แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย wuna เมื่อ 2022-8-24 08:27
หายไปนานมาก ในที่สุดก็มีinspiration ละครับ จากการดูเรื่องคาธ
อ่านแล้วชอบไม่ชอบยังไงก็บอกกันได้นะครับ
โรงเรียนทวยเทพวิทยา เป็นโรงเรียนมัธยมปลายชายล้วนที่มีชื่อเสียงมานานกว่าร้อยปี นักเรียนของที่นี่ล้วนจบออกไปเป็นชนชั้นสูงที่มีอำนาจในสังคม ว่ากันว่าใครที่ปกครองโรงเรียนนี้ก็คือว่าที่ผู้นำของประเทศในอนาคต
และคนคนนั้นก็คือผมเอง อัครา หัวหน้าสารวัตรนักเรียน ที่มีอำนาจเป็นรองเพียงอาจารย์ฝ่ายปกครอง แม้แต่ประธานนักเรียนก็ยังต้องยอมศิโรราบ เพราะหากผมเอาจริง ผมจะขุดคุ้ยหาเรื่องเอามันลงจากตำแหน่งเมื่อไหร่ก็ได้ แถมกฎของโรงเรียนนี้ก็ยังเข้มงวดอย่างยิ่ง นักเรียนที่ทำผิดกฎจะถูกตัดแต้ม และใครก็ตามที่แต้มลดลงจนเหลือ 0 จะโดนลงโทษให้เป็นทาส ชนชั้นต่ำที่สุดของโรงเรียนซึ่งต้องคอยรับคำสั่งของทุกๆคน ด้วยเหตุนี้ สารวัตรนักเรียนที่มีอำนาจตัดแต้มจึงเป็นที่หวาดกลัวของพวกนักเรียนทั่วๆไป
เช้าวันนี้ก็ดูจะเป็นวันที่สงบสุขเหมือนวันอื่นๆ ถ้าไม่นับเรื่องที่มีนักเรียนจำนวนมากมามุงกันอยู่ที่กำแพงโรงเรียน ผมเดินเข้าไปตรวจดูตามหน้าที่ ตราสารวัตรนักเรียนสีทองบนหน้าอกของผม ทำให้ฝูงชนแหวกออกราวกับถูกผ่าด้วยดาบล่องหน เผยให้เห็นตัวอักษรที่พ่นด้วยสเปรย์สีแดงบนกำแพง “ไอ้อัคราเป็นเกย์” ผมอึ้งไปพักนึงก่อนจะหยิบนกหวีดสีทองออกมาเป่าเป็นสัญญาณ หน่วยสารวัตรนักเรียนที่เข้าเวรมารวมตัวกันอย่างรวดเร็ว
“ไอ้คัน มึงไปแจ้งฝ่ายภารโรงมาทำความสะอาดให้เอี่ยมเลยนะ ที่เหลือแยกย้ายกันไปสืบหาคนทำความผิด ส่วนพวกนักเรียนอื่นๆ ใครถ่ายรูปไว้ก็ลบออกซะ ถ้าจับได้ว่าเรื่องนี้แพร่กระจายไปจากใคร จะโดนตัดสิบแต้ม!”
ผมสั่งการอย่างรวดเร็ว สายตาคมกริบมองกวาดไปทั่ว นักเรียนหลายคนหยิบมือถือขึ้นมาลบรูปด้วยสีหน้าหวาดหวั่น สารวัตรนักเรียนเริ่มสอบถามนักเรียนทีละคนเพื่อหาตัวผู้เห็นเหตุการณ์ แต่คงไม่ได้ประโยชน์อะไรนัก
ทันใดนั้น ที่เงาของอาคารเรียนซึ่งทาบอยู่บนพื้นข้างหน้า ผมเห็นว่ามีเงารูปร่างคล้ายคนบนดาดฟ้า ผมหยิบมือถือขึ้นมาแกล้งทำเป็นใช้งานแต่จริงๆแอบส่องดูเงาสะท้อน บนดาดฟ้ามีคนอยู่จริงๆ
ผมค่อยๆเดินผละออกมาจากที่นั่น มุ่งหน้าเข้าไปที่ตึกเรียน เมื่อมั่นใจว่าพ้นระยะมองเห็นของคนบนดาดฟ้าแล้ว ผมก็รีบวิ่งขึ้นบันไดไปทันที บนดาดฟ้าเป็นพื้นที่ต้องห้ามเพราะกลัวว่าจะมีเด็กขึ้นไปฆ่าตัวตาย การมีคนอยู่บนนั้นจึงน่าสงสัยอย่างยิ่ง
ผมเป็นคนรูปร่างแข็งแรง ออกกำลังกายเป็นประจำ การวิ่งขึ้นตึกห้าชั้นเป็นอะไรที่สบายมาก ดาดฟ้ามีประตูเข้าออกทางเดียว มันแง้มอยู่อย่างที่คิด ผมแอบมองดูทางช่องว่างเห็นเด็กหนุ่มรูปร่างผอมแต่ไม่สูง ใส่เสื้อฮู้ดสีดำยืนชมวิวอย่างสบายอารมณ์อยู่ที่ริมระเบียงดาดฟ้า
เมื่อกำหนดแผนในใจแล้ว ผมก็ผลักประตูออก ก่อนจะพุ่งเข้าไปจับข้อมือของคนคนนั้นเอาไว้ ไอ้ฮู้ดดำหันมาร้องอย่างตกใจ หน้าตาก็ดูดีอยู่นะแต่ไม่คุ้นเลย ชุดก็แปลก คงไม่ใช่เด็กที่นี่
“มึงเป็นใคร มาทำอะไรบนนี้”ผมตะคอกใส่ “ไม่มีใครสอนเหรอ ว่าก่อนจะถามชื่อใครต้องแนะนำตัวเองก่อน” “กูชื่ออัครา หัวหน้าสารวัตรนักเรียนโรงเรียนนี้” “อัคราที่เป็นเกย์นั่นเหรอ” ไอ้ฮู้ดดำชี้ไปทางกำแพงข้างล่าง “กูไม่ได้เป็น” ผมปฏิเสธ “น่าเสียดาย แต่กูเป็นนะ” ไอ้ฮู้ดดำยื่นหน้าเข้ามาใกล้ หน้าหวานๆและกลิ่นน้ำหอมของมันทำให้ผมรู้สึกใจสั่นอย่างประหลาด
“มึงเป็นเหี้ยอะไร สายลับจากโรงเรียนคู่แข่งส่งมาดิสเครดิตกูเหรอ มึงใช่ไหมที่พ่นข้อความเหี้ยๆนั่นบนกำแพง”
“กูชื่อ อารยัน เป็นเด็กใหม่ ไม่ได้ทำห่าอะไรทั้งนั้น ทีนี้ปล่อยได้รึยัง” ไอ้ฮู้ดพยายามดึงมือผมออกแต่ไม่สำเร็จ
“กูไม่เชื่อหรอก มึงต้องไปพบอาจารย์พร้อมกู” ไอ้หน้าหวานดิ้นพล่าน แต่ตัวมันเท่าลูกหมา จะมาสู้แรงอะไรผมได้ ผมลากมันลงมาจากดาดฟ้าไปที่ห้องผู้อำนวยการ เมื่อเห็นว่าหมดทางสู้มันจึงยอมตามผมมาแต่โดยดี
“ผมกลัวมากเลยครับ อาจารย์ ผมแค่ขึ้นไปชมวิวเอง อยู่ดีๆพี่หน้ายักษ์คนนี้ก็จับผมมา” ไอ้อารยันแกล้งทำเป็นฟูมฟาย หลังจากตรวจสอบแล้วปรากฎว่ามันเป็นเด็กใหม่จริงๆ และเพราะอ้างว่าไม่รู้เรื่องกฎระเบียบ มันเลยไม่โดนลงโทษใดๆ
“แค่ครั้งนี้เท่านั้นนะ ส่วนอัครา ไหนๆก็ไหนๆแล้ว ครูฝากเธอช่วยคอยดูแลแนะนำอารยันเรื่องกฎของโรงเรียนเราด้วย” ผอ. สรุป แล้วไล่พวกเราออกจากห้อง โดยไม่เปิดโอกาสให้ผมอธิบายอะไร สุดท้ายแล้วจึงกลายเป็นผมเองที่ไปแส่หาภาระมาใส่ตัว
“ตกลงมึงอยู่ห้องไหนนะ” ผมถาม “ห้องม. 6/1” “ห้องเดียวกัน มิน่า ผอ. ถึงฝากมา งั้นไปพร้อมกูก็ได้ นี่เก้าโมงกว่าแล้ว ยังไงก็ไปไม่ทัน ขอแวะเข้าห้องน้ำก่อน” ผมหยิบกุญแจออกมาเปิดประตูห้องน้ำอาจารย์ที่อยู่ตรงข้างบันไดระหว่างทาง
ไอ้เด็กใหม่ก็ตามเข้ามาด้วย “โห สะอาดดีนี่ ทำไมมึงถึงมีกุญแจห้องน้ำอาจารย์ด้วยล่ะ”
“สิทธิพิเศษของชมรมสารวัตรนักเรียน” ผมตอบ ระหว่างเดินไปทำธุระที่โถฉี่ ไอ้อารยันถือโอกาสเดินมาใช้งานโถข้างๆ
“มึงไม่มีสิทธินะ” ผมเตือน “ก็กูปวด ใกล้ถึงห้องเรียนแล้ว มึงอยากจะพากูเดินอ้อมไปห้องน้ำนักเรียนนอกตึกอีกรึไง ไม่เหนื่อยเหรอ”
ผมฟังเหตุผลมันแล้วก็เถียงไม่ออก ได้แต่ย้ำว่า “แค่ครั้งนี้เท่านั้นนะ” “มึงนี่พูดเหมือน ผอ.เลยนะ กูมีกุญแจซะที่ไหน เข้าไม่ได้หรอก” ไอ้เด็กใหม่พูดพลางรูดซิปกางเกง ผมพยายามจดจ่อกับธุระของตัวเอง ไม่หันไปมองมัน แต่ไอ้บ้านั่นยังจ้อไม่เลิก
“มึงแน่ใจเหรอว่าตัวเองไม่ได้เป็นเกย์” “กูไม่ได้เป็น” ผมปฏิเสธเสียงแข็ง “กูถามว่ามึงแน่ใจไหม ไม่ได้ถามว่าเป็นไหม เห็นมึงดูเกร็งๆ ไม่กล้ามองควยกูน่ะ” “ถ้ากูมอง มึงก็หาว่ากูเป็นอีก” “นั่นสิ แต่มันผิดปกติไง ยืนฉี่อยู่ข้างๆกัน บังเอิญเห็นควยเป็นเรื่องธรรมดา นี่กูก็เห็นควยมึงอยู่นะ น่ารักดี ไม่ได้อัคระอลังการสมชื่อเท่าไหร่” “ไอ้โรคจิต กูจะตัดคะแนนมึง” ผมขู่ “หืม ยืนฉี่ข้างกันก็ผิดด้วยเหรอ เอาสิ ถ้าผิดกูก็จะฟ้องมึงด้วยข้อหาเดียวกัน” “มึงเลิกบ้าได้แล้ว” ผมตัดบท เดินหนีไปที่อ่างล้างมือ ก้มหน้าก้มตากดสบู่
“นี่ คุณสารวัตรนักเรียน” ไอ้เด็กใหม่เรียก ผมเลยหันไปหามันตามสัญชาตญาณ ปรากฎว่ามันยืนกางขา เป้ากางเกงแบะออก ซิปไม่รูด กางเกงในถกลงไปจนทั้งควยและไข่โผล่ออกมาให้ผมเห็นเต็มๆ ควยมันขลิปแล้ว รูปร่างดูสวยแปลกตา… ผมรีบดึงสติ ทำหน้าเฉยๆแล้วหันกลับมาเปิดน้ำล้างมือก่อนจะพูดกับมันว่า “ของมึงก็ไม่ได้ใหญ่กว่ากู ชื่ออารยันนึกว่าจะไซส์ฝรั่ง”
“ผ่านฉิวเฉียดนะ ถ้ามึงเป็นเกย์น่าจะจ้องนานกว่านี้” ไอ้เด็กใหม่พูดอย่างผิดหวังพลางเก็บควยตัวเอง เดินมาล้างมือบ้าง “มึงจะหมกหมุ่นอะไรกับเรื่องของกูนักหนา ถ้ากูเป็นแล้วจะหนักหัวพ่อมึงรึไง” “ก็ไม่นะ กูก็แค่สนใจมึง…” “หา!” “สนใจว่าคนที่พ่นกำแพงคิดยังไงกับมึงน่ะ ถ้าอยากดิสเครดิตมึง ก็มีเรื่องอื่นให้ด่าเยอะแยะ”
ผมคิดทบทวนเรื่องที่ไอ้อารยันพูดระหว่างเดินไปห้องเรียน อาจารย์ไม่ว่าอะไรที่เราเข้าช้า เพราะมีผมอธิบายเหตุผล หลังจากจบการแนะนำตัว อาจารย์ก็ให้ไอ้อารยันมานั่งเรียนโต๊ะเดียวกับผมไปก่อน เพราะมันยังไม่มีหนังสือ
โต๊ะเรียนผมอยู่ติดหน้าต่างมุมท้ายห้อง ตำแหน่งที่มองเห็นทุกคน แต่ไม่มีใครมองเห็นถ้าไม่หันหน้ามา ผมชอบนั่งตรงนี้ เพราะมันเหมาะกับการสังเกตพฤติกรรมของคนอื่นๆ
หลังจากนั่งเบียดกันได้สักพัก ผมก็นึกได้ “มึงอยู่บนดาดฟ้าตลอดแสดงว่ามึงเห็นตัวคนที่พ่นกำแพงใช่ไหม” ผมคุยกับมันเบาๆ
ไอ้เด็กใหม่ยิ้มกวนตีนแล้วตอบว่า “กูนึกว่ามึงจะไม่ถามแล้ว แน่นอนกูเห็น แต่กูไม่บอกมึงหรอก เว้นแต่ว่า….”
“อะไรของมึงเนี่ย อย่าลีลา จะเอาอะไรก็บอกมา” “มึงต้องให้กูจับควยก่อน” ไอ้อารยันกระซิบที่ข้างหูผม
“ไอ้สัส อย่าเพ้อเจ้อ มึงต้องบอก” ผมสบถ “ไม่มีกฎข้อไหนบังคับนี่ ถ้ากูไม่อยากบอกคนบ้ากฎอย่างมึงก็ทำอะไรไม่ได้หรอก กูแค่อยากช่วยพิสูจน์ให้ว่ามึงเป็นเกย์รึเปล่าเท่านั้นเอง มึงลองคิดดูแล้วกัน ถ้าตกลงก็พยักหน้า”
ไม่รู้ทำไมผมถึงเถียงอะไรมันไม่ได้เลย ผมพยายามนึกหาวิธีบังคับมันแต่ก็นึกไม่ออก ปกติแค่ผมขู่ทุกคนก็กลัวจนหัวหด แต่เด็กใหม่อย่างมันเหมือนลูกวัวที่ไม่รู้จักกลัวเสือ ผมเลยไม่มีอำนาจเหนือมันแม้แต่น้อย หลังจากคิดจนปวดหัว ผมก็ต้องพยักหน้าอย่างจำยอม
ไอ้อารยันยิ้มอย่างผู้ชนะมือของมันคว้าหมับเข้าที่เป้าของผม ผมพยายามตั้งสติ สวดมนต์ในใจ ภาวนาไม่ให้ไอ้ลูกชายตื่นตัวขึ้นมา “พอใจรึยังบอกมาได้แล้ว”
“นี่กูยังไม่ได้จับควยมึงเลยนะ กูแค่ลูบเป้ากางเกงหาตำแหน่งดูก่อนเฉยๆ” ไอ้หน้าหวานเปลี่ยนมาจับที่ต้นขาของผม ก่อนจะค่อยๆเลื่อนมือขึ้นมาตามขากางเกง มันดันเบาๆเป็นสัญญาณให้ผมแหกขาออก ผมยอมอย่างเสียไม่ได้ มือของมันค่อยๆล้วงและลูบไล้ไล่ไปตามต้นขาก่อนจะใช้นิ้วแหวกขอบกางเกงใน แล้วคว้าหมับเข้าที่ท่อนลำเต็มกำมือ ความรู้สึกที่เนื้อแนบเนื้อมันทำให้ผมขนลุกเกรียว เสียวจนใจหวิว ต้องกัดฟันหลับตาทำสมาธิถึงจะสะกดการแข็งตัวเอาไว้ได้
“มึงจับพอแล้วไหม บอกกูมาซะที” “กูจะบอกเมื่อจับควยมึงครบทุกส่วนก่อน” มันพูดพลางขยับมือรูดหนังหุ้มปลายของผมจนหัวควยข้างในค่อยๆโผล่พ้นออกมา โดนแบบนี้ใครมันจะไปทนไหว ควยของผมแข็งขึ้นอย่างควบคุมไม่อยู่ หน้าผมร้อนผ่าว ไอ้เด็กใหม่วนมือไปทั่วทั้งหัวควยของผมจนน้ำหล่อลื่นไหลชุ่ม
“พอได้แล้ว บอกมาเลย ไม่งั้นกูจะต่อยมึง” ผมกำหมัดหลับตาปี๋ รู้สึกเกร็งไปหมดทั้งตัว ได้ยินเสียงตัวเองสั่นอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน
“เอาสิ ถ้ามึงต่อยกูหนึ่งที กูจะรูดควยมึงหนึ่งที ถ้าอยากน้ำแตกในห้องเรียนก็ต่อยกูรัวๆแล้วกัน” “ไอ้สัด อารยัน กูจะ..” ผมพูดได้แค่นี้มันก็ปล่อยมือจากควยผม ทำตัวเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
“กูเป็นคนรักษาสัญญา แต่เรื่องนี้ต้องคุยกันยาว กูจะบอกมึงตอนพักเที่ยงก็แล้วกัน มึงรอก่อนนะ” ประโยคสุดท้าย มันมองลงด้านล่างเหมือนจะพูดกับควยผมที่ยังแข็งตุงจนเป้ากางเกงแทบปริ
โปรดติดตามตอนต่อไป
| 
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2022-8-24 08:21:57
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2022-8-24 08:35:09
โพสต์ 2022-8-24 12:49:36
โพสต์ 2022-8-24 13:54:55