แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Vitamin25 เมื่อ 2022-4-5 04:44 ; j: N3 @7 v) v- z5 {* |& {
& p, c$ L* I" r/ C5 p: c
***ตอนนี้เป็นการเล่าเรื่องปัญหาภายในครอบครัวของเราซะส่วนใหญ่ ) W4 X7 o$ c9 K# h
ใครที่ไม่ชอบอ่านอะไรแบบนี้ สามารถข้ามไปรออ่านตอนหน้าได้น้า เตือนไว้ก่อนเน้อ... ไม่อยากให้เสียเวลาอ่านจ้า***
8 h4 |5 E' D3 K* E
6 _8 h$ C( D/ k: m3 x ----------- # U) Y7 d8 k0 W( Z1 I) S6 j" W
หลังจากที่พี่ยักษ์กับพี่เมฆออกไปแล้วเราและพี่บัวก็ขึ้นมาดูทีวีข้างบนบ้าน: ]; d) |3 Z N& N, D
ตอนนั้นด้วยความที่พี่บัวเขาเป็นสายละครพื้นบ้านจักรๆวงศ์ๆก็เลยต้องสลับช่องกันดูเวลาที่ช่องการ์ตูนโฆษณา& y) i# q+ S' A
ถึงจะไม่ได้ออกไปเล่นด้วยกันแต่อย่างน้อยได้นั่งคุยเล่นด้วยกันไปเรื่อยก็ยังดีตามภาษาเด็ก
: Q8 Y% Q) d) F$ a& b: l# J
' M( k- I4 A# l2 c3 X6 r9 Bหลังจากนั้นสักพักใหญ่เราก็ได้ยินเหมือนเสียงคนเดินขึ้นบันไดมาแต่เป็นเสียงเท้าที่หนักมากเลยเดินออกไปดู$ M3 _! e2 z9 B9 u
แต่ใบหน้าของคนที่เราเห็นกลับเป็นอีกคนหนึ่งที่ตอนนั้นเรารู้สึกไม่อยากเจอมากที่สุด
' R8 J' }9 X/ U! S" F, A
% K P6 u/ |3 P. u7 S" |9 ~ป้าอัญ...
- q b4 P f1 g. r m2 r! I( a+ m4 X
คนที่มีศักดิ์เป็นป้าแท้ๆ ของเรา เป็นพี่สาวคนโตของแม่...
& c: z- M8 p8 b
3 ~% }. n" u. v“ไอ้มิน! มึงมาอยู่นี่ทำไม!!ทำไมมึงไม่อยู่กับยาย!!!”ป้าอัญเดินขึ้นมาด้วยสีหน้าบึ้งตึงพร้อมกับชี้หน้าด่าทันทีที่เห็นหน้าเรา; B6 S. r+ ?% K5 u1 K9 B
+ l7 w# B3 j9 j% kเราได้แต่ยืนตัวสั่น และไม่กล้าตอบอะไร
; X6 c: }, {- `0 @2 X0 X$ U6 p, D
# x! F9 ]* N. e$ L“กูถามว่าทำไมไม่อยู่กับยาย! มึงอย่าทำตัวมีปัญหาเหมือนแม่มึงได้มั้ย?!!” ป้าอัญเดินเข้ามาใกล้พร้อมกับกระชากแขนเรา เราได้แต่ยืนตัวสั่นเพราะความกลัว กลัวจนอยากจะร้องไห้ออกมาแต่เราต้องพยายามข่มใจตัวเองไว้& e; A2 q# Y& x6 G: ?! d$ G
ไม่งั้นเราจะคุยกับเขาไม่รู้เรื่องและโดนลากตัวกลับไปง่ายๆ แน่! \7 a2 S- n& {" m: X- x/ Q$ I' B
8 x; H7 a6 M V
“มิน...อยากอยู่กับพี่ยักษ์...”เราทำได้แต่ตอบกลับไปสั้นๆ ตามที่เคยคุยตกลงกับพี่ยักษ์เขาเอาไว้
s( a6 M; V7 U" j1 H( a& S' }แต่การที่อ้าปากตอบกลับไปแค่นั้นก็ทำให้เราเสียงสั่นมากจนน้ำตาแทบจะไหลออกมา) i, s' d1 t8 ]. v
L4 m/ z5 L; s( f# c
“ป้าคะ พี่ยักษ์เขาให้มินอยู่ด้วยจริงๆ นะ” พี่บัวเดินออกมาช่วยพูดพร้อมกับมายืนใกล้ๆ เหมือนจะดึงตัวเราออกไป
* h( y* D* q# I8 y) b6 }5 T# U0 x8 f
แต่เหมือนว่าป้าอัญจะไม่ได้สนใจอะไรแกฟาดฝ่ามือที่หนาใหญ่แกของมาที่กลางหลังของเราจนดัง “อ๊อก”
5 Q2 o- i4 `7 w1 E" j9 @มันเจ็บและจุกมากจนทำให้เราล้มหน้าคว่ำลงกับพื้น, V( C3 [4 `# V3 n+ }1 U3 F
; {& m4 q8 E# ]. Mตอนนั้นพูดตามตรงว่าเรากลั้นน้ำตาเอาไว้ไม่อยู่แล้วมันทั้งเจ็บและกลัวแต่เราพยายามกลั้นเอาไว้ไม่ให้สะอื้นออกมา7 G( m; Z' {( Q* N1 v3 x- S% `2 T! D- Q
$ u% S1 n" z- B
“มึงไปเก็บของเดี๋ยวนี้!แล้วกลับไปกับกูซะไอ้เด็กเหี้ย!!”, ?4 e- M, @ z$ }
# q% }6 w1 B1 \! z; F6 w* Q. s“...มิน...อยากอยู่...กับพี่ยักษ์...นะป้าอัญ..มินขออยู่กับพี่ยักษ์...”เราพยายามพูดออกไปเพื่อยืนยันคำพูดเหมือนเดิม เพราะเราสัญญากับพี่เขาไว้แล้ว0 E) x3 i! x( y. q5 `8 a
- P. x+ h2 U/ t2 e) l' O8 e: C3 W+ Iแต่เหมือนว่าอีกฝ่ายจะไม่ฟังและไม่เข้าใจอะไรเลย... ป้าอัญเดินมาทั้งหยิก ทั้งทุบทั้งตีจนเราเจ็บและกลัวมาก ทนไม่ไหวจนต้องร้องไห้โฮออกมา
% v% {* O; S1 @' r1 S9 Q9 H8 z. e8 J5 E0 v/ _$ \# b
" g9 c) |# D% _& U& W7 @1 Gพี่บัวก็พยายามจะมาช่วยแต่ด้วยความที่พี่เขาก็ยังเด็กทำให้ช่วยอะไรไม่ได้มาก
+ o$ g: U9 h4 w9 b8 P$ q" ?- e1 w8 Y, [) P
หลังจากนั้นป้าอัญก็ลากเราเข้าไปในห้องแล้วยืนคุมบังคับให้เราเก็บของใส่กระเป๋าและไปกับแก
9 T% i7 h1 p& E3 hตอนนั้นเราพยายามค่อยๆ เก็บของให้ช้าที่สุด อย่างน้อยก็ถ่วงเวลา ในใจก็หวังลึกๆว่าพี่ยักษ์อาจจะกลับมารับเราเร็วกว่าตอนเที่ยง...
. o' p0 D6 _4 h: H P+ a( {+ _1 Fแต่พอเห็นเรามีท่าทีชักช้า...ป้าอัญก็ลงมือตีเราอีกและกำชับว่าให้เราเก็บเร็วๆ...# H; y. u& b; G: }
1 T1 `4 C$ t5 k7 S7 j6 K N+ y5 o& S
ตอนนั้นเรากลัวมากได้แต่หันไปมองพี่บัวที่มาช่วยเก็บของอยู่ข้างๆ0 Z0 x: M p5 F. T1 S
- r+ |; \* M3 B3 v% D
สุดท้ายเราได้แต่หอบของพะรุงพะรัง แล้วเดินตามป้าอัญกลับไปที่บ้านของยายโดยมีพี่บัวเข็นรถจักรยานแล้วคอยเดินอยู่ข้างๆ
* e$ \" M- {' m0 M5 {; q! m# a) _6 nได้แต่หันหลังกลับไปมองที่บ้านพี่ยักษ์...อยากให้พี่เขากลับมารับเราก่อนเวลาจัง
, n5 F( K8 F9 n# jเรารู้สึกกลัวมากๆ กลัวว่าถ้ากลับไปถึงบ้านยายแล้วเราจะต้องเจอสิ่งที่น่ากลัวมากกว่านี้ถ้าไม่มีพี่เขาอยู่ด้วย...) \, x* b% a& W* v/ q" S9 }
D2 `9 [. O3 Jและมันก็จริงอย่างที่เราคิด...0 O/ D" w0 ?$ e
พอไปถึงบ้านของยายบรรดาป้าๆ และลูกพี่ลูกน้องของเราที่โตแล้วมายืนรวมรอกันอยู่ที่บ้านป้าห้าถึงหกคน
" B; W3 c5 \4 X' m/ b4 p. t
มองเขาไปไม่เห็นมีใครสักคนเลยที่เราจะวิ่งเข้าไปหาและขอความช่วยเหลือได้...
# {1 a4 y6 d+ O7 l! ]
$ b& N, _: c; g4 Oเรายืนอยู่หน้าทางเข้าไม่กล้าเดินเข้าไปก่อนที่ป้าอัญจะกระชากแขนกึ่งจิกเล็บเข้าไปทำให้เราเจ็บมาก จนต้องยอมเดินตามเข้าไป ' Y( R4 U0 Y, Z" O: \7 E9 t6 g: P
“มึงกลับมาทำไมไอ้มิน!ออกไปจากบ้านกูเลยนะ!!”พอพูดจบยายก็เอาไม้ฟืนที่อยู่ใกล้ๆเขวี้ยงมาทางเรา
& n; I+ s2 @. t4 Iบอกตามตรงนะตอนนั้นเราไม่รู้สึกเจ็บเลย มันรู้สึกเจ็บจากข้างในมากกว่ามันรู้สึกแย่และเสียใจจนอธิบายไม่ถูก- H/ v& W! }9 z5 C
ทำไมต้องทำรุนแรงกับเราขนาดนี้ด้วย...
3 A: b8 h6 d0 b9 \0 S
1 V% ]6 n1 T Z0 {3 W+ V" B* p, h Aเราทำอะไรผิดหรอ?
% M+ W$ o6 q$ l- J- U
1 K& N- L: T0 L4 x5 T7 k+ G qเราได้แต่ก้มหน้าร้องไห้โดยมีพี่บัวมายืนโอบไหล่อยู่ข้างๆ อย่างน้อยก็ยังมีพี่บัวนี่แหละที่คอยอยู่ด้วย
& `9 m @7 j8 v/ u) G! Vถึงพี่บัวเขาจะช่วยปกป้องเราจากคนพวกนี้ไม่ได้แต่อย่างน้อยการที่พี่บัวเขาอยู่ข้างๆ
- Z4 H/ M, J0 Y7 zก็ทำให้เรารู้สึกดีและปลอดภัยขึ้นสักเล็กน้อยก็ยังดี...
4 o$ Q% ]- j6 ?9 v3 t
; I8 x) }1 n* \+ B Z7 Y* s2 gหลังจากนั้นเราก็โดนบรรดาญาติๆ รุมด่า
สาเหตุก็มาจากเพราะเรา ทำให้พวกชาวบ้านมาต่อว่าพวกเขา/ z2 ^, U6 D8 F& C
ว่าแค่เด็กคนเดียวยังเลี้ยงไม่ได้เลยแถมเป็นลูกหลานตัวเองแท้ๆ ปล่อยให้ไปอยู่กับคนอื่น * r( w0 y4 g/ t/ C, M E2 N
" C; q. U. F. m: T& @* }ขออธิบายตรงนี้หน่อยว่า การที่ชาวบ้านเขามาคอยต่อว่า หรือคอยแขวะพวกญาติๆ เกี่ยวกับเรื่องเลี้ยงดูเรา ชาวบ้านพวกนั้นเขาก็ไม่ได้ว่าเป็นห่วงเราหรืออะไรนะ... & ?) {6 ~1 Y! I( g, ]! s7 X
แต่ว่าชาวบ้านบางคนในอดีตเคยมีปัญหาบาดหมางขุ่นข้องหมองใจกับทางบ้านยายเราอยู่แล้ว พอเขารู้ว่าจุดนี้สามารถเอามาแขวะได้ เขาก็เลยคอยแซะอยู่เรื่อยๆ ทำนองว่าแค่หลานคนเดียวบ้านนี้ก็ไม่มีปัญญาเลี้ยงได้ ต้องให้คนอื่นเอาไปเลี้ยงอะไรประมาณนี้...
- y% c+ o5 z% h2 i T' eแต่มันก็เป็นความจริงด้วยแหละว่าไม่มีใครอยากเลี้ยงเราหรอก... บรรดาป้าๆ เขาก็มีลูกอยู่แล้ว แถมแม่เราไม่สามารถส่งเสียค่าเลี้ยงดูให้ในจำนวนเงินที่พวกเขาพอใจได้ (ก็คือค่าจ้างเลี้ยงนั่นเอง) เลยไม่มีใครอยากได้เราไปเลี้ยง สุดท้ายเราเลยต้องอยู่บ้านตัวเอง แม่แค่อาศัย กึ่งๆ ฝากยายให้ช่วยดูแลเราตามที่เล่ามาตอนต้น
“ก็ให้มันกลับมาอยู่กับยายนั่นแหละ อย่ามีปัญหาให้มาก ถ้าอยู่ไม่ได้ก็โทรตามเรียกให้แม่มันมาเอาไปเถอะ”
" a8 d0 Z2 k. Z( D' b: Q' kหนึ่งบรรดาญาติของเราพูดขึ้นมา
& M J+ r) F' ?; r; F
& \) \* v- o, `: o) q“…มิน...จะอยู่กับพี่ยักษ์ฮะ” เราได้แต่ก้มหน้าตอบกลับไปไม่กล้าเงยหน้ามองคนพวกนั้น
7 W" N; |6 W9 \* P M' pทั้งที่เสียงยังสั่นกลัวแล้วน้ำตาก็ไหลคลอเบ้าอยู่แบบนั้น
! V5 E8 L! S( _/ z, n, {
) q) w4 N' K) S/ M“กูขอสักทีเถอะ พูดขนาดนี้แล้วมันยังไม่เข้าใจอีก! ไอ้เด็กเหี้ย!!”1 i3 E& @) ?- R% e. j( n
ป้าอัญยกเท้าขึ้นถีบจนตัวเราล้มลงตอนนั้นเราไม่เข้าใจจริงๆ ว่าทำไมป้าเขาต้องโกรธแค้นเราขนาดนี้# N4 O" }8 q3 |6 F
+ h9 T" V2 Z, u _0 t7 t
ตอนนั้นเราที่ล้มลงกับพื้นได้แต่นอนร้องไห้ แล้วทำได้แค่เพียงร้องเรียกหาแม่...
' ^8 w) {% `) Y Iพอนึกถึงภาพนี้ทีไรก็รู้สึกสงสารตัวเองมาก
M4 B8 f+ Z' F u1 g
+ o' Y) |, R0 w7 Rพี่บัวเข้ามาพยุงตัวเราลุกขึ้นแล้วพาเราเดินกลับเข้าไปที่บ้านก่อนจะล็อคประตู
+ t3 S+ m* i" [, f6 R$ O9 ^7 f2 I! r# g
เรายังได้ยินเสียงด่าทอตามไล่หลังมาเป็นระยะๆ( d% B: R' z: v
พร้อมกับเสียงที่พวกเขาคุยตกลงกันเสียงดังอยู่, a8 O; @9 d) n$ B+ D F* z
* k# v n% y6 p, x! n. F
เหมือนจะเกี่ยงกันไปมา ว่าใครจะเอาเราไปเลี้ยงจะได้ไม่ต้องโดนคนอื่นเขาว่า...
8 Y% Y* `3 h/ G$ F7 ^$ k2 K: \7 C+ ?
เรานั่งร้องไห้พร้อมกับมองนาฬิกา เมื่อไหร่จะถึงตอนเที่ยงสักที...( H3 l$ ]! O% P3 F- d4 w3 b o& t5 k
ถ้าพี่ยักษ์กลับมาที่บ้านแล้ว พี่เขาจะรู้มั้ยนะว่าเราอยู่ที่นี่แล้วเขาจะกลับมารับเราหรือเปล่าในใจมันเริ่มคิด และกลัวไปต่างๆ นานา- W5 o7 A( @7 d4 |
( k6 |" H' D) W# `' B' l
ตอนนั้นได้แต่คิดว่าถ้าเราเลือกที่จะไปหาปลากับพี่ยักษ์ตั้งแต่ทีแรกไม่มัวมานั่งดูการ์ตูนเราคงไม่ต้องมาเจอเรื่องแบบนี้...8 M y" K$ L' @5 J5 c* A
9 C$ p5 K: C& V, i1 U6 a ---------
9 s: _' ~) O3 l9 p% s/ `) l" v5 Wเราสะดุ้งตื่นขึ้นหลังจากหลับไปพักใหญ่ได้ยินเหมือนเสียงเร่งเครื่องรถมอเตอร์ไซค์บิดมาดังมากจากที่ไกลๆ จนมาจอดที่หน้าบ้านเรา
7 E- {) a( B/ {6 \: vมันคล้ายกับเสียงรถมอเตอร์ไซค์ของพี่ยักษ์ แต่พอเสียงมันถูกเร่งเครื่องจนดังมากเราเลยไม่ค่อยมั่นใจเท่าไหร่
1 w. @% q2 @6 Zแต่ขอให้เป็นเสียงของรถมอเตอร์ไซค์พี่ยักษ์เถอะ...
8 n& L( g% z% t! }0 c8 b9 p* W+ _$ D0 Y- s0 _6 J
สักพักก็ได้ยินเสียงเอะอะดังขึ้นมาจากทางบ้านของยาย
5 n m1 r. B" K8 y$ |4 s- r% Fและได้ยินเสียงด่าทอ พอเราได้ยินว่ามีชื่อพี่ยักษ์อยู่ในคำด่าพวกนั้น
9 t0 ^5 J4 M% M" R2 Hเรารู้สึกดีใจมากเลยรีบเปิดประตูออกไปก็เจอหน้าพี่เขาที่กำลังเดินเข้ามาพอดี
1 r% j1 E" |8 e# \* Q
/ h1 V* P8 I3 Q& n. q; g1 _ตอนนั้นมันรู้สึกดีใจมากๆ เราเลยวิ่งไปกอดพี่เขาพี่ยักษ์เลยอุ้มเราขึ้นไปแล้วเช็ดน้ำตาให้
9 g. i5 t( y4 V( Z2 m. Y8 @4 X7 @$ T7 x
“พี่ยักษ์...พวกยายแล้วก็ป้าตีมินใหญ่เลยค่ะ ทั้งหยิก ทั้งตีเลย”
ยังที่เราไม่ทันจะพูดอะไร พี่บัวก็รีบออกจากบ้านตามมาแล้วฟ้องพี่ยักษ์ 7 {+ A( w! L1 K6 I. |
ทำให้พี่ยักษ์เปิดดูตรงแขนเสื้อและใต้เสื้อเราทั้งหน้าและหลัง
* Q l" p, C- I( | ?$ x. |; Q2 Yพอพี่เขาเห็นรอยช้ำพวกนั้นสีหน้าพี่เขาก็นิ่งไป... พร้อมกับวางเราลงแล้วบอกให้เราไปเก็บข้าวของและให้เดินไปรอที่รถ
2 {% Y g* m' g7 e+ P8 u: p5 s
1 b! Q4 G: U) `“มีปัญหาอะไรพวกมึงก็มาเคลียร์กับกูดิวะ!!! จะไปยุ่งกับเด็กมันทำไม!!!!”
, j& G" G# N& aพี่ยักษ์เดินไปตะคอกใส่หน้าพวกยายและป้าๆ
6 l) n K; o* |1 {ทำให้บางคนก็หน้าถอดสีทันที
2 k8 ~# A* |" o, L# Z- H
; i1 T2 ]: j/ f' t“มึงจะทำไมไอ้ยักษ์?! มึงจะทำอะไรพวกกู!!” ป้าอัญพูดจบก็เดินหยิบไม้หน้าสามขึ้นมา2 w, H! D O+ W E% r7 l3 R9 h
แล้วเดินเอาไม้มาตีหัวพี่ยักษ์แรงมาก ...ตอนนั้นถือว่ายังดีที่หัวพี่เขาไม่แตก
4 h2 E/ q1 d! @
: m- I$ U5 {4 f* g* Z; jเราได้แต่ตกตะลึงเพราะคิดว่าป้าเขาจะแค่หยิบไม้มาขู่เฉยๆ ไม่คิดว่าจะเดินมาตีพี่เขาแบบนี้
7 V/ \: E) a {) m8 {6 A' M# H J! |/ Q0 ?
พี่บัวพยายามดึงเราเอาไว้ไม่ให้เข้าไป เพราะเดี๋ยวจะโดนลูกหลง
3 }5 k9 {9 O0 G u1 mตอนนั้นพูดตามตรงว่าเราก็ทำอะไรไม่ถูกเหมือนกันไม่รู้เลยด้วยซ้ำว่าต้องทำยังไงดี..., R& t: F _+ z ?
1 A' t8 f* ~1 Y. i7 h
พี่ยักษ์ไม่ได้ตอบโต้อะไรกับไปได้แต่จับและกระชากไม้หน้าสามออกมาจนหลุดมาอยู่ในมือเขา7 f. P* e4 r9 B' v* P5 S
- d! J& \7 m: w( c1 Y3 L |“ช่วยด้วย! ไอ้ยักษ์มันหน้าตัวเมีย มันจะตีคนแก่ มันจะตีผู้หญิง!!”
, `$ s0 i1 K. Uป้าอัญตะโกนลั่นพร้อมกับเข้าไปทุบตีพี่ยักษ์ ทั้งที่พี่เขาได้แต่แค่ยืนยกมือปัดป้องเฉยๆ และมีไม้ในมือที่พึ่งแย่งมาจากป้าอัญ สักพักพวกบรรดาญาติพี่น้องสี่ห้าคนเราก็กรูกันเข้ามา 3 _+ s( X) Q# T- { S% w. S* ]
ตอนแรกเรานึกว่าพวกนั้นจะมาช่วยเอาตัวป้าอัญออกไป...- c9 T+ @* s% n* r* b
ที่ไหนได้พวกนั้นกลับรุมทุบตีทั้งจิกทั้งข่วนรุมทึ้งกันอยู่แบบนั้น แต่พี่เขาก็ทำได้แค่ผลักออกและปัดมือป้องกันตัวจากพวกนั้นเพียงอย่างเดียว
2 \& w- C$ S* X2 rไม่ได้ลงไม้ลงมือทำอะไรอย่างที่พวกนั้นแหกปากโหวกเหวกโวยวายเหมือนตัวเองโดนทำร้าย...
; i1 B |) \2 P# Y" ?5 b4 E9 i$ G& G8 v$ a. [
ย้อนนึกถึงมันกี่ทีมันก็เป็นภาพความทรงจำที่ทำให้เราเจ็บใจมากๆ
7 b( p t, t! w g6 h9 uเพราะถ้าเป็นตอนนี้ละก็...นี่ก็พร้อมชนเหมือนกันแหละ
* |8 w$ m3 {" }( ~2 O3 W5 qแต่ตอนนั้นเราช่วยอะไรพี่เขาไม่ได้เลยมันเป็นภาพที่ดูโหดร้ายป่าเถื่อน และยิ่งทำให้รู้สึกว่าเรารังเกียจครอบครัวนี้มาก...
% S! _/ U T$ x- u0 O
2 d9 S% L7 T% ?: ? T% qพูดตามตรงว่าตอนนั้นเรายืนดูอยู่มันเจ็บหัวใจอย่างบอกไม่ถูกที่ช่วยอะไรเขาไม่ได้
0 r- [: P9 r6 K! nเราไม่รู้เลยว่าจะต้องทำยังไงต่อไปดีจะช่วยพี่เขายังไง...
1 |% a$ i) n& F) H# s$ F! Q9 @+ y% i! Z: g
ในตอนที่ยังเป็นเด็กทุกอย่างมันดูตัดสินใจยากมากจริงๆ
; j4 u+ W% s* c, G* y0 Bแต่สุดท้ายเราก็เลือกที่จะวิ่งไปหยิบไม้ที่ใช้สอยมะม่วงเป็นไม้ไผ่แท่งเรียวยาวสูงประมาณสามถึงสี่เมตร
6 p7 ~1 c- A5 f2 G( C' \: l0 o A
) X% A1 I/ C( n7 |4 g2 `5 `/ Lเราตัดสินใจยกไม้ไผ่นั้นฟาดลงไปที่พวกนั้น...
ถึงมันจะเป็นการกระทำที่ถ้าหากใครมองดูเราก็คงกลายเป็นเด็กที่ก้าวร้าว และดูไม่ดีไปเลยที่ทำร้ายญาติตัวเอง แต่เราทนดูพี่เขาถูกรุมทำร้ายต่อไปไม่ได้แล้วจริงๆ
6 F7 g" }+ N+ }
ซึ่งพอมันผ่านมาแล้ว มองย้อนกลับไปอย่างน้อยก็รู้สึกดีและขอบคุณตัวเองที่วันนั้นเราตัดสินใจทำแบบนั้น...
1 V8 y) v9 m/ }) o) A- e9 T# G
( W3 {: I6 C3 t8 g/ vพี่ยักษ์หันมามองเรา สีหน้าพี่เขาดูตกใจพอสมควรที่เห็นเราทำแบบนั้น5 ]' S" U' d; z! r
ตอนนั้นพวกป้าพอโดนตีก็หันมาด่าเราว่าไอ้เด็กเลว เด็กเนรคุณต่างๆนานา พอพวกเขาจับไม้ไผ่นั้นได้ก็กระชากแย่งไปแล้วจะยกไม้ฟาดเราคืน
! `) ~4 F+ C) v, d y
2 b2 s @6 u3 |พี่ยักษ์เลยผลักพวกนั้นออก ด้วยความที่พี่เขาตัวใหญ่อยู่แล้ว
4 v7 y7 ^4 J" xพอออกแรงผลักพวกนั้นบางคนที่ไม่ได้ตั้งหลักก็กระเด็นถอยหลังตูดจ้ำเบ้ากับพื้นไป
! H/ F) e4 b' h \* K2 ~7 K
1 \% d$ u k' } [% L% K“พวกมึงจะตบจะตีกูยังไงก็ได้! แต่อย่าทำเด็ก!! อย่าหาว่ากูไม่เตือน!!! คราวนี้ไอ้ยักษ์นี่แหละจะเป็นหน้าตัวเมียจริงๆ ให้ดู!!!!”
8 [$ O6 ~! Q9 K& z3 Aพี่ยักษ์เดินมาอุ้มเราไว้แล้วหันไปตะโกนลั่นด่ากลับไปเสียงพี่เขาดังมากจนเราเองก็ยังสะดุ้ง; C2 ^( q" X3 V) Q& r$ k( A+ L
) V, ]' ]( A* w2 V6 Vพวกนั้นพอเห็นว่าพี่ยักษ์เริ่มจะโมโหและเอาจริง ก็ไม่มีใครกล้าเข้ามาอีกแล้ว7 [* T- Q6 |* U8 p; w. v2 i
7 P. L# z7 m8 g3 V- \
ได้แต่ด่าและไล่ให้เอาเราออกไป...6 E8 Z( T, [6 K- r
1 l. h$ H8 ]* W4 H t) R6 Uหลังจากนั้นพี่ยักษ์ก็บอกให้พี่บัวกลับบ้านไปก่อนแล้วก็พาเราขึ้นรถมอเตอร์ไซค์ขี่กลับมาที่บ้านเขา: a* w2 B. y) o S# w: S! }
* N- o0 i V5 B% }" ~( t4 |
ระหว่างทางเราสังเกตเห็นมีพวกชาวบ้านชะโงกหน้าออกมาดูกันหลายคน
8 S4 a' \/ O+ r$ b' zบางคนก็ออกมายืนอยู่หน้าบ้านแล้วหันมามองทางบ้านเราคิดว่าเขาคงได้ยินเสียงที่พวกเราทะเลาะกันแน่ๆ...! L+ I& U+ v* s3 W) F* j* y0 Q
( |( l# U- o/ r% g2 a& e --------- " O' [* `7 C8 ^9 o* L
# L- l% d% w2 z% Y9 m6 P
สุดท้ายก็จบลงที่การเคลียร์กันที่บ้านของผู้ใหญ่บ้านโดยที่ทางฝั่งญาติฝั่งยายเรา เขาไปแจ้งผู้ใหญ่บ้านว่า พี่ยักษ์บุกมาทำร้ายร่างกายเขาถึงที่บ้านแล้วก็ยังพาตัวเราไปอีก (พูดเหมือนหวงมากรักมาก) 4 X6 b U9 k* A% u4 s `5 N
พอพี่ยักษ์พาตัวเราไปถึง ตอนนั้นมีชาวบ้านหลายคนเริ่มมาออกันที่บ้านผู้ใหญ่ด้วย - N( k4 ~4 c( N% h8 f8 z
เพราะนานๆ ทีจะมีเรื่องเกิดขึ้น...ชาวบ้านที่รู้เรื่องก็ต้องมารอฟังกันเป็นธรรมดา
) q9 R' T; c) pแต่ยังดีที่ลุงผู้ใหญ่เขาเลือกที่จะถามและฟังความจากเราเป็นหลักเราเลยเล่าความจริงทุกอย่างให้ฟังทั้งหมด...8 P4 a0 O2 U( J6 ]6 j
ว่าพี่ยักษ์ไม่ได้ทำร้ายอะไรพวกญาติเราเลย มีแต่พวกญาติเราต่างหากที่ลงมือทุบตีจิกข่วนพี่ยักษ์
- x4 k7 U2 G6 Z8 S1 v5 M- gจนรอยแผลพวกนั้นเต็มแขน เต็มคอพี่เขาไปหมด/ P3 b* N' ~! H/ O0 s: H: C
2 T6 k/ \+ ^: e1 n" |1 S N
ในเมื่อเราเองก็ไม่อยากอยู่กับญาติๆ
และคงกลับไปอยู่ร่วมกันไม่ได้อีก แล้วเพราะเราดันเล่าความจริงทุกอย่าง
/ Z" ]9 e7 [" H( l, S I0 ~' p6 w
ซึ่ง...มันตรงกันข้ามกับที่พวกเขาเล่า และเหมือนหักหน้าพวกเขาไปหมดแล้ว... # \% r9 V3 r7 M
: d% `- Q. r3 w: S. lอันที่จริงปัญหาพวกนี้ เรื่องในบ้านของเรา ลุงผู้ใหญ่เขาก็พอจะรู้อยู่แล้วแต่เขาไม่อยากจะพูดอะไรมาก
2 s% R6 O; Z$ Z- Q$ [3 ]เพราะมันกึ่งๆ เป็นปัญหาครอบครัวคนนอกไปยุ่งมากก็ไม่ดี& o% \7 U( a: ~; o! ]% [' \1 [# Y7 Z
พอเราได้ออกมาเป็นฝ่ายพูดเอง เขาก็เลยสามารถช่วยเหลือเราได้เต็มที่
8 g) G! D+ C" a8 @
ลุงผู้ใหญ่บ้านก็เลยประกาศว่าหลังจากนี้พี่ยักษ์จะเป็นผู้ปกครองและรับผิดชอบดูแลเรา เพราะเราเป็นคนเลือกด้วยตัวเอง ขอให้พวกชาวบ้านไม่นินทาว่าร้ายทางฝั่งญาติเรา จะได้ไม่มีปัญหาเกิดขึ้นกันอีก
: Y: ]; y$ V" vส่วนเรื่องที่พี่ยักษ์โดนเอาไม้ตีหัว พี่เขาก็ไม่ได้เอาความอะไร
ขอแค่อย่ามายุ่งย่ามกับเราอีกก็พอ และไม่อนุญาตให้พวกญาติเราไปเข้าพื้นที่บ้านเขาอย่างเด็ดขาด ไม่งั้นเขาจะถือว่าบุกรุกทันที
5 Z7 ~# y2 s2 {' @; zพอเสร็จเรื่อง หลังจากทุกคนแยกย้ายกันไปหมดแล้ว$ U: ^# Y+ }8 T' n/ }' }
" k A# B9 v7 ]4 T" \ลุงผู้ใหญ่ก็บอกว่าให้เราอยู่ก่อน เดี๋ยวเขาจะลองติดต่อโทรหาแม่เราให้
ว่าตกลงแม่เราจะเอายังไง...เพราะก่อนแม่เราไปกรุงเทพฯ เขาก็ฝากฝังลุงผู้ใหญ่ไว้อีกทางว่าให้ช่วยดูเราด้วย , q5 Z1 t! h! F
ด้วยความที่สมัยนั้นมันไม่ได้มีโทรศัพท์บ้านใช้กันทุกหลัง 1 I8 G2 x, W6 C+ ]
ตอนนั้นทั้งหมู่บ้านรู้สึกจะมีอยู่แค่สองหลังเองที่มี
' s t" q* L* P8 z+ [. K8 o6 Z5 Q6 W* R0 cหนึ่งในนั้นก็บ้านลุงผู้ใหญ่นี่แหละที่มีโทรศัพท์
3 p, v9 Q9 ?4 _ i
จะเป็นมือถือรุ่นแรกๆ เลยที่เครื่องมันใหญ่มากๆต้องเสียบสายตลอดเวลา $ e0 s- V. \7 y1 K" W2 H( ?9 k
ส่วนใหญ่จะโทรศัพท์คุยกันได้ก็ต้องผ่านบ้านคนที่มีโทรศัพท์นี้แหละ ซึ่งเขาคิดค่าใช้บริการทั้งโทรเข้าและโทรออก... & w' A4 d( \) D5 i
พอบ้านลุงผู้ใหญ่เขามีโทรศัพท์แม่ก็เลยฝากเบอร์ที่ทำงานเขาไว้ให้ + \7 c4 O8 z( R9 i% T- u
เผื่อมีอะไรก็ติดต่อผ่านทางนี้ได้...แล้วเดี๋ยวแม่เขาจะไปใช้ตู้โทรศัพท์โทรกลับมา 8 F- Y; Q' @' ~/ d [0 F, X5 q2 h
ซึ่งปกติแม่จะโทรมาคุยด้วยทุกสิ้นเดือนอยู่แล้ว
' W- \* `& o/ {0 Y& R6 P8 E0 \จะเป็นลักษณะการที่แม่จะโทรมาหาลุงผู้ใหญ่ก่อนว่าขอคุยกับเราหน่อย แล้ววางสายไป
สักประมาณครึ่งชั่วโมงแม่ก็จะโทรมาใหม่ 9 E% @/ f) j, Y E
0 a) |$ f( u7 \2 H9 i( S: z& Y
ระหว่างที่แม่วางสายไป ลุงผู้ใหญ่ก็จะไปตามตัวเราให้มานั่งรอรับโทรศัพท์แม่ประมาณนี้
หลังจากที่ลุงผู้ใหญ่โทรไปหาที่ทำงานแม่เรา แม่เราก็ได้โทรกลับมา และคุยกับลุงผู้ใหญ่พร้อมนัดแนะว่าจะโทรกลับมาคุยกับเราอีกทีตอนช่วงหัวค่ำ
3 _! x& `/ x) D7 l: I9 Q6 m4 S C' D* w
---------
+ x/ s: D4 g$ g6 g. Q7 [/ |. Hพอใกล้ช่วงเวลาหัวค่ำ พี่ยักษ์ก็พาเรามานั่งรอรับโทรศัพท์แม่
หลังจากที่พวกเรานั่งรอกันสักพักใหญ่ๆ แม่เราก็โทรมา
M6 Q8 k* `& D% q5 I' E' g$ h' D( L8 J" @& T) D' i3 j9 K8 G
เราก็ได้คุยโทรศัพท์กันบอกตามตรงว่าทันทีที่ได้ยินเสียงของแม่& ~. R! |( I/ F- z0 v8 q) }
น้ำตาของเรามันก็ไหลออกมาไม่หยุด พี่ยักษ์ที่ยืนอยู่ข้างๆได้แต่ยืนลูบหัวเราไปมาเบาๆ
. ^' \& |* H$ S4 K4 E- Z0 a/ n
, T" C2 G1 R% Y+ n! E' sจำได้ว่าเราแทบเล่าอะไรให้แม่ฟังไม่ได้เลย เพราะร้องไห้จนเสียงสะอื้นไปหมดคุยกับแม่เขาไม่รู้เรื่อง
1 ?) @2 q% y1 Q: c7 dแต่จับใจความได้แค่ว่า...เดี๋ยวสิ้นเดือนแม่กับพ่อจะมารับไปอยู่ด้วยนะพูดตามตรงว่าตอนนั้นก็รู้สึกดีใจ
0 V+ C% l) c) j, F' I/ Uพอเราเงยหน้าไปมองพี่ยักษ์ที่ก้มลงมายิ้มให้อย่างอ่อนโยน...อีกใจหนึ่งก็รู้สึกใจหายแปลกๆ...0 E; q6 \9 \# j) W
+ O( v R0 i D
--------- 0 R4 ]4 m$ j5 N9 O+ T, \
5 {& S9 ~( Q+ c9 o4 l. h" u6 d
“แม่ว่ายังไงบ้างครับหมาน้อย?” พี่ยักษ์ถามขึ้นขณะที่กำลังทายาหม่องตามตัวให้เราหลังจากที่กลับมาถึงบ้านแล้ว
; n0 S: {) r/ Q! L
& K' \$ F/ e0 N“แม่บอกว่าจะมารับตอนสิ้นเดือนฮะ...” เราตอบกลับด้วยน้ำเสียงอ่อยๆ
! c5 r6 n {- H# l* a; g% I! Z! E
! `1 I% k7 _4 C9 z“หืมมมมม มารับไปเที่ยวเหรอ? หรือมารับไปอยู่ด้วยเลย?”
6 m" L9 \' G0 ?/ V# A9 ~* I+ ?9 D7 O- ]# A+ m1 q) D
“ไม่รู้…เหมือนกันฮะ...”
6 e( m- [& G( z3 U# y; R8 L7 U9 [+ A, z( q: k! {
“เอ้า! นี่ไง มัวแต่ขี้แยร้องไห้จนคุยกับแม่ไม่รู้เรื่องเลย” พูดจบพี่เขาก็ทุบหัวเราเบาๆ หนึ่งที ทำเอาเราเผลออมยิ้มออกมา
- L( V- W2 [, \เสร็จแล้วพี่เขาก็อุ้มเราไปนั่งบนตัก! a5 d- x' }! c/ d5 u4 y
$ x' S6 L5 E5 K- y. ~+ C+ E
“แล้ว...หมาน้อยอยากกลับไปอยู่กับแม่มั้ยครับ?” พี่ยักษ์ถามพลางเอามือลูบหัวเราไปมา
7 D: p3 B, v. m- lเราได้แต่นิ่งคิด...ในใจยังไงเราก็อยากกลับไปอยู่กับพ่อแม่อยู่แล้ว แต่อีกใจมันมีความรู้สึกว่าอยากอยู่กับพี่เขาเหมือนกัน...
7 c, w' ]5 l. j7 i1 O0 j. v
7 W1 ~) S7 g8 Q: R: C$ P9 \# u“หืมมมมมม” พี่ยักษ์ก้มหน้ามาใกล้ๆแล้วเอียงคอแล้วยิ้มเล็กๆเหมือนจะถามซ้ำเพราะไม่เห็นเราให้คำตอบเขา
. g( \6 Z/ D# p- p, f
V- K- I; e$ Z" H“ผม...รักพี่ยักษ์นะฮะ แล้วก็รู้สึกอยากอยู่พี่ยักษ์มากๆ เลยแต่ผมก็อยากอยู่กับแม่ ผมคิดถึงพ่อกับแม่...”; Q0 z. D/ P. D% ~" O" A
ตอนนั้นไม่รู้คิดยังไงถึงได้ตอบไปแบบนั้น... พอมานั่งคิดดู คำว่ารักที่เราพูดกับพี่เขาในตอนนั้น+ a( N% ~% i4 i6 s) e
มันเป็นความรู้สึกแบบเดียวกับที่เรามีให้พ่อกับแม่ซะมากกว่า
; l0 @( R: @9 V( o$ J) ~+ k8 T+ g3 _
0 W# Y7 m7 s r( W/ u* \เราแค่รู้สึกไม่อยากให้พี่เขาเสียใจ ถ้าเราเลือกไปอยู่กับพ่อและแม่ ก็เลยต้องบอกว่าเราเองก็รักพี่เขาเหมือนกันนะ9 F4 V. }. u$ U+ j7 _. t* U* u8 F& E
4 [5 V* H7 x9 I4 h
พอตอบกลับไปเสร็จเราก็ลุกขึ้นสวมกอดพี่เขา
9 l" n. I+ x; C2 w7 k9 L# Aพี่เขาก็โอบกอดเรากลับ พร้อมกับเอามือลูบไปมาเบาๆ. U1 J; O* u/ A3 g( _
3 z3 b# m* C6 y+ r1 ]* V“ไม่เป็นไรครับ พี่เข้าใจ...”6 u8 e! [ s+ R, ]6 d3 M
) W4 h1 I+ f7 H) |; o
“พี่ขอกอดหนูไว้แบบนี้อีกหน่อยนะ... พี่เองก็ชอบ...% }: C6 p s$ ~6 P
อยากให้หนูกอดพี่แบบนี้เหมือนกัน อยากกลับมาแล้วเจอหนูนั่งยิ้มอยู่ที่บ้านแบบนี้ตลอดไปจังหมาน้อยของพี่...”
6 v5 y0 m& {& j. c6 [7 T8 T
7 |1 d! d6 |/ P4 hพอเราได้ฟัง มันก็ทำให้น้ำตาของเราไหลออกมา
/ P3 [7 |" M. e$ s- y; Dมันรู้สึกจุกและเจ็บกับคำพูดของพี่เขา พี่เขาพูดเหมือนเขาไม่มีใคร...' q- |+ c8 A/ q
ทั้งที่เขาก็มีพ่อกับแม่อยู่ถึงจะคนละบ้านแต่ก็อยู่ไม่ไกลกัน. u1 z4 I0 o z2 `2 T
ตอนนั้นไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมคำพูดของพี่เขาทำให้ใจเราสั่นได้ขนาดนั้น...
3 h: f% }- ^; ^
, N- _, r+ g; Y! jสุดท้ายคืนนั้นเราได้แต่นอนกอดพี่เขาไว้แน่นทั้งคืน
) v- g% v3 [6 Mเพราะนอกจากพ่อกับแม่แล้วก็มีพี่เขานี่แหละที่ทำให้เรารู้สึกไว้ใจและรู้สึกดีเวลาอยู่ด้วยมากขนาดนี้
4 z p" \* I6 s+ z( P; _" h: e2 ]0 N% \) D2 E
คิดถึงกี่ครั้งก็ยังรู้สึกขอบคุณพี่เขาจริงๆ | 
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2022-4-5 04:44:53
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2022-4-5 04:50:13
โพสต์ 2022-4-5 05:05:48
โพสต์ 2022-4-5 06:01:48
