แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Kantanaty เมื่อ 2022-5-9 03:52
" F& K% u$ Z, h2 d u) d h
6 W& l) A$ R! a- k) Q3 m" O. j
4 W. e7 y& N: _1 d& Z8 ^, z% V
ลมเหนือ เหนือนั่งอยู่ที่หน้าห้างสรรพสินค้าใกล้คอนโด ช่วงนี้ยังคงเป็นช่วงปิดเทอมอยู่ แต่เผลอแปปเดียวอีกแค่อาทิตย์เดียวก็จะเปิดเทอมขึ้นปี3แล้ว ปิดเทอมนี้เหนือไม่ได้กลับบ้านต่างจังหวัดหรือไปเที่ยวที่ไหนเหมือนเพื่อนคนอื่นๆ ใช้เวลาอยู่กับตัวเองที่ห้องมากกว่า โทรศัพท์ของเหนือดังขึ้น เหนือเอาขึ้นมาดู กดรับสายวิดิโอคอลนั้น ''พี่ลมเหนือ'' รอยยิ้มอันสดใสของวาที่เห็นเป็นประจำทำเอาเหนือต้องยิ้มตาม เหนือดูเวลาตอนนี้10โมง ''ว่าไง ทำไมวันนี้ตื่นเร็วจังล่ะ'' ''ไม่รู้สิ มันเด้งเองอะ'' วาใส่เสื้อกล้ามสิขาว ผิวของวานั้นขาวแทบจะกลืนไปกับเสื้อ หัวฟูหน้าบวมนิดๆเพราะเพิ่งตื่นดูน่ารัก นอกจากอยู่ห้องช่วงปิดเทอมก็มีพาวาออกไปเที่ยวนั่นเที่ยวนี่เปิดหูเปิดตา พาไปกินขนมอร่อยๆ พาวาไปทำในสิ่งที่ไม่ค่อยมีโอกาสได้ทำ ''วันนี้พี่ลมเหนือว่างมั้ยครับ'' ''วันนี้พี่มีธุระน่ะ ไม่ว่างหรอก'' ''อ๋อ'' วาดูรอบๆตัวเหนือในหน้าจอ ''พี่ลมเหนือไปไหนหรอครับ'' ''พี่ออกมาหาเพื่อนที่ห้างน่ะ'' วาพยักหน้า แอบคิดในใจว่าเพื่อนคนนั้นคือใคร ''งั้นวันนี้พี่ลมเหนือจะมาดูวาเล่นมั้ยครับ'' ปกติถึงวาไม่เอ่ยปากชวนเหนือก็โผล่มาเองทุกทีที่วามีเล่นดนตรีที่บาร์ตอนกลางคืน ''วันนี้หรอ ไม่รู้สิ ถ้าเกิดกลับห้องไม่ดึกมากพี่จะไปนะ แต่อาจจะไมไ่ด้'' ''อ๋อ ไม่เป็นไรครับ'' วายิ้ม ในใจรู้สึกผิดหวังนิดหน่อย แอบหวังอยากให้เหนือมาให้ได้ ''อ๊ะ เพื่อนพี่มาแล้ว พี่ไปก่อนนะ ไปอาบน้ำได้แล้วด้วย'' ''ครับพ่อลมเหนือ'' วาแลบลิ้นกวนๆใส่แล้วตัดสายไป เหนือขำ "เหนือ'' เหนือเก็บโทรศัพท์แล้วเดินไปหาคนที่นัดเอาไว้ ''รอนานมั้ย'' น้ำที่เพิ่งมาถึงถาม วันนี้น้ำก็ยังดูดีเหมือนเดิม หลังจากวันนั้นที่ได้พูดเคลียร์ใจกันน้ำกับเหนือก็ลดความอึดอัดต่อกันลง รู้สถานะของแต่ละคนและไม่ทำอะไรเกินเลยไปมากกว่าเพื่อนสนิท แม้ในใจเหนือจะมีแอบคิดว่าน้ำนั้นน่ารักอยู่บ้างก็เถอะ ทำไงได้ ก็น่ารักจริงๆนี่นา แต่ความรู้สึกของเหนือตอนนี้กับน้ำเป็นแค่เพื่อนที่ดีเท่านั้น เหนือมูฟออนจากน้ำได้อย่างสมบูรณ์แล้ว ''ไม่นานหรอก ไปกันเถอะ'' ''อื้ม'' ทั้งคู่เดินเข้าไปในห้าง ''แล้วออกมาหมีรู้มั้ย'' ''ไม่รู้ เราบอกไม่ได้หรอก ยังไงก็หึงอยู่ดี ไม่อยากให้หมีไม่สบายใจ'' ''แต่ถ้ามารู้ทีหลังมันจะแย่มั้ย'' ''ไม่หรอก เหนือเป็นเพื่อนเรานี่นา ออกมาด้วยกันก็ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไรนี่'' น้ำยิ้ม ''นั่นสิเนอะ'' ทั้งคู่ขึ้นบันไดเลื่อน ''แล้วนัดเราออกมามีอะไรหรอ ยังไม่บอกเราเลย'' ''อ๋อ เรามีเรื่องอยากให้น้ำช่วยน่ะ'' ''หืม ช่วยอะไรหรอ'' ''หลายอย่างเลยแหละ'' หลังจากทำธุระเสร็จก็แยกกันกับน้ำ น้ำขอตัวกลับไปก่อนเพราะหมีโทรตาม เหนือเอาของไปเก็บในรถ เกิดปวดท้องขึ้นมาเลยปิดรถแล้วกลับเข้ามาในห้าง เข้าไปในห้องน้ำปิดประตู ทำธุระส่วนตัวเล่นโทรศัพท์ไปพลาง เหนือเลื่อนดูอะไรไปเรื่อย กดเข้าไปในทวิต เลื่อนดดูคลิปต่างๆก็เริ่มเกิดอารมณ์ ช่วงนี้เหนือไม่ค่อยได้ไปย็ดหรือเล่นทาสกับใครซะด้วย ควยใหญ่ยาว10นิ้วของเหนือเริ่มแข็งขึ้นมา เหนือจับควยตัวเองชีกขึ้นลงช้าๆ นิ้วเลื่อนดูคลิปต่างๆไปเรื่อย จนมาเจอคลิปหนึ่งที่รับกำลังโดนเย็ด รับคนนั้นหน้าตาน่ารักตัวเล็กคล้ายกับคนที่เหนือรู้จัก เหนือเห็นภาพทับซ้อนของคนนั้นกับรับในคลิป สาวควยตัวเองขึ้นลงเรื่อย ใช้นิ้วคลึงตรงหัว น้ำหล่อลื่นเยิ้มออกมา เหนือถุยน้ำลายใส่มือแล้วสาวควยตัวเองอย่างเมามันส์ต่อ เหนือรู้สึกได้ว่ากำลังโดนใครปีนมาแอบมองจากห้องข้างๆ แต่ก็ไม่ได้เงยหน้าขึ้นไป ชักว่าวต่ออย่างสบายใจ หนังหุ้มของเหนือถูกชักชึ้นลง หัวควยบานสีชมพูผลุบโผล่ เหนือรูดควยลงจนสุดมือชิดกับโคนหมอย ใช้นิ้วเค้นคลึงไปตามรอยหยักตรงเงี่ยงควยตัวเอง ''ซี้ดดด'' เหนือคราง ภาพควยที่กำลังสอดเข้าออกหีของรับคนนั้นทำเอาเหนือเงี่ยนไปหมด เหนือชักควยตัวเองขึ้นลงรัวๆ เสียงเปียกดังอยู่ในห้องน้ำ เหนือถุยน้ำลายใส่หัว เอามือลูบทาจนทั่วแล้วสาวต่อรัวๆ เหนือตัวเกร็ง แขนขยับอย่างเร็วและแรง ''อะ อ้าา!'' เหนือครางอย่างไม่เก็บเสียง น้ำควยขาวขุ่นพุ่งกระฉูดเลอะประตู เหนือหอบเล็กน้อย กดรีทวิตคลิปนั้นไว้ เอาทิชชู่มาเช็ดทำความสะอาดก่อนจะเดินออกมาล้างมือ ไม่ได้แคร์สายตาของคนที่มองมาสักเท่าไหร่ ก่อนจะเดินกลับไปที่รถ เอาหัวฟุบกับพวงมาลัย ทำไปซะแล้วสิ คิดแบบนั้นกับน้องไปแล้ว
4 s. v; j& T t4 s2 e, l% h; J
วา วาพลิกตัวนอนหงายมองเพดาน ถอนหายใจออกมา วางโทรศัพท์ลง เหงาจังเลยนะ ทั้งๆที่คิดว่าการได้กลับมาเจอกันกับเหนือจะทำให้วารู้สึกหายเหงาแท้ๆ คงเป็นเพราะอายุและความคิดที่ต่างกัน ไลฟ์สไตล์ที่ต่างกันสุดๆ ตอนนี้มันไม่ใช่แบบสมัยเด็กที่จะมานั่งเล่นด้วยกันที่ห้องหลังเลิกเรียนทุกวันแล้ว เหนือโตเป็นผู้ใหญ่แล้ว วาเองก็เช่นกัน อยากชวนไปเที่ยวไปกินไหนบ่อยๆเหมือนแต่ก่อนกลับไม่กล้าเพราะความเกรงใจ วากลัวว่าเหนือจะรำคาญวาซะก่อน ยิ่งเหนือเป็นคนไม่ค่อยแสดงออกด้วย ไม่เคยแสดงท่าทีกับวาเลยแม้ตอนที่อารมณ์ไม่ดี สมัยเด็กวาเป็นเด็กที่ร่าเริงสดใส ซุกซนสมวัย ชอบออกไปเล่นไกลๆดึกๆจนทำให้ที่บ้านซึ่งเคร่งครัดดุอยู่บ่อยๆ วาได้รู้จักกับเหนือเพราะแม่ของวากับแม่ของเหนือเป็นเพื่อนสนิทกัน ฐานะทางบ้านของวากับเหนือนั้นต่างกันมาก เหนือเป็นลูกผู้ดีตระกูลใหญ่ที่ร่ำรวย ส่วนวานั้นเป็นแค่ชนชั้นกลางธรรมดาแค่นั้น ตอนที่เห็นครั้งแรกวานึกว่าเหนือเป็นคนที่หยิ่ง เย็นชา และไม่ค่อยคุยกับใคร ถึงจะเจอกันบ่อยแต่ก็ไม่ค่อยได้คุยกัน จนวาต้องเป็นฝ่ายเข้าหาเองก่อน ถึงได้รู้ว่าจริงๆแล้วเหนือเป็นพี่ชายที่อบอุ่นมาก พอสนิทกันเหนือก็ดูแลวาอย่างดีมาตลอด เรียกได้ว่าเหนือนั้นเป็นพี่ชายคนสำคัญของวาเลย เหนือเองก็ชอบพูดบ่อยๆว่าวาเป็นน้องชายคนสำคัญของเหนือ วันนี้อุตส่ารวบรวมความกล้าจะชวนเหนือไปดูหนังแท้ๆแต่เหนือก็ดันไม่ว่างซะงั้น วาเอาโทรศัพท์ขึ้นมากดเล่น ในไลน์กลุ่มเพื่อนของวาเด้งไม่หยุด วากดเข้าไปดูก็เห็นว่าแชทไหลเป็นน้ำตกตามอ่านแทบไม่ทัน 'อะไรกันวะพวกมึง' วาพิมพ์ถามลงไป 'เรือกูกลับมามีโมเม้นเว้ย' 'คัมแบคแล้วเรียบร้อย' วางง 'เรืออะไรวะ' 'นี่ไง' เพื่อนส่งรูปลงมาในแชท เป็นรูปของแผ่นหลังใหญ่คุ้นตาที่มองแวบแรกก็รู้ทันทีว่าเป็นเหนือ ข้างๆคือน้ำเพื่อนสนิท เหนือและน้ำเป็นรุ่นพี่ที่ดังในคณะมากๆ ทั้งกลุ่มนั่นแหละ เหนือเป็นรุ่นพี่ที่หน้านิ่ง หล่อ สุขุม ดูหยิ่งนิดๆอารมณ์คุณชาย ส่วนน้ำเป็นรุ่นพี่ที่เรียนเก่งเป็นอันดับต้นๆของมหาลัย แถมยังเป็นคนดังในโลกโซเชี่ยล มีใบหน้าที่สวยจนผู้หญิงยังต้องยอม นิสัยก็น่ารักทำให้มีผู้ชายตามรุมล้อม ทั้งสองมักจะโดนจิ้นกันเพราะอยู่ด้วยกันบ่อยที่สุดในกลุ่ม ตั้งแต่ตอนปี1แล้ว แต่พอมาช่วงๆหลังๆก็แผ่วลง ตอนที่วาเข้ามาก็ไม่เห็นว่าสองคนนี้จะอยู่ด้วยกันบ่อยขนาดนั้นเท่าไหร่ 'กูฟินมาก' 'โคตรน่ารักอะ' 'กูล้ม' 'เหมาะสมกันดีเนอะไอวา' วามองดูรูปนั้น ทั้งคู่กำลังพูดคุยอย่างยิ้มแย้มด้วยกัน วาเจอน้ำครั้งแรกตอนก่อนขึ้นมหาลัย เหนือพาน้ำและเปาเพื่อนอีกคนกลับมาเชียงใหม่ด้วย น้ำเองก็เป็นมิตรกับวามากๆ วาเองก็สังเกตว่าเหนือชอบมองน้ำบ่อยๆ เหนือสมัยมัธยมเป็นคนที่ฮอตมาก เป็นรุ่นพี่สุดหล่อ การเรียนดี กีฬาเด่นที่ใครๆต่างก็ปลื้ม วาเป็นแค่คนธรรมดาคนหนึ่งในโรงเรียน แม้จะมีเพื่อนมากมายแต่ก็ไม่ได้มีอะไรเด่นดังโดดเด่นออกมา วาไม่ได้อิจฉาเหนือหรืออะไร น้อยใจมากกว่า น้อยใจที่ตัวเองเทียบไม่ติดเหนือเลย มีคนอื่นที่เหมาะสมกับเหนือกว่าวาอยู่มากมาย มากกว่าน้องชายคนนี้ที่แอบรักพี่ชายที่แสนดีของตัวเองมาตลอดตั้งแต่สมัยเด็ก แม้ว่าความต่างชั้นกันมันจะชัดวาก็ไม่สนหรอก วาเป็นคนที่อยากได้อะไรก็จะพยายามพัฒนาตัวเอง อย่างน้อยก็ขอได้ลองก่อน ถึงจะไม่กล้าบอกตรงๆเพราะกลัวจะเสียพี่ชายที่แสนดีไป ก็จะคอยบอกอ้อมๆผ่านเพลงจนกว่าอีกฝ่ายจะรู้เหมือนที่ทำมาตลอด วากดพิมพ์ข้อความส่งตอบกลับไป 'อืม เหมาะสมกันดีเนอะ' วาขับมอเตอร์ไซค์มาที่บาร์หลังมอ วาทำอาชีพเป็นนักดนตรีอยู่ที่นี่เฉพาะวันจันทร์ พุธ ศุกร์ เปลี่ยนไปเรื่อยนั่นแหละ วามีความฝันว่าอยากจะเป็นนักดนตรี อยากจะทำเพลงของตัวเอง ไม่ต้องโด่งดังมากก็ได้ ขอแค่ทำได้สำเร็จก็พอ ที่บ้านของวานั้นไม่สนับสนุนความชอบในด้านนี้ของวาเพราะบอกว่ามันไม่มั่นคง มีแค่เหนือนี่แหละที่คอยอยู่ข้างวามาตลอด ซัพพอร์ตในทุกๆทาง นั่งฟังวาร้องเพลงเล่นกีตาร์แล้วชมว่าเพราะตลอด คอยให้กำลังใจอยู่เสมอ ที่บ้านบังคับให้วาเรียนอย่างหนักและสอบเข้าแพทย์จนติด ไม่ใช่ว่าวาเรียนไม่ได้หรือเรียนไม่ไหว แต่มันไม่ใช่สิ่งที่วาอยากจะเรียน วาไม่อยากทำให้ที่บ้านผิดหวัง เลยพับเก็บความฝันนี้ไว้และทำมันเป็นงานอดิเรกแบบลับๆไปก่อน การมาเล่นดนตรีที่บาร์นี้ก็เป็นเหมือนการปลดปล่อย ได้ทำในสิ่งที่ตัวเองรัก วาเดินเข้าไปข้างใน เข้าไปหลังร้าน "เอ้าวา มาแล้วหรอ'' ''ครับพี่ไมค์'' วาสวัสดีพี่เจ้าของร้านหน้าตาดี ''วันนี้ก็แต่งตัวน่ารักอีกแล้วนะ'' พี่ไมค์มองวา วายิ้ม เกาหัวแก้เขิน ''ไม่หรอกครับ พี่ไมค์ก็หล่อเหมือนกันครับ'' วาตอบไปตามธรรมชาติ พี่ไมค์เดินเข้ามาใกล้ วาถอยออก ''วาไปเตรียมตัวดีกว่าครับ'' วาเดินหนีออกมา หยิบเนื้อเพลงที่เตรียมไว้จะเล่นออกมา เป็น1ในเพลงโปรดของเหนือ แต่ถ้าวันนี้เหนือมาไม่ได้ก็เก็บไว้เล่นวันอื่นดีกว่า อีกอย่างวาก็ไม่อยู่ในอารมณ์ที่จะเล่นเพลงนี้ด้วย วาเดินขึ้นไปบนเวที ส่งยิ้มสดใสให้กับลูกค้าในร้าน วากลายเป็นคนที่ลูกค้าในร้านจำได้ ใบหน้าที่น่ารักจิ้มลิ้ม เสียงใสกังวานที่ไม่ว่าร้องเพลงอะไรก็เพราะจนสามารถทำให้ผู้ฟังดื่มด่ำไปกับอารมร์เพลงได้ วาต่อสายอะไรต่างๆ ปรับสายกีตาร์เก่าๆตัวเก่ง จับไมค์เลื่อนลงมาให้พอดีปาก เทสต์ไมค์เล็กน้อย ''สวัสดีครับทุกคน วันนี้เป็นยังไงกันบ้างครับ'' วาทักทายพูดคุยกับคนดูอย่างเป็นกันเองเหมือนอย่างเคย ระหว่างที่คุยก็มองหาเหนือไปด้วยแต่หาไม่เจอ คงจะมาไม่ได้สินะ เหนือเปิดประตูเดินเข้ามาในบาร์ วันนี้คนก็ค่อนข้างเยอะเหมือนเดิม เหนือมองหาโต๊ะประจำที่หลบมุมอยู่แล้วไปนั่ง มองไปบนเวที วากำลังจะร้องเพลงแล้ว สายตาของทั้งคู่สบกัน แววตาหงอยๆของวาเปลี่ยนเป็นสดใสขึ้นมาทันที เหนือโบกมือส่งยิ้มให้ วายิ้มกว้างแล้วโบกมือตอบ วาขยำโน๊ตเพลงเศร้าในมือแล้วทิ้งไปข้างหลัง ''ทุกคนเคยแอบชอบรุ่นพี่กันมั้ยครับ'' ''เคย!'' เสียงคนในร้านตอบหัวเราะกันเอง ''เราคงจะแบบ เราไม่คู่ควรกับเค้าหรอก เราไม่กล้าบอกเค้าหรอก หรือเราไม่คู่ควรกับเค้าหรอก เป็นแค่น้องชายน้องสาวก็ดีแล้ว'' วาสูดลมหายใจ ''เราน้อยใจได้ ท้อได้ แต่อย่าถอดใจนะครับ ตะโกนดังๆในใจไปเลยว่าไม่อยากเป็นแค่พี่น้องโว้ย!'' วาพูดเสียงดัง เสียงคนในร้านช่วยเชียร์ เหนือขำกับท่าทางน่ารักๆของวา วาเริ่มเคาะกีตาร์แล้วร้องเพลง ''แอบมองก็ได้แต่มองอย่างนั้น แอบรักก็ได้แค่เก็บไปฝัน ต้องสวยแบบไหนถึงพี่จะหัน บอกหนูคนนี้จะเป็นแบบนั้น'' เพลงทำนองสดใสเนื้อเพลงน่ารักเริ่มบรรเลง ''LOVE YOU อะ Baby แอบรักคุณมานานกว่า 2 ปี Kiss me สักทีนะคนดี และถ้าหนูตรงไป I'm sorry'' วาร้องด้วยสำเนียงคนเหนือที่มีสเน่ห์ บรรยากาศในร้านดูสดใส เหล้านี่แทบจะกลายเป็นนมไปเลย ''ตกหลุมรักตัวพี่อย่างแรงถ้าเป็นไปได้อยากเดินควงแขน จะน่ารักให้ได้ตามแผน จะได้ตัวพี่นั้นมาเป็นแฟนสักที สักปี รักที นะพี่ เป็นแฟนกับหนูสักปี'' วาร้องไปทำหน้าทำตาไป น่ารักมากจนเหนือไม่รู้ตัวว่าตัวเองยิ้มกว้างแบบนี้ตลอดทั้งเพลง ในสายตามีแต่วาอยู่เต็มไปหมด คนในร้านเองก็โดนความน่ารักของวาตกไปเต็มๆ ''แอบมองก็ได้แต่มองอย่างนั้น แอบรักก็ได้แค่เก็บไปฝัน ต้องสวยแบบไหนถึงพี่จะหัน บอกหนูคนนี้จะเป็นแบบนั้น จะขาวจะสวยน่ารักสดใส ตัวเล็กสเป็คคุณพี่ใช่มั้ย เปิดเทอมเปลี่ยนไปให้พี่จำไว้ ตัวหนูจะสวยจนพี่ต้องกลับใจ'' วาดีดกีตาร์ครั้งสุดท้ายจบเพลง ผู้คนในร้านปรบมือให้ วายิ้มเขินๆ ก้มหัวของคุณคนดู เพลงของวาเรียกรอยยิ้มของคนในร้านทั้งหญิงชายได้เป็นอย่างดี ขนาดเจ้าของร้านกับพนักงานในร้านยังอดยิ้มตามกันไม่ได้ วาลงจากเวที เหนือรีบลุกขึ้นแล้วเดินตามไป วาเข้ามาเก็บกีตาร์เตรียมตัวจะกลับ พี่ไมค์เดินเข้ามาหา ''เมื่อกี๊น้องวาน่ารักมากเลย'' "ขอบคุณมากเลยครับ วาแอบเขินนะเนี่ย สงสัยวันนี้วาจะอารมณ์ดีมั้ง'' วาหัวเราะ ไมค์ยิ้ม เดินมาเอามือวางบนไหล่ของวาทำเอาวาผงะนิดหน่อย ''พี่พูดจริงๆนะ วาน่ารักมากเลย'' "คะ..ครับ'' วาเริ่มรู้สึกอึดอัด สะพายกระเป๋าขึ้น ''ผมเห็นด้วยครับ วาน่ารักมากเลยเนอะ'' เหนือที่ไม่รู้โผล่มาตอนไหนอยู่ข้างหลังวา จับมือของไมค์ออก ''ไปกันเถอะ ดึกแล้ว'' ''ครับ พี่ลมเหนือ'' วารีบตามน้ำเพื่อนที่จะได้ออกไปจากตรงนี้ ''ไปก่อนนะครับพี่ไมค์'' พี่ไมค์ยิ้มให้ "เจอกันนะน้องวา'' เหนือพาวาเดินออกมา ''ทีหลังบอกพี่เค้าไปสิว่าไม่ชอบให้จับหัว'' ''ก็ผมไม่กล้านี่นา พี่เค้าไมไ่ด้คิดอะไรหรอกครับ'' ''ไม่คิดที่ไหนกันล่ะ'' เหนือหันไปมองวาที่ทำตาใสอารมณ์หงุดหงิดก็หายไปหมด ถอนหายใจ เอามือวางบนหัวของวา วายิ้ม ''วานึกว่าพี่จะไม่มาแล้วซะอีก'' ''บอกแล้วไง ถ้าไม่กลับดึกพี่ก็มานั่นแหละ'' ทั้งคู่เดินมาจนถึงมอเตอร์ไซค์ของวา ''งั้น กลับดีๆนะ'' ''อืม อ้อ เดี๋ยว รอแปป'' เหนือเดินไปที่รถของตัวเอง เปิดหลังรถเอาห่ออันใหญ่ยาวถือเดินมาหาวา ''อะไรหรอครับพี่เหนือ'' ''ของขวัญ'' ''เนื่องในโอกาสอะไรหรอครับ'' ''เนื่องในโอกาสอยากให้ รับไปเถอะน่า'' วารับมาอย่างงงๆ ''กลับไปเปิดที่ห้องนะ'' "ได้ครับ'' เหนือโบกมือให้ กลับไปที่รถแล้วขับออกไป วามองห่อนั้นอย่างใครรู้ว่ามันคืออะไร ก้าวขาขึ้นไปนั่งบนมอเตอร์ไซค์แล้วขับกลับไปที่คอนโด วาถือห่อนั้นขึ้นมาบนห้อง เปิดไฟ วางห่อนั้นลงบนพื้น นั่งลงแล้วค่อยๆแกะมันออก น้ำหนักมันไม่เบาเลยทีเดียว วาแกะห่อหลายชั้นออกแล้วก็ต้องตกใจแทบร้องออกมาแต่เอามือปิดปากไว้ทัน มันคือกีตาร์ราคาแพงรุ่นที่วาอยากได้มาตั้งแต่เด็ก ถึงตอนนี้ราคามันจะตกลงไปบ้างเพราะตกรุ่นก็ตาม วามองกีตาร์ตรงหน้าอย่างไม่อยากเชื่อสายตาตัวเอง ทำอะไรไม่ถูก เอามือสั่นๆหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาวิดิโอคอลหาเหนือทันที เหนือที่รออยู่แล้วกดรับสายอย่างรวดเร็ว "ไง ชอบมั้ย'' ''พี่ลมเหนือ มันเกินไป'' ''เกินไปอะไร ไมชอบหรอ'' ''ชอบครับ ชอบมาก แต่มันแพงอะ'' ''ไม่แพงหรอก พี่ได้ดีลมาราคาดี เห็นเราอยากได้มาตั้งนานแล้วนี่ บ่นอยู่บ่อยๆ พี่ไปเจอพอดีเลยซื้อมาให้เลย'' วาร้องไห้ทำเอาเหนือตกใจ ''ร้องไห้ทำไม'' ''วา ฮึก ดีใจ'' เหนือแอบขำหน้าของวา ''เดี๋ยววาจะทำงานชดใช้ให้ จะไปขายแรงงานแลกเงิน'' ''พูดอะไรของเราน่ะ'' ''ไม่รู้ วางง'' เหนือหัวเราะ "ไม่ต้องชดใช้หรอก แค่ใช้มันให้คุ้มก็พอ โอเคมั้ย'' ''โอเคครับ ขอบคุณนะครับ รักพี่ลมเหนือที่สุดเลย'' เหนือยิ้ม ''อืม ไม่เป็นไร'' ส่งข้อความไปหาน้ำ 'ขอบคุณที่ช่วยคิดว่าจะให้ของขวัญยังไงนะ' 'ไม่เป็นไร' | 
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2022-5-9 02:30:06
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2022-5-9 06:30:42
โพสต์ 2022-5-9 04:16:09
โพสต์ 2022-5-9 05:05:34
