พี่ยักษ์ที่รัก [0]

Vitamin25

3 o* i& c8 y7 R' M
" S+ _0 p1 I# Y3 R4 b! [หลังจากที่เราเรียนจบป.1แม่ก็ได้พาเราและพ่อย้ายกลับมาอยู่ที่จังหวัดบ้านเกิดของแม่
' o. H* `9 B- b! ?9 ^คงเพราะด้วยสถานภาพทางการเงินของบ้านเราและมีความจำเป็นบางอย่าง...

+ A$ r% t" q* y4 [* q" U
4 ^9 [+ ^+ C3 ]* W; A  ?+ P

ซึ่งเรามารู้ตอนโตว่าที่จริงแล้วแม่ตั้งใจจะพาพวกเราหนีจากไฟแนนซ์ที่มาตามเก็บค่างวดรถกระบะ
ที่แม่ให้พ่อของเรา ไปเซ็นต์ค้ำประกันให้กับเพื่อนของแม่เอาไว้
เนื่องจากเพื่อนแม่คนนี้คือคนที่แม่รู้จักเป็นคนแรกๆ ตั้งแต่ที่เข้ามาอยู่กรุงเทพฯ
- L: r+ {5 U8 o. N2 J( m, Yมีอะไรเพื่อนคนนี้ก็เลยจะแนะนำแม่ตลอด แม่ก็เลยรู้สึกสนิทใจมากที่สุด

* P4 x0 P: E' e7 a; G: ^แต่ด้วยความที่ตอนนั้นแม่ยังไม่ค่อยมีความเข้าใจเกี่ยวกับระบบการค้ำประกันมากนัก
ก็เลยตกลงให้พ่อเซ็นต์ยินยอมเป็นผู้ค้ำประกันให้กับเขาเพราะโดนเขาหลอกมาว่าแค่เซ็นต์เฉยๆ ไม่มีอะไรเลย
; x4 q" C6 Z6 }5 T% i8 X( Kความที่ไว้เนื้อเชื่อใจและค่อนข้างสนิทกันแต่แม่ไม่รู้เลยว่าต้องเป็นผู้รับผิดชอบส่งค่างวดรถด้วย
* E9 [4 Q  A% U$ A6 y) q6 Cหากว่าคนที่เช่าซื้อไม่ยอมจ่ายค่างวดรถหรือในกรณีที่ไฟแนนซ์ไม่สามารถติดต่อผู้เช่าซื้อได้

6 W9 ]7 ?$ l  T8 v7 R# Rซึ่งพอเพื่อนแม่หนีไปพร้อมกับรถกระบะออกใหม่นั่นภาระค่างวดรถก็กลายเป็นของพ่อทันที
ซึ่งรถก็ไม่ได้อยู่ที่เราแต่เราต้องมาจ่ายค่างวดรถให้ทุกเดือนๆ ลำพังวิถีชีวิตตัวเองก็ยากลำบากพออยู่แล้ว
- [2 k3 C. d8 f" g- A
แม่เราก็เลยตัดสินใจพาพ่อและเรากลับมาตั้งหลักที่จังหวัดบ้านเกิดของแม่
เพราะหวังว่ายายอาจจะช่วยอะไรได้บ้างและแน่นอนว่าคำตอบที่ได้จากยายก็คือไม่สามารถช่วยอะไรได้เลย
* [4 e9 ]5 W9 f9 @# \และไม่ใส่ใจที่จะช่วยหาวิธีแก้ปัญหาให้ด้วย...
# _' d" N: h8 u1 R; ]6 @8 y
พ่อเราเลยต้องจำใจกลับไปทำงานที่กรุงเทพฯ ต่อเพียงลำพัง
แล้วให้แม่เราอยู่ทำนาและเลี้ยงดูเราอยู่ที่นี่อย่างน้อยอาจจะช่วยกันได้อีกทาง
, T/ m, H  d! n2 R. s& z
แต่ด้วยความที่ทำงานโรงงานอย่างเดียวเงินเดือนที่ส่งค่างวดรถไปทุกเดือนก็เกือบจะหมดแล้ว
. a: W) f6 |! d* ^) w+ g* [5 Kไหนจะค่ากิน ค่าเช่าที่พักต่อเดือนอีก หลังเลิกงานพ่อเลยต้องไปหาอาชีพเสริมรับจ้างทั่วไปในตลาดหรือพื้นที่ใกล้ๆ
' v: ^5 ^3 m6 L9 G, {% T
6 w7 q/ @3 [2 f0 b1 I" z
. F7 O6 n" E3 t, l, w" t9 m" f6 Sซึ่งมันก็ทำให้พ่อแทบจะไม่มีเวลาพักเลย...
2 f+ l; {5 t/ d% ]เราเคยเห็นแม่อ่านจดหมายที่พ่อส่งมาให้แล้วก็แอบร้องไห้ด้วย แต่พอเราจะแอบไปอ่านจดหมายก็หาไม่เจอแล้ว
แม่คงเอาไปซ่อนเพราะไม่อยากให้เราเห็น...เราคิดว่าเนื้อความในจดหมายที่พ่อเขียนมาคงรู้สึกรันทดหดหู่พอสมควร
' M! X1 p' E% z6 K0 Jถึงขนาดทำให้แม่อ่านแล้วร้องไห้ได้

: t( T( {2 F# D- F8 L+ d
% v5 }3 }& _1 @2 P1 ]  L1 Mตอนนั้นถึงแม้จะยังเด็กมากแต่เราก็ต้องพยายามทำทุกอย่างให้เป็นพวกงานบ้านต่างๆให้เป็นเพื่อจะได้ดูแลตัวเองได้

อย่างน้อยก็ให้แม่ไปทำงานกับพ่อ ไปอยู่ดูแลพ่อดีกว่า...
. A4 g  q( z! I) C3 r& C' }
หลังจากนั้นพอช่วงเราขึ้นป.4 พอแม่เห็นว่าเราสามารถช่วยเหลือและดูแลตัวเองได้
แม่ก็เลยตัดสินใจไปกรุงเทพฯ ไปทำงานกับพ่ออย่างน้อยก็ช่วยแบ่งเบาภาระกันก็ยังดี
: Y! a' c1 X. |4 r* dเพราะการทำนาในแต่ละปีนั้น พอหักลบกลบหนี้ที่ยืมเขามาทำนาแล้ว แม่บอกว่าไม่ได้อะไรเลย
ไม่ได้อะไรเลยจริงๆ เหมือนเหนื่อยและเสียแรงเปล่า...

0 |0 k) m( B  e6 K5 Q; a0 ]นี่เลยเป็นที่มา ที่ทำให้ตอนเด็กเราต้องอดทนอยู่คนเดียวมาตลอด
มันเป็นสิ่งที่เราต้องทนให้ได้ พอนึกถึงหน้าพ่อกับแม่ที่กำลังลำบากอยู่เราคงจะมานั่งงอแงเอาแต่ใจ รอให้พ่อแม่มาดูแลไม่ได้

8 F/ j( d- ]: M! S

----------

7 X0 u: j0 h. i; l( b
. w3 L. k. N/ f1 Lเมื่อมาถึงที่นี่ เพื่อนคนแรกที่เรามีก็คือ ‘พี่บัว’ เพราะแม่พี่บัวมาหาแม่เราตั้งแต่วันแรกๆ เลยที่ย้ายไปถึง ก็เลยได้รู้จักกันและสนิทกันไวตามภาษาเด็ก
, S+ N3 J7 l; \( R
อันที่จริงถ้านับญาติดีๆ พี่เขาก็เปรียบเสมือนญาติห่างๆ ของเราด้วยนะ
แต่ไม่รู้ต้องนับญาติกันแบบไหนเพราะห่างมากแค่รู้ว่าเคยเล่าให้ฟังว่าตาทวดของเราเป็นลูกพี่ลูกน้องกับตาทวดฝั่งของพี่บัว 5555

4 C2 M* t9 ^* g' q5 x3 Lช่วงแรกๆ พี่บัวก็พาเดินเที่ยวเล่นไม่ค่อยไกลนักพอเราเริ่มคุ้นชินสถานที่มากขึ้นพี่เขาก็เริ่มพาเราออกไปไกล
ไปแวะบ้านเพื่อนเขาคนนู้นคนนี้ จนกระทั่งไปสุดที่ต้นก้ามปูยักษ์ใหญ่ท้ายหมู่บ้าน
. V$ X2 Q8 q8 M
2 R3 r* J& C4 J6 lและไม่วายที่พี่บัวจะปีนต้นไม้โชว์ พร้อมกับขึ้นไปนั่งเล่นอย่างสบายใจ

ด้วยความที่เรายังเด็กมาก ก็เลยไม่กล้าปีนตามขึ้นไปได้แต่ยืนคุยกับพี่เขาข้างล่างแทน
4 l+ W- o' \& K; E
สักพักพวกเราก็ได้ยินเสียงร้องไห้ของใครบางคนดังมาจากที่ไหนสักแห่ง

& F; W& }8 z  o8 s+ m# {0 V) F“... พี่ยักษ์เมาเหล้าร้องไห้อีกแล้ว ไปดีกว่า...”
- X2 ^$ A( ^8 `( |+ \% n
2 b3 P3 X/ s( p  S“ป่ะ มินกลับบ้านกัน เย็นแล้ว” พี่บัวค่อยๆปีนป่ายลงมาจากต้นก้ามปูใหญ่ พร้อมกับเดินไปที่รถจักรยาน

5 P( A; x" T- o/ X8 e' j2 B( C; V3 ~! e“ทำไมพี่เขาถึงร้องไห้ขนาดนั้นอ่ะพี่บัว...” พอได้ยินเสียงร้องไห้ของพี่ยักษ์ ที่ร้องไห้คร่ำครวญสะอึกสะอื้น
ก็อดสงสัยไม่ได้ เพราะถึงเราจะไม่รู้ว่าตัวพี่เขาอยู่ตรงไหนแต่ฟังจากเสียงแล้วเหมือนเขาก็อยู่ไกลพอสมควร
/ Y: g2 r+ h; wนี่แปลว่าเขาต้องร้องไห้ดังมากเลยนะพวกเราถึงยังได้ยินกัน
6 ~6 H, C5 s# h7 R: d4 N: [) B  i2 C
7 C6 w- B# ?0 r; ^1 y4 s! D“ไม่รู้สิ แกโดนเมียทิ้งละมั้ง เห็นพวกผู้ใหญ่พูดกัน”

“ป่ะ มิน ไม่ต้องสนใจหรอก... พอแกเมาแล้วก็เป็นแบบนี้แหละพวกเรารีบกลับบ้านกันดีกว่า”
7 e1 K$ w4 F( E* ^  L% Jจากนั้นพี่บัวก็จับรถจักรยานคันโตยกขึ้นแล้วปั่นออกไปทันที

& ~/ i  i: `6 Q; L2 f* yไม่ใช่ว่าพี่บัวทิ้งให้เราเดินกลับบ้านคนเดียวหรืออะไรด้วยความที่ตอนนั้นมันก็เริ่มเย็นแล้ว
0 n/ D* r. K9 b) f- ?: m1 `แถมระยะทางจากตรงนี้ไปถึงบ้านพี่บัวก็ไกลกว่าบ้านเรามากพอสมควรพี่เขาเลยต้องปั่นจักรยานไปก่อน
2 T+ s! p& Q8 \
เพราะถ้าแวะไปส่งเรามันจะต้องจูงจักรยานแล้วเดินกันทั้งคู่เพราะพี่เขาไม่สามารถขี่จักรยานแบบมีคนนั่งซ้อนได้
ก็นะเด็กตัวแค่นั้นปั่นจักรยานเอาตัวรอดได้ก็เก่งแล้ว

/ o4 k4 H, t! B- S& q2 }ทีแรกเราเองก็ไม่ได้สนใจอะไร ก็จะเดินผ่านบริเวณบ้านพี่เขาไป
' ]# a1 v4 ?* e2 L0 E8 T
. F1 N, x: d& F+ Z' ~9 Eแต่อีกใจหนึ่งก็คิดว่าพี่เขาเป็นอะไรหรือเปล่า?

หรือว่าโดนงูกัดหรือโดนสัตว์มีพิษต่อย...
, {1 y# z% k4 yเพราะน้ำเสียงที่เขาร้องไห้ออกมามันฟังดูทุรนทุราย เหมือนคนเจ็บปวดมากๆเลย

ก็อดไม่ได้ที่จะเดินไปดูสักหน่อย เผื่อว่าพี่เขาโดนงูกัดอะไรแบบนั้น
(ตอนนั้นป.1 คาบที่เรียนลูกเสือสำรอง ครูเคยสอนวิธีรัดเหนือแผลตอนโดนงูกัดด้วย
- c# H- S  `1 L1 ?ความเป็นเด็กรู้สึกร้อนวิชา เผื่อพี่เขาโดนงูกัดจะได้ลองทำ 555555)

เราลองจับทิศทางจากเสียงร้องไห้ของพี่เขา แล้วเดินตามไปเรื่อยๆก็ถึงบริเวณหน้าบ้านของพี่เขา
% a5 }* T  p+ L5 B, x5 z
พอเห็นตัวของพี่เขาแล้ว เรารู้สึกสะดุ้งตกใจนิดหน่อย ภาพที่เห็นตอนแรกคือพี่เขาเป็นผู้ชายตัวสูงใหญ่
(แต่ตอนนั้นที่เห็นหุ่นพี่เขายังไม่ได้ดูตันดูแน่นเหมือนตอนที่เราไปอยู่กับพี่เขาออกไปทางผอมซูบซะด้วยซ้ำ)
นอนดิ้นไปมากับพื้น แล้วเอามือทุบพื้นไปมาเสื้อผ้าหน้าผมเลอะเปรอะดินไปหมด

ตอนนั้นก็รู้สึกตกใจและเริ่มกลัวเหมือนกัน เพราะรู้สึกไม่แน่ใจว่าพี่เขาเป็นคนบ้าหรือเปล่า...ก็ยืนมองอยู่สักพัก
( D3 D3 q) {% i" T0 ?, F1 [) z8 Yสุดท้ายเลยตัดสินใจค่อยๆ เดินเข้าไปดูช้าๆ
" L! W! B6 E9 A" }. y
พอถึงในระยะที่ใกล้พอจะมองเห็นร่างพี่เขาชัดเจนมันก็ยิ่งทำให้เรารู้สึกลังเลพอสมควร
, B' w4 I0 e  V- A( H, l/ Q; Tเพราะตอนนั้นสภาพพี่เขาคือดูไม่ได้จริงๆน้ำหูน้ำตาไหล น้ำมูกไหลย้อยเลอะเปรอะหน้าผสมฝุ่นดินเป็นคราบเต็มไปหมด

( r8 o$ s! f; O/ [" }4 s9 Rก็ยืนชั่งใจอยู่นาน หรือจะปล่อยไว้แบบนี้... เพราะคนเมาก็คงเป็นแบบนี้ละมั้งแล้วเราจะช่วยอะไรพี่เขาได้?
เราจะโดนเขาดุตะคอกกลับมารึเปล่า? ก็คิดกลัวไปต่างนานา
3 S8 A; g- o& q( _/ O  b4 c0 [$ a
แต่อีกใจก็กลัวว่าถ้าหากพี่เขาโดนงูกัดละ เราอาจจะมีโอกาสช่วยเขาก็ได้
ถ้าเราหนีกลับบ้านไป...แล้วถ้าพรุ่งนี้เช้าเรารู้ข่าวว่าพี่เขาตายขึ้นมาอาจจะต้องเสียใจก็ได้ที่ไม่ยอมช่วยเขา
1 D" `+ x5 c. E# N) r! N
คงเพราะตอนเด็กแม่ก็สอนตลอดด้วยสิว่า ให้เราเป็นคนมีน้ำใจช่วยเหลือคนที่ตกทุกข์ได้ยากกว่าอะไรแบบนี้...

/ J* f" t( O* y+ @! z“น้าฮะ...น้าเป็นอะไรรึเปล่า?”เราตัดสินใจลองเดินเข้าไปนั่งใกล้ๆ แล้วชะโงกดูตามจุดต่างๆว่ามีบริเวณไหนผิดปกติรึเปล่า
4 X! k( v2 D3 }
' B7 B' D. b: @' Y5 o' t
- p3 R% Z4 h/ ~: d: f% H
+ s  Z4 E+ c  n* g8 }ตอนแรกที่เราไม่กล้าเรียกเขาว่าพี่คงเพราะไม่ได้รู้สึกสนิทใจละมั้ง
2 T$ h5 c) M: dแถมภาพที่เห็นตอนนั้นพี่เขาดูแก่มาก หนวดเคราผมเผ้ารกรุงรังไปหมดเหมือนคนรุ่นน้า-อา มากกว่ารุ่นพี่ซะอีก

แต่ตอนหลังเราดันติดเรียกเขาว่า ‘พี่ยักษ์’ ตามเด็กคนอื่นหมู่บ้านซะงั้น 55555
9 D9 q9 l/ g/ u9 V7 m9 X
) b7 j6 ~! K) f% O3 o, x' I' m5 ~“...ใ...ค...ร”พี่เขาส่งเสียงยานตอบกลับมาโดยที่ยังไม่ได้ลืมตาขึ้นมามอง

“น้าเป็นอะไรรึเปล่าฮะ?”เราไม่ได้ตอบคำถามพี่เขา แต่ยังคงถามซ้ำอีกรอบ
- c  V9 {. N! m! Y
ครั้งนี้พี่เขาไม่ได้พูดอะไร แต่ค่อยๆลืมตาแล้วมองมาที่เราพร้อมกับมือเช็ดหน้าเช็ดตา
8 C: t% V+ n' @" Mตาพี่เขาแดงก่ำน่ากลัวมาก อาจจะเป็นผลมาจากการเมาเหล้าด้วยเพราะกลิ่นเหล้านี่หึ่งเลย
* g  p0 m6 W1 V% y/ J/ G0 H7 \2 g
เรารู้สึกกลัวขึ้นมาหน่อยๆ เลยพยายามค่อยๆ ถอยหลังออกห่างไม่ให้พี่เขารู้ตัว
4 ]$ Q& Y+ ^8 W
. @  Q. R9 y2 d5 [' Kแต่แล้วจู่ๆ ไม่ทันที่เราจะได้ตั้งตัวอะไร พี่เขาก็ดึงตัวเราเข้าไปกอดเฉยเลย
ตอนนั้นเรารู้สึกตกใจมาก เพราะกลัวเสื้อผ้าตัวเองจะเลอะด้วย
ก็ตัวพี่เขามันมีแต่ดินทรายติดเต็มตัวไปหมดถ้าเรากลับไปในสภาพที่เสื้อผ้าเลอะแบบนี้โดนแม่ตีแน่ๆ ...

ยังไม่ทันที่เราจะตั้งหลักได้ พี่เขาก็กอดเราแน่นกว่าเดิมแล้วร้องไห้
คราวนี้แหละเราสัมผัสได้เลยว่าที่เสื้อเรามีทั้งคราบน้ำตา น้ำมูกพี่เขาไหลเปรอะเลอะเทอะเต็มไปหมด

# e3 F% C5 U7 ]9 F# J6 U‘ลูก...ลูก...ลูก...ลูกมาอยู่กับพ่อนะลูก พ่อ...ขอโทษนะลูก...’พี่เขาร้องไห้พร้อมกับพูดประโยคที่มีคำว่าลูกวนไปมา
- b! X/ }) u8 F* g
ตอนนั้นเรารู้สึกงุนงงจนบอกไม่ถูก เจอเหตุการณ์แบบนี้ด้วยความเป็นเด็กเราไม่รู้จะทำยังไงดี...
" @( P5 O, y- @% M
พอเห็นท่าทางที่พี่เขากอดเราไว้แน่น จนเอาหน้ามาซุกกับตัวเราเราเลยได้แต่กอดหัวพี่เขาเอาไว้ แล้วลูบไปมา
เท่าที่เด็กจะคิดได้ในตอนนั้นมันก็มีวิธีนี้แค่นั้นแหละที่อาจจะทำให้พี่เขาหยุดร้องไห้ได้

เรายืนกอดกันอยู่แบบนั้นสักพัก... พี่เขาก็เงยหน้าขึ้นเช็ดคราบน้ำตาแล้วมองหน้าเราโดยที่ไม่ได้พูดอะไรออกมามีเพียงเสียงสะอึกสะอื้น จากนั้นพี่เขาก็ลุกขึ้นหันหลังให้เรา เดินเซไปเซมาจนถึงบริเวณตัวบ้านแล้วก็ทิ้งตัวลงนอนบนแคร่

เราได้แต่งุนงงกับสิ่งที่เกิดขึ้น แต่พอเห็นพี่เขาไม่เป็นอะไรแล้วเราก็เลยรีบวิ่งกลับบ้าน เพราะมันเย็นมากจนจะมืดแล้ว!

แน่นอนว่าสิ่งหนึ่งที่ทำให้เราในวัยเด็กสามารถจดจำภาพเหตุการณ์ได้เป็นอย่างดี
ก็เพราะว่าตอนที่เรากลับมา เราโดนแม่ตียังไงล่ะ!!ทั้งเรื่องกลับบ้านเย็นมาก และเสื้อผ้าก็เลอะไปหมด

- s. @, T# y) [! Jเราเลยจำฝังใจเลย เพราะน้าผู้ชายคนนี้แหละ ทำให้เราโดนแม่ตี!!!

-----------

พอต่อมาเราเวลาเราเจอหน้าน้าคนนี้ หรือที่ตอนหลังเราเรียกเขาว่าพี่ยักษ์เนี่ยเราก็จะหลบหน้าทุกที

; I. s% j. `6 w6 j3 p7 [5 I3 b# zตอนนั้นเราได้แต่คิดว่าเขาจะโกรธหรือเปล่าที่เราไปเห็นเขาในสภาพแบบนั้นเข้า เพราะพี่เขาในสภาพวันนั้นมันดูไม่ดีมากๆ
ซึ่งเราก็ไม่ได้เอาไปเล่าให้เพื่อนหรือใครฟังต่อนะ เพราะไม่ได้รู้สึกว่าการที่เราเจอพี่เขาอยู่ในสภาพแบบนั้นมันเป็นเรื่องตลกที่น่าเล่าอะไร...

แต่พอเห็นพี่เขาทำหน้านิ่งตลอด มันเลยพาลทำให้เรากลัวเหมือนเราไปรู้ความลับของเขาเข้าแล้ว...เราเลยต้องหลบหน้าพี่เขาทุกที
- P) q! b. y6 [% Q2 _7 P
แถมพี่เมฆ พี่ชายหน้าทะเล้นที่ดูเหมือนจะสนิทกับแม่เรา ก็ชอบเรียกเราเข้าไปหาเวลามานั่งกินเหล้าตรงร้านขายของแถวบ้านเรา
4 [( V+ A0 y5 U/ a$ k& Vด้วยความเป็นเด็กเราเองก็ต้องไปหาอย่างช่วยไม่ได้ เพราะแม่จะสอนไว้ถ้าผู้ใหญ่เรียกต้องเข้าไปหาไม่งั้นมันจะเสียมารยาท...

4 G. I$ v  u, [1 e- S6 kพอไปทีไรก็จะเจอพี่ยักษ์อยู่ด้วยทุกที แล้วความที่พี่ยักษ์เขาชอบนั่งจ้องหน้าเราแปลกๆ
2 w& x3 z% \. x$ [เราก็เลยแกล้งหลบหน้าไม่กล้ามองหน้าพี่เขาตรงๆ ก็จะทำทีเป็นคุยเล่นกับพี่เมฆซะมากกว่า

แต่ถึงจะดูแบบนั้น...พี่ยักษ์เองก็เหมือนจะเป็นคนใจดีนะ พอเราวิ่งไปหาพี่เมฆทีไรพี่ยักษ์ก็ชอบให้ขนมแล้วก็พาไปซื้อขนมในร้านทุกทีเลย

....แต่สุดท้ายเราก็ยังรู้สึกกลัวเวลาต้องสบตาพี่เขาอยู่ดี
! g8 @. l  O5 u+ O, @' T
) H# l+ f* v9 Y/ A1 o, R5 r* W

----------

/ T3 M8 U( X! |" w0 B2 K5 n
* Z. n0 w2 u- y  }* g$ Sหลังจากที่เราอยู่ที่นั่นมาสักพัก จนตอนที่เราขึ้นป.4 ตอนนั้นเรารู้สึกว่าตัวเองโตแล้ว ถึงแม้จะยังตัวเล็กมากก็ตามที
แต่เราก็ก่อไฟหุงข้าวและต้มไข่ ทอดไข่เองก็เป็น ซักผ้าและดูแลตัวเองได้แล้วก็เลยอยากให้แม่ไปอยู่ทำงานกับพ่อดีกว่า แม่จะได้ดูแลพ่อด้วย

  {# }0 b8 g" U6 ]ก็รู้สึกว่าเราอยู่ได้อยู่แล้ว ถึงแม้บ่อยครั้งจะโดนพวกไอ้โหน่งมันแกล้ง...
* b) g5 n$ T+ S& tและอาจจะต้องรู้สึกเหงาที่อยู่คนเดียวก็ตาม
แต่ว่าพ่อต้องทำงานหนักคนเดียว เรารู้สึกสงสารพ่อมากกว่า ถ้าแม่ไปอยู่กับพ่อก็คงจะดีกว่า...
) @" `* g) X6 [% x: u
; w4 x! H% T/ s! S6 N- zหลังจากที่แม่ไปทำงานที่กรุงเทพฯแล้ว บางวันเวลาที่เดินไป-กลับจากโรงเรียน
! ^2 Z/ x' v& G) Iระหว่างทางก็จะเจอพี่ยักษ์แล้วพี่เขาก็จะแวะรับไปส่งที่โรงเรียนหรือมาส่งที่บ้านบ่อยๆ
3 H5 [5 n& f; b) y9 H
$ d9 g: h3 E8 n# M5 Qจนเราเริ่มรู้สึกสนิทใจกับพี่เขามากขึ้น เพราะที่จริงพี่เขาก็ไม่ได้ดูดอย่างที่คิดเท่าไหร่ตอนหลังก็เราเลยไม่ค่อยหลบหน้าแล้ว
% G, F: D2 L1 Q8 f. c& O+ I

----------

: b% z! B/ p; \# j
8 R9 U9 h8 F) C% ]* @; X! V( T! Mวันนั้น...ในขณะที่เรานอนทำการบ้าน อยู่ที่บ้านเหมือนทุกที แต่จู่ๆ พี่ยักษ์ก็มาที่บ้านเราเหมือนกับกำลังมองหาอะไรบางอย่าง...

คงเพราะช่วงนี้แม่เราจ้างให้พี่เขาดูเรื่องระดับน้ำที่นาด้วยมั้ง เพราะฝนมันตกหนักพี่เขาก็เลยอาจจะมาหาอุปกรณ์อะไรที่บ้านเรา
: Y+ B. R. \9 z& s* x; ^& x+ ^
แต่สิ่งที่ไม่คาดคิดก็คือ พี่เขาดันชวนเราไปนอนที่กระท่อมด้วยเนี่ยสิ...
) x$ u4 ~# C" F" ?
1 J8 v7 o6 A+ q& k. Yเราครุ่นคิดอยู่สักพัก เพราะพอมานั่งคิดว่าได้ไปนอนค้างนอกบ้านเปลี่ยนบรรยากาศ
. x3 n0 D& n& M7 o2 p  gก็น่าสนุกดีเหมือนกันนะ...แถมช่วงพักหลังเราเริ่มคุ้นชินกับพี่เขาแล้วด้วยสิ
( X* u7 ~& D! N' F: C  U! `
9 D/ p3 f8 b+ l+ N$ o4 {“ไปก็ได้ฮะ!” พอคิดได้แบบนั้นเราตอบตกลงพี่เขาทันที
% z* h2 k; Z9 N1 l9 oก่อนจะรีบเก็บการบ้านที่พึ่งทำเสร็จให้เรียบร้อย แล้ววิ่งออกไปหาพี่เขา...

7 K. {! k3 x* \0 G+ j8 L  P

Vitamin25

อันนี้เป็นเรื่องราวก่อนที่เราจะเริ่มเล่าตอนที่ 1 (นี่แหละเรื่องที่เราเอามาคุยกันกับพี่เขา ที่เราบอกไว้ในท้ายตอนที่ 7 แต่เราจะเล่าในมุมมองของเรา)

ซึ่งเรื่องที่เกิดขึ้นในตอนนั้นเรายังเด็กมากกก เหตุการณ์หลายๆอย่างก็จะอาจจะเลือนลาง

5 [, M/ `' }- E% }$ Q! {# zภาพจำเหตุการณ์ที่เกี่ยวกับพี่เขาที่ชัดจริงๆ ก็คือตอนที่เราเห็นพี่เขาครั้งแรกนั่นแหละ

# ~- W; _2 U# p6 a$ @* ~3 A7 Bจากนั้นก็ตามที่เล่าเลย ด้วยความเป็นเด็กอ่ะ แล้วหน้าตาพี่ดินเวลานิ่งคือดูดุและน่ากลัวสุดๆ

* j4 u( Y( U7 k. k" pเราก็จะหลบหน้าหลบตาพี่เขาเป็นประจำ แถมภาพที่เราเห็นพี่เขาร้องไห้มันยังติดตาอยู่เลย ก็เด็กอ่ะเนอะเลยคิดเอาไว้ว่าพี่เขาอาจจะโกรธเราเรื่องนี้แหละ พี่เขาเลยทำหน้าดุใส่ๆ 555555

- z- O+ p$ u6 o: i: Mช่วงนั้นเราก็เลยไม่ค่อยได้ใส่ใจเกี่ยวกับพี่เขาสักเท่าไหร่

nymphia

น้าดินชอบแกล้งขู่พี่หรือคะ

lekthai

ขอบคุณครับ

xoman

ขอบคุณครับ

jumboa

ขอบคุณ​ครับ.

OakyDogie

เหมือนดูหนังภาค prequelอิ๊ๆๆ  /  ด้วยความที่พี่แกตัวใหญ่  ท่าทางเข้มๆ หน้าดุๆ อ่ะเนาะ   เห็นตอนแรกก็ต้องกลัวเป็นธรรมดา  555  

mojimaru

ขอบคุณครับ

kookkoo

ขอบคุณครับ

maravann

ขอบคุณครับ

audiwoods

ยังจำเรื่องตอนเด็กได้​ เก่งครับ

nuangnut1996

สนุกมากครับ

sirsar

พี่ดินร้องไห้ทำไมนะ แล้วลูกนี่เกิดอะไรขึ้น น่าติดตามต่อไป

koth2

ขอบคุณครับ
ได้คำตอบละ อ่านอันนี้หลังอีกอัน 555555
ตอนแรกกลัวพี่เค้าโดนงูกัด ตอนหลังก็โดนงูพี่เค้าแทนใช่มัย

aries0

ขอบคุนครับ

Forcely

ขอบคุณครับ

komkertz

ติดตามนะ
เขียนดีมาก

uuuukrubb

เยี่ยมครับ

Kamanit007

อ่านเจอครั้งแรกคือตอนที่ 7 เลยอยากย้อนมาอ่านตั้งแต่แรก

Blackblood888

ขอบคุณมากนะครับ