แล้ววันหนึ่งผมจึงเข้าใจ

naakaa

                แล้ววันหนึ่งผมจึงเข้าใจ
     นี้ไม่ใช่นิยายนะครับ แต่เป็นความในใจของผู้เขียน ผิดกฎลบหรือย้ายได้ครับ
               เมื่อหลายปีก่อน ก็ไม่นานเท่าไรอาจแค่สักสองสามปี ผมจำวันเวลาไม่ได้แน่ชัด ตอนนั้นผมได้ทำในสิ่งที่ไม่น่ารักเอามากๆลงไป แล้วก็ไม่ได้รู้สึกผิดอะไรเลย
/ W3 q' w4 x$ j- p, n7 I* Y! [                  จนมาถึงช่วงสองสามวันมานี้ ผมได้อ่านคอมเม้นต์ของคนคนหนึ่ง มันทำให้ผมรู้สึกแบบ น้อยใจ เสียใจ แบบเอะ ทำไมมันถึงเป็นแบบนี้ ทั้งที่ผมก็ตั้งใจเขียนเรื่องออกมาให้สนุกที่สุด อยากให้ทุกคนได้มีความสุขกัน
+ O! e& G) R+ ?- z                   ตอนแรกผมก็ยอมรับ ว่าผมก็นอยด์ไปเหมือนกัน นอยด์มาก แต่พอนอนคิดไปคิดมา มันก็ทำให้ผมนึกเรื่องหนึ่งออก จนต้องลุกขึ้นมาเขียนเรื่องนี้ ว่าเมื่อก่อนผมก็เคยเป็นแบบนี้มาก่อน แบบเขาคนนี้นี่แหละ ถ้ามีอะไรไม่ถูกใจก็จะตอบโต้ไปทันที โดยไม่คิดว่าคนอื่นจะรู้สึกอย่างไร  แล้ววันนี้มันก็เหมือนกรรมย้อนมาใส่ตัว
6 M' E' j8 S, I2 y! o" c                   เหตุการณ์ในตอนนั้น ผมกำลังติดตามซีรีย์วายอยู่เรื่องหนึ่ง ชอบมากเนื้อหาแปลกใหม่น่าติดตาม นายเอกพระเอกน่ารักถูกใจ คู่รองก็ดี ผมก็เฝ้ารอดูทุกอาทิตย์ จนมาถึงอีพีสุดท้าย มันแบบ จบในแบบที่เราไม่ชอบ
3 b+ r9 |5 ?4 }$ r% N$ x                  ทันทีเลยครับ ผมคอมเม้นข้อความไปเลย มันเป็นแอพ(แอพหนึ่งละกัน)ประมาณว่าจบแบบนี้ได้ไง (ที่จริงเขียนเยอะกว่านี้แต่ไม่ได้หยาบคายนะ) พิมพ์แล้วกดไปปึ๋ง ไม่นานอยู่ๆก็มีแจ้งเตือนดัง ตึง ผมก็กดเข้าไปดู โห่ เขาเป็นผู้เกี่ยวข้องกับชีรีย์เลยครับ ไม่เอ่ยละกันว่าหน้าที่อะไร
' f+ H0 o1 Z$ n: g% U4 L                  เขาเข้ามาตอบ ในทำนองน้อยใจ แล้วก็เสียใจมาก แบบเขานอยด์ผมอะ ที่ผมไปแสดงความคิดเห็นแบบนั้น ในตอนนั้นผมก็แค่รู้สึกอึ้งไปเล็กน้อย ว่าเขาก็ตามอ่านคอมเม้นคนดูด้วยแฮะ แต่ก็ยังไม่ได้รู้สึกเสียใจอะไรเลย คิดว่าตัวเองไม่ผิดด้วยซ้ำ ก็เราชอบของเราอะ คุณมาทำแบบนี้กับตอนจบของเราได้อย่างไร จบแบบนี้ได้ไง ฉันไม่โอเค
9 W) [8 n6 Z7 p- d2 A                 แล้วก็ยังมีคนเข้าต่อมาว่าผม ว่าเขาทำให้ดูก็ดีแล้ว ที่จบแบบนี้เดี๋ยวเขาก็มีss2 แล้วก็ว่าในทำนองติเตียน ผมอ่านแล้วก็เฉยๆไม่ได้ตอบโต้อะไร คือมันไม่รู้สึกอะไร จนในวันนี้แหละผมถึงเข้าใจ ความรู้สึกของคนคนนั้น เมื่อมันเกิดขึ้นกับตัวเอง
                ตอนนี้ผมก็อยากจะกล่าวคำว่า ขอโทษ ขอโทษมากๆครับ แม้คุณจะไม่รู้ แม้คุณจะไม่ให้อภัย หรือคุณอาจจะไม่คิดอะไรแล้วก็ได้ แต่ผมสำนึกผิดแล้วจริงๆ ถ้าไม่โดนกับตัวจะไม่รู้จริงๆ แต่ss2ผมรอดูอยู่นะครับถึงจะหลายปีแล้ว
! Z0 y& l0 x* M                ส่วนคนที่คอมเม้นต์เอาแต่ใจคนนั้น ผมก็ไม่ได้รู้สึกโกรธคุณนะครับ ผมเข้าใจคุณ ว่าครั้งหนึ่งเราก็เป็นเหมือนกัน ถ้าเราชอบอะไรมากๆมันจะอิน พอเรื่องมันออกมาไม่ใช่อยากที่คิด มันจะทำให้เรานอยด์ผิดหวัง มันถึงมีเหตุการณ์นี้ขึ้นมา เอาเป็นว่า คุณก็เหมือนได้เตือนสติผม ให้ได้ย้อนคิดถึงความผิดพลาดในอดีต ขอบคุณนะครับ
4 g( X7 v  g% y' w6 s( N6 ?               ส่วนเรื่องเนื้อหา ผมคงปรับเปลี่ยนให้ไม่ได้ เพราะตามสไตร์การเขียนของผมมันจะมาแนวนี้ บางเรื่องถ้าเขียนสั้นๆตัวละครไม่ต้องเยอะเพื่อจะตัดจบได้ง่าย แต่อย่างเรื่องนี้มันเป็นเรื่องยาว จำเป็นต้องมีละครเข้ามาเรื่อยๆ เพื่อให้เรื่องมันดำเนินต่อไปอย่างต่อเนื่อง
                ผมอยากให้ตัวละครล้วนมีบุคลิกที่แตกต่างกันเพื่อความสนุก ทั้งรับทั้งรุกก็ให้มีหลายหลาก ไม่ใช้คนเดิมซ้ำๆ แล้วอีกอย่างมันก็เป็นนิยายที่อิงจากประสบการณ์จริง ที่ไม่ใช่เรื่องจริงทั้งหมด ถึงผมจะหยิบยกเรื่องจริงมาใส่บ้าง แต่ที่แต่งเสริมเพิ่มเนื้อหามันก็เยอะ
) f' n& K2 c: u3 J                 อีกอย่างตามลักษณะของคนเขียนเอง ผมเป็นรุกนะครับ บางครั้งก็เขียนตามนิสัยกับความชอบของตัวเองเป็นหลัก ชอบให้มีรับเยอะๆมากกว่ารุก จิตนาการว่ารับมารุมผมประมาณนี้ เอาจริงๆผมก็อยากลองเป็นรับบ้างเหมือนกัน แต่ใจไม่กล้าพอ บางครั้งเจอผู้ชายที่เป็นแนวรุกเหมือนกัน ได้แต่อมกับชักว่าวให้กัน มันก็ไม่ไหว   
                 ถ้าทุกคนลองดูเรื่องของผม ส่วนมากผมจะให้ความสำคัญกับความเป็นกลางมาก เขียนเป็นรับบ้าง รุกบ้างสลับกันไป ถ้าสังเกตดีๆ ผมจะเขียนแนวบุคคลที่สามเยอะ  แบบพยายามเป็นกลาง โดยเขียนเป็นคนที่คอยแอบดูรับกับรุกเอากัน แล้วบรรยายเรื่องออกมา เพราะแบบนี้เรื่องของผมส่วนมาก จึงมักเป็นแนวแอบดู
                ถึงจะเขียนอย่างไง จุดประสงค์หลักของผมก็คือ ผมอยากมอบความสุข ความสนุกผ่อนคลายให้กับผู้อ่านจริงๆ ถ้าทุกคนชอบผมก็ดีใจ ทุกคอมเม้นต์นั้นคือกำลังใจให้ผมได้มีแรงเขียนต่อ เพราะผมไม่ได้ค่าตอบแทนใดๆจากเว็บเลย นอกจากคำขอบคุณที่พวกคุณมอบให้ก็เท่านั้น คุณมีความสุขผมก็มีความสุข
; ]5 H- k1 t" p" G& N              แต่ทุกเรื่องที่ผมเขียน ผมก็ต้องเขียนด้วยความสนุก แล้วผมก็ต้องมีความสุขไปกับมันด้วยเช่นกัน ถ้าจะเขียนเพื่อให้ถูกใจคนอื่นไปชะหมด ผมคงทำไม่ได้ เพราะคน100คนก็100อย่าง ต่างก็มีความชอบไม่เหมือนกัน และเพื่อความสบายใจ ผมจะเขียนตามแนวทางที่ผมชอบ แล้วก็มีความสุขไปกับมัน ถ้าวันหนึ่งมันไม่มีความสุขก็หยุด
              สุดท้ายนี้ ผมยังคงดองงานเขียนตัวเองไม่โพส10วันเหมือนเดิม ไม่เปลี่ยนแปลง เพราะผมติดฉีดวัคซีนด้วยอีกไม่กี่วัน ต้องงดใช้แขน พวกคุณไม่รู้หรอก ว่าเขียนเรื่องตอนหนึ่งมันต้องใช้พลังงานไปเท่าไร
4 v! i0 ?9 F1 t' t             ขอบคุณที่อ่านจนจบครับ   
2 K" X) p, G  }7 e. z/ ~* O
* R8 ~+ i: ~% B; x0 X3 l0 V* V
% z; e6 Z& d3 u

cchheeooww

ขอบคุณคับ

Kantruk

ต่างคนต่างความคิด ต่างคนต่างความชอบ
: n! o; Z$ o8 wแค่รสนิยมแตกต่างกัน อีกอย่างเเค่เขียนในแบบที่เราชอบก็พอแล้วครับ ยอมรับว่าเคยโดนตำหนิเหมือนกัน แต่ก็พยามคิดว่ามีคนอื่นอีกหลายๆคนที่เขาชอบ และไม่มีอคติ ยังไงก็สู้ๆนะครับ ว่าจะมารอตอน10 ยอมรออีก10วันครับ

AMFUSE

เป็นกำลังใจให้ครับ

nuangnut1996

สนุกมากครับ

Keyin

เป็นกำลังใจให้ครับ  บางทีเราอ่านเรื่องสั้นบางเรื่องแล้วตอนจบ จบแบบห้วนๆ มันก็ทำให้เราหงุดหงิดเหมือนกัน  แต่พอมองในอีกมุมนึง พล็อตเรื่องเขาอาจจะวางมาแบบนั้น  สุดท้ายแล้วเราก็ต้องเคารพคนแต่งด้วย  สู้ๆนะครับ

zhanes

ผมให้ความเคารพแนวทางของนักเขียนเสมอครับ เชื่อว่านักเขียนมีเหตุผลในการดำเนินเรื่องต่างๆ อย่างดีแล้ว เพราะฉะนั้นอย่าคิดมากนะครับ ผมชอบนิยายคุณนะครับ

จำได้ว่าเคยอ่านเรื่องแรกคือ แล้วอย่าพูดไปนะ...เขาเล่าว่า เซตนั้นสนุกมากกกก เสียดายไม่ได้เขียนจนจบ อยากให้เขียนจังครับ อยากรู้ตอนต่อกับพ่อของนรากับไอ้เอกมาก

takeshi

ขอบคุณ​ครับ

ten.nxxvx

ขอบคุณครับ แล้วขอโทษด้วยนะครับ แต่ผมขอเป็นกำลังใจให้คุณนักเขียนเนอะ เดินตามแนวทางโครงเรื่องที่วางไว้เลย เพราะสำหรับผมยังไงมันก็ยังน่าอ่านเสมอ อ่านวนบ่อยๆด้วย
อย่าได้เสียกำลังใจไปนะครับ สู้ๆ

lekthai

ขอบคุณ

taira

ถ้าคนเรามีความคิดเหมือนกันความต่างมันจะไม่เห็นภาพให้เรารู้การยึดติดกัยสิ่งนั้นๆไม่เกิดประโยชน์ความชอบไม่ชอบย่อมต่างกันอยู่แล้วอย่าคิดมากอย่าเอามากดตัวเองแต่จงเอามาสร้างสรรคผลงานในแบบของเราให้ดียิ่งขึ้นถ้าไม่ติก็จะไม่เห็นข้อผิดผลาดเป็นกำลังใจให้นะครับ

tjkung

ข อ บ คุ ณ ค รั บ

คุณหญิงอบเชย

เรื่องการวิพากวิจารณ์ของคนอ่าน มันเป็นเรื่องนานจิตตังค่ะ เถียงให้ตายก็คงไม่จบ
; V9 X: n3 f' E5 V8 \& A5 w# [; rคนอ่านก็คาดหวังให้คนเขียนพิมพ์ตามที่ต้องการ คนเขียนก็ลำบากใจหากจะเดินเรื่องตามที่คนอ่านต้องการ
5 h+ }1 g- q6 W# Rก็จะเสียความเป็นตัวตนของคนเขียน สุดท้ายคนเขียนก็เสียจุดยืน

ป้าคงให้คำแนะนำได้แค่ว่า
คนเขียน หากคุณเลือกที่จะรัวแป้นพิมพ์ให้คนอื่นๆอ่าน ต้องยอมรับว่า มีขาวย่อมมีดำ มีมืดย่อมมีสว่าง
2 A5 G' U7 J8 I; r9 v+ m6 vมีคนชอบก็ย่อมไม่มีคนชอบแนวทางการเดินเรื่องของคนเขียน หากการวิจารณ์นั้นไม่ใช่การด่าทอ ใช้คำหยาบคาย
6 F3 e# b8 W9 }ป้าคงให้คำแนะนำว่า อ่านไว้เป็นแนวทางของคำวิจารณ์นั้น ส่วนคนเขียนจะปรับเปลี่ยนตามที่คนอ่านวิจารณ์หรือไม่
9 H9 c/ ]; v! y) ]8 r6 w2 z9 k9 zอันนี้เป็นสิทธิ์ของคนเขียนค่ะ โดยที่คนเขียนอาจจะตอบกลับคนอ่านประมาณว่า
, U# G- \2 L' F. V# [ เป็นไตล์และจุดยืนแนวทางการเขียนของคนเขียน

" P7 W& `% i, H% R! `* \ส่วนคนอ่าน ป้าไม่ได้หมายความว่าคนอ่านไม่มีสิทธิ์ที่จะวิจารณ์งานเขียน คนอ่านสามารถที่จะวิจารณ์งานเขียนได้
ตราบใดที่ไม่ใช่การด่าทอหรือหยาบคาย แต่หากคนอ่านวิจารณ์แล้ว คนเขียนยังยืนยันจุดยืนในการเขียนของตน
: ~& @" M4 d3 Z8 y& N: @ขอให้เลือกที่จะมองข้ามงานเขียนของคนๆนั้นเสีย

wiput

ขอบคุณครับ

naakaa

คุณหญิงอบเชย ตอบกลับเมื่อ 2021-8-27 22:15
7 U1 j( ?$ O: p9 L; ?% Dเรื่องการวิพากวิจารณ์ของคนอ่าน มันเป็นเรื่องนานจิต ...

: t' Q( v! p9 C' B% I( iแอดมินมาตอบเองเลย เพิ่งอ่านชื่อ ตกใจเลย ขอบคุณมากครับ

Maramost

การเวลาทำให้เราเติบโต ทำให้มุมมองเรากว้างมากขึ้น มีการคิด วิเคราะห์ หาหลักการและเหตุผลเพิ่มมากขึ้น
เข้าใจว่าหลังจากดูหนังจบ เมื่อไม่เป็นไปตามที่หวังมันก็มันจะหงุดหงิด เสียใจ เสียอารมณ์
แต่อย่าลืมว่า แนวทางที่ ผกก. คนเขียนบท ต้องการสะท้อนหรือถ่ายทอดออกมาคือสิ่งที่มันควรจะเป็น

% C4 ^1 w# c; |8 `3 ]กลับกัน เมื่อเราโต เราจะเข้าใจว่า ทุกอย่างไม่ได้เป็นไปตามที่เราคาดหวังทุกครั้ง ดั้งนั้น เมื่อเราเติบโต เราถึงจะเข้าใจว่าทำไมมันถึงไม่เป็นเช่นนั้น
% W! ~" G, t  k. `4 t  
- J1 a8 ~9 ]  D7 D; gนำความผิดพลาดในอดีต มาเป็นบทเรียน หากเจอเหตุการณ์แบบนี้คุณจะได้เข้าใจว่า ไม่มีอะไรจะเป็นไปดั่งที่เราหวังเสมอ

Kantanaty

5 Y1 [6 T4 J0 o0 [* E( V& x! D
ในฐานะนักเขียนที่เขียนมาเยอะมากๆและเจอเหมือนคุณ เข้าใจความรู้สึกดีครับ และคิดว่าน่าจะคนเดียวกัน ช่วงแรกๆยอมรับว่านอยมากๆ เพราะเพิ่งเริ่มเขียนด้วยแหละครับ แต่พอมาหลังๆก็พยายามมองให้เป็นติเพื่อก่อ แต่บางทีมันก็ไม่ใช่ติเพื่อก่อแต่เป็นการเอาแต่ใจมากกว่า อ่านแล้วมันบั่นทอนกำลังใจในการเขียนมากๆ ช่วงหลังๆเลยเลือกที่จะโฟกัสกับคนที่ชอบงานของผมและติเพื่อก่อให้คำแนะนำจริงๆมากกว่า ไม่เห็นด้วยก็ปล่อยผ่าน เห็นด้วยก็นำไปปรับใช้ และใช่ครับ มันคืองานเขียนของเรา เราควรเขียนแบบที่เราอยากจะเขียนครับ เอาความต้องการของผู้อ่านมาคิดได้ แต่ถ้าเราไม่เห็นด้วยก็ไม่ควรบังคับตัวเองให้เขียนครับ งานของเราเราควรจะเป็นคนแรกที่พอใจกับมัน ถ้าเขียนแล้วเราไม่ชอบจะดูออกเลยครับว่างานมันไม่ใช่ตัวเรา แล้วฟังเสียงคนอ่านว่าเค้าอยากอ่านอะไร ถ้าเราอ่านแล้วแบบ เอ๊ะ เออว่ะ เห็นด้วย ก็จัดให้ อะไรที่เราไม่ชอบหรือเป็นไปไม่ได้ตามเส้นเรื่องก็ไม่เขียน ผมทำแบบนั้นแหละครับ เขียนเรื่องที่คุณอยากเขียน ตอนที่คุณอยากเขียน ใดๆก็คือเป็นกำลังใจให้นักเขียนด้วยกันนะครับ

4554

สู้ๆนะ

naakaa

Kantanaty ตอบกลับเมื่อ 2021-8-28 00:04
ในฐานะนักเขียนที่เขียนมาเยอะมากๆและเจอเหมือนคุณ เข ...

6 L' x; W& p2 |. t3 O$ y% Rอ่านแล้วซึ้งเลยครับ เป็นกำลังใจได้มากๆ ขอบคุณครับ

Kingki