ละเมอรัก ละเมอเย็ด 5

midobun00

บทที่ 5

ละเมอรัก

จัสถูกนิคเพื่อนของเตอร์หรือพูดอีกก็คือรุ่นพี่ที่เตอร์ไปค้างห้องด้วยคนสุดท้ายไปคุยด้วย แต่วันนี้ดันเป็นวันที่เตอร์บอกว่ากลับบ้านแล้วจะกลับมาที่ห้องอีกทีตอนเย็นๆ
“นี่เป็นของที่มันทิ้งไว้ห้องพี่ ในเมื่อมันไปอยู่ห้องเราแล้วก็ช่วยเอาไปเก็บไว้ให้ไอ้เตอร์ทีเน้อ” นิคพูดแล้วยื่นกล่องที่รวบรวมของเตอร์ในห้องส่งให้จัส ทันทีที่จัสมาถึงหน้าหอ จัสรับกล่องทั้งใบมาถือพยักหน้ารับแล้วเดินแยกกลับลงมา สายตามองของที่อยู่ในกล่อง มีรูปภาพที่เป็นภาพวาดล้อเลียนวางอยู่หนึ่งใบ ในภาพวาดล้อเลียนมีภาพของเตอร์ กับภาพของใครอีกคนที่ดูแล้วเดาไม่ออกว่าเป็นใคร แน่นอนว่าไม่ใช่นิคแน่ๆ
จัสเดินกลับมาในช่วงบ่ายแก่ๆ แวะซื้อน้ำแล้วนั่งกินอยู่ตรงป้ายรถเมล์ ถ้าข้ามสะพานลอยไปอีกฝั่งของถนนก็จะถึงหอพักเมื่อเดินผ่านวัดไป เขาสนใจในกล่องซะมากกว่าเพราะนอกเหนือจาก รูปภาพนั่นแล้วก็ยังมี การ์ด และช่อดอกไม้แห้งๆ ที่สำคัญคือเจ้าของที่มอบของพวกนี้ให้กับเตอร์คือใคร เขาหยิบการ์ดขึ้นมาอ่านด้านหลัง
8 I4 ~  I) p$ o" o: s5 S“ขอบคุณช่วงเวลาที่อยู่ด้วยกันมา สุขสันต์วันครบรอบ 7 เดือน ที่ได้รู้จักเตอร์นะ รักเตอร์นะครับ และจะรักแบบนี้ตลอดไป” ลงท้ายข้อความ “ณ”
% v# h$ N4 ]3 t" ]: v  r+ F“ณ ตัวย่อหรือชื่อวะ ทำไมเขียนการ์ดต้องใส่ตัวย่อด้วยวะ” ยิ่งคิดก็ยิ่งสงสัย แต่ช่างแม่งเถอะ แล้วถ้าเค้ายังคบอยู่จะทำยังไงดี ไม่รู้วุ้ย เอาไว้มันกลับมาก็ถามให้รู้เรื่องไปก็จบ ไม่ต้องคิด ปวดหัว
* y# q8 J2 N) n2 h  z4 sคิดแล้วก็รีบกลับห้อง เอาของเข้าไปวางในห้องก่อนจะออกมาอีกรอบแล้วไปห้องทับทิม นั่งเล่น พอรู้สึกตัวอีกทีก็เผลอหลับไปตอนไหนไม่รู้ แถมทับทิมก็ไม่ได้อยู่ในห้องแล้ว เขาสะดุ้งตื่นเพราะเสียงโทรศัพท์ตัวเองมันดังลั่นซ้ำๆ อยู่อย่างนั้น
+ q; @9 [. g8 o  }# F. vปลายสายที่โทรมาคือ เตอร์พอมองดูเวลาก็ปาเข้าไป หกโมงแล้ว (เชี้ยละ มาถึงแล้วหรือเปล่า จะเข้าห้องได้ไหมวะ ยังไม่ได้ปั๊มกุญแจเลย)
“โหล ถึงไหนแล้ว”
“เออ กำลังกลับนะ อยู่ห้องป่าว”
“อยู่”
% ]6 W9 `: z" {% f3 c9 K9 t“เอองั้นกูจะกลับห้องเลยจะได้ไม่ต้องแวะ กินไรยังให้ซื้อไรป่าว”
“เอาซื้อไรซื้อมาเหอะ”
; S( d5 v% D- s8 O2 p“โอเคงั้นเดี๋ยวเจอกัน คิดถึงนะเว้ย”
$ H8 g# H- u; E# a“ไอ้บ้า ไม่ได้หายไปนานซะหน่อย” พูดจบจัสก็แกล้งตัดสายทิ้ง นั่งอมยิ้มไม่หุบ แล้วโทรหาทับทิมอีกรอบ คนบ้าอะไรไม่เจอแค่แปปเดียวก็พูดคิดถึงแล้ว
0 Z. l1 E3 E% |2 q, \6 j“กูอยู่ ร้านชำล่างหอ เดี๋ยวขึ้นไป มึงนี่หลับเพลินเลยนะ หลับเหมือนคนไม่ค่อยได้นอน หลับแต่หัววันแบบนี้ ระวังจะเจอผีนะ”
% Y# K2 p6 D& @! U“ผีเผลออะไร บ้า”
2 p: a% Y! Z$ R, X" E8 S“เออ นั่นแหละเดี๋ยวกูขึ้นไป ซื้อของเสร็จแล้ว ลงมาแค่แปปเดียว อีตอนอยู่ก็ไม่ตื่น มาตื่นตอนไม่อยู่ มึงนี่หลับสนิทดีนะเรียกตั้งนานแนะ”
& U1 r) e9 {* j% B" c8 z. E- C“ขี้บ่นนะมึงอ่ะ รีบมา พี่เตอร์จะกลับมาแล้วเดี๋ยวไม่มีกุญแจเข้าห้อง”
) g% h5 ]# N. o* c- o“เออ รู้แล้ว เดินขึ้นอยู่นี่ไง” ทับทิมตอบแล้วกดตัดสายทิ้ง
จัสนั่งมองเวลา บรรยากาศข้างนอกกำลังโพล้เพล้ใกล้มืด พอดีกับความร้อนใจจนทนไม่ไหว รีบลุกขึ้นเดินไปที่ประตู เปิดแล้วเดินออกไป พอมองเห็นทับทิมเดินขึ้นหัวมุมบันไดมาก็รีบเดินจ้ำๆ สวนไป
“อะไร รีบร้อนจังเลยนะ”
“เออ กูรีบ ไว้เจอกันนะ” จัสตอบแล้วเร่งฝีเท้าวิ่งไป
5 X9 @$ v( @9 e0 j. A! P% K% _, h

---------------------------------------------------------------------------------------

ราวสิบนาที จัสวิ่งกลับมาถึงหอ พอมองไกลๆ เห็นเงาคนกำลังขยับไปมาอยู่ตรงระเบียงเหมือนกำลังหยิบข้าวของอยู่นั่น พอเร่งฝีเท้าเดินเข้ามาใกล้เหมือนเงานั่นขยับเข้าไปในห้องหายไป
0 u& Z4 b: D1 p“เฮ้ย เข้าไปในห้องได้ไงวะ กุญแจอยู่นี่ เมื่อกี้ยังบอกว่า กลัวจะเข้าห้องไม่ได้อยู่เลยนิ” พูดแล้วก็โล่งใจอย่างน้อยเตอร์ก็อยู่ในห้องแล้ว ความรีบร้อนก็หายไปในพริบตา ไม่ทันจะเดินขึ้นหอก็เห็น บัค กำลังเก็บกวาดห้องตรงชั้นหนึ่ง เหมือนกำลังเตรียมที่จะจัดปาร์ตี้คืนนี้
“ทำไมทำความสะอาดห้องอ่ะพี่บัค” จัสเรียกพี่เพราะบัคอายุเยอะสุดในห้องแม้จะเรียนอยู่ห้องเดียวกัน
4 ]9 y7 j9 o5 E% f$ P" |“คืนนี้ มันจะมากินเหล้ากันอ่ะสิ ลงมาได้นะ แต่จัสไม่ค่อยกินเหล้าใช่ไหม แต่ไม่เป็นไร เรียกพี่เตอร์ลงมาด้วยก็ได้ นั่งคุยกันก็ยังดีจะได้ไม่เหงา”
“อือ พี่เตอร์น่าจะอยู่ข้างบนแล้วเดี๋ยวไปบอกให้”
# E/ \) X+ t! V0 T“ข้างบน เอ๊ะ ข้างบนหรอ” เขาถามกลับ
“ใช่”
( ?# O; K& V3 i4 w“ก็วันนี้พี่เปิดหน้าต่างห้องทั้งวันมองดูคนเดินไปเดินมา ยังไม่เห็นพี่เตอร์ผ่านมาเลยนะ พี่เตอร์อยู่บนห้องจริงๆ หรอ ขึ้นไปเมื่อไหร่”
“อึ้ย แต่เห็นจริงๆ นะ มีคนอยู่ตรงระเบียง”
“โจรหรือเปล่าจัสได้ล็อกประตูระเบียงหรือเปล่า ล็อกหมด ถ้ามันไปตรงระเบียงก็ต้องมีคนเห็นคนปีนตึกสิ เฮ้ยพูดแบบนี้ ขนลุกเลยแฮะ” จัสลูบแขนไปพลาง พอดีกับเตอร์เดินมาจากด้านหลัง
* w2 h! u- b5 w$ l. D7 ]“นั่นไงพี่เตอร์มาแล้ว” บัคพูดแล้วก็กดปุ่มที่เคาร์เตอร์ในห้อง เป็นปุ่มปลดล็อกประตูที่มีเฉพาะห้องพิเศษของญาติเจ้าของหออย่างบัคเท่านั้นที่มี
“คุยไรกัน”
. k" u, n9 U3 ?$ L) b  c/ K“ไม่รู้สิพี่ จัสมันพูดอะไรแปลกๆ บอกพี่อยู่บนห้อง ผมก็พึ่งจะเห็นพี่นี่แหละ ฮ่าๆ ว่าแล้วคืนนี้ห้องผมมีกินเหล้านะ พี่ลงมากินกันได้นะ” บัคพูดติดสำเนียงใต้
% V" Y5 Q; L# B5 t8 n5 h% p“วันเกิดหรอ ใครละ”
# M0 ?5 E% p$ V  `& M3 ]“วันเกิด เกิดอยากกินเฉยๆ นั่นแหละ ฮ่าๆ” บัคตอบ แล้วสองพี่น้องรหัสก็ยืนหัวเราะชอบใจ
' s: T: z& }3 |6 G$ I2 {- K4 g: J8 C“ไปๆ จัสขึ้นไปกินข้าวกูซื้อกับข้าวมาเต็มเลย” เตอร์ว่าพลางยกถุงกับข้าวในมือ แล้วเดินจูงมือจัสขึ้นชั้นบน อีกฝ่ายทำท่าทางอิดออดเหมือนไม่อยากเดินไป
- ]! d; c& {0 i6 j* k9 f“มึงทำไม กลัวผีหรือไง”
“ใคร ใครกลัวผีกัน ไม่เคยกลัวหรอก” จัสทำปากแข็งแล้วรีบย้ำๆ แซงหน้าขึ้นไป พอถึงประตูห้องก็เปิดไขเข้าไป
ช่วงอึดใจที่เขามองเข้าไปหลังจากประตูเปิด ตรงระเบียงมองเห็นเงาสีดำเป็นเงาคนทำท่าทางเหมือนยืนใช้ซิงค์อยู่
! T4 M$ F9 _8 L9 e+ V/ N“นั่นไงคน” จัสร้องลั่น เตอร์เข้ามาดู จังหวะนั่นเงาก็หายไปแล้ว มีเพียงจัสคนเดียวที่มองเห็น เตอร์รีบเดินไปเปิดประตูระเบียงห้อง มันเป็นระเบียงที่แคบ เพราะเพียงแค่เปิดประตูออกไปถ้ามีคนอยู่หลังประตู ประตูก็จะชนกับคนนั้นทันที แต่ประตูกลับเปิดได้ง่ายๆ ไม่ชนเข้ากับอะไรเลย จัสเดินมาดูที่ซิงค์เองก็ไม่มีแม้แต่รอยน้ำ แล้วที่มองเห็นนั่นคืออะไร...
0 s( S% a) {& w; u

-------------------------------------------------------------------------------------

เตอร์ลากจัสลงมานั่งร่วมวงกับพวกของบัค มีเพื่อนอีกหลายคนมานั่วกินเหล้าด้วยกัน ส่วนใหญ่เป็นผู้ชายกันหมด บัคหยิบเอาเหล้าเก่าเก็บที่เหลือจากกินคราวก่อนออกมารินใส่แก้วแล้วส่งให้ทุกคนช่วยกินแบบเพียวๆ แต่ละคนจิบคนละนิดคนละหน่อย
$ L. V% C2 T: Y+ j1 o+ a+ rจัสเป็นพวงแพ้แอลกอฮอล์เพราะแค่กินไปนิดเดียวตัวก็แดงก่ำจนเตอร์ต้องคอยห้ามไม่ให้กินเยอะ นั่งคุยกันไปกินเหล้ากันไปได้เกือบครึ่งคืน โทรศัพท์จัสก็ดังขึ้น เขามองคนที่โทรเข้ามา คือ วิน
“วินว่าไงวะ” จัสรีบกดรับแล้วเดินออกจากห้องบัค เตอร์มองตามตาไม่กะพริบ ไม่รู้ว่าใครที่จู่ๆ ก็โทรมาจัสถึงได้รีบร้อนเดินออกไป
- q0 v4 U: J8 o5 n* v! f“กูมีเรื่องอยากให้ช่วยว่ะ มึงพอจะช่วยทำการบ้านให้กูได้ไหม เรื่องเขียนโปรแกรม ตอนนี้กูไม่รู้จะพึ่งใครแล้ว”
' G& O1 ~/ L# ?' y“แล้วทำไมไม่บอกให้เร็วกว่านี้ละ มาบอกซะดึกเลย”
“เออน่า ก็วันนี้กูกลับบ้าน กว่าจะมาถึงหอทำโน้นทำนี่ก็หมดเวลาแล้ว ได้มาตั้งใจทำก็เหลืออันนี้อันสุดท้ายกูทำไม่เป็นจริงๆ ว่ะ แล้วต้องส่งพรุ่งนี้ด้วย”
( \& ?0 o  k4 @, E# X, I“หะ พรุ่งนี้มึงไม่หยุดหรอ นี่วันเสาร์ไม่ใช่หรอ”
“กูเรียนทุกวันแหละ ก็มึงเป็นคนสมัครให้กูเรียนไม่ใช่หรือไงไอ้หมาลัยนี่”
“เออ ว่ะ ขอโทษกูลืม”
' A2 j8 j' U0 [. a! O“มึงช่วยกูได้ไหมละ”
“ได้ เออรอแปปเดี๋ยวกูลองดู มึงส่ง การบ้านมาทางเมล์เลยนะ เดี๋ยวกูช่วย” จัสพูดแล้วก็รีบวิ่งกลับขึ้นห้อง เปิดโน๊ตบุ๊ค แต่ไอ้อินเตอร์เน็ตหอเจ้ากรรมมันดันไม่ขยับไปไหน วินยังรออยู่ในสาย
“เฮ้ย กูส่งเมล์ให้มึงไปแล้ว ได้ยัง”
“เออ.....แปปนะ”
อินเตอร์เน็ตหอสำหรับคืนวันเสาร์นี่มันนรกแตกชัดๆ แม่งโหลดบิตกันหมดทั้งตึก จัสรีบพับโน๊ตบุ๊คแล้วถือเดินลงไปชั้นล่าง ตอนนี้มีแต่ต้องไปใช้เน็ตตรงป้ายรถเมล์เท่านั้นแหละ(*ไทม์ไลน์คือช่วง ปี2000+ 3G ยังไม่มีจ้า)
6 S0 [, b: a- o“มึงจะทำให้กูหรือเปล่าเนีย ไม่อยากทำก็บอกมาเฮ้ย กูจะได้ไปหาคนอื่น”
“ทำสิ กูทำให้มึงได้ทุกอย่างแหละ รอแปป ตรงนี้เน็ตไม่ดี เดี๋ยวกูโทรกลับไป” ว่าแล้วก็ตัดสายทิ้ง แล้วรีบวิ่งลงไปชั้นล่าง
# v5 q1 e* X: Sเตอร์ที่เห็นจัสเดินหายไปนานก็เดินออกมาตาม แล้วมาเจอกันตรงบันได มองเห็นจัสรีบร้อนวิ่งลงมาจากชั้นบน ทำท่าจะรีบวิ่งออกไปข้างนอกในมือถือโน๊คบุ๊คเอาไว้แน่น
“มึงจะไปไหน”
9 m( u3 s1 v9 y' L“ทำงาน”
$ L* S8 U. }6 U" [3 Q“ทำงานเหี้ยไร ให้ใคร”
“ไอ้วินมันให้ช่วยทำการบ้าน”
“เดี๋ยว การบ้าน แล้วมึงจะถือคอมไปไหน ทำไมไม่ทำบนห้อง”
“เน็ตไม่ดี กูทำไม่ได้”
“แปลว่ามึงจะไปทำตรงป้ายรถเมล์ นี่เที่ยงคืนจะตีหนึ่งแล้วนะ ถ้ามึงไม่กลัวผี มึงก็กลัวโจร กลัวคนบ้าบ้างเถอะ”
“งั้นมึงไปเป็นเพื่อนกูสิ” จัสพูดแล้วก็จับมือเตอร์วิ่งออกไป
, J$ I2 `& v: ~: Y) M8 vถ้าเป็นกูที่กำลังเดือดร้อน มึงจะทำแบบนี้ให้กูบ้างหรือเปล่า มึงรักมันถึงกับเสี่ยงอันตรายแบบนี้ แล้วมันรู้บ้างไหม มันเคยดูดำดูดีหรือเปล่า หรือมึงแค่ละเมอไปเองคนเดียว ไอ้จัส ไอ้โง่ เตอร์มองจัสที่เดินดุ่มๆ จนไม่หันกลับมามอง ไม่แม้แต่จะถ้าว่า เขาไม่ได้สวมรองเท้าออกมา ไม่ได้สนใจอะไรเลยนอกจาก วินที่กำลังรอสายอยู่ งานที่ต้องทำเพราะวินเป็นคนขอ นาทีนี้ วินคือคนเดียวที่จัสจดจ่อ
6 p4 q  e' {" U- y; Q3 jที่ป้ายรถเมล์โน๊ตบุ๊คที่แสนช้า จับสัญญาณอินเตอร์เน็ตฟรี แล้วล็อกอินใช้งาน ดาวโหลด์ไฟล์แล้ว ต่อสายคุยกับวินอีกรอบ
“เออกูเห็นไฟล์แล้วนะ”
“ทำได้ป่าว ถ้าทำไม่ได้กูจะหาคนอื่น” วินตอบน้ำเสียงรีบร้อน
! B; E, P; ^3 x8 M( O( q3 A, H# ]“พอได้มั้ง เดี๋ยวกูส่งตัวอย่างของกูที่เคยทำให้ดู”
' G' a) H, {  @% y' b“ไม่มึงทำให้กูเลย มึงให้กูเรียนคณะเชี้ยนี่ มึงก็รับผิดชอบสิวะ”
“เออ เดี๋ยวกูทำให้ รอแปป” จัสตั้งหน้าตั้งตาทำ
ยิ่งเตอร์เห็นสภาพจัสตอนนี้ กลับยิ่งโกรธจัด เพราะแม้แต่เขาจะยืนอยู่ก็เหมือนกับว่าไม่มีตัวตน ถามอะไรก็ไม่มีคำตอบ มีแค่เพียงเสียงของไอ้เชี้ยนั่นที่อยู่ในหูเท่านั้นที่มีตัวตนอยู่กับจัส มันไม่เคยดูดำดูดีอะไรมึงเลย แล้วทำไม...ทำไมมึงถึงหัวปักหัวปำขนาดนั้น ไม่สนใจแม้ว่ากูจะไม่ได้ใส่รองเท้ามา
“น่าจะได้แล้ว” จัสตอบกลับ แล้วส่งไฟล์ที่เสร็จแล้วกลับไป
“มึงส่งมาเลย” วินเร่ง
“ส่งแล้ว ทดลองรันโปรแกรมดูเลยนะ ถ้า รันไม่ได้รีบบอกกูที ว่าติดอะไรหรือเปล่า”
“เออ ได้แล้ว ไม่ติด แค่นี้นะ กูจะไปดูบอล”
: l4 S/ [6 }  e' p: e& z“เออ แค่นี้” ปลายสายถูกตัดไปก่อนที่จัสจะตอบอีก ไม่มีแม้แต่คำตอบคุณค่าเหนื่อย ไม่มีอะไรทั้งนั้น แต่คนฟังกลับรู้สึกเหมือนนั้นคือความรักทั้งหมดที่อีกฝ่ายส่งมา มันอิ่มล้นหัวใจจนแทบจะทักออกมาจากหู
# O' N& w1 O2 W+ b/ [7 ~“ถ้ามึงทำตัวแบบนี้อีก กูจะกลับไปอยู่บ้าน” เตอร์พูดอย่างหมดความอดทน
“เฮ้ย อะไรวะ เป็นอะไร” จัสที่เก็บโน๊ตบุ๊คพยายามจับตัวเตอร์แต่อีกฝ่ายขยับตัวหนี
* f* M7 Z) z; S  s( \& F2 W“มึงรู้ไหมว่า นี่มันอันตรายแค่ไหน ถ้า ไม่มีกูแล้วมึงมาคนเดียว มึงจะปกป้องตัวเองยังไง ถ้ามีคนมาขโมยโน๊คบุ๊ค มาทำร้ายมึง มึงจะทำยังไง”
“คือ.....”
4 Q6 ]9 d1 o. s) {2 f/ ]: i5 _: `" A3 G- O“ที่มึงทำมันมากเกินไปนะ”
  X- S. d0 H  y6 |, S& L: h2 G/ f2 Y“กูยังไม่ได้ทำอะไรเลย” จัสแย้ง เตอร์เดินถอยไปอีกสามก้าวแล้วนั่งลงตรงที่รอรถ ไม่แม้แต่จะสบตามองจัส นั่งก้มหน้างุด
$ m: t; O8 q- M5 b6 ^' B8 \“มึงเมาแล้ว กลับห้องเถอะ ไปคุยกันที่ห้อง” จัสพูดอ้อนๆ อีกฝ่ายนั่งนิ่งไม่ขยับ
8 @1 Y8 w+ ^6 o3 ~) ^2 e“เฮ้ย ได้ยินป่าว ช่างแม่งเถอะ กลับห้องกัน” จัสพูดต่อ
“ช่างแม่ง ช่างแม่ง พูดแต่คำเชี้ยนี่ ถ้ามึงไม่รับปากว่า จะไม่ทำแบบนี้อีก กูก็จะรอรถเท็กซี่มารับกูกลับบ้านเดี๋ยวนี้แหละ” เตอร์พูดแล้วก็หันมองไปบนถนนมองเห็นรถเท็กซี่ติดป้าย ว่าง วิ่งชิดซ้ายมาแต่ไกล
& }- p% @- D5 @8 A# n, \5 C# i“อย่า...ไม่เอาแบบนี้ดิ... โธ่โว้ย... กูยอมแล้ว อย่ากลับบ้านนะ กูจะไม่ทำอีก” จัสร้องไห้ออกมากอดเตอร์ไว้แน่น แค่รู้ว่าเตอร์กำลังจะหนีไป ก็ทรมานจะตายให้ได้
“มึงรู้หรอว่ามึงรับปากอะไรหรือมึงแค่รับปากส่งๆ”
+ k+ j- [) b+ X1 F6 q; {( Q“มึงจะให้กูทำอะไรอีกว่ะ กูยอมแล้วไง”
“งั้นกูจะกลับบ้าน” เตอร์พูดแล้วลุกขึ้นโบกมือเรียกรถเท็กซี่ จัสกอดดึงเขาไว้ เขาพึ่งรู้ตอนนี้เองว่าเตอร์กำลังร้องไห้ และถ้าเตอร์กลับไปตอนนี้ เขาเองก็คงทรมานไม่กัน
“อย่าไปนะ กูขอโทษ กูไม่ทำอีกแล้ว ไม่ออกมาดึกๆ แบบนี้ อีกแล้ว”
- I  Q! W) h* D2 P“มันไม่ใช่เรื่องที่มึงออกมาดึกๆ แต่มึงจะช่วยคน โดยที่ไม่สนใจความเดือดร้อนของตัวเองไม่ได้ ถ้ามึงเดือดร้อนเพราะมัน กูรับรองได้เลยว่า ไอ้เชี้ยวินที่มึงรักมันรักนักรักหนา มันไม่มาสนใจเชี้ยไรมึงหรอก มันเป็นผู้ชาย ผู้ชายแท้ๆ ไม่ได้รักเกย์อย่างมึงหรอก มึงมันรู้แก่ใจ จำไว้มันไม่มีวัน ไม่มีวันรักมึง เลิกละเมอได้แล้ว คนที่รักมึงก็คือกู จำไว้”
“อือ” จัสตอบน้ำตาไหลพราก เตอร์หันกลับมากอดจัสเอาไว้
; F" L8 M; f) a. S; I( M, d" wสิ่งที่เตอร์พูดมีคนพูดกับจัสมานานแล้ว แต่เพราะคนที่พูดเป็นแค่เพื่อนจัสเลยไม่เคยใส่ใจ แต่ตอนนี้น้ำหนักนั่นเปลี่ยนไป เวลากว่า 5 ปีที่ จัสตามรักแต่วินกำลังขาดสะบั่นลงแม้มันจะใช้เวลาจากตรงนี้ไปอีกเป็นสิบปี หรืออาจไม่มีวันที่จัสจะหยุดหลงรักผู้ชายคนนี้ แต่ยังไงเขาก็หนีความจริงที่า วินจะไม่มีวันสนใจ ไม่ว่าจะทำยังไงก็ตาม ก้อนหินไม่มีวันจะเปลี่ยนเป็นทองฉันใดก็ฉันนั้น
) K7 v* U& [/ e. [

--------------------------------------------------------------------------

ทั้งคู่เดินกลับมาที่ห้อง พอดีกับวงเหล้าที่ห้องบัคก็เริ่มเก็บห้อง พวกเพื่อนๆ พากันแยกย้ายกลับ บางคนที่กลับไม่ไหวก็นอนห้องเดียวกับบัค อัดกันจนเต็มห้อง บางคนยอมเดินไปนอนห้องคนที่อยู่หอใกล้ๆ
! S& w/ a/ x8 r7 U( }“พี่เตอร์ พี่เตอร์บัคฝาก ไอ้กาย ขึ้นไปนอนที่ห้องพี่ด้วยคนสิ” บัคพูดแล้วก็จับหนุ่มตัวผิวขาวหน้าตี๋แบบคนเหนือ เดินอ้อแอ้หน้าแดงจัดดันออกจากห้อง กายเดินโซเซไปหาจัส
4 g; s" T0 M" N- [; }8 a( s“อ่าว” จัสมองหน้าบัค อีกฝ่ายมองแล้วหันไปมองพี่รหัสตัวเองแบบไม่สนใจ (เดี๋ยว นั่นห้องกู ไม่ใช่ห้องเตอร์นะ)
# }# X6 |. ?/ b* A& v7 g( G* m# v" M' `“อืมคงเบียดหน่อยนะ แต่น่าจะได้แหละ พามันกลับหอคงลำบากแย่”
$ U+ X( T: v- i2 q$ y. L( X“ใช่พี่ ห้องมันอยู่กับพี่สาว ตีสองละป่านนี้พี่มันหลับไปแล้วคงไม่มาเปิดประตูให้มันหรอก รบกวนด้วยครับ” บัคว่าแล้วก็ปิดประตูทันที อารมณ์แบบซื้อแล้วไม่รับคืน
ทั้งเตอร์กับจัสเลยจำเป็นต้องแบกกายขึ้นห้องไป พอต้องนอนนี่แหละ จัสไม่ยอมให้เตอร์นอนตรงกลางเพราะเกิดไอ้โรคละเมอบ้านั่นทำงานกับไอ้กายขึ้นมาจะแย่หนัก ได้ไอ้กายเป็นเมีย หรือไม่ไอ้กายก็โวยวายขึ้นมากลายเรื่องใหญ่แน่ เขายอมนอนกั้นกลางจะดีกว่าอย่างน้อยก็คงไม่มีอะไรเกิดขึ้นแน่ๆ และหวังว่าวันนี้เตอร์คงไม่ละเมออีกนะ
  m4 w5 \' h8 X+ L7 T. d

lekthai

ขอบคุณครับ

ton_gori

จัสจะโดนรุมหรือเปล่าเนี่ย...

4554

5 |7 L; j% }% p; Bขอบคุณครับ

jumboa

ขอบคุณ​ครับ.

lieber_dich

ขอบคุณครับ

pandanaruto

ขอบคุณครับ

eg1

ขอบคุณครับ

tonsaa

รอตอนต่อไปอ่ะ

nuangnut1996

สนุกมากครับ

ggoozz

ขอบคุณครับ

Vza

ขอบคุณ​

sad_sky

ขอบคุณครับ

x-2008

ไอ้วินน่าจะโดนเตอร์จับเยให้เข็ด

chitsuku

ขอบตุณครับบบบบบบ

atatar45

ขอบคุณครับ

Eak112

ขอบคุณครับ

qqqqqppppp

ขอบคุณครับ

Mrgan

ขอบคุณครับ