นินายนี้แต่งขึ้นจากจินตนาการ และเป็นเรื่องราวสมมติที่เขียนขึ้นเพื่อความบันเทิงของผู้อ่าน
9 a+ J# w3 N B. tไม่เจตนาอื่นใดเกี่ยวกับสถานที่แห่งนี้ ผู้เขียนให้ความเคารพและศรัทธาต่อสถานที่ สิ่งศักดิ์สิทธิ์$ t' j' i* N# E! v, j9 B
ณ ที่แห่งนี้เสมอ....... โปรดอ่านิยายเพื่อความบันเทิงเท่านั้น .....6 b$ r# m5 [* D& ]7 r8 y
( l, F& q* f! z( h) ~4 u6 Cแทนไท หนุ่มนักศึกษาคณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ สาขาประวัติศาสตร์และโบราณคดี
$ c. G4 G9 Z/ t5 D; q8 Mที่มีความหหล่อน่ารักในแบบบ้าน ๆ สไตล์หนุ่มอิสานลูกครึ่งไทย(บึงกาฬ)-เวียงจันทร์ เขาเป็น
' Y/ ]# _+ }# [) V6 d6 u- eคนที่ชอบศึกษาเรื่องราวเกียวกับโบราณคดี ตำนาน และความเชื่อเป็นอย่างมากโดยเฉพาะ! n7 Q3 c, i$ q
เรื่องราวเกี่ยวกับพญานาค ตำนานความรักระหว่างนาคกับมนุษย์ จนกระทั้งวันหนึ่งเขาและ% I$ m) a" v J( c; x, ~9 w7 P
เพื่อนๆ ได้ไปเที่ยวพักผ่อนที่ภูลังกาช่วงวันหยุด และโปรแจ็คเกี่ยวกับตำนานท้องถิ่นส่งอาจารย์
: A4 j% M G0 c9 ]/ h) f( W
) X' { k' w0 E. |แทนไท เลือกที่จะมาที่ภูลังกา บ้านเกิดของเขา เมื่อมาถึง9 q$ o( o0 D1 n5 N* W
"สบายดี"
c) M0 N* V2 z! j& U8 z3 |เสียงทักทายภาษาลาวเอ่ยดังขึ้น แน่นอนครับว่าแม่จำปา แม่ของแทนไทเอ่ยทักทายเพื่อน ๆ
' C2 W/ ]9 b) ?1 L u# C& x5 v4 cของลูก น้อยหน่าเลยตอบกลับว่า....
# q5 i7 F, ?* |; G& ?"โอ๊ยสบายดีจ่ะแม่ แม่สายดีไหม"
( F) g. t+ v/ `0 l& r: F"เดี๋ยว ๆ มึงอีบักเขียบ สบายดีภาษลาวแปลว่าสวัสดี"
: [8 V6 w* z3 ]; tโทนนี่ เลยเอ่ยขึ้นว่า...- w. D! z" s8 d5 M
"ปึกหลายคักน้อคนเฮา"2 Z& _/ w3 n$ z2 M
"นี่ ข่อยกะเย้าเล่นกะอีแม่ปะพวกสู ฮ้วย"
0 c, _3 R: T. g* i o: kน้อยหน่าเอ่ยขึ้น แม่จำปาจึงพูดขึ้นว่า.....
0 F; W/ ^7 h, M" n1 d"ไป ไป ไปพัก เเม่เตรียมห้องพักไว้ให้พวกเราทุกคนแล้ว น้อยหน่า โทนนี่ และต้นข้าว ส่วนเรา: R6 c! ]) F/ X0 I# c% V
แทนไทจะค้างที่รีสอร์ทกับหมู่หรือว่าสิเมื่อบ้านกับแม่"
" v b1 {5 l/ J( v"ข่อยอยู่กับหมู่กะได้แม่ แม่กลับฮอดเฮือนพักผ่อนเถอะ เดี๋ยวรีสอร์ทข่อยดูแลต่อเอง"
" e- t6 u$ d8 L7 D5 r2 i' R5 g# @2 t
บ้านของแทนไท ทำธุรกิจรรีสอร์ทที่พักซึ่งบรรยากาศที่นี่ดีมาก ร่มรื่นร่มเย็นน่ามาพพักผ่อนมาก
' I6 @0 b# G3 z, aในขณะที่เพื่อน ๆ แยกย้ายกันไปพักผ่อน
0 _. f) w& b/ l, a"แทนไท"1 h3 x: E9 `" `# x& x2 l' P. f
"อิหยั่งแม่"! n3 S K0 l2 m; r8 B
"ลูกเชื่อเรื่องที่ขะจ้ำเพิ่นเคยเว้าเกี่ยวกับเจ้าของบ่"
2 P* f: j, L1 u. N6 U5 i1 H/ f. `"ก็เฉยๆนะแม่ ข่อยว่าเรื่องอิหยังที่เฮาพิสูจน์มันบ่ได้ เฮาก็อย่าใส่ใจไปเต็มฮ้อย เออแล้ว
. u; i1 c$ p0 \& l+ tอิพ่อหละ ข่อยยังบ่ผ่อหน้าเพิ่นเลย"
/ C! ^& V2 ?# c& x"พ่อเจ้าก็นำทางนักท่องเที่ยวไปขึ้นภูลังกาไงลูก วันนี้วันพระใหญ่ขึ้น 15 ค่ำนักท่องเที่ยว
: m; O" T! ?+ n: |5 Q* o; nมากันเยอะ"
2 r+ C+ {8 r& ^8 `* ~8 D"นั้นข่อยขอไปหาอิพ่อเด้แม่"
. t- ~, g/ @7 M' [+ m1 B% o"ระวังโตแน่เด้อ"
9 r0 D, b4 c% r- l- }* A"ครับแม่"1 f. l6 C; g3 V P: v. R) U
หลังจากที่แทนไทพูดคุยกับแม่เสร็จก็ขับมอไซต์ไปที่ภูตามลำพัง
! ] T7 x4 ]9 n9 f
+ l$ e& b' c/ V! oเมื่อมาถึง แทนไทก็ได้เดินทางขึ้นภูไปหาพ่อของเขาแต่ระหว่างทางที่ขึ้นเขากลับไม่เจอผู้คน! h0 ?% v2 _! i
ทั้งๆ ที่ยังไม่ใช่เวลาปิดให้ขึ้นชม "เอ๊...หรือว่าเราจะมาผิดทาง แต่มันก็ถูกเเล้วนี่" แทนไทเดินไป
R! h* F5 e1 J# eบ่นไปสักพักก็เจอกับชายหนุ่มรูปงามแต่งกายบ้าน ๆ แบบชาวบ้านทั่วไปกางเกงขาก๊วยเสื้อ
& l( F S+ ^ \$ z+ K8 F3 Uม่อฮ่อม ผ้าขาวม้าโพกหัว
1 }% l' W/ j' b! V' c+ P"คุณเป็นใครเหมือนไม่ใช่คนแถวนี้"
% r; F' C! V5 X3 Kชายหนุ่มเอ่ยถามแทนไท แทนไทเลยตอบไปว่า.....1 y7 ~, u! h6 b0 d) w
"ผมชื่อแทนไท ผมจะขึ้นไปบนภูรับนักท่องเที่ยวลงกลับที่พัก"4 \. Q) L$ y7 A* S/ s: ^- h
"หือ คุณขึ้นผิดทางแล้วหละ"
# P/ E- }+ Y7 a3 h: ]"ไม่นะผมจำได้ว่า นี่คือทางขึ้นที่ผมเคยขึ้น"" n' C" n. y& p! B5 T
แทนไทชักเริ่มงง จนชายหนุ่มพูดขึ้นว่า...* E1 ~" r! Z) W, D$ l( y
"นั้น คุณไปพักที่บ้านผมก่อน อากาศใกล้จะมืดแล้วเดี๋ยวจะหลงป่า"
6 m' w& ^% B- v- P) \"แล้วผมจะกลับไงคุณ"
@& L% F; S4 @9 e) H"มันมีทางเข้าก็ต้องมีทางออก ไปพักกับผมก่อนเเถอะ"" ]; l" S: ?( S$ W$ v w
"เดี๋ยวคุณชื่ออะไร"
, R3 g* d# \$ U: v7 J"ผมชื่อ ภูผา ครับ คุณแทนไท"
# E; f% U5 U4 w r$ f0 j& w! [ C! W; K/ l
ภูผาพาแทนไทเดินเข้ามาที่กระท่อมหลังหนึ่งที่ปลูกอยู่กลางป่า ด้านหลังมีลำธารน้ำที่ใส- \" t) c* v6 T: b' D8 ?
สะอาด น่าลงเล่น แทนไทเดินมากะจะลงเล่น 7 c4 Y% i% E' c6 d
"เดี๋ยวคุณอย่าเพิ่งลง"
0 e! M# N0 l7 a$ h1 n"มีอะไรเหรอ หรือว่านายหวง"
0 {1 N* r4 ^$ o7 ?) d"เปล่า ล้างเท้าก่อนลงลำธาร อะนี่ผ้าข้าวมาเปลี่ยนก่อนแล้วค่อยลง"
/ K2 p! ?/ G) I7 Q: }& V"เฮ้ย แต่ผมนุ่งไม่เป็นนะ หลุดมา อายแย่"7 B4 [0 a0 p9 M
"จะไปยากอะไรคุณ"
O% Q8 M4 q3 L7 ~"เดี๋ยว นายจะทำอะไร"* N/ u% g6 q2 v% a
"อยู่เฉย ๆ"
4 {2 A; Q, n, iภูผาจับแทนไทถอดเสื้อยืดออกเผยให้เห็นบอดี้ที่บอบบางร่างน่าอุ้ม จากนั้นภูผาก็นุ่งผ้าขาวม้า
$ S$ u+ K2 u' U! g+ y8 m, \ให้กับแทนไท
8 z2 {7 t) _. @' v# p* q"แน่นพอไหมคุณ"& g) p; Z& ^$ A4 v
"พอแล้ว แน่ใจนะว่าจะไม่หลุด"$ ^& v7 M- f+ s/ B2 M# r, k) e2 a
"ไม่"3 ]6 v8 a8 i8 }7 j ]* Y; u* Y
"ไม่หลุด"7 k `+ i/ h2 ~
"ไม่รู้ 555"* R& m; j' _' Q. {. F* H
"เฮ้ยยนาย"2 H% s" y' N, y9 ^# p0 }- ?4 \
"ไม่หลุดหรอกคุณ ถอดกางเกงคุณออกทุกชิ้น"
; d+ p" q4 o( A6 ["มันโหวงเหวงนะนาย"
& q$ V( L8 Z+ b9 d+ Tเมื่อถอดหมดเเล้ว ภูผาก็ตักน้ำให้แทนไทล้างเท้า ก่อนที่ภูผาจะเปลี่ยนเป็นผ้าข้าวผ้ามาลง+ j) N; }5 Y; i. k. V
เล่นน้ำที่ลำธาร และแน่นอนครับว่าที่ที่แทนไทอยู่นี้ไม่ใช่ที่ของมนุษย์ แต่มันคือแดนลับแล0 v/ i! C q+ z# @, J- m* g
ของเหล่าพญานาค . P3 L4 ~% ^) C5 ]! E+ e& v* s
8 a" F ?6 y7 |, rภูผา คือนาคหนุ่มที่แปลงกายเป็นมนุษย์ออกมาเพราะไม่อยากเจอคนที่ไม่ได้รัก นั่นก็คือ# ^+ ~2 U' B2 y3 M; N" M
พญานาคสุกรี แต่ดูเหมือนภูผากับแทนไทจะมีใจต่อกันทั้งคู่เล่นน้ำด้วยกันอย่างสนุกสนาน & N9 c* @! c. u. |1 U9 g8 j
และแล้วก็มีเสียงระฆังแก้วดังขึ้น
- C& m, U& J: H! X' z& l"รีบขึ้นเถอะ เข้าไปในกระท่อม") A# u5 I5 Y7 j2 Y8 Y% G
"ทำไมนาย มีอะไร"
4 `, y0 u7 Y! i9 y! l"อย่าถามเร็ว"
7 c! ]8 E7 ~; X# W0 Pแน่นอนครับว่าเสียงที่ได้ยินคือเสียงเรียกให้นาคทุกตนแปลงกายเป็นมนุษย์เเล้วเข้าฌาณ1 v& Q6 T" E( ^+ }
สมาธิบำเพ็ญเพียรเนื่องในคืนวันพระขึ้น 15 ค่ำ ภูผาที่ไม่อยากเข้าฌาณจึงแอบออกมา% i" W. {% K& h; \6 t( R* R
และหลบอยู่กับแทนไทที่ในกระท่อมเนรมิตแห่งนี้3 S( T# v& p; I0 M& q
W' O/ a. G% b- A( o9 ^- \- |ในยามค่ำคืนที่เงียบสงบไร้ซึ่งผู้คนและสิงสาราสัตว์ แทนไทก็ชักสงสัยแต่ก็ไม่ได้ถามอะไร4 [& l9 G& J0 p8 K2 R
"หิวไหมคุณ", t5 L5 b, ^" T- K/ d. G! L+ F) R
"นิดหน่อยอะนาย"
2 U. u) a! Z; R Q( H' ?"อะนี่ ผลไม้กินไปก่อน เออที่หลังคุณมีรอยปานแดงรูปพญานาคด้วยหรือ"
. m( U0 T4 }" p. t, n6 v/ B"ใช่ครับ แม่บอกผมมีมาตั้งแต่เด็ก รักษาไงก็ไม่หาย"
6 F2 p4 ^2 G' ?: T R"คงไม่หายหรอกครับ แทนไท") L! p/ ^. D& p: Q0 z0 ~: U* V
"เป็นหมอเหรอถึงรู้" ~. U) @$ m" u$ E7 G
"ถึงเวลาคุณก็รู้เองเเหละ อิ่มยัง"
8 Z( a& X" L0 u: `7 w! s"อิ่มแล้ว แปลกแท้ผลไม้ลูกไม่ใหญ่กินแค่คำเดียวทำไมอิ่มอย่างกินข้าวสามจาน"
, Q6 N- T' i6 H" {7 N, `# N"ผลไม้วิเศษหนะคุณ นอนเถอะเดี๋ยวเช้าคุณก็ต้องกลับบ้านเเล้ว"$ ^4 c' {: [+ f" M- [) A# x
"จะได้กลับหรือเปล่า"
3 T: @, M- b9 L! V f" N! J"ได้สิคุณ ยังไงผมก็ไมให้คุณมีอันตรายแน่นอน"
5 y* P& z3 l8 e4 d5 `, U
) k6 C8 l. B4 _" j8 ]แทนไท นอนหลับภายใต้อ้อมกอดของภูผา ภูผาจำแทนไทได้ว่านี่คือคนรักของเขาที่เขารอ* a9 w+ R1 l3 A; H
คอย เพราะคำสาปรักที่ภูผาและแทนไทต้องเจอนาคกับมนุษย์ที่ห้ามรักกันแล้วยิ่งเป็นชายกับ
4 b, p1 ~# W9 y: f5 C3 z$ ~ชายอีกแล้ว นับว่าผิดกฎมหันต์ ตอนนี้ภายนอกกำลังวุ่นวายตามหาแทนไททั่วไปทั้งภูโดยที่$ A y1 v; k; q8 D: E2 j
ยังไม่รู้เลยว่าจะเจอหรือไม่เพราะไร้ซึ่งร่องรอยของแทนไท; W# Y( E8 R; `* B8 y( F- A; O
8 ~$ S3 _2 U8 Pเมื่อได้เวลา 00.00 น. เข้าวันแรม 1 ค่ำ ภูผาจากร่างมนุษย์ก็หลายกลับเป็นพญานาคสีเขียว4 P }- \8 U, O
งามสง่าโดยที่เขาร่ายมนต์แทนไทไว้
# B( L- L! e4 E3 m' t% i p" w) {"แทนไท อ้ายจำต้องไปแล้วเด้อ อ้าฮักเจ้าเด้แทนไท"
" x- N$ F: e8 P# [$ X# B# R; t7 xทันใดนั้นภูผาก็เลื้อยหายไปในลำธาร
6 \ o8 @5 R9 [& P- P2 ^* O"ภูผา ภูผา ภูผา": u6 d' p4 W3 Z: o1 M1 v
แทนไทสะตุ้งตื่นขึ้นมา ก็พบว่าตัวเองนอนอยู่ตรงทางขึ้นภูลังกาโดยที่เขายังอยู่ในชุดเดิมที่ใส่มา
* r! N# c u0 Zและมีผ้าขาวม้าของภูผาที่ห่มตัวเขาอยู่ ไม่ช้าพ่อของเขาชาวบ้านและเจ้าหน้าที่ป่าไม้ก็มาเจอตัว6 a( L" ~* D, r0 T {% r
ในตอนเช้าตรู่
4 R$ |6 j" a6 m* R, q) t"แทนไท แทนไทลูก เป็นหยังคือจังมาอยู่หม่องนี่ โถ่ลูกพ่อ ฮู้บ่พ่อกับเเม่ห่วงเจ้าขนาด"3 c8 J* a# i3 b: H1 Q0 h9 z* J
"ข่อยขอโทษครับพ่อ ข่อยสิขึ้นไปหาเจ้าบนภูแต่ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมข่อยจึงมาอยู่หม่องนี่"9 b5 c: Z0 F" L& t1 x
"แทน นี่ไม่ใช่ทางขึ้นภู นี่มันทางเข้าเมืองบังบดนาคา ปะกลับเฮือนเฮา ขวัญเอ๋ยขวัญมา"/ W2 [' |3 \& f, }' B. n) z
+ J) x0 I4 J G/ l# R! Z. S
หลังจากเหตุการณ์วันนั้นแทนไทก็ตั้งข้อสงสัยว่าภูผานั้นเป็นใครกันแน่ เขาเฝ้ารอที่จะได้เจอ
1 Q6 d+ {8 e; T& a- nแต่แล้วก็ไม่ได้เจอ มีเพียงผ้าขาวม้าแทนหน้าภูผา จนกระทั้งถึงวันที่ภูผาต้องกลับขอนแก่น2 @8 x/ `' I5 x& c, [0 r, E( L, _
ไปเรียนต่อในช่วงวันที่เปิดเรียน โดยข้อสงสัยในใจของเขาก็ยังแก้ไขหรือเฉลยไม่ได้# A& p4 s7 T0 U
"หรือว่าอ้าย หลงไปในเมืองบังบด: u$ u+ {9 f/ A1 A
ถืกแม่หญิงลับแลกำหนด ให้อยู่ตรงนั้นซั่นบ้อ
0 A l' b$ W: v5 I, k- y bถ้าหากบ่แม่น ล่ะอ้ายเป็นหยังเงียบนานแท้น้อ"
: C& |8 w3 K1 W( l"โอ๊ยยยแทน แกฟังเพลงนี้มา 20 รอบแล้วนะ" น้อยหน่าเอ่ยขึ้น แทนไทเลยพูดว่า.... "ทำไมอ่า เพลงออกจะเพราะดี" "เพลงเพราะหรือมึงมีอะไรที่ภูลังกาไอ้แทน" "นั่นดิไอ้แทน ต้นข้าวพูดถูกนะ เพราะตั้งแต่เจอตัวมึง มึงก็เเปลกไปเหมือนรอใครสักคน" "รอใครหละไอ้โทนนี่ เออปิดเทอมรอบหน้าไปบ้านกูอีกป่ะ" "มึงเลี้ยงที่พักกูก็ไป" "ไม่งกเลยนะอีน้อยหน่า" "หรือมึงไม่ไปไอ้ต้นข้าว" "ไปสิ กูอยากรู้ว่าภูผผาคือใคร เมื่อคืนไอ้แทนละเมอชื่อนี่" "นี่มึงรูได้ไงว่ากูละเมอ" "แหม่..ลั่นห้องขนาดนั้น กูกะไอ้โทนนี่ไม่รู้เลยมั้ง" เอาหละสิครับแทนไท โดนเพื่อนจับได้แบบนี้ เรื่องราวของแทนไทกับภูผาจะเป็นอย่างไร โปรดติดตามตอนต่อไปในนิยายซีรีส์ เสน่ห์รักนาคราช ( c5 J1 R1 {9 D: ]5 A/ t
ขอขอบคุณแนวคิดนิยายนี้ เพลง คิดฮอดจังภูลังกา - เวียง นฤมล สถานที่ที่นิยายกล่าวถึง อุทยานแห่งชาติภูลังกา จ.บึงกาฬ |
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2022-6-21 04:20:00
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2022-6-21 22:37:15
โพสต์ 2022-6-21 14:14:26
โพสต์ 2022-6-21 08:23:32