แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย gutoon เมื่อ 2025-7-10 22:20 3 b% t; z& x- M/ c8 ^
8 N% C n1 N; S
ตอนที่ 1-4 กดดูที่หน้าโปรไฟล์ผมได้เลยงับบบบ
; Q9 O& [# r" {. h6 `+ f% }' ^4 O4 Y/ d6 Zเรื่องนี้ผมไม่ได้แต่งเองนะคับ แต่ว่าเป็นนิยายที่ผมชอบมากๆ แต่งโดยคุณโทรจิตคุง เมื่อปี 2554 ผมอยากให้ทุกคนได้เสพงานเขาอีกรอบนึง จะลงให้ครบทุกตอนนะงับบ6 _# ]2 F; g# _" b# j9 t- y
4 }+ V5 M) j6 h- J, U6 D. M
“ถ้านี่เป็นฝันร้ายก็ขอให้กูตื่นซะทีโว้ยยยยย!!”
: I0 E; X0 A8 w6 t( f. L6 Z.
: A+ a" A& p: D, ?. B.
8 a' v# N Y( P( \เจ้า ของประโยคที่ตะโกนออกมาด้วยความเจ็บทรมานใจยากเกินประมาณได้ คือ วีรวุฒิ หรือ “วี” อดีตเพื่อนร่วมชั้น หัวหน้าห้อง และขณะนี้เขาคือประธาน ม.3/3 รุ่น40 เวลานี้เขาได้แต่นั่งรับรู้เหตุการณ์ตรงหน้าโดยที่ไม่สามารถยื่นมือเข้ามา แก้ไขอะไรได้เลย1 o5 U& B/ _8 M$ Q/ m' d4 s
.) j3 M: `3 Y. D9 v9 ?# R7 M
. “ไม่ใช่ฝันร้ายหรอกวี มันคือเรื่องจริง เหมือนที่เคยเกิดขึ้นกับผมไง จงดูให้เต็มสองตา”
4 }4 k) H% w* N1 J/ Lผม นั่งเท้าแขนบนเก้าอี้หมุนตรงโต๊ะตั้งคอมพิวเตอร์ของเขา สองมือสาละวนอยู่กับการถือวิสาสะใช้เฟสบุ๊คของเจ้าตัวที่เปิดค้างไว้ก่อนผม เข้ามา ผมกดเข้าไปดูรายชื่อเพื่อน ๆ ของเขาว่ามีใครบ้างที่เข้าข่าย “ลูกหนี้” ที่ผมจะไปเยี่ยมถึงตัวโดยไม่มีการแจ้งล่วงหน้าเหมือนทุกรายที่ผ่านมา ส่วนบนเตียงมีชายหญิงคู่หนึ่งกำลังสำเร็จความใคร่ โอ้โลมตนเองอย่างไม่สนใจใคร ราวกับคิดว่ากำลังอยู่ตามลำพังในห้องนอนของวีรวุฒิ
* E# x9 ?! @/ _.
# E! J) o$ J8 r, ~.
2 H. @8 [3 e X" I: I0 g% f Vอดีตหัว หน้าห้องของผมคนนี้แตกต่างจากลูกหนี้รายอื่น เขาไม่เคยทำหน้าที่สมกับเป็นผู้ดูแลความเรียบร้อยในห้องเรียน เขานิ่งดูดายเมื่อเห็นผมถูกเพื่อนคนอื่นเหยียบย่ำ เขาไม่เป็นพยานให้ผมและเข้าข้างสร้างความชอบธรรมให้กับพวกพ้อง พฤติกรรมของเขาฟ้องว่าไม่เคยนับผมเป็นส่วนหนึ่งของห้องเรียน แม้จะไม่เคยลงมือกระทำเองสักครั้งแต่มันก็เลวร้ายสำหรับคนที่ได้ชื่อว่าเป็น “หัวหน้าห้อง” ในภาษาอังกฤษนั้น คำว่า “Discrimination” ไม่ได้หมายความเพียงการทำร้ายผู้ถูกแบ่งแยกทางวาจาหรือทางร่างกายเท่านั้น หากแต่ครอบคลุมไปถึงการทำเป็นแสร้งมองไม่เห็นว่าผู้ถูกแบ่งแยกเป็นอีกชีวิต หนึ่งที่มีเกียรติมีศักดิ์ศรีเหมือนกับกลุ่มของตน
. q- I: Y4 A0 l0 v( B.# W( T3 R; h* _) {5 t r' g
.1 p$ B) |0 A3 Q% j1 Z& K
ดังนั้นผม จึงไม่ยึดครองสติเขาตรง ๆ แบบที่เคยทำกับลูกหนี้รายอื่น แต่จะเอาคืนทางอ้อมซึ่งสมน้ำสมเนื้อกับวิธีที่เขาเคยปฏิบัติกับผม ในเบื้องตนผมสะกดจิตให้น้องชายคนกลางวัยสิบแปด และน้องสาวคนเล็กวัยสิบหกของเขา จับวีรวุฒิมัดมือมัดเท้าพันธนาการ จากนั้นผมสั่งให้น้องร่วมสายเลือดของเขาเปลื้องผ้าล่อนจ้อนแล้วช่วยตัวเอง ต่อหน้า ผมอยากรู้ว่าเขาจะปฏิเสธภาพแสนแปดเปื้อนที่อยู่ตรงหน้าได้เหมือนที่เคยวาง เฉยกับผมหรือไม่หากมันเกิดขึ้นกับสมาชิกครอบครัวของตัวเองบ้าง
F+ A7 Q( y- @9 ^9 q.! j5 G7 |; Y- m5 |( i
.
/ d$ L* q6 K: _" W$ z4 \# Zอย่าง ที่บอก นี่เป็นแค่มาตรการเบื้องต้น วีรวุฒิไม่สามารถคาดเดาได้ว่าผมจะทำอะไรต่อไป ทุกอย่างขึ้นอยู่กับดุลยพินิจของผมซึ่งเป็นผู้คุมเกม
. i. O3 t! m) G' j! b2 Q8 t$ A.+ F3 r9 c- _5 H0 x( y
.! w- @7 c5 f" V1 `! M6 M
“น้องสาว ใสกิ๊กใช่เล่นเลยนะ อายุแค่สิบหกหน้าอกหน้าใจก็ไปไหนต่อไหน หัวกระไดบ้านคงไม่แห้ง ส่วนน้องชายก็ดูเข้าท่าเห็นว่าเป็นนักรักบี้ด้วยนิ เครื่องเขาใหญ่น่าดูท่าทางจะสาวติดตรึม อยู่ด้วยกันมาสิบปียี่สิบปีเคยคิดไหมว่าจะมีวันที่พี่น้องพร้อมหน้าเปิดใจ กันทุกซอกทุกมุมแบบนี้” ผมรู้ตัวดีว่ากำลังเยาะเย้ยวีรวุฒิพี่ชายคนโตค่อนข้างแรงไปนิด แต่นั่นแหละเป็นสิ่งที่ผมต้องการ
9 F$ T4 F) u# `0 {6 N4 t.
, r Z# {/ R/ x8 B.: p" X# b' e* B" y7 W2 y) g5 s: K
“อย่าหลับตาสิวี นายควรจะดูเพื่อเป็นกำลังใจให้น้อง ๆ จนกว่าจะเสร็จสมอารมณ์หมายนะ” ผมวางมือให้คอมพิวเตอร์ชั่วคราวแล้วลุกเดินมาหาวีรวุฒิที่กำลังก้มหน้าหลับ ตาทำเป็นไม่รับรู้ทุกสิ่งอย่างตรงมุมห้อง
% Q$ m/ u% @9 a% D8 B _“ลืมตาสิวี” ผมโน้มตัวลงลูบปอยผมวีรวุฒิอย่างใจเย็น ภาพที่ออกมาราวกับนักบุญกำลังโปรดคนจรจัดติดเหล้าที่ชอบนั่งหลบผู้คนตามซอกตึก
) J! b! \9 p: S" v& d2 h
“ถ้านายไม่ลืมตาดูละก็...ผมจะทำให้บรรยากาศเร่าร้อนกว่านี้นะ นายจะทนได้อีกถึงไหนกัน” 8 c8 \& m8 V0 a$ w1 A) g
วีร วุฒิยังคงเม้มปากหลับตาปี๋ไม่ปริปาก แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าจะช่วยให้อะไรดีขึ้น เพราะอะไรน่ะหรือ? เพราะผมเป็นผู้ควบคุมทุกชีวิตที่อยู่ในห้องนี้ไง
) r' r: U" o3 v H8 }# e4 ^* x“นายจะลองดีกับผมใช่ไหมวี?”
2 I# v* W' O5 }6 [, O. S2 L“............”
& Q S- ^2 ~4 g! f V
“อยากได้น้องเพิ่มอีกสักคนไหม?” # _, c' o7 y3 _* S
“............” . _: b5 Z) J& l( l$ s% e
“ไม่ใช่สิ? ตามลำดับญาติควรจะเรียกว่าหลานมากกว่า” & c3 q$ m9 H% F% p3 |% R
ผม ดีดนิ้วพร้อมถ่ายทอดคำสั่งผ่านกระแสจิต ทันใดนั้นทั้งน้องชายและน้องสาวคนวีรวุฒิก็หันหน้าเข้าหากัน พวกเขาเริ่มประกบปาก แลกลิ้นนัวเนียกันอย่างเร่าร้อน สองมือลูบไล้ไปตามเรือนร่างกันและกัน วีรวุฒิพ่ายแพ้ให้แก่ความสงสัยที่เกิดขึ้นจากเสียงดังจ๊วบจ๊าบ ในที่สุดก็ต้องลืมจาขึ้นมาเผชิญความเป็นจริง
) m0 l3 k8 X, h D9 t; M.9 i) x4 Y0 j6 W7 X& G; c0 ^6 |
.2 i# l% {4 F% T! ?) v2 Q+ W; ~1 {
.
: {2 o* n( \% m3 v: E: S C5 V7 w.
/ M1 J! U. S2 H2 D& R2 p/ i/ s“ไอ้ ! เหี้ย ! เต๋ออออออออออออออออ!!!”; l2 x5 U6 f8 s5 ?( B: X3 O
.
* s1 b; f3 X3 |- J.3 f) r$ a' ^$ V
นี่ ถ้าผมไม่เล่าว่าเกิดเหตุการณ์อะไรก่อนหน้านี้ คุณคงนึกว่านี่เป็นคำทักทายแรกของเพื่อนรักที่เพิ่งได้เจอหน้ากันหลังจาก ห่างหายกันไปหลายปี ความจริงมันก็มีส่วนถูกอยู่ครึ่งหนึ่งนะ ไม่ได้เจอกันนานจริง ๆ ส่วนเรื่องเพื่อนรักนี่ขอละไว้ในฐานที่เข้าใจ * e; u) P5 Y2 b Y
“กล้า สู้กับความจริงแล้วเหรอวี ใช่แล้ว นี่คือความจริงอันน่ารังเกียจ มันก็เคยเกิดขึ้นกับผมแท้ ๆ ทำไมนายไม่เคยตะโกนโกรธเสียงดังแบบนี้ตอนผมถูกทุกคนทารุณต่อหน้านายบ้างละ” ผมเสริมคำพูดให้ทรงอำนาจยิ่งขึ้นด้วยการพายมือไปยังน้อง ๆ ของเขาที่กำลังยืนเล้าโล้มกันอย่างเพลินในอารมณ์ และพากันจูงมือไปขึ้นเตียงเพื่อเตรียมเปลี่ยนเข้าสู่ท่านอนแล้ว
% F8 {0 `9 E* T7 }2 [% t; N. B“มึง ต้องการอะไรกันแน่!! มึงไปเล่นของเพื่อกลับมาเอาคืนกูเหรอ มึง...มึง ไอ้นรก!! ไอ้หมอผีระยำ!! กูขอแช่งให้ของที่มึงเล่นกลับเข้าตัวมึงกับโคตรมึงให้หมด!!” ขณะนี้อำนาจโทสะเป็นนายเหนือคำพูดของวีรวุฒิ เขาสบถคำหยาบมากมายชนิดที่ว่าเถียงกับแม่ค้ายังชนะ ผมเตรียมใจมาแล้วว่าต้องได้รับคำสรรเสริญเช่นนี้ จึงไม่ลดตัวลงไปต่อล้อต่อเถียงด้วยอารมณ์ฉุนเฉียว
, O( z) F+ b& y/ w8 _
“ไม่ ใช่ไสยศาสตร์หรอกวี คนอย่างผมจะไปเล่นของได้ยังไง ดูสิทั้งเนื้อตัวเกลี้ยงเกลาไม่มีรอยสักอะไรเลย มีอยู่จุดเดียวก็คือที่พวกนายสักให้ผมนั่นแหละ ลืมไปรึยังละ?” ดูเหมือนวีรวุฒิจะไม่สนใจคำพูดของผมนอกจากเป็นห่วงน้องทั้งสอง
% x A* P) _" F7 H# q) K- s“วิทย์! วิว! หยุดเถอะพี่ขอร้อง อย่าทำแบบนี้เลย” วีรวุฒิเริ่มน้ำตาปริ่ม และไม่ถึงเสี้ยวนาทีก็ทะลักออกมาโฮใหญ่ จนตาแดงก่ำ แต่น้องรักของเขาไม่รับรู้อะไรทั้งสิ้นนอกจากความซาบซ่านที่กำลังมอบให้กัน และกัน
- H9 x1 B8 q8 ]3 k
“เปล่าประโยชน์...พวกเขาไม่ฟังนายหรอกวี ถ้ามีอะไรอยากพูดก็ควรจะบอกผ่านผมมากกว่า”
- m) v# h3 U) B" W$ K% o: k, ^& V.% L* }) y `6 Y9 g+ \% ?
.
) G$ F* [. A6 |$ T8 K; b5 n2 ^. “ไอ้ สัตว์เต๋อ!! ทำไมมึงไม่ตายห่าตั้งแต่วันที่ดิ่งตึกลงมาวะ!! คนอย่างมึงต่อให้ตายไปก็ไม่สมควรได้รับความเห็นใจจากพวกกูหรอก!! ไอ้สวะ!!” คำพูดเมื่อครู่ทำเอาผมถึงกับย่อตัวลงในระดับเดียวกันกับวีรวุฒิ ใช้มือช้อนคางเขาขึ้นมาให้สบตาผมชัด ๆ . . . “แล้วสิ่งที่พูดออกมาเมื่อกี้ มันทำให้นายสมควรได้รับความเห็นใจจากผมหรือไง?” 2 x1 ]0 O) O( E2 y7 ^2 q
เกิดความเงียบที่น่าอึดอัด เราทั้งสองต่างรู้ดีว่าภายใต้ความเงียบนี้แฝงเร้นไปด้วยความเดือดดาลที่กำลังปะทุอยู่ในใจของแต่ละฝ่าย . . “ถุด!!” . . ผมใช้หลังมือปาดของเหลวที่เขาบ้วนใส่แก้มแทนคำบอกความรู้สึก Q8 P+ E3 `$ ?/ h' f
“ผมคิดดอกเบี้ยแพงนะ เตรียมใจไว้หรือยัง?” & G- p2 B8 ^# g; G! k
ไม่มีคำพูดใด ๆ ออกมาจากปากอีกฝ่าย นอกจากดวงตาที่ฉายแววเคียดแค้นเจือด้วยเกรงกลัวอยู่ในที - t* E; f# I+ H
น้อง ชายน้องสาวของวีรวุฒิหยุดการเล้าโลมปรนปรือความสุขกะทันหัน แน่นอน เป็นเพราะผมป้อนคำสั่งใหม่ให้เขา และคราวนี้ผมจะใช้อำนาจจิตกับวีรุวฒิด้วย
$ J! E4 Z* k8 F# K% k4 {7 a+ Dผมใช้กระแสจิตกดดันประสาทโดยตรงให้เขาเกิดความรู้สึกหนักอึ้งและขยับไม่ได้เหมือนที่เคยใช้กับจีน่า แต่ไม่ครอบงำสติเขา
0 O3 D/ j" a0 S" \ส่งผลให้วีรวุฒิมีสภาพไม่ต่างกับถูกผีอำในท่านั่ง ไม่สามารถควบคุมร่างกายได้แม้แต่กลอกตาหรือปริปากพูด
" P* @: q; k4 X8 }
ต่อจากนั้นผมสั่งให้วิทย์น้องชายคนกลาง ยืนกางขาจ่อควยตรงหน้าผู้เป็นพี่ โดยที่วิวน้องสาวคนเล็กใช้มือชักว่าวให้ & |( G+ R; F/ z0 h0 z+ T
วีรวุฒิทราบดีว่าจะเกิดอะไรต่อไป ผมอ่านความรู้สึกจึงรู้ว่าเขาอยากจะปิดหูปิดตาไม่รับรู้ภาพที่อยู่ตรงหน้า แต่คราวนี้ก็ทำไม่ได้แล้ว
) \! i8 s9 V/ ]- Bเพราะผมตรึงประสาทเขาเอาไว้แม้แต่การกระพริบตา เพื่อตอบแทนสิ่งที่เขาหลู่เกียรติผมเมื่อครู่ชนิดตาต่อตา ฟันต่อฟัน ผู้เป็นน้องสาวใช้มือบำเรอพี่คนกลางได้อย่างรวดเร็วทันใจ ไม่ถึงสามนาที การคิดดอกเบี้ยทบต้นของผมก็บรรลุผล8 L. `2 C% s. |( n- i( J$ j6 B
.1 r) m3 M5 S* H8 F! L
.
$ W2 m0 \& Q4 E# X( q' Z: j- D7 D“อาหหห์” ผู้เป็นน้องชายหลั่งน้ำกามขาวขุ่นรดหน้าพี่ชายแท้ ๆ อย่างปราศจากสำนึกรู้ผิดชอบ2 s$ Y5 k: P3 o$ \9 g. \
ทั่ว ใบหน้าวีรวุฒิเคลือบอาบไปด้วยน้ำรักน้องชายร่วมสายเลือด นี่คือผลของการต่อกรอย่างไม่คิดหน้าคิดหลัง ไม่ประเมินตัวเองกับฝ่ายตรงข้ามว่าห่างชั้นกันระดับไหน ผม ปล่อยให้วีรวุฒิหลุดพ้นจากการตรึงประสาท เขาทรุดตัวลงกับพื้น สำลักกลิ่นคาวคลุ้งหัวเชื้อน้องชายนักรักบี้วัยกำลังโต ผมแปลกใจที่เขาไม่อ้าปากก่นด่าสาปแช่งผม2 g, k& l) Y6 o0 a
เมื่อลองอ่านความคิดดูจึงรู้ ความคิดว่า อย่างน้อยเขาก็โล่งอกที่น้องชายหลั่งน้ำกามออกมาและเครื่องเพศอ่อนตัวลงแล้ว ให้เขาเป็นผู้รับเคราะห์แทนย่อมดีกว่าปล่อยให้เกิดการสังวาสระหว่างพี่น้อง ต่างเพศเกิดขึ้น
( s! v O: t; f0 S/ U# ~: D.) E" w5 _: Y5 h, ]# D9 b
.8 P( y$ e+ `+ K
.' t7 {4 u# T/ r& A$ }8 z
แว่วเสียงรถยนต์กำลังเข้ามาภายใต้บริเวณบ้าน พ่อแม่เขาคงกลับมาพอดี# t" c, c) a* j7 Z. R
“แค่ ก ๆ พ่อกูเป็น...ผู้พิพากษา...แค่ก...มึง...เค้าเอามึงตายแน่...แค่ก ๆ” วีรวุฒิพยายามรวบรวมแรงพูดสุดกำลังเพื่อขู่ผมทั้งที่ยังสำลักน้ำกาม
, M; N. p5 N. {, v“คิก.. ฐานันดรมันไม่มีผลกับพลังของผมหรอกนะ” ผมยิ้มให้เขาอย่างเอ็นดูเหมือนได้ยินเด็กอนุบาลพูดอะไรเปิ่น ๆ ด้วยความไม่รู้เดียงสา พร้อมเดินตรงไปแง้มผ้าม่านสำรวจ
0 d+ w q5 C u, n0 w# E2 i& N2 ^
“เดี๋ยวพ่อแม่ก็จะเคาะห้องเข้ามาหากู มึงจะเตรียมคำอธิบายยังไง ไม่มีทางให้หนีแล้ว หึ หึ” 0 v: x4 O" ?$ w. C0 x4 z1 |
“ไม่ เห็นต้องอธิบายอะไรทั้งนั้น ที่โดนกับตัวเองเมื่อกี้ไม่ทำให้เกิดการเรียนรู้เลยเหรอว่าควรประเมินฝ่าย ตรงข้ามไว้ระดับไหน ต่ำกว่า? สูสี? หรือว่าเหนือกว่า?”+ T( B. M+ e2 H4 n
วีรวุฒิหน้าเสีย ที่ไม่เห็นผมเกิดท่าทีร้อนใจเป็นไปตามที่เขาต้องการ และดูเหมือนจะยังลังเลว่าผมแสร้งทำใจดีสู้เสือหรือไม่ ผมจึงบอกใบ้เพิ่มอีกนิดสำหรับคนที่เข้าใจอะไรช้ากว่าปกติ
. y+ s$ R6 `" O; J“คำว่า Incest ความหมายไม่ได้ครอบคลุมแค่เซ็กส์ระหว่างพี่น้องร่วมสายเลือดนะ”
( [' b! \8 H0 [7 D; @, o2 \เพียงผมจบประโยคนี้ก็ดูเหมือนเขาจะฉลาดขึ้นมาในพริบตา
! E9 s1 M8 }# s5 N6 [) A4 I“ไอ้เต๋อ...อย่า...กูขอร้อง”
ไม่มีคำตอบรับใด ๆ จากผม “กูขอโทษ!! จะให้กูก้มกราบตีนมึงไหม!! กูยอมรับผิด มึงอยากต่อยหน้ากู อยากกระทืบกูก็เอาเลย!! อย่าทำอะไรไปมากกว่านี้ ฮึก ฮืออออ!!”
6 x/ ?+ G8 f% V% g$ v t' Aวีร วุฒิร่ำไห้คร่ำครวญขอความเห็นใจ เขาถูกพันธนาการทั้งมือและเท้าจึงแสดงท่าทียอมจำนนในแบบปกติไม่ได้ ต้องพยายามกระเถิบตัวในท่านอนตรงมายังเท้าผม ขณะที่น้องทั้งสองยังคงยืนตรงอยู่ในสภาพไร้ความรู้สึกใด ๆ 9 D: |; N( h; N& p) I X+ I
แท้ ที่จริง บทลงโทษของวีรวุฒิควรจะหยุดอยู่เพียงให้ดูพี่น้องร่วมสายเลือดสำเร็จความ ใคร่ต่อหน้าจนเสร็จกิจ แต่ที่บานปลายมาจนถึงขนาดนี้เป็นเพราะเจ้าตัวแข็งข้อกับผม ส่วนสิ่งที่ผมเอ่ยขึ้นมาล่าสุดนั้นก็ไม่ได้คิดจะทำจริง ๆ มันเกินขอบเขตน้ำหนักทัณฑ์ที่เขาสมควรชดใช้ เพียงแต่ยกขึ้นมาใช้ขู่ให้เขายอมเดินตามเกมของผมต่อไป ซึ่งจะเป็นประโยชน์ต่อการสร้างแผนที่นำร่องแห่งการตามล่าผืนใหม่ของผม
$ n! {) u+ v& h8 B“ฟัง ให้ดีนะวี ผมจะยอมออกไปจากที่นี่โดยไม่ทำให้นายต้องจดจำประสบการณ์เลวร้ายไปมากกว่านี้ แต่นายต้องให้คำตอบตรงตามที่ผมต้องการสองข้อ”
- `/ s0 G: S6 b8 {+ P& U2 J“ข้อ แรก บอกชื่อไอดีและพาสเวิร์ดอีเมล์ เฟสบุ๊ค โซเชี่ยลเน็ตเวิร์คต่าง ๆ รวมทั้งเว็บไซต์ที่ต้องล็อกอินเท่าที่นายจดทะเบียนไว้ให้ผมทั้งหมด แน่นอน ผมคาดหวังทั้งปริมาณและความถูกต้อง”
5 J3 k2 K- _+ ]% s" f3 Uจริง อยู่ ผมจะสะกดจิตให้เขาพูดออกมาเองก็ได้ แต่ข้อมูลเหล่านี้ละเอียดอ่อน เช่น เทคนิคในการสะกดพาสเวิร์ดที่ซับซ้อนและลูกเล่นป้องกันต่าง ๆ การถ่ายทอดจากผู้เป็นเจ้าของในตอนที่ยังมีสติครบถ้วน จึงทำให้มีโอกาสได้ข้อมูลที่เที่ยงตรงกว่า เมื่อผมทดสอบดูกับคอมพิวเตอร์ของเขาก็พบว่าตรงตามคำบอกทุกประการ
) g9 K3 w# y6 e$ f9 \' _$ c, M0 x
“ข้อต่อไปเลยนะวี ตอบผมอีกข้อเดียวผมก็จะไปจากที่นี่และไม่กลับมารบกวนอีก”+ p6 L! G% R5 g; D0 y
. T4 k9 Q$ `7 T
.1 s+ I( v/ a1 k
. g! J) _ B* g2 T9 X5 T
.! _: h* D: m. ~* w5 W. |
“ผมต้องการทราบที่อยู่ปัจจุบันของจตุรเทพ ตอนนี้พวกมันทำอะไรอยู่ที่ไหน”5 y7 O/ A: z2 H* P/ [5 u
.+ Z; H! R3 I9 V5 j- ?( y
.+ O" `5 {1 m& j: b+ E/ l
.
7 M+ S7 B2 X% y+ b0 a1 ~.
: {1 v6 A! e7 j) F# bวีรวุฒิถึงกับเบิกตาโพลง - f+ h$ m# P' _3 x
“จะ...จะไปรู้ได้ไงล่ะ ไม่ได้ติดต่อกันหลายปีแล้ว” 2 g2 v" T+ i! h+ `# G& x
“นึกให้ออกสิวี นายเป็นประธานรุ่นไม่ใช่หรือ”
! ~1 R F* _% G“ไม่รู้จริง ๆ แกก็รู้ว่าพวกมันไม่เหมือนคนอื่น”
, m5 f: A7 t6 G) d
“นายพยายามจะบอกอะไรผม?” ผมเลิกคิ้วด้วยความสงสัย
$ d" n# B3 x* P9 m“คนอย่างพวกจตุรเทพมันคงจะมาเล่นเฟสบุ๊คหรอกมั้ง ต่อให้เล่นก็คงอยู่กับกลุ่มเพื่อนปัจจุบัน
$ N; @9 R) _1 yกูว่าป่านนี้คงแยกตัวใครตัวมันแล้ว พวกมันกันเองยังไม่กินเส้นเท่าไหร่เลย แล้วเพื่อนเก่าคนอื่นๆ หน้าไหนจะอยากคบหากับพวกมัน”
9 v9 O, I7 x8 Z- L* h ]
ผมฟังอย่างระวังทุกรายละเอียดพร้อมกับประเมินไปด้วยว่าคำพูดของวีรวุฒิเชื่อถือได้แค่ไหน ที่อยู่และช่องทางติดต่อของจตุรเทพที่ลงไว้ในระเบียนประวัติก็ไม่ตรงกับที่อยู่ปัจจุบัน ชื่อพวกมันไม่ปรากฏอยู่ในฐานสืบค้นข้อมูลและโซเชี่ยลเน็ตเวิร์คใด ๆ เลย เป็นลูกหนี้ที่ยากต่อการหาเบาะแสมากที่สุด 7 `& g2 Y7 X8 Y; ~% H9 d) l% W
ทันใดนั้นเอง เสียงเคาะประตูก็ดังขึ้นมา 6 [/ G8 z6 `+ ^$ {; H
“วี...วีเอ้ย วันนี้ไม่ไปเรียนเหรอลูก”
1 w' Y5 a, X6 S; ]8 w“พ่อ...” วีรวุฒิหน้าซีดเผือดทันที
9 H U( M; E( o/ K6 v$ K.
0 r8 w S& |4 C8 z$ P. d.
( F$ N' t( S( c H( }3 g: y/ a7 vแต่แล้วทุกอย่างก็เงียบเสียงลง
4 B3 u w5 N4 |
“ตอน นี้ผมทำให้คุณพ่อคุณแม่วียืนเหม่อลอยไปสักพัก ผมใช้เวลากับวีนานพอสมควรแล้วนะ วีควรจะให้คำตอบที่ผมอยากฟังได้แล้ว ไม่อย่างนั้นผมคงให้ตามสัญญาไม่ได้...”" c) Y" c5 ^1 t
ผมรุกเร้าให้เขารีดเร้นความจำทุกอย่างเกี่ยวกับจตุรเทพออกมาให้หมด
6 P9 C6 l& |4 n; c. L- x& \“เดี๋ยวก่อน นึกออกอยู่คนนึง...โพแดง” จู่ ๆ วีรวุฒิก็โพล่งขึ้นมา
1 K$ n; e4 }7 V7 u. k- d# G0 T
“ฉายาโพแดง...รู้สึกจะเป็นผู้หญิงคนเดียวในกลุ่มสินะ” ผมนึกทบทวนความจำ
: d9 u% h- s7 R* o3 ~“ใช่ ๆ อีน้ำหวาน เจนสุดา ตอนนี้มันใช้ชื่อใหม่ในวงการว่า “ไอช่า” เป็นทั้งดารา วีเจ ออกทีวีบ่อย กูลืมนึกไป”
" P& e. v$ t2 B; h% B3 k“มีคนอื่นอีกไหม?”
# Z. j j% j( j) J4 m0 ?
“นึกไม่ออกแล้ว สาบานได้กูไม่โกหกมึงหรอก ปล่อยกูไปเถอะไอ้เต๋อ” * f/ B6 l* W6 K4 l
จากการอ่านความรู้สึกทำให้เชื่อได้ว่าวีรวุฒิพูดความจริง อย่างไรก็ตาม ผมไม่สามารถยอมรับข้อมูลน้อยนิดผิดจากที่คาดหวังไว้ได้
5 j5 q! @5 j' G2 tแต่ก็คงเปล่าประโยชน์ที่จะไปรีดเลือดกับปู คงต้องให้เขาทำงานอีกชิ้นเป็นการชดเชย
+ P( l2 X4 c# e- U“ผม เชื่อว่านายไม่โกหก แต่นายยังให้เบาะแสพวกมันไม่มากพอในระดับที่ผมพอใจ ดังนั้น ผมจะยอมปล่อยนายไป แต่...ดูเหมือนว่า...เราคงต้องเจอกันอีกสักครั้ง ผมขอวานให้นายช่วยสืบอะไรอย่างหนึ่งสิวี แล้วจะกลับมารับคำตอบภายหลัง”
& z; A1 ?8 I, E& D. R& i9 _
สีหน้าของวีรวุฒิบ่งบอกแทนความรู้สึกที่ว่าเมื่อไหร่ทุกอย่างจะหลุดพ้นจบ ๆ กันไปเสียที
* ~' z6 j% h, a/ f" Y5 l6 H$ t“อย่าทำหน้าแบบนั้นสิวี งานไม่ยากหรอก ง่ายกว่าตามหาพวกจตุรเทพอีก” ผมยิ้มให้กำลังใจ
5 {( O/ L7 H. H+ V8 O1 I
“จะให้ทำอะไรว่ามา”
, G7 L. D, w3 k N% Z+ Qสิ่งที่ผมอยากทราบไม่สามารถใช้การสะกดจิตกับเขาได้ เนื่องจากไม่ใช่สิ่งที่เขารู้อยู่แล้ว แต่ต้องใช้สติปัญญาและความสามารถในการแยกแยะและเข้าถึงคำตอบที่ผมต้องการ ดังนั้นจึงต้องฝากฝังให้เขาเป็นคนจัดการเรื่องนี้ . . . . “งานที่ผมจะฝากให้วีทำก็คือ ตามสืบให้ผมทีว่า เพื่อนรุ่นเดียวกับเรา มีใครบ้างที่ทำธุรกิจแอนนาเบลล์” . . . E h! Y( F0 G3 p# p
- B8 P- ^# k' @) h& L% X% z | 
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2021-9-11 03:14:38
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2021-9-11 03:50:11
โพสต์ 2021-9-13 21:26:37
โพสต์ 2022-2-5 04:24:51
