลายอาทิตย์เย็นวันนั้นเรากลับมาถึงบ้าน ก็เห็นพี่เมฆกับพี่จอมนั่งอยู่ในห้องเหมือนกำลังนั่งดูอะไรกันอยู่
+ ~) S7 m$ o2 o0 f$ v& r; s. c
พอเราเดินเข้าไปใกล้ๆ ถึงได้เห็นว่าเขากำลังนั่งดูรูปถ่ายที่พ่อดินเอาไปล้างที่ร้านถ่ายรูปที่ตัวอำเภอมา แต่ในอัลบั้มรูปนั้นส่วนใหญ่มันมีแต่รูปเราเนี่ยสิ แถมมีแต่รูปหน้าประหลาดๆทั้งนั้นเลย! จมน้ำบ้าง สำลักน้ำบ้าง กำลังดำผุดดำว่ายอยู่อะไรก็ไม่รู้!!

) A$ }" ?1 f( ?& ?แล้วส่ายตาเราไปสะดุดเข้ากับรูป รูปหนึ่งที่ถูกตั้งไว้บนหัวนอนข้างนาฬิกาปลุก ที่รู้สึกแปลกตาเพราะก่อนหน้านี้ไม่เคยมีอะไรแบบนี้ตั้งอยู่นอกจากกระปุกออมสินและนาฬิกาปลุก
9 L' s( }) ~. i
" i1 u9 H- W! }: xพอเราหยิบขึ้นมาดูถึงกับอมยิ้มเพราะรูปนั้น เป็นรูปคู่ของเรากับพ่อเขาที่ถ่ายตรงชิงช้าสวรรค์ก่อนจะกลับ เราที่ยิ้มให้กล้องจนตาหยีแก้มแทบแตก แต่พ่อดินกลับทำหน้านิ่งเหมือนโกรธใครมา ซึ่งอันที่จริงมันก็คือหน้าปกติของพ่อเขานั่นแหละ แต่ยิ้มหน่อยก็ได้!555555
" ^$ d! W- {, x+ [" ~7 {# b) O
ถึงจะอย่างนั้น... เราก็ชอบนะ เพราะหยิบมาดูทีไร มันเหมือนความทรงจำวัยเด็กของเรามันพรั่งพรูไหลเข้ามาในหัวเต็มไปหมดเลย

* D3 Q8 V! B# T; J# ?, S3 Aรูปใบนี้มีมันมีค่า มีความสำคัญและมีความหมายมากสำหรับเราจริงๆ

; o# Y4 W" Y" Y5 w

uuuukrubb

เยี่ยมครับ พ่อดิน อบอุ่นเสมอ อ่านไปก็ยิ้มไป

sirsar

ไปงับปลิงน้อยตอนเปลี่ยนเสื้อผ้าอีก เดี๋ยวถ้าแปลงร่างขึ้นมาต้องลำบากรีดนมข้นอีกนะ

Toyoza

ขอบคุณครับ

kuminum

ขอบคุณมากครับ

OakyDogie

ไปงับปลิงทำม๊าย... {:4_97:}  /  บรรยากาศเที่ยวกันทั้งวันอ่านแล้วเพลินมากอ่ะ  อ่านไปยิ้มไป  

lekthai

ความทรงจำสีจางๆ

Forcely

ขอบคุณครับ ตอนนี้พออ่านวิถีชีวิตสมัยก่อน รู้สึกเหมือนย้อนเวลาไปเลย ตู้หยอดเหรียญเพื่อโทรศัพท์ กล้องถ่ายรูปงี้

koth2

ขอบคุณครับ
แปปเดียว ไม่เคยมีอยู่จริง 5555555
; @. G2 G  s- Kพ่อเค้าไม่มีงาน หรือพ่อเค้าไม่รับงานเพราะเหงา คิดถึงใครกันน๊าาาาาาาาาาา
9 E# G. G$ h- u" c" {' Vอ่านดูก็รู้แหละว่าเป็นข้ออ้าง เพราะไม่มีกำลังใจในการทำงานแล้ว
ไม่ใช่แค่เรานับวัน พ่อเค้าก็น่าจะนับวันด้วย ยิ้งได้ยินเสียงในโทรศัพความอดทนที่เคยมีมันคงหมดลงทันที

kookkoo

ขอบคุณครับ

winwin2

ขอบคุณครับ

เบญจมาศ

ขอบคุณครับคุณมิน

nuangnut1996

สนุกมากครับ

Botano

ขอบคุณครับ

aries0

รูปแทนความทรงจำดีดี รูปเพียงรูปเดียวแค่ได้เห็นหน้าคนที่เรารักความทรงจำต่างๆก็พลั่งพลูออกมามากมาย ที่ผมกลัวตอนนี้คือลัวจะจำเจ้าตัวเล็กไม่ได้ เลยต้องเอารูปตัวเล็กไว้ทุกที่ที่สามารถเห็นเขาได้ตลอด คิดถึงมากๆ ขอบคุณนะครับสำหรับเรื่องราวดีดีที่เล่าให้ฟัง อ่านแล้วรู้สึกถึงความรักและก็ความสุขของทั้งสองคนเลย

Joechin

ขอบคุณ​ครับ​ มีความสุข​ครั้ง​ที่่ได้​อ่าน

Bunbunkup

ขอบคุณครับ

remmoy03

ชอบมาก รออ่านต่อ

kangped

ขอบคุณครับ

Kamanit007

ตอนนี้น่าเป็นความทรงจำดีๆ ช่วงวัยเด็กตอนนึงที่ดูอบอุ่นนะครับ พ่อดินมีความเป็นพ่อสูงมาก โชคดีของคุณมินจริงๆ