แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Vitamin25 เมื่อ 2022-4-5 04:44 ' s2 @& s6 U" t$ r6 Z* v; O5 w" [9 K
9 a5 B+ ~ _) e
***ตอนนี้เป็นการเล่าเรื่องปัญหาภายในครอบครัวของเราซะส่วนใหญ่ 6 {% G8 W2 h; h$ u
ใครที่ไม่ชอบอ่านอะไรแบบนี้ สามารถข้ามไปรออ่านตอนหน้าได้น้า เตือนไว้ก่อนเน้อ... ไม่อยากให้เสียเวลาอ่านจ้า***
" X4 @7 K' W* m
* q8 F8 J E0 p8 P1 R ----------- 5 C. p* z( ]; y+ }( F% [
หลังจากที่พี่ยักษ์กับพี่เมฆออกไปแล้วเราและพี่บัวก็ขึ้นมาดูทีวีข้างบนบ้าน
3 S, l. \4 ]( `3 s, ?3 nตอนนั้นด้วยความที่พี่บัวเขาเป็นสายละครพื้นบ้านจักรๆวงศ์ๆก็เลยต้องสลับช่องกันดูเวลาที่ช่องการ์ตูนโฆษณา
' f) i* K* J& ^2 l8 S& Aถึงจะไม่ได้ออกไปเล่นด้วยกันแต่อย่างน้อยได้นั่งคุยเล่นด้วยกันไปเรื่อยก็ยังดีตามภาษาเด็ก' {3 N, C$ D, `
Y5 T3 j, {' s0 y$ Pหลังจากนั้นสักพักใหญ่เราก็ได้ยินเหมือนเสียงคนเดินขึ้นบันไดมาแต่เป็นเสียงเท้าที่หนักมากเลยเดินออกไปดู
/ e- J+ X( ]- Y& zแต่ใบหน้าของคนที่เราเห็นกลับเป็นอีกคนหนึ่งที่ตอนนั้นเรารู้สึกไม่อยากเจอมากที่สุด
" d8 r) _7 u0 H4 A. J7 ]' C; i! I, y& m! A3 Y! O4 z/ H6 M* o' l4 e
ป้าอัญ...+ z' g3 B9 L/ E* p' b
2 P5 B6 f4 [+ I4 U+ l
คนที่มีศักดิ์เป็นป้าแท้ๆ ของเรา เป็นพี่สาวคนโตของแม่...
3 ]' M$ r5 j9 ?6 c1 E
: ]0 b8 D2 a& ?6 C, }; S“ไอ้มิน! มึงมาอยู่นี่ทำไม!!ทำไมมึงไม่อยู่กับยาย!!!”ป้าอัญเดินขึ้นมาด้วยสีหน้าบึ้งตึงพร้อมกับชี้หน้าด่าทันทีที่เห็นหน้าเรา( q3 W9 e. Q; o; a, ` g
8 E- g* c% w4 U3 v; z# V' M0 O
เราได้แต่ยืนตัวสั่น และไม่กล้าตอบอะไร; C* n' J @: Q/ B) \) C3 N6 z `
' \2 Z1 L8 |- w" v) l( N+ d“กูถามว่าทำไมไม่อยู่กับยาย! มึงอย่าทำตัวมีปัญหาเหมือนแม่มึงได้มั้ย?!!” ป้าอัญเดินเข้ามาใกล้พร้อมกับกระชากแขนเรา เราได้แต่ยืนตัวสั่นเพราะความกลัว กลัวจนอยากจะร้องไห้ออกมาแต่เราต้องพยายามข่มใจตัวเองไว้) [ w" E( I' I1 _& |
ไม่งั้นเราจะคุยกับเขาไม่รู้เรื่องและโดนลากตัวกลับไปง่ายๆ แน่
5 L& h1 K$ r$ ?9 K7 [# E% x2 \/ c3 s2 {; O/ o1 Z
“มิน...อยากอยู่กับพี่ยักษ์...”เราทำได้แต่ตอบกลับไปสั้นๆ ตามที่เคยคุยตกลงกับพี่ยักษ์เขาเอาไว้
: c5 a/ w# B- I/ Pแต่การที่อ้าปากตอบกลับไปแค่นั้นก็ทำให้เราเสียงสั่นมากจนน้ำตาแทบจะไหลออกมา
. ?1 ?, _& g4 I/ i' M4 ]8 U* N- z3 m1 @/ O
“ป้าคะ พี่ยักษ์เขาให้มินอยู่ด้วยจริงๆ นะ” พี่บัวเดินออกมาช่วยพูดพร้อมกับมายืนใกล้ๆ เหมือนจะดึงตัวเราออกไป& `0 j& y0 B3 ~# L
. ]% w. R' X& D+ S# _0 `# Sแต่เหมือนว่าป้าอัญจะไม่ได้สนใจอะไรแกฟาดฝ่ามือที่หนาใหญ่แกของมาที่กลางหลังของเราจนดัง “อ๊อก”* |% Y! g, m' Y* o7 S* d* W
มันเจ็บและจุกมากจนทำให้เราล้มหน้าคว่ำลงกับพื้น
9 T3 z1 D- |) H! X3 p1 d4 k3 \
0 B# ^ c$ ?( a6 I; J7 V3 ^) kตอนนั้นพูดตามตรงว่าเรากลั้นน้ำตาเอาไว้ไม่อยู่แล้วมันทั้งเจ็บและกลัวแต่เราพยายามกลั้นเอาไว้ไม่ให้สะอื้นออกมา
: ~- u0 ]. n8 }* [+ y9 O
5 B/ ?- R# _' O& w) E4 y$ E“มึงไปเก็บของเดี๋ยวนี้!แล้วกลับไปกับกูซะไอ้เด็กเหี้ย!!”
7 Y3 i9 k4 h8 `) S! ]9 g) W2 w) T2 J) [' c: g2 M8 ~6 \% ?! l( ]
“...มิน...อยากอยู่...กับพี่ยักษ์...นะป้าอัญ..มินขออยู่กับพี่ยักษ์...”เราพยายามพูดออกไปเพื่อยืนยันคำพูดเหมือนเดิม เพราะเราสัญญากับพี่เขาไว้แล้ว
; f, z6 L1 p9 t9 h) e# F, F7 m6 s( s8 x$ |
แต่เหมือนว่าอีกฝ่ายจะไม่ฟังและไม่เข้าใจอะไรเลย... ป้าอัญเดินมาทั้งหยิก ทั้งทุบทั้งตีจนเราเจ็บและกลัวมาก ทนไม่ไหวจนต้องร้องไห้โฮออกมา
: F& S: i6 d+ D d" s
1 J; ]3 N0 c/ M$ q: ]1 c" g
; l O9 b- ?; {พี่บัวก็พยายามจะมาช่วยแต่ด้วยความที่พี่เขาก็ยังเด็กทำให้ช่วยอะไรไม่ได้มาก- f5 ]4 q+ k0 W0 S0 ]( i& N8 H& f* V
: c1 }/ F# O2 u; rหลังจากนั้นป้าอัญก็ลากเราเข้าไปในห้องแล้วยืนคุมบังคับให้เราเก็บของใส่กระเป๋าและไปกับแก2 L4 m# C; ~' H% Q& k! s7 p
ตอนนั้นเราพยายามค่อยๆ เก็บของให้ช้าที่สุด อย่างน้อยก็ถ่วงเวลา ในใจก็หวังลึกๆว่าพี่ยักษ์อาจจะกลับมารับเราเร็วกว่าตอนเที่ยง... @/ s1 J7 ?" r' i5 U3 d7 _" z8 z
แต่พอเห็นเรามีท่าทีชักช้า...ป้าอัญก็ลงมือตีเราอีกและกำชับว่าให้เราเก็บเร็วๆ...
# x8 P0 k( K6 k7 {' o. G1 U% B' H) i( ^7 R
ตอนนั้นเรากลัวมากได้แต่หันไปมองพี่บัวที่มาช่วยเก็บของอยู่ข้างๆ9 i; ~: R& p& ]9 M( M7 S: Z
0 V; f9 v9 O* E$ B) B* W3 g$ g4 v
สุดท้ายเราได้แต่หอบของพะรุงพะรัง แล้วเดินตามป้าอัญกลับไปที่บ้านของยายโดยมีพี่บัวเข็นรถจักรยานแล้วคอยเดินอยู่ข้างๆ 5 {6 U" Z6 w1 v# v. f
ได้แต่หันหลังกลับไปมองที่บ้านพี่ยักษ์...อยากให้พี่เขากลับมารับเราก่อนเวลาจัง
4 P* R; L/ J8 W( }4 z8 R: oเรารู้สึกกลัวมากๆ กลัวว่าถ้ากลับไปถึงบ้านยายแล้วเราจะต้องเจอสิ่งที่น่ากลัวมากกว่านี้ถ้าไม่มีพี่เขาอยู่ด้วย...
1 r' g( k' M4 Q- _7 w
6 ?$ M& D, N/ p. e0 kและมันก็จริงอย่างที่เราคิด...
( [: M# t# }3 g( n& wพอไปถึงบ้านของยายบรรดาป้าๆ และลูกพี่ลูกน้องของเราที่โตแล้วมายืนรวมรอกันอยู่ที่บ้านป้าห้าถึงหกคน * [# r3 ?- T" ~2 S1 s) T
มองเขาไปไม่เห็นมีใครสักคนเลยที่เราจะวิ่งเข้าไปหาและขอความช่วยเหลือได้...
! M* I" i. D, o6 V: E! z; `7 w8 D7 A, T- x2 H
เรายืนอยู่หน้าทางเข้าไม่กล้าเดินเข้าไปก่อนที่ป้าอัญจะกระชากแขนกึ่งจิกเล็บเข้าไปทำให้เราเจ็บมาก จนต้องยอมเดินตามเข้าไป , D! H% d4 z$ M7 i8 g5 B; R- G0 H
“มึงกลับมาทำไมไอ้มิน!ออกไปจากบ้านกูเลยนะ!!”พอพูดจบยายก็เอาไม้ฟืนที่อยู่ใกล้ๆเขวี้ยงมาทางเรา
9 T6 k9 a8 p( C; E( Iบอกตามตรงนะตอนนั้นเราไม่รู้สึกเจ็บเลย มันรู้สึกเจ็บจากข้างในมากกว่ามันรู้สึกแย่และเสียใจจนอธิบายไม่ถูก
2 ?) o: @% R+ e8 K+ _2 ^8 sทำไมต้องทำรุนแรงกับเราขนาดนี้ด้วย...
+ }. f/ s) {" B- n% |3 T9 {: h+ H4 i9 i
เราทำอะไรผิดหรอ?
) \4 g, S% }; u$ T' E9 o' }, ^# u' Z* ^( c0 r( q) g/ v$ M7 Z8 V* A
เราได้แต่ก้มหน้าร้องไห้โดยมีพี่บัวมายืนโอบไหล่อยู่ข้างๆ อย่างน้อยก็ยังมีพี่บัวนี่แหละที่คอยอยู่ด้วย
( m8 _% Y, B, \ m' }. e* Z/ @ถึงพี่บัวเขาจะช่วยปกป้องเราจากคนพวกนี้ไม่ได้แต่อย่างน้อยการที่พี่บัวเขาอยู่ข้างๆ1 \* c) ]8 i1 I; N' L
ก็ทำให้เรารู้สึกดีและปลอดภัยขึ้นสักเล็กน้อยก็ยังดี...
$ d4 Z, p& ^0 C. n0 A6 q6 O! b6 c, l
หลังจากนั้นเราก็โดนบรรดาญาติๆ รุมด่า
สาเหตุก็มาจากเพราะเรา ทำให้พวกชาวบ้านมาต่อว่าพวกเขา, @" L) b. e- i* `: Y
ว่าแค่เด็กคนเดียวยังเลี้ยงไม่ได้เลยแถมเป็นลูกหลานตัวเองแท้ๆ ปล่อยให้ไปอยู่กับคนอื่น
9 u0 m: D2 R2 Q6 F
$ b% y4 o4 W4 C# K4 `5 ?! u8 m
ขออธิบายตรงนี้หน่อยว่า การที่ชาวบ้านเขามาคอยต่อว่า หรือคอยแขวะพวกญาติๆ เกี่ยวกับเรื่องเลี้ยงดูเรา ชาวบ้านพวกนั้นเขาก็ไม่ได้ว่าเป็นห่วงเราหรืออะไรนะ... , e' ?. Y! a1 U
แต่ว่าชาวบ้านบางคนในอดีตเคยมีปัญหาบาดหมางขุ่นข้องหมองใจกับทางบ้านยายเราอยู่แล้ว พอเขารู้ว่าจุดนี้สามารถเอามาแขวะได้ เขาก็เลยคอยแซะอยู่เรื่อยๆ ทำนองว่าแค่หลานคนเดียวบ้านนี้ก็ไม่มีปัญญาเลี้ยงได้ ต้องให้คนอื่นเอาไปเลี้ยงอะไรประมาณนี้...
4 S8 }) {2 G3 v1 O% uแต่มันก็เป็นความจริงด้วยแหละว่าไม่มีใครอยากเลี้ยงเราหรอก... บรรดาป้าๆ เขาก็มีลูกอยู่แล้ว แถมแม่เราไม่สามารถส่งเสียค่าเลี้ยงดูให้ในจำนวนเงินที่พวกเขาพอใจได้ (ก็คือค่าจ้างเลี้ยงนั่นเอง) เลยไม่มีใครอยากได้เราไปเลี้ยง สุดท้ายเราเลยต้องอยู่บ้านตัวเอง แม่แค่อาศัย กึ่งๆ ฝากยายให้ช่วยดูแลเราตามที่เล่ามาตอนต้น
“ก็ให้มันกลับมาอยู่กับยายนั่นแหละ อย่ามีปัญหาให้มาก ถ้าอยู่ไม่ได้ก็โทรตามเรียกให้แม่มันมาเอาไปเถอะ”
: L. f- s3 w% h หนึ่งบรรดาญาติของเราพูดขึ้นมา3 [' @ |8 G/ n* }
0 x4 m+ B4 E! H* X“…มิน...จะอยู่กับพี่ยักษ์ฮะ” เราได้แต่ก้มหน้าตอบกลับไปไม่กล้าเงยหน้ามองคนพวกนั้น
7 T/ o0 ^$ c# r+ U: cทั้งที่เสียงยังสั่นกลัวแล้วน้ำตาก็ไหลคลอเบ้าอยู่แบบนั้น7 x% y( N9 Z5 m4 H Q! X
0 E, z0 V. s% M" _
“กูขอสักทีเถอะ พูดขนาดนี้แล้วมันยังไม่เข้าใจอีก! ไอ้เด็กเหี้ย!!”
* R- n0 s: i" ~7 fป้าอัญยกเท้าขึ้นถีบจนตัวเราล้มลงตอนนั้นเราไม่เข้าใจจริงๆ ว่าทำไมป้าเขาต้องโกรธแค้นเราขนาดนี้$ c4 @" f# f6 O6 x, O
( y# D; E a+ a8 l
ตอนนั้นเราที่ล้มลงกับพื้นได้แต่นอนร้องไห้ แล้วทำได้แค่เพียงร้องเรียกหาแม่...: T; k& A- w* f: b+ i3 l
พอนึกถึงภาพนี้ทีไรก็รู้สึกสงสารตัวเองมาก
5 N/ ]8 i: v/ B" {* a- f2 U) {8 \% Q, W* z3 Q' x( ?# Q: K
พี่บัวเข้ามาพยุงตัวเราลุกขึ้นแล้วพาเราเดินกลับเข้าไปที่บ้านก่อนจะล็อคประตู
9 o, {' v4 w' }$ k/ ^& d
) W4 K0 K1 Y9 S. vเรายังได้ยินเสียงด่าทอตามไล่หลังมาเป็นระยะๆ! g/ a j4 f+ _: u( z; q& \
พร้อมกับเสียงที่พวกเขาคุยตกลงกันเสียงดังอยู่; n% [* U9 u i7 \
3 k; e, z) A* G, A- l) rเหมือนจะเกี่ยงกันไปมา ว่าใครจะเอาเราไปเลี้ยงจะได้ไม่ต้องโดนคนอื่นเขาว่า...
5 k4 f4 Y( h0 z* b
/ m9 Z* B; V+ U2 Fเรานั่งร้องไห้พร้อมกับมองนาฬิกา เมื่อไหร่จะถึงตอนเที่ยงสักที...
$ k% T1 T( x+ O' n8 zถ้าพี่ยักษ์กลับมาที่บ้านแล้ว พี่เขาจะรู้มั้ยนะว่าเราอยู่ที่นี่แล้วเขาจะกลับมารับเราหรือเปล่าในใจมันเริ่มคิด และกลัวไปต่างๆ นานา/ e8 R( T; W. p. }: o
3 W$ C0 t. C% t# K6 K2 H, gตอนนั้นได้แต่คิดว่าถ้าเราเลือกที่จะไปหาปลากับพี่ยักษ์ตั้งแต่ทีแรกไม่มัวมานั่งดูการ์ตูนเราคงไม่ต้องมาเจอเรื่องแบบนี้...
! `: D3 [1 z$ H3 a$ E0 o! d6 @3 c7 x7 B, n# l) k# T2 T
---------
B1 p" Q5 r. Y) Bเราสะดุ้งตื่นขึ้นหลังจากหลับไปพักใหญ่ได้ยินเหมือนเสียงเร่งเครื่องรถมอเตอร์ไซค์บิดมาดังมากจากที่ไกลๆ จนมาจอดที่หน้าบ้านเรา
+ G% z4 f0 h5 }6 t" n2 aมันคล้ายกับเสียงรถมอเตอร์ไซค์ของพี่ยักษ์ แต่พอเสียงมันถูกเร่งเครื่องจนดังมากเราเลยไม่ค่อยมั่นใจเท่าไหร่
* A& ~& I# ~0 T, S1 j. g: fแต่ขอให้เป็นเสียงของรถมอเตอร์ไซค์พี่ยักษ์เถอะ...% ]# u/ n: r( |8 n3 v
2 c) L" M. k! i4 Q' U0 ~สักพักก็ได้ยินเสียงเอะอะดังขึ้นมาจากทางบ้านของยาย
9 C; P: o# o$ y: t m% Q4 p ]และได้ยินเสียงด่าทอ พอเราได้ยินว่ามีชื่อพี่ยักษ์อยู่ในคำด่าพวกนั้น. _$ k4 \1 E k; T/ o/ B
เรารู้สึกดีใจมากเลยรีบเปิดประตูออกไปก็เจอหน้าพี่เขาที่กำลังเดินเข้ามาพอดี1 i3 X' z$ B k8 F' l
+ M( t4 i2 b2 a, K9 y2 x
ตอนนั้นมันรู้สึกดีใจมากๆ เราเลยวิ่งไปกอดพี่เขาพี่ยักษ์เลยอุ้มเราขึ้นไปแล้วเช็ดน้ำตาให้
, b" n$ L3 x. U) {7 I* O7 B6 h$ T9 I) ~5 W8 Q
“พี่ยักษ์...พวกยายแล้วก็ป้าตีมินใหญ่เลยค่ะ ทั้งหยิก ทั้งตีเลย”
ยังที่เราไม่ทันจะพูดอะไร พี่บัวก็รีบออกจากบ้านตามมาแล้วฟ้องพี่ยักษ์ 2 F4 k+ r) J* g. ]# B: Z: m- q
ทำให้พี่ยักษ์เปิดดูตรงแขนเสื้อและใต้เสื้อเราทั้งหน้าและหลัง
1 g v( H, E9 r. _$ Kพอพี่เขาเห็นรอยช้ำพวกนั้นสีหน้าพี่เขาก็นิ่งไป... พร้อมกับวางเราลงแล้วบอกให้เราไปเก็บข้าวของและให้เดินไปรอที่รถ
8 ^" p; v- u/ o9 L7 i& n7 T0 r. k$ X" t r) y
“มีปัญหาอะไรพวกมึงก็มาเคลียร์กับกูดิวะ!!! จะไปยุ่งกับเด็กมันทำไม!!!!”. v1 n' ~9 v2 Y7 {
พี่ยักษ์เดินไปตะคอกใส่หน้าพวกยายและป้าๆ
i* L7 N3 Z& @' Kทำให้บางคนก็หน้าถอดสีทันที
r. c, w8 @- }: m* _- s9 v M# E+ f. F6 g+ m
“มึงจะทำไมไอ้ยักษ์?! มึงจะทำอะไรพวกกู!!” ป้าอัญพูดจบก็เดินหยิบไม้หน้าสามขึ้นมา
- h8 N7 \& x5 |แล้วเดินเอาไม้มาตีหัวพี่ยักษ์แรงมาก ...ตอนนั้นถือว่ายังดีที่หัวพี่เขาไม่แตก/ S" n) e- i0 U! y4 w# a
/ S- D5 ~' C/ X& Kเราได้แต่ตกตะลึงเพราะคิดว่าป้าเขาจะแค่หยิบไม้มาขู่เฉยๆ ไม่คิดว่าจะเดินมาตีพี่เขาแบบนี้+ u0 o' ^7 v: V% R6 Z% O- R+ Q
8 O# H U- y k. A' Q3 e, N
พี่บัวพยายามดึงเราเอาไว้ไม่ให้เข้าไป เพราะเดี๋ยวจะโดนลูกหลง
V- ~) J/ w8 Z+ B R, @ตอนนั้นพูดตามตรงว่าเราก็ทำอะไรไม่ถูกเหมือนกันไม่รู้เลยด้วยซ้ำว่าต้องทำยังไงดี...
* {- o2 x" `( L P* a3 e4 @' D1 S& o# y* H/ i5 R, c
พี่ยักษ์ไม่ได้ตอบโต้อะไรกับไปได้แต่จับและกระชากไม้หน้าสามออกมาจนหลุดมาอยู่ในมือเขา
7 Q& m& `6 w) c; T& z+ L. a2 z- q- U0 I6 Z
“ช่วยด้วย! ไอ้ยักษ์มันหน้าตัวเมีย มันจะตีคนแก่ มันจะตีผู้หญิง!!”3 v3 T1 t9 b- n9 H
ป้าอัญตะโกนลั่นพร้อมกับเข้าไปทุบตีพี่ยักษ์ ทั้งที่พี่เขาได้แต่แค่ยืนยกมือปัดป้องเฉยๆ และมีไม้ในมือที่พึ่งแย่งมาจากป้าอัญ สักพักพวกบรรดาญาติพี่น้องสี่ห้าคนเราก็กรูกันเข้ามา
4 V' W+ g' i z/ f: P4 c1 }, X
ตอนแรกเรานึกว่าพวกนั้นจะมาช่วยเอาตัวป้าอัญออกไป...& I" S3 x4 u9 i3 R# Y) ~/ W/ ~
ที่ไหนได้พวกนั้นกลับรุมทุบตีทั้งจิกทั้งข่วนรุมทึ้งกันอยู่แบบนั้น แต่พี่เขาก็ทำได้แค่ผลักออกและปัดมือป้องกันตัวจากพวกนั้นเพียงอย่างเดียว
( s# c5 Z+ b$ Q3 Q. H/ Oไม่ได้ลงไม้ลงมือทำอะไรอย่างที่พวกนั้นแหกปากโหวกเหวกโวยวายเหมือนตัวเองโดนทำร้าย...
, w, }$ T6 w9 A. u# m u! G0 X% ^" w
ย้อนนึกถึงมันกี่ทีมันก็เป็นภาพความทรงจำที่ทำให้เราเจ็บใจมากๆ
# A* v- t! P% F1 Z: E# ~( yเพราะถ้าเป็นตอนนี้ละก็...นี่ก็พร้อมชนเหมือนกันแหละ
( a; z3 M! X( b, \+ P1 X" c# Hแต่ตอนนั้นเราช่วยอะไรพี่เขาไม่ได้เลยมันเป็นภาพที่ดูโหดร้ายป่าเถื่อน และยิ่งทำให้รู้สึกว่าเรารังเกียจครอบครัวนี้มาก...
* s$ p! E, @ U
/ n% f5 ~5 }' T& N, \) }พูดตามตรงว่าตอนนั้นเรายืนดูอยู่มันเจ็บหัวใจอย่างบอกไม่ถูกที่ช่วยอะไรเขาไม่ได้+ p! b( f5 n9 A6 m3 A8 z& x8 u
เราไม่รู้เลยว่าจะต้องทำยังไงต่อไปดีจะช่วยพี่เขายังไง...
. }2 R3 ~2 _! f( B( A8 P
2 u, P' E. r; D6 W! E, A# Gในตอนที่ยังเป็นเด็กทุกอย่างมันดูตัดสินใจยากมากจริงๆ
1 Y" L$ O% \% v+ T2 O6 J
แต่สุดท้ายเราก็เลือกที่จะวิ่งไปหยิบไม้ที่ใช้สอยมะม่วงเป็นไม้ไผ่แท่งเรียวยาวสูงประมาณสามถึงสี่เมตร5 u* L) y6 f6 F0 x
& c1 z; G8 k, j) f8 g$ Y- e
เราตัดสินใจยกไม้ไผ่นั้นฟาดลงไปที่พวกนั้น... ถึงมันจะเป็นการกระทำที่ถ้าหากใครมองดูเราก็คงกลายเป็นเด็กที่ก้าวร้าว และดูไม่ดีไปเลยที่ทำร้ายญาติตัวเอง แต่เราทนดูพี่เขาถูกรุมทำร้ายต่อไปไม่ได้แล้วจริงๆ 2 i/ b2 T1 O7 Z1 y% g
ซึ่งพอมันผ่านมาแล้ว มองย้อนกลับไปอย่างน้อยก็รู้สึกดีและขอบคุณตัวเองที่วันนั้นเราตัดสินใจทำแบบนั้น...
2 o, q% H3 y+ k3 z7 M7 K6 {4 w/ F( x/ r
พี่ยักษ์หันมามองเรา สีหน้าพี่เขาดูตกใจพอสมควรที่เห็นเราทำแบบนั้น- u( n" S* J: g- j u
ตอนนั้นพวกป้าพอโดนตีก็หันมาด่าเราว่าไอ้เด็กเลว เด็กเนรคุณต่างๆนานา พอพวกเขาจับไม้ไผ่นั้นได้ก็กระชากแย่งไปแล้วจะยกไม้ฟาดเราคืน
1 k! n& J) d$ O2 o2 {8 b. Y
2 W: x/ \. X1 ~" K7 p* kพี่ยักษ์เลยผลักพวกนั้นออก ด้วยความที่พี่เขาตัวใหญ่อยู่แล้ว* S- l8 l7 f+ w
พอออกแรงผลักพวกนั้นบางคนที่ไม่ได้ตั้งหลักก็กระเด็นถอยหลังตูดจ้ำเบ้ากับพื้นไป
2 `# `+ j) q# W& l. c) H
9 P+ L7 t3 R" T2 i! J( _8 Y“พวกมึงจะตบจะตีกูยังไงก็ได้! แต่อย่าทำเด็ก!! อย่าหาว่ากูไม่เตือน!!! คราวนี้ไอ้ยักษ์นี่แหละจะเป็นหน้าตัวเมียจริงๆ ให้ดู!!!!”
: R5 H* J1 a: C+ zพี่ยักษ์เดินมาอุ้มเราไว้แล้วหันไปตะโกนลั่นด่ากลับไปเสียงพี่เขาดังมากจนเราเองก็ยังสะดุ้ง
E* Z# ?' X$ _# D) l! ?
( M5 I# Z- H2 p5 e% Sพวกนั้นพอเห็นว่าพี่ยักษ์เริ่มจะโมโหและเอาจริง ก็ไม่มีใครกล้าเข้ามาอีกแล้ว+ U& {5 b' W( A/ w3 i+ B
- `5 L. C' B! Y" G& J# y
ได้แต่ด่าและไล่ให้เอาเราออกไป...3 e ?, m# w7 b' k2 z8 C; J; M% n3 d
2 f4 w* x6 i" s' a2 l
หลังจากนั้นพี่ยักษ์ก็บอกให้พี่บัวกลับบ้านไปก่อนแล้วก็พาเราขึ้นรถมอเตอร์ไซค์ขี่กลับมาที่บ้านเขา
# X/ v# N' m: U: z5 k$ B5 ~0 f) t. R3 N% Q
ระหว่างทางเราสังเกตเห็นมีพวกชาวบ้านชะโงกหน้าออกมาดูกันหลายคน5 p* q/ O* b7 Z' R
บางคนก็ออกมายืนอยู่หน้าบ้านแล้วหันมามองทางบ้านเราคิดว่าเขาคงได้ยินเสียงที่พวกเราทะเลาะกันแน่ๆ...
6 t- j% e) Z2 I' @0 u) c2 c& F% K+ v; o3 m9 n7 V0 `
---------
' ~0 y7 ?3 l) ?; R$ G2 F5 y* w
3 U* Y# H+ Z" B5 _: Iสุดท้ายก็จบลงที่การเคลียร์กันที่บ้านของผู้ใหญ่บ้านโดยที่ทางฝั่งญาติฝั่งยายเรา เขาไปแจ้งผู้ใหญ่บ้านว่า พี่ยักษ์บุกมาทำร้ายร่างกายเขาถึงที่บ้านแล้วก็ยังพาตัวเราไปอีก (พูดเหมือนหวงมากรักมาก)
% I K$ z, f, i3 }พอพี่ยักษ์พาตัวเราไปถึง ตอนนั้นมีชาวบ้านหลายคนเริ่มมาออกันที่บ้านผู้ใหญ่ด้วย
5 P* F. e! W# l
เพราะนานๆ ทีจะมีเรื่องเกิดขึ้น...ชาวบ้านที่รู้เรื่องก็ต้องมารอฟังกันเป็นธรรมดา 1 E9 o) }, F' U5 l$ b
แต่ยังดีที่ลุงผู้ใหญ่เขาเลือกที่จะถามและฟังความจากเราเป็นหลักเราเลยเล่าความจริงทุกอย่างให้ฟังทั้งหมด...
% v6 L: `5 m7 f8 A) ?ว่าพี่ยักษ์ไม่ได้ทำร้ายอะไรพวกญาติเราเลย มีแต่พวกญาติเราต่างหากที่ลงมือทุบตีจิกข่วนพี่ยักษ์
% [4 T% p* Q5 G, D2 |2 Nจนรอยแผลพวกนั้นเต็มแขน เต็มคอพี่เขาไปหมด
" P2 ~6 h5 C. N$ h' E {, Y
: W8 G3 z9 S7 R9 ^% ?ในเมื่อเราเองก็ไม่อยากอยู่กับญาติๆ และคงกลับไปอยู่ร่วมกันไม่ได้อีก แล้วเพราะเราดันเล่าความจริงทุกอย่าง
: i7 S9 I1 _9 d8 f% m8 Y+ t7 q
ซึ่ง...มันตรงกันข้ามกับที่พวกเขาเล่า และเหมือนหักหน้าพวกเขาไปหมดแล้ว... - O8 c# x! d( W c# n
8 h! ]# ^7 A* B+ p2 I& q0 n9 sอันที่จริงปัญหาพวกนี้ เรื่องในบ้านของเรา ลุงผู้ใหญ่เขาก็พอจะรู้อยู่แล้วแต่เขาไม่อยากจะพูดอะไรมาก
4 M; T3 _. v3 u% K9 e0 Wเพราะมันกึ่งๆ เป็นปัญหาครอบครัวคนนอกไปยุ่งมากก็ไม่ดี
# b* Q4 v6 M: ~% W; v Eพอเราได้ออกมาเป็นฝ่ายพูดเอง เขาก็เลยสามารถช่วยเหลือเราได้เต็มที่
; ?+ p, l2 w) p+ J+ I9 c) Tลุงผู้ใหญ่บ้านก็เลยประกาศว่าหลังจากนี้พี่ยักษ์จะเป็นผู้ปกครองและรับผิดชอบดูแลเรา
เพราะเราเป็นคนเลือกด้วยตัวเอง ขอให้พวกชาวบ้านไม่นินทาว่าร้ายทางฝั่งญาติเรา จะได้ไม่มีปัญหาเกิดขึ้นกันอีก 8 e7 L' r$ N9 W' u6 Y9 |
ส่วนเรื่องที่พี่ยักษ์โดนเอาไม้ตีหัว พี่เขาก็ไม่ได้เอาความอะไร ขอแค่อย่ามายุ่งย่ามกับเราอีกก็พอ และไม่อนุญาตให้พวกญาติเราไปเข้าพื้นที่บ้านเขาอย่างเด็ดขาด ไม่งั้นเขาจะถือว่าบุกรุกทันที 6 ]+ L, I3 t! W8 Y% Y
พอเสร็จเรื่อง หลังจากทุกคนแยกย้ายกันไปหมดแล้ว1 {: S. f! _8 Z! M" |* ~
' v+ T0 K. ]6 V9 Jลุงผู้ใหญ่ก็บอกว่าให้เราอยู่ก่อน เดี๋ยวเขาจะลองติดต่อโทรหาแม่เราให้ ว่าตกลงแม่เราจะเอายังไง...เพราะก่อนแม่เราไปกรุงเทพฯ เขาก็ฝากฝังลุงผู้ใหญ่ไว้อีกทางว่าให้ช่วยดูเราด้วย 4 w6 ~& _4 \, F. q1 C) x# Y/ P; v* C- g
ด้วยความที่สมัยนั้นมันไม่ได้มีโทรศัพท์บ้านใช้กันทุกหลัง 0 R/ N, X( g- g5 ~/ f. o* l
ตอนนั้นทั้งหมู่บ้านรู้สึกจะมีอยู่แค่สองหลังเองที่มี. t6 Y6 m6 v/ M1 v( O: q7 z
หนึ่งในนั้นก็บ้านลุงผู้ใหญ่นี่แหละที่มีโทรศัพท์ 0 k" R( ?4 f: `
จะเป็นมือถือรุ่นแรกๆ เลยที่เครื่องมันใหญ่มากๆต้องเสียบสายตลอดเวลา
' [! S6 L. Y! D! S5 i7 O0 v4 O, Bส่วนใหญ่จะโทรศัพท์คุยกันได้ก็ต้องผ่านบ้านคนที่มีโทรศัพท์นี้แหละ
ซึ่งเขาคิดค่าใช้บริการทั้งโทรเข้าและโทรออก...
/ u) t/ p4 z/ o8 I& }$ ?, _
พอบ้านลุงผู้ใหญ่เขามีโทรศัพท์แม่ก็เลยฝากเบอร์ที่ทำงานเขาไว้ให้ - }8 y' u0 |6 w+ c# I t: E4 A
เผื่อมีอะไรก็ติดต่อผ่านทางนี้ได้...แล้วเดี๋ยวแม่เขาจะไปใช้ตู้โทรศัพท์โทรกลับมา
7 R: @2 x. \2 O; z
ซึ่งปกติแม่จะโทรมาคุยด้วยทุกสิ้นเดือนอยู่แล้ว
: L4 j H+ h2 `$ d( U- T# \จะเป็นลักษณะการที่แม่จะโทรมาหาลุงผู้ใหญ่ก่อนว่าขอคุยกับเราหน่อย แล้ววางสายไป
สักประมาณครึ่งชั่วโมงแม่ก็จะโทรมาใหม่
9 n5 V8 Q. `0 `/ P! h* s! w
4 Y' b+ j. d) S! F, `& N ระหว่างที่แม่วางสายไป ลุงผู้ใหญ่ก็จะไปตามตัวเราให้มานั่งรอรับโทรศัพท์แม่ประมาณนี้
หลังจากที่ลุงผู้ใหญ่โทรไปหาที่ทำงานแม่เรา แม่เราก็ได้โทรกลับมา และคุยกับลุงผู้ใหญ่พร้อมนัดแนะว่าจะโทรกลับมาคุยกับเราอีกทีตอนช่วงหัวค่ำ$ F; ] y7 j# l; f' p6 r r8 |
- [1 o6 l' `- Z
---------
7 v, N6 k/ S" Q3 e$ yพอใกล้ช่วงเวลาหัวค่ำ พี่ยักษ์ก็พาเรามานั่งรอรับโทรศัพท์แม่
หลังจากที่พวกเรานั่งรอกันสักพักใหญ่ๆ แม่เราก็โทรมา
% d. M* q& k. H$ T$ O' e. ^* U& e- f H- q1 R: ~# x
เราก็ได้คุยโทรศัพท์กันบอกตามตรงว่าทันทีที่ได้ยินเสียงของแม่
2 y3 c3 g3 H+ _# y/ vน้ำตาของเรามันก็ไหลออกมาไม่หยุด พี่ยักษ์ที่ยืนอยู่ข้างๆได้แต่ยืนลูบหัวเราไปมาเบาๆ
; f2 n9 `5 m1 @2 U5 s' @# }3 @+ g" S: Q
จำได้ว่าเราแทบเล่าอะไรให้แม่ฟังไม่ได้เลย เพราะร้องไห้จนเสียงสะอื้นไปหมดคุยกับแม่เขาไม่รู้เรื่อง
9 o8 P' I9 c# \" ? M0 R x, Z& Q) jแต่จับใจความได้แค่ว่า...เดี๋ยวสิ้นเดือนแม่กับพ่อจะมารับไปอยู่ด้วยนะพูดตามตรงว่าตอนนั้นก็รู้สึกดีใจ
u: w& c T9 S# \4 h+ gพอเราเงยหน้าไปมองพี่ยักษ์ที่ก้มลงมายิ้มให้อย่างอ่อนโยน...อีกใจหนึ่งก็รู้สึกใจหายแปลกๆ...
9 i4 _5 ?# r' i5 [/ G1 y4 r4 u9 Y; X+ g, q% a
---------
. q) D: q6 z1 [8 ^4 Y; T5 S# z" V/ n; I! k6 }8 N g' P
“แม่ว่ายังไงบ้างครับหมาน้อย?” พี่ยักษ์ถามขึ้นขณะที่กำลังทายาหม่องตามตัวให้เราหลังจากที่กลับมาถึงบ้านแล้ว1 ]1 z2 j# T) L) ]
: Z, K' M3 L9 I
“แม่บอกว่าจะมารับตอนสิ้นเดือนฮะ...” เราตอบกลับด้วยน้ำเสียงอ่อยๆ; T) W7 E/ z9 U" ~
9 R" ~2 E. [; m
“หืมมมมม มารับไปเที่ยวเหรอ? หรือมารับไปอยู่ด้วยเลย?”1 s4 t+ n* n# @5 K
5 Z" M* E7 I) k& o4 D. j0 C
“ไม่รู้…เหมือนกันฮะ...”
" s. N: J4 x8 l9 g' d, a
1 {! p' i8 ]8 z$ P# M" k“เอ้า! นี่ไง มัวแต่ขี้แยร้องไห้จนคุยกับแม่ไม่รู้เรื่องเลย” พูดจบพี่เขาก็ทุบหัวเราเบาๆ หนึ่งที ทำเอาเราเผลออมยิ้มออกมา& a5 H4 o, q2 H0 o: F
เสร็จแล้วพี่เขาก็อุ้มเราไปนั่งบนตัก
/ n7 q7 P; Q+ e7 i9 R g. b; u! B7 o, l$ F$ c
“แล้ว...หมาน้อยอยากกลับไปอยู่กับแม่มั้ยครับ?” พี่ยักษ์ถามพลางเอามือลูบหัวเราไปมา
; {5 e# W. p: l% ^+ ^เราได้แต่นิ่งคิด...ในใจยังไงเราก็อยากกลับไปอยู่กับพ่อแม่อยู่แล้ว
แต่อีกใจมันมีความรู้สึกว่าอยากอยู่กับพี่เขาเหมือนกัน...
/ g- O) H0 Y5 H! U( q2 _! _7 V% x$ M$ O) T
“หืมมมมมม” พี่ยักษ์ก้มหน้ามาใกล้ๆแล้วเอียงคอแล้วยิ้มเล็กๆเหมือนจะถามซ้ำเพราะไม่เห็นเราให้คำตอบเขา# b% b1 t9 e- m/ o' \' b3 [5 e
: y: E& s3 m1 Y. @$ O( I* D“ผม...รักพี่ยักษ์นะฮะ แล้วก็รู้สึกอยากอยู่พี่ยักษ์มากๆ เลยแต่ผมก็อยากอยู่กับแม่ ผมคิดถึงพ่อกับแม่...”
. g( n, }' b3 bตอนนั้นไม่รู้คิดยังไงถึงได้ตอบไปแบบนั้น... พอมานั่งคิดดู คำว่ารักที่เราพูดกับพี่เขาในตอนนั้น
' r& Z4 n0 S4 J" Lมันเป็นความรู้สึกแบบเดียวกับที่เรามีให้พ่อกับแม่ซะมากกว่า
+ [2 W" M! X& _+ w4 l: b, C& R
& S- X) |2 ~- j+ a$ x- sเราแค่รู้สึกไม่อยากให้พี่เขาเสียใจ ถ้าเราเลือกไปอยู่กับพ่อและแม่ ก็เลยต้องบอกว่าเราเองก็รักพี่เขาเหมือนกันนะ' k. @, S6 f2 `! y) |6 ?# \ \
4 o& ]! ?/ L0 W: R1 _
พอตอบกลับไปเสร็จเราก็ลุกขึ้นสวมกอดพี่เขา
% l" V7 a9 F7 C# k0 oพี่เขาก็โอบกอดเรากลับ พร้อมกับเอามือลูบไปมาเบาๆ9 ? w h7 s. b ]4 ~3 M
) k9 E, _' H0 h
“ไม่เป็นไรครับ พี่เข้าใจ...”( [& e% p' j) o
0 [+ {4 M4 B( b! u3 s" w3 E
“พี่ขอกอดหนูไว้แบบนี้อีกหน่อยนะ... พี่เองก็ชอบ...4 V6 p" h) ~8 r) J# n) F' r
อยากให้หนูกอดพี่แบบนี้เหมือนกัน อยากกลับมาแล้วเจอหนูนั่งยิ้มอยู่ที่บ้านแบบนี้ตลอดไปจังหมาน้อยของพี่...”
0 h3 Y% q% a# q7 P( Z/ A4 W, ]/ r# |0 z9 `3 f
พอเราได้ฟัง มันก็ทำให้น้ำตาของเราไหลออกมา
3 U2 \8 K4 R7 q6 q: F0 u+ yมันรู้สึกจุกและเจ็บกับคำพูดของพี่เขา พี่เขาพูดเหมือนเขาไม่มีใคร...
. o, ~$ I+ |$ A. cทั้งที่เขาก็มีพ่อกับแม่อยู่ถึงจะคนละบ้านแต่ก็อยู่ไม่ไกลกัน( j _6 _+ X3 [
ตอนนั้นไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมคำพูดของพี่เขาทำให้ใจเราสั่นได้ขนาดนั้น..." W' D" m c$ L0 o
4 X% |) I' ` ~7 y0 P0 B. S& J1 z9 Aสุดท้ายคืนนั้นเราได้แต่นอนกอดพี่เขาไว้แน่นทั้งคืน
: E j/ H$ e- G) Rเพราะนอกจากพ่อกับแม่แล้วก็มีพี่เขานี่แหละที่ทำให้เรารู้สึกไว้ใจและรู้สึกดีเวลาอยู่ด้วยมากขนาดนี้% m+ [+ S/ ?/ |+ [3 F' K; L
. ^* F0 D7 l+ J2 D. T$ Y1 w# z7 g
คิดถึงกี่ครั้งก็ยังรู้สึกขอบคุณพี่เขาจริงๆ | 
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2022-4-5 04:44:53
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2022-4-5 04:50:13
โพสต์ 2022-4-5 05:05:48
โพสต์ 2022-4-5 06:01:48
