แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Kantanaty เมื่อ 2022-10-4 00:02 4 C2 g* C5 f& {- y5 w
8 u$ R! K/ ?5 v; n; [$ M H
. D; `9 W6 W2 d; o
ทศ เสียงนาฬิกาปลุกรอบที่สามดังไปทั่วห้องทำให้ทศสะดุ้งตื่นขึ้น ทศควานมือหยิบโทรศัพท์มากดปิดเสียง ลุกขึ้นมานั่งเกาหัวอย่างงัวเงีย ขยี้ตาแล้วค่อยๆลืมตาขึ้น มองออกไปนอกหน้าต่าง แสงแดดจากข้างนอกทำให้ทศต้องตาหยี ทศมองไปที่ข้างๆที่ว่างเปล่า ติณคงออกไปมหาลัยแล้ว ทศลุกจากเตียงเดินไปที่ห้องครัว มีจานข้าววางอยู่บนโต๊ะพร้อมกับกระดาษโน๊ตเหมือนอย่างทุกวัน ทศหยิบกระดาษโน๊ตใบนั้นขึ้นมาอ่าน 'ตอนเย็นเดี๋ยวไปหาอะไรกินข้างนอก แล้วค่อยกลับมากินกูต่อที่ห้องนะ' ทศมองบนแล้วยิ้มออกมา เปิดลิ้นชักที่ล็อคอยู่แล้วใส่กระดาษโน๊ตใบนั้นเข้าไปรวมกับกระดาษโน๊ตใบอื่นที่ทศเก็บมาตลอด ตอนแรกทศเองก็ไม่รู้ว่าเก็บไปทำไม แต่รู้อีกทีก็เก็บมาตลอดแล้ว ทศไม่รู้ว่าจะเอาพวกมันไปทำอะไร แต่เมื่อไม่นานนี้แหละที่ทศพอจะรู้แล้วว่าจะเก็บโน๊ตพวกนี้ไปทำอะไร ทศนั่งลงกินข้าวที่ติณทำไว้ให้ เล่นโทรศัพท์ไปพลาง ดูคอมเม้นในโพสท์ล่าสุดของตัวเอง ผู้คนที่ทศไม่รู้จักต่างมาแสดงความยินดีที่ทศชนะการแข่งขันบาสเกตบอลระดับเขตกันอย่างล้นหลาม ยอมรับว่าอ่านแล้วทศรู้สึกชื่นใจอยู่หน่อยๆ ก็ปกติไม่ชินกับการได้รับคำชมนี่นา ทศยังต้องตอบอีเมลที่ทางสโมสรกีฬาต่างๆส่งมาทาบทามตัวทศไปเป็นนักกีฬาในสังกัดอีกด้วย ทศไม่ได้ปฏิเสธไปตรงๆแต่ขอให้ผ่านไปก่อนแบบที่ติณบอกไว้ เพราะทศยังไม่แน่ใจว่าตัวเองอยากลงไปแข่งเองหรือเปล่า ตั้งแต่ที่ทศเล่นกีฬานี้มาคนเดียว จนได้มีเพื่อนเล่น จนได้ลงแข่งจริงจัง ทศพบว่าช่วงที่ทศรู้สึกสนุกที่สุดคือตอนที่ตัวเองได้สอนเพื่อนและคอยดูพัฒนาการของเพื่อนในทีมมากกว่าตอนแข่ง โทรศัพท์ของทศดังขึ้น ทศเอาขึ้นมาดูแล้วกดรับ ''ว่ายังไง'' ''เสียงเย็นชาจังวะ'' ไททันนั่นเอง ''มีอะไร'' ''มึงอยู่ไหนแล้วเนี่ย'' ''ก็อยู่ห้องกูดิ'' ''อ้าว ไหนบอกว่ามึงจะมาไง'' ''มาไหนวะ'' ''มาดูกูแข่งแบตไง'' ทศลืมไปเสียสนิทว่าวันนี้ไททันมีแข่งแบต ''กูลืม'' ''เออ ช่างเหอะ มึงจะมาใช่มั้ย'' ''ไม่อะ ขี้เกียจแล้ว'' ''ได้ไงวะ สัญญาแล้วไง ทีกูยังไปดูมึงแข่งตลอดเลย'' ''กูไม่ได้ขอให้มึงมานี่'' ''ใจร้ายว่ะ มาเหอะนะ มาเป็นกำลังใจให้กูหน่อย'' ทศมองบนถอนหายใจอย่างเบื่อหน่าย วันหยุดแบบนี้ทศอยากจะนอนขี้เกียจอยู่ห้องซะมากกว่า แต่พอนึกๆดูแล้วไททันก็ทำอะไรหลายอย่างให้ทศมาตลอด ไปนั่งดูมันแข่งแบตสักหน่อยคงไม่ใช่เรื่องที่เหนือบ่ากว่าแรงอะไร ''เออ ส่งโลมา'' ''มันต้องงี้ดิเพื่อนรัก กูรอข้างหน้านะ'' ''กูต้องไปเลยเหรอ'' ''เออดิ กูแข่งเที่ยงนะ'' ทศดูนาฬิกา ตอนนี้11โมง แต่วันนี้ติณเลิกเรียนบ่าย ''ติณเลิกเรียนบ่าย'' ''กูอยากให้มึงมา ไม่ใช่ให้ติณมา'' ทศคิด แค่ไปดูแข่งแบตคงไม่เป็นไรหรอก ''เออๆ แค่นี้'' ทศตัดสาย ส่งข้อความไปหาติณ 'มึงเรียนอยู่มั้ย' ติณตอบกลับมาอย่างรวดเร็ว 'เรียน มึงมีอะไรเหรอ กินข้าวยัง' 'กินแล้ว กูจะไปดูไอไททันแข่งแบต' 'วันนี้เหรอ' 'เออ มันโทรมาบอก' 'รอกูด้วย' 'มันแข่งเที่ยง มึงเลิกบ่ายไม่ใช่เหรอ' 'เดี๋ยวกูโดดไปเลย' 'ไม่ต้อง มึงเรียนไปเลย กูไปคนเดียวได้' 'แต่กูอยากไปด้วย' 'แต่มึงติดเรียน มึงจะหยุดเรียนเพราะเรื่องแค่นี้เหรอ' 'เออ กูจะไปด้วย' 'ปัญญาอ่อน' 'เออ กูปัญญาอ่อน' 'มึงไว้ใจกูดิ' 'ไว้ใจ' 'งั้นก็เรียนไป กูจะรีบไปแล้วรีบกลับ' ติณเงียบไปพักหนึ่งก่อนจะพิมพ์ตอบมา 'เออ ก็ได้' ทศส่งโลเคชั่นไปให้ติณ 'ถ้าจะตามมาก็มา' ทศเอาจานไปล้าง เข้าห้องน้ำไปอาบน้ำล้างหน้า หยิบเสื้อผ้าในตู้ออกมาใส่ ลงมาข้างล่างคอนโด ขับรถไปตามจุดหมายที่ไททันส่งมาให้ ใช้เวลาสักพักทศก็มาถึงสนามแข่งแบตแห่งหนึ่งที่เป็นเหมือนโรงยิมขนาดใหญ่ มีคนใส่ชุดกีฬาถือไม้แบตเดินไปมา ''ไอทศ!''
. e t6 R5 i" W; T/ D& v# o
ไททันโบกมือเดินเข้ามาหา ''ไม่คิดว่ามึงจะมาจริงนะเนี่ย'' ''ถ้าไมคิดว่ากูจะมาแล้วชวนกูทำไม กูจะได้นอนอยู่ห้อง'' ''โห่ กูเพื่อนมึงนะเนี่ย'' ไททันต่อยไหล่ทศเบาๆ ''แล้วมึงแข่งตอนไหน'' ''เนี่ย กูแข่งคู่แรกเลย'' ''แล้วไม่ต้องไปเตรียมตัวเหรอ'' ''กูลงทะเบียนอะไรเสร็จหมดละ เหลือแค่รอลงสนามแค่นั้น ปะ เข้าไปข้างในก่อน กูจองที่นั่งไว้ละ'' ''เออๆ'' ทศตอบอย่างไม่ใส่ใจนัก เดินตามไททันเข้าไป ไททันพาทศมานั่งที่แถวหน้าสุดติดขอบสนาม ''ตรงนี้จะได้เห็นกูชัดๆ'' ''ถ้าลูกแบตโดนกูรับรองว่ามึงได้ใช้หัวมึงแทนลูกแบตแน่'' ''ระดับกูไม่มีตีพลาดแบบนั้นหรอก มึงคอยดู'' ไททันพูดยิ้มๆอย่างมั่นใจ เสียงกรรมการประกาศเรียกตัวนักกีฬาลงสนาม ไททันเดินไปประจำที่ของตัวเองด้วยท่าทางกระฉับกระเฉง ทศชอบเล่นกีฬาแต่ไม่ค่อยได้สนใจแบตสักเท่าไหร่ ได้มาดูแบบนี้ก็แปลกใหม่ดีเหมือนกัน เสียงนกหวีดดังขึ้น ไททันเป็นฝ่ายเสิร์ฟ ไททันเสิร์ฟลูกอย่างสบายๆ สองฝ่ายตีกันสลับไปมาอย่างเชื่องช้า อีกฝ่ายตีแรงขึ้น ไททันพุ่งไปโต้กลับได้อย่างสบายๆ สีหน้าของไททันจากตอนแรกเปลี่ยนไป ดูจริงจังมากขึ้น ไททันโต้ลูกกลับไปอย่างหนักหน่วงมากขึ้น อีกฝ่ายก็ตีกลับมาอย่างดุดัน ทั้งสองฝ่ายตอนนี้ตีโต้กันอย่างไม่มีใครยอมใคร เสียงรองเท้าสีกับพื้นดังเอี๊ยดอ๊าด เสียงไม้ที่ฟาดผ่านลมกระทบกับลูกขนไก่ แบตมินตันตื่นเต้นได้ขนาดนี้เลยเหรอ ไททันเหวี่ยงแขนตีลูกสุดแรงจนได้แต้มนำไปก่อน ไททันมองมาทางทศแล้วยักคิ้ว ทศพยักหน้าให้เป็นการตอบรับ ไททันยิ้ม ตั้งท่าเตรียมตัวเล่นต่อ คราวนี้ไททันเอาจริงโดยไม่ปราณีอีกฝ่าย ตีลูกทำคะแนนติดต่อกันซ้ำแล้วซ้ำเล่า ทศรู้ว่าไททันนั้นเล่นเก่งไม่งั้นคงไม่เป็นตัวแทนโรงเรียนไปแข่งทุกครั้ง แต่ก็ไม่คิดว่าจะเก่งขนาดนี้ ทั้งแรง ท่วงท่า การเคลื่อนไหวดูแข็งแรงไปหมด ไหนจะสีหน้าจริงจังนั้นอีก แตกต่างจากไททันตอนปกติที่มหาลัยมาก ไททันฟาดลูกขนไก่ครั้งสุดท้าย ชนะขาดลอยไปได้อย่างสวยงามและได้ที่หนึ่งในการแข่งขันแบตมินตันชายเดียวเดี่ยว กรรมการเรียกนักกีฬาออกมายืนเรียงกันเพื่อมอบเหรียญ ไททันจับเหรียญทองที่คอชูขึ้นอวดทศที่นั่งมองอยู่ ทศยิ้มเล็กน้อยแล้วยกนิ้วโป้งให้ หลังจากที่ทำอะไรเสร็จไททันก็เดินกลับมาหาทศที่นั่งอยู่ ''เป็นไง กูเท่ปะ'' ''ก็งั้นๆ กูไม่ได้ตั้งใจดู'' ''โห่ มึงอะ'' ไททันขำ ''เท่เท่าไอติณปะ'' ทศทำหน้างง ''เกี่ยวไรกับไอติณวะ'' ''ก็คนชอบชมว่าไอติณเท่ กูเลยอยากเท่บ้าง'' ทศไม่ได้ตอบอะไรเพราะคิดว่ามันไร้สาระ แต่ดูเหมือนไททันจะถามจริงจัง ทศเหลือบตาไปมองไททัน ''มึงไม่ชอบไอติณเหรอ'' ''ทำไมมึงถึงคิดงั้นล่ะ'' ''ก็พวกมึงชอบตีกัน'' ''ไอติณต่างหากที่ไม่ชอบกู มึงไม่เห็นเหรอ แค่เห็นกูมันก็หงุดหงิดแล้ว จะให้กูคุยกับมันยังไง'' ก็จริงของไททัน ''ไปแดกข้าวกันต่อปะ'' ''กูมีนัดกับไอติณแล้ว'' ''ก็ไปกับกูก่อนแล้วค่อยไปกับไอติณไง'' ''กูจะกินข้าวสองรอบไปทำไม'' ''เดี๋ยวกูเลี้ยง นะ ไปกับกูเหอะ ไม่อยากแดกข้าวคนเดียวอะ'' ''ไม่ กูกลับละ'' ไททันยื่นมือมาจับแขนของทศพร้อมกับทำหน้าอ้อน ''ไปกินกับกูนะ'' ทศถอนหายใจอย่างเหนื่อยหน่าย ยังไม่ทันที่ทศจะได้ตอบตกลงก็มีมือมาโอบไหล่ทศซะก่อน ) a2 S; d# W4 k; K) U. w; |8 t+ p' Y
ติณ ทศหันไปมองก็เจอกับติณที่สีหน้าบอกบุญไม่รับ ''อ้าว มึง'' ''ทำอะไรอยู่'' ''กำลังจะกลับนี่ไง มึงเรียนเสร็จแล้วเหรอ'' ''เออ รถมันติดเลยมาถึงช้า'' ''อ้าวติณ มาด้วยเหรอ'' ไททันทักทายอย่างเป็นกันเอง ติณหันไปมองด้วยสายตาที่ไม่เป็นมิตรอย่างเห็นได้ชัด ''ใช่ แข่งเสร็จแล้วเหรอ'' ''อืม ได้ที่หนึ่งด้วยนะ'' ไททันชูเหรียญทองให้ดู ''เท่จัง แต่เคยได้บ่อยจนชินแล้วน่ะ'' ''ถ้างั้นก็เบื่อเหรียญทองที่ทศได้ด้วยอะดิ'' ติณหันไปมองทศ ''ไม่ล่ะ เหรียญนั้นมันพิเศษกว่าเหรียญอื่นๆเพราะมันเป็นเหรียญของแฟนเรา ทำไมเราจะต้องไปตื่นเต้นดีใจกับเหรียญทองคนอื่นที่เกี่ยวข้องด้วยล่ะ'' ไททันยังคงยิ้มอยู่ ''เออ เรากำลังจะชวนทศไปกินข้าวอะ ไปด้วยกันมั้ย'' ''พอดีเย็นนี้ว่าจะไปหาอะไรกินกันสองคนแล้วอะ ขอโทษนะ คงไปด้วยไม่ได้'' ''ไม่เป็นไร ถ้างั้นไว้กูชวนมึงวันหลังแล้วกันนะทศ'' ''เออๆ'' ติณมองตาขวางใส่ไททัน ไททันยิ้มเยาะโบกมือบ๊ายบายแล้วเดินโฉบหน้าติณไป ติณจะเดินตามไปแต่ทศดึงชายเสื้อเอาไว้ ''กูหิวแล้ว'' ติณถอนหายใจเสียงฟึดฟัด ''มันทำอะไรบ้างหรือเปล่า'' ''ทำอะไร'' ''ลวนลาม จีบมึง'' ''มันจะทำกับกูแบบนั้นทำไมล่ะ'' ''ดูก็รู้ว่ามันชอบมึง'' ''มึงหวงกูเกินไปหรือเปล่า คนแบบกูนอกจามึงแล้วคนบ้าที่ไหนจะมาชอบวะ'' ''นั่นมันมึงแตก่อน แต่ไม่ใช่มึงตอนนี้'' ''กูตอนนี้มันทำไมวะ'' ติณเอามือเกาหัว ทศไม่รู้เลยว่าตอนนี้ตัวเองมีสเน่ห์ขึ้นขนาดไหน พอทศลดเรื่องอารมณ์ร้อนลงก็กลายเป็นคนหล่อเท่ขึ้นมา ทำให้มีคนชอบทศมากขึ้นกว่าแต่ก่อนมาก ทศที่ไม่สนใจเรื่องพวกนี้คงไม่รู้ตัวหรอก ทศเอามือวางบนหัวของติณ ติณหันไปมอง ''เป็นอะไรของมึง มาถึงก็อารมณ์เสียเลย'' ''มึงก็รู้ว่าทำไม'' ''กูบอกแล้วไง ว่าถ้ากูไม่เล่นด้วย ถึงมันชอบกูจริงก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้นอยู่ดี'' ติณสงบลง ''ไปได้แล้ว กูหิว'' ''เออ ไอฟ้าชวนไปกินเลี้ยงฉลองที่ชนะกันอะ ไปวันนี้เลยมั้ย'' ทศคิด ''อืม จะได้จบๆไป ไอฟ้าเซ้าซี้มานานละ'' ทั้งคู่เดินออกมา ''มึงเอารถมามั้ย'' ''เปล่า วันนี้กูเอารถไปล้าง'' ทศพยักหน้า ทั้งคู่ขึ้นมาบนรถของทศ ''มันไม่ได้จีบมึงแน่นะ'' ''เออ เลิกพูดเรื่องนี้ได้แล้วกูรำคาญ กูมีอะไรให้น่าหึงนักวะ'' ''เยอะกว่าที่มึงคิดละกัน'' ทศมองบน ดึงติณเข้ามาหอมแก้ม ''กูต้องบอกมึงอีกกี่รอบ ว่ากูชอบใครไม่ได้แล้วนอกจากมึง'' ติณอยากจะเก๊กแต่ก็หุบยิ้มไว้ไม่อยู่ โผเข้าไปกอดทศ ''ก็มึงเป็นแบบนี้จะไม่ให้กูหลงกูหวงได้ยังไง'' ''ให้มันน้อยๆหน่อยเถอะ'' ทศดันติณออกแล้วขับรถไปร้านที่ฟ้านัดเอาไว้ ทั้งคู่เดินเข้ามาในร้านชาบูใกล้มอ มีนักศึกษาหลายกลุ่มมานั่งกินกัน ''ไอติณ ไอทศ!'' เสียงฟ้าดังมาจากด้านในของร้าน ทุกคนนั่งกันอยู่พร้อมหน้าทั้งทะเล ฉลาม ฟ้าและเอก ทั้งคู่เดินไปหาเพื่อนๆที่โต๊ะ ทั้งสองนั่งลง ''กว่าจะมาไได้ แข่งจบไปตั้งนานละ'' ฟ้าบ่น ''ก็ไอกัปตันเรามันขี้เกียจอะดิ'' เอกแซว ''เออ กูขี้เกียจ'' ทศตอบหน้านิ่ง ''ไม่เอาน่า ยังไงก็ดีแล้วนี่ที่มากันได้ครบ'' ทะเลยิ้มสดใสเหมือนอย่างเคย ''กินอะไรกันบ้างล่ะ เดี๋ยวเราจดให้'' ทะเลหยิบกระดาษเมนูกับปากกามาถือไว้ เพื่อนๆผลัดกันสั่งนู่นนี่หลายอย่าง แน่นอนว่าติณสั่งกุ้ง ปลาหมึก ทุกอย่างที่เป็นทะเลมาเพราะเป็นของชอบสุดโปรดของทศ ''โอเค งั้นเอาแค่นี้ก่อนเนอะ'' ทะเลยื่นใบสั่งให้พนักงาน ''โห อยู่กันพร้อมหน้าเลย'' ไททันโผลามาที่โต๊ะ ติณมองด้วยสายตาที่งุนงง ''เอ้า ไททัน มาไงอะ'' ทะเลถาม ''พอดีชมรมแบตเราพาเรามาเลี้ยงฉลองที่ร้านนี้เหมือนกันน่ะ'' ไททันชี้ไปที่โต๊ะของตัวเอง ''เห็นหน้าคุ้นๆเลยแวะมาทักทายหน่อย ไหนมึงบอกว่าจะไปกินกับแฟนสองคนไง'' ''ก็ไอนี่มันตื๊อ'' ทศชี้ไปที่ฟ้า ''บังเอิญจังเลยเนอะ มาฉลองร้านเดียวกันเลย'' ทะเลพูดยิ้มๆ ''นั่นสิ กูนั่งด้วยได้มั้ยมึง'' ไททันหันไปถามทศ ''แล้วแต่มึงดิ'' ไททันเบียดให้ทะเลเขยิบไปแล้วนั่งลง ฉลามมองตาขวางแต่ทะเลเอามือจับขาห้ามไว้ ''คนเยอะอึดอัดเหมือนกันนะ'' ไททันพูดขึ้น ''ใช่ แต่ตอนแรกก็ยังไม่อึดอัดหรอก'' ทะเลตอบ ไททันดูมีสายตาเปลี่ยนไปนิดหน่อย ''ยินดีด้วยที่แข่งชนะนะ'' ไททันบอกทุกคนบนโตีะ ''เออ มึงก็เพิ่งไปแข่งแบตมานี่ เป็นไงวะ'' ฟ้าถาม ไททันชูเหรียญทองให้ดู ''เหรียญทองอีกแล้วเหรอวะ'' ''เออดิ ระดับกูละ'' ''โห น่ายินดีจังเลย เราว่าคนในชมรมก็อยากยินดีกับไททันเหมือนกันแน่ๆ'' ''แน่สิทะเล'' ''เพราะงั้นเราว่าไททันน่าจะกลับไปให้พวกเค้ายินดีด้วยได้แล้วนะ'' ไททันฟังแล้วก็หุบยิ้มทันที แต่ก็ยังไม่ลุก ''เราว่าไททันเรียนอยู่ปีสามน่าจะฟังเข้าใจนะว่าเราให้ไททันกลับไปที่โต๊ะตัวเองน่ะ'' ทุกคนดูอึ้งกับคำพูดของทะเล ไททันมองทะเลด้วยสายตาที่คาดเดาไม่ถูก แต่ไททันก็ยิ้มออกมา ''นั่นสิเนอะ งั้นไว้เจอกันนะ'' ''เออๆ'' ฟ้ากับเอกที่ยังอึ้งๆอยู่บอกเพื่อน ทะเลยิ้มกว้าง ''วันนี้เรามาฉลองให้ทีมเรานี่เนอะ ไว้วันหลังค่อยนัดไททันมากินด้วยกันดีกว่า ไททันเองก็ต้องฉลองกับรุ่นพี่เหมือนกัน'' ''นั่นสิเนอะ'' ''อาหารมาพอดีเลย ขอบคุณนะครับ'' ทะเลรับถาดอาหารมาส่งต่อให้เพื่อนๆ ติณกับทะเลมองหน้ากัน ติณยิ้มแล้วพูดไม่มีเสียง 'ขอบคุณนะ' ทะเลขยิบตาให้ ทั้งหมดนั่งกินกันไปคุยเล่นกันไปอย่างสนุกสนาน ทศนั่งกินอยู่เงียบแต่ก็รู้สึกมีความสุขแปลกๆ มันอบอุ่นอย่างบอกไม่ถูก ทศอยู่คนเดียวมาตลอด ไม่มีเพื่อนเลยสักคน แม้แต่ครอบครัวก็เหมือนไม่มี แต่ตอนนี้ทศมีติณ มีทะเล และคนอื่นๆเพิ่มมาเรื่อยๆ ''ไอทศ เอาแต่แดกนะมึงอะ'' เอกแซว ''ก็กูหิว'' ทศพูดทั้งที่เคี้ยวอยู่ เพื่อนๆขำทศกันใหญ่ รวมถึงติณที่หัวเราะในความน่ารักของทศด้วย ทศเคี้ยวอาหารตาขวางใส่เพื่อนๆ แต่ในใจก็แอบยิ้มอยู่ หลังจากที่กินเสร็จทั้งหมดก็ออกมาที่หน้าร้าน ''งั้นไว้เจอกันนะมึง หวังว่าจะได้เล่นด้วยกันอีก'' ฟ้ากับเอกโบกมือให้ ทศโบกมือตอบเบาๆ ''เออ ไว้มาเล่นด้วยกันอีก'' ทั้งคู่แยกออกไป ''เจอกันที่มอนะ'' ทะเลโอบไหล่ทศและติณก่อนจะเดินกลับไปกับฉลาม ''กลับกันเถอะ'' ติณจับมือทศ ทศหันไปมองติณแล้วยิ้ม ''เออ จะกลับไปกินมึงต่อ กูยังไม่อิ่ม''
| 
ค้นหาสมาชิก
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
