แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Kantanaty เมื่อ 2022-6-18 04:17 4 C( w# A5 K9 a
~- o& K o @, X& N
& O2 g) ?4 d7 f% z6 q3 {+ @; C
อ๊อฟ ''ตื๊ดดดด ตื๊ดดดดด'' เสียงนาฬิกาปลุกดังปลุกให้อ๊อฟสะดุ้งตื่น อ๊อฟสะลึมสะลือพยายามลืมตา ควานหาโทรศัพท์มากดปิดเสียง เลื่อนตัวขึ้นมานั่งเกาหัวอย่างงัวเงีย ขยี้ตาแล้วหันไปมองคนข้างๆที่ยังนอนหลับอยู่ อ๊อฟลุกขึ้นจากเตียง เดินไปที่ครัว เปิดเตาตั้งกระทะ เอาไข่ในตู้เย็นออกมาทอดไข่ดาว วางบนขนมปังเหยาะซอสแม็กกี้นิดหน่อย เอาไปวางไว้บนโต๊ะ กลับเข้าไปในห้องนอน ขึ้นไปบนเตียง ''ปื่น'' อ๊อฟเขย่าตัวปิ่น ''ไอปิ่น ตื่นได้แล้ว'' ''อืออ'' ปิ่นส่งเสียงทุ้มต่ำในลำคอ เอื้อมมือมากอดเอวของอ๊อฟ ''ต้องไปขึ้นวอร์ดไม่ใช่หรอ'' ปิ่นตาเบิกโพลง รีบนั่งขึ้นมา ''กี่โมงละวะ'' ''ตี5ครึ่ง ไปอาบน้ำได้แล้วไป'' ปิ่นรีบลุกหยิบผ้าเช็ดตัวเข้าไปในห้องน้ำ อาบน้ำล้างหน้าให้ตื่น อ๊อฟเดินไปชงกาแฟแล้วเอามาวางไว้บนโต๊ะ ปิ่นที่แต่งตัวเสร็จเดินมานั่ง เอาขนมปังไข่ดาวขึ้นมากิน ''เมื่อคืนเสือกดื้ออยากดูซีรี่ส์เป็นไงล่ะ'' ''ก็ถ้าไม่ดูตอนกลางคืนจะให้กูไปดูตอนไหนเล่า ขึ้นวอร์ดแล้วมีเวลาดูที่ไหน'' ตอนนี้ปิ่นเรียนอยู่ปี4แล้วซึ่งเป็นการเรียนคลินิค ต้องมีการขึ้นวอร์ดทำให้มีเวลาน้อยลง ''เออ ปกติเค้าต้องไปถึงกี่โมงวะ'' ''ก่อน7โมงอะ เช็คเข้า8โมง แต่ต้องไปก่อนเพราะต้องเดินเช็คคนไข้ก่อนอาจารย์มา'' ''แล้วเค้าทำอะไรกันบ้างวะ'' ''กูไปเช้า ราวน์วอร์ด อาจารย์มาก็รายงานผล แล้วก็ราวน์วอร์ดอีกสองรอบ'' ''ราวน์วอร์ด?'' ''คือการเดินเช็คตรวจคนไข้ในวอร์ดนั่นแหละ วันนึงสามรอบ รอบแรกราวน์เอง รอบสองกับรุ่นพี่เอ็กซ์เทิร์น(ปี6) รอบที่สามกับสต๊าฟหรืออาจารย์นั่นแหละ'' ''หนักปะวะ'' ''หนัก เดี๋ยวมึงก็เจอปีหน้า ขึ้นวอร์ดแต่ก็ยังต้องไปเรียนในห้องด้วย'' ''หรอวะ'' ทั้งคู่ไม่ค่อยได้คุยกันเรื่องเรียนสักเท่าไหร่ ''เออ ก็พอกูราวด์เสร็จใช่มั้ย ก็จะไปตรวจคนไข้ทำบันทึกผลไรงี้ไว้พรีเซ้นต์อะจารย์ ระหว่างวันมันจะมีช่วงพักเพื่อไปเรียนวิชาเลคเชอร์ พอเสร็จก็ต้องกลับไปขึ้นวอร์ดต่อ'' ''กูเริ่มอยากลาออกละ'' ปิ่นขำ ''เตรียมใจไว้เลยมึง'' ปิ่นเพิ่งเริ่มขึ้นวอร์ดได้ไม่นาน ''แล้วมึงต้องขึ้นวอร์ดไปถึงเมื่อไหร่'' ''จนจบปี4นั่นแหละ'' ''ขนาดนั้นเลยหรอวะ'' ''อืม เค้าจะแบ่งนักศึกษาออกเป็นกลุ่มๆแล้วส่งไปประจำวอร์ดที่ต่างกันไป อย่างกูตอนนี้อยู่ศัลยกรรม พอหมดเทอมก็เวียนไปอีกวอร์ด เทอมต่อไปก็เวียนอีก เวียนไปจนครบ4วอร์ดหลักของปี4นั่นแหละ'' ''ต้องไปทุกวันเลยหรอวะ'' ''จันทร์ถึงศุกร์น่ะ อาจจะมีเสาร์อาทิตย์บ้างหรืออาจมีอยู่เวรถ้าคนไข้เยอะ แต่ตอนนี้ยังไม่มีหรอก'' อ๊อฟพยักหน้า ทั้งคู่กินข้าวจนเสร็จ อ๊อฟเอาจานไปล้าง ปิ่นลุกไปเตรียมของ เตรียมตัวไปมหาลัย ''ไอปิ่น'' ''หืม'' ''เดี๋ยวกูไปส่ง'' ''มึงไม่มีเรียนเช้าไม่ใช่หรอ'' ''ไม่มี แต่กูจะไปส่งไง'' ปิ่นยิ้ม ''เออ แล้วแต่'' อ๊อฟเดินไปหยิบกุญแจรถ ปิ่นเอาเสื้อกาวน์ออกมาสวม อ๊อฟมองแล้วก็ยิ้มออกมา ''มองทำไม หมอหล่ออะดิ'' ''โคตรขี้โม้'' ปิ่นขำ แต่ก็จริงขอปิ่น ปิ่นใส่เสื้อกาวน์แล้วดูหล่อมากจริงๆ ทั้งคู่ลงมาข้างล่าง ตรงไปที่ลานจอดรถ อ๊อฟสตาร์ทรถขับไปมหาลัย ตอนนี้ปิ่นกับอ๊อฟคบกันมาจะได้1เดือนแล้ว ไม่ได้มีอะไรต่างไปจากตอนที่ทั้คู่ยังไม่คบกันสักเท่าไหร่ แต่สิ่งที่เปลี่ยนไปอย่างเห็นได้ชัดคือทั้งคู่แสดงความรักต่อกันอย่างตรงไปตรงมามากขึ้น ทั้งคู่ตัวติดกันมากโดยที่ทั้งคู่ก็ไม่รู้ตัว ทั้งคู่มักจะคิดถึงกันอยู่เสมอ อ๊อฟขับรถจนมาถึมหาลัย ตอนนี้เช้ามาก ไม่ค่อยมีคนมาสักเท่าไหร่ ทั้งคู่ลงมาจากรถ ''มึงลงวอร์ดกี่โมง'' ''4โมง แต่อาจจะเลท ไม่แน่'' ''เดี๋ยวกูมารอรับ'' ''ไม่ต้องก็ได้ เจอที่ห้องเลย'' ''ไม่เป็นไร'' ปิ่นยิ้ม ดึงอ๊อฟเข้ามาจูบเบาๆ ''เจอกันมึง'' อ๊อฟยิ้ม ''เออ เจอกัน'' ปิ่นโบกมือให้ อ๊อฟโบกมือตอบ ''อย่าแรดล่ะ'' อ๊อฟตะโกนไล่หลัง ปิ่นชูนิ้วกลางให้ อ๊อฟขำ ขับรถกลับมาที่คอนโด ตอนนี้ทั้งคู่ยังแยกกันอยู่ แต่ทุกวันนี้ก็เหมือนอยู่ด้วยกันไปแล้ว สลับกันไปนอนห้องของอีกคนทุกวัน วันไหนขี้เกียจก็นอนห้องใครห้องมัน อ๊อฟทำความสะอาดห้องแล้วทิ้งตัวนอนลงบนเตียง ปิ่นชอบบ่นว่าเหนื่อย ขึ้นวอร์ดเช้าลงเย็น งานบนวอร์ดก็เยอะแล้วยังต้องมาอ่านหนังสือทำการบ้านของคลาสเลคเชอร์อีก อ๊อฟเลยพยายามตื่นเช้ามาเตรียมข้าวให้ปิ่นเพราะปิ่นเป็นพวกขี้ลืม กลัวว่าจะไม่ได้กินข้าวแล้วไปขึ่นวอร์ด อ๊อฟตั้งนาฬิกาปลุกเอาไว้อีกสามชั่วโมงแล้วหลับไป
4 a# ^ ?1 Q! X
ปิ่น ปิ่นได้มาขึ้นวอร์ดที่โรงพยาบาลBซึ่งเป็นโรงพยาบาลในเครือของมหาลัย ทำให้การเรียนเป็นไปอย่างสะดวกสบายแต่ก็ยังหนักอยู่ดี ปิ่นเดินเข้าห้องพักไปเตรียมตัวราวน์วอร์ด การราวน์รอบแรกคือการที่ปิ่นเดินเช็คคนไข้ในวอร์ดที่ตัวเองประจำอยู่ เช็คอาการถามไถ่ปัญหาดูว่า อาการดีขึ้นมั้ย กลับบ้านได้หรือยัง แล้วจดบันทึกไว้ ปิ่นอยู่วอร์ดศัลยกรรม หน้าที่ของปิ่นที่ต้องทำก็จะเป็นพวกล้างแฟลหรือตรวจร่างกายคนไข้ วันนึงไม่ได้มีตารางชัดเจนว่าต้องทำอะไรบ้างแต่ต้องราวน์3รอบ ไปเรียนเลคเชอร์ตามเวลาเข้าเรียน หลังจากที่ราวน์เสร็จก็กลับมานั่งเขียนบันทึกรออาจารย์ ''ไงปิ่น'' ''สวัสดีครับ'' พี่ต้องปี6เดินเข้ามา ในวอร์ดปิ่นที่อยู่ปี4ถือเป็นน้องเล็กสุด ''ราวน์เสร็จแล้วหรอครับพี่ต้อง'' ''อื้ม ปิ่นล่ะ'' ''เสร็จแล้วครับ รอพรีเซ้นต์เคสกับอาจารย์รอบเช้า'' ''อ๋อ'' คนอื่นเริ่มตามเข้ามาในห้องพัก เพื่อนปีเดียวกับปิ่นที่ได้อยู่วอร์ดเดียวกันมีทั้งหมด4คน แต่เป็นคนที่ไม่ค่อยสนิทกันเท่าไหร่แต่ก็คุยกันได้เพราะปิ่นเป็นคนอัธยาศัยดี เฟรนด์ลี่ เข้ากับคนอื่นได้ง่าย นอกจากรูปร่างหน้าตาที่หล่อเหลาและฐานะที่ร่ำรวย ปิ่นยังเป็นคนที่มีสเน่ห์เวลาพูด ตลกมีอารมณ์ขัน ทำให้หลายคนที่อยู่ด้วยชอบได้ไม่ยาก สักพักอาจารย์ก็เรียกรวไปพรีเซ้นค์เคส จากนั้นก็ไปเดินราวน์กับอาจารย์ต่อ วันนี้มีผู้ป่วยแผลฉีกทำให้ปิ่นต้องทำแผลและล้างแผลให้ การทำแผลให้มันอาจจะฟังดูเหมือนง่าย แต่ปิ่นนั้นกดดันมาก มันไม่ใช่การทำแผลเวลาเพื่อนล้มหรืออะไรแบบนั้น มันคือการดูแลผู้ป่วยจริงๆ ปิ่นกลัวจะทำได้ไม่ดีจนเครียดอยูู่มั้งวัน ในที่สุดก็ถึงช้วงพักเที่ยง ปิ่นเดินลงมาจากตึก ส่งข้อความไปหาอ๊อฟ 'เหนื่อยจังเลย' ไม่นานนักอ๊อฟก็ตอบกลับมา 'พักหรอ' 'อืม มึงล่ะ' 'อาจารย์กำลังจะปล่อยคลาสแล้ว อยากแดกอะไรมั้ย' 'ไปหาไรกินที่โรงอาหารกันมั้ย' 'ได้ๆ' ''น้องอ๊อฟ'' พี่ต้องเดินเข้ามาทัก ''อ้าว พี่ต้อง'' ''จะไปกินข้าวหรอ'' ''ครับ'' ''พอดีเลย ไปกินด้วยกันมั้ย พวกนักศึกษาพยาบาลเค้าชวน ปิ่นมองไปทางที่พี่ต้องชี้ พวกนักศึกษาพยาบาลที่มาขึ้นวอร์ดเหมือนกันส่งยิ้มอย่างเขินๆมาให้ ปิ่นยิ้มตอบ ทำเอาพวกนั้นหันไปหัวเราะคิกคักกัน ''ไปกันเถอะครับ พอดีมีนัดแล้ว'' ''น่าเสียดายนะเนี่ย พวกนั้นเค้าฝากพี่มาชวนเลยนะ น่ารักทั้งนั้นเลย'' ''พี่ต้องชอบอะดิ'' ''ไม่ชอบได้ไงล่ะ'' ''ปิ่น'' พวกนั้นเดินเข้ามาหาในที่สุด ''สวัสดีครับ'' ''ไปกินข้าวกลางวันด้วยกันมั้ยคะ'' ''ผมไม่สะดวกสิครับวันนี้ วันอื่นแล้วกันนะ'' ''ไปกินกับใครอะ กับแฟนหรอ'' พวกนั้นหลอกถาม ''ครับ'' ปิ่นตอบไปตามตรงทำให้พวกนั้นชะงักไปนิดหน่อยเพราะนึกว่าปิ่นจะตอบว่าไม่ใช่ ปิ่นมองเห็นอ๊อฟที่กำลังเดินมาก็ลุกขึ้น ''ผมไปก่อนนะพี่ ไปก่อนนะครับ'' อ๊อฟเดินไปหาอ๊อฟ ''อะ'' อ๊อฟยื่นกาแฟที่แวะซื้อมาให้ ''ขอบคุณ กำลังอยากพอดีเลย'' ''เหนื่อมั้ย'' ''อืม อีกเดี๋ยวก็ต้องเข้าเลคเชอร์อีก รีบไปกันเถอะ'' ทั้งคู่เดินไปที่โรงอาหาร ''เล่นตัวไปงั้นแหละแก บอกว่ามีแฟนแล้วแต่เพื่อนมารับ'' ''นั่นดิ อาจจะแกล้งเล่นก็ได้ อย่าเพิ่งหมดหวังนะแก'' เพื่อนช่วยเชียร์นักศึกษาพยาบาลคนนั้น ''แต่เพื่อนเค้าก็หล่อดีนะแก น่ากินอะ'' ''จริง'' ''เอ่อ น้องๆครับ ยังจะไปกินข้าวกันอยู่มั้ย'' ''คราวหลังละกันค่ะพี่ต้อง'' ''อ้าว อะไรวะ'' พวกนั้นเดินจากไป ต้องมองอย่างงงๆ อ๊อฟกับปิ่นนั่งกินข้าวอยู่ที่โรงอาหาร ปิ่นเล่าเรื่องที่เจอมาเมื่อเช้าให้อ๊อฟฟัง อ๊อฟฟังโดยที่ไม่ได้ขัดอะ คอยตักข้าวป้อนให้ปิ่นที่พูดจนลืมกิน ''แล้วมีราวน์อีกมั้ย'' ''มีตอนเย็นกับรุ่นพี่อะ'' ''วันนี้มึงอยากกินอะไร'' ''ไม่รู้ดิ แต่อยากกลับไปกินที่ห้องอะ'' ''เออ ได้ งั้นแวะตลาดนัดกัน'' ''โอเค ไอสัส ใกล้สายแล้ว'' ทั้งคู่รีบกิน อ๊อฟเดินกลับมาส่งปิ่นที่โรงพยาบาลซึ่งอยู่ติดกับมหาลัย ''มึงมีเรียนต่อปะเนี่ยอ๊อฟ'' อ๊อฟส่ายหน้า ''ไม่มีแล้ว เดี๋ยวจะกลับห้องก่อนแล้วค่อยออกมารับมึง'' ปิ่นอ้าแขน ''อะไร'' ''ชาร์จแบต'' อ๊อฟยิ้ม เดินเข้าไปสวมกอดปิ่น ปิ่นกอดอ๊อฟแน่นเอาหน้าซบไหล่อ๊อฟจับหมุนไปมา ทำตัวสั่นเหมือนหุ่นยนต์ ''แบตเต็มแล้ว'' ''ปัญญาอ่อน'' อ๊อฟเขกหัวปิ่น ''ไปได้แล้ว เดี๋ยวสาย'' ''อืม กลับดีๆอะมึง'' อ๊อฟเดินจากไป ปิ่นมองตามหลังอ๊อฟ อ๊อฟถึงภายนอกจะดูเป็นคนกวนๆติดเล่น แต่จริงๆแล้วเป็นคนที่ดูแลเอาใจใส่คนอื่นมาก โดยเฉพาะกับแฟน ที่ผ่านมาปิ่นมีแฟนเป็นผู้หญิงตัวเองต้องเป็นฝ่ายดูแลเทคแคร์มาตลอด แต่พอได้มาคบกับอ๊อฟกลายเป็นว่าตัวเองถูกเทคแคร์เองซะงั้น แต่ปิ่นก็ไม่ได้บ่นอะไรเพราะแบบนี้ก็รู้สึกดีเหมือนกัน ที่ผ่านมาปิ่นไม่เคยได้รับความรักขนาดนี้มาก่อนเลย คอยดูแลปิ่นเป็นความสบายใจให้กับปิ่น ให้ปิ่นคิดว่าจะไปคบกับผู้ชายคนไหนที่ไม่ใช่อ๊อฟก็คิดไม่ออกแล้วจริงๆ ปิ่นขึ้นมาบนห้องเรียนเลคเชอร์ การเรียนเลคเชอร์ก็เหมือนการเข้าคลาสทั่วไป โดยจะไม่ได้เรียนพร้อมกันเนื่องจากตารางเวลางานของแต่ละวอร์ดนั้นแตกต่างกัน พวกนักศึกษาพยาบาลกลุ่มเดิมเดินเข้ามา ''ปิ่น'' ปิ่นหันไปมอง ''อ้าว ว่าไง'' ''บังเอิญจัง ได้เรียนกับปิ่นด้วย'' ผู้หญิงคนนั้นนั่งลงข้างป ิ่น ''เราชื่อแอ๋มนะ'' ''อ้อ ใช่ ไม่ได้ถามชื่อนี่เนอะ'' ''เป็นไงบ้างวันนี้'' ''ก็โอเคนะ แต่วุ่นวายนิดหน่อยเพราะคนไข้แผลฉีก เราโคตรกลัวทำคนไข้เจ็บเลย'' ''เข้าใจเลย เราก็เคย'' อาจารย์เดินเข้ามาในห้อง ท่าทางดูดุๆ ทุกคนนั่งเงียบอย่างเรียบร้อย แอ๋มหงุดหงิดนิดหน่อยเพราะไม่มีโอกาสได้คุยกับปิ่นเลย ได้แต่ชำเลืองไปมอง ปิ่นเป็นคนที่หล่อมาก แถมยังนิสัยดีสุดๆ พูดจาก็เพราะ แถมสายตาที่มองมาที่แอ๋มนั้นหวานหยดย้อย ไม่ผิดแน่ ปิ่นก็คงชอบแอมเหมือนกัน ก็แอ๋มหน้าตาสวยน่ารักขนาดนี้ อยากได้หนุ่มคนไหนได้คุยด้วยนิดหน่อยก็ได้กินแล้ว และเป้าหมายต่อไปของแอ๋มก็คือปิ่นนี่แหละ เวลาผ่านไปสองชั่วโมงในที่สุดคลาสก็เลิก ปิ่นยืดแขนบิดขี้เกียจ หลายคนสลบเหมือดไปตั้งแต่เริ่มคลาสแล้ว ก็มันง่วงจริงๆนี่นา ''พี่ต้อง คลาสเลิกแล้วครับพี่'' ปิ่นสะกิดพี่ต๋องที่นอนหลับฟุบกับโต๊ะ พี่ต้องลุกขึ้นมา ''กูหลับหรอ'' ''ไปตั้งแต่อาจารย์เริ่มพูดอะพี่'' ปิ่นขำ ''ต้องไปราวนกันอีกใช่ปะ'' ''ใช่ อาจารย์บอกราวน์เสร็จก็กลับได้เลย'' ''เออ ดี เมื่อวารพี่เข้าเวรละมาเรียนวันนี้ต่อเลย จะไม่ไหวละ'' ''เดี๋ยวผมก็มีเข้าเวรเหมือนกันแหละพี่'' ทั้งคู่ไปราวน์ด้วยกันอีกรอบ จดบันทึกเคสต่างๆ โดยแบ่งเฉลี่ยการ การเก็บข้อมูลเคสส่งอาจารย์ถือเป็นงานอย่างหนึ่งด้วย หลังจากที่ราวน์เสร็จก็มาเก็บของเตรียมตัวกลับ ถึงอาจารย์จะบอกว่าราวน์เสร็จกลับเลยแต่กว่าจะเสร็จก็ปาไปสี่โมงครึ่ง อ๊อฟต้องนั่งรออยู่แน่ๆ ทั้งคู่เดินลงมาจากตึก ''ปิ่น!'' แอ๋มเรียก วิ่งเข้ามาหา ''จะกลับแล้วหรอ'' ''ใช่ เสร็จแล้วน่ะ'' ''ไปหาอะไรกินด้วยกันมั้ย เนี่ย ไปหมดเลย'' ''วันนี้ไม่ได้อะดิ'' ''น่านะ ถือเป็นการทำความรู้จักกันไง เรายังต้องอยู่ด้วยกันทั้งเทอมนะ พวกรุ่นพี่ก็ชวน'' ปิ่นเองก็คิดว่าจะเสียมารยาทมั้ยถ้ารุ่นพี่ชวนแล้วไม่ไป ''ไม่เห็นมีใครชวนอะไรเลยนะ'' ต๋องงงเพราะตัวเองเป็นรุ่นพี่แต่ยังไม่เห็นใครพูดอะไรเลย แอ๋มมองตาขวาง ''พี่หลับพี่จะไปรู้ได้ไงล่ะคะ'' ''อ๋อ นั่นสินะ'' ปิ่นคิดว่าจะเอายังไงดี สุดท้ายก็เลือกได้ ''วันนี้ไม่สะดวก ฝากขอโทษพี่เค้าด้วยละกันนะ'' ''แต่ว่า..'' ''ปิ่น'' อ๊อฟเดินเข้ามา พวกเพื่อนแอ๋มดี๊ด๊ากันใหย่ อ๊อฟเองก็เป็นคนที่หล่อมากเช่นกัน ยิ่งมาอยู่กับปิ่นเหมือนยิ่งเสริมกันให้หล่อขึ้นไปอีก ''รอนานมั้ย'' ''ไม่นาน กูเพิ่งมา'' อ๊อฟมองไปที่นักศึกษาพยาบาลพวกนั้น ''มารับใครหรอครับ'' อ๊อฟยิ้ม ''มารับแฟนครับ'' ''โห คนนั้นโชคดีมากเลยนะคะ'' ''ผมก็คิดแบบนั้นแหละครับ ปิ่นแม่งโคตรโชคดีเลย'' ''ไอสัสนี่'' ปิ่นยิ้มเขิน ต่อยไหล่อ๊อฟเบาๆ ''ห้ะ'' พวกนั้นงงไปตามๆกัน ดูไม่ออกเลยสักนิดว่าปิ่นชอบผู้ชาย ที่ช๊อคสุดดูจะเป็นแอ๋ม ''งั้นไปก่อนนะ'' ปิ่นโบกมือให้ จับมืออ๊อฟเดินออกไป ''มึงโอเคมั้ย'' ''อีแอ๋ม'' แอ๋มยังคงช๊อคอยู่ อ๊อฟที่นั่งอยู่บนรถหัวเราะจนน้ำตาไหล ''มึงเห็นหน้าอีนั่นปะ เหวอไปเลย'' อ๊อฟตีเข่าอย่างชอบใจ ''มึงก็ไปแกล้งเค้า'' ''ทำไม มึงชอบหรือไง อ๋อ สเปคมึงมันพวกสาวนมโตนี่เนอะ'' ปิ่นบีบหน้าอกของอ๊อฟ ''ของมึงก็ใช้ได้อยู่'' ''ไอควย'' ปิ่นหัวเราะ ทิ้งตัวลงนอนซบไหล่อ๊อฟ ถอนหายใจ ''วันนี้เหนื่อนมากเลย'' อ๊อฟยิ้ม เอามือลูบหัวของปิ่น ''หิวมั้ย'' ปิ่นพยักหน้า ''รีบซื้อรีบกลับไปกิน'' หลังจากที่ซื้อของกินจากตลาดนัดเสร็จก็กลับมาที่ห้องของอ๊อฟ อ๊อฟเอาอาหารใส่จาน ปิ่นเดินเข้ามากอดอ๊อฟจากด้านหลัง ''วันนี้เหนื่อยมากเลย'' ''บ่นหลายรอบแล้วนะวันนี้'' ''ก็มันเหนื่อยจริงๆนี่นา'' ปิ่นเอาคางเกยไหล่อ๊อฟทำเสียงอ้อน ''เหนื่อยอะไร มีพวกพยาบาลนมโตมาคอยตามทั้งวันเลยไม่ใช่หรอ'' ปิ่นยิ้ม ''ใช่ ก็กูมันหล่อนี่นา มึงจะโทษกูที่กูหล่อไม่ได้นะ'' ''หล่อหรืออ่อย เอาให้มันแน่'' ''เนี่ย มึงไม่ไว้ใจกูอะ'' ปิ่นทำท่างอน อ๊อฟไม่ได้สนใจแกะข้าวต่อ ''อ้าว ง้อดิไอเหี้ย'' อ๊อฟหัวเราะ เดินเข้ามากอดปิ่น ปิ่นเบะปากใส่ ''เหนื่อยว่ะ'' ''เหนื่อยอะไร มึงขึ้นวอร์ดด้วยหรอ'' ''เปล่า เหนื่อยที่มีแฟนหล่อ'' ปิ่นยิ้มมุมปาก ''แฟนกูก็ใช่เล่นนะ มีคนมาติเยอะเหมือนกันนี่'' ''กูสนใจที่ไหนล่ะ'' ''กูก็ไม่สนเหมือนกัน'' ''มึงก็ลองสนสิปิ่น'' ''ใครจะกล้าวะ เมียโหดขนาดนี้'' ''เมียพ่อมึงอะ'' ''แม่กูเกี่ยวอะไรด้วย'' ''นี่ถ้าไม่ติดกว่ากูรักมึงกูถีบมึงแบบไอเปาแล้วนะไอพี่ปิ่น'' ''รุนแรงจังเลยเมียจ๋า'' ''มึงอะเมียกู ไอควาย'' ''แล้วแต่วัน'' ปิ่นยักคิ้วกวนๆ อ๊อฟจับหน้าของปิ่นให้หันมา ประกบปากจูบกับปิ่นเบาๆ ปิ่นหลับตาลงแล้วจูบตอบ ทั้งคู่จูบกันอย่างดูดดื่ม บดขยี้ริมฝีปากกันอย่างแนบแน่น ''อืออ'' ปิ่นครางในลำคอ อ๊อฟสอดมือเข้าไปใต้เสื้อลูบไล้หน้าท้องของปิ่น ''ไม่กินข้าวก่อนหรอวะอ๊อฟ'' ''อยากกินมึงมากกว่า'' ปิ่นเอามือจับคออ๊อฟกดหน้าให้จูบกันแนบชิดขิดขึ้นอีก ขบกัดริมฝีปากล่างของอ๊อฟแล้วดึงเบาๆพร้อมกับยิ้มมุมปาก ทำเอาอ๊อฟอารมณ์พลุ่งพล่านไปหมด ประกบปากจูบปิ่นต่อ สอดลิ้นเข้ามาพัวพันกับปิ่น แลกลิ้นแลกน้ำลายกันอย่างเมามันส์ ทั้งคู่จูบกันอย่างไม่มีใครยอมใคร ต่างก็เคลิบเคลิ้มไปกับลีลาการจูบของอีกฝ่าย ปิ่นจูงมืออ๊อฟเข้ามาในห้องนอน โยนอ๊อฟลง ''โอ๊ย ไอสัส'' ปิ่นขึ้นมานอนคร่อมอ๊อฟ ''วันนี้กูคิดถึงมึงทั้งวันเลย'' ปิ่นยื่นหน้ามากัดติ่งหูของอ๊อฟ ลากลิ้นเลยลงไปตามลำคอ ''อาาา'' ปิ่นดูดคอของอ๊อฟจนเป็นรอยแดง ถอดเสื้อของอ๊อฟออก เผยให้เห็นหุ่นลีนกล้ามพอเหมาะของอ๊อฟ กล้ามเนื้อที่หน้าท้องเรียงกันสวย ปิ่นยื่นหน้าลงไปดูดหัวนมสีชมพูของอ๊อฟ ''ซี้ดดด'' ปิ่นตวัดลิ้นเลียหัวนมของอ๊อฟสลบข้างไปมา จูบไปทั่วตัวของอ๊อฟ ปิ่นถอดกางเกงของอ๊อฟออก ควยอ๊อฟแข็งเป็นลำอยู่ในกางเกงใน ปิ่นเอามือขยำเป้าของอ๊อฟไปมา ดึงกางเกงในอ๊อฟลง ควยใหญ่ยาว10นิ้วเด้งออกมา ปิ่นจับควยอ๊อฟชักขึ้นลง ดูดตรงหัวเน้นๆอย่างแรงจนอ๊อฟสะดุ้ง ปิ่นขำ ขบกัดหัวควยของอ๊อฟเบาๆ เลื่อนตัวขึ้นมานั่งคร่อมหน้าของอ๊อฟ ถอดกางเกงออก ควยใหญ่ยาว11นิ้วที่หัวยังไม่เปิดดีเด้งออกมา อ๊อฟจับควยของปิ่นเข้าปากแล้วดูดอย่างเมามันส์ ''อะ อาา'' ปิ่นจับหัวของอ๊อฟไว้ อ๊อฟสอดลิ้นเข้ามาใต้หนังหุ้มเลียวนไปมา กินน้ำหล่อลื่นที่ไหลเยิ้มอยู่ตรงหัว ถอกควยของปิ่นลง หัวเห็ดบานแดงโผล่ออกมา อ๊อฟเลียไปตามแง่งควยของปิ่น ตวัดลิ้นเลียรัวๆเน้นๆตรงหัวควยจนปิ่นเสียวตัวงอ หน้าตาของอ๊อฟตอนนี้นั้นมันเซ็กซี่มากๆจนปิ่นแทบจะทนไม่ไหว อ๊อฟดูดไข่ของปิ่นสลับข้างไปมา ปิ่นเลื่อนตัวลงไป ยกขาอ๊อฟขึ้นสูง รูอ๊อฟขมิบไปมา ปิ่นยื่นหน้าไปเลียรูตูดของอ๊อฟ ''อือออ'' อ๊อฟเอามือขยำผมของปิ่น ปิ่นตวัดลิ้นเลียรูของอ๊อฟไปมา ลิ้นอุ่นหนาๆกับลีลาการเลียอย่างช่ำชองของปิ่นทำเอาอ๊อฟเสียววาบไปหมด ปิ่นเลียรูตูดอ๊อฟอย่างมูมมามจนแฉะชุ่ม นั่งขึ้นมา เอาควยถูตรงรูอ๊อฟ ''กูขอก่อนไม่ได้หรอพี่ เงี่ยนไปหมดแล้วอะ'' อ๊อฟถาม ปิ่นยิ้ม พยักหน้าแล้วนอนลง อ๊อฟลุกขึ้นมา จับขาปิ่นพาดบ่า ถุยน้ำลายทาที่รูปิ่น เอาควยจ่อแล้วค่อยๆดันเข้ามา ''อะ อึก'' ปิ่นเอามือดันอกอ๊อฟไว้ อ๊อฟค่อยๆดันควยเข้ามาเรื่อยๆสุดลำ ค้างไว้อย่างนั้นสักพักแล้วค่อยๆเริ่มขยับเป็นจังหวะ ''อ๊ะ อาาา'' ''ซี้ดดด'' อ๊อฟเด้งเอวเย็ดดูดปิ่นเป็นจังหวะ รูของปิ่นนั้นทั้งแน่นทั้อุ่นตอดขมิบควยอ๊อฟไม่หยุด อ๊อฟจับเอวของปิ่นไว้ กระแทกควยเข้าไปในรูปิ่นไม่ยั้ง ก้มหน้าลงมาจูบปิ่นอย่างเร่าร้อน เอวก็ยังไม่หยุดเด้า สอดควยเข้าออกรูปิ่นอย่างเร็วและแรง อ๊อฟเอามือช้อนเอวปิ่นขึ้นมากอดแนบชิด ซอยรูตูดปิ่นอย่างเมามันส์ ''อืออออ'' อ๊อฟเร่งจังหวะเร็วขึ้นอีก ควยอ๊อฟแทงเข้ามาลึก กระแทกจุดเสียวของปิ่นไปมา ควยปิ่นแข็งกระดกขึ้นลงเพราะความเสียว สายตาของอ๊อฟที่มองปิ่นอยู่ยิ่งปลุกอารมณ์ขึ้นไปอีก ปิ่นดึงอ๊อฟลงมาจูบ อ๊อฟซอยรัวๆ ''อูยยย จะแตก อะ อ้าาา!'' อ๊อฟกระแทกควยเข้ามาสุดลำ น้ำแตกเข้าไปในรูของปิ่น กอดปิ่นเอาไว้แน่น ปิ่นดันตัวอ๊อฟออก จับอ๊อฟนอนคุกเข่าท่าหมา นั่งขึ้นมาเอาควยดันเข้าไปในรูอ๊อฟ ''อึก อืออ พี่ เบา'' ''โทษๆ'' ปิ่นโน้มหน้ามา จับอ๊อฟหันไปจูบ ค่อยๆดันเข้ามาเรื่อยๆ จนเข้ามามิดลำ อ๊อฟทั้งจุกทั้งเสียวไปหมด ปิ่นซอยตูดของอ๊อฟอย่างเมามันส์ทันที ''อ๊ะ อะ อา'' ''ซี้ดดด อูยยย'' ปิ่นดึงแขนของอ๊อฟมาข้างหลัง กระแทกควยเข้าไปในรูอ๊อฟไม่ยั้ง ตอกควยเข้าไปในรูอ๊อฟอย่างเร็วและแรง ''อืออออ'' อ๊อฟคราง สั่นไปทั้งตัวเพราะแรงกระแทกของปิ่น เสียงเนื้อกระแทกกันดังไปทั่วห้อง ปิ่นเด้าเร็วขึ้นเรื่อยๆ ''ซี้ดดด จะแตกแล้วอ๊อฟ'' ''โอยย ซี้ดดด!'' ''อะ อ้าาาา!'' ปิ่นกระแทกควยเข้ามาสุดแรง ปล่อยน้ำควยกระฉูดเข้าไปในรูอ๊อฟจนอุ่นไปหมด ปิ่นซบลงจูบแผ่นหลังอ๊อฟเบาๆ นอนลงข้างอ๊อฟดึงเข้ามากอดไว้ ''กูรักมึงนะอ๊อฟ'' ''กูก็รักตัวเองเหมือนกัน'' ปิ่นตบหัวอ๊อฟ ''เออ รักมึงก็ได้ เจ็บนะไอสัส'' ''เลิกกวนตีนบ้างเถอะมึงน่ะ'' ''มึงด้วยนั่นแหละ'' ทั้งคู่ขำ ลุกขึ้นไปอาบน้ำแล้วมานั่งกินข้าวเย็นด้วยกัน | 
ค้นหาสมาชิก
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
