ความซวยของนายโชน 3 เพื่อนเก่า

chokond

     ตกเย็นโชนกลับบ้านมาเห็นบ้านเงียบ เลยลงมือเตรียมมื้อเย็น ด้วยการทำอาหารง่ายๆอย่างไข่เจียว และผัดกะเพรา ตอนั้นเองที่ปายเดินเข้ามาในบ้าน


& z$ Q" B/ |6 n6 j6 l0 f; ]     "ทำไมกลับบ้านเย็นจัง โรงเรียนเลิกช้าหรอ"
- S: Q2 G  {9 O, {$ H     "เปล่าครับ ปกติพ่อไปรับช้าผมเลยเล่นบาสรอ"
     "อ่อ แล้วอาโป้ไปไหนล่ะ" โชนหันมองหาไม่เจอเลยถามปายที่เดินเข้าบ้านเพียงคนเดียว
8 J) o1 ^6 K8 v     "พ่อบอกว่ามีธุระเลยมาส่งผมแล้วก็ขับรถไปเลย"
     "อ๋อ แล้วนี่ปายกลับเย็นทุกวันเลยหรอ"
" \9 O' N4 g1 s1 }7 b# w     "ครับ เพราะตอนนี้ไม่มีคนขับรถ"
     "อืม งั้นให้พี่ไปรับไหมล่ะ"
8 E) z. e2 {! x: L( n9 @     "จะไม่รบกวนพี่หรอ"
     "รบกงรบกวนอะไรกัน ตอนนี้พี่ก็อยู่บ้านเราฟรีๆ แถมค่ารักษาพ่อพี่ พ่อเราก็ออกให้ พี่ไม่อยากอยู่เฉยๆน่ะ ว่าแต่ทำไมบ้านดู...." โชนจะถามปาย แต่ก็นึกเกรงใจที่มาอยู่บ้านเขาแล้วมาว่าบ้านเขาอีก เลยอึกอัก ปายที่เหมือนจะรู้
     "ก็ตั้งแต่พี่ออกไปไม่นาน พ่อก็จ้างคนสวนกับคนขับรถมาใหม่ เพราะเห็นว่าลุงเชนงานยุ่ง แต่ไม่ถึงปี พ่อก็บอกว่าคนสวนกับคนขับรถลาออก แล้วให้ลุงเชนมาขับรถแทน ผมไม่รู้ว่ามีปัญหาอะไรหรือเปล่า แต่ตั้งแต่ตอนนั้น พ่อก็ดูเศร้าๆ แต่บางทีก็โกรธ เลือดขึ้นหน้า ผมเคยเห็นพ่อเข้าออกโรงพยาบาลอยู่ช่วงนึง แต่หลังจากนั้นก็ร่าเริงเหมือนเดิม ก่อนพี่จะกลับบ้านมาไม่นานนี้เอง" พอโชนฟังก็จับจุดต่างๆและเดาว่า อาโป้อาจจะมีปัญหาเรื่องเงินก็ได้ เลยไม่ได้เซ้าซี้ถามต่อ
     
     "อืม พี่ทำกับข้าวอร่อยเหมือนเดิมเลย"
     "เวอร์ แค่ไข่เจียวกับผัดกะเพราะ"
     "เอ้า จริงๆนะ เนี่ยดู" ปายทำท่ากินอย่างมูมมามโชว์ให้ดู
     "โอเค เชื่อแล้วเชื่อแล้ว" พอทั้งคู่กินข้าวเสร็จก็มานั่งดูหนังด้วยกันที่ห้องรับแขก ปายที่รอจังหวะอยู่ พอมีโอกาสเลยฟุบตัวลงนอนบนขาของโชน โชนก็ก้มหน้ามองปายอย่างงงๆ
0 ^4 X9 y, t, g- j* R     "ผมเมื่อยอะ ขอหนุนหน่อยนะ" โชนมองปายด้วยความสับสน แต่ปายกลับยิ้มระรื่น
     "นอนดูแบบนี้จะสนุกหรอ ฮึ"
% P* N( y$ n) l4 @& H* |. }4 c     "สนุกที่สุดเลยอะ"

+ ]9 R* z" n; j9 j  }0 D, W
     แต่ดูหนังไปได้สักพัก เป็นปายที่อยู่ไม่นิ่ง มือค่อยๆลูบไล้ท่อนขาของโชน โชนก็ส่ายขาหนี ปายก็เก็บแขนนิ่ง ก่อนจะค่อยๆทำเรื่อยๆ จนรู้สึกว่าที่หัวของตนถูกบางอย่างกำลังชนอยู่
- |8 h2 i. W+ Z1 a/ J5 f2 D+ ^     "ปาย อยู่นิ่งๆสิ หนังกำลังมันส์เลย"
     แต่ปายไม่ฟัง แถมยังใช้หัวถูไถสิ่งที่อยู่เบื้องหน้าด้วยความอ่อนโยน
     "ปาย อย่าซนสิครับ ตอนเด็กๆไม่เห็นพูดยากแบบนี้เลย"
6 L3 c9 _4 z. F4 z9 k     "ก็นั่นตอนเด็ก ตอนนี้ผมไม่เด็กแล้วนะครับ"
! u) `" V. F% B) M" C     "หึ ยังไงก็เด็กกว่าพี่อยู่ดีนั่นแหละ"
     "พี่โชน....." ปายหยุดการกระทำทุกอย่างนิ่งจนโชนงง
     "......เป็นอะไร ทำมะ....อื้อ จ๊วบ" โชนที่เห็นน้องนิ่งไปเลยถาม แต่ไม่ทันจบประโยค ปายก็ยื่นหน้าขึ้นไปเอาปากจุ๊บที่ปากของโชน ก่อนจะเบือนหน้าไปที่ข้างหูของโชนแล้วกระซิบเบาๆ
% G+ Q' M$ u9 F9 m( N. H! h     "มีอย่างอื่นที่มันส์! กว่าหนังอีกนะ สนใจมั๊ย"
- F0 P! k- m& v& B) {     โชนอึ้งไม่คิดว่าจะถูกเด็กรุกขนาดนี้ แต่ด้วยความที่ตนนั้นก็ไม่เคยถูกหยามแบบนี้ เลยก้มลงไปจูบคืนเด็ก จนปายตั้งตัวไม่ทัน
' _9 X# a4 a) Z6 X3 J% H# e     "ม๊วฟ จ๊วบ อืม พะ พี่โชน อืม จ๊วบ ผมหาย หายใจ ไม่ออก แฮกๆ" ปายที่ถูกโชนจู่โจม แล้วสอดลิ้นเข้าไปในปาก ลิ้นของโชนบดเบียดลิ้นของเขา แล้วเหมือนโชนจะเกร็งลิ้นของตัวเอง แล้วหมุนวนลิ้นของปายจนปายเสียอาการ หายใจไม่ทั่วท้อง เป็นครั้งแรกที่ปายเสียอาการขนาดนี้
: l9 d- ]' F/ P0 I8 c  R& \     
     "อืมมมมม บ๊วบ เป็นไงล่ะ มาเล่นกับพี่"
2 H5 N( M+ D! `5 C& s     "แฮกๆ ผมไม่คิด อึก ว่าพี่ จะเก่งขนาดนี้"
  W) f2 H4 C. d     "ทำมาดูถูกพี่ เด็กน้อยเอ้ย ฮ่าๆๆๆ ไป ไปอาบน้ำทำการบ้านได้แล้ว เดี๋ยวพี่ไปล้างจานก่อน" ปายที่ได้ยินดังนั้นก็ถึงกับไปไม่เป็น
2 k2 l& ~( V. ~: d' W     "พะ พี่โชน แค่นี้หรอ พี่จะทำแบบนี้จริงๆหรอ" ปายที่อารมณ์ค้าง เพียงแค่ถูกจูบ น้องชายก็ตระหง่ายเตรียมออกศึก แต่โชนมาตัดฉับเท่านี้ ปายถึงกับงง แต่ถึงจะเรียกโชนยังไง โชนก็ไม่สนใจ เขาเลยต้องเดินเข้าห้องอย่างเลือกไม่ได้ แล้วจัดการสำเร็จโทษด้วยเมียทั้ง5 แทน
, R4 A6 F$ X5 o0 u& `0 K: c

0 U: ^: a2 b1 ^/ }# P     โชนที่ไล่ปายขึ้นห้องได้ก็ถอนใจโล่ง เขาไม่รู้ว่าคิดอะไรถึงทำแบบนั้น สัมผัสที่โหยหา เหมือนอยากจะจูบจนคนน้องขาดอากาสตายไปตรงนั้น แต่ก็กลัวว่ามันอาจจะเลยเถิดไปไกล
) j' _  H! ?- r+ G

     ภาพในหัวย้อนกลับไปตอนที่โชนเข้ามาบ้านหลังนี้ครั้งแรก หลังจากที่แม่เสีย พ่อได้พาเขาเดินทางมายังบ้านหลังนี้ พ่อเขาพาเขาไปแนะนำกับโป้ เจ้าของบ้าน ตอนนั้นเขาอายุเพียง8ขวบ และมองไปยังเด็กน้อยที่ดูซนนั่งเล่นของเล่นอยู่บนพื้นบ้าน ตอนนั้นปายอายุประมาร3ขวบได้ โป้เลยให้โชนเล่นกับน้อง  
1 U8 a7 N( A* {, j1 p

     หลังจากนั้น โชนก็กลายเป็นพี่เลี้ยงของปายเรื่อยมา โชนนั้นเอ็นดูและรักปายมาด้วยความเป็นพี่ตั้งแต่นั้น จนวันหนึ่ง พ่อของโชนบอกให้โชน รัก และดูแล ปาย ให้เหมือนลูกน้องที่จะต้องคอยปกป้องเจ้านาย ในตอนนั้นโชนก็ไม่เข้าใจ แต่พอมาถึงวันนี้โชนเข้าใจแล้ว ว่าพ่อเขาหมายถึงอะไร เพราะพ่อเขากลัวว่าความรู้สึกที่เขามีให้ปายนั้น อาจจะก้าวข้ามเส้น พอปายขึ้นมัธยมต้น โชนเลยเริ่มถอยออกห่างจากปาย และตอนนั้นปายได้รู้จักกับเพื่อนใหม่อย่างเต้ ด้วยความเป็นเด็ก พอเริ่มห่างจากโชน ปายเลยติดเพื่อนอย่างเต้แทน
" w3 C0 \# H/ n( V( `, u     
! U! Z1 X* `4 S) \     แต่พอโชนย้ายไปอยู่หอหลังจากเข้ามหาวิทยาลัยแล้ว ปายเองกลับคิดถึงแต่โชน คิดถึงตอนที่โชนดูแลเอาใจใส่ และไม่ว่าปายจะดื้อแค่ไหน เป็นโชนที่จัดการทุกอย่างให้ปายตลอด


     โชนเลิกคิดฟุ้งซ่าน หลังจากล้างจานเสร็จไม่เห็นโป้กลับบ้านเลยจัดการปิดประตูบ้านปิดไฟ และเตรียมขึ้นห้อง ของตัวเองไป 'มัวแต่คิดอะไรวะไอ้โชน มันใช่เวลามาคิดเรื่องนี้หรอฮะ' โชนสะบัดหัวสลัดความคิดก่อนจะไปอาบน้ำชำระร่างกายแล้วมานั่งมองมือถือบนเตียงข้างตัวเขา
) o# T0 x7 ~2 H* }- z

     หลังจากที่โชนตัดสินใจโทรกลับไปหาเบอร์นั้น
     "สวัสดีครับ ที่โทรมาก่อนหน้านี้ คุณมีธุระอะไรกับเขาหรอครับ"
& P0 Q6 S; w  M) N$ [; q     "เอ๊ะ อ๋อ น้องที่เก็บโทรสัพท์ได้ใช่ไหม เจอเจ้าของหรือยัง"
% S% w/ R7 ?; e+ C$ s6 D     "ครับ เจอแล้ว"
" o) }* {4 c: a3 Z3 H' B     "ผมขอคุยกับมันหน่อยสิ"
5 t3 _! \) U; i$ T     "ตอนนี้ไม่สะดวกครับ มีอะไรคุยกับผมได้เลย"
     "หือ แล้วน้องเป็นใคร จะให้พีี่คุยแทน?"
     "ผมเป็น.....ลูกชายของเขาครับ!"
& M  p7 _& D3 [' r7 L9 o     "แหม ของแบบนี้ จะให้เชื่อมันก็กะไรอยู่"
     "พี่แค่บอกมาว่ามีธุระอะไรกับพ่อของผม"
     "เอาง่ายๆเลยนะ พ่อน้องเป็นหนี้พี่อยู่ พี่ก็ไม่ได้อยากจะวุ่นวาย แต่เรามันก็คนทำมาหากินอะนะ ยืมไปมันก็ต้องใช้ แต่พ่อน้องยืมเงินพี่ไปแล้วหาย แถมติดต่อไม่ได้ วันดีคืนดีมีคนมาบอกว่าเป็นลูกของเจ้าหนี้ จะให้พี่เชื่อได้ไง ว่าน้องไม่ใช่สายตำรวจ" โชนที่ไม่ได้คิดว่าเรื่องจะมาถึงขนาดนี้ เขแค่อยากโทรมาคุยเรื่องที่เกิดขึ้นเพียงเท่านั้น
     "งั้นนัดเจอก็ได้ครับ แต่ผมขอเลือกสถานที่เอง"
+ @8 i2 J# A- B     "ไม่มีปัญหา" โชนมองไปนอกหน้าต่างก็เห็น ร้านการแฟไม่ไกลโรงพยาบาล เลยนัดที่นั่น
- ]& q7 a( x5 @1 k( `     โชนเลยต้องมานั่งเครียดเพราะพรุ่งนี้ เขาจะต้องไปเจอคนที่อ้างว่าเป็นเจ้าหนี้ของพ่อแล้ว
) |& g5 R" Z/ ]- |+ {( T& K
; L# _; B. A$ S+ ~# Z, k
8 A* o9 @& ?; k1 E7 [7 ?     พอเช้า โชนก็ลุกขึ้นมาทำกิจวัตรประจำวันของตัวเอง ก่อนจะลงไปชั้นล่าง ก็ยังไม่เห็นว่ามีใครตื่น โชนเลยเปิดตู้เย็นดูว่าจะลงมือทำกับข้าว แต่ของในตู้นั้นเหลือไม่มาก เลยคิดขึ้นได้ว่าโป้คงไม่ได้ซื้อของเข้าบ้าน โชนเลยตัดสินใจไปตลาดสดตอนเช้าที่ห่างไปประมาณครึ่งกิโล เพื่อเลือกซื้อของมาตุนไว้
+ Q, M+ Z* J5 D6 R
' ]9 n" A( W/ B! K& K4 i
1 }1 P$ r! I- ~, V: t2 P: g2 N) V     ขณะที่เลือกซื้อของอยู่นั้น โชนก็ได้เจอเพื่อนเก่าที่เรียนมัธยมมาด้วยกัน
     "โชน ไอ้โชนป่ะ" โชนหันหน้าไปมองตามเสียงเรียก ก็เจอเข้ากับ'กาย'  เพื่อนที่เรียนมัธยมมาด้วยกัน
     "อ้าว ว่าไงมึง ไม่เจอกันนานเลยเป็นไงมั่งวะ"
" x* H# v/ z6 t$ N7 Q6 R     "เรื่อยๆอะ แล้วมึงอะ ไม่เจอซะนาน ล่าสุดได้ยินว่าทำงานท่าเรือไม่ใช่หรอ"
  d9 g. U# P# Y9 F) e$ X. E     "เออ ตอนนี้ออกแล้ว พอดีพ่อเข้าโรงพยาบาลว่ะ"
1 J- C2 v6 H5 c; g     "อ้าว! ลุงเชนเป็นไรวะ"
     "โดนรถชนว่ะ แต่ปลอดภัยแล้ว"
     "เออ แล้วอยู่ที่ไหนเดี๋ยวกูไปเยี่ยม"
. k$ C3 F8 p; r' d2 ?; M     "ไม่เป็นไรมึง อีกเดี๋ยวก็คงออกแล้ว ว่าแต่มึงเหอะ ไม่ได้เป็นวิศวะกรชื่อดังหรอ"
5 b6 D7 r3 F( o! o' }8 K     "แม่ง ไม่ใช่ทางของกูว่ะ เจอลูกค้าบรีฟงานยากไม่เท่าไหร่ เจอซินแสเข้าไปกูยอมจ้า ฮ่าๆๆๆๆ"
     "แม่มึงไม่ด่าเอาหรอ เรียนวิศวะแล้วไม่ได้เป็นวิศวะอะ"
* a. D% A: o% C; w/ }  F     "หึ แม่กูไม่สนหรอกแค่กูหาเงินคืนแกได้ก็พอแล้ว" คือแม่ไอ้กายเคร่งมากครับ เรื่องเงินอะ คิดดูขนาดส่งลูกเรียนมหาลัย แกยังคิดเงินเลย แต่ยังดีที่ไม่คิดดอกเบี้ย จริงๆแล้วแม่มันงก แต่พอมันเก็บเงินครบ แม่มันก็เอามาคอยใช้จ่ายให้มันนี่แหละครับ อย่างตอนเรียนมัธยมแม่มันก็คิดค่าเทอมค่าข้าว พอมันว่างมันก็รับจ้างทำรายงาน ทำนู่นทำนี่ พอได้เงินเอามาคืนแม่มัน แต่พอมันติดวิศวะ แม่มันซื้อคอมเครื่องละแสนให้มันบอกว่าของมันต้องใช้
2 ]3 l& l4 a, p$ W# D" D" h/ [3 f      
4 |9 E9 A0 h* o* s5 P4 u" M& ^     "อ้าว แล้วไม่ได้เป็นวิศวะ มึงทำงานอะไรวะ"
     "นี่ไง" กายพูดจบมันก็ยื่นขวดนมเปรี้ยวที่พึ่งดื่มหมดมาให้โชนดู
     "อะไรวะ?"
% E- |" ?3 R0 W/ i     "นี่ไง ข้างขวดนี่อะ กูเอง"
     "เชี่ย จริงดิ กูไม่เคยสังเกตเลย"โชนมองดูฉลากขวดนมเห็นพรีเซนเตอร์ที่กำลังถือขวดนมก่อนจะเพ่งดูดีๆเห็นกายทำท่าแบบเดียวกันหลังดาราชายคนนั้น
, t3 U: m+ t5 k8 j) j; @3 j9 z8 d     "เออๆ ไม่แปลก เพราะดาราแม่งบังกูหมด"
# w; p& @# S* h, d/ }" w     "โห แล้วถ่ายแบบนี้ เงินพอใช้หรอวะ"
: z  U  O9 t& D. p& l1 \3 L     "มึงอย่าดูถูก แค่ขึ้นโฆษณานี่ 5หลักนะโว๊ยย"
! |/ B: ^1 a( X0 \+ w  u6 w' Z     "เชรด กูเพิ่งรู้"
     "เออมึงกูไปละ เดี๋ยวแม่กูบ่น ดีใจที่ได้เจอนะเว้ย มึงกลับมาอยู่บ้านเลยใช่ไหม"
     "เออๆ"
) k0 Y0 b$ Z- i7 C$ K     "เค ไว้เดี๋ยวเจอกัน" กายพูดจบก็รีบเดินไปที่ร้านของแม่ ส่วนเชนก็ถือของที่ซื้อขึ้นแท็กซี่กลับบ้าน


3 k: p1 H% q: i+ V4 p* x! i% T. Y" u, n     พอมาถึงบ้านก็ยังไม่เห็นใคร โชนเลยลงมือทำข้าวต้มกับไข่ดาว ซึ่งไม่ได้เข้ากันเลยอต่อยากทำ เพราะเกือบจะสายแล้ว ก่อนจะรีบไปปลุกปาย โดยรอบนี้โชนเคาะประตูห้องก่อน แต่เห็นว่าไม่มีเสียงตอบรับ เลยเปิดประตูเข้าไปเจอกับปายที่นอนอยู่บนพื้นสวมเพียงบอกเซอร์ตัวเดียว โชนเลยไปปลุกปาย
     "ปาย ตื่นได้แล้ว สายแล้ว ปาย พี่นับถึงสาม หนึ่ง สอง ..."ปายงัวเงีย งัวเงีย จนโชนนับ แต่ไม่ทันถึงสาม ปายก็รีบสะดุ้งตัวลุกก่อนจะวิ่งเข้าห้องน้ำ ที่ปายรีบเพราะตอนเด็กๆนั้น เวลาปายตื่นสาย ถ้าโชนมาปลุกแล้วไม่ลุก ปายจะโดนทำโทษ โดยการที่โชนจะดีดหูจนกว่าจะลุก ถึงแม้จะไม่ได้เจ็บแต่คงฝังใจไปแล้ว ก็โดนตั้งแต่เด็กอะนะ
% ~2 k* `" d/ F8 d9 W8 K9 t# H

     พอปายลุกไปเข้าห้องน้ำโชนก็ลงไปด้านล่างตักข้าวรอ พอโชนเห็นโป้ไม่กลับบ้าน ใจก็อยากจะโทรหาแต่ก็มองว่ามันไม่ใช่เรื่อง แต่ปกติถ้าโป้ไปไหนจะบอกก่อนตลอด โชนเลยลองโทรหาโป้ดู
9 Q( r# w7 b; C5 E

6 i4 r% C% w' V4 U5 U( G     ตู๊ดดดดด ตู๊ดดดดด
3 @, h# \. Y% j9 C1 z$ I1 K     "อ้าวโชน โทรมามีอะไรหรอ"
     "อ๋อ เปล่าครับ คือเมื่อวานอาไม่ได้กลับบ้าน ผมเลยโทรมาดูครับว่าไม่เป็นอะไรใชไหม" โชนกลัวว่าโป้อาจจะประสบอุบัติเหตุหรือเกิดเรื่องอะไรขึ้น เลยโทรมาเช็ค
3 w5 u) {! ]# q) ~* J     "เปล่าๆ โทษทีนะ พอดีอามีงานด่วนเลยไม่ได้บอก อาว่าวันนี้ก็น่าจะยุ่งอาจจะกลับพรุ่งนี้ อาฝากน้องด้วยนะ"
7 q+ Z2 e) I: M2 m  |% _4 s) s. E     "ครับ ไม่ต้องห่วงครับ ผมจะดูน้องให้เอง"
     "โอเค ขอบใจมากนะ แล้วก็รถที่บ้าน กุญแจอยู่กระจาดบนโต๊ะหน้าทีวี อาฝากขับไปส่งแล้วก็รับน้องหลังเลิกเรียนด้วยนะ"
( w/ |& [! w5 _* y8 C+ K0 {     "ครับ อา"


     ตู๊ดดดดด

8 _& l+ A4 W) u
     พูดจบโป้ก็วางสายทันที ท่าทางคงยุ่งจริงๆนั่นแหละ วางสายไม่นานปายก็เดินลงจากห้องพอดี ทั้งคู่เลยกินข้าวด้วยกัน ขณะทานไป ปายก็จ้องหน้าของโชนไป
3 g# y5 P' c& ?& \, ~& r! b     "มองอะไรบ่อยนัก รีบกิน จะสายแล้ว พี่ไม่อยากขับรถเร็ว"
' ?( W0 V% b( E+ B* S5 G6 m' A     "มองปากพี่อะแหละ ผมคิดอยู่ ว่าจะเอาคืนพี่ยังไงดี"
     "เอาคืนอะไร พี่ไม่ได้ทำอะไรให้ซักหน่อย"
     "พี่ทำผมค้าง"
     "เราแหละ เริ่มก่อน รู้จักพี่น้อยไปซะแล้ว ฮ่าๆๆ สมน้ำหน้า"
     "หึ พี่ไม่รู้หรอก ว่าพี่ปลุกมังกรในตัวผมแล้ว มันไม่ลงง่ายๆนะ" พอเห็นแบบนั้น โชนเลยเข้าโหมดจริงๆจัง
! Y3 X+ U1 L' [6 n  r7 i     "นี่ เรื่องนี้พี่ว่าเราต้องคุยกันจริงจังแล้วนะ พี่ไม่รู้ว่าปายคิดยังไง แต่พี่ให้ปายมากกว่านี้ไม่ได้นะ"
     "ทำไมครับ" ปายถามด้วยความจริงจังเช่นกัน
     "ก็เราสองคน..."
     "ไม่ต้องพูดครับ ผมไม่สนใจหรอก อนาคตจะเป็นไงไม่รู้ แต่ผมบอกไว้เลยว่าถ้าผมอยากได้ ผม..ก็ ต้อง ได้" โชนที่คิดว่าพุดไปคงไม่ฟังเลยตัดบทด้วยการลุกขึ้นเก็บจาน ปายก็เดินมาเก็บตามๆกัน ก่อนที่โชนจะขับรถพาปายไปส่งที่โรงเรียน บรรยากาศในรถก็อึมครึม ปายได้แต่จ้องหน้าโชน มองเครื่องหน้าของโชนอย่างละเอียด
% W5 ^4 G) u% C6 ?7 L" [# N* K

     พอส่งปายเสร็จ โชนก็ขับรถเลยไปยังจุดที่นัดหมาย...
4 N. _; @; O, ^% d& G( C

polnhangman

เจ๋งมากครับ

antidox5

ขอบคุณครับ

rut04

ขอบคุณครับ

Intrust

ขอบคุณครับ

TTME

ขอบคุณครับ

manuswin

ขอบคุณครับ

dekllsj

ขอบคุณครับ

SMBoy

ขอบคุณคับ

Mayurikuro

ตอนแรกๆโรแมนติกหลังๆไม่รู้เป็นไงนะครับเนี่ย

LUCKYPEE

ขอบคุณครับ

Zono

ขอบคุณมากครับ

kai009

ขอบคุณครับ

manuswin

. Z% u/ q  E+ V# ]7 H/ [ขอบคุณครับ

sad_sky

ขอบคุณครับ

Jame007009

ขอบคุณครับ

Baikhaow

ขอบคุณครับ

golf085263

ขอบคุณครับ

TheBest801

ขอบคุณคับ

Bassmk

ขอบคุณมากค้าบบ